طاهره جمالی: از دل زمین خاکی خرمشهر تا چمن سبز تهران، یعقوب براجعه آمده تا خاطره بسازد؛ پسری که شاید هنوز نامش بر زبان هواداران جاری نشده اما آن پاس کات‌بک در دقیقه ۸۷ مقابل مس سونگون، داستانی جدید را نوشت. بازی پرسپولیس و مس، ۲ گل پیش. نیازی به ریسک و هجوم نبود اما یعقوب، نفسی تازه در تیم بود. فرشاد احمدزاده توپ را به گوشه راست زمین فرستاد و یعقوب، با جسارتی که در این سن و سال کمتر می‌بینیم، ۲ بازیکن حریف را از پیش رو برداشت و با حرکتی ظریف، مسعود ریگی را در موقعیتی بی‌نقص برای گل سوم قرار داد. شاید برای هواداران گل ریگی مهم‌تر بود اما برای بازیکنان، روحیه‌بخشی به یعقوب ارزشمندتر. او با لبخندی که سادگی و شادی را به رخ می‌کشید، قلب‌های سرخ‌ها را ربود.

* یعقوب، از خاک جنوب تا جاده کاشان

داستان یعقوب، ساده نیست. متولد خرمشهر، کودکی‌اش را در کوچه‌های خاکی آن شهر گذراند و سپس به کاشان کوچ کرد؛ مسیری که شاید سرنوشتش را تغییر داد. در استعدادیابی تیم‌ ملی نوجوانان، گام‌های محکم و جسورانه‌اش نظر حسین عبدی را جلب کرد. از همان نخستین تمرین، مشخص بود این پسر ساده نیست. نوع دویدنش، جسارتش در زمین، حرکاتش؛ همه نشان از بازیکنی داشت که آینده‌ای روشن انتظارش را می‌کشد.

او تابستان امسال نخستین قرارداد حرفه‌ای‌اش را با پرسپولیس امضا کرد اما این پایان داستان نبود. یعقوب در تیم‌ ملی نوجوانان، نه فقط به‌خاطر نبوغ فردی که به‌خاطر تاکتیک‌پذیری و تنوع بازی‌اش رشد کرد. او در هر پستی که نیاز بود، بازی می‌کرد؛ از وینگر تا مهاجم. این انعطاف‌پذیری، کلید موفقیت او شد.

* از جام‌جهانی نوجوانان تا پیشنهادهای اروپایی

سال گذشته یعقوب یکی از بازیکنان اصلی تیم‌ ملی نوجوانان در جام‌جهانی بود. مقابل برزیل گل زد، برابر انگلیس جنگید و تجربه‌ای کم‌نظیر کسب کرد. برد تاریخی برابر برزیل، در ذهن‌ها باقی ماند؛ جایی که این جوان خرمشهری درخشان‌ترین لحظاتش را رقم زد.

تابستان امسال پیشنهادهای اروپایی هم به دستش رسید. ۲ باشگاه از قاره سبز خواهان او بودند اما یعقوب تصمیم گرفت در پرسپولیس بماند و زیر نظر گاریدو، مسیری متفاوت را آغاز کند.

* سرمایه‌ای که باید مراقبش بود

پرسپولیس امروز یک گوهر گرانبها در اختیار دارد. یعقوب براجعه، نه فقط یک بازیکن که نمادی از استعداد و امید است. براجعه با لبخندش، پاس‌هایش و گام‌های محکمش در زمین، نشان داده آینده از آن او است.

براجعه همان بازیکنی است که می‌توان برایش گفت: «فردا، بیشتر از او خواهیم شنید». پرسپولیس باید این استعداد را بخوبی پرورش دهد. یعقوب، تنها یک نام نیست؛ او یک نفس تازه برای فوتبال ایران است؛ قصه‌ای که شاید سال‌ها بعد با افتخار تعریف شود.

فیروزی: وزارت ورزش بدهی‌ای به پرسپولیس ندارد

معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت ورزش و جوانان گفت: بدهی وزارت ورزش و جوانان به باشگاه پرسپولیس صحت ندارد. برنا فیروزی در گفت‌وگو با فارس، درباره انتشار برخی اظهارات مبنی بر بدهی وزارت ورزش و جوانان به باشگاه پرسپولیس گفت: ۲ شرکت فرهنگی - ورزشی پرسپولیس و استقلال سال گذشته با طی فرآیند قانونی از طریق سازمان خصوصی‌سازی واگذار شدند و قبل از واگذاری همه مطالبات و بدهی‌های ۲ باشگاه حسابرسی شده و هیچ گونه بدهی‌ای در حساب‌ها مبنی بر بدهی وزارت ورزش و جوانان به این ۲ باشگاه ثبت نشده است. وی افزود: هرگونه درآمد حاصل از واگذاری این ۲ باشگاه نیز باید طبق قانون سیاست‌های کلی اصل 44 هزینه شده و درآمدی نیز از این بابت برای وزارت ورزش و جوانان منظور نشده است. معاون وزیر ورزش عنوان کرد: دولت تمام تلاش خود را برای حل مشکلات باشگاه‌ها علی‌الخصوص این ۲ باشگاه مردمی پرطرفدار به کار بسته و کماکان نیز حامی باشگاه‌ها حتی بعد از واگذاری آنها به بخش خصوصی است اما نادیده گرفتن حمایت‌های دولت، وزارت ورزش و فراتر از آن انتشار اخبار خلاف واقع توسط برخی اشخاص منصفانه نیست. 

***

اصلاح قانون جنجالی در لیگ برتر به جریان افتاد

به احتمال فراوان قانون لزوم حضور 2 بازیکن در لیست زیر 21 سال تیم‌ها دچار تغییر می‌شود. به گزارش فارس، در جلسه اخیری که بین برخی سرمربیان لیگ برتری و حسین عبدی، سرمربی تیم‌ ملی جوانان، مهدی تاج، هدایت ممبینی، مسؤولان سازمان لیگ و رئیس کمیته انضباطی برگزار شد، سرمربیان حاضر در جلسه انتقاداتی را نسبت به قانون الزام حضور 2 بازیکن زیر 21 سال در لیست تیم‌ها مطرح کردند. در این جلسه رئیس و دبیرکل فدراسیون فوتبال نیز این انتقادات را پذیرفته و قول دادند قانون اصلاح خواهد شد. ظاهرا پس از این جلسه بحث اصلاح قانون به سازمان لیگ ابلاغ شده و با موافقت هیات رئیسه، از کارگروه ناظر بر دستورالعمل قراردادها خواسته شده آن را اصلاح کند. تصمیم‌گیری درباره این موضوع اکنون برعهده کارگروه است اما به احتمال زیاد با توجه به اینکه مهدی تاج با اصلاح قانون موافقت کرده است، حداکثر تا نیم‌فصل لیگ برتر این بند جنجالی اصلاح می‌شود. 

مهدی مرسلی: از آن روز که کی‌روش رفت، یک کلمه باب میل مربیان ملی شد؛ از ویلموتس تا اسکو و قلعه‌نویی: فوتبال هجومی! واژه‌ای که بر سر زبان‌ها افتاد، آویزه گوش‌ها شد و بهانه‌ای برای همه سرمربیانی که آمدند و رفتند. ویلموتس، همان به اصطلاح مربی‌ای که بیشتر از زمین، حاشیه و پول مفت را می‌فهمید، با صدایی رسا گفت: «ما فوتبال زیبا می‌خواهیم، مسابقه‌ای که هم ما گل بزنیم، هم آنها» و چه شوری برپا کرد! اما وقتی گل‌های خورده در کارنامه‌اش پربارتر از گل‌های ‌زده شد، کسی نماند تا از زیبایی حرف بزند. شارلاتان بروکسلی رفت که رفت. سپس نوبت  امیر قلعه‌نویی شد؛ سرمربی‌ای که با ادبیاتی پرطنین می‌گوید: «در 29 بازی، 71 گل زده‌ایم. تیمی تهاجمی ساخته‌ام که در فوتبال ایران بی‌سابقه است». اما آیا این اعداد و کلمات، حقیقتی در پشت خود دارد؟ یا فقط دودی است که از آتش توهم برمی‌خیزد؟ ما بدون هیچ سو‌گیری صرفا بررسی می‌کنیم.

* سراب آمار، قصه‌ای تکراری

بیایید صادق باشیم. تیم‌ملی ایران در ۶ بازی ابتدایی مرحله مقدماتی جام‌جهانی ۲۰۲۶، دقیقا ۱۲ گل‌ زده است. این یعنی یک گل بیشتر از تیم اسکوچیچ در دوره قبل. آمار شوت‌ها چه می‌گوید؟ 83 شوت در برابر 78 شوت دوره قبل. حتی مالکیت توپ که روزگاری نماد اقتدار تیم‌ها بود، دست‌نخورده مانده: 55 درصد. این اعداد، به‌ جای فریاد زدن هجومی‌تر شدن تیم ملی، به آرامی زمزمه می‌کند: تغییر نکرده‌ایم!

اما تفاوت واقعی جای دیگری است. تیم فعلی در همین ۶ بازی، ۵ گل دریافت کرده است؛ بیشتر از تمام گل‌های خورده تیم ‌ملی در دوره‌های 2014 و 2022. تیمی که کی‌روش ساخته بود، دفاعی بود، شاید گاهی بی‌روح اما دروازه‌اش آهنین بود. حالا همان دروازه، بیشتر شبیه در چوبی‌ای است که به ضرب بادی شکسته می‌شود.

* فوتبال هجومی یا توهم هجومی؟

آیا هجومی‌تر شدن به معنای بیشتر گل خوردن است؟ این سؤال، چکیده تمام نقدهایی است که به قلعه‌نویی وارد می‌شود. او تیمی ساخته که شاید زیباتر بازی کند اما این زیبایی، بهایی سنگین دارد: از دست رفتن تعادل؛ تیمی که گاهی گل می‌زند، گاهی گل می‌خورد و بیشتر اوقات، چیزی بین این دو.

* زمان، دشمن قلعه‌نویی

قلعه‌نویی همیشه از زمان گلایه کرده است: «فرصت کم است، تغییر زمان می‌برد». حرفش درست است. تغییر سبک فوتبال، بویژه در کشوری که ۱۰ سال با فلسفه دفاعی زندگی کرده، ساده نیست اما آیا فوتبال منتظر می‌ماند؟ آیا جام‌جهانی برای ایران صبر می‌کند تا تیمی ساخته شود که هم گل بزند، هم گل نخورد؟!

* ایران در دوراهی فلسفه

این تیم ملی، نه تیم کی‌روش است، نه تیم اسکوچیچ. نه دفاعی است، نه هجومی. چیزی است بین این دو؛ در حال گذار، در حال تجربه اما آنچه فوتبال می‌طلبد، فراتر از تجربه است. قلعه‌نویی باید میان «فلسفه» و «نتیجه» یک مورد را انتخاب کند. باید بداند اگر این تیم بیشتر گل بخورد، تمام گل‌های زده‌اش نیز به چشم نمی‌آید.

* پایان، آینده‌ای در مه

ایران امروز، تیمی است که در جست‌وجوی هویت گم‌شده خود سرگردان است. قلعه‌نویی شاید روزی بتواند این تیم را به سرمنزل مقصود برساند. شاید بتواند تعادل میان حمله و دفاع را بیابد اما تا آن روز، سؤال اصلی پابرجاست: آیا تیم‌ملی هجومی‌تر شده یا فقط راه دفاع کردن را فراموش کرده است؟

بهراد رشوند: تیم‌ ملی فوتبال ۷ نفره ایران، با شکوهی بی‌مانند و اقتداری که کمتر در تاریخ این رقابت‌ها دیده شده، توانست قله جهان را فتح کند. در شبی که هیچ مرزی برای خیال ایرانیان باقی نگذاشت، این تیم با شکست دادن اوکراین قدرتمند و مدافع عنوان قهرمانی، به جام‌جهانی اسپانیا پایان داد.

* قصه‌ قهرمانان؛ گام‌به‌گام تا رسیدن به جاودانگی

حماسه‌ای که در اسپانیا رقم خورد، تنها با قهرمانی پایان نیافت، بلکه با روایت قصه‌ای از یک تیم، شروع به جاودانه شدن کرد و این شروع ما است.

تیم ملی ایران، با هدایت «علی رعدی» از همان لحظه ورود به این رقابت‌ها نشانی از قهرمانان واقعی را بر پیشانی داشت. در مرحله گروهی، ایران با گذشتن از سد ونزوئلا، ایرلند و آلمان، گام‌های ابتدایی را با اقتدار برداشت. اما نقطه عطف این داستان، زمانی رقم خورد که در مراحل حذفی، تیم‌های مدعی یکی پس از دیگر برابر شکوه ایرانیان زانو زدند. ابتدا تیم‌ ملی آمریکا، با نتیجه‌ای قاطع و بدون پاسخ، صحنه را ترک کرد. سپس در نیمه‌نهایی، برزیل، یکی از ستون‌های سنتی این رقابت‌ها، نتوانست برابر شجاعت و تاکتیک‌های هوشمندانه ایران دوام بیاورد و با ۴ گل مغلوب شد.

* شب سرنوشت؛ وقتی تاریخ به احترام ایران ایستاد

در فینال، همه نگاه‌ها به ۲ تیم ایران و اوکراین بود؛ اوکراین در سال‌های اخیر حکمران بلامنازع این رقابت‌ها بود اما این بار، حکایت دیگری در جریان بود. با شروع بازی، ایران کنترل میدان را در اختیار گرفت و با ضربات خیره‌کننده مهدی شکوهی که ۲ بار دروازه اوکراین را گشود و گل بی‌نقص مهدی بخشی، نتیجه‌ای رقم خورد که تاریخ این رشته را برای همیشه تغییر داد.

* بدون هیچ ترک و شکاف؛ رکوردی که تکرار نمی‌شود

یکی از چشمگیرترین جنبه‌های این قهرمانی، نمایش بی‌نقص دفاعی تیم ایران بود. این تیم، در طول تمام رقابت‌ها حتی یک گل دریافت نکرد؛ آماری که نه‌تنها رکوردی بی‌سابقه در تاریخ فوتبال ۷ نفره به شمار می‌رود، بلکه نشان از نظم، هماهنگی و تلاش بی‌وقفه بازیکنان در تمام خطوط تیم دارد.

* بازتاب‌ها؛ ستایش جهانی از یک قهرمانی بی‌بدیل

این قهرمانی، موجی از تحسین و ستایش جهانی را به همراه داشت. رسانه‌های بین‌المللی از قهرمانی ایران به‌ عنوان یکی از بی‌نظیرترین لحظات تاریخ فوتبال ۷ نفره یاد کردند. روزنامه مارکای اسپانیا، با تیتر «ایران؛ طلایی‌های بی‌خطا»، نوشت: «ایران نه‌تنها جام قهرمانی را به خانه برد، بلکه استانداردهای جدیدی را برای این رقابت‌ها تعیین کرد؛ تیمی که هیچ‌کس توان شکست دادنش را نداشت».

سرمربی تیم‌ ملی اوکراین که با چهره‌ای متحیر در پایان بازی دیده می‌شد، در کنفرانس خبری گفت: «بازی در برابر ایران، مانند رویارویی با یک دیوار نفوذناپذیر بود. آنها در دفاع و حمله به معنای واقعی کلمه کامل بودند. این قهرمانی را به آنها تبریک می‌گویم، چرا که شایسته‌تر از هر تیم دیگری بودند».

* صدای افتخار از اردوگاه ایران

علی رعدی، سرمربی تیم‌ ملی ایران، پس از این قهرمانی تاریخی گفت: «از روزی که قدم به این رقابت‌ها گذاشتیم، باور داشتیم می‌توانیم تاریخ‌ساز شویم. این موفقیت، نتیجه اتحاد، تلاش و ایمان به یک هدف مشترک بود. این بازیکنان، قهرمانان واقعی هستند و این افتخار برای تمام ملت ایران است».

مهدی شکوهی، ستاره فینال و زننده ۲ گل تاریخی ایران، با تواضعی خاص عنوان کرد: «گل‌ها نتیجه کار گروهی بی‌نظیر تیم بود. همه ما یک هدف داشتیم: «قهرمانی» و خوشحالم که توانستیم این هدف را محقق کنیم. امیدوارم این قهرمانی، نقطه آغازی برای موفقیت‌های بیشتر در آینده باشد».

از نگاه بسیاری از کارشناسان، ایران نه‌تنها جام قهرمانی را به دست آورد، بلکه مسیر رسیدن به این قله نیز به همان اندازه چشمگیر بود. تیم‌های ونزوئلا، ایرلند، آلمان، آمریکا، برزیل و در نهایت اوکراین، همه با شکست‌های قاطع به خانه بازگشتند.

* آینده‌ روشن در انتظار ایران

این قهرمانی، تنها یک دستاورد لحظه‌ای نبود، بلکه می‌تواند زمینه‌ساز تحولات بزرگ‌تری در فوتبال ۷ نفره ایران باشد. موفقیت‌های اینچنینی، نه‌تنها افتخاری برای کشور به شمار می‌رود، بلکه الهام‌بخش نسل جدیدی از ورزشکاران خواهد بود.

از سوی دیگر، تیم‌ ملی فوتبال ۷ نفره ایران اکنون مسؤولیتی سنگین‌تر بر دوش دارد. فراهم‌سازی امکانات بهتر، برگزاری اردوهای مستمر و حمایت‌های همه‌جانبه می‌تواند تضمینی برای تداوم این مسیر درخشان باشد.

* درس‌هایی از قهرمانی

قهرمانی تیم‌ ملی ایران، فراتر از یک دستاورد ورزشی، پیامی برای تمام جهان داشت: با وجود کمبودها، با اتحاد تیمی و ایمان به هدف، هیچ سقفی برای موفقیت وجود ندارد.

این تیم، با نمایشی بی‌نقص و فراتر از انتظارات، توانست تمام پیش‌بینی‌ها را به چالش بکشد و با عملکردی که سال‌ها در ذهن‌ها باقی خواهد ماند، خود را به عنوان قدرت برتر فوتبال ۷ نفره جهان معرفی کند. در شبی که جهان شاهد یکی از خیره‌کننده‌ترین نمایش‌های ورزشی بود، تیم‌ ملی فوتبال ۷ نفره ایران نه‌تنها جام قهرمانی را به خانه برد، بلکه با افتخارات و رکوردهایی که در این مسیر ثبت کرد، نشان داد نام ایران در تاریخ این رشته برای همیشه ماندگار خواهد شد.

تیم ملی کشتی فرنگی ایران با نمایشی مقتدرانه در لیگ حرفه‌ای پادوبنی، توانست با ۵ پیروزی و کسب ۲۱ امتیاز، عنوان قهرمانی این رقابت‌ها را در خاک روسیه از آن خود کند.

جمعه شب ۲ آذر، میدان کشتی مسکو شاهد نبردهای پرهیجان و سرنوشت‌ساز بود؛ جایی که شاگردان حسن رنگرز در قامت مدعی، مقابل رقبا صف‌آرایی کردند.

* شروع با شکست اما ادامه‌ توفانی

در وزن ۵۵ کیلوگرم، پویا دادمرز در نخستین کشتی خود مقابل امین صفرشایف روس قرار گرفت. این مسابقه با نتیجه نزدیک ۲ بر یک به سود حریف روس خاتمه یافت. دادمرز که پیش‌تر همین کشتی‌گیر را در رقابت‌های جهانی آلبانی مغلوب کرده بود، این بار نتوانست همان موفقیت را تکرار کند.

وزن ۶۰ کیلوگرم نیز برای ایرانی‌ها خوش‌یمن نبود. علی احمدی‌وفا در یک مبارزه دشوار، نتیجه را ۷ بر ۱ به دینسلام باماتف واگذار کرد اما ورق در وزن ۶۳ کیلوگرم برگشت؛ ایمان محمدی با نمایشی تحسین‌برانگیز و نتیجه ۴ بر صفر مقابل انور اله‌یرف، نخستین پیروزی ایران را رقم زد.

* بازگشت روحیه با پیروزی‌های مقتدرانه

در ادامه، سعید اسماعیلی در وزن ۶۷ کیلوگرم، درخششی مثال‌زدنی داشت. او با نتیجه خیره‌کننده ۹ بر یک روسلان بیچورین را شکست داد. اسماعیلی که پیش‌تر در المپیک ۲۰۲۴ موفق به کسب طلا شده بود، بار دیگر نشان داد چرا نامش در کشتی فرنگی جهان می‌درخشد.

محمدرضا گرایی نیز در وزن ۷۲ کیلوگرم با نتیجه یک - یک به دلیل کسب امتیاز آخر، نارک اوگانیان را مغلوب کرد. گرایی که پس از ناکامی در مسابقات جهانی آلبانی به این رقابت‌ها بازگشته بود، با این پیروزی توانست روحیه خود را بازیابد.

* پیروزی‌های حساس در اوزان بالاتر

محمدعلی گرایی، قهرمان جهان و کشتی‌گیر وزن ۸۲ کیلوگرم کشورمان، در دیداری پرچالش به مصاف اسلام علی‌اف رفت. این مسابقه با نتیجه ۷ بر ۶ به سود نماینده ایران به پایان رسید. نقش کادر فنی و چالش به‌‌موقع حسن رنگرز در این مبارزه به‌ خوبی به چشم آمد، چرا که داوری به‌‌شدت به نفع حریف روس بود.

در وزن ۱۳۰ کیلوگرم، امین میرزازاده، دارنده مدال برنز المپیک پاریس، در آخرین مبارزه تیمی مقابل سرگئی سیمینف قرار گرفت. این دیدار حساس با نتیجه ۲ - ۲ به لطف امتیاز آخر به سود میرزازاده پایان یافت تا قهرمانی ایران قطعی شود.