مهدی بختیاری: ۱۴ ماه از توفان الاقصی می‌گذرد و اسرائیل در ۲ جبهه جنوب (نوار غزه) و شمال (جنوب لبنان) درگیر یک جنگ تمام‌عیار است؛ جنگی که تاکنون منجر به شهادت 50 هزار انسان بی‌دفاع در این مناطق شده اما نتوانسته اهداف اصلی اعلام‌شده توسط مقامات صهیونیست را محقق کند. حالا با طولانی شدن جنگ، اسرائیل با دردسرهای جدیدی روبه‌رو است که در ادامه به برخی از آنها اشاره می‌شود. در عرصه بین‌الملل، صدور حکم جلب بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر و یوآو گالانت، وزیر سابق امنیت (جنگ) این رژیم توسط دیوان کیفری بین‌المللی لاهه و همراهی بسیاری از کشورها - حتی کشورهای اروپا - با این حکم، بزرگ‌ترین رسوایی جهانی برای سران رژیم است که میزان جنایات آنها علیه بشریت حتی در تاریخ این رژیم نیز سابقه نداشته است. افکار عمومی دنیا حتی در کشورهای غرب البته ماه‌هاست نسبت به جنایت صهیونیست‌ها در نوار غزه واکنش نشان داده است اما حجم رذالت به قدری زیاد شده که دولت‌های اتحادیه اروپایی هم دیگر نمی‌توانند براحتی چشم خود را روی آن ببندند. در حوزه داخلی، اسرائیل نتوانسته اهدافی که پیش از شروع جنگ اعلام کرده بود را محقق سازد. مهم‌ترین موضوعی که سران این رژیم بارها اعلام کرده و اصلا جنگ و ورود زمینی به نوار غزه را برای تحقق آن صورت دادند، آزادی اسرای اسرائیلی بود که 7 اکتبر 2023 به اسارت حماس و گروه‌های مقاومت فلسطینی درآمدند. با گذشت چند ماه از شروع این جنگ، نه‌تنها این اسرا آزاد نشدند بلکه دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی رژیم نتوانستند حتی یک نشانی از محل نگهداری 101 اسیر باقیمانده در دست حماس پیدا کنند. این ناکامی به حدی است که نخست‌وزیر صهیونیست‌ها مجبور شد اقدام به تعیین جایزه برای بازگرداندن اسرا کند. این در حالی است که همچنان شاهد تظاهرات‌ گسترده و مخالفت‌های وسیع با دولت نتانیاهو در سرزمین‌های اشغالی با میانداری خانواده‌های اسرای صهیونیست هستیم. در میدان نیز اوضاع مطلوب صهیونیست‌ها نیست. ارتش اسرائیل با یک هدف اصلی وارد جنوب لبنان شد و آن هم بازگرداندن امنیت به مناطق شمال سرزمین‌های اشغالی بود که سکنه غاصب آن در پی حملات مستمر حزب‌الله مجبور به ترک منطقه شده‌اند. اما ورود به جنوب لبنان نه‌تنها امنیت را به شمال فلسطین اشغالی برنگرداند، بلکه حالا اسرائیل با مساله بزرگ‌تری یعنی ناامن شدن شهرهای بزرگی نظیر حیفا و تل‌آویو هم روبه‌رو شده است. 

در جنوب لبنان هم اوضاع طوری که صهیونیست‌ها پیش‌بینی می‌کردند پیش نرفته است. در جنگ 33 روزه سال 2006 ارتش اسرائیل ظرف 2 هفته به جنوب نبطیه و کرانه رودخانه لیتانی رسید اما الان با گذشت بیش از 50 روز از آغاز نبرد در جنوب لبنان، آن هم با مشارکت 5 لشکر، حتی موفق به تثبیت در یک روستای مرزی هم نشده است. 

محمدحسین مهدوی‌زادگان: هادت «سید مقاومت» و دیگر رهبران و فرماندهان غیور مقاومت لبنان و فلسطین مانند «سیدهاشم صفی‌الدین، یحیی سنوار و اسماعیل هنیه»، مولد نگرانی‌های زیادی در میان طرفداران گفتمان مقاومت بود. زمانی که اخبار شهادت مظلومانه حماسه‌سازان مسیر آزادی قدس شریف به افکار عمومی منطقه و جهان اسلام مخابره شد، برخی طرفداران گفتمان مقاومت به‌طور طبیعی و ناخواسته تحت تاثیر القائات جبهه رسانه‌ای، سیاسی و تبلیغاتی دشمنان در قبال فرامتن نبرد کنونی در منطقه قرار گرفته و سرنوشت جبهه مقاومت، تبدیل به یک نقطه ابهام پررنگ در ذهن و ضمیر آنها شد. اما اکنون معادله به گونه‌ای دیگر رقم خورده است: حزب‌الله لبنان نه‌تنها در نبرد زمینی (پس از ترور ناجوانمردانه آیت‌الله شهید سیدحسن نصرالله) اجازه پیشروی صهیونیست‌ها در جنوب این کشور را نداده، بلکه با دبیرکلی حجت‌الاسلام‌والمسلمین مهندس «شیخ‌ نعیم قاسم» قاطعانه با ده‌ها کمین و عملیات ترکیبی، صدها کشته و زخمی روی دستان نامبارک رژیم نامشروع صهیونیستی گذاشته است. از مرکزی‌ترین منطقه شهری در تل‌آویو تا دورافتاده‌ترین شهرک‌ها از پایتخت اراضی اشغالی، به صورت موردی یا مکرر توسط موشک‌های حزب‌الله هدف قرار داده شده و حتی پایگاه ویژه و فوق امنیتی تیپ گولانی در عکا نیز از تیررس پهپادهای مقاومت لبنان در امان نمانده است. حزب‌الله پس از شهادت رهبران خود، یک گزاره را نه در قالب بیانیه و ادعا، بلکه در میدان نبرد به اثبات دوستان و دشمنان مقاومت رسانده است: مقاومت لبنان در هر زمان، به هر نقطه‌ای در اراضی اشغالی دسترسی دارد و حتی استقرار سامانه فوق‌پیشرفته آمریکایی تاد نیز قدرت رهگیری عملیات پهپادی‌ - موشکی پیچیده حزب‌الله را نخواهد داشت. این قاعده، خود را در مذاکرات آتش‌بس غزه و لبنان نیز نشان داده است. حماس پس از شهادت یحیی سنوار نه‌تنها از مطالبات کلان و خطوط قرمز خود در مذاکرات قاهره و دوحه کوتاه نیامده، بلکه خط‌کشی پررنگ‌تری نسبت به این موارد انجام داده است. مقاومت اسلامی فلسطین کماکان تاکید دارد حتی یک نظامی صهیونیست حق حضور در محورهای نتساریم و فیلادلفی را پس از انعقاد پیمان آتش‌بس ندارد. از سوی دیگر، حماس و جهاد اسلامی هر ۲ متفق‌القول هستند آمریکا و رژیم اشغالگر قدس در شرایطی قرار ندارند که درباره نحوه و مکانیزم آزادی اسرای صهیونیست در نوار غزه برای طرف فلسطینی تعیین‌تکلیف کنند. مقامات ارشد حماس طی روزهای اخیر تاکید کردند اساسا بر سر آتش‌بس موقت و تضمین‌ناپذیر، با طرف مقابل معامله یا مصالحه نخواهند کرد. حزب‌الله لبنان نیز مکانیزم‌های نظارتی ادعایی آمریکا و غرب درباره آتش‌بس احتمالی با بیروت را به صورتی دقیق و حقوقی به چالش کشیده و کماکان خلع سلاح مقاومت را خط قرمز خود تلقی می‌کند. صورت مساله گویاست: جبهه مقاومت به‌رغم شهدایی که در طول ۱۴ ماه اخیر تقدیم قدس شریف و آزادی آن کرده است، در سطوح رهبری سیاسی، قدرت نظامی و صلابت امنیتی، خود را با سرعتی مثال‌زدنی و محیرالعقول‌تر از حد تصور غرب و رژیم اشغالگر قدس بازسازی کرده است. 

از این پدیده آشکار، باید تحت عنوان بازتعریف فوری منظومه  مقاومت در یکی از حساس‌ترین برهه‌های حیات منطقه یاد کرد. انجام این منظومه، اگرچه آسان نبوده اما رزمندگان عرصه مقاومت آن را امکان‌پذیر ساختند. بسیاری از استراتژیست‌های غربی و صهیونیست اذعان کرده‌اند هزینه‌های ناشی از شهادت  نصرالله و سنوار برای رژیم کودک‌کش صهیونیستی به‌مراتب نسبت به فوایدی که تل‌آویو از این اقدامات تروریستی پیش‌بینی  کرده بود، بیشتر است. برهم ریختن توازن هزینه/ فایده در قبال صحنه‌ای پیچیده مانند جنگ، معنایی جز شکست و تباهی برای تل‌آویو نداشته و در آینده نیز نخواهد داشت. حزب‌الله و حماس، به همراه انصارالله یمن، حشدالشعبی عراق و جمهوری اسلامی ایران به عنوان نقطه ثقل جبهه مقاومت، طی ماه‌های اخیر ۲ اقدام اساسی انجام داده‌اند: