|
با رونمایی از فیلم محمد(ص) سینما رنگ خدا گرفت
نور تویی، روح تویی
فیلم محمد(ص) در چند اکران ویژه مورد استقبال اصحاب رسانه و هنرمندان قرار گرفت
گروه فرهنگ و هنر: آخرین ساخته مجید مجیدی پس از پایان جشنواره فیلم فجر و با فاصلهای 2 روزه برای اصحاب رسانه و فرهنگ به نمایش درآمد. شاید فاصلهگذاری با فجر زمینه مناسبی فراهم آورد که فیلم، مستقل از جشنواره مورد قضاوت قرار گیرد و در کلیت اثر در فضای مستقلتری بررسی و دیده شود. فیلم محمد(ص) با روایت تحریم پیامبر و اصحابش در شعب ابیطالب آغاز میشود. در دورانی که ابوسفیان سایر قبایل عرب را فرامیخواند به امضای معاهدهای برای ایجاد تحریمی سخت و طاقتفرسا تا موجب تنگ شدن فضا بر اصحاب شود و آنان از گام برداشتن در راه حق تعالی انصراف دهند. پس از نمایش توطئه ابوسفیانی، فیلم با یک فلاشبک، زندگی پیامبر را از بدو تولد به نمایش میگذارد اما سرانجام روایت فیلم متمرکز میشود بر تحریم که با مدد آفریدگار باطل میشود و توطئه سران قریش ابطال. نکته مهم این است که در بازگردان بصری و نمایش دوباره تاریخ، نمایش ابعاد استراتژیک تاریخ تعمیم داده میشود به زمانه ما. گزاره بسیار آرامبخشی که تاکید موکد روایت است. در بخشهایی از فیلم که مربوط به توطئه تحریم میشود ارجاع به دوران کنونی است. کدخدا و قریش زمانه و اغلب همتایانش اقدام به توطئه تحریم کردهاند و صبوری 3 ساله و مقاومت اصحاب در شعب ابیطالب و مدد پروردگار است که در نهایت توطئه دشمن را خاموش میکند. همانطور که برشهای تاریخی فیلم ابراهیم حاتمیکیا درباره مذاکره به شرایط کنونی تعمیم داده میشود، فیلم خوش آب و رنگ مجیدی مسکن آرامبخشی است برای ملتی مقاوم و ایستاده که مشق تاریخ را تکرار میکند. اصحابی که در گذشته و حال، توطئه تحریمهای ادواری قریشی را به جان میخرند و عافیتی بزرگ عاقبت آنان است. پروردگار است که توطئه قریشیان را نقش برآب خواهد کرد و باطله تحریم را باد هوا. مسکن آرامبخش مجیدی، در بازنمایی دقیق تاریخ، صبر و پایمردی میآموزد. اگر فیلم چنین نبود و ارجاع به احوال کنونی نداشت بودنش ضرورتی نمیداشت اما با این نمایش به روز، ساختش منطق پیدا میکند. برگردان استراتژیک داستان زندگی پیامبر و اصحابش میشود طلیعه راه اصحاب امروز. چنین اثری که با تلاش ستایشواری ساخته شده توجه برانگیز است از منظر خاص و عام. با اینکه روایت را اغلب مردم میدانند اما زمانی که در چنین میزانسن بصری خاصی نمایش داده میشود قطعا میشود فتحالباب تاثیر. شاید در زمانه ماشینی امروز نمایش رنج و پایمردی اصحاب پیامبر، نوری امیدبخش است برای ملتی که برای دست یافتن به حق خویش صبر پیشه کرده است. پس با این حساب، مقدمه و موخره حرف روز است. تاکید بعدی درام فیلم محمد(ص) بیشتر بر ریشههای زیست بنیانگذار مهر اتکا دارد. اثر بهگونهای پیش میرود که مخاطب فرنگی آنسوی مرزها نشسته، مهر را و عطوف را که نور است و در فیلم تاکید نمایشی دارد دریافت میکند. در شرایطی که بنیانگذار نور و رحمت مورد هجمه است از سوی شارلیپیشگان، نمایش زیبا از زیست و زندگی ادیانی بنیانگذار رحمت، تاثیری شگرف میگذارد بر آنان که خورجین خالی رحمت را بیآنکه بنیانگذارش را بشناسند بر کوله دارند. نباید بر فن و تکنیک تاکید کرد، اثر به صورت محض آمیخته به شاعرانگی ساده و فن پیچیده مسلط سینماست و بازنمایی اثر منجر میشود به نمایش نبی مکرم به عنوان کاملترین اسوه راستین بشریت که نسبت به تمام مردم بسیار صمیمی و مهربان بود. در فیلم مجیدی پیامبر بزرگوار با داشتن این خصلت ستودنی از همان دوران کودکی دلهای بسیاری را شیفته مکتب خویش کرد تا از منجلاب ضلالت به صراط مستقیم هدایت کند. قرآن کریم در این زمینه میفرماید: «و ما ارسلناک الّا رحمه.. للعالمین؛ ما تو را جز رحمتی برای جهانیان نفرستادیم.» و پیامبر اعظم (ص) فرمود: «اگر مهربانی و ملاطفت به صورتی مجسم شود، آن چنان زیباست که خداوند مخلوقی زیباتر از آن را نیافریده است». این اثر، مصداق همین کلام نبی است. ابراز محبت و مهرورزی رسول خدا (ص) نه تنها شامل خانواده، دوستان و اهل ایمان میشد بلکه مخالفان، از اخلاق نرم و شفقتآمیز آن بزرگوار بهرهمند میشدند و طلیعه مهروزی از درون اثر ساطع میشود. به همین جهت خداوند متعال رسول گرامیاش را در قرآن تحسین کرده و میفرماید: «انک لعلی خلقٍ عظیم؛ یقیناً تو دارای اخلاق عظیم و نیکو هستی.» راز موفقیت پیامبر(ص) در تاثیر در تودهها، عشقورزی و عشق به مردم بود. این همان نکته ظریفی است که مجیدی باید آن را با ابزار مسلط سینما نشان میداد و موفق به همین کار شده است. با این توصیف فیلم محمد(ص) مجیدی با نمایش رحمت ناب نبی، در متن اثر، رنگ خدا گرفته است. ارسال به دوستان
تماشاگران با فیلم «محمد(ص)» گریستند
در طول نمایش فیلم محمد(ص) تماشاگران در سکوت محض تنها فیلم را به نظاره نشستند و احساساتشان از شکوه و عظمت، مهربانی و عطوفت پیامبر و جهالت و نادانی برخی اطرافیان پیامبر به غلیان آمده و اشک از دیدگانشان جاری شد. به گزارش فارس، بالاخره انتظارها به سرآمد و بزرگترین پروژه تاریخ سینمای ایران در سینما فرهنگ با حضور مسؤولان فرهنگی، علما، مسؤولان و تعدادی از هنرمندان رونمایی شد. از سال ۱۳۸۹ که خبر رسید مجید مجیدی شروع به ساخت فیلمی درباره پیامبر اعظم(ص) کرده است، اهالی رسانه و به تبع آن علاقهمندان به سینما پیگیر نحوه ساخت و تولید فیلم بودند. این بار مجیدی در فضای خاص سیاسی منطقه قصد کرد از محاصره مسلمانان در شعب ابیطالب و دوران کودکی حضرت رسول(ص) سخن بگوید. پر بیراه نیست اگر بگوییم در طول زمان نمایش فیلم نفسها حبس شده بود و هیچیک از تماشاچیان حاضر نبودند لحظهای چشم از پرده عریض سینما برگیرند، زیرا لحظات ناب پر از مهر و عطوفت را از دست میدادند. مجیدی به خوبی از عهده کار برآمده است و به گونهای وقایع را بازگو میکند که لحظهای تماشاگر را به خود وا نمیگذارد. عظیمترین فیلم سینمای ایران با هدایت و درایت مجید مجیدی ساخته شده است. عطوفت و مهربانی پیامبر در فیلم به وضوح دیده میشود و با این فیلم کودکی پیامبر رحمت به درستی معرفی میشود و نشانههای سینمای مجیدی (لطافت و انسانیت) بدون هیچ درشتنمایی قابل لمس است. در طول نمایش فیلم تماشاگران در سکوت محض تنها فیلم را به نظاره نشستند و احساساتشان از شکوه و عظمت، مهربانی و عطوفت پیامبر و جهالت و نادانی برخی اطرافیان پیامبر به غلیان آمده و اشک از دیدگانشان جاری شد. مجیدی در فیلم به درستی از ادیان الهی و نوید و بشارت آمدن منجی بشر سخن به میان میآورد و بخشهایی از فیلم به زبانهای عبری و ارمنی است که به خوبی میتواند با پیروان این ادیان هم ارتباط برقرار کند. حرفی بدیع و جدی از بخشی از زندگی پیامبر(ص)، از خاندان و حیات و بالاخره سیر و سلوک ایشان که کمتر خوانده و شنیدهایم. ارسال به دوستان
فیلم محمد(ص) تلخی سینما را به شیرینی بدل میکند
اتفاقات سالهای اخیر در سینما، ذائقه بسیاری از اهالی فرهنگ را تلخ کرده ولی مطمئنا این محصول الهی، تلخیها را از ذائقه اصحاب فرهنگ به شیرینی مبدل میکند. به گزارش نسیم، حجتالاسلام رضا غلامی بعد از دیدن فیلم محمد(ص) یادداشتی نوشته است که متن کامل آن در زیر آمده است: امروز توفیق پیدا کردم در جمع بخش مهمی از مدیران فرهنگی کشور فیلم محمد(ص)، اثر آقای مجید مجیدی را ببینم. به لطف الهی و عنایت حضرت رسول (روحی لهالفدا)، کار عظیم و منحصر به فردی انجام گرفته که حتما نقطه عطف و اوجی در سینمای ایران به شمار میآید. اتفاقات سالهای اخیر در سینما و تقابل بخشی از جریان سینمایی کشور با ارزشها و واقعیتها، ذائقه بسیاری از اهالی فرهنگ را تلخ کرده ولی مطمئنا این محصول الهی، تا مدتها این تلخیها را از ذائقه اصحاب فرهنگ به شیرینی مبدل خواهد کرد. فیلم محمد(ص) چه از نظر مضمونی و چه فنی، به خصوص جلوههای ویژه، با قله فاصلهای ندارد و میتواند در شرایطی که دشمن از هر اقدامی برای ارائه تصویری دروغین از اسلام و پیامبر رحمت دریغ نداشته، تصویر درخشندهای را از شخصیت بیبدیل و قدسی پیامبر اکرم(ص) به جهانیان نشان دهد و مخاطبانش را تا مدتها سرمست کند. از سوی دیگر فیلم محمد(ص) به روشنی نشان میدهد سینمای دینی چیست و چگونه میتوان از این هنر گیرا، به نفع ارزشهای الهی و به سود کمالات انسانی بهره جست و به آلودگیهای سینمای غربی گرفتار نشد. من خودم تقریبا نیمی از این فیلم را همراه با گریه دیدم و حال عجیبی داشتم و مطمئنم هر بینندهای با دیدن این اثر زیبا و عاشقانه، بشدت متأثر میشود و به مسلمانی خود از عمق جان افتخار میکند. حقیر بهعنوان یک عضو کوچک جامعه فرهنگی به هنرمند گرانمایه آقای مجیدی به خاطر این مجاهده مخلصانه تبریک و دست مریزاد میگویم و از همه دوستداران و عشاق پیامبر رحمت(ص) دعوت میکنم هر زمان که فیلم به مرحله اکران عمومی رسید، حتی یک لحظه را هم در رفتن به سینما و دیدن این فیلم به یادماندنی از دست ندهند. ارسال به دوستان
برندگان جشنواره سی و سوم فجر
سیمرغ بهترین پژوهش و متن مستند ارسال به دوستان
اخبار
نظر وزیر ارشاد درباره فیلم محمد(ص) ارسال به دوستان
ضدیادداشتهای جشنوارهای
روز آخر
مسعود فراستی: در دنیای تو ساعت چنده؟
راستی این پایان متعلق به کدام فیلم است؟ - رئال است یا سوررئال؟ - اصلا پایان است؟ ارسال به دوستان
تازهها
مذاکره برای پخش جهانی فیلم محمد(ص) ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|