رئیس انجمن علمی جنگلبانی گفت: خشک شدن یک میلیون هکتار جنگل زاگرس و مرگ‌ومیر ۴۵ هزار هکتار گونه شمشاد ایرانی تهدید جدی در حوزه منابع طبیعی کشور است که باید از تداوم آن جلوگیری شود. به گزارش مهر، همایش آبخیزداری و منابع طبیعی با حضور آیت‌الله عابدینی نماینده ولی فقیه و امام جمعه قزوین، حجت‌الاسلام صادقی دادستان، منوچهر حبیبی معاون عمرانی استانداری، جمال انصاری رئیس کل دادگستری، درافشانی معاون امور انسانی استانداری، اسداللهی مدیرکل منابع طبیعی، ابراهیمی پاک رئیس سازمان جهاد کشاورزی استان و معاونان و بخشداران در سالن جهاد کشاورزی قزوین برگزار شد. هادی کیادلیری در این همایش گفت: توسعه در کشورهای پیشرفته در گرو توجه به محیط‌زیست و منابع طبیعی است و هیچ کشوری بدون توجه به این سرمایه‌های ارزشمند نمی‌تواند در مسیر پیشرفت گام بردارد. وی افزود: به‌رغم توصیه‌های اکید دینی و سفارش ائمه معصومین(ع) به صیانت از منابع طبیعی خدادادی اما متاسفانه در فرهنگسازی مشکل داریم و رفتارهای ما هنوز نیازمند اصلاح و تغییر است. رئیس انجمن علمی جنگلبانی کشور یادآور شد: اگر کشاورزی تضمین‌کننده غذای کشور است منابع طبیعی حیات بشری را تامین می‌کند و اگر نتوانیم از آن صیانت کنیم کره خاکی را برای خود غیرقابل سکونت خواهیم کرد. وی اضافه کرد: بشر باید در طبیعت به‌گونه‌ای عمل کند تا ضمن تهیه غذا و تأمین زندگی که برایش اساسی است آن را در حد اعلا حفظ کند و طبیعتی سرشار از فضا برای جابه‌جایی، سرزمین طبیعی برای گردش کردن، مناظر طبیعی برای تحسین کردن و جانوران وحشی برای زندگی را نیز محقق کند. کیادلیری بیان کرد: امروزه باید تصمیمات مفید خود را در رابطه با حفظ کیفیت محیط‌زیست به‌سرعت به مرحله اجرا درآوریم و اگر بیش از این منتظر بمانیم ممکن است موقعیت مناسب را از دست داده و محدودیت‌های زیادی در رفتار با طبیعت ایجاد شود. وی گفت: برای بسیاری از مشکلات هم‌اکنون هیچ راه‌حلی نداریم و تنها می‌توانیم وضع موجود را حفظ کنیم و قبل از اینکه موقعیت از این هم خراب‌تر شود و جهانی خلق کنیم که دیگر نسل بشر قادر به ادامه زندگی در آن نباشد، باید به فکر چاره باشیم و وارد عمل شویم. کیادلیری بیان داشت: ۴۵ هزار هکتار از گونه شمشاد ایرانی در عرض
2 سال مرگ‌ومیر دسته جمعی داشته و از بین رفته و با وقوع ۱۸۰۰ فقره سیل در کشور که ۵۳ مورد آن در دهه اخیر بوده شاهد تغییر اقلیم در کشور هستیم. وی گفت: هر کشوری سرمایه‌های ملی دارد که در
2 بخش منابع طبیعی و خدمات طبیعی تعریف شده که در کشورهای پیشرفته به دنبال خدمات طبیعی هستند نه از بین بردن منابع طبیعی اما ما در کشور روی منابع طبیعی و سنتی حرکت کردیم که هیچ جایگزینی ندارد. کیادلیری تصریح کرد: توسعه در بستر فرهنگی هر جامعه تعیین می‌شود و اجرای هر طرحی با مشارکت مردم محقق می‌شود لذا مردم باید نقش خود را جدی بگیرند و در این کار سهیم شوند. وی اضافه کرد: وجود دام‌های مختلف و چرای بی‌رویه در طبیعت باعث شده منابع طبیعی و فضای سبز دستخوش تغییر و تحول توسط دام‌ها شود که این مشکل بزرگ باید با راهکار اساسی برطرف شود. کیادلیری بر لزوم اهمیت و رعایت قانون در کشور تاکید کرد و اظهار داشت: در بستر قانون می‌توان به رشد و توسعه دست یافت و بی‌توجهی به آن آسیب‌زاست. وی درباره اعتبارات اختصاص‌یافته به حوزه منابع طبیعی و آبخیزداری تصریح کرد: بودجه‌های اختصاصی در این راستا بسیار محدود است و جوابگوی نیازها نیست و باید دراین زمینه بازنگری و تجدیدنظر شود. کیادلیری یادآور شد: متاسفانه کشور ایران در زمینه بیابان‌زایی در رده پنجم جهان قرار دارد و اگر این وضعیت ادامه پیدا کند شرایط کشور سومالی را پیدا خواهیم کرد.
نقش تغییرات اقلیمی در خشک شدن زاگرس
‌مجید توکلی، عضو هیات‌علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی لرستان نیز اخیرا تصریح کرد: به‌طور کلی تغییر پارامترهای اقلیمی در یک دهه اخیر، زاگرس را به سمت خشک شدن سوق داده است. احتمال می‌رود یکی از مهم‌ترین دلایل خشکیدگی بوم سازگان جنگلی زاگرس، مقاوم نبودن به تغییر پارامترهای اقلیمی طی زمانی کوتاه باشد. وی اظهار کرد: نتایج تحقیقات به عمل آمده، نقش تغییرات اقلیمی در بروز اپیدمی آفات و امراض گیاهی و ایجاد تغییرات ژنتیکی در آنها را اثبات می‌کند. در مناطقی که شدت فعالیت‌های انسانی بیشتر باشد اثر وقایع معنی‌دارتر است.

 مدیرعامل بیمه ایران در نشست هم‌اندیشی با نمایندگان رسانه‌های گروهی، از صدور 15 میلیون فقره بیمه‌نامه توسط این شرکت در 10 ماهه نخست سال جاری خبر داد. سیدعباس حسینی با اعلام این خبر اظهار داشت: از محل صدور این تعداد بیمه‌نامه، 8 هزار و 600 میلیارد تومان درآمد توسط شرکت بیمه ایران کسب شد.وی تصریح کرد: از نظر تعداد بیمه‌نامه و حجم درآمد در 10 ماهه نخست سال جاری نسبت به مدت مشابه سال گذشته شاهد 10 درصد رشد هستیم. مدیرعامل بیمه ایران تعداد پرونده خسارت در
10 ماهه سال جاری را 15 میلیون و 419 هزار پرونده اعلام کرد و گفت: درباره پرونده خسارت
15 درصد رشد در مدت زمان یادشده نسبت به مدت مشابه سال قبل داشتیم. وی با اشاره به رقم 2/6 درصدی متوسط ضریب نفوذ بیمه در جهان گفت: در ایران این رقم 9/1 درصد است که فاصله زیادی با متوسط جهانی دارد و لازم است شرکت‌های بیمه تلاش بیشتری در جهت فرهنگسازی و ارتقای این جایگاه داشته باشند. حسینی بالاترین متوسط سرانه بیمه‌ای در کشور را مربوط به استان تهران و با رقم 225 هزار تومان و کمترین آن مربوط به استان سیستان‌وبلوچستان به مبلغ 35 هزار تومان عنوان کرد. وی با اشاره به سهم 40 درصدی بیمه ایران از صنعت بیمه کشور، خاطرنشان کرد: بزرگ‌ترین قرارداد درمان کشور مربوط به بنیاد شهید است که به عنوان یکی از برجسته‌ترین اقدامات سال 94 شرکت بیمه ایران محسوب می‌شود. مدیرعامل بیمه ایران همچنین درباره وضعیت پرداخت خسارت به بیمه‌شدگان بیمه توسعه نیز گفت: به موجب مصوبه شورایعالی بیمه، اواخر سال گذشته اموال و دارایی‌های بیمه توسعه در اختیار بیمه ایران قرار گرفت و از محل درآمدهای آن، پرونده خسارت بیمه‌شدگان توسعه را برعهده گرفت.

آیین گرامیداشت روز درختکاری در مناطق نفتخیز جنوب برگزار شد
همزمان با روز درختکاری و آغاز هفته منابع طبیعی آیین گرامیداشتی با مشارکت شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب و اداره کل منابع طبیعی خوزستان در پارک سلامت شهرک نفت اهواز برگزار شد. در این مراسم آیت‌الله محسن حیدری نماینده مردم استان خوزستان در مجلس خبرگان و امام جمعه موقت اهواز با تبریک این مناسبت به بیان اهمیت درختکاری و حفظ منابع طبیعی در فرهنگ اسلامی پرداخت.  وی با ذکر احادیثی از ائمه اطهار علیهم‌السلام درباره درختکاری گفت: مقوله‌هایی مثل منابع طبیعی و محیط‌زیست و درختکاری مسائل مهمی است که به اصل حیات اجتماعی و طبیعی انسان‌ها مرتبط است و بر این اساس در قرآن کریم از آنها به عنوان انفال یاد شده است. معاون عمرانی استانداری خوزستان نیز اظهار داشت: حفاظت از محیط‌زیست و منابع طبیعی از 3 منظر به عنوان تکلیف دینی، فرمایش بزرگان انقلاب و وظیفه سازمانی قابل طرح و پیگیری است. احمد سیاحی گفت: حراست از منابع طبیعی و محیط زیست از اولویت‌های دولت تدبیر و امید است و در این راستا با تاکید استاندار خوزستان دستورالعمل فضای سبز برای همه شهرهای استان تدوین شده است.


گشایش نمایشگاه بهاره در اردبیل
در آستانه سال نو و با هدف خرید راحت مردم نمایشگاه بهاره در اردبیل گشایش یافت. به گزارش فارس از اردبیل، این نمایشگاه که در محل دائمی نمایشگاه‌های بین‌المللی اردبیل گشایش یافت به همت و همراهی سازمان صنعت، معدن و تجارت، اصناف و بازاریان اردبیل و نمایشگاه بین‌المللی اردبیل به مدت 10 روز برپا شد تا زمینه خرید راحت و با تخفیف برای مردم فراهم‌ آید. مدیرعامل نمایشگاه‌های بین‌المللی اردبیل اظهار کرد: نمایشگاه بهاره یکی از نمایشگاه‌های پویا و گسترده است که در اواخر سال و با هدف تأمین مایحتاج مردم به همت تولیدکنندگان استان دایر می‌شود. ایوب تقواطلب گفت: امسال نیز تصمیم گرفته شد با مشارکت صنوف، اتحادیه‌های مختلف، تولیدکنندگان استان، شرکت‌های تهیه و پخش مواد غذایی و اقلام مورد نیاز مردم در این ایام این نمایشگاه با ارائه تخفیف تا 20 درصد برپا شود.

راه‌اندازی بازارچه خوداشتغالی شهروندان طلایی در اراک
مدیرعامل سازمان میادین میوه و تره‌بار شهرداری با بیان اینکه بازارچه خوداشتغالی با مشارکت جامعه معلولان جسمی و حرکتی استان مرکزی و بخش خصوصی راه‌اندازی شده، بیان داشت: بازارچه‌های خود اشتغالی نقطه شروعی برای  رسیدن به استقلال همه‌جانبه جامعه معلولان است. علی نجفی در ادامه با اشاره به این مهم که اشتغال و کارآفرینی جامعه هدف، یکی از مولفه‌ها و شاخص‌های رشد و توسعه کشور است و دشواری‌های خاص ایجاد اشتغال و تداوم آنها ایجاب می‌کند تا سازمان‌ها و ارگان‌ها به منظور تحقق این امر برنامه‌های متفاوتی در این زمینه اعمال کنند تا با استفاده از این سیستم، ضریب امنیت شغلی جامعه هدف را تعالی بخشد، خاطرنشان کرد: شهرداری اراک با مشارکت بخش خصوصی  جامعه معلولان این بازارچه را در قالب طرح همدلی شهروندان طلایی در راستای احیای بازارچه عمار یاسر که در کنار  پایانه اتوبوسرانی  عمار یاسر واقع شده است و دارای مخاطبان زیادی است بر پا کرد.


سرانه فضای سبز در شیراز بین 7 تا 12 مترمربع است
رئیس اتاق بازرگانی فارس گفت: سرانه فضای سبز در شیراز بین 7 تا 12 مترمربع است در صورتی‌ که برابر استانداردهای بین‌المللی باید بین 20 تا 25 مترمربع باشد. به گزارش فارس از شیراز، فریدون فرقانی در همایش حفاظت از منابع طبیعی در سخنانی اظهار داشت: رتبه سرانه فضای سبز در ایران در سال 2014 میلادی 81 و در سال جاری میلادی نیز 65 بوده که نشان از افول کشورمان در سرانه فضای سبز نسبت به دیگر کشورهای جهان دارد. وی با اشاره به اینکه ایران از لحاظ سرانه فضای سبز نیز در میان 19 کشور آسیایی در شاخص‌هایی شامل اثرات بهداشتی، کیفیت هوا، آب و فاضلاب، شیلات و تنوع زیستگاهی در ردیف سیزدهم قرار گرفته است، افزود: برای برون‌رفت از این معضل باید با رعایت استانداردهای جهانی از طریق ابزارهای کارشناسانه وارد عملیات اجرایی شد.

سیده آزاده امامی: پیش از انتخابات اخیر سیاسیون همسو با دولت به درستی به این تحلیل رسیده بودند که اگر در تصاحب کرسی‎های مجلس دهم ناکام باشند، تداوم دولت روحانی در دور بعد بشدت به مخاطره افتاده و بسته به اما و اگرهای بسیار می‎شود. دلیل آن هم کاملاً روشن است؛ اگر جریان همسو با دولت در نخستین انتخاباتی که در دوران مسؤولیت آن دولت برگزار می‎شود موفق به کسب اکثریت آرا نشود، این امر حاکی از کاهش اقبال مردمی و در واقع افول گفتمانی آن جریان است که در گذشته‎ای نه‌چندان دور توانسته بود برنده تقابل گفتمان‎ها و برنامه‎ها در نزدیک‎ترین انتخابات پیش از آن، یعنی انتخابات ریاست‌جمهوری باشد.
نگاهی تاریخی به رفتار انتخاباتی ملت در سال‎های گذشته نیز نشان می‎دهد معمولا مردم پس از سپردن زمام امور اجرایی کشور به یک جریان سیاسی، در گام بعد اختیار قانونگذاری و نظارت را نیز به همان جریان سپرده‎اند تا همسویی گفتمانی دولت و مجلس منجر به هم‎افزایی سیستمی آنها و پیشبرد برنامه‎ها و وعده‎های انتخاباتی آن جریان شود. به عبارت دیگر تا پیش از این عملکرد دولت‎ها در سال‎های ابتدایی دوران مسؤولیت‌شان به گونه‎ای بود که توانسته بودند رضایتی نسبی را در میان جامعه رقم زده و مردم را برای اعتماد مجدد به گفتمان خود و انتخاب مجلسی همسو با دولت متقاعد سازند. اما نگاهی به ترکیب سیاسی مجلس دهم به روشنی گواه آن است که برخلاف سنت مرسوم، جریان همسو با دولت نه‎تنها در به دست آوردن اکثریت قاطع، حتی در کسب اکثریت نسبی و شکننده آرا هم ناکام بوده و برای نخستین‌بار در اولین انتخابات عمر یک دولت، مجلسی با کمترین همگرایی گفتمانی با آن بر سر کار می‎آید، بویژه اگر بخواهیم برای اصرار شخص رئیس‌جمهور در لحاظ کردن «اعتدال» به‎مثابه گفتمانی متمایز از گفتمان «اصلاحات» محلی از اعراب قائل شویم که دیگر بی‌هیچ حرف و حدیثی گفتمان دولت را باید بازنده قطعی انتخابات به حساب آورد!
واقع آن است که نه مردم و نه سیاسیون این حرف رئیس‌جمهور را جدی نگرفته و میان گفتمان «اعتدال» و «اصلاحات» تمایزی اساسی قائل نیستند.
با همه این احوال باز هم مجموعه جریان‎های همسو با دولت در کسب اکثریت آرا در انتخابات اخیر ناکام بوده و موفق به کسب اعتماد مجدد مردم نشدند.
واقعیت پیروزی جریان منتقد دولت آن اندازه مسلم است که اگر فرض کنیم انتخابات 7 اسفند انتخابات ریاست جمهوری می‎بود و دقیقا همین افراد و با همین گرایش‎ها و تعلقات سیاسی در آن شرکت می‎کردند، با عنایت به میزان موفقیت گروه‎های سیاسی در تصاحب کرسی‎های مجلس، منتخب ملت به طور قطع و یقین فردی منتقد دولت ‎می‎بود و نه همسو و هوادار دولت و این می‎تواند زنگ خطری جدی برای دولت روحانی به حساب‌ آید. البته این جریان برای فرار از این واقعیت تلخ به تنگ کردن دایره کشور و محدود کردن آن به تهران و «اصالت بخشیدن» به رأی تهران روی آورده‎ و با بزرگنمایی نامعقول آرای تهران درصدد است کل کشور را به نحوی ناموجه وادار به تمکین در برابر خواست مردم تهران، آن هم البته نه همه تهرانی‎ها صرفاً آنهایی که همسو و هم‎جهت با این حضرات هستند، کند. لذا بعید نیست ملت زین پس در کنار لزوم درک پیام «24 خرداد» ملزم به دریافت پیام «7 اسفند تهران» نیز بشود(!)
اما واقع آن است که دوپاره کردن و کیفی کردن رأی ملت و رأی برخی را «رأی‎تر» دیدن، نمی‎تواند بر عدم توفیق دولت در جلب نظر ملت سرپوش نهاده و گواه پیروزی و مقبولیت دولت باشد و تنها نتیجه آن گرفتار آمدن دولت در توهمی خودساخته و دور کردن آن از واقعیات عرصه سیاسی کشور خواهد بود. ضمن آنکه چنین نگاهی نه با مبانی انقلاب و نظام اسلامی سنخیتی دارد و نه به لحاظ قانونی هیچ محلی از اعراب می‎توان برای آن قائل شد.
این هشدار اما برای دولت زمانی جدی‎تر می‎شود که علاوه بر لحاظ پیروزی بشدت شکننده و رأی ناپلئونی روحانی در سال 92، توجه داشته باشیم که نتیجه معنادار انتخابات اخیر در شرایطی حاصل شد که اوج دوران بزک کردن برجام بود و به لحاظ نوپا بودن توافق هنوز تا حدی این امکان وجود داشت که در میدان خالی از منتقد و در فضای تک‎صدایی مطلق دولت، بر اندک دستاوردهای برجام مانور داده و برجام به‎مثابه «فتح‎الفتوح»ی به ملت ارائه شود، حال چه رسد به آنکه با گذشت زمان پرده از حقیقت این توافق کذایی فرو افتد و معلوم شود آن وعده‎های گزاف و اغواگرانه که بنا بود از بهبود وضعیت «آب خوردن» تا انواع و اقسام گشایش‎های رفاهی و مادی را ‎شامل شود، در باغ سبزی- آن‎ هم با کارکردی صرفا انتخاباتی- بیش نبوده  و امامزاده‎ برجام حاجتی روا نمی‎کند! [گو اینکه همین حالا که از انتخابات فاصله چندانی نگرفته‎ایم نیز مدافعان دوآتشه برجام که زمانی به منظور کسب تایید آن برای امری خلاف واقع حتی «سوگند جلاله» هم یاد کردند، امروز لب به اعتراف گشوده و از بدعهدی طرف‎های مقابل و محقق نشدن وعده‎های ادعایی سخن می‎گویند. دیر نباشد که علاوه بر این موضوع، درستی سایر نکات مورد تأکید منتقدان نیز که در سایه غوغا و هیاهوی دولت حتی امکان چندانی برای انعکاس نیافت هم آشکار و واقعیت برجام عریان و بی‎پیرایه بر همگان جلوه‎گر شود].
درواقع اگر دولت و گروه‎های هوادار آن به‎رغم تلاش سیستماتیک و همه‎جانبه‎ای که برای رقم زدن مجلسی همسو و دولت‎ساخته به کار بستند تا آنجا که رئیس‌جمهور و برخی وزرا و مشاوران صریحاً از تمایل‌شان برای تشکیل مجلسی «اعتدالی» پرده برداشتند و در ماجرای توافق با توهین، اتهام و بداخلاقی همه صداهای منتقد توافق را فرونشاندند و انواع هماهنگی‎ها را نیز با طرف‎های مذاکره برای رعایت حال برجام به عمل آوردند بدان «امید» که میوه توافق را در 7 اسفند بچینند، نتوانستند از این «تدبیر» طرفی بربندند، به طریق اولی سال آینده که دیگر این خطابه‎های تبلیغاتی کارساز نیست و ملت از دولتی که همه تخم‎مرغ‎هایش را در سبد دیپلماسی گذاشت و به دست خود توقعات نامعقول از توافق را دامن زد و جز توافق گزینه قابل ذکری برای ارائه به مردم ندارد، جز تحقق انبوه وعده‎هایی که 3 سال عمر خود و هزینه‎هایی بس گزاف را مصروف آن کرد، مطالبه دیگری ندارد، توفیقشان در جلب نظر مردم محل تردید و سوال خواهد بود! با این حساب یک دو دوتا چهارتای ساده البته همراه با نگاهی واقع‎بینانه به فضای کلی کشور و کل فضای کشور- فارغ از نمونه‎ها و چشم‎اندازهای گزینشی که کارکردی جز اغوا و خودفریبی ندارند- می‎تواند تخمین خوبی درباره سرنوشت انتخابات 96 به دست بدهد. ضمن آنکه روشن است در انتخابات 96 فقط مردم تهران نیستند که پای صندوق‎های رأی می‎آیند!
حال سوال این است که آیا آنچنان که در سال‎های 92 و 94 در روزهای بعد از انتخابات خیابان‎های آرامی داشتیم و سطل‎های زباله از تعرض در امان بودند، آیا چنین امیدی را می‎توان برای سال 96 هم داشت؟

 

شروین طاهری: ناصرالدین‌شاه و احمد شاه قاجار، امیرخان امیر اعلم، امیرخان گروسی، علی امینی و...  و این اواخر احسان نراقی، شیرین عبادی، محمدعلی سپانلو، محمدرضا شجریان، شهرام ناظری، محمود دولت‌آبادی و... حالا همه با هزاردستان داعش در یک رده قرار گرفته‌اند؛ محمد بن نایف بن عبدالعزیز آل‌سعود. همه این هموطنان مانده و رفته،  از نظر دولت‌های مختلف پاریس طی 150 سال اخیر، خادم فرانسه محسوب می‌شدند و به نشانه  خدمات‌شان به سیاست‌های کاخ الیزه نشان لژیون دونور دریافت کرده‌اند، همان طور که ولیعهد و وزیر کشور سعودی پس از سال‌ها دوره دیدن در اف‌بی‌آی و اسکاتلندیارد در حال خدمت به استعمار نوین روتشیلدهاست، این بار شاخه پاریس. البته که لژیون دونور سینه کسانی را نشانه می‌رود که پیش از  هر چیز منافع فرانسه را تامین کرده باشند. هر چه بگردید هیچ تعریف رسمی دیگری جز این درباره فلسفه عضویت افراد در لژیون دونور (هنگ افتخار)  پیدا نمی‌کنید: «عضویت در اتباع فرانسه محدود شده است. با این حال، اتباع سایر کشورها که به فرانسه خدمت کرده‌اند یا از آرمان‌های آن حمایت کرده‌اند ممکن است به دریافت نوعی از لژیون نائل شوند که تقریبا همان چیزی است که به عنوان عضویت در لژیون شناخته می‌شود». جمله آخر تعبیر محترمانه‌ای است از این که اغلب به غیر فرانسوی‌ها، مدال درجه پنجم لژیون دونور اعطا شده است یا همان مدال شوالیه.
از حدود 3 هزار نفری که بالاترین رده این نشان با عنوان صلیب بزرگ  را دریافت کرده‌اند حدود 1200 تایشان فرانسوی بوده‌اند و اغلب خارجی‌هایی که روبان سرخ و صلیب بزرگ  را حمایل ساخته‌اند، شاهان و رهبران سیاسی دیگر کشورها در اوج روابط‌شان با دولت پاریس بوده‌اند. حتی قرار بود «مارشال پتن»، رئیس‌جمهور حکومت ویشی – تحت اشغال – فرانسه این نشان را به «آدلف هیتلر» هم بدهد. در سال‌های معاصر اما با اهمیت یافتن پروژه نفوذ سیاسی و فرهنگی غرب در جوامع مستقل، این نشان درجه پنجم لژیون دونور یا شوالیه است که در میان روشنفکران شرق و جهان سوم ارج و قرب پیدا کرده است.  شاهدیم این سال‌ها بعضا حتی کسانی به اسم هنرمند و روشنفکر و فعال اجتماعی توسط حاکمان پاریس نشاندار شده‌اند که در جامعه ایران نام و نشانی از ایشان نیست.
اینجاست  که عیان می‌شود آنچه حسین علیزاده در خشت خام دیده بود. او فقط نابغه موسیقی مشرق‌زمین نیست که باید در مقابل نبوغش در غرب‌شناسی و آینده‌نگری هم سر تعظیم  فرود آورد. پاییز پیرارسال (نوامبر 2014) که فرانسوی‌ها خیز برداشتند تا او را هم به لباس خادمان خود درآورند، خالق «نی‌نوا»، به نام خالق هنر دست از افتخاری فرنگی شست و با رد کردن نشان شوالیه ترجیح داد به نام نیک خود ماندگار شود نه با عنوانی بیگانه.  پس از آنکه محمد بن‌نایف، ولیعهد جنایتکار سعودی جمعه پیش در خفا  مدال شوالیه را از دست فرانسوا اولاند دریافت کرد، شاهد تناقضی آشکار در نحوه مواجهه رسانه‌های  فرانسه و عربستان با این خبر بودیم. خبری که البته تا دو روز بعد رسما توسط کاخ الیزه تایید نشد. در حالی که واس، خبرگزاری رسمی عربستان پیشاپیش سایر رسانه‌های سعودی در حال شادی پس از گل بود، مطبوعات فرانسه این خبر را به مثابه گل به خودی اولاند پوشش دادند. لوموند معتبرترین روزنامه فرانسوی در جهان رسانه،  اعطای بالاترین نشان افتخار فرانسه به ولیعهد عربستان را با یک روز تاخیر منتشر کرد. این روزنامه چپگرا تعارف را با دولت سوسیالیست کنار گذاشت و  بلافاصله پس از اشاره به شادمانی رسانه‌های رسمی ریاض از این مدال که «به خاطر تلاش در خاورمیانه و جهان برای مبارزه با تندروی و تروریسم»(!) به وزیر کشور سعودی اعطا شده،  به ماجرای خرید تسلیحاتی بزرگ سعودی‌ها از فرانسه پرداخت. البته لوموند به شکلی دوپهلو خریدهای تسلیحاتی را در راستای همکاری ریاض با پاریس برای جنگ با داعش در سوریه عنوان کرد اما  در ادامه  این گزارش از پرداختن لوموند به موضوع گردن زدن  70 تن از مخالفان از آغاز سال 2016 توسط محمد بن نایف می‌شد به عمق نارضایتی جامعه فرانسه از شوالیه خواندن چنین فردی پی برد.
اما انتقادات فرانسوی‌ها در شبکه‌های اجتماعی به مراتب اعتراضی‌تر بود. برخی  مخفیکاری دولت در این ماجرا را یک رسوایی خوانده و برخی دیگر اعطای نشان افتخار ملی  توسط رئیس‌جمهور فرانسه به وزیر کشور رژیم ریاض را اسفناک خوانده بودند، چرا که همین ماه گذشته نهاد دیده‌بان حقوق بشر، حکومت عربستان را به‌خاطر اعدام‌های گسترده و روش‌های سبعانه آنها از جمله گردن زدن محکوم کرده بود.
حتی در برخی پست‌های توئیتری از سوی فعالان اجتماعی عرب‌تبار بارها به شخصیت مترقی و صلح‌طلب شهیدآیت‌الله نمر، روحانی عربستانی که در زمره قربانیان ولیعهد سعودی بود اشاره شده و او بزرگ‌ترین طرفدار حقوق مدنی شهروندان در شبه‌جزیره عرب معرفی شده بود.
با این اوصاف به نظر می‌رسد فرانسوا اولاند دیگر برای هموطنانش تردیدی باقی نگذاشته که احمق‌ترین رئیس الیزه در تمام ادوار جمهوری‌های پنج‌گانه فرانسه است. قبلا هم اسلاف او به یک ولیعهد سعودی یعنی نایف پدر همین ولیعهد، نشان شوالیه داده بودند اما نه در اوج شهرت جهان منفی وهابی‌ها و تکفیری‌ها. با اهدای نشان لژیون‌دونور به محمد بن‌نایفی که بیش از هر چیز نزد افکار عمومی جهان به خاطر موضوعاتی  مثل گردن زدن فله‌ای مخالفان حکومت عربستان، قصابی زنان و کودکان یمن، سَر و سِر داشتن با القاعده  و کمک به تشکیل گروه‌های تروریستی تکفیری در عراق و سوریه و یمن و سرانجام نقش مرموزش در قتل‌عام اخیر دست‌کم  7 هزار زائر خانه کعبه شناخته می‌شود، اولاند خدمات همه آن یک میلیون نفری را که در 213 سال گذشته، از زمان ناپلئون تا امروز، این نشان را دریافت کرده‌اند بی‌اعتبار کرد. درست انگار که نشان شوالیه را بر سینه سرکرده تکفیری داعش زده باشد. این نشان افتخار روشنفکری است بر سینه تکفیری‌ها.
اینک آقایان و خانم‌های مورد اشاره در بالا که شوالیه شده‌اند، خواه ناخواه باید به افتخار ورود عضو جدید  سعودی به «هنگ افتخار» فرانسه بایستند و کف بزنند. حضرت استاد شجریان، جناب کلنل دولت‌آبادی، بانوی نوبل عبادی، شما مهتران جمع هستید، پس بایستید و بخندید و کف بزنید بر افتخاری که با یکی از بزرگ‌ترین جنایتکاران زمانه‌تان شریک شده‌اید.

مهدی جابری: آقای رئیس‌جمهور می‌گوید «بیش از یک‌میلیون و 179 هزار شغل در 2 سال گذشته ایجاد شده است» اما این اظهارنظر شخصی وی در هیچ یک از رسانه‌های دولتی یا حامی دولت تیتر نشد! بنابراین حتی اطرافیان دکتر روحانی هم می‌دانند سخن گفتن از ایجاد این میزان شغل موجب عصبانیت خانواده‌هایی می‌شود که یک یا چند جوان بیکار دارند. مردم ایران در 2 سال و نیم  گذشته بیش از  هر چیز شاهد ایجاد این مشاغل بوده‌اند: «شکارچی گوزن زرد ایرانی، آلوده‌کننده هوای تهران، توزیع‌کننده ریزگرد در خوزستان، قطع‌کننده یارانه مردم، متوقف‌ساز مسکن‌مهر، طراح اقساط مادام‌العمر پراید، گشایشگر 1000 ال‌سی در روز تعطیل، فروشنده نفت مفت، تماس‌گیرنده با شماره‌های کاخ سفید و لندن، تزریق‌کننده بتن به تاسیسات هسته‌ای، نویسنده سریع یا همان سریع‌القلم، منتقد لبوفروش‌ها، توهین‌کننده به رانندگان تاکسی، مدیر معطل و بی‌تدبیر در بحران‌های سیلاب و توفان، مدیر کانال‌های تلگرامی حامی اصلاح‌طلبان، کلیددار جهنم، باطل‌کننده شناسنامه منتقدان، کاهش‌دهنده یارانه مطبوعات منتقد، واردکننده بنزین پاتیلی و سرطانزا به کشور، موافق خرید هواپیما از فرانسه، سازنده رنگ بنفش، واردکننده سیگار مارلبرو، دست‌دهنده با جان کری، لبخندزننده به آل‌سعود، مبارزه‌کننده با سوسک و مارمولک در اوین، خاطره‌ساز همه‌کاره، افزایش‌دهنده محبوبیت از 3 درصد به بالای
50 درصد!»
شمارش افرادی که در 2 سال گذشته در این مشاغل کاذب فعالیت داشته‌اند شاید ما را به یک آمار خیره‌کننده از اشتغالزایی برساند اما تایید این موضوع که یک میلیون و 179 هزار شغل واقعی در 2 سال گذشته ایجاد شده است، به بررسی‌های بیشتر و استعلام از مراجع صاحب صلاحیت نیاز دارد. بهتر است مدیران و مشاوران دولت بدانند ارائه این آمار اشتباه به آقای رئیس‌جمهور توهین به درک و شعور مردم است؛ چرا که جوانان و خانواده‌های ایرانی با آمار و ارقام شفاهی شاغل نمی‌شوند و حتی احساس اشتغال نیز به آنها دست نمی‌د‌هد! ارائه این آمار غلط موجب بی‌اعتمادی بیش از پیش مردم به دولت می‌شود. انتظار جامعه از مشاوران و آماردهندگان به رئیس دولت این است که آمار و اطلاعات‌شان بر مبنای واقعیت‌های موجودی باشد که خانواده‌ها آن را لمس می‌کنند و با تمام وجود با آن سروکار دارند.
افرادی که به مقامات ارشد دولت آمار اشتباه درباره اشتغالزایی و تولید شغل ارائه می‌کنند، در حقیقت می‌خواهند به خیال خام خود افکار عمومی را «سر کار» بگذارند! البته آنها با «تولید آمار نادرست» بر میزان شغل‌های کاذب در دولت می‌افزایند و احتمالا در ازای فعالیت عوام‌فریبانه خود حقوق و مزایا نیز دریافت می‌کنند!
ادعای دولت درباره ایجاد یک‌میلیون و 179 هزار شغل در حالی است که معمولا در تمام دولت‌ها، سالانه صدها هزار شغل موقت و ناپایدار بویژه در جامعه کارگران روزمزد ایجاد می‌شود اما اصل مهم و شرط اساسی این است که این مشاغل «پایدار» بماند. بنابراین مشاغل موقت و مقطعی را نمی‌توان جزو آمار اشتغالزایی محاسبه کرد و اگر اینچنین باشد، مطابق تعریفی که می‌گوید «حتی یک ساعت کار در هفته نیز شغل محسوب می‌شود» می‌توان نتیجه گرفت سالانه میلیون‌ها شغل یک ساعتی در کشور ایجاد می‌شود!
ادعای ایجاد این میزان شغل در 2 سال گذشته آنقدر عجیب و غریب است که حتی رسانه‌های حامی دولت حاضر نیستند آن را به عنوان «تیتر اصلی» خود قرار دهند! چرا که آنها نمی‌خواهند بیش از این از سوی مردم به غیرواقع‌بینی و زندگی در فضا متهم شوند.  
می‌توان پذیرفت با تغییر دولت در تابستان 92، افراد زیادی به طور «اتوبوسی» به نهادها و ادارات خاصی راه یافتند و عده زیادی نیز با «داس» از کار بیکار شدند اما از پذیرفتن ادعای ایجاد یک میلیون و 179 هزار شغل ثابت و پایدار معذوریم و آن را توهین به فهم و درک رسانه‌ای خودمان می‌دانیم.
دولت یازدهم به همان میزان شغل ایجاد کرده است که دولت‌های هفتم و هشتم ایجاد کردند! رئیس آن دولت‌ها هم مدعی ایجاد شغل بود و زمانی که در تلویزیون از آمار اشتغالزایی صحبت می‌کرد، جوانان بیکارشده با تعجب به صحبت‌های او گوش می‌کردند، پدران شرمنده همراه با خانواده‌شان دور سفره‌ای ساده نشسته بودند و نگهبانان کارخانه‌های تعطیل‌شده، کانال تلویزیون را تغییر می‌دادند!