|
مهرداد بذرپاش با اشاره به بیتوجهی دولت به سرمایههای انسانی در کشور:
پاسخگوی عملکرد ضعیفشان در تأمین اشتغال باشند
عضو هیاترئیسه مجلس نهم میگوید دولت یازدهم، قصورا یا تقصیرا نسبت به چالشها و مسائلی که سرمایه انسانی کشور را در سالهای اخیر به شکل فزاینده با آن مواجه کرده، متهم است. او تاکید دارد در راس این مسائل مساله اشتغال نیروی انسانی بویژه فارغالتحصیلان دانشگاهی قرار دارد که متاسفانه کارنامه دولت یازدهم در این زمینه قابل قبول نیست؛ دولت باید پاسخگوی عملکرد ضعیفش در تامین اشتغال باشد. ارسال به دوستان
اخبار
گرانی میوه در بازار اصفهان ارسال به دوستان
اخبار
تداوم رکود سنگین بر بازار اتومبیل ارسال به دوستان
100 دقیقه تلاش برای تضاد با خویشتن
محمد زعیمزاده: کنفرانس خبری روز دوشنبه حجتالاسلام روحانی درست یک روز قبل از آغاز ثبتنامهای انتخابات ریاستجمهوری دوازدهم و احتمالا با هدف استفاده حداکثری از ظرفیت تبلیغی دولت مستقر در حالی برگزار شد که به نظر میرسد خروجی آن با اهداف مدنظر جناب رئیسجمهور و مجموعه مشاورانش که در این کنفراس هم از کوچینگ صریح رئیسجمهور حتی جلوی دوربینها غافل نبودند، فرسنگها فاصله دارد. ارسال به دوستان
100 روز، پیشکش! 1000 روز را بگو
حسین قدیانی: از بدترین تهمتها، تهمت «دروغ» است. اینکه برداری به یکی، نسبت خلاف واقع بدهی. حرفی را نزده، تو اما مدعی شوی زده. برای ما اصحاب رسانه اما احتمال آلوده شدن به این تهمت، این گناه، این خطر، شاید از همه بیشتر باشد. باشد که براساس فریضه «ابتدا سیمخاردار نفس»، قبل از نوشتن هر یادداشتی یا پیش از تنظیم هر خبری، ابتدا از صحت آن مطمئن شویم. با این همه، 4 سال پیش در چنین روزهایی نامزدی بوده که داعیه داشته و صراحتا گفته «در برنامه مدون من، برنامه کوتاهمدت یکماهه و 100 روزه وجود دارد؛ ما میتوانیم در یک زمان کوتاه، تحول اقتصادی در کشور به وجود آوریم و در آن تحول اقتصادی، بتوانیم با ایجاد یک دوره تنفس به کارخانهها و مراکز تولیدی که امروز مشکل دارند، مشکلات آنها را در آن مدت کوتاه حل و فصل کنیم.» ما هم، بیهیچ کم و کاستی، عین وعده او را منتشر کردیم. طرفه حکایت اینجاست که آن نامزد، زد و رئیسجمهور شد و حالا اما 4 سال بعد از وعده داده شده، ما اصحاب رسانه را متهم به «دروغ بزرگ» میکند! که چی؟! که من، آن وعده را ندادهام، بلکه چیز دیگری گفتهام! و آنقدر هم مطمئن انکار میکند که امر بر خود ما مشتبه میشود که نکند واقعا آن وعده را نداده باشد! شک میکنیم و برای محکمکاری، بازمیگردیم به 4 سال قبل! متاسفانه یا خوشبختانه، مجبور میشویم حق را به خودمان بدهیم، چرا که مطمئنتر از قبل، از صحت خبرمان اطمینان حاصل میکنیم! با این همه، پرسشی اساسی در ذهن ما نقش میبندد: «وقتی وعده مد نظر، صریحا داده شده، چرا بیخود و بیجهت باید تهمت «دروغ بزرگ» را دشت کنیم؟!» بخوانید: «یک دروغ بزرگی در بعضی روزنامهها و سایتها پخش میشود؛ من کی گفتم 100 روزه حل میکنم؟! چیزی که من گفتم، این است: «من اگر موفق شوم در انتخابات، پایان 100 روز اول، کارهایی که در این 100 روز کردم را اعلام میکنم». عین صحبتهای مرا بیاورید». در اینباره، اشاره به نکاتی لازم است: ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|