محسن شهمیرزادی: در روزهای گذشته و پس از بازگشت تحریم‌ها علیه ایران، نامه‌ای سرگشاده از سوی جمعی از اهالی هنر و برخی فعالان مدنی خطاب به «مردم جهان» منتشر شد. در این نامه که افرادی چون رخشان بنی‌اعتماد، اصغر فرهادی، کیانوش عیاری، حسین علیزاده و... آن را امضا کرده بودند، بر تاثیر تحریم‌ها روی مردم ایران تاکید شده بود و نویسندگان آن، مردم ایران را تنها تاوان‌دهندگان این تحریم‌ها معرفی کرده بودند. در این نامه کوتاه آمده است: «ما اهالی فرهنگ و کنشگران مدنی ایران برآنیم با کلامی ورای زبان ناکارآمد سیاست با شما مردم جهان سخن بگوییم؛ بار دیگر تحریم‌های دولت آمریکا علیه ایران آغاز شد اما خام‌اندیشانه است بپنداریم که نتیجه‌ اعمال این تحریم‌ها دستیابی به حقوق شهروندی و حقوق بشر، بهره‌مندی از مواهب آزادی و بهبود شرایط زندگی برای ملت ایران است. ملت ایران، تنها تاوان این تحریم‌ها را خواهد داد. سیاست‌گذاران دیر یا زود می‌روند اما فجایع حاصل از عملکرد غلط آنها جهانی را می‌سازد که ما و شما و فرزندان‌مان در طول تاریخ پیش رو، دست به گریبان کابوس آن خواهیم بود. هم‌صدایی ما و شما در هر گوشه از جهان و توجه‌دادن به نتایج فاجعه‌بار شرایط تحمیل‌شده بر ملت ایران، می‌تواند سیاست‌گذاران و سیاست‌های غیرانسانی‌شان را متوقف کند. با ما هم‌صدا شوید».
پرچم آمریکا در میدان آزادی!
واکنش بین‌المللی هنرمندان نسبت به وقایعی همچون تحریم‌ها علیه ایران پیشینه‌ای طولانی دارد، به گونه‌ای که بارها مضامین مشابه متن این نامه از زبان دیگر هنرمندان نیز در این مدت مطرح شده است. فرهادی همزمان با دستور ترامپ مبنی بر ممانعت از ورود شهروندان 6 کشور از جمله ایران به آمریکا و در نتیجه جلوگیری از ورودش به مراسم پایانی جشن اسکار- بر خلاف اینکه گمانه‌زنی‌ها از اعتراض وی نسبت به تحریم‌ها و عدم ارسال فیلمش به اسکار خبر می‌داد- نامه‌ای را به همراه فیلم خود به اسکار فرستاد. فرهادی بدون توجه به اینکه تحریم‌های ظالمانه از جانب چه دولتی و علیه چه کشوری اعمال شده است، در بیانیه خود آورد: «تقسیم‌بندی جهان به ما و دشمنان ما توسط سیاستمداران افراطی، باعث ترس می‌شود، ترسی که توجیهی‌ است دروغین برای خشونت‌ها و جنگ‌ها؛ جنگ‌هایی که مانع بزرگی بوده‌اند برای رسیدن به دموکراسی و رعایت حقوق بشر در کشورهایی که مورد تهاجم واقع شده‌اند». علیرضا داوودنژاد نیز دیگر کارگردان ایرانی بود که خطاب به ترامپ نامه‌ای نوشت و با ادبیاتی عجیب ضمن آرزوی موفقیت برای رئیس جمهور آمریکا(!) در این نامه آورد: «ملت بزرگ آمریکا، با هنرمندان، ورزشکاران و دانشمندان خود به هر چه که بخواهد می‌رسد و به ارعاب، تهدید و آزار ملت‌های دیگر احتیاجی ندارد. شاید باورتان نشود اما روزی کارخانه‌های اسلحه‌سازی آمریکا، تغییر کاربری می‌دهند و نیروهای خوش‌قریحه، متخصص و خلاق خود را به کار آبادانی و ارتقای کیفیت زندگی همه ابناء بشر می‌گمارند. ملت آمریکا که آمیزه‌ای از همه ملت‌های جهان است، پرچمدار محبت و احترام به نوع بشر خواهد شد. باید قدر این ملت بزرگ را دانست و محبوبیت و احترام را به اصلی‌ترین نماد هر کشور یعنی پرچم آن بازگرداند». او در انتهای نامه خود نیز نوشت: «من به‌ عنوان یکی از هنرمندان کشور ایران، قول می‌دهم با پیشقدم شدن شما برای عاری ساختن جهان از تسلیحات هسته‌ای، شخصا پرچم آمریکا را در میدان آزادی تهران به اهتزاز درآورم».
نکات خوانده نشده یک نامه
نامه اخیر برخی هنرمندان درباره تحریم‌های بین‌المللی، اگرچه ویژگی‌های مشترکی با سایر واکنش‌های هنرمندان در این موضوع داشته است اما به نوبه خود دارای ویژگی‌های متمایزی است که نکات مطرح شده در آن قطعا جای تامل دارد. این نامه «خطاب به مردم جهان» نگاشته شده است؛ مخاطب مبهمی که مشخص نیست دقیقا چه کسانی از چه صنفی هستند و با خواندن این نامه چه انتظاری از آنها می‌رود. قطعا برخی از این هنرمندان آوازه‌ای فراتر از مرزهای ایران دارند اما گستره نام امضا‌کنندگان و قوت رسانه‌ای نامه تا چه میزان وسیع است که انتظار برود مردم جهان به خواندن این نامه مبادرت ورزند و به دنبال آن اقدام متناسب کنند.  شفافیت در هدف نگارش نامه دیگر چالش موجود در آن است. آنچه بیش از همه در این نامه مطرح شده تاثیر مستقیم تحریم‌ها بر مردم ایران است؛ مساله‌ای که خود نویسندگان نامه نیز بر آن تاکید داشته‌اند که «خام‌اندیشانه» است اگر بپنداریم نتیجه اعمال این تحریم‌ها به سود مردم است. آیا کسی چنین انتظاری از تحریم‌ها دارد و از اساس مگر تحریم بناست کاری جز نارضایتی عمومی از حاکمیت ایجاد کند؟ پس تجاهل عارف و خود را به ندانستن زدن چه دلیلی دارد که به واسطه آن هنرمندان نامدار کشور زیر نامه‌ای را امضا کنند که جز بدیهیات چیزی در آن نگاشته نشده است و مشخص نیست هدف از نگاشتن آن چیست؟ آیا هدف این است که مخاطبان نامه بر سیاستمداران آمریکا فشار آورده تا سیاست‌های غیرانسانی‌شان را متوقف کنند یا آنکه تحریم‌ها به گونه‌ای طراحی شوند که بر دولت و نه ملت ایران فشار آورد؟! چرا در نامه به صراحت و شاید به شیطنت تفاوت بزرگی بین مردم و کشور قائل و در آن بیان شده که ملت ایران، تنها تاوان این تحریم‌ها را خواهد داد. این جدا انگاشتن در ادامه نامه نیز به وضوح قابل مشاهده است، به گونه‌ای که به نظر می‌رسد این نامه نه‌تنها نقش مثبتی در جهت مناسبات بین‌المللی ندارد، بلکه خود می‌تواند به عنوان دستاورد مثبت تحریم‌ها برای آمریکا- یعنی وحدت‌شکنی در کشور- به شمار آید. فارغ از اینکه شیوه نابخردانه در نگاشتن این نامه خود می‌تواند عاملی برای تشدید فشارها و تحریم‌ها محسوب شود، باید از اهداف این نامه پرسید که دقیقا کارایی این چند سطر با آن همه اسم در ذیل آن چیست؟ با این وجود، حتی می‌توان این نامه با مخاطب مبهم و هدف نامشخص را تنها اعلانیه‌ای دانست شاید برای سیاست‌گذاران خارجی. شاید اشاره به مشکلات مردم از قبیل تحریم‌های دارویی، غذایی و... می‌توانست کمی مخاطب منصف را نسبت به نیت نویسندگان آن امیدوار کند اما بی‌توجهی به مشکلات مردم در متن نامه و ادبیات در آن به گونه‌ای مورد استفاده قرار گرفته است که نمی‌توان خوش‌بینانه به آن نگاه کرد. شاهد مثال آن، واکنش برخی دیگر از هنرمندان است که در عین واکنش علیه تحریم‌های بین‌المللی و استفاده از مضامینی مشابه، با ادبیات متفاوت تلاش کردند کلام‌شان در میان مردم رخنه کرده و امید در دل دشمنان مردم ایجاد نکند. مجید مجیدی از جمله آنهاست که در روزهای گذشته برای دریافت جایزه پروفسوری افتخاری در جمع بیش از ۷۰۰ نفر از فیلمسازان و دانشجویان رشته‌های فیلمسازی گفت: آمریکا با تحریم دارو و نیازمندی‌های مردم، نه دولت، در واقع ملت ایران را تحریم کرده است که بیانگر استیصال واشنگتن در برابر ملت است.
به هر حال این نامه می‌توانست با مخاطب و هدفی مشخص‌تر در عین دفاع از مردم، به تحریم‌های ظالمانه واکنش قاطع نشان دهد، آمریکا را صراحتا «محکوم» کند و نه‌تنها مورد تمجید مردم و مخاطبان داخلی قرار گیرد که اثر بین‌المللی مفیدتری را نیز به همراه داشته باشد.
 

حمید بابایی: مسائل مربوط به محیط‌زیست همواره یکی از دغدغه‌های اصلی این چندساله مردم و برخی مسؤولان بوده است. مسائلی مانند وضعیت آب و هوای جنوب ایران و وضعیت هوای تهران از مسائل مهم اجتماعی و سیاسی کشور بوده است اما به نظر می‌رسد ادبیات ما در این حوزه از قافله عقب مانده است. در واقع ما کمتر اثری را می‌بینیم که به مساله محیط‌زیست بپردازد. در همین راستا کتاب «ویلای کاکایی‌ها» از نخستین آثاری است که به طور اخص به این مساله پرداخته است. این اثر شامل 10 داستان کوتاه مستقل است که توسط نویسندگان مختلف نوشته شده. در واقع از نویسندگان مختلف جوان تا کسانی که آثار منتشر شده مختلفی اعم از رمان و مجموعه داستان کوتاه مستقل دارند در این مجموعه دیده می‌شوند. به طور مثال داستان «نفرین قنات حاج میرزامیر» نوشته مهدی کفاش در این مجموعه وجود دارد. مهدی کفاش از نویسندگان نام‌آشنایی است که در حوزه رمان و داستان کوتاه آثاری دارد. البته داستان‌های مجموعه از نظر فرمی با یکدیگر تفاوت قابل ملاحظه‌ای دارند. در واقع مفهوم همه داستان‌ها به نوعی محیط‌زیست است اما بیان هر یک به ‌گونه‌ای مجزاست. البته باید به این نکته اشاره کرد که این تفاوت در فرم از کیفیت آثار نکاسته و هر کدام به نوعی دارای ارزش‌های خاص خود هستند. چند داستان را از بقیه آثار جدا کرده و به صورت مجزا به آنها اشاره می‌شود. برای مثال داستان نفرین قنات حاج میرزامیر، سعی دارد از بهانه‌ای ساده برای بیان قصه خود استفاده کند. در واقع کل روایت در سطح اول برای بیان داستان ساخته شده و بعد به مباحثی زیست‌محیطی می‌پردازد. اینکه در مجموعه‌ای سفارشی این نکته مورد توجه قرار گیرد از نکات مهم در نوشتن داستان‌های خوب است.یا در داستان «ماه خواهر ندارد» نوشته مرتضی فرجی، نویسنده با تمهیدی ساده و با نقل قول از زبان برادرزاده شخصیت اصلی، روایت را پیش می‌برد. نویسنده اطلاعات خوبی از فضا و جغرافیای داستان در حجمی محدود به ما می‌دهد، به گونه‌ای که می‌توان تک‌تک لحظات داستان را حس و لمس کرد. از طرفی دیگر با تکیه بر نقل قول‌های راوی نمی‌توان به صراحت گفت تمام اطلاعاتی که او در اختیار ما قرار می‌دهد دقیق و درست است و هوشمندانه سعی شده روایتی جذاب و تا حدودی پلیسی از حادثه‌ای که رخ داده بسازد. در داستان «من درنای سیبری را خورده‌ام» نیز، نویسنده کوشیده در جغرافیایی جدید داستان خود را روایت کند. در عین حال روایت از زبان فردی که کودکی‌اش را سپری کرده است باعث شده بیان این خاطره لحن و زبان صمیمی پیدا کند و بتوان با آن براحتی ارتباط برقرار کرد. به نظر می‌رسد در انتخاب داستان‌ها، محمدرضا بایرامی کوشیده جغرافیای وسیعی را مد نظر قرار دهد؛ جغرافیایی که تا حدودی بخش زیادی از ایران را دربرگیرد، از شمال گرفته تا جنوب ایران. نکته دیگری که در این مجموعه مورد توجه قرار گرفته است که پیش‌تر به آن اشاره شد، زبان کار شده و محکم داستان‌هاست. اکثر داستان‌های مجموعه از نظر زبانی کارهای خوب و در سطح استانداردی هستند و مشکلات نثری و زبانی ندارند.  اکثر داستان‌های مجموعه واقع‌گرا هستند اما در همین داستان‌ها کوشیده شده اگر رسم و رسومی یا رویکرد خاصی در اقلیم ایران‌زمین نسبت به مساله‌ای وجود داشته است مورد توجه قرار گیرد. این مساله در زبان هم به وجود آمده است، بویژه در داستان «نخل‌ها ایستاده می‌میرند» نوشته ناهید قادری. در این داستان مساله آلودگی در جنوب ایران به خوبی تصویر شده است.  با تمام ویژگی‌هایی که ذکر شد به نظر می‌رسد مجموعه داستان «ویلای کاکایی‌ها» اثری درخور و قدمی مثبت در راستای نگاه ادبیات به مفهوم و مساله محیط‌زیست باشد؛ مساله‌ای که این روزها یکی از مهم‌ترین دغدغه‌ها و مشکلات مردم ما را تشکیل می‌دهد، امری که به واقع از نان شب نیز واجب‌تر است. هم‌راستایی ادبیات با مباحث روز کشور می‌تواند باعث شود مخاطبان ایرانی بتوانند آثاری را بخوانند که دغدغه روز آنها نیز هست، نه صرفا بیان برخی مباحث تکراری و روزمره آنان. از این منظر می‌توان به گروه انتخاب و دست‌اندرکاران مجموعه خداقوت گفت.

معاونت فرهنگی- پژوهشی بنیاد سینمایی فارابی، ساز و کار حمایت‌های این بنیاد از فیلم‌های سینمایی را تشریح کرد. به گزارس «وطن امروز»، با توجه به اهمیت آشنایی سینماگران حرفه‌ای با ساز و کار حمایت‌های بنیاد سینمایی فارابی، معاونت فرهنگی این بنیاد، توضیحاتی را درباره روال و فرآیند بررسی تقاضاهای حمایتی سینماگران ارائه کرد. در بخشی از این بیانیه با اشاره به عدم حمایت عام فارابی از همه آثار سینمایی آمده است: «بنیاد سینمایی فارابی مانند هر موسسه فرهنگی و سینمایی، بر اساس راهبردهای کلان، ماموریت‌ها و اولویت‌های تعیین شده، برنامه‌های سالانه خود را تدوین و اجرا می‌کند. راهبرد فارابی در دوران جدید، تکیه و تمرکز بر تولید و ارتقای محتوای فرهنگی است، بنابراین «حمایت عام» از همه فیلم‌ها در دستور کار بنیاد سینمایی فارابی قرار ندارد اما حمایت از فیلم‌هایی با اولویت‌های فرهنگی، از برنامه‌های اصلی بنیاد به شمار می‌رود. این اولویت‌ها بر اساس برنامه جامع سازمان سینمایی و ساز و کارهای قانونی سازمان سینمایی تبیین می‌شود. در ادامه این بیانیه آمده است: «بنیاد سینمایی فارابی مرجع رد یا تایید فیلمنامه و ممیزی فیلمنامه‌های سینمایی نیست؛ مرجع رسمی‌ رسیدگی و صدور مجوز ساخت فیلمنامه‌های سینمایی، معاونت ارزشیابی و نظارت بر آثار سینمایی سازمان سینمایی است، بنابراین بنیاد فارابی فیلمنامه متقاضیان حمایت را پس از اخذ و ارائه پروانه ساخت، از حیث ظرفیت‌های فرهنگی و سینمایی در شوراهای مشورتی تخصصی بررسی می‌کند. هدف شوراهای مشورتی بنیاد ارتقای متن و فیلمنامه در مقیاس سینمای حرفه‌ای و داستانگو است».

مدیر خانه فرهنگ و رسانه ثائر عنوان کرد مرکز امسال ۶ اثر را برای نهمین دوره جشنواره فیلم «عمار» آماده می‌کند. به گزارش مهر، روح‌الله رفیعی، مستندساز و مدیر خانه فرهنگ و رسانه ثائر درباره حضور این مرکز در نهمین جشنواره مردمی فیلم «عمار» گفت: نخستین اثر ما مستند پرتره‌ای درباره شهید آیت‌الله سعیدی با عنوان «افشا» است. وی با اشاره به بی‌اطلاعی مردم از علت شهادت آیت‌الله سعیدی به عنوان دلیل اصلی ساخت این مستند بیان کرد: آیت‌الله سعیدی بر اثر مخالفت با قراردادهای استعماری زمان پهلوی به شهادت رسید. در یکی از این قراردادها معادن طلا، نقره و حتی بنادر اصلی ما به بنیاد راکفلر و چند بنیاد صهیونیستی دیگر واگذار شده بود. تولید و تدوین این مستند ۳۰ دقیقه‌ای به صورت همزمان در حال انجام است و بزودی آماده نمایش می‌شود. مستندهای «دان فودیو» و «شیخ ابراهیم» درباره نیجریه دیگر آثار ما برای حضور در جشنواره امسال هستند. مستند ۴۰ دقیقه‌ای «دان فودیو» درباره عثمان دان فودیو، رهبر مسلمانان شمال شرق آفریقاست که ۲۰۰ سال پیش در این بخش از آفریقا، حکومت اسلامی مبتنی بر اصول ولایت فقیه تشکیل می‌دهد. «شیخ ابراهیم» هم درباره شیخ ابراهیم زکزاکی، رهبر شیعیان نیجریه و شیوه مبارزاتی وی است. بخشی از تصویربرداری این مستندها در نیجریه انجام شده است ولی به خاطر محدودیت‌های دولت این کشور برای ایرانی‌ها، ساخت این اثر ۲ سال طول کشید. نهمین جشنواره مردمی فیلم «عمار» ۶ تا ۱۶ دی‌ماه ۹۷ در سینما فلسطین تهران برگزار می‌شود و علاقه‌مندان تا ۲۵ آبان فرصت دارند آثار خود را در سایت AmmarFilm.ir ثبت کرده و تحویل دبیرخانه این جشنواره دهند.

فیلمبرداری «۲۳ نفر» به نیمه رسید
فیلمبرداری فیلم سینمایی «۲۳ نفر» ساخته مهدی جعفری به نیمه رسید. نیمی از فیلمبرداری فیلم سینمایی «۲۳ نفر» تازه‌ترین ساخته مهدی جعفری به پایان رسید. به گزارش فارس، فیلمبرداری این اثر از روز جمعه ۱۳ مهرماه با حضور سردار حاج قاسم سلیمانی آغاز شده بود و در حال حاضر مراحل فیلمبرداری آن در شهرک چهاردانگه‌ ادامه دارد.  عوامل فیلم سینمایی«۲۳ نفر» بعد از لوکیشن چهاردانگه،‌ راهی لوکیشن اهواز می‌شوند و ۲۰ درصد پایانی فیلم را در اهواز جلوی دوربین می‌برند.
بنا بر این گزارش، «۲۳نفر» به تهیه‌کنندگی مجتبی فرآورده، روایت گروهی از رزمندگان نوجوان ایرانی است که در جریان جنگ ایران و عراق در سال ۱۳۶۱ به اسارت نیروهای عراقی درآمدند. تمام بازیگران این فیلم نوجوان هستند.


اعلام اسامی فیلم‌های خارجی بخش «عماد مغنیه»
عناوین ۵ فیلم خارجی راه‌یافته به بخش «عماد مغنیه» پانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت اعلام شد. به گزارش «وطن امروز»، هیچ فیلم سینمایی ایرانی به بخش «عماد مغنیه» راه پیدا نکرد. پیش از این اسامی ۱۷ فیلم مستند داخلی راه‌یافته در این بخش اعلام شده بود. اسامی ۵ فیلم خارجی راه‌یافته به بخش «عماد مغنیه» به این ترتیب است: سینمایی: «زندان حل» نجدت انزور و «پدر» باسل الخطیب، مستند: «حشدالشعبی» روابط عمومی الحشدالشعبی، «موصل بین جنگ و صلح» آناستازیا ترافیمووا و «زلزله حلب» الکساندر خارچنکو. پانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت به همت بنیاد فرهنگی روایت فتح و با همکاری مراکز و سازمان‌های مختلف کشور همزمان با هفته گرامیداشت بسیج از ۵ تا ۹ آذر به دبیری محمد خزاعی در تهران برگزار می‌شود.


سری جدید «شرک» در راه است
«کریس ملداندری» خالق «من نفرت‌انگیز» سراغ ساخت سری جدید انیمیشن‌های پرطرفدار «شرک» و «گربه چکمه‌پوش» می‌رود. به گزارش فارس به نقل از ورایتی، کمپانی «یونیورسال پیکچرز» ملداندری را به خدمت گرفته تا سری جدید انیمیشن‌های جذاب را برای نسل جدید سینماروها خلق کند. در انیمیشن «شرک» از صداهای شخصیت‌های معروف هالیوود همچون «اِدی مارفی»، «آنتونیو باندراس» و «مایک مایِرز» استفاده می‌شود. این اقدام پس از آن صورت می‌گیرد که کمپانی مادر «کام کست» شرکت «دریم وورکس» را که استودیوی خالق «شرک» بود در سال ۲۰۱۶ به مبلغ ۳ میلیارد و ۸۰۰ میلیون دلار خریداری کرد.

«بریکینگ بد» فیلم سینمایی می‌شود
ساخت فیلمی بر اساس سریال محبوب «بریکینگ بد» از اواخر هفته آینده آغاز می‌شود. به گزارش «وطن امروز»، مجموعه تلویزیونی «بریکینگ بد» در ۵ فصل ساخته شد و سال ۲۰۱۳ پخش آن از شبکه AMC به پایان رسید. «وینس گیلیگان» کارگردان این سریال محبوب، پس از آن سریالی اسپین‌آف (مشتق‌شده از داستان اصلی) به نام «بهتره با سول تماس بگیری» (Better Call Saul)  را کلید زد که اکنون به فصل پنجم رسیده است. این سریال داستان وکیل تبهکاری به نام «سول گودمن» است و زندگی او را ۶ سال پیش از ملاقات با «والتر وایت» در برکینگ بد روایت می‌کند. حال خبرها حاکی است گیلیگان قصد دارد فیلمی ۲ ساعته بر اساس داستان‌های وابسته به «بریکینگ بد» بسازد. گفته می‌شود این فیلم هفته بعد در نیومکزیکو کلید می‌خورد. فیلمنامه توسط «وینس گیلیگان» نوشته شده و احتمالاً کارگردانی نیز به دست خود او انجام می‌شود. هنوز مشخص نیست آیا بازیگران اصلی بریکینگ بد از جمله «برایان کرانستون» و «آرون پائول» در این فیلم ایفای نقش می‌کنند یا خیر؟ «بریکینگ بد» با تحسین منتقدان همراه بود و ۱۶ جایزه امی دریافت کرد. همچنین گینس در سال ۲۰۱۳ رکورد «تحسین برانگیزترین سریال تلویزیونی تاریخ جهان» را به خاطر دریافت ۹۹درصدی رأی مثبت منتقدان به نام بریکینگ بد ثبت کرد.

 
تازه‌ترین شماره نشریه فرهنگی- تحلیلی «راه» پس از مدتی وقفه‌ در انتشار، راهی دکه‌های مطبوعاتی شد. به گزارش «وطن امروز»، شماره 63 نشریه فرهنگی- تحلیلی «راه» پس از مدتی وقفه‌ در انتشار، دوباره راهی دکه‌های مطبوعاتی شد. بنا بر این گزارش، در این شماره «راه»، گفتارهایی از حسن رحیم‌پورازغدی، محمدحسین جعفریان، حسن عباسی، علیرضا کمری، نعمت‌الله سعیدی، رقیه فاضل، جمال یزدانی، سعید خورشیدی و الکساندر آزادگان به انتشار درآمده است. گفت‌وگوهای اختصاصی با دکتر احمد سبحانی سفیر سابق ایران در ونزوئلا، شهید دکتر سیدمحمدعلیشاه موسوی‌گردیزی، دکتر ابراهیم فیاض، محمدرضا شرفی‌خبوشان نویسنده و برگزیده جایزه جلال آل‌احمد در سال 97 و یادداشت‌های اختصاصی از چهره‌های غربی همانند ژیل مونیه، سینتیا مکینی، جی. مایکل اسپرینگمن، کوین جیمز برت، هلرن بوث، ساندر هیک، پل لارودی، پاتریک هنینگسن و... درباره ظرفیت‌های جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی از جمله بخش‌های ویژه این شماره نشریه «راه» است. شصت‌وسومین شماره ماهنامه
فرهنگی- تحلیلی «راه» به مدیرمسؤولی و سردبیری وحید جلیلی، در 130 صفحه منتشر شده و علاقه‌مندان علاوه بر دکه‌های مطبوعاتی می‌توانند آن را از مراکز توزیع محصولات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی در سراسر کشور و همچنین از مرکز پخش این نشریه به نشانی تهران، بلوار کشاورز، خیابان 16 آذر، روبه‌روی خیابان پورسینا، پلاک 60، حسینیه هنر تهیه کنند.

 

پیشکسوت عرصه هنرهای نمایشی گفت: اجرای نمایش‌های میدانی و کنسرت‌های موسیقی می‌تواند هنر و فرهنگ تئاتر دیدن را زنده نگه دارد.
به گزارش فارس، ایرج راد، بازیگر پیشکسوت سینما و تئاتر که یکی از تماشاچیان نمایش میدانی و پرمخاطب «رسول» بود، در ارتباط با چگونگی همراه شدن مردم با نمایش‌های میدانی اظهار کرد: نمایش میدانی به اشکال متنوعی در دنیا برگزار می‌شود و معمولا قصه‌ از یک قسمت شروع می‌شود و سپس به بخش‌های دیگر حرکت می‌کند، یعنی از امکانات نمایشی در این نوع کارها استفاده شده و به طور طبیعی چشم تماشاگر به سمت بخش‌های مختلفی که نمایش در حال اجراست، هدایت می‌شود. وی با تأکید بر اینکه اجرای نمایش‌های میدانی در فضای باز می‌تواند فرهنگ تماشای نمایش را در مردم زنده کند، گفت: ‌باید بر اساس تجربه متوجه شویم نمایش‌هایی از این دست تا چه اندازه با استقبال روبه‌رو می‌شود، خود موضوعات و شکل و شیوه‌ای که در فضای باز اجرا می‌شود اهمیت دارد.
راد در پاسخ به اینکه مسؤولان چه کارهایی می‌توانند برای ادامه این فعالیت‌ها انجام دهند، عنوان کرد‌: گاهی این نمایش‌ها به دلیل تقارن با ایام خاص مذهبی عزاداری یا اعیاد برگزار می‌شوند که خیلی هم خوب است. گاهی هم این نمایش‌ها در شکل‌های مختلف غرفه‌ای و نمایشگاهی برگزار می‌شود که باز باید بررسی شود نمایش‌ها به چه شکل و شیوه‌ای برای چه مناسبتی است که طراحی لازم را داشته باشند.
 

به دلیل استقبال شرکت‌ کنندگان و درخواست تمدید مهلت دریافت آثار هفدهمین همایش ادبی «سوختگان وصل؛حماسه یمن» حاج سعید حدادیان، دبیر همایش، مهلت دریافت آثار را تا پایان آبان ماه تمدید کرد. به گزارش «وطن امروز»، با توجه به تمدید مهلت دریافت آثار، مراسم اختتامیه همایش به روزهای پایانی آذر ماه موکول شد. حدادیان در نشست خبری این همایش اعلام کرده بود: همایش ادبی سوختگان وصل در دو بخش شعر و داستان کوتاه و با موضوع حماسه یمن از سوی دفتر ادبیات نهاد برگزار می‌شود. دفتر از سال ۷۹ تاکنون افتخار داشته در انجمن ادبی‌اش در کنار آقای امیری‌اسفندقه باشد و در این دوره نیز از حضور ایشان در برگزاری همایش بهره‌مندیم. در کوتاه‌ترین جمله بگویم اگر می‌خواهید با کیفیت حماسه یمن آشنا باشید بدانید که فقیرترین کشور مورد تعدی غنی‌ترین قرار گرفته اما قطعا نخواهند توانست بر حماسه این مردم غلبه کنند.