دونالد ترامپ با اخراج مهم‌ترین و آخرین عضو کلیدی باقیمانده از حلقه اولیه قدرتش در کاخ سفید، ظرف کمتر از 7 ماه در خانه پوشالی واشنگتن تنهای تنها ماند. استیو بنن، مشاور راهبردی ارشد رئیس‌جمهور آمریکا تنها ساعاتی پس از اخراج خود، بازگشتش به تارنمای افراطی «بریتبارت نیوز» را اعلام و علیه دشمنانش اعلان جنگ کرد و گفت: «مخالفان را در هم خواهم شکست». او همچنین از پایان این دوره از ریاست‌جمهوری ترامپ خبر داد. این در حالی است که یکی از  دستیاران بنن به روزنامه انگلیسی دیلی‌میل گفته است انتظار می‌رود بریتبارت از حالا به بعد جنگی تمام‌عیار را علیه کاخ سفید آغاز و با ترامپ نیز مثل اوباما رفتار کند. ترامپ به همراه مغز متفکر پیشین حلقه اولیه خود در کاخ سفید، به روند انحلال کمیته‌های مشاور هم ادامه داد. پس از اعلام عدم نیاز دفتر ریاست‌جمهوری ایالات متحده به کمیته هنری کاخ سفید، اعضای آن علیه ترامپ موضع گرفته و خواهان استعفای او شدند. متعاقب آن «کارل آیکان» مشاور ویژه ترامپ در امر اصلاح قوانین هم از سمت خود کناره‌گیری کرد. همچنین «ای‌آر برنارد» عضو هیات مشاوره اوانجلیک‌های ترامپ هم با بیان اینکه با دولت بر سر ارزش‌ها به اختلاف برخورده، از سمت خود استعفا کرد. با خارج شدن بنن از حلقه قدرت، او  تبدیل به هفتمین دستیار و مشاور ارشد رئیس‌جمهور شد که از 20 ژانویه 2017 کنار گذاشته شده‌اند. ژنرال مایکل فلین مشاور امنیت ملی سابق، رینس پریباس رئیس دفتر سابق و کتی والش معاونش، شان اسپایسر دبیر مطبوعاتی سابق و 2 مدیر ارتباطات سابق کاخ سفید یعنی مایک دابکه و آنتونی اسکاراموچی پیش از او کاخ سفید را ترک کرده‌اند. البته یک منبع وابسته به کاخ سفید روز جمعه اعلام کرد جرد کوشنر و همسرش ایوانکا ترامپ، هوپ هیکس مدیر ارتباطات موقت، کلیان کانویل وکیل ارشد ترامپ و سارا سندرز دبیر مطبوعاتی کاخ سفید همگی در سمت فعلی خود باقی خواهند ماند. در حالی که بنن مدعی است خود استعفایش را از 2 هفته پیش تقدیم کرده بود، یک مقام ارشد دولتی به دیلی‌میل گفته جان کلی، رئیس دفتر جدید رئیس‌جمهور تصمیم به اخراج بنن گرفته و موافقت ترامپ را جلب کرده است. نکته مهم اینجاست که غیر از مورد برکناری ژنرال مایکل فلین که به بهانه افشای ارتباط او با روس‌ها انجام گرفت، در تمام برکناری‌های مهم مزبور ردپای جرد کوشنر، داماد یهودی و مشاور همه‌کاره ترامپ دیده می‌شود که  حالا به عنوان سردسته بال غربی کاخ سفید (نهاد اصلی قوه مجریه) یا رئیس جناح روچیلدها خوانده می‌شود.
اگرچه نفوذ بزرگ‌ترین خاندان صهیونیسم جهانی در کاخ سفید پس از افول خاندان صهیونیست رقیب‌شان یعنی راکفلرها در آمریکا – بویژه پس از مرگ دیوید راکفلر – موضوع جدیدی نیست اما رسانه‌ای شدن این موضوع، ماهیت جنگ قدرت در حاکمیت واشنگتن را به شکل موضوعی مافیایی و نه ملی افشا کرده است.
حتی 10 روز پیش یکی از نزدیکان استیو بنن، در ماجرای مربوط به حمایت ژنرال هربرت ریموند مک مستر، مشاور عالی امنیت ملی ترامپ از برجام او را یک وابسته روچیلدها در کاخ سفید خوانده بود.
از طرف دیگر بنن در آخرین روزهایش در حلقه ریاست‌جمهوری، دیدگاه‌های هنری کیسینجر، مغز متفکر اصلی جناح راکفلرها را در مصاحبه‌ای مطبوعاتی از خود بروز داده و با مواضع ترامپ درباره جنگ اقتصادی با چین و اعلان جنگ به کره‌شمالی مخالفت ورزیده بود که این در واقع حمایت از منافع کلان پدرخوانده‌های صهیونیست جمهوریخواهان آمریکا در شرق دور محسوب می‌شد.
او همچنین حرف‌هایش را مایه یک پیروزی برای ترامپ خوانده بود اما جمعه گذشته رسانه‌ها فاش کردند که ترامپ از عادت «بنن لعنتی» برای اعتبار بخشیدن به خود از بابت پیروزی او در انتخابات سال 2016 خشمگین شده است. حال طبیعی است که دموکرات‌ها از جمله نانسی پلوسی، رهبر اقلیت دموکرات مجلس نمایندگان از کناره‌گیری بنن ابراز خوشحالی کنند.
اما از نظر بنن جنگ حقیقی تازه پس از خروج او از دولت آغاز شده است. او در نخستین اظهارنظرش پس از اخراج گفت که این دوره از ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ به پایان رسیده است. او همچنین به دشمنانش که آنها را «دموکرات‌های بال غربی» و «جمهوری‌خواهان تشکیلاتی» خوانده اعلان جنگ کرد.
بدین ترتیب او ماهیت اصلی یکسان گردانندگان نولیبرال و نومحافظه‌کار 2 حزب ظاهرا رقیب حاکمیت را که به روچیلدهای لندن گرایش یافته‌اند برملا کرد. جالب اینکه افراد بال غربی کاخ سفید که او آنها را دشمنانی خانگی خوانده که پیروزی اولیه ترامپ را ضایع کردند در حقیقت جرد کوشنر و ‌ایوانکا ترامپ (داماد و دختر ترامپ) در کنار گری کوهن، مشاور اقتصادی ارشد و هربرت مک‌مستر، مشاور امنیت ملی رئیس‌جمهور و همچنین پل رایان، رئیس مجلس نمایندگان و میچ مک‌کانل، رهبر اکثریت سنای آمریکا هستند. بنن با اعلام اینکه «من دوباره سلاح‌ سابقم (بریتبارت نیوز) را در دست دارم» و با اتخاذ ادبیات خاص راستگرایان افراطی و نژادپرستان سفید که در حال حاضر سر به شورش برداشته‌اند، با این عنوان که با «این ماشین لعنتی» این جنبش را رهبری خواهد کرد، گفت: «از الان به بعد ما شاهد هر نوع درگیری خواهیم بود و روزهای خوب و بدی پیش‌رو خواهیم داشت اما آن ریاست‌جمهوری قبلی دیگر تمام شد». این می‌تواند فراخوانی پوپولیستی برای موج جدیدی از تحرکات راستگراهای افراطی، ملی‌گرایان و نژادپرستان باشد که قطعا به موازات آشفتگی جنگ قدرت در راس حاکمیت، قاعده جامعه آمریکا را دچار آنارشی بیشتری خواهد کرد.

ویروس تروریسم تابستانی ضدتوریسم در اروپا، یک سال پس از قتل‌عام نیس و بلافاصله پس از رالی خونین داعش در بارسلون و حوالی آن در حال بازتولید در سایر نقاط این قاره و کل جهان غرب است. تنها ساعاتی پس از آنکه پنجشنبه گذشته 4 حمله و حادثه تروریستی در بارسلون و حوالی آن از جمله زیر گرفتن مردم در بلوار رامبلاس، قلب توریستی این شهر حدود 20 کشته و بیش از 130 زخمی برجای گذاشت، زنجیره ترورهای تکفیری در روزهای جمعه و شنبه در فنلاند، آلمان و روسیه ادامه یافت. این در حالی است که دیروز یک منبع پلیس استان کرکوک عراق از فراخوان سرکردگان گروه تروریستی داعش برای حمله فراگیر به شهرهای اروپایی و آمریکایی پرده برداشت. به گزارش شبکه سومریه‌نیوز، جزوه‌ای از سوی یکی از خطبای تکفیری‌ها میان مردم منطقه الحویجه پخش شده که  در آن آمریکا، اروپا و انگلیس به حملات اجتماعی تهدید شده‌اند. به گفته منبع امنیتی عراقی، در این جزوه از جذب عناصری خارجی خبر داده شده که با تشکیل گروهک‌هایی تحت عنوان «سواران» باید شهروندان غربی را در مناطق مسکونی‌شان تحت نظر گرفته و آنها را در خانه‌های‌شان یا مراکز مهم تجاری وحشت‌زده کنند. «پیتر نویمن» کارشناس ترور و مسائل سیاسی شیوع ترورهای داعش در اروپا را تصدیق کرده و معتقد است برای این گروه لزوماً مساله حمله به اسپانیا مطرح نبوده است، بلکه حالا با پدیده اروپایی حملات شهری مواجه هستیم. این استاد مطالعات امنیت در کینگ کالج لندن و رئیس مرکز بین‌المللی افراط‌گرایی (ICSR) همچنین وجود ارتباطی محسوس میان حملات تروریستی در اروپا و جنگ غرب علیه سوریه به بهانه تروریسم را تایید کرده و به روزنامه آلمانی دی‌ولت می‌گوید: «داعش یک استراتژی جنگ نامتقارن و یک تاکتیک با شعار چشم در برابر چشم و دندان برای دندان را دنبال می‌کند. آنها به این ترتیب حملات خود در کشورهایی را که بخشی از ائتلاف جهانی مبارزه با داعش هستند توجیه می‌کنند». در عین حال نمی‌توان منکر شد که این حوادث تروریستی زنجیره‌ای به شیوه‌ای معنادار توجه افکار عمومی غرب را از بحران سیاسی واشنگتن و غائله نژادپرستان آمریکایی منحرف کرده است.
وحشت از جنوب تا شمال اروپا و از غرب تا شرق
24 ساعت پس از رالی خونین خودروهای مهاجم روی عابران نگون بخت از 24 ملیت مختلف در کاتالونیا در جنوب اروپا، شمال این قاره نیز شاهد 2 حمله مسلحانه به شهروندان عادی بود. نخست در ساعات عصر روز جمعه حمله یک فرد مسلح به چاقو به افراد حاضر در فروشگاهی در شهر دوسلدورف آلمان گزارش شد. رسانه‌ها بلافاصله این حمله را که یک کشته و 2 مجروح در حال مرگ داشته تروریستی دانستند اما پلیس آلمان ضمن اعلام اینکه ضارب را تحت محاصره گرفته است از انگیزه حقیقی او اظهار بی‌اطلاعی کرد. ساعتی بعد خبر حمله‌ای مشابه از گوشه‌ای بسیار آرام در اروپا یعنی شهر تورکو، قدیمی‌ترین شهر فنلاند مخابره شد.  به گزارش رویترز، در این حمله فردی چاقوبه‌دست یک زن را کشته و چندین نفر دیگر را زخمی کرده است. پلیس فنلاند پس از بازداشت ضارب در غرب این کشور، انگیزه او را تروریستی خواند. متعاقب آن فنلاندی‌ها شاهد افزایش تدابیر امنیتی در فرودگاه هلسینکی و ایستگاه‌های قطار سراسری بودند. اما دیروز نیز شبکه آرتی روسیه در خبری فوری از حمله یک مهاجم مسلح به چاقو به مردم در شهر سورگوت در شرق این کشور خبر داد. در این حمله 7 شهروند زخمی شدند و مهاجم به ضرب گلوله پلیس از پای درآمد. پلیس روسیه با اعلام هویت مهاجم، انگیزه او را غیرتروریستی خواند اما داعش مسئولیت حمله را بر عهده گرفت. همزمان در یک حادثه مشکوک دیگر در ساعات شلوغی شامگاه شنبه در شهر سیدنی در جنوب غربی استرالیا یک خودرو عابران‌پیاده را زیر گرفت که به جراحت
7 نفر از جمله یک کودک منجر شد.
اگرچه پلیس استرالیا تا این لحظه دلیل این حادثه را غیرتروریستی و بر اثر بروز مشکل ناگهانی برای راننده و ناتوانی وی در کنترل خودرو اعلام کرده است اما در رسانه‌ها و جامعه نگرانی شدیدی درباره احتمال حملات تروریستی به‌وجود آمده است.
صف‌‌بندی در خیابان‌های بارسلون
خیابان‌های شهر بارسلون فردای حمله خونین 17 آگوست شاهد تظاهرات و درگیری گروه‌های راست و چپ افراطی بود. روز جمعه وقتی هزاران تن از اعضای گروه شبه‌نازی «فالانژ» خواهان برخورد با مهاجران بویژه مسلمانان به بهانه حملات داعش شدند، گروه بزرگی از ضدفاشیست‌ها مقابل آنان صف‌آرایی کردند. ضدفاشیست‌های چپگرا شعار «نازی‌ها گم شوید» را سر می‌دادند. سپس 2 طرف در یک مرکز توریستی در بلوار رامبلاس، نزدیک صحنه حوادث خونین روز پنجشنبه در این شهر با هم درگیر شدند.

گروه اقتصادی: بعد از گرانی رسمی محصولات خودروسازان داخلی حالا نوبت به گرانی خودروهای وارداتی رسیده و مردم در واکنش به این گرانی دست از خرید کشیدند. به گزارش «وطن‌امروز»،  در حالی که برخی واردکنندگان خودرو، ساز گرانی خودروهای وارداتی را به بهانه ساماندهی فرآیند واردات این محصولات کوک کرده‌اند، وزارت صنعت، معدن و تجارت به نمایندگی‌های رسمی خودروسازان خارجی هشدار داد با هرگونه افزایش غیرمنطقی قیمت‌ها برخورد می‌شود.  البته وزارت صنعتی که اکنون مدافع مصرف‌کننده خودروهای وارداتی شده باید بداند واردکنندگان و فروشندگان خودرو همواره آخرین تصمیمات مسؤولان را رصد می‌کنند. به گزارش ایسنا، با این اقدام وزارت صنعت، معدن و تجارت اما برخی نمایندگی‌های رسمی خودروسازان خارجی به‌دلیل به خطر افتادن منافع‌شان به تکاپو افتاده و تلاش کردند به این وزارتخانه فشار بیاورند تا ثبت سفارش جدید برای واردات خودرو را از سر بگیرد، به همین دلیل در گفت‌وگوهایی عنوان کردند به ‌دلیل توقف ثبت سفارش، واردات خودرو متوقف و این موضوع باعث کاهش عرضه و به‌دنبال آن افزایش قیمت‌ها در بازار خواهد شد. این اقدامات و تلاش برای ملتهب کردن بازار خودروهای وارداتی موجب شد سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان به عنوان بازوی اجرایی وزارت صنعت، معدن و تجارت در کنترل قیمت‌ها، وارد عمل شده و نسبت به هرگونه برنامه‌ای برای افزایش غیرمنطقی قیمت‌ها به واردکنندگان خودرو و نمایندگی‌های رسمی خودروسازان خارجی هشدار دهد. این سازمان با انتشار بیانیه‌ای رسمی اعلام کرد: «قیمت‌های فروش خودروهای وارداتی در نمایندگی‌های رسمی (خودروسازان خارجی) و همچنین در بازار از سوی این سازمان رصد می‌شود و پس از بررسی و در صورت تغییرات غیرمنطقی قیمت‌ها، برخورد قانونی لازم اعمال خواهد شد». هشدار وزارت صنعت، معدن و تجارت به واردکنندگان خودرو در زمینه هرگونه تلاش برای افزایش قیمت‌ها در حالی است که به دنبال جوسازی برخی واردکنندگان در زمینه طرح ساماندهی واردات خودرو، قائم‌مقام این وزارتخانه نیز شخصا وارد عمل شده و اعلام کرد واردات خودرو متوقف نشده ضمن آنکه با توجه به افزایش قابل توجه واردات خودرو در سال جاری، ‌قیمت این محصولات نه تنها نباید افزایش یابد بلکه باید کاهش هم یابد. مجتبی خسروتاج در این زمینه اظهار کرد: خریداران خودرو آگاه باشند که محدودیتی در واردات خودرو از محل ثبت سفارشات قبلی وجود ندارد و آنچه در 4 ماه اول امسال ثبت سفارش شده به مراتب بالاتر از ثبت سفارش دوره مشابه سال قبل است که در صورت واردات در 6 ماه آتی می‌تواند منجر به کاهش قیمت‌ها شود، زیرا عرضه نسبت به دوره مشابه سال گذشته نیز افزایش یافته است.
گرانی ۱۰ تا ۱۶ میلیونی خودروهای خارجی
بنا بر اذعان فعالان بازار خودرو، افزایش قیمت‌های نامعقول خودروهای خارجی عاملی شده تا مردم دست از خرید کشیده و منتظر تعیین‌تکلیف وضعیت واردات خودرو باشند. البته برخی واردکنندگان قصد ملتهب کردن بازار را دارند و این مساله بر قیمت خودروهای داخلی در بازار هم تاثیر می‌گذارد.  این روزها بسته شدن سایت ثبت سفارش خودرو باعث شده قیمت انواع خودروهای وارداتی در بازار افزایش قابل توجهی داشته باشد. بنا بر اذعان فعالان بازار خودرو، افزایش قیمت‌های نامعقول خودروهای خارجی عاملی شده تا مردم دست از خرید کشیده و منتظر تعیین‌تکلیف وضعیت واردات خودرو باشند. در حال حاضر قیمت توسان از 180 میلیون تومان به 196 میلیون تومان رسیده است. همچنین سراتو با افزایش 10 میلیون تومانی با قیمت 148 میلیون تومان به فروش می‌رسد. قیمت النترا هم با رشد 10 میلیون تومانی به 153 میلیون تومان رسیده است. البته علاوه بر افزایش قیمت خودروهای وارداتی، پراید 111 هم از غافله گرانی‌ها عقب نمانده و هم‌اکنون با قیمت 23 میلیون و 500 هزار تومان به فروش می‌رسد. فروشندگان خودرو دلیل افزایش قیمت این محصول را عرضه محدود آن توسط خودروسازان می‌دانند. در کنار افزایش قیمت محصولات خارجی، سایپا و پارس‌خودرو هم براساس مجوز شورای رقابت لیست جدید قیمت محصولات خود را تعیین و اجرایی کرده‌اند. بر همین اساس بازار راکد خودرو شاهد افزایش قیمت خودروهای داخلی هم خواهد بود. در 3 ماهه نخست امسال واردات خودرو رشد بیش از ۱۳۰ درصدی داشت. رشد شدید واردات خودرو موجب شد وزارت صنعت، معدن و تجارت با هدف ساماندهی واردات خودرو، ثبت سفارش جدید برای واردات این محصولات را تا زمان تصویب نهایی طرح «ساماندهی واردات خودرو» در هیات دولت، متوقف کند هر چند واردات خودرو براساس ثبت سفارش‌های پیشین همچنان ادامه دارد.
گرانی پراید و تیبا غیرمنطقی است
امسال نرخ خودروی داخلی قبل از خودروهای وارداتی بالا رفت و موجب اعتراض کارشناسان شد. عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس گفت: اگر مجلس به این نتیجه برسد که خودروسازان به جای مدیریت هزینه‌های سرباری تلاش می‌کنند هزینه‌های‌شان را از جیب مردم جبران کنند، قطعا تحقیق و تفحص جدیدی در مجلس به جریان خواهد افتاد. به گزارش خانه ملت، رمضانعلی سبحانی‌فر  گفت: افزایش اخیر قیمت پراید و سایر خودروهای ایرانی  به دلیل هزینه‌های سرباری این دو خودروساز انجام شد اما اگر هزینه‌های سرباری خودروسازان بالاست، مردم چه گناهی کرده‌اند که مجبورند این هزینه‌ها را با گران‌تر خریدن پراید و سایر خودروها جبران کنند؟ نماینده مردم سبزوار در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه به نظر می‌رسد شورای رقابت با افزایش قیمت پراید، تیبا و سایر خودروهای ایرانی خارج از وظایفش رفتار کرده است، گفت: شورای رقابت در جایی باید ورود کند که انحصاری وجود داشته باشد در حالی که وضعیت فعلی صنعت خودروسازی چنین چیزی را نشان نمی‌دهد. این شورا باید شاخص‌گذاری کند نه اینکه قیمت‌گذاری کند. صنعت خودرویی کشور در وضعیتی است که شورای رقابت نباید قیمت‌گذار خودرو باشد بلکه عرضه و تقاضا باید قیمت‌ها را تعیین کند. عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس دهم یادآور شد: هیچ تغییری در کیفیت پراید و سایر خودروهای ایرانی ایجاد نشده که شورای رقابت قیمت‌ها را افزایش داد. وی خواستار ورود جدی  سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان به صنعت خودروسازی کشور شد و افزود: وقتی گفته می‌شود قیمت خودرو باید در نظام عرضه و تقاضا مشخص شود یعنی دستگاه‌های نظارتی باید حواس‌شان را بیشتر جمع کنند تا  خودروسازان نتوانند با کاهش عرضه، هم تقاضا را بیشتر از تولید نشان دهند و هم قیمت‌ها را صعودی کنند. سازمان حمایت مصرف‌کنندگان  و تولیدکنندگان باید به وظایف نظارتی خود به‌گونه‌ای عمل کند که خودروساز با احتکار خودرو یا ایجاد بازار حاشیه‌ای برای خود و شرکای بازارگردانش خواسته‌های خودش  را به مصرف‌کنندگان تحمیل نکند.

زینب افراخته: یکی از بحث‌های همیشگی در سینمای ایران، مساله «سیاه‌نمایی» است. هر چند وقت یک بار فیلمی با موضوعی اجتماعی بهانه داغ شدن این بحث می‌شود. فیلم‌هایی که جامعه معاصر ایرانی را غرق در معضلات و بحران‌های متعدد و هولناک اجتماعی نشان می‌دهند. داستان آدم‌هایی که زیر فشار‌های محیط اطراف کم‌کم له می‌شوند و در نهایت آنها هم تن به تباهی و پلشتی جامعه می‌دهند اما در این میان، فیلم «بیست‌ویک روز بعد» مسیر دیگری را رفته ‌است.
کسی منکر سیاهی‌های جامعه نیست. مهم منظر روایت این سیاهی‌ها و معضلات است. در «بیست‌ویک روز بعد» ما فقر، بیماری، مرگ، تبعیض، تضاد طبقاتی، فساد و... را می‌بینیم. داستان در منطقه‌ای فقیرنشین و کم‌بهره‌ شهر تهران می‌گذرد. شخصیت اول فیلم، پسر نوجوانی است که پدر خود را از دست داده و مادرش با بیماری سرطان
دست به گریبان است. مادری که به خاطر تنگناهای معیشتی مجبور است به‌رغم مریضی، کار ‌کند. پسر، عاشق فیلمسازی است و برای عملی کردن ایده‌هایش نیاز به پول دارد. از طرف دیگر هزینه داروهای بیماری مادر هم بالاست و پسر نوجوان در موقعیتی بحرانی برای حفظ سلامتی مادرش قرار می‌گیرد... . همین چند جمله در شرح اجمالی قصه فیلم کافی است تا بتوانیم طبق کلیشه‌های فیلم‌های سیاه‌نمای مثلا اجتماعی(!) سینمای ایران، باقی داستان را بسازیم. طبق الگو، احتمالا پسر برای رسیدن به پول مورد نیازش باید دزدی کند. مادر داستان هم سراغ تن‌فروشی برود. در نهایت هم با رو شدن دست مادر پیش پسر، عُلقه‌های خانوادگی و مادر-پسری از بین برود و فیلم در یأس و نکبت تمام شود. در کلیشه سینمای سیاه‌نما، هیچ آدم خیر و مثبتی در مجموعه‌ جامعه دیده نمی‌شود. همه آدم‌ها موجوداتی شریر هستند که منتظر فرصتند تا طعمه خود را شکار کنند. همه حقیر، خودخواه و منفعت‌پرست‌، همه ترسو و اسیر معیشتند. در این فیلم‌ها کاراکترهای داستان هیچ عاملیتی از خود نشان نمی‌دهند و سرانجام همرنگ جامعه کثیفی می‌شوند که آنها را به مذلت نشانده است. اما در فیلم «بیست‌ویک روز بعد» ما روایت دیگری می‌بینیم. آدم‌هایی را می‌بینیم که اگرچه در فقر و بی‌عدالتی روزگار می‌گذرانند اما برای تغییر وضع موجود تلاش می‌کنند. جنوب شهری‌هایی را می‌بینیم که اهل جنگیدن برای زندگی‌اند و پاک و مغرور. بچه‌های نوجوانی که عاشق خانواده‌اند و جنم و عرضه و هوش‌شان را خرج اهل خانه‌شان می‌کنند. در این فیلم آدم‌های متدین و اهل ذکری را می‌بینیم که برخلاف کلیشه‌های رسانه‌ای، خرافات‌زده و منفعل و دروغگو(!) نیستند. آدم‌هایی که به‌رغم بیماری و درد، برای تامین معیشت بچه‌های‌شان کار می‌کنند، عقب نمی‌نشینند و وا نمی‌دهند. امید محرک کُنش‌های شخصیت‌های داستان است و این معجزه امید است که آدم‌ها را در برابر بن‌بست‌های زندگی مقاوم می‌کند. این فیلم ثابت کرد که می‌شود فیلم اجتماعی ساخت اما به ورطه سیاه‌‌نمایی نیفتاد و پمپاژ یأس نکرد.  اما غیر از مضمون و محتوای فیلم، «بیست‌ویک روز بعد» با متر و مقیاس‌های فرمی هم اثری موفق است. همین که می‌شود آن را تا آخر دید و قصه و روایت فیلم آنقدر کشش دارد که تماشاچی را بدون اینکه خسته و ملول شود تا پایان در سالن نگه دارد، یعنی کارگردان کارش را بلد بوده است. اگرچه معدل بازی بازیگران در این فیلم چندان قابل قبول نیست و بازی‌ها می‌توانست به مراتب بهتر و قوی‌تر باشد اما اینکه فیلمی بدون استفاده یا در واقع سوءاستفاده از جذابیت حضور سلبریتی‌ها توانسته با اقبال عمومی مواجه شود، جای تحسین دارد.
محمدرضا خردمندان، کارگردان «بیست‌ویک روز بعد» نشان داده که نگاه و موضعی همدلانه به مستضعفان دارد و آنها را به مثابه موجوداتی اضافی و خطرناک برای جامعه نمی‌بیند. طبقاتی که یا عملا از سینمای ما حذف شده‌اند یا به عنوان آدم‌هایی درجه 2 و قابل ترحم و محتاج نجات به تصویر کشیده شده‌اند. قهرمانان فیلم خردمندان مستضعفانی هستند که برای ادامه زندگی مقاومت می‌کنند. برای زندگی‌ای که خطیر است و انسان را هر لحظه به مبارزه دعوت می‌کند. زندگی‌ای که در آن بعد از کشتن و از میان بردن هر غولی باید برای جنگ با غول بزرگ‌تر آماده شد. زندگی‌ای که با مخاطره عجین است. و «بیست‌ویک روز بعد» روایت همین زندگی خطیر است.
***
«بیست‌ویک روز بعد» اثری از کارگردان جوان، محمدرضا خردمندان است که در اولین اثر بلند سینمایی خود مرز بین واقعیت و خیال را می‌شکند و روایت خلاقانه‌ای را در دنیای نوجوانان رقم می‌زند. اگرچه شخصیت‌های اصلی «بیست‌ویک روز بعد» نوجوان هستند، اما این نوجوانان مجبورند خیلی زود بزرگ شوند و دنیایی فراتر از سن‌شان را تجربه کنند و بی‌شک مخاطب آنها از کودکان تا بزرگسالان را در بر می‌گیرد. اثری اکشن، تخیلی و معمایی و در عین حال معناگرا که پیش از این در سینمای ایران جایگاهی نداشته اما توانسته بخوبی در فیلم خردمندان متبلور و باورپذیر شود. هرچند در جشنواره فجر اکران «بیست‌ویک روز بعد» به روز و ساعات پایانی جشنواره موکول شد و تنها در بخشی نامزد بهترین فیلم شد که اتفاقا نقطه ضعف آن محسوب می‌شد و به نظر می‌رسید که داوران خود را  از دیدن این فیلم محروم کرده‌اند. اما بیست‌ویک روز بعد در جشنواره فیلم کودک و نوجوان خوش درخشید و توانست جایزه‌های اصلی را نصیب خود کند. این فیلم هم‌اکنون بر پرده سینماست و استقبال از آن هنوز ادامه دارد. در خلاصه داستان بیست‌ویک روز بعد نوشته شده: «همیشه همینجوریه! آخرین بار هوا ابری شد. باد گرفت. درختا داشتن از جا کنده می‌شدن. اونقدر بارون شدید شد که سیل شهرو گرفته بود. پرنده‌ها دور و بر لونه‌هاشون جیغ می‌کشیدن. یکی از بچه‌ها قسم می‌خورد خودش دیده خورشید یکی دو بار نورش کم و زیاد شده...!»
 

توامان شدن بحران قدرت در کاخ سفید و بحران اجتماعی نژادپرستی در کف
خیابان‌های شهرهای آمریکا، باعث شد کالیفرنیایی‌ها برای استقلال از ایالات متحده جسور‌تر شوند. بهانه جدید جدایی‌طلبان این ایالت که بیشترین تنوع نژادی را در میان تمام ایالات و مناطق آمریکا دارد، حمایت آشکار دونالد ترامپ از نژادپرستان سفیدپوست است حامیان جدایی کالیفرنیا از آمریکا پس از 2 پیشنهاد موسوم به کالگزیت که سال جاری میلادی و پس از پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری مطرح اما رد شد، بار دیگر این پیشنهاد را در قالبی جدید عرضه کردند. آنها امیدوارند که با مطرح کردن موضوع ایجاد مجلس مستقل برای غربی‌ترین و ثروتمند‌ترین ایالت آمریکا، زمینه حقوقی استقلال آن را فراهم آورده و باعث شوند تا جمعیت حدود 40 میلیون نفری آن که عمدتا در شهرهای لس‌آنجلس، سن دیگو، سن‌خوزه و سان‌فرانسیسکو زندگی می‌کنند تا سال ۲۰۱۸ برای همه‌پرسی تعیین سرنوشت پای صندوق‌های رای بروند. در درخواست جدید کالگزیت با عنوان «کالیفرنیا خواهان قانون اساسی است» آمده که این منطقه پیش از آنکه قانون جدید به کنگره ارائه شود به حمایت مجلس قانونگذاری ایالتی نیاز دارد. متن این پیشنهاد جدید چنین است: روابط کنونی میان دولت فدرال ایالات متحده و کالیفرنیا، این ایالت و سایر ایالات را از تعیین آینده خودشان بازداشته و این روابط باید بررسی شود. جهان از ۱۷۸۷ که قانون اساسی ایالات متحده برای نخستین بار تدوین شد، به طرز شگفتی تغییر کرده است و به همین دلیل کالیفرنیایی‌ها باید اجازه داشته باشند تا آینده خودشان را تعیین کنند که شامل مسائل مختلف از جمله مهاجرت و محیط‌زیست بدون دخالت از سوی دولت فدرال است. ما بر رعایت حقوق و عدالت برای همگان باور داریم و می‌دانیم که لازمه آن هشیاری دائم و اجرای موازین حقوقی و قانونی و اقدامات دولت است. این باورها به دفاع کامل از ارزش‌های کالیفرنیا بستگی دارد که از امیدواری‌های اشخاص و آرزوهای آنها برای آینده حمایت می‌کند. حدود ۴۰ میلیون نفر در کالیفرنیا ساکن هستند و این ایالت پرجمعیت‌ترین در آمریکا و ششمین اقتصاد بزرگ در جهان است. این ایالت با اظهارات و موضع ترامپ درباره مهاجرت و سیاست‌های محیط‌زیستی‌اش بشدت مخالف است. گفتنی است استقلال‌طلبان کالیفرنیا از زمستان گذشته نخستین سفارتخانه‌شان را در مسکو با پرچم کالیفرنیا افتتاح کرده‌اند. برخی از فعالان سیاسی این ایده را مطرح کرده‌اند که استقلال کالیفرنیا از آمریکا هیچ تفاوتی با استقلال واشنگتن دی سی، پایتخت آمریکا از ایالات متحده ندارد. این اتفاق نه‌تنها آمریکا را از نهادهای بسیار قدرتمندی چون هالیوود، مرکز سینما و هنر جهان، سیلیکون ولی، مرکز فعالیت‌های مجازی جهان و همچنین بیشترین درآمد توریسم و مالیات و ارزش افزوده عظیمی که اقتصاد این ایالت برای نظام سیاسی واشنگتن به همراه دارد محروم می‌کند بلکه می‌تواند به فروپاشی سریع ایالات متحده منجر شود.
 

عطر اخلاص تو عالمگیر شد
گوشه‌ای از کربلا تصویر شد

گرچه شمری بار دیگر شد پدید
باز هم خون برتر از شمشیر شد

می‌خروشید از نگاهت اقتدار
زین صلابت دشمنت تحقیر شد

حاجیان زلف خود اهدا می‌کنند
عاشقان را بذل سر، تقصیر شد

شام هجرانت سحر شد عاقبت
با گلویت خنجری درگیر شد

لحظه وصلی سراسر شور و عشق
در کدامین شب چنین تقدیر شد؟

مدعی پنداشت راهت شد تمام
راه و رسمت در جهان تکثیر شد

اینکه هر جا قطعه‌ای از نینواست
روز عاشورای تو تفسیر شد

عکس تو در قاب جان‌ها جاگرفت
قلب‌های مرده هم تسخیر شد

ای شفیع روز محشر ای شهید
دست ما بر دامنت زنجیر شد

یار غایب را سلام از ما رسان
نوبت دیدار یاران دیر شد
 

کمتر کسی تصور می‌کرد استقلال 4 هفته ابتدایی لیگ جدید را با 2 شکست و یک تساوی و تنها یک برد شروع کند. به وضوح مشکلات زیادی در استقلال دیده می‌شود و اگر بدشانسی حریف نبود شاید آنها برابر تراکتورسازی هم قادر به کسب همان تک پیروزی نمی‌شدند. البته منصوریان فصل قبل دقیقا چنین شروعی را داشت اما در ادامه موفق شد تیمش را به خانه‌های بالای جدول برساند. حالا سوال این است: آیا باز هم هیات مدیره آبی‌ها به او فرصت می‌دهد؟ چه ضمانتی وجود دارد باز هم پایین‌تر از پرسپولیس دوم نشوند؟ سکوهای تختی همیشه برای استقلال حاشیه‌ساز بوده است. از اتفاقات عجیبی که با میزبانی در تختی رخ داد تا بنرهای عجیبی که در استقبال از قلعه‌نویی در آن ورزشگاه نصب شد. حالا منصوریان جدیدترین حاشیه تختی است. بعد از دومین شکست فصل استقلال در چهارمین هفته لیگ، شعارهایی برای نخستین بار علیه منصوریان به گوش رسید؛ شعارهایی که بعد از درگیری میان حامیان و منتقدان سرمربی برای دقایقی جو ورزشگاه را متشنج کرد اما حامل یک پیام مهم بود؛ هواداران استقلال صبر فصل گذشته را ندارند. مدیرعامل استقلال ترجیح داد در نخستین واکنش به این اتفاقات، پیامی خطاب به هواداران صادر کند تا شاید انتقادات از عملکرد او و کادرفنی اندکی کاهش یابد. افتخاری در واکنش به درگیری‌های ورزشگاه تختی، تصریح کرد: هواداران عزیز توجه کنند، رقبای ما خوشحال می‌شوند که اتحاد و همبستگی شما در سکوها از بین برود. مدیرعامل استقلال در این پیام همچنین اعلام کرد در صورتی که احساس خطر کند، ورود خواهد کرد و پس از آن از هواداران خواست «صبور» باشند. رضا افتخاری در این پیام خود همچنین اعلام کرد هیات مدیره استقلال با حضور کادرفنی تشکیل جلسه خواهد داد؛ اتفاقی که بعد از حضور هیات مدیره جدید برای نخستین مرتبه رخ می‌دهد تا سرمربی استقلال بعد از 4 هفته درباره عدم نتیجه‌گیری این تیم توضیحاتی را ارائه دهد.
حسن زمانی، منتقد همیشگی منصوریان در هیات مدیره، استقلال را تیمی با شرایط بحرانی می‌داند و در این باره می‌گوید: هیات مدیره قطعا تصمیم لازم را به صورت تقویت کادرفنی یا به هر نحوی دیگر خواهد گرفت تا تیم از بحران خارج شود.
حضور قریب در این جلسه هیات مدیره اتفاقی است که می‌تواند وزن منتقدان منصوریان را در جلسه سنگین‌تر کند و احتمالا شاهد تقابل‌هایی میان منتقدان و حامیان سرمربی استقلال خواهیم بود. زمانی به عنوان پرچم‌دار منتقدان منصوریان از تقویت کادرفنی برای خروج از بحران سخن گفت و در این میان شایعاتی پیرامون مذاکره استقلالی‌ها با یک سرمربی خارجی به صورت جدی شنیده می‌شود. از سوی دیگر علیرضا منصوریان، سرمربی استقلال ترجیح داد روز جمعه در تمرین ریکاوری آبی‌ها بعد از شکست برابر سایپا حاضر نشود تا گمانه‌زنی‌ها درباره این تیم افزایش یابد. حمایت بازیکنانی مانند منتظری و جباری نیز از منصوریان کارساز نشد تا سرمربی آبی‌ها در هفته جاری برابر پدیده دیدار مرگ و زندگی برگزار کند. بررسی شرایط استقلال نشان می‌دهد دیدار با پدیده برای منصوریان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ سرمربی استقلال در آستانه یک ماه تعطیلی لیگ برتر باید به هر قیمتی 3 امتیاز حساس دیدار برابر پدیده را کسب کند. منصوریان بخوبی می‌داند در صورت کسب هر نتیجه‌ای جز پیروزی برابر پدیده، با توجه به تعطیلی طولانی‌مدت لیگ برتر باید انتظار هر تصمیمی را از سوی هیات مدیره داشته باشد اما با کسب یک پیروزی حداقل می‌تواند تا هفته‌ها صندلی خود را تضمین کند. سرمربی استقلال فصل گذشته نیز در چند مرحله چنین شرایطی را تجربه کرد و سربلند از آن خارج شد. دیدار با پرسپولیس در هفته ششم، دیدار با سپاهان در پایان نیم فصل و دیدار با نفت آبادان در هفته سوم دور برگشت نبردهایی بودند که منصوریان با موفقیت در آنها توانست حضور خود در استقلال را بیمه کند و حالا پدیده نیز برای او از جنس این دیدارها به شمار می‌رود.

صادق فرامزی:در روزهایی که گذشت و درست در میانه ردوبدل‌شدن خبرهای بررسی صلاحیت وزیران پیشنهادی دولت در مجلس شورای اسلامی، خبری مبنی بر اعتصاب غذای یکی از سران فتنه در شبکه‌های اجتماعی دست به دست و تبدیل به سوژه‌ای جنجالی میان برخی کاربران شد. در همان ساعات اولیه نشر خبر بود که برخی کاربران حامی این فرد سخن از آغاز اعتصاب غذایی دسته‌جمعی برای رسیدگی به مطالبات محصوران را پیش کشیدند و دسته‌ای دیگر با از رو بستن شمشیر به سمت دولت، از وعده محقق نشده روحانی برای رفع حصر گلایه کردند و مدعی سوءاستفاده ابزاری رئیس‌جمهور از حساسیت‌های خود شدند اما در این میان نیز عده‌ای دیگر از کاربران با استفاده از هشتگ #نمایش_ اعتصاب تحلیل‌هایی دیگر از این قضیه کردند و آن را تقلایی برای دیده شدن و دست و پایی برای بر سر زبان‌ها افتادن قلمداد کردند. هرچه که بود داستان این اعتصاب غذا بیش از زمان یک «روزه کله‌گنجشکی» ادامه پیدا نکرد (بعدا معلوم شد همین هم نبوده) تا رئیس مجلس ششم همانند آن دسته از نمایندگان متحصن آن مجلس که عاقبت «روزه سیاسی»شان با انتشار عکس‌های چلوکباب‌خوری‌شان در پشت‌پرده تبدیل به یک طنز سیاسی شد باز هم در مطرح کردن خود ناکام بماند.
آنچه اکنون مطرح است چرایی متوسل شدن به این رویکرد توسط سران فتنه و حامیان‌شان است.
برخلاف آنچه در روزهای اخیر از زبان این شیخ فتنه نقل شده، بعید است مطالبه برگزاری دادگاه به‌جای حصر علت اصلی این اقدام باشد، چرا که آنان خود بهتر از هرکسی از حکم احتمالی دادگاه و دست خالی خود در دفاع از عملکرد 20 ماهه خویش در حدفاصل خرداد 88 تا بهمن 89 آگاه هستند و اگر نیز بنا بر صحت چنین ادعایی باشد، انفعال در پیگیری چنین روالی توسط آنان در شش و نیم سال گذشته مورد سوال قرار می‌گیرد. با این اوصاف علت اصلی چنین خودزنی‌ای برای مطرح کردن خویش در افکارعمومی چیست؟ اگر آنگونه که حامیان فتنه ادعا می‌کنند موفقیت روحانی در 2 انتخابات اخیر مدیون حامیان این جنبش است، چرا او به‌عنوان رئیس شورایعالی امنیت ملی هیچگاه پیگیر این مساله نبوده و حتی به قول حامیان این جریان از وانمود کردن به چنین عملی نیز دریغ کرده است؟ اگر آنگونه که توسط برخی فعالان اصلاح‌طلب گفته می‌شود رای 24 میلیونی رئیس‌جمهور پیش از آنکه رأی به جناب روحانی باشد رای به محصوران بوده است(!) علت چنین ضعفی در پیگیری پایان یافتن حصر چیست؟ واقعیت آن است که شکاف موجود میان آنچه در 29 اردیبهشت رخ داد و آنچه سعی می‌شود به‌عنوان 29 اردیبهشت تصویر شود، آنقدر عمیق است که همه این فرضیه‌ها را باطل می‌کند؛ چه آنکه رفتار اخیر نیز گواهی بر این مدعاست.
پیرامون رفتارشناسی دولت در عدم تمایل برای هزینه کردن خویش به پای جریان فتنه و حتی رفتار کجدار و مریز اصلاح‌طلبان در پیگیری این مساله اشاره به چند نکته حیاتی و لازم است:
1- دولت بخوبی می‌داند مساله فتنه88 برای عموم مردم یک مقوله پایان یافته است، این را می‌شود از طریقه تبلیغاتی رئیس‌جمهور در 2 انتخابات اخیر فهمید. هرچند روحانی در جمع‌های اصلاح‌طلبان، حرف از پایان حصر می‌زد اما هرگاه در میدانی قرار می‌گرفت که عموم مردم مخاطب سخنانش قرار می‌گرفتند (حضور در 6 مناظره انتخاباتی در سال‌های 92 و 96 مهم‌ترین مصادیق این ادعاست) حتی به کنایه سخنی در باب سال 88 به زبان نمی‌آورد. او بهتر از هرکس دیگری می‌دانست تعریف کردن خود در این پازل می‌تواند آرای قابل توجه اما کم‌سروصدایی که روحانی را گزینه‌ای در جهت «ثبات» و «آرامش» می‌دانستند از دست بدهد. او بعد از پیروزی در انتخابات هم بخوبی می‌دانست که آنچه او را 2 بار به پاستور راهی کرده بیم و امیدهای معیشتی‌ای است که او توانسته بود در افکارعمومی آنها را به رویکرد سیاست خارجه خود پیوند بزند. با چنین فضا و شرایطی طبیعی است که روحانی نه تنها تمایل چندانی برای هزینه کردن به پای مهره‌های سوخته اصلاحات نداشته باشد که حتی میدان یافتن آنان را سدی برابر ثبات و آرامش فرض کرده و تهدیدی در برابر دولت خویش بداند.
2- رابطه قیم‌مآبانه روحانی با اصلاح‌طلبان این گلایه را در آنان به‌وجود آورده است که روحانی اصلاح‌طلبان را فقط برای پادویی تبلیغاتی خود در انتخابات‌ها نیاز دارد و در چینش کابینه، مشورت گرفتن، پیگیری مطالبات و... هیچ تمایلی به آنان ندارد. در این میان اصلاح‌طلبان نیز که به قدرت رسیدن روحانی را حاصل تلاش‌های خود می‌دانند و قطعا هزینه‌های دولت روحانی به پای آنان نوشته می‌شود و البته باید نوشته شود؛ با سرخوردگی از وضع موجود علت را در فاصله افتادن میان خود و نظام جست‌وجو می‌کنند. آنان در تضادی گرفتار شده‌اند که می‌خواهند در جایگاه اپوزیسیون نظام، خود را ادامه روند خروج از حاکمیت سال 88 تلقی کنند اما قوه مجریه و قوه مقننه به‌عنوان عظیم‌ترین نهادهای حاکمیتی را نیز از خود بدانند! این تضاد دقیقا مورد مطلوب روحانی برای بازی کردن با کارت‌های اصلاح‌طلبان است. فضایی که اصلاح‌طلبان برای تقویت اپوزیسیونی خود مجبورند مهم‌ترین نهاد حاکمیت یعنی دولت را مورد حمایت قرار دهند اما شانس بازگشت به آن را از دست رفته بدانند. ماحصل چنین فضای شکل گرفته بروز عقلانیتی است که روز به روز بیش از پیش لزوم عبور از سال 88 را برای اصلاح‌طلبان ملموس و قابل دفاع می‌کند و باعث آن می‌شود حتی غالب اصلاح‌طلبان نیز پیگیری حصر و دفاع از سران فتنه را در تضاد با عقلانیت سیاسی خود ببینند (واکنش‌های مجازی چند روز اخیر حامیان فتنه به سران اصلاحات گویای فراگیری این تفسیر است).
3- با نظر به سطور بالا جریان فتنه خود بهتر از همه به موقعیت سیاسی خویش آگاهی دارد. موقعیتی که می‌توان با تمثیل «زخم بستر سیاسی» از آن یاد کرد و طبیعی است اعتصاب غذایی ولو به اندازه یک روزه کله‌گنجشکی می‌تواند اندک تحرکی برای این بیمار محسوب شود تا با این زخم بستر به شکل مادام‌العمر از هر تحرکی محروم نشود. آنان بخوبی دریافته‌اند که برداشت غالب حتی در میان نزدیکان‌شان اینگونه است که حمایت از اتفاقات سال 88 آنان را در موقعیتی قرار می‌دهد که چوبش را خود بخورند اما نانش را دیگری. آنان نیک می‌دانند غالب افراد ارشد ستادی‌شان در این سال‌ها سمت وزارت را به عهده داشته‌اند اما حتی به اندازه یک موضع‌گیری حاضر نبوده‌اند موقعیت وزارت خود را به خطر بیندازند و طبیعی است در این میان انتظار ورود رئیس‌جمهور و هزینه کردن خود پای چنین مساله‌ای دور از عقلانیت سیاسی تفسیر شود. نمایش اعتصابی که تنها چند ساعت پس از شروعش به اتمام رسید پیش از هر چیز تقلایی برای عبور از این «زخم بستر سیاسی» بود، زخم بستری که سال‌هاست تعیین‌کنندگی خود را در میان معادلات سیاسی کشور از دست داده و تنها تبدیل به یک خاطره سیاسی ناکام شده است، زخم بستری که مدعیان ابطال انتخابات را مدعی تمایل به حضور در دادگاه‌هایی کرده که سال‌ها آنان را فرمایشی و نمایشی می‌خواندند، زخم بستری که طرفداران تحریم انتخابات را سال‌هاست از خواب بیدار کرده تا خود این بار برای افکارعمومی در باب تعیین‌کنندگی آرای انتخاباتی‌اش قسم حضرت عباس(ع) بخورند. این زخم بستر می‌تواند همین‌گونه ادامه یابد و حاد‌تر شود، پس چند ساعت غذا نخوردن نمی‌تواند این حجم انزوا را جبران کند!
 

گروه سیاسی: نمایندگان مجلس شورای اسلامی در چهارمین روز بررسی جزئیات کابینه پیشنهادی حسن روحانی به بررسی صلاحیت 6 وزیر پیشنهادی پرداختند. بهارستان‌نشینان در ششمین و هفتمین جلسه خود، صلاحیت وزرای «راه‌وشهرسازی»، «صنعت، معدن و تجارت»، «فرهنگ و ارشاد اسلامی»، «کشور» و «نفت» را بررسی کردند تا در مجموع 4 روز بررسی جزئیات کابینه، صلاحیت 15 وزیر پیشنهادی مورد بررسی قرار گیرد. البته موافقان و مخالفان وزیر نیرو در جلسه دیروز دیدگاه های خود را مطرح کردند اما به دلیل پایان وقت، دفاعیات بی طرف به جلسه امروز موکول شد. به گزارش «وطن‌امروز»، وزارتخانه‌هایی که دیروز نمایندگان به بررسی وزرای پیشنهادی آنها پرداختند، از اصلی‌ترین وزارتخانه‌های دولت یازدهم بود که نمایندگان در 4 سال گذشته همواره نسبت به عملکرد آنها اعتراض داشتند و چندین بار نیز به وزرای دولت یازدهم کارت زرد دادند. آنان حتی عباس آخوندی، وزیر راه‌وشهرسازی دولت یازدهم و گزینه پیشنهادی برای تصدی این سمت در دولت دوازدهم را به دلیل ناکارآمدی، 2 بار استیضاح کردند. پرحاشیه‌ترین بخش جلسه دیروز به اظهارات مخالفان بیژن زنگنه و دفاعیات وی اختصاص پیدا کرد. یکی از مخالفان وزیر پیشنهادی نفت به داد و ستد عجیب مجلس و وزارت نفت اشاره کرد. خادمی گفت برخی از نمایندگان ادوار مجلس به استخدام وزارت نفت در آمدند و این یک مفسده است، در مقابل اما زنگنه از این اقدام دفاع کرد و گفت هیات‌رئیسه مجلس درخواست استخدام نمایندگان را از وزرا داشته است.
براساس این گزارش، نمایندگان مجلس در ادامه بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی دیروز به بررسی صلاحیت عباس آخوندی، وزیر پیشنهادی راه‌وشهرسازی پرداختند. مخالفان وزیر پیشنهادی راه‌وشهرسازی، عملکرد ضعیف او در حوزه مسکن‌مهر و بی‌توجهی به مسکن اجتماعی را از دلایل مخالفت با وزارت او می‌دانستند. موافقان هم کاهش تلفات جاده‌ای و عملکرد آخوندی در حوزه ریلی، جاده‌ای و ناوگان هوایی را به عنوان اقدامات موثر وی برشمردند. پس از پایان نطق مخالفان و موافقان، عباس آخوندی به دفاع از خود پرداخت. او که در جلسه رای اعتماد دولت قبل وعده اجرای مسکن‌مهر را داده و در دوران وزارت آن را «طرحی مزخرف» خوانده بود، دیروز گفت:‌ بنده کار بسیار سختی را در 4 سال گذشته داشتم، از یک طرف متعهد بودم خانه به خانه تمام تعهدات دولت قبل درباره مسکن مهر را انجام دهم، در این رابطه 900 هزار خانه را تکمیل کردم و به صورت کامل تحویل دادم. او از باقی ماندن 90 هزار واحد مسکن مهر گفت و این‌بار نیز وعده داد آنها را به بهترین نحو تمام خواهد کرد. پس از بررسی صلاحیت وزیر راه‌وشهرسازی، نمایندگان به بررسی صلاحیت محمد شریعتمداری وزیر پیشنهادی صنعت، معدن و تجارت پرداختند. مخالفان می‌گویند در برنامه شریعتمداری به اقتصاد مقاومتی توجه نشده و تنها کلی‌گویی شده است. آنان می‌گویند به جهت اینکه شریعتمداری، رئیس ستاد حسن روحانی در انتخابات بوده است، بیم آن می‌رود که فشار جریانات سیاسی برای انتصابات مانع تمرکزش بر انجام وظایف اصلی شود. موافقان اما معتقدند۷۰ درصد از برنامه‌های شریعتمداری با اسناد بالادستی منطبق و ۳۰ درصد همسو اعلام شده است. شریعتمداری نیز در دفاع از خود به آنچه نیاز است کشور باید به آن دست پیدا کند اشاره کرد و گفت: سهم ما از کیک اقتصاد جهانی کم است. باید این سهم را بزرگ‌تر و سرانه تولید ناخالص داخلی را بیشتر کنیم. 5/22 درصد از سهم تولید ناخالص داخلی و 34 درصد از اشتغال برعهده این وزارتخانه است.  در ادامه جلسه روز گذشته مجلس، بررسی صلاحیت وزیر پیشنهادی ارشاد در دستور کار نمایندگان قرار گرفت. مخالفان از صرف هزینه‌های فرهنگی برای خرید زمین در شمال کشور گفتند. موافقان هم صالحی را مدیری اهل علم و فرهنگ خواندند که رابطه خوبی با علما دارد. صالحی در دفاعیات خود از قوت گفت‌وگوهای دینی در جهان اسلام گفت و افزود: ما باید تلاش کنیم ارتباطات اصحاب فرهنگ و هنر را در دیپلماسی عمومی تقویت کنیم. براساس این گزارش، نمایندگان در نوبت عصر رسیدگی به صلاحیت وزرای پیشنهادی، به بررسی وزیر پیشنهادی کشور پرداختند. مخالفان بی‌تدبیری وزارت کشور درباره فعالیت‌های غیرقانونی موسسات مالی‌واعتباری، عدم ملاقات مردمی استانداران و ورود اتباع بیگانه و بیکار شدن مردم ایران را از دلایل مخالفت با رحمانی فضلی عنوان کردند. موافقان اما برگزاری انتخابات را یکی از دلایل حمایت خود از رحمانی‌فضلی عنوان کردند. عبدالرضا رحمانی‌فضلی در دفاعیات خود با بیان اینکه در کشور شاهد عدم توازن هم در حوزه‌های جمعیتی و هم در حوزه‌های امنیتی هستیم، گفت: استان‌های مرزی ما مهم‌ترین مکان‌های دچار عدم توازن هستند. تجمع ثروت موازی با تجمع جرم و حاشیه است. او از صدور مجوز برای 54 حزب گفت و تاکید کرد در حال حاضر هیچ حزبی منتظر مجوز نیست.
تذکر به ثروت وزرا
یکی از مهم‌ترین مباحث مطرح شده در جلسه بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی، ثروت‌های چندصد میلیارد تومانی برخی وزرای پیشنهادی بود. یکی از نمایندگان مجلس از کسب 700 میلیارد تومان در
7 سال توسط یکی از وزرا گفت و بر همین اساس خواستار شفافیت مالی در این زمینه شد. این موضوع البته با اقبال مجلس مواجه شد و نمایندگان در تذکرهای خود از هیات رئیسه مجلس خواستند پیش از جلسه رای اعتماد، از دارایی‌های وزرا مطلع شوند. بر اساس این گزارش،  احمد بیگدلی، نماینده مردم خدابنده در مجلس شورای اسلامی پس از پایان سخنان آخوندی، در اخطاری با استناد به اصل 142 قانون اساسی اظهار داشت: وزرا باید لیست دارایی‌های خود و خانواده‌های‌شان را به دستگاه قضا بدهند تا نمایندگان بتوانند طبق آن در رأی اعتماد به وزرا با شفافیت تصمیم‌گیری کنند. وی افزود: یکی از وزرا طی 7 الی 8 سال فعالیت خود 700 میلیارد تومان به دست آورده است، اگر در این باره و مسائل مشابه آن شفاف‌سازی نشود، نمایندگان مجلس نمی‌توانند اظهارنظر کنند؛ طبق اصل 84 قانون اساسی هر نماینده می‌تواند در تمام امور کشور اظهارنظر کند. قوه‌قضائیه باید هر چه سریع‌تر لیست دارایی‌های این عزیزان را مشخص کرده و تقدیم نمایندگان مجلس کند تا آنها بتوانند در این‌باره اظهارنظر کنند. علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی در پاسخ به اخطار این نماینده گفت: طبق قانون اساسی، دارایی‌های رهبر، رئیس‌جمهور، معاونان رئیس‌جمهور و وزرا و همسر و فرزندان آنها، قبل و بعد از خدمت توسط رئیس قوه‌قضائیه رسیدگی می‌شود، بنابراین وزرایی که قبلاً در کابینه بودند، لیست دارایی‌های خود را به قوه‌قضائیه داده‌اند و به آنها رسیدگی می‌شود. وی تصریح کرد: درباره وزرای پیشنهادی جدید هم نمایندگان می‌توانند از آنان درباره اموال‌شان سوال کنند تا در خصوص دارایی‌های آنها مطلع شوند، چرا که سوال نمایندگان از وزرا می‌تواند هم سیاسی باشد و هم سایر شؤون را در برگیرد. رئیس مجلس خاطرنشان کرد: نمایندگان می‌توانند از وزرای پیشنهادی درباره دارایی‌های‌شان تحقیق و تفحص هم کنند. پاسخ لاریجانی درباره دارایی‌های وزرا، البته برای مجلس قانع‌کننده نبود و مهرداد لاهوتی، نماینده مردم لنگرود نیز خواستار اعلام دارایی وزرای پیشنهادی شد. این نماینده حامی دولت، با ارائه اخطار قانون اساسی و با یادآوری اصل ۱۴۲ مبنی بر لزوم ارائه فهرست اموال و دارایی مسؤولان و مقامات، گفت: امروز در صحن مجلس این بحث درباره میزان اموال و دارایی برخی وزرای پیشنهادی خیلی جدی مطرح است و اعداد و ارقام مختلفی عنوان می‌شود که معتقدم غیرواقعی است. وی افزود: اصل ۱۴۲ قانون اساسی نیز به این معنا نیست که مجلس محرم نیست و در جریان ارقام دارایی وزرا نباشد. اما پس از این اظهارات نمایندگان درباره دارایی‌های وزرای پیشنهادی، حجت‌الاسلام احد آزادی‌خواه، نماینده مردم ملایر در مجلس شورای اسلامی با فارس گفت‌وگو کرد و از ارقام میلیاردی دارایی‌های وزرا و خانواده آنان گفت. وی در گفت‌وگو با  فارس، با اشاره به اعلام اموال و دارایی های
برخی وزرای پیشنهادی دولت دوازدهم و همسران و فرزندان‌شان گفت: ارقامی که تاکنون به ما اعلام شده است حاکی از دارایی‌های میلیاردی برخی وزرای پیشنهادی است. وی این ارقام میلیاردی از دارایی‌های وزرای پیشنهادی و همسران و فرزندان آنان را موجب نگرانی نمایندگان مجلس برشمرد و اظهار داشت: سوالی که برای ما پیش می‌آید این است که وزیری با این میزان از دارایی‌های منقول و غیرمنقول چگونه می‌تواند مشکلات قاطبه مردم را که امروز با معضلات عدیده اقتصادی و معیشتی دست به گریبان هستند درک کند و نسبت به حل آنها چاره‌اندیشی کند؟
نامه نمایندگان به آیت الله‌لاریجانی
افزایش نگرانی‌ها از ثروت وزرا باعث شد 24 نفر از نمایندگان در نامه‌ای به ریاست قوه قضائیه خواستار گزارش اموال و دارایی وزرای پیشنهادی کابینه دوازدهم به مجلس شورای اسلامی شوند. در این نامه با اشاره به اصل ۱۴۲ قانون اساسی و مسؤولیت رئیس قوه قضائیه برای رسیدگی به دارایی مقامات آمده است: با توجه به اینکه اکنون در آستانه رأی اعتماد به وزرا قرار داریم و جنابعالی تصدیق می‌فرمایید هدف اصلی از رسیدگی به دارایی وزرا، جلوگیری از تداوم حاکمیت افراد ناصالح بر امور قوه مجریه می‌باشد، لذا مستدعی است دستور فرمایید نتیجه بررسی آن قوه در خصوص اصل ۱۴۲ قانون اساسی نسبت به وزرای قبلی که جهت احراز پست وزارت در کابینه دوازدهم پیشنهاد شده‌اند را به مجلس شورای اسلامی
اعلام نمایند.
تعیین تکلیف وزرا با حضور روحانی
نمایندگان مجلس شورای اسلامی قرار است امروز به کابینه دوازدهم رای اعتماد بدهند. هنوز معلوم نیست کدامیک از وزرای پیشنهادی از همراهی با دولت باز خواهند ماند اما براساس آنچه نمایندگان می‌گویند، یک یا 2 وزیر نمی‌توانند از مجلس رای اعتماد بگیرند. بهروز نعمتی، سخنگوی هیات‌رئیسه مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه تا ظهر یکشنبه بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی دولت دوازدهم به اتمام می‌رسد، از سخنرانی حسن روحانی پیش از رای اعتماد مجلس به وزرا خبر داد و گفت: پس از آن روند اخذ رأی از نمایندگان برای وزرای پیشنهادی آغاز می‌شود. نماینده مردم تهران در مجلس تصریح کرد: هیات‌رئیسه برای سهولت در اخذ رأی از نمایندگان تصمیم گرفت در 2 بال شرقی و غربی مجلس صندوق‌ها را مستقر کند و
6 میز نیز پشت هیات‌رئیسه تعبیه شود تا کار شمارش آرا انجام شود، یعنی هر 3 وزیر یک میز را به خود اختصاص می‌دهند و شمارش آرا در آن انجام می‌گیرد. نعمتی تصریح کرد: به نظر می‌رسد ظرف مدت 45 دقیقه کار شمارش آرا انجام شود. وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه با توجه به رایزنی‌های فراکسیون‌های مجلس، چند وزیر امکان دارد از نمایندگان رأی اعتماد دریافت نکنند، گفت: پاسخ این سوال بسیار سخت است و نمایندگان رأی‌شان مخفی است و این موضوع قابل پیش‌بینی نیست اما تجربه نشان داده احتمال اینکه یک یا 2 وزیر از نمایندگان رأی نگیرند زیاد است.
انتقاد نماینده، دفاع لاریجانی، توجیه زنگنه
بررسی صلاحیت وزیر پیشنهادی نفت، چالشی‌ترین بخش جلسه روز گذشته مجلس بود. در این جلسه محمدجواد ابطحی، نماینده مردم خمینی شهر و هدایت‌الله خادمی، نماینده ایذه و باغملک در مخالفت با وزارت بیژن زنگنه نطق کردند.  ابطحی با اشاره به اصل 141 قانون اساسی که در آن به داشتن تنها یک شغل توسط رئیس‌جمهور، معاون رئیس‌جمهور، وزیران و کارمندان دولت تاکید شده، خطاب به زنگنه با بیان اینکه باشگاهی به نام اندیشه‌ورزان نفت و نیروی ایرانیان وجود دارد، تصریح کرد: شما به ما روشن بگویید خودتان، معاونان‌تان و رئیس دفترتان در آن باشگاه چکار می‌کنید؟ این باشگاه یک مؤسسه خصوصی است و سال 94 درست شده و تصمیمات راهبردی نفتی در این باشگاه گرفته می‌شود. آقایان می‌توانند باشگاه بزنند و در باشگاه هم نروند ولی وقتی رئیس شرکت ملی نفت ایران و رئیس دفتر آقای زنگنه و دیگران هستند، اینها تصمیم‌گیر هستند و بخواهید یا نخواهید در معرض اتهام هستند و نباید باشند. هدایت‌الله خادمی، نایب‌رئیس کمیسیون انرژی مجلس نیز در نطق خود با بیان اینکه برنامه ارائه‌شده توسط وزیر پیشنهادی نفت همان برنامه سال 92 است، تصریح کرد: شما گفته بودید ژنرال‌ها را جایگزین گروهبان‌ها می‌کنید، ضمن ایراد به این ادبیات که در صنعت جایگاهی ندارد و از فرد بزرگی مثل شما انتظار نمی‌رود ولی همه 6 معاون و قائم‌مقامی که آوردید استعفا کردند و رفتند. شاید منظور از ژنرال‌ها همان تعداد زیادی از نمایندگان بازمانده از انتخابات مجلس بودند که هیچ تخصصی هم در ارتباط با نفت نداشتند، البته تعدادی دیگر هم منتظر استخدام در 3 سال آینده هستند و هم‌اکنون در تهیه مقدمات به سر می‌برند. خادمی خطاب به رؤسای
3 قوه خاطرنشان کرد: لطفاً جلوی مفسده و رانت دوطرفه را بگیرید اگر امید به استخدام‌ها و مسائلی از این دست نبود، آن وقت وزیران محترم پیشنهادی بهتر صداقت واقعی و تعداد آرای واقعی خود را می‌دیدند. اظهارات خادمی با واکنش علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی مواجه شد. وی بلافاصله پس از پایان نطق این نماینده مجلس، در شرایطی که انتقاد خادمی درباره استخدام نماینده‌های سابق مجلس کاملا شفاف بود، خطاب به وی گفت: این سخن شما اشتباه است، چرا چنین چیزی را می‌گویید؟ شما در پشت تریبون اظهاراتی داشتید که سوءتفاهم ایجاد می‌کند. وی ادامه داد: اگر موردی سراغ دارید بفرمایید چه کسی از نمایندگان در وزارت نفت استخدام شده است؟ نماینده مردم ایذه و باغملک در مجلس در واکنش به این اظهارات علی لاریجانی بار دیگر گفت: منظور بنده نمایندگانی است که نتوانستند به مجلس راه پیدا کنند. علی لاریجانی اظهار داشت: شما می‌گویید نماینده‌های مجلس و این یعنی همین افرادی که اینجا هستند که این خلاف واقع است.
زنگنه: همه به من گفتند وزیر شو
اما پس از انتقادات نمایندگان نسبت به برخی شائبه‌های مدیریتی بیژن زنگنه، او پشت میکروفن رفت! انتقاد بزرگ از زنگنه مشخص بود. او پس از اتمام دوره نمایندگی، نماینده‌ها را در وزارت نفت استخدام می‌کند. این موضوع یعنی ایجاد یک گارانتی برای گرفتن رای اعتماد از نمایندگان فعلی!  زنگنه در پاسخ به انتقادات خادمی گفت: امیدوارم ۱۰ دوره نماینده مجلس باشید، اما وقتی دوره مجلس عوض می‌شود و یکسری از نماینده‌ها راه پیدا نمی‌کنند به مجلس جدید، هیات رئیسه جلسه می‌گذارد با وزرا که برای این نماینده‌ها کاری بکنید. خب نمی‌شود که نماینده سابق بدون کار باشد. وی افزود: آیا نمایندگان را در جامعه ول کنیم؟ سربسته می‌گویم اگر نماینده نگران شغل آینده خود باشد، هزاران مفسده دیگر درست می‌شود، همیشه این موضوع بوده است. من یک تعدادی را به کار گرفتم، چیز مخفیانه‌ای نیست.  در حالی که قبل از اظهارات زنگنه، علی لاریجانی به بهانه اصلاح صحبت‌های خادمی، مدعی شد اظهارات این مخالف زنگنه درباره استخدام نماینده‌های ادوار سوءتفاهم ایجاد کرده است اما زنگنه با این اظهارات خود رسما نماینده‌ها را متهم کرده است و البته کسی نسبت به این اتهام زنگنه به نماینده‌ها اعتراض نکرد! حتی برخی نماینده‌ها نیز پس از این اظهارنظر توهین‌آمیز زنگنه، با «احسنت، احسنت» او را مورد تشویق قرار دادند! اما اظهارنظرهای عجیب زنگنه به همینجا ختم نشد. او درباره حضور چندباره‌اش در وزارت نفت و وضعیت سنی خود نیز به‌گونه‌ای عجیب صحبت کرد. زنگنه در این‌باره گفت:  من تلاش کردم فرد دیگری وزیر نفت شود، همه پشت من را خالی کردند، همه گفتند برو وزیر شو. من تنها ماندم! زنگنه در ادامه مدعی شد خانواده شهدا از او خواستند وزیر نفت شود. او در این‌باره افزود: من در مقابل خواست جوان‌ها و خواست فرزندان شهدا نتوانستم مقاومت کنم! زنگنه به این هم بسنده نکرد و در ادامه به گونه‌ای سخن گفت که گویا برای حضور مجدد در وزارت نفت منت می‌گذارد! او به مسابقات کشتی در المپیک 96 و قهرمانی المپیک توسط رسول خادم در آن مسابقات اشاره کرد و گفت: وقتی رسول خادم مدال طلا گرفت با ناباوری چهارگوشه تشک را بوسید و از کشتی خداحافظی کرد. 2 سال بعد مسابقات جهانی کشتی در تهران برگزار شد و آقای خادم دوباره روی تشک آمد. گفتیم چه شد؛ گفتند اگر خادم نمی‌آمد در سنگین وزن کسی نداشتیم و اگر در سنگین وزن مدال نگیریم قهرمان نخواهیم شد. رسول خادم به فینال رفت و در فینال باخت اما ایران با مدال نقره او، در آن مسابقات قهرمان جهان شد! آنجا این جوان فهیم خراسانی این درس را به من داد که برای سربلندی ایران، انسان باید از آبروی خودش هم بگذرد! زنگنه در حالی برای توجیه خود به ژست‌های ورزشی رو آورد که بزرگ‌ترین فساد در حوزه نفت و انرژی و بی‌سابقه‌ترین خسارت و هزینه به کشور طی 40 سال گذشته، در دوره وزارت او در دولت اصلاحات صورت گرفته است! براساس اظهارات برخی وزرای دولت حسن روحانی، تنها جریمه (نه خسارت) فساد کرسنت که در دادگاه لاهه صادر شده، رقمی بین  16 تا 18 میلیارد دلار است! این در حالی است که برخی نمایندگان سابق مجلس که از نزدیک پیگیر موضوع کرسنت بوده‌اند، میزان خسارت این فساد برای کشور را تا 50 میلیارد دلار تخمین زده‌اند!
 

محمد صدری: در روزهای گذشته در جریان جلسات بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی کابینه دوازدهم بیشترین بحث‌ها و نقدها حول گزینه پیشنهادی برای وزارت نفت یعنی بیژن نامدارزنگنه بوده است. بخش مهمی از مسائل طرح شده توسط نمایندگان و مخالفان گزینه تصدی وزارت نفت، به‌خاطر پرونده قرارداد کرسنت است که در دوره صدارت آقای زنگنه بر وزارت نفت در دولت اصلاحات بسته شده است.
«کرسنت» نام قراردادی گازی است که سال 81  در زمان وزارت آقای زنگنه در دولت اصلاحات بین شرکت ملی نفت ایران و شرکت کرسنت پترولیوم امارات منعقد شد. در این قرارداد ایران متعهد شده بود از سال ۸۴ به مدت ۲۵ سال با یک بیست و چهارم قیمت روز جهانی با لوله‌کشی در خلیج‌فارس، گاز میدان سلمان را به میزان روزانه ۵۰۰ میلیون فوت مکعب به امارات صادر کند اما به دلایلی ایران پای تعهدات خود نماند.
ماجرا چه بود؟ اواخر دولت هشتم، سازمان بازرسی کل کشور، حسن روحانی دبیر وقت شورایعالی امنیت ملی کشور و حمیدرضا کاتوزیان رئیس کمیسیون انرژی مجلس هشتم ایراداتی در ابعاد تجاری، اقتصادی، حقوقی، فنی و امنیتی به قرارداد  کرسنت گرفتند تا جایی که بهمن ۸۴  رئیس وقت دیوان محاسبات کشور با استدلال به ‌صرفه ‌نبودن این قرارداد، از آن به «خیانت» تعبیر کرد و خواستار لغو آن شد.
با روی کار آمدن دولت نهم به ریاست محمود احمدی‌نژاد، کرسنت اجرا نشد و شرکت اماراتی به دادگاه لاهه شکایت کرد اما  طرف ایرانی با طرح بحث عدم نفع ایران در فرمول قیمت‌گذاری قرارداد، بحث فساد در پرونده کرسنت را عنوان کرد و با درخواست برای صدور رای به نفع ایران کار را پیش برد و در داخل کشور نیز برخی مدیران نفتی سابق و مسؤول در کرسنت محاکمه و در دادگاه محکوم شدند.
هدایت‌الله خادمی، نماینده مردم ایذه و باغملک و نایب رئیس‌کمیسیون انرژی پیش از این درباره فساد در این پرونده گفته بود: «فساد پرونده کرسنت در 2 مرحله بود که مرحله نخست مربوط به قیمت گاز و فرمول‌گذاری بود و مرحله دوم مربوط به الحاقیه ششم که امتیازات بزرگی به کرسنت اعطا شد. اسناد این فساد به دادگاه ارائه شد که حمید جعفر، مدیرعامل کرسنت با دیدن آنها حرفی برای گفتن نداشت. همچنین اسناد تمام واریزها به حساب برخی متهمان پرونده نیز افشا و به دادگاه ارائه شد که جای هیچ شک و شبهه‌ای نگذاشت».
در نتیجه سازمان بازرسی کل کشور به ‌طور کل اجرای این قرارداد را ملغی اعلام کرد اما با روی کار آمدن دولت یازدهم، همان مسؤولانی که در امضای قرارداد کرسنت نقش داشتند و پرونده‌های آنها در مراجع قضایی باز بود، دوباره در وزارت نفت و شرکت‌های زیرمجموعه آن مسؤولیت گرفتند و بیژن زنگنه بار دیگر متصدی وزارت نفت شد. همین امر سبب شد شرکت کرسنت از این موضوع استفاده کرده و آن را دستاویزی برای کمرنگ کردن نقش فساد در امضای کرسنت قرار دهد.
 مدیران این  شرکت مدعی شدند اگر ایران معتقد است در این قرارداد فسادی رخ داده است، پس چرا امضاکنندگان این قرارداد دوباره در راس بزرگ‌ترین مناصب صنعت نفت این کشور قرار داده شده‌اند؟ روند پیگیری پرونده کرسنت در دادگاه لاهه که تا پایان دولت دهم به‌نفع ایران در حال گذر بود، تغییر کرد و دادگاه لاهه رای داد این قرارداد از لحاظ قانونی لازم‌الاجراست و طرف ایرانی باید تعهدات خود را عملی کند اما  وقتی ایران باز هم به این رای گردن ننهاد، دادگاه لاهه تصمیم به جریمه کردن ایران و پرداخت غرامت به طرف اماراتی گرفت.
با این حال بیژن زنگنه در زمان رای اعتماد در مجلس برای تصدی وزارت نفت دولت یازدهم قول حل 2 هفته‌ای پرونده کرسنت را داده بود اما به جای حل ریشه‌ای این پرونده با انتشار خبری پرداختن به کرسنت در رسانه‌ها ممنوع شد! از سوی جنتی، وزیر وقت ارشاد دولت یازدهم در خرداد 94 عنوان شد این ممنوعیت به سبب امکان محکوم شدن ایران به جریمه چندین میلیارد دلاری در دادگاه لاهه گذاشته شده است اما به نظر می‌رسد این مبحث بیشتر برای فراموشی کرسنت در اذهان و بعد از آن هم فراموش شدن تعهداتی که آقای وزیر  برای حل و فصل 2 هفته‌ای آن داده بود، مطرح شده است.
بدقولی و عدم پایبندی آقای وزیر تنها به حل 15 روزه پرونده کرسنت ختم نمی‌شود! نگاهی  به عملکرد شیخ‌الوزرا در وزارت نفت دولت یازدهم نشان می‌دهد آقای زنگنه نتوانسته آنطور که از یک وزیر باسابقه انتظار می‌رفت شرایط را پیش ببرد.

محسن پورعرب: منتظر اعدام است. خانواده‌ای هم چشم به انتظار برای اینکه زودتر اعدام شود؛ دو سویه تاریک برای هر دو خانواده. هیچ‌کس نمی‌داند چه رخدادهای دیگری می‌توانست آنها را در جای دیگری قرار دهد. شاید فقط لحظه‌ای عصبانیت را فروخوردن جای محکوم و مقتول را تغییر می‌داد اما گاهی لحظاتی در زندگی رخ می‌دهد که برگشت‌ناپذیر است. همیشه به این فکر می‌کنی که کاش می‌توانستی برگردی و جای پازل‌هایی را که برایت چیده شده، عوض کنی. گاهی زور کنشگران مدنی به این می‌رسد که زندگی‌ای را دوباره برگردانند، تلاش کنند برای اینکه بخشیدن تبدیل به گفتمان شود. همه ببخشند و زندگی را تبلیغ کنند.
کنشگران این حوزه چندین دلیل را برای این عدم بخشش عنوان می‌کنند،  بسیاری از خانواده‌هایی که منتظر اعدام شدن محکوم  هستند، اگرچه می‌بینند که تا صدور و اجرای حکم چند سال فاصله افتاده است و در این چند سال قاتل، در زندان و در شرایط کابوس اعدام به سر می‌برد اما با بخشش، دیگر مجازاتی برای او نیست و آزاد می‌شود و به جامعه بازمی‌گردد. یعنی وقتی اولیای دم از خون مقتول گذشتند، جامعه هیچ حقی برای قصاص ندارد و این مساله، برای برخی از اولیای دم در قبال جامعه مسؤولیت ایجاد می‌کند. اینکه عده‌ای معتقدند اگر اولیای دم این را می‌دانستند که با بخشش آنها، قاتل بلافاصله آزاد نخواهد شد، بسیاری از آنان از قصاص صرف‌نظر می‌کردند. عده‌ای دیگر اما بر این گمانند که امکان تغییر قانون وجود ندارد و بهتر است به جای تلاش در این حوزه، سعی کنیم بیشتر بر مفهوم بخشش تأکید کنیم. در قرآن بر اهمیت بخشش تأکید شده است. خداوند در قرآن فرموده که اگر محکوم را ببخشید، ما این عفو را کفاره گناهان شما قرار می‌دهیم. می‌توان این سوی قضیه را که بخشش محکومان است مورد توجه قرار داد.
سال ۹۳ جمع کثیری از اهالی شهر «روانسر» در یک حرکت جمعی از خانواده یک شهروند که به قتل رسیده بود خواستند قاتل فرزندشان را ببخشند. همان منطقه‌ای که اتفاقاً ابتکار شکستن تفنگ‌های شکاری برای جلوگیری از صید حیات‌وحش، از آنجا آغاز شد. جمع کثیری از کاسب‌ها، بازاریان، فعالان مدنی و شخصیت‌های مذهبی و فرهنگی شهر در یک روز تصمیم گرفتند ابتدا بر سر مزار «امید مرادی» در قبرستان این شهر حاضر و پس از آن روانه خانه مقتول شوند و از خانواده او بخواهند از خونخواهی فرزندشان بگذرند. خبرها تعداد روانسری‌های حاضر در این برنامه را 5 هزار نفر اعلام می‌کند. اتفاق روانسر را باید ادامه همان بخششی دانست که از سواحل دریای خزر و در شهر نور شروع شد. آمار‌ها نشان می‌دهد بعد از آن بخشش بزرگ که بازتابی جهانی داشت، نزدیک به ۴۰۰ نفر از اولیای دم، قاتلان فرزندان و اقوام خود را بخشیدند.
اینکه در جامعه اسلامی ایران امر بخشش در قبال حرکت نکوهش شده‌ای جا باز کند و سرآغاز تصمیمات بزرگی باشد جای تعجب نیست و حتی انتظار جامعه با توجه به تعالیم دینی همین است که پاسخ بدی را با خوبی بدهیم. اما آیا همیشه دادن پاسخ بدی با خوبی می‌تواند مشکلات جامعه را حل و فصل کند یا خیر؟ آیا بعد از گذشت 3 سال از سال 93 و آن بازتاب جهانی میزان آمار جرم و جنایات کاهش یافت و جامعه دیگر جنایات وحشتناکی از قبیل قتل، آدمربایی، گروگانگیری، اسیدپاشی و... را شاهد نبود؟
کارشناسان و جامعه‌شناسان معتقدند جوامع باید درک درستی از زمان و چگونگی و درجه اهمیت جنایت رخ داده داشته باشند. اینکه ما رخدادی که برای‌مان اتفاق افتاده را صرفا از دید شخصی بنگریم ممکن است تصمیمی که می‌گیریم صرفا افکار خودمان را قانع کند و باید اینجا پرسید پس مسؤولیت ما در قبال جامعه چیست؟ اینکه فردی قتلی را مرتکب شده و ما با بخشش او را آزاد می‌کنیم و دوباره وارد جامعه می‌شود اگر جنایات مشابهی را انجام دهد مسؤولیتش با کیست و آن بخشش ما چقدر در ناامن کردن دوباره جامعه تاثیرگذار بوده است؟
مرور حوادث و جنایات اخیری که در جامعه اتفاق افتاده است می‌تواند دلیل آشکاری باشد بر این موضوع؛ اینکه اگر ما تصمیم می‌گیریم جرم و جنایات فردی را نادیده بگیریم و مورد عفو قرار دهیم، در صورت ورود مجددش به جامعه چه اثرات منفی و جبران‌ناپذیری می‌تواند داشته باشد. شاید پرونده «بنیتا»ی 8 ماهه‌ که اخیرا ربوده شد و به قتل رسید، مثال نزدیکی باشد.  
  بنیتا قربانی مجرمانی سابقه‌دار
ساعت 11 روز 29 تیر 96 شروع حادثه تلخی بود؛ حادثه‌ای که کمتر کسی فکر می‌کرد چنین سرانجام دردناکی داشته باشد. ماجرا خیلی ساده اتفاق افتاد، پدر بنیتا که وسایل و دختر کوچولو را در ماشین قرار داده بود به سمت پارکینگ حرکت کرد تا در پارکینگ را ببندد و به همسرش بگوید که زودتر بیاید.
در این هنگام 2 سارق که در کمین یک طعمه بودند، به سرعت به سمت ماشین روشن حرکت کرده و با نشستن پشت فرمان سعی در ربودن خودرو می‌کنند. پدر بنیتا که متوجه حرکت خودرو می‌شود خود را روی کاپوت ماشین می‌اندازد تا بتواند کاری کند اما غافل از این موضوع که شاید آخرین باری باشد که بتواند کودک شیرینش را ببیند. سارقان با سرعت دادن به ماشین، پدر بنیتا را به زمین می‌اندازند و به سرعت از محل متواری می‌شوند.
پس از جست‌وجوهای چند روزه در نهایت با تلاش‌های پلیس بعد از 7 روز خودروی ربوده شده پیدا شد. پس از بازداشت سارقان و اعترافات این دو، ماموران پلیس محل رها شدن خودرو را که در یک منطقه مسکونی در پاکدشت بود را پیدا کردند که متاسفانه با صحنه‌ دلخراش پیکر بی‌جان کودک 8‌ماهه روبه‌رو شدند.
این اتفاق در شرایطی رخ داد که جامعه در شوک بزرگ‌تری قرار داشت؛ شوک قتل آتنا اصلانی.
  آتنا، بنیتایی دیگر
جنایت پارس‌آباد آنقدر دردناک بود که خشم آحاد مردم را درپی داشت. ماجرای آتنا آنقدر پیچیده بود که فرضیه‌های متفاوتی را در رابطه با این پرونده به وجود آورد. هیچ‌کس نمی‌دانست چه اتفاقی برای دختربچه رخ داده و او کجاست اما با گذشت زمان، وقتی هیچ ردی از وی به ‌دست نیامد، فرضیه اینکه او قربانی سرقت شده باشد، قوت گرفت، چرا که آتنا در روز گم‌شدنش 6 النگو، انگشتر و گوشواره همراه خود داشت و احتمال می‌رفت قربانی دزدان طلا شده باشد. در محلی که پدر آتنا دستفروشی می‌کرد، چند مغازه و بانک وجود داشت که مجهز به دوربین‌های مداربسته بودند. مأموران به بازبینی فیلم‌های ضبط‌‌شده توسط این دوربین‌ها پرداختند تا بتوانند سرنخی از این پرونده پیچیده به دست آورند.
مأموران وقتی متوجه شدند در این مسیر، مغازه مرد 40 ساله‌ای وجود دارد که آتنا گاهی اوقات برای خوردن آب به آنجا می‌رفت، حدس زدند وی روز حادثه نیز به این مغازه رفته و پس از آن ناپدید شده است. به این ترتیب مرد رنگرز به ‌عنوان نخستین مظنون پرونده تحت بازجویی قرار گرفت.
19 تیر ماه درست 22 روز پس از ماجرای گم شدن آتنا کوچولو، همسر و برادر مرد مغازه‌دار در ورود به محل پارکینگ خودروی مظنون، متوجه بوی تعفنی می‌شوند که محیط را فرا گرفته است. آنها سریعا محل را ترک کرده و به گفته یکی از همسایگان، برادر مظنون که در طبقه اول خانه مستاجر بوده است، سریعا خانه را تخلیه کرده و به محل دیگری نقل مکان می‌کند و موضوع به پلیس اطلاع داده می‌شود. بعد از حضور پلیس در محل، تیم‌های تحقیق وارد پارکینگ شدند و در نهایت با کیسه‌ای مواجه شدند که جسد بی‌جان دختربچه گمشده داخل آن پیدا شد. بررسی‌ها نشان می‌داد مدت‌ها از مرگ او می‌گذرد و او در همان زمانی که ناپدید شده بود، به قتل رسیده است.
2 حادثه آتنا و سپس بنیتا در 2 ماه گذشته جامعه را چنان تحت تاثیر قرار داد که با واکنش‌های سختی از سوی مردم و چهره‌های مشهور مواجه شد. واکنش‌هایی که سال گذشته نیز در مقابل پرونده ستایش قریشی شاهدش بودیم؛ جنایتی که فروردین ماه سال 95 شروع غم‌انگیزی را برای آن سال رقم زد.
  قتل ستایش قریشی آغازگر حوادث اخیر بود
جنایت ورامین هم مشابه جنایت پارس‌آباد بود اما با این تفاوت که این بار قاتل یک نوجوان 17 ساله بود که بر اثر مصرف مواد مخدر و مشروبات الکلی ابتدا به ربودن ستایش دست زد و پس از تجاوز،  با کشتن وی سعی کرد سرنخی از جنایتش به جا نگذارد. او حتی سعی کرد با ریختن اسید بر پیکر دختربچه بی‌گناه جسد او را بسوزاند که ناموفق بود و در نهایت راز این جنایت شوم برملا شد.
مرور 3 حادثه هولناک گذشته یک نکته قابل تامل را پیش‌رو قرار می‌دهد، آن هم اینکه در 2 پرونده بنیتا و آتنا، قاتلان، مجرمانی سابقه‌دار بوده‌اند!
گاهی اوقات تصمیم‌گیری‌های نادرست در برخورد با اتفاقات و تحمیل نظرهای اشتباه باعث رخ دادن حوادث جبران‌ناپذیری می‌شود. مرور برخی حوادث مشابه چند سال اخیر اعم از قتل، اسیدپاشی و... ما را به یک وجه‌مشترک در پایان این پرونده‌ها می‌رساند. وجه‌مشترکی که ناگهان معادلات این پرونده‌ها را دگرگون کرده است. همانطور که پیش از این اشاره شد برخی فعالان مدنی و کمپین‌ها سعی کرده‌اند در برخورد با جرم و جنایات، بویژه جنایاتی که مجازات اعدام برای‌شان در نظر گرفته شده با متقاعد کردن خانواده اولیای دم، حکم را به بخشش تغییر دهند اما بررسی 3 حادثه ستایش، آتنا و بنیتا آیا همین نتیجه را از فعالیت این فعالان و کمپین‌ها حاصل می‌کند؟
باید مراقب جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم باشیم و با تصمیمات اشتباه و احساسی‌مان جامعه را دستخوش حوادث جبران‌ناپذیر نکنیم. حوادث گذشته فراموش‌کردنی نیست و شاید مرور آنها درس خوبی را به جامعه برای برخورد با جانیان حوادث اخیر بدهد. پرونده‌هایی از قبیل شهلا جاهد و آمنه بهرامی که تاثیرات بسیار زیادی را بر جامعه داشتند اما تعدد حوادث و جنایات شاید باعث فراموشی آنها و اثرات‌شان شده باشد.
شهلا جاهد را فراموش نکنیم
نگاه به گذشته می‌تواند سرآغاز حوادث اخیر را مشخص کند. اینکه چرا امروز برابر چنین جنایات خشنی کمپین‌هایی چون «نه به اعدام» و «بخشش شیرین‌تر از قصاص است» به راه می‌افتد مطمئنا ریشه‌ای در گذشته دارد؛ ریشه‌ای که گاه میوه‌اش به ثمر نشسته و گاهی نه. یکی از ریشه‌های عمیق «نه به قصاص» برابر جنایات خشن در گذشته شاید پرونده‌هایی چون «شهلا جاهد» و «آمنه بهرامی» باشد. پرونده‌هایی که بیشترین تاثیر را در موضوع «بخشش» متهم داشته‌اند. کمتر کسی است که موضوع پرونده شهلا جاهد، دارای روابط با بازیکن مشهور فوتبال را به خاطر نداشته باشد. راز چگونگی انجام این جنایت عشق شهلا جاهد به همسرش بود. عشقی که باعث شد شهلا همسر اول ناصر محمدخانی را به فجیع‌ترین شکل ممکن به قتل برساند.
پرونده شهلا جاهد یکی از طولانی‌ترین پرونده‌های تاریخ قضایی جامعه ما است. پرونده‌ای که در نهایت بعد از گذشت 9 سال به قصاص متهم پرونده ختم شد اما یکی از بخش‌های قابل توجه این پرونده مربوط به سال‌های 87 و 88 می‌شود. سال‌هایی که افراد مختلفی سعی کردند با جلب رضایت خانواده مقتول حق مسلم آنها را که «قصاص» بود بگیرند. در آن سال‌ها چهره‌هایی چون هدیه تهرانی، مریلا زارعی، هما روستا و کارگردانانی مانند جعفر پناهی و دیگر بازیگران و عوامل سینمای ایران با حضور در دادسرای امور جنایی تهران خواستار مذاکره درباره پرونده شهلا جاهد و صدور حکم «بخشش» برای وی شدند. اقداماتی که در طولانی‌تر شدن صدور حکم نهایی این پرونده بی‌تاثیر نبود. شاید آن زمان اگر این حادثه وحشتناک برای یکی از همین سلبریتی‌های سینما اتفاق افتاده بود واکنشی عکس را شاهد بودیم. اما نکته قابل توجه در این بین نهادینه شدن اقدام پسندیده «بخشش» در بخشی از افکار جامعه بود؛ اقدامی که نفی‌شدنی نیست اما وقتی مقابل حق قرار بگیرد جایگاهی ندارد و فهم این موضوع در شرایطی که آدمی تحت تاثیر احساسات خود و اطرافیان قرار می‌گیرد سخت می‌شود. یکی از نتایج این اقدامات در پرونده شهلا جاهد را می‌توان در سال‌های بعد از به اتمام رسیدن این پرونده مشاهده کرد. حادثه اسیدپاشی و قربانی شدن آمنه بهرامی یکی از نتایج تلخ این سلسله اظهارنظرها بود.
آمنه پشیمان از «بخشش»
آمنه بهرامی قربانی اسیدپاشی بود که 12 آبان 83 زیر پل سیدخندان اتفاق افتاد و زندگی برای همیشه به روی وی تاریک شد. «مجید» خواستگار سمج این دختر دانشجو بود که در اقدامی کینه‌جویانه وقتی به خواسته خود نرسید، با یک سطل پر از اسید سر راه آمنه 27 ساله سبز شد و در یک لحظه با اجرای نقشه‌اش به سرعت پا به فرار گذاشت.
با انتقال آمنه به بیمارستان مشخص شد آسیب رسیده به چشم‌ها و صورت به قدری زیاد است که قادر به دیدن تصاویر به صورت واضح نیست و با توجه به همین موضوع دختر جوان چند بار تحت عمل جراحی قرار گرفت اما این عمل‌ها به نتیجه نرسید. با توجه به این موضوع و عدم بهبودی در چشم‌ها، آمنه بهرامی پیگیر شکایت از خواستگار سمجش شد و بعد از کش‌وقوس‌های زیاد توانست تایید حکم قصاص چشم‌های مجید را از دیوانعالی کشور دریافت کند.
حکم قصاص مجید قرار شد 9 مرداد 90 اجرا شود اما چند ثانیه تا اجرای حکم قصاص چشم، آمنه بهرامی از کوری مجید گذشت کرد و در میان بهت و حیرت کادر پزشکی، مسؤولان و خانواده‌اش محل اجرای حکم را ترک کرد.
خواستگار اسیدپاش بعد از این مرحله دوباره در دادگاه کیفری حاضر شد و این بار از جنبه عمومی جرم تحت محاکمه قرار گرفت و به زندان افتاد. متهم بعد از گذراندن دوران محکومیتش در نهایت 4مهر‌ 91 از زندان آزاد شد. نکته حائز اهمیت بعد از آزاد شدن متهم پرونده اظهارات نادمانه آمنه بهرامی بود. اظهاراتی متفاوت که پرده از تصمیمی اشتباه و جبران‌ناپذیر برداشت. آمنه در اظهاراتی گفت: اگر دادگاه عادلانه بعد از بخشش من آن چیزی را که می‌خواستم اجرا می‌کرد، پشیمان نبودم. دادگاه دیه مرا نداد با اینکه شرط من برای بخشش مجید پرداخت دیه بود و امروز من از بخشش خود پشیمانم به خاطر آنکه آنطور که فکر می‌کردم پیش نرفت و مجید بدون آنکه «دیه کامل» را بدهد از زندان آزاد شد. بررسی گفته‌های آمنه و تطبیق آنها با پرونده شهلا جاهد و حوادث اخیر نکات قابل توجهی را نتیجه می‌دهد. جنایات اخیر مطمئنا از نگاه برخی افراد با دلایل گوناگون و متاثر از رسانه‌های بیگانه مورد بررسی‌های ساده‌لوحانه‌ای قرار می‌گیرد که می‌تواند برای اولیای دم تصمیم‌گیری را سخت کند. با اینکه در چند روز اخیر درباره پرونده بنیتا 8 ماهه، خانواده این کودک با انتشار بیانیه‌ای خواستار رسیدگی و برخورد قانونی با متهمان شده‌اند اما نباید از جریانات غیرعرفی خاموش جامعه غافل شد.
با رسیدگی هرچه سریع‌تر به چنین پرونده‌هایی و تشریح درست و علنی برای عموم مردم درباره چگونگی انجام جنایت و جلوگیری از تشکیل کمپین‌های چون «نه به اعدام» می‌توان با قصاص بحق متهمان، آرامش بیشتری را به جامعه تزریق کرد. این آرامش می‌تواند نوشدارویی قبل از مرگ سهراب باشد.