|
پیشمرگها خانوادههای کرکوک را مجبور به شرکت در همهپرسی کردند
امید نتانیاهو به فتنه بارزانی
اقلیم کردستان عراق، خودمختارترین ایالت از یک کشور عربی، دیروز بزرگترین تناقض دموکراتیک عصر حاضر را با کارگردانی مسعود بارزانی، دیکتاتور خود به نمایش گذاشت؛ همهپرسی استقلال برای منطقهای که دستکم طی دهه اخیر کاملا مستقل بوده است! در حقیقت نامشروع بودن همهپرسی دیروز بیش از آنکه به نقض قانون اساسی جمهوری عراق مربوط باشد از توطئه مافیای بارزانی برای به راه انداختن جنگ قدرت و جنگ نفت در شمال عراق همجوار با مرزهای ایران و ترکیه ناشی میشود، توطئهای که میتوان به جرأت گفت نقشه عملیاتی آن در تلآویو طراحی شده است و چیزی نیست جز امتداد پروژه داعش در قالب طرح مادر تجزیه خاورمیانه که برای نخستینبار در سال 1979 توسط برنارد لوئیس، پدر آنگلوصهیونیست نومحافظهکاران ارائه شد. ارسال به دوستان
کردهای عراق، نگران فردای همهپرسی اقلیم
کشور بارزانی فرقی با داعش ندارد
عبدالباری عطوان: من یک بار در زندگیام آن هم ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۲ در شهر آنکارا با مسعود بارزانی، رئیس اقلیم کردستان عراق ملاقات داشتم، زمانی که در مراسم حزب عدالت و توسعه به مناسبت کنفرانس رجب طیب اردوغان، رئیسجمهور ترکیه و دبیرکل این حزب شرکت کرده بودم. شخصیتهای برجستهای که در این مراسم بودند نظیر محمد مرسی، رئیسجمهور مخلوع مصر که در همان زمان در انتخابات پیروز شده بود، مسعود بارزانی و خالد مشعل، رئیس دفتر سیاسی جنبش حماس، با استقبال گرمی از سوی میزبان ترکیهای خود مواجه شدند اما استقبال از بارزانی به دلیل روابط شخصی و خانوادگی بین او و اردوغان قابل توجه بود. 2 تن از 3 مسؤول مذکور از صحنه سیاسی حذف شدند؛ اول محمد مرسی که اکنون پشت میلههای زندان به سر میبرد و دوم مشعل که مدت ریاستش در دفتر سیاسی جنبش حماس به پایان رسیده و مقیم قطر است. اما نمیدانیم آیا مسعود بارزانی نیز بعد از همهپرسیای که این همه بر سر برگزاریاش اصرار داشت و تمام میانجیگریهای بینالمللی و منطقهای برای لغو یا به تأخیر انداختنش را رد کرد، با همین سرنوشت مواجه خواهد شد یا خیر؟ نتایج همهپرسی از چند ماه پیش نهایی شده است و بیشتر رأیدهندگان رأی آری را به صندوق میاندازند اما چیزی که مبهم است روز بعد از همهپرسی است. شرایط نشان میدهد مرحله مابعد همهپرسی بسیار سخت است. عنوان آن را میتوانیم بیثباتی بگذاریم و چه بسا آتش جنگ شعلهور شود، چرا که با واکنشهایی از سوی کشورهای همجوار که همهپرسی را به مثابه اعلام جنگ دانستهاند مواجه خواهیم شد.جنگ علیه داعشی که اضداد، کرد و عرب، ترک و ایرانی، آمریکایی و روس، مسلمانان و مسیحیان، اهل تسنن و تشیع را متحد کرد؛ جنگی که پایه و اساس قدرتهایی بود که ائتلاف مستحکمی را به وجود آوردند و اکنون این جنگ به پایان خود نزدیک میشود چه بسا جنگ منطقهای بدتری رخ دهد، چرا که جنگها پشت سر هم میآیند و در منطقه خاورمیانه که ثبات برایش ممنوع شده، ریشه دواندهاند.بارزانی موعد این همهپرسی را در زمانی اشتباه انتخاب و همسایگان عرب و ایرانی و ترکیهای را علیه خود و مردمش متحد کرد. علاوه بر این کردستان ویژگیهای یک کشور را ندارد. مرزهایش نامشخص، وامهایش زیاد و خزانهاش تقریبا خالی است. حقوق کارمندانش از چند ماه پیش داده نشده و دموکراسیاش ناقص است. رئیس این اقلیم از 2 سال پیش اختیارات حکومتداری را از دست داده است و تردیدهایی درباره برگزاری انتخابات ریاست اقلیم در ماه نوامبر وجود دارد. بارزانی پارلمان را به محض سوال پرسیدن درباره سرنوشت درآمدهای نفتی و درخواست برخی نمایندگان برای مشخص کردن اختیارات کلی پارلمان، تعطیل کرد و علاوه بر این فساد گسترده و دودستگیهای شدیدی میان سلیمانیه که حزب اتحادیه میهنی کردستان به ریاست جلال طالبانی بر آن سیطره دارد و اربیل مرکز حکومت خاندان بارزانی وجود دارد.کسانی که به اربیل رفتهاند، میگویند فضا بسیار پرتنش است و کردها هم خوشحالند و هم نگران. خوشحال از برگزاری همهپرسی و استقلال اقلیم کردستان و نگران آینده. محاصره آنها یک روز قبل از همهپرسی آغاز شده است. ایران و عراق مرزهای زمینی و هواییشان را بستهاند و ترکیه و ایران رزمایشهای نظامی را برگزار کردند. حشد الشعبی عراق جنگ حویجه را سریع آغاز کرد تا کنترل کرکوک، مدلین، خانقین، بدره، سنجار و دشت نینوا را در دست بگیرد. مشکل بزرگ زمانی شروع میشود که ترکیه خط لوله انتقال نفت را که نفت کرکوک را پمپاژ میکند و منبع درآمد اصلی است، ببندد. کشورهای اروپایی نیز که بارزانی با پیشنهادشان مخالفت کرد، تهدید به توقف ارسال به دوستان
پیروزی ضعیف حزب مرکل در انتخابات بوندستاگ آلمان
ورود نئونازیها به پارلمان نخستینبار پس از عصر هیتلر
حامیان دولت راستگرای حاکم بر آلمان یکشنبه شب در حالی پیروزی در انتخابات سراسری را جشن گرفتند که از نظر اکثر جامعه ژرمنها، پیروزی ائتلاف مسیحی در حقیقت چیزی جز یک شکست برای آنگلا مرکل و حزبش و همینطور کشور فدرال آلمان نیست. اغلب رسانههای آلمانی، کسب حدود 33 درصد آرای انتخابات پارلمانی توسط حزب دموکرات مسیحی و متحدش در ایالت باواریا یعنی حزب سوسیال مسیحی را که ۲۱۷کرسی در بوندستاگ جدید به همراه چهارمین مقام صدراعظمی برای مرکل به همراه آورد، یک پیروزی تلخ خواندند، چرا که به بهای راه یافتن حزب ملیگرای افراطی «جایگزینی برای آلمان» به پارلمان این کشور تمام شد. این برای نخستین بار پس از سقوط رژیم هیتلر در پایان جنگ دوم جهانی (1946) است که یک تشکل سیاسی منتسب به نئونازیها به یک مجلس اروپایی راه پیدا میکند. اعضای حزب «آافد» که پیروانش در تجمعات خود از سلام هیتلری استفاده خواهند کرد از این پس به جای خیابانها در حالی در خود بوندستاگ آیین نازیها را به نمایش خواهند گذاشت که اینک سومین فراکسیون قدرتمند پارلمانی آلمان محسوب میشوند. این حزب که 4 سال پیش تشکیل شده است اینک با کسب 5/13 درصد آرا - معادل ۸۹ کرسی پارلمانی - باعث ریزش همین درصد آرای حزب راستگرای میانه دموکرات مسیحی شده است. در عین حال آرای سوسیال دموکراتها نیز به نسبت 4 سال قبل بیش از 10درصد ریزش داشته که به نظر میرسد این بخش از بدنه اجتماعی چپهای میانه جذب ائتلاف مرکل و لیبرال دموکراتها و سبزها شدهاند. ارسال به دوستان
چهارگوشه
وبا در اردوگاههای روهینگیاییها ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|