کاوه قادری:  «او» به عنوان چهارمین فیلم اسپایک جونز پس از «جان مالکوویچ بودن»، «اقتباس» و «جایی که چیزهای وحشی هستند»، در حکم یک پرواز ذهنی بی‌کران اما هدفمند است و در مقام رهایی دل از هرگونه قید و بندی و وصال آن به عقل. میان آن دل و عقل، ابتدا و انتهایی است و میان آن ابتدا و انتها، مسیری، و توفیق جونز، در ترسیم بشدت کم نقص آن ابتدا و انتها و مسیر میانشان نهفته است و در پیوند شاعرانه اما متوازن میان آن دل و عقل. «او» ترسیم‌کننده مثلثی با ۳ راس خیالی و واقعی و حقیقی است و تمام مناسبات درونی و بیرونی جهان خود را درون این مثلث محاط می‌کند. به عبارت دیگر دنیای «او» هم ذهنی است و هم واقعی و هم گاها حقیقی، و فاصله‌ها در آن، میان آرمان و واقعیت و گاها حقیقت به حداقل ممکن رسیده است به گونه‌ای که در این میان، دیگر مرز متعارفی وجود ندارد و این مهم، بی‌تردید از انتخاب هوشمندانه مقطع زمانی فیلم توسط جونز نشأت می‌گیرد. مقطع زمانی فیلم در آینده‌ای نامعلوم نهفته است. آینده‌ای نه چندان نزدیک یا شاید هم نه چندان دور که در آن  دنیای ذهنی و دنیای واقعی، در انطباقی بی‌سابقه با یکدیگر قرار گرفته و شباهت‌های میان انسان و کامپیوتر به اوج رسیده است و دیگر تفاوتی در مناسبات بیرونی میان انسان و کامپیوتر به چشم نمی‌خورد. در چنین اوضاعی با شخصیتی تئودور نام مواجهیم که جونز در انتخاب و خلق او نیز همانند انتخاب و خلق مقطع زمانی و به تبع آن  جهان فیلم، بسیار هوشمندانه عمل کرده چرا که مقطع زمانی مذکور و جهان مذکور و شخصیت مذکور را در یک همپوشانی حداکثری با یکدیگر قرار داده است تا از سویی، ورودی جدی و همه‌جانبه را در وهله اول به ساحت یک فرد و سپس به دنیای ذهنی یک نویسنده تجربه کند و از سویی دیگر، صریحا تفاوت‌های میان حقیقت و واقعیت را حتی در شرایطی که ذهن و خیال و رویا، به سبب پیشرفت تکنولوژی، جملگی به واقعیتی عینی بدل شده‌اند، برای مخاطب محاکات کند. فیلم با کلوزآپی از صورت تئودور آغاز می‌شود که متفکرانه به نقطه‌ای نامعلوم می‌نگرد. جمله‌ای عاشقانه که به ذهنش می‌آید، لبخند می‌زند و آن را به نگارش درمی‌آورد. آن جمله، بخشی از نامه عاشقانه‌ای است که متعلق به تئودور نیست اما تئودور نویسنده آن است. دیری نمی‌پاید که نما از کلوزآپ به مدیوم‌شات عوض می‌شود و آدم‌های بسیاری را مشاهده می‌کنیم که در حال انجام کاری مشابه تئودور هستند. همگی، نامه‌هایی می‌نویسند، هم ذهنی و هم واقعی اما نه حقیقی، چرا که متعلق به خودشان نیست و به بیانی ساده‌تر «خود» ندارند. در این پلان کوتاه، هرچه بیشتر به آدم‌های آن اتاق می‌نگریم، گویی دنیایی را رصد می‌کنیم که در آن احساسات انسانی با کامپیوتر خرید و فروش می‌شود و حتی مناسبات انسانی نیز نمودی کامپیوتری می‌یابد و البته با توجه به آشنایی و سپس رابطه عاشقانه صدای سیستم عاملی همچون سامانتا با تئودور در ادامه فیلم، درمی‌یابیم این فقط انسان نیست که به سمت کامپیوتر میل کرده بلکه کامپیوتر نیز در حال میل روزافزون به سمت انسان است، گویی رابطه‌ای دوطرفه میان او (انسان) و آن (کامپیوتر) برقرار شده است. رابطه‌ای که در قالب عشق و دوستی میان سامانتا با تئودور، رابطه مرکزی فیلم نیز است و البته روایت بی‌طرفانه جونز از این رابطه نیز موجب می‌شود مخاطب، نه سوق یافتن انسان به سمت کامپیوتر را نزول ببیند و نه سوق یافتن کامپیوتر به سمت انسان را صعود. می‌دانیم تئودور نویسنده است؛ درونگرا و هوشمند و دارای دنیایی ذهنی و شخصی و آرمانی، همچون بسیاری از همقطارانش و البته منزوی و خجالتی و تا حدی دست و پا چلفتی، برخلاف احتمالا برخی از همقطارانش. این نشانه‌ها، اگرچه در نگاهی سهل و ممتنع، متضاد و حتی متناقض به نظر می‌آید اما تنها اندکی تامل کافی است تا دریابیم جونز، چگونه توانسته هم از درونگرایی و هم از انزوای تئودور (که از قضا نه‌تنها در «او» در تضاد با یکدیگر نیستند، بلکه به صورت مکمل در خدمت یکدیگر نیز درمی‌آیند) جهت برقراری ارتباطی تماتیک و ارگانیک میان تئودور و جهان اثر و شکل‌دهی منطقی کنش و واکنش‌های شخصیتی و رویدادهای فیلم بهره گیرد. تئودور به سبب درونگرایی و انزوای ظاهرا خودخواسته‌اش، قادر به برقراری ارتباطی حقیقی با جنس مخالف نیست. این عدم برقراری ارتباط در تئودور البته فقط نسبت به زنان مصداق ندارد، کما اینکه رابطه تئودور با همکارانش همچون پاول یا دوستانش همچون چارلز نیز رابطه‌ای در نهایت معمولی است اما جونز به سبب خط داستانی برگزیده شده و اقتضای درام فیلم و همچنین اعطای وجهی عاطفی‌تر به رابطه میان انسان‌ها، روی ناتوانی تئودور در دوستی با دیگران  بیشتر تمرکز می‌کند و این ناتوانی را در تمام ابعاد آن به تصویر می‌کشد؛ گفت‌وگوی ناکام با یکی از افراد حاضر در چت شبانه، قرار آشنایی نافرجامش با یک کاربر، ازدواج ناموفقش با کاترین و عدم تحمل واسطه برقراری رابطه میان او و سامانتا. اما این شکست‌های متوالی را می‌توان نهفته در همان دنیای ذهنی و شخصی و آرمانی تئودور نیز دانست. کار تئودور، نگارش نامه‌هایی عاشقانه برای دیگران است. نامه‌هایی که آرمانی است اما حقیقی نیست و کلمات و عباراتش از دنیای ذهنی تئودور می‌آید. تئودور اغلب جملات نگارش شده در نامه‌ها را حتی تجربه نیز نکرده اما طوری آنها را بازگو می‌کند که گویی علاوه بر ذهنی و آرمانی بودن، واقعی نیز هستند اما حقیقی نه. آری! دنیای ذهنی تئودور که وی عملا در آن زیست می‌کند، آنقدر آرمانی‌تر و زیباتر و فراتر از حقیقت است که هر کسی اجازه ورود به آن را ندارد و حقایق، مسلما اولویت‌های نخست آن نیستند. از قضا (بخوانید هوشمندی اسپایک جونز) رابطه عاشقانه با سامانتا نیز به علت همین ذهنی و آرمانی و فراحقیقی بودنش، مورد توجه و علاقه شدید تئودور است که هر رابطه عاشقانه‌ای را نمی‌پذیرد. رابطه تئودور در چت شبانه، درست آن هنگامی که صحبت از خفه کردن گربه به میان می‌آید، به سبب روح لطیف ناشی از نویسندگی و هنرمندی او و خدشه وارد شدن به آن دنیای ذهنی مطلوب، شکست می‌خورد و آشنایی او با یک فرد دیگر، درست آن هنگامی که قرار است رابطه آنها در امتداد دنیایی حقیقی ادامه یابد، پایان می‌یابد و حتی زندگی او با کاترین نیز درست موقعی به انتها می‌رسد که حقایق وارد آن می‌شود و کاترین را از آن زن رویایی مطلوب تئودور دور می‌کند. سامانتا اما ذهنی و آرمانی است و فراحقیقی و هم با درونگرایی و دنیای شخصی تئودور سازگار است و هم با انزوای او (از یاد نبریم تئودور در پرس‌وجوهای سیستم عامل  تلویحا به ضداجتماعی بودن شخصیت خود اذعان می‌کند و سیستم عامل نیز سامانتا را با توجه به نیازهای او طراحی می‌کند). رابطه تئودور و سامانتا، همچون سیر داستانی فیلم، فراز و فرودهای بسیاری دارد چرا که اساسا سامانتا نیز مصداق همان کامپیوتری است که روز به روز خصوصیاتی انسانی می‌یابد تا جایی که می‌خواهد بدن نیز داشته باشد. این رابطه، البته فقط مختص سامانتا و تئودور نیست و در ادامه، امی را نیز می‌بینیم که از دوستی با الی (سیستم عاملش) می‌گوید، گویی که تمام انسان‌های «او»، در حال گریز از تلخی حقیقت به سوی ذهنیتی آرمانگونه و در عین حال واقعیت یافته و فراحقیقی هستند، آن هم برای جبران تنهایی و شکست‌هایشان و دستیابی به آرامش از طریق یافتن یک همدم. اما در این کوشش مصرانه، آیا حقیقت نیز با ذهنیت و واقعیت منطبق می‌شود یا به تقابل با آنها برمی‌خیزد؟ «او» بی‌تردید میدان تقابل میان حقیقت و واقعیت است و همانگونه که پیش‌تر نیز اشاره شد، در مقام محاکات کردن تمایزهای میان این دو. آنچه در جهان «او» می‌گذرد، غالبا ذهنی است و واقعی اما نه حقیقی. رابطه انسان و کامپیوتر نیز به همین منوال است؛ واقعی اما نه حقیقی. نشانه‌هایش را نیز می‌توان از همان ابتدای فیلم یافت، از آن هنگامی که تئودور درباره رابطه با مادرش می‌گوید و سیستم عامل حرف‌های او را نیمه تمام می‌گذارد تا آن هنگامی که تئودور، نفس کشیدن‌های سامانتا را با توجه به اینکه سامانتا انسان نیست (و نیاز به اکسیژن ندارد) به سخره می‌گیرد. در این میان، یکی از وجوه اصلی این تفاوت، در رابطه با واسطه تئودور و سامانتا بروز می‌کند. تصویر ذهنی- آرمانی سامانتا که گویی از طریق صدای او واقعیت نیز یافته، با تصویر حقیقت یافته او توسط ایزابلا (واسطه) منطبق نیست و در نتیجه، تا زمانی که چشم تئودور بسته است (پناه آوردن به ذهن) از این رابطه ذهنی لذت می‌برد اما در لحظه نگاه، گویی یا حقیقت بسیار زشت‌تر از آن است که تئودور بخواهد به آن بنگرد یا اینکه ذهنیت شکل گرفته در او آنقدر زیباست که وی، حاضر به پذیرش حقیقت نیست. وجه دیگر، آن هنگامی خودنمایی می‌کند که سیستم عامل برای لحظاتی از دسترس خارج می‌شود و تئودور مستاصل به میان جمعیت می‌دود. اگرچه غیبت سامانتا تنها چند دقیقه به طول می‌انجامد اما تئودور با واقعیتی هولناک روبه‌رو می‌شود؛ سامانتا همزمان با او  با 8316 نفر مکالمه  و با 641 نفر نیز ارتباط داشته است؛ تنها یک لحظه تصور کنید چگونه ممکن است عشقی اینچنینی داشته باشید؟ البته که واقعی است اما حقیقی نه. جونز برای روشن‌تر شدن این تمایزها، وجوه مناسبات انسانی و وجوه روابط کامپیوتری را به قیاس می‌گذارد: وجوه بیرونی (واقعیت) و درونی (حقیقت) مناسبات انسانی یکی نیست اما به نظر می‌رسد وجوه بیرونی (واقعیت) و درونی (حقیقت) روابط کامپیوتری یکسان است. البته که سامانتا به مرز خصوصیات انسانی نزدیک می‌شود؛ می‌خندد و می‌گرید، عاشق می‌شود، حسادت می‌کند، احساس می‌کند که پوست دارد، دوست دارد بدن داشته باشد و... اما ظاهرا این خصوصیات، درست مثل نفس کشیدنش، آنقدر مصنوعی و برنامه‌ریزی شده است که سامانتا آنها را در مواجهه همزمان با حداقل 641 نفر دیگر نیز تکرار کند. البته که این خصوصیات، واقعی هستند چون باورپذیرند و وجود دارند اما حقیقی نیستند چرا که اصالت وجودی ندارند؛ نه «اصالت» دارند و نه «خود» درست همانند نامه‌های عاشقانه تئودور به دیگران. «او» اما در کشمکش تنگاتنگ میان ذهنیت و واقعیت و حقیقت، اگرچه با هیچکدام از این سه ضلع، نه برخورد ایجابی دارد و نه برخورد سلبی اما سرانجام، ضلع پرخاشگر و ناسازگار این مثلث (حقیقت) را به دو ضلع زیبای پیوند خورده با یکدیگر (ذهنیت و واقعیت) ترجیح می‌دهد و در قالب نامه تئودور به کاترین که این‌بار حقیقی است و صادقانه و متعلق به «خود» بازگشتی به سوی حقیقت و روابط متداول انسانی را تجربه می‌کند و در نتیجه، لانگ‌شات پایانی ظهور می‌کند؛ تئودور و امی  که هر دو دلشکسته از تنهایی‌ها و شکست‌هایشان هستند، در کنار یکدیگر به نقطه‌ای دور خیره شده‌اند مهم نیست که آنها به کدام نقطه می‌نگرند، مهم این است که آنها یکدیگر را دارند. در اینکه اساس موفقیت «او» در فیلمنامه نزدیک به کامل اسپایک جونز نهفته است، حتی ذره‌ای نیز نمی‌توان تردید کرد. فیلمنامه جونز با نامه مجازی تئودور آغاز می‌شود و با نامه حقیقی تئودور پایان می‌یابد. میان این دو نامه، مسیری است حاصل گردش آزاد اما موشکافانه یک ذهن باز که در لحن تلفیقی و ریتم و شخصیت‌پردازی و تیپ‌سازی و روایت داستان و شکل‌دهی نقطه عطف‌ها، دارای تعادلی درخور است. صراحت جونز در ورودی به غایت ریزبینانه به بسیاری از مسائل پرسش‌برانگیز بشر آینده نیز قابل تحسین است، حتی اگر وی به برخی پرسش‌ها پاسخ نگفته باشد. در این میان، آنچه سیر و سیاحت جونز در «او» را تکمیل می‌کند، جلوه‌های بصری است، مخصوصا در رنگ‌آمیزی که با بهره‌گیری از رنگ‌های روشن و شاد همچون آبی کمرنگ، زرد، قرمز، نارنجی، صورتی و سفید، به جهان فیلم، جذابیت و زیبایی بصری خاصی بخشیده است و البته این رنگ‌ها غالبا هدفمند به کار گرفته شده‌اند. برای نمونه رنگ‌های نارنجی و قرمز که نماد شور و نشاط و عشق و تولد دوباره هستند، در فصول دوستی و عشق میان تئودور و سامانتا بیشتر به‌کار گرفته می‌شوند. پیراهن تئودور، درست آن هنگامی که قرار آشنایی‌اش با یک زن شکست می‌خورد و همچنین آن هنگامی که درمی‌یابد سامانتا هم از آن او است و هم نیست، به رنگی است که نماد ناامیدی و جدایی است؛ زرد. آبی کمرنگ نیز که نماد احساسات عمیق انسانی است، در سکانس رابطه با واسطه تئودور و سامانتا، رنگ پیراهن تئودور است. در بازی‌ها، بازی واکین فینکس نه فقط از سایر بازیگران «او»، بلکه از تمام همتایانش در سال 2013 نیز سرتر است. در سالی که دی کاپریو با بازی بیرونی خارق‌العاده‌اش و مک کانهی با بازی درونی حیرت‌انگیزش، دو نمونه از بهترین کاراکترهای سال را آفریده‌اند، فینکس با ارائه تلفیقی متوازن از یک بازی بیرونی و درونی موفق، کاراکتری هوشمند و توأم با بلاهت را خلق کرده که مخاطب، در اصالتش ذره‌ای نیز تردید نمی‌کند. فینکس بی‌تردید مولف کاراکتر خود است و همچنین مولف بخشی از فیلم. واکین خصوصا در کلوزآپ‌هایی که جونز از او می‌گیرد، آنچنان حسی از تفکر و کنجکاوی و ترس و شوک و غم و شادی و... از خود بروز می‌دهد که بعید است در فیلمنامه جونز با این کیفیت پیش‌بینی شده باشد. امی آدامز نیز که به سبب مدت زمان اندک درنظر گرفته شده برای وی، ناگزیر به انجام بازی غالبا بیرونی و گاها درونی جهت خلق کاراکتر درونگرایی همچون امی شده بود، مجموعا قابل قبول ظاهر شده اما بهتر از او، بازی تمام صوتی اسکارلت جوهانسن است که سامانتا را به بهترین کاراکتر مکمل فیلم بدل کرده است. به جرات می‌توان ادعا کرد مخاطب، در هیچ کجای فیلم، نسبت به موجودیت سامانتا تردید نمی‌کند و این، موهبتی است که جوهانسن، تنها با بهره‌گیری دقیق از تارهای صوتی خود رقم زده است. کاش جوهانسن همیشه بازی صوتی ارائه دهد و نه بازی فیزیکی. شاید تنها کمبود فیلم که متاسفانه آن را از 4 ستاره بودن نیز دور می‌کند، خداحافظی ناگهانی سیستم‌های عامل هوشمند باشد که به لحاظ داستانی جامپ‌کاتی است و فاقد سیر منطقی. جونز البته با زیرکی بسیار، کوشیده به این وداع ناگهانی، بار احساسی و عاطفی اعطا کند و با تقویت حس لحظه وداع  به نوعی فقدان منطق دراماتیک سکانس را جبران کند اما حداقل نتوانسته آن دسته از مخاطبانی که بیش از یکبار به تماشای «او» می‌نشینند را فریب دهد. اما باید اذعان کرد جونز اثری تقریبا کامل آفریده که بشدت قابل تحلیل است و مباحثه برانگیز، به گونه‌ای که تمام آنچه درباره متن و بطن محتوایی فیلم عنوان شد را می‌توان با ذکر مصداق، به تفاوت‌های میان عینیت و ذهنیت نیز نسبت داد و تفاوت‌های میان انسان و ماشین و همچنین تفاوت‌های میان سنت و مدرنیته و حتی تفاوت‌های میان عشق زمینی و عشق آسمانی و بسیاری تفاوت‌های دیگر. حال، شما کدامیک از این تفاوت‌ها را برای تحلیل برمی‌گزینید؟

«فاخته» شد
بازیگر خوش‌تکنیک سینما، تئاتر و تلویزیون، رحیم نوروزی با ایفای نقش فرخ در سریال «پس از باران» در میان مردم به شهرت رسید. او در ایفای نقش خود  چشم‌ها را خیره کرد و همه از او به عنوان یک بازیگر جوان و موفق یاد کردند. نوروزی بیشتر فعالیت‌هایش در حوزه تصویر ایفای نقش‌های مثبت است اما مخاطبان بیشتر او را با نقش‌های منفی که بازی کرده است می‌شناسند و به خاطر دارند. او به تازگی به بازیگران سریال «فاخته» که برای شبکه دو سیما آماده می‌شود، پیوسته است. این سریال برای پخش در ایام ماه مبارک رمضان آماده می‌‌شود و در آن بازیگرانی چون ثریا قاسمی، عبدالرضا اکبری، کمند امیرسلیمانی و شهرام عبدلی به ایفای نقش می‌پردازند. این مجموعه برای گروه کودک و خردسال شبکه دو آماده می‌شود. فیلمنامه این سریال را علی‌اکبر محلوجیان می‌نویسد و درباره دختری از یک خانواده فرهیخته است که درست اول ماه رمضان به سن تکلیف رسیده و تمام اعمال دینی بر او واجب می‌شود.

حمایت از تیم ملی
نیوشا ضیغمی، هنرمند محبوب کشورمان به کمپین هنرمندان برای حمایت از تیم ملی در برزیل  پیوست که قرار است از تیم‌ملی فوتبال ایران در جام‌جهانی حمایت کنند. ضیغمی که به رغم فعالیت‌های هنری و اقتصادی‌اش حضور در عرصه بازیگری را هم در اولویت‌هایش قرار داده است به تازگی بازی در فیلم سینمایی «دریا و ماهی پرنده» به کارگردانی مهرداد غفارزاده  را به پایان برده است. «دریا و ماهی پرنده» با موضوع بچه‌های بزهکار جلوی دوربین رفت و نیوشا ضیغمی در این فیلم نقش متفاوتی را بازی می‌کند. بازیگر نقش اول این فیلم نوجوانی کر و لال است. ضغیمی که به کمپین هنرمندان برای حمایت از تیم‌ملی در برزیل پیوسته است نظر جالبی درباره فوتبال و حضور در جام جهانی دارد. او گفت: «فوتبال مثل هندوانه دربسته است!»  وی درباره علت حضورش در این جمع گفت: همه چیز از تماس سیدجواد هاشمی و دعوت ایشان شروع شد.

حضور در مستانه
میلاد کی‌مرام، بازیگر جوان سینمای ایران که این روزها «خط ویژه» را روی پرده سینماها دارد هنوز هیچ پروژه‌ای را برای بازی قبول نکرده است. او که سال گذشته توانست برای بازی در فیلم سینمایی «خط ویژه» سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را به خانه ببرد، گفت:  فعلا درگیر کار خاصی نیستم اما فیلمنامه‌هایی پیشنهاد شده است و در حال بررسی آنها هستم. کی‌مرام چندی پیش بازی در فیلم «مستانه» دومین ساخته بلند سینمایی حسین فرح‌بخش را به پایان برد. او که بازیگر گزیده‌کاری است درباره بازی در این فیلم توضیح داد: به نظرم «مستانه» کار ویژه‌ای است و تجربه خوبی با فرهاد اصلانی، باران کوثری و سحر دولتشاهی را پشت سر گذاشتم. «مستانه» ربط محتوایی به «خصوصی» (اولین ساخته کارگردان) ندارد اما احساس می‌کنم فیلم خوبی است که در اکران مورد توجه قرار می‌گیرد. او تلاش دارد در سال جدید فیلم‌هایی را برای بازی بپذیرد که در اکران موفق عمل کنند.  

در پی اکران کلاشینکف
کلاشینکف جدیدترین ساخته سعید سهیلی به شمار می‌آید  که در جشنواره فیلم فجر از آن رونمایی شد. فیلم داستان مردی است که با یک کلاشینکف در خیابان حضور دارد و ماجراهایی را رقم می‌زند. در این فیلم رضا عطاران نقش متفاوتی را بازی می‌کند. سهیلی درباره اکران این فیلم گفت: کلاشینکف عید فطر در سینماها به نمایش گذاشته می‌شود و پخش فیلم برعهده فیلمیران خواهد بود. وی درباره استقبال مردم از این فیلم گفت: بسیار امیدوارم این فیلم با توجه به مضمونش و بازیگرانی که در آن حضور دارند بتواند نظر مخاطب را جلب کند. کلاشینکف فیلم پرستاره‌ای است و در آن بازیگرانی چون جواد عزتی، رضا عطاران، جواد عزتی، پولاد کیمیایی، جمشید هاشم‌پور، شقایق فراهانی و ساعد سهیلی به ایفای نقش می‌پردازند. اکثر آثار سهیلی مورد توجه مخاطبان و علاقه‌مندان به سینما بوده و وی امیدوار است این اثرش نیز که به معضلات جامعه می‌پردازد مورد توجه قرار گیرد.

ادامه اکران «چ» در سینماها
وطن امروز: در هفته جاری با تصمیم شورای صنفی نمایش و با احتساب کف فروش سینمای سرگروه فیلم سینمایی «معراجی‌ها» پس از استقبال خوب مخاطبان، جای خود را به فیلم سینمایی «متروپل» می‌دهد.  امیر قطبی، مدیر فروش پخش فیلمیران در گفت‌وگو با «وطن امروز» گفت:  سقف نمایش  فیلم‌ها 10 هفته است اما «معراجی‌ها» با استقبال مخاطبان مواجه شد و 12 هفته بر پرده سینماها به نمایش درآمد. فیلم در شهرستان‌ها 40 سینما در اختیار دارد و تاکنون با احتساب فروش پنجشنبه و جمعه به فروش 5 میلیارد و 320 میلیون تومان رسیده است.  وی درباره فروش فیلم سینمایی «چ» گفت: این فیلم رفته‌رفته توانست با مخاطب ارتباط برقرار کند و همچنان بر پرده سینماهاست، فیلم تاکنون 2 میلیارد و 70 میلیون تومان با احتساب پنجشنبه و جمعه فروخته است. وی درباره تعویض فیلم «چ» گفت: فیلم همچنان فروش مناسبی دارد و کف فروش آن در سرگروه پایان نیامده است.  حبیب اسماعیلی، مدیر شرکت پخش رسانه مولود نیز درباره آخرین آمار فروش «طبقه حساس» به کارگردانی کمال تبریزی گفت: این فیلم با در اختیار داشتن 100 سینما در کل کشور 5 میلیارد و 200 میلیون تومان فروش کرده که سهم تهران 2 میلیارد و 900 میلیون و شهرستان 2 میلیارد و 300 میلیون تومان بوده است. فیلم «زندگی جای دیگری است» به کارگردانی منوچهر هادی با در اختیار داشتن 30 سینما  300 میلیون تومان در گیشه فروش داشته است.  فیلم سینمایی «پنج ستاره» از روز چهارشنبه بر پرده سینماها قرار گرفت. اکران آن  با 20 سینما آغاز شد که 28 میلیون تومان توانست از آن خود کند. شرکت نورتابان پخش این فیلم را برعهده دارد.

جدیدترین فیلم افخمی درباره بزه‌های خیابانی
بهروز افخمی فیلمی درباره بزه‌های خیابانی می‌سازد. سیدجمال ساداتیان که قرار است تهیه‌کنندگی جدیدترین فیلم بهروز افخمی را برعهده داشته باشد، ‌به ایسنا گفت: فیلمنامه جدید این کارگردان در آخرین مراحل نگارش است. به گفته وی، بهروز افخمی فیلمی اجتماعی و جدی با موضوع بزه‌های خیابانی می‌سازد که در تابستان امسال باید فیلمبرداری شود. ‌بهروز افخمی که برای فیلمنامه «آذر،‌ شهدخت، ‌پرویز و دیگران» در جشنواره سی‌و‌دوم فیلم فجر سیمرغ بلورین گرفت،‌ این فیلم را آماده نمایش دارد و طبق گفته ساداتیان قرار است برای نمایش آن در فصل پاییز برنامه‌ریزی شود. ساخت فیلم جدید با موضوع اجتماعی توسط بهروز افخمی درحالی انتشار می‌یابد که او پیش از این از تلاش برای آماده کردن فیلم «فرزند صبح» و نیز تهیه مستند پس از سفر به سوریه در قالب کاروان صلح خبر داده بود.

آغاز به کار سیزدهمین جشنواره بین‌المللی رادیو
سیزدهمین جشنواره بین‌المللی رادیو در حالی امروز آغاز به کار می‌کند که از ساعت 9 صبح میهمانان خارجی از ساختمان شهدای رادیو و دانشگاه صدا و سیما بازدید کرده و از ساعت 15 الی 18 نشست‌های بازاندیشی و از ساعت 20:30 افتتاحیه سیزدهمین جشنواره بین‌المللی رادیو و پنجمین اجلاس جهانی صدا برگزار می‌شود. یکشنبه 21 اردیبهشت نشست‌های بازاندیشی از ساعت 9 صبح الی 18 ادامه خواهد داشت که طی نهار کاری محمدحسین صوفی، معاون رئیس سازمان در امور صدا با میهمانان خارجی نشستی را برگزار می‌کند. روز دوشنبه 22 اردیبهشت ماه از ساعت 20:30 نیز اختتامیه سیزدهمین جشنواره بین‌المللی رادیو و پنجمین اجلاس جهانی صدا در مرکز همایش‌های بین‌المللی صدا و سیما برگزار می‌شود.

راهیابی «ماهی و گربه» به بخش رقابتی جشنواره سیدنی
فیلم «ماهی و گربه» ساخته شهرام مکری، کارگردان ایرانی به عنوان یکی از 12 فیلم بخش رقابتی جشنواره فیلم سیدنی 2014 برای کسب جایزه 60 هزار دلاری این رویداد سینمایی رقابت می‌کند. به گزارش ایسنا، مسؤولان برگزاری شصت‌ویکمین جشنواره بین‌المللی فیلم سیدنی فهرست فیلم‌های حاضر در این رویداد سینمایی را اعلام کردند که در این میان نام فیلم ایرانی «ماهی و گربه» ساخته شهرام مکری در کنار فیلم‌های مطرحی چون فیلم نامزد نخل طلای «دو روز و یک شب» جدیدترین ساخته برادران داردن و فیلم «ذغال سیاه، یخ نازک» برنده خرس طلای برلین در بخش رقابتی دیده می‌شود.

3  پروانه ساخت صادر شد
3 فیلم پروانه ساخت دریافت کردند. براین اساس، فیلم‌های «خاطرات شمال» نوشته علیرضا محمودی، به تهیه‌کنندگی محسن مسافرچی و به کارگردانی هوشنگ درویش‌پور، «مجانی» به نویسندگی، تهیه‌کنندگی و کارگردانی محسن محسنی‌نسب و «شانس، عشق، تصادف» نوشته پیمان حمیدی، به تهیه‌کنندگی حسین فرحبخش  و به کارگرانی آرش معیریان از شورای پروانه ساخت فیلم‌های سینمایی موفق به اخذ پروانه شدند.
 

بیابانکی عنوان کرد
 نمایشگاه کتاب نه  نمایشگاه سیمکارت و لوح فشرده!
سعید بیابانکی که کتاب جدید خود به نام «سکته ملیح» را همزمان با بیست‌وهفتمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران رونمایی کرد، در گفت‌وگو با تسنیم گفت: کار سرودن و تدوین این کتاب 3 سال طول کشید. «سکته ملیح» در واقع یکی از اختیارات شاعری در عروض است و من به دلیل بار طنز آن تصمیم گرفتم نام این کتاب را «سکته ملیح» بگذارم. نکته جالب جایی است که روزنامه‌ها نوشته بودند «سکته ملیح» سعید بیابانکی و از آن پس هرکس مرا می‌دید می‌گفت الحمدالله بهتر هستید؟ وی درباره ممیزی کتاب اظهار داشت: واژه ممیزی بار منفی دارد. باید نام ممیزی را تغییر دهیم و از واژه کار‌شناسی استفاده کنیم. کتاب‌ها باید از لحاظ فنی و محتوایی کار‌شناسی شوند تا مشخص شود آیا کتاب ارزش چاپ دارد؟ بعضی از کتاب‌ها هیچ مشکل محتوایی ندارند اما از لحاظ فنی به درد چاپ نمی‌خورند. قانون نشر ما کلی است و این باعث شده افراد یک برداشت سلیقه‌ای نسبت به این قانون داشته باشند، لذا اگر قانون نشر ریز‌تر و مصداقی‌تر شود، شاید همه مشکلات را حل کند. این شاعر تصریح کرد: من به کار‌شناسی در حوزه کتاب معتقدم زیرا هر چیزی ارزش چاپ ندارد. قانون نشر می‌گوید چیزی می‌تواند چاپ شود که مخل مبانی اخلاقی نباشد و به مقدسات توهین نکرده باشد. به نظرم وقتی یک کتاب چاپ می‌شود، وزارت ارشاد همچون فیلم‌های سینمایی باید درجه‌گذاری کند. باید به لحاظ محتوایی یک ارزشگذاری و داوری شده باشد. بیابانکی درباره جشنواره شعر فجر و عدم تطابق برخی آثار با مفاهیم انقلاب اسلامی گفت: به نظر من اشکال از اسم است؛ این جشنواره یک جشنواره شعری است که در جمهوری اسلامی برگزار می‌شود و لزوما نباید با انقلاب اسلامی ارتباط مستقیم داشته باشد. نام جشنواره، فجر است به دلیل اینکه در دهه فجر برگزار می‌شود. ما نباید اشعار مختلف را جدا کنیم و فقط برخی از اشعار را به جشنواره راه دهیم. این شاعر و طنز‌پرداز در ادامه گفت: ما باید به یک چیزی احترام بگذاریم. اگر ما یک وزارتخانه‌ای به نام وزارت ارشاد داریم و معتقدیم براساس یک چارچوب به کتاب مجوز داده و منتشر می‌شود، باید از اثر حمایت کنیم. اینکه بگوییم چرا به فلان کتاب مجوز داده شده و نباید منتشر شود بحث‌های سلیقه‌ای است. اگر چیزی چاپ شد نباید به آن حمله کرد بویژه شعر که یک معقوله کار‌شناسی شده است و بر اساس معیارهای کار‌شناسانه به کتاب مجوز داده می‌شود. وی در پایان درباره نمایشگاه با زبان طنز گفت: نمایشگاه امسال همچون همیشه است و ما بیش از آنکه در این نمایشگاه کتاب ببینیم، سیمکارت و لوح فشرده می‌بینیم.

پدیدآورندگان و ناشران برگزیده حوزه جوان معرفی شدند
مراسم تجلیل از ناشران و پدیدآورندگان حوزه جوان پنجشنبه 18 اردیبهشت  با حضور سیدعباس صالحی، معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس بیست و هفتمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران و محمود گلزاری معاون ساماندهی امور جوانان وزارت ورزش و امور جوانان، در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران برگزار شد. پرویز خرسند، هوشنگ مرادی‌کرمانی و محمود حکیمی پدیدآورندگان برتر در این حوزه هستند. همچنین امیر حسین‌زادگان مدیر انتشارات ققنوس، رضا هاشمی‌نژاد مدیر انتشارات افق، سیدمهدی شجاعی مدیر انتشارات کتاب نیستان، مختار صحرایی مدیر انتشارات جوانه رشد، حسام مظاهری مدیر نشر آرما، محسن احدادی مدیر نشر میراث اهل قلم و مهدی فقیهی‌نژاد، مدیر نشر کتاب فردا، به عنوان ناشران برگزیده حوزه جوان انتخاب شدند.

مراسم اختتامیه نمایشگاه کتاب تهران با حضور رئیس مجلس
مراسم اختتامیه بیست و هفتمین دوره نمایشگاه کتاب تهران امروز20 اردیبهشت با حضور علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی برگزار می‌شود. به گزارش تسنیم، بازدیدکننده در 3 روز آخر نمایشگاه خوب بود و بنا بر اعلام رسمی مسؤولان نمایشگاه بالغ بر 270 هزار نفر روز پنجشنبه به مصلای تهران آمده و رکود پربازدید‌ترین روز تاریخ نمایشگاه کتاب تهران را ثبت کردند. مراسم اختتامیه بیست و هفتمین دوره نمایشگاه ساعت 10 صبح با حضور علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی در سالن مراسم‌های رسمی واقع در ضلع جنوبی خیابان شهید بهشتی برگزار می‌شود. در این مراسم از غرفه‌داران برتر و ناشران شایسته تقدیر که در مراسم افتتاحیه معرفی شدند،‌ تجلیل به عمل می‌آید. تقدیر از ناشران افغانستان که میهمان ویژه نمایشگاه کتاب تهران بودند و اجرای موسیقی سنتی افغانستان توسط گروه «شمس و مولانا»‌ از دیگر برنامه‌های مراسم اختتامیه است.