مهدی طاهرخانی: با توجه به تساوی استقلال مقابل ملوان و فاصله زیاد این تیم با صدر جدول در فاصله 4 هفته تا پایان لیگ چهاردهم باید این تیم را از کورس قهرمانی خارج کرد اما چه شد که امیر قلعه‌نویی در دومین سال حضورش در این تیم نتوانست به قهرمانی برسد؟ او در مدت این دو سال با احتساب لیگ قهرمانان آسیا در مجموع 5 جام را پیش‌رو داشت که تا این لحظه 4 تای آنها قطعا از دست رفته‌اند و تنها یکی باقی مانده که صید این یکی هم به مثابه معجزه می‌ماند.  امیر قلعه‌نویی که با کسوت پرافتخارترین مربی تاریخ لیگ برتر پا به استقلال گذاشت در آغاز لیگ چهاردهم بود که برای نخستین بار قانون خودش را نادیده گرفت؛ او برای اولین بار قول قهرمانی داد. اگر به آرشیو مراجعه کنید پس از هر شکست استقلال با این جمله روبه‌رو می‌شوید:  من مطمئن هستم استقلال در انتهای فصل جام را از آن خود می‌کند. پس از داربی حتی مدعی شد در فاصله 4 هفته به پایان لیگ به این مهم دست پیدا می‌کند. یعنی طبق پیش‌بینی قلعه‌نویی، استقلال می‌بایست در تختی انزلی جشن جام را می‌گرفت اما وقتی داور سوت مسابقه را زد و بازی با ستاوی به پایان رسید تقریبا همه هواداران آبی از کسب جام ناامید شدند و تنها دل‌خوشی‌شان اتفاق یک معجزه در 4 هفته باقی‌مانده است. شاید بزرگ‌ترین اشتباه قلعه‌نویی این اعتماد به نفس کاذبی بود که عامدانه به پیکر تیمش تزریق کرد و نتیجه‌اش دومین سال بی‌جامی مربی‌ای بود که در طول مدت مربیگری‌اش چنین روزهای سختی را تا به حال تجربه نکرده بود.
نگاهی به خرید‌های استقلال
همواره از امیر قلعه‌نویی به‌عنوان مردی یاد می‌شود که بهترین عملکرد را در فصل نقل‌وانتقالات دارد. از این رو او همواره هدایت تیم‌هایی را به عهده می‌گیرد که از وضعیت مالی خوبی برخوردار باشند. در طول 2 فصل گذشته هم تقریبا آبی‌ها در بازار نقل‌وانتقالات خوب عمل کردند. مخصوصا در لیگ سیزدهم که علی فتح‌الله‌زاده توانست همه ملی‌پوشان این تیم را راضی به تمدید قرارداد کند البته بعدها پژمان منتظری روانه لیگ قطر شد، مجیدی به یکباره خداحافظی کرد، نکونام هم به‌خاطر مشکلات متعدد با سرمربی تیم ترجیح داد به لیگ کویت برود. با این وجود آبی‌ها از حیث مهره تیم خوبی را داشتند اما از کسب سهمیه لیگ قهرمانان آسیا هم عاجر ماندند. پس از این شکست بزرگ بود که سرمربی استقلال گفت اگر تیم را قهرمان می‌کردم حتما می‌رفتم اما حالا باید دینم را به هواداران استقلال ادا کنم از این رو می‌مانم تا در لیگ چهاردهم، آنها را قهرمان کنم. اول از همه جام حذفی رفت، در داربی رفت هم شکست خوردند و در فاصله 4 هفته به پایان لیگ تقریبا باید استقلال را از جام دور دید. از لحاظ مهره، در آغاز فصل این تیم بازیکنان خوبی را جذب کرد اما شاید از دست دادن رحمتی بزرگ‌ترین ضربه به پیکره آنها بود. فروزان در طول فصل عملکرد قابل اعتمادی نداشت و کمتر پیش آمد لباس منجی را بر تن کند. از سوی دیگر درخشش کاوه رضایی در ترکیب ذوب‌آهن، یکی از دلایل اصلی پیشرفت این تیم در نیم فصل دوم لیگ است. ذوب‌آهن از وقتی کاوه رضایی را از سایپا خریده، 24 امتیاز کسب کرده، 24 گل زده و یک خط حمله فوق‌العاده را شکل داده است.
کاوه رضایی در حالی به ذوب‌آهن رفت که از استقلال هم پیشنهاد داشت. امیر قلعه‌نویی او را می‌خواست اما مشکلات‌ استقلال اجازه نداد این مهاجم 23 ساله پیراهن آبی به تن کند. سایپا برای صدور رضایتنامه این بازیکن500 میلیون می‌خواست و این ذوب‌آهن بود که توانست این پول هنگفت را پرداخت کند. ذوب‌آهن با آینده‌نگری سیاستمدارانه، 500 میلیون پرداخت کرد، آن هم با این نگاه که بتواند از رضایی در این فصل استفاده کند و سپس او را به تیمی اروپایی بفرستد و درآمدی از صدور رضایتنامه نصیبش شود. استقلال هم می‌توانست این آینده‌نگری را انجام دهد. مدیران استقلال تلاشی انجام ندادند و امیر قلعه‌نویی هم فشاری نیاورد تا کاوه پیراهن آبی به تن نکند. استقلال کاوه رضایی را جذب نکرد و سراغ میلاد سلیمان‌فلاح رفت تا این مهاجم نه‌چندان آماده با استقلال قرارداد امضا کند. ماحصل حضور سلیمان‌فلاح در استقلال، چند دقیقه بازی و بدون گل زده است. در نقطه مقابل کاوه رضایی در ذوب‌آهن فوق‌العاده کار کرده و در آخرین بازی موفق شده هت‌تریک کند و 3 بار دروازه علیرضا بیرانوند را باز کند. اگر کاوه پیراهن استقلال را می‌پوشید قطعا می‌توانست مهره موثری برای خط حمله این تیم باشد. او را با سابقه آقای گلی در رده‌های پایه ملی و درخشش در فولاد و سایپا جذب نکردند و سراغ بازیکنی رفتند که در نفت مسجدسلیمان فقط یک گل به ثمر رسانده بود. از خرید ذوب‌آهن و یحیی تا خرید استقلال و امیر فاصله بسیار است؛ فاصله‌ای که باعث پیشرفت ذوب و درجا زدن استقلال شده است! آیا قلعه‌نویی تا به حال در مورد خریدهای نیم‌فصلش با خودش خلوت کرده است؟ اگر کمی خوش‌سلیقگی در آن مقطع وجود داشت شاید حالا وضعیت آبی‌ها کاملا متفاوت بود.
سال سومی در کار است؟
اینک باید دید آیا مدیریت استقلال و
هیات‌مدیره این تیم برای سومین سال متوالی به قلعه‌نویی اعتماد می‌کند یا نه. شاید این 4 هفته تاثیر بسزایی در آینده امیر و استقلال داشته باشد.  اگر آنها دست‌کم سهمیه لیگ قهرمانان آسیا را کسب کنند و مهم‌تر از آن در هفته آخر شکست داربی رفت را تلافی کنند آنوقت شاید امیر مجال خودنمایی سه‌باره را پیدا کند اما در غیر این صورت بعید است این تیم دچار تغییرات بنیادین نشود. البته گفته می‌شود شاید خریداران استقلال از دوستان نزدیک قلعه‌نویی باشند که در آن صورت اگر استقلال هر 4 بازی را هم ببازد، جایگاه آقای سرمربی
دست نخورده باقی می‌ماند! باید منتظر ماند و دید تاس شانس چگونه در 2 جبهه مختلف می‌نشیند.
منصوریان یا  اسکوچیچ؟
اما اگر به هر ترتیبی قلعه‌نویی برود چه کسی جانشینش می‌شود؟ این قطعا پرسش مهمی است که مدیران استقلال باید همین امروز آن را روی میز خود بگذارند. در طول چند هفته گذشته لیگ برتر بارها پلاکاردهایی در ورزشگاه‌های مختلف دیده شده است که در آن برای بازگشت منصوریان به این تیم روزشمار گذاشته‌اند. اما از یک سو مدیران نفت می‌گویند به این سادگی‌ها قید منصوریان را نمی‌زنند از سوی دیگر افرادی مثل یحیی گل‌محمدی به این مربی جوان توصیه کردند در این مقطع به استقلال نروی بهتر است. بدون شک پس از رفتن قلعه‌نویی خیلی از مشکلات حاشیه‌ای این تیم نمایان می‌شود. معضلاتی که امیر با مدیریت خود آنها را مهار کرده و معلوم نیست آیا مربی بعدی توان این کار را دارد یا نه. از سوی دیگر عملکرد اسکوچیچ با فولاد که تقریبا همه بازیکنان اصلی‌اش را به خاطر محرومیت و مصدومیت در طول فصل در اختیار نداشت موجب شد این مربی کروات هم از حالا یکی از گزینه‌های اصلی هدایت آبی‌پوشان باشد. در صورت وقوع این اتفاق برای نخستین بار در طول تاریخ لیگ برتر، هدایت سرخابی‌های پایتخت را 2 مربی کروات به طور همزمان به عهده خواهند داشت که یک اتفاق تاریخی در نوع خودش می‌تواند باشد.

فرهاد بهارفر: درآمدهای میلیاردی و ناتوانی در تامین هزینه‌های اولیه تیم‌های پایه و ملی فوتبال، پارادوکسی را در مساله اداره این تیم‌ها ایجاد کرده که بی‌راه نیست دلیل آن را در ضعف‌ها و ابهام‌های مدیریتی جست‌وجو کنیم. اگرچه هزینه‌ای که در تیم‌های ملی فوتبال ایران انجام می‌شود، در قیاس با کشورهای اروپایی که حتی آسیایی‌ها چندان زیاد نیست و بعضا به مراتب هم کمتر است اما مدیریت توام با ضعف در تخصیص اعتبار هرچقدر اندک و کم‌توجهی به تیم‌های پایه، پایه‌های فوتبال ملی ایران را لرزان می‌کند.در شرایطی که سازمان لیگ متاثر از سیاستگذاری‌های کلان فدراسیون، هزینه‌کرد باشگاه‌ها برای ساخت و تجهیز آکادمی، تشکیل تیم‌های پایه و توجه ویژه به آنها را الزامی اعلام می‌کند، خود فدراسیون ظاهرا رغبت چندانی به این مهم ندارد. یک نمونه آن می‌تواند لغو پی‌درپی اردوهای تدارکاتی خارجی و بسنده کردن به برنامه‌های از پیش تنظیم شده باشد؛ یک نمونه دیگر امکانات نسبتا ضعیف در تمرینات داخلی از جمله زمین‌های بی‌کیفیت، ناهموار و آسیب‌زا در کمپ تیم‌های ملی، البسه و... است، یک نمونه بدون ‌قرارداد بودن و حتی مشخص نبودن مبلغ توافقی اعضای کادر فنی تیم‌های جوانان، نوجوانان و... است. در آخر هم اینکه مربیان این تیم‌ها که شغل دیگری ندارند و بعضا به‌خاطر این کار شغل قبلی را از دست داده‌اند، پس از حدود 5 ماه فعالیت حتی یک‌ریال دریافت نکرده‌اند. اسفبار است وقتی می‌شنویم مربی‌ای که با بیش از 40 سال سن، از 900 هزار تومان حقوق معلمی هم گذشته و کارش را به اجبار به خاطر تیم‌ملی رها کرده و برای تیم‌ملی استعدادیابی می‌کند اما 6 ماه است حقوقی دریافت نکرده و با قرض و بدهی عید را گذراند. اینها در شرایطی است که روز 29 فروردین، یک‌ماه می‌شود که تمام توجه فدراسیون به توافق و قرارداد با کارلوس کی‌روش است و اتفاقا در آنجا هم سرمربی تیم‌ملی از وضع امکانات همچنان ناراضی است. بی‌شک هیچ‌کدام در شأن تیم‌های ملی ایران نیست و این سوال در اذهان عمومی شکل می‌گیرد که پس درآمد فدراسیون فوتبال از کجاست؟ آیا از فیفا پولی نمی‌گیرد؟ آیا سهمی از AFC به‌خاطر حضور در بازی‌های بین‌المللی دریافت نمی‌کند؟ آیا سازمان لیگ درصدی را از تبلیغات و مسابقات باشگاهی به این نهاد نمی‌دهد؟ آیا بودجه‌ای از وزارت ورزش و جوانان نمی‌گیرد؟ اسپانسر ندارد؟ تکلیف درآمد از شرکت‌های حامی چون فناپ چه شد؟ پول حق پخش تلویزیونی را نمی‌گیرد؟ کمیته اقتصادی و بازاریابی چه می‌کند! گاهی اوقات صحبت‌ از تحریم‌ها به میان می‌آید اما پرواضح است که تحریم‌ها فقط می‌تواند دریافت مطالبات از فیفا را از موارد فوق تحت‌الشعاع قرار دهد که البته بخش عمده‌ای از آن هم در قالب پرداخت قرارداد کی‌روش، دریافت شده است. همه این سوالات و ابهام‌ها در حالی وجود دارد که بعضا شنیده می‌شود فدراسیون در پرداخت حقوق کارمندانش (که تعدادشان بیش از 100 نفر است) مانده و در انجام جزئی‌ترین هزینه‌های لازم در تامین امکانات تیم‌های ملی کوتاهی می‌کند. اگرچه نحوه درآمدزایی و رقم پول‌های دریافتی فدراسیون مشخص نیست اما مهم‌تر از هزینه‌کرد فدراسیون است که مورد سوال است.
 

سیاسی: مدیرعامل قانونی باشگاه هستم
مدیرعامل باشگاه پرسپولیس می‌گوید با وجود اینکه اختیار تصمیم‌گیری دارد اما به موضوع مدیریت این باشگاه ورود نمی‌کند. حمیدرضا سیاسی درباره آخرین وضعیت عضویتش در هیات‌مدیره باشگاه پرسپولیس و همین‌طور مدیر‌عاملی این باشگاه، اظهار کرد: طبق قانون من کماکان عضو هیات‌مدیره و مدیرعامل باشگاه پرسپولیس هستم و اختیار تصمیم‌گیری نیز دارم اما با توجه به اینکه 2 مدیر نمی‌توانند در باشگاه تصمیم‌گیری کنند، من به این موضوع ورود نمی‌کنم. او در پاسخ به این سوال که آیا تصمیمی برای استعفا ندارید؟ گفت: تا این لحظه هیچ تصمیمی درباره استعفا یا اینکه بخواهم در باشگاه بمانم، نگرفته‌ام. از زمانی که آزاد شده‌ام فقط به زندگی شخصی‌ام پرداخته‌ام و کاری به باشگاه پرسپولیس نداشته‌ام. ان‌شا‌ء‌الله ظرف یکی، دو روز آینده به باشگاه می‌روم تا در این باره با نژادفلاح صحبت کنم. سیاسی تصریح کرد: هیات‌مدیره باشگاه پرسپولیس تمام اختیارات مدیرعامل باشگاه را در زمانی که من نبودم به نژادفلاح به‌عنوان قائم‌مقام باشگاه تنفیذ کرده تا او به‌راحتی کارش را انجام دهد. نژادفلاح نیز به خوبی کارش را انجام داده و باشگاه را اداره می‌کند. من با وجود اینکه به‌عنوان مدیرعامل قانونی اختیار تصمیم‌گیری دارم اما به موضوع مدیریت باشگاه پرسپولیس ورود نمی‌کنم.

نامه هاشمی به توماس باخ در پی بمباران اماکن ورزشی یمن
رئیس کمیته ملی المپیک طی نامه‌ای به توماس باخ، رئیس کمیته بین‌المللی المپیک مراتب تاثر و تاسف خود را از بمباران مردم و اماکن ورزشی کشور یمن ابراز داشته و خواستار دخالت IOC برای جلوگیری از بمباران زیرساخت‌های ورزشی این کشور شد. به نقل از روابط عمومی کمیته ملی المپیک، پس از بمباران مراکز ورزشی و مردم بی‌دفاع یمن که خسارات جدی به استادیوم‌ها و اماکن ورزشی آن کشور نیز وارد کرده است، کیومرث هاشمی، رئیس کمیته ملی المپیک طی نامه‌ای رسمی به توماس باخ، رئیس کمیته بین‌المللی المپیک با توجه به نقش مهم آن نهاد در گسترش صلح جهانی بر پایه روح المپیزم، خواستار دخالت IOC برای جلوگیری از بمباران اماکن ورزشی کشور یمن شد. در متن نامه رئیس کمیته ملی المپیک به توماس رئیس کمیته بین‌المللی المپیک آمده است: همان‌طوری که اطلاع دارید در پی حملات اخیر جنگنده‌های عربستان سعودی به یمن، تعداد زیادی از غیرنظامیان بی‌دفاع جان خود را از دست داده و مردم این کشور قربانی این تهاجم و عواقب ویران‌کننده آن شده‌اند. در این میان، با کمال تاسف استادیوم‌های ورزشی (ورزشگاه یرموک و 22 مه) نیز از این تهاجم در امان نمانده و در اثر حملات مستمر به‌طور کامل تخریب گردیده‌اند. با توجه به اهداف بشردوستانه المپیزم و به نام صلح و ورزش و با عنایت به مرجعیت جنابعالی به‌عنوان رهبر جنبش جهانی المپیک از یک سو و مشارکت موثرتان به عنوان رئیس کمیته بین‌المللی المپیک در فعالیت‌های صلح‌طلبانه سازمان ملل از سوی دیگر، استدعای عاجل دارد با بهره‌گیری از نفوذ و ارتباطات خود با مبادی ذی‌ربط، تلاش لازم جهت پایان دادن به وضعیت موجود که استمرار آن خسارات بیشتری را بر مردم آن کشور تحمیل خواهد کرد مبذول نمایند. فرصت را مغتنم شمرده و مراتب احترام خود را به جنابعالی تجدید می‌نمایم.

مورینیو: مانند مجرمان با سیتی رفتار می‌شود
سرمربی چلسی به خاطر انتقادهای «ناعادلانه‌ای» که از بازیکنان و سرمربی منچسترسیتی می‌شود، صحبت‌هایی انجام داد. مورینیو در این زمینه گفت: به هیچ‌وجه از فرم کنونی منچسترسیتی شگفت‌زده نمی‌شوم چون این اتفاق ممکن است برای هر تیمی بیفتد. چیزی که مرا متعجب می‌کند، میزان انتقادها از این تیم است. آنها در 3 سال گذشته 2 بار فاتح لیگ برتر انگلیس شده و فصل گذشته هم دو جام در انگلیس را به خانه برده‌اند اما باز هم به این شکل انتقاد می‌شود. منتقدان طوری با آنها رفتار می‌کنند که گویی می‌خواهند آنها را داخل جهنم بیندازند. این‌طور به نظر می‌رسد که این تیم به هیچ وجه شایسته احترام نیست،‌ بازیکنان خوبی ندارد، مربی آنها هم بسیار بد است و در کل، تیم آنها یک افتضاح به تمام معناست. آنها اما قهرمان کنونی لیگ برتر انگلیس هستند. درک نمی‌کنم چه اتفاق‌هایی در حال رخ دادن است.

امیر ملکی: پرسپولیس در شرایطی روزهای بحرانی را در لیگ برتر تجربه می‌کند که در طول یک فصل در تمام سطوح خود تغییرات زیادی را به خود دیده و در شرایط فعلی هم به خاطر مشکلات مالی در بحران جدیدی قرار دارد. سرخپوشان تهرانی که از ابتدای فصل تحت حمایت ویژه وزارت ورزش و جوانان قرار گرفتند تا نسبت به گذشته مشکلات کمتری داشته باشند و بتوانند فصل بهتری را پشت سر بگذارند، به خاطر انتخاب‌های اشتباه و دخالت‌هایی که در امور این باشگاه صورت گرفت، یکی از سیاه‌ترین سال‌های خود را پشت سر گذاشتند و در فاصله 4 هفته تا پایان لیگ یکی از نامزدهای سقوط به دسته اول هستند! وزارت ورزش و جوانان که مسؤولیت باشگاه پرسپولیس را به امیررضا خادم سپرد تا وی به‌عنوان نماینده تام‌الاختیار به اوضاع نابسامان این باشگاه - و البته باشگاه استقلال - سروسامان دهد، نه تنها گرهی از مشکلات این باشگاه پرطرفدار باز نکرد، بلکه اوضاعی بحرانی را برای سرخپوشان رقم زد و کار را تا جایی پیش برده است که حالا آنها برای تامین هزینه‌های جاری خود هم با مشکل مواجه شده‌اند. پرسپولیس از ابتدای فصل تاکنون ۱۱ نفر را به عنوان عضو هیات مدیره انتخاب کرده که البته از میان این تعداد فقط ۴ نفر فعلا عضو رسمی هستند. مونسان، سلیمی، کاشانی و زادمهر اعضای هیات مدیره فعلی باشگاه پرسپولیس هستند که البته سلیمی چندی پیش به خاطر یکی از پرونده‌های مرتبط با سیاسی بازداشت شد. این باشگاه همچنین افراد مختلفی را به عنوان مسؤول اول به خود دیده است. از ابتدای فصل تاکنون ۵ نفر به عنوان مدیرعامل، قائم‌مقام یا سرپرست که هرکدام مسؤولیت و اختیارات یک مدیرعامل را داشته‌اند در این باشگاه فعالیت کرده‌اند.
 علیرضا رحیمی، حمیدرضا سیاسی، علی‌اکبر طاهری، بهروز منتقمی و محمدحسین نژاد‌فلاح افرادی هستند که تاکنون مسؤولیت اداره باشگاه پرسپولیس را داشته‌اند. سرخپوشان همچنین در کادر فنی هم تغییرات عجیبی داشته‌اند و از ابتدای فصل تاکنون 5 سرمربی را به خود دیده‌اند که هرکدام در مقطعی هدایت این تیم را برعهده داشته‌اند. پرسپولیس فصل را با علی دایی شروع کرد و سپس حمید درخشان هدایت این تیم را برعهده گرفت. حسین عبدی در دیدار با النصر سرمربی بود و پانادیچ در دیدار با استقلال خوزستان. برانکو ایوانکوویچ هم از دیدار با سپاهان هدایت این تیم را برعهده گرفت. سرمربیانی که در مقطعی هدایت پرسپولیس را برعهده گرفته‌اند، هر کدام از چند دستیار و مربی در کادر فنی خود استفاده کرده‌اند که نزدیک به ۲۰ نفر را شامل می‌شود و هر کدام از آنها هزینه‌ای را روی دوش باشگاه گذاشته است. اما درست در جایی که باید مشکلات مالی باشگاه پرسپولیس حل می‌شد، این باشگاه برای انتخاب اسپانسر نهایی هم با مشکلاتی مواجه شد. ابتدا شرکت
بهنام پیشرو کیش اسپانسر سرخپوشان شد اما در اواسط کار با هم به مشکل خوردند و برای چند هفته پولی به باشگاه تزریق نشد. بعد از این وزارت ورزش سراغ حسین هدایتی رفت و با وی برای حمایت مالی از باشگاه به توافق رسید. هدایتی که در سال‌های اخیر بارها به پرسپولیس کمک کرده است این بار هم یاور سرخپوشان شد و کمک‌های زیادی به آنها کرد اما درست زمانی که حمیدرضا سیاسی از زندان آزاد شد، وزارت ورزش وعده‌هایش به هدایتی را فراموش کرد تا وی هم کمک مالی‌اش به این باشگاه را قطع کند. با کناره‌گیری هدایتی از کمک به باشگاه پرسپولیس، مسؤولان این باشگاه با کوهی از مشکلات مالی تنها ماندند و نمی‌دانند چگونه باید هزینه‌های جاری خود را تامین کنند. در این رابطه وزارت ورزش دوباره به سمت حسین هدایتی گرایش پیدا کرده تا بلکه بتواند او را راضی به بازگشت کند. این اتفاقات در شرایطی رخ می‌دهد که قرار است روز نهم اردیبهشت‌ماه سومین مزایده واگذاری این باشگاه برگزار شود. حسین هدایتی، شرکت بهنام پیشرو کیش، فروشگاه‌های زنجیره‌ای رفاه، ایران خودرو و... از جمله افراد و نهادهایی هستند که از آنها به عنوان خریداران پرسپولیس نام برده می‌شود. اما تا آن زمان این باشگاه نمی‌داند باید هزینه‌های جاری خود را از کجا تهیه کند!