|
نگاهی به فیلم «استراحت مطلق» ساخته عبدالرضا کاهانی
این یک فیلم نیست!
مرتضی اسماعیلدوست: به فیلم استراحت مطلق از هر چشمی که بنگریم به نتیجهای بیهویت و ساختاری به هم ریخته میرسیم که در این مجال سعی میشود تا حدودی از این رهیافت به عمل آمده پردهپوشی شود. عبدالرضا کاهانی پس از وقفهای که از بابت سفر و البته ساخت فیلمی در فرانسه با نام «وقت داریم حالا» داشته است، به دنبال آن بوده که همچنان به همان رویه گذشتهاش در ساخت جهانی ناپایدار و رسیدن به دامنهای از استیصال شخصیتها گام نهد و البته اگر استراحت مطلق را از منظر ساختار فیلمهای گذشته کاهانی هم به چالش وا داریم، باز به نزول فاحش کارگردانی پرهیاهو چون کاهانی میرسیم. بدین لحاظ اگر در فیلم «اسب حیوان نجیبی است» تا حدودی ریتمی مناسب با موقعیت گسسته افراد به چشم میخورد و در فیلم «بیست»، روزمرگی شخصیت اصلی بهعنوان فضایی مرگزا تصور میشد یا حتی در فیلمی ضعیف چون «بیخود و بیجهت»، میزانسن کارگردان به اشیای پیرامون خانه به عنوان کاراکتری هویت بخش جان میداد، در فیلم جدید کاهانی هیچ مشخصه قابل ذکری به چشم نمیخورد و شخصیت، فضا، موقعیت و حتی بازی با زبان که به عنوان عنصری قابل ذکر در آثار نویسنده بوده، در بیهویتی کامل و فضایی گنگ و عدم موقعیتی مشخص گم شده و این رهاشدگی نه براساس رسیدن به عناصر جهانی ابزورد بلکه در فقدان رویهای مشخص در ساختار فیلم به شمار میآید و از این بابت فیلم استراحت مطلق را باید به دور از تصوری دانست که نزد برخی، عنوانی جعلی چون سینمای ابزورد گرفته است. در این باره اگر تنها اشارهای به یکی از فیلمسازان ارزشمند و البته ناشناخته به نام «روی اندرسون» داشته باشیم، میتوانیم به نتیجه دور از دسترس کاهانی در رسیدن به موقعیتی از کمدی سیاه یا پوچگرایانه پی ببریم. روی اندرسون سوئدی در آثاری گزیدهکارانه، با خلق هنرمندانهای از موقعیتهای انسانی به سمت جهانی انتزاعی و البته تفسیرگرا در ابعاد سیاسی و اجتماعی میرود و به دنبال آن است تا با استفاده از ساختاری هدفمند در پیمایش بیمنطق کاراکترها به رویکردی بیفرجام از زمانهای ناپایدار گام نهد. به عبارت دیگر کارگردان برای رسیدن به دلمشغولیهای انتقادگرایانه خود سعی دارد در عین ظاهری بیهویت از افراد، هستهای روشن و فکر شده برای لایههای پنهان اثر بسازد و از این حیث میتوان در تحلیلی موشکافانه به خلق ظریف و مینیاتوری روایت سازنده پی برد اما در فیلم استراحت مطلق نه تنها از این ظرفیت زبانی و روایی استفاده نمیشود، بلکه همه چیز در هالهای گنگ و روایتی مغشوش بسر میبرد و کارگردان به دنبال آن است تا در زیر عنوان گمراهکنندهای چون فضای ابزورد دلخوش کند و نویسنده با عنوانی پرطمطراق چون پرداختی مینیمال به این ساخته بیهویت خود لباسی هنرمندانه بپوشد! برای توضیحی مختصر در باب روایت مینی مال هم به همین بسنده شود که این فرم بیپیرایه بیانی به دور از پیچیدگیهای روایتی تنها به دنبال برشی ناگهانی از زندگی در بستر تصویر است. از این باب هم فیلم استراحت مطلق در سوءتعبیری محض بسر میبرد و در واقع انتخاب بخشی از زندگی زنی بیوه با نام سمیرا نه تنها فاقد هرگونه تعریفی مشخص در چرایی این حرکت از شهرستان به تهران است، بلکه در همه دقایق فیلم نمیتوانیم به هویت کاراکترها و ماهیت اقدام اولیه برسیم. بدین لحاظ همه چیز از جمله روابط پرسوناژها براساس گمان مخاطب شکل مییابد! و آنچه قابل اشاره است، روایتی است از سمیرا (ترانه علیدوستی) که با فرزندش از دامغان برای کار به تهران میآید. حامد (بابک حمیدیان) همسر سابق سمیرا که مخالف آمدن او به تهران است، با این قضیه مخالفت میکند و تهمتهایی به همسرش روا میدارد. سمیرا با کمک صابر (مجید صالحی) برای خود خانهای اجاره میکند اما تا آماده شدن خانه به منزل داوود (رضا عطاران) و همسرش رضوان (فریده فرامرزی) میرود. در این میان همه چیز در سایه حدسی است که در بستر کاراکترهایی بیشناسنامه، روایتی مخدوش و زبانی الکن در داستان رخ میدهد و از این بابت نمیتواند موجب همذاتپنداری مخاطب با زندگی بههم ریخته و آویزان شخصیتها باشد. کاهانی با تعبیری آشفتهحال، فضاسازی مکان و هویت کاراکترها را در برهنگی آنها و نیز ادای دیالوگها و رفتاری بیادبانه میداند و عدم تمرکز در خلق هستهای واحد را در سویی شرمسارانه از بیاخلاقی میگنجاند. در استراحت مطلقِ کاهانی، تکه پراکنیهای بازیگران نه در جهت فضایی مشنگگونه بلکه تنها در تلاش برای گذر کردن از مرزهای اخلاقی است و از این حیث کارگردان پروایی ندارد که با الفاظی ناشایست و حرکاتی زشت، زمان فیلم را اشغال کند! ارسال به دوستان
حوزه هنری با قدرت به عرصه تئاتر بازمیگردد
تکرار دوران فراموشنشدنی
نمایش «دونه کفترام نذریه» کاری از کاوه مهدوی از ۶ اردیبهشتماه امسال در تماشاخانه ماه روی صحنه میرود. به گزارش تسنیم، کاوه مهدوی، نویسنده، کارگردان و طراح نمایش «دونه کفترام نذریه» گفت: داستان این نمایش، راجع به 2 برادر ساکن حرم امام رضا(ع) است که یکی از ایشان در آستانه روز عاشورای حسینی(ع)، حس دلشورهای نسبت به وقوع اتفاق غریبی دارد. به عبارتی نمایش «دونه کفترام نذریه» ماجرای بمبگذاری حرم امام رضا(ع) است که از زاویه دید تازهای بیان میشود. وی ادامه داد: با اینکه مضمون نمایش، مذهبی است اما در نوع روایت و اجرای آن، بهگونهای کار کردهایم که تماشاگر بهسادگی متوجه بطن مذهبی آن نمیشود. در ساختار اجرایی نیز از فرم تعزیه وام گرفتهام اما اینگونه نیست که فکر کنید در نمایش من شاهد تعزیه خواهید بود. تماشاگر در روند اجرای نمایش متوجه میشود که فرم ساختاری شباهت به تعزیه دارد. این نمایشنامهنویس درباره علاقه خود به مضامین مذهبی اظهار کرد: متن نمایشی «دونه کفترام نذریه» چهارمین تجربه من در نگارش متون مذهبی است، ضمن اینکه حدود 9 سال پیش نیز در نمایش «دم هشتی» که در تالار مولوی اجرا شد، به موضوع امام هشتم(ع) پرداخته بودم. البته میدانم که درباره بمبگذاری حرم حضرت امام رضا(ع) مطلب زیاد نوشته شده و نمایشهایی نیز تولید شده است اما همیشه میخواستم از زاویهای دیگر به این ماجرا نگاه کنم که نمایش «دونه کفترام نذریه» نیز بر همین اساس شکل گرفته است. وی با اشاره به موفقیتهای نمایش خود در نخستین سوگواره «خمسه» خاطرنشان کرد: نمایش «دونه کفترام نذریه» با 5 اجرا در نخستین سوگواره «خمسه» - که در آذر و دی سال گذشته برگزار شد- خیلی مورد استقبال قرار گرفت. این نمایش توانست در اختتامیه این رویداد عنوان اثر برگزیده و نیز 7 جایزه دیگر را از آن خود کند که جوایز اول کارگردانی، طراحی صحنه، موسیقی و بازیگری زن از آن جملهاند. نمایش «دونه کفترام نذریه» نمایشی نیست که امکان و فرصت اجرا در بخش خصوصی را داشته باشد و در حال حاضر حوزه هنری، تنها جایی است که از چنین نمایشهایی و اساساً از تئاتر حمایت میکند. وی اضافه کرد: اگر حمایتهای حوزه هنری نباشد، کمکم نمایشهایی با مضامین خاص چون موضوعات مذهبی و دفاع مقدس، رو به زوال میرود. امیدوارم که دست حمایتی حوزه هنری از نمایشهای اینچنینی برداشته نشود. کاوه مهدوی در پایان با بیان اینکه ذائقه تماشاگر را نمیشود یکشبه عوض کرد، گفت: میدانم ذائقه تماشاگر را نمیتوان یکشبه عوض کرد. در حال حاضر نمایشهای بهاصطلاح تجربی یا کمدی بخش خصوصی، کمی سلیقه تماشاگران ما را عوض کرد. اما گروه ما نیز از 6 سال پیش، رشد داشته و اکنون حرفهای زیادی برای گفتن دارد. امیدوارم نمایش «دونه کفترام نذریه» بتواند در جذب مخاطب موفق باشد. نمایش «دونه کفترام نذریه» به کارگردانی کاوه مهدوی از 6 اردیبهشتماه 94 ساعت 18:30 در تماشاخانه ماه حوزه هنری روی صحنه میرود. حوزه هنری در خیابان حافظ، تقاطع خیابان سمیه، واقع است. لازم به ذکر است که حوزه هنری در دهه 70 متولی اصلی تئاتر کشور بود و نمایشنامههای مردمی و با نگرش انقلابی را روی صحنه میبرد. ورود حوزه هنری و پیگیری احیای نمایشنامههای برآمده از مردم میتواند تکرار اتفاقات فرهنگی خوش گذشته باشد. ارسال به دوستان
سیروس مقدم:
«میکائیل» اکشن نیست، رهنمونی اجتماعی است
سیروس مقدم گفت: در سریال «میکائیل» به بهانه حضور قهرمان اصلی قصه (میکائیل) که پلیس هم هست، اتفاقها به زندگی اجتماعی افراد هم کشیده میشود. «سیروس مقدم» که این روزها مشغول ساخت سریال «پایتخت4» برای ماه مبارک رمضان است و سریال پلیسی میکائیل را نیز روی آنتن شبکه یک دارد، در گفتوگو با فارس درباره «پایتخت 4» گفت: به تازگی از سفر چین برگشتیم و قرار بر این است کل گروه در شیرگاه مازندران مستقر شویم و ضبط را از سر گیریم. وی درباره آخرین ساخته خود، سریال «میکائیل» بیان کرد: ما در این سریال سعی داریم به مخاطب نشان دهیم علاوه بر اینکه پلیس در امنیت روانی مردم میتواند تاثیرگذار باشد، خود مردم هم در این موضوع دخیل هستند و به عبارتی سرنوشت خود را در دست دارند که باید از حق خود دفاع کنند. مقدم افزود: تا به حال در ژانرهای مختلفی سریال ساختهام و معتقدم ساخت سریال در ژانر اکشن جزو مدیوم کاری من نیست اما در میکائیل به بهانه حضور قهرمان اصلی قصه (میکائیل) که پلیس هم هست، اتفاقها به زندگی اجتماعی افراد هم کشیده میشود. وی افزود: قصه میکائیل در حقیقت یک وسترن پلیسی است که پلیس آن به دنبال برقراری نظم و آرامش در شهر خود هست. کارگردان سریال «زیرهشت» درباره استفاده از لوکیشنهای سریال در حال پخش خود گفت: همیشه سریالهای جهانی را دنبال میکنم و در این مدت اخیر با دیدن سریالهای ترکیهای که اتفاقا در بین مردم ایران استقبال خوبی هم از آنها شده است به این نتیجه رسیدم که سازندگان آن سریالها هم از این روش (استفاده از چند لوکیشن زیبا در کنار یکدیگر) استفاده کرده و بهترین و زیباترین لوکیشنهای چند شهر را به هم وصل میکنند. وی ادامه داد: وقتی توسط مونتاژ این فضاها در کنار یکدیگر قرار میگیرد، یک شهر زیبا را برای مخاطب به تصویر میکشد که در اصل هر قسمت از آن متعلق به یک شهر بوده که با مونتاژ به این شکل درآمده است. مخاطب ما از دیدن فضاهای تکراری خسته شده و نیاز به دیدن تصاویری جدید و بکر دارد. کارگردان سریال «دیوار» دلیل انتخاب فضای جنوب را اینگونه بیان کرد: یکی از دلایل انتخاب فضای جنوب به این بازمیگردد که در حقیقت آنجا زادگاه من است و به خوبی فضایش را میشناسم، جزیره خوب، دریا و بافت سنتی، دلفینها و دره ستارهها مجموعهای بود که ما به آن احتیاج داشتیم و همگی در قشم به راحتی قابل دسترسی بود. وی افزود: ما در ساخت میکائیل، تصاویر زیبایی از مناطقی چون قشم، تهران، لواسان،شمال کشور و. . . را به هم وصل کردیم و شهری فرضی با نام «شصت کیلومتر» را ترسیم کردیم. مخاطب ما با یک جزیره خیالی روبهرو است که دریا و نخلستانش در قشم، ایستگاه قطار در بندرعباس و ایستگاه بین راهش در شمال ایران قرار دارد. باید بگویم تمام فضاهایی که به خشونت فضای قصه،جذابیت صخره، دریا و نخلستان بازمیگردد در جنوب کشور و دیگر صحنهها که شامل جذابیتهای شهری چون شهربازی و. . . میشود را در تهران ضبط کردیم. مقدم در پایان درباره حضورش در شبکه نمایش خانگی نیز گفت: اگر فیلمنامه خوبی به دستم برسد حتی اگر متعلق به شبکههای روستایی هم باشد، اقدام به ساخت آن میکنم اما اگر فیلمنامه بد سینمایی هم پیشنهاد شود حاضر به ساختش نیستم. تجربه هم نشان داده موفقیت سازندگان در رسانهای مثل تلویزیون خیلی بیشتر از هر رسانه دیگری است. ارسال به دوستان
6 ماه استراحت مطلق برای «جمعه ایرانی»!
برنامه «جمعه ایرانی» قرار است 6 ماه توقف داشته باشد؛ برنامهای که با احتساب سالهایی که تحت عنوان «صبح جمعه با شما» پخش شد، حدود 3 دهه میشود که روی آنتن است. به گزارش ایسنا، سازندگان «جمعه ایرانی» از درخواست مرخصی 6 ماهه برای خود و این برنامه خبر میدهند اما پرسشی که مطرح میشود این است که آیا دستاندرکاران این برنامه، 6 ماه مرخصی را برای ارتقا و رسیدن به ایدههای جدید گرفتهاند؟ در چنین شرایطی هم با وجود اینکه به نظر میرسد عرصه بر دستاندرکاران برنامه «جمعه ایرانی» کمی تنگ شده باشد اما سازندگان آن همچنان خواستار ادامه پخش این برنامه قدیمی هستند. «جمعه ایرانی» طی 12 سالی که پخش میشود و پیش از آن «صبح جمعه با شما»، از معدود برنامههای قدیمی رادیو است که پخش آن تداوم داشته و فضای آن کاملا شاد و مفرح است و به همین دلیل بین شنوندگان رادیو طرفداران قابل قبولی دارد. پس از این ماجرا و توقف تنها برنامه طنز قدیمی رادیو، بهنام احمدپورمبارکه، مدیر شبکه ایران توضیحاتی درباره توقف این برنامه ارائه کرد. احمدپور توضیح داد: آقای سعید توکل درخواستی را مبنی بر مرخصی 6 ماهه ارائه دادند تا با برنامهها و ایدههای جدیدی از مهر ماه به رادیو بازگردند. ما هم پیش از این و قبل از نوروز بیان کرده بودیم جدول پخش جدیدی را قرار است طراحی کنیم و همچنین میخواهیم تغییراتی اساسی در شبکه رادیویی ایران داشته باشیم؛ بنابراین دوستان در برنامه «جمعه ایرانی» خودشان خواستند به دلیل اینکه این برنامه را سالهاست روی آنتن میبرند در آن تغییراتی داشته باشند و حالا قرار است این برنامه از اول مهرماه دوباره به پخش برسد. او گفت: برنامهها کمکم به تکرار میرسند. نوع کار تهیهکننده و برنامهسازان نیز دچار رکود میشود. برنامهسازان «جمعه ایرانی» نیز به درخواست خودشان بود که اعلام کردند بعد از 12 سال احتیاج به تغییر دارند؛ البته نکتهای که وجود دارد این است که گونههای طنز نیز با مرور زمان تغییرات زیادی داشته است شاید دیگر به آن شیوه قدیم اینگونههای طنز از سوی مخاطب مورد استقبال قرار نگیرد. مدیر رادیو ایران مطرح کرد: سازندگان «جمعه ایرانی» از مهرماه به رادیو ایران بازمیگردند. او در پاسخ به این پرسش که آیا برنامهای برای جایگزینی با طنز «جمعه ایرانی» انتخاب نشده است؟ عنوان کرد: اکنون در حال طراحی برنامهای هستیم که آن هم یک برنامه طنز است اما هنوز به توافق کلی نرسیدهایم که چه نوع طنزی باشد. این برنامه قرار است در گروه ورزش و تفریحات رادیو ایران کار شود و دوستان مختلفی طرحهایی ارائه دادهاند تا ببینیم کدام مصوب میشود. ارسال به دوستان
اخبار
۳۰ کشور جهان در مسابقه کاریکاتور داعش ارسال به دوستان
رویدادها
نگرانی کمیسیون فرهنگی مجلس از اعطای مجوز به برخی فیلمها ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|