مرتضی اسماعیل دوست: فیلم «طناب» همچون عمده فیلم‌های هیچکاک، مبتنی بر عنصر مهم تعلیق است که البته ضرباهنگ رخداد آن متفاوت از برخی کارهای دیگرش همچون «روانی» یا «سرگیجه» است. استاد مسلم هیجان در سینما این بار با کمک تکنیک برداشت طولانی بدون قطع تصویر سعی داشته جدا از روایت‌پردازی‌های ماهرانه که منجر به جذب تماشاگر شده بود، دست به خلق نبوغی دیگر در کارگردانی بزند و با کمک سکانس‌هایی طولانی، حسی همراه‌کننده برای تماشاگر بیافریند. در فیلم «طناب»، کنش‌مندی صحنه و میزانسن کارگردان همگی در خدمت اثری روانشناختی بوده و البته همچون همیشه این استاد بزرگ سینما می‌داند چگونه با جاذبه قصه‌پردازی، تماشاگر خود را محصور کند. اولین فیلم رنگی هیچکاک برگرفته از نمایشنامه‌ای با همین نام از پاتریک همیلتن بوده که وی آن را با الهام از قتل بابی فرنکس توسط 2 تن از همکلاسی‌هایش در دانشگاه شیکاگو در سال ۱۹۲۴ نوشته است؛ داستانی جنایی از قتل یک جوان که قاتلین، جسد وی را در آپارتمانشان پنهان و دوستان و خانواده پسر را به آنجا دعوت می‌کنند تا عملیاتی روانی جهت به چالش کشیدن جرم فراهم کنند! در این روایت عجیب که می‌توان مایه‌هایی از پندار آدمی را در رویه‌ای رو به بن‌بست و نیز فلسفه اخلاق حس کرده و تحلیل داشت، با دنیایی
دیوانه‌وار از به خدشه درآمدن روابط و طعنه زدن به مناسبات روزمره مواجهیم. در فیلم «طناب»، هیچکاک برای نزدیکی مخاطب به پرسوناژها سعی داشته هر چه بیشتر از هرگونه تقطیع در فیلم دوری کند و البته این تجربه‌اش برای ایجاد سکانس- پلان با محدودیت ابزار در دهه 40 مواجه بود، اما او به سختی و با خلاقیتی منحصر به‌فرد فیلم را در 8 برداشت فیلمبرداری کرد، چرا که در آن دوران، اندازه‌ فیلم‌های داخل دوربین 10دقیقه‌ای بود و کارگردان تمهیدی اندیشید تا در پایان هر 10 دقیقه، یک شخصیت از جلوی دوربین رد شود و در مدت‌کوتاهی که تصویر سیاه می‌شود، دوربین دیگری ادامه فیلمبرداری را از تصویر سیاه قبلی با نمای نزدیک ادامه دهد! نکته جالب در این فیلم که نمادی از حساسیت هیچکاک است، مربوط به منظره‌ای است که از پنجره آپارتمان دیده‌ می‌شود؛ نمایی از آسمانخراش‌ها و غروب آسمان و هوایی که رو به تاریکی می‌رود. هیچکاک در گفت‌وگوی طولانی‌اش با تروفو گفته است 4 یا 5 نمای آخر فیلم را مجبور شده بود دوباره فیلمبرداری کند، چرا که از رنگ غروب که از پنجره دیده می‌شد رضایت نداشت. فیلم «طناب»، با فضایی بسته و مخوف، دیالوگ‌هایی هوشمندانه و پیش برنده و اتمسفری غبارآلود از اتفاقاتی پیش‌بینی نشده، اثری متفاوت در کارنامه هیچکاک است؛ فیلمی که در مواردی تنه به نمایش می‌زند و همراه با میزانسن تئاتری و حرکات حساب شده دوربینی است که بعدها در اثر ارزنده سیدنی لومت با نام «دوازده مرد خشمگین» نیز به چشم خورد. اما هیچکاک با هنرمندی، نبض نگاه مخاطب را به خود می‌گیرد و نمایشی از حیرت، سکون و افشاگری را روی میز تماشا می‌نهد. اضطراب «فیلیپ»، روح شیطنت‌آمیز «براندون» و نگاه حیران معلمی چون «روپرت» در این فیلم نمادی از شخصیت‌پردازی‌های ارزنده و درون‌گرا است. فیلم، انتقادی بر روشنفکری عقیم مانده افرادی همچون براندون و فیلیپ دارد که متاثر از عقاید نیچه و نظریه اَبَرانسان وی، خود را همچون مناظری از تشخص اخلاق‌گرایی می‌دانند. قابل اشاره است که تفکر فلسفی غرب، محوریت خود را در همین تبیین جایگاه انسان در جهان می‌داند و از این رو نظریات مختلفی را شکل و بسط داده است. از جمله آنها نظریات فلسفی و انسان‌شناختی نیچه بوده که در اعتراض به رویکردهای پیشین نسبت به انسان، دست به بازتعریف جدیدی از نقش وجودی انسان در جهان زد و نظریه «اراده معطوف به قدرت» در چنین بستری شکل گرفت. از زاویه این نوع نظریه، باید انسان‌های ضعیف را رها کرد تا از میان رفته و به دنبال آن از رنج و درد جهان کاسته شود! در این مکتب پوشالی، هوای نفس جای خود را به جریانی هدفمند چون خدا‌پرستی می‌دهد و انسان مختار است تا جهت برآوردن امیال‌های غریزی خود هر اقدامی را مجاز بداند! در فیلم «طناب» شاهدیم که کاراکتر براندون با چنان حقارتی نسبت به اطرافیان نگاه می‌کند که حتی ابایی از بابت نابودی آنها ندارد و این خودخواهی و بزرگ‌بینی موجب شده تا انسان‌های دیگر را پست و زاید به حساب آورد! هیچکاک با استادی، دوربین خود را به سمت نیمه تاریک وجود آدمی معطوف کرده و فرضیه‌های به بن‌بست رسیده را به چالش وا می‌دارد، همان که نماینده‌اش در فیلم، رابرت کدل با بازی ارزنده جیمز استوارت بوده که معلم سال‌های دبیرستان این جوانان و از طرفداران اصلاحات اجتماعی است. دکوپاژهای ماهرانه کارگردان و دوربین هوشیار فیلم به «طناب» شخصیت ویژه‌ای داده و تماشاگر را با نوعی مکاشفه تصویری همراه می‌کند. همچنین توجه به حفظ یک‌دستی و انطباق روایت با ریتم از هرگونه خمودگی اثر در نزد بیننده جلوگیری کرده و حسی رازگونه با حفظ تامل را در برابر دیده‌ها می‌گشاید. «طناب»، یک پذیرایی ناخوشایند از جهانی رو به انحطاط است که انسانیت در آن سلاخی می‌شود!

آلفرد جوزف هیچکاک روز سیزدهم آگوست ۱۸۹۹ در لندن به دنیا آمد و مدت کوتاهی در رشته مهندسی درس خواند اما چندی نگذشت که سال ۱۹۲۰ وارد صنعت سینما شد. سال ۱۹۳۹ به هالیوود رفت و با اولین فیلم آمریکایی‌اش، ربکا اسکار بهترین فیلم سال را ربود. این فیلمساز بیش از ۵۰ فیلم ساخت و البته جزو اساتیدی بود که با بی‌رحمی اسکار مواجه شد و با وجودی که بعدها استاد مسلم سینما نام گرفت اما برای کارگردانی، اسکار نگرفت و تنها جایزه خود را در سال 1979  برای یک عمر دستاورد هنری از کانون فیلم آمریکا دریافت کرد و سال بعد از آن درگذشت. هیچکاک در خانواده‌ای مذهبی و با تعالیم کاتولیک رشد یافت. از این رو شکل نورپردازانه‌ای از ایمان را در عمده کارهایش می‌توان دید. وی درباره دوران کودکی‌اش گفته که در تنهایی و چهاردیواری خانه طی شد که البته یکی از دلایل آن، چاقی‌اش بود! ترس از پدر و مادر و نوع تربیت سختگیرانه، به شخصیت آلفرد نمایی ترس‌گونه بخشید تا دلهره وجودی او بعدها در آثارش نیز مستتر شود. هیچکاک در 15 سالگی، پدرش را از دست داد و همان سال بود که وارد مدرسه مهندسی لندن شد و پس از پایان این دوره، خیلی سریع به عنوان نقشه‌‌کش و طراح تبلیغات، شغلی در یک شرکت مخابراتی پیدا کرد. در همین دوره هم بود که شروع به نوشتن کرد و مقاله‌هایی برای مجله داخلی شرکت نوشت. نبوغ نوشتن در همان نوشته‌ها خود را نمایان ‌ساخت و دلهره، تعلیق و هیجان از همان ابتدا ابزار واژگانی هیچکاک به شمار می‌رفت. نکته جالب دیگر، معافیت او از خدمت به دلیل چاقی آن هم در آتش‌بازی جنگ اول جهانی بود! در سال ۱۹۲۰، سرانجام هیچکاک توانست به استخدام شرکت فیلمسازی فیموس پلیرزلَسکی که بعدها به کمپانی پارامونت تبدیل شد، در‌آید و البته در ابتدا کارش طراحی کارت‌های میان‌نویس برای فیلم‌‌های صامت بود. 3 سال بعد دستیار کارگردان شد و در سال 1925 اولین فیلم خود را ساخت و 4 سال بعد، فیلم باج (حق‌السکوت) را به‌عنوان نخستین فیلم ناطق سینمای انگلستان کارگردانی کرد. هیچکاک جوان در دهه 30 و با گسترش سینمای ناطق، فیلم‌های دلهره‌انگیز معروفش را ساخت، از جمله: مردی که زیاد می‌دانست (1934) و ۳۹ پله (1935) و سرانجام اوایل سال 1939 انگلستان را به قصد هالیوود ترک گفت. خیلی طول نکشید که دیوید او سلزنیک در مارس همان سال یک قرارداد 7 ساله با او منعقد کرد و اولین فیلمش در آمریکا با نام ربکا (1940) براساس رمانی از دافنه دوموریه ساخته شد. هیچکاک در بیش از نیم قرن، سبکی خاص در فیلمسازی آفرید. او دوربین را طوری به کار می‌برد که گویا از دید شخصیت فیلم دارد می‌بیند و قاب‌بندی تصاویرش طوری بود که ترس و دلهره و یگانه‌انگاری را بر می‌انگیخت. در تدوین هم همواره شیوه‌های نوینی را به کار می‌برد و تجربه می‌کرد. فیلم‌های هیچکاک در سال‌های دهه 40 به مضامین گوناگون می‌پردازند، از کمدی‌های رمانتیک از قبیل آقا و خانم اسمیت (1940) تا داستان‌های جنایی چون پرونده پارادین (1947) و تا نوآرهایی مثل «سایه یک شک» که در سال 1943 ساخت. سوءظن (1941) اولین فیلمی بود که هیچکاک به‌عنوان تهیه‌کننده و کارگردان ساخت. داستان این فیلم در انگلستان می‌‌گذشت و هیچکاک آن را به جای انگلستان، در ساحل شمالی سانتاکروز که شهری است در حوالی سانفرانسیسکو فیلمبرداری کرد. همچنین این اولین فیلم هیچکاک بود که «کری گرانت» در آن بازی کرد. «خرابکار» (1942) اولین فیلمی بود که هیچکاک برای کمپانی یونیورسال ساخت و برای این فیلم مجبور شد بازیگرانی چون رابرت کامینگز و پریسیلا لین را به کار گیرد که تحت قرارداد یونیورسال بودند و هر دو برای فیلم‌های کمدی و درام‌های سبک شهرت یافته بودند. «کمترین تردید» (1942) که هیچکاک آن را بهترین فیلم خود می‌داند، درباره دختر جوانی است (با بازی ترزا رایت) که شک می‌برد عموی دوست‌داشتنی‌اش چارلی (جوزف کاتن) قاتل چند نفر است. پس از آن، هیچکاک فیلمنامه‌ای به قلم جان استاین‌بک را در دست گرفت. سپس در اواخر سال 1943 برای چند ماهی به انگلستان بازگشت و طی این مدت، 2 فیلم کوتاه تبلیغاتی به زبان فرانسه ساخت. سال 1945 هیچکاک بار دیگر به همکاری با سلزنیک تن داد و «طلسم‌ شده» را ساخت که پرداخت تازه‌ای بود از روانکاوی و یک سکانس کامل آن که در رؤیا می‌گذرد توسط سالوادور دالی طراحی شده بود و در آن گریگوری پک نقش دکتر آنتونی ادواردز را بازی می‌کند که دچار فراموشی شده است. «بدنام» و «جدال در آفتاب» 2 فیلم دیگر هیچکاک در سال 1946 بودند. پس از فیلم دادگاهی پرونده پارادین (1947) که آخرین کار او با سلزنیک بود، هیچکاک با دوستش سیدنی برنستاین کمپانی مستقل «ترانس‌آتلانتیک» را تاسیس کرد و 2 فیلم بعدی خود را برای آن ساخت. اولی، «طناب» (1948) نخستین فیلم رنگی او بود و تنها آزمایش وی با برداشت‌های طولانی، همراه با ایجاد دلهره در یک فضای بسته است. هیچکاک با فیلم «ناآشنا در قطار» (معروف به بیگانگان در قطار) براساس رمانی از «پاتریشیا ‌های ‌اسمیت» بسیاری از عوامل آشنای فیلم‌های پیشین خود را مورد استفاده قرار داد. پس از «اعتراف می‌کنم» (1953) با شرکت مونتگمری کلیفت، 3 فیلم مهم و پرطرفدار هیچکاک با شرکت گریس کلی شکل گرفت؛ «برای جنایت حرف جیم را بگیر» و «پنجره عقبی» در سال 1954  و «دستگیری یک دزد» که در سال 1955 ساخته شد. این 3 فیلم و بویژه پنجره عقبی از کارهای ماندگار هیچکاک شدند و هر یک به نوبه خود، در تثبیت سبک خاص هیچکاک در فیلم‌های دلهره‌انگیز سهیم بودند. پس از آن، هیچکاک یکی از
فیلم‌های دهه 30 خود را بازسازی کرد؛ «مردی که زیاد می‌دانست» (1956)، با همکاری شرکت جیمز استوارت و دوریس دی و ترانه‌ای که اسکار را ربود. مرد عوضی (1957) آخرین فیلم هیچکاک برای کمپانی پارامونت، یک فیلم سیاه و سفید نه‌چندان پرسروصدا بود که بر پایه داستان واقعی مردی ساخته شد که چند سال پیش به طور اشتباهی به جای مجرمی دستگیر و محاکمه شده بود. سرگیجه (1958) با فیلمنامه‌ای از الک کاپل و سموئل تیلور و براساس رمانی فرانسوی به قلم «بوآلو نارسه ژاک» جزو برترین فیلم‌های تاریخ سینماست. در این فیلم برای نخستین بار در صحنه‌ای به نظر می‌رسد که تصویر دارد کش می‌آید! اما در واقع این تمهیدی بود که ایرمین رابرتز به خواست هیچکاک ابداع کرد و پس از آن بارها به وسیله دیگران تقلید شد. در این تکنیک خلاقانه، دوربین در خلاف جهت زوم، تراولینگ می‌‌کند. یعنی به عبارت دیگر، دوربین روی دالی به عقب می‌رود و در حالی که عدسی به جلو زوم می‌کند، تماشاگر فکر می‌کند تصویر دارد کش می‌آید. هیچکاک پس از سرگیجه، دهه 50 را با یک فیلم پرفروش به پایان رساند؛ «شمال از شمال غربی»  و در نهایت شاهکاری همچون «روانی» در سال 1960 که شناخته‌ شده‌ترین فیلم هیچکاک است. خشونت بی‌سابقه صحنه حمام، مرگ زودهنگام شخصیت اصلی فیلم، قربانیان بی‌گناهی که به دست یک قاتل روانی به قتل می‌رسند، ژانر جنایی منحصر به فردی را گشود. پرندگان (1963) براساس داستان کوتاهی از دافنه دوموریه و برگرفته از اخباری درباره مسمومیت مرموز پرندگان در سانتاکروز (کالیفرنیا) فیلم بعدی هیچکاک بود اما در فیلم علت حمله پرنده‌ها نامعلوم ‌ماند، اگرچه اشاره‌هایی به احتمال تاثیر مواد رادیواکتیو بر سلسله اعصاب پرندگان در فیلم وجود داشت. برنارد هرمن معروف، در روانی و پرندگان از نوعی موسیقی و نوار صوتی نامتعارف استفاده کرده بود که از جمله آنها صداهای گوش‌آزار سازهای زهی در صحنه حمام روانی و همچنین ترکیب تازه‌ای از جلوه‌های صوتی الکترونیکی به جای موسیقی عادی در پرندگان بود. فیلم بعدی هیچکاک، مارنی‌ (1964) نام داشت و بعد از ساخت آن از نیمه دوم دهه 60، هیچکاک سلامتی خود را از دست داد تا در سال‌های بعد مقدار قابل توجهی از فعالیت‌هایش کاهش یابد. او در سال 1972 به انگلستان برگشت تا فیلم ماقبل آخرش «جنون» را بسازد و بعد از 2 فیلم ناموفق با مضامین جاسوسی دوباره به ژانر تخصصی‌اش در درامی جنایی رفت. سرانجام توطئه خانوادگی (1976) آخرین فیلم هیچکاک بود که داستان آن درباره ماجراهای بلانش تایلر است که به دروغ خود را متخصص احضار ارواح جا می‌زند! هیچکاک در آوریل 1980 و در 80 سالگی در خانه‌اش در منطقه «بل ایر» لس‌آنجلس به علت نارسایی کلیوی درگذشت.

بازدید رهبر انقلاب از نمایشگاه کتاب
عطر یار در صحن کتاب
رهبر انقلاب صبح دیروز از نمایشگاه کتاب تهران دیدن و با حضور در غرفه‌های ناشران با آنها گفت‌وگو کردند و به تورق کتاب‌های مختلف پرداختند. به گزارش تسنیم، رهبر معظم انقلاب با حضور در غرفه انتشارات بین‌الملل، برخی کتاب‌های این ناشر را تورقی کردند و در پاسخ به توضیحات ناشر درباره کتاب «زینب؛ فریاد فریادمند» اثر آنتوان بارا، فرمودند: نویسنده مسیحی عنوان بسیار زیبایی برای این کتاب انتخاب کرده است. زمانی که ناشر به ایشان گفت نویسنده مسیحی پس از رونمایی از کتاب یک نسخه از آن را به ایشان هدیه کرده است و در ابتدای آن نیز جملاتی را نوشته است، رهبری فرمودند: بسیار جالب است. مجموعه آثار صحابه پیامبر و  عالم ربانی از دیگر آثار انتشارات بین‌الملل بود که رهبر انقلاب این کتاب‌ها را تورق کردند و فرمودند: کتاب‌های ارزشمندی است. رهبر انقلاب همچنین در بازدید از غرفه شهید ابراهیم هادی، از مسؤول غرفه درباره میزان استقبال جوانان از کتاب‌های منتشر شده توسط این ناشر که عمدتا درباره شهدای دوران دفاع مقدس است، پرسیدند که غرفه‌دار گفت: نسبتا این کتاب‌ها مخاطبانی دارند اما عمده جوانان به دنبال کتاب‌های منتشر شده با موضوع شهدای علمی و شهدای مدافع حرم هستند. رهبر انقلاب همچنین در بازدید از غرفه فرهنگ معاصر کتاب‌هایی همچون «چین» اثر هنری کیسینجر، فرهنگ معاصر عربی ـ فارسی، آسمان جان و مجموعه کتاب‌های نصرالله پورجوادی را تورق و آن کتاب‌ها را از نشر فرهنگ معاصر خریداری کردند. از طرفی بازدید رهبر انقلاب از غرفه‌های 3 انتشارات «نی»، «ثالث» و «ققنوس» با حاشیه‌های جالب توجهی همراه بود. رهبر معظم انقلاب با حضور در غرفه انتشارات «نی»،کتاب‌های «حکمت، معرفت و سیاست در ایران»، « فرهنگ پسامدرن»، «تفسیرهای جدید بر فیلسوفان سیاسی مدرن»، «تاریخ فلسفه سیاسی»،  «کینکاس بوربا»، «شرلی»،
«نواندیشان ایرانی؛ تاریخچه اندیشه سیاسی غرب» و «تضاد دولت و ملت، نظریه تاریخ و سیاست در ایران» را تورق کردند. ایشان همچنین پس از معرفی کتاب جنبش دانشجویی پلی‌تکنیک ایران اظهار داشتند که چرا از واژه «پلی تکنیک» به جای «امیر کبیر» استفاده شده است؟ همچنین حجت‌الاسلام رشاد، رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی درباره بازدید ایشان از این غرفه گفت: در ابتدای بازدید توضیحاتی درباره دانشنامه فاطمی خدمت ایشان بیان کردم. البته ما دانشنامه را پیش از این خدمت رهبری ارسال کرده بودیم که ایشان فرمودند کتاب را تورقی کرده‌اند اما هنوز فرصت مطالعه آن را نیافته‌اند اما اینکه براساس تعالیم حضرت زهرا (س) و نوع زندگی ایشان یک سبک زندگی تعریف کرده‌ایم، قدم با ارزشی است. در این بازدید کارکنان این غرفه، انگشتری فیروزه‌ای را تقدیم رهبر انقلاب کردند. همچنین در خلال بازدید، برخی مسؤولان غرفه‌ها از رهبر انقلاب چفیه‌هایی را هدیه گرفتند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در بازدید از راهروی 20 در غرفه شهید زین‌الدین احوال مادر شهید را جویا شدند و درباره شهدای زین‌الدین فرمودند: زین‌الدین‌ها شهدای شاخصی بودند.

نمایش فیلم مجیدی از تلویزیون
فیلم مستند مجید مجیدی، کارگردان «محمد(ص)» امروز از شبکه مستند پخش می‌شود. به گزارش تسنیم، مستند «رضای رضوان» ساخته مجید مجیدی و یکی از مستندهای مطرحی است که تاکنون درباره حرم حضرت علی بن موسی‌الرضا(ع) ساخته شده است. این مستند روایت مردانی است که بی‌منت در حرم امام رضا(ع) مشغول امر کفشداری زائران هستند. این فیلم همچنین به جایگاه این امام بزرگ در دل و جان ایرانیان می‌پردازد. «رضای رضوان» جمعه 25 اردیبهشت‌ماه ساعت 21:30 و به مدت 27 دقیقه از شبکه مستند پخش می‌شود.

ملک سلمان زیر تیغ کاریکاتوریست‌‌های دنیا
جزئیات نخستین جشنواره بین‌‌المللی کارتون و کاریکاتور یمن اعلام شد. به گزارش تسنیم، روابط عمومی فرهنگسرای اندیشه اعلام کرده است این جشنواره نخستین جشنواره بین‌المللی است که در آن کاریکاتوریست‌‌های سراسر دنیا نگاه دقیق خود را به وقایع یمن، به تصویر خواهند کشید. سکوت رسانه‌‌های غربی و مجامع بین‌المللی، جنایت و کودک‌کشی در یمن و خیانت و همراهی شیوخ عرب از موضوعات بخش کارتون بوده و افرادی مانند ملک سلمان، بنیامین نتانیاهو و اوباما از موضوعات بخش کاریکاتور در این جشنواره است.
 

ایران درباره عاشورا فیلم می‌سازد
سینمای ایران در تدارک ساخت فیلمی تاریخی- مذهبی با موضوع مبارزات امام حسین(ع) و یارانش در روز عاشوراست. به گزارش مهر، به دنبال ساخت پروژه‌های فاخر تاریخی - مذهبی از جمله «محمد (ص)» به کارگردانی مجید مجیدی، حال قرار است سینمای ایران فیلمی با موضوع زندگی امام حسین(ع) و مبارزات ایشان بسازد. این فیلم فعلا با نام «ثارالله» شناخته می‌شود. برای تولید این فیلم سینمایی نیاز به سرمایه چند میلیاردی است ولی به نظر می‌رسد با توجه به موضوع آن، نهادها و افراد مختلف حاضر به حمایت‌های مالی باشند. همچنین تازه‌ترین خبر در این زمینه حاکی از آن است که فیلمنامه این اثر سینمایی برای بررسی به بنیاد سینمایی فارابی ارسال شده است که جلیل اکبری‌صحت، مدیر روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی ضمن تایید آن گفت: پروژه سینمایی «ثارالله» به شورای بررسی فیلمنامه‌ها در بنیاد سینمایی فارابی ارسال شده اما هنوز از سوی اعضای شورای فیلمنامه مورد بررسی قرار نگرفته است. وی در پایان تاکید کرد: همکاری بنیاد سینمایی فارابی در ساخت پروژه سینمایی «ثارالله» در صورت تایید شورای فیلمنامه محقق می‌شود.

محمدرضا  ایرانمنش:
فیلم جدیدم را در بیمارستان آغاز می‌کنم
محمدرضا ایرانمنش، هنرمند جانبازی که چندی است به دلیل شرایط نامناسب جسمی در بیمارستان بسر می‌برد با گلایه‌ نسبت به وضعیت فعلی‌اش، بیکاری 3 سال اخیر، نامردی روزگار و تنها ماندن او در شرایط دشوار، از آغاز کار روی فیلم تازه‌اش «موقعیت من» آن هم در بیمارستان خبر داد. به گزارش مهر، نشست خبری فیلم تازه محمدرضا ایرانمنش در بخش صبای بیمارستان آتیه برگزار شد. ایرانمنش در این نشست از بازنویسی فیلمنامه «موقعیت من» در ایامی که در بستر بیماری است، خبر داد و گفت: این فیلمنامه درباره بچه‌های جنگ است و به مقطعی از جنگ می‌پردازد که برای بسیاری از جوانان سوال‌برانگیز است. من می‌خواهم در فیلم تازه‌ام این مقطع را به تصویر بکشم. وی افزود: همچنین کار طنزی با نام «آلونک» را تهیه می‌کنم که نویسنده و کارگردان آن محمد رعیت‌پور است و من بازنویسی فیلمنامه را برعهده دارم. ایرانمنش ادامه داد: این پیشنهاد پزشکم بود که برای رهایی از این حال افسردگی سراغ کار بروم. از همین رو، بازنویسی فیلمنامه را در بیمارستان آغاز کرده‌ام. ایرانمنش در ادامه گفت: برای اینکه خون شهدا پایمال نشود، حاضرم گدایی کنم و از آنجا که در موقعیت بسیار بدی هستیم حتی شده از مردم هم می‌خواهم که ما را کمک کنند.

جایزه «ایثار و رسانه» تأسیس می‌شود
ایرج گلشنی، مدیر خانه فرهنگ ایثار گفت: یکی از طرح‌های پیش روی ما، تاسیس جایزه ایثار و رسانه است. در این جایزه مکلف هستیم به خبرنگاران و تمام انسان‌هایی که از هر جهت به این مساله پرداخته‌اند، توجه کنیم. به گزارش مهر، وی در جریان بازدید از نمایشگاه کتاب گفت: این دوره، دومین دوره حضور ما در نمایشگاه کتاب تهران است و از عمر خانه فرهنگ ایثار، یک سال می‌گذرد. یکی از کارهای ما این است که در حال تولید کتابی هستیم که «نخستین کتاب مردمی جهان» نام دارد. ویژگی این کتاب، این است که برای نخستین‌بار در جهان، مردم قلم به دست گرفته‌اند و کتاب می‌نویسند. جلد اول این کتاب در نمایشگاه، رونمایی شد و بسیار جالب بود که مردم استقبال زیادی از آن کردند. وی درباره برنامه‌های آینده این خانه فرهنگ گفت: قصد داریم سرود ملی و مردمی ایثار را تولید کنیم که مردم هرکجای دنیا در هرجایی که بودند، یک سرود داشته باشند تا قلب و فکرشان به هم نزدیک باشد.

میرکریمی مدیرعامل خانه سینما شد
آتیلا پسیانی، سخنگوی خانه سینما اعلام کرد، هیات‌مدیره خانه سینما با توجه به سوابق سیدرضا میرکریمی به‌اتفاق آرا، ایشان را به‌عنوان مدیرعامل خانه سینما انتخاب کرد. به گزارش تسنیم، وی افزود: این انتخاب پس از بررسی و رایزنی‌های لازم و متقاعد کردن ایشان به پذیرش این مسؤولیت صورت گرفت. رضا میرکریمی در گذشته و بین سال‌های 85 تا 87 نیز مدیرعامل خانه سینما بود و حالا جایگزین محمدمهدی عسگرپور می‌شود.