گروه سیاسی: افشاگری اخیر مایکل لدین، مشاور اسبق امنیت ملی رئیس‌جمهور آمریکا درباره ارتباط سران فتنه 88 با وزیر خارجه آمریکا و توصیه‌های آنها درباره نحوه فشار به جمهوری اسلامی ایران، یک رسوایی بزرگ برای جریان اصلاح‌طلب است. به گزارش «وطن امروز»، لدین مشاور سابق شورای امنیت ملی آمریکا و عضو برجسته مؤسسه «آمریکن اینترپرایز» و دستیار ویژه «دونالد رامسفلد» وزیر اسبق دفاع آمریکا و «دیک چنی» معاون جورج بوش است؛ یک یهودی کارکشته که همکاری‌های امنیتی او با انگلیسی‌ها منشأ بسیاری از آموزش‌های امنیت دفاعی در کالج‌های نظامی آمریکا و انگلیس شده است. او هفته گذشته در واکنش به مواضع سناتور چاک شومر که یکی از مخالفان سرسخت توافق هسته‌ای با ایران است؛ راز یک خیانت بزرگ را برملا کرد. لدین در یادداشتی در نشریه «فوربس» نوشت شومر کانال یک ارتباط میان وزیر خارجه آمریکا (هیلاری کلینتون) و میرحسین موسوی در دوران آشوب‌های پس از انتخابات ریاست جمهوری دهم در سال 88 بوده است. براساس نوشته لدین، پیام هیلاری کلینتون به موسوی که توسط یکی از دوستان شومر در وال‌استریت‌ژورنال منتقل شده بود، بدین شرح است: «سبزها باید بدانند که این سوالات از جانب وزیر خارجه (آمریکا) ارسال شده است. سوالات اینهاست: ما باید چه کاری انجام دهیم؟ چه کاری نباید انجام دهیم؟» پاسخ نامه فتنه به هیلاری کلینتون 8 صفحه بود. لدین درباره آن می‌نویسد: «در این نامه تصویری از ایران با عبارت‌های بسیار خشنی آمده است که این کشور تحت «حکومت استبدادی»، «رژیمی خشن» و «دیکتاتوری» است که با سرکوب مردم و چپاول منابع عمومی ادامه حیات می‌دهد. همچنین در این نامه تأکید شده است: حکومت قابل اصلاح نیست اما نیروهای حامی تغییر در داخل قوی هستند و به‌خوبی هدایت می‌شوند». لدین در مطلب خود می‌نویسد: سبزها به دولت اوباما دقیقاً گزینه‌های واقعی را گفتند؛ یا از رژیم حمایت کنید یا از آزادی حمایت کنید و تغییر دموکراتیک در ایران را تشویق و حمایت کنید. نویسندگان آن نامه به واشنگتن هشدار داده‌اند اگر با تهران به توافق هسته‌ای دست یابد، باید در برابر رویکردهای خارجی و داخلی تهران سکوت کند.
از عروس آذربایجان به عروس آرکانزاس!
 افشاگری لدین به وضوح نشان می‌دهد سران فتنه در آن زمان بشدت نگران توافق ایران و غرب در موضوع هسته‌ای بودند و این توافق را به قیمت حذف خود از معادلات می‌دانستند البته قرینه این نگرانی نیز در همان زمان به وضوح مشاهده شد. به گزارش «وطن امروز»، پس از بیانیه تهران میان ایران، ترکیه و برزیل که در واقع یک توافق ابتدایی بر سر موضوع هسته‌ای ایران بود (این بیانیه قبل از قطعنامه 1929 امضا شد) زهرا رهنورد، همسر میرحسن موسوی با انتشار اطلاعیه‌ای این توافق را بدتر از ترکمنچای و عامل تضییع حقوق مردم دانست! در کنار این واقعیات و اسناد مشهود، بررسی رفتار آمریکا در مذاکرات هسته‌ای با وقوع فتنه 88 نیز موید همین مطلب، یعنی برنامه‌ریزی سران فتنه برای جلوگیری از توافق هسته‌ای و اعمال فشار بیشتر به مردم است.  قطعنامه 1929 که در واقع قطعنامه متضمن تحریم‌های نفتی و بانکی ایران است پس از فتنه 88 علیه ایران اعمال شد. به وضوح ردپای افشاگری لدین را در عوامل پنهانی که باعث تصویب این قطعنامه شد، می‌توان دید.  کیم‌آر هولمز، تحلیلگر ارشد واشنگتن‌تایمز حدود 2 ماه پیش از قطعنامه 1929 در سرمقاله این نشریه نوشت: «تحریم به تنهایی کافی نیست. ما باید دیپلماسی عمومی را به نقض حقوق‌بشر در ایران متمرکز کنیم. جمهوری اسلامی به دلیل وجود اپوزیسیون داخلی دچار نقاط ضعف شده و باید بر این نقطه فشار وارد کرد». روزنامه آلمانی «ولت» نیز چند هفته قبل از تحریم 1929 نوشت: «توان گروه‌های اپوزیسیون ایران برای تغییر رفتار مقامات این کشور کافی نیست. به همین علت است که غرب باید همزمان تهدیدهای چندباره خود در اعمال تحریم‌های سخت علیه ایران را در پیش بگیرد». مایکل اورن، سفیر رژیم صهیونیستی در آمریکا چند روز قبل از تصویب قطعنامه 1929 گفت: «ملت ایران در پی انتخابات ریاست‌جمهوری با برقرار شدن تحریم‌های جدی نیز، رهبران رژیم را مسؤول وضعیت تلقی خواهد کرد نه آمریکا یا اسرائیل را و تحریم‌ها شکاف میان حکومت با ملت ایران را بیشتر می‌کند و رژیم را ضعیف‌تر خواهد کرد». آدام ارلی، سفیر آمریکا در بحرین نیز در گفت‌وگو با برخی مقامات عربی گفت: «کاخ سفید همزمان با انجام مذاکرات ایران و 1+5 نحوه حمایت از «رهبران معارض جدید» در ایران را پیگیری می‌کند». ارلی که قبل از مذاکرات اکتبر 2009 در ژنو سخن می‌گفت، افزود: «اگر مذاکرات ژنو موفقیت‌‌آمیز نباشد و در آن پیشرفتی حاصل نشود، آمریکا قصد دارد همزمان با تشدید تحریم‌ها، اعمال فشار سیاسی علیه تهران را با حمایت «رسمی»، «علنی» و «گسترده» از موسوی و خاتمی وسعت بخشد چرا که هیچ فشاری به دولت ایران بدون تقویت جریان‌های طرفدار غرب در ایران کارساز نیست». وی در بخش پایانی سخنانش می‌گوید: «همین حالا هم این موضوع پنهان نیست که ما از موسوی و خاتمی حمایت می‌کنیم اما علنی شدن این حمایت همزمان با اعمال تحریم‌ها می‌تواند این فایده را داشته باشد که مردم ایران به این نتیجه برسند تنها راه رهایی از تحریم‌ها گرایش به این افراد است». این گزاره‌ها که البته معدود گزاره‌هایی درباره ارتباط مشهود فتنه 88 و تحریم‌هاست در واقع موید همین ارتباطی است که لدین آن را لو داده است البته در ایران نیز پالس‌های همراهی با این تاکتیک ارسال می‌شد و پس از قطعنامه 1929، میرحسین موسوی بیانیه‌ای صادر کرد و در حالی که در نامه مخفیانه به کلینتون، خواستار عدم توافق هسته‌ای با ایران شده بود، نظام جمهوری اسلامی را عامل صدور این قطعنامه‌ها دانست! البته ردپای این افشاگری لدین در همین مذاکرات هسته‌ای هم مشاهده شد به گونه‌ای که تحلیلگران ارشد آمریکا در حمایت از توافق هسته‌ای با دولت روحانی، یکی از اثرات این توافق را تغییر در فضای سیاسی ایران و آزادی عمل مخالفان داخلی جمهوری  اسلامی دانسته‌اند! و البته جان‌کری نیز چندی پیش در شورای روابط خارجی آمریکا با اشاره به انتخابات آتی مجلس شورای اسلامی در ایران‌، گریزی به این ماجرا زد! به هر حال اکنون که برجام تقریبا در مراحل نهایی است، می‌توان یک واقعیت تاسف‌برانگیز را به صورت جدی مطرح کرد. در جریان مذاکرات هسته‌ای، حداقل در حوزه رسانه‌ای مشاهده شد تقریبا عموم رسانه‌های حامی فتنه 88 به بهانه مذاکرات به دنبال «بزک» کردن آمریکا هستند. این رسانه‌ها در پوشش هواداری دولت اقدام به سفیدنمایی آمریکا کرده‌اند و بعضا با تیترها و مواضع سخیف نظیر آبروریزی «مک‌دونالد» سبک مغزی کرده و آرزوهای کاریکاتوری عرضه کردند. با این حال اما نکته اساسی این است که اکنون این واقعیت دیگر غیرقابل انکار شده است که یک جریان سیاسی در ایران به‌طور کامل وابسته به آمریکاست و به‌رغم اراده محکم نظام بر طرد و به انزواکشاندن این جریان، متاسفانه این جریان ادعای حمایت از دولت مستقر را نیز دارد.  این خیانت از آن جهت غیرقابل انکار است که در کنار اسناد حضور وابستگان دولت اصلاحات در آغوش آمریکا و انگلیس همین اخیرا صادق خرازی، سفیر رئیس دولت اصلاحات در پاریس هم اعتراف کرد اصلاح‌طلبان از داخل ایران به بیگانگان اطلاعات می‌دادند! به هر حال آقای روحانی اکنون در مقابل این پرسش افکار عمومی قرار دارد که با این «خائنان» چه خواهد کرد؟ با مجموعه داده‌ها و گزاره‌های مشهود، خیانت جریان اصلاحات یا به عبارت بهتر، جریان فتنه، کاملا مشخص شده است. از سوی دیگر افراد وابسته به جریان فتنه و رسانه‌های حامی فتنه نیز بر نزدیکی فتنه با دولت تاکید می‌کنند. آقای روحانی به نظر می‌رسد باید تدبیری برای این موضوع بیندیشد. آیا واقعا عاملان داخلی تحریم که کاسبی‌های بزرگی نیز با این تحریم‌ها کرده‌اند، دوستان دولت آقای روحانی هستند؟
حسینی: از داخل گرا می‌دادند!
سیدمحمد حسینی، وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی با بیان اینکه افشاگری لدین نشان‌دهنده تبادل نظر و همفکری بیگانگان و اصلاح‌طلبان است، گفت: می‌طلبد اصلاح‌طلبانی که خود را وفادار به نظام می‌دانند، مرزبندی دقیق و شفاف خود را مشخص کنند. سیدمحمد حسینی در گفت‌وگو با تسنیم، درباره افشاگری جدید مایکل لدین مشاور سابق شورای امنیت ملی آمریکا با بیان اینکه در فتنه 88 شعارها و روند کار نیز به‌سمت و سوی براندازی نظام بود، گفت: این افشاگری‌ها نشان می‌دهد ارتباط دائمی میان بیگانگان و عوامل فتنه وجود داشته و دارد و هنوز هم برخی عوامل این ارتباط را دارند؛ همچنین برخی نیروهای افراطی اصلاح‌طلب مانند وزیر، وکیل، خبرنگار و برخی تئوری‌پردازان این جریان هم‌اکنون در اروپا و آمریکا با غربی‌ها همکاری دارند.  عضو هیأت‌مؤسس جبهه یکتا اظهار داشت: افشاگری مایکل لدین نمونه‌ای است که نشان می‌دهد سران فتنه برای فشار وارد کردن به نظام اسلامی و به قدرت رسیدن حاضر شدند به کاخ سفید نامه بنویسند و درخواست کردند فشارها بر جمهوری اسلامی افزایش پیدا کند. بعد از این نامه ما شاهد تحریم‌های گسترده و به‌تعبیر غربی‌ها فلج‌کننده بودیم و این موضوع بیانگر خیانت بزرگی است که در حق ملت ایران شد، یعنی با گِرایی که از داخل کشور به بیگانگان داده می‌شد این فشارها بر مردم وارد آمد و ظالمانه‌ترین تحریم‌ها انجام شد و کاملاً نشان می‌دهد کسانی که این شعارها را مطرح می‌کنند، چقدر دلسوز مردم هستند. استاد دانشگاه تهران تأکید کرد: این نگرانی وجود دارد که اصلاح‌طلبان بویژه نیروهای افراطی این جریان در آینده از حمایت رسانه‌ای و فشارهای خارجی برای تأثیرگذاری در مسائل داخلی کشور بهره بگیرند و حالا که نتوانستند به هدف براندازی نظام برسند، در حاکمیت قدرت بیشتری را به دست بگیرند و در مجلس دهم نقش‌آفرین باشند و اهداف خود را دنبال کنند.

مهدی جابری: ساخت و سازهای غیراصولی و نبود سیاست مشخص برای نوسازی بافت‌های فرسوده تهران، راه را برای هرگونه تصور و گمانه‌زنی درباره خسارت‌ها و تلفات زلزله احتمالی تهران باز گذاشته است اما عدد پایه برای این محاسبات و تصورات، 700 هزار نفر است یعنی این رقمی است که کارشناسان داخلی و خارجی درباره آن به توافق رسیده‌اند.
به گزارش «وطن امروز»، 185سال قبل بود که تهران و حوالی آن با زلزله‌ 7 ریشتری لرزید. در آن زلزله براساس آماری که مورد تایید نیست، 80 تا 90 درصد مردم شمیرانات کشته شدند و مطابق نوشته‌های باقیمانده از آن دوران، حتی یک خانه در شهر تهران یافت نمی‌شد که از آسیب آن زلزله در امان مانده باشد. البته تعداد کشته‌هایی که از آن زلزله اعلام شده است، بسیار بیشتر از جمعیت شمیرانات در آن زمان بود!
متوسط وقوع زلزله در تهران و اطراف آن، هر 150 سال یکبار است، به عبارتی تهران از 35 سال قبل تا امروز به انتظار زلزله‌ای دیگر نشسته‌ است اما ساکنان این شهر و مدیران ملی و محلی‌اش توجهی به این موضوع ندارند و فرصتی که در تاخیر زلزله تهران حاصل شده است را نه‌تنها غنیمت نمی‌دانند بلکه آن را سال به سال و به راحتی از دست می‌دهند.
در چند دهه گذشته هرچند برخی قوانین در حوزه معماری و شهرسازی تهران مصوب و رعایت شده است اما در کنار آن و به موازات آن، اتفاقات دیگری رخ می‌دهد که جای تعجب دارد، از جمله این اتفاقات می‌توان به گسترش برج‌سازی در کوچه‌های 5 متری اشاره کرد. فروش و اعطای تراکم به دور از بررسی‌های کارشناسی نیز از همین جمله است. به اینها باید معضل بافت فرسوده تهران را هم افزود، معضلی که هرازگاهی رسانه‌ای می‌شود اما موجش خیلی زود می‌خوابد. حقیقت تلخ این است که یک‌پنجم پلاک‌های ثبتی تهران فرسوده است و اگر زلزله‌ای رخ دهد، فاتحه تمام آنها خوانده است. طبق اعلام مقامات وزارت راه‌وشهرسازی، 200 هزار پلاک ثبتی در تهران در معرض تخریب قرار دارد. از آنجا که بافت‌های فرسوده دارای جمعیت بیشتری در مقایسه با مناطق و محلات دیگر هستند، اگر در هر خانه فرسوده به طور متوسط 5 نفر ساکن باشند، می‌توان پیش‌بینی کرد با وقوع یک زلزله قدرتمند در تهران، یک میلیون نفر بدون کوچک‌ترین مقاومتی و در همان چند ثانیه اول کشته خواهند شد.
مستندات مشخصی درباره میزان رعایت قوانین شهرسازی و نظام مهندسی ساختمان در ساخت و سازهای تهران وجود ندارد که بتوان درباره خسارت‌‌های زلزله احتمالی پایتخت و اطراف آن با دقت و اطمینان اظهارنظر کرد اما تخریب و فروریختن ناگهانی خانه‌هایی که تازه‌ساخت هستند، نشان می‌دهد نمی‌توان به رعایت کامل قوانین حتی در بافت‌های نوساز امید داشت بنابراین می‌توان درباره خسارت‌های زلزله‌ای که در راه است هر حدس و گمانی را مطرح کرد اما عدد پایه برای این محاسبات و تصورات، 700 هزار نفر است یعنی این رقمی است که کارشناسان داخلی و خارجی درباره آن به توافق رسیده‌اند.
«علی بیت‌اللهی»، مدیر بخش زلزله‌شناسی و خطرپذیری مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی می‌گوید: چنانچه زلزله‌ای با قدرت 7 ریشتر پایتخت یا حوالی آن را بلرزاند، احتمالا یک‌میلیون نفر کشته و مصدوم می‌شوند. وی می‌افزاید: یک‌پنجم پلاک‌های ثبت شده در پایتخت، فرسوده هستند. به عبارتی حدود 200 هزار پلاک در خطر تخریب قرار دارند که حتی بدون زلزله هم خراب می‌شوند! همچنین مجوزهایی برای ساخت منازل مسکونی روی گسل‌ها صادر می‌شود و حتی اگر روی این گسل‌ها ساختمان‌های قوی و محکم هم ساخته شود، با وقوع زلزله فروخواهند ریخت.
بیت‌اللهی ادامه می‌دهد: برخی اقدامات و مجوزها جای تعجب دارد. یعنی ما نه‌تنها برای کاهش ریسک و خطر کاری نمی‌کنیم بلکه مجوزهایی می‌دهیم که ریسک را کاملا بالا می‌بریم! به طور مثال در کوچه‌ها و معابر باریک 5 متری، مجوز ساخت برج صادر می‌شود و این موضوع هنگام زلزله باعث افزایش خطر و آسیب خواهد شد.
با توجه به این وضعیت می‌توان نتیجه گرفت با وقوع زلزله، صدها هزار ساختمان در تهران تخریب خواهد شد. از جمله مراحل مهم و حساس پس از زلزله، آواربرداری است. عملیات آواربرداری باید آنقدر اصولی و حرفه‌ای باشد که نه‌تنها آمار تلفات را افزایش ندهد بلکه در کمترین زمان و با سرعت مطلوب افرادی را که فاصله‌ای با مرگ ندارند نجات دهد.
دکتر «بهروز مقدسی»، عضو گروه امدادگران بین‌المللی بدون مرز اما اظهاراتی دارد که چندان امیدبخش نیست: تعداد کسانی که واقعا آواربرداری بلد هستند در کل کشور به هزار نفر نمی‌رسد. یعنی ما 200 تیم 5 نفره برای آواربرداری داریم. ما این را طور دیگری با یک گروه ژاپنی محاسبه کردیم. منطقه 19 تهران را بررسی کردیم که اگر دچار حادثه جدی شود و ما تیم‌های آواربردار خوبی داشته باشیم، گفتند 365 تیم آواربردار کاملا مجهز نیاز دارید تا بتوانید 365 روزه اینجا را پاکسازی کنید. یعنی یک سال طول می‌کشد که منطقه 19 پاکسازی شود!
  زلزله را باور کنیم
مقابله با زلزله‌ای که قرار است صدها هزار نفر را به کام مرگ بکشاند، کار پیچیده‌ای است. البته با توجه به تاخیر 35 ساله در وقوع زلزله‌ای که به طور میانگین هر 150 سال یکبار در تهران رخ داده است، ما فرصت زیادی را برای مقابله و رویارویی با این حادثه بزرگ از دست داده‌ایم و شاید بعدها به خاطر هر روز از این فرصت بر باد رفته و حتی برای هر ساعت و دقیقه‌اش حسرت و تاسف بخوریم.
به نظر می‌رسد مهم‌ترین مشکل ما با موضوع زلزله، باور نکردن آن باشد یعنی ما هنوز به این باور نرسیده‌ایم که زلزله‌ای خواهد آمد. ما حتی نمی‌خواهیم تصور کنیم نام ما نیز جزو آمار کشته‌ها و تلفات زلزله ثبت می‌شود. ما تمایل نداریم از کوتاهی‌ها، خسارت‌ها و حقیقت‌های تلخی که در حوادث و بحران‌هایی مثل توفان و سیلاب رخ می‌دهد درس بگیریم و متوجه شویم که وقتی مدیران مدیریت بحران در سطح ملی و محلی نمی‌توانند نسخه‌ای کارآمد برای ما بپیچند، چگونه می‌خواهند در حادثه‌ای بزرگ و تاریخی مانند زلزله به کمک ما بیایند!
ما چاره‌ای نداریم جز اینکه باور کنیم زلزله‌ای در راه است که حتی ساختمان رسانه‌های ما را خراب می‌کند، به ساختمان‌های مدیریت بحران آسیب می‌زند، مدیران و مسؤولان نهادهای امدادرسان را به کام مرگ می‌کشاند و دست‌کم 7 برابر جمعیتی که معمولا در ورزشگاه بزرگ آزادی به جشن و تشویق مشغولند، بی‌هیچ فرصتی برای فریاد زدن یا حرکت کردن کشته می‌شوند و تمام شهر عزادارِ چند ثانیه لرزش خواهد شد.
  زلزله‌ای با هیأت بلندپایه!
زلزله احتمالی تهران گسترده‌تر و پیچیده‌تر از آن است که شهروندان و نیز مدیران ملی و محلی تصور می‌کنند، چراکه زلزله به همراه یک هیات بلندپایه راهی تهران خواهد شد که برخی از آنها عبارتند از: سیل، آتشفشان، انفجارهای مهیب و آتش‌سوزی‌های بزرگ.
در این باره باید به هشدار «احمد صادقی»، رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران اشاره کرد: چاره‌ای نداریم جز اینکه برای حوادث ثانوی زلزله مانند سیل‌های مهیب بعد از زلزله و آتش‌سوزی‌های بسیار بزرگ فکری کنیم و بر این اساس باید زلزله تهران را کنار بگذاریم یعنی به صورت ویژه به آن بپردازیم، زیرا پاسخگویی و مدیریت زلزله تهران در حد توان وزارت کشور و دولت نیست.
بنابراین باید گفت اگر تعداد زیادی از شهروندان بتوانند خود را از خطرهای لرزش زلزله نجات دهند، در مرحله بعد گرفتار سیل، آتش‌سوزی و انفجار خواهند شد. درباره سیل و سیلاب که البته می‌توان عمق فاجعه را حدس زد، چراکه نوع مواجهه مدیران مرتبط با مدیریت بحران در حادثه سیلاب اخیر، آب پاکی را روی دست مردم ریخت. حال به این معضل و علامت سوال، آتش‌سوزی و انفجار را هم اضافه کنید و به نتیجه برسید.
«آبرالیان»، زمین‌شناس مطرح ایرانی 64 سال قبل روزهای سخت و تلخی را برای تهران پیش‌بینی کرده و در سال 1330 شمسی گفته است: احتمال می‌رود روزی زلزله شدیدی در تهران رخ دهد و این شهر زیبا و ساختمان‌های باشکوه و عظیم به خرابه‌ای مبدل شود. بسیاری از بناها روی اهالی می‌ریزد و تلفات بیشماری وارد خواهد شد، البته ممکن است این حادثه پس از چند سال، بلکه پس از قرنی اتفاق نیفتد و خود ما ناظر این خرابی نباشیم.

دکتر حمیدرضا اسماعیلی*: بخش دوم: در نوشته «گذار به دوران نومحافظه‌کاری» بیان شد از سال 92 و در نتیجه انتخابات آن سال، ایدئولوژی نومحافظه‌کاری بر دولت و کشور حاکم شد. در این نوشتار تلاش می‌کنیم مهم‌ترین ویژگی‌های این ایدئولوژی در ابعاد مختلف را بیان کنیم.
همانطور که خاستگاه محافظه‌کاری در طبقات اعیان و اشراف جامعه بود، خاستگاه نومحافظه‌کاری هم به طبقات بالا و مسلط تعلق دارد؛ گروهی که می‌توان آنها را طبقه ممتاز پدیدآمده پس از انقلاب دانست. طبقه ممتازی که به الیگارشی اصلی حاکمیت تبدیل شده و اصل قدرت اقتصادی و سیاسی را در طول چندین دهه گذشته در دست داشته‌اند.
مشخصه محافظه‌کاری از نوع قدیم و جدیدش اتکا بر شعار «اعتدالگرایی» بوده است. اگر در جوامع مختلف، چپ‌ها شعار «عدالت» سر دادند و لیبرال‌ها به شعار «آزادی» متکی بودند، ذات محافظه‌کاری با افراطی معرفی کردن هر دو جریان، شعار «اعتدال» را برگزیده است. اگر به تاریخ پس از مشروطه نیز مراجعه کنیم، معلوم می‌شود در همین یک سده گذشته نیز، طبقه اعیان و اشراف با به راه انداختن شعار اعتدال، خود را «نیروهای سیاسی اعتدالی ایران» نامیده‌اند و گروه‌های رقیب و مخالف خود را محافظه‌کار و ارتجاعی خوانده‌اند.
علت این است که ذات محافظه‌کاری با تغییرات ساختاری مخالف است و تا جای ممکن تلاش دارد وضع موجود را حفظ کند اما کدام «وضع موجود»؟ همان وضعیتی که بقای قدرت اقتصادی و سیاسی آنان را در پی دارد و به این دلیل ایشان خود را نگهبان حفظ آن ساختار تلقی می‌کنند. لذا هرگونه تغییر و تحولی را خلاف منافع طبقه برتر و الیگارشیک می‌دانند و تا جای ممکن مقابل آن می‌ایستند اما چون جوامع بشری در چند دهه گذشته تحولات سریعی داشته‌اند، محافظه‌کاران هم دانسته‌اند دیگر نمی‌توانند مانند شرایط پیشین شبکه و تسلط ایدئولوژیک خود را حفظ کنند. آنها برای اینکه رهبری تحولات و دگرگونی‌ها به دست گروه‌های رقیب نیفتد، در نقاط عطف تاریخی تلاش کرده‌اند چرخش‌های نرم ایدئولوژیک انجام دهند تا بدین وسیله از دگرگونی‌های ساختاری که موجب بر هم خوردن «نظم الیگارشیک» است جلوگیری کنند. ان‌شاءالله در نوشته دیگری درباره نظم الیگارشیک و ماهیت الیگارشیک حکومت‌ها سخن خواهیم گفت اما باید به این توجه کنیم که نومحافظه‌کاری و اسلافش بیش از هر ایدئولوژی دیگری بر ماهیت الیگارشیک نظام‌های سیاسی تاکید دارند و بر الیتیسیته بودن قدرت و کنترل شدید توده، پای می‌فشرند.
نومحافظه‌کاری اساسا نگاهی توده‌ستیز به قدرت، سیاست و حکومت دارد. نومحافظه‌کاری سیاست را تنها عرصه خواص و گروه‌های برگزیده (الیت) می‌داند. این برگزیدگان یا خود به طبقه اشراف، اعیان و ممتاز تعلق دارند یا دیوانسالاران و بروکرات‌هایی هستند که تلاش دارند ضامن بقای اقتدار الیگارشی حاکم باشند بنابراین ذات نومحافظه‌کاری همان‌طور که با اصلاحات (که در ایران متمایل به لیبرالیسم زاده شد) مخالف است، با اصولگرایی نیز در تقابل قرار دارد.
از اینجاست که مشاهده می‌شود نومحافظه‌کاری تلاش دارد به طور رسمی پایان تاریخ انقلاب را اعلام کند. نومحافظه‌کاران می‌خواهند پس از حدود 4 دهه، توده‌ها را به خانه‌های‌شان بازگردانند و با گسترش عقلانیت بروکراتیک جهت حفظ اقتدار و تسلط الیگارشی، توده و جامعه را به زندگی خصوصی و معمولی خویش مشغول کنند. از نگاه آنها انقلاب و ایدئولوژی انقلابی باید به پایان برسد تا ضمانت اقتدارشان تامین شود. در فضای ایدئولوژیک، امکان چرخش طبقه ممتاز بالاست و اصولا ایدئولوژی انقلابی وجود طبقه ممتاز را نمی‌پذیرد و آن را خلاف عدالت و آرمان‌های انقلاب می‌داند بویژه آنکه پیش از انقلاب عموم نیروها در یک سطح و طبقه قرار داشتند. ایدئولوژی نومحافظه‌کاری بشدت با ایدئولوژی انقلابی و اصولگرایانه مخالف و متضاد است و در دوره جدید بیش از اصلاح‌طلبی، اصولگرایان را دشمن خود می‌داند  زیرا نومحافظه‌کاری و اصلاح‌طلبی هر دو نظم بین‌الملل و نظام سلطه مسلط را پذیرفته‌اند و تلاش دارند با طرح واقع‌نگری (رئالیسم) و عقلانیت، انقلاب‌زدایی کنند؛ به این معنا که ایدئولوژی شالوده‌شکن انقلاب اسلامی را به دست تاریخ بسپارند.
نومحافظه‌کاری همان‌طور که به مرزهای تقدیس و وجوب الیگارشی در نظام داخلی کشور رسیده و از احترام و پذیرفتن قواعد آن سخن می‌گوید، همان‌طور خود نیز ضرورت و وجوب الیگارشی در سطح بین‌الملل را پذیرفته، یعنی احترام به نظام سلطه بین‌المللی را تمرین می‌کند. در نگاه نومحافظه‌کاری مقابله با طبقه مسلط در هر دو سطح داخلی و بین‌المللی از ماهیت واحد برخوردار است. به عبارت دیگر معنای مبارزه با طبقه مسلط بین‌المللی، باز کردن مسیر توده‌هاست تا با طبقه مسلط داخلی مبارزه کنند. از این منظر ساختار الیگارشی جهانی یک ساختار به هم پیوسته و وابسته است که وابستگان به آن باید اصل ساختار را حفظ کنند. اگر کسی به الیگارشی داخلی تعلق گرفت، عقل و مصلحت حکم می‌کند دیگر علیه الیگارشی جهانی سخن نگوید لذا نومحافظه‌کاری در سطح داخلی بشدت در پی دستیابی به چند هدف است.
1- جلب احترام عمومی به برگزیدگان و نهادینه‌سازی طبقه ممتاز شکل‌گرفته در 3 دهه اخیر.
2- ایجاد ایدئولوژی واحد برای اعضای این طبقه تا آنها را به یک هویت واحد برساند. در واقع می‌خواهد با آگاه‌سازی وابستگان این طبقه به آنها بفهماند اختلاف‌ها را کنار بگذارند و همگی با رعایت قواعد الیگارشی اقتدار خویش را استمرار بخشند. بر اساس این ایدئولوژی طبقه الیگارشی همگی باید پشت هم قرار گیرند، توزیع قدرت را به طور مناسب انجام دهند و تلاش کنند با رفع شکاف‌های موجود، رقبای اصلی را از میدان خارج کنند.
3- جذب حمایت کامل دیوانسالاران و بروکرات‌ها که آنها را بازوی اصلی خود می‌دانند.
4- تاکید بر الیگارشیک معرفی کردن ماهیت جمهوری اسلامی که به طور مشخص خود را در قالب تئوری «شورای رهبری» به ظهور رساند.
نومحافظه‌کاری چون وابسته به طبقه صاحب قدرت است، ابعاد نظری و انتزاعی کمتری دارد و بیشتر به رئالیسم و پراگماتیسم نزدیک است. از آنجا که مهم‌ترین واقعیت زندگی اجتماعی بشر، قدرت اقتصادی و سیاسی است، میزان و معیار نومحافظه‌کاران هم حفظ منابع قدرتی است که در دست دارند و بیش از هر جریان دیگری به رئالیسم نزدیک هستند. از سوی دیگر چون رئالیسم با معنای بالا متکی بر عمل‌گرایی است، وابستگان به این ایدئولوژی بیش از آنکه در حوزه نظری، فلسفی و علمی فعال باشند، در حوزه اقتصاد و عمل فعال هستند اما چون از منابع مالی خوبی برخوردارند و شعار توسعه را هم فراموش نمی‌کنند، در کنار بروکرات‌ها بخشی از جریان روشنفکری را هم جذب می‌کنند. در اصل این گروه اخیر هستند که برای آنها نظریه‌پردازی می‌کنند. ایدئولوژی محافظه‌کاری و نومحافظه‌کاری به‌رغم لاغر و نازک بودنش، در همیشه‌ تاریخ ایدئولوژی صاحبان قدرت سیاسی و اقتصادی وابسته به طبقه حاکم و ممتاز بوده؛ از این رو از اصالت و ثبات بالایی برخوردار است. آنها همواره نظریه دولت مقتدر و جامعه مطیع و سربه‌راه را مطرح کرده‌اند. در این میان اطاعت و سربه‌زیری جامعه بسیار حیاتی تلقی می‌شود که خود می‌تواند در برخی ادوار زمینه‌های استبداد را فراهم کند. برخلاف 2 جریان رقیب، ایدئولوژی نومحافظه‌کاری نه خود را طالب پیوند با دین و سیاست تعریف می‌کند و نه مخالف آن، بل به دلیل خاصیت عملگرایانه‌اش، نگرش کارکردی به موضوع دارد و این ابزار را هم با نتیجه‌اش می‌سنجد اما در فرآیند سکولاریزه شدن جامعه، خاصیت سکولاریستی روشنی پیدا می‌کند. شاید از مهم‌ترین تفاوت‌های محافظه‌کاری در دوره قدیم و جدید این باشد که در دوره قدیم محافظه‌کاران پیوند دین و سیاست را مصلحت تشخیص می‌دادند، اما در دوره جدید در آن تجدیدنظر کرده‌اند. با وجود این، سیاست‌های نومحافظه‌کاران تفاوت‌های اساسی با روش‌های سکولاریست‌های تجدد‌گرا دارد. اساس نظریه محافظه‌کاری در سیاست عرفی‌سازی حرکت با چراغ خاموش و با تئوری «خودش را بیار، نامش را نیار» است، نومحافظه‌کاری برخلاف مشی تجددگرایانه که تغییر فرهنگی و فکری را ناشی از فعالیت‌ فرهنگی و فکری می‌داند، عموما در گرو تغییر محیط و ساختارها ارزیابی می‌کند. از این جهت به جای اتخاذ مشی ایده‌آلیستی مشی ساختارگرایانه را برمی‌گزیند، لذا برخلاف تجددگرایان سکولار که به طور مبسوط و موکد از نظریه سکولاریستی خود دفاع می‌کنند، نومحافظه‌کاران در پرده‌های ایهام، «غزل سکولاریستی» می‌خوانند.
در سطح بین‌الملل هم بی‌دلیل نیست که ژاپن را الگوی توسعه موردنظر خود معرفی می‌کند زیرا در ژاپن پس از جنگ بین‌المللی دوم نوعی از نومحافظه‌کاری پدید آمد. بازسازی نظام سلطنتی ژاپن در عین محدودسازی  آن و محدود شدن نیروی نظامی در این کشور (هرچند به اجبار بیگانه رخ داده باشد) از جمله این موارد است.
ایدئولوژی نومحافظه‌کاری با تعدیل ایدئولوژی انقلاب همانطور که پذیرش نظام بین‌الملل را اصل خود قرار می‌دهد، به این می‌اندیشد که اگر بنا باشد مبارزه با رژیم جعلی و نامشروع صهیونیستی، به معنای مقابله با نظام بین‌الملل تفسیر شود، باید در آن تجدیدنظر کرد لذا به جد معتقد است باید مساله فلسطین را از کانون سیاست خارجی جمهوری اسلامی خارج کرد و در تدوین دوباره آن، منافع کاملا عینی و ملموس را – که الیگارشی بیش از دیگران صاحب آن است – در محور قرار داد.
بیان ایدئولوژی نومحافظه‌کاری نیاز به بسط بیشتری دارد که ان‌شاءالله ابعاد داخلی و خارجی آن را شرح بیشتری خواهیم داد.
ادامه دارد...
*نویسنده و پژوهشگر

احمد الاسیر، روحانی تندروی لبنانی، روز شنبه در جریان عملیات نیروهای امنیتی در جنوب این کشور بازداشت شد. این خبر می‌تواند بار دیگر اوضاع سیاسی لبنان را متشنج کند و خشونت را به خیابان‌های این کشور بازگرداند. گفته می‌شود وی که از مخالفان سرسخت حزب‌الله لبنان و از حامیان گروه‌های تروریست سوری است، سال گذشته در پی درگیری شدیدی که میان هوادارانش و ارتش لبنان روی داد و در پی آن 18 نظامی ارتش و 11 فرد مسلح کشته شدند، از لبنان گریخته بود.

عبدالباری عطوان*: سخنان ژنرال ریموند اودیرنو، رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا که چند روز پیش بازنشسته شد و گفت تجزیه عراق تنها راه‌حل موجود برای حل مشکلات این کشور است، تصادفی و ناشی از لغزش زبان نبوده است، بلکه این سخنان در حقیقت بازتاب راهبرد آمریکا در منطقه است که به سرعت در خاورمیانه در حال اجراست. این راهبرد از عراق شروع شده، به سوریه رسیده و در یمن نیز در حال اجراست و بعید نیست این راهبرد بزودی در عربستان نیز پس از پایان یافتن نقش این کشور در یمن و سوریه به اجرا در آید. بولنت آرینچ، معاون نخست‌وزیر ترکیه نیز 2 ماه پیش از چنین طرحی سخن گفت و پیش‌بینی کرد سوریه به 8 یا 9 کشور کوچک، مصر به 2 کشور، عراق به 3 کشور، سودان به 4 کشور، لیبی به 5 امارت یا بیشتر تجزیه شود اما او برای جلوگیری از خشمگین کردن مقام‌های عربستان و همچنین برای حفظ ائتلاف آنکارا با ریاض در حال حاضر، سخنی از عربستان به زبان نیاورد. وی افزود که آمریکا تا دهه‌های 20 و 30 قرن گذشته مخالف تجزیه کشورها بود و ترجیح می‌داد، کشورهای مختلف همانند خود این کشور به صورت فدرال اداره شوند، اما اکنون بیشتر به سمت سیاست‌های انگلیس در ابتدای قرن بیستم یعنی تجزیه کشورها و تشکیل کشورهای کوچک ضعیف در هر منطقه‌ای که یک چاه نفت پیدا می‌شود، متمایل شده است. عراق در قرن گذشته یک کشور قدرتمند با هویت عربی - اسلامی بود و در این کشور مذاهب و قومیت‌های مختلف کنار هم زندگی می‌کردند، عراق در مقابل همه گونه طرح‌های تجزیه و تکه‌تکه شدن مقاومت کرد، اما پس از آن طرف‌های غربی دام کویت را برای آن چیدند و پس از آن به این بهانه اقدام به تحریم و محاصره عراق کردند، بازارها را پر از نفت خود کردند تا اینکه نفت به قیمت حدود 10 دلار رسید و پس از آن اقدام به اشغال این کشور و پاشیدن بذر چنددستگی در آن کردند و اکنون به بهانه اینکه گروه‌های مختلف عراقی توان همزیستی با هم را ندارند، طرح تجزیه این کشور به 3 کشور یعنی کردها، شیعیان و اهل سنت را مطرح می‌کنند و می‌گویند که بهترین راه‌حل تجزیه کشور و دور کردن این گروه‌ها از هم است. این سناریو در سوریه نیز در حال پیشبرد است، این کشور ویران شده و در این شرایط نه نظام سوریه می‌تواند جنگ را به نفع خود یکسره کند و نه مخالفان دولت و دیگر گروه‌هایی که از 4 سال پیش با حمایت‌های مالی و تسلیحاتی خارجی تاکنون در این کشور با نظام حاکم می‌جنگند و در این میان ائتلاف ضد داعش متشکل از 60 کشور نیز با وجود اینکه طی یک سال گذشته بیش از 5 هزار حمله هوایی به پایگاه‌ها و مقرهای این گروه تروریستی داشته، نتوانسته داعش را نابود کند. اودیرنو در پیشنهاد خود برای تجزیه عراق نگفت که داعش در این میان چه جایگاهی خواهد داشت، زیرا این گروهک در حال حاضر مساحت زیادی از خاک سوریه و عراق را در اشغال خود دارد، اما بعید نیست آمریکا، داعش را به رسمیت بشناسد، زیرا این کشور قبلا طالبان را در افغانستان به رسمیت شناخته و به متحدان خود در منطقه یعنی پاکستان، عربستان و امارات اشاره کرده، آن را به رسمیت بشناسند. متاسفانه برخی حکومت‌های عربی منطقه نیز از طرح تجزیه کشورهای خاورمیانه حمایت می‌کنند و این در حالی است که گروه‌های مختلف این کشورها که آنها قصد تجزیه آن را دارند، سالیان دراز با خوبی و خوشی کنار هم زندگی کرده‌اند.
*تحلیلگر برجسته مسائل منطقه‌ای
 

گروه سیاسی: یکی از مجازات‌های مهدی هاشمی در بخشی از پرونده مفتوح وی، درباره اتهام رشوه‌خواری بوده است. به گزارش «وطن امروز»، براساس اظهارات حجت‌الاسلام غلامحسین محسنی‌اژه‌ای دادگاه با مجرم دانستن مهدی هاشمی درباره اتهام رشوه‌خواری، وی را به 10 سال زندان محکوم کرده است. البته مهدی هاشمی به خاطر اختلاس نیز به 10 سال حبس محکوم شده است. با این حال اما مهم‌ترین پرونده مربوط به مهدی هاشمی که از مدت‌ها پیش مطرح شده بود و حتی در برهه‌های حساس سیاسی نیز اشاره به آن، هزینه‌های فراوانی به کشور تحمیل کرد، همین ماجرای رشوه‌خواری او بویژه در پرونده استات‌اویل بوده است.
حتی از سال‌ها قبل از دادگاهی شدن مهدی هاشمی، موضوع ارتباط مهدی هاشمی در پرونده استات‌اویل و اتهام رشوه‌خواری در این پروژه نفتی درباره وی مطرح بوده است. با این حال اما با آغاز دادگاه وی، انتظار عمومی برای تعیین تکلیف وضعیت مهدی هاشمی درباره این ماجرای نفتی به پایان رسید و او در این باره مجرم شناخته شد. «وطن امروز» پیش از این گزارشات مفصلی درباره حرف و حدیث‌های موجود پیرامون نقش مهدی هاشمی در پرونده فساد استات‌اویل منتشر کرد با این حال اما در کنار اثبات رشوه‌خواری مهدی هاشمی در پرونده استات‌اویل، آنچه به صورت رسمی و موثق موجود است اظهارات مدیران شرکت استات‌اویل است که درباره نحوه پرداخت رشوه توضیحاتی ارائه کرده‌اند.  استات‌اویل سومین شرکت بزرگ نفتی اروپاست. این شرکت نروژی در دوران دولت اصلاحات و زمان مدیریت بیژن زنگنه وارد بازار نفت ایران شد! استات‌اویل در پارس جنوبی (فازهای 6، 7 و 8 )مشغول فعالیت شد. آنگونه که علیزاده‌طباطبایی، وکیل مهدی هاشمی گفته است، بیژن زنگنه قرارداد استات‌اویل را یکی از افتخارات دوران مدیریت خود در نفت دانسته است. با این حال اما در سال 2004 رسانه‌های نروژی از فساد استات‌اویل در قراردادهای نفتی با ایران خبر دادند.  براساس گزارش این رسانه‌ها که البته در سایر رسانه‌های اروپایی نیز منعکس شد، استات‌اویل یک مسیر سالم و قانونی را برای حضور در بازار نفت و گاز ایران طی نکرده بود. این افشاگری به قیمت استعفای تعدادی از مدیران این شرکت بویژه رئیس هیات مدیره استات‌اویل انجامید. ریچارد هابرد، رئیس هیات مدیره استات‌اویل در متن استعفانامه خود توضیح داد که سال 2001 به این نتیجه رسیدند که برای ورود به بازار پارس جنوبی باید از طریق یک کانال واسطه که بسیار پرنفوذ نیز هست، اقدام کنند. او از «جونیور» که یک آقازاده بانفوذ در ایران بود نام برد و گفت از طریق گفت‌وگو با شریک جونیور (عباس یزدان‌پناه) آنها توانستند وارد بازار پارس جنوبی شوند. اما برای این ورود آنها 15 میلیون دلار رشوه دادند! هابرد در بخشی از استعفانامه خود نوشت که جونیور عضو یک خانواده بانفوذ ایرانی و مشاور بیژن زنگنه، وزیر نفت آن زمان بوده است. وی حتی مدعی شد پس از برخی دیدارها، برای سنجش میزان نفوذ جونیور، قرار شد پاسخ نتیجه جلسات از طریق وزیر نفت ارسال شود که همین اقدام نیز صورت گرفت! به هر حال استات‌اویل هم در ایران و هم در نروژ به‌عنوان یک فساد تثبیت شد. با این حال سوال کلیدی اینجاست که آیا در پرونده استات‌اویل، تنها مهدی هاشمی متهم بوده است؟ آیا می‌توان این پرونده بزرگ را تنها با مجازات مهدی هاشمی و نیز نام بردن از یک ایرانی مقیم انگلیس به نام عباس یزدان‌پناه مختومه کرد؟ آیا با توجه به اینکه طی سال‌های اخیر و با حضور آیت‌الله آملی‌لاریجانی روند محاکمه و مجازات دانه‌درشت‌ها و گردن‌کلفت‌ها تسریع شده، نباید مطالبه  اجرای عدالت درباره سایر متهمان مربوط به استات‌اویل را مطرح کرد؟ در استات‌اویل قطعا غیر از مهدی هاشمی، افراد دیگری در ورود غیرقانونی این شرکت نروژی به بازار انرژی ایران دخیل بوده‌اند. قطعا یک کانال فاسد برای حضور شرکت‌های خارجی در بازار نفت و گاز ایران ایجاد شده بود. سوءمدیریت نفتی در دولت اصلاحات البته تنها به پرونده استات‌اویل محدود نیست. ابرفساد کرسنت، یک فاجعه تاریخی برای ملت ایران خواهد بود. رقم خسارتی که در کرسنت برای کشور به بار آمده، یک رقم فساد وحشتناک است. آنگونه که وزرای دولت روحانی گفته‌اند؛  ایران 18 میلیارد دلار تنها برای خسارت کرسنت باید بپردازد! البته این جدای از خسارت‌های زمان اجرای پروژه و البته خسارت هنگفتی است که در صورت محکوم شدن ایران به تداوم قرارداد با این شرکت اماراتی، بر گرده مردم تحمیل می‌شود!   البته با توجه به فشار دولت برای عدم افشاگری درباره کرسنت، «وطن امروز» از بیان برخی جزئیات این پرونده فساد معذور است اما بدون تردید بزرگ‌ترین فساد طی 40 سال اخیر در ایران است. نکته قابل تامل اینکه این فساد بزرگ نیز در دوران موسوم به اصلاحات و در زمان مدیریت بیژن زنگنه انجام شده است! البته نام برخی مدیران ارشد وزارت نفت در همین دولت فعلی نیز در این پرونده مطرح است!  به نظر می‌رسد با توجه به رویکرد عادلانه و مردمی دستگاه قضایی در محاکمه قاطعانه دانه‌درشت‌ها و نیز محاکمه مسؤولان و مقامات دولتی همچنین با اثبات فساد استات‌اویل، شرایط برای محاکمه دیگر افراد دخیل در این پرونده‌ها بویژه بازخواست شدن مدیریت مجموعه‌ای که چنین فسادهایی در آن صورت می‌گیرد، کاملا فراهم است. این البته پس از اقدام مسؤولانه سایر نهادها و قوای مسؤول در این‌باره است.

رئیس اتحادیه مشاوران املاک با بیان اینکه بورس مسکن یک طرح «من‌درآوردی» است، گفت: بورس می‌تواند نخود و لوبیا عرضه کند، اما نمی‌تواند نخود و لوبیا فروشی در بورس ایجاد کند، چون این کار بنکدار است.  حسام عقبایی در گفت‌وگو با تسنیم، اظهار کرد: اگر بورس مسکن موجبات شفافیت، رونق، پیشگیری از سوداگری و رانت‌خواری، توازن عرضه و تقاضا، جامه عمل بخشیدن به دغدغه‌های رهبر معظم انقلاب در رابطه با تامین مسکن دهک‌های ضعیف جامعه و پیشگیری از دلالی‌های مضاعف را فراهم کند، موافقیم. یعنی هر طرحی که خروجی آن موارد یاد شده باشد، به هر اسمی با آن موافق هستیم.  وی در عین حال تصریح کرد: اما با هر طرحی به هر نامی که این خروجی‌ها را نداشته و به دنبال منافع یک جریان یا نهاد باشد، مخالفیم.  اسم آن می‌خواهد بورس مسکن باشد یا لیزینگ. نام مهم نیست، بلکه محتوا مهم است. وی با تاکید بر اینکه طرحی که آقایان در حوزه بورس مسکن داده‌اند تامین‌کننده نیازهای این بخش نیست، اظهار کرد: در هیچ کجای دنیا چیزی به نام بورس مسکن وجود ندارد، این طرحی است که آقایان از خودشان درآورده‌اند‌ و من‌درآوردی است.  رئیس اتحادیه مشاوران املاک یادآور شد: در خیلی از کشورهای پیشرفته چیزی تحت عنوان بورس مسکن وجود ندارد، در آمریکا Real State کار خرید و فروش ملک را انجام می‌دهد و 6 درصد هم کمیسیون می‌گیرد.  وی ادامه داد: در هر جایی از دنیا، در خیابان و کوچه‌ای در یک مجتمع قیمت آپارتمان واحد غربی با واحد شرقی  متفاوت است.  به‌عنوان مثال یک واحد ممکن است پارکینگ‌، امکانات رفاهی بیشتر و. . .  داشته باشد و به همین دلیل قیمت 2 آپارتمان در یک منطقه متفاوت است. وی ادامه داد: بنابراین ایجاد یک بورس برای کالای غیرهمگن کار بسیاربسیار سنگینی است و نیاز یک برنامه‌ریزی بسیار بسیار دقیق دارد. وی در ادامه به ایرادات محتوایی بورس مسکن اشاره کرد و افزود: آقایان گفته‌اند می‌خواهیم با بورس مسکن از فروش یک خانه به چند نفر جلوگیری کنیم. به آنها گفتیم که این کار را سال 1387 با راه‌اندازی سامانه املاک و مستغلات انجام داده‌ایم.  در این سامانه ملی آمده است که اگر کد رهگیری برای معامله‌ای ثبت شود امکان خرید یک خانه به 2 نفر و بیشتر مهیا نیست، این کار جدیدی نیست.  فرض کنیم این کار را انجام نمی‌دادیم، ساماندهی بازار مسکن که  وظیفه بورس نیست، بلکه متولی آن براساس قانون اتحادیه مشاوران املاک است و در این بحث اول موضوع بورس منتفی است. وی با یادآوری اینکه آقایان گفتند بورس مسکن  را راه‌اندازی ‌می‌کنیم تا اموال مازاد بانک‌ها، ستاد اجرایی امام خمینی‌(ره)، بنیاد مستضعفان و...  را در فاز اول بفروشیم، بیان کرد: مگر دولت و مجلس نگفته‌اند بانک‌ها بنگاه‌داری نکنند.  شما می‌خواهید بورس را بنگاه‌دار کنید؟ رئیس اتحادیه مشاوران املاک تاکید کرد: اینکه اموال مثلا بنیاد را بفروشید می‌شود بورس مسکن، این دلالی است و در قبال آن کارمزد دریافت می‌شود.
 

گروه اجتماعی: از روز پنجشنبه تا آخرین لحظه تنظیم این گزارش، روستای جوادآباد در جنوب شرق تهران و هم‌مرز با استان سمنان بیش از 18 بار لرزیده است، لرزش‌هایی با قدرت‌ها و ریشتر‌های گوناگون که بیشترین آنها 1/4 ریشتر قدرت داشته است و آنطور که خبرگزاری‌ها و رسانه‌ها به نقل از مدیران مسؤول گزارش کرده‌اند، این زلزله از نظر تعداد پس‌لرزه‌ها به نسبت زلزله‌های گذشته در منطقه رکورد زده است. هر چند به لطف و عنایت الهی این زلزله و پس‌لرزه‌های متعدد پس از آن هیچگونه خسارتی نداشته است اما کارشناسان بر این باورند اگر همین زلزله با همین قدرت در مرکز پایتخت و در گستره گسل‌های تهران اتفاق افتاده بود، بی‌شک خسارات زیادی هم از نظر جانی و هم از نظر مالی در پی داشت.
با این وجود و تاکیدات چند باره مبنی بر خطر زلزله احتمالی تهران با قدرت زیاد، آیا سازمان‌ها، نهادها، دستگاه‌ها و حتی خود مردم، آماده این زلزله هستند؟ هرچند زمین‌لرزه‌های یک تا ۲ ریشتری در طول ماه گسل‌های شمال و جنوب تهران را می‌لرزاند اما وقوع ۱۸ زمین لرزه آن هم تنها در یک شهر کوچک جنوب تهران در کمتر از ۲۴ ساعت کمی قابل تامل است. این موضوع نه شوخی است، نه طنز و نه یک گزارش معمول رسانه‌ای، خبر آنقدر جدی است که بسیاری از کارشناسان، زمین‌شناسان، اساتید دانشگاه و حتی خود مدیران نسبت به زلزله قطعی تهران تاکید داشته، دارند، هشدار داده‌اند و می‌دهند که در صورت بروز زلزله‌ای در تهران به بزرگی
5/7 ریشتر، این شهر رکوردار تعداد کشته‌ها و زخمی‌ها خواهد بود!
این در حالی است که  تجربه سال‌های گذشته نشان می‌دهد موج‌های خبری و جریان‌سازی‌ها مربوط به آمادگی سازمانی و مردمی برای مواجهه با زلزله احتمالی تهران تنها در 2 حالت در جامعه به وجود می‌آید و نقل محافل و رسانه‌ها می‌شود و البته پس از مدتی از میزان رنگ و لعاب آن کاسته شده و دیگر هیچ خبری از موضوعات مرتبط با زلزله در جامعه وجود نخواهد داشت.
در وهله اول، اگر یکی از مناطق شمالی، جنوبی، شرقی و غربی پایتخت و هم‌مرز آن بلرزد سیستم‌های هشداردهنده به سرعت فعال می‌شود، همه از خطر زلزله سخن می‌گویند و به سرعت افکار عمومی جامعه درگیر موضوع می‌شود. در حالت دوم هم اگر کارشناسی، مدیری، مسؤولی یا هر کس که به طور مستقیم با زلزله  تهران و پیامد‌های آن سروکار دارد، در اظهارنظری درباره خطر وقوع زلزله بزرگ در تهران هشداری را به زبان آورد باز هم برای مدتی ابتدا جریان رسانه‌ای و در ادامه افکار عمومی جامعه درگیر این موضوع و خطرات زلزله احتمالی می‌شود. نکته قابل توجه اینجاست که پس از مدتی تمام این جریانات و حساسیت‌ها در جامعه کمتر شده و خبرهای مربوط به زلزله و برنامه‌های هشدارگونه به مردم در هیاهوی خبرهای دیگر گم می‌شود و در حقیقت رنگ و بوی دیگری به خود می‌گیرد!
لرزش تهران سالی 700 بار
تهران سالانه ۷۰۰ بار می‌لرزد. مهدی زارع، عضو هیات علمی انجمن مخاطره‌شناسی ایران با اعلام این آمار به «مهر» گفته است: براساس آمار لرزه‌خیزی و تاریخی موجود، در شعاع ۱۰۰ کیلومتری به مرکزیت تهران باید هر ۲۰۰ سال یکبار منتظر زمین لرزه
۷ ریشتری، هر ۲۰سال یکبار۶، هر ۲سال یکبار ۵ و هر 6 ماه یکبار ۴ ریشتری باشیم.
وقوع دوباره زلزله 2ریشتری در مرز تهران
این در حالی است که مدیرکل مدیریت بحران استان تهران از ثبت زلزله 2 ریشتری در بخش ایوانکی در مرز استان‌های سمنان و تهران
خبر داد.
هادی رحمتی، مدیرکل مدیریت بحران استان تهران با تشریح اقدامات صورت گرفته در زلزله استان تهران، گفت: ساعت 23:10 پنجشنبه پس‌لرزه‌ها و لرزه‌هایی در بخش جواد‌آباد شهرستان ورامین، توسط دستگاه و شبکه‌های لرزه‌نگاری وابسته به ژئوفیزیک دانشگاه تهران ثبت شد. وی با اشاره به اینکه تاکنون حدود 18 مورد لرزش داشتیم، عنوان کرد: بخش جوادآباد از توابع شهرستان ورامین است که حدود 26 هزار نفر جمعیت دارد و از جنوبی‌ترین نقاط جمعیتی  در جنوب شرق استان تهران محسوب می‌شود.
مدیرکل مدیریت بحران استان تهران اضافه کرد: بالاترین ثبت مقیاس زلزله‌ای که شبکه‌های ثبت لرزه‌نگاری داشته‌اند به بزرگی 1/4 بوده و خوشبختانه از آن ساعت سیر نزولی داشته‌ایم.
رحمتی همچنین از ثبت زلزله 2 ریشتری در بخش ایوانکی در مرز استان‌های سمنان و تهران خبر داد و گفت: البته این پس‌لرزه سیر نزولی زلزله را نشان می‌دهد. وی در پاسخ به این سوال که آیا با این پس‌لرزه‌ها گسل‌های تهران فعال می‌شود یا خیر، خاطرنشان کرد: این سوال باید از موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران و از افراد متخصص پرسیده شود اما تا جایی که من اطلاع دارم، این لرزش‌ها برای تهران تهدید نیست و خوشبختانه با توجه به فاصله 70 تا 80 کیلومتری که با محل زلزله دارد، زیاد نگران نیستیم. مدیرکل مدیریت بحران استان تهران تصریح کرد: در حال حاضر استنباط ما این است که این لرزش‌ها در شهر تهران تاثیری ندارد و شرایط زندگی برای مردم، عادی است.
خطر زلزله بیخ گوش پایتخت!
طبق آمار منتشر شده، در حال حاضر تهران یکی از 6 شهر اول در دنیاست که در معرض بیشترین ریسک زلزله است. تمرکز جمعیت در پهنه گسل‌های فعال در محدوده کلانشهر تهران در سال ١٣٩٣ به حدود 3 میلیون و ١٠٠ هزار نفر در شمال و جنوب شهر تهران رسید (این تعداد تمرکز جمعیت شهری روی پهنه گسل فعال احتمالا بالاترین تعداد در دنیاست!) با در نظر گرفتن جمعیتی که در بافت فرسوده در 2 کلانشهر تهران و کرج زندگی می‌کنند و با لحاظ کردن بافت‌های حاشیه‌نشین (آسیب‌پذیر که با ساخت مجتمع‌های ساختمانی به تعداد آنها افزوده هم می‌شود) و جمع آن با جمعیتی که مستقیم در پهنه گسل‌های فعال ساکن هستند، حدود ١٠ میلیون و ٥٠٠ هزار نفر از جمعیت حدود ٥/١٦ میلیونی این دو استان در معرض ریسک بالای زلزله زندگی می‌کنند.
 

باربد بهراد:  کمتر کسی فکر می‌کرد پرسپولیس در هفته سوم با تنها یک امتیاز و دریافت
8 گل در قعر جدول جا خوش کند اما به لطف مدیریت منحصر به فرد محمدعلی طاهری که مشخص نیست روی چه حسابی، وزارت ورزش او را سرپرست این تیم کرده و صد البته اشتباهات فنی برانکو این اتفاق نادر رخ داده است. شاخص‌ترین مشکل قرمزها در امور دفاعی است، جایی که سوشا مکانی 3 بازی نخست را به خاطر رأی کمیته انضباطی از دست داد و ایمان صادقی خرید جدید قرمزها درون دروازه، ضعیف‌ترین عملکرد تاریخ باشگاه را در قالب یک خرید جدید به نمایش گذاشت. این گلر بی‌تجربه که فصل قبل ناگهان به دروازه‌بان نخست ملوان تبدیل شد و با آنها تا آستانه سقوط هم پیش رفت، ناگهان به‌خاطر یکسری از تعاملات مدیرعامل باشگاه با یک عده از دوستان خاصش سر از پرسپولیس درآورد. اما منهای صادقی، خط دفاعی قرمزها هم بسیار متزلزل نشان داد. در ابتدا تصور می‌شد با اضافه شدن لوکا ماریچ و حمایت‌های عجیب برانکو از هموطنش، این مدافع کاری کند که دل هیچ کس برای سیدجلال حسینی تنگ نشود. لوکا از همان روز نخست در ترکیب اصلی قرار گرفت و در بازی مقابل پدیده، محسن بنگر زوج او بود. گل اول روی اشتباه و تعلل بنگر به ثمر رسید و گل دوم پدیده روی آفسایدگیری اشتباه ماریچ. با این وجود برای نبرد دوم در اهواز این بنگر بود که تاوان اشتباهش را پس داد. بنگر روی نیمکت رفت تا نورمحمدی این بار زوج ماریچ باشد. پرسپولیس باز هم 2 گل دریافت کرد که این بار ستاره نخست ایمان صادقی بود و مدافعان اشتباه بزرگی را مرتکب نشدند. با این حال تصور می‌شد برای بازی سرنوشت‌ساز مقابل سپاهان، بنگر با توجه به تجربه چندین ساله‌اش در این بازی ثابت بازی کند. این مدافع چندین سال در سپاهان تجربه بازی دارد و مهم‌تر از همه با فضای ورزشگاه نصف جهان آشناست اما طبق معمول، لوکا ماریچ ثابت بود و این بار مایکل اومانیا گرانقیمت‌ترین بازیکن این فصل قرمزها در قلب دفاعی بازی کرد. پرسپولیس پیشرفت کرد و عوض 2 گل این بار 4 بار دروازه‌اش فرو ریخت. نکته قابل توجه اتوگلی بود که اومانیا به تیم خودی زد. محسن بنگر در طول هفته گذشته در چند مصاحبه عنوان کرده بود که دلیل نیمکت‌نشینی‌اش تصمیم برانکوست و او فقط تمرین می‌کند. با این حال او اعتراف کرده بود که شاید این نیمکت‌نشینی تاوان آن اشتباه بزرگش در بازی نخست بود.اما در پایان دیدار با سپاهان و در صورتی که برانکو در رختکن نبود، بنگر چندبار با صدای بلند اعلام کرد امیدوارم همان‌طور که من تاوان اشتباهم را دادم دیگران هم دچار این عقوبت شوند. بدون شک منظور بنگر، مایکل اومانیا بود، مدافعی که نشان داد همچنان پراشتباه است و برخلاف قیمت کلانش، آنقدرها هم نمی‌ارزد. حالا باید دید برانکو این بار مدافع پراشتباه تیمش را همانند بنگر مجازات می‌کند یا قرار است در بازی با ذوب‌آهن باز هم اومانیا و ماریچ زوج قلب دفاعی را تشکیل دهند. بنگر فعلا با تجربگی کرده و سراغ مصاحبه‌های آنچنانی نرفته است اما بدون شک با ادامه روند نیمکت‌نشینی او این‌بار عوض غرولند در رختکن، مستقیم حرف‌هایش را در رسانه‌ها می‌زند و آن وقت باید دید واکنش برانکو چیست. این مربی روزهای سختی را سپری می‌کند و شاید با توجه به سایه اخراج بالای سرش، تعامل بیشتری با بازیکنان معترض داشته باشد. شایدم پیام بنگر به او رسیده است و در نبرد دشوار با ذوب‌آهن مجددا این مدافع مازنی به قلب دفاع پرسپولیس بازگردد.
منتظر روزهای پرحاشیه پرسپولیس باشید. اولین ترکش نتیجه نگرفتن همین اعتراضات است. مدافعی که حرف پر بیراهی نمی‌زند. اگر قانون نیمکت‌نشینی برای مدافعان پراشتباه از سوی برانکو اجرا شود قطعا پراشتباه‌تر از بنگر هم در ترکیب قرمزها حضور دارد.
هیأت‌مدیره پرسپولیس از برانکو حمایت می‌کند
عضو هیأت‌مدیره پر‌سپولیس می‌گوید هیچ اختلافی بین کادرفنی و هیأت‌مدیره وجود ندارد و برانکو با قوت به کار خود در پر‌سپولیس ادامه می‌دهد.حمیدرضا گرشاسبی در مورد آخرین وضعیت باشگاه پر‌سپولیس و نتایج اخیر تیم ‌فو‌تبا‌ل این باشگاه در جمع خبرنگاران اظها‌ر کرد: هیچ اختلافی بین اعضای هیأت‌مدیره و کادر فنی تیم ‌فو‌تبا‌ل پر‌سپولیس وجود ندارد و هیأت‌مدیره این باشگاه همچنان به برانکو اعتماد دارد و ایشان با قوت کار خود را ادامه می‌دهد. برانکو مربی بزرگی است و از نظر فنی نمی‌توان به بازی تیم فو‌تبا‌ل پر‌سپولیس ایرادی گرفت. او ا‌دا‌مه‌ داد: متاسفانه داوری‌ها برای پر‌سپولیس مشکل ایجاد کرده‌اند و ما به داوری‌ها اعتراض داریم. نمی‌دانم چرا فدراسیون فو‌تبا‌ل درباره این قضیه ورود نمی‌کند و به این شکل حق تیم‌ها خورده می‌شود البته ما به این مساله نیز کاری نداریم که چرا یک تیم باید چند هفته‌ پشت‌سر هم میزبان باشد! عضو هیأت‌مدیره باشگاه پر‌سپولیس با بیان اینکه این تیم با مشکلات مختلفی سروکار دارد، ا‌دا‌مه‌ داد: در حالی که سایر باشگاه‌ها سروسامان گرفته بودند ما تازه درحال ساماندهی وضعیت پر‌سپولیس و مشخص کردن اسپانسر بودیم. سایر تیم‌ها اعتبارات خود را داشتند و اردوهای خود را به خوبی برگزار کردند و هیچ مشکلی در رفت و آمد نداشتند. گرشاسبی در ادامه صحبت‌های خود با انتقاد دوباره از شرایط داوری برای تیم فو‌تبا‌ل پر‌سپولیس، خاطر‌نشان کرد: من علاوه بر عضو هیأت‌مدیره پر‌سپولیس به عنوان مدیرکل ورزش و جوانان تهران پیگیر وضعیت داوری‌ها برای پر‌سپولیس هستم. عضو هیأت‌مدیره پر‌سپولیس در ادامه ا‌ضافه‌ کرد‌: مطمئن باشید که پر‌سپولیس آینده خوبی دارد. ما تیم جوانی را بسته‌ایم که از نظر فنی ضعیف نیست و باز هم تاکید می‌کنم که هیچ اختلافی بین اعضای هیأت‌مدیره و کادرفنی باشگاه وجود ندارد. برانکو ایوانکوویچ آینده روشنی را برای پر‌سپولیس ترسیم کرده است و با قوت به کار خود ادامه می‌دهد و ان‌شا‌ء‌الله در بازی‌های آینده شاهد عملکرد بهتری از پر‌سپولیس خواهیم بود. او در پاسخ به این سوال که پر‌سپولیس در حال‌ حاضر رده آخر جدول رده‌بندی را در اختیار دارد و این یک اتفاق تلخ برای سرخپوشان است، اظها‌ر کرد: الان زمان مناسبی برای ارزیابی عملکرد یک تیم نیست و ما می‌توانیم با یک برد جایگاه خود را چندین پله ارتقا دهیم. تماشاگران نیز صبور باشند و منتظر عملکرد بهتری از تیم فو‌تبا‌ل پر‌سپولیس باشند. ما حمایت کامل خود را از سرمربی تیم فو‌تبا‌ل پر‌سپولیس ادامه می‌دهیم و فعلا هیچ برنامه‌ای در مورد سرمربی خود نداریم و نباید فراموش کنیم که در حال‌ حاضر برای تغییرات بسیار زود است. همواره جابه‌جایی‌های سرمربیان در فو‌تبا‌ل سبب ایجاد لطمه‌هایی شده و شیرازه تیم‌ها را بر هم زده است.
امیدواری سرمربی به تیمش
سرمربی پرسپولیس که تیمش با پیروزی ذوب‌آهن به انتهای جدول سقوط کرده است، در گفت‌وگویی کماکان خوشبینانه درباره پرسپولیس صحبت می‌کند. برانکو می‌گوید: البته که ما نتایج خوبی در لیگ نگرفته‌ایم اما برای من نشانه‌های مثبت و امیدوارکننده بیش از آن است که مایوس باشم. وی ادامه می‌دهد: ما در لیگی هستیم که تیم‌های خوبی مثل نفت، تراکتور، فولاد و ذوب‌آهن برای شروع مشکلاتی داشته‌اند و به نظر من اگرچه سپاهان با 9 امتیاز تیم صدرنشین لیگ است اما این جدول می‌توانست طور دیگری هم باشد. پرسپولیس همان‌طور که گفتم فعلا در مرحله انتقالی است و با کمی تامل شرایط به روال مدنظر تیم بازخواهد گشت. این مربی ادامه می‌دهد: ما در 3 بازی گذشته در ترکیب تیم اشتباهات کشنده‌ای داشته‌ایم که عامل اصلی نتایج نه چندان خوب ما بوده است اما به جز این باید از اتفاقات دیگری هم صحبت کنیم مثلا موضوع داوری. برانکو در ادامه می‌گوید: اگرچه من در دوران مربیگری‌ام هرگز درباره داوری صحبت نکرده‌ام اما این بار مجبور به اعتراض هم شدم؛ موقعیتی که خیلی دوست ندارم در آن قرار بگیرم. بدون شک ما در هفته گذشته از مشکلات مربوط به داوری رنج بردیم. در بازی استقلال‌خوزستان تیم حریف باید در نیمه اول 10 نفره می‌شد و در بازی سپاهان هم که من روی 2 خطای مشکوک به پنالتی و البته ضربه پنالتی آقای عقیلی صحبت دارم. طبعا این مساله علت اصلی گل‌های خورده و شکست‌های ما نیست ولی وقتی بازی روال طبیعی خود را طی کند و داور با دقت و عدالت بیشتری سوت بزند، شما می‌توانید با کسب نتایج واقعی از زمین بیرون بیایید. من فکر می‌کنم 2 شکست ما در هفته گذشته نتیجه واقعی آن 2 مسابقه نبوده است.

وزیر ارشاد: فکر نمی‌کنم از «وطن امروز» شکایت کرده باشیم
وزیر ارشاد گفت: فکر نمی‌کنم از «وطن‌امروز» شکایت کرده باشیم. علی جنتی صبح دیروز در حاشیه نشست مطبوعاتی سیزدهمین جشنواره امام رضا(ع)  در پاسخ به خبرنگار «نسیم»، درباره شکایت وزارت ارشاد از روزنامه «وطن‌امروز» گفت: زمانی که دولت یازدهم آغاز به کار کرد به معاونت حقوقی خودش دستور داد اگر شکایتی از رسانه‌ها در دولت وجود دارد، همه را لغو کنند، برای همین فکر نمی‌کنم شکایتی از سوی ارشاد برای این روزنامه مطرح شده باشد. وزیر ارشاد درباره فیلم رستاخیز اظهار داشت: راه‌‌حل اکران «رستاخیز» را به کارگردان گفته‌ایم. جنتی گفت: راه‌حلی ما امروز برگزیدیم و به خود کارگردان هم گفتیم که باید برای اکران به آن عمل کند، ما گفتیم می‌توانند هاله‌ای از نور بر چهره حضرت ابوالفضل(ع) و حضرت علی‌اکبر(ع) بیندازند و فیلم هم اکران شود و هیچ مشکلی هم از این جهت نداریم. وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی همچنین درباره تک‌خوانی بانوان گفت: ما هنوز یک مورد هم مجوز تک‌خوانی بانوان صادر نکرده‌ایم.

سیزدهمین شماره نشریه«رمز عبور» منتشر شد
سیزدهمین شماره نشریه « رمز عبور» در 128 صفحه منتشر شد. به گزارش فارس، تیتر اصلی این شماره رمز عبور با عنوان «خلع سلاح بدون جنگ» به موضوع هسته‌ای و جزئیات جمع‌بندی مذاکرات ایران و 1+5 اختصاص پیدا کرده و در آن گزارش مستند و جداول مقایسه‌ای در حوزه بازگشت‌پذیری، سرنوشت تحریم‌ها، بازرسان آژانس، محدودیت‌های موشکی و تسلیحاتی، مبانی حقوقی توافق و... با عناوینی چون «شلیک‌های مرگبار به امنیت ایران»، «کیش و مات در 5 حرکت»، «انکار بی‌حاصل» و...  به چشم می‌خورد. در این شماره، کامران دانشجو در مقام یک دانشمند موشکی در گفت‌وگویی به تشریح دیدگاه‌های فنی و کارشناسی خود پرداخته و برای نخستین بار جزئیات چند عملیات ترور علیه خود را بازگو کرده است. «ما خودسر نبودیم» و «روزی که همسرم صدای اسلحه ترور را شنید» از جمله عناوین مصاحبه با وزیر سابق علوم است. گفت‌وگو با فریدون عباسی دانشمند هسته‌ای و رئیس سابق سازمان انرژی اتمی درباره برجام  از دیگر مطالبی است که در این نشریه منتشر شده است.