در حالی ‌که امروز بازگشایی مدارس در سراسر کشور آغاز می‌شود، دانش‌آموزان شهرستان آبدانان از توابع استان ایلام به دلیل تخریب مدارس براثر زلزله سال گذشته باید تحصیل خود را در کانکس آغاز کنند. خسارت‌های زلزله سال گذشته در مورموری آبدانان تیتر اخبار آن روزها بود و دانش‌آموزانی که خود را برای مدرسه آماده می‌کردند با ترس و دلهره از زلزله به زیر سقف کانکس‌های سفید و آبی تحصیل می‌رفتند. حال پس از گذشت یک سال و 2 ماه از زلزله مورموری آبدانان که یکی از بزرگ‌ترین زلزله‌های سال گذشته کشور بود، با وجود تمام ساخت‌وسازهای خوبی که در سطح شهرستان انجام گرفت و اعتبارات خوبی که به ساخت منازل مسکونی و واحدهای عمرانی این شهرستان اختصاص یافت اما باز برای دومین سال تحصیلی، برخی دانش‌آموزان مجبورند سال تحصیلی جدید را در کلاس‌های موقت در کانکس بگذرانند.
باز هم مجبوریم در کانکس درس بخوانیم
زینب زینی‌وند یکی از دانش‌آموزان روستای گرمسیری آبطاف از توابع بخش کلات مورموری است که از نگرانی‌های تحصیلی‌اش می‌گوید: پس از گذشت یک‌سال و چند ماه از زلزله سال گذشته این شهرستان، ما همچنان مجبوریم برای دومین سال متوالی در کانکس درس بخوانیم و باز هم گرمای طاقت‌فرسای این منطقه و سرمای سوزناکش را مجبوریم در کانکس و با کمترین امکانات بگذرانیم.علی سلاورزی‌زاده، اولیای یکی از دانش‌آموزان روستاهای اطراف مورموری است که به خبرنگار مهر گفت: سال گذشته که هر روز چندین پس‌لرزه را تجربه می‌کردیم، با ترس و دلهره فرزندم را به مدرسه می‌فرستادم تا درس فراگیرد و تا زمانی که به خانه ‌بازمی‌گشت استرس داشتم اما پس از تحمل آن ‌همه رنج و مشقت، باز امسال دلهره‌ام بیشتر شده است. وی افزود: نمی‌دانم چرا پس ‌از این همه مدت کار مقاوم‌سازی یا احداث مدارس ما به پایان نرسیده است، درصورتی‌که اکثر واحدهای مسکونی در سطح شهرستان که در فاز اول تخریب ‌شده‌اند، بازسازی‌شده و مردم با خیالی آسوده زندگی می‌کنند اما مدارس ما همچنان باید در کانکس تشکیل شود. دیگر دانش‌آموزی که سال تحصیلی جدید را زیر کانکس تجربه می‌کند، شیری بیرانوند است که در این‌باره می‌گوید: امیدوار بودیم سال جدید را در مدارس جدید مشغول تحصیل شویم اما باز مجبوریم یک سال دیگر را در کانکس بگذرانیم و باز امیدواریم حداقل سال آینده، مدارس مناطق زلزله‌زده شهرستان آبدانان احداث یا مقاوم‌سازی شده باشند.
 ۳۰ کلاس درس در کانکس دایر می‌شود
مدیر آموزش‌وپرورش شهرستان آبدانان با اشاره به اینکه امسال نیز به دلیل عدم اتمام برخی پروژه‌های احداثی یا مقاوم‌سازی در شهرستان برخی دانش‌آموزان مجبورند در کانکس درس بخوانند، گفت: باوجود تمام پیگیری و رایزنی‌های انجام‌شده، تعداد ۳۰ کلاس درس در مناطق مختلف شهری و روستایی آبدانان در کانکس تشکیل می‌شود. صفر رحمانی‌پور افزود: در مجموع و در فاز اول اعتبارات بحران، ۱۳ واحد آموزشی بازسازی یا مقاوم‌سازی می‌شوند که از این تعداد، 7 واحد آموزشی بازسازی و 6 واحد آموزشی دیگر مقاوم‌سازی می‌شوند. وی اضافه کرد: تعداد 2 واحد آموزشی از مجموع ۱۵ واحد آموزشی که باید در فاز اول احداث یا مقاوم‌سازی شوند به دلیل کمبود اعتبارات فاز اول، باید در فاز دوم کار اجرایی آنان انجام شود. این مسؤول تصریح کرد: با اتمام کار مقاوم‌سازی 6 واحد آموزشی این شهرستان تا پایان مهرماه، ۲۰ کلاس درس به مجموع کلاس‌های درسی این شهرستان افزوده می‌شود و گوشه‌ای از مشکلات کمبود فضای آموزشی این شهرستان مرتفع می‌شود. رحمانی‌پور بیان کرد: در حال حاضر 7 پروژه احداثی در دست اجرا در روستاهای چم‌کبود، سیاهگل، تپه حمام علیا، آبطاف علیا و مورموری شهرستان آبدانان وجود دارد که روند ساخت‌وساز آنها به‌کندی پیش می‌رود و امسال نیز ۳۰ کلاس درسی در کانکس تشکیل می‌شود.  وی گفت: از 3 محل اعتبارات بحران، اعتبارات شهرستانی و استانی و کمک‌های خیرین کار احداث و مقاوم‌سازی مدارس این شهرستان پس از زلزله سال گذشته شروع‌شده که امیدواریم تا پایان سال نیمی از واحدهای آموزشی بازسازی یا مقاوم‌سازی شده و به سرانجام مطلوب برسد. مدیر آموزش‌وپرورش شهرستان آبدانان با اشاره به اینکه امسال نیز در نقاط مختلفی مجبوریم از کانکس برای تحصیل دانش‌آموزان استفاده کنیم، افزود: روستاهای آبطاف علیا و سفلا، تپه حمام علیا و سفلی و وسطی، سیاهگل، شهرک هزارانی،
چم کبود، جابر انصار و پشت قلعه از جمله مناطقی هستند که مدارس و کلاس‌های درس در کانکس دایر می‌شوند و در شهرک هزارانی به دلیل نبود فضای کافی آموزشی مجبوریم 6 مدرسه را در 2 فضای آموزشی دایر کنیم.
 هیچ مدرسه هوشمند‌سازی شده در آبدانان وجود ندارد
وی با اشاره به اینکه هیچ مدرسه هوشمند‌سازی شده در شهرستان آبدانان وجود ندارد، گفت: از ۱۵ واحد آموزشی مقطع ابتدایی که باید هوشمند‌سازی شود در هر مدرسه تنها یک کلاس درس و در مجموع ۱۵ کلاس درس در ۱۵ مدرسه مختلف مقطع ابتدایی هوشمند‌سازی شده که جوابگوی دانش‌آموزان نیست و با این روند باید گفت هیچ مدرسه هوشمند‌سازی‌ شده‌ای در این شهرستان وجود ندارد. وی همچنین گفت: در سال تحصیلی جدید، ۱۱۲ واحد آموزشی در قالب ۵۰۰ کلاس درس در مناطق مختلف شهری، روستایی و عشایری شهرستان آبدانان برای تحصیل دانش‌آموزان مقاطع مختلف تحصیلی آماده‌ شده‌ که بیش از ۹ هزار دانش‌آموز در این مدارس مشغول به تحصیل می‌شوند و بیش از یکهزار و ۱۰۰ نفر همکار فرهنگی کار تدریس و آموزش این تعداد دانش‌آموز را برعهده‌ دارند. رحمانی‌پور اظهار کرد: از تعداد ۱۱۲ واحد آموزشی در شهرستان آبدانان تعداد
۲۶ واحد آموزشی پسرانه، ۲۵ واحد آموزشی دخترانه و ۶۱ واحد آموزشی مختلط در نقاط مختلف شهری، روستایی و عشایری این شهرستان وجود دارد. وی با بیان اینکه بیشترین واحدهای آموزشی عشایری در سطح استان در شهرستان آبدانان وجود دارد، خواستار توجه بیشتر مسؤولان امور عشایری استان و شهرستان نسبت به آبرسانی و تعمیر و بهسازی راه‌های این مدارس عشایری شد. شهرستان آبدانان در فاصله ۱۶۰ کیلومتری مرکز استان ایلام قرار دارد که در ۲۷ مرداد ماه سال گذشته زلزله‌ای به بزرگی 2/6 ریشتر باعث شد منازل مسکونی و تعداد زیادی از واحدهای آموزشی این شهرستان دچار خسارت شوند.
 

سرپرست حمل‌ونقل کالای اداره‌کل حمل‌ونقل و پایانه‌های استان اصفهان گفت: اصفهان در سال گذشته، رتبه نخست جابه‌جایی کالای کشور را کسب کرد.  به گزارش تسنیم، به‌نقل از روابط عمومی اداره‌کل حمل‌ونقل و پایانه‌های استان اصفهان، علیرضا جعفری اظهار داشت:  در 5 ماه نخست امسال، بیش از 16 میلیون و 606 هزار تن کالا از مبادی استان به سایر نقاط کشور حمل شده است. وی افزود: در 5 ماه نخست سال 1394، شرکت‌های حمل‌ونقل کالای استان اصفهان بیش از یک میلیون و 27 هزار فقره بارنامه صادر کرده‌اند که جابه‌جایی بیش از
16 میلیون و 606 هزار تن کالا از مبادی استان اصفهان به سایر نقاط کشور را به دنبال داشته است. وی تصریح کرد: عمده مبادی حمل‌ونقل کالا در استان اصفهان شهرستان‌های مبارکه، اصفهان، خمینی‌شهر و شاهین‌شهر است.
 

مدیرعامل شرکت هواپیمایی ایران ایرتور روز سه‌شنبه با صدور اطلاعیه‌ای بابت تاخیرات پروازی این شرکت از مردم عذرخواهی کرد. احمد خلیلی در این اطلاعیه آورده است: به اطلاع مردم عزیز کشورم می‌رسانم که طی هفته گذشته بروز برخی تأخیرات و مشکلات ناخواسته در پروازهای ایران ایرتور موجب شرمندگی اینجانب و کارکنان خدوم و زحمتکش این شرکت شد.  همچنین به استحضار می‌رساند آنچه موجب ایجاد این مشکلات گردید، تنها و تنها تأکید ما بر رعایت اصل ایمنی پرواز و سلامت مسافران عزیز کشورمان بوده است، زیرا انجام پروازی ایمن برای ما و همه کارکنان این صنعت از اهم امور و حتی از حیثیت‌مان ارجح‌تر است.  به‌رغم تلاش‌های انجام‌شده برای کاهش و جبران خسارت وارده به مسافران محترم، اینجانب به‌عنوان خادم و خدمتگزار در صنعت هوایی کشور، ضمن عذرخواهی از همه عزیزانی که به نوعی دچار ضرر و زیان شده‌اند، اطمینان می‌دهم که تمامی تلاش و توان خود و همکارانمان را برای بهبود و ارتقای خدمات به کار خواهیم گرفت.

بارش یک‌ساعته تگرگ در شهرستان بروجن به محصولات کشاورزی این شهرستان خسارت زد. بارش تگرگ در منطقه نقنه و گرم‌آباد شهرستان بروجن موجب تحمیل خسارت به محصولات کشاورزی و باغی شد. بارش شدید تگرگ موجب صدمه دیدن سیب‌های روی درختان شد و همه سیب‌های این منطقه لکه‌دار شدند و بیشتر سیب‌های این منطقه زخمی شده‌ و قابلیت برداشت و ورود به میدان‌های تره‌بار را ندارند. ایجاد صدمه و لکه روی سیب بازارپسندی آنها را پایین آورده و موجب شده زمان نگهداری آنها پایین بیاید. یکی از کشاورزان منطقه نقنه بروجن به مهر گفت: ۲۰ میلیون تومان پیش‌پرداخت برای فروش سیب‌های باغم از خریدار دریافت کرده بودم که متأسفانه بارش شدید تگرگ موجب ایجاد آسیب به تمام سیب‌ها شده است. وی گفت: سبدهای میوه برای چیدن سیب‌ها تهیه‌ و در باغ گذاشته‌شده بود و به دنبال این بودیم برداشت سیب را از هفته آینده آغاز کنیم که بارش شدید تگرگ بسیار درشت تمام سیب را لکه‌دار کرد.  
 

فرمانده سپاه قروه گفت: در گرامیداشت هفته دفاع‌مقدس، 7 اکیپ پزشکی برای ارائه خدمات درمانی به روستاهای محروم شهرستان قروه اعزام شدند. به گزارش فارس، سعید شعبانی پیش از ظهر دیروز در حاشیه اعزام اکیپ‌های پزشکی به مناطق محروم شهرستان قروه در گفت‌وگو با خبرنگاران اظهار کرد: این دومین مرحله اعزام گروه‌های پزشکی به روستاهای محروم شهرستان در سال جاری است که طی آن خدمات درمانی شامل ویزیت، دارو، خدمات مامایی و تزریقات به صورت رایگان انجام می‌گیرد. فرمانده سپاه قروه افزود: در این مرحله پزشک، ماما و دارویار شرکت دارند که خدمات بهداشتی و درمانی را به روستاییان ارائه خواهند داد. شعبانی با بیان اینکه این طرح در طول هفته دفاع‌مقدس ادامه خواهد داشت، افزود: به همین مناسبت، درمانگاه شهید رجایی قروه نیز ویزیت رایگان را به همه همشهریان طی امروز به ظرفیت 100 نفر ارائه می‌کند.

مهدی جابری:  شنیده‌ها حاکی از این بود که «موزه بنت ناصر» همسر امیر سابق قطر، ایرانی‌الاصل و از اهالی شیراز است؛ بعدها شنیده‌ها حاکی از این شد که نام واقعی موزه، زهره صادقی است اما بعدا منابع آگاه به شنیده‌هایی دست یافتند که خانم موزه یک هووی 17 ساله دارد و گویا نام آن هوو زهره صادقی  و اهل شیراز است! شنیده‌ها البته به جاهای باریک‌تر هم کشیده شد.
«پخش سریع شایعه» و «زودباوری» یکی از مشکلات اصلی جامعه امروز ایران است. علاقه عجیب تعداد زیادی از مردم برای ساختن شایعه و البته استقبال کم‌نظیر تعداد زیاد دیگری از مردم برای چرخاندن دهان به دهان این شایعات موجب نشر گسترده این مطالب بی‌اساس شده است. در این میان برخی رسانه‌ها اعم از سایت‌های خبری یا روزنامه‌ها به عنوان بازوی رسانه‌ای در ترویج شایعات عمل می‌کنند و اخبار غیرواقعی را به باور و حقیقت نزدیک می‌سازند؛ تا جایی که همسر امیر سابق قطر را ایرانی‌الاصل و از اهالی شیراز یا شهرستان لار معرفی می‌کنند.
  موزه‌ای که جایی در تاریخ ایران نداشت
«موزه بنت ناصر» همسر شیخ حمد بن خلیفه آل ثانی امیر سابق قطر متولد سال 1959 میلادی در الخور قطر است که عده‌ای در ایران تلاش کردند وی را ایرانی معرفی کنند. موزه فرزند ناصر بن عبدالله المسند است و جست‌وجو در سایت‌های عرب‌زبان هیچ نتیجه‌ مثبتی درباره ایرانی بودن ناصربن‌عبدالله ندارد. این خانواده حتی برای یکبار هم از ایرانی بودن خود سخن نگفته‌اند اما اصرار عده‌ای در ایران برای ربط دادن امیر قطر و خاندان او به ایرانی‌ها عجیب به نظر می‌رسد، چراکه هیچ افتخار و نکته دلگرم‌کننده‌ای نیز در این ربط‌ دادن وجود ندارد.
خانم موزه هرگز درباره ایرانی بودن خود و خانواده‌اش سخنی نگفته و در هیچ کتاب یا رسانه معتبر عرب‌زبان نیز نشانی از این شایعات وجود ندارد. قصد ما در این نوشتار این نیست که درباره «موزه قطری» یا «ناصربن‌عبدالله قطری» صحبت کنیم، ما می‌خواهیم به این نتیجه برسیم که یک شایعه و خبر دروغ و بی‌سند چگونه تبدیل به موج رسانه‌ای می‌شود؟! واقعیت تلخ این است که بسیاری از مخاطبان اخبار در ایران نه‌تنها تمایلی برای زیر سوال بردن اصل یک خبر ندارند بلکه ترجیح می‌دهند نقاط مبهم و تاریک آن خبر را در ذهن خود حل کنند تابتوانند هرچه‌سریع‌تر آن را باور کرده و به دیگران نیز منتقل کنند. آنچه در فضای رسانه‌ای کشور و افکار عمومی کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد، منبع و اصالت و صحت یک خبر و شایعه است. به این معنا که یک روزنامه معتبر، آسمان و ریسمان به یکدیگر می‌دوزد و ابر و باد و مه و خورشید و فلک را به کار می‌گیرد تا شیرازی بودن همسر امیر سابق قطر را به مخاطب خود تحمیل کند و از سوی دیگر یک سایت خبری که می‌خواهد اوضاع جهان را از نگاه محدود خود رصد کند، بی‌‌‌آنکه در پی یافتن سند و مدرکی برای یک شایعه باشد، در انعکاس و انتشار آن در جامعه با سرعت نور تلاش می‌کند. یک سایت خبری دیگر هم ابزاری می‌شود که شایعه از آنجا بیشتر و بیشتر طلوع کند!
شایعه‌سازان در دوراهی؛ موزه 17 ساله یا 55 ساله؟
به «موزه» بازمی‌گردیم؛ شایعه‌سازان ابتدا گفتند «آیا او یک شیرازی است؟!» و با طرح این سوال، قدم بزرگی برداشتند و سپس پا را فراتر گذاشته و مدعی شدند او به شیراز علاقه دارد و بنابراین حتما شیرازی است. اقدام عجیب دیگر که این رسانه‌ها به آن متوسل شدند، نامگذاری ایرانی برای «موزه» بود؛ آنها ادعا کردند نام اصلی همسر امیر سابق قطر زهره صادقی است.
شایعه‌سازی‌ها آنقدر در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی ادامه یافت و بال‌وپر گرفت که عده‌ای تصویری از هووی 17 ساله موزه منتشر کردند اما آن تصویر در اصل متعلق به خود موزه بود! سپس در مواجهه با تضادها و تناقض‌ها مدعی شدند زهره صادقی همین هووی 17 ساله است نه موزه 55 ساله.
وقتی به این رسانه‌‌ها خرده گرفته شد که چرا این اخبار بی‌اساس را منتشر می‌کنند، ادعا کردند «خانم موزه اینها را تکذیب نکرده، بنابراین واقعیت دارد!»
حال سوال این است که آیا ما انتظار داریم که برای هر سیاستمدار یا همسرش در گوشه‌ای از دنیا شایعه‌سازی کنیم و بعد منتظر بمانیم که او تکذیب کند؟! و اگر تکذیب نکرد، آیا شایعه ما صحت دارد؟!
شایعاتی که «موزه» می‌شود
واقعیت این است که برخی رسانه‌ها ذائقه و سلیقه مخاطب را تا پایین‌ترین سطح تنزل داده‌اند، چراکه مخاطبان اطلاع دقیقی از اصول حرفه‌ای در مباحث رسانه ندارند اما رسانه‌ها باید این اصول را در اخبار و گزارش‌های خود بگنجانند و رعایت کنند. متاسفانه برخی رسانه‌ها با توسل به «شنیده‌ها» و «منابع آگاه» دست به انتشار شایعات بی‌اساس می‌زنند و جالب است که منبع آنها برای انتشار گسترده این شایعات فقط خودشان هستند؛ یعنی یک رسانه که شایعاتی درباره ایرانی بودن خانم موزه منتشر کرده، در قسمت منابع و مآخذ خود نام یک رسانه شایعه‌ساز مشابه خودش را آورده است!
راه‌حل این معضل ابتدا از خود رسانه‌ها آغاز می‌شود؛ یعنی فقط اخباری ارزش انتشار دارند که مستند و بر پایه اطلاعات درست باشند نه براساس شنیده‌ها و شایعات خودساخته!
با این حال افکار عمومی نیز می‌توانند با یک جست‌وجوی ساده در موتورهای جست‌وجو از اعتماد به اخبار بی‌اساس پرهیز کرده و رسانه‌ها را ملزم کنند که از این پس به شعور مخاطبان احترام بگذارند.
شایعات رسانه‌ها شاید در کوتاه‌مدت تبدیل به موج رسانه‌ای شود و چندصباحی افکار عمومی را مشغول کند اما با گذشت زمان، نه‌تنها نشانی از آن شایعات باقی نخواهد ماند بلکه با مرور آنها لبخندی تلخ بر لب‌ها می‌نشیند، چراکه شایعات اینچنینی را باید در «موزه»های خبر و رسانه جست‌وجو کرد.
 

حسین قدیانی: رفته بودم ارتفاعات تهران. همراه باد پاییزی. باران می‌بارید و نمی‌بارید. دقایقی تکیه دادم به البرز و چشم دوختم به شهر. الحمدلله می‌شد دید! تهران را سفره‌ای دیدم بی‌انتها. پهن شده در پهنایی ممتد. دشتی بی‌پایان. پایانی باز! پر از برج که از این بالا کوچک به نظر می‌رسیدند. قوطی‌کبریت‌های چند طبقه. ساختمان‌های طبقاتی. و هر کدام به شکلی. دل‌‌بخواه حضرت سازنده. بی‌روح. باری به هر جهت. بی‌نظم. شلوغ. در آن شهر درندشت و در میان آن‌ همه عمارت بی‌معمار، 2 گلدسته بلندبالا، دستان خود را در برابر خدا به علامت تسلیم بالا برده بودند. مناره‌های مصلی. و گنبدی بزرگ‌تر از «سلطانیه» که 14 هزار نفر فقط در زیر گنبد گنجایش دارد. عاقبت در میان این همه قوطی‌کبریت مطبق، هر شهری به جرعه‌ای آسمان نیاز دارد. و جایی برای تنفس راحت. تو بخوان عبادت. و مصلایی. یعنی مکان صلاه... جایی که حتی معماری‌اش فریادزننده «حی‌علی‌الصلاه..» باشد. موضعی برای تنظیم رابطه آدمی با خدا. و با خودش. و با دیگران. هم «میعاد» به معنای محل قرار تو با دیگر اهالی شهر، هم «میقات» به معنای محل قرار تو و دیگر اهالی شهر با خدا. که «یدالله مع‌الجماعه». و جا شدن 100 هزار نفر در شبستان‌های پنج‌گانه، تنها یک قلم از این جماعت. و مساحت قابل توجهی از این مجموعه شبستان، بی‌هیچ ستونی. و با ساده‌ترین اما شکیل‌ترین معماری در سقف و دیوار و صدالبته در ایوان و رواق. و از میان ایوان‌ها و رواق‌ها، چند تایی بی‌هیچ مانندی در مساجد مسلمانان. چه به حیث معماری، چه به حیث عمق و ارتفاع. حقا که میعاد و میقات ام‌القرا باید در شأن نام انقلاب اسلامی باشد و زیبنده زیباترین خلوت دسته‌جمعی با خدا. و همان کارکرد «مسجدجامع» در بلاد قدیم. با همان کم و کیف معماری. و مصلی را در قلب شهر، جامع‌ترین مسجد تهران یافتم که در دل خود «مسجد جامع» مجزایی دارد شامل همین گنبد و 2 مناره مشروحه و بی‌نظیر در دنیای اسلام و ایضا گنبدخانه و شبستان شرقی و غربی. این همه به اهتمام معماری معمار ایرانی. و دریافتم که چه خوب شد این زمین «مصلی» شد! و الا برجی هم از تپه‌های عباس‌آباد کولی می‌گرفت! و کلاه دیگری سر شهر می‌رفت! و سر ما!  داستان تکراری برج و تراکم! قصه مکدر فروش آسمان! همان‌جا در ارتفاعات البرز، شکر گفتم خدا را بابت نعمت مصلی. یادآور عروج روح‌الله! و معراجی که آسمانش فروشی نیست! مال قنوت خود مردمان شهر است! و سندش «ربنا...» و مستند به «اللهم...». جایی به نام خدایی‌ترین گریه‌های آدمیزاد. درّ غلتان روی گونه «اهل الکبریاء و العظمه». و مگر نه آن است که هر مصلایی باید معراج آدمیان باشد؟ و جایی برای رجوع به خدا؟ و مگر نه آن است که «ما همه از خداییم و به سوی خدا برمی‌گردیم» قبل از مرگ، باید متجلی در زندگی باشد؟ و مگر نه آن است که در بلاد اسلامی، عظمت هر شهر را از ابهت مساجد آن می‌شناسند؟ و مگر نه آن است که مساجد مزین به معماری اصیل، «اذان» را نه فقط از روی مناره‌ها، بلکه با خشت‌خشت دیوارهای‌شان می‌گویند؟ و باز دریافتم معماری، به همان دلیل که قادر است روح را از یک شهر بگیرد، قابلیت روح بخشیدن به شهر را نیز دارد. و این توانایی را دارد که به شهر «جان مجدد» دهد و در رگ‌های حیات آن «خون مشدد» ارزانی کند. و از همان بلندای شهر، مشاهده کردم اگر آن ‌همه برج، هر کدام ساز ناکوک خودش را می‌زند، مناره‌ها و گنبد مسجد جامع مصلی، سازه‌هایی هستند برای «نوازش چشم»، «تربیت بصری». و اصلش معماری اصیل یعنی بنایی بر مبنای همین تربیت. که معماری به موازات ایفای نقش مربی‌گری، باید یادآور «رب» باشد. و مشاهده معماری ره برنده به «شهود». مجال دادن به چشم برای دیدن جایی جز برج. جایی با معماری مدور. بالارونده. جایی برای آشتی با فطرت. درجه آخر، آن تهران که «ام‌القرا» خوانده می‌شود باید نمادی فراتر از این میدان و آن برج داشته باشد. نمادی نوازش‌دهنده روح. و حرکت در جهت تعالی. عروج. و مرتبط با معنی. و عامل فزونی معرفت. معماری اگر خدا را به یاد آورد، «عرفه» به جز
«زمان»-روز عرفه- «مکان» خود را هم درمی‌یابد. و امروز «روز عرفه» است. روز نیایش. روز دعا. روز خضوع و خشوع در برابر خدا. و برای نوشتن از مصلای روح خدا چه روزی بهتر از امروز؟ و مگر نه آن است که دعای عرفه، یعنی معماری سخن گفتن با خدا آنهم توسط خون خدا؟ و مگر نه آن است که شکوه یک مکتب را، و شوکت یک انقلاب را یکی هم به معماری آن می‌سنجند؟ ذات معماری لیبرالی یعنی منیت. یعنی سلفی عکس گرفتن آهن و سیمان و آجر با خودشان، با برج! اما ذات معماری دینی یعنی معرفت. و ارائه تصویری از سیر الی‌الله. و ذوب کردن خود در خدا. آهن و سیمان و آجر، همان است لیکن دعوت یک معماری به «حدیث نفس» است، دعوت معماری دیگر به «حضرت دوست». و دمیدن در این تذکار که «هر چه هست از او است». و این همه یعنی معرفت به خدا. و برای نیل به این معرفت، چه روزی بهتر از امروز؟ و برای درک عروج، چه جایی بهتر از مصلی؟ آنهم با سازه‌های اصیل. گنبد. مناره. شبستان. صحن. و این همه را تو بخوان «مصلی». «صلاه» ستون دین. «مصلی» ستون شهر. و مصلای امام، اصلش یعنی تفاوت تهران قبل و بعد از انقلاب اسلامی. هم «معماری در انقلاب» و هم «انقلاب در معماری». با چندین شبستان که هر یک تداعی‌گر بخشی از تاریخ معماری ایران عزیز است. و ادای دین توامان، هم به معماری ایرانی، هم به معماری اسلامی. و تجمیع این دو در هم. معماری با هویت. ریشه‌دار. معماری دیرین. معماری توجه دهنده انسان به آسمان، نه معماری خط‌کش گذارنده میان زمین و آسمان. معماری تذکار. معماری تذکر. معماری ذکر. تاباندن نور از پنجره به داخل، و نه حائل گذاشتن میان آدمی و خورشید. و نه خط فاصل گذاشتن میان نور و زمین، با برج. با خط‌کش. با خط. با ضلع. دنیا اگر ایران را یکی هم به معماری آن می‌شناسد، وای بر آن شهر که در کنار این همه برج، یک مصلی نداشته باشد. مصلی البته حرمتی دارد. این فقط 4 طبقه از برج جهان‌نمای اصفهان نیست که مخل مساجد میدان امام شده. برج‌های دولتی مشرف بر مصلای امام خمینی هم خوب بود احترام جامع‌ترین مسجد شهر را نگه می‌داشتند. و این معضل، در خوش‌بینانه‌ترین حالت یعنی نفهمیدن عظمت معنای مصلی. و درک نکردن عظمت معماری مصلی. و عدم تأمین مالی ساخت تتمه این بنای باشکوه، در خوش‌بینانه‌ترین حالت یعنی عدم همراهی ادوار مختلف دولت با این سازه ملی که تعلق به سجده ملت دارد در برابر خدا. با این ملک ملکوتی که با درایت حکومت، از گزند برج و برج‌سازان در امان مانده، فرض است مهربان‌تر تا کنند. امروز یوم‌العرفه است. و مصلای امام خمینی این ظرفیت مهم را دارد که نشان دهد عرفه فقط در زمان مابه‌ازا ندارد. من‌باب این، «شناخت» هر شهری به مصلایی نیاز دارد و نیاز ام‌القرا به مصلی، بیش از هر شهر دیگری است. فرهنگ نهفته در هر تمدنی را، یکی از انسان‌هایی می‌شناسند که تربیت کرده، دیگری از معماری آن. اگر انسان انقلاب اسلامی یعنی مصطفی چمران و مصطفی احمدی‌روشن، معماری انقلاب اسلامی بلاشک در جایی چون مصلی نمود دارد.
***
رفته بودم ارتفاعات تهران. همراه باد پاییزی. باران می‌بارید و نمی‌بارید. دقایقی تکیه دادم به البرز و چشم دوختم به شهر. الحمدلله می‌شد دید! ابر و خورشید مشغول بازی‌های پنهان اندرپرده بودند. شهری که به البرز باشکوه تکیه داده، جانمازی به وسعت مصلی می‌خواهد. گنبد مصلی، یک رنگ فیروزه‌ای، یک آبی‌آسمانی به شهر بدهکار است و خداوند منان، سایه یک آفتاب بر سر این گنبد. و بر سر ما. امروز، روز عرفه است. و نه خیلی دورتر عاشورا. و نه خیلی دورتر اربعین. سخن گفتن با خدا از زبان ثارالله حلاوت دیگری دارد. عرفه، عاشورا، اربعین، یعنی که حضرت سیدالشهدا بزرگ‌ترین «معمار زمان» است. اگر خمینی، ریشه شجره طیبه انقلاب اسلامی را در قیام خون خدا جست‌وجو می‌کرد، از نظر خامنه‌ای،
فرعها فی‌السماء انقلاب اسلامی، این انقلاب
تمام ناشدنی یعنی پیوند خوردن انقلاب اسلامی با انقلاب جهانی حضرت موعود. خدایا! زمان نیاز مبرم به معماری دارد. آخر این درد را کجا ببریم که روز، روز عرفه است و هیچ نمی‌دانیم در کدامین وادی خیمه زده است مهدی فاطمه! گفتم که؛ «زمان نیاز مبرم به معماری دارد».
 

شهاب‌الدین سینایی: حدود سال‌های 87-86 بود که یکی از دانشجویان دکترای مطالعات فرهنگی در یکی از دانشگاه‌های معتبر کشور انگلستان برای تکمیل تز دکترای خود در رابطه با «علل و عوامل عدم تداوم اقبال مردم ایران به جریان اصلاحات» به وطن بازگشته بود تا بتواند به شکلی مستندتر فرضیه پژوهش خود را مورد بررسی و تدقیق قرار دهد. وی که تا پیش از این با بهره‌مندی از منابع کتابخانه‌ای، اسنادی و اینترنتی توانسته بود به نحو مطلوبی فرضیه پژوهش خود را مورد تایید قرار دهد برای راستی‌آزمایی دوباره و تحکیم فرضیه خود در تلاش بود با اظهارنظر چند کارشناس و متخصص مشرف بر مسائل داخلی ایران فرضیه پژوهش را  برای دومین بار در معرض آزمایش قرار دهد1.  بنده که به حسب ارتباط با این دانشجوی ایرانی مقیم انگلستان به شکلی دقیق در جریان آخرین اقدامات وی قرار داشتم و تمام یافته‌های این پژوهش را پس از انجام مصاحبه با شخصیت‌های مدنظر مشرف به مسائل داخلی ایران مورد بررسی قرار دادم متوجه شدم یافته‌های وی در تهران تایید همان یافته‌های وی در آلمان است.  «بی‌اعتقادی مدعیان اصلاح‌طلبی به مفهومی به نام اصلاحات» مبنای اصلی فرضیه پژوهش این دانشجوی ایرانی را تشکیل داده بود. «وجود رفتارها و تمایلات فاشیستی، حذفی و انحصارطلبانه»، «سوءاستفاده از دال‌هایی چون آزادی، اصلاحات، جامعه مدنی و... برای رسیدن به قدرت» و «اصالت داشتن قدرت و نه اصلاح» یافته‌های اساسی این پژوهش را تشکیل داده بود. این دانشجوی ایرانی با استناد به یافته‌های خود در نهایت یکی از معضلات اساسی جامعه ایرانی در دوران حکمرانی مدعیان اصلاحات را وجود همین «دوگانگی» در «حرف» و «عمل» دانسته بود. امری که البته سال‌ها قبل و پس از این پژوهش در بزنگاه‌های حساسی چون تیر 1378 و خرداد 1388 به وضوح خودنمایی کرد. واکاوی اتفاقات چند روز گذشته در فضای مجازی درباره یکی از برنامه‌های طنز سیما نیز حکایت از وجود چنین منشی نزد مدعیان اصلاح‌طلبی و آزادی بیان دارد. چند روزی است که پس از پخش برنامه خندوانه در روز جمعه، در شبکه‌های اجتماعی موجی در حمایت از «امیرمهدی ژوله»  یکی از چهره‌های طنزپرداز و نویسنده متمایل به جریان اصلاحات علیه «امین حیایی» بازیگر خوشنام، غیرسیاسی و باسابقه سینمای ایران به راه افتاده است.  ریشه‌یابی چرایی و چگونگی رفتارهای اینچنینی که حتی برنامه‌های طنز و به اصطلاح «فان»2 را هم به ورطه سیاسی‌بازی سیاست‌پیشگان ورشکسته می‌کشاند خود نشانی بارز و نمونه‌ای دیگر از وجود دوگانگی در حرف و عمل مدعیان اصلاح‌طلبی است. بر این اساس هر پدیده‌ای فارغ از جدی یا شوخی بودن صرفاً با عینک سیاسی نگریسته شده و در راستای اهداف سیاسی جریانات خاص هدایت می‌شود. اقدام عجیب بزرگمهر حسین‌پور، کاریکاتوریست رسانه‌های اصلاح‌طلب در برخورد با «استندآپ کمدی»3 روز جمعه 27 شهریور را باید نمود بارزی از اینگونه رفتارهای سیاسی برشمرد. رفتار این فعال اصلاح‌طلب که در واقع آغازگر موج مسموم و سیاست‌زده این روزهای فضای مجازی به شمار می‌آید موجبات ایجاد بی‌اخلاقی‌های متعددی را به وجود آورد. قبل از آغاز برنامه جمعه شب خندوانه بزرگمهر حسین‌پور در صفحه اینستاگرام خود از مخاطبانش خواست در مسابقه استندآپ کمدی برنامه خندوانه به امین حیایی رای ندهند! وی البته درخواست خود را مستدل کرد. حسین‌پور ضمن شماتت حیایی به خاطر بازی در فیلم «قلاده‌های طلا» از مخاطبانش خواست برای تنبیه حیایی که فارغ از مسائل سیاسی و در راستای حرفه خود به نقش‌آفرینی در فیلم‌هایی چون قلاده‌های طلا پرداخته است، از رأی دادن به وی امتناع ورزند. حسین‌پور که از همکاران قدیمی امیرمهدی ژوله در نشریه چلچراغ است در صفحه اینستاگرام خود در این رابطه نوشت: «امشب استندآپ امیر ژوله است. مطمئنم مثل دفعه قبل می‌ترکونه! اما در مقابل امین حیایی به نظرم باید به امیر رای داد. همین که کسی قلاده طلا رو بازی کنه از نظر من فاقد صلاحیت رای دادن میشه... حتا اگه امیر اونقدر هم ندرخشه. چی کار کنم دیگه... بعضی وقتا اونقدر «حال» رو نمی‌بینم و «گذشته»  آدما ملاک قضاوتم میشه... امیر جان به پیش». با مراجعه به تاریخ نمونه‌های متعدد دیگری از اینگونه رفتار را در کنش سیاسی مدعیان اصلاحات به نظاره خواهیم نشست. درباره این کنش‌های غالباً هیجانی که بیش از هر چیز بر پایه احساس است، دو نکته قابل ذکر است: یک- با مروری بر ادبیات اندیشه سیاسی قرن بیستم و توصیفات ارائه‌شده از مکاتبی چون فاشیسم به وضوح می‌توان رفتارهای احساسی و حذفی اینچنینی را در دایره مکاتبی چون فاشیسم قرار داد.
 این گزاره که «فلان فرد یا فلان گروه چون مانند من نیست و مانند من نمی‌اندیشد پس محکوم به فناست»، شاه‌بیت ادبیات مکاتب غیرانسانی‌ای چون فاشیسم و نازیسم را تشکیل داده است.
دو- مروری بر رفتار بسیاری دیگر از شخصیت‌های اصلاح‌طلب نشان از آن دارد که این جریان در مجموع مبرا از این نوع رفتار نبوده و به بیانی ساده می‌توان این رفتار را بخشی از «شاخص رفتاری» جریان مدعی اصلاحات و آزادی بیان به حساب آورد. همانطور که اشاره شد اقدامات این جریان در فتنه‌های 78 و 88 نمود بارزی از رفتارهای فاشیستی و هیجانی فاشیست‌های مدعی رفرم است. نکته پایانی آنکه باید با اینگونه رفتارها خوانشی نوین از گزاره «زنده‌باد مخالف من» مدعیان اصلاحات ارائه داد؛ خوانشی که در آن «زنده» تنها کنایه‌ای از «حذف»، «طرد» و «مرده» خواهد بود.
...........................................................................
پی‌نوشت‌ها
1- در مجموعه علم بویژه علوم اجتماعی (البته اگر قائل به وجود چنین علمی باشیم) تکرار بررسی فرضیه و تئوری‌های استخراج‌شده از پژوهش ارتباط معناداری با اعتبار و صحت یک گزاره نظری دارد.
2- Fun
3- کمدی ایستاده یا کمدی استندآپ یا استندآپ کمدی (Stand-up comedy) نوعی از کمدی است که در آن اجراکننده بدون وجود دیوار چهارم به صورت مستقیم با بینندگان و شنوندگان صحبت می‌کند. این کمدی معمولاً توسط یک نفر اجرا می‌شود، در این نمایش کمدین با اجرای سریعی از داستان‌گویی، لطیفه و شوخی‌های کوتاه و گذرا و بداهه‌سازی‌هایی که جمع تماشاگران پذیرای آنها باشند به انتقال مضامین می‌پردازد. اجراکننده معمولاً سرنوشت مسائل و معضلاتی را که بسیار مهم و جدی اجتماع کلی را درگیر خود کرده به چالش می‌کشد، به این امید که باعث شگفتی و خنده تماشاگران شود و مشکلات اجتماع را با لبخند تبدیل به آرامش کند.