گردنه‌های «گشور» و «گاماسیاب» که از محورهای برفگیر غرب کشور محسوب می‌شوند در کولاک بند می‌آیند و در این میان ضعف تجهیزات امدادی در محوری که ۳ استان را وصل می‌کند همواره مشکل‌ساز است. شهرستان کوهستانی و سردسیر دلفان که در استان لرستان و مرز استان کرمانشاه  واقع است با 2 هزار و ۱۸۰ متر ارتفاع یکی از 5 شهرستان ایران با ارتفاع بیش از 2 هزار متر از سطح دریاست. با فرارسیدن فصل سرما و یخبندان و بارش سنگین برف تردد در محورهای ارتباطی این شهرستان به‌کندی صورت می‌گیرد و همواره شاهد گرفتار شدن مسافران در گردنه‌های برفگیر و بروز حوادث رانندگی در جاده‌های این شهرستان هستیم، به همین علت ایجاد و تجهیز پایگاه‌های امداد و نجات جاده‌ای امری ضروری است. تعدادی از رانندگان محورهای ارتباطی این شهرستان در گفت‌وگو با مهر می‌گویند: شهرستان ما یک شهرستان کوهستانی است و با بارش اولین برف تردد وسایل نقلیه بسیار سخت و خطرناک بوده و بارها با وجود زنجیر چرخ و به همراه داشتن وسایل گرمایشی با مشکلات فراوانی در گردنه‌های برفگیر «گشور» و «گاماسیاب» مواجه هستیم و به‌رغم تلاش امدادگران و راهداران که به‌صورت شبانه‌روزی فعالیت دارند باز هم در جابه‌جایی مسافران و رساندن بار خودروهایمان با مشکل روبه‌رو می‌شویم. آنها معتقدند با توجه به سردسیر بودن منطقه باید مسؤولان استان نگاه ویژه‌ای به این شهرستان داشته باشند. رئیس جمعیت هلال‌احمر شهرستان دلفان نیز دراین‌باره یکی از مهم‌ترین مشکلات این جمعیت بویژه در فصل سرما را کمبود تجهیزات و زیرساخت‌های امدادی می‌داند و می‌گوید: با توجه به اینکه شهرستان دلفان یک شهرستان کوهستانی و برفگیر به شمار می‌رود و در مسیر استان‌های غربی نیز قرارگرفته یکی از اصلی‌ترین نیازهای ما تکمیل و به بهره‌برداری رسیدن طرح‌های نیمه‌تمام این جمعیت در راستای خدمات‌رسانی بهتر به مسافران است و از مسؤولان درخواست داریم نسبت به این موضوع اقدامی جدی انجام دهند. عباس اکبری با اشاره به اینکه کلنگ ساخت انبار امدادی این شهرستان در سال ۸۹ در زمینی به مساحت ۱۶ هزار و ۴۴۰ مترمربع توسط مسؤولان وقت به زمین زده‌ شده، می‌افزاید: این طرح یکی از نیازهای ضروری این جمعیت در راستای دپو کردن اقلام امدادی در زمان بروز حوادث احتمالی جاده‌ای و خدمت‌رسانی سریع به حادثه‌دیدگان بوده که این طرح نیز با گذشت
5 سال هنوز به‌صورت کامل به بهره‌برداری نرسیده است. وی ادامه می‌دهد: عملیات اجرایی و ساخت پایگاه امداد و نجات جاده‌ای در محور «گشور» نیز در سال ۱۳۹۰ در زمینی به مساحت 2 هزار و ۱۸۰ مترمربع آغاز شده اما متأسفانه با گذشت 4 سال هنوز به بهره‌برداری نرسیده است. فرماندار دلفان نیز با اشاره به شرایط ویژه آب و هوایی بویژه در فصل سرما در این شهرستان می‌گوید: موضوع تردد وسایل نقلیه هنگام بارش برف مشکلات عدیده‌ای را برای مردم بویژه رانندگانی که از این شهرستان عبور می‌کنند به وجود می‌آورد. جعفر طولابی با تأکید بر اینکه در محورهای ارتباطی شهرستان به استان‌های همدان و کرمانشاه با توجه به‌ضرورت طرح‌های امداد و نجات کلید خورده است، می‌گوید: عملیات اجرایی این طرح‌ها در محورهای گاماسیاب و گشور در سال‌های گذشته آغازشده اما به دلیل نبود اعتبار و کندی کار هنوز به بهره‌برداری نرسیده‌اند. وی به تکمیل نشدن طرح انبار امداد و نجات جاده‌ای محور نورآباد- کرمانشاه اشاره می‌کند و می‌افزاید: این طرح نیز به دلیل نبود اعتبار قسمت‌های عمده‌ای از قبیل محوطه انبار و فضای فیزیکی آن تکمیل ‌نشده که در صورت به بهره‌برداری رسیدن این طرح می‌تواند بسیار مثمر ثمر واقع شود. طولابی می‌افزاید: از مسؤولان استان بویژه اداره کل راه‌وشهرسازی و جمعیت هلال‌احمر می‌خواهیم که با در نظر گرفتن اینکه این شهرستان در مسیر ارتباطی 3 استان لرستان، کرمانشاه و همدان قرارگرفته و یکی از مسیرهای پرتردد به شمار می‌رود نسبت به تخصیص اعتبار کافی برای تکمیل این طرح‌ها اقدام کنند و ما نیز با توجه به ظرفیت‌هایی که در شهرستان وجود دارد سعی می‌کنیم با تلاش سایر مسؤولان استان هرچه سریع‌تر این طرح‌ها به بهره‌برداری برسند. روح‌الله زمانی، رئیس اداره راه‌وشهرسازی دلفان نیز در این ‌باره می‌گوید: از جمله طرح‌هایی که اداره کل راه‌وشهرسازی استان در دلفان در دست‌ ساخت دارد احداث یک انبار امدادی در منطقه «سنجابی» و در مسیر ارتباطی دلفان به کرمانشاه و ساخت پایگاه امداد و نجات جاده‌ای در محور نورآباد به نهاوند و در گردنه گاماسیاب است و اعتبار هزینه شده برای ساخت انبار امدادی این شهرستان را
۱۰ میلیارد ریال عنوان می‌کند.

مدیر‌عامل شرکت دماوند با بیان اینکه این شرکت تاییدیه سلامت سازمان غذا و دارو را به دست آورده است، گفت: دوباره به صدر حوزه آب آشامیدنی بسته‌بندی بازمی‌گردیم.  میشل راسکائو در این‌باره اظهار داشت: این شرکت به‌‌عنوان بنیانگذار صنعت آب آشامیدنی بسته‌بندی ایران می‌خواهد  با ارائه محصولاتی مطابق با ضوابط داخلی و بین‌المللی و با بالاترین کیفیت ممکن، جایگاه خویش را در صدر این صنعت به‌دست آورد. وی گفت: آزمایشگاه‌های بررسی کیفی آب بسته‌بندی کارخانه دماوند از مجهزترین  دستگاه‌های کنترل کیفیت هستند به طوری که در این آزمایشگاه‌  طی ۵۰ مرحله آزمایش کیفی روزانه، ۱۲۴ فاکتور روی همه محصولات بررسی می‌شود. براساس اعلام سازمان غذا و دارو، نتیجه آزمایش‌های صورت گرفته حاکی از آن است که آب آشامیدنی بسته‌بندی شرکت دماوند از سلامت کافی برخوردار است.

آیین افتتاح زیرگذر ناهارخوران(شهید صیاد شیرازی) با حضور مسؤولان استان و شهرستان، خواننده بنام موسیقی سنتی کشورمان سالار عقیلی و در میان استقبال چند هزار نفری شهروندان گرگانی برگزار شد. استاندار گلستان در این مراسم گفت: مردم گرگان با سطح بالای شعور و فرهیختگی، بزرگ‌ترین حامی توسعه و عمران شهر هستند و همه این پروژه‌ها، تحفه‌ای برای مردم است. حسن صادقلو ادامه داد: مردم رسم تشکر خود را با چنین حضوری به جا می‌آورند و حمایت ما از شهردار نیز مانند شما شهروندان خواهد بود و همچون سال‌های گذشته حمایت‌های معنوی و مادی از شهردار خواهیم داشت. وی بیان کرد: پس از پیروزی انقلاب اسلامی همه دولت‌ها تحت حمایت امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب، خدمات شایسته‌ای به ملت ارائه داده‌اند و نظام جمهوری اسلامی به مردم خدمت کرده است.

بانک ملی ایران به سوئیفت پیوست
بانک ملی ایران از روز دوشنبه   (26/11/1394) رسماً به شبکه جهانی سوئیفت متصل شد و عملاً از ابتدای روز سه‌شنبه27بهمن این بانک می‌تواند پیام‌های مالی خود را از طریق سوئیفت به سراسر دنیا مخابره کند. بدین ترتیب امکان تبادل پیام با مؤسسات مالی سراسر دنیا در 152 شعبه داخل و خارج بانک میسر است و مشتریان بانک ملی ایران می‌توانند از این خدمت مهم بهره‌مند شوند.


اشتغالزایی 15 هزار نفری در بزرگ‌ترین طرح ملی و تفریحی
مدیرعامل گروه هلدینگ عقیق پارسیان گفت: با راه‌اندازی بزرگ‌ترین پروژه گردشگری حوالی دماوند - فیروزکوه که بلندترین خط تله کابین کشوردرآن نصب شده است برای 5 هزارنفر به‌صورت مستقیم و 15 هزار نفر غیرمستقیم شغل ایجاد می‌شود. وحید جوادزاده با بیان اینکه پروژه سیب به عنوان یکی از 3 منطقه برتر نمونه گردشگری و بزرگ‌ترین طرح ملی تفریحی و اقامتی کوهستانی کشور است در جمع خبرنگاران گفت: این پروژه با کاربردهای سرگرمی و گردشگری، پارک آبی، شهربازی، دهکده المپیک، هتل ویلا و نیز شهر سلامت و بیمارستانی کوهستانی  طراحی شده است و قراراست بزودی فازهای مختلف آن با تله‌کابین به هم وصل شوند. وی افزود: عملیات نصب و راه‌اندازی تجهیزات تله‌کابین مجموعه سیب به عنوان بلندترین تله‌کابین کشور با پیشرفته‌ترین فناوری‌ها بزودی به بهره‌برداری می‌رسد. جوادزاده تصریح کرد: این تله‌کابین با ویژگی‌هایی چون واگن 8 نفره، واگن وی‌آی‌پی و کابین رستوران هوایی ظرفیت بالایی در جابه‌جایی گردشگران دارد. او گفت با راه‌اندازی بزرگ‌ترین پروژه تفریحی و سرگرمی در منطقه سیب، فرصتی برای تفریحات سالم جوانان در کنار خانواده‌های‌شان ایجاد می‌شود. جوادزاده عنوان کرد: پروژه سیب که با رعایت سبک معماری ایرانی - اسلامی بنا شده است در نخستین جشنواره ملی مشارکت گردشگری سال گذشته که با حضور رئیس مجلس شورای اسلامی و رئیس سازمان میراث فرهنگی برگزار شد از مدیرعامل شرکت عقیق پارسیان به عنوان کارآفرین نمونه تجلیل شد.

شرکت لیزینگ اقتصادنوین جایزه کیفیت کسب کرد
همزمان با برگزاری اجلاس مشترک توسعه کیفیت حمل‌ونقل، لیزینگ اقتصادنوین استاندارد و جایزه بین‌المللی اتحادیه اروپایی را کسب کرد. شرکت لیزینگ اقتصادنوین جایزه دومین اجلاس مشترک توسعه کیفیت حمل‌ونقل، ساختمان و راه‌وشهرسازی را کسب کرد. اجلاس مشترک توسعه کیفیت حمل و نقل، ساختمان و راه‌وشهرسازی در سال 94 با رویکرد ارتقای نقش تعاون و بخش خصوصی، با مشارکت دست‌اندرکاران حوزه سیاست‌گذاری، تضمین و اجرای صنعت حمل‌ونقل، راه‌وشهرسازی و بخش خصوصی و تعاونی‌های فعال در این حوزه برگزار شد. در این اجلاس ضمن معرفی اهمیت ارتقای کیفیت خدمات اجتماعی، همراه با ارتقای کیفیت خدمات فنی، به نقش و جایگاهی که بخش خصوصی و تعاونی‌‏ها با بهره‏‌گیری از سرمایه‌‏گذاری‌‏های خارجی، در این موضوع می‌‏توانند داشته باشند، پرداخته شد. در پایان برگزاری این مراسم شرکت‌های برگزیده، معرفی شدند که شرکت لیزینگ اقتصادنوین استاندارد و جایزه بین‏المللی (FCC-LEASING) انتخاب نخست مشتریان در خدمات لیزینگ از سوی اتحادیه اروپایی، نشان زرین تضمین کیفیت و اعتبار در فروش و واگذاری خودرو و نشان ویژه موفقیت مدیریتی و سازمان مبتنی بر تلاش‏های مدیریت را کسب کرد.

فعالیت باجه عصر شعب بانک ملت در ایام پایانی سال
 با تصویب هیات مدیره بانک ملت، تمام شعب این بانک در روزهای پایانی سال جاری دارای باجه عصر خواهند بود. با هدف جلب هر چه بیشتر رضایت مشتریان، تمام شعب بانک ملت اعم از شعب مستقر در تهران، شهرستان و شعب تحت نظارت مدیریت بانکداری شرکتی و مراکز بانکداری شرکتی، از روز شنبه اول اسفندماه تا روز چهارشنبه ۲۶ اسفندماه سال جاری به استثنای روزهای پنجشنبه و سه‌شنبه ۲۵ اسفند مصادف با شب چهارشنبه آخر سال، باجه عصر خواهند داشت. براساس این گزارش، ساعت کار باجه عصر شعب بانک ملت در این روزها و تا روز چهارشنبه ۲۶ اسفندماه ۹۴ از 2 ساعت به 3 ساعت افزایش خواهد یافت.

حسین قدیانی: در روزهای اخیر تعدادی از سایت‌های وابسته به یک جریان خاص از آنجا که جواب شایسته‌ای به نکته اول یادداشت «ملت ایران سمت خدا ایستاده» مورخ 24 بهمن 94 درباره محل اطلاق صفت «علامه» نداشته‌اند، با انتخاب تنها چند خط از آن نکته با نیت تحریف، این نتیجه مضحک را برای مخاطبان خود منعکس کرده اند که از نظر «وطن امروز»، عکس انداختن با فلان بازیکن، دلیل علامه نبودن فلانی است! در همین زمینه خبرگزاری دانشگاه آزاد تیتر زده است: «روزنامه وطن امروز: سید حسن علامه نیست چون با همه فوتبالیست‌ها حتی آرش برهانی هم عکس یادگاری دارد!» و نوشته است: «نویسنده روزنامه «وطن امروز» در یادداشت امروز خود در توجیهی عجیب در رد علامه خواندن یادگار امام(ره)، گرفتن عکس یادگاری با آرش برهانی، فوتبالیست استقلال و ابراز علاقه نسبت به بازی «فلان بازیگر» را دلیلی بر علامه ندانستن سیدحسن خمینی دانست!» سایت انتخاب وابسته به هاشمی رفسنجانی نیز تیتر زده: «علت علامه نبودن سید حسن خمینی مشخص شد: گرفتن عکس یادگاری با آرش برهانی!» و آفتاب‌نیوز دیگر سایت وابسته به همین ترتیب همان بخش تقطیع شده توسط خبرگزاری دانشگاه آزاد را با نتیجه مضحک باب میل خود آورده است.  در ادامه برای روشن شدن میزان تقطیع و تحریف صورت گرفته توسط این سایت‌ها، نکته اول یادداشت مورد اشاره «وطن‌امروز» را بخوانید:
«دوشنبه هفته گذشته در برنامه خوب «سمت خدا» موضوع بحث، اهمیت وقت بود. کارشناس که از شاگردان علامه طباطبایی بود، خاطره‌ای از ایشان تعریف کرد؛ علامه دستنویس یک کتاب را که شاید نزدیک 1000 صفحه می‌شد، برای تایپ به ما دادند لیکن وقتی به کلمات و جملات نگاه کردیم، دیدیم هیچ نقطه‌ای در کار نیست! مثلا همین «نقطه» را بدون نقطه‌های «نون» و «قاف» نوشته بودند! علت را از ایشان جویا شدیم که فرمودند: «من حساب کردم دیدم اگر بخواهم نقطه کلمات را هم بگذارم، برای هر صفحه باید حدود 2 یا 3 دقیقه وقت بیشتر صرف کنم لذا ترجیح دادم این زحمت را شما بکشید!»
آری! دگر بار باید دقت کرد که «علامه» به چه کسی گفته می‌شود! رسم است در حوزه و چه رسم خوبی است که عناوین و صفاتی از این دست را همین‌طور بی‌خود و بی‌جهت به افراد نمی‌دهند. اگر به هرکسی بنا به میل شخصی بخواهیم علامه بگوییم، تخطی از رسم و رسوم دقیق حوزه‌های علمیه کرده‌ایم. علامه یعنی عالمی که در اغلب علوم حوزوی صاحبنظر و در علوم مختلف و بعضا بی‌نسبت با هم، حقیقتا عالم باشد. سال‌ها صاحب کرسی تدریس در این علوم بوده و آثار و تالیفات متعدد و مطرح داشته باشد.
منتهای مراتب در حوزه به صرف اینکه یک عالم چندین علم را در حد جامعی فراگرفته و تدریس کند، به او علامه نمی‌گویند. یعنی علاوه بر عالم بودن به علوم مختلف، علامه باید واجد خصوصیاتی خاص و منحصربه‌فرد نیز باشد تا واقعا علامه خوانده شود. به‌عنوان نمونه علامه جلیل‌القدر آیت‌الله حسن‌زاده‌آملی، فقط از آن جهت علامه خوانده نمی‌شوند که در علوم فراوانی صاحب رأی و نظر هستند، بلکه به لحاظ شخصی و شخصیتی هم آنقدری از ویژگی‌های ممتاز را دارا هستند که متفق‌القول «علامه» خوانده شوند، آن هم «علامه ذوالفنون». از همین زاویه است که بزرگواری مثل علامه طباطبایی می‌فرمایند: «من حساب کردم دیدم اگر بخواهم نقطه کلمات را هم بگذارم، برای هر صفحه باید حدود 2 یا 3 دقیقه وقت بیشتر صرف کنم لذا ترجیح دادم این زحمت را شما بکشید!» علامه یعنی همین! که به عنوان مثال، آنقدر وقت برایش مغتنم باشد که حتی وقت نکند نقطه کلمات مکتوباتش را بگذارد! با این حساب، آیا شخصی که تقریبا با همه فوتبالیست‌های لیگ برتری حتی آرش برهانی عکس یادگاری جدا جدا دارد و بنا به اعتراف خودش، نه تنها اغلب بازی‌های لیگ خودمان را می‌بیند که اغلب بازی‌های لیگ‌های خارجی را هم دنبال می‌کند «علامه» است؟! حضرات علامه از کی تا به حال این همه وقت آزاد و اوقات مازاد داشته‌اند؟ اگر علامه شدن این همه راحت است، چرا خود عالیجناب، علامه نباشند؟!»
***
تحریف خنده‌دار و در عین حال غیراخلاقی ایجاد‌شده درباره این نکته، مثل این می‌ماند که بگویی خداوند در قرآن فرموده؛ «وای بر نمازگزاران» لذا از نظر خداوند نباید نماز خواند!
و باز این تحریف مثل این می‌ماند که مدعی شوی از نظر حسین قدیانی، هر علامه‌ای که نقطه کلمات مکتوباتش را بگذارد، هرگز علامه محسوب نمی‌شود!
و باز این تحریف مثل این می‌ماند که ادعا کنی چون فلان روحانی هیچ عکسی با آرش برهانی ندارد، اصلا هیچ عکسی با هیچ فوتبالیستی ندارد، حتما از نظر نویسنده «وطن امروز»، علامه محسوب می‌شود!
و باز این تحریف مثل این می‌ماند که برداری بگویی چون حضرت امام با فلان فوتبالیست عکس دارد، وقت برای ایشان، هرگز چیز مغتنمی نیست آنطور که حسین قدیانی استدلال می‌کند!
… و هر چند به نیکی گفته شده «در مثل مناقشه نیست» اما از «قلب مریض» بیش از این نمی‌توان توقع داشت!
صدالبته از «شارلاتانیسم رسانه‌ای» که به مقدسات عالم هم رحم ندارد، نمی‌توان متقاضی این بود که همه نکته این یادداشت را منتشر کند، نه بخشی از آن را! آن هم کاملا با غرض و مرض!
برای جماعتی که روی رأی مردم در سال ۸۸ - اعم از کلیت آرا و رأی اکثریت- تیغ فتنه و شمشیر دروغ کشیدند، کار سختی نباید باشد دبه درآوردن‌های اینچنینی!

سیدمحسن میرشمسی: سخن گفتن مکرر رئیس‌جمهور محترم از «برجام 2» تنها یک جنجال جدید در زمره جنجال‌های قبلی مانند جنجال ردصلاحیت‌ها و حربه‌ای تازه برای سرگرم کردن اذهان ملت و منحرف کردن افکار مردم از آثار اقتصادی «برجام 1» به شمار می‌آید. «برجام 2» صرفاً سیاسی‌سازی افکار عمومی برای فرار از پاسخگویی درباره وضعیت اقتصادی کشور است و هیچ‌گونه کاربرد دیگری ندارد!
جناب آقای روحانی و دولتمردانش بهتر و بیشتر از هرکسی می‌دانند «برجام 1» با آن همه هزینه‌های سنگینی که ملت و مملکت به‌خاطر آن پرداخت کرد، از جمله پر کردن قلب رآکتور اراک با سیمان و برچیدن هزاران سانتریفیوژ و تعلیق غنی‌سازی 20 درصد و محدود کردن تحقیق و توسعه و هزینه‌های سنگین دیگری از این دست، کوچک‌ترین و کمترین تأثیری در اقتصاد کشور و رفع مشکلات معیشتی مردم ندارد! به همین دلیل است که دولتی‌ها خود را به فراموشی و آلزایمر سیاسی زده‌اند و دغدغه هر مساله‌ای را دارند غیر از معیشت مردم!
به همین جهت است که روحانی و همکارانش در دولت یازدهم که قبل از برجام، همه مشکلات عالم بشریت از جمله «مشکل جیب مردم، اشتغال، رونق اقتصادی، رفاه اجتماعی، معضل محیط ‌زیست، صنعت، مشکل بانک‌ها، خرید گندم و مواد غذایی، مشکل سرمایه‌گذاری، ساخت سد، تأمین آب کشاورزی، دارو، مشکل تجهیزات پزشکی بیمارستان‌ها و حتی آب خوردن و نان مردم» را به تحریم‌ها گره زدند و رفع و حل همه این مشکلات را به توافق هسته‌ای و برجام موکول و مشروط کردند، امروز پس از برجام، به روی مبارک خود هم نمی‌آورند که چه وعده‌هایی به مردم داده‌اند و مردم چه توقعات و مطالباتی از دولت دارند!
در همین راستاست که روحانی در پاسخ به مطالبه به حق مردم برای تأمین رفاه ملت در پسابرجام می‌گوید: «مگر ما برجام را آوردیم؟ برجام را خدا آورد!!» و با این حرف سعی می‌کند از زیر بار مسؤولیت تأمین رفاه اقتصادی و اجتماعی ملت در دوران پسابرجام و پساتحریم که اگر وظیفه ذاتی دولت نباشد- که هست- حداقل وعده‌ای است که به مردم داده است، شانه خالی کند و با زبان بی‌زبانی به همگان می‌گوید رفاه را از دولت نخواهید، از خدا بخواهید(!) در واقع این نگاه توحیدی آقای روحانی نه از باب توحید که به‌واسطه ناکارآمدی دولتش است! این جمله جناب دکتر عراقچی که «نباید از برجام توقع شکوفایی اقتصاد داشته باشیم» و همچنین این سخن آقای بعیدی‌نژاد که گفت «قرار نیست برجام توسعه صنعتی و اقتصادی ایجاد کند» نیز در همین راستا ارزیابی می‌شود!
روحانی بسیار تمایل دارد مردم برجام را مساله‌ای پایان‌یافته و تمام‌شده قلمداد کنند تا تبعات حاصل از آن برای کشور در کانون توجهات قرار نگیرد و کسی سراغی از نتایج اقتصادی برجام که وعده داده می‌شد، نگیرد! عبور سریع‌السیر روحانی از
«برجام 1» و تلاش بی‌وقفه برای طرح و تبدیل «برجام 2» به مساله اصلی کشور آن‌هم در دورانی که دغدغه اصلی مردم، مسائل اقتصادی و مشکلات معیشتی و بیکاری و رکود بی‌سابقه و تاریخی است، نشان از همین تمایل آقای روحانی دارد! حال آنکه برجام به گواه خود برجام آغاز یک راه ‌حداقل 10 ساله و به عقیده کارشناسان شروع مسیری چندده ساله و شاید هم بدون پایان است و به عبارتی کشور سال‌های بسیار طولانی درگیر تبعات «برجام 1» است!
روحانی بشدت علاقه‌مند است «صرف برجام» را به عنوان سقف مطالبات ملت از دولت جا بیندازد! اینکه او مدام از «فرجام برجام» سخن می‌گوید، به همین دلیل است که می‌خواهد اینگونه به افکار عمومی القا کند و بقبولاند که دولت به وعده خود عمل کرده است! به عبارت بهتر روحانی دوست دارد مردم را به خود برجام قانع و راضی کند! حال آنکه مردم هیچ‌گاه از دولت برجام را مطالبه نمی‌کردند! بلکه مطالبه اصلی ملت از دولت در مذاکرات هسته‌ای نه برجام که حل مشکلات اقتصادی بوده و هست! برجام صرفاً به عنوان مقدمه‌ای به‌منظور رفع بهانه‌ها برای رفع و رجوع مشکلات معیشتی در نزد ملت دارای اهمیت بوده و هست!
علی‌ایحال دولتی که 2 سال تمام، صدر تا ذیل کشور را معطل مذاکرات هسته‌ای نگه داشت! دولتی که هر زمان با مطالبات اقتصادی و درخواست تحقق وعده‌های اقتصادی مواجه می‌شد، امروز و فردا می‌کرد و بهانه توافق هسته‌ای و رفع تحریم‌ها را می‌آورد! دولتی که سیاست‌هایش باعث رکود عمیقی شد که هزاران بنگاه تولیدی را به تعطیلی کشانده و هنوز هم قربانی می‌گیرد! دولتی که حتی آب آشامیدنی مردم و نان و غذای روزمره مردم را به تحریم‌ها و توافق هسته‌ای گره زد! دولتی که ناکارآمدی و سوءمدیریت خود و نیز رکود و رشد منفی اقتصاد و بیکاری و گرانی و مشکلات معیشتی و نچرخیدن چرخ زندگی مردم را با تحریم توجیه می‌کرد و... امروز در شرایطی قرار گرفته که بهانه‌ای برای ناکارآمدی ندارد!
چراکه بنا بر «ادعا»ی دولت، تحریم‌ها که بهانه همیشگی دولت بود، رفع شده و الان نوبت دولت است که وعده‌های اقتصادی را محقق کند!
دولت اما با عنایت به اینکه می‌داند برجام تأثیری در اقتصاد کشور نخواهد گذاشت و همچنین از آنجا که می‌داند عدم تغییر در اوضاع اقتصادی کشور و عدم تحقق وعده‌های اقتصادی دولت و برآورده نشدن انتظارات و توقعات اقتصادی ملت از برجام، دولت را بشدت در انتخابات با مشکل مواجه و مسیر ورود حامیان دولت را به مجلسین خبرگان و شورای اسلامی صعب‌العبور خواهد کرد و این مشکل در انتخابات ریاست‌جمهوری آینده نیز دوچندان خواهد شد، به سیاست‌هایی از جمله تغییر یا حداقل تعدیل توقعات و انتظارات اقتصادی از دولت در ایام پسابرجام و پساتحریم روی آورده است تا مشکل مذکور را به کمترین حد ممکن برساند!
با این تفاسیر، آنچه به نظر قطعی می‌رسد این است که سیاست روحانی و تئوریسین‌های جنگ روانی دولت برای تغییر یا تعدیل مطالبات اقتصادی مردم و سرگرم کردن ملت به مسائل حاشیه‌ای و پیش‌پاافتاده سیاسی و جنجال‌های بی‌اهمیتی مانند ردصلاحیت‌ها و
«برجام 2» و امثالهم، سیاستی از پیش شکست‌خورده است! چراکه اوضاع اقتصادی کشور و وضعیت معیشت مردم در دولت روحانی به حدی نا‌بسامان شده که هیچ لطایف‌الحیلی از جمله «برجام 2» برای انحراف اذهان عمومی از مساله اقتصاد کارساز نخواهد بود!
باید به دولت و جناب آقای روحانی گفت «برجام 1» برای مردم آب و نان نشده است چه برسد به «برجام 2»! آقای رئیس‌جمهور بهتر است به جای «برجام 2» به فکر نان مردم باشد که خربزه آب است!

مهدی محمدی: به پرسش از اینکه چرا معامله هسته‌ای در سیاست خارجی نه نقدا وضع مردم را بهتر کرده و نه دستکم دورنمایی از بهبود پیش روی آنها قرار داده، طیفی از پاسخ‌ها می‌توان داد.
پاسخ استاندارد در دولت آقای روحانی این است که اساسا توافق هسته‌ای قرار نبوده بهبود اقتصادی ایجاد کند و در بهترین حالت، این توافق غل و زنجیرهایی را که به دست و پای اقتصاد کشور بسته شده بود، باز کرده است. این موضع بدان معناست که نه فقط باید اظهارات گذشته دولت درباره مسائلی همچون «وابسته بودن آب خوردن مردم به رفع تحریم‌ها» و  «ایجاد گشایش فوری و عظیم اقتصادی پس از توافق» را غیرصادقانه بدانیم، بلکه علاوه بر آن، باید درباره ارزش‌های واقعی یک توافق با غرب، از حیث تاثیری که می‌توانسته بر اقتصاد کشور بگذارد نیز تردید کنیم. ضمن اینکه متاسفانه دولت خود را در موضعی قرار داده است که اگر هم غربی‌ها غل و زنجیری از دست و پای اقتصاد ایران باز نکنند و عملا تحریمی هم تعلیق نشود، مجالی برای اعتراض نخواهد داشت و به دلیل گره زدن سرنوشت سیاسی خویش به این توافق، خود به خود به سمت نوعی «لاپوشانی اتوماتیک» سوق داده خواهد شد.
پاسخ دوم به این سوال از منظر راهبرد آمریکا درباره ایران، به مساله می‌نگرد. آمریکایی‌ها از مدت‌ها قبل از نهایی شدن توافق این موضوع را شفاف کردند که از نظر آنها توافق هسته‌ای قرار نیست به گشایش چشمگیر اقتصادی در ایران منجر شود، چرا که اولا این توافق یک توافق کامل نیست و بخش‌های بزرگی از تحریم‌ها همچنان نه فقط باقی می‌ماند بلکه با جدیت بیشتری هم اجرا خواهد شد و ثانیا، اساسا از دید آمریکا گشایش اقتصادی برای ایران بیش از یک حد معین خطرناک است، چرا که می‌تواند منجر به شکل‌گیری احساس بی‌نیازی از توافق در ایران شده و انگیزه‌های پایبندی به توافق آن را تضعیف کند. بنابراین از دید آمریکایی‌ها و از منظر راهبردی، رفاه اقتصادی در ایران گروگان توافق هسته‌ای است تا هم ایران بدان متعهد بماند و هم اینکه امکان امتیازگیری از ایران در سایر حوزه‌ها فراهم شود. درست به همین دلیل است که آمریکایی‌ها نه از رفاه و گشایش، بلکه از «شیرین‌سازی» اقتصادی در ایران سخن می‌گویند. شیرین‌سازی سایه و نمایشی از گشایش است که بدون آنکه کارکرد واقعی و ماندگاری داشته باشد صرفا محاسبات مسؤولان را کنترل کرده و ذهن مردم را شرطی می‌کند تا گام‌های بعدی آنطور که غربی‌ها می‌خواهند برداشته شود.
پاسخ دیگر به آن سوال، کمی داخلی‌تر است. در اینجا بحث بر سر این است که تعلیق نصفه و نیمه تحریم‌ها می‌تواند به بهبود در وضعیت اقتصادی و معیشتی کشور منجر شود یا لااقل به آن کمک کند به شرط اینکه اولا برنامه‌ای برای تبدیل توافق به رفاه وجود داشته باشد و ثانیا تیمی در کار باشد که بتواند آن برنامه را اجرا کرده و در بازه‌های زمانی مناسب از آن نتایج ملموس بگیرد.
در حالی که حتی آمریکایی‌ها هم می‌گویند که در این مقطع خاص که گشایش‌های نسبی حاصل شده، بهترین استراتژی برای ایران اقتصاد مقاومتی است و تنها این استراتژی است که می‌تواند تولید را رونق داده و اشتغال را بهبود ببخشد، غربگرایان چندان علاقه‌ای به اجرای یک برنامه مقاومتی از خود نشان نمی‌دهند. امروز به اذعان کسانی چون «پاتریک کلاوسون» که خود از طراحان استراتژی تحریم بوده، تنها راه تولید رفاه در ایران تزریق تفکر مقاومتی به ارکان تصمیم‌گیری اقتصادی است اما می‌بینیم غربگرایان همچنان از طراحی و اجرای برنامه‌ای که هدف اول آن استفاده از فرصت برای بیمه کردن کشور در مقابل فشارهایی باشد که بزودی از راه خواهد رسید، بشدت پرهیز می‌کنند.
طرد بی‌منطق اقتصاد مقاومتی و اصرار بر وابسته‌سازی هر چه بیشتر کشور در حوزه‌های اقتصادی در واقع 2 دلیل بیشتر نمی‌تواند داشته باشد: نخست اینکه کسانی حس می‌کنند با این کار «فرصت‌های معاملات آتی» با غرب را از دست خواهند داد و بنابراین به آن بی‌میل هستند و دوم اینکه اساسا در دولت آقای روحانی کسی یا تیمی وجود ندارد که از مهارت‌های لازم برای بهبود وضعیت اقتصادی کشور- حتی وقتی مشکل منابع وجود ندارد – بهره‌مند باشد.

همه این پاسخ‌ها اما در مقابل یک پاسخ محتمل دیگر که می‌توان به آن سوال داد، فرعی و بی‌اهمیت است. شاید راز اینکه گشایشی ایجاد نمی‌شود این باشد که این گشایش در جای دیگری ایجاد شده است و ما آدرس را اشتباه آمده‌ایم! ما وقتی از گشایش اقتصادی سخن می‌گوییم مقصودمان تسهیل امر معیشت برای مردم عادی است که نه دسترسی به رانت دارند و نه آنها را به محافل ویژه تجاری راه می‌دهند. یکی از پاسخ‌ها به این پرسش که چرا توافق هسته‌ای و تعلیق تحریم‌ها منجر به گشایش اقتصادی نشده این است که این گشایش رخ داده اما نه برای توده‌های مردم، بلکه برای یک حلقه بسته «رانتخوار»، «پورسانت‌گیر» و «بشدت وابسته». برخی اطلاعات نشان‌دهنده این است که یک طبقه جدید در کشور به سرعت در حال شکل‌گیری است که توافق هسته‌ای و گشایش‌های ناشی از آن را بدل به ابزار تولید رانت و کسب درآمد نجومی برای خود کرده و با سرعتی باور نکردنی در حال انباشتن جیب خود از مواهب ناشی از توافق است بی‌آنکه اساسا اهمیتی برای باز کردن گره کور معیشت از زندگی مردم قائل باشد.
این نوع نگاه به مساله، ما را به سمت یک مساله عمیق‌تر هدایت می‌کند و آن هم این است که چه‌بسا اساسا این جریان مایل است زیرساختی از بده بستان اقتصادی با غرب ایجاد کند که این زیرساخت تضمینی باشد برای اینکه نه فقط توافق هسته‌ای بلکه موجودیت سیاسی جریان غربگرا در ایران حفظ شود. وقتی به این نقطه می‌رسیم دیگر درک این مساله سخت نخواهد بود که چرا کسانی می‌گویند قراردادهای اقتصادی با غربی‌ها تضمین پایدار ماندن توافق است. اگر یک پروژه بزرگ برای تبدیل دوران پسابرجام به دورانی از زد و بند بر سر منافع و سرمایه‌های کشور با سرمایه‌داران غربی وجود داشته و نسلی از تاجران برجام در حال شکل‌گیری باشد، هیچ نباید تعجب کرد که چرا توافق هسته‌ای رفاه تولید نمی‌کند و برنامه‌ای هم برای سوق دادن اوضاع به آن سمت وجود ندارد. آنها که باید نفع ببرند، غرق در نعمت هستند و مطالبه رفاه برای مردم عادی در این اوضاع نیز «طلب روزی ننهاده کردن» است.
برجام بیچاره مقصر نیست، رفاه هم ایجاد کرده اما نه برای مردم بلکه برای آن اقلیتی که از روز اول که کل این بازی آغاز شد، نگاهی جز پهن کردن یک بساط گسترده کشورفروشی نداشتند.