مشکل اصلی امور فرهنگی فقدان نگاه درست به مسأله فرهنگ است
مدیر حوزه علمیه خواهران چهارمحال و بختیاری با تأکید بر اینکه مشکل اصلی در زمینه فرهنگ، «فقدان نگاه درست و اصولی به فرهنگ» است، گفت: ولنگاری فرهنگی نشان می‌دهد عموم مسؤولان و مدیران کشور، اهمیت کالای فرهنگی را نمی‌شناسند. حجت‌الاسلام والمسلمین یدالله رحمانی، با اشاره به بیانات اخیر رهبر حکیم انقلاب در جمع نمایندگان مردم در مجلس دهم اظهار داشت: این بیانات ارزنده مانند همیشه راهگشا و حاوی نکات پیشرو و ارزنده‌ای بود که توجه به آنها و تلاش برای عملیاتی کردن آن، به یقین برای پیشرفت و تعالی کشور و هموطنان، مفید و کارساز است. وی با بیان اینکه رهنمودهای فرهنگی در رأس فرمایشات رهبر معظم انقلاب در این دیدار قرار داشت، افزود: این رهنمودها در 2 سرفصل کلی و هشدارها قابل بررسی و تحلیل است که باید مورد توجه همگان قرار گیرد تا همه بدانند که در مواجهه با شبیخون فرهنگی، فضای جبهه خودی چگونه باید باشد.


ضرورت حذف نصابان غیرمجاز آسانسور در هرمزگان
جلسه هم‌اندیشی انجمن تخصصی آسانسور و پله برقی با حضور رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت، رئیس اتاق اصناف بندرعباس، نماینده اداره کل استاندارد و اعضای انجمن آسانسور در ساختمان جلسات سازمان صنعت، معدن و تجارت هرمزگان برگزار شد. خلیل قاسمی درباره ساماندهی وضعیت آسانسورها بویژه در شهر بندرعباس اظهار داشت: نصب و راه‌اندازی آسانسور توسط شرکت‌های مجاز استان باید انجام گیرد و نصابان غیرمجازی که در سطح استان فعالیت می‌کنند باید در این رسته حذف شوند. رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت در ادامه تعداد شرکت‌های دارنده مجوز طراحی و مونتاژ آسانسور را 39 فقره اعلام و تاکید کرد: عمده فعالیت‌های انجمن آسانسور باید در زمینه آموزش پرسنل فنی شرکت‌های آسانسوری، همراهی در نظارت بر نصب و راه‌اندازی آسانسورهای استاندارد، همکاری در ساماندهی وضعیت آسانسورها در استان و اطلاع‌رسانی درباره معرفی واحدهای معتبر آسانسوری به کارفرمایان باشد.

نماینده صومعه‌سرا در مجلس شورای اسلامی با اشاره به مشکلات موجود در بخش کشاورزی در استان‌های شمالی بویژه گیلان گفت: خطر نابودی کشاورزی، گیلان را تهدید می‌کند. سیدکاظم دلخوش در مراسم تجلیل از ۳۰ کشاورز نمونه صومعه‌سرایی با اشاره به اینکه حضور در یک کمیسیون بویژه، اهمیت چندانی ندارد، افزود: اگر نماینده از وضعیت بخش‌های مختلف شهر خود اطلاع کافی کسب کند، می‌تواند در مجلس به عنوان یک صاحب‌نظر حضور یابد. وی با اشاره به حضور خود در کمیسیون اقتصاد گفت: کشاورزی نیز یکی از زیر مجموعه‌های کمیسیون اقتصاد را تشکیل داده و احساس می‌شود در این کمیسیون بهتر می‌توان مشکلات مردم بویژه در بخش کشاورزی را پیگیری کرد. این نماینده مجلس به روند منفی و وجود چالش درباره محصولات کشاورزی در استان‌های شمالی اشاره و خاطرنشان کرد: متاسفانه یکی از فقیرترین قشر جامعه کشاورزان هستند و این درحالی است که زحمتکش‌ترین قشر جامعه نیز کشاورزان هستند. دلخوش با بیان اینکه میانگین سطح زیرکشت برنج 7/0 هکتار است، تصریح کرد: با توجه به حجم زیاد هزینه و تلاشی که کشاورز انجام می‌دهد، نمی‌تواند با این میزان زندگی خود را اداره کند. وی با اشاره به اینکه متاسفانه به‌رغم همه تلاش‌های انجام شده بهبودی در حوزه جنگل و منابع مشاهده نمی‌شود، اظهار کرد: متاسفانه این وضعیت درباره توتون و دخانیات وجود داشته و این 2 بخش به سمت نابودی می‌روند. نماینده صومعه‌سرا در مجلس شورای اسلامی ادامه داد: در بخش ابریشم و کاشت درخت توت سطح زیر کشت در چند سال اخیر از ۱۲ هزار هکتار به 4 هزار هکتار رسیده است. وی با بیان اینکه امروز باید مسؤولان بخش کشاورزی در استان‌های شمالی به سمت راه‌اندازی صنایع تبدیلی- تکمیلی و صنعت گردشگری حرکت کنند، گفت: متاسفانه اگر وضع به همین منوال پیش رود دیگر در چند سال بعد در استان گیلان کشاورز به معنای واقعی وجود نخواهد داشت. دلخوش در ادامه به ورود بیش از ۲۰ گروه سرمایه‌گذار در چند ماه گذشته به شهرستان صومعه‌سرا اشاره و خاطرنشان کرد: در حوزه جذب سرمایه‌گذار باید منابع طبیعی و جهاد کشاورزی همکاری و تعامل لازم را با دستگاه‌های اجرایی انجام دهند. به گفته این مسؤول، باید به سمتی حرکت کنیم که از ظرفیت و پتانسیل منابع طبیعی و گردشگری استان برای حل مشکلات مردم استفاده شود. وی در ادامه هشدار داد: در چند سال آینده شاهد این خواهیم بود که کشاورزی و تولید برنج و سایر محصولات این بخش به شغل دوم مردم تبدیل شده و بخش کشاورزی با خطر نابودی مواجه  شود. نماینده صومعه‌سرا در مجلس شورای اسلامی خاطرنشان کرد: تنها چیزی که در کشور می‌تواند به این بخش کمک کرده و از نابودی بسیاری از صنایع جلوگیری به عمل آورد قانون‌نویسی صحیح است. وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اجرای برخی پروژه‌های راکد در چند سال گذشته بویژه در شهرستان صومعه‌سرا گفت: 5 سال پیش مجوز اجرای ۱۱ سد لاستیکی برای استان گیلان گرفته شده بود که متاسفانه در این چند سال هیچ حرکتی صورت نگرفته ولی خوشبختانه توانستیم چند پروژه بویژه احداث 2 سد لاستیکی یکی روی رودخانه پلنگ‌ور و دیگری در منطقه تولمات را اجرایی کنیم. به گفته این مسؤول، یکی از ویژگی‌های سد لاستیکی تأمین آب کشاورزی بوده که به صورت دائمی مشکل آب کشاورزی را حل کند. وی از رؤسای جهاد کشاورزی و منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان صومعه‌سرا درخواست کرد اگر طرحی وجود دارد که بتوان از زمین‌های کشاورزی مردم به درستی استفاده کرد و بهره آن به خود کشاورز برسد آن را ارائه دهند تا پیگیری‌های لازم انجام شود. دلخوش با اشاره به روند موجود در بخش کشاورزی، افزود: متاسفانه طی کردن این روند کشاورزی را بهبود نخواهد داد. وی با بیان اینکه طی 2 ماه گذشته ۲۲ روستا آسفالت شده است، گفت: امیدواریم این میزان تا پایان فصل تابستان به  ۵۰ روستا  برسد. نماینده صومعه‌سرا در مجلس شورای اسلامی با اشاره به ۹ پروژه ورزشی نیمه‌تمام در چند سال گفت: مراحل تکمیل این سالن‌های ورزشی در حال اجرا بوده و طی هفته آینده 2 سالن ورزشی به بهره‌برداری خواهد رسید. وی با بیان اینکه در تلاش هستیم تا شهرستان را از این حالت بن‌بست خارج کنیم، افزود: با اجرای این طرح اقتصاد شهرستان رونق می‌یابد.

رئیس سازمان جهاد کشاورزی استان کرمانشاه با اشاره به درخواست یکهزار میلیارد تومان تسهیلات برای طرح‌های جدید و نیمه‌کاره در کرمانشاه در سفر رئیس‌جمهور گفت: 62 هزار و 500 هکتار از اراضی استان مجهز به سیستم آبیاری تحت فشار شده‌ است. خسرو شهبازی در گفت‌و‌گو با فارس در کرمانشاه اظهار کرد: کنترل، اصلاح و پایش مستمر وضعیت سامانه سراسری گندم در حال انجام است که قریب به 543 هزار هکتار در این سامانه ثبت شده است. وی میزان ثبت افراد بهره‌بردار در سامانه سراسری یاد شده را قریب به 135 هزار نفر عنوان کرد و گفت: 253 طرح با اعتبار 51 میلیارد تومان در استان کرمانشاه در زمینه‌های دام، طیور، باغبانی، کشاورزی، گلخانه، پرورش قارچ، منابع طبیعی، صنایع کشاورزی، آبخیزداری و آبیاری تحت فشار به افتتاح و بهره‌برداری رسیده است. وی ادامه داد: برای بهره‌وری بیشتر و بهتر محصولات زراعی و کشاورزی اقدام به تهیه گزارش‌های لازم کرده‌ایم.

مدیرعامل شرکت فاضلاب تهران  از به بهره‌برداری رسیدن تاسیسات فاضلاب شرق تهران شامل مناطق 8،4،13 و 14 خبر داد. اصغر ریاضتی گفت: با توجه به اولویت‌های اجرایی  پروژه فاضلاب در شهر تهران و فازبندی اجرای آن  در مناطق شهرداری، در حال حاضر   اجرای شبکه‌ها و انشعابات این مناطق به بیش از 90درصد رسیده است. ریاضتی با اشاره به محدودیت‌های این مناطق گفت: به دلیل شرایط خاص محدوده از جمله تردد بالا و کم‌عرض بودن معابر در دریافت مجوز با محدودیت مواجه بودیم. او افزود: در مسیرهایی مانند خیابان پیروزی و اتوبان شهید محلاتی در منطقه 13به دلیل نزدیک بودن به محدوده بازار در مراحل اجرای پروژه با چالش‌های متعددی روبه‌رو شدیم اما اکنون طرح با مشارکت نهادهای شهری در این مناطق در مراحل پایانی قرار گرفته است. ریاضتی ادامه داد: برای انتقال فاضلاب از نقطه شمالی به جنوبی‌ترین نقطه تهران، باید از یکسری مسیرهای اصلی عبور کند.

حسین قدیانی: بدعتی این دولت نهاده که دیر نیست گریبان خودش را بگیرد. کدام بدعت؟ همین که بعد از 3 سال استقرار در قوه اجرا، هنوز هم از زیر بار پاسخگویی فرار می‌کند و تقریبا همه مشکلات را می‌اندازد گردن دولت قبلی! شگفتا! وارد سال آخر دولت یازدهم شده‌ایم اما همچنان آقای روحانی و شرکا به جای جوابی درست و درمان به ده‌ها بلکه صدها سوال مردم و اصحاب نقد، انگشت اتهام را روانه دولت قبل می‌کنند! ناگفته پیداست که دولت قبلی مثل همه این دولت‌ها محسنات و معایبی داشته یا بهتر بخواهم بگویم؛ محسنات ویژه و معایب ویژه‌ای داشته که خدا را شکر به شهادت مندرجات‌مان در همین روزنامه، هم معایب آن را نقد کرده، هم محسنات را برشمرده‌ایم، لیکن فی‌الحال وارد آخرین سال دولت یازدهم شده‌ایم و خوب است آقای روحانی و شرکا هر ساعت صبح که از خواب بلند می‌شوند همین مختصر را در گوش خود زمزمه کنند که «وارد آخرین سال دولت یازدهم شده‌ایم» و اصلا حالت خوشی ندارد که هنوز هم مثل نخستین ماه‌های دولت اعتدال، توپ تقصیر را شوت کنیم در زمین دولت ماضی! این بازی اما اشکنک دارد و سرشکستنک! آنجا که رئیس‌جمهور بعدی هم می‌تواند مثل آقای روحانی و شرکا، علی‌الدوام از جواب طفره برود و هرچه از او سوال پرسیدی، کم‌کاری و کج‌کاری همین دولت فعلی را به رخ خلق‌الله بکشد! باور بفرمایید کار از غبطه و حسرت گذشته است! گاهی رسما حسادت می‌کنم به آسانی و سهولت کار دولت بعد، اگر که قرار است مثلا رئیس‌جمهور آن دولت، همین رویه جناب روحانی را پیش بگیرد! از او سوال خواهیم کرد درباره رکود، جواب خواهد داد؛ «مقصر رکود من هستم یا قبلی‌ها که 4 سال تمام خوردند و خوابیدند و بی‌سابقه‌ترین رکود ممکن را باعث شدند؟!» از او سوال خواهیم کرد درباره مسکن، جواب خواهد داد؛ «بروید اظهارات آقای آخوندی درباره مسکن مهر را بخوانید و لذت ببرید از این همه بد و بیراه!» از او سوال خواهیم کرد درباره بیکاری، جواب خواهد داد؛ «دولت اعتدال در باب اشتغال، ویرانه‌ای برای ما باقی گذاشته که تنها می‌توانم ابراز شرمندگی کنم!» چند ماه، بلکه چند سال صبر می‌کنیم و باز، همین سوالات را تکرار می‌کنیم، دوباره با همان پاسخ‌ها مواجه می‌شویم! و تازه! کلی چیز هم روش! کلی چیز مثل «حقوق نامتعارف به شکل انبوه و گسترده و رویکردی، از دولت اعتدال کلید خورد!» مثل «وزیر خارجه‌ای داشتیم که در برابر آن همه کشته منا سکوت کرد و همچنان با «برادران سعودی» مماشات می‌کرد!» مثل «باز صدرحمت به ما که برجام بی‌فرجام در زمان دولت اعتدال کلید خورد!» مثل «در دولت ما بزرگ‌ترین «ب.ز» را فی‌الواقع در میان خود اصحاب کابینه پیدا می‌کنی یا دولت تدبیر؟!» و مثل خیلی جمله‌های دیگر! والله رؤسای جمهور قبلی، تا 6 ماه، فوقش تا یک سال، همه مشکلات را گردن دولت قبل از خود می‌انداختند اما دولت اعتدال، حقا که در این زمینه هم اهل گشایش(!) بوده است! طرفه حکایت اینجاست؛ اصحاب نقد، بویژه از خود جبهه اصولگرایی، و به دور از هرگونه جناح‌گرایی، بارها و بارها معایب دولت قبل را همان زمان دولت قبل برشمرده بودند.
مردم نیز به همه این معایب، واقف بوده و هستند. حال، سوال اساسی این است: «مردم، ولو در انتخابی 7/0 درصدی یا اصلا همان 3 درصد مورد ادعای آقای رفسنجانی، به جناب روحانی رأی دادند که آن معایب «اصلاح» شود یا فقط «ذکر» شود؟!» و سوال اساسی‌تر دیگر: «اگر قرار باشد رئیس بعد قوه مجریه هم دقیقا همین رویه آقای روحانی و شرکا را در پیش بگیرد، آیا سهل‌تر و آسان‌تر از ریاست بر قوه مجریه، شغل دیگری هم در این مملکت متصور خواهد بود؟!» از طرف خواهی پرسید که اقتصاد؟! که معیشت؟! جواب خواهد داد؛ «همین که فکر نمی‌کنم مشکلات با ایمیل زدن به وزیر خارجه آمریکا حل شود، خودش فتح بابی بزرگ است!» و بعد ادامه خواهد داد؛ «آیا در دولت من بود که نه چرخ سانتریفیوژها بچرخد و نه چرخ ارج و کلی کارخانه بزرگ و کارگاه کوچک دیگر؟!» و در فراز دیگری خواهد گفت: «آیا این من بودم که با خوش‌خیالی و توهم نسبت به دشمنی دشمن، هم چوب حراج بر استقلال کشور بزنم و هم چوب حراج بر اقتصاد کشور؟!» و خواهد افزود: «کدام اختلاس، بزرگ‌تر و بدتر از آنکه دشمن بیاید در روز روشن برجام و پسابرجام، پول زبان‌بسته این مردم را بدزدد؟!» و خواهد گفت: «بعد چه بود واکنش دولت اعتدال؟! رفت و شکایت به نهادهای بین‌المللی برد که در بهترین و کامل‌ترین شکلش سازمان ملل
بان‌کی‌مون است و آن اعتراف تاریخی درباره رشوه عربستان! بی‌آنکه در مقام اقدام و عمل، لااقل بخواهد اندکی از پیش‌پرداخت‌های برجامی را معطل نگه دارد!» آری! از هم‌الان مانده‌ام در کار راحت رئیس‌جمهور محترم بعد! لیکن این هم هست که تو سخت‌ترین شغل مملکت را داشته باشی! تحویل گرفتن صندلی اجرا از حضراتی که این بود ثمره اعتدال‌شان فی‌الواقع؛ «عوض نچرخیدن چرخ صنعت هسته‌ای، چرخ اقتصاد و معیشت ملت هم نچرخد!» چه اعتدال خوبی! آقای حقوقدان! این‌بار واقعا مچکریم! و حالا که نگاه می‌کنم، می‌بینم خوب شد، اتفاقا خیلی هم خوب شد که شما «سرهنگ» نیستی! آن سرهنگ و آن سردار و آن سرباز که من‌باب امن و امان ما ملت، جان خود را در دیار غربت در دست گرفته،‌آبرویی بس بلندبالا دارد نزد ملت که همان به هیچ چیز به این قدر گرانقدر لطمه نزند! این مهم واقعا یک الحمدلله رمضانی می‌طلبد! یک خدا را شکر، با زبان روزه! 
 

محمدمهدی  داماد: پس از یک دهه مطالعه درباره جریان‌های روشنفکری در ایران مدت‌ها با این مساله مواجه بوده‌ام که جریان روشنفکری در ایران با بیماری صعب‌العلاجی مواجه شده است. اگر گفته می‌شود روشنفکری در ایران به دلیل غربزدگی از ابتدا بیمار متولد شد اما امروز مشکلات این پدیده حتی افزون شده است. اگر نسل‌های پیشین روشنفکری در ایران افراد تحصیلکرده و باسوادی بودند که البته شناخت درستی از جامعه ایران نداشتند و ضمن داشتن مایه‌های غربزدگی نسخه‌های نادرست برای جامعه تجویز می‌کردند اما جامعه امروز ایران با قشری بی‌سواد مواجه است که «روشنفکران خودخوانده» هستند.
این قشر جدید به دلیل بی‌مایگی‌ای که دارد و خود نیز به آن واقف است دست به اقداماتی می‌زند تا از طرق نامتعارف کسب شهرت کند و به‌زعم خود ره صدساله را یک شبه طی کند. آنها می‌دانند مسیر روشنفکری واقعی و اصیل راه پرمشغله و زمانبری است که به دهه‌ها تلاش و ریاضت و مطالعه نیاز دارد لذا سراغ این مسیر که شهرت آن هم بسیار دیربازده است و اساسا معلوم هم نیست که روی دهد، نمی‌روند و به میانبرها روی می‌آورند. مَثَل معروف تاریخی این دست شهرت‌ها برادر حاتم طایی است. او زمانی که دید نمی‌تواند شهرت و محبوبیت حاتم را کسب کند آن کار را در چاه زمزم کرد تا نامش در تاریخ بماند. امروز نیز ما با نسل عجول و بی‌حوصله‌ای مواجه هستیم که برای رسیدن به شهرت دست به هر اقدامی می‌زند. نمونه این موارد این روزها گاهی در صفحه شخصی افراد در پیام‌رسان‌هایی مانند اینستاگرام، تلگرام و... مشاهده می‌شود.
در حقیقت از مهم‌ترین دلایل سقوط روشنفکری در دوران امروز وجود قشری از افراد بی‌مایه و سطحی است که ادا و اطوار روشنفکری درمی‌آورند بدون آنکه از زمینه‌های حداقلی آن برخوردار باشند. امروز روشنفکر اصیل و واقعی که تن به فرمایشات سرمایه‌داری نمی‌دهد یا با رسانه‌هایی که به نظام سلطه تعلق دارند کار نمی‌کند، گمنام می‌ماند.
امروز دیگر مهم نیست از چه سطحی از اندیشه و دانش و هنر برخوردار باشی؛ مهم خودفروشی و سرسپردگی به الیگارشی، نظام سلطه و سرمایه‌داری است.
امروز بیش از هر زمان دیگری روشنفکر اصیل خانه‌نشین شده است و قشر خودفروخته خود را در بازارهای مکاره به نمایش می‌گذارد.
روشنفکر اصیل امروز اگر بخواهد مستقل بماند و براساس مبنای فکری و علمی خود سخن بگوید مورد حمایت رسانه‌ها قرار نمی‌گیرد. آنچه امروز روشنفکری را تا پرتگاه مرگ کشانده رشد نظام سرمایه‌داری و الیگارشی است.
هرچه می‌گذرد «پول» مهم‌ترین ارزش اجتماعی می‌شود و این ارزش(!) جای تمام ارزش‌های دیگر مانند اخلاق، انسانیت، معنویت و استقلال را می‌گیرد. در این شرایط روشنفکر اصیل دامن خود را از این ورطه بیرون می‌کشد و کار دست قشری روشنفکرنما یا روشنفکرخودخوانده می‌افتد. در دهه 1350 روشنفکر ایرانی هرچه که بود حداقل از صاحبان قدرت و سرمایه استقلال داشت. البته در این دوران هم روشنفکران وابسته کم نبودند که همواره نیز مورد انتقاد روشنفکران انقلابی و مستقل قرار داشتند یا اینکه روشنفکران سرمایه‌جویی بودند که مورد نقد روشنفکران اصیل قرار داشتند اما در مجموع هژمونی روشنفکری با روشنفکران آزاده و مستقل و انقلابی بود.
مرحوم شریعتی روشنفکران عصر خود را به «رزمی» و «بزمی» تقسیم می‌کرد. روشنفکر رزمی همان روشنفکر اصیلی بود که نه تن به فرامین سرمایه‌دار می‌داد و گماشته و روزی‌خوار الیگارشی می‌شد و نه خود را به جریان‌های استعماری و نظام سلطه می‌فروخت. البته معروف شده است که روشنفکران بزمی را روشنفکران کافه‌نشین نیز نامیده‌اند اما اگر تاریخ انقلاب را نگاه کنیم حتی میان روشنفکران کافه‌نشین نسل پیش نیز روشنفکر اصیل کم نبود.
آنچه امروز ما را بر بالین روشنفکری کشانده و عن‌قریب است که شاهد باشیم ریق رحمت را سر بکشد همان تحولاتی است که درباره مراحل نظام سرمایه‌داری و امپریالیسم به وفور بیان شده است. در حقیقت امروز رشد نظام سرمایه‌داری غربی که امپریالیسم را تشدید کرده است در قالب‌های مختلف، روشنفکران مستقل و جهان سومی را خانه‌نشین کرده و به جای آن از قشری دون‌مایه که خود را اجیر آنان کرده‌اند بهره می‌برد.
اگر کتاب غربزدگی مرحوم آل‌احمد را دوباره بخوانیم پی به رمز و راز این قشر خواهیم برد و عجیب است که پس از نیم‌قرن چگونه این توصیفات هنوز بر آنان صدق می‌کند. از توصیفات مهمی که آل‌احمد داشت این بود که آنها «هرهری مذهب» هستند؛ نه اینکه لامذهب یا ضدمذهب باشند. هرهری مذهب یعنی اینکه حزب باد هستند، بادی که منافع دنیوی به ارمغان آورد. او که ریشه ندارد اعتقاد ریشه‌ای هم ندارد؛ چه از جنس مذهبی‌اش چه از جنس لامذهبی‌اش. بسیاری از آنان خود حامل انواع خرافات و رمال‌گری و جن‌گیری هستند. مخالفت او با مذهب، نه از روی عقیده و استدلال است و نه برایش فلسفه و عقلانیت اهمیت دارد. او خودش است و امیالش.
در نگاه خوشبینانه یک سانتی‌مانتالیست است که به تناسب حس و حالش فعلی از او سر می‌زند.
در پایان کلام بازگردیم به ترجیع‌بند همیشگی خود یعنی «الیگارشی». امروز غریب نیست که چرا روشنفکری اصیل جای خود را به قشری ضعیف و بی‌هویت داده است. علت این است که الیگارشی نمی‌تواند روشنفکر مستقل و اصیل را تحمل کند.
به اعتقاد «الیگارشی بیمار» روشنفکر خوب روشنفکر مرده است؛ چه مرگ حقیقی، چه مرگ شخصیتی. الیگارشی پادو می‌خواهد نه بیشتر از آن. وقتی او خود را بالاتر از همه کس و همه چیز می‌داند دیگر نیازی به روشنفکر فرهیخته نمی‌بیند و چون مدیریت مالی نیز در دستان او است از این طریق امور را مدیریت می‌کند. با این تحولات و ساختارها، امروز روشنفکری یک پدیده مستقل نیست بلکه زائده‌ای وابسته به الیگارشی است. او از اربابان جدید پول می‌گیرد تا برای آنان هنر تولید کند، متنی بنگارد یا رسانه‌ای را اداره کند. جهان امروز نشان می‌دهد که چگونه در ساحت الیگارشی اصالت اندیشه رنگ باخته و جای آن را منافع الیگارشی گرفته است.

نفیس‌ترین قرآن جهان تجلی هنرهای فاخر اصفهان است
رئیس کمیسیون فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شورای اسلامی شهر اصفهان با تاکید بر اینکه همه هنرهای فاخر اصفهان در تهیه قرآن نفیس جهان به‌کار گرفته شده است، گفت: توسعه تهیه اینگونه آثار در صنایع دستی اصفهان امری ضروری است و باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد. به گزارش اداره ارتباطات رسانه‌ای شهرداری اصفهان، اصغر آذربایجانی با اشاره به رونمایی از نفیس‌ترین قرآن کریم جهان در بیست و چهارمین نمایشگاه بین‌المللی تهران اظهار داشت: این اثر نفیس هنری با حضور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، استاندار اصفهان، اعضای شورای اسلامی شهر اصفهان، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی و دیگر مسؤولان ملی و استانی رونمایی شد. وی با بیان اینکه از صفر تا 100 تهیه نفیس‌ترین قرآن جهان که به عنوان «قرآن گنج آسمانی» نیز لقب گرفته، هنر دست است، افزود: این قرآن به مدت 18 سال و به همت برادران جان‌افزا برای شادی روح پدر مرحومشان به نگارش درآمده است. وی همچنین به استفاده از 176 نوع تذهیب در نفیس‌ترین قرآن جهان اشاره و بیان کرد: جلد این کتاب نیز با هنر قلم‌زنی تزئین شده و تمام آیات برگزیده نیز در حاشیه‌های آن نشسته‌اند.


انتصاب در حوزه شهرسازی و معماری راه‌وشهرسازی گلستان
مدیرکل راه‌وشهرسازی استان گلستان با ابلاغ حکمی سرپرست اداره طرح‌های کالبدی مدیریت شهرسازی و معماری این اداره کل را معرفی کرد. به گزارش اداره روابط عمومی اداره کل راه‌وشهرسازی استان گلستان، براساس این حکم، مهندس «محمود سوقی» به عنوان سرپرست اداره طرح‌های کالبدی مدیریت شهرسازی و معماری اداره کل منصوب شد. ابراهیم مبارک‌قدم تجربه و تخصص وی را موجب ابلاغ این حکم دانسته و اظهار امیدواری کرده با اتکال به خداوند متعال و بهره‌گیری از تجربیات خود در انجام امور محوله زیرنظر مدیریت مربوط موفق و موید باشد. «محمود سوقی» دانش‌آموخته مقطع کارشناسی ارشد شهرسازی شاخه برنامه‌ریزی شهری و دارای 5/5 سال سابقه فعالیت در اداره کل راه‌وشهرسازی استان گلستان است.

دکتر زهرا طباخی: در فضای بین‌الملل دیگر هیچ اندیشمند، سیاستمدار یا دیپلماتی از تجربه «برجام» به عنوان مقدمه حرکت به سمت «صلح جهانی» یا «آشتی ایران و آمریکا» صحبت نمی‌کند و مرحله ارائه تحلیل‌های پسابرجامی عمیق همراه با پرده‌برداری از تهدیدات جدی برجام علیه ایران و تهدید جریان مقاومت منطقه‌ای حتی در آمریکا و اروپا نیز رسمیت‌یافته است. اندیشکده بروکینگز «غنی‌سازی صنعتی» را آرزوی دست نیافتنی ایران با توجه به مفاد برجام برمی‌شمارد و هدف از انعقاد آن را توقف حمایت ایران از حزب‌الله، حوثی‌های یمن و اقدامات‌شان در شرق عربستان و بحرین برمی‌شمارد و از «حمله نظامی ساده‌تر» در دوره پسابرجام به ایران خبر می‌دهد!
لایحه گسترش تحریم ایران (ISA) نیز به بهانه نقض «امنیت ملی» و «منافع آمریکا در حوزه سیاست خارجی» پس از چند بار اصلاح و رفت و برگشت میان سنا و کنگره، در آستانه تصویب قرار گرفته است. جالب اینجاست که سیاستمداران آمریکایی در حالی این لایحه را ذیل برنامه «اصلاحات در خاورمیانه» به شور می‌گذارند که به‌رغم افزایش بی‌سابقه تحریم‌ها ضد ایران در حوزه‌های متنوع، تاکید دارند با اصلاحات صورت‌گرفته «برجام» نقض نخواهد شد!
اکنون سوال اصلی این است: اگر «خصومت» میان ایران و آمریکا به حدی رسیده که وزارت امور خارجه ایران درخواست روادید سفر 3 نماینده آمریکایی را با جنگ روانی گسترده، پاسخ می‌دهد و آمریکا نیز مطابق روال گذشته به سیاست «افزایش تحریم‌ها» متوسل باقی مانده، چه اصراری به «حفظ برجام» از سوی صهیونیست‌ترین سیاستمداران این کشور وجود دارد؟!
  مخاطرات شبکه ضدتحریمی
یک سال پیش از انعقاد برجام، بیژن خواجه‌پورخویی، مشاور مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام، مالک مجموعه شرکت‌های آتیه و گروهی از شرکت‌های نفت و گاز ایرانی، داماد خاندان نمازی، شریک قدیمی شاهزادگان سعودی در بازار بورس و نفت ایران، از فتنه‌گران دستگیر‌شده در جریان انتخابات 88 و جاسوس دوجانبه آمریکا و انگلیس به شهادت اسناد ویکی‌لیکس، پس از فرار از کشور و جاگیر شدن در اندیشکده وودرو ویلسون دانشگاه پرینستون، با مشارکت تریتا پارسی و رضا مرعشی از مدیران تشکیلات امنیتی نایاک، چند گزارش مفصل به کنگره آمریکا ارائه کرد که در آن ثابت کرده بود ادامه روند فعلی تحریم‌ها به رشد نامحسوس بازوان منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای تجاری و سیاسی نظام منجر می‌شود. اشاره وی به خدشه‌ بر قوانین وضع‌شده توسط آمریکا با ایجاد نظم اقتصادی جدید از جانب ایران بود که هر چند برای کشور هزینه‌هایی نیز در پی داشت اما در حوزه سیاست خارجی به علت تبدیل کشورهایی همچون کره‌جنوبی، چین، روسیه و حتی بخشی از شرکت‌های اروپایی و عربی به شرکای تجاری ایران و تشکیل شبکه اقتصادی مستقل از سیاست‌های آمریکا، برای ایران امکانی قابل تامل ایجاد کرد و برای ایالات متحده «خوارکننده» بود.
  نفحات اقتصاد پسابرجام
خواجه‌پور و همکاران نایاکی وی با همین استدلال تلاش بسیاری را برای به ثمر رسیدن «توافق» میان ایران و آمریکا با هدف باز شدن مسیر نفوذ در اقتصاد و سیاست ایران در دستور کار قرار دادند و موفق شدند با مدیریت و تامین مالی راکفلرها و جورج سوروس و صهیونیست‌ترین سیاستمداران نئولیبرال آمریکا، اجماعی غربی در حمایت از «برجام» ایجاد کنند. با این احتساب هدف از «انعقاد توافق هسته‌ای» از ابتدا نیز کاهش تحریم‌ها به نفع اصول راهبردی جمهوری اسلامی نبوده است، چرا که به قول صریح هیات حاکمه آمریکا، تعارض جدی میان اصول سیاست خارجی ایران و منافع آمریکا دست‌کم در خاورمیانه وجود دارد!
همین تحلیل متواتر را در گزارش‌های سایر اعضای شبکه راکفلرها می‌توان ردیابی کرد. عماد کیایی، دستیار ویژه حسین موسویان در دانشگاه پرینستون و مدیر تحقیقات شورای ایرانیان آمریکایی، نیمه اردیبهشت ماه در گزارشی نوشت: «در حالی که آمریکا در پی تنش‌زدایی در خاورمیانه است(!) سپاه پاسداران ایران در پی پیشبرد و ارتقای مواضع ایران در منطقه جلو می‌رود. سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بسان موتوری است که سیاست خارجی ایران را به پیش می‌برد و تاکتیک‌ها و حرکات‌ مواج آن در سطح خاورمیانه ادامه خواهد داشت».
محمود سریع‌القلم، مشاور ارشد روحانی نیز در تبیین همین تحلیل با استفاده از واژه «بلندپروازی» در تعریف فعالیت‌های منطقه‌ای ایران می‌گوید: «با توجه به شرایط کنونی اقتصاد ایران و این حقیقت که هم‌اکنون 41 درصد از تحصیلکردگان در کشور بیکارند و باز این حقیقت که ایران باید پس از بیش از 10 سال تحریم، تحریم‌های شدید، ساختار اقتصادش را از نو بنا کند، بیشتر توجه این کشور بر مسائل داخلی قرار خواهد داشت، بویژه اقتصاد ملی. لذا ایران دیگر منابعی در اختیار نخواهد داشت که به منطقه یا بلندپروازی‌هایش در منطقه اختصاص دهد».
  ساماندهی شبکه غربگرا
اما در ایام تحریم دقیقا چه اتفاقی افتاد؟ در 10 سال اخیر بستر  تحولات پیشرو اقتصادی از حوزه «نفت و گاز» و صنایع وابسته همچون «پتروشیمی»، به بخش «فناوری اطلاعات» تغییر کرد. سهام شرکت‌های عرضه‌کننده نفت و فرآورده‌های نفتی در طول 10 سال گذشته به یک سوم ارزش خود در 50 سال اخیر تقلیل یافت و در مقابل سهام شرکت‌های حوزه IT با رشد 3 برابری مواجه شد. علاوه بر  گردش مالی روزافزون، سایبر بستر استراتژیک بروز و ظهور و مدیریت تحولات سیاسی و اجتماعی و امنیتی آینده نیز تعریف می‌شود. با این احتساب عصبانیت مدیران ایرانی شبکه اقتصادی غربگرا در ایران از عقب‌ماندگی محسوس از حوزه تاثیرگذاری بر بازار و به تبع آن سیاست خارجی ایران به علت نقض بهره‌مندی از ابزارهای قدرت اقتصادی، عجیب نیست. مجموعه شرکت‌های نفت و گاز نمازی‌ها و چند شرکت داده‌پردازی وابسته به آنها و سایر شرکا، دیگر سهمی عمده از تجارت ایران نداشتند و به عبارت دقیق‌تر قدرت نفوذ و اثرگذاری جریان غربگرا در ایران بشدت در دوره تحریم‌ها کاهش یافت.
پس هیچ عجیب نیست که در دور جدید شاهد نفوذ در زیرمجموعه‌های حاکمیت در حوزه قانون‌گذاری، مدیریت و جهت‌دهی به شرکت‌های دانش‌بنیان و «اشغال اکوسیستم استارتاپی کشور» با پیش خرید کسب‌وکارهای فناورانه نوپا اما سودده و پرمخاطب هستیم، چرا که بخش عمده زیرمجموعه اقتصادی نوین کشور در دوره تحریم پایه‌گذاری شده است و این بستر از ارتباطات حاکمیتی جدی برخوردار است. بنابراین تضعیف بدنه سالم با ایجاد رقابت نابرابر به نام «اقتصاد رقابتی» و شبکه‌سازی موازی با حاکمیت با استفاده از ابزارهای برنده تجارت جهانی، همراه با اجرای «دیپلماسی دیجیتال» وزارت خارجه آمریکا با توسل به قدرت سیلیکون‌ولی، در فاصله چند سال می‌تواند علاوه بر تامین بدنه اجتماعی همراه با «تغییرات آرمانی» به واسطه اشتغالزایی و شبکه‌سازی اجتماعی-اقتصادی، به عقب‌نشینی قدم به قدم بازار از سیاست اقتصاد مقاومتی، مستقل و خویش‌فرما منجر شود.
  امنیت از مسیر امنیت
با این احتساب پروژه ایجاد تغییر در اصول سیاست خارجی ایران، بیش از پیش نیازمند حضور بدنه اقتصادی صهیونیسم در بازار ایران با هدف تمرکز و تسلط بر زیرمجموعه درونی به منظور اجرای فاز بعدی برنامه «تغییر» است. هدف از هجوم ویروسی بهاییان، ثروتمندان متحد پهلوی با سابقه مصادره اموال پس از انقلاب، ماسون‌ها، تجار صهیونیست باسابقه و شهیر و کلان‌سیاستمداران انگلیسی در بازار پسابرجام در نقش «سرمایه‌گذار» اما با وظیفه تعریف شده پیش‌خرید بخش قدرتمند اقتصاد مستقل ایرانی، به جای تجار مستقل و بانک‌ها و بخش خصوصی اقتصاد جهانی به معنای اعم کلمه، چند دلیل است:
الف- نفوذ در ساختار حاکمیت و ادامه فشار بر دولت برای تغییر مولفه‌های سیاست خارجی به واسطه پذیرش پرداخت سهم لابی سیاسی برجام
ب- شناسایی بستر اقتصاد ضدتحریمی ایران و تغییر زیرساخت آن با رهبری مستقیم
پ- شکست شبکه اقتصاد ملی و تضعیف جریان مقاومت از مسیر نوسازمانی اقتصادی و قانون‌گذاری از درون بازار ایران
فاز شناسایی شرکت‌ها و شبکه‌های اقتصاد ضدتحریمی با حضور انبوه لشکر نخبگان فراملی و نفوذ در بستر دولت و ایجاد «اصلاحات آمریکایی» مثلا با انعقاد قرارداد با بانک مرکزی برای در اختیار گرفتن کل داده‌های تبادلات مالی از طریق شرکت امنیتی – آمریکایی «SAS» و تغییر استانداردهای ملی حوزه پولی مطابق با قوانین ضد تروریسم و ضدپولشویی جدید، به سرعت در حال اجراست. پیش‌بینی می‌شود در پایان این فاز، دشمن بتواند بر تبادلات تجاری، مراودات پولی- مالی و شبکه شرکت‌ها و سازمان‌های اقتصادی همکار با نظام اشراف یابد.
شکست از درون
در فاز بعدی امنیت تجار همکار با شبکه خودی بتدریج از «درون» نقض خواهد شد، چرا که مزیت نسبی تجارت با شبکه اقتصاد ملی با حضور انبوه بخش سیاسی اقتصاد جهانی در داخل بازار ایران، کمرنگ شده و مخاطرات ادامه رفتار دوره تحریمی نیز به واسطه ناامنی فضای تجارت جهانی، بیش از پیش خواهد شد. انتظار آمریکا و صهیونیست‌ها این است که در چنین شرایطی قوانین تجارت در بازار داخلی ایران، بدون تغییر قوانین بالادستی سیستم در بعد ملی، نقض شده و بدنه اقتصادی سالم کشور دچار نوعی «خودکنترلی» ناشی از تسلط «قوانین تجارت جهانی» شود. به این ترتیب دشمن با کمترین هزینه‌کرد مالی می‌تواند عوامل وفادار سیستم را دچار «ناامنی» کرده و حتی بتدریج با ارائه مشوق‌های تجاری به «عوامل خودی» تبدیل کند. به عبارت بهتر برنامه اقتصادی دشمن در فضای پسابرجام مبتنی بر سیاست «امنیت‌افزایی از مسیر نقض امنیت» یا «امنیت از مسیر امنیت» است. در گزارش بعدی این پروژه را جزئی‌تر بررسی می‌کنیم.