گروه بین‌الملل:‌ برای پنجمین‌بار از سال 1960 در تاریخ ترکیه کودتا شد. ساعت 11:30 جمعه شب به وقت محلی، ارتش ترکیه اعلام کرد علیه دولت رجب طیب اردوغان کودتا کرده است.  گروهی از نیروهای ارتش همراه با ادوات نظامی در استانبول و آنکارا وارد خیابان‌ها شده و اعلام کردند کنترل امور را در دست گرفته‌اند اما با گذشت ساعاتی کودتا ناکام ماند. گروهی از نیروهای ارتش در 2 شهر عمده ترکیه یعنی آنکارا، پایتخت و استانبول با تانک و زره‌پوش وارد خیابان‌ها شده و مناطق مختلف از جمله فرودگاه‌ها، پارلمان و ساختمان رادیو و تلویزیون دولتی را تحت کنترل خود در آوردند و درگیری‌های شدیدی در برخی مناطق روی داد.  نیروهای ارتش ترکیه همچنین پل‌های اصلی استانبول را بستند و هواپیماها و هلیکوپترهای جنگی در ارتفاع کم بر فراز استانبول و آنکارا به پرواز درآمدند. در آنکارا و استانبول صدای تیراندازی‌های پیاپی شنیده شد. منابع خبری در حالی از ورود تانک‌ به خیابان‌های آنکارا خبر دادند که گروهی از مردم این شهر در مسیر حرکت تانک‌ها دراز کشیدند و مخالفت خود را با این اقدام ارتش ابراز کردند. هزاران تن از مردم در مخالفت با این اقدام ارتش به خیابان‌ها آمدند و با فریادهای «الله‌اکبر» و «لااله الا الله» و «سرنگون باد کودتا» بشدت با نیروهای نظامی درگیر شدند.  در تصاویر منتشر شده از سوی رسانه‌های این کشور لحظات دستگیری ده‌ها تن از کودتاچیان به نمایش درآمده است. مردم خشمگین تا پیش از رسیدن نیروهای امنیتی، سربازان و افسران کودتاچی را بشدت مورد ضرب و جرح قرار دادند.  همزمان با فروکش کردن ناامنی‌های ناشی از کودتای نظامیان ترکیه علیه دولت اردوغان، فعالان رسانه‌ای این کشور تصاویری از لحظه شلیک بالگردهای کبرا به حامیان دولت در خیابان‌های آنکارا منتشر کرده‌اند. در این تصاویر همچنین تانک‌های کودتاچیان، غیرنظامیان را زیر می‌گرفتند. در آغازین دقایق کودتا فرودگاه آتاتورک استانبول به تصرف ارتش درآمد و تمام پروازها متوقف شد.  حریت گزارش داد: تانک‌ها در مقابل ورودی فرودگاه آتاتورک مستقر شدند و رفت و آمد به این فرودگاه متوقف شد. تصاویری نیز از حضور سربازان ارتش درون ساختمان تلویزیون دولتی ترکیه منتشر شد. تلویزیون دولتی که در آن موقع به تصرف نیروهای ارتش درآمده بود اعلام کرد ارتش قدرت را در سراسر کشور به دست گرفته است.  از سوی دیگر، در بیانیه‌ای که در ساعات اول کودتا از سوی ارتش ترکیه منتشر شد، آمده بود ارتش «برای دموکراسی و حقوق بشر» اداره امور را در دست گرفته است.  در این بیانیه آمده بود تمام روابط خارجی کشور به شکل موجود باقی خواهد ماند. ارتش در بیانیه‌اش آورده بود برقراری قانون باید اولویت اصلی باشد. همچنین خبرگزاری رسمی ترکیه گزارش داد عده‌ای از افسران ارتش، خلوصی آکار، رئیس ستاد کل ارتش را به گروگان گرفتند اما صبح شنبه وی آزاد شد و براساس آنچه مخابره شده به سر کارش بازگشته است. خبرگزاری آناتولی ترکیه همچنین به نقل از شاهدان عینی گزارش کرد هلیکوپترهای نظامی به سوی کاخ ریاست‌جمهوری تیراندازی کردند. با گذشت ساعاتی از وقوع کودتا، وزیر دادگستری ترکیه اعلام کرد کودتاچیان در دستیابی به اهداف خود شکست خوردند.
استمداد اردوغان از مردم
با گذشت ساعتی از وقوع کودتا رئیس‌جمهوری ترکیه با انتشار پیامی از مردم کشورش خواست در مقابل کودتایی که به راه افتاده، از دولت مشروع آنکارا حمایت کنند. رجب طیب اردوغان که در تعطیلات بود در مصاحبه تصویری با موبایل به سی‌ان‌ان ترک گفت ترکیه بر مشکلی که پیش آمده چیره خواهد شد. او از مردم ترکیه خواست به خیابان‌ها بیایند تا با «شورش» مقابله کنند.  اردوغان در حالی‌که  ترس از کودتاهایی که وی و حزبش را در طول بیش از یک دهه از حکومت دنبال کرده بود، ناگهان در چهره‌اش پدیدار شده بود، از مردم کشورش خواست در اعتراض به کودتا به خیابان‌ها بروند.  وی با تأکید بر اینکه ترکیه بر این کودتا پیروز خواهد شد، تصریح کرد کودتای نظامی بعد از مدت زمانی کوتاه برچیده خواهد شد. اردوغان گفت از مردم می‌خواهد با حضور در خیابان‌ها از دولت مشروع این کشور در مقابل کودتا حمایت کنند.  رئیس‌جمهوری ترکیه با بیان اینکه وی همچنان فرمانده کل قوا در کشور است، اظهار کرد کودتاچیان بهای سنگینی را بابت اقدامی که انجام داده‌اند، خواهند پرداخت. همزمان عبدالله گل، رئیس‌جمهور سابق ترکیه ضمن اعلام مخالفت خود با کودتا از شهروندان این کشور خواست برای «نجات دموکراسی» به خیابان‌ها بیایند.
قربانیان کودتا
کودتای نظامیان در ترکیه تا پیش از ظهر شنبه دست‌کم ۱94 کشته و  ۱440 زخمی برجا گذاشته است. در همین حال، بن‌علی ییلدریم، نخست‌وزیر ترکیه در جمع خبرنگاران گفت کودتا شکست خورده و زندگی روزمره در ترکیه به حالت عادی بازگشته است. وی گفت: در این کودتا 2839 نظامی نیز بازداشت شده‌اند که برخی از آنها افسران ارشد ارتش هستند.  طبق گزارش منابع خبری، همچنین روز گذشته یک بالگرد کودتاچیان در شهر الکساندروپولیس یونان فرود آمد. این نظامیان در حالی‌که در پی پناهندگی سیاسی از یونان بودند، توسط مقام‌های این کشور بازداشت شدند.  شبکه سی‌ان‌ان ترک اعلام کرد تلاش کودتا را دادستان نظامی کل با حمایت ۴۶ افسر عالیرتبه ترکیه برعهده داشتند و اجراکننده آن 2 فرمانده نیروی هوایی و زمینی بودند. اکرم چاغلار، مقام سوم ارتش ترکیه هم در شهر ارزینجان دستگیر شد. تا عصر ظهر شنبه ۳۴ تن از مقامات ارتش از جمله ۵ ژنرال و ۲۹ سرهنگ عزل شده‌اند. همچنین دادستانی ترکیه دستور بازداشت تعدادی از اعضای شورایعالی قضات را صادر کرده است. همزمان حدود 200 سرباز که در مقر ستاد ارتش ترکیه در آنکارا در محاصره بودند، خود را به نیروهای امنیتی ترکیه تسلیم کرده‌اند.  به این ترتیب شب طولانی کودتا در ترکیه، پایان یافت، شبی که در آن، ساختمان پارلمان هدف قرار گرفت  و مقر ریاست‌جمهوری این کشور در آنکارا با 2 فروند موشک هدف قرار گرفت که در پی آن 5 غیرنظامی کشته شدند.  همزمان با اعلام شکست کودتا توسط وزیر کشور، رجب طیب اردوغان که از بامداد شنبه به استانبول رفته بود، عازم آنکارا شد.
گروگانگیری روزنامه‌نگاران
از سوی دیگر، جمعه شب با شروع کودتای نظامی در ترکیه عده‌ای از این افراد وارد ساختمان روزنامه «حریت دیلی‌نیوز» در استانبول شدند و عده‌ای از روزنامه‌نگاران را به گروگان گرفتند. به گفته یکی از شاهدان محلی،  این سربازها توسط پلیس دستگیر شده و در ساعات اولیه دیروز (۱۶ جولای برابر با ۲۶ تیر) نیروهای پلیس ترکیه کنترل راهروهای دفتر مرکزی روزنامه «حریت» را به دست گرفتند. «حریت دیلی‌نیوز» اعلام کرد: خبررسانی «CNN Turk» هم پس از ورود کودتاچیان به ساختمان این شبکه خبری متوقف شد اما پس از اینکه نیروهای پلیس کنترل اوضاع را به دست گرفتند، ‌پوشش خبری این شبکه از سر گرفته شد.
گولن: کار من نبود
فتح‌الله گولن، مخالف جدی دولت ترکیه که به دست داشتن در این کودتا متهم شده بود، گفت: «به عنوان فردی که در 5 دهه گذشته به خاطر کودتاهای متعدد مصیبت کشیده است، بسیار توهین‌آمیز است که به نقش داشتن در این کودتا متهم شوم. من به شدیدترین شکل این کودتا را محکوم می‌کنم. دولت را باید از طریق انتخابات آزاد و عادلانه به دست آورد نه از طریق زور. برای ترکیه، شهروندان ترک و افرادی که هم اینک در ترکیه هستند دعا می‌کنم که این وضعیت به سرعت و به طور مسالمت‌آمیز حل شود».   این در حالی است که اردوغان، روز شنبه انگشت اتهام در این کودتای ناموفق را سمت جنبش گولن گرفت و گفت: روز گذشته متوجه شدیم افراد دخیل در ساختار موازی چه کسانی هستند.
هشدار درباره کودتایی جدید
کودتای نظامی علیه دولت رجب طیب اردوغان پس از 12 ساعت درگیری‌های خونین خیابانی شکست خورده است اما دفتر ریاست جمهوری ترکیه در پیامی در شبکه توئیتر هشدار داده ممکن است این کشور شاهد تلاشی دیگر برای کودتا در هر زمان باشد. در ادامه این پیام آمده که لازم است همچنان خیابان‌ها در کنترل باشد.  یک مقام دولت ترکیه که خواست نامش فاش نشود، گفت عملیات‌ها برای بازپس‌گیری کنترل مقرهای نیروهای مسلح ترکیه در شهر آنکارا همچنان ادامه دارد.  در همین راستا، نظامیان کودتاچی در ترکیه در بیانیه‌ای اعلام کردند نبرد را ادامه خواهند داد و از شهروندان خواستند تا در منازل خود بمانند.
اطلاع غربی‌ها از کودتای ضد اردوغان
در همین حال، برخی کارشناسان و ناظران بر تحولات ترکیه می‌گویند تدابیر برخی کشورهای غربی در ارتباط با ترکیه، نشان از اطلاع قبلی آنها از وقوع این کودتا بوده است.  در همین راستا رضا سراج، کارشناس مسائل استراتژیک و راهبردی نوشت: یک روز قبل از کودتا، دولت فرانسه از تعطیلی دفاتر خود در ترکیه خبر داده بود، این مهم نشانه‌ای از اطلاع غربی‌ها از وقوع کودتا در ترکیه است. از سوی دیگر گولنیست‌ها هم که به عنوان کودتاگران از آنها نام برده می‌شود، مورد حمایت آمریکا هستند، غربی‌ها اجازه چرخش بیشتر ترکیه به سمت روسیه را ندادند.
نگرانی اعراب از کودتای نظامیان!
در واکنش به کودتای ناموفق گروهی از نظامیان در ترکیه که به مدت 12 ساعت ادامه یافت، بیشتر کشورهای جهان موضعی منطقی در حمایت از دولت قانونی مردمی ترکیه اتخاذ و کودتا در این کشور را محکوم کردند. درحالی که برخی شخصیت‌های سیاسی، دینی، رسانه‌ای و فرهنگی عرب بشدت درباره کودتای ترکیه اظهار نگرانی کردند.  یوسف قرضاوی، مفتی قطری - مصری اعلام کرد: ما از ترکیه و مردم آزاده این کشور حمایت می‌کنیم و فساد و حکومت نظامیان را برنمی‌تابیم. تمیم بن حمد آل‌ثانی، امیر قطر هم در تماس تلفنی با رجب طیب اردوغان رئیس‌جمهور ترکیه ناکام گذاشتن کودتای نظامیان را تبریک گفت. آل‌ثانی بشدت کودتای نظامیان ترکیه را محکوم کرد و گفت ملت و دولت قطر از امنیت و ثبات ترکیه در همه زمینه‌ها حمایت می‌کند.  یکی از مبلغان سعودی به نام سلمان العوده نیز در مطلبی با عنوان «شکست کودتا» اعلام کرد: خداوند ظالمان را ریشه‌کن کرد. کمک و یاری خداوند چه زود به داد بندگانش می‌رسد و بندگان گناهکارش چه زود از کرده خود پشیمان می‌شوند.  از سوی دیگر، دولت عراق صبح شنبه در پی کودتای ترکیه نشست اضطراری تشکیل داد. ارتش ترکیه بامداد همان روز، دستور عقب‌‌نشینی فوری نیروهای مستقر خود در عراق را صادر کرد.
شادی سوری‌ها در شب سیاه اردوغان
در پی حوادث جمعه شب ترکیه، نیروهای مسلح سوریه به نشانه شادمانی، اقدام به تیراندازی هوایی و نورافشانی آسمان دمشق کردند. کاروان‌های شادی در بسیاری از خیابان‌های پایتخت سوریه به راه افتاد و مردم با زدن بوق‌های ممتد شادی کردند. بسیاری از شهروندان نیز در خیابان‌ها تجمع کرده و حوادث ترکیه را به یکدیگر تبریک گفتند.

سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری از ممنوعیت اعزام گردشگر به ترکیه تا اطلاع ثانوی خبر داد. به گزارش «وطن امروز» سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با صدور اطلاعیه‌ای از ممنوعیت اعزام گردشگر به ترکیه خبر داد.  در بخش‌هایی از این اطلاعیه آمده است: به دنبال حوادث و ناامنی‌های ترکیه و حادث شدن شرایط فوق‌العاده (force Majeur) و بیانیه‌های نمایندگی‌های سیاسی و کنسولی کشورمان در مقصد، سازمان میراث‌ فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری با انتشار بیانیه‌ای از دفاتر خدمات مسافرتی و گردشگری خواست تا اطلاع ثانوی و تا زمان برقراری امنیت و آرامش، از هرگونه ثبت‌نام و اعزام گردشگر به مقاصد گردشگری این کشور خودداری کنند. همچنین این سازمان ضمن رایزنی‌ با وزارت امور خارجه و سازمان هواپیمایی کشوری در حال برنامه‌ریزی برای بازگشت امن و تدریجی گردشگران ایرانی است که به دلیل ناآرامی‌ها نتوانسته‌اند در زمان مقرر، ترکیه را ترک کنند.
 

گروه سیاسی: کودتای تعدادی از نظامیان در ترکیه علیه دولت قانونی ترکیه شاید برای ساعاتی آنچه بر سوریه و دولت قانونی این کشور می‌گذرد را برای رجب طیب اردوغان ملموس کرد. شاید حالا او به مردم دمشق حق بدهد همزمان با دقایق پرالتهاب مانور نظامیان در خیابان‌های استانبول و آنکارا، ساعاتی را به شادی به خاطر آنچه بر سر اردوغان آمد، بگذرانند. با این حال اما آنچه در حال اتفاق افتادن بود؛ یک اقدام غیرقانونی و خلاف خواست عمومی در ترکیه بود. اقدامی که می‌رفت تا ترکیه را درگیر یک جنگ داخلی درازمدت کند و قطعا این جنگ داخلی موجب بی‌ثباتی سیاسی در مرزهای این کشور نیز می‌شد. به گزارش «وطن امروز»، از همین رو جمهوری اسلامی ایران ضمن حمایت از دولت قانونی ترکیه، کودتا در این کشور را محکوم کرد. ایران اگرچه با دولت ترکیه اختلافات جدی در موضوع سوریه دارد اما چه از لحاظ مصالح دموکراتیک و چه براساس اشتراکات فراوان سیاسی و دینی، حفظ دولت اسلامگرای اردوغان در ترکیه در مقابل نظامیان را به سود منافع استراتژیک خود می‌داند.  صبح دیروز و همزمان با مهار کودتاگران در ترکیه، در عالی‌ترین سطح امنیتی موضوع پیگیری و شورایعالی امنیت ملی ایران با دستور کار کودتای نافرجام در ترکیه تشکیل جلسه داد. جلسه شورایعالی امنیت ملی به ریاست حسن روحانی رئیس‌جمهور و رئیس شورایعالی امنیت ملی برگزار شد. علی شمخانی، دبیر شورایعالی امنیت ملی در پایان این جلسه در ارزیابی خود از تحولات ترکیه گفت: اعضای شورایعالی امنیت ملی متفق‌القول بودند که جمهوری اسلامی ایران ضمن حفظ ارتباط با مقامات سیاسی ترکیه، از مردم و دولت ترکیه در مقابل کودتا حمایت کند. شمخانی گفت: در این جلسه موضع جمهوری اسلامی ایران درباره ماجرای کودتا در ترکیه اعلام شد؛ موضع جمهوری اسلامی ایران، همان مواضع دبیرخانه شورایعالی امنیت ملی و وزارت امور خارجه است. ما همانطور که پیش‌ از این گفته بودیم، از مردم ترکیه حمایت و کودتا را محکوم می‌کنیم. دبیر شورایعالی امنیت ملی با بیان اینکه وضعیت ناامنی‌ها در ترکیه کنترل شده است، به برخی ناآرامی‌ها اشاره و ابراز امیدواری کرد مردم در مقابل کودتا پیروز شوند.  وی افزود: البته ما با ادامه تماس‌های نزدیک با مقامات سیاسی و امنیتی ترکیه تلاش خواهیم کرد به درک دقیق‌تری از این رخداد دست یابیم، چرا که همه ابعاد این کودتا هنوز روشن نشده است.وی همچنین تاکید کرد مرزهای شمال غرب کشور در همسایگی با ترکیه از امنیت کافی برخوردار است و آمادگی لازم در نیروهای زمینی و هوایی نیز برای صیانت وجود دارد و در این باره جای هیچ‌گونه نگرانی وجود ندارد.  شمخانی همچنین به خبرگزاری صداوسیما گفت: موضع رسمی جمهوری اسلامی ایران محکومیت اقدام کودتاگران و حمایت از دولت قانونی این کشور و احترام به رای و خواست مردم است. وی با بیان اینکه منطقه دچار حوادث و آشوب‌های مختلفی در محیط پیرامون ما شده است، خاطرنشان کرد: امنیت، ثبات و آرامش حاکم بر کشور ما به برکت خون شهدا بویژه شهدای مدافع حرم، رهبری داهیانه مقام معظم رهبری، هوشیاری مراکز و نهادهای امنیتی و دفاعی و مشارکت جدی مردم در امنیت است. دریابان علی شمخانی گفت: موضع رسمی جمهوری اسلامی ایران که در جلسه امروز [دیروز] شورایعالی امنیت ملی نیز مورد تاکید قرار گرفت، احترام به انتخاب و رای مردم و محکومیت غلبه به شکل زورمدارانه است و قطعا کودتا با خواست واقعی مردم در تنافی است. شمخانی با اشاره به پیگیری لحظه به لحظه تحولات از ابتدای موضوع و تماس نزدیک با نهادها و مقامات ترکیه تصریح کرد: ما از دولت قانونی ترکیه حمایت می‌کنیم و با هر نوع کودتا چه داخلی و چه با پشتیبانی طرف‌های خارجی مخالف هستیم. وی افزود: آنچه در ترکیه روند را غالب خواهد کرد میزان حضور و مشارکت مردم و احزاب سیاسی است که با حضور خود این کودتا را محکوم کردند. دبیر شورایعالی امنیت ملی عنوان داشت: مرزهای شمال غرب کشور در همسایگی با ترکیه از امنیت کافی برخوردار است و آمادگی لازم در نیروهای زمینی و هوایی نیز برای صیانت وجود دارد و تا این لحظه نیز هیچ نوع حادثه و پیامدی را شاهد نبوده‌ایم.
ظریف، توئیت، تماس در بعد دیپلماتیک محمدجواد ظریف نیز تحرکاتی داشت. او ساعاتی پس از کودتا، در حساب توئیتری خود از بحران به وجود آمده در ترکیه ابراز نگرانی عمیق کرد. محمدجواد ظریف در حساب توئیتری خود نوشت: «درباره بحران در ترکیه بشدت نگرانیم. ثبات، دموکراسی و امنیت مردم ترکیه، از اولویت برخوردار است و وحدت و احتیاط کردن، امری ضروری است».  وزیر امور خارجه افزود: «دفاع شجاعانه مردم ترکیه از دموکراسی و دولت منتخب‌شان ثابت کرد کودتاها هیچ جایگاهی در منطقه ما ندارد و محکوم به شکست است». ظریف البته با همتای ترک خود نیز گفت‌وگوهایی انجام داد. او 3 بار با مولود چاووش اوغلو گفت‌وگوکرد. براساس آنچه خبرگزاری‌ها گزارش داده‌اند، وی در این گفت‌وگو درباره آخرین تحولات داخلی ترکیه با همتای ترک خود رایزنی و تبادل نظر کرد.وزیر امور خارجه ترکیه نیز گزارشی از آخرین وضعیت ترکیه را در اختیار محمدجواد ظریف قرار داد.  سخنگوی وزارت امور خارجه نیز موضع رسمی این وزارتخانه را در قبال تحولات ترکیه اعلام کرد و گفت: ترکیه را با ثبات و امن می‌خواهیم.بهرام قاسمی با اشاره به بحران سیاسی به‌وجود آمده در ترکیه اظهار داشت: جمهوری اسلامی ایران با دقت و حساسیت بالا تحولات در کشور همسایه خود را دنبال می‌کند. وی عنوان کرد: ما عمیقا نگران ثبات، امنیت، وحدت، مردم‌سالاری و حاکمیت قانون در ترکیه هستیم. سخنگوی وزارت امور خارجه تاکید کرد: جمهوری اسلامی ایران ضمن توصیه به پرهیز از توسل به خشونت، از دولت منتخب مردم حمایت می‌کند. قاسمی خاطرنشان کرد: برای جمهوری اسلامی ایران، ترکیه‌ای باثبات، امن و مردمسالار اولویت دارد و امیدوار است ثبات و آرامش کامل هر چه سریع‌تر به کشور دوست و همسایه‌مان بازگردد.
مرزها از ترکیه به ایران باز است
مقامات محلی در استان آذربایجان غربی می‌گویند مرزهای ایران تحت کنترل هستند و هیچ مشکلی از بابت کودتای نظامی ترکیه در مرز ایران وجود ندارد. علیرضا رادفر، معاون
سیاسی- امنیتی استاندار آذربایجان‌غربی به آخرین وضعیت مرزهای ایران و ترکیه پس از کودتای نظامی ترکیه پرداخت و به تسنیم گفت: به محض دریافت خبر کودتای بخشی از ارتش ترکیه، اقدامات لازم درباره تقویت مرزهای ایران انجام شد. وی گفت: هم‌اکنون مرزهای زمینی و هوایی ایران تحت کنترل و پایش است و هیچ مشکلی در آنجا وجود ندارد. معاون سیاسی - امنیتی استاندار آذربایجان‌غربی تصریح کرد: گمرک بازرگان بسته است و مسافران ایرانی در حال تردد به ترکیه به سمت ایران بازگردانده شدند و اوضاع در مرز تحت کنترل است. نیروهای ایران با اقتدار در مرز مستقر هستند. البته دیروز سید تقی کبیری، نماینده مردم خوی و چایپاره در مجلس شورای اسلامی گفت مرز رازی که پس از کودتای جمعه شب در ترکیه، به دلایل امنیتی، بسته شده بود باز شد و تردد از سوی ترکیه به ایران انجام می‌شود.  وی افزود: در مرز رازی، بیشترین حجم فعالیت‌های مرزی در بخش مسافری است و تعدادی مسافر در هر دو سوی مرز منتظر بازگشایی مرز بودند که هم‌اکنون تردد از ایران به سوی ترکیه ممنوع است.

صدای ملت‌ها رساتر از غرش تانک‌هاست
علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی در پیامی به رئیس مجلس ملی کبیر جمهوری ترکیه پیروزی اراده مردم، حاکمیت ملی و دموکراسی را بر اقدام مذبوحانه و محکوم به شکست علیه نهادهای منتخب در این کشور تبریک گفت. به گزارش خانه ملت، در پیام لاریجانی خطاب به اسماعیل قهرمان آمده است: وقایع ساعات گذشته به‌خوبی نشان داد رأی، اراده و خواست ملت‌ها تعیین‌کننده می‌باشد و دیگر کسب حاکمیت از طرق غیرقانونی و نامشروع را می‌باید در اوراق سیاه کتاب‌های تاریخ جست‌وجو کرد. صدای ملت‌ها بلندتر و رساتر از غرش تانک‌ها می‌باشد. در ادامه این پیام آمده است: جمهوری اسلامی ایران به عنوان نظامی متکی به آرا و خواست مردم با تکیه بر اصول و مبانی خود منبعث از دین مبین اسلام همواره از حاکمیت ملی و اراده ملت‌ها و نظام‌های برآمده از انتخابات پشتیبانی کرده است. لاریجانی تاکید کرد: در همین راستا مجلس شورای اسلامی ضمن محکوم کردن اقدام نظامی علیه نهادهای منتخب مردم بویژه حمله به پارلمان ترکیه به عنوان مظهر دموکراسی، اراده و خواست مردم بر حمایت همه‌جانبه دولت و ملت جمهوری اسلامی ایران از مردم مسلمان کشور دوست و برادر جمهوری ترکیه تأکید می‌نماید.

گروه اقتصادی: وقتی بامداد 28 فروردین 1395 سیف اعلام کرد از برجام تقریبا هیچ چیز عایدی بانک‌های ایرانی نشده هیچ‌گاه فکر نمی‌کرد همین روند در 3 ماه بعد نیز ادامه داشته باشد. به گزارش «وطن‌امروز»، از 6 ماه پیش اجرای برجام آغاز شده و در آن زمان تیم رسانه‌ای دولت اعلام کرد تمام تحریم‌های بانکی برداشته شده است اما فقط 3 ماه کافی بود تا رئیس‌کل بانک مرکزی ایران اعتراف کند از برجام تقریبا هیچ چیز بانکی نصیب ایران نشده است. رئیس کل بانک مرکزی 24 تیر سال گذشته پس از جلسه هیات دولت در پاسخ به سوالی درباره میزان پول‌های بلوکه شده، گفت:‌ مجموع پول‌های بلوکه شده ایران 29 میلیارد دلار است که از این رقم 23 میلیارد دلار متعلق به بانک مرکزی و 6 میلیارد دلار متعلق به دولت است. بعد از این اظهارنظر و جو به راه افتاده در رسانه‌ها، معاون ارزی بانک مرکزی از استفاده بخشی از پول‌های بلوکه شده در قالب‌های مختلف خبر داد؛ 4/22 میلیارد دلار وثیقه در چین برای تأمین مالی پروژه‌ها، حدود 5/24 میلیارد دلار سپرده‌گذاری انجام شده نزد شرکت‌ زیرمجموعه وزارت نفت، حدود 10 میلیارد دلار سپرده نزد بانک‌های ایرانی و 3/7 میلیارد دلار اوراق قرضه مسدودی ناشی از حکم دادگاه. بنابراین اولین وعده پسابرجامی در حوزه بانکی و گشایش‌های ارزی تقریبا توخالی از آب درآمد.
 انجام همچنان محدود گشایش ال‌سی
وعده بعدی که همان گشایش‌ ال‌سی بود در همان روز اول اجرای برجام 26 دی ماه در تنور آن دمیده شد. گشایش هزار ال‌سی خبری بود که برخی فعالان اقتصادی آن را غیرواقعی عنوان می‌کردند. یکی از این فعالان اسدالله عسگراولادی بود که گفت: ممکن است به صورت نمادین 1000 درخواست برای بازگشایی ال‌سی به وجود آمده باشد اما بازگشایی ال‌سی نیاز به مقدماتی مانند پر کردن فرم دارد بنابراین وقتی تحریم سوئیفت هنوز برقرار است و تازه شاید 10 روز دیگر برداشته شود، چگونه باید انتظار بازگشایی ال‌سی داشته باشیم. وی تاکید کرد: متاسفانه به‌رغم اخبار منتشر شده درباره لغو تحریم‌های سوئیفت، تحریم سوئیفت همچنان پابرجاست و لغو آن دروغ است. رئیس کل بانک مرکزی چند روز بعد در مواجهه با این سوال که چطور ممکن است در روز تعطیل، هزار ال‌سی گشایش شود؟! گفت: گشایش هزار ال‌سی انجام شده که به مرور و با اولویت به خرید مواد اولیه کارخانجات اختصاص می‌یابد. گذر زمان نشان داد گشایش‌های ال‌سی آنگونه که باید انجام نمی‌شود و همین مساله سر و صدای تولیدکنندگان و واردکنندگان را درآورد.
 سوئیفت باز شد اما بانک‌های بزرگ نمی‌آیند
9 بانک ایرانی 12 بهمن ماه به سوئیفت متصل شدند. این بانک‌ها شامل بانک‌های ملی، تجارت، ملت، صنعت و معدن، پست بانک، سپه، توسعه صادرات و رفاه کارگران و بانک مرکزی بود. اغلب بانک‌های خصوصی هم مشمول تحریم سوئیفت نبودند.
 دلار رفع تحریم نمی‌شود
پس از باز شدن سوئیفت فضای اقتصادی انتظار داشت گشایش‌های ارزی دیگر بدون هیچ مشکلی انجام شود اما دو مانع دیگر مطرح شد؛ اول - برای گشایش ال‌سی باید روابط کارگزاری برقرار شود که این کار مدتی زمان می‌برد. دوم - تحریم‌های دلاری جزو تحریم‌های اولیه است و در توافق برجام فقط تحریم‌های ثانویه برداشته می‌شود. این مانع دوم را کسرایی‌پور، مدیر اداره عملیات ارزی بانک مرکزی 16 فروردین ماه در جریان بازدید خبرنگاران از اتاق عملیات ارزی و سوئیفت گفت که البته این خبر موجب تعجب بسیاری شد. بازدید خبرنگاران پس از آن انجام شد که رسانه‌ها در برقراری ارتباط سوئیفت ابهامات زیادی مطرح می‌کردند. ایجاد روابط کارگزاری با 300 بانک خارجی، بازکردن حساب بانک مرکزی ایران توسط بانک مرکزی ایتالیا و انتقال پول از طریق سوئیفت و مخابره 2800 پیام از 26 دی ماه 94 تا 16 فروردین 95 از خبرهای اعلام شده توسط اداره بین‌الملل در آن روز بود.
ایجاد روابط کارگزاری با بانک‌های کوچک
یعقوبی، مدیرکل بین‌الملل بانک مرکزی این انتقاد را که در این مدت تنها با بانک‌های کوچک خارجی ارتباط برقرار شده رد کرد و مثال‌هایی از ایجاد روابط با بانک‌ ژاپن و آلمان زد اما طیب‌نیا، وزیر اقتصاد 30 فروردین ماه در شورای گفت‌وگوی دولت و بخش خصوصی با اذعان به این مشکل، گفت: با بانک‌های کوچک خارجی روابط برقرار شده اما با بانک‌های بزرگ خارجی همچنان مشکل برقراری ارتباط داریم، زیرا آنها نگرانی‌هایی در این زمینه دارند اما روابط کارگزاری با آنها هم بزودی برقرار خواهد شد.
 موجی که «تقریبا هیچ» به راه انداخت
2 روز قبل از این اظهارات، رئیس کل بانک مرکزی در مصاحبه‌ با بلومبرگ از تعبیر «تقریبا هیچ» برای دستاوردهای اجرای برجام استفاده کرد. این مصاحبه سیف موجی را در رسانه‌ها به راه انداخت و چند روز به عنوان موضوع روز مورد بحث و تحلیل قرار گرفت. برخی مسؤولان دولت در این بین سعی در تغییر فضای به وجود آمده کردند و سخنرانی‌هایی در باب اثرات مثبت برجام برای کشور کردند اما هیچ‌یک آن اثری را که مصاحبه سیف به وجود آورده بود خنثی نکرد.
تصرف 2 میلیارد دلار با رأی دیوان عالی آمریکا
اولین روزهای اردیبهشت ماه مصادف شد با رای دیوان عالی آمریکا و مصادره 2 میلیارد دلار از منابع ایران به نفع بازماندگان حادثه پترسون. این رای موج نارضایتی دیگری علیه برجام و دستاوردهایش به راه انداخت و اظهارنظر مسؤولان دولت مبنی بر اینکه تصرف این 2 میلیارد دلار قصور دولت قبل بوده است، ‌نارضایتی‌ها را تشدید کرد. براساس این رای، 2 میلیارد دلار از دارایی‌های ایران که صرف خرید اوراق قرضه یورویی شده بود در یک فرآیندی که توضیح آن مفصل است، شناسایی شده و دیوان عالی آمریکا رای به مصادره آن داده بود. این رای علاوه بر ایجاد ناامیدی اذهان عمومی از نتایج برجام، نتیجه رویکرد مسامحه در روابط بین‌الملل را مخدوش کرد و نشان داد آمریکا از هر راهی برای ضربه زدن به ایران فروگذار نمی‌کند.
‌دستاوردهای بانکی برجام به گفته رئیس کل بانک مرکزی
با وجود اینکه رئیس کل بانک مرکزی 20 تیر ماه، افتتاح حساب برای بانک مرکزی نزد بانک‌های مرکزی آلمان، ایتالیا و اتریش، افتتاح حساب نزد بیش از 20 بانک اروپایی، فعال شدن بانک ایران و اروپا در هامبورگ و اتصال آن به سوئیفت و همچنین فعال شدن شعب بانک‌های ملی، تجارت و سپه در آلمان و فرانسه را از جمله دستاوردهای برجام در حوزه بانکی اعلام کرد اما همانطور که دولت، مسؤولان اقتصادی، رسانه و مردم می‌دانند، دستاوردهای مورد انتظار برجام در حوزه بانکی بسیار فراتر از مواردی بود که سیف برشمرد.
قرار بود با اجرای برجام اتفاقات بسیاری در حوزه بانکی رخ دهد اما چه چیز عاید ایران شد؟ قرار بود رفع تحریم بانک مرکزی و سایر بانک‌های تحریم شده، برقراری سوئیفت، آزادسازی 100 میلیارد دلار از پول‌های بلوکه شده، گشایش ال‌سی، یوزانس و ری‌فاینانس و... را شاهد باشیم اما 6 ماه بعد از اجرای برجام هم همان تقریبا هیچ نصیب فعالان اقتصادی شده و گشایش مورد انتظار رخ نداده است؛ گشایشی که ارزش سیمان ریختن در قلب رآکتورهای ما را داشته باشد.
 

میکائیل   دیانی: اشاره: اواخر قرن نوزدهم اگرچه برده‌داری در آمریکا، در ظاهر با اعلامیه «آبراهام لینکلن، رئیس‌جمهور وقت آمریکا» لغو شد، اما نژادپرستی در این کشور نهادینه شده و موضوعی نبود که به این سادگی‌ها رفع شود. تا نیمه‌های قرن بیستم رنگین‌پوستان و بویژه سیاهپوستان در آمریکا همچنان از حقوق اولیه زندگی برخوردار نبوده و مورد آزار سفید‌پوستان قرار داشتند. اما یک اتفاق همه را تحت تاثیر قرار داد.  در اول دسامبر1955 در شهر «مونتگری» ایالت آلاباما، «روزا پارکس» که یک زن سیاهپوست بود، حاضر نمی‌شود صندلی خودش را در اتوبوس به یک مرد سفید‌پوست بدهد. این اقدام برای او هزینه سنگینی به همراه داشت؛ زندانی کردن این زن توسط دولت آمریکا، واکنش‌های گسترده‌ای را نسبت به این قوانین نژادپرستانه حاکم بر آمریکا موجب شد. در یکی از این واکنش‌ها «مارتین لوترکینگ»، جنبش تحریم وسایل نقلیه عمومی از جانب سیاهپوستان را در این شهر رهبری کرد. این تحریم حدود یک سال به طول انجامید تا اینکه سرانجام در 13 نوامبر ۱۹۵۶ دادگاه فدرال آمریکا قوانین جداسازی نژادها در اتوبوس‌ها را لغو کرد. بعد از این اتفاق بود که روزا پارکس و مارتین لوترکینگ بتدریج در قلب میلیون‌ها نفر از مردم آمریکا جای گرفتند. حال یکصد سال پس از اعلامیه آزادی بردگان توسط آبراهام لینکلن، مارتین لوترکینگ توانسته بود جمعیت عظیم و 250 هزار نفری را مقابل بنای یادبود لینکلن جمع کند. مارتین لوترکینگ در این همایش می‌گوید: به‌رغم تمام مصیبت‌های امروز و فردا، من هنوز رویایی دارم. و این آرزویی است که ریشه در رویای آمریکا دارد. من رویایی دارم که روزی این ملت به پا می‌خیزد و زندگی می‌کند و به معنای واقعی اعتقادات خود جان می‌بخشد: «ما به این حقیقت آشکار گواهی می‌دهیم که همه انسان‌ها برابر خلق شده‌اند». من رویایی دارم که روزی فرا خواهد رسید که در تپه‌های سرخ جورجیا، فرزندان بردگان و فرزندان اربابان بر میز برادری با هم می‌نشینند. من رویایی دارم که روزی فرا خواهد رسید که حتما ایالت می‌سی‌سی‌پی؛ ایالتی که در شعله‌های بی‌عدالتی و شعله‌های ظلم می‌سوزد به فردوس آزادی و عدالت مبدل خواهد شد. من رویایی دارم که روزی فرا خواهد رسید که 4 فرزندم در کشوری زندگی خواهند کرد که معیار قضاوت رنگ پوست نه، بل محتوای اخلاقی‌شان خواهد بود و امروز من رویایی دارم! مارتین لوترکینگ، رهبر سیاهپوستان آمریکا شد و مبارزات بسیاری انجام داد اما نتایجی که او به عنوان «رویای آمریکا» بیان کرده بود، همچنان در همان رویای ذهنی برای سیاهپوستان باقی مانده است، چنانکه چهارشنبه هفته گذشته، یک افسر پلیس حومه شهر مینیاپلیس در ایالت مینه‌سوتا، یک مرد سیاهپوست را در چهارراهی واقع در محله «فالکون هیتز» این شهر هدف قرار داد. بعد از این شلیک مرگبار، وقایع بعدی این رویداد به صورت زنده توسط گوشی همراه نامزد این مرد در شبکه اجتماعی نمایش داده شد. به گزارش روزنامه محلی «سان»، چاپ مینیاپلیس، بستگان و دوستان مرد سیاهپوست، او را «فیلاندو کاستیله»، 32 ساله، معرفی کرده‌اند. ظاهرا کاستیله مسؤول کافه تریای یک مدرسه در ناحیه سنت پل این شهر بود. بعد از حمله پلیس، دقایق بعد از شلیک به صورت زنده توسط نامزد مرد، با نام کاربری «لَویش رینولدز»، به صفحه فیسبوک او ارسال می‌شد. صدای خانم رینولدز روی تصاویر شنیده می‌شود: «آه، خدای من! خواهش می‌کنم نگید که اون مرده. نگید که نامزدم همین جوری از دست رفت. آقا! شما 4 تا گلوله بهش زدید». در این تصاویر زنده، می‌شد کاستیله را در صندلی راننده دید که لکه خون روی تی‌شرت سفیدش هر لحظه پررنگ‌تر می‌شود. خانم رینولدز در صندلی کنار راننده نشسته بود. نکته دردناک‌تر اینکه دختر 4 ساله این خانم هم در خودرو حضور داشت و شاهد صحنه بود. این رویداد تنها چند ساعت بعد از آن رخ داد که وزارت دادگستری آمریکا از شروع تحقیقات درباره قتل یک شهروند سیاهپوست دیگر توسط 2 افسر پلیس، در روز سه‌شنبه در ایالت لوئیزیانا خبر داد. این اتفاقات در چند سال گذشته متواتر رخ داده است، تا آنجا که بین سیاهپوستان آمریکا جنبش‌های «دستانم بالاست» و «می‌خواهم نفس بکشم» رقم خورده است و نکته مهم آنها اجتماعات چند ده و چند صدهزار نفری سیاهپوستان است که رسانه‌های آمریکایی آن را با عنوان «توفان کاترینا علیه حاکمیت» نام نهاده‌اند. سیاهپوستان می‌گویند دستمان بالاست اما نمی‌توانیم نفس بکشیم؛ این شعاری است که ایالت‌های آمریکا را در بر گرفته است. وقتی «مایکل براون» با «ویلسون» پلیس آمریکایی مواجه شد، گفت «دست‌هایم بالاست» اما ویلسون 6 گلوله به او زد. مادر براون در سخنرانی‌ها دستانش را بالا می‌گیرد و می‌گوید: «مرا نکشید مانند بسیاری از آمریکایی‌های رنگین‌پوست دیگر» و مردم آمریکا همنوا با او می‌گویند: «دستمان بالاست شلیک نکنید».
 بازگشتی به عقب و مروری بر وضعیت چندساله سیاهپوستان
سال 2008 سال امیدوار شدن سیاهپوستان بود. رئیس‌جمهور شدن اوباما در این کشور بیشتر به یک کمدی شبیه بود اما یکی از کاندیداهای مطرح شده بود. خیابان‌های آمریکا مملو از سیاهپوستانی بود که یکصدا نام اوباما را فریاد می‌زدند. آنها خواستار «تغییر» بودند. برای آنها «اوباما فرشته نجات سیاهپوستان» بود. اوباما هم در سخنرانی‌هایش تلاش داشت سیاهپوستان را با خود همراه کند، او در یکی از نطق‌های پیشاانتخاباتی گفته بود: «وضعیت نژادپرستی در آمریکا مناسب نیست. سیاهپوستان آمریکا در وضعیت نامناسبی به سر می‌برند. باید این وضعیت تغییر کند. بیایید کاری کنیم برای تغییر برای آنکه با یک بحران مواجه نشویم». و زنان سیاهپوست در پای سخنرانی اوباما یکصدا فریاد می‌زدند: «اوباما فرشته نجات ما». خواننده آمریکایی سیاهپوست معروف که همواره علیه حاکمیت آمریکا می‌خواند و همیشه در محدودیت به سر می‌برد، می‌گفت: «باورم نمی‌شود که یک سیاهپوست بتواند رئیس‌جمهور آمریکا شود». در گفت‌وگوهای خیابانی تلویزیونی هم چهره‌های مردم سیاهپوست آمریکا امیدوارتر از گذشته است؛ آنها امید تغییر و بازگشت عزت به سیاهپوستان را دارند، اوباما هم در جمع سیاهپوستان از عزت و آزادی آنها در آینده سخن می‌گوید و در مقابل توهین جناح جمهوری‌خواه می‌گوید: «برخلاف آنچه می‌گویند من در آخور بزرگ نشده‌ام؛ من آمده‌ام تا دنیا را نجات دهم. ما نمی‌توانیم تنها روی نیروی نظامی خود تکیه کنیم تا به اهداف امنیت ملی دست پیدا کنیم. ما باید روی نیروی غیرنظامی تکیه کنیم. بله! ما می‌توانیم». صف‌های طولانی سیاهپوستان برای رأی دادن به اوباما، نظر دوربین‌های آمریکا را به خود جلب کرده است. همه سیاهان امید بازگشت به جامعه را دارند. شهروندان سیاهپوست آمریکایی معتقدند، هیچ وقت فکر نمی‌کردند چنین اتفاقی بیفتد.  «هیلاری کلینتون» نیز اگرچه سفیدپوست بود شعارهای ضدنژادپرستی می‌داد. با اوبامای سیاهپوست جلسه خصوصی می‌گذاشت و از مارتین لوترکینگ رهبر جنبش ضدنژادپرستی حمایت می‌کرد. کلینتون در یک نطق تلویزیونی در سالروز سفر مارتین لوترکینگ جونیور به هندوستان گفت: من این سعادت را داشتم که هنگامی که دختر جوانی بودم به سخنرانی دکتر کینگ گوش کنم. مبارزه برای حقوق مدنی و عدالت همواره هدفی جهانی بوده و اینچنین نیز خواهد ماند: این مبارزه حد و مرزی نمی‌شناسد. دکتر کینگ به ما گفت: وجود بی‌عدالتی در هر نقطه‌ای تهدیدی برای عدالت در همه جا به شمار می‌رود. پیروزی اوباما، به معنای پیروزی مردم آمریکا و همچنین پیروزی دیدگاه‌ها و عقاید او در راستای ایجاد تغییر و تعهد جدی او به ارزش‌های آمریکایی است. هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن باقی مانده است. منظورم این است که تلاش برای عدالت هیچ‌گاه پایان نخواهد پذیرفت اما ما در ایالات متحده بسیار مفتخریم که رئیس‌جمهورمان در تمامی ابعاد نشان‌دهنده رویای دکتر کینگ است.
اوباما رأی آورد اما مناسبات سیاه و سفید تغییری نکرد
اوباما رأی آورد اما هنوز روزنه‌های امیدواری سیاهپوستان آمریکایی‌تبار، جانی نگرفته که وضعیت سیاهان روز به روز بد‌تر می‌شود. هر روز خبری جدید از برخورد با سیاهپوستان آمریکایی شنیده می‌شد. برخوردهایی که سیاهان توقع داشتند اوباما جلوی آنها را بگیرد اما هیچ اتفاقی نمی‌افتاد. «جان کرافورد» جوان 21 ساله سیاهپوست بدون هیچ دلیلی با گلوله پلیس کشته شد اما دادگاه او را تبرئه کرد. ریچارد هیست، پلیس نیویورک، رامارلی گراهام نوجوان 18 ساله سیاهپوست را کشت اما او نیز تبرئه شد. تیموتی استنبوری، آمادو دیالو، سین بل و خیلی از سیاهان دیگر نیز سرنوشت مشابه داشتند. کوین پاول، یکی از تحلیلگران سیاسی آمریکا می‌گوید متاسفانه شاهد حوادثی هستیم که می‌توان آنها را اعدام‌های خودسرانه عصر معاصر توصیف کرد. ما بر این باوریم که در این کشور که نخستین رئیس‌جمهور رنگین‌پوست خود را انتخاب کرده است اینگونه حوادث نباید روی دهد و نباید تمدن و دموکراسی ما اینگونه حوادث را بپذیرد. 2 سال قبل از این نیز نوجوان سیاهپوست دیگری به نام «ترایوون مارتین» در فلوریدا به ضرب گلوله «جورج زیمرمن» پلیس سفید‌پوست آمریکا کشته شد. دستگاه قضایی آمریکا اما این اقدام زیمرمن را دفاع از خود دانست و حکم به تبرئه پلیس قاتل داد؛ حکمی که اعتراض مردم آمریکا در ایالت‌های مختلف را موجب شد.  پدر ترایوون مارتین می‌گوید: «عذاب‌آور است که می‌بینم قاتل پسرم آزاد است» و سیبرینا فولتون؛ مادر تری وان می‌گوید «تری وان یک بچه بود. آنها در دادگاه موضوع را تغییر دادند و او را مرد بالغ حساب کردند». «ال شارپتون» را که رهبر حقوق مدنی آمریکا، رئیس‌جمهور سیاهپوستان و صدای عدالت می‌دانند، سازماندهی تجمعات هزاران نفری در مقابل ساختمان کاپیتول در اعتراض به برخورد‌های خشونت‌آمیز پلیس آمریکا و کشته شدن 2 سیاهپوست غیرمسلح- مایکل براون و اریک گارنر- را برعهده داشت. این کشیش پرآوازه که از دهه ۸۰ میلادی یک فعال مدنی بود، پرونده «یوسف هاکینز» نوجوان سیاهپوست ۱۶ ساله که توسط یک دسته خلافکار سفید‌پوست به قتل رسید را در دهه 90 پیگیری کرد و بتدریج مردم به عنوان قوی‌ترین مبارز خشونت علیه سیاهان به این کشیش طرفدار مارتین لوترکینگ امید بستند. او نیز در تجمع نکوداشت مایکل براون شرکت کرد و تنها راه‌حل را برهم زدن این نظم غیرمنصفانه آمریکایی دانسته بود. در تجمعات مردم آمریکا علیه پرونده‌های جنایی‌ای که همواره مقتول آنها یک سیاهپوست است و قاتل عمدتا یک پلیس سفید‌پوست که تبرئه می‌شود، سیاهپوستان می‌گویند: «پرونده مارتین این سوال را مطرح کرده که ما می‌خواهیم در چه نوع جامعه‌ای زندگی کنیم؟ چطور ممکن است، یک نفر سلاح به دست بگیرد و کس دیگری را بکشد و بگوید دفاع از خود بوده و هیچ برخوردی با قاتل نشود؟»  اگرچه بعد از انتشار فیلم‌های بسیاری از این قتل‌ها، آنها نیز می‌دانستند که هیچ‌گاه سیاهپوستان در مقام حمله نبودند که قرار باشد پلیس سفید‌پوست در مقام دفاع شلیک کند، بلکه همواره پیش از آنکه دیالوگی بین سیاه و سفید رد و بدل شود، خون سیاهپوست جاری می‌شود. فرزند مارتین لوترکینگ در مراسم یادبود جنبش سیاهپوستان می‌گوید: «سخنانی که پدر من نیم‌قرن پیش ایراد کرد این بود که امیدوارم روزی در این کشور بیاید که کودکان نه با رنگ ‌پوست‌شان بلکه با شخصیت‌شان سنجیده شوند ولی متاسفانه اشک‌های پدر و مادر ترایون مارتین به ما یادآوری می‌کند رنگ‌ پوست افراد همچنان مجوزی برای پرونده‌سازی، بازداشت و حتی قتل آنهاست». فشار اجتماعی دادگاه‌های آمریکا را مجبور می‌کند قوانینی فرمایشی درباره برخورد با پلیس‌های خاطی تنظیم کنند اما «شید باتر» وکیل حقوق مدنی در آمریکا با انتقاد از دستورالعمل‌های جدید ضدسیاهپوستان گفت: «این دستورالعمل‌ها هیچ کاری درباره رنگین‌پوستان بویژه در محله‌های فقیر و کم‌درآمد که قربانی خشونت پلیس بوده‌اند نمی‌کند. تنها نهادهایی که می‌توانند جلوی برخوردهای نژادی، مانند پرونده‌های فرگوسن یا نیویورک را بگیرند شوراهای شهری و پارلمان‌های ایالتی هستند.» علتش این است که این دستورالعمل‌ها درباره افسران محلی و ایالتی اعمال نمی‌شود، مگر اینکه آنها در تحقیقات فدرال مشارکت داشته باشند. اما این اعتراضات از چند سال پیش وارد مرحله جدیدی شده است. از زمانی که مایکل براون نوجوان 17 ساله به جرم همه سیاهان آمریکایی مورد اصابت 6 گلوله ویلسون، افسر پلیس آمریکایی قرار گرفت. «سلنا ریسن» فعال جوان سیاهپوست که رهبری بخشی از سیاهان «سن‌لوئیس» را برعهده دارد در یکی از اجتماعاتی که برای یادبود براون برگزار شده بود، می‌گوید: فکر می‌کنم مرگ یک جوان بی‌گناه و غیرمسلح وحشتناک است. به او فقط به خاطر رنگ ‌پوستش شلیک کردند. در این اجتماع جانسون،  دوست مایکل براون می‌گوید: افسر پلیس قبل از اینکه از خودرو خارج شود اسلحه‌اش را بیرون کشیده بود. او 2 بار شلیک کرد. وقتی دوست من پس از این  شلیک به زمین افتاد، برگشت و دستانش را بالا برد. اما افسر پلیس همچنان اسلحه به دست، به او نزدیک شد و چند گلوله دیگر شلیک کرد که دوست من کشته شد. پلیس فرگوسن در آن ایام در مقام دفاع از خود گفته بود: «این پسر در مواجهه با ماموران، از بالا بردن دستانش خودداری کرده و به جای آن دستش را به سمت تفنگش برده است». اما گزارش سی‌ان‌ان از کالبدشکافی، نظر سیاهپوستان را تایید می‌کرد.  این گزارش می‌گوید: نتایج کالبدشکافی مستقلِ جسد مایکل براون نشان داده است که به این جوان سیاهپوست 6 بار شلیک شده، که 4 گلوله به دست راست و 2 گلوله نیز به ناحیه سر او شلیک شده است. تمام این گلوله‌ها از روبه‌رو به سمت این جوان شلیک شده است. یکی از گلوله‌ها به ناحیه بالای سر او اصابت کرده که نشان می‌دهد هنگام شلیک این گلوله، سر او رو به پایین بوده است. این بدان معناست که پلیس از بالا به پایین شلیک می‌کرده و سر این جوان پایین بوده، نحوه دست‌های او نشان می‌دهد از ابتدا دست‌هایش را بالا نگه داشته است.  فرگوسن ماه‌ها درگیر تجمعات سیاهپوستان بود، به گونه‌ای که در این ایالت حالت فوق‌العاده اعلام شده بود، «اریک دیویس» پسر دایی «مایکل براون» در یکی از این تجماعت با چشمانی اشکبار می‌گفت: نوجوانی روی زانوهایش نشسته و دست‌هایش را بلند کرده است و می‌گوید «شلیک نکنید». پلیس آمریکا اما تنها دلیلش برای شلیک دست‌های پایین مایکل بود. اعتراضات مدنی علیه تبعیض نژادی اما دیگر محدود به سیاهپوستان نیست، «امانوئل جال» امدادگر افتخاری سازمان ملل متحد معتقد است: این سوءاستفاده از قدرت است که پلیس کسی را که دستانش را بالا برده هدف قرار می‌دهد. پلیس می‌تواند دستبند بزند، بازداشت کند اما حق ندارد به فرد بی‌سلاح تیراندازی کند. مایکل براون دست‌هایش را بالا گرفته بود تا بگوید بی‌گناه است اما پلیس آمریکا که به دستانش توجهی نداشت به رنگ ‌پوست او نگاه می‌کرد. شلیک می‌کند و اعتراضات خیابانی علیه دولت آزادیخواه و مردمسالار را به راه می‌اندازد. تصاویر راهپیمایی و تظاهرات در فرگوسن باقی سیاهپوستان را هم به تحرک وا می‌دارد. سیاهان در این تجمعات معتقدند ما در حال از دست‌دادن جوانان خود در برابر سلاح‌های پلیس هستیم. این روند مرگبار باید متوقف شود. «هلدری شیلتون» رئیس انجمن آمریکایی دفاع از رنگین‌پوستان می‌گوید: دولت آمریکا وضع حقوق بشر در این کشور را نادیده می‌گیرد. باید اعتراف کنیم که مشکل نژادپرستی در آمریکا وجود دارد. سفیدپوستان آمریکایی از مزایایی برخوردارند که سیاهپوستان ندارند و در اداره پلیس توصیفاتی برای یک فرد براساس قومیت آن وجود دارد. حالا چندین سال از روی کارآمدن اوباما گذشته و سیاهپوستان تغییری احساس نکرده‌اند اما اوباما، مردان و زنان سیاهپوست را به آرامش دعوت می‌کند و وعده اجرای عدالت می‌دهد. در حالی که در همین حال در ادبیات متناقض تابع رأی غیرمنصفانه هیات منصفه سفید‌پوست می‌شود. «باب مک کالوک» دادستان بخش سنت لوئیس در نطقی تلویزیونی درباره نتیجه پرونده براون می‌گوید: هیات منصفه عالی به این نتیجه رسید که هیچ دلیل محتملی وجود ندارد که براساس آن اتهامی علیه دارن ویلسون- پلیس قاتل- مطرح شود. و این تنها با اشک‌های مادر براون همراه است که در اجتماع سیاهپوستان سنت لوئیس که به اعتراض حکم هیات غیرمنصف تشکیل شده، می‌گوید: «ما عمیقا از اینکه قاتل فرزند ما با عواقب اقدامات خود مواجه نخواهد شد احساس سرخوردگی می‌کنیم. ما درک می‌کنیم که بسیاری از مردم  در این درد و رنج با ما شریک هستند» اما آنکه باید شریک اصلی باشد اوباماست که نیست! «آلیسا گارزا» از اعضای «ائتلاف ملی کارگران خانگی» آنچه برای سیاهپوستان اتفاق می‌افتد را حاصل امروز و دیروز نمی‌داند و معتقد است بغض سیاهپوستان هم امر تازه‌ای نیست. چیزی که اکنون شاهدش هستیم ناشی از یک روند چند ده‌ساله از سازماندهی و جنبش‌سازی است که قرار است حول محور خشونت پلیس و دولت علیه جامعه سیاهپوستان شکل بگیرد.  قاعده بازی برعکس شد. مردم آمریکا دیگر هیچ اعتمادی به دولتمردان آن ندارند؛ دولت‌هایی که تلاش می‌کردند نظام‌های مخالف خود را به جرم مغایرت با دموکراسی متهم کنند، خود بزرگ‌ترین ناقضان دموکراسی هستند. تا آنجا که در همین تجمعات آن هم بعد از 200 سال از لغو قانون برده‌داری یکی از زنان فعال جنبش سیاهپوستان می‌گوید: نظام حاکم در آمریکا به گونه‌ای است که با ما به چشم برده برخورد می‌شود. آنها با سیاهپوستان همانند حیوانات و مایملک خود برخورد می‌کنند. در این شرایط، کاری که مردم آمریکا باید خودشان انجام بدهند این است که قیام کنند و متحد شوند و بگویند که دیگر بس است.         ادوارد پینکی، عضو شبکه خودمختاری سیاهپوستان امروز به این نتیجه رسیده است که باید جنگی بین آنها و نظام حاکم در آمریکا برقرار باشد و می‌گوید: این جنگ صرفاً منحصر به یک نقطهِ خاص در آمریکا نیست، بلکه در تمام ایالت‌های این کشور در جریان است. شرایط تبعیض نژادی علیه رنگین‌پوستان در آمریکا هر روز بدتر از روز قبل می‌شود و رسانه‌ها آن را پوشش خبری نمی‌دهند. «بورلی» دیگر فعال سیاهپوست می‌گوید: با سگ هم این طور رفتار نمی‌کنند. حتی اگر جسد سگی را روی خیابان ببینیم باید آن را فورا برداریم و نگذاریم ساعت‌ها روی زمین بماند. آنها جسد مایکل براون را 4 ساعت روی زمین رها کرده بودند. خون همین طور از سرش می‌رفت. «ال شارپتون» در تجمع مایکل براون گفت: این صدای ما است. کشتن افراد، دیگر بس است. این نسل وقتی دید که این اتفاقات رخ می‌دهد ایستاد و گفت دیگر بس است. ما به اندازه کافی شاهد بودیم که برادران و خواهران ما در خیابان‌ها کشته می‌شوند. این یک مساله عمیق و چندلایه است. آمریکا نیاز به تغییرات بنیادین در سیستم سیاسی، قضایی و پلیس دارد. خشونت و قتل سیاهان به یک فرهنگ تبدیل شده. پلیس می‌کشد و دادگاه، می‌بخشد. اعتراضات سیاهپوستان به حکم دادگاه براون ادامه داشت اما پلیس بی‌توجه به این مساله «اریک گارنر» را هم به جرم سیاه بودن خفه کرد. دختر «اریک گارنر» همان‌جایی که پدرش  را کشته بودند روی زمین دراز کشید و فریاد می‌زد: «می‌خواهم نفس بکشم» او در مقابل دوربین‌ها می‌گفت: زمانی که این فیلم ویدئویی را دیدم متوجه شدم پدرم در پیاده‌رو مرده است. من فریاد زدم و گریه کردم. هیچکس نبود که به پدرم کمک کند. چرا نیروهای پلیس صورت پدرم را به زمین کوبیدند و خودشان را روی او انداختند. این حادثه بشدت مرا شوکه کرده، واقعا گناه پدر من چه بود؟ و حالا «می‌خواهم نفس بکشم» به جنبشی اجتماعی تبدیل شده است که از سیاهپوستان ورزشکار در لیگ بسکتبال آمریکا تا اعضای شورای شهری که رنگ ‌پوست‌شان سیاه است به آن پیوسته‌اند. پلیس اما به کودک 12 ساله سیاهپوست هم رحم نکرد. کودکی که تنها به جرم داشتن یک اسباب‌بازی کشته شد؛ اتفاقی که از دید پلیس ارزش بحث ندارد. «اد تیم» معاون پلیس اوهایو در توجیه این قتل گفت: قتل یک نوجوان به دست پلیس که تنها یک اسلحه اسباب‌بازی داشته، موضوعی نیست که آن را زیاد بزرگ کنیم و ناگوار‌تر بیانیه پلیس کلیولند بود که گفت: این کودک در مواجهه با پلیس دستش را بالا نبرده و دستش را به سمت اسلحه‌اش برده است. مادر «تامیر رایس» کودک 12 ساله که بی‌دلیل کشته شد در اجتماع سیاهان گفت: «مهم است که همه بدانند چه بلایی سر پسرم آمده است. پلیس‌ها به او حمله ور شدند. اول او را ترساندند و سپس تیراندازی کردند در حالی که او فقط 12 سال سن داشت». ندی شورت فعال ضد نژادپرستی در آمریکا در این اجتماع که به یاد این کودک 12 ساله برپا شده بود، گفت: «نظام قضایی آمریکا نظامی فاسد است. از سال 2001 تاکنون پلیس آمریکا 5 هزار نفر را کشته است که بیشتر آنها سیاهپوست بوده‌اند اما تا کنون هیچ مشکلی برای پلیس پیش نیامده است». حالا همه فهمیده‌اند که رئیس‌جمهور سیاهپوست هم تغییری در نظم آمریکایی حاصل نمی‌کند و «اوپیو سوکانی» فعال سیاهپوست در اجتماع یادبود «تامیر رایس» می‌گوید: اینکه رئیس‌جمهور و وزیر دادگستری آمریکا و رئیس پلیس فرگوسن سیاهپوست هستند، تنها برای سرپوش گذاشتن بر تبعیض‌هایی است که علیه سیاهان در آمریکا می‌شود و از زمانی که اوباما رئیس‌جمهور شده  وضع سیاهان بهتر نشده بلکه در مواردی هم بدتر شده. «گریگوری باترفیلد» عضو گروه موسوم به مرکز اقدام بین‌المللی در همایش سیاهان معترض می‌گوید: خواسته معترضانی که در خیابان‌های فرگوسن حضور دارند، چیزی جز اجرای عدالت درباره قاتل این نوجوان نیست. ما شاهد بودیم که حتی نام افسری که مایکل براون را هدف گلوله قرار داد با تاخیر اعلام شد؛ چه برسد به برقراری عدالت درباره این پلیس.
در ساختار نئولیبرال آمریکایی سیاهان همیشه برده می‌مانند
حتی حالا سازمان حقوق بشر هم می‌داند که در آمریکا چه بر سر سیاه‌ها می‌آید، اگرچه نمی‌تواند در مقابل نظم آمریکایی بایستد. «ناوی پیلای» کمیسرحقوق بشر سازمان ملل در پیامی برای معترضان می‌گوید: درگیری‌ها بین پلیس و تظاهرکنندگان در فرگوسن آمریکا یادآور خشونت دوران تبعیض نژادی در آفریقای جنوبی است. حقیقت برای سیاهپوستان امروز این است که شعار تغییر اوباما برای آنها هیچ چیز را عوض نکرده است. پروفسور «گریف» یکی از سیاهپوستانی است که با نگاه جامعه شناختی با این پدیده مواجه می‌شود. او می‌گوید: «مردم فکر می‌کردند چون یک مرد سیاه به قدرت رسیده همه چیز درست می‌شود. یک احساس لذت کاذب است! نه همه چیز درست پیش نمیره. تا زمانی که سیستم قدرت و ثروت پشت پرده احزاب کار می‌کنند مهم نیست که رئیس‌جمهور اوباما باشه یا نباشه». نوام چامسکی هم که اتفاقا یک سفید‌پوست است معترض همین نظم نولیبرال آمریکایی است و معتقد است: در جوامع نولیبرال غربی مردم نقشی در تعیین سرنوشت خود ندارند. در غرب بیشتر مردم نقشی در تعیین سرنوشت خودشان ندارند. به نظر من عصبانیت و خشم مردم از نظام‌های نولیبرال هر روز بیشتر می‌شود. در این  نظام‌ها اکثریت مردم زجر می‌کشند، در حالی که بیشتر ثروت و سرمایه در دست عده بسیار اندکی است، بیشتر مردم نقشی در تعیین سرنوشت خودشان ندارند. در چند دهه اخیر در آمریکا اکثریت آفریقایی‌تباران بویژه مردان  مورد آزار و اذیت و تبعیض دستگاه‌های امنیتی قرار می‌گیرند. وقتی اتفاقاتی مثل شورش‌های فرگوسن اتفاق می‌افتد تازه می‌بینیم که چنین مشکلاتی جدی است.  تبعیض‌نژادی، انباشته شدن ثروت، افزایش نابرابری‌ها و تمرکز قدرت سیاسی در آمریکا  از عواقب اجرای سیاست‌های اقتصادی نولیبرال‌ها‌ست. پروفسور «تراپلی»، تاریخ‌نگار آمریکایی هم اوباما را دروغ بزرگ نظام حاکم آمریکا به سیاهان می‌داند و می‌گوید: اوباما آمد تا همه آن امیدها را از بین برده و همه را فریب دهد. اوباما یک فریب بیرحمانه بود. او یک جعل بزرگ بود. دیگر امیدی به اوباما وجود ندارد. او نیز نمی‌تواند برای سیاهپوستان کاری کند. اوباما هم بخشی از سیستم قدرت است تنها با رنگی متفاوت که حالا مشخص شده او هم وسیله‌ای برای اعمال سیاست‌های پشت پرده است و برای خود مردم آمریکا هم دولتمردان این کشور افرادی بی‌اعتماد هستند.  پروفسور گریف می‌گوید: اوباما توسط مقامات عالی گزیده شده، توسط لابی‌ها، او توسط سازمان‌های مخفی مورد تایید قرار گرفت تا برای آنها کار بکند. من صادقانه معتقدم امپریالیست و فاشیسم به جراحی پلاستیک نیاز داشت و این جراحی پلاستیک باید سیاه می‌بود. دلیل این هم خیلی ساده بود. آنها باید دهان سیاهپوستان آمریکا را می‌بستند. می‌خواستند استعمارشان را بر آفریقا بیشتر کنند تا منابع طبیعی آنها را در اختیار بگیرند. آنها نیاز داشتند چهره‌های سیاهپوست را تحریک کنند. آنها واقعا به تغییر اعتقاد داشتند اما تغییری که آنها دارند از آن صحبت می‌کنند در برابر تغییری که مردم در ذهن دارند به معنای بهتر شدن وضعیت مردم نیست، تغییری برای بهتر شدن وضعیت خودشان است. پروفسور «وبستر تراپلی» همه را از همان طبقه الیگارشیکی می‌داند که در نهایت برای وال‌استریت کار می‌کند. او می‌گوید: دولت دست به دست می‌شود. از کلینتون به بوش از بوش به اوباما اما آنچه ثابت می‌ماند طبقه ممتاز حکمران است که به این دست‌نشانده‌ها چیزی می‌دهند که خودشان روی آن کار می‌کنند. آنها از ایالات متحده استفاده می‌کنند تا سیاست‌های خودشان را در وال‌استریت به انجام برسانند. چپ و راست معنا ندارد، مهم این است که برای وال‌استریت کار کند. حالا اما انتخابات ریاست‌جمهوری نزدیک است، مردم تفاوتی بین اوباما و کلینتون قائل نیستند، مسیری که او برای تغییر خشونت علیه سیاهپوستان اعمال نکرد را کلینتون هم انجام نخواهد داد، ترامپ هم که تمام‌قد به دفاع از پلیس‌های قاتل آمریکایی می‌پردازد و داستان غم‌انگیز سیاهپوستان همچنان ادامه دارد. امروز مردم معترض با بالابردن دست‌هایشان در اقدامی نمادین به پلیس‌های آمریکایی می‌فهمانند که قصد تیراندازی ندارند. آنها از کلاس‌های درس و مغازه‌ها خارج می‌شوند در حالی که دست‌های خود را بالا گرفته‌اند می‌گویند دست‌هایمان بالاست، می‌خواهیم نفس بکشیم. این یک حرکت است که معترضان بعد از کشته شدن مایکل براون و اریک گارنر، به راه انداخته‌اند.  امروز رنگین‌پوستان آمریکا فهمیده‌اند که اوباما، بوش، کلینتون، ریگان و هر شخص دیگری فرقی نمی‌کنند. آنها در همه دولت‌ها شهروند درجه دو حساب می‌شوند و به همین دلیل امروز در تمام ایالت‌های آمریکا به‌پاخاسته‌اند. آنها هنوز به رویاهای مارتین لوترکینگ اعتقاد دارند.

گروه بین‌الملل: سرانجام پس از 2 روز گروه تروریستی داعش مسؤولیت رژه خونبار مرگ در ساحل ریویرای فرانسه را برعهده گرفت. این حمله وحشیانه که پنجشنبه شب گذشته در شامگاه روز جشن و رژه ملی فرانسه با هجوم یک کامیون سفید پر از اسلحه به اجتماعی مردم در امتداد ساحل شهر نیس و رد شدن آن از روی ده‌ها نفر صورت گرفت تاکنون به مرگ 85 تن از ملیت‌های مختلف و جراحت بیش از 200 تن دیگر منجر شده که بنا به گفته مقامات پاریس، حال 50 نفر از آنان بسیار وخیم است. همچنین 10 کودک در میان کشته‌شدگان هستند. از میان 202 زخمی حادثه
25 نفر در بخش مراقبت‌های ویژه هستند و 52 نفر در شرایط جسمانی وخیمی به سر می‌برند.  اما همانطور که پیش‌بینی می‌شد صبح روز گذشته خبرگزاری اعماق وابسته به سازمان تروریستی داعش مسؤولیت حمله 14 ژوئیه نیس فرانسه را برعهده گرفت تا بدین ترتیب سه‌گانه حملات بزرگ داعش به فرانسه طی تقریبا 18 ماه اخیر کامل شود. این در کل پنجمین حمله تکفیری‌ها در این فاصله زمانی بوده است.  پلیس فرانسه نیز هویت مهاجم تکفیری نیس و راننده کامیون وحشت را با حمله به ساختمان محل سکونت و جست‌وجوی آپارتمان شخصی او تایید کرد و در عین حال یک کامیون پر از مواد منفجره را در نزدیک این آپارتمان کشف کرد.  عامل تروریستی فاجعه نیس، «محمد لهوج بوهلال» ۳۱ ساله، متولد تونس و ساکن شهر نیس بوده که راننده تحویل کالا محسوب می‌شده و اجازه اقامت قانونی در فرانسه را داشته است. مساله اینجاست که او هیچ سابقه خاصی در زمینه امنیتی و تروریسم نزد پلیس فرانسه نداشته و مقامات پلیس رسما اعلام کرده‌اند او را نمی‌شناخته‌اند.  اگرچه لهوج در فهرست افراد تحت نظر سرویس اطلاعاتی فرانسه نبوده اما سابقه جرائمی مانند سرقت و خشونت داشته است. همچنین نیروهای ویژه ضدتروریسم، زن جوانی را در منطقه مسکونی دیگری بازداشت کرده‌اند که به گفته مقامات، همسر سابق محمد لهوج است.  منابع خبری اعلام کردند 40 مامور نخبه پلیس فرانسه به یک آپارتمان کوچک در منطقه رو میولیس یورش برده و یک نفر را بازداشت کرده‌اند. مقامات امنیتی به دنبال یافتن این مساله هستند که آیا راننده تونسی 31 ساله این کامیون به تنهایی این حمله را انجام داده یا همدستانی داشته و انگیزه اصلی از انجام این حمله چه بوده است؟  یک کارشناس بین‌المللی مبارزه با تروریسم معتقد است داعش، این حمله به شکل زیر گرفتن مردم با خودروی سنگین را در ابتدا برای تجمع هواداران فوتبال طی 3 هفته میزبانی یورو 2016 توسط فرانسه تدارک دیده بوده است.  آلکسی فیلاتوف، نایب رئیس سازمان بین‌المللی ضد تروریسم آلفا به شبکه آرتی می‌گوید: «تروریست‌ها در ابتدا چنین چیزی را برای یورو 2016 تدارک دیده بودند اما احتمالا نتوانسته‌اند بموقع اجرایش کنند. من فکر نمی‌کنم این به خاطر خطای دستگاه امنیتی باشد، چون تروریست‌ها مدام تاکتیک‌شان را عوض می‌کنند».  اما هنان، یک زن همسایه تروریست فرانسوی به شبکه یورونیوز گفته است: «او به طرز عجیبی به ما نگاه می‌کرد. وقتی پشت سر او می‌رسیدیم، حتی در را برای ما باز نگه نمی‌داشت و محکم آن را می‌کوبید. عادی نبود. 30 ساله بود با موهای خاکستری و خوش‌قیافه. اصلا حدس هم نمی‌زدیم اینطور شود. چهره ترسناکی نداشت. ولی نگاهش... به بچه‌ها زیاد زل می‌زد».  اما روز جمعه فردای این حمله مرگبار، فرانسوا اولاند، رئیس‌جمهور فرانسه و بزرگ‌ترین بازنده بازی تروریسم در اروپا به همراه مانوئل والس، نخست‌وزیر و برنارد کازنو، وزیر کشور در شهر ساحلی جنوب شرق کشور حاضر شدند. اولاند اما پیدا بود از اشتباهات پیشین خود درس نگرفته و با همان لحن لجوجانه که حال مضحک به نظر می‌رسد وعده داد فرانسه عملیات نظامی خود در عراق و سوریه را تشدید خواهد کرد.  او گفت: «نبرد ما نبردی طولانی خواهد بود، چرا که دشمن از حملاتش علیه همه کشورها و مردمی که آزادی را اصلی‌ترین ارزش خود می‌شمارند دست برنخواهد داشت. ما باید به این چالش پیش روی خود به شیوه‌ای درست، بدون تعلل و با تمام توان پاسخ دهیم».  والس، نخست‌وزیر نیز گفت: «زمان تغییر کرده و فرانسه باید یاد بگیرد چگونه در کنار تهدیدات تروریستی به زندگی عادی خود ادامه دهد».
 

مدیرعامل توانیر از افزایش قیمت خرید تضمینی برق از مولدهای تولید پراکنده خبر داد و گفت: براساس مصوبه جدید، قیمت خرید برق به ۱۵۰ تومان به ازای هر کیلو وات ساعت افزایش یافت. آرش کردی در گفت‌وگو با مهر، با بیان اینکه مهم‌ترین برنامه مدیریت مصرف برق برای تابستان سال جاری در کنار ساخت نیروگاه و افزایش ظرفیت تولید، مدیریت پیک مصرف و صرفه‌جویی است، گفت: بر این اساس طرح‌های مختلف تشویقی برای مشترکان صرفه‌جو پیش‌بینی و اجرایی شده است. مدیرعامل توانیر با اشاره به افزایش پیک مصرف برق کشور از ابتدای فصل تابستان سال‌جاری تاکنون به محدوده ۴۹ تا ۵۰ هزار مگاوات تصریح کرد: بر این اساس با ابلاغ مصوبه وزیر نیرو، نرخ خرید تضمینی برق از مولدهای تولید پراکنده و مقیاس کوچک ۱۰۰ درصد افزایش یافت. این مقام مسؤول با اعلام اینکه براساس مصوبات جدید نرخ تضمینی خرید برق از مولدهای تولید پراکنده از ۱۰۰ به ۱۵۰ تومان به ازای هر کیلووات ساعت افزایش یافته است، اظهار داشت: علاوه بر خرید تضمینی برق، بخشی از هزینه سوخت مصرفی این مولدهای تولید پراکنده برق توسط توانیر پرداخت خواهد شد. وی درباره زمان پرداخت هزینه‌های خرید تضمینی برق از مولدهای مقیاس کوچک و تولید پراکنده توضیح داد: با به پایان رسیدن ماه‌های پیک مصرف، هزینه‌ها در قبوض مشترکان محاسبه و پرداخت خواهد شد. مدیرعامل توانیر با تاکید بر اینکه مشوق‌ها در اولین قبض برق بعد از پیک مصرف به مشترکان پرداخت خواهد شد، خاطرنشان کرد: علاوه بر این طرح‌های دیگری برای مدیریت و صرفه‌جویی در دستور کار قرار گرفته است. مریم نامجو، مدیر دفتر مدیریت شرکت توزیع نیروی برق تهران بزرگ هم پیش‌تر در تشریح ضوابط همکاری و نحوه پرداخت پاداش به مشترکان دیماندی اداری و تجاری از سوی شرکت برق در روزهای پیک مصرف برق تابستانی، گفته بود: مشترکان دیماندی اداری و تجاری می‌توانند با اعلام آمادگی مبنی بر مدیریت مصرف برق در ساعات اوج مصرف به صورت مکتوب همکاری خود را برای کاهش حداقل ۱۵ درصد از بار در روزهای محدود (زمان‌های مورد نیاز) یا استفاده از مولد اختصاصی برای کاهش مصرف برق اعلام کنند.

علی‌اکبر عباسی: «گرایش اشرافی‌گری، آن چیزی نیست که بشود با قانون و با دادگاه و با بازجویی و با امثال اینها علاجش کرد؛ خیلی سخت‌تر از این حرف‌هاست... این باید به یک فرهنگ تبدیل شود؛ کاری نیست که بشود به‌صورت دادگاه ویژه و محاکمه و امثال اینها درستش کرد.» (بیانات رهبر حکیم انقلاب در پاسخ به پرسش‌های دانشجویان در دانشگاه صنعتی شریف/1 آذر 78)
مشکل اصلی در رابطه با فیش‌های حقوقی نجومی مدیران هم دقیقا همین‌جاست. یعنی مساله چیزی نیست که بتوان به راحتی مقصر آن را صرفا نهادهای نظارتی دانست و خیال خود را راحت کرد. مساله، فراتر از روابط اداری است. هر قدر هم بخواهند در رابطه با این موضوع فرافکنی کنند و برای آن مقصرهای تخیلی پیدا کنند، این واقعیت قابل انکار نیست که این مساله بیش از هر چیز به روحیه و رویه افراد و جریان‌های مسؤول مربوط می‌شود و معلول تئوری و سبک اداره جامعه توسط آنهاست. این مساله معلول روحیه کسانی است که نگاه‌شان به مسؤولیت گرفتن در کشور این است که بتوانند از جوار این مسؤولیت برای خودشان چیزی جمع‌آوری کنند و سهم‌شان از سفره، «چرب‌تر» باشد. ماحصل دیدگاهی است که ساده‌زیستی را عقب‌افتادگی می‌داند. نتیجه تفکر کسانی است که حتی از اینکه مراعات بیت‌المال توسط برخی مدیران دلسوز را نوعی افراطی‌گری هم بنامند، ابایی ندارند. این زاییده تفکری است که ادعا می‌کند باید کار – به زعم خودشان - به انجام برسد، به هر قیمتی؛ به قیمت هزینه کردن بیت‌المال با هر شرایط و برای هر کسی و در هر راهی. برای آنان که آشکارا ساده‌زیستی و مراعات بیت‌المال را به سخره می‌گیرند، برداشت‌های نجومی از بیت‌المال هم چیز عجیبی نیست. مدیرانی که بر این باورند ارتشا و اختلاس لازمه پیشبرد امور است و با این تفکر حاضرند بیت‌المال را به دیگران بدهند؛ معلوم است که برداشت‌های نامشروع از بیت‌المال برای خودشان را هم مشروع می‌دانند.
اهمیت و وظیفه نظارتی دستگاه‌های ناظر به جای خودش اما ساده‌لوحانه است اگر موضوع را به موارد سطحی چون ضعف نظارتی تقلیل دهیم.
آنهایی هم که این روزها سعی می‌کنند مقصر را دستگاه‌های نظارتی جلوه دهند، هدفشان فرافکنی و انحراف افکار عمومی از عمق فاجعه است؛ اگرنه خوب می‌دانند مشکل از کجاست! کسانی که چنین حقوق‌هایی برای خود تعیین کرده‌اند، کارمندهای ساده دولت نبوده‌اند. آنها مدیران ارشد دولتی بوده‌اند که اتفاقا باید از بیت‌المال حراست کنند و خودشان نوعی وظیفه نظارتی برعهده دارند! اصلا چرا این اتفاق‌ها از سوی فقط عده‌ای خاص صورت می‌گیرد؟ به عنوان نمونه همین صندوق توسعه ملی قبل از این مدیران زیادی را به خود دیده اما چرا آنها حقوق‌های نجومی برای خودشان قرار نداده بودند؟! چرا بریز - بپاش‌ها توسط مدیرانی با مختصات خاص صورت می‌گیرد؟! به راستی چه ارتباطی وجود دارد بین عملگرایی که عده‌ای مدام از آن دم می‌زنند و افتخار می‌کنند به آن، با برداشت‌های نجومی از بیت‌المال؟!! آیا جز این است که چنین برداشت‌هایی هم مصداق همان عملگرایی مدنظر آقایان است! البته درهم‌تنیدگی‏ای وجود دارد بین دیدگاه‌های سیاسی و اقتصادی تکنوکرات‌ها؛ دیدگاهی که در زمینه اقتصادی برداشت‌های نامشروع از بیت‌المال را مشروع می‌داند؛ در عرصه سیاسی هم ذبح منافع ملی پای منافع حزبی و جناحی برایش کاری ندارد! همین تفکر است که موجب می‌شود «وزیر میلیاردر»، دریافت‌های اینچنینی را مساله‌ای عادی عنوان کند و بگوید: «به نظر ما نیازی به این همه سر و صدا نبود و وجود چنین فیش‌هایی هم مرسوم است. بانک‌های سراسر دنیا قوانین خاص خود را دارند و کشور ما نیز قوانین خود را دارد. ما معتقدیم نیازی به این همه سر و صدا(!) نبود». تفاوت دارد البته این وزیر با دیگر تکنوکرات‌ها؛ و آن هم رفتار صادقانه اوست که بی‌پرده حمایت می‌کند از این برداشت‌ها و پرداخت‌های نجومی هم‌کیشانش و البته حق هم دارد آقای وزیر، معلوم است برای کسی با این میزان ثروت و کسی که علاوه بر وزارت، همزمان در هیات‌مدیره چندین شرکت نیز عضویت دارد؛ دریافت چنین مبالغی هم چیزی عادی باشد. اصلا چرا آقای وزیر خود را زحمت داده و راه دور رفته و برای توجیه برداشت‌های نجومی، کشورهای دنیا را مثال زده است؟! در حالی که خود ایشان نمونه مناسبی محسوب می‌شود برای عادی بودن چنین رخدادهایی. همین دیدگاه است که موجب می‌شود وزیر میلیاردر دیگری این حقوق‌ها را از شیر مادر حلال‌تر بداند و رسانه‌ها را مورد حمله قرار دهد که چرا به افشای آن پرداخته‌اند! و همین تفکر است که موجب می‌شود وزیر دیگری هم که چند روز قبل، از رسانه‌ها به خاطر افشای فیش‌ها تشکر کرده بود، خیلی زود مجبور شود تشکرش را پس بگیرد و در تقبیح افشای فیش‌ها موضع بگیرد!
مرور بیانات و هشدارهای رهبر بزرگوار انقلاب در دهه 70، آنجا که ایشان در طول آن سال‌ها مکرر مسؤولان را از تجمل‌گرایی و ترویج اشرافی‌گری در جامعه برحذر می‌دارند و در مواردی حتی بسیار تند موضع‌گیری می‌کنند و به مسؤولان نهیب می‌زنند؛ بخوبی ما را به این نتیجه می‌رساند که موضوع صرفا رخدادی تصادفی نیست که یکباره ایجاد شده باشد؛ بل ریشه‌ای دراز دارد.

 

مسعود فروغی: رابطه بحث‌ها پیرامون «مباحث سیاسی» و «نیازهای مردم» چیست؟ چرا اکثر حرف‌های کسل‌کننده‌ سیاسیون، مورد توجه افکار عمومی قرار نمی‌گیرد؟ آنچه در میانه سال 95 و دهه پیشرفت و عدالت می‌توان از بازیگران سیاسی کشور توقع داشت، چیست؟ و البته خیلی سوال‌های دیگر هم درباره فضای کنونی کشور وجود دارد. جنس بحث‌های «پیشاانتخاباتی» همیشه «نخبگانی» و از زاویه دید «لابی‌من»هاست اما رشته بحث‌های نفسگیر سیاست باید گره‌ای به مسائل مردم دنیای آنها داشته باشد تا واقعا راهگشا و هدفمند شود، فرورفتن زودتر از موعد کشور در ژست انتخاباتی، بدترین چالش مباحث سیاسی است. عینک انتخاباتی، تصمیم‌های مدیران اجرایی را خدشه‌دار می‌کند و ناظران و منتقدان همین مدیران هم اگر با نیت زمین زدن رقیب وارد کارزار شوند، مشکل اصلی و فرعی جابه‌جا به جامعه معرفی می‌شود. حالا در این وانفسای روزگار که کشور به سختی از گردنه‌هایی با «شیب تند» و مشکلات گوناگون در حال عبور است، سیاستمداران اگر وظیفه مهم و حیاتی‌شان را فراموش کنند و به کژ‌راهه بروند، سختی کار بیشتر هم می‌شود، واقعیت بزرگ «رقابتی بودن» میدان سیاست است و این رقابت، نتایج گریزناپذیری دارد، از جمله اینکه یک وجهه چهره‌های اثرگذار کشور نقش‌آفرینی و اثرگذاری در عرصه سیاست می‌شود. اینکه هر 4 سال یکبار برای به دست گرفتن قوی‌ترین قوه کشور و هسته مرکزی پیکره نظام سیاسی باید دل به انتخاب مردم سپرده شود، چالش‌هایی را هم به همراه دارد؛ مردان سیاست هم باید کلان‌نگر و آینده‌بین باشند و هم باید نیم‌نگاهی به دالان انتخابات داشته باشند.
ایران کنونی پنجه در پنجه مشکلات رنگارنگ است، دولت مستقر با یک دست فرمان معلوم 3 سال است سکان مدیریت اجرایی کشور را در اختیار دارد و منتقدانی هم راه و منش دولت را موفق ارزیابی نمی‌کنند، مردم در وسط میدان زندگی، مشکلات کشور را خیلی خوب درک می‌کنند و به اذعان همه گروه‌های سیاسی عقد اخوتی با هیچکس نبسته‌اند، حداقل انتظار مردم هم به طور طبیعی این است که فضای ذهنی سیاسیون هرچند مقتضیاتی در کنش سیاسی دارد اما ناظر به حل مسائل ملت باشد.
بحث‌های اخیر درباره اینکه اصولگرایان و اصلاح‌طلبان از رئیس‌جمهور کنونی در انتخابات آینده حمایت می‌کنند یا نه، یا حملات سنگین سیاسی به چند نماینده خواهان استیضاح یکی- دو وزیر به خاطر حضور در لیست‌های انتخاباتی - فارغ از اینکه این استیضاح از نظر فنی و کارشناسی درست است یا خیر؟- نشان می‌دهد سیم «دریافت و ارسال داده» میان سیاستمداران و مساله جامعه حداقل دچار اختلال است؛ اگر نگوییم کلا قطع است! جامعه‌ای که به «امید» تغییر پای صندوق رای می‌آید، چه نسبتی با گروه‌های چندنفره و طرفدار «باد» سیاسی دارد؟ آیا وقتی با سیاسیونی مواجه هستیم که چند ماه پیش بر طبل پیروزی در انتخابات می‌کوبیدند و بعد آیت‌الله جنتی مهم‌ترین مخالف سیاسی‌شان رئیس مجلس خبرگان شد، گزینه اصلی‌شان برای ریاست مجلس رای نیاورد، رؤسای کمیسیون‌های مجلس اکثرا مورد نظرشان نیست و دست آخر مهم‌ترین چهره ضدفتنه برای صندلی حقوقدانان شورای نگهبان برخلاف مجلس قبل، از این مجلس رای می‌گیرد، باید باز هم برای مباحثی از جنس «شروط اصلاح‌طلبان برای حمایت از روحانی در سال 96» تره خرد کرد؟!
تقسیم‌بندی قبیله‌ای کشور در عرصه سیاست سم مهلک رفع مشکلات است، برای همین دغدغه مردم در ماجرای حقوق‌های نجومی، از سوی دولت فقط از جنبه روانی مورد توجه قرار می‌گیرد و سعی می‌کند تنها «آشغال‌ها را از وسط خانه به زیر فرش هدایت کند!» اگر عینک انتخاباتی از روی چشم‌های مسؤولان برداشته شود، «خبر» مسؤول نظارتی عالی‌رتبه درباره دخالت برادر رئیس‌جمهور در برخی پرونده‌های مهم، با بیرون کشیدن و نبش ‌قبر پرونده رقبای سیاسی پاسخ نمی‌گرفت و همان «بیراهه»‌ای که بارها دولت‌های قبل در آن به بن‌بست رسیدند، بار دیگر امتحان نمی‌شد.
چالش «عدالت»، «آزادی» و «رفتار عاقلانه» مسؤولان، در راس نگاه کلان‌سیاستمداران است؟ اگر بود وزیر صنعت دیگر نمی‌گفت «به ما گفتند انتشار فیش‌های حقوقی مد می‌شود، نکنید!» که هم ضدعدالت است، هم مخل آزادی و حق دانستن مردم است و هم از عقل به دور!
اگر فهم درستی از جامعه وجود داشت، وقت سیاسیون به اینکه فلان دسته حمایت کنند یا نکنند تلف نمی‌شد، اصلا این دوگانه‌های جعلی برای گم کردن مسیر اصلی ساخته نمی‌شد، چه؛ تغییر مداوم رنگ برخی‌ بعد از انتخابات اسفند 94 ریشه در این واقعیت تلخ دارد. گروه‌های سیاسی متنوع و متکثر که دل در گرو «آرمان‌ها» و «راه» دارند، بیش از آنکه «بو بکشند» و هم‌قبیله‌ای خودشان را تایید و غیر را تکذیب کنند، به «چراغ‌های روشن» راه ایمان دارند، مساله حقوق‌های نجومی فقط یک نمونه بسیار واضح از یک مساله اجتماعی کلان است که سیاسیون باید آن‌ را در مسیر درست هدایت کنند.
 مساله «تجربه برجام» که حالا دیگر «شام عروسی‌اش» هم به دست فراموشی سپرده شده نیز سیاسی است اما جناحی و قبیله‌ای خیر! آنها که واقعا موافق و با منطقی هرچند اشتباه حامی آن نوع بده‌بستان بودند برای نجات قبیله خودشان هم که شده باید خیلی زود با مردم حرف بزنند و «تقریبا هیچ دستاورد» از برجام را برای آنها شرح دهند. چالش کارآمدی و رفع مشکلات، ربطی به حرف‌هایی که این روزها از سیاسیون شنیده می‌شود ندارد، مرزبندی‌های اصلی نباید کمرنگ شود، چه؛ منطق بازار سیاست از هشتگ اصولگرا یا اصلاح‌طلب تبعیت نمی‌کند، آنچه می‌تواند فرمان دولت دوازدهم را از دست تکنوکرات‌های کنونی دور کند، بی‌توجهی به منطق جامعه است: فضای اجتماعی، تفاوت شعار و عمل در مواجهه با بی‌عدالتی را متوجه می‌شود، تفاوت ژست آزادی و اصل مردمداری را می‌فهمد و «تدبیر» را از «بدلش» جدا می‌کند. دست آخر آنکه؛ حتی ادامه ریاست‌ جمهوری روحانی در سال بعد هم به معنای این است که «آلترناتیو»ی دندانگیر برای اکثریت گیر نیامده است نه آنکه دست دادن یا ندادن جناح‌های مرسوم، کاری کرده باشد.

 

محسن شهمیرزادی: «سال‌هاست ناشران و مترجمان ایرانی، بدون هیچ دغدغه‌ای کتاب‌های خارجی را بدون اجازه مولف منتشر می‌کنند. قانون «حق تکثیر» یا همان «کپی‌رایت» عملا در ایران مفهومی ندارد و به جز عده‌ای محدود، آن هم به الزام پایبندی به اخلاقیات، آن را رعایت نمی‌کنند».
این گزارش پایگاه «المانیتور» از پدیده کپی‌رایت در ایران است و در آن به اعتراض نویسندگانی چون «جان بارت»، «جی‌ام‌کوئتزی»، «گابریل گارسیا مارکز» و حتی «الکس فرگوسن» می‌پردازد که گویا کتب‌شان بدون اجازه در ایران ترجمه و انتشار یافته است، شرایطی که غربی‌ها با تحریم‌های ظالمانه در مدل‌های مختلف رقم زده‌اند و ایرانی‌ها را مجبور کرده‌اند راهکارهای دور زدن را هم طراحی کنند، البته که نقض کپی‌رایت کتاب در ایران سهم اندکی از مصرف غیرمجاز کالاهای غیرمجاز فرهنگی را در بر می‌گیرد.
این روزها وبگاه‌های رایگان دانلود فیلم و سریال و مستند و نرم‌افزار و بازی و... در ایران بدون هیچ مشکلی مشغول فعالیت هستند و شرکت‌های بزرگ تجاری خارجی نیز تبلیغات خود را به آنها می‌سپارند، شرکت‌های بزرگ رسانه‌ای جهان نیز بارها از صداوسیما به جهت نقض کپی‌رایت شکایت کرده‌اند و این امر در ایران پدیده‌ای کاملا بدیهی است هرچند در این میان با حضور کالاهای فرهنگی ایرانی، حفظ حقوق ناشر اندکی جدی گرفته می‌شود و محصولات ایرانی از دستبرد استفاده‌ غیرقانونی محصولات‌شان در امنیت بیشتری هستند.
البته که باز تاکید می‌کنیم نقش تحریم‌های بانکی غرب در چند سال گذشته شاید پررنگ‌ترین علت عدم رعایت کپی‌رایت محصولات غربی در ایران باشد اما پایگاه المانیتور معتقد است پس از برجام و رفع تحریم‌های بانکی [که پس از یک سال از اجرای برجام هنوز اتفاق نیفتاده است] ایران موظف به پیوستن به کنوانسیون بین‌المللی «برن» است که در آن رعایت حق کپی را برای متعهدان خود الزامی‌ می‌کند.
از سویی پس از روی کار آمدن دولت روحانی، رسانه‌های تجاری جهان نیز به بازار پردرآمد و پرمصرف ایران چشم دوخته‌اند. در کنار ناکارآمدی و ضعف کارکردی صدا و سیما و همچنین تجربه‌ استقبال از سریال‌هایی مانند فرار از زندان، لاست، 24 و... و همینطور شبکه‌های تلویزیونی جم، فارسی‌وان و... که نشان از استقبال ایرانیان از کالاهای فرهنگی غربی بالاخص مجموعه‌های سریالی دارد، شبکه‌ HBO که یکی از بزرگ‌ترین شبکه‌های
سریال‌سازی در غرب است و تجربه‌هایی مانند بازی تاج و تخت را در سابقه خود دارد، مستندی را با مجوز رسمی دولت و مصاحبه با مسؤولان رسمی جمهوری اسلامی (معصومه ابتکار، آقای صالحی و...) و با حضور در نیروگاه‌های هسته‌ای ایران رقم زد و به طرز عجیبی به دفاع از ایران و جهان‌بینی دولت جدید پرداخت. شبکه
‌ NETFLIX  که نرم‌افزارهای آن به طور پیشفرض در برخی تلویزیون‌های نسل جدید و گوشی‌های تلفن همراه نصب شده، یکی از پرکارترین شبکه‌های تجاری در عرصه سریال‌سازی است. از تجربه‌های موفق این شبکه سریال‌هایی نظیر «House of Cards» و  «arrow»و «Orange Is the New Black» است. این شبکه سال گذشته
مجموعه‌ای پرهزینه با نام «مارکوپولو» تهیه کرد که به امپراتوری چین و مغول و حضور مارکوپولو در آن می‌پرداخت، در این سریال 10 قسمتی که فقط تبلیغات آن 600 میلیون دلار هزینه برداشت،  به طرز عجیبی از انواع اقوام آسیایی بهره برده شده است، از شخصیت پارسی‌زبان که چند صباحی همراه مارکوپولوست تا مهندسان عرب و حضور جالب مارکو در قلعه «الموت» در معیت حشاشین (اسماعیلیان) نیز از جمله پرداخت‌های شخصیتی در سریال بود که خیلی طبیعی به نظر نمی‌رسید. چند وقت پیش «نیویورک‌تایمز» یادداشتی در این زمینه منتشر کرد که در آن «مارکوپولو را پل ورود به بازار آسیا» می‌دانست. در قسمت اول این مجموعه نیز صحنه‌ای وجود دارد که در آن «غوبلای‌خان»، حکمران مغول، روی تخت طلاکاری‌شده‌ای نشسته و برای آینده امپراتوری بزرگ خود نقشه‌ می‌کشد. یکی از مشاوران از او می‌پرسد تصمیم وی برای آینده چیست؟ آیا به حکومت بر مغولستان بسنده می‌کند یا قصد فتح چین را دارد؟ وی در جواب می‌گوید: من می‌خواهم امپراتور جهان باشم و تحلیلگران این را نه هدف غوبلای‌خان - حاکم مغول - که هدف شرکت بزرگ نت‌فلیکس از زبان غوبلای‌خان می‌دانند.
زمان زیادی از تصویب برجام نگذشته بود که نت‌فلیکس حضور رسمی خود را در ایران اعلام کرد و به همه‌ کاربران ایرانی خود یک ماه حق اشتراک رایگان هدیه داد اما چند روز بعد سایت نت‌فلیکس که تا آن موقع در درسترس بود به صفحه‌ پیوندها پیوست و فیلتر شد البته نت‌فلیکس نشان داده است برای رسیدن به اهداف خود از هیچ اقدامی دریغ نخواهد کرد، این شبکه برای گسترش بازار خود در آمریکای لاتین -که زیرساخت‌های اینترنتی ضعیفی دارد- حدود یک‌پنجم سرمایه نقدی شرکت را صرف ایجاد زیرساخت‌های ارتباطی مناسب در این کشورها کرد تا به نتیجه‌ مطلوب خود دست یابد.
به نظر می‌رسد تا اندکی دیگر  بحث کپی‌رایت محصولات خارجی در ایران جدی‌تر شود و در حالی که تقریبا تمام کالاهای فرهنگی غربی در ایران از ویندوز و نرم‌افزارهای آن تا بازی و فیلم و سریال و... غیرمجاز بوده‌اند، اگر بنا باشد بابت هرکدام از این محصولات مبلغ واقعی آن را بپردازیم، مساله‌ای جدی گریبانگیر ایرانیان خواهد شد، چون «لاینسس» ویندوز را که عمدتا رایگان یا با دی‌وی‌دی‌های 6-5 هزار تومانی روی کامپیوتر خود نصب می‌کنیم قیمتی برابر یک میلیون تومان دارد، خرید نرم‌افزار آفیس نیز هزینه‌اش مانند ویندوز یک میلیون تومان است و این طیف از هزینه‌ها در اکثر نرم‌افزارها و بازی‌ها وجود دارد، خرید فیلم‌های سینمایی و سریال‌ها نیز به نوبه‌ خود هزینه‌ بالایی را می‌طلبد. با جدی شدن کپی‌رایت این مساله در تمام ابعاد «اقتصاد فرهنگی» ما لایه می‌گستراند و موج عظیمی از رخداد‌ها را در پی خواهد داشت. از سویی قابل ذکر است معیار سنجش کالاهای فرهنگی به دلار بوده و ارزش پولی ما از این معیار بسیار پایین‌تر است. در این وضعیت البته یکی از معترض‌ترین جریان‌ها که مجبور است با هزینه بسیار بالایی به این نرم‌افزارها برسد، همان جریانی است که بیشترین شادی‌ را نیز در ایام بعد از توافق داشته است! در نهایت اما 2 پیامد کلی می‌توان برای رسمی شدن کپی‌رایت محصولات خارجی در ایران متصور شد.
نخست آنکه محصولات غربی به قصد جهانی شدن فرهنگ مطلوب خود و ویران کردن عقاید و فرهنگ‌های دیگران تهیه می‌شود و در واقع ما هزینه‌ اسلحه‌ مهاجمان فرهنگ خود را پرداخت می‌کنیم. از سویی این نکته نیز مغفول واقع نشده که همه‌ محصولات غرب رابطه‌ای یک‌جانبه با دیگر فرهنگ‌ها ندارند و می‌توان با استفاده از همین محصولات به ارتقای فرهنگ بومی و استقلال آن کمک کرد اما این شامل اقلیت کالاهای فرهنگی غرب است. دوم آنکه این اتفاق پیامد مثبتی نیز خواهد داشت که در آن مصرف کالاهای فرهنگی غربی هدفمندتر و کمتر خواهد شد و در واقع سواد رسانه‌ای مخاطبان نیز رشد پیدا خواهد کرد، در حقیقت مخاطبان بابت محصولی هزینه می‌دهند که ارزش خرید آن وجود داشته باشد و از سویی استقبال از محصولات رسانه‌ای داخلی که قیمتی ارزان‌تر دارند افزایش پیدا خواهد کرد و به عبارتی فرهنگ حقوق و ناشر گسترش خواهد یافت اما در این میان باز هم مساله سرمایه‌داری غرب مطرح می‌شود که بنای سودآوری از هر پدیده‌ای را دارد و سایت‌های غیراخلاقی و خلاف عفت عمومی نیز شامل این نگرش سرمایه‌دارانه است که اخلاق انسانی و شرع اسلامی در بسیاری از این موارد جلوی این رویه‌ خلاف را می‌گیرد.
می‌توان گفت حکم نهایی باید توسط فقهای عالم به فرهنگ و رسانه بیان شود و عدم حکم صریح و مشخص پیرامون خرید محصولات فرهنگی غرب، خود به این بلاتکلیفی افزوده و این ابهام وجود دارد که مصرف محصولات فرهنگی غرب از یکسو موجبات تهاجم فرهنگی به فرهنگ ایرانی-اسلامی را فراهم می‌کند و از سوی دیگر استفاده غیرمجاز آن شائبه «حق‌الناس» را مطرح کرده است.
امید است پیش از تصمیم‌گیری دولتمردان و مشاوران لیبرال آنها، این حوزه‌های علمیه و فقهای اسلامی باشند که تکلیف این موضوع و این ابهام را مشخص کنند.
 

 اظهارات و اقدامات مقامات سعودی علیه جمهوری اسلامی ایران با واکنش فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مواجه شد و دریادار علی فدوی با تاکید بر اینکه عربستان از هیچ یک از پارامترها برای تهدید ایران برخوردار نیست، گفت: اگر نیاز شود می‌توانیم ضربات جبران ناپذیری به سعودی‌ها وارد کنیم. به گزارش‌ فارس،‌ دریادار علی فدوی طی سخنانی در همایش بازاندیشی مفاهیم جنگ‌های آینده، با اشاره به تهدید آمریکا برای کشور، افزود: تهدید اصلی از سوی آمریکایی‌هاست و اگر تهدید دیگری وجود داشته باشد، زیرمجموعه این تهدید است لذا منشأ تهدید، آمریکایی‌ها هستند. وی افزود: آمریکایی‌ها در 4-3 سال اخیر دغدغه‌شان مین دریایی، شناور تندرو و موشک ساحل به دریا بوده است و همه توانمندی نظامی و تحقیقاتی خود را به کار گرفته‌اند که بتوانند با این تهدید، مقابله کنند و ما رصد کرده‌ایم و می‌دانیم توفیقی که در این زمینه به دست آورده‌اند، بسیار کم بوده است. فرمانده نیروی دریایی سپاه با اشاره به تحولات منطقه نیز اظهار داشت: عربستان سعودی از هیچ یک از پارامترها برای تهدید ایران برخوردار نیست و عوض کردن جای این دو دشمن، برنامه‌ریزی شده است و آمریکا، اسرائیل و سعودی‌ها دنبال این موضوع هستند. اگر نیاز شود، می‌توانیم ضربات جبران ناپذیری به سعودی‌ها وارد کنیم. روزانه بیش از 100 فروند شناور سپاه روی آب هستند و ما به هیچ‌وجه غیر از شناور آمریکایی و غربی، هیچ شناور دیگری روی آب ندیده‌ایم و ناوهای سعودی‌ها هم هیچ وقت از آب‌های خودشان خارج نشده‌اند. وی خاطر نشان کرد: 28 سال از جنگ گذشته و کسی جرأت نکرده به ما چپ نگاه کند و هر وقت تلاشی صورت گرفته تا کاری انجام شود، این تلاش‌ها همگی منجر به بازدارندگی بیشتر برای کشور شده و ما را تقویت کرده است. فرمانده نیروی دریایی سپاه ادامه داد: ما از سال 65 تا امروز، در خط تماس با آمریکایی‌ها بوده‌ایم و هر بلایی که سر آمریکایی‌ها آمده، کار نیروی دریایی سپاه بوده است.
 

شروین طاهری: کودتای نافرجام بامداد دیروز ترکیه قطعا نمایشی نبود که اگر بود یک‌شبه به آخر نمی‌رسید و به قول طنازان عالم مجازی، ترک‌ها استادانه از آن سریالی چندصد قسمتی درمی‌آوردند. در عوض می‌توان گفت این کودتا، پایان‌بندی نمایش خونین داعشی‌ای بود که رجب طیب اردوغان طی 5 سال گذشته برای سرگرم کردن نظامیان ترکیه در منطقه به راه انداخته بود؛ چه همواره می‌هراسید که بزرگ‌ترین میراث آتاتورک یعنی کودتاهای متوالی ژنرال‌ها علیه دولت‌های منتخب یا منتسب آنکارا، روزی گریبان خودش را هم بگیرد که سرانجام گرفت!
مرد اول سیاست در تنها کشور مسلمان عضو ناتو آن هم در همسایگی روسیه و ایران، می‌دانست سازوکار ارتش دست‌پرورده  آمریکا در کشورش چیزی جز تغییر حاکمیت سیاسی آنکارا - بویژه اگر مقتدر هم باشد - در بزنگاه‌های مورد نظر واشنگتن نیست. پس خبیثانه با نقشه نومحافظه‌کاران کاخ سفید در زمان وزارت خارجه هیلاری کلینتون در واکنش به موج بیداری اسلامی،  برای راه انداختن جنگ‌های نیابتی تکفیری در خاورمیانه به اسم اسلام وهابی و با هدف تضعیف و فروپاشی دولت‌های منطقه همساز شد. با حربه نوعثمانی‌گری او سر دستگاه عریض و طویل و عمدتا «لائیک – پان‌ترکی» نظامی ترکیه را به دخالت در لیبی و سوریه و عراق و حتی لبنان و مصر و یمن و نیجریه و مالی گرم کرد و در این راه حتی خطر مواجهه با روسیه را به جان خرید اما نمایش کثیف او لاجرم روزی به پایان اکران خود می‌ رسید. روزی از همین روزها، خوره تکفیری و تجزیه به گوری بدل شد که این بهرام گرفت و همان گونه که دیدیم طی یک سال اخیر آتش جنگ داخلی و تروریسم ترکیه را فراگرفت؛ اوایل کردها در شرق و جنوب و کمی دیرتر داعش در غرب و در حقیقت قلب به‌اصطلاح امپراتوری نوعثمانی رجب پاشا یعنی  قسطنطنیه دیروز و استانبول امروز. حمله بی‌سابقه 9  تیرماه  به فرودگاه آتاتورک استانبول، به معنای هشداری جدی برای  رئیس‌جمهور خودکامه برای پایان دادن به نمایش داعش بود، چرا که چاقوی تکفیری مشخصا دست صاحبش را بریده بود. البته  اردوغان چند هفته پیش از آن چرخش ندامت‌بار خود را از مواضع ماجراجویانه 5 سال گذشته‌اش آغاز کرده بود؛ بند و بست با اتحادیه اروپایی در مساله سیل پناهجویان، عادی‌سازی روابط با تل‌آویو، قطع کردن حمایت از داعش،  نامه عذرخواهی – بابت سرنگون کردن سوخوی روسی در آسمان سوریه – به پوتین و برنامه تبدیل مسکو به بزرگ‌ترین شریک اقتصادی آنکارا و دست آخر فرستادن هیات‌های نهان و غیررسمی به دمشق برای بررسی راهکار آشتی با اسد. اما همه اینها به معنای فراغت یافتن نظامیان از تهدیدها و ماموریت‌های فرامرزی بود. در عین حال مثل همیشه رجب پاشا در چرخش خود زیاده‌روی کرده بود. پیشنهاد به روسیه برای استفاده از پایگاه اینجرلیک - پایگاه مشترک ترکیه با ناتو -  در جنگ با داعش و رایزنی پنهان برای بقای بشار اسد، حقیقتا فراتر از تحمل آمریکا و ناتو و در حد دشنامی ناموسی به آنها بود. حمله به فرودگاه آتاتورک استانبول اولین هشدار به آنکارا بود که نباید از مدار غرب خارج شود اما کارگر نیفتاد و وقتی اردوغان پس از آن حمله، تصفیه جدی مهره‌های مستقیم غرب در چارچوب وفاداران به «فتح‌الله گولن» - رهبر مخالف سایه‌نشین -  را در بدنه ارتش و ژاندارمری و همچنین دستگاه قضایی پی گرفت، دیگر برای گولنی‌های مورد حمایت غرب چاره‌ای نماند جز این که واکنش نشان دهند و سنت کودتا را دوباره در آناتولی زنده نگاه دارند. فتح‌الله گولن، رهبرسایه ساکن پنسیلوانیا را حالا دیگر همه  به عنوان دشمن شماره 1 رجب طیب اردوغان می‌شناسند. او گزینه جایگزین آمریکا برای حکومت حزب و عدالت توسعه در ترکیه است. سیاستمداری بسیار بانفوذ در ارکان جامعه ترکیه و میلیاردری که خود را پیشوای دینی قرائتی کالوینیستی و صهیونیست‌پسند از اسلام می‌داند. طبیعی بود که آمریکا و اروپا نیز از کنار گذاشتن مهره سوخته‌ای مثل اردوغان استقبال می‌کردند.
محکومیت ظاهری کودتا توسط  اوباما و مرکل از پیش برنامه‌ریزی شده بود، چون به فرض موفقیت کودتا قرار نبود کودتاچی‌ها در راس قدرت بمانند و طبعا پروسه انتقال حکومت با ظاهری  دموکراتیک به گولنی‌ها در راه بود.
کودتایی که از نخستین ساعات بامداد شنبه 26 تیر با بستن پل‌های ارتباطی استانبول روی تنگه بسفر توسط گروهی از نظامیان موسوم به شورای صلح  عملیاتی شد،  در واقع ریشه در رویدادهای چند روز جلوتر داشت. روزهایی که خبر موج دستگیری مقامات کشوری و لشکری گولنی در ترکیه جسته و گریخته منتشر می‌شد. سپس  آلمان‌ها در اعتراض به یک اختلاف نامشخص احتمالا با ژنرال «خلوصی آکار»، رئیس ستاد مشترک ارتش ترکیه - که در جریان کودتا، گروگان گرفته شد -  تهدید کردند نیروهای‌شان را از این کشور بیرون می‌کشند و متعاقبا چهارشنبه گذشته خبر رسید فرانسوی‌ها باز هم بنا به اختلافی نامشخص با دستگاه اطلاعاتی ترکیه (میت) و بر پایه ارسال گزارش‌هایی به پاریس مبنی بر احتمال بروز تهدیدهایی جدی، کنسولگری‌شان در استانبول را از روز پنجشنبه [همزمان با جشن ملی فرانسه و حمله تروریستی خونین نیس] در این کشور تعطیل کردند. حتی نمی‌توان از ارتباط حمله نیس با کودتای ترکیه چشم‌پوشی کرد، چرا که افکار عمومی را موقتا از ترکیه‌ای که آبستن جنگی داخلی بود دور کرد.
آنچه تاکنون درباره کودتای اخیر گفته نشده این است که اردوغان پیش از آغاز آن در حال محاصره کردن درجه‌داران گولنی بود. ژنرال «آکین اوزتورک»، فرمانده سابق نیروی هوایی ترکیه که دیروز به عنوان فرمانده ارشد  کودتاچی‌ها معرفی شد مدتی پیش به خاطر ارتباط با محفل گولنی برکنار شده بود، البته هنوز در دفتر اطلاعات نیروی هوایی و شورایعالی نظامی عضویت داشت.شریک اصلی او در کودتا، ژنرال «متین ‌ایی‌دیل»، فرمانده سابق مرکز مخابرات و پشتیبانی آموزشی نیروی زمینی بود، یعنی جایی که برای مهره‌چینی در ارتش بسیار مناسب است. آنها در رأس گروهی از ژنرال‌های نیروی هوایی و ژاندارمری، فرماندهان نفوذی گولن در دستگاه اطلاعاتی و  برخی یگان‌های تکاوری ارتش قرار داشتند اما این هسته مرکزی بسیار کوچک‌تر از آن بود که بتواند در مقابل کل ساختار نظامی و سیاسی کاری از پیش ببرد. تعداد کم نیروهای میدانی کودتا  و حملات محدودشان به چند دفتر رسانه‌ای و ماهواره‌ای در استانبول و آنکارا و همچنین حملات ناکارآمدی که به محل اقامت رئیس‌جمهور، همچنین ساختمان پارلمان و سازمان میت داشتند و بویژه عدم موفقیت آنها در استفاده از جنگنده‌های اف 16 و هلیکوپترهای تهاجمی که در اختیارشان بود، برای محاصره پایگاه‌های نظامی بخش وفادار ارتش و نیروی  هوایی  و همچنین هدف قرار دادن یا متوقف کردن پرواز اردوغان به استانبول، نشان می‌داد آنها کاملا مهیای عملیات سراسری براندازی و کنترل کشور نبوده‌اند و وادار به یک عملیات زودهنگام شده‌اند.
با این حال همانطور که «ییلدیریم»، نخست‌وزیر ترکیه هم اعتراف کرده سرکوب این شورش نظامی به معنای مرتفع شدن خطر کودتاهای بعدی نیست. نمایش نظامی اردوغان در منطقه رو به پایان است و   شورش ارکان قدرت در ترکیه علیه یکدیگر  تازه آغاز شده است. جایگاه اردوغان  پس از کودتای دیروز به قدری متزلزل شد که حتی حزب کردها (دموکراتیک خلق‌) که با او در جنگند نیز موقتا از او حمایت کردند. از فردای کودتا، رجب قیم‌های بی‌شماری برای ادامه حکومت در کاخ آک سارای خواهد داشت که این جنگ قدرت در ترکیه را پیچیده‌تر می‌کند.