گروه سیاسی: آنچه آیت‌الله العظمی جوادی‌آملی چندی پیش درباره موضوع دیاثت سیاسی مطرح کرده و آن را خطاب به مسؤولان گوشزد کردند، در واقع نگرانی از ایجاد یک رویه غلط و غیرعزتمندانه در نحوه مراودات با خارجی‌ها بود.
به گزارش «وطن امروز»، آیت‌الله جوادی‌آملی در آن دیدار با بیان اینکه واژه‌ای به شکوه و عظمت «غیرت» کم دیده‌ام، بیان داشت: در غیرت باید 3 عنصر جمع شود تا آن را بسازند؛ عنصر اول غیرزدایی است به این معنا که اجازه ندهیم بیگانه نفوذ کند و خودمان هم در کار دیگران
تجسس نکنیم.
 آیت الله جوادی‌آملی با بیان اینکه دیاثت یا اخلاقی است یا سیاسی، عنوان کرد: کسی که بیگانه را راه می‌دهد دیوث سیاسی است؛ بیگانه را در حریم خود راه دادن و وارد حریم غیر شدن با غیرت سازگار نیست. این مرجع تقلید همچنین تصریح کرد: غیرت دارای 3 عنصر معرفت هویت، غیرزدایی و دیوث‌زدایی است.
تبیین و گوشزد کردن موضوع غیرت از سوی آیت‌الله جوادی آملی باعث شد مقابله با دیاثت، در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی تبدیل به یک مطالبه عمومی از مسؤولان شود.
از سوی دیگر این هشدار آیت‌الله باعث شده نسبت به مراودات مختلف با کشورهای خارجی نوعی حساسیت ویژه ایجاد شود. با این حال اما هر از گاه مواردی در نقض مقوله غیرت مشاهده می‌شود که به نظر می‌رسد باید نسبت به آنها اهتمام و حساسیت جدی داشت.
اقدام اخیر انگلیسی‌ها در راه‌اندازی یک همایش در هتل اسپیناس تهران مصداق یکی از این موارد است.  این همایش «ایران کانکت 2016» نام دارد که گفته می‌شود کاردار انگلیس هماهنگی‌های اجرایی برگزاری آن را برعهده دارد و قرار است هتل اسپیناس پالاس تهران در روزهای 16 و 17 شهریورماه میزبان این سمینار ارتباطاتی باشد.
نکته جالب توجه که در این همایش انگلیسی مورد تعجب است برگزاری این همایش با توجه به قوانین و اعمال تحریم‌های غربی در فضای پساتحریم در قلب ایران یعنی تهران است. در سطری از اطلاعیه سایت این همایش آمده است: «علاوه بر ضوابط شرکت برگزارکننده این همایش شرایط الحاقی بر این سمینار حاکم است. شرکت Euromoney  حضور افراد حقیقی و حقوقی که برابر مقررات بین‌المللی اتحادیه اروپایی و دولت انگلستان در لیست تحریم قرار دارند را به هیچ‌وجه مجاز نمی‌داند و این شرکت مجاز است امکان شرکت افراد را براساس این ضوابط بررسی نماید». ‌
با این اوصاف بسیاری از مسؤولان ایرانی که طی بهانه‌های مختلف از سوی آمریکا و کشورهای غربی در لیست تحریم قرار گرفته‌اند اجازه حضور در این سمینار را در کشور خودشان ندارند.
به گزارش مشرق، میزبانی مشترک این همایش را شرکت Capacity Media و وزارت فناوری اطلاعات و ارتباطات ایران برعهده دارند و نام نیکولاس هاپتون، کاردار سفارت انگلستان در ایران در کنار نام محمود واعظی، وزیر ارتباطات به‌عنوان سخنرانان همایش ذکر شده است و در اطلاعیه فارسی آن بدون ذکر نام آمده است که یکی از سفرای خارجی سخنران این همایش است.
موضوعاتی که قرار است در این همایش پوشش داده شود شامل موارد جالب توجهی نظیر «چگونه وارد بازار ایران شویم»‌، «چگونه نظام تحریم‌های باقیمانده را نقض نکنیم»، «‌اطلاعات تا چه حد قابل دسترسی است و چگونه کسب‌وکارها را می‌یابید» و... است.
مجلس: ذلت‌بار است
شرط توهین‌آمیز انگلیسی‌ها در همایش «ایران کانکت ۲۰۱۶» اعتراض نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی را نیز به دنبال داشته است. نمایندگان عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی معتقدند این شرط، «ذلت‌بار» بوده و با این شرایط یا باید این همایش لغو یا اینکه این شرط فورا لغو شود.  علاءالدین بروجردی در این‌باره گفت: برگزاری همایش ایران کانکت 2016 که در آن اجازه ورود به افراد حقیقی و حقوقی که در لیست تحریم‌ها قرار دارند داده نمی‌شود، مورد انتقاد است. نماینده مردم بروجرد در مجلس شورای اسلامی در ادامه با بیان اینکه تعدادی از شخصیت‌های برجسته کشورمان جزو لیست تحریم‌ها هستند و اجازه ورود به این همایش در تهران را ندارند، عنوان کرد: برگزاری چنین همایشی در پایتخت جمهوری اسلامی ایران پذیرفتن ظلمی است که سال‌ها به ناحق علیه ملت ما از سوی آمریکا و همپیمانانش تحمیل می‌شود. وی افزود: بویژه آنکه یک طرف این همایش انگلیس است و سیاست‌های خصمانه این کشور علیه ملت ما در همه سال‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی بسیار روشن و واضح است. رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی تأکید کرد: ضروری است قبل از اینکه مجلس ناگزیر به واکنش‌های لازم برای جلوگیری از برگزاری چنین همایشی در تهران شود، وزیر ارتباطات این اجلاس را لغو کند.
سیدحسین نقوی‌حسینی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی نیز در این‌باره گفت: مقام معظم رهبری فرمودند ما توافق برجام را انجام دادیم که تحریم‌ها لغو شود و حداقل انتظار این است که محدودیت‌های تحریمی برداشته شود اما به طور ناگهانی شنیده می‌شود قرار است در تهران همایشی برگزار شود که در آن همایش تحریم‌ها به رسمیت شناخته می‌شود. نماینده مردم ورامین در مجلس شورای اسلامی بر همین اساس تصریح کرد: اگر این همایش در انگلستان و فرانسه برگزار و اعلام می‌شد کسانی که در لیست تحریم‌ها هستند نمی‌توانند شرکت کنند گله نمی‌کردیم البته جای گله داشت چون وقتی توافق برجام صورت گرفته باید زیرساخت‌های تحریم برداشته شود. وی افزود: اینکه در پایتخت جمهوری اسلامی ایران همایشی با مجوز وزیر ارتباطات کشورمان برگزار می‌شود و خود ایشان هم سخنران مراسم است و در همان همایش ایرانی‌ها و کسانی که در لیست تحریم اتحادیه اروپایی هستند اجازه حضور ندارند، فاجعه‌آمیز است. سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در پایان خاطرنشان کرد: در این زمینه یا دولت توجه ندارد یا در زیرمجموعه این تصمیم‌ها گرفته می‌شود که یا آگاهانه است یا از روی غفلت که البته نسبت به خیلی مسائل در دولت غفلت می‌شود. به‌رغم این هیچ همایشی نباید با اهانت به هیچ ایرانی برگزار شود بویژه اینکه افرادی که در لیست تحریم قرار دارند از کسانی هستند که به نظام ما خدمت کرده‌اند.
محمدجواد ابطحی، دیگر عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی نیز در این‌باره اظهارداشت: ایران تجربه تلخی از اقدامات و سیاست‌های انگلستان در 150 سال اخیر داشته و امروز مسؤولان کشورمان باید با دقت بیشتری، روابط خود با انگلستان را تنظیم کنند، البته در چند سال اخیر و با سفر جک استراو، انگلستان فرآیند نفود فرهنگی خود بر ملت ایران را آغاز کرد. وی با بیان اینکه مفاد همایش «ایران کانکت 2016» و ممانعت متولیان این مراسم از حضور برخی افراد در لیست تحریم، نمونه وادادگی سیاسی از سوی برخی مسؤولان است، افزود: به طور حتم ما باید براساس اصول قانون اساسی، فرمایشات امام خمینی(ره) و تأکیدات رهبر معظم انقلاب عمل کنیم، اما امروز کاملا امور حاکمیتی را داریم در اختیار دشمنان قرار می‌دهیم.
نماینده مردم در مجلس دهم تصریح کرد: به نظر من تمام مسؤولان، علما و فرهیختگان باید نسبت به برگزاری همایشی مانند «ایران کانکت 2016» واکنش نشان دهند و وزیر ارتباطات نیز باید پاسخگوی موافقت برای برگزاری چنین همایشی باشد.
اما در موضوع رفتار توهین‌آمیز انگلیسی‌ها در ماجرای این همایش، اظهارات اخیر حسن روحانی نیز قابل تامل به نظر می‌رسد. روحانی بعدازظهر یکشنبه در دیدار فعالان اقتصادی استان کهگیلویه و بویراحمد اظهارداشت: سفارت انگلیس و سفارت فلان کشور برای جمهوری اسلامی ایران تصمیم نمی‌گیرد، بلکه رهبری انقلاب، ارکان نظام و مردم برای پیشرفت کشور تصمیم‌گیری می‌کنند.
این اظهارنظر روحانی در واقع بر استقلال جمهوری اسلامی ایران دلالت دارد. با این حال اما بررسی همایش انگلیسی‌ها در هتل اسپیناس و شروط غیرعزتمندانه‌ای که آنها برای برگزاری این همایش قرار داده‌اند، نشان می‌دهد حداقل در این فقره، این کاردار انگلیس است که تصمیم می‌گیرد چه کسانی در همایش شرکت کنند. به نظر می‌رسد وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در راستای اظهارنظر حسن روحانی باید نسبت به شرط غیرعزتمندانه انگلیسی‌ها درباره این همایش واکنش نشان داده و آن را لغو کند.

مهدی فرقانی: اعلام نرخ رشد اقتصادی 4/4 درصدی برای 3 ماه‌ نخست سال ۹۵ از سوی رئیس‌جمهوری در میان مردم کهگیلویه‌وبویراحمد، خبری مهم برای فعالان اقتصادی به شمار می‌آید؛ بویژه افرادی که هنوز در انتظار اعلام نرخ رشد اقتصادی سال ۹۴ توسط بانک مرکزی مانده‌اند.
بعید است اهمیت اعلام شفاف و بموقع آمار بر کسی پوشیده باشد؛ همان‌طور که اظهارنظر مدیرکل اطلاعات و آمار جمعیتی سازمان ثبت احوال کشور درباره عدم اعلام آمار طلاق، انتقادهای گسترده‌ای را پدید می‌آورد و تأثیرات مشهودی بر محتوای شبکه‌های اجتماعی می‌گذارد، سکوت بانک مرکزی درباره میزان نرخ رشد اقتصادی کشور در سال 94 نیز موضوعی تعجب‌برانگیز و ناپسند از نظر فعالان اقتصادی (چه از طیف موافقان دولت روحانی و چه از طیف منتقدان این دولت) به شمار می‌آید.
مروری بر اظهارنظرهای رئیس کل بانک مرکزی نیز نشان می‌دهد اهمیت اعلام بموقع آمار، بارها مورد تأکید وی قرار گرفته است. سیف در برنامه‌ تیتر امشب شبکه‌ خبر و در شرایطی که دولت و بانک مرکزی از رشد اقتصادی 3 درصدی سال 93 خرسند بوده‌اند، می‌گوید: «در بانک مرکزی به محض اینکه آمار تولید می‌شود در پایگاه اطلاع‌رسانی بانک مرکزی قرار می‌گیرد و هیچ ملاحظه‌ای در این رابطه وجود ندارد؛ این موضوع کمک می‌کند تصویر واقعی اقتصاد را بتوانیم در عدد و رقم و آمار منتشرشده ببینیم». سیف در اظهارنظر دیگری که در همایش فرصت‌های سرمایه‌گذاری با رویکرد اقتصاد مقاومتی در همدان داشت نیز به این موضوع اشاره کرد و گفت: «برای اینکه هیچ شبهه‌ای نباشد از رئیس‌جمهور اجازه گرفته‌ام به محض اینکه اداره آمار اقتصادی بانک مرکزی، آمار را تولید کرد بلافاصله روی سایت بانک مرکزی قرار گیرد. بنده نیز از طریق سایت از آخرین آمار مطلع می‌شوم؛ تولید دقیق و ‌بموقع آمار اقتصادی به سرمایه‌گذار علامت می‌دهد و امکان برنامه‌ریزی در اقتصاد را فراهم می‌کند.» رئیس‌کل بانک ‌مرکزی در بخش دیگری از سخنان خود با تأکید بر اینکه باید با دقت و وسواس تلاش کنیم تا سرمایه‌گذار بتواند پیش‌بینی‌های لازم را انجام دهد و اقتصاد قابل پیش‌بینی شود، خاطرنشان کرد: هیچ سرمایه‌گذاری نمی‌تواند بدون ابزار لازم، برنامه‌ریزی کند. ما ابزار لازم را در اختیار سرمایه‌گذار و فعال اقتصادی قرار می‌دهیم تا به حرکت مثبت خویش ادامه دهد.
هرچند اظهارنظرهایی از این جنس توسط رئیس کل بانک مرکزی، بارقه‌های امید را در دل فعالان اقتصادی زنده کرد اما اتفاقی که متأسفانه در عمل افتاد، سکوت بانک مرکزی در قبال آمار رشد اقتصادی سال 94 بود؛ سکوتی که تا زمان نگارش این سطور نیز شکسته نشده است و عملاً سیگنالی منفی به ناظران بیرونی فرستاده است. در این شرایط، پرسش مهمی که قابل طرح است، این است: چگونه می‌توان در وضعیت غیرشفاف کنونی، شاهد بهبود اوضاع اقتصادی بود که به عقیده‌ بسیاری از کارشناسان، یکی از چاره‌های اصلی شرایط کنونی آن، جذب سرمایه‌ خارجی است؟ طفره رفتن‌ بانک مرکزی از اعلام آمار‌ مربوط به رشد اقتصادی تا اندازه‌ای عجیب و بحث‌برانگیز است که حتی گزارشگر بی‌بی‌سی فارسی را به آن وامی‌دارد که با نمایش بخشی از فیلم انتخاباتی آقای روحانی، وعده‌های وی درباره «اهمیت با شفافیت سخن گفتن با مردم» را به وی یادآوری کند و عدم اعلام آمار رشد اقتصادی توسط بانک مرکزی را به چالش بکشد.
حتی در صورتی ‌که از همه‌ انتقادهای فوق بتوان صرف‌نظر کرد، نمی‌توان از مهندسی آماری که در اعداد و ارقام اعلام‌شده توسط دولت رخ داده است، چشم‌پوشی کرد. میزان رشد اقتصادی؛ چنانکه از نامش پیداست، وابسته به سال پایه‌ای است که برای محاسبه‌ آن اختیار می‌شود. هر چند انتخاب سال پایه، قراردادی و اختیاری است اما بدیهی است تغییر آن، قدرت مقایسه را از فعالان اقتصادی سلب می‌کند. به‌همین‌علت، در کشورهایی مانند آمریکا که آمارهای اقتصادی مطابق تقویم مشخصی منتشر می‌شوند، سال پایه بدون دلیل خاصی تغییر داده نمی‌شود. اما موضوعی که در آمار منتشرشده توسط مرکز آمار قابل مشاهده است، آن است که رشد اقتصادی براساس قیمت‌های ثابت سال 76 محاسبه شده است. واضح است که اگر مقطع دیگری مانند سال‌های جنگ یا هر مقطعی که اقتصاد کشور وضعیت بحرانی‌تری داشته است اختیار می‌شد، رشد اقتصادی پرطمطراق‌تر جلوه می‌کرد و حسن روحانی می‌توانست مکث طولانی‌تری برای دریافت تشویق مردم در حین سخنرانی داشته باشد! پرسشی که در این میان قابل طرح است، آن است که آیا مرکز آمار نمی‌توانست آمار رشد اقتصادی را با در نظر گرفتن سال پایه‌ 83 اعلام کند تا این میزان، با رشد اقتصادی اعلام‌شده توسط بانک مرکزی از سال 93 قابل قیاس باشد؟
در پایان نگارنده عمیقاً امیدوار است روزی فضای اقتصادی کشور، تا حد امکان مستقل از سیاست‌زدگی‌های مرسوم شود تا امکان تحقق رشد اقتصادی مؤثر و بهبود وضعیت زندگی افراد به وجود‌ آید. در این راستا، بهتر است سیاست‌گذاران کشور، تدبیری درباره اعلام آمار مطابق تقویمی مشخص بیندیشند تا سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی شاهد فضایی شفاف‌تر باشند؛ پنهان‌ کردن آمار منفی و اعلام آمارهای صرفاً مثبت، نه‌تنها گرهی از وضعیت فعلی اقتصاد کشور باز نمی‌کند بلکه به غیرشفاف شدن و ترویج بی‌اعتمادی در آن دامن می‌زند.

محمد زعیم‌زاده: 1- «به آمریکا بدبینم و به برجام خوشبین.» این شاید مهم‌ترین جمله حسن روحانی در سخنرانی روز یکشنبه در جمع مردم یاسوج باشد، اینکه جناب آقای روحانی و همکاران‌شان در دولت یازدهم به آمریکا  بدبین باشند خود گامی به جلو است و انصافا باید برای همین 3 کلمه قصار جناب روحانی هم هورا کشید، حداقل در پیش‌زمینه ذهنی مشاوران اصلی جناب روحانی مانند دکتر سریع‌القلم بدگمانی و بدبینی نسبت به آمریکا به مثابه کفر ابلیس و مانند یک گوشه نشستن در یک محیط دایره‌ای شکل است. اینکه جناب روحانی لفظ آمریکا را به شکل عام به کار می‌برد و قائل به تفکیک آن پسر مودب و باهوش با کنگره و جمهوری‌خواهان و... هم نیست این هم خیلی خوب است اما آنجا علامت تعجب لازم می‌شویم که جناب روحانی به‌رغم بدبینی نسبت به آمریکا همچنان اعلام خوشبینی نسبت به برجام می‌کند:
«هنر این است که ما تهدید را به آسیب و آسیب را به فرصت تبدیل کنیم از این رو مذاکره با آمریکا امکانپذیر و شدنی است اما سخت است هرچند بنده معتقدم مذاکره با آمریکا راحت‌تر از مذاکره با اروپاست، چرا که اروپایی‌ها به دنبال «آقا اجازه» از آمریکا هستند. از این رو دولت آینده باید بتواند رابطه ایران و آمریکا را از حالت تخاصم به مرحله تنش که یک مرحله پایین‌تر است برساند. آمریکایی‌ها کدخدای ده هستند، با کدخدا بستن راحت‌تر است.» این بخشی از مهم‌ترین سخنان انتخاباتی جناب روحانی در دانشگاه شریف در اردیبهشت 92 است، بخشی از همان اتاق دایره‌ای که نمی‌شد هیچ گوشه‌ای برای نشستن در آن پیدا کرد، اظهاراتی که عملا بخش مهمی از مانیفست عملیاتی دستگاه دیپلماسی دولت یازدهم بود. دولت جناب روحانی دولتی بود که چه به صورت اعلامی و چه به صورت اعمالی در این 3 سال به مسیری رفت تا با آمریکا مذاکره ‌کند، زیرا  اولا معتقد بود آمریکا کدخداست و آقا بالاسر اروپا و 1+5 و شورای امنیت و... ثانیا بیشترین و موثرترین تحریم‌ها را وضع کرده و با اعمال جریمه‌هایی حتی دیگر اجازه دور زدن تحریم‌ها را هم نمی‌دهد فلذا می‌توان با هنر ظریف دیپلماسی و لبخند و پیاده‌روی کدخدا را سر خط کرد و این تحریم‌ها را برداشت.
این دولت حقیقتا دولت علامت تعجب‌هاست، اینکه جناب روحانی صریحا اعلام می‌کند به آمریکا بدبینم ولی به برجام خوشبین هم به نوعی زدن منطق عمومی دولت در این 3 سال است و هم بازگشت به سبک مدل مذاکرات تلخ و بی‌ثمر سعدآباد با کشورهای اروپایی در سال‌های 82 و 83 . معنای خوشبینی به برجام و بدبینی به آمریکا تئوریزه کردن برجام بدون آمریکاست و طرح این ادعا که کدخدا دیگر نه کدخداست و نه آقا بالاسر، بلکه یکی از اضلاع هشت‌گانه مذاکره در کنار آلمان و فرانسه و... است و چه اشکالی دارد برجام را با آن 6 طرف دیگر ادامه دهیم؟ اگر این استدلال و منطق را که جناب روحانی بارها در کتاب خاطرات خود زیرآب آن را زده است قبول کنیم این سوال طرح می‌شود: چرا تیم دیپلماسی ما در طول مذاکرات بارها و بارها اقدام به مذاکره مستقیم با آمریکا کرد؟ اینکه آمریکا یکی از اضلاع هشت‌گانه است کشف جدیدی است یا از همان ابتدا هم بوده و ما بیخود خودمان را 3 سال  درگیر پسرک مؤدب کرده بودیم؟ و حقیقتا چطور می‌شود با کسی که به آن بدبینیم به یک توافق و خروجی خوش‌بینانه رسید؟!
این دولت حقیقتا دولت علامت تعجب‌هاست. در همین سفر اخیر جناب آقای روحانی در حالی از رشد اقتصادی 4/4 درصدی می‌گوید که بسیاری از شاخص‌های اقتصادی خبر از فراگیر‌تر شدن رکود در اجزای مختلف اقتصاد می‌دهد. در حالی دولت از کاهش نرخ تورم می‌گوید که نقدینگی 490 هزار میلیاردی  سال 91 به یک میلیون میلیارد تومان در سال 94 رسیده است، ضریب جینی که شاخصی مهم برای درک نابرابری اقتصادی است در کل کشور از 36 درصد در سال 92 به حدود 38 درصد در سال 93 افزایش یافته است و حتی روند نابرابری در روستاها بیشتر از شهرها بوده است به طوری‌که ضریب جینی از 32 درصد در سال 92 برای روستاها به 34 درصد در سال 93 رسیده، صادرات غیرنفتی ایران با بیش از 16 درصد کاهش به حدود 5/42 میلیارد دلار در سال 94 تقلیل یافته، واردات ایران با بیش از 5/22 درصد کاهش به 5/41 میلیارد دلار رسیده و سرمایه خارجی وارد شده از 5 میلیارد  دلار سال 91 به 4/1 میلیارد در سال 94 رسیده است.
این دولت حقیقتا دولت علامت تعجب‌هاست، حدود یک ماه پیش بود که یکی از مدیران دولتی  در دانشگاه بین‌المللی امام خمینی قزوین، از 3تشکل دانشجویی به خاطر صدور یک  بیانیه  و محتوای مجرمانه  آن شکایت کرد شکایتی که مهم‌ترین بند‌های آن 2 چیز بود؛ یکی استفاده مکرر لفظ «دولت احتمالی 4 ساله» برای دولت یازدهم ودوم استفاده مکرر از علامت تعجب! اینکه شکایت به خاطر تعداد علامت تعجب آیا نافی پناه‌بردن به خدا از استبداد در رای و ضعف در اراده هست یا نه خود مجال  و فرصت دیگری می‌طلبد اما به نظر می‌رسد علت اصلی شکایت دولت از بیانیه دانشجویی اولا  طرح مکرر کابوس این روز‌های دولتمردان است و ثانیا به خاطر  اینکه به حوزه تخصصی دولت وارد شده و پا در کفشش کرده‌اند.

«امیدواریم مردم منطقه زاگرس نقش مهم گردشگری را در نظر بگیرند و سر ماه منتظر یارانه نباشند، زیرا این دنیا، دنیای خوردن یارانه نیست و باید از این مرحله با تولید ملی و اقتصاد مقاومتی عبور کنیم و مهم‌ترین هدف توسعه شهرستان باشد». حجت‌الاسلام علی یونسی، دستیار ویژه رئیس‌جمهور در امور اقوام و مذاهب دینی در نشست شورای اداری شهرستان چرام گفت: امروز هیچ چیز به اندازه گردشگری شغل ایجاد نمی‌کند و استان‌های زاگرس‌نشین متاسفانه بیشترین بیکاری را دارند. وی بیان کرد:گردشگری مهم‌ترین عامل برای رونق اقتصادی است، زیرا هم امنیت و هم شغل ایجاد می‌کند و سرمایه‌گذاری در گردشگری بیشتر از هر بخش دیگری در ایجاد شغل تاثیر دارد و دولت باید تلاش کند در کهگیلویه‌وبویراحمد گردشگری را در اولویت قرار دهد. وی تاکید کرد: بیکاری شایسته مردم ایران نیست، فقر ریشه همه خلاف‌هاست و ما بهترین استعدادها را داریم، همین گردشگری به جای نفت و معدن کافی است و اگر خوب استفاده کنیم ایران مرکز تمدن اسلامی می‌شود.

مهدی محمدی: یکم- در ماه‌های گذشته یک تئوری جدید در برخی محافل عموما نزدیک به دولت شکل گرفته که می‌گوید اختلاف‌ها میان آمریکا و سعودی درباره شکل‌بندی ژئوپلیتیکی منطقه و کیفیت موازنه قوا در آن، واقعی است و آمریکا در حال حرکت به سمتی است که اولا دست و پای خود را از منطقه جمع کند و ثانیا با هدف کنترل پدیده جهانی تروریسم، راهبردی جدید در منطقه در پیش بگیرد که خروجی آن می‌تواند «بازتعریف اتحادهای آمریکا در منطقه» و در نتیجه «وارد شدن ایران به جرگه متحدان آمریکا» باشد. این صورتبندی بسیار خلاصه از یک تئوری کم و بیش مبسوط است که در نهایت توصیه می‌کند ایران باید براساس یک تفاهم ژئوپلیتیک با آمریکا، بخشی از نظم منطقه‌ای باشد که «قدرت‌های بزرگ» روی آن اجماع دارند و به این روش، حریف اصلی منطقه‌ای خود یعنی سعودی را هم کنترل کند. به زبان ساده‌تر، کسانی معتقدند ایران باید از طریق سازش منطقه‌ای با آمریکا، عربستان و پدیده تکفیری‌گری را کنترل کند. بدون آنکه بخواهیم وارد جزئیات شویم، در همان نگاه اول می‌توان دید این تئوری چند اشکال اساسی دارد؛ اولا مدافعان سازش ژئوپلیتیک با آمریکا (بخوانید برجام2) این نکته را در نظر نمی‌گیرند که روایت‌های جدید از استراتژی منطقه‌ای آمریکا ـ از جمله آنچه «جیک سالیوان» به عنوان یکی از اصلی‌ترین مشاوران «هیلاری کلینتون» گفته‌ـ ایده خروج از خاورمیانه را به طور کامل منتفی کرده و آمریکایی‌ها اکنون به صراحت می‌گویند نه فقط در منطقه خواهند ماند، بلکه از هم اکنون به این می‌اندیشند که چگونه باید روابط واشنگتن را با اعراب سنی در منطقه «معماری مجدد» کنند. در واقع از حالا کاملا روشن است که اگر برنده انتخابات نوامبر در آمریکا هیلاری کلینتون باشد، یکی از اولین پروژه‌های او ورود مجدد به خاورمیانه به عنوان بخشی از ائتلاف تکفیری علیه محور مقاومت خواهد بود. ثانیا اغراق درباره اختلافات آمریکا با برخی بازیگران منطقه‌ای ناشی از عدم درک صحیح محل نزاع آنهاست. آنچه پس از برجام میان سعودی و آمریکا رخ داده، رویگردانی عربستان از آمریکا نیست، بلکه نگرانی از این است که جایگاه سعودی در راهبرد منطقه‌ای آمریکا تضعیف شود و دقیقا به همین دلیل، همه آنچه اکنون سعودی در پی آن است ـ  و پایه‌های آن در نشست کمپ دیوید ریخته شد ـ این است که مجددا نقش سنتی خود را در راهبرد منطقه‌ای آمریکا احیا کند. در واقع، منازعه در سعودی بر سر چگونه نزدیک‌تر شدن به آمریکاست نه نحوه دور شدن از آن. در نتیجه این ساده‌اندیشی محض است ـ و با هیچ اطلاعات میدانی هم تطبیق نداردـ که کسی تصور کند آنچه عربستان امروز در منطقه می‌کند، بویژه برنامه سعودی در یمن و سوریه، ناهماهنگ با آمریکاست یا در این حوزه‌ها، شکافی چنان عمیق میان آنها وجود دارد که ایران بتواند از آن بهره‌ای ببرد. سعودی همچنان یک ابزار در دست آمریکاست منتها همانطور که سیدحسن نصرالله چند روز پیش گفت بار اصلی که این بار آمریکایی‌ها روی دوش آن گذاشته‌اند این است که رهبری جریان تکفیری در منطقه را به عنوان «تازه‌ترین حریف منطقه‌ای مقاومت» بر عهده بگیرد. اگر از این منظر به مساله نگاه کنیم هرگونه محاسبه روی شکاف آمریکا و سعودی در منطقه در واقع ترفندی برای نزدیک شدن به آمریکا خواهد بود بی‌آنکه چیزی از حقیقت در آن نهفته باشد.
دوم- یکی از بهترین نشانه‌ها که ثابت می‌کند عربستان همچنان بخشی از یک برنامه آمریکایی برای منطقه است نزدیکی شتابان ریاض به تل‌آویو و حرص و ولعی است که هر دو طرف برای تشکیل یک جبهه واحد منطقه‌ای از خود نشان می‌دهند. این امر آشکارا به نفع آمریکاست چرا که اولا گامی اساسی به سمت حل مساله فلسطین محسوب می‌شود و ثانیا با ایده اصلی اوباما – که کلینتون هم موافق آن است - مبنی بر شکل‌دهی به یک مکانیسم مهار منطقه‌ای قدرتمند در مقابل ایران که بار آمریکا را سبک کند کاملا انطباق دارد. یکی از مهم‌ترین نتایج این نزدیکی، آغاز حجم انبوهی از تحرکات است که بی‌هیچ ابهامی ثابت می‌کند این ائتلاف جدید قصد دارد فاز جدیدی از عملیات نیمه سخت علیه ایران را که هدف اصلی آن سرایت دادن ناامنی‌های منطقه به داخل ایران است، آغاز کند.
شواهد در این باره آنقدر زیاد است که هیچ تردیدی درباره اصل موضوع باقی نمی‌گذارد. به یاد بیاورید مدتی قبل دولت فرانسه با لابی سعودی اجازه برگزاری یک همایش بزرگ به گروهک تروریستی منافقین داد. «ترکی‌فیصل» که بسیار به «محمد‌بن‌سلمان» نزدیک است در آن همایش شرکت کرد و گفت هدف سعودی براندازی نظام ایران است. بعد از آن، با واسطه‌گری عربستان، سرکرده گروهک تروریستی منافقین با محمود عباس ملاقات کرد. سپس خبرهای متنوعی به دست آمد که سعودی و آمریکا در حال گفت‌وگو با گروه‌های مسلح ضدایرانی در سطوح مختلف هستند و تقریبا در تمام دیدارها سخن آنها این است که پول و اسلحه لازم برای آغاز عملیات ضد ایران را تامین خواهند کرد به شرط اینکه این گروه‌ها با هم متحد شوند؛ اتحادی که کارشناسان ایرانی می‌گویند با محوریت منافقین در حال ایجاد است. به فاصله کمی از این خبرها، گروهک دموکرات در کردستان که سال‌ها هیچ تحرکی نداشت چند حمله ایذایی علیه شهروندان کرد ایرانی انجام داد. چندی بعد، یک تیم تروریستی، نزدیک تهران دستگیر شد که مستقیما با عربستان سعودی ارتباط داشت و به آنها گفته شده بود به هر قیمت ممکن باید یک ضربه امنیتی جدی به ایران وارد کنند. در میانه همین اوضاع بود که ناگهان فایلی از حسینعلی منتظری منتشر شد که تلاش می‌کرد نه‌تنها منافقین را از جنایاتی که کرده‌اند تطهیر کند بلکه نظام اسلامی را جنایتکار و مستوجب مجازات معرفی کند! آخرین تکه پازل هم‌، زمانی هویدا شد که «صالح‌القلاب» وزیر پیشین فرهنگ اردن - که می‌دانیم بسیار به منافقین نزدیک است - در روزنامه الشرق‌الاوسط وابسته به عربستان سعودی مقاله‌ای نوشت و بی‌پرده فاش کرد به محض اینکه کار «تشکیل ائتلاف‌های لازم» به اتمام برسد، منافقین و دیگر گروه‌های مسلح عملیات نظامی علیه ایران را آغاز خواهند کرد. مدافعان تئوری جدایی عربستان از آمریکا بی‌شک قادر به توضیح درست هیچ یک از این پدیده‌ها نخواهند بود. سرویس‌های آمریکایی در تمام موارد کنار سعودی و اسرائیل ایستاده‌اند به طوری که اگر به فکت‌های موجود مراجعه کنیم می‌توان گفت کارفرمای پروژه ناامن‌سازی استراتژیک ایران، آمریکاست و اسرائیل و سعودی صرفا نقشی را که به آنها واگذار شده ایفا می‌کنند.
سوم- چرا این موضوع تا این حد اهمیت دارد؟ و چرا به یکباره، استراتژی عملیات نیمه‌سخت مجددا به صدر راهبردهای ضد‌ایرانی آمریکا بازگشته است؟ در یک ارزیابی سریع و صریح، 2 علت بسیار جدی را می‌توان شناسایی کرد. نخست، همه در غرب منتظر آن هستند که ببینند نتیجه انتخابات 96 در ایران چه خواهد شد. به عبارت دیگر، می‌خواهند ببینند از دل انتخابات 96، سکوی لازم برای پرش به سمت هدف راهبردی «پایان انقلابیگری» در ایران بیرون می‌آید یا نه؟ سیر برنامه‌ریزی‌های ضدامنیتی علیه ایران هم به گونه‌ای است که می‌توان به آسانی نتیجه گرفت زمانبندی آن با زمانبندی تحولات انتخاباتی در ایران منطبق است. ظاهرا آمریکایی‌ها تصمیم خود را در این باره گرفته‌اند که سال 96، باید یک 88 دیگر در ایران ایجاد شود. حلقه مفقوده این بازی فقط این است که کدام شریک داخلی و با کدام تحلیل، قصد مشارکت در این پروژه را دارد؟ شاید وقتی دیگر باید درباره ابعاد این موضوع بحث کرد، اما اجمالا این نکته بسیار مهم است که ظاهرا آمریکایی‌ها تصور می‌کنند 96 فرصتی است برای اینکه شبکه ساخته‌شده در فاصله96 - 92 را  - که خود را زیر ساخت تغییر بلندمدت در ایران می‌خوانند - تست کنند.  علت دوم، پیروزی‌های میدانی بسیار تعیین‌کننده مقاومت در منطقه است که آمریکایی‌ها را متقاعد کرده ایران را در سوریه، عراق و یمن نمی‌توان شکست داد و اگر بنا باشد رفتار منطقه‌ای ایران کُند یا متوقف شود، تنها راه ایجاد بحران امنیتی در تهران است، یعنی همان ایده‌ای که 25 بهمن 89 منجر به دعوت موسوی و کروبی برای آشوب در تهران شد.  
چهارم - همه این ارزیابی‌ها وقتی در کنار هم قرار بگیرد حساسیت شرایط در ماه‌های آینده را نشان می‌دهد. آقای ظریف چند روز قبل گفته بود آمریکا با بحران هسته‌ای درصدد تخلیه ظرفیت‌های استراتژیک ایران بوده است. فرضا این حرف درست باشد، درست‌تر این است که بگوییم با برجام هم همان پروژه را منتها با امید و انرژی بیشتر تعقیب می‌کند. برجام عامل کاهش خصومت آمریکا با ایران نبوده بلکه برعکس اراده آمریکا را برای خارج کردن ایران از امنیت راهبردی‌ای که از آن برخوردار است قوی‌تر کرده است و این امر بی‌شک با روی کار آمدن فردی مانند «هیلاری کلینتون» مضاعف هم خواهد شد. انتخابات 96 از دید آمریکا شاخصی خواهد بود برای داوری در این باره که آیا جریان انقلابی آنقدر ضعیف شده که زمان وارد آوردن ضربه آخر فرارسیده باشد یا خیر؟

 

رئیس دستگاه قضا شیطنت‌های اخیر برخی رسانه‌های غربی و همگامی و همراهی برخی افراد و جریان‌ها در داخل کشور با آنان در تطهیر جنایت‌های منافقین را حرکتی مرموز و تاسفبار خواند و گفت: جنایت‌های منافقین سیاه‌دل تطهیرشدنی نیست و باید تاسف خورد که برخی با پخش فایل‌های صوتی، مستمسک به رسانه‌های غربی دادند. به گزارش روابط عمومی قوه‌قضائیه، آیت‌الله صادق آملی لاریجانی در جلسه مسؤولان عالی قضایی با تاکید بر اینکه جمهوری اسلامی ایران بر سر اقتدار و امنیت خود هیچ‌گونه مسامحه‌ای نخواهد کرد؛ به جنایت‌های گروهک منافقین و به شهادت رساندن بیش از 17 هزار نفر از مردم و مسؤولان کشورمان اشاره کرد و گفت: منافقین تا سال‌ها با بدترین و خشونت‌آمیزترین روش‌ها مردم و بزرگان مورد احترام این مردم را ترور کردند و در جنایت‌های خود حتی از مردم عادی کوچه و بازار هم نگذشتند. رئیس قوه‌قضائیه با اشاره به اینکه منافقین در زمان خود بدتر از داعش بودند، افزود: کشورهای غربی و اذناب منطقه‌ای آنان با دعوت از منافقین به فرانسه و برگزاری همایش، سعی در حمایت از آنان دارند و متاسفانه برخی نیز در داخل به نحوی در حال همگامی با این جریان و تشویش اذهان عمومی هستند؛ اما باید بدانند قوه‌قضائیه همچنان با اقتدار عمل خواهد کرد و هرگونه تشویش اذهان عمومی در اینگونه امور امنیتی مسلماً پیگرد قضایی خواهد داشت. آیت‌الله آملی‌لاریجانی تاکید کرد: آنچه از احکام دادگاه‌ها بر حسب موازین شرعی و قوانین انجام شده است قابل خدشه نیست و حکم گروه‌های محارب کاملا آشکار است؛ اما متاسفانه برخی راه را کج می‌روند و اکنون حرف‌های عجیب و غریبی می‌زنند و ادعای پوزش‌خواهی از کسانی دارند که فرزندان‌شان در طول سال‌های متمادی انسان‌های شریف این کشور را به خاک و خون کشیدند. رئیس قوه‌قضائیه خواستار به میدان آمدن دلسوزان نظام و نویسندگان و سخنوران برای مقابله با «نغمه‌های شیطانی» کسانی که «با سخنان و ادعاهای سخیف و ساده‌لوحانه در پی به انحراف کشاندن تاریخ انقلاب هستند» شد و تصریح کرد: همه دوستداران انقلاب و امام(ره)، همچنین بیت مکرم حضرت امام(ره) به میدان بیایند و این نغمه‌های شیطانی را در هم بشکنند.
 

حسین قدیانی: چه حکیمانه سخنی است از امام راحل که اهل قلم، هم در برابر آنچه می‌نویسند مسؤولند، هم در برابر آنچه باید بنویسند و نمی‌نویسند! از قضا متن پیش‌ رو از آن مطالبی است که اگر ننویسم، گمانم نه جوابی برای خدا خواهم داشت، نه البته پاسخی برای روح خدا! من اما راستش می‌خواستم همان هفته پیش این یادداشت را بنویسم اما فکر کردم صبر کنم بهتر است! یک هفته‌ای صبوری پیشه کردم تا ببینم این داعیه‌داران محترم خط امام چه واکنشی از خود نشان می‌دهند! یک هفته‌ای صبر کردم تا ببینم آن عزیزی که توسط این داعیه‌داران «یادگار امام» خوانده می‌شود، چه واکنشی از خود نشان می‌دهد! یک هفته‌ای تحمل کردم تا ببینم حضراتی که علی‌الدوام مایه از رفاقت دور و دراز خود با حاج‌ احمد آقا می‌گذارند، چه واکنشی از خود نشان می‌دهند! مسبوق بر بعضی سوابق، شاید تصور کنید توقع داشتم چند نفری از این جماعت، از شدت غصه غش کنند یا چه می‌دانم؛ حتی قالب تهی کنند، لیکن نه! توقع من تنها و تنها «جواب» بود! جوابی البته فراخور توهین‌های صورت گرفته و متناسب با دروغ‌های نسبت داده شده! دیگر کدام اهانت به امام بزرگوار ما، بزرگ‌تر از اهانت مدنظر؟! و کدام دروغ بستن به او، بزرگ‌تر از دروغ‌های مدنظر؟! من واقعا عذرخواهم اما در آن فایل مدنظر، واقعا ناسزایی هم باقی گذاشتند؟! در همین بحبوحه، شگفتا! جناب مجید انصاری خط امامی، مصاحبه می‌کنند و از آقای روحانی به عنوان مظلوم‌ترین رئیس‌جمهور یاد می‌کنند! نیز متذکر می‌شوند ما تاب تحمل اهانت به رئیس‌جمهور را نداریم! امان از مظلومیت روح خدا! امان از مظلومیت خمینی! اندازه چندین توپخانه، انواع و اقسام اهانت و دروغ و ناسزا به امام بزرگوار ما نسبت داده شد اما اغلب این مدعیان خط امام «روزه سکوت» گرفتند! چند نفری هم که اظهار نظری کردند، در حد شلیک چند گلوله مشقی بود! که نخیر! امام همچنان محبوب است! این شد جواب آن حجم بلندبالا از دروغ و افترا به خمینی بت‌شکن؟! همین؟! یعنی «خط امام» فقط یک افه تبلیغاتی است که تا می‌توانیم از امام آبرو کسب کنیم و تا می‌توانیم امام را خرج خود کنیم اما برای یک بار هم که شده راضی نباشیم خودمان را آنچنان که شایسته و بایسته است هزینه امام کنیم؟! من تعجب می‌کنم از جماعتی که اندک اهانتی به خود را تحمل نمی‌کنند اما وقتی به امام مظلوم ما می‌رسد، این همه گشاده‌دست می‌شوند! من تعجب می‌کنم از جماعتی که این همه نان رفاقت خود با مرحوم حاج احمد آقا را می‌خورند و به درست یا غلط، ادعاهای دور و دراز در باب این رفاقت دارند اما وقت حادثه، حاضر به ارائه 2 خط جواب درست و درمان نیستند! براستی این رسم کدام رفاقت است که امام و یادگارش را اینگونه تنها بگذاریم، آن هم در مواجهه با منافقین بدتر از کفار؟! آن هم توسط مدعیان خط امام؟! آن هم از سوی مدعیان دوستی دیرینه با حاج احمدآقا؟! طرفه حکایت اینجاست که موضوع مربوط به فایل مدنظر، مربوط به همان سالیانی می‌شود که همین مدعیان خط امام، زمام اغلب امور را در دست داشتند! یعنی بخشی از بار اهانت‌ها و دروغ‌های مد نظر، سوار بر شانه خود حضرات است! و موضوع جوری بود که اگر آقایان به صحنه می‌آمدند و موضع متناسب اتخاذ می‌کردند، حتی یک تخم‌مرغ هم وارد سبد جریانی که امروز اصولگرا خوانده می‌شود، نمی‌شد! پس چرا آقایان مایه لازم را نگذاشتند؟! آیا جز این است که مستند به صدها واقعیت غیرقابل انکار، ایشان تاب اندک اهانتی به خود را ندارند؟! پس چرا آقایان مایه لازم را نگذاشتند؟! آیا چون بیشتر پای خمینی در میان بود؟! آیا چون بیشتر پای حاج احمد آقا در میان بود؟! آیا چون بیشتر پای انقلاب در میان بود؟! آیا چون بیشتر پای اصل ولایت‌فقیه در میان بود؟! آری! چون بیشتر پای خمینی در میان بود و الا این جماعت و سکوت در برابر اهانت؟! مع‌الاسف جماعتی هستند که حتی اهانت هم به ایشان نشود، با هزار و یک ترفند، خود را در جایگاه مظلوم قرار می‌دهند که به ما توهین شده! که کاش فقط همین! عاقبت اینگونه مواقع مدعی می‌شوند به امام توهین شده!
خب! حالا دیدیم عکس‌العمل شما عالیجنابان را در برابر اهانت به امام! و فهمیدیم چقدر صداقت دارید در این ادعای خط امام خواندن خود! آن عزیزی که ادعای اجتهاد دارد، اگر ناظر بر موضوع مد نظر نخواهد از سواد فقهی خود مایه بگذارد و از حکم امام علیه منافقین محارب دفاع کند، دیگر کجا می‌خواهد علم را در میدان عمل هزینه کند؟! و آن عزیز باید فهمیده باشد که مدعیان رفاقت با پدرش، چقدر حاضرند خود را خرج حاج احمدآقا کنند! صدالبته همه دروغ‌های بسته شده به امام و حاج احمد آقا جواب دارد که در این چند روز اخیر، مشاهده کردیم و دیدیم و خواندیم که عمده بار این پاسخگویی، کمافی‌السابق افتاد روی دوش جریان اصیل انقلابی اما براستی که مردادی سراسر مردودی بود این مرداد 95 برای داعیه‌داران خط امام! سلام آقای موسوی خوئینی‌ها! سلام آقای دعایی! سلام آقایان انصاری! سلام موسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام! سلام جناب سیدحسن خمینی! و سلام الباقی حضرات! حالا حق داشتم در آن سال آمیخته به فتنه علیه انقلاب خمینی بردارم بنویسم که «موسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام، وصیتنامه شهداست»؟! همان شهدایی که «خمینی را تنها نگذارید» اصل‌کاری‌ترین وصیت وصیتنامه‌شان بود! همان شهدا! وصیتنامه‌های‌شان هست! یعنی این را هم ما فرزندان شهدا که در دهه 60 تازه داشتیم با گردوغبار یتیمی بر صورت خو می‌گرفتیم و ایتامی کوچک بیش نبودیم و دستی بر اسناد و مدارک نداشتیم، باید از خمینی دفاع کنیم؟! باکی نیست! دفاع می‌کنیم! می‌رویم، می‌گردیم، پیدا می‌کنیم، می‌خوانیم و می‌نویسیم و دفاع می‌کنیم! هیهات! ما خمینی را تنها نخواهیم گذاشت!