|
طلای تاریخی حسن یزدانی بعد از برنز ارزشمند حسن رحیمی
شروع توفانی پسران رسول
گروه ورزشی: کشتیگیر 22 ساله تیم ملی ایران با شایستگی مدال طلای المپیک 2016 ریو را به دست آورد و کشتی آزاد ایران را به نخستین طلای خود در ریو رساند. حسن یزدانی، کشتیگیر جوان جویباری دست به کار بزرگی زد و نام خود را برای همیشه در تاریخ کشتی ایران و جهان جاودانه کرد. این کشتیگیر 22 ساله که به فینال وزن 74 کیلوگرم المپیک راه یافته بود در دیدار فینال برابر حریف روس قرار گرفت و موفق شد با پیروزیای که به دست آورد در نخستین حضورش در المپیک گردنآویز طلا را به دست آورد. یزدانی جوانترین کشتیگیر ایران است که موفق شده مدال طلای المپیک را از آن خود کند. او مدال طلای المپیک را پس از ۱۶ سال نصیب کشتی آزاد ایران کرد. حسن یزدانی در دیدار فینال به مصاف انور گدویف از روسیه رفت و در حالی که تا دقایق پایانی با نتیجه 6 بر 2 از حریف خود عقب بود در لحظات پایانی 4 امتیاز شیرین به دست آورد تا مدال خوشرنگ طلای المپیک را تصاحب کند. در دیدار دیگر نماینده وزن ۵۷ کیلوگرم کشتی آزاد ایران با پیروزی در دیدار ردهبندی مدال برنز را از آن خود کرد. حسن رحیمی در دیدار ردهبندی رقابتهای وزن ۵۷ کیلوگرم کشتی آزاد بازیهای المپیک ۲۰۱۶ ریو به مصاف «بونه رودریگز» از کوبا رفت و در حالی که 7 بر صفر پیش بود توانست با ضربه فنی بر حریف غلبه کند و صاحب مدال برنز المپیک شود. حسن رحیمی پس از استراحت در دور نخست در دور دوم «گارنیک مناتساکانیان» از ارمنستان را با نتیجه ۱۱ بر صفر شکست داد و در دور سوم نیز «ویکتورلبدف» از روسیه را با نتیجه ۶ بر یک از پیش رو برداشت. او در نیمه نهایی رودرروی «ری هیگوچی» از ژاپن قرار گرفت اما با نتیجه ۱۰ بر ۵ شکست خورد و در یکقدمی رسیدن به فینال متوقف شد. ارسال به دوستان
اخبار
کمیل قاسمی با شایستگی به فینال رفت ارسال به دوستان
عذرخواهی شناگر آمریکایی به دلیل دروغگویی
شناگر آمریکایی که به همراه 3 شناگر دیگر به دروغ اعلام کرده بود در ریو مورد حمله مسلحانه قرار گرفته است، به خاطر رفتارش عذرخواهی کرد. به گزارش ایسنا و به نقل از Inside the games، ریان لوچته و 3 شناگر آمریکایی اعلام کرده بودند در یک پمپبنزین مورد حمله مسلحانه قرار گرفتهاند. پلیس برزیل اخیرا اعلام کرد این ماجرا دروغ بوده است. دادگاه برزیل نیز حکم مصادره پاسپورت این شناگران را صادر کرد اما در نهایت با وساطت مسؤولان، پاسپورت شناگران به آنها بازگردانده شد و آنها توانستند به کشور خود بازگردند. جیمی فیگن، یکی از شناگران اعلام کرد به دلیل رفتار نامناسب خود 11 هزار دلار به خیریه برزیل اهدا خواهد کرد. ریان لوچته نیز در اینستاگرامش نوشت: میخواهم به خاطر رفتار هفته گذشتهام عذرخواهی کنم. به خاطر اینکه به اندازه کافی در روایت ماجرا دقت نکردم و تمرکز ورزشکارانی را که برای رسیدن به آرزوهای خود به المپیک آمده بودند گرفتم. بیرون ماندن تا اواخر شب در یک کشور خارجی مشکلساز است. مانع زبان وجود دارد. افتخار میکنم که نماینده کشورم در المپیک بودم. باید از این اتفاق جلوگیری کرد. اشتباه خود را میپذیرم و از این اتفاق درسهای ارزشمندی گرفتم. ادواردو پائس، شهردار ریو نیز در این باره گفت: تنها حس من به این شناگران، دلسوزی است. شرمآور است که آنها چنین شخصیت ضعیفی دارند. کمیته المپیک باید این مشکلات را حل کند. ارسال به دوستان
ارسال به دوستان
سؤالی از مدیران ورزش که پاسخش واجب است
وقتی کیمیا برنز گرفت دقیقاً کجا بودید؟
باربد بهراد: بامداد روز جمعه به وقت تهران شاهد یک شگفتی بزرگ در تاریخ ورزش ایران بودیم اما در نهایت تعجب هیچ یک از مدیران ایرانی حاضر در ریو در سالن مسابقه نبودند. کیومرث هاشمی در لحظاتی که کیمیا علیزاده در حال انجام بزرگترین ماموریت زنان ایران در المپیک بود دقیقا کجا بود؟ اگرچه غوغای کیمیا علیزاده در مسابقات جهانی موجب شده بود که عدهای از اهالی تکواندو به او شانس مدال در ریو بدهند اما قطعا مدیران ورزش ایران چنین اعتقادی نداشتند که اگر غیر از این بود یک نفر، تنها یک نفر از این مدیران در لحظه تاریخی صید برنز المپیک توسط نخستین بانوی ایرانی، در سالن حضور داشت. کیمیا علیزاده فاصله بسیار ناچیزی تا صعود به فینال و کسب مدال طلا یا نقره داشت، از این رو بود که کیومرث هاشمی و شاهرخ شهنازی در لحظه مبارزه کیمیا با گومز اسپانیایی در سالن حاضر بودند اما دختر 18 ساله ایرانی تنها به خاطر یک امتیاز این رقابت تاریخی را شکست خورد و بعد از آن بود که لابد آقایان تصور کردند کار تمام است. در ایران همه منتظر نتایج گومز ماندند و دست به دعا شدند تا او به فینال برود و کیمیا در گروه شانس مجدد قرار گیرد. همین اتفاق هم افتاد و اعلام شد رأس ساعت 5 صبح به وقت تهران، کیمیا برای کسب مدال برنز با رقیب سوئدیاش رقابت میکند. پای نخستین مدال تاریخ ایران در رشته بانوان در میان بود. از این رو بود که خیلیها تا 5 صبح بیدار ماندند. آخر حیف بود، کسی لحظه کسب نخستین مدال تاریخ بانوان ایران در المپیک را نبیند. اما در نهایت تعجب و ناباوری هیچ یک از مدیران ایران در سالن نبودند. نه کیومرث هاشمی به عنوان رئیس کمیته ملی المپیک، نه شاهرخ شهنازی، دبیرکلش و نه حتی رحیمی سرپرست کاروان ایران. خبری از هیچکس نبود. نکته جالبتر اینکه در آن لحظه هیچ ایرانی در هیچ مسابقه دیگری حضور نداشت تا آقایان بهانه بیاورند آنجا بودند. مدیران ما شاید کار واجبتری داشتند که سراغش رفتند و لحظه مهمترین مدال تاریخ زنان ایران را از دست دادند. شاید هم آقایان بعد از باخت کیمیا به گومز، تصور کردهاند او حذف شده است و بهراحتی به بازار رفته بودند برای خرید. روزگار عجیبی است؛ بانوی ایرانی در شیاپ چانگ و مبارزه برای تصاحب نخستین مدال تاریخ زنان ایران در المپیک و مردان مدیر ایرانی در بازار و سرگرم خرید. ارسال به دوستان
وزارت حاشیه!
حسن روانشید *: از نفس افتادهاند اما حاضر به ترک صحنه نیستند. انگار حلوا خیر کردهاند یا صندلی پشت میزها چسبناک شده است و به آن چسبیدهاند! در آغاز کار مزرعهای سرسبز را به ارث بردند که یکبار حاصل پر بارش را در چند سال قبل یعنی ۱۳۹۱ داده بود و 4 طلا و ۵ نقره، رهاورد تلاش مدیرانی بود که از تجربیات و تعامل بهره داشتند. لندن شاهد شکوه و عظمتی است که با بالا رفتن پرچم سهرنگ ایران، جهان ورزش را انگشت به دهان گذاشت. این همان وزارت ورزش بدون جوانان است که پس از آن المپیک در زمینهای خود، جو کاشته به امید اینکه گندم درو کند. تمام سالهای فیمابین 2 رویداد جهانی را به چالش گذراند و تعویضها و تسویهحسابها فرصت نداد به حفظ قهرمانیها و پرورش پهلوانان جدید بپردازند. اگر سازمان برنامهوبودجه و ایضاً آمار گوشهای از نمودارهای خود را به این وزارتخانه پراسترس اختصاص میدادند، ملاحظه میکردند خط آماری حاشیهها، از محدوده جدول خارج شده است! سهم جوانان از بودجه این وزارتخانه میتوانست خمس باشد اما به صدقهای بیش نرسید و آن هم از طریقی بهسوی ورزش رفت! به شکستهای پیدرپیتان در 3 سال گذشته اقرار کنید تا سبک شوید و به فکر راه چاره باشید. باقیمانده محدود زمان را به کار و دانش بسپارید و با یک عذرخواهی ساده از مردم، اجازه دهید این شکستها ادامه نیابد و کار به خرداد سال آینده نکشد! جابهجاییهای بیدلیل شما در طول این 3 سال، بهترین دلیل بر بیاطلاعی از عمق ورزش این کشور است؛ درست است که میگویند مدیر خوب آن است که صندلی تنبلی را برای خود اختیار کند اما نه در وزارت ورزش و جوانان که همه باید در حال تحرک باشند و بدون حرکت، کاری پیش نمیرود. آن زمان که ورزشکاران منتخب آماده میشدند تا عازم ریودوژانیرو شوند، وزیرشان را میخواستند به آنها دلداری دهد و تشویقشان کند اما ایشان در استادیوم آزادی صندلیهای جدید را برانداز میکردند، کاری که یک نفر از مدیران میانی هم میتوانست انجام دهد! وقتی یکشبه و با دلایل واهی رؤسای فدراسیونها و باشگاههای ورزشی را درست در حساسترین زمانهای تیم یا فدراسیون تعویض میکردند، ایشان کجا بودند که با تعامل اجازه ندهند شیرازهها از هم بگسلد؟ شاید مشغول رایزنی برای رنگآمیزی نردههای استادیوم شهید شیرودی بودند، شاید در حواشی انتخابات مجلس دور میزدند! نگارش تاریخ 3 ساله گذشته وزارت ورزش بدون جوانان، نیازمند مثنوی هفتاد من است اما به قول معروف جلوی ضرر را از هرکجا بگیرید نفع است. داشتن بودجه بهتنهایی قادر نیست کارساز باشد بلکه این پول بیزبان نیازمند مدیران باتجربه و زباندار است که بتوانند از یک ریال آن 10 ریال خلق کنند نه آنکه به باد هوا بسپارند و روند فعالیتها را به منفی شش یعنی عدد معروفی که به روایتی از دولت قبل بجا مانده برسانند تا حداقل در یک مورد تعامل کرده باشند! هزینههای سنگین و کمرشکن برای فوتبال و بیتوجهی به دیگر ورزشها، نتیجهای جز افت قابلتوجه این ورزش و دیگر رشتهها را نداشته و این بیتوجهی و کارشکنیهای حاشیه آن، خسارات وارده را مشمول کل ورزش میکند! مقایسه المپیک لندن با ریودوژانیرو و هزینههای مادی و معنوی آن، چه پیامی میتواند داشته باشد؟ آیا نشاندهنده ضعف مدیریت کلان و بیتفاوتی مدیران پاییندستی دولت به ورزش و جوانان نیست؟ رشد منفی جمعیت هشدار بزرگی است که داشتههای خود یعنی نوجوانان و جوانان مشتاق را بیشتر دریابیم که مأیوس و بیانگیزه نشوند و از این دایره نگریزند! تشدد آرا در انتخابات فدراسیونها و استفاده از کسانی که ح را از ب تشخیص نمیدهند همان جویی است که کاشته شده و امروز نباید از آن انتظار روییدن گندم داشت. خسران اشکهای بیامان «بنا» سرمربی تیم کشتی را در «ریو» کسانی باید بدهند که سنگ جلوی پای این تیم میانداختند! وزرای 3ساله کابینه در امور خارجه، آموزشوپرورش، راه و شهرسازی، رفاه و کار و امور اجتماعی اگر حاضر نشدند کارنامه 3ساله خود را بازبینی کنند و استعفا دهند، شما جانفشانی کرده و پس از بازگشت تیمها از ریو، صندلی وزارت را ترک و کنارهگیری کنید که سفره دولت یازدهم بینمک نباشد. ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|