گروه سیاسی: نخستین گزارش 6 ماهه کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی از روند اجرای برجام دیروز یکشنبه منتشر شد و نکته قابل تامل اینکه این گزارش مبسوط، مطابقت معناداری با آنچه افکار عمومی از برجام و اثراتش بر معیشت مردم طی 9 ماه گذشته دیده‌اند، دارد. به گزارش «وطن‌امروز» گزارش کمیسیون امنیت ملی از روند اجرای برجام می‌گوید برخلاف ایران که به همه تعهدات خود در برجام پایبند بوده است، طرف آمریکایی به دفعات برجام را نقض کرده و تعهدات خود را اجرا نکرده است!
در این گزارش که در 6 بند مبانی و منابع گزارش، اجرای تعهدات جمهوری اسلامی ایران، اجرای تعهدات1+5، وضعیت رفع تحریم‌ها، موارد نقض عهد و پیمان‌شکنی آمریکا و جمع‌بندی و پیشنهاد تدوین شده است، منابع مورد بررسی کمیسیون در تدوین گزارش، شروط 9 گانه ابلاغی رهبر معظم انقلاب اسلامی به رئیس‌جمهور، «قانون اقدام متناسب و متقابل دولت جمهوری اسلامی ایران در اجرای برجام»، متن برنامه جامع اقدام مشترک (برجام)، گزارش‌های رسمی 3 ماهه اول و دوم وزارت امور خارجه، گزارش‌‌های مکتوب و ارسالی سایر وزارتخانه‌ها، ارگان‌ها، سازمان‌ها و دستگاه‌های ذی‌ربط که به دنبال درخواست کمیسیون تهیه و به کمیسیون ارسال شده است، نشست‌های متعدد با مسؤولان ارشد وزارت امور خارجه، سازمان انرژی اتمی و سایر وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها و دستگاه‌های ذی‌ربط با اجرای برجام و همچنین بازدیدهای میدانی از مراکز هسته‌ای و دیدار حضوری و گفت‌وگو و مذاکره با مدیران، متخصصان و کارشناسان مربوط (سایت غنی‌سازی نطنز، سایت غنی‌سازی فردو، کارخانه تولید آب سنگین و رآکتور (در حال بازطراحی) 40 مگاواتی آب سنگین اراک) بوده است. این نشان می‌دهد منابع کمیسیون امنیت ملی برای برآورد این گزارش منابع مهم و قابل استناد حاکمیتی بوده است. گزارش با برشمردن اقدامات و تعهدات ایران در برجام، از اجرای این تعهدات تاکنون خبر داده است اما در حوزه بررسی اجرای تعهدات طرف مقابل، موارد نقض برجام را تایید کرده است.
در این گزارش آمده است: دولت آمریکا تلاش دارد اجرای برجام موجب تضعیف تحریم‌های اولیه آمریکا نشود و به سبب اشراف سیستم مالی آمریکا بر سیستم مالی بین‌المللی، بانک‌های بزرگ جهانی هنوز به دلیل نگرانی از جرایم سنگین گذشته سیستم کنترلی آمریکا، در نزدیک شدن و همکاری با ایران احتیاط می‌کنند. آمریکا با اعمال محدودیت در تحریم‌های اولیه هنوز فضای نقل‌وانتقال پول و ارز را در درون سیستم دلار برای ایران باز نکرده و نقل‌وانتقالات ایران با مشکلات و موانع جدی روبه‌رو است.  این گزارش با اشاره به عدم همکاری طرف‌های مقابل در راستای اثربخشی رفع تحریم‌ها براساس برجام می‌افزاید: جمهوری اسلامی ایران از زمان اجرایی شدن برجام تعهدات خود را به طور کامل انجام داده و در نتیجه همین پایبندی توانسته است از برخی ستانده‌ها در ابعاد فنی، حقوقی و اقتصادی بهره ببرد اما درباره رفع تحریم‌های اقتصادی، مقصود دولت و ملت ایران در حدود مورد انتظار محقق نشده است. به‌رغم اینکه طرف مقابل نیز در ظاهر به اجرای برجام متعهد است ولیکن هنوز تا رسیدن به نقطه مطلوب فاصله وجود دارد.
در ادامه گزارش کمیسیون امنیت ملی به وضعیت رفع تحریم‌ها و بدعهدی‌های آمریکا پرداخته شده است.  گزارش می‌گوید: براساس متن صریح برجام، نقل‌وانتقال آزادانه وجوه باید مجاز تلقی شود اما به نظر می‌رسد عواملی نظیر جریمه‌های سنگین وضع شده علیه بانک‌های اروپایی به دلیل نقض تحریم‌ها و همچنین طراحی فضای تردید و نگرانی با استفاده از تهدیدهایی نظیر محرومیت از دسترسی به نظام مالی و بانکی ایالات متحده، باعث شده این بانک‌ها حتی برای تعاملات به ظاهر مجاز نیز تمایل به دریافت مجوز داشته باشند. این گزارش می‌افزاید: بسیاری از بانک‌های اروپایی که جلسه‌ای با حضور وزیر خارجه آمریکا داشتند، تردید دارند وزارت خارجه آمریکا بتواند رویکرد محتاطانه خود را در قبال ایران تغییر دهد.
گزارش در بخش موارد نقض عهد و پیمان‌شکنی‌های آمریکا به تشریح این موارد پرداخته است. گزارش می‌افزاید: اقدامات کنگره آمریکا و ارائه لوایح ضدایرانی در ایجاد شک و تردید برای مؤسسات اقتصادی بین‌المللی مؤثر بوده است. از طرف دیگر، دولت‌های اروپایی عضو گروه 1+5 نیز در عمل، اقدامات کافی را به منظور حمایت از شرکت‌ها و بانک‌های اروپایی در تعامل اقتصادی با ایران به عمل نمی‌آورند. کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی در ادامه این گزارش به افزایش تحریم‌ها پس از برجام نیز اشاره کرده است. گزارش تصریح می‌کند: یکی از ابعاد بدعهدی و پیمان‌شکنی آمریکا در اجرای برجام، وضع تحریم‌های جدید به بهانه‌های مختلف است. وضع تحریم‌های جدید از سوی آمریکا، نشان‌دهنده کارشکنی‌ها و ادامه خصومت و عمق دشمنی علیه ملت شریف و مستقل ایران اسلامی است به‌طوری ‌که بلافاصله در روز دوم اجرایی شدن برجام یعنی 27 دی‌ماه 94 و پس از انجام تعهدات کامل جمهوری اسلامی ایران، مطابق برنامه راستی‌آزمایی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و گزارش انجام تعهدات ایران به شورای امنیت سازمان ملل متحد و شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، نخستین تحریم جدید آمریکا علیه ملت ایران انجام شد. شروع دور دوم تحریم‌ها، آن هم درست در چنین شرایطی، مهر تاییدی بر تعبیر هشدارآمیز رهبر فرزانه انقلاب اسلامی مدظله‌العالی مبنی بر بدعهدی و پیمان‌شکنی آمریکا بود. کمیسیون امنیت ملی در ادامه گزارش خود به تحریم‌های آمریکا علیه شخصیت‌ها و نهادهای ایرانی پس از آغاز اجرای برجام پرداخته است. این گزارش موارد نقض برجام را اینگونه برشمرده است: تحریم
11 شخصیت حقیقی و حقوقی ایرانی در روز دوم اجرایی شدن برجام، تصویب و اجرای قانون موسوم به ویزا که براساس این طرح شهروندان 38 کشوری که برای ورود به آمریکا از معافیت ویزای آمریکا برخوردارند اگر از ماه مارس سال 2011 به بعد به 4 کشور ایران، عراق، سوریه و سودان سفر کرده باشند، ملزم به دریافت روادید برای ورود به این کشور هستند، دستبرد 2 میلیارد دلاری آمریکایی‌ها به اموال ایران، امضای وضعیت اضطراری علیه ایران توسط اوباما، مصادره 8/2 میلیون دلاری، محرومیت ایران از مبادله مالی با دلار، تحریم به واسطه توانمندی دفاعی، بهانه‌های حقوق‌بشری، تأخیر در صدور مجوز خرید هواپیما (بوئینگ و ایرباس) و استمرار تحریم همکاری بانک‌های بزرگ دنیا با ایران با وجود رفع ظاهری تحریم‌های بانکی براساس برجام.
این گزارش کمیسیون امنیت ملی پس از اعلان وضعیت داده‌ها و ستانده‌ها و موارد نقض برجام توسط آمریکا و اتحادیه اروپایی، در بخش جمع‌بندی و پیشنهاد آورده است: رهبر معظم انقلاب اسلامی فلسفه و هدف مذاکرات و پذیرش برجام را رفع تمام تحریم‌های ظالمانه دانسته و تحقق نیافتن آن را خسارت محض عنوان کردند. از سوی دیگر، جمهوری اسلامی ایران تمام تعهدات تعیین شده مربوط به خود را در برجام به اقرار و اعتراف آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اجرا کرده است، ولیکن کارشکنی‌های ظالمانه و خصمانه ایالات متحده مانع اجرای کامل برجام و رفع تمام تحریم‌های مالی و بانکی شده است از این‌رو مجلس شورای اسلامی دولت جمهوری اسلامی ایران را ملزم می‌کند در اجرای قاطع بندهای 9‌گانه ماده واحده قانونی مصوب 21/7/1394 موسوم به قانون «اقدام متناسب و متقابل دولت جمهوری اسلامی در اجرای برجام» صریح، شفاف و بموقع اقدام کند و به همراه گزارش‌های مرحله‌ای 3 ماهه روند اجرای برجام، گزارش اقدامات متناسب و متقابل را به کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی ارسال کند.
 

خسرو معتضد: نارسیس در متولوژی یونان مردی جوان بود که کنار رودخانه‌‌ای چهره و تن خویش را دید و بدان دل بست یعنی عاشق خود شد. نودیسم نیز خودشیفتگی و جنون عشق به خود است. نارسیسیسم به عریان‌گرایی نیز ترجمه می‌شود. افراد عقده‌ای بیمار در زمره نارسیسیست‌ها و نودیست‌ها قرار می‌گیرند؛ افرادی که مایلند به هر وسیله توجه دیگران را جلب کنند.
من نسبت به اهل هنر پیوسته احترام خاصی قائلم و مانند میلیون‌ها ایرانی وجود اهل هنر را برای شیرین، ظریف و لطیف و با معنی کردن روح جامعه و ارتقای ذوق و قریحه عمومی لازم می‌دانم. مردم، هنر و هنرمند را دوست ‌دارند. در سفرهایی که گاهی به اطراف کشور می‌کنم هنرمندانی را می‌بینم که چه در صنایع سنتی و مستظرف ایرانی (از جمله خوشنویسی، میناکاری و تذهیب) چه در هنر آواز یا موسیقی یا نقاشی یا مینیاتور یا تئاتر یا نویسندگی یا شاعری یا در پیکرتراشی و مجسمه‌سازی فوق‌العاده‌اند و افسوس می‌خورم چرا مجال لازم برای شهرت یافتن آنان داده نمی‌شود.
به هر حال ایران یکی از گاهواره‌های شامخ هنر جهان شناخته می‌شود. موزه‌های بزرگ آمریکا، روسیه، فرانسه، انگلستان و آلمان پر از آثار هنری کهن ایران است. کسانی که به موزه لوور پاریس یا موزه بریتانیا در لندن یا موزه‌های مسکو و سن‌‌پترزبورگ سر می‌کشند، می‌دانند ویترین‌ها و غرفه‌های آثار باستانی هنری ایران از سنگ‌نقش گرفته تا پرده‌های نقاشی چقدر تماشاگران را به خود جلب می‌کند.
موزه‌های داخلی از دیدنی‌های شهرهای ما است ولی آنچه از ایران خارج شده 10 برابر آثار موجود در ایران است.
عرض کردم هنر و صنایع مستظرف ایرانی زینت‌بخش موزه‌های جهان است. در هنرهای جدید نیز خوشبختانه سینمای ایران مقام بلندی در جهان کسب کرده و حتی کارگردان جوان ایرانی جایزه اسکار را هم به دست آورده است.
خواننده عزیز! چقدر برای من مایه تاسف است وقتی هنرپیشه کم‌استعداد جوانی با زیبایی صوری نسبی به بهانه اینکه در ایران کارگردانان توقعات نامناسبی از ایشان داشته‌اند قهر می‌کند و از کشور خارج می‌شود. به جای اینکه با امکاناتی که دارد وارد یک آموزشگاه هنرپیشگی یا دانشکده سینمایی شود آسان‌ترین کار را در شکستن حریم احترام و شخصیت زن ایرانی می‌انگارد و تصور می‌کند همین که جلوی دوربین عکاسی ایستاد و با زننده‌ترین حالت و برهنگی عکس گرفت درهای استودیوهای هالیوود (شاید هم بالیوود) به روی او گشوده می‌شود و ایشان در مقام اول هنرپیشگان زن جهان، جهانی می‌شود و از شهرت بین‌المللی برخوردار.
من در فضای مجازی دیدم این خانم که شهرت چندانی نداشت تا پایش به خارج رسید از هول هلیم [حلیم غلط است و به معنای صبوری است. هلیم یعنی همان هلیم شیرین پرمایه صبحانه ایرانی‌ها در زمستان] در دیگ افتاد و 400 -300 تا عکس در حالت نیمه‌برهنه بسیار زشت و کریه و خلاف اخلاق گرفت و در فضای مجازی گذاشت. خانم صدف طاهریان که به هوای تقلید افتاده، ای کاش به خاطر حرمت خانم‌های ایرانی از نشان دادن بدن خودشان خودداری می‌کردند، چون ایشان به هیچ‌وجه در زمره مدل‌های زیبا که بعضی تلویزیون‌های اروپایی مانند «مدا» می‌گذارند که به نمایش لباس بپردازند نیستند.  فرض می‌کنیم ادعاهای ایشان واقعیت داشته و در فضای سینمایی امروز عده‌ای از جوانان دیوسیرت کارگردان‌نما از ایشان توقعات بدنی داشته‌اند، این خانم که با این تصاویر زننده و پورنو دست خود را رو کرد و آبروی خود را برد!
هنرمندان زن شایسته درخور احترامی در جامعه سینمایی ایران درخشیده‌اند. سرکار خانم لیلا حاتمی دختر مرحوم علی حاتمی جز با وقار و متانت معصومانه و قدرت هنرپیشگی، چه کرده‌اند که این‌سان مورد توجه و احترام مردمند و در فیلم‌هایی که شرکت می‌کنند آن هم در کنار شوهر هنرمند و صاحب قریحه خود به جوایز بین‌المللی دست می‌یابد. او و خانم‌هایی دیگر پیوسته چنین موقر بوده‌اند و مورد احترام مردمند. آخر نیمه‌برهنه شدن آن هم با آن وضعیت زننده و شرم‌آور که سبب شهرت و محبوبیت نمی‌شود.
ملینا مرکوری، هنرپیشه زن یونانی را به یاد بیاورید که در فیلم‌های پیامبر(ص) اثر مصطفی عقاد و توپ‌های ناوارون و ده‌ها فیلم دیگر درخشید و به خاطر مبارزاتش با حکومت سرهنگان کودتاچی پس از انقضای دوران کودتا به وزارت فرهنگ و هنر یونان نائل شد؛ آیا او به نشانه اعتراض برهنه شد تا در فیلم بی‌سروتهی نقشی کوتاه و چند دقیقه‌ای بازی کند؟ خانم صدف طاهریان خجالت نکشید در تلویزیون معلوم‌الحال با آن لباس‌های زننده در کنار آن جوانک بی‌سواد و بی‌مایه‌ای که سعی می‌کند ادای گویندگان تلویزیون منقرض شده سابق را درآورد و خیلی لوس، بی‌سواد و بی‌مایه تشریف دارد ظاهر شد و با هر کلامی که آن مرد به زبان می‌آورد آنگونه جلف و زننده خندید. ای‌کاش می‌خندیدید خانم، شیهه کشیدید علیا مخدره!
آن فریادها، آن قهقهه‌های بی‌مورد، آن از شدت خنده بی‌تاب شدن‌ها و به هر بهانه‌ای دست‌ها و پاهای استخوانی را نشان دادن برای چه؟ آن همه غش و ریسه رفتن برای چه؟
خنده‌های زننده و شیهه‌وار شما با آن تکان دادن‌های عمدی بدن که نشان دهید دوری از ایران موجب خوشبختی و راحتی‌تان بوده چقدر چندش‌آور بود.
براستی به حال شما و هنر سینما زار و گریان شدم، به خدا خجالت کشیدم. یک هنرمند در هر رشته‌ای که خود را علاقه‌مند، پوینده و جوینده آن نشان می‌دهد باید نمونه و سمبل اخلاق و ادب و در خور احترام باشد. اخلاقیات در جوامع مختلف فرق می‌کند. بسیاری از مشی‌های جوامع غربی مانند اروتیسم، همجنس‌گرایی یا مثلا کشیدن ماری‌جوانا در جوامع سنتی مذموم شناخته می‌شود. در اخلاق ایرانی، برهنگی زن از 3 هزار سال پیش قابل اغماض نبوده در حالی که در یونان و روم پوشش چندان مساله مهمی به شمار نمی‌رفته است.
فرض کنید دختر یا زنی هنرپیشه که شهرتش از سینما یا تلویزیون ایران آغاز شده به خارج برود و در ازای برهنه شدن نقشی چند دقیقه‌ای به او واگذار شود یا در نقشی مستهجن ظاهر شود. من تنی چند از اینان را سراغ دارم که با گسستن از میهن و جامعه خود به غرب رفته و مدتی کوتاه مطرح بوده و سپس به دست فراموشی سپرده شده‌اند و هیچ‌کس یادی از آنان نمی‌کند و سرنوشت‌شان شبیه قهرمانان کتاب دومین شانس کنستانتین ویرژیل گئورگیو، نویسنده رومانیایی است که بسیاری از مهاجران از اروپای شرقی به آمریکا و کشورهای اروپای غربی متاثر، محزون و متعجب شده بودند که چرا در انزوا و تنهایی قرار گرفته‌اند و کسی سراغ‌شان نمی‌رود.
خانم صدف طاهریان به نظر من هم به خود بد کرد و هم به نسل جوان کشور که انتظار بداخلاقی از امثال او را ندارد.
اخیرا یک فیلم در حال اکران ایرانی به نام «یتیم‌خانه ایران» ‌اثر ارزشمند کارگردانی به نام آقای ابوالقاسم طالبی را دیدم. فیلمی درباره قحطی و کشتار عام سال 1296 ه. ش/1917 م در ایران که حدود 5/2 تا 3 میلیون در آن مصیبت جنگ جهانی که بر کشور بی‌طرف ایران تحمیل شد در حقیقت کشتار شدند.
چند دختر و بانویی که در آن فیلم ایفای نقش می‌کردند با آنکه حجاب اسلامی کامل داشتند اما یک به یک، هنرپیشگان هنرمند، بااستعداد و فوق‌العاده‌ای بودند که در من این احساس به وجود آمد که در سال 1296 ه.ش هستم و براستی آنچه می‌بینم صحنه‌های واقعی است نه مجازی. به خانم طاهریان به جای هر روز برهنه شدن توصیه می‌کنم ابتدا زبان انگلیسی خود را تکمیل و سپس در یک کلاس هنرپیشگی نام‌نویسی کند. در مرور زمان ثابت شده است زنی که لباس بر تن دارد جذابیت، رمزآلودگی، متانت و فریبندگی بسیار بیشتری بر مدل‌های برهنه دارد. نودیست‌ها جماعتی که برهنگی را دوست می‌دارند در آمریکا، انگلیس، فرانسه، آلمان و سوئد فراوانند اما همچون اجساد برهنه مردگان در کنار کوره‌های آدمسوزی زشت و دست‌کم عادی به نظر می‌رسند. انسان این راز و رمز را دریافت که به لباس ولو از الیاف گیاهان روی آورد.
در قاره آفریقا و استرالیا و در جنگل‌های آمازون برهنگان در حال ترک برهنگی‌اند. چگونه است که دختری پرورده شده در کشوری اسلامی و در جامعه‌ای مسلمان و سنتی که احتمالا خانواده‌ای متوسط و حتی پایین‌تر از متوسط دارد (زیرا خانواده‌های سنتی بالا تن به هنرپیشه شدن دختران خود نمی‌دهند) ناگهان به عصر انسان‌های لخت آفریقا، اقیانوسیه و جزایر دورافتاده یا جنگل آمازون رجعت می‌کند به این دستاویز که می‌خواهد هنرپیشه شود؟
من اینان را مانند یک پدر می‌گویم؛ نه قشری‌ام، نه تندخو و نه کینه‌توز. این راه هنرپیشه شدن نیست؛ بزودی گم و گور و فراموش خواهی شد.

صادق فرامرزی: 1- «عالیجناب سرخپوش یک معیار شفاف و دقیق در مقابل تمام نیروهای حاضر در عرصه سیاست قرار می‌دهد. می‌گوید من مرکز ثقل اعتدال هستم، هرکس با من و گوش به فرمان من باشد معتدل است و هرکس با من و دیدگاه‌ها و عملکرد من مخالف باشد افراطی و تندرو است».
اینها نه سخنانی از جانب منتقدان دهه 90 هاشمی‌رفسنجانی که بخشی از رنجنامه دیروز حامیان امروز ایشان است که در دهه 70 خبرساز شد و ادبیات سیاسی را با واژه «عالیجناب سرخپوش» آشنا کرد. قصد ورود به فراز و نشیب رابطه سینوسی اصلاحات و هاشمی نیست، اینکه چگونه یک روز عالیجناب سرخپوش و روز دیگر استوانه نظام و شناسنامه انقلاب لقب می‌گیرد خود شرحی می‌خواهد فارغ از این حاشیه. این صرفا یک مقدمه بود!
2-  فائزه هاشمی برای خود شناسنامه سیاسی کاملی دارد، از نمایندگی مجلس و مدیرمسؤولی روزنامه تا عضویت در شورای مرکزی حزب کارگزاران اما این اکبر هاشمی‌رفسنجانی است که آنقدر سایه بزرگی دارد تا مجبورمان کند فائزه هاشمی را پیش از هر لقب «دختر هاشمی» یا به تعبیر دیگر سخنگوی غیررسمی رفسنجانی بدانیم (که البته همه آن شناسنامه سیاسی هم با همین لقب برای او آماده و مهیا شد). در هفته‌ای که گذشت، باز هم دختر هاشمی در جدیدترین مصاحبه خود خبرساز شد و آنچه را که چندی پیش پدر با کنایه گفت آشکار به زبان آورد و مدعی شد: «انتخابات مهندسی شده بود». اشتباه نکنید! کسی از انتخابات سال88 و ماجرای ساندویچ خوردن او سوال نکرده بود، سوال اصلی از انتخابات سال84 بود و الا تکلیف تقلب در انتخابات سال88 که چند شب پیش از برگزاری آن با نامه سرگشاده و در روز برگزاری با مصاحبه معروف «بریزید تو خیابون‌ها»ی حاج خانم مشخص شده بود؛ در این میان تنها انتخابات سال92 سالم بود که سلامت آن هم پس از بیرون آمدن نام گزینه هاشمی با عبارت معروف «دموکراتیک‌ترین انتخابات جهان برگزار شد» توسط رئیس مجمع تشخیص مصلحت به مرحله اثبات رسید.
3- حال کمی خارج از اعداد سال‌هایی که انتخابات برگزار شد یا انتخابات‌هایی که هاشمی در آنها شرکت کرد (که نیمی از تاریخ انتخابات جمهوری اسلامی را شامل می‌شود) به مساله اصلی بازگردیم: «انتخابات». انتخابات به خودی خود اگر پشتوانه و تضمینی پشت سرش نباشد واژه‌ای است بی‌محتوا، مبهم، عام و تا حدودی هم مجازی. آنچه بخواهد به این واژه ضعیف چنان قدرتی اعطا کند که یکی را از صدر قدرت به ذیل کشد و دیگری را جانشین کند نمی‌تواند غیر از «قانون» باشد پس چه طبیعی که اگر قانونی نباشد هرکس صحنه انتخابات را «صحنه‌آرایی خطرناکی» تصور می‌کند که نباید تسلیم آن شد. حالا راحت می‌توان سوال اصلی را پرسید: خاندان هاشمی پیش، حین و پس از انتخابات چه نسبتی با قانون دارند؟
4- به نظر می‌آید نسبت هاشمی با قانون و انتخابات همان است که با اعتدال دارد: «مرکزثقل». چه؛ اگر پیش از انتخابات باشد و قانون او را از شرکت سه‌باره [پیاپی] منع کند می‌توان با استناد به اصل نانوشته «هاشمی در قالب قانون نمی‌گنجد» طرح مادام‌العمرسازی ریاست‌جمهوری‌اش را به خورد افکار عمومی داد، یا اگر در حین انتخابات بود و هنوز رایی از صندوق بیرون نیامده باشد خود می‌تواند نامه‌نگاری کند و تهدید خویش را سرگشاده بیان دارد و همسرش نیز حکم ریختن به خیابان‌ها را صادر کند یا اگر هم پس از انتخابات باشد که حکم از پیش مشخص است: یا من و یارانم در دموکراتیک‌ترین انتخابات رای آورده‌ایم یا آرا دستکاری شده است! حالا هم در این میان اگر محکومیت قضایی‌ای صادر شود خب طبیعی است که «پدرسوخته‌بازی» در کار بوده است.
5- با این چند سطر راحت‌تر می‌توان پرسش اصلی را مطرح کرد: «مشکل هاشمی رفسنجانی و بیت پرحاشیه‌اش با انتخابات چیست؟» سناریوی مهندسی بودن هر انتخاباتی که او یا یارانش در آن جواب «نه» دریافت کرده‌اند چه زمانی پایان می‌یابد؟ شاید جواب این پرسش از جنبه زمانی ممکن نباشد اما یافتن جواب پیرامون علت آن کار دشواری نیست.
هاشمی و خانواده‌اش خود را مرکز ثقل همه معادلات سیاسی می‌دانند، آنها به جای شرع، قانون و رأی مردم شاخص همه امور هستند و این مردمند که محکوم به همراه شدن با این الیگارشی خانوادگی هستند نه بالعکس و الا خطبه نماز جمعه پس از پیروزی خفیف هاشمی در انتخابات ریاست‌جمهوری سال72 که در آن گفته شد «هفته پیش بچه فاطی لب پنجره ایستاده بود که به او گفتم بیا کنار ممکن است بیفتی پایین و همانجا نوه من به مادرش گفت بلند شو برویم به جاسبی رای بدهیم!» خود گویای این حقیقت است که حتی اگر قرار بر پیروزی او باشد باز هم نگاهی که در این الیگارشی بر اقلیت مخالف اوست در حد همان طفل بازیگوشی است که صلاح مملکتش را باید خسروان به او بیاموزند.
6- مشکل نه از قانون است، نه انتخابات، نه رای مردم و نه حتی اعتدال! مشکل در مانعه..‌الجمع بودن 2 مفهوم «خاندان» و «مردمسالاری» در ترازویی به نام «قانون» است. مرکز ثقل دانستن خود در اموری که تعیین‌کنندگی آنها برعهده دیگری است همه مفاهیم را با نسبیتی بی‌ارزش روبه‌رو می‌کند که هرگاه بتوان از آن تفسیری در جهت منافع خود ارائه داد. داستان این روزهای خانواده حاج‌آقا و همه رفتار سیاسی آنها در چند دهه اخیر فارغ از آنکه به چه فرجامی ختم شود داستان الیگارشی خانوادگی‌ای است که می‌خواهد مردمسالاری را با خود منطبق کند تا یا «دموکراتیک‌ترین انتخابات دنیا» با پیروزی‌اش وقوع یابد یا در جواب شکستش امر به «بریزید تو خیابون‌ها» بدهد.
7- تاریخ سیاسی 3 دهه اخیر گواهی روشن بر آن است که «دولت» و «ملت» در قاموس هاشمی و یارانش مفاهیمی دم‌دستی هستند که با هر انتخاباتی معنای خود را از دست می‌دهند. «دولت همان ملت است» به شرطی که او پیروز انتخابات باشد و طبیعی است که وارد کردن کوچک‌ترین نقدی به این دولت معنایی جز ایستادن در برابر نظر ملت و پیام تاریخی‌شان در انتخابات ندارد، حتی اگر مانند انتخابات خرداد 92 تنها 37 درصد واجدان شرایط به کاندیدای مدنظر او رای داده باشند. «دولت همان است که ملت در برابر آنند» به شرط آنکه او شکست خورده آن انتخابات مهندسی شده باشد پس طبیعی است که هرکسی کوچک‌ترین ارتباطی با دولت داشته باشد عنصری در برابر ملت است، حتی اگر مانند انتخابات خرداد 88 بیشترین میزان رأی ممکن در تاریخ انتخابات کشور را رقیب او آورده باشد. نحوه برخورد هاشمی و یارانش با نمایندگان مجلس در طول عمر دولت‌های مطلوب و مغضوب او خود گواهی روشن بر این ادعاست که هرگاه دولت مطلوب او نباشد حمایت هر نماینده‌ای از آن به معنای «وکیل‌الدولگی» است و هرگاه دولت مغضوب او نباشد هر نقدی توسط منتخب مردم به آن دولت معنای «کاسبی سیاسی» برخلاف منافع مردم است.شاید در این میان دست بردن در جمله معروف «دولت یعنی من» ژنرال دوگل جایز باشد وقتی در قامت عالیجناب «ملت یعنی من» است.

رژیم متجاوز سعودی در سکوت جامعه جهانی با زیرپا گذاشتن تمام قوانین بین‌المللی در یمن نسل‌کشی می‌کند و با این همه جنایت خونین، سردمداران کشورهایی که ادعای دفاع از حقوق بشر می‌کنند نه‌تنها این رژیم آدمکش را محکوم نمی‌کنند، بلکه حتی اخیرا در فرآیندی سوال‌برانگیز، عضویت آن را در شورای حقوق بشر تداوم بخشیدند. رژیم آل‌سعود که جنایت‌هایش علیه ملت مظلوم یمن گسترده و تقریبا روزمره شده است، بامداد یکشنبه نیز با حمله شبانگاهی به ناحیه الزیدیه در استان الحدیده در غرب یمن، زندان آن را در 3 نوبت هدف قرار داد که براثر آن دست‌کم 60 نفر شهید و 38 نفر مجروح شدند. بر این اساس، هواپیماهای سعودی در این حمله ساختمان اصلی زندان را ویران کردند که بر اثر آن ده‌ها تن شهید و مجروح شدند و به گفته منابع یمنی، با توجه به عمق خرابی‌ها احتمال افزایش تعداد شهدا وجود دارد. در همان ساعات نخست این کشتار، منابع پزشکی و درمانی استان الحدیده خواستار اهدای فوری خون به بیمارستان و مراکز درمانی برای نجات مجروحان این تجاوز سعودی‌ها شدند. گفته می‌شود بیشتر قربانیان این فاجعه انسانی، زندانیان اداره امنیتی الزیدیه هستند که هنگام بمباران تعداد آنان به 130 نفر می‌رسید. جنگنده‌های سعودی روز شنبه با  بمباران استان‌های تعز و صعده در جنوب غرب یمن دست‌کم 21 نفر را کشتند. حدود 16 تن دیگر نیز در منطقه اصلو در تعز و 5 تن دیگر در حمله به  منطقه بنی صیاح در استان صعده کشته ‌شدند.
فراخوان قبایل یمنی
ده‌ها قبیله یمنی از حملات وحشیانه ائتلاف آمریکایی- سعودی متجاوز به یمن ابراز انزجار و برای اعزام نیروی داوطلب به مناطق جنگی جهت دفاع از وطن، اعلام آمادگی کرده‌اند. قبایل منطقه الشرفین در استان حجه در پاسخ به فراخوان قبایل خولان و سنحان، آمادگی خود را برای اعزام نیرو به جبهه‌ها اعلام کردند. قبایل بنی‌سراع در الشغادره و خولان‌الطیال نیز آمادگی خود را برای مقابله با تجاوز سعودی‌ها اعلام کردند. همچنین قبایل سنحان در صنعا، القرامیش در استان مأرب و عزله‌الضباره بر لزوم مقابله با تجاوز سعودی‌ها تأکید کردند. در استان‌های الحدیده و أب نیز تعداد زیادی از اعضای قبایل گردهم آمدند و بر ضرورت آمادگی برای اعزام نیروهای تازه‌نفس به جبهه‌ها تأکید کردند. مردم یمن و اعضای قبایل مختلف تاکید کردند یمن سرزمین، آبرو و خون واحد است و همه مردم در کنار هم برای مقابله با سعودی و مزدوران آن و انتقام کشتارها و فجایع انسانی ایستاده‌اند. رژیم سعودی که از فروردین ماه سال گذشته با کمک و حمایت آمریکا و رژیم صهیونیستی به یمن حمله کرده است، در 19 ماه گذشته هزاران نفر از مردم بیگناه از جمله صدها زن و کودک را به قتل رسانده و هزاران نفر را مجروح کرده است.
حملات موشکی یمن به پایگاه‌های سعودی
در همین حال یگانی از ارتش یمن محل تجمع نیروهای سعودی و تجهیزات نظامی آنان را در تعدادی از پایگاه‌های نظامی در مناطق جیزان، نجران و عسیر هدف حملات موشکی قرار داد. یک منبع نظامی بیان کرد مواضع نظامیان سعودی در پایگاه‌های مبخره، محروق و بیضاء در منطقه جیزان هدف چندین موشک قرار گرفت. این گزارش افزود یک موشک زلزال نیز به پایگاه نظامی مغاویه در جیزان شلیک شد. همچنین پایگاه نظامی صیابه در منطقه عسیر و پایگاه‌های صله و بلیالین در منطقه نجران هدف شلیک کاتیوشا قرار گرفتند. براساس این گزارش، تجمع نظامیان سعودی در پایگاه‌های السدیس و الزور نیز هدف حمله ارتش قرار گرفت و شماری از نظامیان سعودی کشته شدند.
انهدام مرکز عملیات سعودی در نهم
یک فرمانده ارتش یمن اظهار داشت: نیروهای یمنی به رغم درگیری‌ شدید با شبه‌نظامیان تروریست در شهر نهم در شمال شرق استان صنعا، همچنان مواضع راهبردی این شهر را تحت تسلط خود دارند. سرهنگ احمد الوائل بر آمادگی نیروهای یمنی برای پاسخ و سرکوب هر حرکت تروریستی در نهم تاکید کرد و گفت: نیروهای یمنی مرکز عملیات نیروهای ائتلاف سعودی را به طور کامل منهدم کردند. فرمانده یمنی همچنین از درگیری‌های شدید توپخانه‌ای در مناطق ملح و المدفون خبر داد.
 

با ادامه پیشروی‌های ارتش عراق در اطراف موصل، دروغ بودن ادعای آمریکایی‌ها درباره متوقف شدن عملیات فتح آشکار شد. طی روز گذشته نیروهای ارتش و حشدالشعبی عراق اراضی وسیعی از مناطق شرق و شمال شرق موصل را از تصرف تروریست‌های داعش آزاد کردند که شامل 15 روستا و شهرستان مسیحی‌نشین بخدیده یا قراقوش می‌شود. به گزارش پرس‌تی‌وی، این شهرستان با قدمتی 2 هزار ساله که زمانی موطن 50 هزار مسیحی بود، بزرگ‌ترین شهر مسیحی‌نشین عراق محسوب می‌شود. یگان‌های مسیحیان و شیعیان حشدالشعبی (بسیج مردمی) در آزادسازی بخدیده دوشادوش هم جنگیدند. دیوارهای شهر را دود ناشی از آتش تیراندازی و شعارهای تکفیری‌ها سیاه کرده است. کلیساهای بخدیده توسط داعش تخریب و به انبار تسلیحات و کارخانه ساخت تولید بمب داعش از جمله بمب‌های سمی حاوی کلرین تبدیل شده‌ است. در هفته‌های گذشته تروریست‌ها از این مکان برای استقرار تک‌تیراندازان و عوامل انتحاری خود استفاده می‌کردند. وعد خلف، از تیپ یکم ارتش عراق پس از آزادی بخدیده گفت: «از مسیحیان و مسلمانان دفاع می‌کنیم، کردها و اعراب، شبک و ترکمن، تمام مردم عراق. نینوا گورستان تروریست‌های داعش خواهد بود».
دفاع علنی اردوغان از داعش
عجیب آنکه در چنین شرایطی دیکتاتور ترکیه که خود یکی از حامیان داعش است درباره پیشروی‌های حشدالشعبی در شمال عراق هشدار داده است. رجب طیب اردوغان شنبه شب پس از حضور در مراسم روز جمهوری ترکیه، در جمع خبرنگاران در آنکارا گفت در صورتی که نیروهای بسیج مردمی عراق وارد شهر تلعفر در نزدیکی موصل شوند، ترکیه «پاسخی متفاوت» خواهد داد. تهدید اردوغان به دخالت نظامی علیه نیروهای عراقی در حالی مطرح می‌شود که چند روز جلوتر جنگنده‌های ترکیه در مقابل هشدارهای ارتش سوریه جا زده بودند. تلعفر شهری ترکمن‌نشین در نزدیکی موصل است که از سال 2014 در اشغال داعش قرار دارد. این شهر یکی از مهم‌ترین پایگاه‌های داعش است که شهر موصل را به رقه در سوریه وصل می‌کند و وحشت اردوغان از آزادی آن به دست بسیج مردمی عراق به وضوح موضع او را آشکار می‌کند.
سنگ‌اندازی آمریکا
با وجود فشارهای شدید واشنگتن به بغداد برای توقف عملیات آزادسازی موصل از چنگ داعش، نخست‌وزیر عراق هرگونه توافقی در این‌باره با طرف آمریکایی را رد کرد. به گزارش السومریه‌نیوز، حیدر العبادی در نطقی تلویزیونی گفت: «امروز و دیروز تعدادی روستا و شهر آزاد و پاکسازی شده‌اند. این عملیات تا آزادسازی کامل نینوا ادامه خواهد داشت... نبرد ادامه دارد و در هیچ‌کدام از محورها متوقف نشده است». او بر ادامه عملیات نظامی عراق تا آزادی کامل این استان تاکید کرد و افزود تلاش اخلالگرانه نفوذی‌ها و بدخواهان مانع از تلاش برای آزادسازی موصل نخواهد شد.  سپهبد عبدالوهاب السعدی و ژنرال عبدالغنی الاسدی، فرماندهان نیروی ویژه ضد تروریستی عراق نیز اظهارات سخنگوی ائتلاف تحت فرمان آمریکا را رد کرده‌اند.  روز جمعه گذشته سرهنگ «جان دوریان» مدعی شده بود نیروهای عراقی حملات خود برای آزادسازی موصل از اشغال داعش را به صورت موقت «متوقف کرده‌اند» تا کنترل خود را بر مناطقی که از این گروه تروریستی بازپس گرفته‌اند، تثبیت کنند. منابع عراقی به روزنامه «الاخبار» اعلام کرده‌اند کاخ سفید به بغداد فشار می‌آورد تا به ترکیه برای شرکت در عملیات موصل چراغ سبز دهد و از سوی دیگر مانع حضور حشدالشعبی در آزادسازی تلعفر شود و اوج این فشارها خود را در اعلام یکجانبه توقف عملیات موصل نشان داده است.
 

 سفر فدریکا موگرینی، مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی به تهران درست در بحبوحه نبردهای جبهه مقاومت در حلب و موصل علیه تروریست‌ها صورت گرفت. همزمان با سفر موگرینی به تهران، در شبکه‌های اجتماعی برخی منابع از تلاش مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی برای تحریک دولت ایران برای اخلال در روند سرکوب تروریست‌ها بویژه در معرکه سوریه خبر می‌دادند. به گزارش «وطن امروز»، موضوع حل سیاسی بحران سوریه همواره از سوی ایران مطرح بوده است و ایران بارها اعلام کرده بحران سوریه نیاز به حل اختلافات از طریق میز مذاکره دارد. در عین حال اما حمایت از مقاومت و سرکوب تروریست‌ها در حوزه میدانی را نیز همزمان با تحرکات دیپلماتیک انجام داده است تا ایران و جبهه مقاومت در مذاکرات سیاسی توان بیشتری نسبت به جریان مقابل داشته باشند. در این میان اما یک جریان سیاسی موازی برخلاف این معادله منطقی برای بحران سوریه، تلاش کرده است موضوع مذاکرات سیاسی سوریه که به صورت مستقیم به امنیت ملی ایران گره خورده است را از طریق اقدام علیه جبهه مقاومت طراحی کند! به‌گونه‌ای که این جریان می‌گوید همانند برنامه هسته‌ای که دولت حسن روحانی آن را متوقف کرد و به عقب راند، این بار نیز براساس همان مدل، ایران موضوع سوریه را با طرف مقابل و بویژه آمریکا حل کند. در واقع این جریان معتقد به تحقق مدل برجام – در شرایطی که برجام اکنون به عنوان یک مدل شکست‌خورده ثابت شده است - برای حل بحران سوریه است. «وطن‌امروز» در شماره 26 مهر 94 در تیتر یک خود با عنوان «برشام» این طراحی ضد امنیت ملی را پیش‌بینی کرد. ماجرا از نشست مقدماتی اجلاس امنیتی مونیخ در تهران آغاز شد و اظهارات ردوبدل شده در این نشست نشان داد علاقه برای برجامیزه کردن سوریه در ایران نیز وجود دارد. این مدل پیشنهادی برای حل موضوع سوریه از آن جهت غیرقابل پذیرش بود که در واقع خط برجام برای استحاله  نظام جمهوری اسلامی و تبدیل آن به یک عنصر وابسته به نظام سلطه را از مساله هسته‌ای به مسائل منطقه‌ای و امنیتی امتداد می‌داد.   به صورت مصداقی، این مدل توصیه می‌کرد مطالبات طرف مقابل درباره سوریه، همانند موضوع هسته‌ای به رسمیت شناخته شود و موضع برتر به طرف مقابل واگذار شود. به عبارت دقیق‌تر و روان‌تر، این مدل توصیه می‌کرد سوریه و حاکمیت آن به طرف مقابل واگذار شود و جریان مقاومت نیز در قبال آن امتیازاتی دریافت کند! این برنامه‌ریزی جریان مشترک خارجی و داخلی برای سوریه البته به دلیل مشخص نبودن سرنوشت برجام توان علنی شدن نداشت. به مرور  با توجه به نقض مکرر برجام توسط طرف آمریکایی، برجام به عنوان یک مدل شکست‌خورده برای حل سایر اختلافات تبدیل شد و به همین دلیل طرفداران «برشام» به حاشیه رفتند.  حالا در روزهایی که توفیقات میدانی در صحنه نبرد با تروریست‌ها در سوریه باعث تقویت دولت بشار اسد و به طور کلی جبهه مقاومت شده و حلقه محاصره علیه تروریست‌ها در حلب روز به روز تنگ‌تر می‌شود، گویا طرفین داخلی و خارجی جریان سازش، باز هم به یک مفاهمه مشترک علیه جبهه مقاومت رسیده‌اند تا این بار با طرح مسائل جنجالی علیه مقاومت در سوریه، روزنه‌ای برای تنفس تروریست‌ها در سوریه ایجاد کنند! در همین راستا، عناصر سیاسی و روزنامه‌های جریان «نه غزه نه لبنان» در ایران، روز گذشته درباره ماهیت سفر موگرینی به ایران گزارشاتی نوشتند و این بار صراحتا «خیانت برشام» را خواستار شدند! در همین راستا، روزنامه آرمان که در افکار عمومی به روزنامه خانوادگی هاشمی رفسنجانی شهره است، دیروز تیتری در صفحه یک خود را به سفر فدریکا موگرینی به تهران و دیدارهای او با روحانی و ظریف اختصاص داد و تیتر «برجام؛ الگوی حل مشکل سوریه» را برای آن انتخاب کرد.  روزنامه آفتاب یزد نیز برای گزارش دیدارهای موگرینی با روحانی و ظریف، تیتر «از برجام تا سوریه» را انتخاب کرد. افشای خط خیانت در پشت جبهه سوریه توسط این روزنامه‌ها البته از سوی برخی عناصر تندرو و دردسرساز فتنه 88 به صورت علنی‌تر دنبال شد. مصطفی تاج‌زاده (معروف به شعبان تاج‌زاده) از عناصر حاشیه‌ای و تندرو فتنه 88 گفت‌وگویی با یک نشریه حامی فتنه انجام داد و در آن اصطلاحا نقشه را لو داد. تاج‌زاده در این گفت‌وگو صراحتا گفت منظور از اعمال مدل برجام در سوریه، دست کشیدن از مقاومت در این کشور است. این نشریه اصلاح‌طلب برای گفت‌وگوی خود با تاج‌زاده که به عنوان تیتر یک منتشر شده است، تیتر «سوریه هم برجام می‌خواهد» را انتخاب کرد! تاج‌زاده که هم در فتنه 78 و هم در فتنه 88 از عوامل میدانی آشوب‌های خیابانی بوده، در این گفت‌وگو حرف‌هایی زد که همه استدلال‌های جریان مقاومت برای مقابله با مدل برشام و ماهیت خیانت این مدل را اثبات کرد. او درباره بحران سوریه همان ادعاهای رسانه‌های سعودی و تکفیری را مطرح کرد و گفت: رژیم بعث، مستبد و فاسد بود و اجازه نفس‌کشیدن به کسی را نمی‌داد. مردم نیز خواهان آزادی، دموکراسی، عدالت اجتماعی و مبارزه با فساد بودند و تحت تأثیر بهار عربی به خیابان‌ها ریختند؛ اما به‌ جای آنکه رژیم به خواسته‌ها، حقوق و منافع آنان توجه کند، سرکوب‌شان کرد. با خشن‌شدن برخوردها فضا برای جولان ‌دادن داعش و گروه‌های مسلحی که مطلقا به حقوق شهروندی اعتقاد نداشتند و دنبال سرنگونی رژیم بودند، فراهم شد. اگر رژیم بعث در زمان مناسب، اصلاحات می‌کرد و به مطالبات مشارکت‌جویانه مردم سوریه پاسخ می‌داد، خود آن مردم در برابر دخالت خارجی می‎ایستادند و به تروریسم نه می‌گفتند و داعش و امثال آن، فرصت توسعه و پیشروی سریع و وسیع نمی‌یافتند. اشتباه دوم اسد و همپیمانانش این بود که پس از شدت‌گرفتن بحران، به ‌جای یافتن راه‌حل سیاسی، راه‌حل نظامی را در دستور کار قرار دادند و با جذب رزمندگانی از عراق و لبنان و بعدها افغانستان و پاکستان به سوریه به این تصور دامن زده شد که گویی نزاع‌ها در سوریه ماهیتی فرقه‌ای و مذهبی دارد». اما حمایت شعبان اصلاحات از برشام و توصیه او برای اعمال مدل برجام درباره سوریه در شرایطی است که این ماجرا، یعنی مخالفت علنی جریان فتنه 88 – جریان نه غزه نه لبنان - با جبهه مقاومت در سوریه اخیرا نیز توسط یکی دیگر از عوامل فتنه مطرح شده بود. این فرد که یدالله اسلامی نام دارد، طی مقاله‌ای که در رسانه‌های حامی فتنه منتشر شد، نوشته است: «آیا میزان سرمایه‌ای که ایران در سوریه به کار بسته است اعم از نیروی انسانی و پشتیبانی و منابع مادی، سود لازم را برای ایران به ارمغان خواهد آورد؟ آیا اگر ایران وارد نبرد در سوریه نمی‌شد جنگ با داعش به شهرهای ایران کشیده می‌شد؟ آیا همپیمانی ایران و روسیه در نبرد سوریه که گاهی با ترس از سازش روسیه و آمریکا به زیان ایران و گاهی به بی‌معرفتی روس‌ها در گزارش استفاده نظامی از پایگاه هوایی همدان از زبان برخی دست‌اندرکاران شنیده می‌شود براساس آینده‌نگری و منافع ملی بوده است؟»
به هر حال رفتار جریان «نه غزه نه لبنان» در ماجرای بحران سوریه از مدت‌ها قبل قابل پیش‌بینی بوده است. مطمئنا یک جریان خیابانی و آنارشیست از سر عقیده نمی‌تواند مدعی حل بحران سوریه از طریق گفت‌وگو و دیپلماسی باشد. مخالفت با مقاومت در سوریه از سوی جریان اصلاحات، در واقع دستور کار جدید آنها در امتداد فتنه 88 است. اساسا این قبیل تمایل‌ها به خیانت، در مرحله اجرا راه به جایی نخواهد برد اما اینکه این دستور کار خیانت‌بار در دستگاه دیپلماسی ایران چگونه فهم می‌شود، یک مساله مهم و البته در چارچوب ماهیت پنهان و پشت‌پرده برجام قابل ارزیابی است.
 

سخنگوی سپاه از ابلاغ سرلشکر جعفری برای تشکیل و راه‌اندازی قرارگاه پیشرفت و آبادانی سپاه در استان‌ها خبر داد.  سردار رمضان شریف در گفت‌و‌گویی با اعلام خبر تشکیل و راه‌اندازی قرارگاه پیشرفت و آبادانی سپاه گفت: این اقدام در راستای تحقق تدابیر و فرامین مقام معظم رهبری مدظله العالی در امر سازندگی، عمران، آبادانی، خدمت‌رسانی و محرومیت‌زدایی در مناطق دورافتاده و محروم کشور و نیز برقراری امنیت پایدار مردمی، بسترسازی خدمت‌رسانی بیشتر نظام و استفاده حداکثری از ظرفیت‌های استان‌ها صورت گرفت.  سردار شریف پیشرفت و آبادانی مناطق محروم کشور در ابعاد اشتغالزایی، فرهنگی، سلامت و زیرساخت‌های مورد نیاز از طریق توانمندسازی رشد و ارتقای ظرفیت‌های انسانی و طبیعی را مأموریت قرارگاه پیشرفت و آبادانی سپاه توصیف و تصریح کرد: این مأموریت خطیر با مبنا قرار دادن اصول اقتصاد مقاومتی ابلاغی فرماندهی معظم کل قوا با هدف توانمندسازی افراد و مورد توجه قرار دادن ابعاد مختلف آن و نیز توجه به چرخه تولید، توزیع و مصرف با در نظر گرفتن ظرفیت‌های بومی- محلی دنبال می‌شود.  مسؤول روابط عمومی کل سپاه با بیان اینکه در انجام این مأموریت رشد و ارتقای پتانسیل‌های مردمی در مناطق محروم مورد توجه قرار می‌گیرد، گفت: همچنین در راستای اجرای بهینه این مأموریت با انجام تعاملات و هماهنگی‌های لازم از ظرفیت سایر نیروهای مسلح و سازمان‌ها و نهادهای دولتی و خصوصی نیز استفاده می‌شود.  وی در پایان با اشاره به عزم قرارگاه پیشرفت و آبادانی سپاه در استان‌ها برای استفاده از تجارب ارزنده قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا(ص) در حوزه اشتغال، کارآفرینی و محرومیت‌زدایی و عملیاتی کردن آن در جغرافیای استانی، اعلام کرد: تشکیل و راه‌اندازی قرارگاه پیشرفت و آبادانی در استان‌ها توسط سرلشکر جعفری به فرماندهان سپاه‌های استانی ابلاغ شده است.
 

دبیر هیأت منصفه دادگاه مطبوعات گفت: صبح امروز (دیروز) دادگاه مطبوعات به اتهامات مدیرمسؤول و نویسنده روزنامه «وطن امروز» رسیدگی کرد و به اتفاق آرا این افراد مجرم شناخته نشدند.  علی‌اکبر کسائیان در گفت‌وگو با فارس، درباره جلسه دیروز دادگاه مطبوعات گفت: پرونده تخلفات روزنامه «وطن امروز» مربوط به مدیرمسؤول و نویسنده یکی از مقالات آن بود.  وی افزود: به اتهام مدیرمسؤول روزنامه «وطن امروز» مبنی بر نقض مصوبات شورای امنیت ملی رسیدگی شد که در نهایت وی به اتفاق آرا مجرم شناخته نشد.  کسائیان افزود: به اتهام نویسنده یکی از مقالات روزنامه
«وطن امروز» مبنی بر نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی رسیدگی و وی هم به اتفاق آرا مجرم شناخته نشد.  وی در پایان گفت: دادگاه بعدی مطبوعات یکشنبه هفته آینده 16 آبان است.
 

محسن جندقی: شکایت عجیب و غریب و ناشیانه دولت از یک گزارش کاملا اقتصادی و کاملا بی‌طرفانه نشان داد دولتی‌ها حتی به مسائل اقتصادی و غیرسیاسی هم به چشم سیاسی و امنیتی نگاه می‌کنند. دولتی که بسیاری از حامیان آن فکر می‌کنند مسؤولان آن مدافع رسانه‌ها و مخالف امنیتی کردن فضای رسانه‌ای هستند براحتی از موضوعی شکایت می‌کند که حتی افراد ناآگاه به حقوق هم می‌دانند این شکایت مردود است. شکایت دولت از یک گزارش درباره بورس، عجیب و باورنکردنی بود اما دولتی‌ها از همان ماه‌های ابتدایی فعالیت خود برای شکایت و فشار بر رسانه‌ها عجله داشتند.
22 دی‌ماه سال 1392 شاخص بورس در یک روز بد  بیش از 2 هزار واحد سقوط کرد تا رکوردی تاریخی به ثبت برسد. رسالت رسانه‌ای ایجاب می‌کرد این خبر تیتر یک صفحه اقتصادی «وطن‌امروز» شود؛ همان‌طور که در سایر رسانه‌ها نیز تیتر اول شد. جالب اینکه در گزارش بی‌طرفانه گروه اقتصادی به مسؤولان هشدار داده شد با تدبیر مناسب مانع سقوط بیشتر شاخص شوند و به سهامداران توصیه شد تحت تاثیر شایعات قرار نگیرند. حتی در این گزارش از قول مسؤولان دولتی توصیه‌هایی به مردم شده بود و گزارش  با درج اظهار نظر عضو شورایعالی بورس تکمیل شده بود.  قطعا رسانه‌های حامی دولت نیز این خبر را مورد توجه قرار دادند و چیزی نبود که رسانه‌های دولتی نیز از آن بگذرند.  با این شرایط دولت از این گزارش «وطن‌امروز» به بهانه واهی تشویش اذهان عمومی شکایت کرد. حتی اگر گزارش یکطرفه می‌بود- در این گزارش نه تنها یکطرفه به قاضی نرفته بودیم، بلکه برای آرامش بازار سرمایه، سهامداران را دعوت به آرامش کرده بودیم- باز هم نمی‌توان کار دولت را توجیه کرد.  ابهام دیگری که در این بین مطرح می‌شود این است که چرا دولتی‌ها فقط از «وطن‌امروز» شکایت کرده‌اند؟ همان‌طور که در سطور بالا خواندید رسانه‌های طیف‌های مختلف تیترهای بسیار متنوعی برای سقوط آزاد بورس منتشر کردند و نمی‌دانیم چرا دولت از سایر رسانه‌هایی که به همین موضوع پرداخته بودند شکایت نکرد؟ شکایت عجیب و غریب از یک گزارش اقتصادی نشان داد دولتی‌ها می‌توانند حتی در حوزه «تشخیص» نیز مشکل داشته باشند.  به نظر می‌رسد در آن ایام که مسؤولان درگیر مذاکرات فشرده هسته‌ای بودند، این شکایت‌ها برای کنترل و فشار بر رسانه‌های منتقد انجام شد اما حتی اگر دولت می‌خواست به این بهانه فشار وارد کند شکایت سیاسی از یک گزارش کاملا اقتصادی توجیه‌ناپذیر و نسبتا مضحک بود. حدود 3 سال پیش در پی انتشار اخباری مبنی بر شکایت دولت از گزارش بورسی «وطن‌امروز» چند سوال مطرح کردیم که هنوز پاسخ آنها را نیافته‌ایم. آیا گزارش بورس «وطن‌امروز» اقدام علیه امنیت ملی کشور بود؟ آیا مصوبه‌ای مبنی بر عدم انتشار این خبر وجود داشت که به دست مسؤولان روزنامه نرسیده باشد؟ آیا فقط روزنامه «وطن‌امروز» این خبر را منتشر کرده بود؟ چرا از «وطن امروز» شکایت شد اما از رسانه‌هایی که همین خبر را با تیتر مشابه منتشر کرده بودند شکایت نشد؟ آیا نباید اخبار مشابه را منتشر کنیم؟ چه تخلفی بابت انتشار خبر اقتصادی بورس رخ داده بود که هنوز از آن بی‌خبریم؟ چرا دولت باید هزینه دادرسی را به بیت‌المال تحمیل کند تا از رسانه‌ای که یک گزارش معمولی اقتصادی منتشر کرده شکایت کند؟ چرا دولت باید بر این شکایت که نتیجه آن را حتی ناآگاهان به قوانین و علم حقوق نیز می‌دانستند اصرار ورزد؟ چگونه باید خبر اقتصادی را تنظیم کنیم که از آن شکایت نشود و دولت دوست داشته باشد؟
 

ریاست محترم دادگاه
و اعضای محترم هیأت منصفه
با سلام و احترام
اینجانب حسین قدیانی با سابقه 15 سال روزنامه‌نگاری، هفته نخست بهمن‌ماه 1392، 4 متن درباره توافق هسته‌ای وقت نوشتم که در کمال تعجب، دبیرخانه شورایعالی امنیت ملی از هر  4 متن شکایت کرد! چه نوشته بودم اما در آن مطالب؟ بگذار مستند لیکن به اختصار بگویم. در نخستین متن به تاریخ اول بهمن 92 ضمن اشاره به عدم پایبندی دشمن به تعهدات، نوشته بودم: «هسته‌ای تعطیل شود، در ازای اینکه قلیل‌ترین حق تو را قسطی آیا بدهند، آیا ندهند؟!» روز بعد یعنی دوم بهمن 92 با اشاره به تذکر مشفقانه حضرت آیت‌الله جوادی آملی مبنی بر «لزوم بازشماری انگشتان دست، بعد از مصافحه با دشمن جلاد آمریکایی» تصریح کردم که متاثر از توافق صورت گرفته، «ساختمان تحریم» برجای خود باقی می‌ماند. یعنی باز هم متوجه کردن مردمان عرصه دیپلماسی به خباثت دشمن و اینکه مبادا از لبخند سران کاخ سفید، این فراعنه جلاد روسیاه، تلقی به آدم شدن «شیطان بزرگ» نمایند! در ادامه بخشی از متن مذکور را می‌آورم: «آنچه سی‌ام دی‌ماه 92 نقدا لرزید، ساختمان صنعت هسته‌ای کشور بود، نه ساختار تحریم... آنچه مخل چرخیدن چرخ کارخانه‌های ما بود، چرخش سانتریفیوژها نبود، سانتریفیوژها خود بخشی از کارخانه‌های ما هستند... آیا بهتر نیست به جای مفت فروختن سرمایه‌ای که شهدای هسته‌ای برای ما به ارث یعنی به امانت گذاشته‌اند، با کار و تلاش مجدانه در داخل، ضمن خنثی کردن اثر تحریم، سرمایه‌ای به سرمایه قبلی‌مان اضافه کنیم؟!» ششم بهمن 92 اما در متن دیگری، ضمن انتقاد از مواجهه دوستانه با دشمن و دشمنانه با دوست، من‌باب خیرخواهی از دولت محترم خواستم نقد منتقد مشفق را با جان و دل بپذیرد لیکن حتی در آن متن هم عمده خطابم ناظر بر بدعهدی طرف آمریکایی بود! در آن متن از قول سخنگوی وقت کاخ سفید، آورده بودم: «بعد از توافق نهایی، ایران باید بخش قابل ملاحظه‌ای از تاسیسات هسته‌ای خود را کنار بگذارد» و این در حالی بود که دوستان مدعی بودند در خلال توافق، آمریکایی‌ها صنعت هسته‌ای ما را به رسمیت خواهند شناخت!  
تحریم‌ها هم جملگی در همان روز امضا یا اجرای توافق لغو می‌شوند! اینک برویم سروقت متن آخر که 7 بهمن 92 با عنوان «هسته‌ای ملت و دیپلماسی دولت» در «وطن‌امروز» منتشر شد. در آن متن با یادآوری عداوت ذاتی و ریشه‌ای آمریکا با ملت عزیز و سلحشور ایران، تصریح کردم در فرآیند مذاکرات، فرض است ناظر بر تنها هدف تعیین‌شده یعنی «لغو بالمره تحریم‌ها» مفاد توافق را تنظیم کنیم و الا راه را با دست خودمان برای بدعهدی بیشتر دشمن باز گذاشته‌ایم. در متن مورخ 7 بهمن 92 صرفنظر از ضعیف خواندن مفاد توافق معطوف به لغو تحریم‌ها، به نقد سخن یکی از مشاوران ارشد رئیس‌جمهور محترم پرداختم و خاطرنشان کردم رئیس‌جمهوری با هر تعداد رای ولو 7/0 درصد، رئیس همه جمهور است و تحت هیچ شرایطی تقسیم‌بندی ملت به‌گونه‌ای که خطر تفرقه را زنده کند، صلاح دولتمردی و مملکت‌داری نیست.
سروران ارجمند!
امروز اما نهم آبان‌ماه سال 1395 هجری خورشیدی است و به‌روشنی خورشید، صحت صحبت‌های قریب به 3 سال پیش نگارنده به اثبات رسیده است. از شما بزرگواران سوال می‌پرسم: آیا دشمن به تعهدات خود عمل کرده است؟! آیا همه تحریم‌ها، نه حتی در روز توافق، بلکه امروز... آری! امروز نهم آبان 95 لغو شده است؟! آیا دشمن با ما مهربان شده؟! آیا چون ما در قلب رآکتور مظهر خودکفایی سیمان ریختیم، ولو یک ذره از خباثت دشمن کم شده؟! آیا مشکل دشمن فقط هسته‌ای ما بود؟! آیا مکرر در مکرر و در اوج وقاحت، خواهان امتیازات بزرگ دیگری از ما نیست؟! شگفتا! هر چه 3سال پیش تذکر داده بودیم، امروز داریم با همین چشم‌های خودمان می‌بینیم و از این همه شگفت‌تر که به جای تشکر، خودمان را درون دادگاه می‌بینیم! براستی اگر هم به اعتراف خود دولتمردان و هم به تایید زمان، سخنان دلسوزانه ما درست بوده، پس چیست وجه این شکایت؟! باز هم از شما سوال می‌پرسم: آیا توافق هسته‌ای آنطور که جناب آقای روحانی وعده داده بود منجر به لغو همه تحریم‌ها شد؟! اگر شد ـ‌که نشده ـ دقیقا چیست وجه این شکایت؟! مگر من چه نوشته بودم و مگر ما چه گفته بودیم؟! جای بسی حیرت را برای خود محفوظ می‌داریم که هم به تایید روزگار و هم به  اعتراف خود دولتمردان، از صدر تا ذیل آن 4 یادداشت مهر تایید می‌گیرد؛ اما به دادگاه هم باید احضار شویم! و شکایت دولت محترم را هم متحمل شویم! و در کمال بی‌انصافی متهم شویم به «نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی»! طرفه حکایت اینجاست؛ من در تمام آن 4 متن، تنها و تنها «تحلیل»‌ ارائه داده‌ام و فوق فوقش، دولت محترم می‌تواند ادعا کند که من تحلیل تو را قبول ندارم! دیگر «نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی» چه صیغه‌ای است؟ مگر من خبری به دروغ گفته‌ام که این باشد اتهامم؟! واقعا خوب است دولتی که شعار مظلوم «تدبیر» را سر دست گرفته، لااقل هنگام شکایت از امنای قلم و اصحاب تحریر،  اندکی تدبیر پیشه سازد و برای یک تحلیل درست، جرم «نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی» نسازد! خنده‌دار است یا گریه‌دار، ‌نمی‌دانم اما آن 4 متن من اگر «نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی» بود، چه باید باشد اتهام رئیس بانک مرکزی، آنجا که می‌فرماید: «عایدی ملت ایران از برجام «تقریبا هیچ» است»؟!
در نهایت پناه می‌برم به خدا که جز او مرا پناهگاهی نیست...
19 آبان 95