گروه فرهنگ و هنر: وقتی در سال‌های پرالتهاب پس از دوم خرداد، برخی جریان‌های سینمایی تلاش کردند در حوزه سینما بار سیاست وقت را به دوش بکشند، فعالیت‌های سینمایی متاثر از گفتمان وقت، رویکردهای تازه‌تری در پیش گرفت. شاید اولین حضور جدی دانشجویان روی پرده سینما و اولین تصویری که از دانشجویان به نمایش درآمد، مختص همین دوران است اما چرا این تصویر با استقبال دانشجویان مواجه نشد و در نتیجه در سال‌های بعد حضور کاراکتر و نقش دانشجویان روی پرده سینما کمرنگ شد؟ به گزارش «وطن امروز»، در حالی که شاید قریب به اتفاق کارگردانان و فیلمسازان ایرانی دوران دانشجویی را سپری کرده‌اند، تاکنون تصویری واقعی و براساس آنچه هست از دانشگاه از سوی آنان ارائه نشده است! پاسخ به این سوال را می‌توان در اشکال در تصویر اولیه‌ای که از داشجویان در سینما ارائه شد، پیدا کرد. دانشجویان در سال‌های پایانی دهه 70 به طور جدی و با انگیزه‌های سیاسی و سفارشی یا حتی عاطفی روی پرده سینما رفتند. در واقع آنچه کمتر مورد توجه قرار می‌گرفت، واقعیت دانشگاه بود تا جایی که یکی از جدی‌ترین مسائل دانشجویی همچون مسائل صنفی هیچ‌گاه حتی در حد یک سوژه برای پرداخت در نظر گرفته نشد. اگرچه در برخی ساخته‌های سینمایی  سال‌های اخیر شبیه آنچه در «دربند» به نمایش درآمد، مسائل صنفی دستمایه فیلم قرار گرفت اما هیچ‌گاه به عنوان سوژه و موضوعی مستقل به این مسائل نگاه نشد.  در سال‌های پایانی دهه 70 و بر اساس  آنچه گفته شد، با غلبه انگیزه‌های سیاسی رویکرد درستی در قبال دانشگاه اتخاذ نشد به طوری که اصلی‌ترین مطالبات آنها هیچ‌گاه مطرح نشد. در طرف مقابل حتی مطالبات سیاسی دانشجویان نیز محدود به چند شعار خاص شد و نتوانست جامعیت مطالبات دانشجویان را مطرح کند. به عبارت دیگر  هیچ‌گاه یک اثر سینمایی در حوزه مطالبات عدالتخواهانه دانشجویان ساخته نشد. فیلمسازان در عین اینکه شعار عدم آزادی بیان را مطرح می‌کردند، فیلم‌هایی می‌ساختند که دانشجویان در آنها صریح‌ترین اعتراضات را بیان می‌کردند و همان دانشجویان دوباره در فیلم به نبود آزادی بیان اعتراض می‌کردند. در واقع منتقد عدم وجود چیزی بودند که از وجود آن بهره می‌بردند. شاید یکی از مشکلات جدی این نوع سینما در آن سال‌ها را بتوان عدم جامع‌نگری درباره دانشگاه دانست. مختص شدن نگاه به دانشجو در محدوده یکی، دو دانشگاه تهران و غافل شدن از صدها هزار دانشجو با انواع و اقسام مطالبات در سراسر کشور موجب این نوع نگاه‌های بسته شد که البته هیچگاه عمومیت نیافت. «اعتراض» و «متولد ماه مهر» از این جنس سینما بودند. در این فیلم‌ها همیشه، تظاهراتی که دانشجویان هم در آن شرکت دارند در  موقعیتی که معلوم نیست کجاست و به دلیلی که مشخص نیست، صورت می‌گیرد و خسارت‌هایی به شخصیت محوری داستان تحمیل می‌شود. در فیلم «اعتراض» ساخته مسعود کیمیایی (۱۳۷۸)، (قهرمان اصلی داستان) بر اثر ضرباتی که در جریان یک تظاهرات دانشجویی به سرش وارد شده، در آسایشگاه روانی بستری شده است. «زیر پوست شهر» دیگر فیلم مهم این سال‌هاست که در حاشیه روایت تلخی‌های بی‌پایان و لاعلاج(!) از جامعه ایران، به روایت اعتراضات دانشجویی پیش از دوم خرداد ۷۶ می‌پردازد. خط داستانی برخی شخصیت‌های زیر پوست شهر در «قصه‌ها»ی  بنی‌اعتماد نیز دیده می‌شود. فیلم سینمایی «آخر بازی» (۱۳۷۹) اثر کمتر دیده شده همایون اسعدیان با زمینه‌ای مشابه را با داستانی متفاوت روایت می‌کند. آنطور که در نوشته‌ای درباره این فیلم می‌خوانیم این فیلم داستان جمعی دانشجوی هنر و معماری است که به دلایلی عجیب با دانشگاه دچار مساله شده و در آستانه اخراج قرار می‌گیرند. سختگیری‌های مسؤولان دانشگاه و جبر اجتماعی و فرهنگی ادعایی فیلم، این مساله ساده را تا آستانه یک بحران عظیم سوق می‌دهد. دانشجویان بدبخت متهم به قتل می‌شوند و چون طبق روایت معوج و عجیب فیلمساز، قرار است ۶ نفر به جرم یک قتل واحد اعدام شوند(!)، قصد خروج از کشور و پناهندگی را دارند. هم‌نشینی صحنه‌های یاس، ناامیدی و فرار دانشجویان با چراغانی‌های خیابان به مناسبت ۲۲ بهمن و قاب‌های متعدد از پلاکاردهای درشت تبریک پیروزی انقلاب اسلامی، به وضوح این معنا را به ذهن متبادر می‌‌سازد که فیلمساز انقلاب اسلامی را مقصر بدبختی‌ها و مصایب دانشجویان فیلم خود می‌داند. در سال‌های بعدتر از دوم خرداد رویکرد دیگری و باز به اشتباه در قبال دانشگاه و دانشجویان اتخاذ شد. عشق و عاشقی دانشجویان به سبکی کاملا سخیف و سطحی در برخی فیلم‌ها به نمایش درآمد. البته درام‌هایی که به عشق دانشجویان مربوط می‌شد هم شکل نمی‌گرفت. فیلمسازان تلاش می‌کردند درام را در بستر دانشگاه شکل دهند اما از آنجا که با شناخت مناسبی به سمت دانشگاه نمی‌رفتند، عمده این درام‌ها، قالبی تخیلی به خود می‌گرفت. به عبارت دقیق‌تر آنقدر اشاره به دانشگاه در متن قصه و فیلم اضافی بود که زمینه روابط عاشقانه هرجای دیگری جز دانشگاه نیز می‌توانست باشد. این تصویر بشدت کاریکاتوری بود. آنچنان که این تصور را در مخاطب به وجود می‌آورد که گویی دغدغه اصلی تمام دانشجویان ایرانی، عشق و حواشی آن است. اگر چه این گزاره گزاره اشتباهی نیست اما تعمیم غلوآمیز آن از سوی سینماگران این احساس را در مخاطب به جود می‌آورد که گویی   دانشگاه صرفا مجالی برای عاشقانه‌هاست و خبری از فعالیت‌های دانشجویی، دغدغه‌های صنفی، تحصیل و... نیست. در واقع تصویری که از این نوع دانشگاه با این نوع از دانشجویان ارائه می‌شد، در مخاطبی که قرار بود در سال‌های بعد وارد دانشگاه شود نیز تاثیر منفی می‌گذاشت، چرا که او با پیش‌زمینه‌هایی که تطبیق کامل با واقعیت ندارند، وارد دانشگاه می‌شد و طبعا به خاطر پیش‌زمینه‌های اشتباه مشکلاتی نیز برای وی به وجود می‌آمد. با مروری اجمالی بر فیلم‌های سینمایی که به دانشجو و دانشگاه پرداخته‌اند، گزاره‌ای که در ابتدا مطرح شد- یعنی عدم واقع‌نگری در نسبت با دانشگاه- اثبات می‌شود. کارگردانان و فیلمنامه‌نویسان سینمای ایران در برخی مواقع شناخت ابتدایی را هم نسبت به فضای دانشگاه ندارند. به طور مثال در «دل‌شکسته» که عمده قصه آن در فضای دانشگاه شکل گرفته است، استاد از دانشجویان می‌خواهد در گروه‌های 2نفری که بیشتر یک دختر و یک پسر هستند تقسیم شده و پایان‌نامه بدهند.  این عدم شناخت در برخی فیلم‌های دیگر نیز وجود دارد. در «پایان‌نامه» حامد کلاهداری، «طعم شیرین خیال» کمال تبریزی، «پری» داریوش مهرجویی، «شام آخر» فریدون جیرانی و حتی در فیلم «دربند» که یکی از موفق‌ترین نمونه‌های روایت دانشگاه و دانشجو در سینماست، این اشکال عمده یعنی عدم شناخت نسبت به دانشگاه و دانشجو وجود دارد.

وحید جلیلی، مسؤول شورای سیاست‌گذاری جشنواره مردمی فیلم عمار به همراه جمعی از دست‌اندرکاران دبیرخانه این جشنواره با حضور در منزل نادر طالب‌زاده، دبیر جشنواره عمار از وی عیادت کردند. به گزارش فارس، جلیلی در این دیدار صمیمی درباره هفتمین دوره جشنواره عمار گفت: آثار رسیده به عمار، تنوع بسیار خوبی دارند و آثاری از نقاط مختلف از ارسباران تا بیرجند و دیگر جاهای کشور در عمار حضور پیدا می‌کنند و می‌توان گفت رنگین‌کمان جشنواره بسیار پررنگ است که این مساله خوبی به نظر می‌رسد. طالب‌زاده نیز در این دیدار اظهار داشت: امتیازی که جشنواره عمار و فیلمسازان مردمی آن دارند این است که به سمت آثاری می‌رود که رسانه‌هایی مثل صداوسیما حاضر به پخش آنها نیستند اما با توجه به اقبال مردم به این آثار در جاهای مختلف کشور، همین رسانه‌ها خود به‌خود مجبور می‌شوند چنین آثاری را هم پخش کنند و این نشان می‌دهد جشنواره عمار توانسته راه خود را باز کند. دبیر جشنواره عمار در ادامه سخنانش با اشاره به حضور خود در جشنواره‌ای به عنوان داور بیان کرد: وقتی آثار فیلمسازان و مستندسازان کشورهای دیگر را در این جشنواره دیدم به این نتیجه رسیدم که مستندسازان ایرانی، یک سر و گردن از چهر‌ه‎های خارجی بالاتر هستند که یکی از علت‌های آن، جنگ فرهنگی است که کشور ما با آن درگیر است و روز به‌روز هم بر شدتش افزوده می‌شود. دبیر جشنواره عمار تصریح کرد: در حال حاضر، عمار، فیلمسازان و فعالان نقاط مختلف کشور را شناسایی می‌کند اما باید در روند فعالیت‌های آینده و رو به جلوی جشنواره، به فکر تولید آثار بین‌المللی هم باشیم البته این پیشتاز بودن، مطمئنا عوارضی هم خواهد داشت. طالب‌زاده بیان کرد: امروز در فضای بین‌المللی دیگران نمی‌توانند آثار و موضوعاتی را که مربوط به ایران و فرهنگ اسلامی باشد، سانسور کنند و نادیده بگیرند.

یکصد و یکمین برنامه سینما روایت با حضور طهماسب صلح‌جو به نقد و بررسی فیلم سینمایی «اروند» ساخته پوریا آذربایجانی اختصاص یافت. به گزارش «سینماپرس» در این برنامه پوریا آذربایجانی ضمن انتقاد شدید از عملکرد دولت در پرداخت به آثاری با موضوع دفاع‌مقدس گفت: این فیلم هیچ پولی از هیچ جایی دریافت نکرده، فقط بعد از تولید فیلم، انجمن سینمای دفاع‌مقدس، بدهی فیلم به شهرک دفاع‌مقدس را پرداخت کرد که از همین جا از این انجمن تشکر می‌کنیم. وی افزود: من 2 انگیزه برای تولید این فیلم داشتم اول اینکه من سینما را از رسول ملاقلی‌پور یاد گرفتم بنابراین همیشه دوست داشتم در ژانر دفاع‌مقدس فیلم بسازم، دوم اینکه به عنوان یک ایرانی به رزمندگان مدیون هستم بنابراین تلاش کردم ارادت قلبی خودم را با این فیلم به آنان ادا کنم ضمن اینکه اروند براساس وام‌هایی از یک واقعه است اما تمام آن واقعه نیست.
پوریا آذربایجانی درباره اکران فیلم «اروند» گفت: هیچ فرصتی برای اکران به ما داده نشد. ناگهان به ما اعلام کردند که شما 3 روز فرصت دارید فیلم‌تان را برای اکران آماده کنید! این در حالی بود که ما هیچ تبلیغ و آنونسی را تهیه نکرده بودیم. ضمن اینکه این فیلم در 6 سینما آن هم روزی 2 سانس و در ساعت غیرمخاطب اکران شد و هیچ حمایتی از اکران نشد. تصور می‌کنم اگر فیلم در هنر و تجربه اکران می‌شد لااقل زمان بیشتری روی پرده می‌بود. وی افزود: گویا بعضی از دوستانی که در سینمای دفاع‌مقدس فعالیت می‌کنند دوست ندارند اینگونه فیلم‌ها در بخش خصوصی تولید شود، چرا که همیشه سفره‌های دولتی در این زمینه پهن بوده است. آنها عادت کرده‌اند همواره برای تولید یک فیلم دفاع‌مقدسی 5 میلیارد تومان بگیرند، با 2 میلیارد فیلم بسازند بقیه آن را هم 10 تا پرادو بخرند! لذا زمانی که این نوع فیلم‌ها در بخش خصوصی ساخته می‌شود موقعیت برخی‌ها به خطر می‌افتد.
 

مستند «غزال ایرانی» از جمله آثار هوشمندانه‌ای است که نشان از توان بچه‌های خلاق و بااستعداد ایرانی در تولید خودروهای خورشیدی جهت کم شدن بار آلودگی هوا دارد. این مستند که چندی پیش رونمایی شده و در «وطن امروز» طی گفت‌وگویی با وحید فرجی، کارگردان این اثر مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته بود، از جمله آثار حاضر در دهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند «سینما حقیقت» است. به گزارش سایت جشنواره، این مستند بین مضامین کم و بیش تکراری مستندهای ایرانی، جلوه‌ای جدید دارد. «غزال ایرانی» درباره یک پروژه علمی- دانشجویی به نام تولید خودروی خورشیدی است و راهیابی آن به یک مسابقه جهانی که در استرالیا برگزار می‌شود و قرار است مسافتی طولانی را از شهر شمالی (داروین) به شهر جنوبی (آدلاید) بپیماید. فرجی محوریت مستند خود را بر مبنای وجه گزارشی قرار داده است و فعالیت این دانشجویان و نخبگان علمی کشور را از روزهای احداث و راه‌اندازی اتومبیل‌شان در تهران که با مشکلات فراوان بویژه در جذب حامی مالی روبه‌رو است شروع می‌کند و با ثبت روند حرکت آنها در طول مسیر مسابقه در استرالیا ادامه می‌دهد و نتیجه مسابقه و سرنوشت دانشجوها را مقطع پایانی فیلمش قرار می‌دهد. مهم‌ترین امتیاز غزال ایرانی همین بدیع بودن ژانرش بین مستندهایی است که در طول چندین سال اخیر دیده‌ایم. تأکید بر فعالیت گروهی و شبانه‌روزی تعدادی دانشجوی نخبه ایرانی که قرار است نتیجه پژوهش‌های علمی و عملکرد فنی‌شان را در مسابقه‌ای با حضور غول‌های صنعتی جهان به نمایش و رقابت بگذارند، فی‌نفسه قابل توجه است و انگیزه برای تعقیب فضای اثر می‌دهد. اما احتمالا همین نقطه قوت، خاستگاه اصلی‌ترین چالش برای فرجی بوده است: اینکه این نوع مستندها در ایران چندان پیشینه قوی نداشته است و از همین رو فرجی به نوعی جزو نخستین مستندسازانی است که گزارش از یک گروه علمی- ورزشی در بازه‌ای نسبتا طولانی از زمان را به تصویر کشیده است.
 

رونمایی از کتب‌ برگزیده جشنواره خاتم همزمان با میلاد پیامبر(ص)
رئیس شورای راهبردی جشنواره خاتم از رونمایی 2 مجموعه از آثار کودک و بزرگسال برگزیده در جشنواره خاتم همزمان با 17 ربیع‌الاول خبر داد. به گزارش فارس، علی‌اکبر اشعری رئیس شورای راهبردی جشنواره خاتم پیرامون این جشنواره اظهار داشت: در آستانه روز 17 ربیع‌الاول و ولادت پیامبر اکرم(ص) از کتاب‌های جشنواره رونمایی خواهد شد. اشعری در ادامه با بیان اینکه کتاب‌های دوره اول در این مراسم رونمایی می‌شود، تصریح کرد: در این مراسم قرار است فراخوان جایزه «کتاب سال صادق» نیز منتشر شود. رئیس شورای راهبردی جشنواره خاتم همچنین به برگزاری احتمالی این مراسم در دانشگاه امام صادق(ع) اشاره کرد و گفت: تعدادی از داستان‌های برگزیده در بخش کودک و نوجوان و بزرگسال هر کدام یک مجلد تحت عنوان «کتاب خاتم» چاپ می‌شود.

ادامه تصویربرداری «لبخند رخساره» در حرم مطهر امام رضا(ع)
تهیه‌کننده سریال «لبخند رخساره» گفت: در این مدت آستان قدس رضوی همکاری خوبی با ما داشت و توانستیم داخل صحن‌های اصلی حرم، سکانس‌هایی را ضبط کنیم. به گزارش فارس، زینب تقوایی تهیه‌کننده سریال «لبخند رخساره» گفت: مدتی است بعد از یک ماه تصویربرداری در مشهد مقدس به تهران آمده و ضبط را در تهران و لوکیشن‌های زعفرانیه،‌دربند، سوهانک و... از سر گرفتیم. وی ادامه داد: این روزها گروه تولید در خانه‌ای در دربند هستند که کامبیز دیرباز، مجید واشقانی، علیرضا آرا، مجید نوروزی و حمیدرضا هدایتی نیز در این سکانس به ایفای نقش می‌پردازند. تهیه‌کننده سریال «پشت بام تهران» همچنین درباره ضبط این سریال در مشهد و داخل صحن مطهر امام رضا (ع) نیز گفت: در این مدت آستان قدس رضوی همکاری خوبی با ما داشت و توانستیم داخل صحن‌های اصلی حرم سکانس‌هایی را ضبط کنیم.

تغییر ناگهانی مجری «متن حاشیه»
برنامه تلویزیونی «متن حاشیه» یکشنبه‌شب در حالی روی آنتن رفت که ساعاتی پیش از آغاز برنامه، مجری آن به یکباره تغییر کرد. به گزارش فارس، وحید ایمانی مجری این برنامه تنها به این جمله بسنده کرد که عدم حضور من در «متن حاشیه» به واسطه تصمیم مدیران سازمان بوده و من هم به آن احترام می‌گذارم. وی همچنین در پاسخ به دلیل این تغییر گفت: ترجیح می‌دهم در این باره توضیحی ندهم و تنها می‌توانم بگویم ساعاتی پیش از آغاز برنامه به من اعلام کردند شما دیگر اجرای این برنامه را برعهده ندارید.

انتشار فراخوان بخش اقلام تبلیغی و اطلاع‌رسانی جشنواره فیلم فجر
فراخوان بخش اقلام تبلیغی و اطلاع‌رسانی سی‌وپنجمین جشنواره فیلم فجر منتشر شد. اقلام تبلیغاتی فیلم‌های سینمایی داستانی که از 1/10/94 تا 1/10/95 به نمایش عمومی درآمده‌اند می‌توانند در این بخش از مسابقه شرکت کنند. هیات انتخاب و داوری متشکل از سینماگران و کارشناسان فنی و هنری آثار دریافتی را با رعایت استانداردها و اولویت‌های جشنواره که در اختیار دبیرخانه بخش اقلام تبلیغی قرار گرفته باشند، مورد قضاوت قرار خواهند داد و جوایز خود را در بخش عکس، پوستر، آنونس و تیزر به برگزیدگان اهدا می‌کنند. آخرین مهلت ارسال آثار30/9/95 خواهد بود.

اعلام فاز اول اکران‌های جانبی فیلم سینمایی «یتیم‌خانه ایران»
اکران‌های جانبی «یتیم‌خانه ایران» در 5 فاز طراحی شده است که در این برنامه‌ریزی، مردم نزدیک به ۷۰۰ شهر بدون سینما به تماشای این اثر ضدانگلیسی خواهند نشست. به گزارش فارس، با توجه به استقبال بسیار خوب دانشجویان عزیز و مجموعه‌های فرهنگی کشور از این فیلم، از 11 آبان‌ماه فاز اول اکران‌های جانبی در دانشگاه‌ها و سپس در شهرهای فاقد سینما آغاز شد. همچنین به مناسبت فرا رسیدن روز دانشجو از پوستر جدید فیلم «یتیم‌خانه ایران» رونمایی شد.
 

رونمایی از نسخه الکترونیک کتاب «کجا باید بخوابم؟»
نسخه الکترونیک کتاب «کجا باید بخوابم؟» قبل از انتشار نسخه کاغذی در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفت. به گزارش تسنیم، نخستین‌بار است که پیش از انتشار نسخه کاغذی کتابی، نسخه الکترونیک آن عرضه می‌شود و مخاطبان می‌توانند منتظر طی شدن زمان چاپ نشوند و کتاب را خیلی خیلی داغ بخوانند.

انتشار رمان «برادر انگلستان» علیرضا قزوه
علیرضا قزوه نخستین رمان خود را برای چاپ به انتشارات سوره مهر سپرد.
به گزارش تسنیم، شاعر و مدیر دفتر آفرینش‌های ادبی حوزه هنری از چاپ نخستین رمان خود خبر داد و گفت: این اثر با عنوان «برادر انگلستان» برای انتشار به سوره مهر سپرده شده است. وی ادامه داد: این اثر که در قالب رمان نوشته شده، در حوزه رمان انقلاب می‌گنجد. در این کتاب که قریب به 350 صفحه دارد، داستان در بستر تاریخی از کودتای 28 مرداد سال 32 تا پس از انقلاب روایت و موضوعات امروز را نیز شامل می‌شود.

افتتاح پردیس تئاتر تهران تا 2 ماه دیگر
محمود صلاحی با معرفی علی‌اصغر خسروی به عنوان دبیر چهارمین سوگواره هنرهای نمایشی و آیین‌های مذهبی خمسه گفت: سومین دوره سوگواره خمسه به نحو احسن کار خود را آغاز کرد و در جوار مزار شهدای مدافع حرم با حضور بهترین هنرمندان کشور برگزار شد. به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، وی افزود: هنرمندان با هنرشان و نویسندگان با قلم‌شان ارادت خود را نسبت به شهدای مدافع حرم ابراز کردند و من نمی‌دانم با چه زبانی می‌توان از شما تشکر کرد. ‌ای‌کاش می‌شد گوشه‌ای از این نمایش‌ها را صداوسیما به مردم می‌رساند. رئیس سازمان فرهنگی- هنری شهرداری تهران تصریح کرد: استقبال قابل توجه مردم از آثار نمایشی این سوگواره بیانگر این است که هم مردم اهل دیدن نمایش‌های خوب هستند و هم هنرمندان ما اهل ارائه آثار باکیفیت هستند. رئیس سازمان فرهنگی- هنری شهرداری در پایان سخنانش همچنین درباره راه‌اندازی هرچه زودتر سالن نمایشی در باغ‌کتاب تهران در عباس‌آباد اظهار امیدواری کرد. وی افزود: آیین افتتاح این دوره سوگواره خمسه با کسب رخصت به واسطه حضور بر مزار شهدای مدافع حرم آغاز شد و امروز نیز پرونده سومین دوره را با یاد این عزیزان به پایان می‌رسانیم تا مورد عنایت خمسه آل‌عبا قرار گیریم. در ادامه این مراسم با پخش نماهنگی از سعید کشن‌فلاح از خانواده این هنرمند پیشکسوت به پاس سال‌ها فعالیت در حوزه نمایش کشور تقدیر به عمل آمد.

موزه مرحوم سبزواری همچنان در انتظار تدبیر
فرزند مرحوم حمید سبزواری از عدم همکاری و افتتاح موزه مرحوم سبزواری خبر داد و گفت: فعلا به شکل موقت هدایا و دست‌نوشته‌ها به موزه شهر سبزوار منتقل شده است تا تصمیم‌گیری انجام شود. به گزارش فارس، محسن ممتحنی فرزند مرحوم حمید سبزواری پیرامون قرار دادن کتاب و وسایل شخصی مرحوم سبزواری در موزه‌ای در سبزوار گفت: هنوز کاری صورت نگرفته است. وی که چندی پیش اعلام کرده بود «وعده اهدای این وسایل را داده بودم، بر این اساس بخشی از وسایل و هدایای پدر به سبزوار منتقل شده» توضیح داد: با توجه به انتقال این هدایا و وسایل به سبزوار اما موزه آماده نشد و در حال حاضر به شکل موقت این وسایل به موزه شهر سبزوار منتقل شده است. ممتحنی همچنین با بیان اینکه مکانی که قرار بود مبدل به موزه شود همان خانه‌ای است که پدرم در آنجا متولد شد و در ادامه نوجوانی و جوانی خود را گذراند، ابراز داشت: این خانه قدیمی متعلق به اواخر دوره قاجار است که از 3 حیاط تشکیل شده است. بر این مبنا نظر ما این است بخش میانی موزه و در ادامه اطراف آن مبدل به خانه فرهنگ شود. فرزند مرحوم سبزواری از مسؤولان درخواست کرد تا مقدمات و همکاری‌های لازم برای ایجاد این فضا انجام شود و وسایل به این محل منتقل و در معرض دید عموم قرار گیرد.