مهدی محمدی: 1- بدون تردید، هیچ نبردی در تاریخ جنگ سوریه، به اندازه جنگ حلب برای طرف‌های درگیر حیثیتی نبوده است. تمرکز توجه، بسیج امکانات و تکثر طراحی‌های پیچیده در این سرزمین کوچک طی سال‌های گذشته، شرایطی به‌وجود آورده بود که همه طرف‌ها باخت در این جنگ را به خط قرمز خود بدل کرده بودند. شکست در جبهه حلب، تاثیر روحی ماندگار و بسیار عمیقی بر همه مسلحان در سایر جبهه‌ها خواهد گذاشت. اکنون دیگر حرف زدن از «پیروزی قطعی» یا «مقاومت طولانی‌مدت» در هیچ جبهه‌ای برای هیچ‌کدام از گروه‌های مسلح ساده نخواهد بود.
2- پیروزی در حلب به هرگونه فرمول سیاسی برای بحران سوریه معنای مجدد خواهد داد. اتفاق نظر کاملی وجود دارد که پیروزی در حلب، بقای بشار اسد در قدرت را تضمین کرده و از این پس، حضور اسد به عنوان رئیس‌جمهور یا بخشی از هر فرآیند انتخاباتی در آینده، غیر قابل اجتناب خواهد بود. در واقع پیروزی در حلب به معنای گذار از براندازی به تفاهم سیاسی در صحنه سوریه خواهد بود.
3- پیروزی در حلب، ایجاد هرگونه منطقه امن و پرواز ممنوع در سوریه را غیرممکن می‌کند. این ایده‌ای است که هیلاری کلینتون و دونالد ترامپ هر یک به
گونه‌ای- به عنوان راه‌حلی برای مساله آوارگان- از آن حرف زدند اما این گزینه دیگر روی میز نیست. جز حلب، منطقه دیگری در سوریه وجود ندارد که کاندیدای این کار باشد.
4- پیروزی در نبرد حلب، سناریوی تجزیه سوریه را از طریق منتفی کردن ایجاد مناطق امن، از روی میز برداشته است. اگر این سناریو که بخشی از راهبرد کلی آمریکا برای بازترسیم مرزهای کشورهای منطقه غرب آسیا بوده، در سوریه کنار گذاشته شود، در عراق هم شانسی برای اجرا نخواهد داشت. در واقع این جنگ، از فرورفتن منطقه در جنگ‌های بسیار وخیم‌تر و طولانی‌تر ناشی از دستکاری در مرزهای جغرافیایی، تا حدود زیادی پیشگیری کرد.
5- با تسخیر شهر حلب، حجم قابل توجهی نیروی آزموده برای حضور در دیگر جبهه‌ها، آزاد خواهد شد. این نیروها از این پس با این ذهنیت خواهند جنگید که «هیچ جنگی سخت‌تر از حلب نیست» و چنین روحیه‌ای می‌تواند نبردهای دشوار را تا حد اعجاب‌انگیزی آسان کند.
6- با پیروزی در حلب، یکی از اصلی‌ترین نقاط ارتباط زمینی مسلحان با خارج سوریه در آستانه مسدود شدن قرار گرفته است. درست است تفاوت است میان «شهر» و «استان» حلب اما گام اصلی برای قطع دسترسی مسلحان به ترکیه به عنوان اصلی‌ترین حامی تروریسم در سوریه، برداشته شده است. با قطع این ارتباط، تفکیک تروریست‌های خارجی از شهروندان سوری با سرعت بسیار بیشتری انجام خواهد شد، سلاح‌های مخرب و ویرانگر به سختی وارد سوریه می‌شود و با از بین رفتن عقبه خارجی تروریسم، پیروزی در سایر جبهه‌ها نیز سرعت خواهد گرفت. از 6 سال پیش به این طرف، عامل خارجی اصلی‌ترین نیروی محرکه تروریسم در سوریه و قطع آن اولویت شماره یک مقاومت بوده است.
7- جنگ در حلب، یک الگوی جدید نبرد شهری برای مقاومت ایجاد کرد که مبتنی است بر تفکیک دقیق عملیاتی میان مردم و مسلحان و ایجاد تعارض میان آنها به‌گونه‌ای که مسلحان هرگونه پشتوانه مردمی احتمالی خود را از دست بدهند. هدف‌گیری دقیق، عملیات اطلاعاتی پیشرفته، ایجاد پیوند آنلاین میان نیروهای عملیات ویژه و بخش‌های جمع‌آوری اطلاعات، طرح‌ریزی‌های لجستیکی روزآمد، استفاده موثر از سلاح‌های سنگین در نبرد شهری و ایجاد نظام فرماندهی و کنترل بسیار پیشرفته که بتواند هماهنگی عملیاتی طیف وسیعی از نیروها را تضمین کند، دستاوردهای نظامی بسیار حائز اهمیتی است. شاید به همین دلایل است که صهیونیست‌ها می‌گویند حزب‌الله پس از جنگ سوریه بسیار آبدیده‌تر شده است.
8- با پیروزی در حلب، غنائم ارزشمندی در اختیار مقاومت قرار گرفته است؛ از اسرای بسیار کلیدی تا انبارهای مهمات پیشرفته، اتاق‌های شنود و تجهیزات مدرن مخابراتی که در اختیار تروریست‌ها بود و اکنون مقاومت بر آن مسلط شده و از همه مهم‌تر به دست آوردن یک درک کاملا عمیق از سیستم فرماندهی و ارتباطات درونی تروریست‌ها که پیشرفته‌ترین تاکتیک‌های‌شان را در جبهه حلب مورد استفاده قرار دادند.
9- آشکار شدن پیوند پس پرده داعش و النصره و اتصال پس پرده هر دو گروه به یک مرکز واحد، دستاورد دیگر نبرد حلب بود. بازپس‌گیری تدمر برای مقاومت سخت نخواهد بود اما حمله داعش به تدمر، درست در زمانی که حلب در اوج محاصره قرار داشت، هیچ تردیدی باقی نگذاشت که النصره و داعش در نهایت از یک آبشخور سیراب می‌شوند. این امر در چانه‌زنی‌های سیاسی و امنیتی پس پرده، یک برگ راهبردی خواهد بود.
10- دستاورد دیگر این پیروزی مردمی‌سازی نبرد علیه مسلحان و چشاندن طعم امنیت و خدمات‌رسانی از جانب یک دولت مرکزی مسؤول به مردمی خواهد بود که چندین سال است حرامیان بر جان و مال خود و خانواده آنها مسلط بوده‌اند. حس رهایی،  خروج از هرج و مرج و داشتن پشتوانه‌ای که بتوان بر آن تکیه کرد را در واکنش بخش‌های بزرگی از مردم حلب در همین یکی ـ دو روز می‌توان دید. توجه کنید از میان میلیون‌ها سوری ساکن حلب، کمتر از 10 هزار نفر-تازه با احتساب خانواده‌های‌شان- به عنوان گروه مسلح از این شهر خارج شده و به ادلب رفته‌اند. آن میلیون‌ها مرد و زن دیگر در واقع گروگان این تروریست‌ها بوده‌اند و بی‌شک برای عدم بازگشت شرایط پیشین حاضر به هر فداکاری‌ای خواهند بود.
 

دکتر زهرا طباخی: به فاصله کمی از انتشار خبر آزادی حلب از چنگال تروریست‌های جنایتکار، تخریب جبهه مقاومت به شکل حداکثری در رسانه‌های اروپایی و آمریکایی آغاز شد. از بی‌بی‌سی تا الجزیره، العربیه، یورونیوز، سی‌ان‌ان و... به نحوی خبر آزادی حلب را پوشش دادند که گویی تا پیش از این شهر در دست گروهی از زنان و کودکان بر اساس اصول دموکراسی اداره می‌شد و اتفاقا در این مدینه فاضله حقوق‌بشر با سرهای بریده‌شده مردان نیز گاه فوتبال بازی می‌شد و کودکان را برای انجام عملیات انتحاری آموزش می‌دادند!
  بمباران توئیتر!
بی‌بی‌سی مرثیه‌های مضحک و بی‌سر و تهی می‌خواند که مضمونش حذف شناسه‌های کاربری عملیات روانی ضد جریان مقاومت از توئیتر و فیسبوک به واسطه بمباران حلب توسط هواپیماهای روس بود! در داخل نیز گروهی از خبرنگاران روزنامه‌ها و سایت‌های زنجیره‌ای غربگرا به یاری برادران خود در جبهه تروریسم بین‌الملل پیوستند و از مقایسه فتح حلب و خرمشهر به خشم آمده و رنگ به رنگ شدند! استدلال‌شان در این‌باره نیز فراتر از درافشانی‌های دوره دفاع‌مقدس و فتنه 88 نبود که بسیجی خوب همت و باکری «شهید» است و طبیعتا حزب‌اللهی که به فریاد مسلمین می‌رسد و امنیت را در آن سوی مرزها تامین می‌کند، مورد مناسبی برای حمایت نیست!
بر همین اساس در ادامه تخریب‌های قبلی که رزمندگان جبهه مقاومت اسلامی را با صفاتی همچون «جنگ‌طلب» و «پولکی» برچسب زده بودند، این‌بار «مدافعان حرم» را «مدافعان اسد» نامیدند و بازی‌های دوره پسالوزان در مقایسه «محمدجواد ظریف» و سردار فاتح لشکر اسلام  «حاج قاسم سلیمانی» را یواشکی بایگانی کردند. البته که عملیات روانی غربگرایان و ارتش سایبری سعودی و منافقین قدمتی به عمر تاریخ انقلاب دارد؛ از آن دوره که رزمندگان جان برکف جبهه‌های خرمشهر و آبادان و کردستان را فقرای صف یخچال و کولر و خواربار می‌خواندند تا دوره‌ای که بچه‌های حزب‌اللهی شهرری و اسلامشهر در فتنه 88 را ارتش وارداتی از لبنان خطاب می‌کردند! دشمن، دشمنی می‌کند اما آنچه مهم است علت صدور فرمان حمله تروریست‌های رسانه‌ای در داخل و خارج مرزها به فاتحان حلب و موصل است. غرب و غربگرایان به چه دلیل شیردلان مدافع حرم را تخریب می‌کنند و از باقی ماندن خاک کشورهای اسلامی در دست داعش و سایر گروه‌های تروریستی افراط‌گرا به آرامش می‌رسند؟
  رو به فنا!
یک هفته پیش از این در «وطن‌امروز» با مرور تحولات اخیر غرب و جنوب آسیا از آشکار شدن نشانه‌های شکست تمدنی غرب خبر دادیم و گفتیم آنچه «برژینسکی» و «برنارد لوئیس» و «هانتینگتون» به عنوان فلاسفه پشت صحنه لیبرال- دموکراسی از آن می‌هراسیدند، اکنون در حال وقوع است. چند روز بعد نیویورک‌تایمز در یادداشتی به قلم «آماندا توب» نوشت: «کمتر از 3 دهه پس از آنکه فوکویاما امکان وجود جهانی فارغ از سیطره لیبرال- دموکراسی را منتفی دانست، محققان هشدار می‌دهند اکنون نه فقط نظامی ابدی نیستیم که در آستانه فروپاشی قرار گرفته‌ایم».
این حقیقتی آشکار است که امروز «آمریکا» در برابر تمدن اسلام ناب که آهسته اما پیوسته بال می‌گشاید دچار استیصال شده است. آمریکایی‌ها مدعی هستند انتخابات‌شان به عنوان مظهر دموکراسی با نقض مظاهر امنیت داخلی و خارجی توسط روسیه، دستکاری شده است، در جنگ حلب و موصل شکست سنگینی از ائتلاف مسلمانان متحمل شده‌اند و آینده طرح‌های خاورمیانه صهیونیستی‌شان نیز در ابهام است. لیبرالیسم اقتصادی به عنوان عامل گسترش تمدن غرب نیز به قول ترامپ رو به فناست و چیز زیادی از آن هیمنه باشکوه در دوره افول قدرت باقی نمانده است.
شکست صلیبیون
در چنین شرایطی همه امید فلاسفه انگلیسی و آمریکایی این بود که تمدن اسلامی با فتنه‌ای داخلی که اجرای آن بر عهده لشکر صلیبیون اجاره‌ای بود، خنثی شده و در بحبوحه درگیری‌های درونی، جوامع اسلامی به «خاورمیانه جدید» طراحی شده توسط غرب، اجبارا تن دهند. بنا بود «القاعده» و «داعش» و «تروریست‌های آخرالزمانی» با ارائه‌ نسخه‌ای افراطی و هولناک از اسلام همه مولفه‌های حاکمیتی دین همچون «جهاد» و «شرع» و «سنت‌های اجتماعی» را یکجا با کراهتی درونی به بایگانی تاریخ روانه کنند و دست‌کم تا صدها سال دیگر هیچ مسلمانی به دنبال نسخه «اسلامی» برای تشکیل حکومتی واحد و احیانا تمدن‌گرایی اسلامی نرود. البته نسخه‌ای بسیار متبوع و بی‌خطر نیز در دانشگاه‌های سوآس، آکسفورد و هاروارد برای مسلمانان اعم از شیعه و سنی تهیه شده بود تا حذف نسخه اصلی به اغتشاش ناشی از ناامیدی دینی نینجامد. «اسلام عثمانی»، اسلام سکولار عرفانزده رقاص‌های ترک و مولویست‌های رحمانی بنا بود از لندن ظهور کند و به واسطه روی کار آمدن همزمان گولنیست‌ها در ترکیه و غربگرایان با «عبای شکلاتی» در ایران، دراویش همچون کبریت بی‌خطر گسترشی از درون خاک امت اسلامی داشته باشند.
پیروزی جهادگرایان
اما به لطف خداوند متعال ورق به سرعت برگشت. مرجعیت دینی در عراق و ایران بسیج منطقه‌ای برابر ائتلاف کفار و صهیونیست‌های سعودی تشکیل داد که با اتکا به «جهاد اسلامی»، افراط‌گرایان داعشی را حتی در بعد فرامرزهای منطقه شکست داد. اینجا دیگر تنها صحبت از وهابی‌های سعودی و اردن و عراق و سوریه نیست، بلکه پیام فتح‌الفتوح مسلمانان حقیقی قطعا به همه مراکز اسلامی آلمان، فرانسه، سوئد و آمریکا نیز رسیده است و نسخه جدید به واسطه پیروزی عملیاتی و گفتمانی، فرصت عرضه تمدنی خواهد یافت، چرا که اسلام داعشی به پایان عرصه تاریخی خود رسیده است و «خلافت» با سقوط مسجد اموی، تمام شده هر چند تحرکات اقلیتی کماکان باقی است.
دلاوران اخلاق‌مدار
لشکر فاتح مسلمانان محمدی جهانیان را با سرهای بریده و انسان‌های کباب شده و کودکان انتحاری و پروپاگاندای وحشت مملو از شکنجه‌گران قرون وسطایی تحت تاثیر قرار نداد. حتی مطابق اصول تمدن غربی، تهدید به بمب اتم و استفاده از بمب‌های خوشه‌ای و فسفری را برای تسریع پیروزی با قساوت عملیاتی در دستور کار نگذاشت، بلکه در روند ورود به حلب و موصل برای نجات جان غیرنظامیان تاخیر انداخت تا تاریخ را جنگی اما اسلامی و اخلاق‌مدار تحریر کند.
این قدرت تمدن اسلامی است که حاج قاسم سلیمانی، فرمانده جنگ سوریه و عراق را در بحبوحه پیروزی برای نجات جان بی‌گناهان یا فریفتگان بر سر میز مذاکره می‌نشاند تا درس دیپلماسی از موضع قدرت را به همه سازشکاران و ضعفای امت اسلام دیکته کند. نتیجه اینکه با فتح حلب، مردم فوعه و کفریا را نیز بدون جنگ از محاصره می‌رهاند. البته که چنین نسخه متعادل، شجاع، غیرتمند، اخلاق‌مدار و متفکری از اسلام ناب محمدی(ص) باید در بحبوحه ظهور نسخه‌های دروغین و مهندسی شده لندنی از اسلام  تخریب شود! این اریکه‌ای از مبارزه است که قابل کنترل نیست و حتی شکست جهان‌وطنان مسلمان در آن نیز میل به پیوستن به ارتش جوانمردان را جهانی‌تر خواهد کرد و مسیر پیروزی را به سایر علاقه‌مندان به نسخه‌ای تمدنی و امروزی از اسلام محمدی نشان خواهد داد. فلاسفه غربی باور دارند لشکر فاتح حلب و موصل پیش‌قراول سپاهی است که دل‌های ملت‌ها را به‌رغم مقاومت دولت‌ها، از درون از آن خود می‌کند و تمدن‌های بزرگ را به فروپاشی درونی می‌کشاند.
اسلام مسیح و یهود
این فرااصل دیپلماسی اسلام ناب محمدی(ص) که اجابت ندای یاری‌طلبی مسلمان و حتی مظلومیت مسیحی و یهودی و دروزی ساکن در سرزمین اسلامی را بر هر قاعده و قانون قراردادی مرزی فرض می‌داند، اکنون پایه‌های سازمان ملل و واتیکان را به لرزه درآورده، چرا که حشدالشعبی شیعیان و سنی‌های عراقی زمانی که پاپ برای مسیحیان آواره و سربریده عراق تنها از راه دور دعا می‌خواند، خون داد تا کلیساها را از داعش بازپس بگیرند! دقیقا به همین دلیل مهم تمدنی است که تصویر مرمت کلیساها در شهرهای آزاد شده عراق و سوریه از شر داعش و تروریست‌های اجاره‌ای توسط مجاهدان مسلمان جهان را تکان داد. فاتحان حلب، موصل، تکریت، پالمیرا، حمص و رمادی نمایندگان فلسفه برتر تمدن اسلامی در آخرالزمان لیبرالیسم هستند. آنها ننگ نسخه «جنگ صلیبی» تمدن غرب را با تفکر صیانت از کلیسا و کنیسه و یهودی زیر بیرق حکومت اسلام ناب محمدی(ص) پاک می‌کنند.
پاینده باد اسلام! زنده باد مسلمان! جاوید باد راه روشن مهدوی!

دکتر رضا سراج: با تمدید و ابلاغ تحریم‌های 10 ساله ایران، برجام عملاً و رسماً نقض شد. در این شرایط استفاده از مکانیسم ماله برای لاپوشانی خسارت محض، تداعی‌کننده دیپلماسی قاجاری در قرن 19 است. مقایسه این دو مقطع از تاریخ دیپلماسی ایران، عبرت‌آموز و آگاهی‌بخش خواهد بود.
در زمان حکومت قاجار دریچه‌ای از فرصت‌های بی‌سابقه در مناسبات بین‌المللی به روی ایران گشوده شد. عواملی چون موقعیت راهبردی ایران، جنگ‌های ناپلئونی با جبهه‌گشایی به سمت شرق و تقابل قدرت‌های جهانی با یکدیگر، بخشی از این فرصت‌ها و معادلات بود. در چنین شرایطی دولت بریتانیا مجبور شد به ایران توجه کند. دولت قاجار (آغاز قرن 19م) از توسعه مناسبات با انگلیس برای کمک به ارتقا و تثبیت جایگاه سیاسی خود و همچنین مقابله با تهدید اساسی امپراتوری روسیه استقبال کرد. سال 1228هـ/1812م، به دنبال یورش ناپلئون به روسیه و صلح بریتانیا با روس‌ها، انگلستان از طریق «اوزلی» وزیرمختار خود در ایران، دولت قاجار را به صلح با روسیه وادار کرد. اوزلی و رتیشچف توافق کردند برای جلب اعتماد دولت قاجار در پیش‌نویس عهدنامه صلح، بندی گنجانده شود که تعیین تکلیف بخشی از نواحی اشغالی ایران به نتیجه مذاکرات ایلچی با تزار وانهاده شود. با این تدبیر، فتحعلی‌شاه به روند فرساینده‌ای از مذاکرات گام نهاد که وقت‌کشی و در نهایت تحمیل منویات روس‌ها به حکومت قاجار نتیجه آن بود. زمانی که خطر ناپلئون رسماً فروکش کرد، انگلستان زیان‌دیده از این بحران، ضرورتی نمی‌دید به تعهدات وزیرمختار خود توجه کند و مساله ایران و روسیه را امری مربوط به 2 کشور تشخیص داد. تکاپوهای دیپلماتیک حکومت قاجار نیز برای واداشتن آن کشور به قبول مسؤولیت خود در این مناقشه، راه به‌جایی نبرد.
نتیجه دیپلماسی قاجاری آن شد که حکومت قاجار در قرن 19 درحالی‌که می‌توانست با استفاده از فرصت‌ها و معادلات بین‌المللی، دیپلماسی هوشمندانه و عزتمندانه‌ای را پیش بگیرد اما متأسفانه با اشتباه محاسباتی و سهل‌اندیشی در اعتماد به انگلستان و بازی یک‌سویه با لندن، خسارات جبران‌ناپذیری را به منافع ملی و تمامیت ارضی ایران وارد کرد.
ویژگی‌های دیپلماسی قاجار در قرن 19 عبارت بود از:
1- عدم هوشمندی در استفاده از فرصت‌ها و معادلات جهانی
2- اشتباه محاسباتی در اعتماد به انگلیس و اتکای صرف به لندن
3- پذیرش توافق فرساینده و عدم اخذ ضمانت برای اجرای آن
4- نگاه به مناسبات با انگلیس برای ارتقا و تثبیت دولت قاجار
5- ارجحیت به منافع دولت قجری در برابر منافع ملی.
در انطباق دیپلماسی برجام با دیپلماسی قاجار، به‌وضوح می‌توان عینیت ویژگی‌های پنج‌گانه بالا را مشاهده کرد. نگاه به برجام برای ارتقا و تثبیت دولت تدبیر و ترجیح منافع قبیلگی بر منافع ملی، باعث شد دولت یازدهم به توافقی تعجیلی تن دهد که اکنون ضمانتی برای اجرای آن در اختیار ندارد. از همین رو است که همزمان با حضور وزیر امور خارجه کشورمان در آمریکا، در یک تحقیر و جیب‌بری آشکار 2 میلیارد دلار (7 هزار میلیارد تومان) از دارایی‌های ایران مصادره می‌شود و با کمال تأسف به‌اندازه وزیر خارجه فزرتی [بی‌قابلیت] آل‌سعود هم اقدامی صورت نمی‌گیرد. آمریکا به تعهداتش در برجام عمل نمی‌کند؛ وزیر امورخارجه کشورمان به دنبال اخذ نامه اطمینان‌بخش برای بانک‌ها و شرکت‌های خارجی است! از همه مهم‌تر با تمدید تحریم‌های ایران توسط آمریکا، برجام رسماً نقض می‌شود و وزیر امور خارجه کشورمان به آمریکا توصیه می‌کند بهتر است(!) به برجام پایبند باشد. بدیهی است دیپلماسی برجام به‌مثابه دیپلماسی قاجار در قرن 19 نمی‌تواند متضمن عزت ملی و منافع ملی شود. از این دیپلماسی تنها کاری که برمی‌آید ماله‌کشی یا به عبارت بهتر استفاده از مکانیسم ماله است.