دریاچه ارومیه در سومین سال اجرای راهکارهای احیا به ‌جای جان گرفتن، در سراشیبی مرگ واقع ‌شده و دستگاه‌های مجری راهکارهای نجات آن به‌ جای پاسخگویی، روزه سکوت گرفته‌اند. به گزارش تسنیم از ارومیه، تابستان امسال سومین سال از آغاز فعالیت برنامه‌های 27‌گانه احیای دریاچه ارومیه گذشت و اکنون در همان نقطه آغاز کار واقع شده‌ایم و در ظاهر دریاچه ارومیه هیچ اثری از اجرای چنین برنامه‌هایی دیده نمی‌شود. از پاییز سال گذشته زمزمه‌های عملکرد ناموفق دولت درباره اجرای پروژه‌های احیای دریاچه ارومیه به گوش می‌رسد که مهم‌ترین علت آن از نبود منابع مالی و اعتبارات مورد نیاز برای اجرای پروژه‌ها ناشی می‌شود. اکنون که سومین سال احیای دریاچه ارومیه سپری شده تابستانی گرم‌ و هوایی خشک و بدون بارندگی را شاهد بودیم که همه این عوامل گریبانگیر دریاچه ارومیه شد و در نتیجه آن را برای بار دیگر در مسیر آخرین نفس‌ها قرار داد. شهروز برزگر، نماینده مردم سلماس در مجلس شورای اسلامی در این باره سوءمدیریت را سبب قرار گرفتن دریاچه ارومیه در شرایط بحرانی کنونی عنوان کرد و اظهار داشت: سوءمدیریت‌های گذشته سبب شده امروز دریاچه ارومیه در وضعیت بحرانی قرار گیرد و به‌منظور نجات این دریاچه و جلوگیری از خشک‌ شدن آن ستاد احیا تشکیل دهیم. وی گفت: براساس مطالعاتی که در زمینه دریاچه ارومیه انجام داده‌ام این موضوع را می‌بینم که بسیاری از کارها را می‌شد برای احیای دریاچه ارومیه انجام داد که انجام شده و در حال حاضر نیز توان انجام بسیاری از کارها وجود دارد که در صورت سهل‌انگاری در به ثمر رساندن آنها، در آینده حسرت این روزها را خواهیم خورد. نماینده مردم سلماس در مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: پل میان‌گذر دریاچه ارومیه در روند خشک شدن دریاچه ارومیه تأثیر داشت و آن کوهی که به‌صورت غیرکارشناسی کنده شد و در دریاچه ارومیه و چاه‌های آن ریخته شد، آب دریاچه را از جریان انداخت و همین از جریان افتادن آب یکی از دلایل خشک شدن دریاچه ارومیه بود. برزگر افزود: سدسازی‌های بی‌رویه و بدون مطالعه که در حوضه آبریز دریاچه ارومیه اتفاق افتاد از دلایل خشک شدن دریاچه ارومیه به شمار می‌رود؛ از دیگر دلایل خشک شدن دریاچه ارومیه به کشاورزی بی‌رویه در این منطقه می‌توان اشاره کرد. وی تصریح کرد: چرا 3 میلیارد دلار برای احیای دریاچه ارومیه اختصاص داده نمی‌شود؟ ما باید دست روی دست گذاشته و خشکی دریاچه ارومیه را نظاره‌گر باشیم، بعد سراغ صندوق برویم؟  حجت‌الاسلام والمسلمین جواد مجتهد شبستری، نماینده مردم آذربایجان‌غربی در مجلس خبرگان رهبری نیز با اشاره به اقدامات صورت گرفته برای احیای دریاچه ارومیه، اظهار داشت: در این راستا تلاش‌هایی انجام‌شده اما خروجی قابل قبولی از این اقدامات به دست نیامده تا جایی که می‌توان گفت نسبت به بودجه صرف شده برای این طرح بسیاری از فعالیت‌ها نتیجه‌بخش نبوده است. وی در ارتباط با اهمیت تشکیل ستاد احیای دریاچه ارومیه برای پیگیری هر چه تخصصی‌تر موضوع، گفت: همزمان با تشکیل ستاد احیای دریاچه ارومیه در تهران عیسی کلانتری به‌عنوان دبیر آن معرفی شد که با توجه به تخصص وی در امور آب، کشاورزی و محیط‌زیست انتظار می‌رفت با اجرای راهکارهای منطقی دریاچه ارومیه بتواند جانی دوباره بگیرد. شبستری خاطرنشان کرد: اما متأسفانه آنچه امروز در ارتباط با دریاچه ارومیه مشاهده می‌شود این است که نه فقط تراز آب دریاچه روند مثبتی نشان نمی‌دهد بلکه مقدار آب آن نیز در مقایسه با سال گذشته کاهش یافته است. نماینده مردم آذربایجان غربی در مجلس خبرگان رهبری در ارتباط با مانورهای سیاسی که هنگام انتخابات روی دریاچه ارومیه انجام می‌شد، اظهار داشت: متأسفانه در ایام  انتخابات دولت با بهره‌برداری تبلیغاتی از دریاچه ارومیه تراز مثبت آب آن در مواقعی از سال را که بیشتر به علت بارندگی‌های منطقه بود، به عملکرد ستاد احیای دریاچه و دولت نسبت می‌داد. وی افزود: واقعیت قضیه این است که اقدامات لازم صورت نگرفته یا اگر تلاشی انجام شده نتیجه مطلوبی نداشته است، چرا که امروز شاهدیم دریاچه ارومیه همچنان با بحران بی‌آبی روبه‌رو است و خطرات جدی زیست‌محیطی ساکنان اطراف دریاچه را تهدید می‌کند. همچنین مدیر دفتر استانی ستاد احیای دریاچه ارومیه به کذب‌ بودن اخبار منتشر ‌شده مبنی بر انتقال آب ارس به دریاچه ارومیه اشاره کرد و اظهار داشت: برنامه انتقال آب مربوط به دشت شبستر است و با هدف توسعه و ترویج کشاورزی در آن منطقه و تأمین آب شرب سالم و مورد نیاز بهداشت و صنعت کلانشهر تبریز به عنوان یکی از مهم‌ترین مراکز جمعیتی و صنعتی کشور و سایر شهرها و روستاهای واقع در مسیر خط انتقال در شهرستان‌های تبریز، شبستر، مرند و جلفا انجام می‌شود.  فرهاد سرخوش با تاکید بر اینکه قرار نیست هیچ آبی در خلال اجرای این طرح به دریاچه ارومیه انتقال یابد، عنوان کرد: سهم دریاچه ارومیه از آب منتقل شده در طرح انتقال آب از ارس مجموعاً 100 میلیون مترمکعب در سال آن‌ هم از پساب بازیافتی صنایع درگیر در طرح است و با توجه به ناچیز ‌بودن این مقدار هیچ صرفه اقتصادی در اجرای طرح نیست.

سمیرا کریمشاهی:الان که تصمیم به نوشتن این متن گرفته‌ام، چند هفته‌ای از اخراج حدود ۳۰۰ کارگر بدون هیچ دلیل موجهی از محل کار خود می‌گذرد اما اکثر شما نمی‌دانید منظورم کارگران شرکت فولاد کویر شهرستان آران‌‌و‌بیدگل هستند. چون اینها هم جزئی از جامعه کارگری هستند که هر روز در گوشه و کنار این کشور حق‌شان پایمال می‌شود بدون اینکه ما باخبر شویم. مسؤولان مربوط هم در این سکوت خبری چند وعده حواله کارگر می‌کنند تا با ایجاد اندک امیدی دهان‌شان را ببندند. کارگر می‌ماند و صدایی که به‌جایی نمی‌رسد و حتما باید در معدن یا محل کارشان جان دهند یا اینکه کتکی بخورند تا ما آنها را ببینیم و برای‌شان هشتگ بزنیم و اگر کمی بیشتر به خود زحمت دهیم چند توئیت هم در حمایت‌شان منتشر کنیم. به دور از اینکه لحظه‌ای با خود فکر کنیم چند درصد مشکلات کارگران به خود ما مربوط می‌شود؟! درست می‌گویم دقیقا خود ما! هرکدام از ما چقدر در ایجاد یا رفع مشکل آنها سهیم هستیم؟ جامعه چه مسؤولیتی در قبال آنها دارد؟
وقتی رهبری می‌گویند رونق تولید و اشتغال کشور جز با اقدام و عمل همگان و یک حرکت جهادی میسر نیست، تا به حال اقدامات و عملکرد خود را در کفه ترازوی قضاوت گذاشته‌‌‌‌‌ایم که ببینیم در این مسیر جهادگر هستیم یا جاهل؟
بر کسی پوشیده نیست، از ارکان اصلی ایده اقتصاد مقاومتی که از آن صرفا صدها همایش و مقاله دیده‌ایم، حمایت از تولید ملی و کارگران وطنی است و این امر مهم به ثمر نمی‌نشیند مگر با همت مردم در تحریم کالای ‌خارجی تا حد امکان و حمایت و خرید از تولیدات ایرانی. آنان که همواره درد میهن‌پرستی و وطن دارند آیا در سبک زندگی خود نیز به اقتدار ایران و ایرانی کمک کرده‌اند؟ آنان که درد دین دارند آیا این تکلیف شرعی حمایت از تولید ملی را برای اقتدار اسلام به انجام رسانده‌اند؟ آنان که درد بیکاری فرزندشان را دارند آیا حاضرند از خرید یک کالای خارجی صرف نظر کنند تا فرزندشان در چرخه تولید یک کالای ایرانی مشغول به کار شود؟
آیا دستگاه تبلیغی و فرهنگ‌ساز کشور توانسته قدمی برای حمایت از تولید کالای ایرانی و اشتغال جوانان بردارد؟ دستگاه تبلیغی دینی چطور؟
به عنوان مثال بعد از جنبش تنباکو تفکر تحریم کالاهای خارجی و حمایت از تولیدات داخلی در بین علمای شیعه مطرح شد. علاوه بر صدور اعلامیه و فتوا در این راستا، در جنبه اقدامات شخصی خود چنین امری را مدنظر داشتند. در آستانه انقلاب مشروطه، علما و مراجع شیعه به منظور مبارزه با سلطه اقتصادی غرب و حمایت از مردم خود یک اعلامیه تاریخی منتشر کردند که بعضی از مفاد آن قابل تامل است، مثلا  اینکه متعهد شدند «دیگر احکام شرعی را روی کاغذ غیرایرانی ثبت نکنند و اگر سندی نیاز به امضای آنها داشت چنانچه روی کاغذ غیرایرانی نوشته شده باشد به هیچ وجه امضا نکنند». «اگر کفن میتی از پارچه غیرایرانی باشد، بر آن میت نماز نخوانند. درباره لباس حتی‌المقدور از لباس تولید داخل استفاده کنند». «برای میهمانی‌ها مقدار مشخصی پذیرایی تعیین کردند و اگر از این حد مشخص شده بالاتر رود به آن میهمانی دعوت نشوند».
علما بخشی از کلاس درس و منبرهای‌شان را به توجیه مردم در حمایت از کارگر ایرانی و به قول خودشان طرد کالای تولید شده در بلاد کفر یا مملکت اجنبی، اختصاص می‌دادند.
هنگامی که بسترسازی در این زمینه از جانب روحانیون رخ ندهد، رسانه‌ها و صداوسیما هم برنامه‌‌‌ای برای حمایت از تولید ایرانی نداشته باشند، سایر دستگاه‌‌های تبلیغاتی و فرهنگی هم در خواب غفلت فرورفته باشند، هجمه‌ای از تبلیغات کالای خارجی بر در و دیوار شهر و بر بدنه قطارهای مترو و اتوبوس‌های‌ داخل شهری یا در لابه‌لای پیام‌های‌بازرگانی پرزرق و برق که اکثریت  مطلق آن ضد همین کارگر ایرانی مظلوم است، سرابی است که عطش مردم را برای استفاده از کالای خارجی بیشتر می‌کند. وجدان خود را با جمله «کالای خارجی کیفیت بهتری دارد» از خرید چنین کالاهایی آسوده می‌کنیم، در حالی که چنین چیزی در اکثر مواقع، ادعایی بیش نیست. مثلا در صنعت پوشاک تولیدکننده ایرانی مجبور است کالای تولیدی خود را با برند خارجی در بازار عرضه کند تا به فروش برسد و خریدار از این غافل است البسه‌ای که معتقد است با کیفیت است در اصل به دست هموطنانش دوخته شده که به دلیل فرهنگ غلط مشتری مجبورند روی آن برند خارجی بکوبند. برای مثال اتفاقی که همین چند وقت پیش رخ داد که چند جوان نوعی شکلات صبحانه ساخت داخل را در 2 ظرف ریختند، یکی با مارک همان شرکت، یکی هم با برند معروف خارجی و از مردم می‌خواستند طعم هر دوی آنها را امتحان کنند. تقریبا همه آنها از طعم بهتر شکلات خارجی نسبت به نمونه ایرانی گفتند! بدون آنکه متوجه شوند هر دوی آنها ایرانی است. و مثال‌های مختلف دیگر که نشان می‌دهد ملاک افراد برای تشخیص کیفیت بهتر صرفا حک شدن برند خارجی روی کالاست، نه اینکه با تجربه به بهتر بودن کالایی خارجی از نمونه ایرانی‌اش پی برده باشند. چه طنز تلخی است که در قامت حامی هموطنان کارگرمان ظاهر می‌شویم اما به مهارت و توانمندی‌های آنان اطمینان نداریم.
مسأله‌ای که کم و بیش در روزمرگی همه ما خودنمایی می‌کند: فردی لیوان بلور ژاپنی را بر‌می‌دارد، از یخچال آخرین مدل کره‌ای پر از آب می‌کند، روی صندلی چینی می‌نشیند، لپ‌تاپ ساخت بلاد استکبار جهانی را روشن می‌کند و یک توئیت منتشر می‌کند که کارگر تنها نیست. نگاهی به ساعت سوییسی‌‌‌‌اش می‌اندازد، متوجه می‌شود دیرش شده، کتی را که ماه پیش از یک مرکز خرید معروف در استانبول خریده می‌پوشد که مارک یک برند معروف ترک روی آن خودنمایی می‌کند، کمی عطر فرانسوی به خود می‌زند، کیف چرم مراکشی‌اش را بر‌می‌دارد، سوار بر ماشینی که هنر دست چشم‌بادامی‌هاست می‌شود تا به جلسه‌ای که برای واردات کفش است برسد!
این قصه زندگی اکثر ما دغدغه‌مندان قشر کارگر است. حال فقیرانه‌تر از مثال یا لاکچری‌تر فرقی نمی‌کند، مهم این است در باتلاق برند خارجی فرورفته‌‌‌‌‌ایم و ادعای ظلم‌ستیزی و حق‌طلبی داریم.
پایی که به وسیله آن حق کارگران پایمال می‌شود اگر فشار پنجه‌اش از جانب کارگزاران باشد، زور پاشنه‌‌‌‌اش از ضعف فرهنگی ما مردم در خریدها‌ی‌مان است.
شاید بگویید مشکلات شرکت‌هایی مثل هپکوی اراک یا آذرآب که کالا و خدمات تولیدی آنها، مستقیم به مصرف مردم نمی‌رسد، چه ارتباطی با جامعه دارد. بله! چنین مواردی به فشار پنجه ربط دارد! باز شدن بخشی از گره مشکلات شرکت‌های داخلی به دست مردم امکانپذیر نیست و احتیاج به حمایت دولت یا بخش خصوصی دارد.
مثلا وزارت صنعت و معدن، وزارت راه‌وشهرسازی، وزارت نیرو، شهرداری‌ها و حتی بخش خصوصی می‌توانند برای انجام پروژه‌های خود با شرکت هپکو که تولیدکننده ماشین‌آلات راهسازی است، همکاری لازم را داشته باشند اما حدود یک سال قبل عضو شورای کار شرکت هپکوی اراک در مصاحبه‌ای با اشاره به اینکه طی
3 سال گذشته بر اساس آمار حدود ۱۳۰۰ دستگاه انواع ماشین‌آلات مورد نیاز در کشور به صورت رسمی وارد کشور شده است، می‌گوید سهم شرکت هپکو در تامین نیاز کشور به دلیل عدم ارائه سفارش و خرید بسیار ناچیز بوده است.
چنین اتفاقی را می‌توان نتیجه مصوبه‌ای با عنوان ورود خودرو و ماشین‌آلات سنگین توسط هیأت وزیران در شهریور سال ۹۳ دانست که در ماده دوم آن ذکر شده: واردات ماشین‌آلات راهسازی ( لودر‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، فینیشر‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، گریدر‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، بولدزر، غلتک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، ترینچر‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ و اسکری‌پیر) مدل سال و ۸ مدل پایین‌‌‌‌‌‌تر مجاز است. در حالی که می‌توانستیم با حمایت از تولیدکنندگان داخلی چنین نیازهایی را در داخل مرزهای خودمان مرتفع کنیم! البته ماشین‌آلات راهسازی صرفا نمونه‌ای از خروار خروار واردات نابجا و بی‌رویه است. از واگن‌ قطار گرفته تا آشپز قطار، از آب معدنی تا در بطری، از مربا تا بیسکویت و صدها نمونه دیگر که پتانسیل تولید آنها در داخل کشور وجود دارد اما به شکل بی‌رویه‌ای وارد می‌شود. در حالی که رهبرحکیم انقلاب بارها هشدار داده‌اند واردات کالایی که به اشتغال داخلی ضربه می‌زند و کارخانه‌های‌مان را تعطیل می‌کند باید متوقف شود اما مشخص است منافعی در این میان وجود دارد که برای آقایان بر منفعت عموم مردم و جامعه ارجح است.

امیر استکی: جناب حسن روحانی، رئیس محترم جمهور فرموده‌‌اند: «ما در مذاکرات هسته‌ای و در توافق برجام به مواردی رسیدیم و به منافعی رسیدیم غیرقابل بازگشت که هیچکس نمی‌تواند آنها را بازگرداند؛ نه آقای ترامپ نه 10 تا ترامپ دیگر، اینها غیرقابل بازگشت است. در مذاکرات هسته‌ای ما قدرت سیاسی‌مان را برای جهانیان روشن کردیم. دیپلمات‌های ما آنقدر قوی هستند که با 6 قدرت بزرگ جهانی می‌توانند حرف بزنند و به توافق برسند. توافقی که طرف مقابل الان می‌گوید من فریب خورده‌ام. ترامپ می‌گوید ایرانی‌ها ما را فریب داده‌اند، این حرف هم نادرست است؛ آیا قدرت سیاسی ما از بین می‌رود؟ هرچه قرار است سر برجام بیاید، بیاید، ما در صحنه سیاسی با قدرت ظاهر شدیم و نشان دادیم فقط در جنگ قوی نیستیم بلکه در صلح هم قوی‌ هستیم. تنها در اقتصاد قوی نیستیم، در سیاست هم قوی هستیم. این قابل بازگشت نیست، ما اتحاد جهانی را علیه ایران بر هم زده‌ایم. همه علیه ایران متحد شده بودند؛ از اولین ناطق تا آخرین ناطق سازمان ملل، حتی کشورهای به ظاهر دوست از ما دفاع نمی‌کردند. منفعت برجام غیرقابل بازگشت است.‌ امسال در سازمان ملل آنچه ایران گفت بیش از 190 کشور همان را می‌گفتند و یک کشور به نام آمریکا و یک رژیم اشغالگر به نام رژیم صهیونیستی حرف دیگری می‌گفتند؛ این پیروزی ما است. ما در صحنه دیپلماسی موفق شده‌ایم، ما به دنیا می‌‌گفتیم در پی ساخت بمب اتم نیستیم، دنبال فعالیت هسته‌ای صلح‌آمیز هستیم اما آمریکایی‌ها و برخی کشور‌ها می‌گفتند ایران دروغ می‌گوید و مخفیانه بمب می‌سازد؛ برجام به دنیا ثابت کرد ما راست می‌گفتیم و بدخواهان ما دروغ می‌گفتند؛ این قابل بازگشت است؟ خیر!»
همانطور که ملاحظه می‌کنید ماحصل برجام برای ملت شریف ایران تبدیل شده است به تغییر نگاه جامعه جهانی به ما و اینکه ما با برجام به همه جهانیان ثابت کرده‌‌‌‌‌ایم دنبال ساخت بمب اتم نیستیم و ملت صلح‌دوست و خوبی هستیم! در نگاه رئیس محترم جمهور هر چه در برجام برگشت‌پذیر باشد، این جلب اعتماد جهانی و قدرت‌نمایی سیاسی از دست نخواهد رفت. در عالم واقع اما ماحصل قدرت بسیار زیاد دیپلمات‌‌های کشور ما متاسفانه به نحوی است که تعهدات ما شفاف و غیرقابل برگشت از جنس بتن‌‌ریزی و انهدام و... است و تعهدات طرف مقابل مبهم و مشروط و بسیار کوتاه‌مدت. چه اینکه قدرت بسیار زیاد دیپلمات‌های ما باعث شده است ما هر
3 ماه نگران این باشیم که رئیس‌جمهور آمریکا پایبندی ایران به برجام را تایید می‌کند یا نه؟! و این روزها هم آنقدر خاطر جمع شده‌‌‌‌‌ایم ترامپ پایبندی ما به برجام را تایید نمی‌کند که از همین حالا دست به دامان توصیف‌‌های اخلاقی و کلی از ماحصل برجام برای خود هستیم که مثلا تا همینجایش هم ما برد کرده‌‌‌‌‌ایم و از این دست کلیات ابوالبقای دل خوش کنک!
اما واقعیت ماجرا اینجاست که تحرکات دولت ترامپ و بالا نگه داشتن چماق عدم تایید پایبندی ایران به برجام، با هدف تغییر رفتار گسترده‌‌‌‌‌‌تر ایران در مسائل مربوط به برنامه موشکی و حمایت‌‌های منطقه‌ای از حزب‌الله و سوریه و... است. رئیس‌جمهور و تیم اطرافش این باور را در آمریکایی‌ها ایجاد کرده‌‌اند که ما محتاج این گشایش‌‌های کوچک و ناچار از حفظ آنهاییم. برجام در واقع امر ناقص به دنیا آمده و تا وقتی عاملی برای چالش بین ایران و غرب و بویژه آمریکا وجود داشته باشد، همواره از این نقصان رنج خواهد برد. تا قبل از توافق هسته‌ای همه مشکلات غرب با ایران در برنامه هسته‌ای ایران خلاصه و متمرکز شده بود ولی با انعقاد برجام و برچیده شدن ضمنی برنامه هسته‌‌‌ای این‌بار نوبت موشک‌‌های بالستیک ایران است که به نگرانی اصلی این کشورها و در رأس آنها آمریکا تبدیل شود. حتی اگر برجام با همین وضعیت خود نیز مورد تایید مجدد رئیس‌جمهور آمریکا قرار بگیرد باز همان نقشی را که تحریم‌‌های هسته‌ای برای مقابله با ایران بازی می‌کردند، زیرساخت‌های ناشی از تحریم جدید HR3364 بازی خواهد کرد و این‌بار نیازی به تحریم‌های پرهزینه لجستیکی نیز نخواهد بود. محدودیت‌‌های سنگین مالی به اندازه کافی نفسگیر خواهند بود، لذا با این اوصاف یحتمل در تلاشند تا برجام شماره 2 یا- شاید اگر FATF را هم مسامحتا یک برجام در نظر بگیریم- شماره 3 شکل بگیرد و متاسفانه با وجود نخبگانی که امروز در مصدر امور قرار دارند، انتظار مقاومت و تن ندادن به این روایت، سخت خواهد بود. رئیس‌جمهوری که معتقد بود حتی آب خوردن مردم هم به نتیجه مذاکرات هسته‌ای وابسته است و تیمی که با عجله بسیار زیاد و با اشتباهات مهلک یکی از گزینه‌‌های بزرگ ایران را با تقریبا هیچ تاخت زد، آماده خواهند بود دوباره برای رفع و رجوع کردن گزک‌‌های باقیمانده در دستان طرف مقابل به معامله بر سر
3-2 چالش باقیمانده دست بزنند. مساله برای رئیس‌جمهوری که به تقریبا هیچ دلخوش است با مساله برای کسانی که چشم‌انتظار نتایج عینی از عقب‌نشینی‌‌های گسترده هستند، بسیار متفاوت خواهد بود. رئیس‌جمهور و دولتی که هیچ اقدامی برای روزهای قابل پیش‌بینی بسته شدن پنجره‌‌های کوچک برجام انجام نداده‌اند، اگر کسی مخالف‌شان نشود احتمالا آماده‌اند که به معامله‌‌های دیگری هم دست بزنند. معاملاتی که نتیجه نهایی آنها پذیرش دست برتر قدرت‌‌های منطقه‌ای بویژه عربستان سعودی و رژیم صهیونیستی خواهد بود، چرا که تنها عامل موازنه قدرت نظامی ما در منطقه را هدف وجه‌المصالحه قرار داده است. رئیس‌جمهور شنبه در مراسم آغاز سال تحصیلی دانشگاه‌ها گزاره‌ای را مطرح کردند که علاوه بر اینکه نشانگر درک غلط- یا مسامحتا تجاهل- ایشان نسبت به اصل ماجرای برجام  است، این مهم را نیز مشخص می‌کند که تبلیغات ظفرمندانه رسانه‌‌های دولتی برای درخشان نشان دادن دستاوردهای برجام، تا چه حد به باور شخص رئیس‌جمهور تبدیل شده است. در عالم سیاست این مصیبت بزرگی است که سیاستمدار تبلیغات رسانه‌هایش را باور کند. «رئیس‌جمهور با اشاره به توافق هسته‌ای و عهدشکنی‌های آمریکا گفت: ایستادن پای عهد به ضرر کسی نیست که معاهده را انجام داده است، بلکه به ضرر کسی است که عهد را زیر پا می‌گذارد». تصور نمی‌شود امروز کسی وجود داشته باشد که اعتقاد داشته باشد روابط بین‌الملل عرصه اخلاق‌مداری است. با این اوصاف این پیروزی که بر مبنای وفای به عهد در برجام نصیب ما شده است، یک تفسیر ناچار از یک مخمصه بزرگ است.

ضرورت تحقق شعار «مدرسه؛ کانون آموختن خلاق و زیستن با اخلاق»
استاندار آذربایجان شرقی در دیدار مدیرکل و معاونان آموزش‌وپرورش استان، تحقق شعار «مدرسه؛ کانون آموختن خلاق و زیستن با اخلاق» را محور برنامه‌های شورای آموزش‌وپرورش استان اعلام کرد و گفت: شعار سال تحصیلی جدید، شعار تحسین‌برانگیزی است و مسؤولان آموزش‌وپرورش باید برای تحقق آن تلاش کنند.  مجید خدابخش با اشاره به وجود 720 هزار دانش‌آموز و 45 هزار معلم در استان، گفت: آموزش‌وپرورش به لحاظ کمی و اثربخشی، بزرگ‌ترین و محوری‌ترین دستگاه کشور محسوب می‌‌شود.  وی با بیان اینکه در نظام‌های آموزشی پیشرفته دنیا محوری‌‌ترین موضوع، کیفیت است، تصریح کرد: آموزش خلاق با مشارکت دانش‌آموزان در امر تدریس تحقق می‌یابد و بر این اساس تحقق شعار «مدرسه؛ کانون آموختن خلاق و زیستن با اخلاق» برنامه محوری شورای آموزش‌وپرورش استان خواهد بود.  خدابخش با تاکید بر اینکه پیشرفت تکنولوژی باعث بروز مشکلاتی در نظام تعلیم و تربیت شده، گفت: آموزش‌وپرورش با برنامه‌ریزی‌های خود می‌تواند تهدیدات تکنولوژی و فضای مجازی و آسیب‌های اجتماعی ناشی  از آن را تبدیل به فرصت کند.  استاندار آذربایجان شرقی با بیان اینکه آموزش نباید تنها به دانش‌آموزان محدود شود، گفت: برگزاری دوره‌های ضمن خدمت و آموزش و توانمندسازی خود فرهنگیان باید یکی از اولویت‌های این مجموعه باشد.  خدابخش با تأکید بر خلاقیت و ابتکار در برنامه‌های آموزش‌وپرورش خاطرنشان کرد: آموزش نیروهای جدیدالورود تربیت‌معلم و حق‌التدریس باید در راستای کیفیت‌بخشی دستگاه تعلیم و تربیت باشد.  وی با ابراز خرسندی از کسب مقام دوم کشوری کنکور سال 96 توسط دانش‌آموزان استان در رتبه‌های زیر 10، 100 و 1000، تأکید کرد: امیدواریم با برنامه‌ریزی و تلاش، نتایج درخشان کنکور و نمرات نهایی خردادماه در سال آینده نیز تکرار شود.  خدابخش همچنین بر ارتقای مهارت‌های فنی و زندگی به دانش‌آموزان تأکید کرد.  


راه‌اندازی سامانه آماربرداری از منابع آبی استان هرمزگان
کارگاه آموزشی برای کارشناسان آماربردار در شرکت آب منطقه‌ای هرمزگان برگزار شد.   مدیر فناوری اطلاعات و توسعه مدیریت شرکت آب منطقه‌ای هرمزگان در این باره اظهار داشت: با راه‌اندازی این سامانه نرم‌افزاری می‌توان یک بانک اطلاعاتی جامع از وضعیت منابع آبی استان تهیه و از آن بهره‌برداری کرد.  توزنده‌جانی گفت: تمام اطلاعات اعم از نوع مصرف، حجم برداشت سالانه آب، وضعیت تجهیز به منصوبات برقی، وضعیت تخلفات صورت گرفته و ... در سامانه ثبت و ذخیره خواهد شد. وی با اشاره به بازدیدهای دوره‌ای اکیپ گشت و بازرسی دشت‌های استان تصریح کرد: این سامانه باعث سهولت و ارتقای کیفیت آماربرداری می‌شود.