گروه سیاسی: اروپایی‌ها که پیش از این از طریق فرانسه، انگلیس و آلمان اعلام کرده بودند با سیاست‌‌های آمریکا برای افزایش فشار بر ایران همراه هستند، حالا در قامت فدریکا موگرینی، مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی نیز همدلی خود با دونالد ترامپ را در این موضوع اعلام کردند.
به گزارش «وطن‌امروز»،  فدریکا موگرینی شامگاه سه‌شنبه به وقت ایران در پارلمان اروپا سخنرانی کرد. موگرینی در این سخنرانی با وجود آنکه بار دیگر حمایت خود از برجام را اعلام کرد و خواستار پایبندی آمریکا به تعهداتش در این توافق شد اما به نقشه اخیر ترامپ و تروئیکای اروپایی حاضر در برجام چراغ سبز نشان داد و گفت اروپا در مسأله برنامه موشکی ایران و سیاست‌‌های تهران در منطقه غرب آسیا، دلمشغولی‌‌های مشترکی با آمریکا دارد. موگرینی این را هم گفت که به دلیل همین دلمشغولی‌ها است که اروپا بخش‌‌‌هایی از تحریم‌ها علیه ایران را همچنان حفظ کرده است. اظهارنظر موگرینی در واقع به معنای آن است که سیاست اروپا در قبال ایران کاملا منسجم شده است و آنها نسبت به برنامه افزایش فشار بر ایران برای محدود کردن برنامه دفاع موشکی و عقب‌نشینی ایران از سیاست‌‌های منطقه‌‌‌ای، با آمریکایی‌ها همنظر شده‌اند. موگرینی که در نشست پارلمان اروپا در «استراسبورگ» صحبت می‌کرد، با اشاره به بی‌ثباتی‌ها در خاورمیانه و شمال آفریقا و همچنین  مناقشه اتمی شبه‌جزیره کره، گفت: «با توجه به این پیشینه، حفظ و اجرای توافق هسته‌ای با ایران یک ضرورت قطعی است. ما تاب تنش بیشتر در خاورمیانه و یک بحران اشاعه‌ای دیگر را نداریم.» وی افزود: «نمی‌توانیم تضعیف یک توافق چندجانبه مورد تایید یک قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل را تاب بیاوریم و نمی‌توانیم لغو توافقی را که اهدافش را محقق کرده، تاب بیاوریم. توافق با ایران درباره ماهیت صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران اطمینان ایجاد می‌کند و برای امنیت جمعی ما در اتحادیه اروپا، منطقه و فراتر از آن حیاتی است». دیپلمات ارشد اتحادیه اروپایی ادامه داد: «اهمیت این توافق با توجه به بحران اتمی‌ای که در کره‌شمالی با آن مواجه هستیم، بیشتر هم می‌شود». موگرینی با بیان اینکه به لطف برجام قدرتمندترین رژیم نظارتی بر برنامه هسته‌ای ایران اعمال شده، گفت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تاکنون 9 بار تایید کرده است که «تمام تعهدات مرتبط با هسته‌ای ایران در حال انجام است». به گزارش فارس، مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی با اشاره به اینکه دستیابی به برجام پس از 12 سال «مذاکرات دشوار» مقدور شده، گفت: «مذاکره مجدد درباره این توافق یا بخش‌هایی از آن، جزو گزینه‌ها نیست. هیچ فرد دارای حسن نیتی نمی‌تواند باور کند که این روشی قابل اعتنا برای پیگیری است». او گفت توافق هسته‌ای با ایران منافع امنیتی اتحادیه اروپایی و آمریکا را تأمین می‌کند و بهترین راه برای «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا جهت رفع نگرانی‌های امنیتی‌اش، «همکاری با ما اروپایی‌ها است.» موگرینی افزود: «ما اروپایی‌ها در بسیاری از دلمشغولی‌ها با ایالات متحده سهیم هستیم، از جمله در ارتباط با وضعیت منطقه و برنامه موشک‌های بالستیک ایران که با قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل ناهمخوان است. به همین دلیل هم هست که ما هنوز هم برخی تحریم‌های هدفمند و محدودیت‌هایی [علیه ایران] پابرجا داریم». وی ادامه داد: «اما این موضوعات نباید با برنامه جامع اقدام مشترک تداخل پیدا کند و باید به نحوی مناسب و در جای مناسب مورد رسیدگی قرار گیرد. از بین بردن یک توافق هسته‌ای مثمرثمر، ما را در وضعیت بهتری برای بحث درباره موارد دیگر قرار نمی‌دهد، بلکه برعکس». مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی ادامه داد: «در واقع این همان کاری است که ما همواره با ایران انجام می‌دهیم: بحث درباره تمام مواردی که روی میز است، از همکاری گرفته تا مسائل دشوار، مانند مسائل منطقه‌ای». او با اشاره به برگزاری مذاکرات سطح بالا میان ایران و اتحادیه اروپایی و نشست‌های متعددش با محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران، گفت: «ظرف بیش از 2 سال گذشته، ما رابطه‌ای بسیار صریح با ایران ایجاد کرده‌ایم. ما همواره به صراحت اختلاف‌نظرهای‌مان را که زیاد هم هستند، مطرح و تلاش می‌کنیم بهترین راه برای حل آنها را بیابیم.» موگرینی ادامه داد: «در گفت‌وگوهای‌مان درباره حقوق‌بشر نیز همین رویکرد را در پیش گرفته‌ایم. ما هنوز اختلاف نظرهای چشمگیری داریم، اما به همراه ایران توافق کردیم که بر نتایج ملموس تمرکز کنیم، به عنوان نمونه، ما از مصوبه اخیر تهران برای اصلاح قانون ضدمواد مخدر استقبال می‌کنیم. این مصوبه، اگر بدرستی اجرا شود، می‌تواند به کاهش چشمگیر آمار اعدام‌ مجرمان مرتبط با مواد مخدر در ایران منجر شود». مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی افزود: «در تازه‌ترین دور مذاکرات سطح بالا که چند هفته پیش برگزار شد، بر سر ادامه تعامل برای توانمندسازی زنان و نحوه رفتار با زندانیان، توافق وجود داشت. ما همچنین توافق کردیم که امکان همکاری در مبارزه با موادمخدر و در موضوع مهاجرت را بررسی کنیم». موگرینی افزود: «از زمانی که به توافق هسته‌ای دست یافته‌ایم، تعامل ما با ایران وارد مرحله‌ای تازه شده است که همانطور که گفتم، چندان ساده هم نبوده، اما قطعا این مرحله‌ای تازه است. در نیمه نخست 2017، تجارت میان ایران و اتحادیه اروپایی در مقایسه با نیمه نخست 2016، 94 درصد افزایش یافته است». وی با بیان اینکه این همکاری‌ها برای اروپا و مردم ایران مهم است، گفت: «معتقدم که ما این مسؤولیت را داریم به مردم و مقامات ایران نشان دهیم منفعت آنها این است که ایران کشوری بازتر و همکارتر باشد و اینکه این امر هم برای مقامات و هم برای مردم این کشور، منفعت به همراه می‌آورد. این به نفع آنها و به نفع ماست». موگرینی همچنین با بیان اینکه توافق هسته‌ای از مناقشه اتمی ممانعت کرد، گفت: «یک تعامل دیپلماتیک اما انتقادی با ایران، می‌تواند به نفع خاورمیانه بوده و از تشدید تنش منطقه‌ای که می‌تواند کل جهان را بی‌ثبات کند، جلوگیری کند».
افشاگری موگرینی علیه ظریف
مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی اگرچه در این سخنان بر ضرورت پایبندی آمریکا به برجام تاکید کرد اما همانگونه که گفته شد، وی گفت باید در موضوعات منطقه‌ای و سیاست خارجی فشار را بر ایران افزایش داد. با این حال موگرینی در بخشی از سخنرانی خود در اتحادیه اروپایی، مطلبی را بیان کرد که در واقع به نظر می‌رسد منظور او از طرح این موضوع، تایید ایرادات ترامپ به برجام و ارتباط دادن برجام با تحولات منطقه‌ای بود.  موگرینی ادعا کرد در بخش مقدمه  (PREAMBLE) توافق هسته‌ای ایران «نیم‌جمله‌ای» با این مضمون وجود دارد که خواستار قرار دادن برجام به عنوان زیربنایی برای گفت‌وگو درباره مسائل دیگر است. او ادعا کرد این جمله به درخواست ایران در بخش مقدمه برجام گنجانده شده است.  به گزارش تسنیم، وی گفت: «در بخش مقدمه این توافق 104 صفحه‌ای، نه در یکی از بندهای آن- من الان آن را حفظ شده‌ام- یک ارجاع در حد یک نیم‌جمله با این مضمون وجود دارد؛ این توافق می‌تواند مسیر را برای نوع دیگری از تعامل یا تعاملی سازنده‌تر در منطقه فراهم کند و زیربنای آن را ایجاد کند. آن جمله- شاید الان دارم یک راز را افشا می‌کنم- به درخواست ایران گنجانده شد». اظهارات موگرینی مربوط به بخشی از مقدمه برجام است. در این متن (They Anticipate That Full Implementation Of This JCPOA Will Positively Contribute To Regional And International   Peace And Security) پیش‌بینی شده است اجرای کامل قرارداد هسته‌ای تاثیر مثبتی روی مسائل منطقه‌‌‌ای، بین‌المللی و صلح و امنیت خواهد داشت. موگرینی در سخنان خود در پارلمان اروپایی تصریح کرد این بند با اصرار طرف ایرانی در متن برجام گنجانده شد. او در این سخنان حتی گفت ظریف اصرار داشت مسائل غیرهسته‌ای نیز در مذاکرات گنجانده شود!
به هر حال اظهارنظر موگرینی که به گفته خودش یک راز بوده است، نشان می‌دهد درست در روزی که فرصت کنگره آمریکا برای بازنگری در برجام به پایان رسیده و همه در انتظار برخورد ترامپ با برجام هستند، مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی، بهانه‌جویی‌‌های ترامپ درباره متن برجام را تلویحا تایید کرده است. به عبارتی او به زبانی دیگر گفته است ایرادات ترامپ به برجام مستند به متن برجام است.
توافق حزبی همین می‌شود!
موگرینی در ادامه اظهاراتش در پارلمان اروپایی این را هم گفت که تیم مذاکره‌کننده ایرانی به دنبال استفاده‌‌های حزبی از توافق در داخل ایران بود.
مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی گفت دولت ایران قصد داشته از توافق هسته‌ای با گروه 1+5، در چارچوب منازعه سیاسی خود با جناح‌های رقیب به عنوان ابزاری برای کسب مجوز جهت «تعامل با دنیا» استفاده کند. موگرینی  گفت:  «مسؤولان ایران در آن زمان- که همچنان هم روی کار هستند- قصد داشتند از این توافق به عنوان روشی برای درخواست مجوز از مردم خودشان و افکار عمومی خودشان جهت تعامل با سایر جهان استفاده کنند و آنها این کار را در چارچوب یک منازعه سیاسی انجام می‌دادند که بخوبی می‌دانیم داخل ایران جریان داشته و هنوز هم جریان دارد. بعضی‌ از شما به این واقعیت اشاره می‌کنید که تضعیف اجرای کامل توافق هسته‌ای، آن کسانی را که در صحنه سیاسی ایران به روش خودشان- که با روش ما فرق دارد- در تلاش برای گشایش و تعامل با سایر دنیا هستند تضعیف خواهد کرد». مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی در ادامه از لفظ «تندروها» برای اشاره به منتقدان برجام در ایران استفاده کرد و گفت تضعیف اجرای برجام، مواضع آنها را تقویت خواهد کرد.  وی تصریح کرد: «تضعیف برجام یا ابراز تردید در آن راهی برای تقویت تندروها در صحنه سیاسی ایران است. آیا این برای ما مناسب است؟ مطمئنا برای ما مناسب نیست».

عراقچی:  موگرینی لفاظی می‌کند
عباس عراقچی، معاون محمدجواد ظریف دیروز پس از نشست کمیسیون مشترک برجام به ادعای موگرینی درباره جمله‌ای که برجام را به مسائل منطقه گره می‌زد، واکنش نشان داد و گفت اظهارات موگرینی لفاظی است. عراقچی گفت: در برجام یک جمله‌ای وجود دارد و آن اینکه اجرای کامل برجام می‌تواند در تامین صلح و امنیت منطقه‌ای و جهانی مؤثر باشد. وی افزود: اولا اجرای کامل هنوز رخ نداده و بعد از 10سال است. وقتی همه تحریم‌ها به‌صورت کامل لغو شد و 2 طرف در طول 10 سال توانستند به همه تعهدات خود پایبند بوده و توانستند نشان دهند برجام یک تجربه موفق مذاکراتی بوده است، آن موقع می‌توان ادعا کرد برجام در صلح جهانی مشارکتی را انجام داده، البته فکر می‌کنم برجام همین الان هم در منطقه پرآشوب خاورمیانه همین که یک مشکلی را حل کرده و یکی از مشکلات را کمتر کرده خودبه‌خود در صلح منطقه مشارکت کرده است. وی تصریح کرد: به نظرم این قبیل اظهارات تا حدی هم لفاظی است، قبلا آقای ترامپ درباره این مساله مانورهایی داده بود. متن برجام کاملا مشخص است و هیچ ارتباطی به مسائل منطقه‌ای و جهانی ندارد و اینکه از یک جمله‌ای که معنی و مفهومش کاملا مشخص است، کسی بخواهد تلقی‌های دیگری بکند، حتما پذیرفتنی نیست.

مصطفی نجفی:  1- هفدهمین روز از رمضان سال 91 دیدار سنتی دانشجویان با رهبر معظم انقلاب؛ جلسه مانند همیشه داغ و پرشور دنبال می‌شد. نقدها و نظرهای دانشجویان از سیر تا پیاز کشور را در بر می‌گرفت و تیغ تیز انتقادات قریب به اتفاق مسؤولان کشور را مورد هدف قرار می‌داد. مانند همیشه نه‌تنها مانعی برای این اظهارات نبود که رهبری هم در جبهه دانشجویان، موید مشی منتقدانه نسبت به عملکرد مدیران و مسؤولان کشور بودند. در جریان صحبت‌ها گلایه مهمی از سوی چند نفر از دانشجویان مطرح شد: «چه چیزی مانع این شده که مسؤولان کشور در دانشگاه و در میان دانشجویان حضور یابند؟»
رهبری نکته‌ها را می‌نویسند و دقایقی بعد توضیحاتی را بیان می‌کنند. گلایه دانشجویان درباره حضور مسؤولان در دانشگاه، محور بخشی از سخنان رهبری می‌شود و ساعاتی بعد تیتر بسیاری از رسانه‌ها: «به مسؤولان سفارش می‌کنم در جلسات دانشجویی شرکت کنند».
رهبری در این دیدار می‌گویند: «این اشکال کاملا وارد است، من عقیده‌ام این است که مسؤولان باید در دانشگاه‌ها شرکت کنند؛ رؤسای 3 قوه، مسؤولان میانی، رئیس صداوسیما، مسؤولان سپاه و نیروهای مسلح؛ اینها بروند با دانشجوها جلسه بگذارند و حرف‌های گفتنى دانشجوها را بشنوند. و من به شما عرض کنم؛ آنها هم برای دانشجوها حرف‌های گفتنی زیادی دارند. هیچ چیزی جای این گفت‌وگوی رو در رو و چهره به چهره را نمی‌گیرد».
2- نشست یکی از اتحادیه‌‌های دانشجویی در دانشگاه شریف اولین گردهمایی بزرگ دانشجویی بعد از ماه رمضان است. دانشجویان از مسؤولان دعوت کرده‌‌اند و بعد از تاکید رهبری بسیاری از مدعوان پاسخ مثبت می‌دهند. رئیس صداوسیما، فرمانده نیروی دریایی ارتش، چند تن از وزرا و نمایندگان مجلس و بالاخره آیت‌الله آملی‌لاریجانی، رئیس قوه‌قضائیه. 14 شهریور 91 نخستین‌باری است که رئیس قوه‌قضائیه به جمع دانشجویان می‌رود،  چند ساعت پای سخنان آنها می‌نشیند و البته پاسخگوی نقدها و نقطه‌نظرات آنها می‌شود. در خلال این دیدار بسیاری از دغدغه‌‌های دانشجویان؛ مطرح‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، پاسخ‌ها گفته و حتی دانشجویان برای برخی مسائل مهم قول مساعدت از رئیس قوه می‌گیرند. این دیدار برای مدت‌ها در اذهان دانشجویان باقی می‌ماند و البته برای مدتی خوشبینی به مسیر اصلاح کشور را میان دانشجویان زنده نگه می‌دارد.
3- بعد از آن نشست اما سفارش رهبری برای حضور مسؤولان در دانشگاه دوباره به دست فراموشی سپرده شده و از آن زمان تا به امروز می‌توان گفت حضور مدیران ارشد کشور بویژه مسؤولان قوای سه‌گانه در میان دانشجویان برای شنیدن سخنان آنها، پاسخ و رفع دغدغه‌ها و ابهامات کمتر از انگشتان یک دست بوده است. این اتفاق با حضور کابینه حسن روحانی در مصدر قوه مجریه تشدید می‌شود و به‌رغم اینکه دولت به لحاظ سیستماتیک ارتباط مستقیم و بسیار در هم تنیده‌ای با جامعه دانشگاهی کشور دارد، همان حضورهای حداقلی گذشته هم قطع شده و ارتباط چهره به چهره دانشجویان با مسؤولان به برخی جلسات خصوصی، چند نفره و اغلب با اغراض سیاسی در ایام انتخابات محدود می‌شود.
البته این فقدان، زمانی بیشتر به چشم می‌‌‌‌‌‌‌‌آید که حسن روحانی به عنوان رئیس‌جمهور ارتباط چهره به چهره با جامعه دانشگاهی و دانشجویان کشور را به جلسات بسیار معدود با فضایی کاملا امنیتی با دستچینی از دانشجویان و اساتید تبدیل کرده و به جای پاسخگویی و رفع شبهه، تلاش می‌کند از میان دانشجویان برای خود پیاده‌نظام جمع‌آوری کند.
4- دوشنبه گذشته غلامحسین محسنی‌اژه‌ای، سخنگو و معاون اول قوه‌قضائیه پس از مدت‌ها با حضور در جمع دانشجویان دانشگاه شریف خبرساز شد. در جریان این حضور،  نمایندگان طیف‌‌های مختلف دانشجویان که تقریبا همگی منتقد تند و تیز قوه‌قضائیه بودند به همراه چند تن از افراد دیگر مانند «منصور نظری» شاعر منتقد دستگاه قضا فرصت صحبت یافته و هر آنچه می‌توانستند نثار محسنی اژه‌ای و قوه‌قضائیه کردند، سخنانی بعضا تند با لحنی زننده که انتقاد بسیاری از کارشناسان و صاحبنظران را هم به دنبال داشت. خیلی‌ها گفتند این حضور هرچند بعد از مدت‌های زیادی صورت گرفته اما نباید فضای آزاد ایجاد شده برای دانشجویان مورد سوءاستفاده برخی قرار بگیرد و آنقدر فضا تند شود که همه چیز از دایره پرسش و پاسخ و منطق و استدلال خارج شود.
5- قوه قضائیه در بسیاری از نظام‌‌های سیاسی از جمله نظام ایران به سبب نوع و حوزه فعالیت، پرچالش‌ترین بخش حاکمیت است و همواره در مرکز سیبل انتقادات اقشار مختلف بویژه جریان دانشجویی قرار دارد.

این فضای پرچالش روز دوشنبه در دانشگاه شریف با تمام وجوه شکل گرفت و خود به خود سبب شد به‌رغم تلاش محسنی‌اژه‌ای برای پاسخگویی، جواب بسیاری از دغدغه‌های جوانان پرشور و حرارت و منتقدان کمر بسته دستگاه قضا ناقص بماند. همین امر سبب شد روز بعد، اتفاقی به یاد ماندنی در کشور رخ دهد و آیت‌الله آملی‌لاریجانی، رئیس قوه‌قضائیه به همراه تعدادی از معاونان و مدیرانش، مسؤولان تشکل‌ها و اتحادیه‌‌های بزرگ دانشجویی را برای دیدار و گفت‌وگو دعوت کند و قریب به 8 ساعت یعنی حدودا یک روز کاری به سخنان آنها گوش داده و پاسخگوی انتقادات، ابهامات و دغدغه‌‌های آنها باشد. رکوردشکنی رئیس قوه‌قضائیه و همنشینی صمیمی با دانشجویان با اختصاص فرصتی قابل توجه، برای جریان جوان انقلابی آنقدر خوشحال‌کننده بود که خود به خود بسیاری از نظرات و نگاه‌‌های منفی شکل گرفته به این نهاد را در همان جلسه از بین برد و باعث شد دانشجویانی که این روزها بشدت از قوه‌قضائیه شاکی هستند در فضای دیگری مطالبات خود را امیدوارانه‌‌‌‌‌‌تر دنبال کنند.
6- این روزها نیاز به اقدامی انقلابی برای شکستن فضای یأس و ناامیدی نسبت به اصلاح برخی امور که در بخشی از قشر جوان و حتی جریان دانشجویی کشور ایجاد شده بیش از گذشته احساس می‌شود. هرچند خیلی‌ها معتقدند شکستن این فضا زمان، تلاش و انرژی بسیاری را می‌طلبد اما باید منصف بود و اقدام رئیس قوه‌قضائیه را اقدامی موثر و فتح بابی برای حرکت در این مسیر ارزیابی کرد و البته نباید فراموش کرد قوای دیگر یعنی دولت و مجلس مستثنا از این وظیفه و تکلیف نیستند و وضعیت این روزهای کشور می‌طلبد هرچه سریع‌تر آنها نیز مانند آیت‌الله آملی‌لاریجانی شنونده انتقادات جوانان باشند و البته برای رفع دغدغه آنها تلاش کنند. حسن روحانی و علی لاریجانی اجازه ندهند زمان بیش از این بگذرد. فرصت امروز ممکن است تکرار نشود!

حجت‌الاسلام و المسلمین سیدمحمدرضا میرتاج‌الدینی*  : هدفمندسازی یارانه‌ها فراز و نشیب‌های بسیار دارد که متاسفانه عده‌ای بدون توجه به اهداف اولیه هدفمندی و وعده‌هایی که مجلس و دولت به مردم داده‌اند اقدام و دقیقا برخلاف قانون اولیه هدفمندی عمل می‌کنند. قصه هدفمندی به همه دولت‌های گذشته بازمی‌گردد؛ معضلی که درباره یارانه‌های پنهان در حامل‌های انرژی وجود داشت و به اذعان و اعتراف بسیاری از دولتمردان و مجلسیان و کارشناسان، یارانه سنگین و فراوان در حامل‌های انرژی یعنی بنزین، گازوئیل و سایر فرآورده‌های نفتی و گاز، آب و برق وجود داشت که به صورت غیرهدفمند و غیرعادلانه توزیع می‌شد و هر کس امکانات بیشتری داشت بهره بیشتری می‌برد. به اظهار کارشناسان 70 درصد یارانه‌ها به 3 دهک بالای جامعه می‌رسید و مجموع یارانه (مستقیم و پنهان) در حامل‌های انرژی در بعضی موارد با توجه به نوسانات قیمت نفت بیشتر از بودجه عمومی دولت بود. همه به اهمیت این مساله پی برده بودند و معضل و مشکل را بخوبی می‌دانستند. قاچاق سنگین فرآورده‌های نفتی به خاطر نازل بودن قیمت‌ها نیز مشکل دیگری بود که لاینحل مانده بود، و اضافه کنید یارانه غیرمستقیم آرد و نان را که موجب اتلاف و هدر رفتن یک سوم گندم کشور می‌شد.
هیچ‌کدام از دولت‌ها نتوانستند این مشکل را حل کنند، زیرا فقط در فکر افزایش و اصلاح قیمت‌ها بودند و برای جبران فشار اقتصادی به مردم فکری نمی‌کردند و این روند بیش از 20 سال طول کشید تا اینکه دولت نهم و مجالس هفتم و هشتم این مساله را با قانون هدفمندسازی یارانه‌ها حل کردند و مقرر شد 50 الی 60 درصد منابع حاصل از افزایش قیمت‌ها به مردم پرداخت شود و بخشی هم به صنعت و تولید اختصاص یابد.
قانون هدفمندی یارانه‌ها فی‌الواقع یک تعهد ‌مابین مردم و حاکمیت است، از این رو هر روز یک تصمیم جدید درباره یارانه‌ها گرفتن، اعتماد جامعه را خدشه‌دار می‌کند. متاسفانه نگاه و سیاست دولت اعتدال به هدفمندسازی یارانه‌ها از اول نادرست بوده و بدون توجه به اهداف اولیه هدفمندسازی است. یارانه‌های هدفمندسازی غیر از یارانه کمک به نیازمندان است، این در واقع همان یارانه غیرمستقیم است که آشکار شده است، همچنانکه یارانه غیرمستقیم برای عموم مردم بود، البته دهک‌های بالا بیشترین استفاده را داشتند در هر صورت یارانه نقدی برای عموم مردم است تا خود هزینه‌های انرژی را مدیریت کنند.
نگاه صدقه‌محور دولت به یارانه‌ها یک نگاه تحقیرآمیز برای ملت است؛ این یارانه‌ها به ازای افزایش قیمت‌هاست نه یارانه مستمندان. یک بار هم دولت این رویکرد را تجربه و با تبلیغات گسترده اعلام کرد فقط افراد نیازمند ثبت‌نام کنند که در عمل خلاف آن اتفاق افتاد و اکثریت مردم ثبت‌نام کردند، یعنی مردم یارانه‌ها را با توجه به افزایش قیمت حامل‌های انرژی، حق خودشان می‌دانند.
اکنون درآمد حاصل از هدفمندسازی یارانه‌ها طبق اظهار بعضی نمایندگان مجلس بیش از 80 هزار میلیارد تومان است که نیمی از آن را به مردم می‌دهند و نیم دیگر در خزانه دولت است. در اینجا سوال جدی این است: اگر هدفمندی اجرا نمی‌شد الان در چه شرایطی بودیم؟ اگر هدفمندسازی اتفاق نمی‌افتاد نه‌تنها از چنین منابعی خبری نبود، بلکه با نرخ رشد سریع مصرف انرژی باید بیش از یارانه نقدی مردم برای واردات بنزین و گازوئیل هزینه می‌کردیم و روند رو به تصاعد قاچاق هم بحران دیگری در جامعه شده بود.
چرا مجلسیان و دولتمردان این سابقه و این اهداف روشن را فراموش کرده‌اند و با این اقدامات، مردم به کدام تصمیمات مجلس و دولت اعتماد کنند؟!
در لایحه بودجه، سازمان هدفمندی یارانه‌ها به صندوق رفاه اجتماعی تغییر یافته است؛ مگر قانون ثابت هدفمندی را با لایحه یک ساله بودجه می‌توان تغییر داد؟
جناب آقای نوبخت! اینقدر شأن ملت عزیز ایران را مخدوش نکنید! اعلام کرده‌اید هر کسی می‌خواهد یارانه بگیرد باید گواهی و تایید نیازمندی بیاورد. شما به جای حذف یارانه مردم که حق آنهاست جلوی افزایش بی‌رویه هزینه‌های دولت و شرکت‌های دولتی را بگیرید؛ در دولت شما بودجه جاری 3 برابر شده است.
به جای حذف اندک یارانه نقدی مردم که بسیاری از خانواده‌ها بخشی از خلأ زندگی خود را با آن پر می‌کنند، حقوق‌های نجومی را اصلاح کنید و وضعیت نابهنجار شرکت‌های دولتی را که دوسوم بودجه کشور در اختیار آنهاست اصلاح کنید.
شما به وظیفه قانونی  خود و به مصوبه مجلس عمل و دهک‌های بالای جامعه را شناسایی و حذف کنید و کاری به اکثریت جامعه که یارانه جبرانی می‌گیرند نداشته باشید و تجربه سال‌های اول دولت یازدهم را دوباره تکرار نکنید.
اینجانب، با عنایت به اینکه از اول تصویب قانون هدفمندسازی یارانه‌ها در مجلس به عنوان نماینده و در اجرای آن در دولت به عنوان معاون پارلمانی حضور داشتم، آشنایی کافی به زوایای آن دارم و بر این اساس به نمایندگان محترم مجلس عرض می‌کنم اهداف اولیه هدفمندسازی یارانه‌ها را مدنظر داشته باشند و نگذارند حق مردم با تغییر سیاست‌های دولت‌ها ضایع شود و از بین برود. بلی! دهک‌های پردرآمد که از یارانه حامل‌های انرژی بهره کافی برده و همچنان استفاده می‌کنند از این موضوع مستثنا هستند ولی اکثریت جامعه از همه صنوف مشمول قانون هدفمندسازی یارانه‌ها می‌شوند، همچنانکه سهم تولید و صنعت هم نباید به فراموشی سپرده شود و لازم است با اعطای تسهیلات یارانه‌ای از واحدهای تولیدی حمایت جدی شود.
*نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی

مهدی محمدی: با نزدیک شدن به 24 آذر (15 دسامبر) یعنی روزی که مهلت 2ماهه کنگره برای تصمیم‌گیری درباره تحریم‌های تعلیق شده در برجام به سر می‌آید، بحث‌ها بر سر برجام دوباره احیا خواهد شد. خانم موگرینی دیروز برای نخستین بار به جمله‌ای از بخش Preface برجام اشاره کرد و گفت ایران طبق این «نیم‌جمله» پذیرفته که برجام منجر به Constructive Engagement ایران در مذاکرات منطقه‌ای می‌شود. این مهم نیست که چنین «نیم‌جمله»‌ای در برجام وجود ندارد، آنچه در برجام آمده تنها یک پیش‌بینی است مبنی بر اینکه برجام منجر به افزایش صلح و امنیت در منطقه و جهان خواهد شد. آنچه در «افشاگری» خانم موگرینی اهمیت دارد، این است که برای نخستین‌بار اروپا و آمریکا یک حرف می‌زنند. نیکی هیلی، نماینده آمریکا در سازمان ملل هم چند ماه قبل در موسسه امریکن اینترپرایز دقیقا به همین جمله استناد کرد و گفت برجام باید منجر به افزایش ثبات منطقه می‌شده و برنامه موشکی و منطقه‌ای ایران مانع این امر شده است، بنابراین، این دو برنامه ناقض «متن برجام» است. روزی هم که ترامپ پایبندی ایران به برجام را تایید نکرد و توافق را در اختیار کنگره گذاشت، باز همه استنادات و ارجاعات به همین جمله بود.
افشاگری دیروز خانم موگرینی چیزی به درک ما از برجام اضافه نمی‌کند. جمله‌ای هم که به آن ارجاع داده در واقع فاقد آن معنایی است که می‌خواهند به ضرب و زور به آن نسبت بدهند، اگر چه جای این سوال باقی است: فرضا حرف موگرینی درست باشد، تیم ایرانی دقیقا با چه هدفی به گنجانده شدن این جمله در متن اصرار کرده است؟
آنچه الان مهم است و باید بر آن تمرکز کرد قبل از هر چیز این است که توجه کنیم تئوری شکاف و اختلاف میان اروپا و آمریکا به سرعت شکست خورده است. چند ماهی است در ایران کسانی آشکار  و نهان می‌گویند ایران به جای آنکه پل شکاف باشد باید در شکاف آمریکا و اروپا حرکت کند. مقصودشان هم به زبان فارسی ساده این است که وقتی آمریکا از برجام (عملا و با اعمال تحریم‌ها) خارج شد، ایران نباید واکنشی نشان بدهد و بهترین کار ادامه دادن برجام با اروپاست. تئوری شکاف اکنون ضربه‌ای مهلک خورده است. موگرینی دقیقا همان تفسیری را از متن برجام ارائه داده که رادیکال‌هایی مانند ترامپ و هیلی ماه‌هاست از آن سخن می‌گویند. تنها پدیده‌ای که رخ داده و واقعا باید آن را جدی گرفت این است که بعد از چند ماه مذاکره فشرده اروپایی‌ها با کنگره و دولت آمریکا که ظاهرا با هدف حفظ برجام صورت می‌گرفت، حالا خانم مسؤول سیاست خارجی اتحادیه‌اروپایی با نیکی هیلی هم‌نظر شده و تلویحا می‌گوید برنامه موشکی و منطقه‌ای ایران با استناد به جمله‌ای که خود ایران در متن توافق گنجانده، منجر به افزایش صلح و امنیت در منطقه نشده و در نتیجه اروپا در نگرانی آمریکا بر سر این موضوع شریک است.
جلوتر که برویم، تئوری وجود شکاف میان اروپا و آمریکا بر سر «راهبرد مهار ایران با استفاده از برجام» با بحران‌های جدی‌تری هم مواجه خواهد شد. این همزبانی در ارائه تفسیر‌های شاذ مشترک از متن برجام تازه اول داستان است. 
تئوری شکاف نه قادر خواهد بود رفتار اروپا و آمریکا را تبیین و پیش‌بینی کند و نه از عهده صیانت از منافع ملی ایران برمی‌آید. واقعا ماجرا آنقدر پیچیده نیست که برای پی بردن به کنه آن نیاز به چنین افسانه‌هایی باشد. بسیار ساده و روشن مساله این است: اروپا و آمریکا هر دو برجام را می‌خواهند به این معنا که ایران به تعهداتش در توقف برنامه هسته‌ای پایبند باشد. هر دو هم از برنامه موشکی و بویژه برتری منطقه‌ای ایران سخت نگرانند و در پی یافتن راهی برای وادار کردن ایران به «اعتمادسازی» در این حوزه‌ها می‌گردند. مهم‌تر از اینها، هر دو طرف عقیده دارند بخش‌هایی از دولت آقای روحانی به برجام «نیاز سیاست داخلی» دارد و در نتیجه اگر برجام گروگان گرفته شود، در حوزه‌های غیرهسته‌ای از جمله برنامه موشکی و منطقه‌ای می‌توان از آنها امتیاز گرفت. تنها اختلاف شاید کمی جدی این است که امتیازگیری موشکی و منطقه‌ای از ایران باید بخشی از «روند اصلاح متن برجام» باشد یا اینکه می‌تواند در چارچوب «مذاکراتی مکمل» بدون دست زدن به متن برجام هم محقق شود؟
آمریکایی‌ها طرفدار گزینه اول و اروپایی‌ها ظاهرا هوادار دومی هستند اما این اختلاف، اهمیت راهبردی ندارد. آنچه برای آمریکا اهمیت دارد این است که بتواند با ابزار تحریم، ایران را سر میز مذاکرات منطقه‌ای و موشکی بکشاند و وقتی این پروژه در حال پیش رفتن باشد، بیرون یا داخل برجام بودن آن چندان مهم نخواهد بود.
برای آمریکا هیچ چیز سودمندتر از آن نیست که پس پرده با مکرون، موگرینی و جانسون بسته باشد اما ایران در ظاهر تصور کند اروپا در شکاف راهبردی با آمریکا قرار دارد و در نتیجه با متکی کردن بی‌رویه خود به اروپا، در واقع گزینه‌های خود را هر روز کمتر از قبل کند. وقتی همه تخم‌مرغ‌ها را در سبد اروپا گذاشتید، آن وقت یک «تغییر تفسیر» اروپا از متن برجام بدل به فاجعه دیپلماتیک خواهد شد اما اگر واقع‌بینی پیشه کنید و فرض را بر این بگذارید که درباره هدف راهبردی آمریکا یعنی نشاندن ایران پای میز مذاکرات موشکی و منطقه‌ای تفاوتی میان آمریکا و اروپا نیست و آنچه جلوی پرده می‌گذرد صرفا تقسیم کاری برای وادار کردن ایران به پذیرش این مذاکرات است، آن وقت دیگر غافلگیر نخواهید شد.
بازی واقعی دقیقا برعکس است. برای ایران برجام در صورتی که مانع بازگشت تحریم‌ها – به هر بهانه‌ای – نشود، هیچ ارزشی ندارد. اگر اروپا واقعا خواهان برجام است باید آمریکا را وادار به انجام تعهداتش در تعلیق تحریم‌هایی کند که در برجام به آن متعهد شده است. مذاکرات منطقه‌ای و موشکی که سهل است، حتی اجرای تعهدات برجامی ایران هم در خطر خواهد بود اگر آمریکا برجام را گروگانی برای افزایش تحریم‌ها به بهانه‌های دیگر بداند. راهی را که یک بار در دوران مذاکرات رفته‌ایم بار دیگر نباید رفت. مساله این نیست که ایران برجام را می‌خواهد یا نه بلکه مساله این است که اروپا برجام را می‌خواهد یا نه؟
 

سیدمحمدعلی رئیس‌السادات*: سه‌شنبه صبح جلسه سران قوه قضائیه با 49 نفر از فعالان دانشجویی بود و هر 5 تشکل بزرگ وزارت علوم و بهداشت نمایندگان خود را جهت شرکت در جلسه معرفی کرده بودند. بعد از سلام و احوالپرسی تشکیلاتی، نخستین‌ مساله مورد صحبت شرکت‌کنندگان، ترتیب سخنرانان بود. بر خلاف جلسات معمول با مسؤولان، به ازای هر بخش صحبت نمایندگان تشکل‌ها، زمان پاسخگویی برای رئیس قوه در نظر گرفته شده بود. با اینکه قبل از جلسه تصوری مبنی بر فرمایشی بودن جلسه شکل گرفته بود و حتی لابه‌لای شوخی جدی‌های دانشجویی هم رگه‌های این دیدگاه دیده می‌شد، همین گام اول تمام فرضیه‌های اینچنینی را به هم ریخت: پاسخگویی در قبال تمام سخنرانان!
در عمل هم همین شد. ابتدا چند دقیقه صحبت مقدماتی پیرامون جلسه، عذرخواهی بابت طولانی شدن زمان بین جلسات قوه و دانشجویان و البته صحبت‌هایی پیرامون اهمیت علم و قدرت علم. هرچند محوریت صحبت‌ها به سمت حوزه رفت اما کوتاه بود و راهگشا.
صحبت دانشجویی که شروع شد تصور فرمایشی بودن کاملا محو شد و جای خود را به پاسخگویی داد. رئیس قوه کاغذ و قلم برداشت، یادداشت کرد و حین ایراد سخنان نماینده جامعه اسلامی که نوبت اول را داشت شروع به پرسش کرد.
-اینجا منظورتان را واضح‌تر می‌فرمایید؟
-در این باره مصداقی‌تر صحبت می‌کنید؟
-اینکه گفتید منظور من بودم یا دیگری؟
جلوتر که رفتیم حتی تصورمان از جلسه با مسؤول عالیرتبه جمهوری اسلامی ایران هم بالکل عوض شد. ورود شخص رئیس قوه به دیالوگ با دانشجویان عملا فضا را از سمت صحبت‌های یک سویه از جانب طرفین به سمت ایجاد دیالوگ بین مسؤول قوه با دانشجویان برد. نتیجه اولیه این اتفاق این بود که هرکس در جلسه حضور داشت به خودش اجازه صحبت داد و در قبال تمام مباحث پاسخ شنید و البته جلسه که 3 ساعت در نظر گرفته شده بود تا اذان مغرب ادامه یافت.
صحبتی از جانب تشکل‌ها و حاضران در جلسه بیان نشد که رئیس قوه بدون پاسخ از آن گذر کند. فضای دانشجویی و البته انعکاسی که از عملکرد قوه در کف جامعه و دانشگاه وجود داشت جلسه را به سمتی برد که از جانب تمام دانشجویان انتقاداتی به قوه قضائیه وارد شود که بعضا هم بسیار تند و بی‌پروا بود. شخص رئیس قوه 3 نوع پاسخ به مباحث مطرح شده داشت؛ قسمت اول مواردی بود که صرفا سوال شده بود و ایشان صرفا پاسخ داد. مثل مساله نوگرایی در قوه که برای ما مجهول بود.
قسمت دوم مواردی بود که مطالبه‌ای از دانشجویان وجود داشت یا به قوه انتقاد شده بود که ایشان پاسخگو بود. مثلا درباره اینکه پرونده منصور نظری و رضا شهابی چه بوده، توضیحات کاملی ارائه شد که اکثر قریب به اتفاق دانشجویان را قانع کرد یا درباره شائبه برخورد سیاسی قوه با اشخاص توضیحاتی ارائه شد.
قسم سوم هم مواردی بود که در انتقاد به قوه خود رئیس قوه با دانشجویان هم نظر شد. اختصاصا درباره  عملکرد قوه در پیشگیری از جرائم، وظیفه بازرسی یا ایرادات ساختاری قوه، ایشان نظر دانشجویان را تایید کرد.
ما نرفته بودیم در همه موارد پاسخ بگیریم و سابقه جلسات اینچنینی هم به ما می‌گفت سوال بی‌جواب زیاد خواهیم داشت اما حتی درباره مناسبات خانوادگی رئیس قوه بی‌جواب بازنگشتیم. قاعدتا از همه جواب‌ها هم قانع نشدیم اما جلسه بیش از همه چیز یادآور شرایط پویای دهه 60 جنبش دانشجویی و همگامی منحصر به فرد اشخاصی چون شهید بهشتی، رهبری و شهید مطهری در پاسخگویی به مسائل دانشجویان بود.
البته جلسه نقاط منفی هم داشت. بزرگ‌ترین ایراد جلسه رسانه‌ای نشدن مباحث بود. به نظر من، انتقاداتی که از جانب نیروهای انقلابی به قوه قضائیه وارد شد بیش از انتقاداتی بود که در مقابل رهبری از وضع کشور و در مقابل رئیس جمهور از عملکرد ایشان صورت گرفت. ما که خودمان انتظار چنین شفافیتی را در جلسه نداشتیم، بارها تقاضا کردیم جلسه رسانه‌ای شود تا قبل از هرچیز تصوری که سایرین نسبت به جلسه و حتی مسائل قوه قضائیه داشتند تغییر کند. بعید است بپذیرند اما در صورت رخ دادن، هم بیان‌های نادرست از محتوای جلسه به حاشیه خواهد رفت و دست مغرضان بسته خواهد شد و هم در ترمیم چهره نادرستی که از قوه متصور شده‌ایم راهگشا خواهد بود.
این جلسه یکی از بهترین الگوهای ارتباطی مسؤولان با دانشجویان و بدنه جامعه بود. حتی در جلسات عمومی با دیگر روسای قوا که تشکل‌ها دعوت می‌شوند (اگر روسا از جلسه عمومی فرار نکنند) عموما تمام مطالبات‌شان پاسخ داده نمی‌شود و پاسخ‌ها سمت و سوی کنایه و تخریب می‌گیرد. این جلسه اگر منتشر نشود حکم عمومی نخواهد داشت اما حتی عمومی نبودن جلسه اجازه برخورد نادرست با دانشجو را به مسؤول جلسه نداد. هرچند قبل و بعد از جلسه صحبت‌های ناصحیحی درباره دعوت به جلسه خصوصی شکل گرفت اما قاضی‌القضات کشور مدیریت جلسه را به سمتی برد که کسی یک‌طرفه به قاضی نرود.
سخن آخر ادامه‌دار بودن روند خوب ارتباط با دانشجویان است. برای زدودن گرد شبهه از پیرامون قوای سه‌گانه، حضورشان در مجامع عمومی و در معرض سوال قرار گرفتن‌شان از طرف مردم و خصوصا نخبگان کشور اعم از اساتید و دانشجویان الزامی است. مشکلات جمهوری اسلامی حل نخواهد شد جز اینکه مسؤولان بلندپایه خود را در معرض نقد قرار دهند، مردم را محرم و همراه خود بدانند و نسبت به آحاد جامعه به معنای واقعی کلمه خود را مسؤول و پاسخگو بدانند.
* دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه تهران
 

گروه اقتصادی: «نظر مجلس این بود یارانه هر فردی که درآمد او بالغ بر 3 میلیون تومان در ماه باشد، حذف شود. این حکم به منزله این است که اگر فردی در تهران زندگی می‌کند، مستاجر باشد، بیماری داشته باشد یا فرزند او دانشجو باشد، اگر کل درآمد ماهانه‌‌‌‌اش به 3 میلیون تومان برسد، این فرد ثروتمند تلقی شده و باید یارانه او قطع شود که البته به نظر ما این عادلانه نبود... اینگونه اجبارها (برای حذف یارانه نقدی) جز اینکه نارضایتی ایجاد کند و به افراد نیازمند که در عسرت هستند فشار وارد می‌آورد چیز دیگری نیست. این نوع اجبار نارضایتی وسیع ایجاد می‌کند و مردم همه اینها را به حساب مجلس می‌گذارند ضمن اینکه دولت نیز حساب خود را از حساب مجلس جدا نمی‌داند بنابراین حذف گسترده یارانه افراد جامعه منجر به نارضایتی از نظام خواهد شد». شاید باورتان نشود اما اظهارات بالا سخنان محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت روحانی در 31 فروردین 1395 بود؛ یعنی 20 ماه پیش و در جریان تصویب قانون بودجه 95 کشور، دولت به ناگاه مخالف حذف یارانه نقدی شد و فصل جدیدی از بازی خنده‌دار و در عین حال تاسف‌برانگیز دولت با ملت آغاز شد. دولت روحانی از سال 1392 تا 1395 مخالف سرسخت یارانه نقدی بود و تا می‌شد در این دوران بر یارانه‌بگیران منت گذاشته شد و حتی تهدید شدند. حتی وزرا و مسؤولان دولتی در جریان رسیدگی به بندهای لایحه بودجه 95 در کمیسیون‌ها از نمایندگان مجلس می‌خواستند که حذف افراد از لیست یارانه‌بگیرها را به تصویب برسانند اما نوبخت سخنگوی دولت در صحن علنی مجلس آن روی دولت را نشان داد و به یکباره مخالف حذف یارانه نقدی شد تا نمایش جدید آغاز شود. دولت روحانی یک سال مانده به انتخابات از ظلم به حذف‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوندگان سخن گفت و کلا حذف برخی افراد را به گردن نمایندگان مجلس انداخت. انتخابات که به پایان رسید و دولت دوازدهم شروع به کار کرد شاهد تغییر رفتار دوباره دولت بودیم و گویا باید به این رنگ عوض کردن‌های دولت عادت کنیم. نوبخت در جریان تشریح لایحه بودجه 97 اعلام کرد یارانه نقدی همه افراد به غیر از افراد تحت پوشش نهادهای حمایتی حذف می‌شود و کسانی که به یارانه نقدی احتیاج دارند باید در این نهادهای حمایتی ثبت‌نام کنند. به عبارت بهتر دولتی که حذف یارانه نقدی را ظلم به شهروندان می‌دانست حالا می‌گوید برای دریافت یارانه نقدی باید همتراز با کسانی که محتاج به حمایت خیریه‌ای هستند قرار بگیرند. این بند از سخنان نوبخت از چند منظر قابل بررسی است؛ نخست اینکه مگر دولت به اعتراض افرادی که یارانه‌شان قطع شده بود، پاسخ مثبت داد و یارانه‌شان را وصل کرد که در دور جدید معترضان به حذف یارانه، مجدداً اعلام نیاز کرده و یارانه‌شان وصل شود. دوم اینکه، نوبخت اعلام کرده مردمی که یارانه‌شان قطع می‌شود، اگر خودشان اعلام نیاز کنند، دولت مجددا یارانه آنها را وصل می‌کند. ولی اعلام نیاز به چه قیمتی؟ با ثبت چه توضیحاتی؟ با امضای چه شرایطی؟ در ماه‌‌های اخیر معترضان به حذف یارانه نقدی در سامانه مخصوص این امر با جملاتی نظیر «اگر بیماری صعب‌العلاج دارید»، «اگر فرزند معلول دارید»، «اگر بیکار هستید» و اگرهای متعدد دیگری روبه‌رو شده‌اند. سوال از دولت محترم که مقید به رعایت حقوق شهروندی است، این است که آیا سیاست پیش رو برای حذف یارانه نقدی و از سرگیری پرداخت به کسانی که اعلام نیاز می‌کنند، مصداق بارز گداپروری و توهین به شخصیت مردم نیست؟! آن هم درحالی که دولت قبل را متهم به گداپروری کرده بودند؟ پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که حتی اگر دولت یارانه مردم را قطع کند ولی باز سامانه یارانه برای ثبت اعتراض‌ها باز شود، مشابه همان جمعیتی که در سال‌‌های قبل برای دریافت یارانه، ثبت‌نام کرده بودند، به سایت مراجعه و اعلام نیاز کنند! ماجرای اعتراض به حذف یارانه نقدی بازمی‌گردد به 5 خرداد 94؛ از آن زمان تاکنون تعداد زیادی از مردم برای ثبت اعتراض‌شان به حذف یارانه نقدی به سامانه
 http://www.yaraneh10.ir مراجعه و اعتراض خود را ثبت کرده‌اند. معترضان به حذف یارانه نقدی باید بعد از مراجعه به این آدرس اینترنتی شماره ملی سرپرست و شماره حساب بانکی را (حسابی که برای یارانه ثبت‌نام شده بود) برای استعلام وضعیت خود وارد کنند. و بعد از ورود به سامانه باید به پرسش‌هایی در ارتباط با شغل، ملک، خودرو، معاملات و البته داشتن یا نداشتن بیماری صعب‌العلاج پاسخ دهند. این بند که در سامانه اعتراض به حذف یارانه نقدی درج شده، واکنش‌‌های متعددی از سوی مردم را به همراه داشته است؛ یکی از معترضان به حذف یارانه نقدی در این‌باره گفته است: من کارمندی هستم با 20 سال سابقه کار و یک میلیون و پانصد دریافتی و 2 تا بچه که از مهرماه یارانه‌ام را قطع کردند، اعتراض کردم گفتند اگر بیماری صعب‌العلاج داشته باشید یارانه می‌دهیم. من نمی‌دانم آیا 75 میلیون نفری که در حال حاضر یارانه دریافت می‌کنند بیماری صعب‌العلاج دارند؟!
بنزین ۴۰۰ تومانی ۱۰۰۰ تومان شد، چرا یارانه یک ریال اضافه نشد؟
عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس گفت: بنزین ۴۰۰ تومانی ۱۰۰۰ تومان شد ولی یارانه یک ریال اضافه نشد. الان هم با بنزین ۱۵۰۰ تومانی و گرانی دیگر حامل‌های انرژی، ۱۱۰ هزار میلیارد تومان درآمد برای دولت ایجاد می‌شود، سهم مردم از این درآمد چقدر است؟ حسینعلی حاجی‌دلیگانی افزود: زمانی که دولت می‌خواست بنزین را از 100 تومان به 400 تومان افزایش دهد برای مردم حساب مشخص کرد و در آن مبلغی را واریز و از درآمد حاصل از افزایش نرخ حامل‌های انرژی 45 هزار و 500 تومان برای آنان واریز کرد و این در میان مردم اعتماد ایجاد کرد که می‌توانند منابع مالی خود را برای نخستین‌بار مدیریت کنند. وی گفت: اما پس از آن نرخ بنزین از 400 تومان به هزار تومان افزایش یافت اما چیزی به مردم اضافه نشد. عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی افزود: دولت بر اساس برنامه پنجم در واقعی کردن نرخ حامل‌های انرژی عمل نکرده و تخلف داشته است. حاجی‌دلیگانی گفت: در مرحله نخست افزایش نرخ حامل‌های انرژی 38 هزار میلیارد تومان برای دولت درآمد ایجاد شد که 45 هزار و 500 تومان برای مردم از این محل پول واریز شد اما پس از گران شدن بنزین از 400 تومان به هزار تومان حدود 80 هزار میلیارد تومان درآمد دولت افزایش یافت اما به مبلغ یارانه‌ها اضافه نشد. وی افزود: مازاد مبلغ یارانه‌ها نیز در سال 96 به خزانه ریخته نشده است. عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی گفت: دولت در لایحه بودجه سال 97 افزایش قیمت حامل‌های انرژی را در نظر گرفته که درآمد حاصل از آن 110 هزار میلیارد تومان است اما ‌جز 17 هزار میلیارد تومانی که برای اشتغال در نظر گرفته، طرح توزیعی شفافی در این زمینه اعلام نکرده است. حاجی‌دلیگانی افزود: البته بخشی از این 17 هزار میلیارد تومان نیز به‌عنوان تسهیلات پرداخت می‌شود که به دولت بازمی‌گردد. وی گفت: در قوانین مشخص شده دولت برای هر بخش از محل درآمد افزایش قیمت حامل‌های انرژی چقدر هزینه کند اما دولت این کار را انجام نداده است.

عربستان سعودی به عنوان یکی از کشورهای اسلامی که همواره خود را داعیه‌دار دفاع از حقوق فلسطینیان اعلام و تلاش برای عادی‌سازی و حتی داشتن هرگونه روابط سری با مقامات اسرائیلی را تکذیب می‎کند، روابط تنگاتنگ خود با این رژیم اشغالگر و تعهد بر حفظ منافع آن در منطقه را با نحوه موضع‌گیری در قبال اقدام خودسرانه واشنگتن در قبال قدس ثابت کرد. صرف نظر از اهداف آمریکا از اعلام قدس به عنوان پایتخت اسرائیل و چرایی انتقال سفارت آمریکا به قدس، سکوت و بی‎توجهی عربستان در برابر این رویداد مهم جای تامل دارد؛ رویدادی که این روزها با موجی از خشم ملت‌های منطقه از جمله فلسطینیان خشمگین همراه شده است. رژیم سعودی برای همبستگی با ملت فلسطین کوچک‌ترین راهپیمایی برگزار نکرده و عربستانی‌های مقیم خارج را از حضور در هرگونه تجمع حامیان فلسطین برحذر داشته است. ریاض نهایت اقدامی که در راستای حمایت از قدس پس از اقدام ترامپ انجام داده است، شرکت در نشست وزرای خارجه اتحادیه عرب در قاهره بود که خروجی آن یک بیانیه ضعیف بوده است و روز گذشته هم در نشست سازمان همکاری اسلامی درباره قدس که در استانبول برگزار شد، وزیر اوقافش را راهی ترکیه کرد. این در حالی‌ است که عربستان و امارات با کم‌اهمیت انگاشتن دغدغه امروز جهان اسلام یعنی فلسطین، روز گذشته در نشستی در پاریس تحت عنوان تلاش برای ایجاد یک نیرو برای مبارزه با گروه‌های تندرو در غرب آفریقا، در سطحی بلندپایه شرکت کردند. این امر نشان می‌دهد این دو کشور عربی حوزه خلیج‌فارس، با از دست دادن جایگاه منطقه‌‌ای خود، درصدد تلاش برای نفوذ در غرب آفریقا هستند.
هفتمین شهید انتفاضه جدید
در جریان درگیری‌‌های ششمین و هفتمین روز از موج جدید انتفاضه حمایت از قدس، 2 مبارز فلسطینی و یک پیرزن خانه‌دار شهید و 153 نفر دیگر زخمی شدند. بنا به اعلام وزارت بهداشت فلسطین، در موج جدید انتفاضه در جمع 7 فلسطینی در کرانه باختری، قدس اشغالی و باریکه غزه شهید و بیش از 2 هزار تن زخمی شده‌اند. این در حالی است که حملات  توپخانه‌ای و هوایی ارتش رژیم صهیونیستی به غزه ادامه دارد که در تازه‌‌‌‌‌ترین آنها یک لنگرگاه حماس در ساحل خان یونس هدف قرار گرفت. از سوی دیگر صبح روز چهارشنبه نظامیان رژیم اشغالگر ضمن تفتیش عده‌ای از نمازگزاران فلسطینی از ورود آنها به مسجدالاقصی جلوگیری کردند اما همزمان بیش از 70 شهرک‌نشین صهیونیست از باب‌المغاربه به این مسجد مقدس تعرض کردند.
رشوه بن سلمان به عباس برای واگذاری فلسطین
در طول یک هفته گذشته خاورمیانه از یمن تا فلسطین دچار اتفاقاتی بود که می‌تواند در آینده آتشی بزرگ را در این منطقه به راه اندازد. تصمیم دونالد ترامپ مبنی بر به رسمیت شناختن بیت‌المقدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی موجب شده است بحرانی به بحران‌های متعدد منطقه اضافه شود. بر هیچکس پوشیده نیست که محمد بن‌سلمان، ولیعهد سعودی در اتخاذ چنین تصمیم خودسرانه‌ای بسیار موثر بوده است. در همین راستا،‌ پایگاه خبری محافظه‌کاران آمریکا(American Conservative) در گزارشی نوشت اعلامیه دونالد ترامپ مبنی بر به رسمیت شناختن قدس به عنوان پایتخت اسرائیل و انتقال سفارت این کشور از تل‌آویو به قدس حتی از بیانیه بالفور که حق تشکیل دولت یهودی را به رسمیت شناخته بود نیز مهم‌تر است اطلاعاتی اما طبق که بتازگی فاش شده این اعلامیه می‌تواند بخشی از یک طرح بزرگ‌تر باشد که به اسرائیل کمک می‌کند تا کنترل قدس و همینطور کرانه باختری را از چنگ فلسطینی‌ها خارج کند و اعراب را تنها با دولتی کوچک در غزه تنها بگذارد. این گزارش می‌افزاید مقامات تشکیلات خودگردان فلسطین در جریان این طرح بزرگ‌تر قرار گرفته‌اند و جزئیات مربوط طی دیدار محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان و محمد بن‌سلمان، ولیعهد سعودی در ریاض به اطلاع آنها رسیده است. بر اساس این گزارش، محمد عباس 82 ساله 6 نوامبر توسط بن‌سلمان 32 ساله به همین منظور به ریاض فراخوانده شده بود. به گفته یک منبع آگاه، بن‌سلمان در این دیدار رویکردی تهاجمی داشته و به محمود عباس گفته است ابتکار صلح عربی مرده است. به نوشته این پایگاه خبری، ولیعهد خام سعودی به محمود عباس گفته است اکنون زمان اجرای طرح B و تشکیل یک دولت فلسطینی در نوار غزه است. وقتی که «محمود عباس وحشت‌زده» از بن سلمان سوال کرده است که پس جایگاه کرانه باختری و شرق بیت‌المقدس در این طرح چیست؟ بن سلمان پاسخ داده است که می‌توانیم درباره آن مذاکره کنیم. عباس در همین دیدار به بن سلمان فشار آورده است که مسائلی نظیر شهرک‌سازی‌ها در کرانه باختری، بیت‌المقدس و مناطق B و C چه می‌شود  که بن‌سلمان گفته است اینها مسائلی است که باید درباره آن مذاکره شود و ما به شما کمک می‌کنیم.  این منبع آگاه می‌گوید بن‌سلمان در ازای این پیشنهادات تلخ، پیشنهاد کمک 10 میلیارد دلاری را به عباس ارائه کرده است تا اندکی از بار سنگین این مسائل بکاهد. این منبع آگاه همچنین تاکید کرده است محمود عباس نمی‌تواند به عربستان نه بگوید اما در این‌باره بله هم نمی‌تواند بگوید. این گزارش اضافه می‌کند بن سلمان اخیرا نامه‌ای به بنیامین نتانیاهو نوشته است و در آن تاکید کرده است عربستان، در کنار آمریکا و مصر، به تامین امنیت رژیم صهیونیستی بر اساس معاهده کمپ دیوید متعهد است. تصمیم بن‌سلمان درباره دولت فلسطین و نامه وی به نتانیاهو این مساله را ثابت می‌کند که عربستان سعودی آماده است با اسرائیل بدون اینکه هیچ امتیاز خاصی از آنها مطالبه کند تعامل کند.
سفر یک هیأت صهیونیستی به بحرین
بعد از سفر گروهی از جمعیت «این بحرین است» به فلسطین اشغالی، ماه آینده یک هیأت تجاری از رژیم صهیونیستی عازم این کشور خواهد شد. خاخام «آبراهام کوپر» دبیر انجمن مرکز «سیمون وایزنتال» در فلسطین اشغالی (سازمان‌دهنده سفر هیأت بحرینی) به روزنامه جروزالم‌پست گفت: «بحرین نیز این (سفر تجار اسرائیلی) را تایید کرده است. این هیأت از مرکز وایزنتال خواهد بود». وی هدف از این سفرها را ایجاد ارتباطات مستقیم بین بحرین و رژیم صهیونیستی که ابتدا غیرسیاسی است اما آغازی برای عادی‌سازی دیپلماتیک نیز خواهد بود، اعلام کرد. کوپر سفر هیأت 24 نفره بحرینی به فلسطین اشغالی را یک «دستاورد» توصیف کرد و افزود: «بیشتر این هیأت را مهاجرانی که اکنون در بحرین زندگی می‌کنند تشکیل می‌دادند اما در جمع آنها بومیان بحرینی نیز بودند». وی سفر هیأت بحرینی را در پی وعده حمد بن عیسی آل‌خلیفه، شاه بحرین به ماروین هائر، رئیس مرکز واینزتال درباره دادن مجوز و تسهیل سفر اتباع این کشور به فلسطین اشغالی دانست. نکته‌ای که در اینجا باید بدان اشاره کرد این است که سفر این هیات بحرینی به سرزمین‌های اشغالی بدون شک با چراغ سبز عربستان، همپیمان اصلی دولت بحرین و رژیم آل‌خلیفه انجام گرفته است. تقریبا دولت بحرین بی‌اجازه دولت سعودی، هیچ کار مهمی آن هم در سطح سفر یک هیأت به فلسطین اشغالی انجام نمی‌دهد.
انتقاد ترکیه از عملکرد کشورهای عربی در قبال قدس
ترکیه می‌گوید واکنش جهان عرب به تصمیم دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا در به رسمیت‌ شناختن قدس به‌عنوان پایتخت اسرائیل، ضعیف بوده است و برخی کشورهای عربی می‌ترسند واشنگتن را خشمگین کنند. در آستانه برگزاری نشست سازمان همکاری اسلامی درباره قدس، مولود چاووش اوغلو، وزیر خارجه ترکیه گفت: برخی کشورهای عربی واکنش بسیار ضعیفی نشان دادند... به‌نظر می‌‌رسد این کشورها بشدت از ایالات متحده می‌‌ترسند. از سوی دیگر در حالی‌‌ که انتظار می‌رفت اتحادیه عرب به‌عنوان یک مرکز عربی، جامعه جهانی را برای محکوم کردن اقدام واشنگتن در قبال قدس تحت فشار بگذارد ولی آنگونه که سخنگوی مجمع عمومی سازمان ملل اعلام کرده است هیچ‌یک از اعضای این اتحادیه از این مجمع درخواست برگزاری نشستی فوق‌العاده را برای بررسی اقدام ترامپ در به‌رسمیت شناختن قدس به‌عنوان پایتخت اسرائیل مطرح نکرده‌اند.

لیبرمن:  نمایندگان عرب جنایتکارند!
یک روز پس از اظهارات تحریک‌آمیز وزیر جنگ رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان، او در اظهارنظر نژادپرستانه دیگری مدعی شد نمایندگان فهرست یکپارچه احزاب عربی در کنست جنایتکاران جنگی هستند. آویگدور لیبرمن در واکنش به طرح «حنین زعبی» نماینده زن عرب کنست برای سلب اعتماد از کابینه نتانیاهو به‌خاطر ارتکاب جنایت‌‌های جنگی توسط نخست‌وزیر و دولتش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، او و دیگر نمایندگان عرب را آماج حملات خود قرار داد، این در حالی است که نمایندگان عرب کنست طی روزهای گذشته در صف اول راهپیمایی‌‌های اعتراضی مناطق عرب‌نشین فلسطین اشغالی علیه تصمیم ترامپ بوده‌اند. لیبرمن همچنین اهالی شهرک‌‌های عرب‌نشین «وادی عاره» را بدین خاطر که آنها به جای پرچم ستاره داوود، پرچم‌‌های فلسطین و حزب‌الله لبنان را به اهتزاز درمی‌آورند، شهروندان اسرائیل ندانست. وزیر جنگ رژیم صهیونیستی سپس به جناح چپ این رژیم به‌خاطر ابراز همبستگی گسترده با فلسطینیان درباره تصمیم ترامپ درباره قدس تاخت. چنین واکنش‌‌هایی از سوی مهم‌ترین وزیر کابینه نتانیاهو حاکی از عمیق شدن شکاف در رژیم صهیونیستی است. لیبرمن یکشنبه گذشته نیز با تحریک فلسطینیان ساکن اراضی اشغالی 1948‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ نه‌تنها خواستار تحریم آنها به‌خاطر مشارکت در راهپیمایی‌ها و تظاهرات‌‌ها علیه تصمیم اخیر رئیس‌جمهور آمریکا شد بلکه آنها را به اخراج‌شان از سرزمین‌‌های آبا و اجدادی خود تهدید کرد.