انتظار داشتیم جلوی ساختمان و وسط آبنمای بزرگ و زیبایی که  با فضای سبز دل‏انگیز و وسیعی احاطه شده بود پیدایش کنیم و سوال‌هایمان را بپرسیم اما وقتی با هزار مشقت و بعد از ده‏بار پرسیدن نشانی، توی طبقه منفی دو و پشت قفسه‏های ترشی و سرکه پیدایش کردیم، نه تنها سوال‌هایمان یادمان رفت، بلکه دلمان هم برایش سوخت و فقط توانستیم اینها را از سردیس بُرنزی دکترظریف بپرسیم:

+ چرا اینطوری آخه؟ جای شما که اینجا نیست!
- ای آقا! دست رو پایه‏ام نذار که خونِ...
+ اوه اوه گرمتونه؟ می‏خواید آب بیارم بریزید اونجایی...
- این گرما از درونه! از روحِ، روح! تو به روح اعتقاد داری؟
+ نفرمایید! بنده خودم اون شبی که برجام امضاشد تا صبح زدم رقصیدم...
- اتفاقاً منم داشتن می‏بردن کنار سردیس‏های امیرکبیر و قائم‏مقام فراهانی بذارن جلوی دانشکده‏ای، سازمانی، جایی!
+ پس بگید اینجا پیش دبه‏های ترشی و سرکه چیکار می‏کنید؟
- از قضا سرکنگبین صفرا فزود... هیییی!
+ یعنی چی؟
- یعنی اون رییس‏جمهور باادب جِرخورد ترامپ و برجام پنج سال مالید.
+ خُب خبرشو یه جوری ترجمه می‏کردید که خیلی هم فاحش جِر خورده به نظر نیاد!
- فکر کردی برجام مثل کنوانسیون پالرمو یا FATF بود که یه جور دیگه ترجمه‏اش کنم بعد بگم غلط تایپی بود؟
+ خب برای برجام هم کارشناسا گفتن برداشت شما از کلمات اشتباه بوده...
- متأسفانه کسی توی این مملکت قدر زبان دیپلماسی رو نمی‏دونه!
+ پس آرش کماندار و دیپلمات زبان دنیا و اینا زرشک؟
- همه رو بذار در برجام گلابی‏شو بخور! اینا همه تا وقتی بود که گندش درنیومده بود. الان که اون بیشعور برجامو که اینقدر براش قدم زده بودم و خندیده بودم، ریخت تو توالت فرنگی...
+ چه ربطی داره؟ بالاخره سایه جنگ رو بردین، آب خوردنو آوردین...
- گفتی به روح اعتقاد داری؟
+ چیزه! بگذریم. حالا اونم نبود نبود. با کشورهای اروپایی ادامه می‏دیم.
- بار آخری که دبه ترشی توی سرت خورده کی بوده؟
+ چطور؟
- آخه نابغه! اون‌موقع که آمریکا هم ظاهراً بود، اروپایی‏ها به برجام وقعی نمی‏نهادن و دائم از زیرکار در می‏رفتن. اونوقت حالا بیان بدون آمریکا چی رو ادامه بدن دقیقاً؟!
+ ساده است! ارتباطات بانکی... تبادلات تجاری... هواپیماهای بوئینگ... برگشت پول نفت... آهان! بذارن ما بریم با ویزای شینگن حموم آفتاب بگیریم. هان؟!
- اوه اوه گفتی آفتاب سرعت آب شدنم دوبرابر شد. پس چرا نمیاد... اَه!
+ کی نمیاد؟ منتظر کسی هستین؟
- منتظر نمکی!
+ نمکی؟!
- آره! نمکی ندیدی تاحالا؟ بین خودمون بمونه. گفتم یه تکه بزرگ از پشت گوشمو می‏دم بهش تا منو ببره کارگاه لوسترسازی آب کنه.
+ حالا چرا پشت گوش؟
- دکتر! چون هیچوقت نمی‏بینمش...

دور میزی که همه اهل سیاست بنشستند و به سرپنجه هوش و خرد و عقل و به تیزی همه کوبیده و دیزی و پیازی زده با چایی و کَندی(candy) پس از آن نفخ براندند و بطون‌ها طرف خویش کشاندند که ناگاه یکی آمد و زد داد که دانید چه افتاد؟ بر آن جام هنر، جام خرد، کودک برجام که بُد جام پر از عقل سلیم و پر خورشید عنابی، پر باران و گلابی و پس از دست نیابی به هدف، کام نیابی، نه حسابی نه کتابی و به یک باره شنیدیم که آن کم خرد کله کدو بَرزده زیرش و سپس با یک اشاره همه برجام و کل صفحاتش شده پاره همه مردان و زنان قاره به قاره همه جمله به نظاره همه از منزل و میدان و مغازه و اداره، همه مرکل، کری و اشتون و موگرینی و مکرون، ترزامی و اون و این و پوتین، پینگ دوباره، همه در فکر کناره؛ بنشینید و بیابید در این وضعیت پر ز شراره، ره چاره و بگویید که حالا چه کنیم؟
یکی گفت که عمراً! که چو امضای کری هست خیال همه دربست! یکی گفت که آن پارگی فاحش بدجور نبودست و با چسب به آن بخیه توان بست! یکی گفت اگر چه که ترامپ خل دیوانه برون جست ولی پنج دگر باز در آن هست. همه احسنت نمودند که این فکرت نو حاصل تدبیر و امید است که در آن نبوَد کوچه بن بست! بزن دست! کزین پس برویم و همگی چنگ به دامان اروپا بزنیم و ز سر خویش کلاهی که کری و اوباما بر سرمان کرد، کَنیم و سوی مقصد بدویم. راستی جنس کلاه انگلیسی، آلمانی و تاپ هت و شاپو، بولر و برت فرنچ و فیدورا نیز شنیدیم که خوب است...