گروه سیاسی: حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای رهبر حکیم انقلاب اسلامی صبح دیروز (چهارشنبه) در دیدار بیش از 2 هزار نفر از نخبگان جوان و استعدادهای برتر علمی، تلاش و فعالیت ده‌ها هزار نخبه در سراسر ایران را ترسیم‌کننده‌ تصویری امیدبخش و واقعی از کشور خواندند و با اشاره به نقش و تأثیرگذاری نخبگان جوان در برنامه‌ریزی صحیح برای آینده، پیشرفت علمی ایران و جلو بردن مرزهای دانش بشری، «تعامل متقابل، دوجانبه و جدی‌تر نخبگان و نظام، مراقبت هوشمندانه و استفاده‌ صحیح از گنجینه‌ نیروی انسانی نخبه، و تقویت هویت ملی و آرمانخواهی در مجموعه‌ نخبگان کشور» را ضروری خواندند و تأکید کردند: تصویرسازی غلط و منفی و ناامیدکننده از اوضاع ایران، مهم‌ترین دستور کار امروز دشمن است اما به فضل الهی تصویر واقعی کشور در مجموع، نقطه‌ مقابل تصویرسازی نظام سلطه است.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، رهبر انقلاب اسلامی در ابتدای سخنان خود، دیدار با نخبگان جوان را امیدبخش و شادی‌آفرین خواندند و با اشاره به سخنان تعدادی از جوانان نخبه گفتند: این مطالب عمدتاً بسیار متین و متقن و کاملاً مورد تأیید بنده بود و مسؤولان محترم باید با جدیت آنها را پیگیری کنند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با اشاره به تأثیرگذاری ملی و فراملی نخبگان از زوایای مختلف، افزودند: وجود ده‌ها هزار نخبه، از یک منظر نشانگر «تصویر صحیح و واقعی از کشور» و مایه‌ خرسندی و احساس امید است، ضمن آنکه با بهره‌مندی از نخبگان قطعاً چارچوب‌های برنامه‌ریزی برای مسائل کشور باید ارتقا یابد و از دیدگاه‌های آنان استفاده شود. ایشان خاطرنشان کردند: از نظرات نخبگان جوان، فعال، دلسوز و بانشاط و پای‌کار در بخش‌های مختلف از جمله نفت، استفاده و برای تبدیل اقتصاد نفتی به اقتصاد مستقل و دانش‌پایه و اقتصاد مقاومتی، برنامه‌ریزی شود. رهبر انقلاب اسلامی با اشاره به تأثیر نخبگان در «پیشرفت علمی کشور» گفتند: بهره‌گیری صحیح و مناسب از دانش و توانایی‌های نخبگان موجب پیشرفت علم در کشور و در نتیجه رسیدن به موضع عزت و اقتدار و کاهش آسیب‌پذیری‌ها خواهد شد. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تأکید کردند: اگر از لحاظ علمی پیشرفت کنیم، تهدید دشمنان تمدنی، سیاسی و اقتصادی ما دائمی نخواهد بود و کاهش خواهد یافت. ایشان یکی دیگر از عرصه‌های تأثیرگذاری نخبگان کشور را «ایفای نقش در شکستن مرزهای جهانی دانش» دانستند و افزودند: در قرون اخیر، سهم ما در جلو بردن مرزهای دانش بسیار کم بوده است و باید با استفاده از ظرفیت بالای نخبگان جوان کشور، مرزهای اکتشاف و دانش جهانی را توسعه دهیم. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای گفتند: جوانان باید با مطالعه‌ تاریخ، از دوران تلخ ۲۰۰ ساله‌ قبل از پیروزی انقلاب اسلامی که به دلیل بی‌اعتنایی به استعدادها و نخبگان، کشور دچار عقب‌ماندگی شد، مطلع شوند و قدر دوران کنونی را بدانند. ایشان با تأکید بر اینکه در دوران قاجار و پهلوی، ایران یکی از عقب‌مانده‌ترین کشورها از لحاظ دانش روز بود، افزودند: درحالی ‌که جمعیت ایران حدود یک درصد جمعیت جهان است، سهم ما در تولید علم در دوران پهلوی، یک‌دهم درصد بود اما اکنون سهم ایران در تولید علم در دنیا به حدود 2 درصد رسیده است که به این حد نیز نباید قانع بود.
رهبر انقلاب اسلامی به یک نمونه‌ دیگر از بی‌اعتنایی به علم و دانش در دوران پهلوی اشاره کردند و گفتند: از زمان تأسیس دانشگاه تهران به‌عنوان اولین دانشگاه کشور در سال ۱۳۱۳ تا سال ۱۳۵۷ که ۴۴ سال می‌شود، تعداد دانشجویان کل کشور، ۱۵۰ هزار نفر بود اما اکنون که ۴۰ سال از پیروزی انقلاب اسلامی می‌گذرد، تعداد دانشجویان کشور بیش از ۴ میلیون نفر است.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با تأکید بر اینکه چنین مقایسه‌هایی، تفاوت 2 حکومت و 2 نظام را به‌روشنی نشان می‌دهد، خاطرنشان کردند: علت عمده‌ عقب‌ماندگی علمی و اخلاقی و سیاسی کشور در آن دوران تاریک، وجود حکمرانان بی‌کفایت، دنیاطلب، وابسته و بی‌عرضه بود که در مقابل ملت تکبر می‌فروختند و به فکر مصالح آنان نبودند اما در مقابل بیگانه تا کمر خم می‌شدند. ایشان تأکید کردند: همه‌ ما باید به دلیل رهایی از آن دوران تلخ و پیشرفت‌های کنونی، سپاسگزار نظام جمهوری اسلامی و امام بزرگوار باشیم. رهبر انقلاب اسلامی سپس چند توصیه درباره نخبگان بیان کردند. نخستین توصیه‌ ایشان «لزوم تعامل دوجانبه میان نخبگان و نظام مدیریت کشور» بود که در این زمینه گفتند: از یک طرف مسؤولان باید جدی‌تر به‌دنبال تعامل با نخبگان و ارائه‌ خدمات و رفع موانع کار آنان باشند و از طرف دیگر نخبگان نیز باید همه‌ ظرفیت‌های خود را در اختیار پیشرفت کشور قرار دهند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای منابع انسانی خوب و نخبه‌ متحرک و پیش‌رونده را یک گنجینه و ثروت عظیم خواندند و تأکید کردند: این ثروت همانند هر گنجینه‌ دیگری در معرض طمع و چپاول نظام سلطه است تا ضمن آنکه از این ثروت برای خود بهره می‌برد، درخصوص علم و فناوری یعنی داشته‌های ثروت‌آفرین و قدرت‌آفرین نیز انحصار ایجاد کند. ایشان «حذف فیزیکی نخبگان» را یکی از روش‌های نظام سلطه برای خارج کردن این گنجینه از چنگ ملت‌ها برشمردند و با اشاره به ترور دانشمندان هسته‌ای کشور گفتند: علاوه بر حذف فیزیکی، «امحای فرهنگی یا مشغول کردن نخبگان به امور دیگر»، از دیگر روش‌های نظام سلطه برای گرفتن این ثروت عظیم کشور است، بنابراین مسؤولان و نخبگان باید هوشیار و مراقب باشند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، راه مقابله با فریب‌های نظام سلطه برای مجموعه‌ نخبگی کشور را «تقویت هویت ملی و آرمان‌خواهی در میان نخبگان» دانستند و خاطرنشان کردند: جوان نخبه‌ ما باید به ایرانی و مسلمان بودن، هویت ملی، آرمان‌ها و تاریخ بسیار شرافتمندانه‌ خود افتخار کند. ایشان تأکید کردند: یکی از برنامه‌های دشمن، آرمان‌زدایی و هویت‌زدایی است که همه باید مراقب و متوجه این نقطه‌ تهاجم باشند. یکی دیگر از توصیه‌های رهبر انقلاب اسلامی به نخبگان، «مراقبت برای غافل نشدن از مسؤولیت‌های خود در قبال مردم و مسائل مهم کشور» بود. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای گفتند: نخبه نباید در فضای تخصصی خود غرق شود و به مسائل جامعه همچون «استقلال، عدالت، پیشرفت و آسیب‌های اجتماعی» اعتنایی نداشته باشد.
ایشان خطاب به نخبگان تأکید کردند: اگر شما نخبگی را در زیر پرچم «عدالت‌خواهی و استقلال و هویت ملی» انجام دهید، قطعاً ارزش آن بیشتر خواهد بود. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با اشاره به جنگ تحمیلی اقتصادی، سیاسی و امنیتی علیه ایران عزیز، افزودند: یک نخبه نمی‌تواند به این جنگ بی‌تفاوت باشد. رهبر انقلاب اسلامی با تشبیه جنگ تبلیغاتی و رسانه‌ای بسیار شدید دشمن به جنگ تحمیلی، افزودند: امکانات تبلیغاتی ما مانند اوایل دفاع‌مقدس، اندک است اما همان‌گونه که در آن نبرد پیروز شدیم، به فضل الهی در این جنگ هم بدون تردید پیروز خواهیم شد. ایشان «تصویرسازی غلط» را مهم‌ترین کار امروز دشمن برای اغوای افکار عمومی جهان و ایران برشمردند و خاطرنشان کردند: نخبه‌ جوان ما باید در این رویارویی سنگین، وظیفه‌ خود را برای پیروزی و سرافرازی ایران انجام دهد. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در جمع‌بندی این بخش از سخنان‌شان، این دستور کار را برای نخبگان جوان ترسیم کردند: «تلاش علمی زیر پرچم عدالت‌خواهی، انحصارشکنی، ستم‌ستیزی و حساسیت و رسیدگی به مسائل و مشکلات مردم». رهبر انقلاب اسلامی همچنین در بیان چند نکته درباره‌ بنیاد نخبگان، ضمن تشکر از زحمات بنیاد، کار و تلاش شبانه‌روزی را به مسؤولان آن توصیه‌ مؤکد کردند و افزودند: در شناسایی، جذب، هدایت، ساماندهی، شنیدن سخن نخبگان و درمان دردهای آنان، شب و روز نشناسید.«پرهیز از روزمرگی، همراه با ابتکار دائم و نوسازی روش‌ها در بخشی که هدایت نخبگان را در بنیاد بر عهده دارد»، «برنامه‌ریزی دقیق و صحیح برای فعالیت‌های هویت‌بخش»، «استفاده از دفتر نمایندگی رهبری در دانشگاه‌ها»، «استفاده از شرکت‌های دانش‌بنیان و مراقبت درباره‌ تنزل نیافتن ضوابط این شرکت‌ها» از دیگر توصیه‌های رهبر انقلاب به مسؤولان بنیاد نخبگان بود. ایشان همچنین استفاده از نخبگان در چیدمان مدیریت‌های میانی کشور را مهم خواندند و افزودند: ممکن است جوانان نخبه تجربه‌ سطوح اول مدیریتی را نداشته باشند اما سطح مدیریت‌های میانی حتماً به جوانان نخبه نیاز دارد. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در بخش دیگری از سخنان‌شان با رد تصوری که دانشگاه‌ها را در خدمت مسائل کشور نمی‌داند، خاطرنشان کردند: در 4 دهه‌ اخیر، جوانان دانشگاهی در صنایع مهم کشور نقش اول را داشته‌اند. ایشان «هوا فضا»، «علوم زیستی»، «سدسازی»، «صنعت دفاعی»، «صنعت هسته‌ای در ابعاد گوناگون آن»، «سلول‌های بنیادی»، «زیست‌فناوری» و «ساخت داروهای نوترکیب» را از جمله‌ عرصه‌ها و صنایعی برشمردند که دانشگاه‌ها در شکل‌گیری و پیشرفت آنها نقش ارزنده‌ای داشته‌اند. رهبر انقلاب اسلامی در عین حال افزودند: البته در کار دانشگاه‌ها نقص‌های زیادی وجود دارد که باید رفع شود و نخبگان جوان نیز امروز برخی از آنها را بیان کردند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای دانشگاه‌ها را به «اهتمام به پژوهش» در همه سطوح فراخواندند و افزودند: ارتباط متقابل و پرمنفعت دانشگاه با صنعت جدی‌تر گرفته شود.
رهبر انقلاب در همین زمینه خاطرنشان کردند: با گسترش ارتباط با صنعت و شناسایی نیازها
به‌ گونه‌ای عمل کنید که همانند برخی از کشورها، هر پایان‌نامه دانشجویی یک حامی از بخش خصوصی یا دولتی داشته باشد.
«ضرورت به‌روزرسانی نقشه جامع علمی» پس از ۹ سال از تدوین آن و لحاظ کردن مسائل جدید در این نقشه، نکته دیگر ایشان خطاب به مسؤولان بود. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای همچنین با تأکید بر «ضرورت ارتباط علمی با کشورهایی که در مسیر رشد جهشی قرار دارند»، افزودند: اینگونه کشورها عمدتاً در آسیا هستند، بنابراین باید نگاه‌مان به شرق باشد نه به غرب، ضمن اینکه نگاه به غرب و اروپا جز معطل ماندن، منت کشیدن و کوچک شدن فایده‌ای ندارد. رهبر انقلاب با تأکید بر تعامل دانشگاه‌ها با دولت برای شناخت نیازها و اولویت‌ها، از اقدام گروه‌های مختلف اساتید دانشگاهی و صاحب‌نظران از جمله اساتید بسیجی در نوشتن نامه به مسؤولان و ارائه راه‌حل مشکلات اقتصادی ابراز مسرت کردند و افزودند: نمی‌دانیم دولت چقدر به این راه‌حل‌ها عمل می‌کند اما احساس مسؤولیت اساتید و همچنین نخبگان جوان و خوشفکر در قبال مشکلات کشور بسیار خرسندکننده است. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در پایان سخنان‌شان بار دیگر به تلاش پرحجم دشمن برای تصویرسازی منفی از اوضاع ایران اشاره کردند و افزودند: نوسانات ارزی و مشکلات معیشتی وجود دارد اما در مجموع تصویر واقعی کشور، به کوری چشم دشمنان، عکس تصویری است که بیگانگان سلطه‌طلب از ایران عزیز ترسیم می کنند.
پیش از سخنان رهبر انقلاب اسلامی، دکتر ستاری معاون علمی و فناوری رئیس‌جمهور و دکتر غلامی وزیر علوم، تحقیقات و فناوری گزارش‌هایی از شرایط علمی کشور و نخبگان بیان کردند. همچنین ۱۱ تن از نخبگان و استعدادهای برتر علمی کشور به بیان دغدغه‌ها و دیدگاه‌های خود در مسائل مختلف علمی، پژوهشی، مدیریتی و فناوری پرداختند. آقایان مصطفی زمانیان مؤسس شرکت دانش‌بنیان در زمینه تدوین سندهای راهبردی، سیدابوالفضل میررضی دارنده مدال نقره المپیاد ادبیات، مصطفی اسماعیلی‌شایان دانشجوی دکترای مهندسی انرژی‌های تجدیدپذیر، احمد آبنیکی دانشجوی مهندسی کامپیوتر دانشگاه صنعتی شریف، امین جهان‌بخشی دانشجوی پسادکترا و عضو بنیاد ملی نخبگان و علی نظامی دارنده مدال نقره المپیاد فیزیک کشوری و خانم‌ها الهام حیدری، برگزیده جایزه دکتر کاظمی‌آشتیانی، سارا محمدی نفر برتر مسابقات جهانی ریاضی و المپیاد زیست‌شناسی، منصوره نادری‌پور برنده جایزه بنیاد ملی نخبگان، نکو پناهی دارنده مدال طلای المپیاد شیمی و زینب اکبری دانشجوی نمونه کشوری و دارنده مدال نقره المپیاد دانش‌آموزی، این نکات و محورها را مورد تأکید قرار دادند:
- لزوم حضور جوانان نخبه در عرصه تصمیم‌گیری و مدیریت کشور
- لزوم تدوین برنامه راهبردی و نظام‌نامه عالمانه در حوزه تربیت غیررسمی
- انتقاد از تحول صوری و برخورد دستوری با مقوله تحول در علوم انسانی
- اهمیت توجه مسؤولان به نخبگان در آموزش و پرورش و هموار کردن مسیر فعالیت آنان
- پژوهش‌ها و پایان‌نامه‌های دانشگاهی باید در خدمت نیازهای کشور و بهتر شدن زندگی مردم باشد.
- توجه به این نکته که ایجاد درآمد مالی و اشتغال نیازمند رونق تولید و بهره‌وری است.
- انتقاد از کمبود بودجه برای اجرای پروژه‌های تحقیقاتی و پژوهشی
- لزوم توسعه امکانات مراکز درمانی در حاشیه شهرها
- انتقاد از استفاده نکردن از فناوری‌های مجازی برای حل مشکلات کشور
- لزوم مراقبت از زبان فارسی و پرهیز از کم‌توجهی رسانه‌ای در حوزه زبان فارسی
در پایان این دیدار، نماز ظهر و عصر به امامت رهبر انقلاب اسلامی اقامه شد.

بهمن نوروزی: فدریکا موگرینی، مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی اعلام کرده است طرح این اتحادیه برای تسهیل تبادلات مالی با ایران پیش از نوامبر (آغاز دور جدید تحریم‌های نفتی آمریکا علیه کشورمان)  اجرایی می‌شود. موگرینی در این باره عنوان کرده: «با اروپایی‌ها و البته با روس‌ها، چینی‌ها و دیگران در جهان، سازوکار و کانال‌هایی را به منظور حفظ تجارت با تهران ایجاد کرده‌ایم؛ سازوکاری که می‌تواند ادامه این تجارت را صرف‌نظر از تحریم‌های ثانویه اعمالی از سوی آمریکا تضمین کند. ما مشغول بررسی جزئیات این سازوکار هستیم».
1- چندی پیش «هایکو ماس» وزیر خارجه آلمان برای نخستین بار از ایجاد یک ساختار «شبه‌سوئیفت» یا همان «سوئیفت اروپایی» برای تسهیل مراودات تجاری با ایران خبر داد. با این حال بلافاصله «آنگلا مرکل» صدراعظم ژرمن‌ها مخالفت صریح خود را با این موضوع اعلام و بر مناسبات امنیتی خاص اروپای واحد و ایالات متحده آمریکا تاکید کرد. اگرچه صدراعظم آلمان پس از آن دیگر موضعی در قبال ایجاد ساختار مالی مستقل اروپایی اتخاذ نکرده، اما این سکوت می‌تواند به معنای «ابتر بودن ساختار مالی مدنظر» یا «کارکرد حداقلی آن» باشد! به عبارت بهتر، سکوت افرادی مانند مرکل، مکرون و ترزا می ‌که حفظ و گسترش مناسبات امنیتی با دولت ترامپ را دنبال می‌کنند، نباید به‌مثابه «ایستادگی آنها در برابر کاخ سفید» مورد تفسیر قرار گیرد.
2- همان‌گونه که خانم موگرینی و دیگر مقامات اروپایی اعلام کرده‌اند، آنها همچنان در حال بررسی جزئیات ساختار مالی مدنظر و آزمون و خطا درباره کارکرد آن هستند. به عبارت شفاف‌تر، «موضوع ایجاد کانال ارتباطی با ایران» نخستین و شاید آخرین تجربه‌ای باشد که اروپاییان قصد دارند درباره ایجاد ساختار ادعایی جدید به آن تمسک جویند. براستی چگونه می‌توان از کارآمدی سیستمی سخن گفت که در عمل هنوز اجرا نشده و هنوز بانیان ایجاد آن نیز در حال بحث درباره جزئیات و کارکرد آن هستند؟! حتی اگر این ساختار روی کاغذ بتواند نیازهای حداقلی ما(که تعیین  آنها در حوزه اختیارات مقامات اروپایی نیست) را برطرف کند، در عرصه عمل با معضلاتی در اجرای آن مواجه خواهیم شد. زمانی می‌توان بر یک ساختار تکیه کرد که «بازخورد اولیه»، «ضمانت اجرایی» و «هوشمندی ساختاری آن» مشخص و محرز باشد. آیا چنین فاکتورهایی در قبال «ساختار مالی مستقل اروپایی» لحاظ شده است؟
3- همان‌گونه که بارها عنوان شده، مقامات اروپایی نسبت به برجام نگاه و رویکردی مستقل نداشته و آن را به‌مثابه ابزاری برای مذاکره یا معامله و در موارد بالاتر، چانه‌زنی و امتیازگیری از آمریکا تلقی می‌کنند. همگان به یاد دارند در ابتدای سال 2017 میلادی و در حالی که تروئیکای اروپا نسبت به حفظ توافق هسته‌ای با ایران (بدون اعمال تغییر در آن) متعهد بودند، چگونه بازی در زمین ترامپ را ترجیح داده و یک سال به صورت علنی و غیرعلنی با مقامات کاخ سفید درباره اعمال موارد چهارگانه در برجام (توان موشکی، فعالیت‌های منطقه‌ای، بازرسی از اماکن نظامی و نامحدود و ابدی ساختن محدودیت‌های هسته‌ای) به مذاکره پرداختند. هم‌اکنون مقامات اروپایی نسبت به خروج واشنگتن از برجام ناراضی هستند اما این نارضایتی به معنای ایستادگی تمام قد اروپای واحد در مقابل واشنگتن نیست! نارضایتی کلی مقامات اروپایی از خروج یکجانبه واشنگتن از برجام، به معنای ابطال و از بین رفتن نگاه ابزارگرایانه آنها نسبت به توافق هسته‌ای با تهران نیست. بازیگران اروپایی کماکان «برجام» را در مدار «بازی  تاکتیکی خود» با ایران و آمریکا تعریف کرده و هرگز از آن به عنوان یک «خط قرمز استراتژیک» یاد نمی‌کنند.
4- «ترزا می» نخست‌وزیر انگلیس مانند بسیاری از مقامات اروپایی دیگر اصرار دارد به جای بروز اختلاف میان آمریکا و اروپا بر سر برجام، لازم است بازیگران 2 سوی آتلانتیک با یکدیگر درباره توافق هسته‌ای با ایران وارد مذاکره ـ  بخوانید معامله ـ شوند. معنای این جمله و دیگر جملات مشابه، تلاش برخی مقامات اروپایی برای هم‌افزایی با سیاست‌های ضدایرانی آمریکاست. از سوی دیگر، اختلافی که میان جریان‌های راست میانه و سوسیال دموکرات در اروپا بر سر نحوه مواجهه با «آمریکای بدعهد» وجود دارد، به اندازه‌ای نیست که بتوان آن را به‌مثابه یک «شکاف عمیق» در کالبد اروپای امروز تشبیه کرد. باید اذعان کرد اروپای واحد تا رسیدن به نقطه «استقلال کامل» در نظام بین‌الملل مسیر زیادی در پیش دارد و اصلی‌ترین مانع در این مسیر، بی‌ارادگی و سلطه‌پذیری اغلب بازیگران اروپایی از آمریکاست.
5- دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی کشورمان در برهه فعلی باید رویکرد و نگاه واقع‌بینانه‌ای نسبت به بسته پیشنهادی اروپا و ساختار مالی مدنظر آنها داشته باشد. «ابتدایی» و «بدیع» بودن این ساختار قاعدتا نباید جایی را برای مصالحه ما با اروپا باز بگذارد، زیرا تجربه قبلی ما در برجام نشان می‌دهد چنین تساهلی منجر به «بی‌تعهدی نظام‌مند» مقامات اروپایی خواهد شد. متاسفانه طی هفته‌های اخیر شاهد انتشار اخباری دال بر خوشبینی وزارت امور خارجه کشورمان نسبت به اقدامات برجامی اروپا(خصوصا ایجاد ساختار مالی مستقل اروپایی) هستیم. این در حالی است که حتی تجربه اخیر برجام و عقلانیت راهبردی اقتضا می‌کند نسبت به بسته پیشنهادی اروپا گاردی بسته، نگاهی بدبینانه و رویکردی سختگیرانه اتخاذ کنیم. تجربه برجام نشان می‌دهد هرگونه خوشبینی نسبت به بازیگران غربی (هم در پروسه تعیین و هم در پروسه اجرای تعهدات) مانع تبدیل شدن «تعهدات» آنها به «تضمین» خواهد شد. فراتر از آن، باید مراقب سوءتفاسیر مغرضانه بازیگران اروپایی نسبت به تعهدات خود در قبال کشورمان نیز باشیم. همان‌گونه که مشاهده می‌شود، دستگاه دیپلماسی ما وظیفه خطیری در این باره بر عهده دارد و این وظیفه بزرگ ملی، سنخیتی با «خوشبینی نسبت به اروپا» ندارد. از این رو لازم است هر چه سریع‌تر و در فاصله اندکی که تا ماه نوامبر ـ زمان ایجاد سازوکار اجرایی مدنظر اروپاییان ـ وجود دارد، این نگاه خوشبینانه با نگاهی سلبی و بدبینانه جایگزین شود، در غیر این صورت آفاتی که در جریان تصویب و اجرایی شدن برجام بر کشورمان  وارد شد، بار دیگر دامان‌مان را خواهد گرفت.
 

حسین قدیانی: پرسشی دارم از شمایی که دارید این متن را می‌خوانید! فرض کنید گردانندگان روزنامه ایران به عنوان ارگان رسمی دولت، قرار باشد در این حال و روز اقتصادی مردم، دوربین‌به‌دست بیفتند در خیابان‌ها دنبال مصاحبه با شما! توقع‌تان از این روزنامه چیست؟! آیا جز آنکه درد و داد و فریاد شما عزیزان را به گوش پاستورنشینان برساند؟! آیا جز آنکه واسطه‌ای باشد تا دولت، صدای شما را واضح‌تر و رساتر بشنود؟! آیا جز آنکه مثلا رئیس دولت، بیش از پیش بفهمد که تورم و بیکاری و رکود، چه بلایی دارد بر سر اقلا بخشی از شما می‌آورد؟! خوب می‌دانم بنا به هر علت، بخشی از شما هموطنان به آقای روحانی رأی داده‌اید! الساعه و ناظر بر عملکرد این دولت نیز تیم رسانه‌ای آن و بالاخص روزنامه ایران، آیا کار و کارنامه این مجموعه باعث سربلندی شما شده یا خجلت‌تان؟! القصه! کار ما «روزنامه‌نگاری» است و در این کار سخت که به «بالابردن ساختمانی در هر روز» می‌ماند، خطای فنی کاملا محتمل و مرسوم است! بگذریم که اتفاقی که دیروز برای «وطن‌امروز» افتاد، اصلا و اساسا خارج از اراده مدیریت و تحریریه بود و فی‌الواقع برگرفته از خطایی بود که در چاپخانه رخ داد! حال خودتان قضاوت کنید درباره میزان شخصیت این دولت و ارگان رسمی‌اش؛ آنجا که به محض اطلاع از این رخداد، فی‌الفور دوربین به دست می‌گیرد تا هم پرده از حد و اندازه شخصیت خود بردارد، هم نمایش عقده‌گشایی و کینه‌جویی علیه ما باشد! من از شما می‌پرسم؛ واقعا گیر روزنامه ایران باید به چه باشد؛ خطای آن چاپخانه‌ای که «وطن‌امروز» را در می‌آورد یا خیانت آن چاپخانه‌های دیگر که در فلان جای مرکزی و کجا و کجا-  موارد فراوانی از حراج منابع ملی را شاهد بوده‌ایم که مع‌الاسف به تأیید قوه قضا هم رسیده!- حق و حقوق شما را می‌چاپند؟! هیچی! فقط خواستم با ذکر این مثال از ارگان رسمی دولت، بگویید چه نمره‌ای به میزان شخصیت حضرات می‌دهید؛ مثلا از یک تا ۲۰! والله نخستین روزهای روزنامه‌نگاری، این اصل بدیهی را به ما یاد دادند که اگر می‌خواهی به سایر همکارانت در رسانه‌های دیگر، گیر بدهی، ناظر بر خط و خطوط محتوایی باشد، نه آنجا که همه چیز دال از یک غلط فنی دارد! چاپخانه که دیگر بحثش جدا از تحریریه است! پذیرای نمره شما هستیم به عدد شخصیت این دولت و روزنامه «ایران» که
فردای توافق، این بود تیتر یکش؛ «فروپاشی تحریم!» الساعه خنده‌ام گرفته! زیبنده‌تر بود تیتر می‌زدند؛ «فروپاشی شخصیت!»
 

حسن قرائی: ما همه دوست داریم اوضاع اقتصادی خوب باشد. هیچ کار هم که از دست‌مان برنیاید، اخبار ریزش دلار را به ثانیه و تا حد امکان در شبکه‌های اجتماعی پخش می‌کنیم، ولو با همین کارها، کمی قیمت دلار پایین بیاید! تحقق این آرزوها اما بیش از آنکه در گرو آرزوهای ذهنی و امیدواری‌های لرزان باشد، مستلزم برنامه‌ریزی منسجم و تلاش پردامنه دستگاه‌های مسؤول در آن حوزه‌هاست. در مسائل شخصی هم طبعا رسیدن به اهداف، در گرو چرتکه انداختن‌های درست، برنامه‌ریزی‌های صحیح و مهم‌تر از همه، تلاش خستگی‌ناپذیر است. طبعا کارهای بزرگ، با گرفتن فال حافظ و تاکید ذهنی مکرر بر اینکه حافظ می‌گوید: «کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور!» و الخ... درست‌شدنی نیست.
مدیریت رندانه دولت در حوزه اقتصاد اما ظاهرا طی چند سال گذشته در همان کانال حضرت حافظ علیه‌الرحمه سیر کرده، همچنان در همان کانال پیش می‌رود. باور این مساله در وهله اول سخت است ولی از قرار معلوم، ژنرال‌های متخصصی که حسن روحانی به دولتش آورده، مهم‌ترین راهبردشان برای بیرون کشیدن ماشین اقتصاد از ته دره، همین است! هنوز یادمان نرفته که بیژن زنگنه به عنوان گل سرسبد ژنرال‌های مذکور در دفاع از قرارداد با توتال به نمایندگان مجلس گفته بود: «این قراردادها باعث می‌شود که ان‌شاء‌الله تحریم‌ها اتفاق نیفتد!» اگر دقیق‌تر شوید، می‌بینید سخنان اخیر محمدجواد ظریف در صحن مجلس برای دفاع از پذیرش برنامه اقدام FATF  نیز از همین جنس است. 
ظریف البته «ان‌شاءالله» را از حرفش حذف کرده، کاملا زیرپوستی اشاره می‌کند اگر ما دستورات FATF را اجرا کنیم، [ان‌شاءالله] این بهانه را دیگر از دست آمریکا می‌قاپیم!
گل سرسبد مدیریت شیر یا خطی دولت در حوزه اقتصاد را اما حتما باید در سخنان اخیر حسن روحانی در دانشگاه تهران جست‌وجو کرد. اینکه در قرن 21 و از زبان رئیس جمهوری که آنقدر ادعای تخصص‌گرایی و علم دارد که در قامت یک نظریه‌پرداز بگوید: «علم اسلامی و غیراسلامی ندارد!»، چنین سخنان عوامانه‌ای را بشنویم، حتما شگفت‌آور است. من اما قول می‌دهم شما چون قبلا با آنچنان رونقی(!) به دیگر سخنان رئیس جمهور هم گوش کرده‌اید، حکما از این هم چندان تعجب نخواهید کرد. روحانی می‌گوید: «سال 92 من انتخاب شده بودم؛ 2 ماه دیگر بنا بود دولت را تشکیل دهیم. به محض انتخاب قیمت دلار پایین افتاد، به محض انتخاب بازار آرام شد، به محض انتخاب امیدها بالا رفت، هنوز دولت را شروع نکرده بودیم، در آن دوره ما هنوز کاری نکرده بودیم و دولت فعالیت خود را آغاز نکرده بود اما مردم به آینده بهتر، به تعامل بیشتر با جهان،  آرامش بیشتر و فضای امن‌تر و نه امنیتی‌تر، امیدوار شده بودند».
طبعا آقای روحانی هم، اکنون می‌داند آن فالی که سال 92 درباره سانتریفیوژ و چرخ زندگی مردم گرفته شد و آقای روحانی برای‌مان تفسیر کرد که آنچنان رونقی ایجاد شود که مردم اصلا به آن 45 هزار تومان پول یارانه نیاز نداشته باشند، صددرصد معکوس درآمده است. طبعا مشکل از حضرت حافظ که نیست! حاشا و کلا! که بین پرانتز یادآوری کنم: «شعر حافظ همه بیت‌الغزل معرفت است!» مشکل پس کجاست؟ بگذارید از خود آقای روحانی بپرسیم. حسن روحانی در جریان تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری 92 درباره مشکلات اقتصادی و نابسامانی بازار ارز می‌گوید: «مشکل کجاست؟ مشکل عدم مشورت، مشکل خودشیفتگی، مشکل عدم استفاده از ابزار علمی برای اداره کشور، مشکل بی‌ثباتی‌ها. بی‌ثباتی چگونه به مردم اطمینان خواهد داد، آرامش خواهد داد؟ مردم مدیریت، مدیریت کارآمد، مردم ثبات، مردم آرامش، قدرت آینده و قدرت آینده‌نگری می‌خواهند». خب! به نظر شما بالاخره باید کدام حرف آقای روحانی را باور کنیم؟ آنچنان رونقی؟ امیدواری مردم؟ عدم استفاده از ابزار علمی؟ خودشیفتگی؟ مدیریت کارآمد؟ یا چی؟!
من بارها به دوستان توصیه کرده‌ام هر جا ذهن‌تان کشش ندارد و از حل مساله باز می‌مانید، از فرمول آقای زنگنه استفاده کنید. به هر حال، هر چه نباشد، ایشان برندترین ژنرال یک دولت متخصص است، گیرم که محکومیت ما در کرسنت به خاطر ایشان بوده، گیرم کارت سوخت را همینطوری حذف کرده، گیرم همزمان با عدم استخدام دانشجویان نخبه دانشگاه صنعت نفت، نمایندگان سابق و اسبق مجلس را هم در وزارت نفت استخدام کرده باشد. به هر حال، ایشان ژنرال و متخصص این عرصه‌هاست و باید خوشه‌چینی از خرمن علم‌شان را غنیمت شمرد. حالا فرمول شیخ‌الوزرا- به قول دوستان اصلاح‌طلب!- چیست؟ سرراست و خلاصه است: «ان‌شاءالله».
آقای رئیس جمهور اما اگر می‌خواهند امید مردم افزایش پیدا کند، باید از این بی‌ثباتی‌ها در موضع‌گیری دوری کنند. نمی‌شود یک روز آمریکا را کدخدا و همه‌کاره هستی جا زد و به فاصله یک سال، آن را اینقدر منزوی کرده، فریاد زد «من آنم که رستم بود پهلوان!» به هر حال، بالاخره یا ما کدخداییم یا آمریکا! اینجوری که نمی‌شود! تکلیف
- ولو در مدیریت شیر یا خطی- باید حداقل کمکی روشن باشد. نمی‌شود به مردم گفت خیال‌شان بابت دلار راحت باشد و بعدا در مقام طلبکار به دانشگاه تهران آمد و داد سخن داد که: «اگر ارز 4200 تومان برای واردات جنس به کسی دادیم تا در بازار ارزان بفروشد و تقلب نمی‌کرد ما شرایط دیگری داشتیم. یک عده سوءاستفاده‌گر و افرادی که منافع شخصی‌شان را بر کشور، نظام و مردم و ملت ترجیح می‌دهند متأسفانه داریم!» خب! پس شما آنجا چکاره‌اید دقیقا؟
امید روی هوا خلق نمی‌شود آقای رئیس‌جمهور؛ اگر با زیر پا له کردن تمام مبانی و اصول علم نوین اقتصاد هم، سخنان شما در دانشگاه تهران را بپذیریم و باز هم بپذیریم شما چنانکه می‌گویید در دولت یازدهم موفق بودید، حتما تایید می‌فرمایید که آن امید مدنظر که در دولت یازدهم خلق کردید، اکنون معلوم شده امیدی واهی بوده است! اینکه به جای کار شبانه‌روزی، سخت و پردامنه که می‌تواند امید واقعی ایجاد کند، تمام امید خود و افکار عمومی برای حل معضلات را به دشمن بیرونی پیوند بزنیم، والله کار شاقی نیست که شما کرده‌اید. این را همین آقای زنگنه خودمان هم با یک ان‌شاءالله گفتن می‌توانست! ما اکنون پای خوردن خربزه همان امید می‌لرزیم! سخن آخر اینکه اگر می‌خواهید مردم را امیدوار کنید، بیشتر کار کنید، کمتر فال بگیرید!

دیروز چهارشنبه 25 مهر 1397 در پی اشتباه چاپخانه، نسخه گذشته روزنامه «وطن‌امروز» منتشر و توزیع شد. بر اساس توضیحات چاپخانه، بر اثر یک اشتباه سهوی نسخه مورخه 25 مردادماه به جای نسخه 25 مهرماه به چاپ رسید. البته دیروز صبح به محض اطلاع روزنامه از اشتباه صورت گرفته، نسخه اصلی 25 مهرماه چاپ و توزیع شد.
این اتفاق ناشی از یک اشتباه در چاپخانه بوده و خارج از اراده مدیریت روزنامه «وطن‌امروز» رخ داده است. کما اینکه چاپخانه نیز با ارسال نامه‌ای رسمی که تصویر آن روز گذشته در رسانه‌ها منتشر شد، به خاطر این اشتباه از مدیریت روزنامه «وطن‌امروز» عذرخواهی کرده است.
اما درباره واکنش‌های صورت گرفته نسبت به این اتفاق، نکاتی وجود دارد که لازم است به آن اشاره شود.
روزنامه «وطن‌امروز» از ابتدای انتشار، یک اصل ثابت را به‌مثابه یک خط قرمز در رویکردهای خود رعایت کرده است و آن عدم پرداختن به اشکالات یا اشتباهات سایر رسانه‌ها در حوزه فنی بوده است. اگرچه «وطن‌امروز» همواره نسبت به رویکردهای محتوایی غلط و هزینه‌ساز برخی رسانه‌ها همواره تذکر و توصیه‌های لازم را گوشزد و مطرح کرده اما پرداختن به اشتباهات فنی سایر رسانه‌ها همواره خط قرمز «وطن‌امروز» بوده است، چرا که معتقدیم اشتباهات فنی بخشی غیرقابل اجتناب از فعالیت رسانه‌ای است و هنجارهای صنفی و همینطور رعایت اخلاق و پرستیژ رسانه‌ای مانع از پرداختن به اشتباهات فنی یا اصطلاحا مچ‌گیری از رسانه‌ها می‌شود. این رویکرد «وطن‌امروز» نسبت به همه رسانه‌ها، اعم از رسانه‌های موافق و مخالف رعایت شده است.
با این حال اما دیروز و پس از اشتباهی که چاپخانه طرف قرارداد «وطن‌امروز» مرتکب شد (و هیچ مسؤولیتی را متوجه تحریریه روزنامه نمی‌کند)، ارگان رسانه‌ای و رسمی دولت حسن روحانی (روزنامه ایران) در اقدامی عجیب دوربین برداشته، به کیوسک مطبوعاتی رفته و از نسخه اشتباهی که چاپخانه از «وطن‌امروز» منتشر کرده بود، کلیپ تهیه و آن را منتشر کرده است! خب! که چه؟! روزنامه رسمی دولت چه سوژه‌ای را دنبال کرده است؟
اینکه چاپخانه‌ای یک نسخه اشتباهی از یک روزنامه را منتشر و بعد با چاپ و توزیع مجدد اشتباه خود را تصحیح کرده، چرا تا این اندازه مدیران روزنامه رسمی دولت را ذوق‌زده کرده است؟
اینکه مدیریت این روزنامه اساسا چه شناخت یا فهمی از ضرورت‌ها یا اصول صنفی دارد که این شناخت و فهم مانع ذوق‌زدگی او یا حتی نشان دادن ذوق‌زدگی از اشتباه یک چاپخانه درباره یک روزنامه منتقد دولت شود، موضوعی است که به نظر می‌رسد یک مطالبه صرفا محدود به حوزه صنفی و رسانه است اما آن چیزی که به نظر می‌رسد باید نسبت به آن توجه کرد این است که به نظر می‌رسد مدیران این روزنامه نسبت به مکان و جایگاهی که در آن قرار گرفته‌اند کاملا نادانند. به همین خاطر است که در رفتار‌های این روزنامه فقدان «شخصیت» بیداد می‌کند.
بله! روزنامه ایران روزنامه رسمی دولت است. روزنامه رسمی دولت (و نه دولتمردان) جمهوری اسلامی ایران. بنابراین یکی از ضرورت‌های فعالیت این رسانه، حفظ شخصیت و پرنسیب متناسب و فعل متناسب با جایگاه ارگان رسمی دولت است. با این حال اما بارها دیده شده این روزنامه به جای پرداختن به موضوعات اصلی و دغدغه‌های فراگیر در جامعه، وارد نزاع‌های شخصی و حزبی و دعواهای خاله‌زنک توئیتری و این آخری، «عقده‌گشایی» علیه منتقدان دولت شده است! آنچه از رفتار این روزنامه دیده می‌شود این انگاره را تقویت کرده است که حقیقتا این حاشیه‌پردازی‌ها و غفلت از موضوعات اصلی شاید رویکرد و راهکار خود دولتی‌ها باشد که در این صورت حقیقتا باید گفت چنان دولتی را چنین روزنامه‌ای باید.
با این حال اگر روزنامه ایران می‌خواهد در قواره ارگان رسمی دولت جمهوری اسلامی ظاهر شود و نه در سطح کانال‌های تلگرامی بی‌شناسنامه و بی‌شخصیت، باید دوربین خود را برداشته، به سطح شهر برود و نتیجه بی‌تدبیری متراکم مدیریت دولتی را به تصویر بکشد. باید دوربین خود را به بنگاه‌های املاک و مسکن ببرد و صورت‌های غمگین و ناامید و افسرده مردم بی‌پناه را ببیند که نتیجه سیاست‌های وزیر کاخ‌نشین و چندصد میلیاردی دولت حسن روحانی است.
دوربین‌تان را بردارید و به مغازه‌ها و سوپرمارکت‌ها ببرید و از سیر نجومی قیمت اقلام غذایی و مصرفی که روزانه و هفتگی در حال کوچک کردن سفره‌های مردم هستند، فیلم بگیرید.
دوربین روزنامه دولت باید به بیمارستان‌ها، درمانگاه‌ها و داروخانه‌ها برود و از وضعیت نابسامان دارو و درمان و ناتوانی مردم رنجوری بگوید که چشم امیدشان به دولتی بود که نسخه‌اش «خودتان بمالید» است!
از اعتصاب کامیون‌دارها فیلم بگیرید که کشاورز و تولید‌کننده و بازاری و مصرف‌کننده را در مخمصه قرار داده است و دولتی که ناتوان از حل یک مشکل و یا مطالبه ساده صنفی است.    
روزنامه رسمی دولت بهتر است از اینها فیلم بگیرد و ده‌ها موضوع دیگری که ادای تکلیف و رسالت رسانه بر پیگیری و پرداخت به آنهاست.
اگر هم تمایلی نیست، می‌توانند دوربین‌شان را هر روز به دکه‌های روزنامه‌فروشی‌ها ببرند و از نسخه‌های روزانه «وطن‌امروز» فیلم بگیرند تا شاید بخشی از درد و رنج این روزهای ملت را پوشش داده باشند.
البته گویا حواس‌شان نبوده همان فیلمی که از نسخه اشتباهی گرفته‌اند و تیتر آن درباره وعده روحانی برای پایین آوردن  قیمت ارز است؛ نیز به اندازه کافی کنایه‌ای سنگین به وضعیت کارآمدی دولت حسن روحانی است!
 

صادق فرامرزی: پس از ماه‌ها گمانه‌زنی پیرامون سرنوشت شهردار «بازنشسته» تهران و تلاش اعضای شورای شهر برای نگه‌‌داشتن افشانی بر سکان شهرداری پایتخت، سرانجام مشمول بودن وی در «قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان» که پیش از این از جانب رئیس مجلس شورای اسلامی و رئیس سازمان بازرسی نیز بیان شده بود، از زبان معاون حقوقی رئیس‌جمهور نیز تکرار شد. به شکلی عام، تمام اتفاقات ماه‌‌های اخیر و تلاش یکی از طرفین بحث برای شکل دادن به تفسیری از قانون در جهت ماندگاری افشانی طبیعی بوده است، همچنین واکنش‌‌های اولیه به موضع معاون حقوقی رئیس‌جمهور نیز واکنش‌‌‌هایی طبیعی و قابل پیش‌بینی بود و حتی باعث شد تعدادی از اعضای شورای شهر تهران نیز رفتن «افشانی» تا 24 آبان را تایید کنند. اما خبر ورود فراکسیون امید در مجلس شورای اسلامی و تشکیل جلسه‌ای مشترک با اعضای شورای شهر برای مستثنا کردن شهردار تهران از قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان به یکباره تبدیل به حاشیه‌ای پررنگ‌‌‌‌‌‌تر از متن شد. در این جلسه محمدرضا عارف با اشاره به اظهارنظر دفتر حقوقی ریاست‌جمهوری درباره قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان، گفت: باید تلاش کنیم از طریق هیات‌رئیسه و با استناد به استدلالات آقای امینی، اداره کل قوانین مجلس را متقاعد کنیم که شهردار تهران از این قانون مستثناست.
حقیقتا نوع مواجهه فراکسیون امید با مساله بازنشستگی شهردار تهران و نقض کردن قانونی که هنوز جوهر آن خشک نشده است، فراتر از «غیرحرفه‌ای» و «بدوی» بودن آن، حامل پیام‌‌های نه‌چندان مناسبی برای فضای اجتماعی کشورمان است. به بیان ساده‌‌‌‌‌‌تر، فارغ از آنکه تلاش‌‌های فراکسیون امید در این جهت منتج به نتایج مورد نظر اعضای آن شود یا خیر، عمل انجام شده ذاتا ماهیتی برخلاف تمام آنچه دهه‌‌های متمادی هم‌قطاران اعضای فراکسیون امید منادی آن بوده‌‌اند، دارد. اصلاح‌طلبانی که حالا از ترس دچار نشدن به سرنوشت شورای اول شهر تهران تمام تلاش خود را می‌کنند تا حتی با ذبح کردن مصوبه اخیر مجلس شورای اسلامی و عقیم‌‌سازی آن ثباتی حداقلی و ظاهری را در فضای مدیریت شهری پایتخت فراهم کنند غافل از آن هستند که تبعات چنین سطح قانون‌گریزانه از کنشگری پارلمانی در جهت برتری دادن منافع جناحی بر اصول قانونی، فراتر از آن چیزی است که مدعی آن شده‌اند.
شخص‌محوری یا نهادمحوری؟
اصلاح‌‌‌‌‌‌طلبان در تمام 2 دهه اخیر با عنوان کردن مباحثی حول محور «پروژه توسعه سیاسی» بارها بر گذار از ماهیت شخص‌محور قدرت به سمت اصالت پیدا کردن نهاد سیاسی تاکید داشته‌‌‌اند. هرچند بازخوانی انتقادی این مبحث که خود تحت تاثیر مقوله عقلانیت بروکراتیک در اندیشه «ماکس وبر» به‌عنوان شاخصی برای مدرن شدن جامعه سیاسی طرح شده است بحثی تفصیلی می‌طلبد اما در فضای مطالعات سیاسی همواره گذار از «قدرت معطوف به شخص» به سوی «قدرت معطوف به نهاد» از مهم‌ترین جنبه‌ها و مصادیق توسعه سیاسی محسوب می‌شود. با این همه تلاش‌‌‌هایی از قبیل اقدام اخیر فراکسیون امید برای به جریان انداختن طرح دوفوریتی برای بالا بردن جایگاه شخص نسبت به قانونی که ماحصل نهاد تصمیم‌ساز سیاسی است، بیش از آنکه نمودی از «پروژه توسعه سیاسی» باشد نشانگری از «پروسه انحلال سیاسی» برای معطوف‌‌سازی دامنه تصمیم‌‌‌گیری نهاد پارلمانی به شخص معنا پیدا می‌کند.
تقلیل منازعه میان یک «تصمیم ملی» با یک «مصلحت گروهی» و جانبداری از دومین گزاره، پیش و بیش از هرچیز نشانه‌ای از بی‌اعتبارسازی نهاد قانونگذار کشور در جهت اهداف کوتاه‌مدت و قبیله‌گرایانه در فضای سیاسی است و این نکته زمانی جلوه بیشتری پیدا می‌کند که آن را در نسبت به شعارهای 2 دهه اخیر یک گروه به معرض قضاوت درآوریم.
جای خالی شورای نگهبان!
حیاتی بودن سرنوشت شورای پنجم شهر تهران و تبدیل شدن آن به یک کارنامه تمام‌عیار از مدیریت جریان اصلاحات باعث شده فراکسیون امید در اقدام اخیر پشت‌پایی نجات‌بخش به تمام استانداردهای سیاسی و قانونگذاری کشور بزند و خود مستقیما با ورود به طرح مورد نظر مانع برکناری شهردار بازنشسته تهران شود. فراکسیون امید با قبول همه جوانب حیثیتی مدیریت شهر تهران در شورایی که مطلقا به دست یک جریان سیاسی اداره می‌شود، از میدان به‌وجود آمده برای عیارسنجی اصلاح‌طلبانی استفاده کرد که در تمام 2 دهه اخیر و هرگاه در برابر ضعف مدیریتی نمایندگان خود واقع می‌شوند با پیش کشیدن گزاره «نظارت استصوابی» ادعای آن را می‌کنند که نمایندگان فعلی صرفا نمایندگان حداقلی این جریان سیاسی بوده‌‌اند و در صورت تایید نمایندگانی که صلاحیت‌شان احراز نشد یک انقلاب مدیریتی در کشور رخ می‌داد.
نبود نظارت استصوابی در جریان انتخابات شورای شهر و تشکیل شدن این شورا با صددرصد نمایندگان اصلاح‌طلبی که بدون نظارت شورای نگهبان و به‌راحتی صلاحیت همگی‌شان تایید شده است، می‌تواند عیارسنج خوبی برای روشن ساختن توانایی مدیریتی یک جریان سیاسی باشد. آنچه در این میان غیرقابل انکار بوده و حتی رئیس شورای شهر نیز به آن اذعان داشته است، عدم ثبات مدیریتی شورای پنجم در عمر 13ماهه خود و انتخاب 2 سرپرست و 2 شهردار در مدتی کوتاه است. توانایی پایین مدیریتی این مدیران در قیاس با مدیریت سابق و در دست نبودن بهانه رد نمایندگان از جانب شورای نگهبان باعث شده انتخاب شهردار بعدی تهران تبدیل به خط قرمزی روشنگر در جهت مشخص کردن میزان توانایی تیم فعلی تفسیر شود و از همین جهت ریشخند فراکسیون امید مجلس شورای اسلامی و زورآزمایی برای برجا نگه داشتن شهردار بازنشسته تهران همگی حاکی از آن است که این جریان نمی‌خواهد عیار پایین نیروهای جوان و غیربازنشسته خود برای تکیه بر صندلی خیابان بهشت را نمایان کند تا کماکان و در هر بزنگاهی با پیش کشیدن مساله «نظارت استصوابی» ناکارآمدی‌‌های خود را منتسب به رد نمایندگان فرضی و خیالی خود کند.
از عقلانیت سیاسی تا پراگماتیسم افسارگسیخته!
قانون و قانونگذاری را از جهات مختلفی می‌توان نخستین قراردادهای اجتماعی برای محدودیت فعالیت انسانی دانست، به معنای دیگر قانون ذاتا ماهیتی محدود‌کننده در جهت یک خیر جمعی را شکل و شمایل می‌بخشد. با این توصیفات، فارغ از جنبه خاص هر قانون که می‌توان آن را مدح یا ذم کرد، نهاد قانونگذاری کنترل‌کننده‌‌‌‌‌ترین نهاد سیاسی در جهت خیر جمعی است و به همین دلیل نیز شأنیت یافتن قانون را نخستین شرط دست یافتن به پیشرفت جامعه می‌دانند. حتی برخی نخستین انگیزه از شکل‌‌‌گیری انقلاب مشروطه را بیش از تلاش برای دستیابی به ساحتی «دموکراتیک» در حکمرانی، تلاشی برای جایگاه یافتن «نهاد قانون» تفسیر کرده‌اند. با توجه به این مقدمه، می‌توان عقلانیت سیاسی را در چارچوب قوام‌بخشی به قانون دانست که در برابر آن پراگماتیسم مطلق و افسارگسیخته‌ای قرار می‌گیرد که با تفسیر قانون برای مصالح کوتاه‌مدت خود زمینه‌ساز شکل‌‌‌گیری یک انسداد اجتماعی می‌شود.
رویه اخیر فراکسیون امید که با رضایت نسبی شورای شهر تهران نیز همراه شد از مهم‌ترین جنبه‌‌های عبور از عقلانیت سیاسی بر مبنای یک پراگماتیسم افسارگسیخته است که موجبات تقدم یافتن منافع جناحی بر مصالح ملی را فراهم می‌کند.

محمدرضا کردلو: 1- اولا درباره ادامه پیدا کردن یا ادامه پیدا نکردن برنامه نود نظری ندارم. ثانیا درباره ادامه نود با مجری فعلی یا بدون او هم نظری ندارم. البته نه اینکه نظری نداشته باشم، فعلا به درد این نوشته نمی‌خورد.  2- یادم نیست در کدام رمان، از قول یکی از سربازان ناپلئون خواندم که گفته بود: «وقتی احساس خطر کردی کسانی به کمک تو خواهند آمد. آنها دوستان تو هستند!» یکی از روزنامه‌های به غایت سیاسی و کاملا حزبی، صبح روز گذشته با دفاع (عکس) تمام قد (صفحه) از مجری برنامه نود، مدعی شد: «عادل فردوسی‌پور زیر فشارهای سیاسی است». روزنامه سازندگی، ارگان حزب کارگزاران سازندگی البته چند خط پایین‌تر، شاید بی‌آنکه دقت کند، معنای «فشار سیاسی» را توضیح می‌دهد: «عادل فردوسی‌پور یک رکورد ویژه را در تاریخ صداوسیما ثبت کرد؛ 19 سال اجرای هفتگی 90! جز تابستان 88 که به خاطر اتفاقات سیاسی نود با چند هفته تاخیر روی آنتن رفت؟»  واقعا چرا نود، در سال 88 چند هفته روی آنتن نرفت؟! در دفاع از چه کسی و چه گروهی؟ در تقابل با چه سیستم و نهادی؟ روی آنتن نبردن یک برنامه هفتگی که مجری‌اش هر وقت خواسته توانسته آن را روی آنتن ببرد، آن هم در سال 88 که تلاش مدیران صداوسیما برای آرام کردن فضا و عادی جلوه دادن فضای تلویزیون برای مخاطبان عمومی در کشور بوده، پخش نشدن یک برنامه هفتگی هدف چه کسی بوده است؟ اذعان روزنامه سازندگی به «سیاسی‌کاری» عادل فردوسی‌پور در سال 88 را البته خود او نیز در یک برنامه تلویزیونی تکرار می‌کند. فردوسی‌پور در آذر سال 94 با حضور در برنامه گلخانه شبکه 3 می‌گوید: «در زمانی که کسی از دولت قبل انتقاد نمی‌کرد ما در برنامه 90 از عملکرد دولت انتقاد می‌کردیم».
3- نه اینکه انتقاد به دولت قبل، یا مجیزگویی برای دولت بعد عیب و ایرادی برای شخص فردوسی‌پور داشته باشد اما وقتی آنتن زنده تلویزیون، با عنوان برنامه‌ای ورزشی و فوتبالی در اختیار او قرار گرفته است، احتمالا او حق استفاده غیر از این آنتن را ندارد. و این چیزی است که فردوسی‌پور متوجه آن نشد. او در همان ایام آذر سال 94، بدون هماهنگی با مدیران تلویزیون، از محمدجواد ظریف گفت‌وگویی را ضبط می‌کند و از اینکه خیلی پررنگ ذائقه سیاسی خود را بریزد وسط یک برنامه فوتبالی، ابایی نمی‌کند. همان موقع با انتشار مطلبی در همین «وطن امروز» با عنوان «سیاسی‌پور چرا نعمت‌زاده را دعوت نمی‌کند؟» از این ماجرا انتقاد کردم. فردوسی‌پور «به رخ کشیدن ذائقه‌های سیاسی»‌اش  را البته  پیش‌تر و در دوران غفلت مدیر وقت سازمان در حراست از ماهیت برنامه و شبکه، در موارد متعدد و با دعوت از سیدحسن خمینی، علی مطهری و... نشان داده بود. او یک سال بعد در ماجرای پلاسکو، با درخواست استعفا کردن برای جریان رقیب سیاسی‌اش روی آنتن تلویزیون دوباره حاشیه‌ساز می‌شود! اگرچه قبل و پس از آن حادثه، فجایع بدتری نیز رخ می‌دهد اما چون مسبب‌شان جریانی است که فردوسی‌پور به آنها علقه سازماندهی شده دارد، درخواستی برای استعفای کسی نمی‌کند.
4- این بار نیز بعداز حواشی صورت گرفته توسط یک سایت سیاسی حامی فردوسی‌پور و روی آنتن نرفتن برنامه نود در دوشنبه گذشته، «سیاسی»‌ها پای کار مجری برنامه نود آمده‌اند. از خبرآنلاین تا روزنامه حزب کارگزاران! و اتفاقا تازه معلوم شد چه کسی بیشتر سیاسی است و اصلا معنای فشار سیاسی چیست؟ عادل فردوسی‌پور که در دوران طولانی روی آنتن رفتن نود، از حمایت‌های بی‌دریغ یک مدیر همشهری بهره می‌برد، این بار هم از طرفداری بی‌شائبه روزنامه مرحوم هاشمی‌رفسنجانی بی‌بهره نمانده است!

احمد کاظم‌زاده*: مایک پمپئو، وزیر خارجه دولت ترامپ بعد از دیدار با محمد بن‌سلمان و ملک سلمان در ریاض برای دیدار با مقامات ترکیه راهی آنکارا شد. هدف از این سفر کمک به عربستان و شخص محمد بن‌سلمان برای برون‌رفت از بحرانی است که با صدور قتل فجیع جمال خاشقجی، روزنامه‌نگار منتقد در کنسولگری عربستان در شهر استانبول ترکیه در آن گرفتار شده است. ترامپ در تلاش است یک یا چند نفر از مسؤولان اطلاعاتی و امنیتی عربستان بویژه آنهایی که در قتل جمال خاشقجی مشارکت مستقیم داشتند، این جنایت را برعهده بگیرند تا زمینه برای تبرئه محمد بن‌سلمان فراهم شود‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. شاید یافتن چنین شخصی یا اشخاصی در داخل عربستان کار چندان مشکلی نباشد اما از آنجا که یک پای این قضیه به ترکیه مربوط می‌شود سوال این است آیا آمریکا و دولت ترامپ می‌توانند ترکیه را به کوتاه آمدن در این ماجرا متقاعد کنند یا نه؟ هرچند ترکیه بعد از چند ماه مقاومت در نهایت با آزادی «اندرو برانسون» کشیش آمریکایی متهم به جاسوسی که یک برگ انتخاباتی مهمی برای ترامپ و جمهوری‌خواهان بود موافقت کرد اما بعید به نظر می‌رسد درباره سوءاستفاده عربستان از کنسولگری خود در استانبول که شاهرگ اقتصاد توریستی این کشور است کوتاه بیاید و درباره آن سازش کند. به نظر می‌رسد اگر ترکیه قصد معامله درباره پرونده خاشقجی را درسر داشت آن را تا این حد علنی نمی‌کرد و در واقع با این افشاگری  پل‌های پشت‌سرش را خراب کرده و به نوعی مسأله را برای خود حیثیتی کرده است. علاوه بر این ترکیه در این ماجرا تنها نیست و قطر را در کنار خود دارد که حتی در مواقعی بقا ‌و موجویت خود را از سوی محمد بن‌سلمان در خطر می‌دید، لذا می‌خواهد از پرونده جمال خاشقجی به عنوان فرصتی طلایی برای تسویه‌حساب با محمد بن‌سلمان استفاده کند. با توجه به اینکه بخش عمده‌ای از دعوای قطر با عربستان بر سر رهبری منطقه‌ای آن هم با محوریت اخوان‌المسلمین است، لذا در این منازعه ترکیه در کنار قطر و امارات و مصر نیز در کنار عربستان هستند و از این دید ماجرای قتل جمال خاشقجی به نوعی با منازعات منطقه‌ای گره خورده و بر پیچیدگی آن افزوده شده است‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. همچنین بررسی روند تحولات منطقه نشان می‌دهد از زمانی که ترکیه در پی شکست پروژه اخوانی کردن منطقه و همچنین شکست پروژه براندازی در سوریه راه خود را از عربستان در سوریه جدا کرد، بارها مورد غضب دولت ریاض قرار گرفت، به گونه‌ای که ردپای عربستان در کودتای سال 2016 ترکیه یا سقوط ارزش پول ملی این کشور در سال جاری کاملا محرز بوده است. از این دید برای ترکیه نیز همانند قطر پرونده قتل جمال خاشقجی فرصت بسیار مهمی برای رها شدن از چالش‌هایی است که از سوی عربستان و شخص محمد بن‌سلمان ایجاد شده است.
از دیگر سو پرونده قتل جمال خاشقجی به نوعی با سرنوشت انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره نیز گره خورده است و استمرار این پرونده می‌تواند موقعیت دولت ترامپ و جمهوری‌خواهان را بیش از پیش تضعیف کند. از این رو دولت ترامپ با عجله می‌خواهد این پرونده را با ایجاد توافق بین عربستان و ترکیه و قربانی کردن یک یا چند نفر از ماموران اطلاعاتی و امنیتی سعودی فیصله دهد اما از آنجا که استمرار این پرونده و بحران ناشی از آن به نفع دموکرات‌هاست، لذا دولت ترامپ با چالش‌های داخلی نیز مواجه است و فضای انتخاباتی حاکم بر آمریکا و ماهیت جنایی پرونده قتل جمال خاشقجی و اشتغال آن در روزنامه واشنگتن‌پست قدرت مانور دولت ترامپ را کاهش داده است. از این رو بعید به نظر می‌رسد است ترکیه در این‌باره برخلاف آزادی اندرو برانسون به درخواست ترامپ پاسخ مثبت دهد، بویژه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ آنکه هنوز ترکیه در قبال آزادی این کشیش مابه ازای مشخصی از آمریکا دریافت نکرده است و به نظر می‌رسد یکی از اهداف دولت آنکارا با این آزادی این بوده است که حمایت و نظر دولت ترامپ را در رویارویی با عربستان به‌دست آورد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌.
*کارشناس ارشد مسائل خاورمیانه

گروه سیاسی: «تیتر «اسدی فقط در وین مصونیت دیپلماتیک دارد» نه‌تنها صحیح نیست که اصولا با اظهارات بنده مغایرت دارد... دیپلمات بازداشت شده ایرانی در آلمان، از مصونیت کامل دیپلماتیک برخوردار است»؛ این بخشی از صحبت‌های آقای بهرام قاسمی، سخنگوی وزارت امور خارجه در گفت‌وگو با یک خبرگزاری دولتی است که در واکنش به گفت‌وگویش با «وطن‌امروز» عنوان شده است. «وطن‌امروز» در شماره پیشین خود تاکید کرد اگر چه آقای قاسمی بخوبی می‌داند متن گفت‌وگو کاملا منطبق با اظهارات ایشان تنظیم شده و فایل صوتی آن نیز موجود است اما از این اظهارنظر جدید استقبال کرده و آن را ملاک عمل قرار می‌دهد. اما نکته قابل توجه اینکه به فاصله یک روز بعد از این اصلاح موضع، آقای سخنگو در نشست خبری روز دوشنبه 23 مهرماه به نحوی دیگر همان اظهارنظر اولیه را که در گفت‌وگو با «وطن‌امروز» مطرح کرده بود تکرار کرد. آقای قاسمی در این نشست در پاسخ به سوالی درباره سرنوشت دیپلمات بازداشت شده ایران در بلژیک (اسدالله اسدی) اظهار داشت: امیدوارم هر چه زودتر بی‌گناهی ایشان ثابت شود و آزاد شوند. وی گفت: «ایران از هیچ کوششی در این پرونده دریغ نمی‌کند اما گام‌‌های خود را به ریز نمی‌توانیم بیان کنیم».
به گزارش «وطن‌امروز»، به کار بردن عبارت «اثبات بی‌گناهی» قاعدتا باید برای شخصی به کار رود که به لحاظ حقوقی و بر اساس قوانین موجود، امکان محاکمه وی وجود دارد اما همان‌طور که اشاره شد چه بر اساس قوانین دیپلماتیک و چه بر اساس آنچه آقای قاسمی در گفت‌وگو با یک خبرگزاری دولتی تاکید و در حقیقت نظر پیشین خود را اصلاح کرد، دیپلمات بازداشت‌شده ایرانی از مصونیت کامل برخوردار است و اساسا بازداشت و محاکمه او غیرقانونی است. به نظر می‌رسد اگر چه مجموعه دستگاه دیپلماسی به این نتیجه رسیده که لازم است گفت‌وگوی آقای قاسمی با «وطن‌امروز» اصلاح و بر مصونیت دیپلماتیک آقای اسدالله اسدی تاکید شود اما ظاهرا آنچه در باور دستگاه دیپلماسی حاکم است همان اظهارنظر اولیه در گفت‌وگو با «وطن‌امروز» است. آنچه مسلم است تمام دیپلمات‌ها بر اساس کنوانسیون حقوق دیپلماتیک وین دارای مصونیت هستند و طبق مواد ۲۹ و ۳۱ کنوانسیون ۱۹۶۱ حقوق دیپلماتیک به هیچ‌وجه نمی‌توان آنها را توقیف یا بازداشت کرد و حتی برای ادای شهادت نیز نمی‌توان آنها یا حتی اعضای خانواده‌شان را به دادگاه فراخواند. این یعنی یک دیپلمات و خانواده او حتی در صورت انجام اعمالی که در کشور پذیرنده جرم تلقی می‌شود، از هر نوع پیگرد معاف هستند اما ظاهرا آقای قاسمی در نشست خبری اخیر، موضع خود در گفت‌وگو با خبرگزاری دولتی مبنی بر «مصونیت کامل» دیپلمات ایرانی را فراموش کرده و آزادی دیپلمات ایرانی را پس از اثبات بی‌گناهی وی در دادگاه بلژیک ممکن می‌داند! پیشنهاد می‌شود آقای قاسمی پیش از عزیمت احتمالی به سفارت ایران در پاریس یک بار به‌طور کامل کنوانسیون ۱۹۶۱ حقوق دیپلماتیک وین را مطالعه کنند. کافی است به اظهارات آقای قاسمی در روزهای نخست آغاز سخنگویی و نخستین نشست خبری‌اش و در واکنش به بازداشت سفیر ژاپن در یک مجلس خلاف قانون (پارتی شبانه در سعادت‌آباد) در تهران و بلافاصله آزادی وی به‌رغم نقض قوانین ایران نگاهی بیندازیم که به مصونیت دیپلماتیک این دیپلمات ژاپنی اشاره کرد. در همین راستا می‌توان به مواضع آقای سخنگو در موارد مربوط به مستی 2 دیپلمات ترکیه‌ای و سعودی در حین رانندگی (2 حادثه جداگانه) در تهران و زیر گرفتن 2 شهروند بی‌گناه که منجر به فوت سانحه‌دیدگان شد نیز اشاره کرد که هر دو به‌دلیل مصونیت دیپلماتیک به‌رغم تخلف و کشتن 2 شهروند ایرانی از تعقیب قضایی معاف شدند. پرواضح است نمایش مسخره طراحی شده اروپا و منافقین بر مجرمیت ایران متمرکز شده است. در عین حال، انسان بی‌گناه، نیازی به تلاش آقای قاسمی و همکارانش در وزارت امور خارجه برای رهایی از دادگاه(!) ندارد. نکته مغفول دیگری نیز در اظهارات آقای سخنگو وجود دارد. همان‌طور که اشاره شد آقای قاسمی در بخش دیگری از سخنان خود در نشست خبری اخیر گفته است «ایران از هیچ کوششی در این پرونده دریغ نمی‌کند اما گام‌‌های خود را به ریز نمی‌توانیم بیان کنیم». خب! آیا معنای این سخن سخنگوی وزارت امور خارجه پذیرش اتهام و ناتوانی نیست؟ طبیعتا جواب جو‌‌سازی و توهین به حاکمیت و نظام مقدس جمهوری اسلامی تلاش مخفیانه برای ساکت و راضی نگه داشتن طرف اروپایی نیست! مگر آنکه تفسیر آقای قاسمی از «اصل عمل متقابل» به‌عنوان حق بدیهی و اساسی یک دولت در برابر اخراج دیپلمات‌‌های خود، چیز دیگری باشد و آن را فرع عمل متقابل می‌پندارند! کافی است عکس‌العمل غرب را در برابر خاشقجی به‌عنوان یک شهروند سعودی که تنها چند صباحی در آمریکا زندگی کرده، در برابر همپیمان دیرین خود مقایسه کنید. علاوه بر آن فایده و اساس اصل عمل متقابل و موضع مقتدر و فوری، انتقال پیام خطوط قرمز و جایگاه حاکمیت یک کشور مستقل است، اگر نه مخفی‌کاری و اهمال بیش از مفید بودن و تقویت منافع ملی، بهانه بیشتری به قول آقای قاسمی به معاندان می‌دهد.

امیراکبر شهیدی: سنگ تمام گذاشتند زنجیره‌ای‌ها این هفته برای مجری ۹۰ اما بیاییم موضوع را از این دریچه نگاه کنیم؛ فرض کنید خبرنگار یا دبیر سرویس فلان زنجیره‌ای با این اتفاق کاملا مرسوم در عالم رسانه مواجه شود که متنی از متن‌هایش یا صفحه‌ای از صفحاتش بنا به هر دلیل اجازه چاپ پیدا نمی‌کند اما او عوض تمکین از نظم و نسق روزنامه، می‌رود ماجرا را می‌گذارد عدل کف دست آن خبرگزاری رقیب و سایت حریف! کاری که قبلا هم در نمونه‌های مشابه تکرار کرده! جز این، مکرر در همان روزنامه - و نه حتی در پیج شخصی‌اش! - علیه خط مشی آن روزنامه نوشته و آنقدر آب به آسیاب مخالفان آن روزنامه ریخته که شگفتا! مخالفان کلیت آن روزنامه، بارها و بارها او را و مندرجات او را تحسین کرده‌اند! روشن‌تر از روز است حدس واکنش مدیران آن روزنامه! حالا همین زنجیره‌ای‌ها شاکی از صداوسیمایی هستند که انصافا در تحمل این مجری لوس، دیگر شورش را درآورده! هم در مسائل فوتبالی و هم صدالبته در مسائل سیاسی، کرارا شاهد خروج شومن ۹۰ از بدیهی‌ترین موازین رسانه ملی بوده‌ایم که مع‌الاسف از دوره گذشته کلید خورد و تا الان هم ادامه داشته! قطعا پربیننده بودن هیچ برنامه‌ای در هیچ رسانه‌ای، دلیل بر آن نمی‌شود که مجری آن برنامه، خود را تافته جدابافته بداند، چه رسد به رسانه ملی!
القصه! دوشنبه‌ای که گذشت، فوتبال مهم انگلیس و اسپانیا بود در مدل جدیدی تحت عنوان لیگ ملت‌های اروپا و لیگ خودمان هم تعطیل! لذا بنا بر پخش زنده فوتبال شد! به شهادت طعنه‌هایی چون «سیمای لاریجانی» و «رسانه میلی» حاضرند سر به تن صداوسیما نباشد اما خدا نکند یک مجری همان را بگوید که باب میل‌شان باشد! طرف را می‌نشانند فوق بازی کاملا مهیج کذا! و جالب اینکه با وجود هواداری بی‌مبنا از این مجری- که تخطی محض از اصول رسانه کرده!- خود را پرچمدار اخلاق و حرفه‌ای‌گری در عالم رسانه هم می‌دانند! کیستند حالا زنجیره‌ای‌ها؟! الا قلم‌به‌مزدهای قبیله موسوم به اصلاحات؟! طرفه حکایت اینجاست؛ در دوره زعامت اصلاح‌طلبان عاشق فرهنگ(!) و دوستدار هنر(!) و هواخواه رسانه به‌ماهو رسانه(!)... در شهرداری تهران چنان بلایی سر مجلات همشهری آوردند که داد نویسندگان عمدتا جوان آن جراید به هوا بلند شده! آنی فرض کنید این برخورد چکشی و فی‌الواقع گازانبری، زمان قالیباف رخ می‌داد؛ همین زنجیره‌ای‌ها چه می‌کردند با او؟! ما اما به پاس موازین عالم رسانه، هرگز ورود خاله‌زنکی به مساله نکردیم و حرمت تحریریه همشهری را حفظ کردیم! عجیب نااهلان و نامحرمان رسانه و قلم هستند این زنجیره‌ای‌ها! حد ندارد وقاحت‌شان یعنی!
 

گروه اقتصادی: با گذشت نزدیک به 6 ماه از اتفاق افتادن قاچاق بیش از 6000 دستگاه خودروی لوکس و ورود 1000 دستگاه از این خودروها به داخل کشور و پلاک شدن آنها، دیروز دادستان تهران خبر از دستگیری مدیر یک شرکت وارد‌کننده و تعدادی از مدیران گمرک داده است.
به گزارش «وطن‌امروز»، دادستان تهران در حاشیه نشست با معاونان دادسرای تهران و دادستان‌های شهرستان‌های تابعه، از دستگیری مدیرعامل شرکت ایرتویا خبر داد. بنا بر این گزارش، در فروردین‌ماه سال جاری موضوع ثبت‌سفارش و واردات 6481 خودروی لوکس (ارزش هر خودرو بیش از نیم میلیارد تومان) از سوی حراست وزارت صمت رسانه‌ای شد. پس از آن مدیران گمرک و سازمان توسعه تجارت این موضوع را گردن یکدیگر انداختند تا بالاخره محمد شریعتمداری وزیر صنعت، معدن و تجارت در یک برنامه حضور یافت و مسبب اصلی این اتفاق را نعمت‌زاده، وزیر اسبق صنعت اعلام کرد. شریعتمداری لیستی از خودروهای غیرقانونی وارد شده به گمرکات کشور را هم رسانه‌ای کرد که در آن لیست نام شرکت‌های آسان‌موتور، اطلس خودرو، ایرتویا، نگین خودرو، پرشیا خودرو و کرمان خودرو دیده می‌شد. پیش از این افشاگری وزیر، برخی رسانه‌ها هم اقدام به اعلام اسامی شرکت‌های وارد‌کننده خودرو کرده بودند. «وطن‌امروز» در گزارشی در تاریخ 25 تیرماه با تیتر «قاچاق خودرو در کدام صمت» نام بزرگ‌ترین شرکت متخلف وارد‌کننده خودرو را مطرح کرده بود. جالب اینجاست که این شرکت‌ها حتی پس از مطرح شدن نام‌شان توسط وزیر باز هم ارز دولتی دریافت کردند و حتی شرکت تحت مدیریت حدادزاده (ایرتویا و نگین‌خودرو) در این بازه زمانی با علم به اینکه تخلف انجام داده‌اند اقدام به برگزاری کلاس‌های فروش برای نمایندگی‌های جدید خود کردند. حالا جعفری‌دولت‌آبادی پس از گذشت 6 ماه از این فساد هماهنگ دیروز در پاسخ به سوالی در این رابطه گفت: درباره پرونده‌های وارداتی خودرو، یک پرونده از بندرعباس به دادگاه ارجاع و تکمیل تحقیقات آن به تهران اعلام شده است که ظرف چند روز گذشته در این زمینه مدیر شرکت گروه ایرتویا و یکی از کارکنان گمرک دستگیر شده و تحقیقات پرونده در حال انجام است. دادستان تهران اضافه کرد: درباره پرونده واردات خودرو که مربوط به 6 هزار و اندی خودرو است نیز 2 نفر دستگیر شده‌اند که تحقیقات وارد مراحل جدیدی شده و پیشرفت خوبی داشته است و امیدواریم این پرونده زودتر به نتیجه برسد.
برخورد با دلالان شروع شده است
بخش دیگر اظهارات دادستان کل استان تهران به موضوع ارز مربوط می‌شد که در آن با تایید خبر دستگیری دلالان در روزهای اخیر از برخوردهای جدید در روزهای آتی تا بهبود یافتن شرایط بازار خبر داد.  عباس جعفری‌دولت‌آبادی در این باره اظهار داشت: موضوع دستگیری دلالان یکی از سیاست‌های جدی است که دستگاه قضایی با هماهنگی بانک مرکزی و وزارت کشور و سایر دستگاه‌های مرتبط در پیش گرفته است. وی با تاکید بر اینکه خرید و فروش ارز در خارج از صرافی‌ها جرم تلقی می‌شود، افزود: با هماهنگی‌هایی که در هفته جاری صورت گرفت ۴۰ نفر دیگر علاوه بر دستگیری ۱۳ نفر در چهارشنبه هفته گذشته، دستگیر شدند که از این ۴۰ نفر، ۸ کیلو طلا، یک میلیون لیر ترکیه، ۱۷۰ هزار دلار و ۲۱ دستگاه کارتخوان (POS) کشف شد که نشان می‌دهد این افراد خرید و فروش را به معابر انتقال داده‌اند. دادستان تهران از پلیس خواست با قاطعیت این جمع‌آوری‌ها را ادامه دهد و توجه بانک مرکزی و سایر دستگاه‌ها را نیز به کمک در این زمینه معطوف کرد. وی سیاست دادستانی در برخورد با اخلالگران ارزی در معابر از طریق فروش ارز به صورت غیرقانونی را جدی اعلام کرد. بر این اساس، سردار رحیمی رئیس پلیس تهران، چندین بار پیش از این بر غیرقانونی بودن خرید و فروش ارز خارج از صرافی‌ها هشدار داده بود.

قاچاق خودرو در کدام صمت؟
«وطن‌امروز» 25 تیرماه در گزارشی با بیان جزئیات «فساد هماهنگ» خودرویی، نام 2 برند معروف واردات خودرو را که در این موضوع نقش داشتند عنوان کرد. ایرتویا واردکننده خودروهای تویوتا و نگین‌خودرو وارد‌کننده رنو، مجموعا سهم بیش از 2292 خودرویی از پرونده تخلف واردات 6481 را داشتند.