زهره فلاح‌زاده: تیم فوتبال پرسپولیس هم سرمربی جدید خود را انتخاب کرد و حالا با حضور گابریل کالدرون آرژانتینی تمریناتش را استارت زده است. قطعاً این مربی کار سختی در پرسپولیس خواهد داشت؛ چرا که جایگزین مربی‌ای شده که نزد هواداران این تیم تبدیل به یک نماد و سمبل شده است. باید منتظر ماند و دید کالدرون می‌تواند راه پرافتخار برانکو را در پرسپولیس ادامه دهد یا خیر. برای بررسی این موضوع سراغ پیشکسوت پرسپولیس رفتیم. در ادامه گفت‌وگوی «وطن‌امروز» با ضیا عربشاهی را می‌خوانید.

نظرتان درباره انتخاب گابریل کالدرون چیست؟
رزومه این مربی را خوانده‌ام. در لیگ عربستان حضور داشته و توانسته با برخی از این تیم‌ها به قهرمانی هم برسد اما ۲ سالی هم است که خانه‌نشین بوده و سرمربی تیمی نبوده است. پرسپولیس تیمی است که با برانکو ۳ سال قهرمان لیگ برتر شده و طبیعی است هواداران از کالدرون توقع ادامه این روند موفقیت‌آمیز را داشته باشند. کالدرون کار سختی در پرسپولیس دارد، البته هواداران باید کمی صبور باشند و بپذیرند دیگر برانکو رفته و باید از کالدرون حمایت کنند. نمی‌توان از الان نتایج تیم را پیش‌بینی کرد.
 احتمالاً هواداران در هفته‌های اول نتایج بازی‌ها را با دوران برانکو مقایسه می‌کنند.
نباید مقایسه شود. این مربی سبک و سلیقه‌اش با برانکو فرق دارد. از هفته چهارم به بعد می‌توان درباره او نظر داد. هواداران در هفته‌های اول باید کمی مدارا کنند.
 فکر می‌کنید آرژانتینی‌ها بهتر از کروات‌ها در پرسپولیس و فوتبال ما اثرگذار باشند؟
تیم‌هایی که در اختیار کروات‌ها بوده همیشه از نظر بدن‌سازی موفق بوده‌اند اما آرژانتینی‌ها از نظر تکنیک و تاکتیک جلوتر هستند. باید ببینیم کالدرون با چه شیوه‌ای در تیم پرسپولیس کار می‌کند. امیدوارم هواداران حمایت کنند چرا که 5/1 میلیون یورو (سالانه 800 هزار یورو) بابت حضور این مربی پول قرار است پرداخت کنند. ان‌شاءالله که مدیران در قرارداد او بند فسخ گنجانده باشند.
 کمی درباره برانکو هم صحبت کنیم؛ هواداران از رفتن یک مرتبه‌ او شوکه شدند، شما زرنگی برانکو را در رفتنش از پرسپولیس دیدید یا کوتاهی مدیران برای حفظ او؟
برانکو فرد باهوشی است. مدیران باشگاه می‌توانستند طلب او را تهیه کنند اما تعلل کردند. اعتقاد من این است که اگر برانکو در پرسپولیس می‌ماند کار به مراتب سخت‌تری نسبت به فصول گذشته داشت. مدیران در عدم حفظ این مربی بی‌تقصیر نبودند اما خود او هم مربی تیزهوشی بود و می‌دانست اگر این فصل هم در تیم بماند کارش سخت می‌شود.
 شما موافق ماندن برانکو بودید؟
بله! دوست داشتم در تیم بماند، چرا که زحمات زیادی کشید. به عنوان یک تجربه می‌گویم درست است که برانکو تمام تقصیرها را گردن مدیران باشگاه انداخت اما خود او دنبال فرصت بود که از پرسپولیس برود. تیم‌های استقلال، سپاهان و تراکتورسازی دارند برای قهرمانی تیم می‌بندند و کار برانکو در صورت ماندن سخت می‌شد. یک مقدار انتخاب برانکو توسط عربستانی‌ها جنبه سیاسی داشت و این مربی را با آغوش باز قبول کردند و قرارداد سفید جلویش گذاشتند. باشگاه پرسپولیس با قرارداد 5/1 میلیون یورویی کالدرون را به خدمت گرفته است. همین پول را می‌توانستند به برانکو بدهند تا او در تیم بماند.
 درحالی که تیم‌های مدعی در فصل نقل‌وانتقالات حضور پررنگی داشته‌اند اما پرسپولیس به طور جدی کارش را شروع نکرده است.
بله! وقتی مدیران باشگاه بی‌برنامه باشند و مدیرعامل دنبال عکس گرفتن و حاشیه باشد، دیگر تیم‌ها بازیکنان مدنظر خود را به خدمت می‌گیرند. پرسپولیس در گرفتن بازیکن در فصل نقل‌وانتقالات خیلی ضرر کرده است. البته همه بازیکنان علاقه دارند در 2 تیم پرسپولیس و استقلال بازی کنند.
 درباره بازگشت فرشاد احمدزاده هم صحبت کنیم؛ هواداران از حضور مجدد او در پرسپولیس ناراضی هستند، شما نظرتان درباره بازگشت این بازیکن چیست؟
احمدزاده به پرسپولیس بی‌مهری کرد و زود برای لژیونر شدن تصمیم گرفت. متأسفانه بازیکنان ما تیم‌های درجه ۳ اروپایی را برای پیشرفت در فوتبال‌شان انتخاب می‌کنند اما به نظر من لیگ ما بهتر از لیگ این کشورهاست. احمدزاده در پرسپولیس شناخته شد و می‌توانست یکی، دو فصل دیگر در تیم بماند و سپس به یک تیم بزرگ‌تر اروپایی برود. به شخصه فوتبال این بازیکن را دوست دارم. به هر حال او به پرسپولیس آمده و باشگاه حضور او را پذیرفته است.
 احمدزاده قبل از انتخاب مربی خریداری شد؛ با انتخاب چه کسی این بازیکن با پرسپولیس
۳ ساله بست؟!
سؤال خیلی خوبی کردید. من فکر می‌کنم مدیرعامل و سرپرست تیم این بازیکن را انتخاب کرده‌اند. به جرأت می‌گویم آقایان عرب و خلیلی با احمدزاده قرارداد بسته‌اند. من می‌خواهم بدانم آقای خلیلی کجای فوتبال پرسپولیس بوده است؟ ۲ سال برای این تیم بازی کرده و همه تیم‌های ایران را هم یک دوری زده، آخر سر هم آمده می‌گوید من پرسپولیسی هستم. ایشان پرسپولیسی نیست و کوچک‌تر از این حرفهاست که بخواهد سرپرست تیم پرسپولیس شود. آقای خلیلی در قد و قواره پرسپولیس نیست که بخواهد روی نیمکت پرسپولیس بنشیند.
 به حضور کالدرون در پرسپولیس خوشبین هستید؟
می‌خواهم سر تمرین تیم بروم و تمرینات این مربی را ببینم. به هرحال باید زمان داد و از حالا نمی‌توان نظر خاصی داد. یک مربی باهوش تا هفته سوم می‌تواند نقاط ضعف و قدرت تیم را شناسایی کند.

جلسه کادر فنی با آنالیزور چند فصل اخیر پرسپولیس
جلسه کادر فنی جدید تیم فوتبال پرسپولیس با آنالیزور چند فصل اخیر سرخپوشان برگزار شد. با درخواست گابریل کالدرون، سرمربی تیم فوتبال پرسپولیس، دیروز پس از تمرین نوبت صبح سرخپوشان، کادر فنی پرسپولیس نشستی را با «فرزاد حبیب‌اللهی» آنالیزور چند فصل اخیر این تیم برگزار کرد. در جریان این نشست، حبیب‌اللهی گزارشی از نحوه کار بخش آنالیز در کادر فنی قبلی و همین طور گزارشی از عملکرد فنی تیم در فصل گذشته به کالدرون ارائه کرد. سرمربی جدید پرسپولیس با ابراز رضایت از کیفیت عملکرد بخش آنالیز در کادر فنی قبلی، تمایل خود را برای ادامه حضور حبیب‌اللهی در کادر فنی اعلام کرد. به این ترتیب، حبیب‌اللهی در یکی دو روز آینده مذاکرات نهایی را با باشگاه پرسپولیس برای عقد قرارداد جدید انجام خواهد داد.

وزارت ورزش به پرسپولیس و استقلال پرداخت ارزی نداشته است
بنا بر اعلام ژاله فرامرزیان، وزارت ورزش و جوانان هیچ‌گونه پرداخت ارزی به 2 باشگاه استقلال و پرسپولیس نداشته و ندارد. فرامرزیان اعلام کرد: وزارت ورزش و جوانان هیچ‌گونه پرداخت ارزی به 2 باشگاه استقلال و پرسپولیس نداشته و ندارد و حمایت ما از این دو باشگاه به‌صورت معرفی به بانک مرکزی برای استفاده از ارز نیمایی  از محل سهمیه وزارتخانه است و هزینه ریالی آن برای خرید  ارز توسط خود باشگاه‌ها پرداخت می‌شود. معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت ورزش و جوانان افزود: صحبت‌هایی مبنی بر پرداخت 500 هزار یورو از سوی وزارتخانه به این دو باشگاه صحت ندارد و رویه ما برای جلوگیری از رجوع باشگاه‌ها و فدراسیون‌های تابعه وزارت ورزش به بازار غیررسمی، معرفی آنها به بانک مرکزی و بهره‌گیری از خدمات تسهیل  تامین ارز از مسیر نظام یکپارچه معادلات ارزی است. بانک مرکزی از بهمن‌ماه سال گذشته سامانه نیما را با هدف تامین ارزی و فضای امن برای خریداران و فروشندگان ارز راه‌اندازی کرده است.

مارک ویلموتس در گفت‌و‌گو با سایت «اسپورزا»ی بلژیک از وضعیت خود در یکی دو ماهی که از انتصاب وی به عنوان سرمربی تیم‌ملی ایران می‌گذرد ابراز خرسندی کرد. ویلموتس که تیم‌ملی ایران سومین تیم ملی‌ای است که هدایتش را برعهده گرفته است (بعد از تیم‌های ملی بلژیک و ساحل عاج)، به اسپورزا گفت: در ابتدا برای پذیرش پیشنهاد ایران کمی تردید داشتم اما آنها (مسؤولان فدراسیون) راهی طولانی را برای متقاعد کردن من پیموده بودند. رئیس فدراسیون در نهایت خودش به بلژیک آمد تا با من صحبت کند و بعد از آن هم من سفری 3 روزه به تهران داشتم تا امکانات را بررسی کنم. زمانی که به آنجا رسیدم، دهانم از تعجب باز ماند؛ یک استادیوم 100 هزار نفری با زمین چمنی که شبیه کفپوش میز بیلیارد و یک مرکز ورزشی که شبیه مجموعه توبکه بلژیک است و همه چیز دارد. سرمربی جدید تیم‌ملی ایران درباره شرایط زندگی در ایران، از امنیت بالای این کشور ابراز خرسندی کرد و گفت: ایران شاید حتی از اروپا هم امن‌تر باشد. من کار در کشورهای جدید را دوست دارم چون آدم کنجکاوی هستم. من قبل از این در اروپا و آفریقا کار کرده‌ بودم و می‌خواستم در آسیا هم کار کنم و فوتبال این قاره را بشناسم. بله این درست است که در ایران زنان پوشش سر و حجاب دارند و سواحل‌شان هم جداست اما این فرهنگ این کشور است و شما باید خودتان را با آن وفق دهید. چیزی که در نخستین سفرم به تهران خیلی توجهم را جلب کرد این بود که اینجا همه چیز خیلی پاکیزه است. در گوشه گوشه این شهر می‌توانید گل و گیاه ببینید. به نظر من تهران یک شهر اروپایی و واقعاً‌ مدرن است. زمین تمرینی ما مکانی جادویی است که در دور دست می‌توانید کوه‌ها را ببینید. نمی‌خواهم درباره مسائل سیاسی حرف بزنم چون من برای ورزش به این کشور آمده‌ام اما من در اینجا هیچ نشانه‌ای از ناامنی ندیدم. به نظرم اینجا حتی از اروپا هم امن‌تر است چون واقعاً همه چیز تحت کنترل است. اینجا همه چیز تمیز است و خبری از الکل نیست. اینجا مردمش ذهنیتی دارند که واقعاً قابل تحسین است. مردم برای شما واقعاً احترام قائل هستند و من دیگر نیازی به حضور یک پلیس در جلسات تمرینات ندارم.

توپخانه رسانه‌ای و فعالان سیاسی و نمایندگان حامی‌ دولت پس از چندین بار نامه‌نگاری و پیغام‌های علنی و غیرعلنی به مسؤولان صداوسیما، در مجلس فعال شده و حالا  شبکه 3 سیما را نشانه رفته‌اند.
اپیزود اول: سریال پرمخاطب «گاندو» از همان قسمت اول، معلوم بود که توسط برخی مدیران و سیاسیون - بویژه دولتی‌ها - تحمل نمی‌شود. اعتراض‌های گاه و بی‌گاه حسام‌الدین آشنا و گلایه‌های بلند و آهسته مسؤولان ارشد دولتی، از همان روزهای اول روانه تلویزیون شد و با جلوتر رفتن سریال و نمایان شدن ابعاد تازه‌ای از افشاگری‌های «گاندو» درباره فساد و جاسوسی در بخش‌هایی از دولت، هر روز بیشتر و بیشتر شد، تا جایی که فشارهای دولت باعث شد بخش‌هایی از دیالوگ‌های سریال حذف یا سانسور شود.
اپیزود دوم: برنامه صبحگاهی «سلام صبح به‌خیر» که با اجرای حسین کلهر و سیدحسین حسینی، این روزها روی آنتن شبکه 3  قرار دارد، تقریبا همیشه با مسائل روز به خانه‌های مردم می‌رود و مخاطبان خاص خود را دارد. پرداختن به موضوعاتی مانند فساد، رانتخواری، آقازاده‌ها، کارتل‌های نفتی و عملکرد وزارت نفت در کنار میان‌برنامه‌های ورزشی، فرهنگی و اجتماعی، موجب شده این برنامه مورد توجه ویژه مخاطبان صبحگاهی قرار گیرد و البته این صراحت و شفافیت برنامه خوشایند برخی نیست.
بحث‌های داغ علیرضا زاکانی، پیام فضلی‌نژاد، فؤاد ایزدی، داریوش سجادی و دیگران در این برنامه همگی بر بالا رفتن حساسیت تیم رسانه‌ای دولت و حامیان اصلاح‌طلبش افزوده است و حتی تریبون یافتن مسوولان دولت برای پاسخ دادن به سؤالات و موارد مطرح شده توسط کارشناسان در همین برنامه آتش خشم برخی را خاموش نمی‌کند.
اپیزود سوم: ماجرای بازخوانی خبر فایننشال‌تایمز درباره چگونگی انتقال یک محموله نفتی به چین  توسط نفتکش سالینا و فروش آن بعد از پایان معافیت‌های آمریکا در برنامه دهم تیرماه «سلام صبح به خیر» بهانه خوبی برای تسویه‌حساب با رسانه ملی بود.
رسانه‌های دولتی یا حامی دولت، یکپارچه به میدان آمدند و با «خلاف منافع ملی» یا «خلاف امنیت ملی» خواندن اقدام شبکه 3 در بازخوانی خبر مذکور، موج جدیدی از حملات را روانه صداوسیما کردند و تا «نفوذی» خواندن مدیر جوان شبکه 3 پیش رفتند!
اما ماجرا چه بود؟ آیا برنامه «سلام صبح به خیر» راه‌های دور زدن تحریم‌ و فروش نفت را لو داده است؟ آیا با پخش تصاویر نفتکش سالینا از شبکه 3 آمریکا فروش نفت ایران را محدودتر می‌کند؟
سیدحسین حسینی، مجری این برنامه فردای آن روز در یازدهم تیر، توضیحات جالبی از ماجرا داد تا مشخص شود عناد دولتی‌ها با صداوسیما نامحدود است.
موضوع صادرات نفت ایران به چین توسط کشتی سالینا، بعد از انتشار توسط منابع خارجی مثل رویترز و فایننشال‌تایمز، از سوی وبگاه رسمی روزنامه ایران و همین‌طور خبرگزاری‌های دولتی ایسنا، برنا و همچنین سایت‌ها و خبرگزاری‌های حامی دولت در 5 تیرماه منتشر و مشخصات کامل نفتکش و محموله و مسیر آن در متن خبرها ذکر شده بود!
به عبارت بهتر 5 روز قبل از برنامه «سلام صبح به‌ خیر» رسانه‌های خود دولت جزئیات دور زدن تحریم‌ را منتشر کرده بودند و اگر این خلاف منافع ملی است، ابتدا باید رسانه‌های دولت مورد شماتت قرار گیرند.
مجری «سلام صبح به خیر» با ابراز تعجب از واکنش بدون مبنای برخی رسانه‌ها و مدیران دولتی، نسبت به تبعیض بین موضع‌گیری شبکه 3 سیما و رسانه‌های دولتی یا حامی دولت انتقاد کرد و گفت اگر قرار باشد کسی تذکر بگیرد، ابتدا باید رسانه‌ها و مطبوعاتی که 5 روز قبل از بازنشر خبر در برنامه «سلام صبح به خیر» اقدام به انتشار خبر کرده بودند، تذکر دریافت کنند.
در بین هجمه‌هایی که به صداوسیما شده بود یک نماینده مجلس خواستار ورود دادستانی به ماجرا شده بود و دیگری خواستار ورود شورای ‌عالی امنیت ملی! مخالفان صداوسیما نمی‌دانستند این خبر را ابتدا رسانه‌های حامی دولت منتشر کرده بودند و شبکه 3، پنج روز بعد به آن پرداخته است.
هجمه‌ها علیه صداوسیما به‌خاطر نگرانی از امنیت ملی و منافع ملی نیست، چون مدعیان فعلی امنیت ملی خود بارها و بارها علیه امنیت ملی اقدام کرده‌اند. پشت پرده این هجمه‌ها و فشار به صداوسیما بویژه شبکه 3 ریشه در استیصال دولت دارد. دولت که تقریبا در همه زمینه‌ها خود را ناتوان نشان داده، برای کاستن از فشارها و انتقادها به چنگ انداختن به دیگران و حاشیه‌سازی رو آورده است. گاف حامیان دولت برای هجمه به صداوسیما نشان داد آنها از هیچ بهانه‌ای برای مقصر جلوه دادن دیگران نمی‌گذرند و حالا حالاها قرار نیست تحولی را در سیاست‌های دولت شاهد باشیم. قطعا دولتی که در رأس آن اختلافات عمیقی وجود دارد، به این حاشیه‌سازی‌ها و هجمه‌ها ادامه خواهد داد و فقط به یکی ـ دو برنامه تلویزیونی محدود نخواهد بود.

مهدی محمدی: راهبرد حدودا 3 ماهه ایران در مقابل آمریکا و کشورهای شریک آن که هدف از آن رسیدن به «موازنه فشار» با آنها بوده، اکنون در حال پشت سر گذاشتن مرحله موازنه و رسیدن به وضعیتی است که می‌تواند نوعی دست برتر برای ایران ایجاد کند.
تا چند ماه قبل ارزیابی آمریکا این بود که اولا ایران تحت فشارهای پی در پی ضعیف شده و اعتماد به‌نفس لازم را برای اقدام علیه آمریکا از دست داده است، ثانیا در ایران، حمایت اجتماعی و اجماع سیاسی لازم برای پاسخ دادن به فشارهای آمریکا وجود ندارد و ثالثا تشدید بی‌امان فشارها ایران را چنان درگیر مساله بقا کرده که به رویارویی با آمریکا هم نمی‌اندیشد چه رسد به اینکه بخواهد تنش‌ها را با آن موازنه کند یا در موضع برتر قرار بگیرد. گذار از صبر به اقدام، از اقدام به موازنه فشار و از موازنه فشار به برتری راهبردی، مسیری است که ایران کمتر از 3 ماه است وارد آن شده و در این زمان کوتاه بخش مهمی از آن را پیموده است. مهم‌ترین نشانه اینکه مسیر فعلی درست است، همین است که اکنون متوقف کردن و خارج کردن ایران از ریلی که در آن قرار گرفته، تبدیل به مهم‌ترین اولویت آمریکا شده است.
اعلام کاهش تعهدات برجامی  که در واقع مهم‌ترین اقدام ایران برای موازنه تنش با آمریکا بود، به سرعت معادلات را تغییر داد. ایجاد تهدید معتبر کاهش تعهدات قبل از هر چیز به دیپلماسی جان داد. اروپایی‌ها که تا قبل از این یک سال تمام را به معطل کردن ایران، ترساندن آن از تبعات ترک تعهدات و تلاش برای نشاندن ایران پای میز مذاکره با آمریکا گذرانده بودند، به سرعت و در زمانی کوتاه سعی کردند به سازوکاری که ادعا می‌کنند هدف از آن کمک به ایران برای بهره‌مندی از عواید اقتصادی برجام است، سر و شکلی داده و آن را به زعم خودشان نهایی کنند. تهدید به کاهش تعهدات برجامی، نگه داشتن ایران در برجام را به مهم‌ترین اولویت غرب تبدیل کرد و بر خلاف نظر کسانی که این اقدام را ماجراجویی و مسدود کردن راه دیپلماسی می‌دانستند، نشان داد اتفاقا تولید فشار، به باز شدن مسیر دیپلماسی و موثر شدن آن می‌انجامد. اگر همان شب که ترامپ از برجام خارج شد، تحلیل‌های گمراه‌کننده راهزنی نمی‌کرد و ایران از همان زمان تعهدات خود را متناسب با کاهش پایبندی تعهدات طرف مقابل کاهش می‌داد، بسیاری از مشکلات و تنگناهایی که اکنون ایجاد شده، اساسا به شکل فعلی ایجاد نمی‌شد و خیلی وقت پیش غربی‌ها مجبور می‌شدند میان از بین رفتن برجام یا اقدامات موثر برای مرزبندی با آمریکا انتخاب کنند.
با این حال اروپا نشان داد به اندازه کافی آماده نیست. مرور تحولات 2 هفته گذشته، درباره اینستکس نشان می‌دهد اروپا هنوز آماده دیپلماسی واقعی که از دید ایران چیزی جز ایستادگی پایدار و واقعی در مقابل آمریکا نیست، نشده است. فرمول فعلی اینستکس که اروپا روی میز گذاشته اولا به معنای مدیریت بخش اعظم درآمد ملی ایران در حساب‌های متعلق به اتحادیه اروپاست که در واقع محقق‌کننده یکی از اهدف اصلی تحریم‌های آمریکا در باب خارج کردن اختیار هزینه‌کرد پول‌های ایران از دست آن و کنترل محل مصرف پولی است که ایران در اختیار دارد. این بی‌معناست که ایران به زحمت درآمد کسب کند و آن را با اجازه اروپا در محلی که اروپا «مشروع» می‌داند مصرف کند، ثانیا این فرمول یک مکانیسم پنهان برای تحمیل استانداردهای FATF به بخش‌های خصوصی و دولتی در ایران ایجاد می‌کند که مستقیما بر خلاف سیاست ملی ایران در این زمینه است، ثالثا مهم‌ترین مساله ایران یعنی خرید کالاهای تحریم شده توسط آمریکا در این مکانیسم هیچ راه‌حلی نیافته و بنابراین ایران مجبور خواهد بود تامین بخش بسیار کوچکی از نیازهای خود در حوزه غذا و دارو را به قیمت بسیار گران از اروپا معادل همه تعهدات گسترده‌ای قرار بدهد که اروپا در برجام داشته و رابعا در حالی که اروپا خرید نفت از ایران را به تبعیت از تحریم‌های آمریکا صفر کرده، اساسا پول یا اعتباری در اینستکس وجود نخواهد داشت که به درخواست‌های وارداتی ایران تخصیص پیدا کند.
اروپا می‌گوید یک خط اعتباری 3 میلیون یورویی برای اینستکس فعال خواهد کرد. اگر دقت کنیم که مثلا در سال 97 ایران چیزی حدود 10 میلیارد دلار صرف واردات 25 قلم کالای اساسی کرده و در این میان فقط بیش از 5 میلیارد دلار به واردات خوراک دام و طیور اختصاص یافته، معلوم می‌شود خط اعتباری 3 میلیون یورویی حتی یک شوخی بی‌مزه هم نیست.
ارائه این نسخه از اینستکس تردیدی برای ایران باقی نگذاشته که هدف واقعی اروپا نه جبران خسارت اقتصادی تحریم‌ها برای ایران، بلکه نگه داشتن ایران در برجام با حداقل امتیاز ممکن و منصرف کردن ایران از تداوم مسیر کاهش تعهدات است. اروپا اگر واقعا خواهان حفظ برجام است، راه بلندی برای رفتن در پیش دارد که باید آن را در زمانی بسیار کوتاه و فشرده طی کند و اینستکس در این مسیر طولانی حتی یک گام کوچک هم محسوب نمی‌شود. با این حال، ایران به اینستکس نه نگفته، بلکه اولا خواهان آن شده این مکانیسم اصلاح شود و ثانیا اعلام کرده این حد از تعهد اروپا مانع کاهش تعهدات برجامی از سوی ایران نخواهد بود. تا زمانی که اروپا نمی‌تواند به همه تعهدات خود طبق برجام عمل کند، طبعا ایران هم به همه تعهدات خود عمل نخواهد کرد و سطح پایبندی خود را با سطح تعهدات طرف مقابل تنظیم می‌کند.
با این تغییر راهبرد از سوی ایران، نشان‌های تغییر معادلات هم آشکار شده. در حالی که غرب‌گرایان ایرانی تصور می‌کردند به محض اینکه ایران تعهدات برجامی خود را کاهش بدهد اروپا به طور کامل به آمریکا ملحق خواهد شد، می‌بینیم نیاز جایگزین‌ناپذیر اروپا و حتی آمریکا به برجام، بیش از گذشته در حال آشکار شدن است و بتدریج روشن می‌شود هدف آمریکایی‌ها یعنی«توسعه دادن برجام به حوزه‌های موشکی و منطقه‌ای از طریق فشار همه‌جانبه» نه فقط محقق شدنی نیست، بلکه نتیجه عکس داده و غرب مجبور است به جای این رویای محقق نشدنی، به فکر بازگرداندن ایران به تعهدات برجامی‌اش باشد. از مدت‌ها قبل روشن بود دیپلماسی واقعی تنها وقتی آغاز خواهد شد که غرب از بیم تخریب کامل برجام و درگیری نامتقارن منطقه‌ای با ایران، ناچار به محاسبه مجدد درباره تبعات فشار به ایران شود.
واضح است محاسباتی که در زمانی طولانی در ذهن آمریکا شکل گرفته بسادگی تغییر نخواهد کرد اما مسیر چند هفته گذشته، دورنمای تغییر محاسبات آمریکا را ایجاد کرده و این دورنما ارزش ریسک بیشتر را دارد.