زهره فلاح زاده: آمدنش همانقدر سخت و غیرممکن بود که رفتنش برای هیچ هوادار آبی‌دلی باورکردنی نیست. آیاندا پاتوسی هافبک آفریقایی‌تبار کیپ‌تاون‌سیتی که نیم‌فصل دوم سال گذشته به طور قرضی و با کلی گیرودار به استقلال آمد و ممکن بود با قانون سازمان لیگ نتواند هیچ‌گاه برای آبی‌ها بازی کند، از همان لحظه ورودش در ترکیب مثل یک ستاره درخشید و تمام منتقدانش را به سکوت وادار کرد تا جایی که هواداران از همان روزهای ابتدایی خواستار تمدید قرارداد با این بازیکن شدند و
دل نگران بابت اینکه نکند قصه تلخ مامه تیام، ستاره فصل گذشته‌شان تکرار شود و او هم پس از اتمام قرارداد ۶ ماهه‌اش ایران را برای همیشه ترک کند. دل نگرانی‌ هواداران با هر بار درخشش این بازیکن و قحطی‌ بازیکنی که سراغ باشگاه‌شان آمده بود، بیشتر و بیشتر می‌شد تا جایی که مهلت پرداخت پول رضایتنامه پاتوسی به باشگاه کیپ‌تاون‌سیتی تمام شد و بازیکنی که می‌توانست با پرداخت بموقع به عضویت استقلال دربیاید، به بازیکن آزاد تبدیل شد. اما نکته قابل تأمل آنکه به گفته مدیرعامل باشگاه آفریقایی، مدیران استقلال از بند خرید آیاندا پاتوسی انصراف داده بودند و این یعنی ستاره فصل گذشته آبی‌ها با نظر خود استقلالی‌ها از تیم‌شان کنار گذاشته شده است. شاید هم مدیران این تیم فکر می‌کردند می‌توانند پاتوسی را با رقمی معقول‌تر که احتیاجی به پرداخت پول رضایتنامه نباشد، به ایران بکشانند اما برخلاف تصورات همگان، پاتوسی از استقلال جدا شد. کابوسی که هواداران این تیم ماه‌‌ها در خواب می‌دیدند، به حقیقتی محض مبدل شد. حالا همان اتفاقی افتاده که فصل گذشته برای مامه تیام رخ داد؛ باز هم استقلال بهترین بازیکن فصلش را از دست داد. ماندن پاتوسی می‌توانست هواداران را به روزهای درخشان استقلال امیدوار کند؛ به روزهایی که شاید دستان‌شان جامی را پس از ۶ سال ناکامی لمس کند اما با سناریویی که هر سال تکرار می‌شود، دیگر آنها دلخوش به روزهایی که هیچ‌گاه قرار نیست از راه برسد، نیستند. اینکه مدیران استقلال بازیکنی دیگر را جایگزین پاتوسی کنند، نمی‌تواند مرهمی بر دل زخمی هواداران باشد. سؤال این است که چرا استقلالی‌ها در حفظ ستاره فصل گذشته خود عاجزند و چرا هر نیم فصل به دنبال وارد کردن بازیکنی جدید به ایران هستند؟ چرا بازیکنی که در تیم امتحانش را پس داده، در تیم نماند تا بازیکن جدیدی که تا با تیم خو بگیرد زمان می‌برد، خریداری شود؟ نکته جالب اینکه استقلال در فصل هجدهم
۶ بازیکن خارجی خریداری کرد که هیچ‌کدام از آنها در فصل نوزدهم این تیم را همراهی نمی‌کنند؛ همام طارق، اسماعیل گونسالوس، آیاندا پاتوسی، گادوین منشا، الحاجی گرو و مارکوس نویمایر. به این لیست که نگاه می‌کنیم تنها طارق یک فصل کامل در این تیم حاضر بود که البته چندان هم برای آبی‌ها بازی نکرد و ۵ بازیکن دیگر تاریخ انقضای‌شان ۶ ماه بیشتر نبود. حالا که آبی‌ها تا به اینجا ۱۷ بازیکن را از دست داده‌اند و تنها ۷ بازیکن خریداری کرده‌اند، آیا می‌توان به مدیران این تیم نمره قبولی داد؟ تیمی که دروازه‌بان شماره یکش (رحمتی)، مدافع کهنه‌کارش (منتظری)، بازیکن جوان و آینده‌دارش (صیادمنش) و ستاره بازی‌سازش (پاتوسی) را از دست داده، می‌تواند شبیه تیمی شود که برای قهرمانی با تیم‌هایی مثل تراکتورسازی، پرسپولیس، سپاهان و پدیده که تا بن دندان مسلح‌اند رقابت برابری داشته باشد؟ استقلالی که با کلی تغییر در ترکیبش یک ماه دیگر قرار است وارد مسابقات لیگ شود، نیاز به معجزه‌ دارد تا بتواند از همان هفته‌های اول، امتیازات را دشت کند. آیا معجزه رخ می‌دهد؟

فتحی: پاتوسی را به خاطر پروپئیچ از دست دادیم
مدیرعامل استقلال می‌گوید به دلیل احتمال محرومیت باشگاهش بابت بدهی به پروپئیچ، پاتوسی را نتوانسته در جمع آبی‌های پایتخت حفظ کند. امیرحسین فتحی در این باره دیروز مصاحبه‌ای را با سایت رسمی باشگاه آبی‌ها انجام داد و گفت: با کمک وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال پیگیر این بوده‌ایم که جریمه ۴۳۰ هزار دلاری پروپئیچ را از درآمد ۸۵۰ هزار دلاری استقلال در فیفا پرداخت کنیم. پس به این فکر بودیم که پاتوسی را هم جذب کنیم اما در نهایت به خاطر حفظ موقعیت باشگاه و احتمال محرومیت‌های سنگین بابت پرونده پروپئیچ، تصمیم بر این شد نسبت به خرید دائمی پاتوسی اقدام نکنیم مگر اینکه فیفا بپذیرد جریمه پروپئیچ را از محل مطالبات ما بپردازد. مدیرعامل استقلال اضافه کرد: تا همین لحظه هم هنوز نتوانسته‌ایم رضایت فیفا را بابت پرداخت جریمه پروپئیچ جلب کنیم و با فیفا در حال رایزنی و مذاکره هستیم و در زاگرب حضور داریم. یعنی هنوز فیفا قبول نکرده از محل طلب‌های استقلال این جریمه را پرداخت کند. به همین خاطر ما ۴۳۰ هزار دلار آماده کردیم تا از طریق سفارت ایران در زاگرب به پروپئیچ پرداخت کنیم. به این نکته مهم توجه کنید که ما می‌توانستیم ۳۵۰ هزار دلار پاتوسی را پرداخت کنیم و اکنون به خاطر‌ طلب پروپئیچ در آستانه محرومیت باشیم. مشکل پروپئیچ مربوط به دوران مدیریت فعلی نبوده اما از ماه‌ها قبل این مساله به معضل جدی تبدیل شده بود. فتحی درباره جذب دیاباته گفت: اولویت اصلی و تاکید آقای استراماچونی این بود که ما اول شیخ دیاباته را جذب کنیم و اگر بودجه باشگاه اجازه داد سراغ جذب پاتوسی هم برویم. حال ممکن است این سوال مطرح شود که چطور پول برای جذب مهاجم بود ولی برای پاتوسی نه؟! جذب پاتوسی به ٤٥٠ هزار دلار نقد نیاز داشت (٣٥٠ هزار دلار باشگاه و١٠٠ هزاردلار بازیکن)
حال آنکه پول دیاباته بتدریج و در طول یک فصل تأمین و پرداخت می‌شود.

استراماچونی به دنبال جذب مهاجم کیه‌وو
رسانه‌های ایتالیایی مدعی شدند مهاجم کیه‌وو مدنظر استقلال قرار گرفته است.
2 رسانه ایتالیایی توتو مرکاتو و کالچومرکاتو مدعی شدند آندره‌آ استراماچونی، سرمربی استقلال پس از جذب شیخ دیاباته از مدیران این تیم خواسته تا یک مهاجم دیگر که سابقه بازی در سری آ را دارد، استخدام کنند. مانوئل پوچیارلی، مهاجم تیم کیه‌ووی ایتالیا که البته پست اصلی‌اش مهاجم کاذب است، مدنظر استراماچونی قرار گرفته است. این بازیکن فصل گذشته در ۱۰ بازی برای کیه‌وو به میدان رفت اما موفق به گلزنی و دادن پاس گل نشد، البته در کل فصل 19-۲۰۱۸ برای کیه‌وو خوب نبود و آنها به سری بی ‌سقوط کردند. این بازیکن ۲۸ ساله ایتالیایی که بر اساس سایت ترانسفرمارکت ارزش ۲ میلیون یورویی دارد، در ۱۳۵ تجربه حضور در سری آ، ۱۶ گل زده و
۵ پاس گل داده است. همچنین پوچیارلی سابقه پوشیدن پیراهن امپولی را هم دارد. بر اساس ادعای رسانه‌های ایتالیایی، استقلال می‌خواهد با ارائه پیشنهاد انتقال قرضی با بند خرید دائم، پوچیارلی را جذب کند.

غیبت سهراب مرادی در وزنه‌برداری قهرمانی جهان
یک سایت خارجی با اشاره به مصدومیت مجدد سهراب مرادی اعلام کرد این وزنه‌بردار در مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۱۹ غایب است و امسال برای این وزنه‌بردار از بد به بدتر پیش رفته است. به گزارش ایسنا و به نقل از
Insidethegames، سهراب مرادی قهرمان جهان و المپیک که رکورددار جهان هم هست بعد از در رفتگی شانه‌‌‌‌اش در تمرین، در مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۱۹ غایب خواهد بود. این دومین آسیب‌دیدگی جدی است که برای مرادی در طول 5 ماه پیش می‌آید. مرادی امید اول ایران برای گرفتن مدال طلا در المپیک توکیو بود اما اکنون دیگر بسیار بعید به نظر می‌رسد.

امیری: صد درصد پرسپولیسی هستم
وینگر ملی‌پوش و فصل گذشته ترابزون اسپور
 می‌گوید راغب است به پرسپولیس بازگردد. وحید امیری این روزها به دور از هیاهوی فوتبال و نقل‌وانتقالات تابستانی به نقاط مختلف ایران می‌رود. چند روز پیش او در شهرهای جنوبی دیده شد و سپس به سرزمین مادری‌‌‌‌اش رفت و اکنون نیز به عنوان خادم افتخاری حرم حضرت معصومه(س) معرفی شده است. در حاشیه این مراسم وحید امیری درباره آینده فوتبالش نیز صحبت کرد و گفت: به امید خدا خودم که خیلی راغب هستم (برای بازگشت به پرسپولیس). صد درصد پرسپولیسی هستم و به امید خدا ببینیم چه اتفاقی رخ می‌دهد. این اعلام تمایل نسبت به حضور در پرسپولیس در شرایطی انجام شد که هواداران سرخپوش نیز در فضای مجازی علاقه زیادی به بازگشت این بازیکن نشان داده‌‌اند و شاید این اتفاق نیز در روزهای آینده رخ دهد. مساله اصلی این است که پرسپولیس اکنون ۱۹ بازیکن بزرگسال دارد و با خرید یک مهاجم خارجی، برای جذب وحید امیری باید بازیکن از فهرست این تیم خارج شود.

انصاری‌فرد به السیلیه پیوست
مهاجم ایرانی با تیم قطری السیلیه قرارداد امضا کرد. به گزارش ایسنا، باشگاه السیلیه قطر در اکانت رسمی‌‌‌‌اش در توئیتر اعلام کرد کریم انصاری‌فرد بازیکن جدید این تیم است. مهاجم ایرانی با تیم قطری قراردادی 2 ساله امضا کرد.

شکست تیم‌ملی والیبال ایران مقابل لهستان
تیم‌ملی والیبال ایران در نخستین بازی خود در مرحله نهایی لیگ ملت‌های والیبال ۲۰۱۹ با نتیجه 3 بر یک مقابل لهستان شکست خورد.
ساعت ۲:۳۰ بامداد جمعه ۲۱ تیرماه ۱۳۹۸ تیم‌ملی والیبال ایران در نخستین بازی خود از مرحله نهایی لیگ ملت‌های والیبال ۲۰۱۹ در شیکاگو به مصاف تیم‌ملی لهستان رفت و در نهایت با نتیجه 3 بر یک (۲1-۲5، ۲۵-۱۸، ۲۵-۲۰، ۲۵-۲۱) نتیجه را واگذار کرد.

مهدی محمدی: این روزها حرف‌هایی درباره برجام از جانب مقام‌های دولت آمریکا شنیده می‌شود که شاید به نظر برخی عجیب باشد. دونالد ترامپ گفته ایران باید به سبب عدم پایبندی به تعهداتش در برجام تحریم شود. یا برایان هوک - که فعلا بی‌توجه به «مسؤولیت شخصی»‌ای که در آینده متوجه او خواهد بود، به میدان‌دار شر علیه ایران تبدیل شده- گفته همه جهان باید برای عمل ایران به تعهداتش در برجام تلاش کند.
کسانی در داخل ایران در واکنش به این قبیل سخنان، که از زمان آغاز عملی کاهش تعهدات برجامی ایران با بسامد بالا از سوی مقام‌های آمریکایی تکرار شده، گفته‌اند مقام‌های آمریکایی به تناقض‌گویی افتاده‌اند و چطور می‌شود کشوری که همواره گفته برجام یک توافق بد است و بیش از یک سال قبل، به طور یکجانبه از توافق خارج شده، حالا نگران عمل نکردن ایران به برجام شده باشد.
این دیدگاه، از این جنبه که می‌گوید آمریکا در واقع صلاحیت اظهارنظر درباره عمل یا عدم عمل ایران به تعهدات برجامی‌اش را ندارد، در واقع نادرست نیست اما حقایق مهمی را نادیده می‌گیرد که ریشه در یکی از اشتباهات تحلیلی بسیار جدی تیم سیاست خارجی دولت آقای روحانی دارد.
بیش از 2 سال است مقام‌های دیپلماتیک دولت آقای روحانی تلاش می‌کنند از اینکه ترامپ ظاهرا مخالف برجام است نتیجه بگیرند  پس برجام توافق خوبی است. من اکنون به هیچ وجه مایل نیستم به مشاجره داخلی درباره خوب یا بد بودن برجام بپردازم یا به آن دامن بزنم، لیکن فکر می‌کنم این موضوعی است که اشتباه تحلیلی درباره آن یکی از عوامل اصلی فرصت‌سوزی دولت در یک سال مابعد خروج آمریکا از برجام و در نتیجه عقب افتادن استراتژی «اقدام راهبردی برای تحمیل هزینه به آمریکا» بوده، که اگر به جای 3 ماه قبل یک سال قبل آغاز می‌شد، چه‌بسا بسیاری از آنچه اکنون می‌بینیم اساسا رخ نمی‌داد.
اشتباه دولت آنجا بود که 2 حقیقت کم‌و‌بیش روشن را نادیده گرفت و در مقابل استدلال‌های متنوع در دفاع از آنها سرسختانه مقاومت کرد.
حقیقت اول این بود که آمریکا برجام را نه بد، بلکه کم می‌دانست و هدف آن از خروج از برجام هم نه منتفی کردن آن، بلکه توسعه آن به سایر حوزه‌های نگرانی راهبردی آمریکا از ایران (آنگونه که در فهرست دوازده‌گانه پمپئو آمده) و جایگزین کردن آن با یک «برجام پلاس» یا «برجام بزرگ‌تر» بود - و هست- که با همان مدل برجام، سایر برنامه‌های امنیت ملی ایران را نیز مانند برنامه هسته‌ای متوقف کند. بنابراین، دولت آمریکا اساسا هرگز در پی منتفی کردن برجام نبوده، بلکه دنبال آن بوده که با انباشت گزینه‌های فشار علیه ایران، برجام‌های موشکی و منطقه‌ای را هم از دل برجام هسته‌ای بیرون بکشد.
حقیقت دوم هم که متاسفانه بی‌جهت نادیده گرفته شد این بود که آمریکا وقتی از خروج از برجام سخن می‌گوید، مقصودش در واقع این است که خودش از برجام خارج شود- چنانکه گفتیم با هدف بازگشت به یک توافق بزرگ‌تر- اما ایران را به امید اروپا، یا به سبب نگرانی از تبعات خروج از برجام یا به هر دلیل دیگر در برجام نگه دارد و متقاعد کند که به اجرای تعهدات هسته‌ای‌اش ادامه بدهد. به عبارت دیگر، خروج آمریکا از برجام یا انتقاد آن از محتوای توافق، هرگز به این معنا نبوده که برای آمریکا مهم نیست ایران به تعهدات برجامی‌اش عمل بکند یا نه بلکه چنانکه در هفته‌های گذشته آشکارا دیده‌ایم دولت آمریکا، اروپایی‌ها و حتی اسرائیل شدیدا از اینکه ایران محدودیت‌های برجامی بر برنامه هسته‌ای‌اش را کم کند نگرانند و هر گام ایران که در این مسیر برداشته می‌شود آنها را آشفته‌تر می‌کند. بنابراین خروج آمریکا از برجام به معنی «بی‌اهمیت بودن تعهدات برجامی ایران» نیست، بلکه برعکس دقیقا مبتنی بر این محاسبه انجام شده که ایران به دلایل سیاست داخلی یا دلایل دیگر، هرگز به چارچوب برجام آسیب نخواهد رساند. طبیعی است بهترین وضعیت برای آمریکا و حتی اروپا این است که خود از برجام خارج شده و زیر بار هیچ تعهدی نروند اما در عوض ایران مفت و مجانی در توافق باقی بماند و یکی از مهم‌ترین نگرانی‌های راهبردی آنها را که تداوم یک برنامه غنی‌سازی فعال در ایران است، مرتفع کند.
اظهارات فعلی مقام‌های دولت آمریکا به هیچ وجه عجیب نیست. مدت‌هاست روشن است که دولت آمریکا وابستگی راهبردی و اطلاعاتی جایگزین‌ناپذیری به برجام دارد و کاهش تعهدات برجامی از جمله موثرترین اهرم‌هایی است که می‌تواند به تغییر محاسبات آمریکا درباره تحریم‌ها منجر شود. اکنون که آمریکایی‌ها می‌بینند ایران واقعا به سمت تخریب چارچوب برجام در حرکت است، طبیعی است که نگران شده و به هر شیوه ممکن برای جلوگیری از تداوم این روند تلاش کنند؛ همچنان که مضمون اصلی همه دیدارهای دیپلماتیک در هفته‌های گذشته نیز همین بوده است.
درک درست از محاسبات آمریکا درباره برجام پیش‌شرط هر نوع سیاست‌گذاری نتیجه‌بخش در وضعیت فعلی است. 2 حقیقتی که از آن سخن گفتیم، متاسفانه تنها حقایق مرتبط با برجام نیست که نادیده گرفته شده است؛ مثلا یک حقیقت دیگر این است که از دید آمریکا برجام هرگز ابزاری برای کاهش تحریم علیه ایران نبوده، بلکه به تعبیری که در همان ماه‌های اول پس از توافق مطرح شد ابزاری برای جلوگیری از پاسخ هسته‌ای ایران به تداوم تحریم‌ها بوده است. یا یک حقیقت دیگر که باید در آینده به تفصیل درباره آن بحث کرد این است که مطلوبیت برجام برای آمریکا و حتی اروپا صرفا تا زمانی است که برنامه هسته‌ای ایران را محدود کند و درست از زمانی که برجام به «تاریخ‌های انقضا» نزدیک شده و از توان آن در محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران کاسته شود، برجام مطلوبیت خود را به‌سرعت برای غربی‌ها از دست خواهد داد و چنانکه خود گفته‌اند آن زمان بهانه‌ای پیدا کرده و از توافق- بدون توجه به سال‌ها پایبندی یک‌سویه ایران- خارج خواهند شد. ما با این وضعیت زمان زیادی فاصله نداریم و این بازی احتمالا بزودی از اکتبر 2020 یعنی وقتی که بناست تحریم تسلیحات متعارف ایران مطابق قطعنامه 2231 برداشته شود، آغاز خواهد شد.
آسیب‌پذیری‌های آمریکا و کشورهایی که بتازگی در حال چشیدن طعم ملایمی از ابزارهای قدرت ملی و منطقه‌ای ایران هستند، بسیار بیش از چیزی است که در تصویر بیرونی آنها دیده می‌شود. همچنین برنامه‌های آینده آنها هم دیگر چندان پنهان نیست. برای کشوری مانند ایران که در یک رویارویی تاریخی وارد شده، تمرکز روی آسیب‌پذیری‌های دشمن بدون هراس از بلوف‌هایی که در واقع تنها ابزارهای بازدارندگی باقی‌مانده در سبد گزینه‌های آمریکاست، می‌تواند زمان تنش را کوتاه‌تر و تغییر محاسبات دشمن را سریع‌تر کند. منتها نکته این است که این آسیب‌ها را باید خود ببینیم و بشناسیم والا بعید است کسی در این جهان، خود به فهرست ترس‌ها و آسیب‌هایش اعتراف کند. کار این دنیا عموما برعکس است.
 

حسن رضایی: اگر به شما بگویند تصویر شرایط فعلی کشور را بکشید و نقاشی‌تان هم بدک نباشد، نتیجه چه خواهد بود؟ خب! حالا که کار تصویرگری در ذهن شما احتمالا به یک جاهایی رسیده، اجازه دهید من هم اندکی کمک‌تان کنم، بلکه تصویری دقیق‌تر رسم کنیم! ما وارث برجامیم؛ این نخستین نکته‌ای است که باید در تدوین استخوان‌بندی اثر، آن را رعایت کنید. اکنون که گام دوم کاهش تعهدات برجامی را برداشته‌ایم، اروپایی‌ها می‌گویند نخستین تراکنش مالی از طریق اینستکس، الساعه انجام خواهد شد. بعد از قریب یک سال و 3 ماه! نخستین تراکنش! همزمان با این تراکنش شورانگیز، نظامیان انگلیسی نفتکش حامل نفت ایران را در اقدامی غیرقانونی در تنگه جبل‌الطارق توقیف می‌کنند. این در حالی است که طبق برجام قرار بود اروپایی‌ها از جمله انگلیس مبادلات نفتی و مالی ایران را تسهیل کنند!
ما ولی همگام با کاهش تعهدات برجامی، این وسواس منظم را داریم که روزی چند بار بگوییم «اگر طرف مقابل به تعهداتش عمل کند، ما هم برمی‌گردیم». حال آنکه واقعیات یک‌سال گذشته به ما ثابت کرده اصلا طرفی در کار نیست تا بخواهد به تعهدی عمل کند. همزمان با این تحولات، سخنگوی دولت اما می‌گوید: «همه کارهایی که انجام می‌دهیم، برای حفظ برجام است»! حفظ برجام؟! واقعا؟! مساله البته قدیم‌ترها برعکس بود و این برجام بود که قصد داشت ما و منافع‌مان را حفظ کند، منافعی در حد حداقل، روزانه 100 میلیون دلار پول نقد! پیکربندی کلی تصویر به‌ نظرم همین است که تا حالا گفته شد. اینکه ما دوباره 2 ماه دیگر هم به اروپا وقت داده‌ایم، تغییری در ماهیت اصلی ماجرا نخواهد داد و حداکثر می‌توان آن را به کاریکاتوریزه شدن بیشتر تصویر تعبیر کرد.  بخش دیگری که از قلم انداختن آن در تصویر کنونی کشور حتما غیراخلاقی است اما وضعیت وخیم بازار مسکن و قیمت‌های نجومی رهن و اجاره است. وزیر راه‌وشهرسازی البته گفته است: «همه به هم رحم کنیم تا از بحران خارج شویم!» کنار هم گذاشتن این راهکار عملیاتی برای گذر موفق از دالان جنگ اقتصادی کنونی با سخن یکی از خطبای نماز جمعه تهران که اخیرا گفته است «اگر کلیدتان کار نمی‌کند، قفل‌ها را با چکش باز کنید»، زمینه تصویر شما را بسیار زیباتر خواهد کرد.
آیت‌الله موحدی‌کرمانی گفته است: «اگر تدبیرتان هم صحیح نیست، با انسان‌های باتجربه مشورت کنید». ظاهرا ایشان توجه نداشتند که سخنگوی دولت گفته است: «همه کارهایی که انجام می‌دهیم، برای حفظ برجام است».  اصلاح‌طلبان به‌عنوان حامیان اصلی دولت اما این روزها سر شلوغ‌تری دارند. بحث بین حامیان شرکت در انتخابات و مخالفان آنها، بحث روز این دندانه‌های کلید روحانی و مهره‌های ستون فقرات دولت است.
 برخی معتقدند تکرار بس است، بعضی اما دوست دارند خدمات وسیع خود به ملت در مقطع کنونی را باز هم تکرار کنند. لذا معتقدند نباید با صندوق آرا قهر کرد! دفاع یا حمله به دولت، بخش دیگر ذهن این هر 2 طیف را به خود مشغول کرده است. برخی می‌گویند دولت بعد از 6 سال همچنان قابل دفاع است. بخشی دیگر هم که گهگاه نق و نوقی می‌زنند، در واقع باز هم نظرشان همین است و به قولی حاضرند از لج رقیب، به جهنم هم بروند! بین تمام این گرو و گروکشی‌ها اما شکر خدا، حال اقتصاد خوب است. آقای روحانی 2 ماه پیش در جلسه هیات دولت طی سخنانی مهم در همین زمینه اظهار داشته‌اند: «شرایط امروز کشور نسبت به گذشته بهتر شده است، امروز مردم ایران نسبت به 6 ماه و یک سال گذشته آرامش بیشتری دارند».
توجه به این سخنان رئیس‌جمهور برای خلق پس‌زمینه، افق و دورنمای تصویر شما بسیار مهم است و به نوعی می‌توان آنها را مصداق ابر، جنگل و آفتاب صبحگاهی تلقی کرد که حس آرامش و خوش‌بینی را به مخاطب القا می‌کند. ذکر این توضیح هم ضروری است که به کار بردن چنین مقارنه‌ای از سوی نویسنده، بی‌ارتباط با علاقه شخص رئیس‌جمهور به مباحث تخصصی مرتبط با جنگل، باران، آفتاب و ابر نبوده است. تلقی دولت این است که تصویر کنونی، حاصل نهایت تدبیر و تلاش اوست و نباید به آن دست زد. متاسفانه طرف اروپایی هم چشم دارد و بر مبنای همین تصویر با ما رفتار می‌کند. راه‌حل معضلات کنونی اما خلق تابلویی جدید از ایران است؛ تابلویی که در آن، اقتصاد به هیچ عامل خارجی از جمله فریب اینستکس گره ‌زده نشود، وزیر کشاورزی برای گرانی سیب‌زمینی نگوید نمی‌توانیم در مغازه بایستیم!
تابلویی که در آن، وزیر مسکن به جای توصیه به رحم کردن مردم به همدیگر و توجیه بی‌نظارتی بر بازار اجاره بها، کارهای مشخصی را که آن وزیر مزخرف‌خوان قبلی نکرده، انجام دهد. اینکه دنبال مقصرهای خیالی بگردیم و با سلب مسؤولیت از خود، کار را به امان خدا رها کنیم، نه انصاف است و نه تدبیر. این هم که 2 ماه دیگر مجددا به اروپا مهلت دهیم، به معنای تصویرگری با همان سیاق سابق است که حالا وضعیت کنونی اقتصاد را خلق کرده است. فهم این واقعیت تلخ، هوش و ذکاوت چندانی نمی‌خواهد! با این همه اینکه دولت از اردیبهشت‌ماه تصمیم گرفته با همین ضرب‌الاجل‌های دو ماهه هم تصویر جدیدی از خود در حوزه سیاست خارجی خلق کند، خوب است. این عمل، به قولی لازم است ولی کافی نیست. روزی همه از جمله دولت خواهند فهمید رسم تابلوی قبلی فقط برای کسب تجربه با قلم‌مو و رنگ بیت‌المال خوب بود، نه باز کردن قفل‌ها و حل مشکل آب خوردن مردم!