بعد از اینکه برای ساعاتی تابوت دیگو مارادونا در کاخ ریاست‌جمهوری آرژانتین برای وداع قرار داده شد، پیکر اسطوره فوتبال به خاک سپرده شد. در مراسمی کاملا خصوصی در گورستان «بِیا ویستا» در حومه بوئنوس‌آیرس، دیگو مارادونا در حضور خانواده‌اش و در نزدیکی والدینش، دالما و دیگو، دفن شد. این مراسم تحت تدابیر شدید امنیتی برگزار شد و مردم اجازه حضور در آن را نداشتند. 

مهدی طاهرخانی*: هیچ‌کس به اندازه مارادونا در این چند سال به مرگ کامبک نزده بود. آنقدر به زنده ماندنش اعتماد داشتیم که وقتی خبر اولیه فوتش مخابره شد مطمئن بودیم مثل دفعه‌های قبل، خیلی زود تکذیب می‌شود اما متاسفانه این بار اسطوره قصد بازگشت نداشت. او رفت و حالا کافران فوتبال به راحتی می‌توانند بگویند؛ فوتبال خدا ندارد. بله! متاسفانه از امروز به بعد حق با آنهاست. 

مارادونا تنها یک بازیکن و نماد نبود، او یک‌تنه به اندازه همه اساطیر همه رشته‌های ورزشی، وزن، اعتبار و جایگاه داشت. کدام نام در کدام رشته ورزشی همسنگ او به شهرت رسید و چند دهه با قدرت تمام در آن بالا ماند؟ 

همه آنچه امروز مسی دارد از کفه ترازوی قیاسش با دن دیگو است. پسرک موفرفری لاغر اندام تنها و تنها 15 سال سن داشت که بزرگ‌ترین مأموریت همه زندگی‌اش را انجام داد. قبل از آنکه جهان فوتبال او را بشناسد و میلیاردها نفر شیفته جادویش شوند. او در همان 15سالگی کاری را کرد که تا روز پایان زندگی از بابت انجامش رضایت خاطر تمام داشت. یک خانواده پرجمعیت، پدری کارگر و زحمتکش که حتی یک خانه معمولی برای زندگی کردن نداشتند. جادوی اول همان روز بود؛ لحظه‌ای که پسر کوچک خانه، یک‌تنه دست همه خانواده را گرفت و به یک خانه آبرومند برد و دیگر به محله کثیف سابق بازنگشتند. اگر از آن تاریخ به بعد به خاطر یک تصادف یا هر حادثه تلخ دیگری فوتبالش تمام می‌شد باز هم او رسالت اصلی‌اش را انجام داده بود. به‌ طوری که بعدها در مستند آصف کاپادیا صریحا گفت: «هدفم نجات خانواده‌ام از آن محله کثیف بود که انجامش دادم». باقی برای دل خودش بود و مبتلا کردن میلیون‌ها نفر به جاودیش. 

قصه دیگو آرماندو مارادونا هیچ نقطه ناگفته‌ای ندارد که تا امروز کسی به آن نپرداخته باشد، او همانی بود که باید باشد. در متر متر خاورمیانه، در سانت به سانت آمریکای لاتین و در هر جایی از جهان در دهه‌های 80 و 90 میلادی که چند پسربچه با پای برهنه به دنبال یک توپ پلاستیکی می‌دویدند، آرزو و رویایی جریان نداشت جز مارادونا شدن، جز مارادونا بودن. معجزه از این بالاتر؟ پیشرفت از این بیشتر؟ مارادونا چه چیزی می‌خواست که به آن نرسید؟ 

فیفا امروز باید اعتراف کند اگر فوتبال توانست گوی سبقت از همه ورزش‌های جهان را برباید و اینچنین محبوب قلب‌ها شود به واسطه حضور خدایگانی بسان مارادونا بود. در اوج جنگ سرد در آن روزهایی که جنگ بلوک غرب و شرق به بالاترین حد ممکن خود رسیده بود، جهان فوتبال تنها و تنها یک اسم را می‌شناخت و ستایش می‌کرد؛ جادوگر آرژانتینی که در بندر جنوبی ناپل به اندازه پاپ در واتیکان محبوب شده بود و سپس میعادگاه بزرگ جام‌جهانی 1986 مکزیک که فرا رسید. 

بیراه نیست اگر با قاطعیت تمام بگوییم در هیچ تورنمنت بزرگی در هیچ رشته‌ای در جهان، هیچ ورزشکاری بخوبی و پختگی مارادونا ظهور نکرد و احتمالا هم نخواهد کرد. 

در جنگ ابدی مسی بهتر است یا مارادونا، لازم نیست توپ‌های طلای ستاره بارسا را پشت سر هم علم کنیم. لازم نیست تعداد گل‌های بیشتر او در رده باشگاهی و ملی را سند کنیم. اصلا لازم نیست برتری فنی مسی و زندگی سالم‌تر و طول عمر بیشتر ورزشی‌اش را ملاک قرار دهیم. بله! در همه اینها ستاره لاماسیا بهتر بوده و در آن هیچ شک و تردیدی نیست اما او یکجا را باخت و همان یک جا امتیاز الکترالش بیشتر بود از همه تورنمنت‌های دیگر. 

اگر قرار به رسیدن او به دن دیگو بود تنها و تنها جام‌جهانی فوتبال محل مناسبی برای قیاس بود. اگر چه مسی در سال 2014 با تیم ‌ملی کشورش تا فینال پیش آمد و حتی از سوی فیفا به عنوان بهترین بازیکن جام انتخاب شد اما حقیقتا نمایش او یک‌دهم مارادونای 1986 بود؟ مسی شاید در همه ابعاد بازیکن مدرن‌تری باشد اما شم رهبری مارادونا همان «بزرگ نداشته» مسی است. فینال ۲ جام‌جهانی را مقایسه کنید. در یکی مسی آرام و بی‌سر و صدا فقط به فکر پاس دادن و قهرمان شدن تیمش است و وقتی هیگوآین و پالاسیو یک به یک توپ‌ها را خراب می‌کنند اثری از مسی و رهبری‌اش در تیم دیده نمی‌شود. درست برعکس مارادونا که در تمام بازی‌های 1986 مرتب در حال رهبری تیمش بود و لحظه‌ای از بازی در گوشه‌ای پنهان نشد. در کدام بازی جام‌جهانی 2014 مسی به اندازه یک بازی آرژانتین برابر انگلیس در 1986 موثر بود؟ مسی در همه ایالت‌های فوتبالی آرای الکترال را از مارادونا برد اما مجموع همه آنها به اندازه فتح یک‌تنه جام‌جهانی نبود و نیست. پس به مردم آرژانتین حق بدهید که تنها یک خدا را در عالم فوتبال پرستش کنند. مسی اگر با بارسا 10 توپ طلای متوالی دیگر هم بگیرد به اندازه یک جام‌جهانی، به اندازه یک برد مقابل انگلیس با 2 گل تاریخی، برای مجاب کردن مردم جهان، برای انتخاب خودش بین او و مارادونا، تلاش نکرده است. 

 

* گرد سپید و سیاهی به چهره اسطوره

 اما نقطه سیاه زندگی مارادونا که بیراه نیست اگر بگوییم همان باعث شد در 60 سالگی و خیلی زود از میان ما برود، همان گرد سپید کوکائین بود. او در مستندی که چند سال قبل امیر کاستاریکا در موردش ساخت، خیلی صریح و بی‌پیرایه اعتراف کرد و گفت: «من فوتبالیست خوبی بودم اما اگر این گرد سفید نبود می‌توانستم بهتر هم باشم». همین یک جمله نشان می‌دهد اعتیاد او به مواد مخدر چه ضربه مهلکی به جهان فوتبال زد. تصور کنید مارادونا از آن چیزی که ما دیدیم بهتر هم می‌شد! تصورش هم باعث ترشح آدرنالین می‌شود. 

او بارها علیه کوکائین قیام کرد. وقتی به الکل پناه برد و آنگونه اضافه وزن آورد و تا پای مرگ رفت، باز هم کامبک زد و به طرفدارانش قول داد سرحال می‌شود. از روزی که فوتبال را رها کرد بارها وزنش بالای 120 کیلو رفت اما او خودش را مجددا سر وزن آورد. 

آنقدر به مرگ کامبک ‌زده بود که شامگاه 25 نوامبر وقتی خبر مرگش را رسانه‌های مختلف جهان می‌زدند ته دل‌مان قرص بود که باز هم خبر فیک است. مارادونا قرار نیست به این زودی‌ها برود. ۲ هفته قبل با وضعیتی اورژانسی از ناحیه مغز عمل جراحی انجام داد و وقتی به سلامت بیرون آمد خودمان را آماده کرده بودیم که دست‌کم 10 سال دیگر او را ببینیم اما این بار دیگر هیچ فرصتی برای بازگشت نبود. سبک غلط زندگی و هم‌آغوشی جدا نشدنی با مخدرجات دست آخر با بزرگ‌ترین ورزشکار همه اعصار همان کاری را کرد که نباید. 

در مینی‌سریال ستایش‌شده «گامبی وزیر» که بتازگی از سوی کمپانی نتفلیکس منتشر شده، داستانی مشابه مارادونا را این بار نزد یک اعجوبه کم‌سن و سال شطرنج شاهد هستیم؛ دختری که بسان دیگو موفق می‌شود به بالاترین نقطه ممکن در زندگی ورزشی‌اش برسد اما همیشه الکل و دراگ در بزنگاه‌های مختلف بر سر راهش سبز می‌شوند تا مانع رسیدن به بزرگ‌ترین آرزویش یعنی شکست مرد شماره یک جهان شود. البته در جایی تا سقوط واقعی در زندگی هم پیش می‌رود. 

 در این مینی‌سریال که بر اساس یک رمان ساخته شده است، به صورت جدی با دوگانه مخدر و نابغه مواجه هستیم. ملکه شطرنج در این سریال دست آخر بر غول دراگ فائق می‌آید و یک هپی اندینگ شیرین به کام بیننده می‌ریزد اما در عالم واقعیت متاسفانه اسطوره ما نتوانست از این غول بزرگ عبور کند. 

نه حق مارادونا بود که بعد از آن همه بازگشت از مرگ، در 60 سالگی آن هم چند هفته بعد از تولدش بمیرد و نه سهم ما از دوست داشتن او، چنین پایان تلخی بود. 

مارادونا میلیون‌ها نفر را شیفته فوتبال کرد، در مستطیل سبز به هر آنچه می‌خواست و دست‌یافتنی بود رسید اما انتظارمان این بود بعد از اینکه برای نخستین‌بار به صورت جدی مواد را کنار گذاشت و به زندگی عادی برگشت، دیگر هیچ وقت تا آخر عمر سراغ الکل و دراگ نمی‌رفت. 

یوهان کرویف قبل از مرگ و پس از آنکه فهمید دچار سرطان شده، در جمله‌ای تاریخی گفت: «فوتبال همه چیز به من داد و سیگار همه آنها را گرفت» و درباره مارادونا باید گفت: فوتبال به او همه چیز داد و تنها او خودش بود که توانست همه چیز را اینگونه بی‌رحمانه از خویشتن بگیرد. 

 

* 25 نوامبر سال 2020 میلادی، اواسط ظهر به وقت

بوئنوس آیرس، احتمالا فرشته مرگ برای مهار مهارنشدنی‌ترین ستاره تاریخ فوتبال، تلاش چندان دشواری نداشته است. او حتما با چشمانی گریان مردی فربه و از نفس افتاده را روی تخت بیمارستان مشاهده می‌کرد که برای نابود کردن خویشتن آنچنان تلاش کرد که هیچ جنبنده‌ای برای زنده ماندنش آنگونه نه. 

و این پایان زندگی مردی بود که میلیون‌ها پسربچه پولدار یا پابرهنه، شبی را به عشق او شدن با توپ خوابیدند؛ آسوده بخواب پسر 5 فوت و 6 اینچی که فوتبال بدون تو همیشه چیزی کم دارد.

* دبیر گروه ورزشی

وصیت دیگو چه بود؛ مومیایی‌ام کنید

دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین و جهان که در ۶۰ سالگی درگذشت، وصیتنامه‌ای داشته که «اینفوبائه» بخشی از آن را منتشر کرده است. در این وصیتنامه که رسما ثبت شده آمده است: «من، دیگو مارادونا می‌خواهم در سلامت جسمانی و عقلی ابراز کنم که جسدم پس از مرگ مومیایی شود. من مجسمه‌ای نمی‌خواهم و آنها را دوست ندارم. بیشتر مجسمه‌های افرادی را که ساخته‌اند، هیچ شباهتی به آنها ندارد». نکته جالب اینکه پیکر مارادونا به خاک سپرده شد، در حالی که مومیایی هم نشد. 

***

سوریان محبوب‌ترین فرنگی‌کار جهان شد

دارنده ۷ مدال طلای جهان و المپیک در نظرسنجی اتحادیه جهانی کشتی به عنوان محبوب‌ترین فرنگی‌کار جهان شناخته شد. به گزارش ایسنا، حمید سوریان، دارنده ۷ طلای جهان و المپیک و محمدعلی گرایی، دارنده مدال برنز جهان با انتخاب اتحادیه جهانی کشتی به عنوان ۲ نماینده ایران در میان ۱۶ فرنگی‌کار محبوب تاریخ گنجانده شدند. در این نظرسنجی که توسط اتحادیه جهانی کشتی با عنوان «اسطوره‌ها در برابر ستاره‌ها» برگزار شد، سوریان با رای طرفداران کشتی به ترتیب با برتری برابر شینوبو اوتا ژاپنی، آرتور الکسانیان ارمنستانی و رومن ولاسوف روس به فینال رسید. محمدعلی گرایی نیز در این نظرسنجی به ترتیب با برتری مقابل پیترکایروف، رضا کایالپ ترک و الکساندر کارلین دارنده ۱۲ طلای جهان و المپیک از روسیه راهی فینال شد. در فینال با رای علاقه‌مندان به کشتی، سوریان مقابل گرایی پیروز شد و به عنوان محبوب‌ترین فرنگی کار جهان نام گرفت. سوریان بیش از ۷۰ درصد آرا را به خود اختصاص داد و اتحادیه جهانی نیز او را نابغه نامیده است. موفقیت نمایندگان ایران در این نظرسنجی همانند کشتی آزاد که حسن یزدانی محبوب‌ترین کشتی‌گیر جهان شد، عمدتا با حمایت و رای طرفداران ایرانی به دست آمده است. 

***

اساسنامه جدید فدراسیون فوتبال تأیید شد!

دبیرکل فدراسیون فوتبال می‌گوید اعضای مجمع قبل از برگزاری جلسه نظر خود را درباره تایید یا رد اساسنامه اعلام کردند و نتایج اعلام خواهد شد. در حالی که خانواده فوتبال در انتظار بررسی و اعلام نظر اعضای مجمع در ارتباط با تایید یا رد اساسنامه پیشنهادی فدراسیون فوتبال هستند، مهدی محمدنبی اعلام کرد اعضای مجمع پیش از این نظرات خود را به صورت فیزیکی برای فدراسیون ارسال کرده‌اند و شنبه نتیجه بررسی نظرات درباره اساسنامه اعلام خواهد شد. در واقع فدراسیون فوتبال برای سهولت در برگزاری مجمع و اخذ نظرات اعضا درباره اساسنامه، پیش از این اقدام به گرفتن آرای اعضا کرده و در حال حاضر در جریان رد یا تایید اساسنامه اصلاحی هستند. به همین دلیل، مهدی محمدنبی، دبیرکل فدراسیون فوتبال وقتی با سوالی درباره اینکه اگر پیش‌نویس اساسنامه مورد تایید اعضای مجمع تصویب نشود، احتمال حضور کمیته عادی‌سازی در فدراسیون فوتبال وجود دارد، گفت: اعضا موافقت خود را با این مدارک در سامانه ثبت کرده‌اند و فرم را از سامانه پرینت گرفته و برای ما فرستاده‌اند. ناظران مجمع هم رسیدگی می‌کنند و بحث بخوبی انجام شده است. مطمئن باشید کار به مجامع بعدی نمی‌رسد. در نتیجه می‌توان به این نتیجه رسید که اساسنامه فدراسیون فوتبال تایید شده و به گفته نبی، انتخابات اواخر بهمن یا اوایل اسفند برگزار خواهد شد. 

***

تیم اسکوچیچ در جایگاه ۲۹ جهان و دوم آسیا باقی ماند

تیم ملی فوتبال ایران در رده‌بندی برترین تیم‌های جهان بدون تغییر نسبت به ماه گذشته در جایگاه بیست‌ونهم قرار گرفت. 

پس از مشکلات و ایرادهای موجود در اعلام آخرین رده‌بندی تیم‌های ملی توسط فیفا در ماه نوامبر میلادی و در نهایت حذف رده‌بندی این ماه بعد از چند دقیقه، فدراسیون جهانی تغییرات جدید را اعلام کرد که تیم ‌ملی ایران برخلاف پیش‌بینی‌ها در رتبه ۲۹ جهان و دوم آسیا باقی ماند. 

تیم ملی ایران نسبت به ماه گذشته ۴ امتیاز به اندوخته‌های خود اضافه کرد و ۱۴۹۶ امتیازی شد اما همچنان پشت سر ونزوئلا و ژاپن قرار گرفت. 

در این رده‌بندی بلژیک، فرانسه، برزیل، انگلیس، پرتغال، اسپانیا، آرژانتین، اروگوئه، مکزیک و ایتالیا ۱۰ تیم برتر جهان هستند. همچنین تیم ‌ملی کلمبیا با 5 پله سقوط در جایگاه پانزدهم جای گرفت. 

در رده‌بندی تیم‌های آسیایی نیز ژاپن، ایران، کره‌جنوبی، استرالیا و قطر 5 تیم برتر قاره کهن هستند و تغییر به خصوصی به وجود نیامده است. 

در این رده‌بندی لیبی با ۹ پله سقوط و گینه استوایی و بروندی با ۱۰ پله صعود کمترین و بیشترین تغییرات را در رنکینگ فیفا تجربه کردند. 

با توجه به تعطیلی بازی‌های ملی تا ۴ ماه آینده به نظر نمی‌رسد تغییر چندان زیادی در رده‌بندی تیم‌ها به وجود آید. 

سوءاستفاده از نمایش عمومی پیکر دیگو مارادونا توسط بعضی اشخاص در بوئنوس‌آیرس خبرساز شده و انتقادهای زیادی به دنبال داشته است. 

 بعد از درگذشت ناگهانی دیگو مارادونا، تابوت حاوی پیکر او در کاخ ریاست‌جمهوری بوئنوس آیرس در معرض تماشای عموم گذاشته شد تا دوستداران او بتوانند برای آخرین بار به پیکر اسطوره‌شان ادای احترام کرده و با دیگو خداحافظی کنند. 

اما فرصت‌طلبانی هم بودند که از این فرصت برای تبلیغ کسب‌و‌کار خود یا تبلیغ شخصی برای مشهور شدن استفاده کردند و با زیر پا گذاشتن قوانین، خبرساز شده و بشدت مورد انتقاد قرار گرفتند. کسانی که حتی در دوران غم و درد خانواده دیگو از هیچ فرصتی برای سود شخصی‌شان نگذشتند و حریم خصوصی آنها را زیر پا گذاشتند. مشهورترین اتفاقی که خشم نزدیکان و دوستداران مارادونا را به دنبال داشته تصویر شخصی به نام دیگو مولینا است که از خود در کنار تابوت مارادونا عکس گرفته و از آن به عنوان تبلیغ شخصی استفاده کرده است. ماتیاس مورلا، وکیل و دوست نزدیک خانواده مارادونا با انتقاد از این تصویر گفت: «با توجه به عمومی شدن تصویری که با باز کردن تابوت دیگو مارادونا و به نمایش گذاشتن جسد او گرفته شده من تمام سعی‌ام را خواهم کرد انسان عوضی‌ای که این عکس را گرفته پیدا کنم. همه ترسوهایی که در این حرکت دخالت داشته‌اند بهایش را خواهند پرداخت». بعد از این صحبت‌های وکیل خانواده مارادونا اما هویت این شخص فاش شد. دیگو مولینا یکی از کارمندان شرکت کفن و دفن پینیر بوده که با باز کردن تابوت مارادونا در کنار جسد او عکس یادگاری گرفته است. این شرکت کفن و دفن بلافاصله اعلام کرد کارمند خود را اخراج و به صورت خصوصی از خانواده مارادونا عذرخواهی کرده است. به هر حال تحقیقات پلیس درباره این شرکت و کارکنانش آغاز شده است. این فرد خاطی توسط وکیل مارادونا معرفی شد و او قول داد برخورد جدی با هر کسی در این ماجرا دست داشته است صورت می‌گیرد.

مورلا، وکیل خانواده مارادونا در ادامه با انتشار یک توئیت اعلام کرد: «عوضی‌ای که آن عکس را در کنار جنازه مارادونا گرفته دیگو مولینا است. من به خاطر دوستم مارادونا همه تلاشم را خواهم کرد تا او بهای چنین اقدام زشت و شنیعی را بپردازد».

از زمان عمل جراحی تومور مغزی (سوم نوامبر) تا هنگام مرگ (بیست‌وپنجم نوامبر) اسطوره فوتبال آرژانتین روزهای زیادی سپری شد اما به گفته نزدیکانش دوران نقاهتش بخوبی پیش می‌رفت و در حال بهبود بود. مطمئنا حمله قلبی که منجر به مرگش شد ربطی به تومور نداشت. ۱۰ ساعت پایانی شماره ۱۰ ابدی به این شکل گذشت:

محله سن آندرس: مارادونا در خانه‌اش که در منطقه تیگره بوئنوس آیرس قرار دارد دوران نقاهتش را سپری می‌کرد. یک اتاق با تجهیزات پزشکی کامل در آنجا وجود داشت تا بخوبی از اسطوره آرژانتینی مراقبت شود و سلامتی‌اش به خطر نیفتد. روند بهبود دیگو بخوبی پیش می‌رفت و پزشکش، لئوپولدو لوکه خیلی خوشبین بود. 

ساعت ۱۰ صبح (به وقت محلی) چهارشنبه: مارادونا از روی تخت خود بلند شد، چیزی خورد و کمی راه رفت و دوباره به تخت برگشت تا استراحت کند. در کنارش مانند همیشه ماکسی دست راستش، مورلا دامادش و جانی وکلیش به همراه برادرزاده‌اش و خدمتکار حضور داشتند. 

ساعت ۱۲ ظهر: دیگو در حال استراحت بود. سوییس مدیکا، پرستار به همراه یک روانشناس همیشه در کنارش بودند. او ظهر به دارو نیاز داشت و به همین خاطر باید بیدار می‌شد اما واکنشی نشان نداد. در این لحظه بود که رسانه کلارین خبر داد حال اسطوره آرژانتین وخیم است. 

رسیدن آمبولانس‌ها: او واکنشی نشان نمی‌داد. مارادونا به سرعت تحت نظر پزشکان قرار گرفت اما کسی نتوانست برایش کاری انجام هد. دالما، جیانیا و یانا در مسیر خانه پدرشان بودند. 5 آمبولانس خود را به خانه مارادونا رساندند اما در طول این یک ساعت کسی نتوانست برای دیگو کاری انجام دهد و عمل احیا بی‌نتیجه بود. کلارین خبر درگذشت اسطوره فوتبال آرژانتین را اعلام کرد. او ما را ترک کرده بود. نارسایی قلبی موجب اِدِم ریه‌اش شده بود. استراحت دیگو ابدی شد. 

ادعاهای جنجالی درباره مرگ مشکوک: از سوی دیگر وکیل دیگو مارادونا با بیان اینکه مارادونا به مدت ۱۲ ساعت تحت نظارت پزشکی قرار نداشته است، از تأخیر در رسیدن آمبولانس به منزل این اسطوره فوتبال جهان انتقاد کرد و آن ‌را یک جرم احمقانه دانست. یک روز بعد از درگذشت این اسطوره فوتبال دنیا که خیلی‌ها از او به عنوان بهترین بازیکن فوتبال تاریخ یاد می‌کنند، حواشی مربوط به مرگ او بالا گرفته است. 

ماتیاس مورلا، وکیل مارادونا با انتشار پیامی درباره رسیدگی‌های پزشکی به مارادونا حسابی جنجال‌ساز شده است. مورلا در بخشی از پیام خود آورده است: «این غیرقابل توضیح است که به مدت ۱۲ ساعت هیچ نظارت و کنترل پزشکی روی مارادونا وجود نداشته است. رسیدن آمبولانس هم بیش از ۳۰ دقیقه طول کشید. این یک جرم احمقانه است. این واقعیت را نباید نادیده گرفت و من خواهشمندم نتایج آن تا پایان بررسی شود». به گزارش سایت «اسپورتیوو»، این ادعا به نوع دیگری از سوی آلفردو کاهه، پزشک تکرار شده است. کاهه با تاکید بر اینکه نیازی به جراحی مغزی مارادونا نبوده است، گفت: این یک مرگ غیرطبیعی و غیرعادی است. دیگو به درستی درمان نشده است. 

این پزشک ادامه داد: مارادونا باید در بیمارستان بستری می‌شد. او نباید بعد از یک هفته از بیمارستان مرخص می‌شد. فرستادن او به خانه احمقانه بود. کاهه گفت: او باید یک پزشک در کنارش می‌داشت که در موارد اضطراری به او کمک کند.