چند روز پیش، جوبایدن، رئیس‌جمهور آمریکا در جمع خبرنگاران گفت: من به بیش از ۱۴۰ کشور جهان سفر کرده‌ام؛ خیلی راحت بگویم: تمام دنیا لکه(وصله)‌ روی شلوار جین ما هم نیستند.

بعد از اتمام این جمله، کارشناسان و همراهان وی که با استرس فراوان سخنرانی را دنبال می‌کردند، با گفتن: «ایول بالاخره بعد صد روز تونست حفظ کنه و درست بگه» همدیگر را در آغوش گرفتند. 

یکی از این همراهان در گفت‌وگو با خبرنگار ما گفت: از وقتی بورل برگشت گفت: اروپا باغه و بقیه دنیا جنگل، بهمون برخورد. از همون روز داریم رو پرزیدنت کار می‌کنیم که بتونه این جمله رو بدون حرکت اضافی بدن بگه تا بلکه یک کم دلمون خنک شه. 

وی صلاح ندید به پارگی و جرواجری دوپاچه شلوار آمریکا اشاره‌ای کند، که ما به جای ایشان، این اشارات را انجام می‌دهیم. 

- بیش از یک میلیون و ۱۲۰ هزار کشته کرونایی. ویروس کرونا با بیان اینکه: «خدایی نگاه به این تن فرتوت من بندازین، دیگه کجا، کی، من رو به حساب میاره»، انگشت اتهام را به‌ سمت واکسن موسوم به فایزر و سیستم بهداشت و درمان خود آمریکا گرفت. مسؤولان امر در دفاع از عملکرد خود در این دوران گفتند که رایزنی‌ها برای رایگان کردن واکسن‌های کرونا در حال انجام است که عده‌ای با گفتن: «یعنی تا حالا پولی بوده؟» به جمع‌کردن برگ‌های خود پرداختند. 

- یخبندان و قطع برق در اکثر ایالات این کشور و زندگی بی‌خانمان‌ها زیر پل و خیابان. البته انصاف حکم می‌کند که بگوییم این مشکل با اخذ جریمه ۷۵۰دلاری از افرادی که کنار خیابان و زیر پل می‌خوابند، مرتفع شد. به هر حال هر مشکلی راه‌حلی دارد. 

- رکوردشکنی پلیس آمریکا در آدم‌کشی با ثبت ۱۱۷۶نفر در سال گذشته میلادی که از این تعداد 132 مورد مظنون به هیچ جرمی نبوده‌اند. قابل ذکر است که این آمار مربوط به ۳۵۳روز از سال بوده و خود پلیس هم متعجب است از اینکه آن ۱۲روز دیگر را چه غلطی می‌کرده که از این مهم غافل بوده. 

- بحران شدید اقتصادی، تا جایی که فروش پلاسمای خون یکی از منابع کسب درآمد شده. کارشناسان آمریکایی در توجیه این مطلب گفتند: «حیف خون آمریکایی نیست که اینور اونور صادر نشه و توی رگ‌ها نتپه؟» و کارشناسان غیر‌آمریکایی پاسخ دادند:«مگه خون توی رگ می‌تپه؟ تهش جاری میشه دیگه.» 

- بزرگ‌ترین و شلوغ‌ترین زندان‌های جهان در آمریکا دایر است. طبق آمار‌ها از هر 100 هزار نفر، 724 نفر در زندان به سر می‌برند. پلیس فدرال با یادآوری محاکمه‌ها و اجرای حکم‌های آنی و سر صحنه گفت: اگر قرار بود معطل این بروکراسی اداری و دادگاه و قاضی و اینها بشویم که آن بسته کمک چندمیلیارد دلاری‌مان به اوکراین باید خرج شام و ناهار زندانی‌ها می‌شد. والا.

- یک‌سوم زندانیان زن جهان، در آمریکا زندانی هستند. واکنش مجامع حمایت از حقوق زنان آمریکا هم در برابر این خبر، قاطی کردن کف و خون و گفتن: «حاشا و کلا که بگذاریم زنان سرزمین‌مان در هیچ عرصه‌ای از مردان کم بیاورند» بود. البته منابع آگاه هم خاطرنشان کردند: آن دسته از زنانی که تمایل به ماندن در زندان ندارند هم آزادی تام دارند و می‌توانند در صورت تمایل، با پذیرش«بردگی جنسی» به زندگی بیرون از زندان ادامه دهند.

در خاتمه این اشارات عده‌ای با بیان اینکه مهم جین بودن شلوار هست حتی جرواجر، تی‌شرت منقش به پرچم آمریکا و نوشته

«I Love USA» روی آن را با شلوار جین مذکور ست نموده و گفتند: «کاش یک مظنون بودیم، بدون هیچ جرمی».

این همه نعمت به تو داده خدا

تا بکنی یکسره کیف و صفا

نعمت گاز آمده، لذت ببر

هر چه بخواهی بنمایش رها

تا بدهد گرمی خود را به تو

گرم کند بر تو تمام فضا 

خانه ویلایی خالی تو

جزو فضا بوده فقط از قضا 

هر چه بخواهی تو بریز و بپاش

هیچ نخور غصّه از این ماجرا 

چون‌که فقط در خور ویلای توست

آنچه شده در دو جهان اختراع 

«در سال گذشته میلادی پلیس آمریکا ۱۱۷۶ نفر را کشته است. تنها ۱۲ روز وجود داشته که طی آن پلیس هیچ فردی را به قتل نرسانده است.»

رئیس پلیس آمریکا: بفرمایید ۱۲ روز بخور و بخواب بوده دیگه! ما اینجا پول مفت نداریم به کسی بدیم!

یک پلیس: قربان ما تلاش‌مون رو کردیم، شهروندان اجل‌شون نرسیده بود!

اطلاعیه شماره یک روابط عمومی پلیس آمریکا:  برگ زرینی دیگر در دفتر افتخارات پلیس آمریکا/ با یاری هموطنان، روزهای بدون کشتار را به صفر می‌رسانیم.

روح جرج فلوید: اگر تو یکی از اون دوازده روز از خونه بیرون می‌اومدیم کار به اینجا نمی‌کشید!

روح بقیه کشته‌شدگان پلیس: نمی‌دونیم، شاید حق با تو باشه!

یک فعال اجتماعی: حالا ما گفتیم جان سیاهپوستان مهم است ولی راضی نبودیم پلیس این همه به زحمت بیفته!

بایدن: من فقط یه نکته برام روشن بشه موضعم رو میگم، چه نهادی در کجا چه تعداد از افراد رو در چند روز بالاخره کشته یا نکشته؟

ابوبکر البغدادی: چطور ممکنه رکوردشون بالاتر از من باشه؟ حتما تقلب شده.

خفاش شب: منم می‌تونستم یه نیروی خدوم پلیس باشم، حیف که در کشور اشتباهی به دنیا اومدم.

اطلاعیه شماره ۲ روابط عمومی پلیس آمریکا: روزهای بدون کشتار فقط توسط پلیس اعلام خواهد شد، مردم به شایعات توجه نکنند. 

یک مادر آمریکایی به فرزندش: اگه غذاتو نخوری میگم آقا پلیسه بیاد ها!

محسن تنابنده: خودتون می‌دونید چی میخوام بگم دیگه... ان‌شاءالله قسمت همه آرزومندان!

بینندگان محترم برنامه «توی پوست شهر» سلام. بعد از اینکه گاز بیش از 6000 ویلای خالی استان مازندران به‌دلیل بدمصرفی قطع شد، تعدادی از صاحبان ویلاها با ما تماس گرفتن و تقاضاکردن تا با حضور در برنامه، حرف‌هاشون رو به گوش مسؤولان برسونن. امروز در خدمت یکی از ویلادارها هستیم.

- آقای مرواریدنشان، سلام. برای شروع اجازه بدین از شما بپرسم که چرا اصرار داشتین برنامه توی ویلای شما اجرا بشه؟

+ من هم سلام عرض می‌کنم. چون استودیو سرده؛ می‌چاییدم.

- حق با شماست! تی‌شرت‌های این دوره و زمونه، فقط قیافه دارن! زورشون حتی به سرمای استودیو هم نمی‌رسه!

+ البته دلیل دیگه‌ش اینه که من برای دفاع از خودم، باید ویلام رو به بینندگان نشون می‌دادم.

- گویا گازتون هم وصل شده.

+ آره، ازم تعهد گرفتن و وصلش کردن.

- چه تعهدی؟

+ تعهد نگو آقا، بگو منقل کباب اعصاب! ازم تعهد گرفتن دیگه توی اون 29 روز از ماه که توی ویلام نیستم، شومینه‌ها رو روشن نذارم! مسؤولان تا کجا می‌خوان باعث تنش ما بشن آخه؟!

-  این که کار معقولیه! چرا باید باعث تنش شما بشه؟!

+ شما یه نگاه به دیوارهای ویلای من بندازین. چی می‌بینین؟

- اجازه بدین... با تقریب خوبی، هر سه وجب، یه تابلوی شتر نصبه. ولی این تابلوها چه ربطی به بدمصرفی‌تون داره؟!

+ ای آقا! شما چرا دقت نمی‌کنین؟!

- والّا هرچی دقت می‌کنم، فقط شتر می‌بینم!

+ شما به چشم‌های تیله‌ای این شترهای توی تابلوها نگاه کنین! زنده‌ن! صدای نفس‌هاشون رو می‌شنوم! اگه شومینه‌ها رو خاموش کنم و برم، شترهام از سرما یخ نمی‌زنن؟! من چطوری 29 روز از ماه رو با این اضطراب سپری کنم؟!

- خدا نَکُشدتون! چه شوخ‌طبعین شما!

+ شوخی چیه آقا؟! تازه فقط این نیست که! اگه من گرم‌کُنِ استخر و شومینه‌‌ها رو خاموش کنم، گیریم یه گله پنگوئن در غیاب من از این حوالی گذر کردن و فضای سرد و آب یخ استخر ویلام رو پسندیدن، بعد همین‌جا ساکن شدن. اون‌وقت همین مسؤولان محترم، زبون پنگوئن سرشون می‌شه که بیان ویلای من رو پس بگیرن؟! هان؟! فشارم زد بالا از حرص! بذار من...

- اِ... آقای مرواریدنشان! اون شَ شَ شمشیر نقره رو چرا برداشتین؟! اِ... آاااااخ!

شبی بایدن خستگی ناپذیر 

برای ارادت به ارواح پیر

 

به روی سن آمد کمی تاب خورد

از آن جام می، می که نه، آب خورد 

 

پس از آنکه قدری از آن را ‌چشید

لبش را به بالا و پایین کشید

 

سلامی بر اطراف و اکناف کرد 

کمر را کمی خم کمی صاف کرد 

 

به دور و بر خود چنان خیره شد 

که بر کل اوهام خود چیره شد 

 

سپس رو به ارواح حاضر نمود 

کمی غرغر و بعد کرکر نمود 

 

سپس دست را یک وجب کرد باز 

گرفت از ترامپ خیالی دو گاز 

 

و او را در آغوش پر مهر خود 

فشرد آنچنان که فشاریده شد

  

چنان کز خجالت زمین آب شد 

اوباما در آن لحظه میراب شد

 

موشک ما کرده پوشک‌های‌تان را خیس خیس

 ضربه آهسته مغزی شدی، شخص شخیص!

 

قفل کرده هیکلت از این هجوم بی هوا؟

خب بزن بعدش به پیچ و مهره‌های خود گریس!

 

 ما اسد را می‌خوریمش، عین چیزی نیست که

 یوز ایران را نگیری دست کم مستر رئیس!

 

 جمع کن جل و پلاست را بزن حتما به چاک

 یاد تو باشد که گفتیم اینجی واس ماس هیس، هیس

 

نه نمی‌ماسد به تو ترفیع اما خوب باش

 تا بگیری جای آن یک پوشک خوب و نفیس!

 

در پی حمله موشکی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به پایگاه سابقاً نظامی عین‌الاسد که البته هم‌اکنون به چاله تیله‌بازی بر و بچ محله عین‌الاسد سفلی (به علت بروز کدورت، بچه‌های علیا را راه نمی‌دهند) تبدیل شده است، برخی مسؤولان ذی‌ربط و بی‌ربط واکنش‌هایی داشته‌اند که تعدادی از آنها را با هم مرور می‌کنیم.

دونالد ترامپ در توئیتی نوشت: «ههههمممههه چچچچیییزز خخخخوووببببه... ممممنننن چچچققققدددررر آآروووممم» که خدایی ما نفهمیدیم چه گفت ولی برخی از حرفه‌ای‌ها به کمک ما آمدند و  تقلب ملویی رساندند و فهمیدیم که گفت: «همه چیز خوبه. من چقدر آرومم».

نانسی پلوسی: خیلی سریع و فوری آدرس خانه ترامپ را داد و اعلام کرد «هر چی هست، زیر سر این زردمبوست».

رئیس پنتاگون: خودش را که پیدا نکردیم ولی به نگهبان دم در سپرده بود که به ما بگوید: «اصلاً هم درد نداشت، فقط یه ذره آخ مغزم».

بوریس جانسون: ضمن عرض مراتب شکرخوری و در حین تعویض لباس، گفت: «مرگ بر آمریکا».

بنیامین نتانیاهو: ایران خیلی بد است. ما روی حساب ۲۵ سال، تازه شنای سگی را یاد گرفته‌ایم. البته مربی شنا گفته دمت گرم بنیامین تو خیلی مستعدی ولی اوووه کو تا کرال سینه و قورباغه؟! در ادامه گفت: «ما با آمریکا داداشیم و مثل مداد تراشیم» و بدوبدو رفت و دیگر چیزی نگفت.

فردی که روی تخت دراز بود: خودش که هیچی، هیچی یعنی هیچی‌ها! حتی در حدی که به جواب پِخ و قلقلک و نیشگون ما هم هیچ واکنشی نداشت ولی دکتر معالج به ما گفت: «عه... پرستار اینا از کجا پیداشون شده؟ مگر نگفتم کسی مزاحم مصدوم ضربه مغزی نشه» و به نگهبان چشمکی زد که منظورش را نفهمیدیم.

شخص آگاه به مسائل روز: من دروغ نمی‌گویم و کاملاً صادق صادق هستم. صحبت و کلام من هم به این زیبایی. ما که موشک‌های‌مان به آمریکا نمی‌رسه. هان؟ آهان! خب درسته لازم نبوده تا اون‌جا بره ولی حتماً عمل نکرده. هان؟ آهان! عمل هم کرده اما صددرصد خسارتی نداشته. عه؟! اون هم داشته. خب دیگه پس مساوی شدیم دیگه. الان قضیه مو به موست. ما باید موی آنها را ول کنیم تا آنها هم موی ما را ول کنند.

آن دوزنده کلاه شاپوری، آن ملقب به پالونی، آن نور چشم اهل تنور، آن الگوی اهل منقل و بافور، شیره‌کش شاهان، رضا شاه پهلوی از گیر‌دهندگان به فرهنگ و لباس مردم بود. گویند پیش از سلطنت به کار اصطبل و پشگل بود و در شاه‌شدن خر‌شانس.

نقل است روزی به دیدار آتاتورک رفت. اقامت چهارده روزه یک ماه به درازا کشید (بعدها گفته شد تماشای نسوان ترکیه در دو هفته میسر نمی‌شد، پس یک ماه به امر خطیر چشم‌چرانی اختصاص یافت).

 شاهنشاه رضا پهلوی در سنه 1314 خورشیدی از بلاد ترکیه باز آمد پس فی‌الفور وزیر دربار و معارف را امر کرد جشن برپا کنند. ملازمان گفتند: اعلیحضرتا! همایونا! شاهنشاها! ای آن فلان فلان.... (و بعلت درازی فعل پاچه‌خواری، رشته سخن گم شد). رضاشاه سانسوره الله فحشُه و دهانه فریاد برآورد: بنالید پدرسوخته‌ها! ملازمان نالیدند: ما از اعلیحضرت همایونیِ فلان فلان، کرامات بسیار دیده‌ایم اما کرامات بعد از سفر فرنگ پشم تن ما بریزد. شاه گفت: مرتیکه‌ها! قصد داریم برای اعلام آزادی نسوان و احقاق حقوق ایشان قانون تصویب کنیم و شرافت این حکم اهل معرفت دانند. چون جشن برپا شد، رضاشاه کثرالله مصوباته نسوان دربار را گفت: از امروز آزادید روسری و روبنده و چادر بر سر نکنید. پرسیدند: چقدر آزادیم؟ گفت: همانقدر که مجبورید که آزادی را انتخاب کنید. از آن روز ملازمان موی پریشان کردند و رضاشاه را کاشف‌الحجاب نامیدند.

خبر به گوش همگان بردند. گفتند: این کشف حجاب نیست منع حجاب است والا!

نقل است شاهنشاه در عالم رویا نسوان را بدید که به شکرانه این مصوبه تشت زباله آتش می‌زنند و رقص و پایکوبی می‌کنند. چون از خواب بجست خوابگزار بخواست. خوابگزار گفت: خواب زن دیدن چپ است. پس هفت سال پای در یک چکمه کرد و چادر برکشید و در عهد او کله شق‌تر از او نبود؛ بِشکَن‌الله قلم پایه!

 

اخلاق سگت بگیر باید باشد

یک گونه بی‌نظیر باید باشد

بایدن تو برو در نخ شلوار خودت

شلوار تو بادگیر باید باشد

 

***

یک قوم روانی و خل و بیماریم

تخم حسد و کینه و غم می‌کاریم

پیژامه و لی فرق ندارد زیرا

بر روی زمین پاره‌ترین شلواریم

 

***

غرق بلا و غمند، مردم مسکین تو

از سخنان دروغ، پر شده خرجین تو

بایدن پر ادعا، لکه جینت ز چیست؟

نعره زده شیری و، لکه شده جین تو!

 

***

بنده بدهکار تو ام جانِ جو

یار و مددکار تو ام جان جو

من که برانداز شدم کن قبول

لکه شلوار تو ام جان جو