مهدی مرسلی: پس از انقلاب اسلامی ورزشگاه‌های متعددی در جای جای ایران ساخته شد، البته یادمان نرود به واسطه دفاع‌ مقدس  ۸ ساله و‌ سپس اولویت‌بندی نیازهای سازندگی بعد از جنگ، این ساخت و سازها بیشتر از اواسط دهه‌های ۷۰ و ۸۰ کلید خورد. 

در هر گوشه ایران، سازه‌هایی قد برافراشته‌اند که گاه مدرن و بی‌نظیرند و گاه نماد تلاش برای رسیدن به استانداردهای جهانی. 

این ورزشگاه‌ها نه فقط میدان مسابقه که عرصه‌ای برای بازتاب شور و هیجان یک ملتند. 

ورزشگاه آزادی، این نگین درخشان ورزش ایران، پس از ۴ ماه نوسازی با برگزاری دیدار پیشکسوتان ۹۸ و منتخب پیشکسوتان سرخابی‌های پایتخت، بار دیگر به روی عاشقان فوتبال گشوده شد.  

هر چند ساخت آن به دهه ۵۰ بازمی‌گردد اما این ورزشگاه پس از انقلاب ۳ بار بهسازی و نوسازی شده است. 

آزادی همچنان یادآور روزهای پرشور گذشته و نمادی از تلاش برای زنده نگه داشتن این میراث ملی است.  بی‌انصافی است بازسازی این سازه کهنه را کار بی‌ارزش و آسانی بدانیم.

* یادگار امام(تبریز)؛ شکوه کوهستان

در دل دهکده المپیک تبریز، ورزشگاه یادگار امام قد برافراشته است. با ظرفیت ۷۰ هزار نفر، این ورزشگاه سومین ورزشگاه بزرگ ایران است. 

هر چند فاصله از مرکز شهر و برخی نواقص رفاهی چالشی جدی برای آن محسوب می‌شود اما کنفدراسیون فوتبال آسیا با اعطای درجه A اعتبار بین‌المللی آن را تأیید کرده است. 

این استادیوم نمایشی از قدرت شهر تبریز در میزبانی مسابقات بزرگ است.

* امام رضا (مشهد)؛ ترکیب سنت و مدرنیته

ورزشگاه امام رضا(ع) یکی از مدرن‌ترین سازه‌های ورزشی کشور است که طراحی منحصر‌به‌فرد دور سقف شده آن، گنجایش ۳۰ هزار نفر و امکانات رفاهی پیشرفته آن را به الگویی بی‌نظیر تبدیل کرده است. 

از سالن‌های مجهز زیر سکوها گرفته تا سیستم زهکشی پیشرفته زمین چمن، همه چیز در این ورزشگاه با دقت و جزئیات طراحی شده است. 

ساخت این ورزشگاه که سال ۸۴ آغاز شد و ۱۱ سال به طول انجامید، با همکاری شرکت‌های بین‌المللی فرانسوی، اسپانیایی و آلمانی، استانداردهای جهانی را به ایران آورد.

* نقش جهان(اصفهان)؛ تاریخ در دل یک بیضی

ورزشگاه نقش جهان اصفهان با ظرفیت ۷۵ هزار نفر بزرگ‌ترین ورزشگاه ایران است. 

این سازه که عملیات ساخت آن دهه ۷۰ آغاز شد، به مرور زمان در ۲ فاز به بهره‌برداری رسید. 

نقش جهان نه‌تنها برای فوتبال، بلکه برای مجموعه‌ای از ورزش‌ها طراحی شده است: از پیست دوومیدانی گرفته تا سالن‌های بسکتبال و تنیس روی میز. 

این ورزشگاه نمادی است از میراث شهر اصفهان در ترکیب هنر و ورزش.

* شهدای فولاد (اهواز)؛ درخشش در جنوب

ورزشگاه شهدای فولاد در اهواز، با ظرفیت ۳۰ هزار نفر و طراحی بی‌نظیر، یکی از زیباترین استادیوم‌های ایران است. 

حذف پیست تارتان، نورپردازی مدرن بدون دکل‌های بلند و امکانات رفاهی پیشرفته همچون سالن‌های ورزشی، درمانگاه و رستوران، آن را به یک الگوی مدرن در جنوب کشور بدل کرده 

است. 

این ورزشگاه سرپوشیده که ساخت آن سال ۹۱ آغاز شد، ۵ سال بعد به بهره‌برداری رسید.

* پارس (شیراز)؛ امیدهای ناتمام

ورزشگاه پارس در شیراز با گنجایش ۵۰ هزار نفر چهارمین ورزشگاه بزرگ ایران است. 

هر چند ساخت آن نزدیک به ۲ دهه به طول انجامید و برخی نواقص مانند کیفیت پایین چمن، هنوز بر عملکرد آن تأثیر گذاشته اما طراحی مدرن، پیست دوومیدانی و سقف پارچه‌ای آن، نویدبخش آینده‌ای بهتر برای این ورزشگاه 

است.

* 2 ورزشگاه در کرمان

ورزشگاه شهید سلیمانی سیرجان با ظرفیت ۱۰ هزار نفر و ورزشگاه شهدای مس کرمان با ظرفیت ۳۰ هزار نفر، هر ۲ نمونه‌هایی از ورزشگاه‌های مدرن کوچک‌تر ایرانند. طراحی مدرن و امکانات پیشرفته‌ای مانند سالن‌های چندمنظوره و استخرهای مجهز، این ۲ مجموعه را به جواهری در جنوب و مرکز ایران تبدیل کرده است.

* لر آره‌نا؛ رؤیای در حال ساخت خرم‌آباد

این ورزشگاه می‌تواند به‌زودی به یکی از مدرن‌ترین ورزشگاه‌های کشور بدل شود. دکل‌های روشنایی پیشرفته، طراحی مدرن و ظرفیت ۲۰ هزار نفری این ورزشگاه نشان می‌دهد خرم‌آباد نیز در این مسیر به آینده‌ای روشن چشم دوخته است.

* ورای مستطیل سبز

این ورزشگاه‌ها، فارغ از اینکه صحنه رقابت‌های ورزشی‌اند، نمادی از توانایی و تلاش یک ملت برای دستیابی به استانداردهای جهانی هستند. منتقدانی چون محمد خاکپور ممکن است از تحولات بی‌خبر باشند اما این ورزشگاه‌ها گواهی روشن از مسیری‌اند که ایران در دهه‌های اخیر پیموده است. هر کدام از این سازه‌ها، داستانی دارند که در بطن خود، روح زمانه را بازتاب می‌دهد. ورزشگاه‌های ایران پس از انقلاب، بیش از آنکه مکان‌هایی برای ورزش باشند، روایتگر قصه یک ملتند؛ ملتی که در تلاش برای بهتر شدن است.

عبدالله دارابی: در برنامه فوتبال برتر دهم دی‌ماه، سه‌گانه‌ای خواسته یا ناخواسته رخ داد؛ اذعان میثاقی، مجری برنامه به اینکه اگر گاریدو قاعده بازی در مناسبات فوتبال ما را بلد بود به احتمال فراوان کماکان سرمربی پرسپولیس ‌بود، اعتراف به سوءاستفاده هدفمند رقبا از واکنش‌ها و هیجانات ریکاردو ساپینتو، سرمربی اسبق استقلال و انتقادات منطقی و مستدل سعید دقیقی، سرمربی خیبر خرم‌آباد پیرامون بازی تیمش برابر پرسپولیس.

میثاقی که در سال‌های قبل وعده حضور رسول‌پناه، مدیریت اسبق پرسپولیس در برنامه‌اش و پخش افشاگری‌های او را داده بود و هنوز پس از گذشت چند سال و به رغم انتظار افکار عمومی، این وعده‌اش را به دلایلی مبهم(!) عملی نکرده است، خواسته یا ناخواسته ولی به درستی به نقش روابط و پشت پرده‌ها در برکناری گاریدو و عزل وی به خاطر ناآشنایی‌اش با این روابط پرداخت؛ موضوعی که شجاعت و واقع‌گرایی رسانه‌ها و عدم تسلیم مقابل  ملاحظات نادرست، می‌تواند (و حتی لازم است) زوایای تاریک این آفت در فوتبال ما را روشن کند.

میثاقی در بخش گفت‌وگو با هاشم‌نژاد، مهاجم تراکتور نقبی هم به برنامه‌ریزی قبلی رقبا در سوء بهره از هیجانات رفتاری ساپینتو به منظور اخراج وی در بازی‌های استقلال و محروم شدنش زد؛ اقراری دیرهنگام به این واقعیت و البته پس از آن سکوت‌ها در قبال ریشه واقعی برخی (نه همه) رفتارهای تند سرمربی پیشین آبی‌پوشان و حتی محکوم کردن صرف ساپینتو در همین برنامه و توسط همین مجری در دوران فعالیت این مربی در ایران! افکار عمومی به یاد دارد برخی مربیان ایرانی در حین بازی به ساپینتو توهین می‌کردند و هنگامی که او به واکنش متقابل اقدام می‌کرد، آن مربیان ایرانی جلوی دوربین‌های مختلف تلویزیونی، فریاد مظلوم‌نمایی سر می‌دادند و فقط به واکنش ساپینتو، بدون اشاره به کنش ابتدایی و تحریک‌آمیز خود می‌پرداختند و در این بین از کیسه قدمت تاریخ و تمدن کشور ایران هم برای تهییج مساله و بهره‌برداری خویش وام می‌گرفتند و بخوبی نیز به هدف می‌زدند! اهالی فوتبال حتما به یاد دارند پس از فینال داربی حذفی سال ۱۴۰۲ در رسانه ملی و در حضور همزمان داور چهارم بازی و سرپرست تیم پرسپولیس روی خط تلفنی برنامه، هنگامی که مجری علت اخراج ساپینتو را از داور چهارم پرسید، سرپرست پرسپولیس ادعای واهی‌ای را جهت اخراج او تراشید و در دهان داور چهارم گذاشت: «علت اخراج، پرتاب آب دهان توسط ساپینتو به سمت نیمکت ما بود»! 

ادعای کذبی که بلافاصله توسط داور چهارم نیز در همان برنامه تکرار شد ولی پس از بازبینی فیلم توسط مراجع ذی‌صلاح فدراسیون، به دفعات توسط کمیته داوران و رئیس وقت آن اعلام شد: «هنوز علت اخراج سرمربی پرتغالی استقلال برای خود ما نیز نامعلوم است و دلیلی واضح بر اخراج وی نیافته‌ایم»! اکنون پس از مدت‌ها از رفتن ساپینتو، مجری برنامه به زمینه‌سازی‌های قبلی در بعضی از آن اتفاقات اشاره می‌کند!

مورد سوم انتقادات سعید دقیقی بود که به دور از هوچی‌گری و شلوغ بازی، به صورت منطقی و مستدل بیان کرد. دقیقی ابتدا از عنایت بیش از حد رسانه‌ها به حریفش حتی پس از بازی گلایه داشت، او با قبول دلایل این توجه در قبل از بازی، خطاب به میثاقی از پخش بسیار مختصر مصاحبه بازیکنانش و عدم مصاحبه با هواداران تیمش در مقابل پخش تعداد بسیار بیشتر از مصاحبه بازیکنان و هواداران پرسپولیس پس از بازی انتقاد کرد و میثاقی با یادآوری عوامل برنامه‌اش از انکار بی‌جای ادعای دقیقی دست برداشت و بدان اقرار کرد. میثاقی در جواب انتقاد دقیقی به بزرگی تیم پرسپولیس اشاره کرد. راستی! این محل تفکر نشده است که چرا این بزرگی‌ها در آسیا به کار نمی‌آید؟ آیا فکر نمی‌کنیم برخی ناکامی‌های قاره‌ای این بزرگان، ریشه در بزرگنمایی‌های افراطی در داخل کشور داشته باشد؟ 

سرمربی خیبر درباره ۲ صحنه‌ای که بازیکنش در ۱۸ قدم پرسپولیس سرنگون شد نظرات قابل تعمقی داشت. او درباره صحنه اول که ۲ کارشناس داوری وقوع پنالتی را تایید کردند و کارشناس دیگر رد کرده بود، چندان هم بیراه نگفت که آن کارشناس به دلیل هم‌استانی بودن با داور بازی، نظر وی را تایید کرده است؛ کسی لااقل نمی‌تواند به ضرس قاطع این ادعای دقیقی را منکر شود. وی درباره صحنه دوم که وار داور را خواست ولی داور حکم به ادامه بازی داد و کارشناسان نیز وقوع پنالتی را تایید کردند هم قیاس جالب و متقنی بین این صحنه و خطایی که باعث رد شدن گل سوم پرسپولیس شد، کرد: چگونه یک اقدام در بیرون محوطه جریمه خطاست ولی اقدامی با شدت بیشتر درون محوطه خطا نیست؟! قطعا هیچ بیننده و شنونده منصفی نمی‌تواند درستی این سخن سعید دقیقی را انکار کند.

محمد رجبی: فوتبال ما همیشه قصه دارد؛ قصه‌هایی پر از هیاهو و حاشیه که امتدادش از دروازه‌ها تا دفتر رئیس فدراسیون کشیده می‌شود. حالا، در آستانه انتخاباتی دیگر، این صندلی لعنتی داغ‌تر از همیشه منتظر کسی است که جرات کند روی آن بنشیند. بله! انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال قرار است ۱۱ اسفند امسال برگزار شود. اینکه چه کسی این بار اسبش را برای فتح این قلعه زین می‌کند، سؤالی است که جوابش هنوز در مه است اما همه چشم‌ها به مهدی تاج دوخته شده که آیا دوباره می‌خواهد به این میدان پر از مین قدم بگذارد یا نه.

از حالا بوی باروت در ساختمان فدراسیون پیچیده است. فراخوان ثبت‌نام منتشر شده و ۱۱ تا ۲۰ دی، همه شوالیه‌های فوتبال فرصت دارند برای تصاحب این تاج بی‌ثبات ثبت‌نام کنند اما این فقط بازی برای ریاست نیست؛ پست‌های هیات رئیسه هم مثل همیشه برنده و بازنده‌های خاص خود را خواهد داشت. از نایب رئیس اول و دوم‌ بگیر تا نایب‌رئیس بانوان و نمایندگان باشگاه‌ها و استان‌ها؛ همه می‌خواهند سهم خود را از این کیک پرحاشیه بردارند.

صلاحیت‌ها؟ آه، حکایتی جداست. کمیته بدوی انتخابات، به سرپرستی محمدرضا جاوید و همراهی تیمش، تا ۱۱ بهمن تکلیف صلاحیت‌ها را روشن می‌کند. اگر کسی از چراغ سبز رد نشد و برگشت به خط قرمز، فرصت دارد تا ۱۴ بهمن به کمیته استیناف شکایت کند؛ کمیته‌ای که خودش قصه‌های زیادی از روزهای اعتراض به یاد دارد. تا ۲۰ بهمن، بازی صلاحیت‌ها تمام می‌شود و لیست نهایی منتشر خواهد شد.

و بعد؟ ۱۱ اسفند، روز موعود. آنجا که تمام نگاه‌ها به صندوق‌های رأی دوخته می‌شود و سرنوشت فوتبال ایران به دست مردی سپرده می‌شود که باید تیم‌ملی را از این بیراهه‌های تکراری بیرون بکشد، ورزشگاه‌ها را از سایه متروکه نجات دهد و فوتبال استان‌ها را از زمین خاکی بالا بیاورد اما این کار، جان می‌خواهد، دل می‌خواهد و شاید کمی شانس. فوتبال ما همیشه قصه بوده اما این بار انگار قصه‌اش کمی تلخ‌تر است.

 

رؤیاپردازی رونالدو در عربستان به باد رفت

یک سایت بین‌المللی عربی از «ناکامی بزرگ دارنده 5 توپ طلای بهترین بازیکن دنیا در عربستان» خبر داد.

«افت تاریخی رونالدو در عربستان»؛ این گزارش روز دوشنبه سایت الکوره عربی درباره ناکامی‌های متوالی اسطوره پرتغالی در فوتبال عربستان است. سال 2024 برای رونالدو در عربستان سالی بدون جام و بدون افتخار بود و اسطوره پرتغالی در رقابت 4 جام برای قهرمانی ناکام ماند. رونالدو زمستان سال 2022 راهی النصر شد اما اسطوره پرتغالی در مدت 2 سال حضورش در فوتبال عربستان از 8 جام ممکن تنها یک جام آن هم در تورنمنت باشگاه‌های عربی حاشیه خلیج ‌فارس کسب کرده است. سایت الکوره می‌نویسد: «رویاپردازی رونالدو با النصر» و کسب جام‌های متعدد در آسیا «به باد رفته است». بر اساس گزارش این رسانه عربی، رونالدو که با رئال تاریخی پرافتخار داشته، در عربستان «نتوانسته حتی 10 درصد موفقیت‌هایش در رئال را تکرار کند» و به نوعی با کابوس از بین رفتن رویاها مواجه شده است.

***

فونسکا رسماً از میلان اخراج شد

باشگاه میلان اخراج پائولو فونسکا را تایید کرد. به این ترتیب این سرمربی پرتغالی دوران کوتاهی در روسونری داشت. نتایج ناامیدکننده میلان در فصل جاری ادامه دارد و شاگردان پائولو فونسکا یک تساوی خانگی را در هفته هجدهم سری A به دست آوردند. میلان که یکشنبه‌شب از رم پذیرایی کرد برابر جالوروسی به نتیجه‌ای بهتر از تساوی یک - یک دست پیدا نکرد. این تساوی باعث شد باشگاه میلان رسما تصمیم به اخراج فونسکا بگیرد. این مربی پرتغالی دوران کوتاهی در میلان داشت و تنها ۲۴ بازی هدایت روسونری را بر عهده داشت که نتیجه آن ۱۲ پیروزی، 6 شکست و 6 تساوی بود. از سوی دیگر سرجیو کونسیسائو به عنوان سرمربی جدید میلان و جایگزین فونسکا انتخاب شد. روسونری در فصل جاری رقابت‌های سری A با ۲۷ امتیاز در رده هشتم جدول رده‌بندی قرار دارد و با تیم صدرنشین آتالانتا ۱۴ امتیاز اختلاف دارد.

***

نصیبی: خاکپور بی‌انصافی کرد آزادی بدون نگهداری از بین می‌رفت

مدیر ورزشگاه آزادی گفت: ورزشگاه آزادی بدون نگهداری از بین می‌رفت و خاکپور نباید بی‌انصافی می‌کرد.

مهدی نصیبی درباره صحبت‌های خاکپور نسبت به اینکه مسؤولان پس از انقلاب نتوانستند چمن ورزشگاه را هم حفظ کنند، اظهار داشت: خواهش می‌کنم دوستان انصاف را در نظر بگیرند. اگر تاکنون از ورزشگاه نگهداری نشده بود، تا الان از بین رفته بود. شاید آنچنان که مدنظر آقایان است، نگهداری نشده باشد اما مجموعه نگهداری شده که تا الان سرپا مانده است‌. اگر اقدامات حفظ ورزشگاه انجام نشده بود، تا الان سکوهایش فروریخته و چمنش از بین رفته بود.

نصیبی خاطرنشان کرد: دقیق نمی‌دانم خاکپور چه گفته اما از یک ورزشکار با سابقه ملی درخشان بعید بود چنین حرفی بزند.  ورزشگاه آزادی تاکنون ۲ بار مورد بازسازی قرار گرفته و این بار هم در کل نوسازی و استانداردسازی شده که جای بحثی باقی نمی‌ماند‌.