تقدیر حزب‌الله لبنان از حمایت ایران

حزب‌الله لبنان در پی توقف حملات اسرائیل، با صدور بیانیه‌ای از حمایت‌های کامل جمهوری اسلامی ایران و در راس آن رهبر ایران و تحرکات دیپلماتیکی که با سفر سیدعباس عراقچی، وزیر امور خارجه ایران به بیروت آغاز شد، تقدیر و تشکر کرد. در بخشی از این بیانیه آمده است: «ما از جمهوری اسلامی ایران به دلیل حمایت مطلق از مقاومت اسلامی لبنان در همه عرصه‌ها که در رأس آن مقام معظم رهبری قرار دارد و در سفرهای پی در پی آقایان عراقچی وزیر امور خارجه و شیبانی نماینده وی و همچنین قالیباف رئیس مجلس شورای اسلامی و لاریجانی مشاور ارشد رهبری در بحبوحه تجاوزات رژیم اسرائیل مشهود بود، کمال تشکر را داریم». در بخش دیگری از این بیانیه با تقدیر از سفیر ایران در لبنان آمده: «جراحت سفیر ایران در لبنان در پی تجاوز رژیم صهیونیستی و همچنین سفرهای شهید امیرعبداللهیان وزیر سابق امور خارجه را فراموش نمی‌کنیم و از حمایت‌های قوی فرماندهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی سپاسگزاریم».

***

مهدی بختیاری: طی روزهای گذشته، حزب‌الله لبنان یکی از سنگین‌ترین حملات خود به سرزمین‌های اشغالی را رقم زد؛ عملیاتی که موجب شد نتانیاهو دست‌های خون‌آلودش را بالا ببرد و مجبور به پذیرش آتش‌بس شود. در این حمله، حزب‌الله طی یک روز 400 پرتابه (اعم از موشک، راکت و پهپاد) را به سمت مناطق مهمی در شمال سرزمین‌های اشغالی و شهرهای بزرگی نظیر حیفا، نهاریا و تل‌آویو پرتاب کرد که تعداد زیادی از آنها به اهداف خود اصابت کردند و ۷ میلیون سکنه این مناطق را به پناهگاه‌ها فرستادند. این حمله در حالی انجام شد که اسرائیل مدعی بود طی هفته‌های اخیر علاوه بر ترور فرماندهان حزب‌الله، بیش از 80 درصد انبارهای موشک این حزب را هم از بین برده است اما حمله اخیر و تداوم حملات حزب‌الله که حتی یک روز هم قطع نشد و سرانجام پذیرش ناچار آتش‌بس، نشان داد ادعای صهیونیست‌ها مبتنی بر واقعیت نیست. مضاف بر اینکه حزب‌الله لبنان در روزهای اخیر برای نخستین بار، موشک‌های جدید خود نظیر موشک فاتح 110 (در زدن تل‌آویو) و موشک کروز جدیدی را که مشخصاتش اعلام نشده نیز به میدان آورد. ترور آیت‌الله شهید سیدحسن نصرالله این نگرانی را در اذهان بسیاری ایجاد کرد که سرنوشت حزب‌الله چطور خواهد شد؟ بویژه اینکه بلافاصله بعد از سیدحسن، سیدهاشم صفی‌الدین رئیس شورای اجرایی حزب‌الله که اصلی‌ترین گزینه جانشینی سید بود نیز به شهادت رسید و در طول چند هفته، ارتش اسرائیل به شکل هدفمند، فرماندهان عالی‌رتبه حزب نظیر سیدفؤاد شکر، ابراهیم عقیل، علی کرکی و دیگران را هم به شهادت رساند و حزب‌الله با یک خلأ در سطح عالی فرماندهی و رهبری مواجه شد.

کمی بعد از این تحولات، آیت‌الله شیخ‌نعیم قاسم، روحانی و مهندس مشهور لبنانی که دهه‌ها قائم‌مقامی حزب‌الله را برعهده داشت، به دبیرکلی این حزب انتخاب شد. «مهندس» سعی کرد روند پیشین حزب‌الله را که به دلایل گفته‌شده و برخی دلایل دیگر، با اختلال روبه‌رو شده بود، ترمیم کند. مهندس شیخ نعیم قاسم علاوه بر اجتهاد، فارغ‌التحصیل رشته شیمی از دانشگاه لبنان است و از سال 1991 (دبیرکلی شهید سیدعباس موسوی) تاکنون طی 5 دوره به مدت 33 سال نیز جانشینی دبیرکل حزب‌الله را برعهده داشته است. شیخ نعیم قاسم از ابتدا در ماجرای تشکیل حزب‌الله لبنان حاضر بود و نقش اساسی در طراحی ساختار حزب‌الله در زمان دبیرکلی شهید نصرالله داشت و حالا با ماموریتی بسیار سخت و حساس روبه‌رو بود که باید حزب‌الله زخم‌خورده را در میانه یک جنگ تمام‌عیار با رژیم صهیونیستی مدیریت می‌کرد. به نظر می‌رسد با توجه به شکست دادن ارتش صهیونیستی در نخستین گام توسط شیخ‌‌نعیم پس از انتخاب به دبیرکلی حزب‌الله، مهم‌ترین ماموریت بعد ایشان، ترمیم سطوح عالی حزب‌الله و جایگزینی فرماندهان و احیای فرماندهی باشد، هر چند با موفقیت بزرگ مهندس در پیروزی بر اسرائیل و وادار کردن رژیم به آتش‌بس می‌توان سنجید این موضوع تا حد زیادی در همین چند هفته اخیر انجام شده است. البته حزب‌الله لبنان با ساختار پیچیده و دقیقی که در زمان حیات ظاهری سیدحسن نصرالله طی 3 دهه تنظیم شد، نشان داد متکی به شخص نیست و اگر چه خلأ رهبر محبوب و استراتژیست بزرگی نظیر شهید نصرالله خسارات زیادی به همراه خواهد داشت اما نمی‌تواند جلوی روند چندین ساله حزب‌الله را بگیرد. خود سید در زمان حیاتش با همفکری بزرگانی نظیر شیخ نعیم قاسم و دیگران، ساختار درست و دقیقی را برای حزب‌الله لبنان تنظیم کرد که در این ساختار افراد بلافاصله جایگزین شده و توان مبارزه به سرعت بازیابی می‌شود. در ماجرای ترورهای اخیر نیز حزب‌الله بعد از یک شوک چند روزه، بلافاصله تحت فرماندهی و رهبری شیخ‌نعیم قاسم سازماندهی شد و سخنان دبیرکل جدید در مقاطع مختلف نیز نشان داد نه‌تنها هیچ نگرانی‌ای برای ادامه روند گذشته وجود ندارد، بلکه همان سیاست‌ها و راهبردها به شکل دقیق و کارآمد دنبال خواهد شد. شیح‌نعیم قاسم و رهبری حزب‌الله در این ۲ ماه بعد از شهادت سیدحسن نصرالله ثابت کرد حزب‌الله با همه گروه‌های لبنانی و حتی گروه‌های همفکر خودش تفاوت‌های اساسی دارد. حزب‌الله لبنان در طول سال‌های گذشته بویژه با تجربیات ناشی از جنگ 33 روزه در سال 2006، یک سیاست مبتنی بر آرامش و برنامه را در نبرد با صهیونیست‌ها در پیش گرفت و تمام هم و غم خود را بر پیشبرد دقیق این سیاست به‌کار بست به طوری که توفان‌ بزرگی نظیر شهادت ابرمرد بی‌نظیری چون آیت‌الله سیدحسن نصرالله نیز موجب برهم خوردن این نظم حزب‌الله نشد. حزب‌الله لبنان تحت رهبری «مهندس»، غافلگیری‌های بزرگی برای اسرائیل دارد که گوشه‌هایی از آن را طی روزهای اخیر مشاهده کردیم؛ ‌اتفاقاتی که نه‌تنها اسرائیل را در تحقق اصلی‌ترین اهدافش از نبرد در جنوب لبنان یعنی بازگرداندن امنیت و ۱۰۰ هزار سکنه آواره به شمال سرزمین‌های اشغالی ناکام گذاشت، بلکه حالا آنها باید فکری برای جلوگیری از گسترش این ناامنی کنند!

امیر عباس نوری: 1- اسرائیل نتوانست در دستیابی به اهداف اعلامی خود در حمله به لبنان موفق شود. مقامات تل‌آویو بارها اعلام کردند هدف‌شان از جنگ، تبدیل لبنان به غزه بود. نتانیاهو و گالانت مدعی بودند تا رودخانه لیتانی، یعنی تا 20 کیلومتری عمق خاک لبنان پیشروی خواهند کرد. باند تبهکار حاکم بر سرزمین‌های اشغالی بارها مدعی شد ۸۰ درصد توان موشکی و پهپادی حزب‌الله را نابود کرده است. ۵۵ روز پس از آغاز حمله به لبنان اما آنها نتوانستند در جنگ زمینی توفیقی به دست بیاورند. رزمندگان حزب‌الله جنوب لبنان را به قتلگاه نظامیان صهیونیست تبدیل کردند. بر اساس گزارش‌های رسمی رسانه‌های رژیم صهیونیستی ارتش این رژیم روزانه در جنوب لبنان متحمل خسارات فراوان از جمله هلاکت و زخمی شدن نیروهای خود شد.‌ حملات حزب‌الله به تجمعات نظامیان اسرائیل تقریبا جزو اخبار روزانه جنگ بود. حزب‌الله روزانه چند فروند موشک روانه سرزمین‌های اشغالی می‌کرد و اهداف مهمی را مورد اصابت قرار می‌داد. روند جنگ در ۲ هفته اخیر به سمتی رفت که راهبرد بیروت در مقابل تل‌آویو تبدیل به بخشی از عملیات‌های روتین‌ حزب‌الله شد و رزمندگان مقاومت لبنان در چند مورد با موشک‌های بالستیک خود تل‌آویو را مورد اصابت قرار دادند. بحران آوارگان صهیونیست از شهرک‌های شمال سرزمین‌های اشغالی به حیفا و عکا نیز گسترش یافت.‌ نتیجه آن شد که طبق نظرسنجی کانال ۱۳ رژیم صهیونیستی، ۷۴ درصد غاصبان سرزمین‌های اشغالی اعلام کردند اسرائیل در اهداف حمله به لبنان ناکام ماند. نتانیاهو نیز اعلام کرد آتش‌بس با لبنان انتخاب بین بد و بدتر بود. به عبارتی او نیز تلویحا پذیرفت نتوانست در رسیدن به اهداف جنگ علیه لبنان موفق شود. بله! اسرائیل ضربات سنگینی به حزب‌الله وارد ساخت. از ترور شهیدان سیدحسن نصرالله و سیدهاشم صفی‌الدین گرفته تا ترور فرماندهان مقاومت و نیز انفجار پیجرها، همه ضربات سنگین به حزب‌الله بود اما آنچه مسلم است اینکه رژیم صهیونیستی در رسیدن به اهداف اعلامی جنگ علیه لبنان ناکام ماند، بنابراین آتش‌بس با لبنان هرگز به عنوان یک پیروزی برای رژیم صهیونیستی به حساب نخواهد آمد.  

2- شاید بتوان گفت معجزه جنگ ۵۵ روزه رژیم صهیونیستی علیه حزب‌الله، بازیابی و بازسازی توان رزمی حزب‌الله پس از ماجرای پیجر‌ها‌ و ترور رهبران و فرماندهان ارشد نظامی بود. هر کدام از این اتفاقات به تنهایی می‌توانست ارتش یک کشور را از پا در بیاورد اما حزب‌الله لبنان به تدریج و در یک فاصله کم توانست خود را پیدا و روند بازسازی‌اش را تکمیل کند. در ماجرای پیجرها که یک ترور جمعی ناجوانمردانه و خلاف تمام قوانین جنگی و موازین بشری بود، چندهزار نیروی عملیاتی حزب‌الله آسیب دیدند. به غیر از بار روانی این ترور جمعی، حزب‌الله در صحنه میدانی نیز آسیب بسیار بزرگی دید اما همه دنیا دیدند این گروه ورزیده در مدت چند هفته توانست چنان خود را بازسازی کند که ارتش تا بن دندان مجهز رژیم صهیونیستی را در جنوب لبنان زمینگیر کند. تا ساعات پایانی منتهی به اعلام آتش‌بس، رژیم صهیونیستی به جز چند روستای مرزی، نتوانست یک شهر یا منطقه مهم را در جنوب لبنان تصرف و حضور خود را در این مناطق تثبیت کند.‌ ارتش صهیونیستی به مرور متوجه شد در مناطقی که توانستند پیشروی کنند؛ در واقع در تله حزب‌الله گرفتار شده‌اند و حزب‌الله با کمین به موقع، تجمعات نظامیان صهیونیست را هدف حمله موشکی و پهپادی قرار می‌داد. نتیجه آن شد که ارتش صهیونیستی پس از ۵۵ روز فقط توانست تنها در برخی مناطق تا عمق ۳ کیلومتری خاک لبنان نفوذ کند. غیر از کمین‌‌های حساب‌شده، حملات مستمر حزب‌الله به تجمعات و مقرهای نظامی ارتش صهیونیستی در خاک فلسطین اشغالی نیز باعث شد عملا میدان اصلی جنگ، نه در جنوب لبنان بلکه به خاک سرزمین‌های اشغالی کشیده شود. عملیات بزرگ حزب‌الله علیه مقر تیپ گولانی در جنوب حیفا که منجر به هلاکت بیش از ۱۰ نظامی صهیونیست و زخمی شدن ده‌ها نفر از آنها شد؛ یک ضربه حیثیتی بزرگ به قوی‌ترین و زبده‌ترین کماندوهای ارتش رژیم بود.‌ حزب‌الله به مرور زمین جنگ را تا حیفا و پس از آن تا تل‌آویو و پس از تل‌آویو کشاند. فقط در یک نوبت حزب‌الله بیش از ۲۰ پهپاد به سوی تجمعات نظامیان صهیونیست در این مناطق شلیک کرد. در هفته‌های نخستین جنگ راهبرد «ضاحیه در مقابل حیفا» توسط حزب‌الله عملیاتی شد؛‌ به‌گونه‌ای که شهردار حیفا اعتراف کرد ساکنان غاصب این شهر در حال عزیمت به سمت تل‌آویو هستند. در ماه نخست جنگ؛ عملا حیفا نیز مانند شهرک‌های شمال سرزمین‌های اشغالی، درگیر بحران آوارگان شد. حزب‌الله به مرور غیر از هدف قرار دادن مراکز نظامی حیفا، برخی مراکز اقتصادی و انرژی این شهر بندری را نیز هدف پهپادها و موشک‌های خود قرار داد. در این مدت شبکه‌های تلویزیونی اسرائیل بارها و بارها تصویر ساکنان غاصب حیفا را نشان می‌دادند که با گریه و‌ زاری وحشت خود را از موشک‌ها و پهپادهای حزب‌الله ابراز می‌کردند. ماجرای حمله پهپادی به محل سکونت نتانیاهو نیز از جمله اقدامات مهم راهبردی حزب‌الله در این جنگ بود. حزب‌الله با هدف قرار دادن محل سکونت نتانیاهو موقعیت مستحکم خود در معادلات جنگ را نشان داد. پس از این اقدام نتانیاهو، همان کسی که در ابتدای جنگ علیه لبنان از تبدیل لبنان به غزه دوم سخن می‌گفت؛ از ترس مجبور شد به زیر زمین برود و تمام جلسات خود با اعضای کابینه را در مقرهای زیرزمینی برگزار کند. پس از ۵۵ روز جنگ ناجوانمردانه رژیم صهیونیستی علیه حزب‌الله که با حمایت‌های نظامی، امنیتی و سیاسی آمریکا و اروپا انجام‌ شد؛ کار به جایی رسید که نتانیاهو با عقب‌نشینی از شروط اولیه خود در آتش‌بس، از جمله حق حمله هوایی به لبنان، مصرانه دنبال آتش‌بس رود. آتش‌بس زمانی برقرار شد که برای نخستین بار در تاریخ جنگ‌های رژیم صهیونیستی و لبنان، حزب‌الله توانست معادله بیروت در مقابل تل‌آویو را عادی‌سازی کند. باند تبهکار احمق حاکم بر تل‌آویو کاری کرد که برای نخستین بار در تاریخ تشکیل رژیم نامشروع صهیونیستی، معادله وحشت دیگر یک‌طرفه نباشد. توافق آتش‌بس در حالی صورت گرفت که همه دنیا دیدند تل‌آویو در مقابل موشک‌های حزب‌الله (دقت کنید! موشک‌های بالستیک حزب‌الله و نه ایران) بی‌دفاع است و بیش از یک میلیون نفر از ساکنان غاصب این شهر روانه پناهگاه‌ها شدند. یکی دیگر از توفیقات بزرگ حزب‌الله در این جنگ، حملات مکرر پهپادی و موشکی به مرکز ۸۲۰۰ بود. حزب‌الله اگرچه پس از ماجرای جنایت پیجرها، در یک نوبت با شلیک چند پهپاد این مرکز مهم اطلاعاتی رژیم صهیونیستی را هدف قرار داد اما در جریان جنگ در چند نوبت به این مرکز بسیار مهم اطلاعاتی صهیونیست‌ها حمله کرد و گزارش‌های موثق حاکی از موفقیت‌آمیز بودن این حملات است.‌ در واقع حزب‌الله با این اقدام، توانایی اطلاعاتی خود را به رخ کشید؛ اقدامی که در حمله پهپادی به مقر کماندوهای گولانی در منطقه بنیامینا نیز صورت گرفت؛ مقری که به اذعان رسانه‌های رژیم، کاملا سری بود و حمله پهپادی به این مقر در واقع قدرت‌نمایی حزب‌الله بود. حزب‌الله در این جنگ توانست میدان جنگ را تا تل‌آویو و آن سوی تل‌آویو گسترش دهد. این شاهکار رزمی حزب‌الله بود که بر اساس یک استراتژی جنگی هنرمندانه، در جنوب با عملیات‌های کمین فوق‌حرفه‌ای، ارتش مجهز رژیم صهیونی را زمینگیر کرد و مانع پیشروی آنها شود، به گونه‌ای که تنها در چند موضع و با آتش سنگین هوایی توانستند تا ۳ کیلومتر در عمق خاک لبنان نفوذ کنند. حزب‌الله همزمان با عملیات‌های هوشمندانه موشکی و پهپادی، در عمق ۵۰ کیلومتری سرزمین‌های اشغالی تنها در یک عملیات ده‌ها کماندوی گولانی را به هلاکت رساند. در‌ واقع حزب‌الله از یک سو با راهبرد فوق‌العاده کمین، همه جنوب لبنان را برای ارتش صهیونیستی تبدیل به تله کرد و از سوی دیگر با اشراف اطلاعاتی خود و انجام عملیات‌های دقیق پهپادی و موشکی، مقرها و مراکز نظامی رژیم را در سرزمین‌های اشغالی ناامن کرد.   

این وضعیت باعث شد از تل‌آویو تا جنوب لبنان تبدیل به منطقه‌ای کاملا ناامن برای ارتش صهیونیستی شود. این وضعیت لجستیک و پشتیبانی ارتش صهیونیستی برای پیشروی در جنوب لبنان را مختل کرد. شاید به همین دلیل بود که یوآو گالانت، وزیر جنگ برکنارشده رژیم صهیونیستی از ابتدا مخالف جنگ علیه لبنان بود. همو‌ بود که در همان ماه نخست جنگ علیه لبنان، خروج نظامیان صهیونیست از خاک لبنان را مطرح کرد. گالانت حتما می‌دانست این جنگ، معادله میدان را به سود اسرائیل تغییر نخواهد داد. آنها نه توانستند حزب‌الله را از بین ببرند و نه قادر شدند برای تامین امنیت بازگشت آوارگان به شهرک‌های شمال، منطقه‌ای حائل در جنوب لبنان ایجاد کنند. این همان چیزی است که نفتالی بنت دیروز درباره آتش‌بس گفت. بنت اذعان کرد این آتش‌بس یک شکست تمام عیار برای اسرائیل است.

به نکته ابتدایی برگردیم. این آرایش میدانی و واقعیات جنگ اخیر است. چهره‌های مطرح رژیم صهیونیستی در حالی از شکست تمام‌عیار در مقابل حزب‌الله می‌گویند که حزب‌الله ۲ ماه قبل، در کمتر از ۲ هفته، هم ۴ هزار نیروی فعال میدانی را در ماجرای انفجار پیجرها از میدان نبرد خارج دید، هم فرماندهان ارشد‌ش به شهادت رسیدند و هم رهبر بی‌نظیر و افسانه‌ای خود سیدحسن نصرالله که ستون مقاومت لبنان بود را از دست داد. شهادت سیدهاشم صفی‌الدین نیز ضربه هولناک دیگری بود که حزب‌الله پس از شهادت سیدحسن متحمل شد. حزبی که در همان ابتدای جنگ همه از پایانش می‌گفتند، حالا اینگونه جنگ را به پایان برد. این معجزه مقاومت است. 

اگرچه نقش پررنگ مستشاران ایرانی و حضور فداکارانه آنان در میدان جنگ، در این پیروزی مشخص است اما واقعیت بزرگ این است که این خود حزب‌الله بود که نخست با تکیه بر نیروی ایمان و سپس با نیروی انسانی زبده و پرتعداد خود توانست به سرعت خود را بازیابی و بازسازی کرده و رژیم صهیونیستی را مجبور به توقف جنگ و آتش‌بس کند. می‌گویند آنچه تو را نکشد، قوی‌تر‌‌ت می‌کند.  

ترور رهبران و فرماندهان حزب‌الله اگر چه یک موفقیت برای رژیم صهیونیستی بود اما آنچه این موفقیت را در کام آنها تلخ کرد توان بازسازی حزب‌الله بود. حالا آنها با تشکیلاتی مواجه هستند که اگر همه فرماندهان آنان را در یک فاصله زمانی ۲ هفته‌ای از میان بردارند، باز هم توان بازسازی سریع و پیگیری استراتژی‌های جنگی خود را دارند. اسرائیل با اینها چه می‌تواند بکند؟ این معجزه شهید سیدحسن نصرالله است؛ سازمانی با ۱۰۰ هزار رزمنده، با ۱۰۰ هزار فرمانده!  

رضا رحمتی: توافق آتش‌بس میان رژیم صهیونیستی و لبنان اعلام و اسرائیل به چیزی که به خاطر آن دامنه جنگ شمال سرزمین‌های اشغالی را تا این اندازه گسترده کرد و در اواخر تلاش کرد بیروت را به عنوان منطقه‌ای غیرایمن برای تمام لبنانی‌ها معرفی و حزب‌الله را خلع سلاح کند و پشتوانه اجتماعی آن را از بین ببرد، نرسید. برای اینکه ارزیابی دقیقی نسبت به وضعیت حزب‌الله و اسرائیل داشته باشیم، باید اهداف کلی و جزئی هر یک از طرفین را مرور کنیم و ببینیم وضعیت کنونی چه ارزیابی‌ای نسبت به عملکرد هر یک از اطراف این منازعه داشته است. اهداف اسرائیل نسبت به لبنان و حزب‌الله تا حد زیادی به وضعیت میدان در غزه بازمی‌گردد. یک روز بعد از عملیات توفان الاقصی در 7 اکتبر (یعنی 8 اکتبر) حزب‌الله با هدف حمایت از غزه و مقاومت مردم غزه در برابر اسرائیل جبهه شمال سرزمین‌های اشغالی را گشود و یک صحنه جدید از نبرد را ایجاد کرد. 

1- کنترل حملات حزب‌الله در جبهه شمال

۸ اکتبر ۲۰۲۳/ ۱۶ مهر ۱۴۰۲، حزب‌الله مواضع اسرائیل را با موشک و گلوله‌های توپخانه هدف قرار داد. در چند ماه نخست اسرائیل تلاش کرد ضمن توجه مستقیم به جبهه غزه، وضعیت را در جبهه شمال نیز تحت کنترل قرار دهد، به همین دلیل از گسترده کردن دامنه جبهه شمال به شهر بیروت (پایتخت لبنان) اجتناب کرد و صرفا جنگ را در دامنه آبی یا دامنه‌ای تا رودخانه لیتانی و با شلیک توپخانه‌ای انجام داد. اسرائیل در کنترل حملات حزب‌الله در جبهه شمال ناکام ماند و حملات حزب‌الله دامنه وسیع‌تری به خود گرفت و در صحنه میدان، هدف اسرائیل در رسیدن به کنترل مرزهای شمال، با شکست مواجه شد.

2- انسداد پشتوانه‌های اجتماعی، امنیتی و سیاسی حزب‌الله

ثمانه اکوان: اعلام آتش‌بس رژیم صهیونیستی و حزب‌الله لبنان توسط ایالات متحده و نطق بایدن در این مورد نشان داد دموکرات‌های آمریکا تلاش ویژه‌ای دارند که جلوی هر گونه تبلیغات سیاسی توسط ترامپ در این زمینه را بگیرند. شرایط میدان نبرد و هزینه‌هایی که رژیم صهیونیستی در جنگ با حزب‌الله در لبنان پرداخت، از هفته‌های گذشته کاملا نشان می‌داد رژیم در نهایت باید به‌ دنبال آتش‌بس در لبنان برود تا بتواند منابع خود را دوباره برای مدیریت جنگ در غزه به کار گیرد. هزینه‌های جنگ در لبنان به قدری برای دولت نتانیاهو سنگین بود که در نهایت بعد از ۵۵ روز هدف قرار دادن ساختمان‌ها و افراد در بیروت و ضاحیه، به دستاورد خاصی در این زمینه نرسید. صهیونیست‌ها در داخل مرزهای لبنان زمینگیر شدند، تعداد زیادی از نیروهای خود را از دست دادند و تجهیزات نظامی ساقط شده‌شان حالا به محلی برای نمایش همبستگی و پیروزی لبنانی‌ها تبدیل شده‌ است. از همان ابتدای جنگ در لبنان، کاملاً آشکار بود نتانیاهو به اهداف بلندپروازانه خود در این زمینه نخواهد رسید و اعلام آتش‌بس در این زمینه بسیار نزدیک است.  دولت بایدن که از ابتدای جنگ در غزه، نهایت تلاش خود را برای حمایت از جنایات صهیونیست‌ها انجام داد و غیر از کمک‌های نظامی و اطلاعاتی و مدیریت جنگ، اجازه نداد در صحنه بین‌المللی رژیم صهیونیستی به ‌عنوان جنایتکار جنگی مورد مؤاخذه قرار گرفته یا حداقل جنگ در غزه پایان یابد، حالا به‌دنبال استفاده حداکثری از اوضاع در لبنان و غزه برای این است که اعلام کند خود آتش‌بس در این جنگ را برقرار کرده است. رأی دیوان بین‌المللی کیفری درباره بازداشت نتانیاهو و گالانت به ‌صورت رسمی نشان داد حتی فشارهای آمریکا نیز نمی‌تواند جلوی بیان حقایق را توسط نهادهای بین‌المللی بگیرد و حالا بعد از حکم بازداشت سران خونخوار صهیونیست، افکار عمومی در سراسر دنیا به‌ دنبال محاکمه کسانی است که با ارسال سلاح و تجهیزات نوین خود زمینه را برای نسل‌کشی در غزه فراهم کردند. دولت بایدن که خود چراغ‌ سبز برای آغاز این جنگ را داده‌ بود، حالا در روزهای پایانی بیشترین تلاش را انجام می‌دهد که پایان جنگ حداقل به اسم ترامپ نوشته نشود. نگاهی به مفاد قرارداد آتش‌بس و صحبت‌های حاشیه‌ای نتانیاهو و بایدن در این باره نشان‌ می‌دهد شرایط نوشته‌شده در مفاد آتش‌بس با آنچه آنها ادعا می‌کنند، تفاوت دارد. نتانیاهو اعلام کرده است تنها به شرطی این آتش‌بس را پذیرفته که آمریکا حق رژیم صهیونیستی در انجام عملیات‌های نظامی در صورت تجهیز شدن دوباره حزب‌الله به سلاح، اقدامات نظامی علیه بخش‌های شمالی یا حتی تحرکات زیرزمینی و ایجاد تونل در جنوب لبنان را به رسمیت بشناسد. بایدن نیز با این شروط موافقت کرده است.

این نکته‌ای است که رسانه‌های آمریکایی به ‌وفور به آن اشاره می‌کنند و طرفداران نتانیاهو نیز در داخل سرزمین‌های اشغالی زمانی که با هجمه شدید رسانه‌های اپوزیسیون مواجه می‌شوند، به این شروط اشاره می‌کنند و از روایت مد نظر رسانه‌های غرب در این باره حمایت می‌کنند. 

شهاب خادم: توافق آتش‌بس در لبنان با گذشت 417 روز از آغاز جنگ سرانجام به تصویب کابینه نتانیاهو رسید؛ توافقی که خشم بسیاری از مقامات و محافل صهیونیست را برانگیخته است. توافق مذکور پس از آن حاصل شد که دولت‌های آمریکا و فرانسه ماه‌ها برای بیرون کشیدن ارتش صهیونیستی از باتلاق جنوب لبنان تلاش کردند؛ باتلاقی که با گذشت 55 روز از تهاجم زمینی اشغالگران به جنوب لبنان می‌رفت تا حیثیت باقیمانده ارتش صهیونیستی را نیز بر باد دهد. ارتش اشغالگر که در دهم مهرماه به امید از بین بردن زیرساخت‌های حزب‌الله یورش زمینی به جنوب لبنان را آغاز کرد، اکنون در حالی به ترک مخاصمه تن داده است که روزانه شاهد تلفات و خسارات گسترده جانی و مالی بود و روزی نبود که رسانه‌های عبری‌زبان از کشته یا زخمی شدن تعدادی از نظامیان اشغالگر در جبهه جنوب خبر ندهند. نکته قابل توجه در نبرد زمینی 55 روزه در جنوب لبنان این بود که معادلات جبهه حق، هرگز با تعاریف و اصول شناخته‌شده جهان امروز قابل سنجش نیست. در طول تمام این روزها رزمندگان حزب‌الله در شرایطی جنگیدند که آیت‌الله سیدحسن نصرالله، علامه سیدهاشم صفی‌الدین و بسیاری از فرماندهان ارشد حزب‌الله نظیر ابراهیم عقیل و علی کرکی به شهادت رسیده بودند، همچنین عملیات انفجار پیجرها، بسیاری از فرماندهان میانی را نیز شهید و مجروح کرده بود. در این شرایط ارتش اشغالگر گمان می‌کرد به‌سادگی روستاهای جنوب لبنان را یکی پس از دیگری اشغال کرده و زیرساخت‌های حزب‌الله را از بین خواهد برد اما رزمندگان مقاومت به رهبری «مهندس» (حجت‌الاسلام‌والمسلمین شیخ‌ نعیم قاسم) برخلاف تمام قواعد مادی دنیای امروز رفتار کرده و درسی فراموش‌نشدنی به صهیونیست‌ها دادند. 

در این میان به‌رغم تمام جریان‌سازی‌های رسانه‌های غرب و وارونه‌سازی‌ها و روایت‌سازی‌های دروغین درباره مفهوم توافق مذکور، واکنش همراه با خشم محافل مختلف صهیونیست به این آتش‌بس بخوبی نشان می‌دهد کدام طرف جبهه پیروز است و کدام طرف شکست خورده است.

«بزالل اسموتریچ» وزیر دارایی و «ایتمار بن‌گویر» وزیر امنیت قومی رژیم صهیونیستی از جمله مقامات ارشدی هستند که با این توافق مخالفت کرده‌اند. بن‌گویر خواستار ادامه جنگ با لبنان شده و توافق را «اشتباهی بزرگ و از دست دادن فرصتی تاریخی برای نابودی(!) حزب‌الله» دانسته است. او مدعی شده است اسرائیل باید آتش‌بس را رد کند و آن را «توافقی بر روی یخ» توصیف و تأکید کرد حزب‌الله دوباره به مسلح کردن خود ادامه خواهد داد. اسموتریچ نیز گفته است: «هر توافقی ارزشی بیش از کاغذی که روی آن امضا شده، ندارد».