سیدعلی موسوی: محسن چاوشی، خواننده محبوب ایرانی، بار دیگر هدف حملات شدید و سازمان‌یافته از سوی جریان سلطنت‌طلب قرار گرفته.
این حملات که عمدتاً در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های وابسته به این جریان مانند شبکه منوتو رخ داده، این‌بار تنها به دلیل انتشار تصویری جدید از چاوشی آغاز شد، البته این حملات ریشه در مخالفت با مواضع وطن‌پرستانه او دارد. برای نمونه، پس از انتشار آهنگ «علاج» که در آن چاوشی از تمامیت ارضی ایران و نیروهای دفاعی کشور حمایت کرد، مجریان شبکه منوتو به طور مستقیم به او توهین کرده و او را «مزدور رژیم» خواندند.
همچنین، چهره‌هایی مانند حمید فرخ‌نژاد با عصبانیت به این آهنگ واکنش نشان داده و آن را «شرم‌آور» توصیف کردند.
حتی تهدیدهایی از سوی گروه‌های وابسته به رضا پهلوی، مانند علی کریمی و شاهین نجفی، علیه چاوشی مطرح شده که او را به «انتقام» تهدید کرده‌اند.
این حملات بخشی از یک تاکتیک مشخص و روشن در جریان سلطنت‌طلب است: نفرت‌پراکنی سیستماتیک از طریق کامنت‌ها، پست‌های پر از فحاشی و عملیات رسانه‌ای هماهنگ. این رفتارها که روزبه‌روز شدت گرفته، نه تنها به چاوشی بلکه به دیگر چهره‌های مردمی مانند مهران غفوریان نیز گسترش یافته.
سلطنت‌طلبان، در شبکه‌های اجتماعی مانند X از استراتژی‌های سازمان‌یافته برای نفرت‌پراکنی و کنترل گفتمان استفاده می‌کنند. این استراتژی‌ها بر پایه «لشکر ترول‌های فحاش» بنا شده که شامل اکانت‌های فیک و هماهنگ برای حمله به مخالفان، ایجاد جو ترس و در نهایت، محدود کردن مخاطبان از طریق پدیده «مارپیچ سکوت» است. مارپیچ سکوت، مفهومی جامعه‌شناختی است که در آن افراد به دلیل ترس از انزوا و فشار اجتماعی، از بیان نظرات خود خودداری می‌کنند و این جریان از آن برای سرکوب صداهای مخالف بهره می‌برد.
این تاکتیک‌ها بخشی از پروپاگاندای گسترده‌ای است که هدفش تخریب چهره‌های محبوب مردمی و ایجاد تفرقه در جامعه است، در حالی که خود این جریان وابسته به بیگانگان بویژه اسرائیل است.
در مقابل این نفرت‌پراکنی، محسن چاوشی با دغدغه واقعی برای مردم وطنش، از محبوبیت خود برای خدمت به جامعه استفاده می‌کند. او مسیر خود را بدون حاشیه و بدون جست‌وجوی دیده شدن طی می‌کند، مصاحبه‌ای نمی‌دهد و اخبار فعالیت‌هایش تنها از طریق ارگان‌های رسمی منتشر می‌شود. چاوشی بیش از 5 سال است صفحه مجازی خود را به تریبونی برای کمک به نیازمندان تبدیل کرده و با جمع‌آوری کمک‌های مردمی، طعم آزادی را به هزاران زندانی جرایم غیرعمد چشانده است.
طبق اعلام علی شمس، رئیس ستاد دیه، چاوشی تنها در سال ۱۴۰۳ زمینه آزادی ۶۰۰ زندانی را فراهم کرد و در مجموع بیش از 2هزار زندانی را به آغوش خانواده بازگردانده است.
علاوه بر این، او ۷۸ نفر را از اعدام نجات داده و با راه‌اندازی «جمعیت حیدر»، به حمایت از ایتام و نیازمندان پرداخته، از جمله توزیع ارزاق در مناطق محروم و کمک به بیماران.
این فعالیت‌ها که به خواست خود چاوشی، بدون سروصدا انجام می‌شود، نشان‌دهنده تعهد واقعی وی به مردم است، نه سیاست‌بازی یا پروپاگاندا.
این حملات نه‌تنها ناعادلانه بلکه نشانه‌ای از ضعف جریان سلطنت‌طلب است که در برابر چهره‌ای مردمی مانند چاوشی که بدون نیاز به رسانه‌های خارجی خدمت می‌کند، به فحاشی روی می‌آورد. چاوشی با آرامش مسیر خود را ادامه می‌دهد، در حالی که این نفرت‌پراکنی‌ها تنها محبوبیت او را میان مردم افزایش می‌دهد.