|
بررسی وضعیت پرسپولیس در صورت بسته ماندن پنجره نقل و انتقالات تابستانی
کار سخت
پرسپولیس بعد از 2 فصل قهرمانی در لیگ برتر و در حالی که به مرحله یکچهارم نهایی لیگ قهرمانان صعود کرده درحالی باید پا به مسابقات بگذارد که به احتمال فراوان و تا این لحظه از حضور در بازار نقلوانتقالات و جذب بازیکن محروم است. در صورتی که پنجره نقلوانتقالاتی پرسپولیس باز نشود آن وقت ماموریت اصلی این تیم حفظ موجودی و تمدید قرارداد با بازیکنان این تیم و سپس به کار گرفتن بازیکنان رده سنی امید و جوانان این باشگاه است که توانایی حضور در ترکیب تیم را داشته باشند. با این وجود به نظر میرسد پرسپولیس حتی در صورت تایید محرومیت نقلوانتقالاتیاش میتواند یک تیم پرستاره در لیگ برتر ایران باشد اما برای موفقیت در رقابتهای مهمی چون لیگ قهرمانان آسیا این تیم نیازمند این است که تقویت شود و با این ترکیب کار بسیار دشواری خواهد داشت. برانکو از آن دست مربیانی است که یک ترکیب اصلی 16-15 نفره دارد و بقیه بازیکنان بیشتر بازیکنان تمرین هستند. این موضوع باعث شده در این 3 فصل تعدادی از بازیکنان جوان پرسپولیس خیلی کم، رنگ بازی کردن را ببیند. حمید طاهرخانی، احسان علوانزاده، محمدامین اسدی و ابوالفضل درویشوند در این فصول فرصت بازی پیدا نکردند. حالا اما شرایطی بهوجود آمده که به نظر پرسپولیس مجبور به استفاده از این بازیکنان برای یک نیمفصل خواهد بود. پرسپولیس درون دروازه 3 دروازهبان به نامهای علیرضا بیرانوند، رادوشوویچ و ابوالفضل درویشوند دارد. مهمترین موضوع میتواند انتقال بیرانوند به یک تیم خارجی باشد. در این صورت پرسپولیس نیمفصل را باید با رادو و درویشوند سپری کند. البته که رادوشوویچ شاید بتواند با چند درصد اختلاف یک نیمفصل کار را برای پرسپولیس در بیاورد. نکته دیگر اینکه در این شرایط شانس برای بازی درویشوند هم بیشتر میشود هرچند این دروازهبان جوان در این سالها کمتر در پرسپولیس به بازی گرفته شده است. بهترین وضعیت برای پرسپولیس در خط دفاعی است، چرا که عناصر اصلی این خط حضور خواهند داشت. تنها صادق محرمی جداییاش از پرسپولیس قطعی شده که به دیناموزاگرب رفته است اما حسین ماهینی، سیدجلال حسینی، شجاع خلیلزاده، محمد انصاری و شایان مصلح در پرسپولیس فصل آینده هم خواهند بود و به نظر کمترین خرید را در این خط انجام خواهند داد. در این خط برانکو احسان حسینی جوان و محسن ربیعخواه مصدوم را هم دارد. پرسپولیسیها در این خط مهدی شیری را برای دفاع راست گرفتهاند اما در صورت بسته بودن پنجره تا نیمفصل باید با همین موجودی ادامه دهند و به احتمال زیاد ماهینی در دفاع راست بازی کند، هرچند در این پست یک بازیکن جوان به نام شاهین عباسیان هم وجود دارد. وضعیت خط هافبک پرسپولیس میتواند در صورت جدا شدن برخی ستارهها و عدم جذب بازیکن تبدیل به نقطه بحرانی این تیم شود. کمال کامیابینیا، فرشاد احمدزاده و وحید امیری 3 هافبک سرشناس این تیم احتمال دارد به تیمهای خارجی بروند و حضورشان در فصل آینده مشخص نیست. این در حالی است که در حال حاضر جدایی محسن مسلمان تقریبا قطعی شده است. در صورتی که این اتفاق رخ دهد و فرشاد، وحید و کمال از پرسپولیس جدا شوند موجودی این تیم در این خط بشار رسن، سیامک نعمتی، احمد نوراللهی، امید عالیشاه، احسان علوانزاده و حمید طاهرخانی خواهد بود. ضمن اینکه حسین ماهینی هم میتواند در این خط و در هافبک دفاعی بازی کند. ارسال به دوستان
اقدامات «صفر» وزارت ورزش برای پایان دوره سرپرستی در گلف و کونگفو
3 فدراسیون در نوبت انتخابات
زینب حاجیحسینی: وزارت ورزش تا پایان نیمه اول سال علاوه بر فدراسیون سوارکاری، برگزاری انتخابات ۵ فدراسیون دیگر را در برنامه دارد اما برای 3 فدراسیون هیچ اقدام انتخاباتی انجام نشده است. بدمینتون، قایقرانی و اسکواش 3 فدراسیونی هستند که با توجه به در پیش بودن پایان دوره 4 ساله مدیریتشان، ثبتنام از کاندیداهای ریاست آنها انجام شده و پرونده کاندیداها در مرحله بررسی و تایید صلاحیت به سر میبرد. برگزاری انتخابات این سه فدراسیون در نیمه نخست سال و با توجه به زمان اتمام دوره ریاست فعلی و ثبتنام انجام شده برای کاندیداها در برنامه وزارت ورزش قرار گرفته است. مدیریت محمدرضا پوریا در فدراسیون بدمینتون اول مردادماه به پایان میرسد. وی همراه با محمد فرجی (نایبرئیس فدراسیون)، کسری غفوری و محمد آهنجان ۴ کاندیدای انتخابات آتی این فدراسیون هستند. برای انتخابات فدراسیون قایقرانی هم غلامرضا امینی رئیس فعلی این فدراسیون همراه با احمد دنیامالی، محسن میلاد، عمران پورعسگر، علیرضا سهرابیان، فاطمه حسنی و فرحناز امیرشقاقی کاندیدا شدهاند. مدیریت امینی در قایقرانی ۱۲ مردادماه به پایان میرسد. مسعود سلیمانی، رئیس 2 دوره گذشته اسکواش همراه با بابک فقیر (نایبرئیس فدراسیون) و مهدی رهنما هم کاندیداهای فدراسیون اسکواش هستند. ۲۶ شهریورماه دوره مدیریت سلیمانی در اسکواش به پایان میرسد. وزارت ورزش در حالی برگزاری انتخابات این سه فدراسیون را در دستور کار دارد که تاکنون انتخابات 2 فدراسیون تیروکمان و شمشیربازی را در سال جاری برگزار کرده است. همچنین قرار است انتخابات فدراسیون سوارکاری هم ۱۹ خردادماه و یک روز پیش از اتمام دوره ریاست مسعود خلیلی انجام شود. علاوه بر این، دوره مدیریت فدراسیون بولینگ، بیلیارد و بولس هم در نیمه اول سال تمام میشود و به همین دلیل برگزاری انتخابات آن در همین نیمه در دستور کار وزارت ورزش قرار دارد، البته برای برگزاری این انتخابات هنوز مهلتی جهت ثبتنام کاندیداها تعیین نشده است. هاشم اسکندری، رئیس فعلی فدراسیون بولینگ، بیلیارد و بولس است که ۲۵ شهریورماه دومین دوره ریاست 4 سالهاش در این فدراسیون به پایان میرسد. جز این اما گلف و کونگفو هم 2 فدراسیونی هستند که باید برای مدیریت آنها تعیین تکلیف شود. وزارت ورزش با توجه به مدیریت سرپرستی در این دو فدراسیون، قصد دارد انتخابات آنها را در نیمه اول سال برگزار کند اما هنوز هیچ اقدامی در این زمینه انجام نشده حتی تعیین مهلت ثبتنام کاندیداها و انجام آن. در حال حاضر، بهروز منتقمی، سرپرست فدراسیون گلف است. وی ۷ اسفندماه سال گذشته و به دنبال آغاز به کار کیکاوس سعیدی در کمیته ملی المپیک به عنوان خزانه دار، جایگزین وی در این فدراسیون شد. فدراسیون کونگفو توسط رضا حیدری سرپرست این فدراسیون اداره میشود. انجمنهای ورزشی، تنیس، ووشو و ورزش همگانی نیز فدراسیونهایی هستند که قرار است انتخابات آنها نیمه دوم سال برگزار شود. ریاست محمد علیپور و مجید شایسته در فدراسیونهای انجمنهای ورزشی و تنیس به ترتیب ۱۷ و ۱۹ آبان ماه به پایان میرسد. ۱۳ و ۱۹ اسفندماه هم ریاست 4 ساله مهدی علینژاد و علی مجدآرا در 2 فدراسیون ووشو و ورزشهای همگانی تمام خواهد شد. ارسال به دوستان
ارسال به دوستان
اخبار
لواندوفسکی رسماً خواهان جدایی از بایرن شد ارسال به دوستان
جام جهانی و جذابیت رو به افولش
مایکل کاکس: 25 سال پیش آریگو ساکی به این سوال که تفاوت فوتبال باشگاهی با فوتبال ملی چیست جوابی ساده داد: «فوتبال باید در بالاترین سطح بازی شود و هیچ تیم باشگاهی نمیتواند در سطح یک تیمملی بازی کند». نظر مربی سابق میلان و ایتالیا در دوران خودش کاملا درست بود، دورانی که تورنمنتهای ملی مهمترین اتفاق دنیای فوتبال بودند و بازیهای باشگاهی بیشتر نقش بازیکنسازی برای این تورنمنتها را به عهده داشتند. در سالهای اخیر این معادله اما به کل تغییر کرده و دیگر سخت میشود باور کرد بازیهای ملی یک سطح بالاتر از بازیهای باشگاهی هستند. جامجهانی امسال در روسیه میتواند این حقیقت را بیش از پیش آشکار کند. مهمترین عامل در تغییر این تعادل قانون بوسمن در سال 1995 بود، قانونی که دیگر امکان محدود کردن باشگاههای اروپایی برای استفاده از بازیکنان بومی را چه از سوی یوفا و چه از سوی فدراسیونهای داخلیشان نمیداد. پیش از بوسمن این باشگاهها فقط اجازه داشتند از 3 بازیکن خارجی در ترکیب 11 نفرهشان استفاده کنند. بعد از بوسمن اما شرایط به کلی تغییر کرد و فوتبال اروپا وارد دورانی جدید شد. در این دوران جدید باشگاههای بزرگ برای نخستینبار محدودیتی برای استفاده از بازیکنان خارجی نداشتند و میتوانستند بدون توجه به ملیت بازیکنان و صرفا با توجه به کیفیتشان، 11 نفر اصلیشان را انتخاب کنند. عملی شدن نهایی این ایده طولی نکشید و چلسی بعد از تنها 4 سال از قانون بوسمن بدل به نخستین تیمی شد که ترکیبی 11 نفره همه از بازیکنان خارجی به زمین فرستاد. این اولین قدم برای پیشی گرفتن فوتبال باشگاهی از فوتبال ملی بود. قدم بعدی بالا رفتن چشمگیر درآمد باشگاههای بزرگ با استفاده از پولی که از حضور در چمپیونزلیگ میگرفتند و شیوه جدید و پیچیده بازاریابی و البته در برخی کشورها تقسیم بشدت ناعادلانه درآمد از حق پخش تلویزیونی بازیهای لیگ بود. قدم دیگر هم که عاملی کلیدی در پیشرفت بازیهای باشگاهی محسوب میشد پیچیده شدن ایدههای تاکتیکی بود. طراحی و اجرای درست این ایدهها در بعد الگوهای پاسکاری و موقعیت بازیکنان در زمین نیاز به زمان و تمرین زیادی داشت، زمانی که به هیچوجه در اختیار مربیان ملی نبود. در این دوران بود که مربی از یک مدیر و استعدادیاب بدل به یک تاکتیسین شد. اما دلیل مهمی که احتمالا باعث میشود بازیهای دور گروهی این جامجهانی از جذابیت چندانی برخوردار نباشد، علاقه مربیان و باشگاههای بزرگ در چند سال اخیر به استفاده از پرسینگ سریع و پرفشار است. پرسینگ البته مفهوم جدید در فوتبال نیست اما این مفهوم در چند دهه اخیر رشد و تغییر بسیاری داشته و عملا حالا نه فقط به عنوان بخشی از بازی، بلکه در جایگاه رویکرد تاکتیکی اصلی خیلی از تیمهای درجه یک اروپایی به حساب میآید. تاتنهام موریسیو پوچتینو و لیورپول یورگن کلوپ تیمهایی بودند که هویت خودشان را ابتدا در استفاده از این نوع پرسینگ و فوتبال ضدحملهای سریع پیدا کردند. محبوبیت پرسینگ شدید در چند سال اخیر تا حدی رسیده که حالا از تمام تیمهای بزرگ این نوع فوتبال انتظار میرود و بازیهایی که تمپوی پایینتری دارند کسالتبار و سطح پایینتر به نظر میرسند. این نکته در آستانه جامجهانی نگرانکننده است. برای مثال فینال افای کاپ را بین چلسی و منچستر یونایتد در نظر بگیرید، فینالی که یک بازی کاملا قابل قبول بود با نکات جذاب بسیار: جدال تاکتیکی 2 مربی بزرگ، نمایش انفرادی عالی از ادن آزار، موقعیتهای گل کافی، فشار و حساسیت بازی. اینها تمام کیفیاتی بود که از یک فینال میتوان انتظار داشت، فینالهایی که در ذات خودشان دز بالایی از محافظهکاری و احتیاط دارند اما تماشاگران چندان دل خوشی از این بازی نداشتند، چون پرسینگ زیادی نداشت و سرعتش نسبت به آنچه به آن عادت کرده بودند کمتر بود. اگر از این بازی لذت نبردید خودتان را آماده حسی مشابه برای بسیاری از بازیهای جامجهانی کنید. دلیل ساده اینجاست که این نوع فوتبال پرفشار برای بازیکنانی که یک فصل طولانی را پشت سر گذاشتهاند و قرار است برای رسیدن به فینال در یک ماه 7 بار بازی کنند عملا ممکن نیست. اسپانیا و آلمان با توجه به بازیهایشان در دور مقدماتی شاید در این میان استثنا باشند. آرژانتین خورخه سامپائولی هم با فلسفه پرسینگ درست شده اما شکست سنگین 6 بر یک مقابل اسپانیا با استفاده از خط دفاعی بالایشان شاید تغییری در نظر مربیشان ایجاد کند. انگلیس، برزیل و فرانسه هم تیمهایی هستند که احتمالا مقابل حریفان کوچکتر دست به پرسینگ بالا میزنند اما در مراحل بالاتر و مقابل هم بعید است چنین رویکردی داشته باشند. آنچه بیش از همه در این جامجهانی خواهیم دید دفاعهای پرتعداد و کمعمق و تیمهایی خواهد بود که فوتبال واکنشی بازی میکنند و توپ را به حریف میدهند و منتظر کنش آنها میمانند. جامجهانی قبلی هم تقریبا چنین شرایطی داشت اما شاید حالا که به فوتبال با پرسینگ و تمپوی بالا عادت کردهایم، این نوع رویکرد بیشتر آزارمان دهد. ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|