|
چرا برخی فیلمسازان ترجیح میدهند از مهمترین رویداد سینمایی کشور فاصله بگیرند؟
نقدپیچانی!
محسن شهمیرزادی: در حالی که یک ماه دیگر رسما بزرگترین رویداد سینمایی کشور افتتاح میشود، برخی حواشی دامنگیر سیوهفتمین جشنواره فیلم فجر شده است و تعدادی از کارگردانها اعلام کردند فیلم خود را به این جشنواره نخواهند فرستاد. این اتفاق در حالی رخ میدهد که پیش از این کمال تبریزی در جریان رونمایی از فیلم «مارموز» به سینماگران پیشنهاد داد بابت جلوگیری از مواجهه با منتقدان و نظارت اهالی هنر و رسانه و اصلاحات احتمالی، فیلم خود را به جشنواره فجر نفرستند و مستقیما روی پرده سینما بیاورند. اگرچه این حق طبیعی کارگردان یا تهیهکننده است که در صورت عدم تمایل اثر خود را به جشنواره ارسال نکند تا در معرض ارزیابی اهالی رسانه و هنر قرار نگیرد اما پیش از این مرسوم بود عمدتا کارگردانهایی فیلم خود را به جشنواره نمیفرستادند که یا از ضعف فیلم و مواجهه تند مخاطبان بیمناک بودند یا آنکه آثارشان از خطوط قرمز هنجاری و اخلاقی عبور کرده بود که حضورشان در فجر برای آنها چالشساز میشد. به جز مسعود دهنمکی که معمولا آثارش در جشنواره فیلم فجر مورد بیتوجهی قرار میگیرد و «زندانیها»ی او نیز مستثنا از این قاعده نیست، سعید سهیلی با فیلم «ژن خوک»، مجید صالحی با فیلم «زیر نظر»، رضا درمیشیان با «مجبوریم» و منوچهر هادی با «رحمان 1400 » با بهانههای گوناگون از جمله عدم اتمام فیلمبرداری یا آمادگی برای اکران عمومی یا جلوگیری از ایجاد حاشیه برای فیلم، اعلام کردند فرم حضور در جشنواره را پر نکرده و در این رویداد سینمایی حضور نخواهند داشت. ارسال به دوستان
اعلام نشست خبری فیلمهای نهمین جشنواره عمار
دبیرخانه نهمین جشنواره مردمی فیلم عمار، برنامه نشست خبری فیلمهای این رویداد سینمایی را اعلام کرد. به گزارش «وطن امروز»، بر اساس این گزارش، مستند «هاشمی زنده است» ساخته علی طادی یکی از آثاری است که نشست آن در جشنواره عمار امسال برگزار میشود. این نشست روز چهارشنبه ۱۲ دیماه ساعت ۱۸:۳۰ و بعد از نمایش فیلم در سانس ۵ سالن شماره یک سینما فلسطین برگزار میشود. نشست خبری بعدی جشنواره عمار امسال درباره مستند «دریابست» به کارگردانی مشترک شهبازی و عادل قاسمی است. این نشست خبری روز پنجشنبه ۱۳ دیماه ساعت ۲۰ و بعد از اکران فیلم در سانس ۵ سالن شماره یک سینما فلسطین برگزار میشود. مستند «عابدان کهنز» ساخته مجید رستگار دیگر اثری است که نشست خبری آن در جشنواره عمار امسال برگزار میشود. این نشست خبری روز جمعه ۱۴ دیماه ساعت ۱۸:۳۰ و بعد از نمایش این فیلم در سانس ۵ سالن شماره یک سینما فلسطین برگزار میشود. همچنین هفته دوم اکرانهای نهمین جشنواره مردمی فیلم عمار در سینما فلسطین با نشست خبری مستند «راه طی شده» به کارگردانی علی ملاقلیپور آغاز میشود. این نشست خبری روز شنبه ۱۵ دیماه ساعت ۱۸:۳۰ و بعد از اکران این فیلم در سانس ۵ سالن شماره یک سینما فلسطین برگزار میشود. نشست دیگر به مستند «تهران دمشق» ساخته علی صدرینیا اختصاص دارد. این برنامه روز یکشنبه ۱۶ دیماه ساعت ۱۸:۳۰ و بعد از نمایش این فیلم در سانس ۵ سالن شماره یک سینما فلسطین برگزار میشود. نشست خبری دیگر این دوره جشنواره عمار درباره مستند «ستاره دختر ایران» به کارگردانی محمدتقی رحمتی برگزار میشود. این نشست خبری روز دوشنبه ۱۷ دیماه ساعت ۱۸:۳۰ و بعد از اکران این فیلم در سانس ۵ سالن شماره یک سینما فلسطین برگزار میشود. آخرین نشست خبری آثار نهمین جشنواره عمار به فیلم داستانی «سوزن» ساخته حسین دارابی اختصاص دارد. این نشست خبری روز جمعه ۱۸ دیماه بعد از نمایش این فیلم در سانس ۵ سالن شماره یک سینما فلسطین برگزار میشود. ارسال به دوستان
نقدی بر فیلم سینمایی «بینامی» ساخته علیرضا صمدی
تبعات عوض شدن معیارهای فیلمساز و مخاطب
حسین ساعیمنش: برای هر مخاطبی همواره این سوال وجود دارد که در مواجهه با اثر یک کارگردان فیلماولی چگونه باید واکنشهایش (غالبا واکنشهای منفی) را تعدیل کند و معیارهای سینماییاش چطور با اثرات غیرقابل اجتناب «بیتجربگی» منطبق شود. مخاطب چنین فیلمهایی مدام از خودش میپرسد باید چه انتظاری از کار اول یک کارگردان داشته باشد و پیوسته به خودش یادآوری میکند که ارزیابی کار اول یک کارگردان 30 ساله، با کار بیستم یک کارگردان پیشکسوت متفاوت است و نمیشود هر دو را به یک چشم نگاه کرد و برای هر دو به یک میزان مته به خشخاش گذاشت. این مساله البته جای سوال ندارد؛ واضح است که سطح انتظارات از اسمی که هنوز شناخته نشده و «مخاطبان»ش هنوز تبدیل به «سینهچاکان»ش نشدهاند، خیلی پایینتر است و مخاطبان معمولا با در نظر گرفتن فرض «البته کار اولشه» در قبال چنین فیلمی سهلگیرتر میشوند و سعی میکنند تولید نمونههایی مثل «ابد و یک روز» و «ایستاده در غبار» را هم نادیده بگیرند یا به شرایط خاص تولیدشان ربط بدهند. اما این چیزی که گفته شد مختص مخاطب است. یعنی فقط مخاطب است که مجاز است پای این سهلگیری را وسط بکشد. به اندازه همان مورد قبلی، واضح است که چنین رویکردی برای فیلمساز ویرانگر است. اتفاقا پیشفرض فیلمساز درباره اثر اولش باید دقیقا در نقطه مقابل مخاطبش باشد. یعنی باید فیلم اول خودش را به عنوان سکوی پرتابی ببیند که قرار است عامل «اثبات» او شود و ادامه راهش را هموار کند. پس قاعدتا باید سختگیری ویژهای نسبت به آن داشته باشد. مشکل اما در این است که انگار دارد همان ذهنیت قبلی به فیلمسازها هم سرایت میکند. نمونه جدیدش همین فیلم «بینامی» است که انگار کاملا با یک نگاه حداقلی ساخته شده. انگار فرض کردهاند همین که شخصیتها در یک کافه جمع شوند و با هم حرف بزنند و مشخص باشد که چه کسی در کدام کنج کافه نشسته و دقیقا دارد با کی حرف میزند، یعنی فضای صحنه شکل گرفته و میزانسن و دکوپاژ درستی اجرا شده و فعلا همین کافی است! و دیگر اهمیتی ندارد که این حرفها، این آدمها، این صحنههای مکرر و این میزانسن و دکوپاژ «درست»، دقیقا دارند چه اطلاعات خاصی را به مخاطب میدهند و قرار است چه تاثیری بر او بگذارند. مساله این است که قبل از همه این حرفها آنچه که اهمیت دارد «جذابیت» است و این دقیقا عنصر گمشده «بینامی» است. معلوم نیست چرا مخاطب باید این صحنههای کمتحرک را پی بگیرد و مثلا بخواهد سرانجام کسی را دنبال کند که از ابتدای فیلم تا انتها از اینکه «همه آدما دروغ میگن» غمگین است و مهمترین کنشش «آنلایککردن» پستهایی است که قبلا در اینستاگرام لایک کرده. در فیلم اول، مساله این است که اگر این «جذابیت» وجود داشته باشد، مخاطب ایرادهای ریز و درشت دیگر را احتمالا نادیده میگیرد اما وقتی که فیلمساز قید این جذابیت را بزند، دیگر دلیلی وجود ندارد که مخاطب هم بر همان سهلگیری قبلی بماند و هیچ بعید نیست که بازیهای غیرقابل تحمل بازیگران نقشهای فرعی و دیالوگهای بیظرافت و ارجاعهای ادبی و سینمایی نچسب فیلم هم برایش آزاردهنده شود. اتفاقا در پی همین جابهجایی پیشفرضهاست که استعدادهای جدید، عملا قبل از ورود جدی به عرصه حذف میشوند و فیلمهای اولی که مخاطبان را به وجد میآورند به تعدادی انگشتشمار و آثاری مثل «در دنیای تو ساعت چند است؟» که خارج از حالت متعارف تولید شدهاند، محدود میشوند و این نتیجه طبیعی سینمایی است که در آن فیلمی مثل «بینامی» میتواند به عنوان اثر یک کارگردان تازهکار و به عنوان معرف او، جذب سرمایه کند، این عوامل را راضی به همکاری کند، ساخته شود و در نهایت (هرچند بعد از مدتی طولانی) به اکران برسد، بدون اینکه ذرهای تلاش برای جذب مخاطب و اثبات و شناساندن صاحبش در آن دیده شود. ارسال به دوستان
اخبار
ویژهبرنامه نهمین جشنواره «عمار» در شبکه مستند ارسال به دوستان
اخبار
تماشای دوباره «قلادههای طلا» توسط رهبر انقلاب به روایت طالبی ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|