[آغاز مذاکرات برای انتخاب نخست وزیر عراق]

تحولات یک هفته گذشته عراق سبب شد تا پروسه انتخاب نخست‌وزیر آینده این کشور با چالش جدی مواجه شود. قهر و آشتی برهم صالح و بلافاصله بعد از آن حمله آمریکا به خاک عراق و شهادت 27 نظامی عراقی همه اذهان را به خود مشغول کرده است. برهم صالح پنجشنبه هفته پیش پس از اعلام آمادگی برای استعفا، بغداد را به مقصد سلیمانیه ترک کرد و از معرفی اسعد العیدانی، نامزد پیشنهادی فراکسیون البناء به عنوان فراکسیون اکثریت پارلمان برای تصدی پست نخست‌وزیری خودداری کرد اما در پی نامه هشدار رئیس پارلمان عراق، وی شنبه به بغداد بازگشت و رایزنی‌ها برای انتخاب نخست‌وزیر جدید عراق از سر گرفته شد. در عین حال این حمله این تحلیل را در ذهن بسیاری از تحلیلگران عراقی بویژه سیاسیون این کشور تقویت کرد که ادامه بلاتکلیفی این کشور در حوزه انتخاب نخست‌وزیر آینده چالش بزرگی برای امنیت عراق است. 

همین هم سبب شد از دیروز دور جدید رایزنی‌ها برای انتخاب نخست‌وزیر آینده عراق آغاز شود. اگرچه ناگفته نماند این رایزنی‌ها هم به واسطه حمله اخیر آمریکا و هم به واسطه تکراری بودن این اخبار برای عراقی‌ها از جذابیت خاصی برخوردار نیست. با این حال دیروز یک هیأت از فراکسیون البناء در پارلمان عراق در اولین روز سال ۲۰۲۰، به دیدار رئیس‌جمهور عراق رفت تا درباره حل بحران انتخاب نخست‌وزیر جدید این کشور با او گفت‌وگو کند.

عبدالامیر التعیبان، نماینده ائتلاف الفتح در همین ارتباط در گفت‌وگو با خبرگزاری رسمی عراق (واع)، تصریح کرد: یک تحرک سیاسی مستمر برای تسریع روند انتخاب نامزد جدید نخست‌وزیری پس از انصراف رسمی اسعد العیدانی از نامزدی در جریان است. وی گفت: یک هیأت از ائتلاف البناء به دیدار برهم صالح رفت تا درباره نامزد مورد قبول ملت عراق رایزنی کند. ائتلاف البناء می‌خواهد نامزدی را انتخاب کند که ویژگی‌های مطلوب مردم عراق را داشته باشد؛ نامزدی مستقل و دارای تجربه مدیریتی کافی که دوتابعیتی نیز نباشد. نماینده ائتلاف الفتح توضیح داد فراکسیون البناء به عنوان فراکسیون اکثریت پارلمان، گزینه‌های جایگزینی دارد اما تا به این لحظه نام هیچ‌یک از آنها را نهایی نکرده است.

گاز؛ محور تقابل روسیه و آمریکا در 2020

شعیب بهمن*: انتقال گاز روسیه از اوکراین از زمان شوروی برقرار بوده و اگرچه در زمان فروپاشی شوروی و تغییرات ناشی از آن فراز و نشیبی در انتقال گاز رخ داد اما در دهه‌های اخیر این انتقال روند باثباتی داشته است. اما تهیه بسته توافقی بین 2 کشور برای انتقال گاز طی 5 سال آینده را باید از 3 جنبه مورد بررسی قرار داد. دلیل اول اینکه روسیه در چارچوب سیاست خارجی جدید خود دنبال این است که ارتباط با اوکراین را تقویت کند. این رویکرد هم به دلیل مسائل امنیتی و هم به خاطر جنبه‌های اقتصادی است. به هرحال 2 کشور از تداوم انتقال گاز روسیه به اروپا از طریق این خط لوله منفعت اقتصادی کسب خواهند کرد.

نکته دوم اینکه اروپا دنبال این است با متنوع‌سازی کانال‌های تامین انرژی خود وابستگی به گاز روسیه را کم کند، از این جهت روسیه تلاش دارد با اقدامات اینچنینی خود را بر حفظ سهمش از تامین گاز اروپا مصمم نشان دهد. 

سومین موردی که باید درباره این توافق مدنظر قرار گیرد، مقابله روسیه با سیاست‌های انرژی آمریکا در دولت دونالد ترامپ است. ترامپ صراحتاً از لزوم حضور آمریکا در بازار انرژی اروپا صحبت کرده و دنبال این است تا با استفاده از کشتی‌های غول پیکر، گاز مورد نیاز اروپا را از آمریکا تامین کند. اگرچه ترامپ در راستای تحقق این هدف جدیت زیادی دارد و حتی مسأله تامین انرژی را با این حربه که اروپا نباید وابسته به روسیه باشد به پارامترهای امنیتی گره می‌زند، اما واقعیت امر این است که نه آمریکا و نه اروپا در شرایط کنونی توان ایجاد نظم جدید درباره نظام تامین انرژی (گاز) را ندارند؛ در حال حاضر نه ایالات متحده امکان تامین تعداد مورد نیاز کشتی مناسب برای انتقال امن گاز به اروپا را دارد و نه اروپا بندرهای کافی مجهز به تکنولوژی انتقال گاز از کشتی را در اختیار دارد. از این جهت به نظر می‌رسد توافق روسای جمهور روسیه و اوکراین بر لزوم اجرای موافقتنامه گازی به‌منزله تداوم برتری روسیه در بازار انرژی اتحادیه اروپایی است. 

کارشناس مسائل روسیه*