***

[پاسخ ایران و ونزوئلا به کودتاهای آمریکایی قرن بیستم]

رئیس دستگاه دیپلماسی ونزوئلا از اقدام ملت و دولت ایران برای اعزام ناوگان حامل سوخت جهت همبستگی با مردم کشور متبوعش قدردانی کرد. خورخه آرئاتزا، وزیر قدرت مردمی برای روابط خارجه ونزوئلا دیروز در توئیتی، همکاری کشورش با ایران برای دور زدن تحریم‌های یکجانبه آمریکا را یکی از میوه‌های برجسته جهان چندقطبی خواند و این رابطه راهبردی را در راستای دیپلماسی صلح بولیواری و در چارچوب رابطه جنوب- جنوب دسته‌بندی کرد و نوشت:«ما (ونزوئلا و ایران) همواره یکدیگر را در لحظات دشوار حمایت کرده‌ایم. امروز نخستین کشتی حامل بنزین به شهر ما رسید. سپاس ایران». تارنمای کورئو ال اورینوکو، ارگان ارتباطات رسانه‌ای دولت ونزوئلا نیز در تحلیلی بر این رخداد، عمق و سابقه روابط دیپلماتیک کاراکاس با ایران را مهم توصیف کرد که به دهه 1960 قرن بیستم بازمی‌گردد. بر این اساس، روابط 6 دهه‌ای 2 کشور از ابتدا هم بر پایه تجارت نفتی بوده است اما طی 20 سال اخیر  به دنبال انقلاب بولیواری به رهبری هوگو چاوز فقید، همکاری‌های 2 کشور بسیار تنگاتنگ‌تر و  پیوندهای برادرانه و همبستگی قوت یافته و در دوره نیکولاس مادورو این روند ادامه پیدا کرده است. نایب‌رئیس سابق مجمع ملی(سنا) ونزوئلا و رئیس کمیسیون انرژی مجلس این کشور هم عملیات اعزام 5 نفتکش ایرانی از خلیج‌فارس به مقصد دریای کارائیب و کشور ونزوئلا را یکی از نخستین روندهای معادلات نظم نوین غیرآمریکایی در جهان و پاسخ ملت‌های ایران و ونزوئلا به کودتاهای نفتی آمریکا در قرن گذشته دانست. فرناندو تراویه سو، در سخنانی به این نکته اشاره کرد که عبور «فورچون» نخستین نفتکش ایرانی از آب‌های کارائیب که ایالات‌متحده طبق سیاست خصمانه ترامپ در حال امنیتی کردن آنهاست، ارزشی فراتر از تجارت نفت و سوخت بین 2 کشور تحت تحریم واشنگتن داشته است. به گفته او، قصد ترامپ از اعزام ناوگان نظامی به کریدورهای دریای کارائیب، محاصره دریایی ونزوئلا، کوبا و حتی به چالش کشیدن کشورهای مستقل آمریکای مرکزی مثل مکزیک و ال‌سالوادور در راستای استیلای مجدد قدرت آمریکا در حیاط خلوت سابقش یعنی آمریکای لاتین بوده است اما دنیا در حال تغییر است. به گفته تراویه سو، دولت‌های ملی ایران و ونزوئلا در میانه قرن بیستم میلادی، هدف نخستین کودتاهای نفتی آمریکا قرار گرفتند و حالا شاهدیم که این 2 کشور می‌توانند در اتحاد با یکدیگر و دیگر کشورها، استعمارگران دیروز را شکست دهند. 

دکتر منوچهر محمدی*: در میان نظریات رایج در روابط بین‌الملل در حوزه تصمیم‌گیری سیاست خارجی نظریه‌ای وجود دارد به نام نظریه بازیگر بزدل (Chiken Game and or Game of Brinkmanship). طبق این نظریه، زمانی که راننده‌های 2 اتومبیل با سرعت هر چه تمام‌‌تر و در جهت مقابل یکدیگر با سرعت حرکت می‌کنند که احتمال برخورد و نابودی هردو وجود دارد در نهایت در آخرین لحظات یکی از آنها ناچار است با انحراف به چپ یا راست از برخورد جلوگیری کند. در این شرایط آن راننده‌ای که دارای اراده قوی‌تر است و از برخورد ابایی نداشته و از ضعف راننده مقابل آگاهی دارد، پیروز این میدان خواهد بود.