حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر سیدمحمود  نبویان: 5- نتیجه نهایی: بعد از اجرای موفقیت‌آمیز گام نهایی از راه‌حل جامع در طول دوره کامل آن، با برنامه هسته‌ای ایران مانند برنامه هسته‌ای کشورهای دیگر فاقد سلاح هسته‌ای عضو ان.پی.تی برخورد خواهد شد.
تأملاتی چند
1- بعد از سال‌های متمادی که ایران تقریبا اکثر برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای خود را به تعلیق درآورده است، قرار است با ایران به عنوان یک کشور عادی عضو ان.پی.تی مانند دیگر کشورها برخورد شود، این امر؛
اولا: به معنای پذیرش آن است که پرونده ایران یک پرونده ویژه بوده و با ایران نمی‌توان از همان ابتدا مانند دیگر کشورها برخورد کرد.
ثانیا: بعد از پذیرش تمام دستورات کشورهای مستکبر و از دست دادن همه توانمندی‌های هسته‌ای و غیرهسته‌ای کشور، به نقطه اول خواهیم رسید، یعنی همین نقطه‌ای که الآن در آن قرار داریم. مشکل فعلی ما با کشورهای مستکبر در چیست؟ به‌رغم اینکه آژانس در چندین گزارش خود صلح‌آمیز‌بودن برنامه هسته‌ای ما را پذیرفته است، چرا کشورهای مستکبر با ملت بزرگ ایران در جنگ هستند و آنها را مورد تحریم ظالمانه خود قرار می‌دهند؟
ما عضو ان‌پی‌تی و براساس آن دارای حق غنی‌سازی برای مقاصد صلح‌آمیز هستیم. همین حق روشن و قانونی که غرب آن را نمی‌پذیرد، آیا بعد از ده‌ها سال دیگر که ایران در برنامه هسته‌ای خود ضعیف‌تر شده است، آن را می‌پذیرد؟ پاسخ روشن است. اینکه ما خودمان را دارای حق غنی‌سازی بدانیم و به آن اذعان کنیم، مشکلی را حل نمی‌کند، مقصود از توافقنامه آن بوده است که طرف غربی به این حق اذعان کند که متاسفانه در هیچ نقطه‌ای از آن به این حق، اذعان نکرده است و بلکه برعکس بلافاصله بعد از توافقنامه، جان کری ـ وزیر خارجه آمریکا ـ اعلام کرده است ما هیچ‌گونه حق غنی‌سازی برای ایران به رسمیت نشناخته‌ایم.
نامه رهبر انقلاب در پاسخ به نامه آقای روحانی
ممکن است اشکال شود چرا مقام معظم رهبری ـ با وجود اشکالات فراوان موجود در توافقنامه ـ آن را یک موفقیت و قابل تقدیر و تشکر دانسته‌اند؟
پاسخ اشکال فوق کاملا روشن است، زیرا نامه مقام معظم رهبری در پاسخ نامه آقای رئیس‌جمهور به ایشان بوده است و در این پاسخ تصریح شده است که دستیابی به آنچه مرقوم داشته‌اید، یک موفقیت است و در خور تقدیر و تشکر. اما اشاره‌ای به تفاهمنامه نکرده است. پاسخ مقام معظم رهبری به نامه آقای روحانی چنین است:
بسمه تعالی
جناب آقای رئیس‌جمهور
دستیابی به آنچه مرقوم داشته‌اید درخور تقدیر و تشکر از هیات مذاکرات هسته‌ای و دیگر دست‌اندرکاران است و می‌تواند پایه اقدامات هوشمندانه بعدی قرار گیرد. بی‌شک فضل الهی و دعا و پشتیبانی ملت ایران عامل این موفقیت بوده و در آینده نیز خواهد بود ان‌شاءالله. ایستادگی در برابر زیاده‌خواهی‌ها همواره باید شاخص خط مستقیم حرکت مسؤولان این بخش باشد و چنین خواهد بود ان‌شاءالله.
سیدعلی خامنه‌ای
3 آذر 92
اما آنچه رئیس‌جمهور به مقام معظم رهبری نوشته است این است که در این توافقنامه اولا: حقوق هسته‌ای ایران به رسمیت شناخته شده است، ثانیا: حق غنی‌سازی ملت ایران مورد اذعان قدرت‌های جهانی که سال‌ها سعی بر انکار آن داشتند، قرار گرفته است، ثالثا: خطوط قرمز نظام حفظ شده است و رابعا: توقف تحریم‌ها و فروپاشی تحریم‌های ظالمانه آغاز شده است. آقای روحانی در نامه به مقام معظم رهبری آورده است:
بسم‌الله الرحمن الرحیم
محضر مبارک رهبر معظم انقلاب اسلامی
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای دامت برکاته
با سلام و تحیات وافره
خدای بزرگ را سپاس می‌گویم که در نخستین ماه‌های شروع کار دولت تدبیر و امید، فرزندان انقلابی شما توانستند در مذاکراتی دشوار و پیچیده، حقانیت ملت ایران در فعالیت‌های هسته‌ای را در صحنه بین‌المللی اثبات کنند و گام نخست را به‌گونه‌ای پیش برند که حقوق هسته‌ای و حق غنی‌سازی ملت ایران مورد اذعان قدرت‌های جهانی ـ که سال‌ها سعی بر انکار آن داشتند ـ قرار گیرد و راه برای گام‌های بلند بعدی در حراست از پیشرفت‌های فنی و اقتصادی کشور گشوده شود.
توفیق در این مذاکرات نشان داد که می‌توان با رعایت همه اصول و خطوط قرمز نظام، با ارائه منطقی و مستدل مواضع ملت ایران و اتمام حجت برای افکار عمومی جهان، قدرت‌های بزرگ را نیز به احترام به حقوق ملت ایران فراخواند و....
دستاوردهای قطعی این توافق اولیه، به رسمیت شناخته‌شدن حقوق هسته‌ای ایران و حراست از دستاوردهای هسته‌ای فرزندان این مرز و بوم بوده است و در کنار آن با توقف روند تحریم‌های ظالمانه، بخشی از فشارهای غیر قانونی در تحریم‌های یکجانبه برداشته و فروپاشی سازمان تحریم آغاز شده است...
اینجانب با تبریک این توفیق الهی به حضور رهبری معظم انقلاب، از هدایت و حمایت جنابعالی سپاسگزارم....
حسن روحانی/  3 آذر 92
آنچه در نامه آقای روحانی آمده است به رسمیت شناخته‌شدن حقوق هسته‌ای و نیز حق غنی‌سازی ایران، حفظ خطوط قرمز نظام و توقف و فروپاشی تحریم‌هاست.
واقعا اگر ما حقوق هسته‌ای ایران و حق غنی‌سازی را به‌دست آورده و در مقابل نیز تحریم‌های اصلی را تا حد قابل قبولی از بین برده باشیم این کار یک پیروزی بزرگی است و شایسته تقدیر و تشکر. (مقام معظم رهبری نیز تاکید کرده ‌اند که براساس آنچه مرقوم داشته‌اید ما موفقیت به‌دست آورده‌ایم و باید از آن تشکر شود.)
اما آیا ایران در این توافقنامه به آنچه آقای روحانی مرقوم داشته است، دست یافته است؟ آیا حقوق هسته‌ای ایران به رسمیت شناخته شده است؟ آیا حق غنی‌سازی ایران مورد اذعان قرار گرفته و به رسمیت شناخته شده است؟ آیا خطوط قرمز نظام در این مذاکرات و توافقنامه ژنو حفظ شده است؟ آیا دستاوردهای هسته‌ای ملت ایران در این توافقنامه حفظ شده است؟ آیا سازمان تحریم‌های اصلی شکاف برداشته است؟ با توجه به آنچه در این نوشتار بررسی شده است هیچ‌یک از موارد فوق در این توافقنامه به‌دست نیامده است و برخلاف ادعای آقای روحانی، غالب دستاوردهای هسته‌ای ملت ایران از دست رفته است. جهت یادآوری، ادعاهای آقای روحانی را به صورت جداگانه مورد بررسی دوباره قرار می‌دهیم:
1- آقای روحانی ادعا کرده است در این توافقنامه حقوق هسته‌ای ایران به رسمیت شناخته شده است.
سوال این است که حقوق هسته‌ای به چه امری گفته می‌شود؟ روشن است که مراد از آن، همان امری است که در ماده چهارم ان‌پی‌تی آمده است.

 نشود مانند سبد کالا این بار هم در فاز 2 هدفمندی یارانه‌ها، در تشخیص نیازمندان واقعی و ثروتمندان اشتباه صورت گیرد و از طرفی برخی افراد همچنان آن را دریافت کنند که کوچک‌ترین نیازی به آن ندارند و بعضی که واقعاً به همین 45 هزار تومان نیاز مبرم دارند و نبود آن در زندگی‌شان محسوس خواهد بود و دچار مشکلات بیشتری خواهند شد، آن را دریافت نکنند.
رضا کاوری ـ مازندران/ فریدونکنار

  با رویه‌ای که دولت در پیش گرفته و اینقدر جواب آمریکایی‌ها را نمی‌دهد، آنها دور برداشته‌اند و دیگر حتی نمی‌گویند گزینه نظامی روی میز است. چند روز قبل کری، وزیر خارجه سیه‌روز آمریکا این بار نگفت گزینه نظامی ما روی میز است و حرف مفت زد که «گزینه نظامی از گزینه‌های اصلی ما علیه ایران است». آیا یک دولتمرد شجاع نباید پاسخ این یاوه‌گویی‌های آنها را بدهد که شما بیچاره‌ها با دادن تلفات بسیار از عراقی که ما با دست خالی آن را شکست دادیم، شکست نظامی متحمل شدید. آخر شما عددی هستید که حتی ما را تهدید کنید؟
یخچالی

  با توجه به اذعان‌های مکرر آمریکا به اینکه سران فتنه 88 عمال آنها بوده و هستند، آیا نباید فتنه‌گرانی را که ضدنظام و ضدانقلابند از سمت‌های دولتی که در 6 ماه اخیر منصوب شده‌اند، کنار گذاشت؟
یک شهروند

مسأله بازهم سوریه است. کشوری در خاورمیانه که امروز همه توجه قدرت‌های بزرگ جهانی و منطقه‌ای را به خود معطوف ساخته است. کشوری که اگر از یکسو میدانی برای قدرتنمایی روسیه و آمریکا در برابر یکدیگر است از سوی دیگر کارزار جنگی سرد میان جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی است.
به نظر می‌رسد نباید از کنار تحرکات ریاض در سوریه به راحتی عبور کرد و اینگونه ساده پنداشت اعضای خاندان سلطنتی ‌سعود در کاخ‌های خود نشسته و تنها حامی مالی سلفی‌های تکفیری در سوریه هستند.
باید نگاه را دقیق‌تر کرد و آمد به جنوب آسیا و کشور همسایه یعنی پاکستان. با بررسی تحرکات چند ماه گذشته در این کشور، موضوعاتی روشن می‌شود که دانستن آنها راهگشایی برای تبیین سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران خواهد بود.
از زمان آغاز بحران در سوریه و بازشدن پای القاعده و سایر گروه‌های افراطی وهابی به این کشور برای مبارزه مسلحانه با حکومت علوی بشار اسد، بیم این وجود داشت که سایر گروه‌های شبه‌نظامی فعال در خاورمیانه و آفریقا نیز برای کمک به همفکران خود عازم شام خواهند شد.
این موضوع نیز بر کسی پوشیده نیست که پاکستان خاستگاه طالبان حامی القاعده در جنوب آسیا و افغانستان است و دور از انتظار نبود که شبه‌نظامیان پاکستانی نیز برای مبارزه راهی سوریه شوند اما نکته اینجاست که این نیروهای شبه‌نظامی چگونه وارد خاک سوریه شده و حمایت مالی و تسلیحاتی آنها از چه محلی تأمین می‌شود. برای رسیدن به پاسخ این سؤالات بررسی 3 مرحله مورد نیاز است.
1- حضور نیروهای شبه‌نظامی پاکستان در سوریه
اولین نکته برای آغاز این بحث تایید حضور نیروهای شبه‌نظامی پاکستان در خاک سوریه است. از همان آغاز درگیری‌ها در سوریه این گمان وجود داشت که نیروهای تندروی اسلامی از سایر کشورهای منطقه به سوریه عزیمت خواهند کرد اما حضور نیروهایی از کشور پاکستان که فاصله‌ای چندهزار کیلومتری با سوریه دارد، سخت می‌‌نمود. سؤال اساسی اینجا بود که اگر این نیروها شبه‌نظامی هستند، چگونه خود را به سوریه می‌رسانند و اگر پاکستان از نیروهای نظامی خود برای مداخله در درگیری‌های سوریه بهره برده است، سکوت مجامع جهانی به چه معناست و آیا اصلا اسلام‌آباد وجاهت چنین کاری را دارد یا نه؟
با بررسی بیشتر این موضوع روشن می‌شود که نیروهای رسمی ارتش پاکستان به سوریه اعزام نشده‌اند اما نیروهای شبه‌نظامی با ملیت‌های مختلف اعم از پاکستانی، افغان، قرقیز، تاجیک، ازبک، چچنی و..... به صورت رسمی از فرودگاه‌های مختلف پاکستان به ترکیه اعزام و از آنجا نیز وارد خاک سوریه شده‌اند.
پس از رسانه‌ای شدن این موضوع دولت جدید پاکستان به رهبری نوازشریف همه تلاش خود را به کار بست تا به همه این اتهامات پایان داده و با تکذیب این مساله خود را مبرا سازد اما بلافاصله طالبان پاکستان در جولای 2013 در بیانیه‌ای حضور نیروهای خود در خاک سوریه را تایید و اعلام کرد: آنجایی که ما به کمک برادران عرب نیاز داشتیم آنها به ما خدمت کردند و اکنون نیز برادران عرب به ما نیاز دارند پس ما به سوریه می‌رویم تا به آنها کمک کنیم.
پس از این نیز طالبان پاکستان در چندین نوبت تعداد نیروهای خود را در سوریه اعلام کرده و به محل مأموریت و تعداد عملیات‌های انجام شده توسط این افراد اشاره دقیق داشت که این موضوع خود نیز شاهدی بر مدعای حضور پررنگ نیروهای شبه‌نظامی پاکستان در خاک سوریه است. علاوه بر این نشانه‌های دیگری از حضور پررنگ نیروهای پاکستانی در خاک سوریه وجود دارد. در نخستین ویدئوهای منتشر شده از سوی جبهه النصره و ارتش آزاد سوریه شاهد به اهتزاز درآمدن پرچم طالبان پاکستان در برخی مناطق تحت اشغال این گروه‌ها هستیم. همچنین مدتی پس از آغاز نبرد در سوریه صفحات اردو زبان برای اعزام نیروهای تکفیری در شبکه‌های اجتماعی ایجاد شد که این موضوع نیز حضور گسترده نیروهای اردو زبان پاکستانی در سوریه را تایید می‌کند.
2- حمایت ارتش پاکستان از نیروهای شبه‌نظامی
با مطالعه تاریخچه پیدایش گروه طالبان در خاک پاکستان و پس از آن گسیل آنها به افغانستان، این موضوع مشخص می‌شود که حامی اصلی و در واقع مولد این شبه‌نظامیان، ارتش پاکستان بویژه سازمان اطلاعات آن یعنی آی‌اس‌آی است.
پاکستان دشمنی دیرینه‌ای با هند دارد اما در عین حال عمق استراتژیک و قدرت نظامی اسلام‌آباد در برابر دهلی بسیار کم است. به همین دلیل ارتش پاکستان تصمیم گرفت با ایجاد گروه‌های شبه‌نظامی و تجهیز آنها در واقع اهرم فشاری را در برابر فشارهای خارجی ایجاد کند. مرحله بعدی گسیل این نیروها به افغانستان بود تا با ایجاد دولتی همسو با پاکستان بتواند فقدان عمق استراتژیک خود را در افغانستان جبران کند.
با دنبال کردن رویدادهای داخلی و منطقه‌ای پاکستان نیز این موضوع قابل درک است که شبه‌نظامیان پاکستان بشدت تحت کنترل ارتش این کشور بوده و در جایی که فرد یا گروهی از شبه‌نظامیان خلاف مواضع ارتش پاکستان حرکت کرده است، بلافاصله حذف و کشته می‌شود که خاندان محسود و حقانی از جمله این افراد و گروه‌های فعال در پاکستان بوده‌اند که بزرگان و رهبران این دو گروه در چندین مرحله از سوی ارتش پاکستان کشته شده‌اند.
با توجه به مطالب گفته شده این مساله روشن می‌شود که حضور نیروهای شبه‌نظامی پاکستانی در خاک سوریه بدون مجوز و خواست ارتش پاکستان هرگز ممکن نخواهد بود. از سوی دیگر منابع آگاه در پاکستان بارها از اعزام رسمی و بدون روادید شبه‌نظامیان پاکستانی به ترکیه جهت انجام عملیات در سوریه خبر داده‌اند. این در حالی است که باید این نکته را نیز در نظر داشته باشیم که فرودگاه‌های پاکستان در اختیار و کنترل ارتش این کشور است پس بدون خواست ارتش این اتفاق شدنی نخواهد بود.
3- همگرایی نزدیک سعودی و پاکستان
به جرأت می‌توان گفت پس از آمریکا، پاکستان بزرگ‌ترین متحد استراتژیک عربستان سعودی است. پاکستان، عربستان سعودی را مرکز جهان اسلام دانسته و در مقابل آل سعود، پاکستان را به عنوان بزرگ‌ترین و پرجمعیت‌ترین کشور مسلمان حامی سیاست‌های خود می‌شناسد.
طی سال‌های گذشته همواره روابط نزدیکی میان اسلام‌آباد و ریاض برقرار بوده و عربستان، پاکستان را حیاط‌خلوت خود در نزدیکی جمهوری اسلامی ایران می‌داند.
با روی کار آمدن نوازشریف که روابط احساسی و نزدیکی با خاندان سعودی دارد، دولت در کنار ارتش پاکستان اتحادی یکدست برای عربستان سعودی ایجاد کردند تا ریاض با خیالی راحت بتواند برنامه‌های خود در منطقه را عملیاتی سازد.
پاکستان تنها کشور مسلمان هسته‌ای است که در عین حال صنایع نظامی قوی در اختیار دارد. این مسائل در کنار همگرایی گسترده با عربستان سعودی، راه‌ تأمین نیاز انسانی و تسلیحاتی در سوریه برای جریان عربی - وهابی است.
طی 2 ماه گذشته مقامات عالیرتبه عربستان سفرهای متعددی به پاکستان داشتند که جزئیات آن توسط منابع آگاه اینگونه فاش شده است:
1- پاکستان سلاح‌های پیشرفته مورد نیاز تروریست‌های تکفیری در سوریه را تامین کند مانند موشک‌های ضدهوایی دوش‌پرتاب و موشک‌های ضدتانک؛ همچنین پاکستان متعهد شده است برخی سلاح‌هایی را که خود در اختیار ندارد از کشور ثالث تأمین کرده  و در اختیار آنها قرار دهد. البته خواست پاکستان این بوده که به صورت رسمی این کار انجام نشود و در همین راستا وزارت خارجه پاکستان این خبر را تکذیب کرده است.
2- اعزام نیروهای شبه‌نظامی به سوریه؛ عربستان سعودی به این موضوع پی‌برده است که باید نیروی انسانی مورد نیاز برای ادامه نبرد علیه بشار اسد را تأمین و به سوریه اعزام کند. همچنین عربستان از دهه‌های گذشته به پرورش نیروهای وهابی در مناطق قبایلی پاکستان پرداخته و اکنون زمان بهره‌بردن از این نیروهاست. عربستان از پاکستان خواسته تا تسهیلات مورد نیاز برای اعزام این نیروها به خاک سوریه را فراهم سازد.
3- آموزش نیروهای شبه‌نظامی در خاک پاکستان؛ از دیگر درخواست‌های ریاض از اسلام‌آباد، آموزش نیروهای شبه‌نظامی با ملیت‌های مختلف در خاک پاکستان برای اعزام به جنگ سوریه است که به نظر می‌رسد ارتش پاکستان نیز با این موضوع مخالفتی نداشته است.
پاکستان نیز با برآورده ساختن نیازهای عربستان سعودی به سه هدف دست پیدا می‌کند:
1- ادامه روابط نزدیک با عربستان سعودی جهت رفع نیازهای مالی و دفع بحران انرژی
2- فروش سلاح‌های تولیدی خود و کسب درآمد هنگفت از جنگ سوریه
3- انتقال نیروهای شبه‌نظامی از خاک خود به سوریه که می‌تواند آغازی برای پیشبرد فرآیند صلح در این کشور باشد.

 

شروع جنگ شهرها توسط عراق در جریان جنگ تحمیلی(1363ش)
عراق در آبان 1363 به طور رسمی اعلام کرد اماکن غیرنظامی ایران را هدف حمله قرار خواهد داد. این تهدید که بعدها تحقق یافت در عین حال که به منزله تشدید فشار به ایران و در نتیجه، گسترش دامنه جنگ بود، نشان‌دهنده ناکامی استراتژی عراق در مراحل پیشین نیز بود. برخی تحلیلگران، هدف عراق را از این اقدام، وادار ساختن ایران برای دست زدن به یک حمله زمینی زودرس بیان کردند. در جریان جنگ شهرها، خسارات فراوانی به اماکن غیرنظامی وارد آمد و تعداد زیادی به شهادت رسیدند.
تولد الکساندر گراهام‌بل، دانشمند انگلیسی و مخترع تلفن (1847م)
الکساندر گراهام‏بل، مخترع تلفن در سوم مارس 1847م در شهر ادینبورو، پایتخت اسکاتلند به دنیا آمد. وی دوران طفولیت را در آمریکا گذراند و تحصیلاتش را در زادگاه خود ادامه داد. بل از آغاز جوانی پیوسته درصدد یافتن راهی بود که بتوان با ناشنوایان گفت و شنود کرد. بل در سال 1871م ساکن آمریکا شد و به استادی فیزیولوژی صوتی دانشگاه بوستون رسید. فکر اصلی اختراع تلفن از اینجا شروع شد که با دیدن دستگاه ساده‏ای شامل دو جعبه که از یک باطری برق گرفته و هنگامی که کسی در یکی از جعبه‏ها حرف می‏زد، در جعبه دیگر ارتعاشاتی برمی‏خاست که به وسیله یک سوزن منعکس می‏شد، بل تشخیص داد که اگر تعداد سوزن‏ها زیاد شود ارتعاشات صوتی به صورتی واضح‏تر انعکاس خواهند یافت. گراهام‏بل بالاخره پس از مدتی کار و تلاش و سرزنش شنیدن از دیگران، در دهم مارس 1876م با همکاری دوستش واتسون، موفق به اختراع تلفن شد. الکساندر گراهام‌بل در 18 اوت سال 1922م در 75 سالگی درگذشت، در آن هنگام همه تلفن‏های دنیا به احترام وی، یک دقیقه از کار افتادند.
آغاز انتفاضه مردم مسلمان عراق علیه رژیم دیکتاتوری صدام (1991م)
پس از شکست سنگین ارتش بعث عراق در تهاجم نیروهای نظامی ائتلاف غرب به رهبری آمریکا در جریان جنگ کویت و تحریم هرگونه پرواز در عراق توسط شورای امنیت، مردم مسلمان عراق موقعیت را غنیمت شمرده و با استفاده از ضعف دولت بعث، در نواحی وسیعی از شمال تا جنوب این کشور، علیه رژیم صدام قیام کردند. درجریان این انقلاب که به دلیل تقارن آن با ایام ماه مبارک شعبان 1411ق به انتفاضه شعبانیه مشهور شد، کنترل بخش اعظم کشور به دست نیروهای مردمی افتاد و از 18 استان عراق، 14 استان، از دست حکومت بعث خارج شد. در این مدت که حدود یک ماه به طول انجامید، مردم تحت نظر مراجع حوزه علمیه بر امور نظارت داشتند و مناطق را اداره می‏کردند. در این هنگام، آمریکاییان و متحدانشان متوجه شدند که ناخواسته، زمینه‏های ایجاد حکومتی مردمی و اسلامی در عراق پاگرفته و چیزی به سقوط حزب بعث نمانده است. در این حال که همه فرودگاه‏ها و نقاط حساس نظامی و پادگان‏های عراق در اختیار و زیر نظر متجاوزان غربی قرار داشت و اجازه هیچ حرکت هوایى داده نمی‏شد، شرایط ناگهان تغییر کرد و با اشاره آمریکا، ارتش عراق، سرکوب بدون مرز را سرلوحه کار قرار داد. مزدوران حزب بعث عراق برای قلع و قمع انقلابیون، حتی از به کارگیری سلاح‏های شیمیایى و بمب‏های خوشه‏ای و آتش‏زا علیه ملت خویش نیز دریغ نکردند. در این کشتار که هیچگاه از سوی دیکتاتورترین و خون‌آشام‏ترین رژیم‏های یک قرن اخیر نیز صورت نپذیرفته بود، صدها هزار نفر به صورت دسته‌جمعی قتل‌عام و در گورهای چندصد نفری به طور ناشناس دفن شدند. بدین ترتیب این قیام مقدس به دلیل ضعف بنیه دفاعی مردم و عدم وجود رهبری واحد و هماهنگ، سرکوب وحشیانه و بدون مرز ارتش خونخوار صدام، سکوت مجامع بین‏المللی و کمک آمریکا به صدام، پس از یک ماه به شکست انجامید و برگ ننگین دیگری بر تاریخ سراسر جنایت و سیاه رژیم بعث و حامیان جهانخوار آن افزوده شد. با این حال، آمریکا هنگامی که صدام را خطری برای منافع خود احساس کرد در یورشی وحشیانه و سناریویی از پیش تعیین شده با حمله به عراق در 20 مارس 2003م، موجبات سقوط وی در 9 آوریل آن سال را فراهم آورد و دور جدیدی از تجاوز و اشغالگری در این کشور آغاز شد.

رئیس‌جمهور آرژانتین مجددا از مقامات بریتانیایی خواست به مذاکره درباره حاکمیت بر سر جزایر مالویناس بنشینند. به گزارش تسنیم به نقل از پایگاه خبری اسپانیایی زبان «مینوتو اونو»، کریستینا فرناندز، رئیس‌جمهور آرژانتین روز شنبه 10 اسفند مجددا از مقامات بریتانیایی خواست درباره حاکمیت بر سر جزایر مالویناس با یکدیگر مذاکره کنند. فرناندز مذاکره درباره حل مساله این جزایر را ضروری دانست و تاکید کرد: حل‌شدن هرچه سریع‌تر اختلافات درباره جزایر مالویناس برای روابط هر دو کشور ضروری است. رئیس‌جمهور آرژانتین یادآورشد: اکثر شهروندان این جزایر نمی‌خواهند همچون مستعمره شناخته شوند. بریتانیا از سال 1833، پس از جنگ 74 روزه میان دو کشور، جزایر مالویناس را اشغال کرده است. از این تاریخ تا به امروز بریتانیا این مجمع‌الجزایر سرشار از نفت را همچون یکی‌ از مستعمره‌های خود می‌داند. مقامات آرژانتین تا به امروز چندین بار از دولت بریتانیا خواسته‌اند برای پایان دادن به مساله مالویناس به‌صورت مسالمت‌آمیز مذاکره کنند اما مقامات بریتانیا به درخواست آنها وقعی ننهاده‌اند.
 

سیروس محمودیان: 1- در 35 سال گذشته قطع وابستگی صنعتی - اقتصادی ایران به نظام سلطه‌طلب غرب یکی از شعارهای اساسی انقلاب اسلامی بوده است که این سیاست راهبردی همواره با فراز و نشیب‌‌های قابل‌تامل و متناسب با وضعیت داخلی کشور مورد تاکید رهبری و مردم قرار داشته است. به گواه تاریخ در این سال‌ها ملت شریف ایران برای رسیدن به استقلال واقعی هر سختی را به جان خریده و هزینه‌های اجتناب‌ناپذیر این استقلال‌طلبی تاریخی را نیز بدون کمترین اعتراضی به شکلی داوطلبانه پرداخت کرده است. انکار‌ناپذیر است که در هر شرایط بغرنج تهدیدی و مقاطع ولو بحرانی، تلاش هوشمندانه برای رسیدن به استقلال فراگیر و اتکا به ظرفیت‌های تولیدی کشور مطالبه حقیقی نظام و ملت نجیب ایران از دولتمردان وقت بوده است.
2ـ در واقع یکی از دغدغه‌های بنیادین حضرت امام(ره) و رهبر حکیم انقلاب، پی‌ریزی یک ساختار علمی مردم‌محور برای قطع این وابستگی‌های استعماری بوده است. بی‌شک قطع این وابستگی‌های به یادگار مانده از رژیم پهلوی امر ساده‌ای نیست که بتوان یک‌شبه یا به سادگی به آن دست یافت. طبعا هر ملتی به‌دنبال استقلال علمی ـ اقتصادی است اما تاریخ نشان می‌دهد کمتر ملتی تاب مقاومت در مقابل هزینه‌های سهمگین این استقلال‌طلبی را دارد و در این بین ملت ایران الگویی استثنایی برای جهانیان محسوب می‌شود.
3ـ در این میان هرگاه دولتمردان روش انقلابی را پیش گرفته‌اند، توانسته‌اند همگام با ملت و البته با مدیریت منابع موجود و سیاستگذاری موثر در عرصه اتکا به تولیدات داخلی، مسیر ناهموار قطع وابستگی به غربی‌‌ها و تامین استقلال کشور را هموار کرده و با شتاب‌بخشی به فعالیت‌های استقلال‌محور زمینه دستیابی پایدار به فناوری‌های سرنوشت‌ساز را فراهم کنند اما هرگاه سیاست‌زدگی، وادادگی و خودباختگی ماهیتی در مقابل غرب وجه ممیزه این مدیران بوده است در کمال‌تاسف وقایع شرم‌باری درباره وابسته‌سازی ملت ایران به غربی‌ها رقم خورده است.
4ـ بازبینی اتفاقات 8 سال حاکمیت اصلاح‌طلبان بر امور کشور برگ سیاهی از زوایای پنهان این وقایع را به نمایش می‌گذارد. واسطه‌گری دولت و تلاش برای تضمین منافع عده‌ای یقه‌سفید و آقازاده‌های وابسته به مافیای واردات از خصیصه‌های شوم اینگونه مدیران دولتی بویژه در دولت اصلاحات بوده است.
5- در حال حاضر بازگشت تدریجی این مدیران غربزده به صحنه اجرایی کشور یکی از نگرانی‌های ملت ایران است. اگرچه فراهم‌شدن زمینه این بازگشت ارتجاعی بر خلاف وعده‌های انتخاباتی داده‌شده است اما باید گفت دولت مدعی تدبیر باید هوشیار باشد که تشدید وابستگی به غرب به بهانه‌های متنوع مجددا در دستور کار این مدیران مردودی قرار دارد و دولت در صورت بی‌توجهی به عملکردها و تصمیمات ناصواب این مدیران نامقبول، دانسته و ندانسته هزینه‌های خطرآفرینی را بر امنیت کشور تحمیل خواهد کود. بدیهی است سکوت در مقابل جریان خزنده رانت‌محور مذکور خیانتی آشکار نسبت به آرمان‌های انقلاب اسلامی و شهیدان است.
6ـ از سوی دیگر بازبینی وقایع 35 سال گذشته کشور و تحلیل روابط اقتصادی ایران با غربی‌ها موید آن است که هرگاه موضوع تحریم ملت ایران در دستور کار بیگانگان قرار گرفته است برنامه‌ریزی هوشمندانه مدیران ارشد کشوری درباره تامین نیاز‌های علمی ـ اقتصادی کشور نتایج روشن و امیدوار‌کننده‌ای در پی داشته است. برای نمونه تشدید فشار غربی‌ها در دوران 8 سال دفاع مقدس موجب شد تا اراده جمعی برای رسیدن به خودکفایی در بخش‌های مختلف کشاورزی، علمی و تدارک زیرساخت‌های پایدار در عرصه فناوری موشکی و هسته‌ای شکل گرفته و ایران در مدتی کوتاه به یکی از قدرت‌های منطقه مبدل شود.
7ـ اگرچه برخی سیاست‌های غلط در دوران سازندگی اثرات نامطلوبی بر این روند بر جای گذاشت اما واضح است در سایه عزم ملی برای قطع وابستگی این رفتارهای غیرانقلابی که بوی خیانت از آن به مشام می‌رسید، نتوانست ایستایی کامل در برنامه‌های سازمان‌یافته مزبور ایجاد کند. در واقع دانشمندان جوان ایرانی به هر سختی و مرارتی که بود برنامه‌های خودکفایی کشور را یک‌تنه پیش برده و عملا یک حماسه تاریخی را رقم زدند و در این راه جوانان غیوری مانند شهیدان مصطفی احمدی‌روشن و حسن تهرانی‌مقدم حتی از بذل جان نیز دریغ نورزیدند.
8ـ صدور دستور توقف تولید بنزین از سوی وزیر نفت در صنایع پتروشیمی کشور تیغ برنده دو لبه‌ای است که به دلیل تبعات زیست‌محیطی‌ کشور امری قابل هضم می‌نماید اما تبلیغ سازمانی برای مصرف‌زدگی ناموجه، توجیه شیرین امر مذموم واردات بنزین، اتکای صرف به بنزین وارداتی و در نهایت غفلت از سیاست‌های راهبردی کشور در امر خودکفایی از واردات بنزین یا تعطیل پروژه‌های تحقیقاتی در حوزه تولید بنزین سالم خیانتی آشکار می‌تواند باشد. ملاحظه نگرانی‌های معترضانه کارشناسان صدیق فعال در بدنه میانی وزارت نفت گویای تلخی این دستور یکجانبه وزیر است. بی‌توجهی به امر خودکفایی حلقه مفقوده این دستور شاید اجتناب‌ناپذیر است.
9ـ از سوی دیگر همزمانی تصمیم دولت برای واردات بنزین با ابلاغ سیاست‌های کلان اقتصاد مقاومتی از سوی رهبر معظم انقلاب حکم می‌کند دولت به‌طور رسمی تاریخ معینی را برای توقف واردات بنزین در سایه تولید کافی بنزین استاندارد اعلام داشته و رسما سیاست‌های اجرایی مشخص وزارت نفت و دولت را برای از بین بردن زمینه قاچاق کلان بنزین در مناطق مرزی یا روی کشتی‌های خارجی اعلام نماید.
10ـ طبعا چنانچه از سوی مدیران ارشد وزارت نفت مساله مدیریت واردات و مصرف بنزین مورد توجه واقع نشود یا برای توسعه کیفی پالایشگاه‌های موجود و راه‌اندازی پالایشگاه‌های جدید تولید بنزین در بازه زمانی مشخص اقدام لازم صورت نگیرد، میزان وابستگی ایران به واردات بنزین در سال آتی دو برابر شده و فضای ایده‌آلی را در اختیار غربی‌ها برای اعمال فشار بر ملت ایران قرار می‌دهد که بر این عنوانی جز خیانت نمی‌توان نهاد. دولت باید بکوشد این خدمت زیست‌محیطی‌ به یک خیانت استراتژیک مبدل نشود.

پسر دوستم به دنیا اومده، 3 کیلو وزنشه؛ 4 میلیون و500 هزار تومن پول بیمارستان داده. یعنی دقیقاً کیلویی یک‌و‌نیم میلیون واسش در اومده!