گروه ورزشی: پرسپولیس و سپاهان از آن دسته داربی‌هایی است که هیجانش کمتر از داربی سرخابی‌ها نیست. نبرد زردپوشان اصفهانی با سرخپوشان پایتخت برای حمید درخشان و حسین فرکی آنقدر حساس است که بدون شک می‌توان این ماراتن را به جدالی برای عبور از خط پایان تعبیر کرد. درخشان برای اثبات شایستگی‌هایش باید سپاهان را در خانه شکست دهد و حسین فرکی نیز برای اینکه نشان دهد فصل پیش فولاد با تدابیر او قهرمان لیگ شد باید تمام داشته‌های فنی خود را رو کند. وقتی داربی حساس پرسپولیس و سپاهان را زیرورو می‌کنید می‌بینید پرسپولیس در یک دهه اخیر تنها یک بار توانسته در اصفهان زرد پوشان را شکست دهد. پرسپولیس در اصفهان برای اولین بار در 22 بهمن 1350 با آلن راجرز سپاهان را شکست داد و حالا حمید درخشان می‌خواهد خودش را در تاریخ فوتبال پرسپولیس ماندگار کند و بی‌جهت نیست اگر نقطه عطف بازی‌های این هفته را این دیدار بنامیم. جایی که حسین فرکی تیمش را برای رویارویی با پرسپولیسی آماده می‌کند که با حمید درخشان به تیم امتیازآوری تبدیل شده است. حمید درخشان نوید داده که بزودی پرسپولیس به پرسپولیس دهه شصت تبدیل خواهد شد، همان پرسپولیسی که تا بازی شروع می‌شد، یک گل به حریف می‌زد و کار را تا دقیقه 20 یکسره می‌کرد. این پرسپولیس نه با مصاحبه، پرسپولیس دهه شصت خواهد شد و نه با عمل. این پرسپولیس کجا و آن پرسپولیس کجا اما آرزوی مدعی شدن در این لیگ برای تیم حمید درخشان دور نیست. بازی با دو مهاجم و فوتبال اتصالی پرسپولیس را خوشبخت خواهد کرد. فوتبال اتصالی به فوتبال زنجیروار و متحد می‌گویند. اینکه وقتی سانتر فوروارد توپ را از دست می‌دهد، نایستد تا ببیند هم‌تیمی‌هایش چکار می‌کنند! در شعاع حرکتی خود به دفاع کردن تیم کمک کند. فوتبال اتصالی یعنی فوتبال فداکارانه و فوتبال تیمی. پرسپولیس هنوز یک ایراد عمده دارد؛ اینکه یا در دفاع خوب عمل می‌کند یا در حمله و گویی فوتبال یک بخش دارد. پرسپولیس در سال‌های اخیر بیشتر از کناره‌ها حمله کرده در حالی که در فوتبال می‌توان با پاس توی عمق، سانتر از کناره‌ها، شوت از راه دور و... به گل رسید. بازی در خانه سپاهان نیاز به اشاره ندارد که سخت است. خصوصاً حریف، سپاهانی است که رفته‌رفته با حسین فرکی برای جهش قهرمانی آماده می‌شود. سپاهان چند امتیاز حساس از دست داده، این به خاطر دگردیسی در تیم بوده، حذف کردن منوی کاری کرانچار و جایگزین کردن منوی کاری حسین فرکی چند هفته‌ای زمان برده و امتیاز از دست داده اما سپاهان با فوتبال آرام و تهاجمی این مربی فقط یک هدف خواهد داشت؛ قهرمانی. این بازی عیار حمید درخشان را مشخص خواهد کرد.
پرسپولیس در باتلاق فرورفته است
حمیدرضا سیاسی حرف‌های عجیبی به زبان آورده. او در مصاحبه‌ای با یکی از روزنامه‌های ورزشی می‌گوید پرسپولیس تا خرخره در باتلاق فرو رفته! نکته قابل توجه این است که سیاسی علاقه شدیدی به گفت‌وگو کردن دارد و این بار سعی کرده تا اذهان عمومی را به سمت اشتباهات دایی و رویانیان سوق دهد، موضوعی که دیگر پرداختن به آن هیچ معنی‌ای ندارد! حمیدرضا سیاسی با این حرف‌ها می‌خواهد خودش را مطرح کند و بار منفی را بر دوش مدیران سابق بیندازد. او جملاتش را اینگونه آغاز می‌کند «به اینکه خادم درست یا غلط درباره پرسپولیس و استقلال تصمیم‌گیرنده شده، کاری ندارم، به اینکه قبلاً کشتی‌گیر بوده هم کاری ندارم. همین که 50 میلیارد اسپانسر برای این دو باشگاه آورده، دستش درد نکند چون کل بودجه وزارت ورزش 150 میلیارد تومان است. تا الان 20 هیأت مدیره برای پرسپولیس و استقلال درست شده و بیش از ده‌ها نفر آمده و رفته‌اند. کدام‌شان پول آوردند؟ آنها بیشتر از بودجه‌های دولتی استفاده می‌کردند ولی الان فرق می‌کند. البته همان پول‌های دولتی و مشکلاتی که ایجاد کرد، باعث شده الان پرسپولیس تا خرخره در باتلاق فرو برود. بدهی‌های پرسپولیس زیاد است. آقای رویانیان قربانش بروم، دست ما را بسته. نه می‌توانیم قرارداد ببندیم، نه می‌توانیم اسپانسر بگیریم. او آنقدر قراردادهای ترکمنچای‌گونه بسته که راه ما را بسته است. البته قبل از رویانیان هم مدیران دیگر مشکلات مالی به وجود آورده‌اند. در شرایط فعلی، ما چاره‌ای نداریم و باید با مشکلات بسازیم. چون عاشق پرسپولیس هستم، مجبورم برایش هزینه کنم. خوشبختانه شیب موفقیت‌های پرسپولیس بالاست و این برای ما ارزشمند است. اینکه استقلال 3 باخت پیاپی آورده و آیا نیاز به تغییر و تحول دارد یا نه، به من مربوط نمی‌شود و نمی‌توانم اظهار نظر کنم. پرسپولیس در زمان نزول باید تغییراتی را ایجاد می‌کرد که کرد. وقتی به مدیرعامل گفتیم تغییرات را ایجاد کند و او گوش نکرد، مجبور شدیم خودمان اقدام کنیم. علی دایی تحت هیچ شرایطی نمی‌خواست تغییر کند. او آدم‌هایی را دور خودش داشت و نمی‌خواست پرسپولیس را تقویت کند، به همین خاطر تصمیم گرفتیم خودش را تغییر دهیم. رحیمی به ما تحمیل نشد. او مدیر خوبی بود ولی توانایی رویارویی با دایی را نداشت و نمی‌توانست از موضع یک مدیرعامل با دایی برخورد کند. او هیچ وقت از موضع بالا بر دایی نظارت نداشت. رحیمی سردار زمان صلح بود نه سردار زمان جنگ چون در بحران نتوانست به پرسپولیس کمک کند، البته بنده از او تشکر می‌کنم.  فعلاً یکی از گزینه‌های مدیرعاملی ما منتقمی است. دنبال کسی نیستیم که مقابل مصوبات هیأت مدیره قرار بگیرد و نمی‌خواهیم مدیرعامل فردمحور باشد.
 

گسترش فولاد – پدیده
تیم‌های فوتبال گسترش فولاد و پدیده در حالی یازدهمین دیدار خود را در لیگ برتر برابر هم انجام می‌دهند که هر دو تیم در میانه‌های جدول بسر می‌برند. پدیده که این هفته میهمان تبریزی‌هاست، پس از آنکه 7 هفته را بدون باخت سپری کرد، 3 هفته است که نتایج خوبی نمی‌گیرد و طعم تلخ شکست را می‌چشد. این تیم اکنون با 13 امتیاز هشتم جدول است اما اگر روند نزولی هفته‌های اخیر را ادامه دهد، ممکن است چند رده سقوط کند. از سوی دیگر گسترش فولاد تبریز در طول 10 هفته گذشته فراز و نشیب زیادی داشته و با کسب 5 تساوی، یکی از 5 تیمی است که بیشترین تعداد تساوی را داشته‌اند. شاگردان تارتار با 11 امتیازی که تاکنون کسب کرده‌اند، در مکان یازدهم قرار دارند و بسیار امیدوارند که در روز دیدار با پدیده، در اوج باشند و بتوانند چهارمین شکست این تیم مشهدی را به آن تحمیل کنند.
نفت تهران – ذوب‌آهن
یحیی گل‌محمدی که هفته قبل توانست به همراه تیمش پیروزی برابر استقلال را جشن بگیرد، این هفته به مصاف تیمی می‌رود که فصل پیش روزهای خوبی را با آن سپری کرد. گل‌محمدی فصل قبل به همراه نفت تهران سهمیه لیگ قهرمانان آسیا را گرفت ولی ترجیح داد که فصل چهاردهم را در ذوب‌آهن به فعالیت بپردازد. ذوب‌آهن تحت هدایت گل‌محمدی تاکنون فقط در دو دیدار پیروز شده و نتایج چندان قابل توجهی نداشته است، هرچند کارشناسان فوتبال معتقدند که سبک بازی این تیم بسیار خوب و دیدنی است اما نزدن ضربات آخر بزرگ‌ترین مشکل این تیم اصفهانی است. نفت تهران اما مانند فصل پیش جزو 5 تیم بالای جدول است و توانسته تاکنون 4 برد و 4 مساوی کسب کند و تنها در 2 بازی شکست خورده است. علیرضا منصوریان به همراه نفت‌تهران تاکنون توانسته تیم‌های بزرگی مثل سپاهان و استقلال را با شکست روبه‌رو کند و این بار می‌خواهد با پیروزی برابر ذوب‌آهن خود را به جمع صدرنشینان اضافه کند. نفت تهران اکنون با 16 امتیاز پنجم است و ذوب‌آهن با 10 امتیاز در جایگاه دوازدهم قرار دارد.
استقلال‌خوزستان – راه‌آهن
2 تیم بحران‌زده راه‌آهن و استقلال‌خوزستان این هفته به دیدار هم می‌روند و هر دو امیدوارند که با پیروزی برابر حریف اندکی از بحران فاصله بگیرند. راه آهن که فصل پیش دچار مشکلات زیادی از ناحیه مالکیت بود، فصل چهاردهم را نیز با همین مشکل آغاز کرد و هنوز هم نتوانسته بر این مشکل فائق آید. استقلال‌خوزستان نیز تنها یک پیروزی از 10 بازی قبلی‌اش کسب کرده و تا قعر جدول فاصله چندانی ندارد. این تیم اکنون در رده چهاردهم جدول قرار دارد و فعلا یکی از سه تیمی است که طعم سقوط را خواهد چشید. راه‌آهن با 9 امتیاز سیزدهم است و استقلال‌خوزستان با 8 امتیاز در جایگاه چهاردهم قرار دارد.
استقلال – ملوان
مهم‌ترین دیدار پنجشنبه در تهران برگزار می‌شود؛ جایی که استقلال پس از 3 هفته ناکامی، برابر ملوان قرار می‌گیرد. استقلال 3 هفته پیاپی را با شکست پشت سر گذاشته و اینک بیش از هر زمانی به دنبال کسب پیروزی است. حریف این هفته آبی‌پوشان تیمی است که تاکنون تنها از یک تیم بهتر نتیجه گرفته است. ملوان با کسب تنها یک پیروزی و تحمل چهار شکست پانزدهم است و با قعر جدول تنها 3 امتیاز فاصله دارد. این مساله می‌تواند انگیزه استقلال را برای کسب یک پیروزی خانگی راحت بیشتر کند اما شکست هفته پیش این تیم برابر ذوب‌آهن نشان داد که ممکن است این تیم برابر ملوان هم دچار مشکل شود. اما ملوان که این هفته میهمان استقلال است حال و روز خوشی ندارد. شکست احتمالی برابر استقلال – که دور از انتظار هم نیست - می‌تواند تغییر و تحول زیادی را روی نیمکت این تیم ایجاد کند. استقلال با 18 امتیاز در رده دوم قرار دارد و ملوان 8 امتیازی پانزدهم است.
سایپا – تراکتورسازی
صدرنشین فعلی لیگ برتر این هفته به کرج می‌رود تا رو در روی تیمی قرار بگیرد که پس از چند هفته ناکامی، به یکباره خود را پیدا کرد و چند پیروزی پیاپی کسب کرد. سایپا از هفته هفتم روند رو به رشدی را پی گرفت و تاکنون نیز توانسته این روند را به‌خوبی حفظ کند. نارنجی‌پوشان کرجی اکنون با 16 امتیاز سایه به سایه 5 تیم بالای جدول پیش می‌روند. هرچند تیم‌های پرسپولیس، پدیده و صبا می‌توانند برای آن خطرساز باشند. تراکتورسازان تبریزی که پس از گذشت 10 هفته از لیگ همچنان صدر جدول را در اختیار دارند، این هفته تنها با یک هدف راهی میدان می‌شوند و آن حفظ فاصله سه امتیازی با تیم دوم جدول است.
پیکان – صبای قم
پیکان پیش از شروع فصل چهاردهم با تبلیغات زیادی تمرین‌هایش را شروع کرد. به خدمت گرفتن چند بازیکن بزرگ لیگ از جمله مهدی رحمتی، این نوید را می‌داد که پیکان مانند سال‌های قبل یکی از مدعیان بالانشینی در جدول باشد اما هرچه از فصل چهاردهم گذشت نتایج ضعیف پیکان رویای هواداران اندک این تیم را به باد داد. با وجود اینکه پیکان نتایج خوبی کسب نمی‌کرد، مدیریت این باشگاه همچنان بر حفظ کادر فنی تاکید داشت. این ثبات باعث شد که پیکان در چند بازی آخر خود 3 پیروزی کسب کند و نشان دهد که می‌تواند خود را از جمع پایین جدولی‌ها جدا کند. این تیم اکنون صدرنشین نیمه دوم جدول است و می‌تواند با یک پیروزی در صورتی که پدیده بلغزد 2 پله در جدول صعود کند. صبای قم نیز تاکنون فراز و نشیب زیادی را تجربه کرده و با کسب سه پیروزی و 4 تساوی رده نهم را از آن خود کرده است.
نفت‌مسجدسلیمان – فولاد
قهرمان فصل گذشته لیگ برتر این هفته به دیدار تیمی می‌رود که از همان هفته‌های اول به قعر جدول چسبیده و از جایش تکان نخورده است. نماینده دیار مسجدسلیمان، محل تولد فوتبال در ایران، تاکنون نتوانسته در لیگ برتر خودی نشان دهد و تنها «صفر» جدول رده‌بندی برابر نام این تیم در ستون بردها قرار دارد. 5 تساوی و 5 شکست حاصل تلاش نفتی‌های مسجدسلیمان تا اینجای کار است؛ نتایجی که باعث شد سرمربی این تیم جای خود را به کسی بدهد که فصل پیش نفت را از دسته اول به لیگ برتر رسانده بود. بهروز مکوندی بار دیگر هدایت نفت را بر عهده گرفته تا شاید بتواند بار دیگر این تیم را به موفقیت‌ برساند.

گروه ورزشی: همان رشته‌ای که تمام چشم امید ورزش ایران به آن بود تا مقام چهارمی بازی‌های آسیایی گوانگجو تکرار شود در روز دوازدهم بازی‌های اینچئون شد چشم اسفندیار ما. در حالی که با پایان امیدوارکننده کشتی آزاد و درخشش فرنگی‌کاران در روز نخست این امید به وجود آمد که ایران بتواند مقام چهارمی دوره قبلی بازی‌های آسیایی را تکرار کند، با ناکامی 3 کشتی‌گیر پایانی ایران در رقابت‌های فرنگی در کسب مدال طلا و از آن طرف کسب 5 مدال طلا توسط دوومیدانی‌کاران زن قزاق، این قزاقستانی‌ها هستند که تقریبا از مقام چهارمی‌شان در این بازی‌ها مطمئن شده‌اند. اکنون اگر امیدوار باشیم که قزاقستان نتواند در سه روز پایانی بازی‌ها به مدال طلایی برسد، ورزش ایران برای تکرار مقام چهارمی به 5 طلا نیاز دارد اما اگر به رقابت‌های باقی‌مانده توجه کنیم، متوجه می‌شویم این اتفاق تقریبا غیرممکن است. پس از درخشش دوومیدانی‌کاران قزاقستانی، در حال حاضر 5 بوکسور قزاق به مرحله نیمه‌نهایی رسیده‌اند و کسب حداقل 3 مدال طلا توسط این بوکسورها قطعی است. مشتزنان قزاق در سطح جهانی و المپیک هم جزو برترین‌ها هستند و کسب 3 مدال طلا خیلی اتفاق دور از ذهنی نیست. در مقابل ایران این امید را دارد که در والیبال و بسکتبال به مدال طلا برسد. بسکتبال در دیدار فینال کره‌جنوبی را پیش رو دارد و والیبال باید در نیمه‌نهایی به مصاف چین برود. در کنار این 2 تیم، کاراته‌کاران ایرانی و یک تکواندوکای دیگر هم برای قهرمانی شانس دارند اما با توجه به برنامه‌بازی‌ها و تعداد ورزشکاران باقی‌مانده از ایران و قزاقستان، تکرار چهارمی دوره قبل توسط ایران تقریبا ناشدنی است.
کاروان ایران در دوازدهمین روز بازی‌های آسیایی پانزدهمین مدال طلای خود و چهار مدال برنز را کسب کرد. در دوازدهمین روز از هفدهمین دوره بازی‌های آسیایی، کاروان ایران باز هم روز پرکاری را پیش‌رو داشت و ملی‌پوشان رقابت خود را در رشته‌های تنیس روی میز، تکواندو، دوومیدانی، کبدی، قایقرانی، کشتی فرنگی، والیبال و بسکتبال دنبال کردند که نتیجه عملکرد آنها به شرح زیر است:
کشتی فرنگی
وزن 85 کیلوگرم: پیام بویری برای کسب مدال برنز مقابل آتایف از ترکمنستان به روی تشک رفت و در پایان موفق شد با نتیجه 11 بر صفر به پیروزی برسد و مدال برنز را از آن خود کند.
وزن 66 کیلوگرم: افشین بیابانگرد برای کسب مدال برنز مقابل علیمراد تاسمرادف از ازبکستان روی تشک رفت و در پایان موفق شد با نتیجه 9 بر یک حریف خود را شکست داده و مدال برنز را از آن خود کند.
وزن 85 کیلوگرم: مجتبی کریم‌فر برای کسب مدال برنز مقابل عزت بیشبکوف از قرقیزستان دارنده ۲ مدال برنز آسیا قرار گرفت و در پایان موفق شد حریف خود را با حساب 5 بر صفر شکست داده و به مدال برنز برسد.
وزن 130 کیلوگرم: بشیر باباجانزاده برای کسب مدال برنز مقابل مراد رامونوف از قرقیزستان روی تشک رفت و در پایان موفق شد حریف خود را با نتیجه 8 بر صفر شکست داده و پنجمین مدال برنز کشتی فرنگی در بازی‌های آسیایی را از آن خود کند.
تکواندو
وزن 80 - کیلوگرم: مهدی خدابخشی در مرحله فینال در یک مبارزه خوب و هوشمندانه ماکسیم رافالویچ ازبکستانی را شکست داد و قهرمان شد.
وزن 87+ کیلوگرم: سجاد مردانی که در دور اول با قرعه استراحت روبه‌رو شده بود در مبارزه دوم مقابل جو چول‌هم از کره‌جنوبی در راند طلایی شکست خورد و حذف شد.
در وزن 57- کیلوگرم زنان: سمانه شش‌پری در سومین مبارزه خود مقابل اهریوم‌ لی از کره‌جنوبی شکست خورد و از دور بازی‌ها حذف شد.
تنیس روی میز
نوشاد عالمیان در اولین رقابت خود به مصاف محمد رامیز از پاکستان رفت که در پایان با نتیجه 3بر صفر حریف خود را شکست داد. افشین نوروزی نیز برابر احمد ال‌عمر از یمن رفت که او نیز با نتیجه 2بر یک پیروز شد.
کبدی
تیم ملی بانوان ایران در سومین دیدار خود به مصاف تایلند رفت که موفق شد در یک مسابقه سخت و نزدیک حریف خود را با نتیجه 37 بر 25 شکست دهد. ایران در نیمه نهایی حریف بنگلادش خواهد بود. تیم ملی مردان در آخرین دیدار مرحله گروهی برابر ژاپن قرار گرفت که با نتیجه‌ 53 بر 21 به پیروزی رسید. ایران در نیمه نهایی این رقابت‌ها با پاکستان رقابت می‌کند.
والیبال
ایران در مرحله‌ یک‌چهارم نهایی برابر کویت قرار گرفت و در دیداری آسان 3 بر صفر این تیم را شکست داد و به مرحله نیمه‌نهایی رسید. ست‌های این دیدار با نتایج 25-21، 25-18 و 25-14 به سود ایران رقم خورد.
بسکتبال
ایران در مرحله نیمه‌نهایی به مصاف قزاقستان رفت و با نتیجه 80 بر 78 قزاق‌ها را شکست داد و برای نخستین بار در تاریخ به فینال بازی‌های آسیایی رسید.

امین ابطحى: برخی از بازیکنانی که به بایرن‌مونیخ می‌پیوندند خیلی دیر خود را با شرایط این تیم تطبیق می‌دهند، اما ژابی آلونسو را هرگز نمی‌توان از این دسته از بازیکنان دانست تا آنجا که حتی می‌توان تصور کرد او از ابتدا تنها پیراهن بایرن‌مونیخ را به تن کرده است. بعد از پایان بازی بین دو تیم بایرن‌مونیخ و کلن از هفته پنجم رقابت‌های بوند‌س‌لیگا که با نتیجه 2 بر صفر به نفع شاگردان پپ گوآردیولا به پایان رسید، ژابی آلونسو، بازیکن اسپانیایی تازه‌وارد بایرن مونیخ با 206 ضربه و تماس با توپ در طول بازی موفق شد رکوردی کم‌نظیر در این زمینه را در بوندس‌لیگا به نام خود ثبت کند. به طور میانگین هر 26 ثانیه یک تماس با توپ، آماری است که ژابی آلونسو در بازی با کلن از خود بر جای گذاشته است و قبل از او هیچ بازیکنی در تاریخ بوندس‌لیگا به چنین رکوردی در زمینه تماس با توپ در یک بازی نرسیده است؛ آماری که خود نشانگر اهمیت این بازیکن اسپانیایی در تیم بایرن‌مونیخ است. ژابی آلونسو به اندازه‌ای توانسته است خود را به شرایط، سیستم بازی تیم جدیدش و همچنین ایده‌های پپ گوآردیولا تطبیق دهد که تصور این موضوع که او در دوران فوتبال خود پیراهن تیمی دیگر به جز بایرن‌مونیخ را به تن کرده است، کمی دشوار به نظر می‌رسد. وی که از اولین بازی برای بایرن مونیخ خود را بازیکنی مسؤولیت‌پذیر و رهبر نشان داده است، بعد از انتقال سریع و تعجب‌برانگیز خود در اواخر آگوست از رئال‌مادرید به بایرن‌مونیخ، هرگز در انتظار پیشامدها در تیم جدیدش نبوده و از همان تجربه اولش مقابل شالکه سعی در تاثیرگذاری در بازی تیمش را داشته و موفق شده خود را در طول تنها یک ماه به بازیکنی غیرقابل جانشین در این تیم آلمانی تبدیل کند. در بازی مقابل کلن، ژابی آلونسو دوندگی فراوانی داشت و در اکثر نقاط زمین حضور داشت، بیشتر توپ‌ها در میانه زمین به او ختم می‌شد و او نیز این توپ را به صورت هدفدار بین هم‌تیمی‌های خود تقسیم می‌کرد، گاهی او در پست هافبک دفاعی بازیساز دیده می‌شد و گاه به عنوان هافبک تهاجمی به ایفای نقش می‌پرداخت، حتی در بازی روز شنبه او در نقش هافبک کناری هجومی نیز دیده شده است. آلونسو در این بازی با 175 پاس صحیح، 16 پاس صحیح بیشتر از همه بازیکنان تیم کلن داشته است.آلونسو همچنین به مقبولیت خوبی در بین تماشاگران مونیخی نیز دست یافته، موردی که حتی بازیکنی نظیر ماریو گوتزه نیز به آن دست نیافته است، البته دلایل عدم مقبولیت کامل گوتسه در بین هواداران مونیخی کاملا مشخص نیست، او آلمان را با گلزنی خود در فینال ماراکانا به قهرمانی در جام‌جهانی رساند، در حال حاضر بهترین گلزن بایرن‌مونیخ در فصل جدید است و در بازی‌های ابتدایی فصل بایرن‌مونیخ مقابل اشتوتگارت، پادربورن و کلن موفق به ثمر رساندن گل‌های اول تیمش شده، با این حال همچنان مشکل او با هواداران مونیخی حل نشده باقی مانده است. برخلاف گوتزه، آلونسو برای رسیدن به چنین جایگاهی نیاز به ثمر رساندن گلی نداشته البته وی در مجموع هافبکی است که گل‌های بسیار کمی در دوران فوتبال خود به ثمر رسانده است، او از شروع دوران حرفه‌ای خود از سال 2002، تنها موفق به زدن 24 گل (15 گل در لیگ جزیره و 9 گل در لالیگا) شده و آخرین گل خود را در 28 آوریل 2011 در بازی مقابل رئال ساراگوسا به ثمر رسانده است. اما عملکرد و حضور او در زمین به اندازه کافی از نظر هواداران مونیخی مثبت و مسحورکننده بوده است که بتوانند برای او جایگاه خاصی در تیم قائل شوند. به هر حال آلونسو، آلونسو است، او بیش از همه بازیکنی با مشخصه‌هایی خاص در دنیای فوتبال است که شاید کمتر بتوان بازیکنی شبیه او پیدا کرد. در ابتدا چنین گمانه‌زنی می‌شد که حضور آلونسو در مونیخ تنها به دلیل پر کردن جای خالی هافبک‌های مصدوم این تیم نظیر شوآین اشتایگر، تیاگو و خاوی مارتینز بوده است، اما در حال حاضر باید اذعان داشت که بایرن‌مونیخ بدون آلونسو غیرقابل تصور است.