یاسین جمیل:  واکنش حزب‌الله به حمله اسرائیل قبل از سخنرانی سیدحسن نصرالله صورت گرفت. در حمله حزب‌الله چند خودروی نظامی ارتش اسرائیل و شماری از افسران و سربازانش کشته شدند. مقاومت لبنان توانسته است با نفوذ به نقاط امنیتی و شکستن کمربند امنیتی منطقه بسته نظامی این عملیات را اجرا کند. دشمن در این منطقه احساس راحتی می‌کرد و هر کاری که می‌خواست صورت می‌داد. عملیات حزب‌الله به حمله تمساح در کمینی به شکاری که به آرامی و بدون ترس به رودخانه نزدیک و سپس غافلگیر می‌شود، شبیه است. عملیات مقاومت،‌ از بعد نظامی ماهرانه‌ترین عملیات انتقام‌گیری محسوب می‌شود، چون نیروهای حزب‌الله، به منطقه‌ای خطرناک،‌ وارد شده‌اند و در طول چند روز به دقت تحرکات دشمن و رفت‌وآمدهای خودروهایشان را رصد کرده‌اند تا مقاومت به وعده خود مبنی بر اینکه بزودی به حمله قنیطره پاسخ خواهد داد، عمل کند. نفوذ امنیتی حزب‌الله باعث شده است بتواند سلاح مناسب و دقیقا نحوه حمله به دشمن را تعیین کند و به دشمن خسارات جانی را از جایی که گمان نمی‌کرد وارد کند و نیروهای نفوذی‌اش قبل از آنکه دشمن بداند چه اتفاقی افتاده است به مراکز خود بازگردند. از سوی دیگر دشمن نمی‌دانست افسران و سربازانش تحت رصد دستگاه‌های امنیتی مقاومت هستند که مثل آب خوردن،‌ به داخل کمربند امنیتی نفوذ کرده‌اند. ژنرال حسین سلامی، جانشین فرماندهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران قبلا به ضربه دیگری اشاره کرده است. وی در این‌باره گفته است: «ایران از رژیم صهیونیستی به خاطر ترور دانشمندان هسته‌ای‌اش انتقام گرفته است و اسرائیل این را می‌داند و تهران اعلام نخواهد کرد پاسخش در کجا بوده است چون اسرائیل خود می‌داند و دست از ترور دانشمندان هسته‌ای ما برداشت». ژنرال سلامی اشاره‌ای به نوع عملیات و زمان و مکان آن نکرد ولی احتمالا مربوط به حادثه موزه یهودی بروکسل، پایتخت بلژیک باشد که در بیست و چهارم مه 2014رخ داد. در آن زمان این حادثه به «مهدی نموش» که الجزایری‌تبار بود و در سوریه علیه نظام دمشق جنگیده بود نسبت داده شد. دراین عملیات 2 افسر برجسته دستگاه موساد که در ترور عماد مغنیه، فرمانده نظامی حزب‌الله در سال 2008 نقش داشته‌اند کشته شدند. 2 افسر موساد همچنین در ترور محمود المبحوح از رهبران جنبش حماس در دوبی در سال 2010 نقش داشته‌اند.  نام‌های این دو افسر «‌امانوئل ریفا » و همسرش «‌مریم ریفا» بود و تحت پوشش دیپلمات در برلین فعالیت می‌کردند و سپس به بروکسل منتقل شده بودند. حادثه مزبور بیانگر آن است که هویت و ماموریت واقعی این دو برای کسانی که آنها را از برلین تا بروکسل دنبال می‌کرده‌اند فاش شده بود.
این امر در سخنان سیدحسن نصرالله در روز جمعه مشخص می‌شود که گفت حزب‌الله به عمق اسرائیل نفوذ کرده است و در آنجا جاسوسانی دارد. با همه اینها سوالی که در اینجا مطرح است این است که چرا کسی مسؤولیت کشتن 2 نیروی برجسته موساد را که در ترور عماد مغنیه نقش داشته‌اند مشابه اقدام حزب‌الله در مزارع شبعا که در انتقام از کشته شدن جهاد مغنیه و سایر فرماندهان حزب‌الله صورت گرفت برعهده نگرفت؟ شاید این امر به این خاطر بوده که عملیات در یک کشور اروپایی صورت گرفته است نه اراضی اشغالی عربی و شاید علت این بوده که به روابط با بلژیک صدمه‌ای وارد نشود. این عملیات(کشته شدن 2 صهیونیست) رساندن پیام به موساد به همان زبانی است که متوجه آن می‌شود چون کارشناسان می‌دانند که تاریخ عملیات یعنی بیست و چهارم مه 2014 مصادف با شب سالگرد آزاد‌سازی جنوب لبنان در بیست و پنجم مه ‌است.
روزنامه رأی‌الیوم چاپ لندن

طارق الشیخ:   ایران تلاش می‌کند با سیطره بر گذرگاه‌های دریایی مهم، نقل و انتقال منابع انرژی جهان را در اختیار خود درآورد.  ایران در سال‌های اخیر و با پیشرفت نیروی دریایی این کشور، تحرکات نظامی خود را در خلیج‌فارس، دریای عرب و در ادامه، خلیج عدن و ورودی جنوبى دریای سرخ، افزایش داده است. هدف ایران همزمان ایجاد توازن قوا با کشورهای غربی و در عین حال گسترش نفوذ خود و تبدیل شدن به قدرتی بزرگ در منطقه است. ایران در همین حال تلاش می‌کند با گسترش نفوذ خود در این مناطق و گذرگاه‌ها، فشار استراتژیک و اقتصادی به جامعه بین‌الملل وارد کند و علاوه بر این، خطوط نقل و انتقال و راه‌های اختصاصی خود و همپیمانانش را امنیت ببخشد. ایران همچنین تلاش می‌کند با استفاده از ناآرامی‌ها و درگیری‌ها در منطقه، از آن به‌عنوان وسیله گفت‌وگو و تامین منافع خود بهره ببرد. آنچه در یمن اتفاق افتاده، بدون شک حلقه جدیدی از سلسله حلقه‌های تحرک ایران در اطراف تنگه‌های دریایی
منطقه است.
به گفته کارشناسان، همه صادرات نفت و گاز ایران تقریبا از طریق خلیج‌فارس و اقیانوس هند به بازارهای بین‌المللی می‌رسد. علاوه بر این واردات ایران نیز تقریبا از طریق همین مسیرها صورت می‌گیرد. بر همین اساس ایجاد امنیت برای مسیرهای دریایی در شرق آفریقا، خلیج عدن، دریای عرب و تنگه هرمز، موضوعی حیاتی و ضروری برای ایران محسوب می‌شود. در همین حال در سال‌های گذشته تلاش برای نفوذ در دریای عرب، خلیج عدن و باب‌المندب، جزو تلاش‌های منطقه‌ای ایران بوده است، زیرا اینها مناطقی است که ایران تلاش می‌کند بر آنها سیطره یابد تا امنیت ملی خود را تامین و در عین حال از آنها به‌عنوان ابزار فشار در برابر طرف‌های بین‌المللی و در رأس آنها آمریکا در صورت ضرورت استفاده کند. ایران به همین منظور چند بار رزمایش‌ دریایی برگزار کرده است، از جمله رزمایش  محمد رسول‌الله  در دسامبر گذشته که 6 روز ادامه داشت و در منطقه‌ای به مساحت 2 میلیون و 200 هزار کیلومترمربع از شرق تنگه هرمز تا جنوب خلیج عدن برگزار شد.
همزمان ژنرال حسین سلامی، معاون فرمانده سپاه پاسداران ایران گفت، ایران قادر است ناوهای هواپیمابر دشمن را سریع‌تر از سرعت صوت با موشک هدف قرار دهد. ایران در رزمایش‌های دریایی خود انواع و اقسام موشک‌ها و تسلیحات پیشرفته خود را آزمایش کرده است و اینگونه است که ایران در برابر چشمان جهانیان، قدرت نظامی دریایی خود را به طرف تنگه‌های استراتژیک بین‌المللی مهم گسترش می‌دهد، تنگه‌های هرمز، باب‌المندب، خلیج عمان و عدن که هدف نهایی از آن، سیطره بر گذرگاه‌های ویژه نقل و انتقال منابع انرژی در جهان است.
الاهرام

قانم مصیبه: ایران ممکن است به اهرم فشار استراتژیک و اقتصادی بر عربستان‌سعودی و اسرائیل به‌صورت همزمان دست پیدا کرده باشد.  سفر باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا برای ادای احترام به سلمان، پادشاه جدید عربستان‌سعودی، نمی‌توانست در زمانی مهم‌تر برگزار شود. هفته‌های گذشته، زمان‌هایی مهم برای خاورمیانه بوده است.  تحولات اخیر این تهدید را به همراه دارد که موجب گسترش بی‌ثباتی در منطقه و در واقع جهان شود اما پوشش رسانه‌ای خاص از مرگ عبدالله بن عبدالعزیز، پادشاه عربستان و سقوط همزمان دولت یمن، فوری‌ترین، مهم‌ترین و نگران‌کننده‌ترین رویدادها نیستند.  وقایع در حال روی دادن، از جمله قدرت گرفتن گروه داعش، تجدید حیات القاعده، هرج و مرج در سوریه و لیبی، سطح بی‌سابقه‌ای از پناهندگان غیرنظامی و احتمال جنگ داخلی در یمن، سیاستگذاران در سراسر جهان را به چالش کشیده‌اند اما رویدادی کمتر آشکار و بیشتر تهدیدکننده وجود دارد که ممکن است تاکنون روی داده باشد و می‌تواند بیشتر موجب بی‌ثبات کردن اوضاع در سال‌های آینده شود.  کشورهای غربی، به رهبری ایالات متحده، در تلاش برای توجیه کشورهای عرب سنی در مورد منطق خود برای ادامه مذاکرات با ایران با هدف مدیریت و نه توقف برنامه هسته‌ای ایران بوده‌اند.  متحدان دیرینه آمریکا در جهان عرب همچنان درباره پذیرش اقدامات اوباما درباره ایران تردید دارند. بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل به اندازه‌ای قصد به چالش کشیدن سیاست ایالات متحده را دارد که حاضر است با تشویق کنگره آمریکا به وارد کردن فشار برای تحریم‌های بیشتر، خطر قطع کامل روابط خود با رئیس‌جمهور آمریکا را بپذیرد.  اما اکنون دیگر خیلی دیر شده است. ایران ممکن است در حال حاضر بزرگ‌ترین اهرم فشار خود را به‌دست آورده باشد و به اهرم فشار استراتژیک و اقتصادی بر عربستان‌سعودی و اسرائیل به صورت همزمان دست پیدا کرده باشد. ایران ممکن است هرگز به بمب اتم برای تهدید دشمنان منطقه‌ای خود و وادار کردن آنها به پذیرش نفوذ رو به رشد و استراتژی‌های منطقه‌ای خود نیازی نداشته باشد.  به لطف حوادث هفته‌های گذشته، شورشیان حوثی یمن که متحد ایران و آموزش دیده سپاه پاسداران هستند، بندر هدیثه در دریای سرخ را با فاصله تنها 30 کیلومتر از جیبوتی به تصرف خود در آورده‌اند. برای اولین‌بار رقیب عربستان سعودی در حال حاضر توانایی کنترل تنگه باب‌المندب را در اختیار دارد که موجب اتصال دریای سرخ به خلیج عدن و اقیانوس هند می‌شود. ایران در حال حاضر بیشتر از هر زمان دیگری به کنترل راه ارتباطی استراتژیک بین دریای مدیترانه و اقیانوس هند نزدیک شده است. از این راه، 3 میلیون بشکه نفت در روز عبور می‌کند. تنگه‌های خاورمیانه ارزشی بیش از ارزش جغرافیایی دارند. این تنگه‌ها چیزی کمتر از شریان‌های کشورهای منطقه نیستند. مسدود کردن تنگه تیران مصر باعث وقوع جنگ در سال 1967 بین اسرائیل و همسایگان عرب آن شد. ایران در گذشته تهدید کرده است اگر مورد حمله قرار بگیرد تنگه هرمز را مسدود می‌کند. دسترسی متحدان ایران به دریای سرخ باعث می‌شود خطر استفاده موثر از تحریم‌ها علیه ایران کمتر شود. ایران آماده به عقب راندن غرب در مذاکرات هسته‌ای است.  استراتژی رئیس‌جمهور اوباما مبنی بر تمرکز بر جاه‌طلبی‌های هسته‌ای ایران، هدف کلی تهران را درباره ابراز وجود به‌عنوان ابرقدرت منطقه‌ای نادیده می‌گیرد. مقابله نکردن با تهدید تصاحب یمن توسط ایران، در حال حاضر به افزایش کارت‌هایی که رژیم ایران می‌تواند با آنها بازی کند کمک خواهد کرد. مماشات بیشتر، مقابله با این تهدید روزافزون برای ثبات منطقه‌ای و جهانی را حتی دشوارتر می‌کند.
جروزالم‌پست

 2 مشاور سابق امنیت ملی آمریکا در سنای این کشور از مذاکرات هسته‌ای با ایران حمایت کردند و درباره برخورد با چالش‌های منطقه‌ای، ایران را بخشی از راه‌حل خواندند.
5 نکته‌ای که برنت اسکوکرافت و زبیگنیو برژینسکی، مشاوران سابق امنیت ملی در جلسه استماع سنا مطرح کردند، به این شرح بود:
1ـ آمریکا باید با خاورمیانه آنگونه که هست، روبه‌رو شود نه آنگونه که آرزو می‌کند باشد
رهبران ناشایست، کارهای بدی انجام می‌دهند اما این بدان معنا نیست که آمریکا می‌تواند در هر موقعیتی مداخله کند. مداخله باید کنترل شود و بر مبنای منافع خود صورت گیرد و براساس شناخت دقیقی از کشورهایی که مد نظر هستند، هدایت شود.
برژینسکی در این‌باره گفت: «من هرگز کاملا درک نمی‌کنم، چرا ما ناگزیر هستیم به سقوط اسد کمک یا دستکم آن را تایید کنیم. چه ما دوست داشته باشیم یا نداشته باشیم، اسد از حمایت قابل توجهی در جامعه سوریه برخوردار است و شاید حتی این حمایت اجتماعی بیشتر از هر یک از 5 گروه مخالفی باشد که در برابر او ایستاده‌اند».  اسکوکرافت گفت:‌«من فکر می‌کنم ما باید مشارکت‌کننده در خاورمیانه باشیم اما نباید بخواهیم مالک آن باشیم...ما در ورود به سوریه و تلاش برای پایان دادن به جنگ آن، فکر نمی‌کنم بخواهیم مالک سوریه باشیم. این کشور همچون برخی از دیگر کشورهای خاورمیانه، کشوری بسیاربسیار پیچیده است و من اساسا با زبیگنیو موافق هستم. ما باید در خاورمیانه باشیم اما نباید از خاورمیانه باشیم».
2ـ دیپلماسی با ایران جواب می‌دهد و این بسیار بهتر از جنگ است
بله! دیپلماسی با ایران دشوار است، اما جایگزین‌های آن کدامند؟ کل جامعه بین‌المللی خواهان راه‌حلی مسالمت‌آمیز با تهران است و روشن نیست آیا یک رویکرد نظامی، در نهایت موثر واقع می‌شود یا نه، به این علل، کنگره باید پیش از وضع تحریم‌های تازه، اجازه دهد مذاکرات روند خود را دنبال کند.
اسکوکرافت در این باره گفت: «من فکر می‌کنم اگر ما تحریم‌ها را افزایش دهیم، 2 چیز اتفاق می‌افتد. آنها مذاکرات را قطع خواهند کرد و افراد زیادی که اکنون در وضع تحریم‌ها به ما پیوسته‌اند، برای ترک این ائتلاف، مستعد می‌شوند، زیرا هدف بسیاری از کسانی که در تحریم‌ها به ما پیوستند، نابود کردن ایران نبود. آنها این کار را انجام دادند تا به دستیابی به راه‌حلی برای موضوع هسته‌ای، کمک کنند.
برژینسکی نیز گفت: «همه طرف‌های مذاکره‌کننده، از جمله نزدیک‌ترین متحدان ما و نیز روس‌ها و چینی‌ها، بنا به علل خاص مرتبط با منافعشان، مایل به ادامه مذاکرات هستند. اگر مذاکرات ناکام بماند، کل این روند از بین می‌رود و آنگاه راه چاره چه خواهد بود؟ آیا در چنین شرایطی ما باید به آنها حمله و آنها را بمباران کنیم و به این ترتیب، خطر جنگی خطرناک‌تر را در خاورمیانه ایجاد کنیم؟ ما باید از خودمان بپرسیم: چرا باید چنین کاری را انجام دهیم؟... من در وقوع چنین حادثه‌ای هیچ نفعی برای آمریکا نمی‌بینم».
3ـ ایران مشکل نیست؛ این کشور حتی می‌تواند بخشی از راه‌حل باشد
ایجاد ثبات در خاورمیانه، به یافتن شرکایی بستگی دارد که توانایی و میل ایفا کردن نقشی سازنده را داشته باشند. مصر یکی از این کشورهاست؛ ترکیه ممکن است کشور دیگری باشد. با معامله هسته‌ای، ایران نیز می‌تواند طرف بالقوه سوم باشد.
اسکوکرافت در این‌باره گفت: «ایران متفاوت است. ما نمی‌دانیم چقدر متفاوت و نمی‌دانیم نتیجه این تفاوت چه خواهد بود. اما رفتار آنها بسیار با زمانی که احمدی‌نژاد رئیس دولت بود، تفاوت دارد و به نظر من ما باید سعی کنیم از این قضیه استفاده کنیم.... ایرانی‌ها به اندازه قبل، پرهیاهو نیستند. آیا این مفهوم خاصی دارد؟ ما نمی‌دانیم اما به نظر من، امتحان کردن آن، ارزش دارد».
برژینسکی گفت: «ایران به تدریج به کشوری تبدیل می‌شود که در گذشته بود یعنی کشوری بسیار متمدن و از نظر تاریخی مهم اما ما باید بسیار مراقب باشیم این تحولات چشمگیر را ناگهان معکوس نکنیم. لازم به یادآوری نیست که چنین امری چه تبعات منفی برای ثبات جهان خواهد داشت. همچنین نباید تمایل ایران برای مقابله با افراط‌گرایان و تندروهایی را از بین ببریم که در تلاش هستند کنترل جهان اسلام را به دست گیرند».
4ـ ناتو نیاز به بازنگری دارد
ناتو نیاز به بازنگری دارد که براساس آن هم بتواند بازدارندگی متعارف در برابر تهاجم روسیه ایجاد کند، هم تبعاتی سیاسی برای اعضای متمرد خود ایجاد کند. اگرچه پوتین گام‌هایی را در اوکراین برداشته است، او احتمالا آنقدر نادان نیست که سعی کند آن را در برابر یک کشور ناتو بیازماید. این ائتلاف می‌تواند با ایجاد بازدارندگی‌های متعارف معتبر و تعریف کردن بهتر نقش خود در قرن بیست و یکم، از چنین تاثیری اطمینان حاصل کند.
5 ـ جهان عوض شده است و سیاست‌های ما باید با آن تطبیق یابد
جنگ سایبری، تغییرات آب و هوایی، بهار عربی و دیگر موضوعات، فرضیات دیرین درباره نظام بین‌المللی را نقض کرده‌اند. برخورد با این چالش‌ها، نیازمند سیاستگذاری اصولی و دقیق آمریکا و تمایل آن برای همکاری یکسان با متحدان و حریفان در شیوه‌هایی ناآشناست.
برژینسکی در این‌باره گفت: «من امیدوارم تصمیمات ما به یک راهبرد امنیت ملی دو حزبی منتهی شود. چنین رویکرد مشترک دو حزبی بسیار با توجه به پیچیدگی و حاد بودن چالش‌هایی که پیش روی آمریکاست، ضروری است».
اسکوکرافت نیز اظهار داشت:«جهانی شدن می‌گوید فناوری و علم نوین، جهان را به هم نزدیک‌تر می‌کند. تغییرات آب و هوایی نمونه‌ای از مسائلی است که جهان امروز با آن مواجه است و چالشی است که یک کشور به تنهایی قادر به حل کردن آن نیست».
هافینگتون پست
 

ویوین سالاما و برام جانسن: نیروهای کٌرد طی هفته‌های اخیر بخش‌هایی از شهر راهبردی سنجار را پس گرفتند؛ شهری که جمعیت ایزدی‌های آن سال گذشته به دنبال پیشروی گروه دولت اسلامی عراق و شام (داعش) با فاجعه انسانی روبه‌رو شدند و به دنبال آن مداخله آمریکا در عراق صورت گرفت.  اما اختلاف‌نظرها میان نیروهای کرد، امکان حفظ مناطق تحت کنترل را در این شهر تضعیف و متزلزل کرده و تبدیل به تهدیدی جدی در راه مبارزه با شبه‌نظامیان داعش شده است.  نیروهای پیشمرگ که نماینده مقامات به رسمیت شناخته شده کردستان عراق هستند، از بی‌مبالاتی‎ متحدان خود که از سوریه و ترکیه آمده‌اند، خشمگین هستند و از سوی دیگر متحدان آنها می‌گویند نیروهای پیشمرگ از نظر تسلیحاتی برتر هستند و تلاش کمتری در نبرد ضدگروه تروریستی داعش انجام داده‎اند.  به نظر می‌رسد موضوع اصلی این اختلافات شهر سنجار است؛ شهری که زمانی خانه بسیاری از اقلیت ایزدی‌های عراق بود اما ده‌ها هزار نفر به دنبال هجوم شبه‌نظامیان داعش از این شهر به سوی مناطق کوهستانی گریختند و به این ترتیب فاجعه‌ای انسانی رقم خورد؛ تروریست‌های داعش این شهر را ماه آگوست اشغال کردند و موجی از خشونت و کشتار به راه انداختند و بسیاری از زنان را به ازدواج‌های اجباری وادار کردند.  اما اکنون نگرانی بزرگ‌تری به وجود آمده است؛ کردها در قالب گروه‌های مختلف تا امروز موثرترین گروه مقاومت را در برابر شبه‌نظامیان گروه داعش شکل داده‌اند و جهان خارج نیز توانایی آنها را در راه مقابله با داعش که بخش‌هایی از عراق و سوریه را اشغال کرده‌اند، تقویت کرده است. از ماه دسامبر تاکنون نیروهای پیشمرگ و دیگر همراهان کرد آنها کنترل مناطق کوهستانی این منطقه را به لطف افزایش کمک‌های تسلیحاتی و حملات هوایی نیروهای ائتلاف به‌دست گرفته‌اند اما همزمان با کاهش شدت درگیری‌ها در اطراف سنجار، آتش تنش بین کردها شعله‌ور شد. این تنش‌ها در واقع انعکاس چندین دهه درگیری میان حزب دموکرات کردستان عراق به رهبری مسعود بارزانی، رئیس منطقه اقلیم کردستان عراق و حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) به رهبری عبدالله اوجالان در ترکیه است.  این دو گروه در واقع در جنگ داخلی دهه 1990 رقیب یکدیگر بودند؛ جنگی که با این توافق پایان یافت که نیروهای حزب کارگران کردستان بتوانند در مناطق حزب دموکرات کردستان عراق بمانند.  وزارت خارجه آمریکا حزب کارگران کردستان را به دلیل خشونت‌های این گروه در ترکیه یک تشکیلات تروریستی می‌داند.  ژنرال سلام وارثی از فرماندهان نیروهای پیشمرگ کرد در سنجار در این باره می‌گوید اعضای حزب کارگران کردستان و دیگر نیروها چندان مایل به هماهنگی با طرح راهبردی نبرد که قبلا درباره آن توافق شده است، نیستند و برنامه خود را دنبال می‌کنند. وی می‌گوید آنها هفته گذشته زمانی که دولت منطقه‌ای کردستان اعلام کرد نیروهایش حدود یک‌سوم شهر را از دست شبه‌نظامیان داعش بازپس گرفته‌اند، به سرعت وارد این شهر شدند.  این دستاورد عمر چندان زیادی نداشت، چرا که نیروهای پیشمرگ به سوی مناطق مجاور عقب‌نشینی کردند و دیگر نیروهای کرد نیز در مناطق حومه شهر پناه گرفتند.  وی افزود: «ما در نظر داشتیم ابتدا کنترل مناطق حومه و بعد کنترل شهر را در دست گیریم اما آنها- نیروهای متحد- تصمیم گرفتند در این میان وارد عمل شوند و کنترل یک بخش از شهر را گرفتند و ما اکنون با تلفات بسیار بهای آن را می‌پردازیم و به لحاظ نظامی این اقدام نادرستی بود».  این فرمانده کرد در ادامه می‌گوید تصمیم نیروهای متحد برای حفظ مواضع در داخل این شهر کار را برای فعالیت هواپیماهای ائتلاف و شناسایی دوست از دشمن بسیار دشوار کرد.  در این میان نگاهی اجمالی به خود سنجار چشم‌انداز دیگری را از این درگیری‌ها نمایان می‌‌کند. این شهر باستانی با خیابان‌های باریک خود که در جریان چندین هفته درگیری بشدت آسیب‌دیده و ویران شده است، اکنون در مناطق مرکزی میزبان شبه‌نظامیان گروه داعش و در مناطق حومه میزبان نیروهای متحد پیشمرگ است. این گروه‌ها شامل حزب کارگران کردستان مستقر در ترکیه (پ‌ک‌ک) و نیز یگان‌های حفاظتی مردمی مستقر در سوریه(YPG) و نیروهای تحت رهبری ایزدی‌هاست که خودشان را نیروهای مقاومت سنجار می‌نامند. این نیروها اغلب خود را با تسلیحاتی که از دشمنان به‌دست می‌آورند، تجهیز می‌کنند.  حزب کارگران کردستان و یگان‌های حفاظتی مردمی مستقر در سوریه همچنان درباره مقاصد بارزانی بویژه به دلیل تلاش‌های نیروهای پیشمرگ وی طی سال‌های اخیر برای ایجاد استحکامات دفاعی در امتداد مرزهای عراق با سوریه و ترکیه، تردید دارند.  نیروهای متحد مصمم هستند به نیروهای پیشمرگ اجازه ندهند به دنبال خروج شبه‌نظامیان گروه داعش از سنجار، آنها کنترل آنجا را انحصارا در دست گیرند.  فرهاد علی یکی از مبارزان حزب کارگران کردستان که آگوست گذشته از شمال شرقی سوریه به مبارزه علیه داعش پیوسته است، می‌گوید: «ما اجازه نخواهیم داد هیچ گروه کردی پرچم خود را بر فراز سنجار به اهتزاز درآورد. این شهر متعلق به همه کردهاست».
گزارش آسوشیتدپرس از سنجار

مقالاتی که د‌‌‌‌‌ر این صفحه منتشر می‌شود، از مهم‌ترین منابع خارجی د‌‌‌‌‌رباره مجموعه موضوعات مرتبط با ایران یا د‌‌‌‌‌یگر تحولات و روید‌‌‌‌‌اد‌‌‌‌‌های مهم جهان گزینش شده است. هد‌‌‌‌‌ف اصلی از انتشار این مقالات، ارائه مستقیم و بی‌واسطه مهم‌ترین تحلیل‌ها د‌‌‌‌‌ر حوزه‌های راهبرد‌‌‌‌‌ی به تحلیلگران فارسی‌زبانی است‌‌‌‌‌.
کاملا روشن است که تحلیل‌های مند‌‌‌‌‌رج د‌‌‌‌‌ر این مقالات موضع روزنامه
«وطن امروز» نیست. شاید‌‌‌‌‌ د‌‌‌‌‌ر بسیاری از موارد‌‌‌‌‌ «وطن امروز» د‌‌‌‌‌ید‌‌‌‌‌گاهی اساسا متفاوت د‌‌‌‌‌اشته باشد‌‌‌‌‌ و حتی د‌‌‌‌‌ر بقیه صفحات روزنامه به نقد‌‌‌‌‌ آنها بپرد‌‌‌‌‌ازد‌‌‌‌‌.
مطالعه مستمر این مقالات این امکان را به خوانند‌‌‌‌‌ه خواهد‌‌‌‌‌ د‌‌‌‌‌اد‌‌‌‌‌ با ذهنیت‌های راهبرد‌‌‌‌‌ی غرب د‌‌‌‌‌رباره ایران یا د‌‌‌‌‌یگر تحولات مهم جهان آشنا شود‌‌‌‌‌.