|
گفتوگوی «وطن امروز» با یوسفعلی میرشکاک
دولت اصلاحات دنبال دینزدایی بود
حسین قرایی: جناب میرشکاک، بد نیست مقداری راجع به شعر آقاسی و تلاش او در حیطه شعر صحبت کنیم. مرحوم «محمدرضا آقاسی» چه مقدار شعر فارسی را رشد داد؟ ارسال به دوستان
خسارت 14میلیارد دلاری کرسنت
گروه سیاسی: روز گذشته علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برای پاسخ به سوال تعدادی از نمایندگان مجلس در صحن علنی پارلمان حضور یافت. به گزارش «وطن امروز»، محور اصلی سوال نمایندگان مجلس، در رابطه با آزادی مطبوعات و برخورد دوگانه معاونت مطبوعاتی با رسانههای منتقد و حامی دولت بود اما در خلال پاسخهای جنتی که نهایتا هم برای نمایندگان قانعکننده نبود و منجر به دریافت کارت زرد از مجلس شد، وی به همه اخبار غیررسمی درباره میزان محکومیت ایران در پرونده کرسنت رسمیت بخشید. جنتی در بخشی از پاسخهایش به سوالات نمایندگان از محکومیت 13 میلیارد و 850 میلیون دلاری ایران از سوی دادگاه بینالمللی لاهه در پرونده فساد کرسنت رونمایی کرد. جنتی همچنین تاکید کرد این میزان تنها در یک مرحله بوده است و دولت امارات و شرکای کرسنت بازهم میتواتند ایران را نقرهداغ کنند. این همان محکومیتی است که به خاطر حضور مجدد بیژن زنگنه در وزارت نفت و برخی مصاحبههای مسؤولان دولت روحانی مبنی بر عدم وقوع فساد در کرسنت حاصل شد و حامد ضیاء جعفر، رئیس اماراتی کرسنت را برای شکایت از ایران به دادگاه لاهه حریص کرد. اگرچه زنگنه به نمایندگان قول داده بود ظرف 2 هفته و به صورت دیپلماتیک ماجرا را حل کند اما اکنون 2 سال از دولت میگذرد و نهایتا ایران در دادگاه لاهه محکوم شد. کرسنت همان پروندهای است که در دولت یازدهم مسؤولان و رسانهها از سخن گفتن درباره آن نهی شدهاند. جنتی البته در خلال سخنان خود تاکید کرد ممنوعیت ورود اشخاص و رسانهها به پرونده فساد کرسنت با مصوبه شورایعالی امنیت ملی بوده است؛ مصوبهای که براساس آن تاکنون با برخی رسانهها و اشخاص از جمله نمایندگان مجلس شورای اسلامی برخورد شده و برخی نیز دادگاهی شدهاند اما اعلام میزان محکومیت ایران در کرسنت از زبان وزیر ارشاد دولت تدبیر آنقدر مهم بود که عملا موضوع اصلی که آقای وزیر به خاطر آن به مجلس فراخوانده شده بود را به حاشیه برد. به گزارش تسنیم، علی جنتی در بخشی از پاسخهای خود به سوالات نمایندگان به موضوع کرسنت و عدم پرداخت آن در مطبوعات اشاره کرد و گفت: احساس میکنم موضوعی که مدنظر نمایندگان مجلس است، موضوع کرسنت است؛ کرسنت قراردادی بوده که در گذشته بین وزارت نفت و شرکت کرسنت درباره صدور گاز به امارات عربی متحده بوده است و مسائل و مشکلات زیادی دارد و وزرای بعدی که آمدهاند به تعهدات این قرارداد عمل نکردند و حالا هم طرف به دادگاه لاهه شکایت کرده و موضوع اکنون در دادگاه مطرح است. جنتی تصریح کرد: این پرونده بسیار حساسی است و بنابر ادعای خارجیها در یک مرحله ایران را محکوم به پرداخت 13میلیارد و 850 میلیون دلار کرده است و به همین جا هم ختم نمیشود و اگر بعد از این به پرداخت این مبلغ محکوم کند باز دولت امارات و شرکای کرسنت کسانی هستند که میگویند چون گاز را به ما تحویل ندادید، باید خسارتهایی بدهید. ارسال به دوستان
مدیریت منابع، بایستهای فراموششده در هیاهوی مذاکرات
سعید ملکی: منابع هر کشور اعم از انسانی، طبیعی، مالی و... پشتوانه یا به عبارت ساده، مخزن سوخت موتور آن کشور برای پیمودن مسیر پیشرفت و قدرتیابی و نیز افزایش سطح رفاه عمومی شهروندان آن است. با این حال نکته مهمتر طریقه استفاده از این منابع یا مدیریت آن است. چه بسا کشورهایی که بهرهمند از منابع فراوان در فقر و ضعف روزگار میگذرانند و در برابر، کشورهایی هستند که با مدیریت درست و بهینه منابع اندک خود، از منزلت و قدرتی چشمگیر در جهان کنونی برخوردارند. ارسال به دوستان
نواب رسمی شیطان بزرگ
مجتبی اصغری: پس از پیشروی ناگهانی داعش در عراق و سقوط موصل، زمانی که ایران به منظور دفع خطر قریبالوقوع سقوط بغداد به کمک برادران کشور همسایه خود شتافت، کم نبودند سیاستمداران غربگرایی که مژده آغاز همکاریهای نظامی ایران و آمریکا در جنگ با داعش را بر زبان راندند و بر گمانه مضحک و صهیونیستی «اتحاد و ائتلاف استراتژیک» 2 دشمن ساختاری، اصرار ورزیدند.
به نظر میرسد علت کمطاقتی آمریکا و انگلیس در موضعگیریهای حماقتآمیز درباره جریان داعش در منطقه و «فریز مذاکرات هستهای» و تعویق مکرر توافق با ایران یا به قول دیپلماتهای ایرانی «دبه در مذاکرات» نیز همین مسائل باشد. آمریکا بیش از هر زمان دیگری تشنه پیروزی داعش بر ایران است. تعویق موفقیت داعش موجب شد جنگافروزی علیه یمن با قساوت سعودیها، به عنوان اهرم فشار کمکی برای یکسره کردن کار و وادار کردن ایران به عقبنشینی جهانی از مواضع ملی و فراملی خود در منطقه به راه بیفتد. پس برخلاف آنچه بعضا در ایران تبلیغ میشود، پیروزی مجاهدان فراملی و مستشاران نظامی ایرانی در عراق، سوریه، مرزهای لبنان یا یمن از پتانسیل ذاتی خروج مذاکرات هستهای از موقعیت انفعالی کنونی و فشار بر آمریکا برای رفع اجباری تحریمها و به رسمیت شناختن قدرت فرامنطقهای ایران در جهان برخوردار است. در چنین شرایطی، تن دادن ایران به اجرای فراپروتکل الحاقی در شرایط ویژه امنیتی جهان و در فضایی که ایران رسما در حال جنگ با عمال منطقهای داعشی- سعودی آمریکا و اسرائیل است نوعی «انتحار نظامی» در موقعیت جنگی تعبیر میشود. انتشار داوطلبانه لیست پایگاههای نظامی، توانمندیها و تجهیزات جنگی همراه با لیستی از نام دانشمندان و متخصصان ارتشی و سپاهی کشور، بهترین دوپینگ برای دشمنان امنیت ایران به شمار میرود. چنین برگ برندهای میتواند جنگ افروزان منطقهای و نواب آمریکا در خطمقدم را به آسانی پیروز کرده و تومار مذاکرات را در موقعیت تضعیف روحیه و قدرت نظامی و درونی ایران به سادگی در هم بپیچد؛ موضوعی که با توجه به حوادث 2 سال پایانی جنگ تحمیلی با رژیم بعثی میتواند از نگاه عبرتآموز تاریخی جالب توجه باشد. هر چند قدرت و نفوذ ایران نسبت به سالهای ابتدایی انقلاب اسلامی، بسیار بیشتر است اما با توجه به قدرت روزافزون داعش و گستردگی جبهه جنگی، هر گونه سهلانگاری سیاسی- امنیتی میتواند به بروز فاجعهای بزرگ در ابعاد فرامنطقهای بینجامد. ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|