گروه سیاسی: حجت‌الاسلام غلامحسین اژه‌ای، معاون اول و سخنگوی قوه‌قضائیه روز گذشته در نشست خبری خود جزئیات جدیدی درباره حکم صادره مهدی هاشمی رفسنجانی ارائه کرد.
به گزارش «وطن‌امروز»، تشریح چرایی افزایش 10 ساله حبس مهدی هاشمی و وضعیت اجرای این حکم از جمله جزئیات مورد اشاره سخنگوی قوه‌قضائیه بود. محسنی‌اژه‌ای تصریح کرد که پرونده مهدی هاشمی در دادسرا و در مرحله اجرای حکم است. حجت‌الاسلام محسنی‌اژه‌ای در جمع خبرنگاران اظهار داشت: حکم مهدی هاشمی هنوز اجرا نشده اما در دادسرا و در مرحله اجرای احکام قرار دارد. محسنی‌اژه‌ای در پاسخ به این سوال که چرا ورود رسانه‌ای دستگاه قضایی در برخی مسائل از جمله حکم صادره برای مهدی هاشمی و مرخصی محمدرضا رحیمی از زندان ضعیف است، گفت: به طور قطع قوه‌قضائیه در مساله رسانه باید اهتمام بیشتری داشته باشد ولی چنانچه مسؤولی بخواهد از صبح تا شام گوش به صحبت روزنامه‌ها و سایت‌ها بویژه رسانه‌های ضدانقلاب فرا دهد از کار اصلی خود بازمی‌‌ماند. آنها نیز همین را می‌خواهند و قصد دارند ما را به خودمان سرگرم کنند. وی با بیان اینکه از رسانه‌ها درخواست دارم مسائل دستگاه قضا را درست تبیین کنند، افزود: به‌عنوان مثال می‌گویند فلان کس که زندان است چرا به خاطر فوت همسرش به مرخصی آمده است؟ در حالی که از این دست محکومان کسی را یاد ندارم به خاطر فوت پدر، مادر یا همسرش به مرخصی نیامده باشد. حتی شده به صورت تحت‌الحفظ آشکار یا پنهان در این دست موارد افراد به مرخصی می‌آیند. معاون اول قوه‌قضائیه به موضوع مهدی هاشمی و مجازات تعیین شده برای وی اشاره کرد و گفت: در این ارتباط قبلا توضیح مفصل دادم اما امروز هم به یک بخشی اشاره می‌کنم. ما 2 قانون مجازات اسلامی داشتیم که قانون اول مربوط به قبل از سال 92 بود و قانون دوم نیز از اردیبهشت‌ماه سال 92 اجرایی شده است. در قانون قبلی اینگونه بود که برای هر جرم یک مجازات در نظر گرفته می‌شد و فرد محکوم نیز باید مجازات را تحمل می‌کرد اما در قانون جدید که از اردیبهشت‌ماه سال 92 اجرایی شده، اگر کسی تعدد جرم داشته باشد، مجازات متعدد صادر می‌شود ولی در مقام اجرا، اشد مجازات اجرا می‌شود. محسنی‌اژه‌ای یادآور شد: مهدی هاشمی در کیفرخواست 12 اتهام داشت که قاضی برخی از این اتهامات را در هم ادغام کرد و در نهایت وی را در ارتباط با 3 جرم مجازات کرد. جرم اول اختلاس توأم با جعل بود که از 7 تا 10 سال مجازات داشت و قاضی دادگاه بدوی براساس قانون قبلی به 7 سال حبس محکوم کرد. جرم دوم نیز ارتشا بود که 5 تا 7 سال حبس داشت و قاضی براساس قانون قبلی به 5 سال محکوم کرد. یک مورد نیز جرائم امنیتی بود که 2 تا 5 سال حبس داشت و قاضی 3 سال حبس را در نظر گرفت که مجموعا 15 سال حبس می‌شود. یعنی اگر قرار بود طبق قانون قبلی اجرا شود باید 15 سال حبس اجرا می‌شد. معاون اول قوه‌قضائیه با بیان اینکه بسیاری از حقوقدانان معتقدند قانون جدید مجازات اسلامی نسبت به قانون قبلی اخف است، گفت: در مرحله تجدیدنظر، قاضی در ارتباط با اختلاس که مجازاتش 7 تا 10 سال بود براساس قانون جدید، مجازات اشد یعنی 10 سال را در نظر گرفت. در ارتباط با ارتشا که 5 تا 10 سال بود 10 سال را در نظر گرفت و در ارتباط با جرائم امنیتی که 2 تا 5 سال بود، مجازات اشد یعنی 5 سال را اتخاذ کرد که مجموعا 25 سال می‌شد. وی توضیح داد: طبق قانون قبلی باید 15 سال حبس اجرا می‌شد اما الان اشد مجازات که 10 سال است اجرا می‌شود لذا می‌گویند قانون جدید نسبت به قانون قبلی خفیف‌تر است. بنابراین در حکم مهدی هاشمی دادگاه تخفیف قائل نشده است بلکه مجازاتش از 15 سال به 25 سال افزایش یافته اما در مقام اجرا طبق قانون، اشد مجازات اجرا خواهد شد.
 

ابوذر خوش‌بیان: گزینه‌های نظامی آمریکا همیشه روی میزش بوده است، از کشوری که با فشار دادن یک دکمه 200 هزار نفر را یکجا پودر می‌کند انتظار ترحم نیست اما چه چیز باعث می‌شود بعضی کشورها مورد هجوم آمریکا قرار گیرند و بعضی دیگر طرف مذاکره واقع شوند. معیار انتخاب نوع مواجهه برای آمریکا چیست؟!
اول: سال‌هاست آمریکا، ایران را تهدید به حمله نظامی می‌کند و رؤسای جمهوری این کشور از روی میز بودن همه گزینه‌ها می‌گویند، فرقی ندارد که جمهوری‌خواه باشند یا دموکرات! اما باید پرسید چرا طی سالیان اخیر چنین اتفاقی رخ نداده و تمام اینها فقط در حد حرف بوده است؟ بسیاری یقین دارند اگر آمریکا توان حمله به ایران را داشت لحظه‌ای درنگ نمی‌کرد. صاحبنظران موارد متعددی برای این مساله برمی‌شمارند اما شاید یکی از مهم‌ترین این عوامل، ناشناخته بودن میزان قدرت نظامی ایران نزد آنان، استقلال و نفوذ جمهوری اسلامی ایران در منطقه باشد. چیزی که ریسک و خطر حمله به ایران را برای آنها زیاد می‌کند و باعث شده است هرگز به این فکر نیفتند که تهدیدات خود را عملی کنند.
دوم: در مذاکرات هسته‌ای اخیر، آمریکایی‌ها بر چند چیز تاکید خاص دارند، چیزهایی که فراتر از محدودیت‌ها و بازرسی‌های معمولی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی هست؛ مواردی مانند بازرسی از مراکز نظامی، مصاحبه با برخی مقامات امنیتی کشور و... باید دانست که با توجه به سابقه درز اطلاعات از آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به سازمان جاسوسی آمریکا این مساله بسیار حائز اهمیت خواهد بود، زیرا از این طریق سازمان‌های نظامی آمریکایی به اطلاعات مهم و حیاتی از مراکز نظامی کشورمان دست پیدا خواهند کرد. از طرفی سقف این بازرسی‌ها به صورت کیفی مشخص شده است و هیچ معیار خاصی ندارد؛ یعنی هروقت بازرسان راضی شوند، کار متوقف خواهد شد و احتمالا تا تمام اطلاعات امنیتی و حساس ایران را جمع‌آوری نکنند راضی نخواهند شد! این مساله باعث بروز یک فاجعه می‌شود یعنی آنچه تاکنون یکی از مهم‌ترین عوامل بازدارنده تهاجم دشمنان به جمهوری اسلامی ایران بوده است، بسیار ساده از دست خواهد رفت. برای کسانی که به غرب دلخوشند لازم به ذکر است که ویروس جاسوسی که این روزها خبر پراکنده شدن آن در هتل‌های محل مذاکرات بسیار سروصدا به پا کرده است، دلیلی بر غیرصادقانه بودن رفتار غربی‌ها در مذاکرات و دست‌های پشت‌پرده برای جاسوسی و جمع‌آوری اطلاعات است.
سوم: مساله «زمان گریز» که توسط آمریکایی‌ها مطرح شده  است، از نظر تحلیلی اهمیت خاصی دارد. زمان گریز این موضوع را مطرح می‌دارد که از زمانی که ایران بخواهد بمب هسته‌ای تولید کند تا دستیابی به آن باید زیر یک سال طول نکشد اما خود غربی‌ها هم می‌دانند که جمهوری اسلامی ایران نیازی به بمب هسته‌ای ندارد و اصلا در فکر ساخت آن نیست، پس چرا بر این مساله تاکید می‌کنند؟! از نظر خودشان، یک مساله، تاکیدشان را توجیه می‌کند و آن اینکه ایران وارد یک درگیری نظامی با غرب شود که او را مجبور به ساخت بمب هسته‌ای می‌کند. اما از نظر ما، جمهوری اسلامی ایران برنامه‌ای برای درگیری نظامی با غرب ندارد که بخواهد از بمب هسته‌ای استفاده کند! پس شاید خود آمریکا برنامه نظامی برای درگیری با ایران دارد! و آن هم زمانی محقق خواهد شد که آمریکا اطلاعات کافی را از قدرت نظامی ایران داشته باشد. یعنی بعد از توافقات و بازرسی‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی. از طرفی تاکیدشان بر زیر یک سال بودن است؛ آمریکا می‌داند که اگر به ایران حمله کند، با مقاومت ما مواجه خواهد شد و ایران هرگز مانند عراق نخواهد بود، پس باید بسیار زودتر کار را تمام کند و برای تمام کردن جنگ با ایران زیر یک‌سال، راهی جز استفاده از بمب هسته‌ای نخواهد داشت و این یعنی اینکه برنامه نظامی آمریکا برای حمله به ایران، بمباران هسته‌ای مراکز حساسی است که اطلاعات آنها را قبلا کسب کرده است.
چهارم: از کسانی که سال‌ها در عرصه فعال(!) دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران با غرب بوده‌اند انتظار می‌رود تاکنون دست چدنی را زیر دستکش مخملی آنها دیده باشند. همانطور که رفتار آمریکا و خواسته‌هایش در مذاکرات هسته‌ای اخیر ما را به این نتیجه می‌رساند که آنها درحال جهت‌دهی مذاکرات به سمتی هستند که منجر به کسب اطلاعات مورد نیازشان برای فرو‌نشاندن خنجر خود در پشت ملت ایران بشود. ظاهرا این روزها باید دکتر روحانی را به بازخوانی بخش‌هایی از کتابش با عنوان «امنیت ملی و دیپلماسی عمومی» ترغیب کنیم، آنجا که می‌گوید: «باید هر موضوعی را در ظرف زمان و مکانش مورد بررسی و ارزیابی قرار داد.
آنجا که بین امنیت ملی و رفاه به ناچار باید یکی را برگزید، انتخاب بین اهم و مهم است و روشن است که انتخاب اول عاقلانه، ‌منطقی و درست خواهد بود.» (مقدمه کتاب) آری! برخی مسؤولان باید به این درک برسند که امنیت ملی از همه‌چیز مهم‌تر و حیاتی‌تر است. در پایان اینکه تاکنون، بودن گزینه‌های نظامی روی میز، برای آمریکایی‌ها در حد یک حرف و شعار بوده، زیرا مقاومت و ایستادگی ملت و حکومت جمهوری اسلامی ایران در برابر زیاده‌خواهی آنها باعث شده است هیچگاه به فکر استفاده از گزینه‌های نظامی خود نیفتند و مذاکره و گفت‌وگو را ترجیح دهند اما باید توجه کرد که دستیابی به یک توافق بد، یعنی توافقی که منجر به لو رفتن اطلاعات نظامی و امنیتی ایران نزد دشمنان و کاهش نفوذ ایران در منطقه شود، دشمنان ایران، بویژه آمریکا را برای استفاده از گزینه‌های نظامی روی میزشان ترغیب خواهد کرد. زمانی که دیگر مجالی برای مذاکره و دیپلماسی خنده وجود نخواهد داشت. وقتی که دست چدنی زیر دستکش مخملین آمریکایی‌ها برای بعضی مسؤولان نمایان خواهد شد که البته دیگر دیر خواهد بود. پس آیا اکنون وقت آن نیست که پیشگیری کنیم و حواسمان باشد به توافقی دست نیابیم که منجر به تشویق غرب برای حمله به ایران عزیزمان شود؟!

سید محمدعلی صدری‌نیا:   شهدا هیچوقت بی‌رنگ نبودند؛ حتی اگر فلان روزنامه عشقش بکشد اینطور تیتر بزند!
شهدا نه بی‌رنگ بودند و نه بی‌رگ؛ این را از وصیتنامه‌هایشان می‌شود فهمید؛ این را از مقاومت با دست‌های بسته‌شان می‌شود فهمید؛ و البته این را خیلی‌ها نمی‌توانند بفهمند.
   کسی که اگر رویش بشود - که می‌شود - 2 روز دیگر هم بعید نیست بگوید مشکل کربلا، ضعف در دیپلماسی بود و باید به‌جای حرف‌های شعاری و اقدامات افراطی همچون پاره کردن امان‌نامه شمر خبیث روی سرش، در مقابل سپاه کفر از دیپلمات‌های کارآزموده استفاده می‌شد تا سرنوشت کربلا به طرز دیگری رقم می‌خورد، پیام شهیدان را هم بعید است دریابد...
   کسی که تا دیروز آقازاده‌اش برای شدت یافتن تحریم‌ها بر ملت تلاش می‌کرد و حالا امروز یکباره خواب‌نما شده، به میدان سخن می‌پرد و از درآمدن پدر مردم از تحریم‌ها سخن می‌گوید تا لابد به این بهانه بوی بد دست دوستی به سمت شیطان بزرگ دراز کردن کمتر شود، بعید است از پیام شهدا چیزی سر در بیاورد...
   این پیام را روزنامه خانوادگی فلان آقا که حاضر است شهیدان را عریان تصویر کند تا مبادا عکس امام روی پیراهن‌شان باشد نمی‌فهمد؛ عکس امام روی پیراهن یعنی راه امام؛ راه امام یعنی تا شرک و کفر هست مبارزه هست و تا مبارزه هست ما هستیم؛ شرک و کفر یعنی آمریکای جهانخوار که امام تا آخرین روزها هم آن را شیطان بزرگ نامید؛ پس بهتر است شهدا را عریان و بی‌عکس امام تصویر کرد؛ چون در غیر این صورت مجبور می‌شوند برای این بخش دومش چاره‌ای بیندیشند و لابد خاطره‌ای تک نفره از پشت درهای بسته با امام بگویند که امام اصلا با آمریکا مشکلی نداشت و آمریکا را شیطان بزرگ نمی‌دانست و آن همه فیلم و صوت، همه فتوشاپ است!
   روزنامه‌ای که حاضر است شهیدان را عریان تصویر کند تا آیه «وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَهٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَیْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللهِ وَعَدُوَّکُمْ» روی پیراهنشان نقش نبسته باشد، این پیام را نمی‌فهمد! این آیه اصلا با اعتدال حضرات تومنی دوزار فرق دارد، چرا که اصلا اگر اوبامای مودب و باهوش بخواهد با عدوالله جمع شود می‌دانی چه داستانی می‌شود؟ پس همان بهتر که شهدا را عریان و بدون پیام تصویر کنیم!
   روزنامه‌ای که حاضر است شهیدان را عریان تصویر کند تا مبادا پیراهنی داشته باشند و در جیب پیراهنشان وصیتنامه‌ای باشد که در آن شعاری افراطی نوشته شده باشد، خدای ناکرده مغایر با سیاست‌های اعتدالی اعتماد به گرگ درنده تاریخ، بالا برویم و پایین بیاییم این پیام را درک نمی‌کند!
   اما مردم چقدر خوب این پیام را درک کردند و به صحنه آمدند؛ چقدر خوب فریاد مظلومیت این شهیدان را در برابر جنایت آواکس‌های آمریکایی که عملیات را لو داده بودند، شنیدند و به صحنه آمدند و هر چه فریاد داشتند بر سر آمریکا کشیدند...
     این وسط روزنامه‌ای هم با عصبانیت از حماسه مردم تیتر زد که ‌ای شهیدان ما فقط برای بدرقه شما آمده بودیم‌ها! و یکی هم نیست که سوال کند شما اصلا مگر آمده بودی برادر؟! شمایی که تا قبل از این حماسه یک تیتر هم برای این شهدا نزدی که مبادا حماسه‌ای آفریده شود و کسی شعار هیهات منا الذله سر بدهد، روز تشییع کجا بودی برادر؟! نمی‌دانم شاید داشتی در مدح ضریب همبستگی آب خوردن مردم با تحریم‌ها آمارهای علمی از خود صادر می‌کردی یا شاید در حال سفارش مقاله درباره ارتباط نزدیک ازدواج جوانان و سوراخ لایه ازن با تحریم‌ها و تاثیر تشنگی ماه مبارک رمضان در شرایط تحریم، به سر می‌بردی؛ نمی‌دانم! فقط می‌دانم هر کسی پیام شهدا را درک نمی‌کند... شهدایی که فرق‌شان با تمام کشتگان تاریخ این بود که نه بی‌رنگ بودند و نه بی‌رگ!

امیر استکی: تحریف را تغییر کلام از موضع اصلی خود به گونه‌ای که منظوری خلاف منظور اصلی کلام از آن برداشت شود می‌دانند. هر حرف، متن و هر شخصیت فکری را می‌شود تحریف کرد. فقط کافی است تغییری در آن داده شود که مقصود متن را عوض کند، به همین سادگی!
 اما از آنجا که آگاهی از موضوع تحریف‌شونده در انحصار تحریف‌کننده نیست، هر نوع تغییر و تحریفی نیز موفق نخواهد بود و در اصل این نکته بسیار حائز اهمیت است که تحریف در ارتباط با مخاطب نیمه‌آگاه و نیمه‌متخصص - و در یک کلام مخاطب فقط در جریان کلیات - موفق خواهد بود. به این معنا که وقتی مخاطبی هیچ شناختی از موضوعی نداشته باشد، تحریف حرف و سخن تاثیرگذاری در آن موضوع راه به جایی نمی‌برد و همچنین وقتی که مخاطب متخصص در آن موضوع است نیز تحریف راه به جایی نخواهد برد. تحریف هنگامی کاربرد خواهد داشت که زمینه‌هایی از شناخت موضوع در مخاطب وجود داشته باشد. هنگامی که فرد یا گروهی به اهمیت موضوعی واقفند و نسبت به مسائل پیرامون آن حساسیت نشان می‌دهند و از طرف دیگر شناختی عمیق و دقیق از آن موضوع ندارند، آن زمان است که تحریف بهترین بستر را پیدا می‌کند. در این نوشتار هدف ما آموزش تحریف کردن نیست و از دسته‌بندی فوق‌الذکر هدفی برای واکاوی موفقیت پدیده تحریف در جامعه خویش داریم. اما آیا فرض ما درست است که تحریف پدیده موفقی در جامعه ماست؟ حداقل این است که تحریف پدیده شایعی است و اینکه از رونق نمی‌افتد و همواره آن را همراه زندگی روزمره خود می‌بینیم، هموار‌کننده پذیرش فرض ماست. در فرهنگ جامعه ما دروغ قبح بسیاری دارد و در دین ما نیز در دسته گناهان کبیره است ولی ما هر روز با سیلی از دروغ‌های مختلف مواجهیم که همه آنها را به سادگی نمی‌توان ناشی از یک رذیلت عریان اخلاقی دانست، چرا که بسیاری از این دروغ‌ها در پشت مصلحت‌های افراد و دارای توجیهاتند و شخص به هیچ‌وجه کار خود را به مثابه یک رذیلت اخلاقی نمی‌داند و این محکوم نبودن فرد از دید وجدان خویش به ساختارهای قوی و زنده توجیه‌کننده بازمی‌گردد. مثال ساده آن چیزی است که دروغ مصلحتی می‌نامندش. این پذیرش غیررسمی راه را برای ایجاد و دریافت دروغ و شکل دیگر آن، تحریف، باز می‌کند. تا اینجای کلام مشخص شد که تحریف در قالب یک پذیرش تلویحی امکان آن و در بستر عدم شفافیت و آگاهی ایجاد و پذیرفته می‌شود. ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که مسائل از جهات مختلف برای مردم دارای  اهمیت است و از طرف دیگر شناخت و اطلاعات مردم در این زمینه‌ها کافی نیست. به عبارت دیگر مردم نسبت به بسیاری مسائل از جهت ارتباط آنها به منافعشان حساس و از طرف دیگر غیرمتخصص هستند و این راه را برای رشد و پذیرش شایعات و تحریفات باز می‌کند. شاید این مساله مطرح شود که از نظر عقلایی در چنین شرایطی انسان باید به دنبال کسب اطلاعات و سپس قضاوت و عمل بر مبنای آن باشد، مساله‌ای که به دنبال خود این پرسش را مطرح می‌کند که در اینصورت چرا هنوز شایعه و مسائل تحریف‌شده نقش بسزایی در تصمیم‌گیری‌ها ایفا می‌کند؟ آیا ما با یک جامعه غیرعاقل مواجهیم؟ یا به گونه‌ای جامعه‌ای به دور از توان کسب اطلاعات؟ اینجاست که باید به شناخت بیشتری نسبت به جامعه همت گمارد. جامعه‌ای که نمی‌شود به مثابه شبه‌روشنفکران، سریع آن را جامعه‌ای غیرعقلایی تشخیص داد و نسخه‌اش را پیچید. در تحلیل این پدیده بهترین راه استفاده از تعبیر جامعه کوتاه‌مدت و شتابناک است.
در این میان تلاش اهل تحریف نیز گاه اثرگذار است و گاه نیست اما نوبه‌نو شدن نسل‌ها برای اهل تحریف فرصت مناسبی برای تغییر شخص یا اظهار نظر فردی از گذشته است برای رسیدن به مقصود. حال اگر با پدیده صریح و پویایی مواجه باشیم که کمترین احتمال تحریف آن را هم ندهیم درباره تلاش‌های اهل تحریف چه می‌شود گفت؟ آیا این تلاش‌ها نتیجه خواهد داد؟ بسیاری از کسانی که در یک مورد خاص از تحریف اظهار نظر کرده‌اند، معتقدند تاملات درونی فرد تحریف‌کننده، انگیزه‌های شخصی و خواست‌های اعلامی تحریف‌کننده بیشتر از تاثیرگذاری محیط پیرامونی و در واقع جامعه‌ای که در آن گفتمان‌ها غالب می‌شوند، موثر است. موضوعی که به نظر می‌رسد بیشتر از نگاه روانشناسی سیاسی باید آن را مورد مداقه قرار داد.

محمدرضا کردلو: از همان پاسخی که به دکتر- بازجوی ساواک- داده بود، معلوم بود تا آخر پای حرفش می‌ماند. در پاسخ به پیشنهاد مدیریت کاخ جوانان شاه در شمال شهر و بی‌خیال شدن ادامه مبارزه گفته بود: «من اگر مدیر آنجا شوم، می‌توانم در آنجا برای امام حسین(ع) عزاداری کنم؟» این برخوردش باعث شد بازگردد زندان، بیشتر کتک بخورد و فحش بشنود از ماموران ساواک اما می‌گوید: به گره خوردن زلفش با امام حسین(ع) می‌ارزد. می‌گوید: هرکسی زلفش به امام حسین گره بخورد، هر جای عالم برود و پای هر میزی مثلا با 1+5 بنشیند، مطمئن است، چون پای اعتقاداتش خواهد ایستاد.  «عبدالحمید فخیم‌جو» مبارزی که از پیش از انقلاب تا امروز انقلابی زندگی کرده خاطرات فراوانی از زندان‌های شاه، کمیته استقبال حضرت امام، مدرسه علوی، دولت موقت، غائله کردستان، بنی‌صدر و حضور در دادستانی انقلاب و جنگ دارد. فخیم‌جو کسی است که در دوره ریاست‌جمهوری بنی‌صدر به خاطر اینکه وی به حضرت امام توهین کرده بود، با سیلی زیر گوشش نواخته بود. به‌ طوری که به نقلی تا پای اعدام هم پیش رفت. به بهانه سالروز مصوبه عدم کفایت سیاسی بنی‌صدر و خلع او از ریاست‌جمهوری با «عبدالحمید فخیم‌جو» به گفت‌وگو نشسته‌ایم.
 آقای فخیم‌جو! شاید بشود گفت خاطرات شما از ناشنیده‌شده‌ترین خاطرات انقلاب است، نمی‌دانم از کجا شروع کنم. قبل از انقلاب، زندان، استقبال از امام، غائله کردستان یا بنی‌صدر. به نظر می‌رسد اگر از ورود شما به مبارزات با شاه شروع کنیم، بهتر است. از چه زمانی وارد جریان مبارزه شدید؟
بسم الله الرحمن الرحیم. در 11-10 سالگی در جریان 15خرداد سال 42 دقیقا در بازار و چهارراه گلوبندک بودم و از نزدیک صحنه‌ها را دیدم. مسائل سیاسی را نمی‌فهمیدم اما چون مرکزیت هیئات مذهبی در بازار بود، ما هم با دسته عزاداری از محل خودمان راه افتادیم تا بازار که دقیقا شاهد جریانات 15خرداد بازار بودم. شعارهایی که می‌دادند، شیشه‌های دادگستری را آوردند پایین و نقشی که طیب داشت در مراسم همه اینها را دیدم. وسط شلوغی‌ها و تیربار و اینها هاج و واج بودم که یک پیرمردی مرا دید و با تشر گفت: آخر بچه اینجا چکار می‌کنی؟ من هم گفتم گم شده‌ام. گفت: خونه‌ات کجاست؟ گفتم خیابان امیریه پل امیربهادر. یه آدرسی داد و ما جان سالم به در بردیم. غرض اینکه صحنه‌های 15 خرداد هیجان مرا در همان 11 سالگی برای مبارزه تقویت کرد.
 از چه سنی جدی‌تر وارد نهضت امام شدید؟
از 15 سالگی کشیده شدم به جریانات سیاسی و با تفکر امام آشنا شدم و وارد فضایی ماورای سن خود شدم. دیگر لحظه‌ای آرامش نداشتم هرگونه می‌توانستم تفکرات امام(ره) را تبلیغ می‌کردم و با رژیم هم مبارزه می‌کردم. منزل ما نزدیک مهدیه بود. سخنرانی که آنجا می‌آمد، آنقدر ما علاقه به سخنرانی‌اش داشتیم، دنبال اتومبیلش راه می‌افتادیم که به سخنرانی بعدی برسیم. جلسات خانگی علامه جعفری می‌رفتیم. حسینیه ارشاد هم می‌رفتیم پای سخنرانی مرحوم صدر بلاغی، شریعتی و مطهری. کنجکاو می‌شدم. کتاب می‌خواندم. در نهایت به جایی رسید که برای
همسن و سال‌های خودم صحبت می‌کردم.
 فعالیت شما به شرکت در سخنرانی و آگاهی سیاسی خلاصه می‌شد؟
نه! اصلا هر جا خلافی می‌دیدم حرف می‌زدم و اعتراض می‌کردم. وارد مسجد که می‌شدم بلند می‌گفتم برای سلامتی روح‌الله الموسوی خمینی اجماعا صلوات بفرست... می‌آمدند می‌گفتند این را از مسجد بیرونش کنید، می‌گفتند اگر اینجا می‌آیی باید بیایی نمازت را بخوانی و بروی. شلوغ نکنی. در مدرسه هم صحبت می‌کردم. با مدیران مدرسه مجادله داشتم. خیلی جرات می‌خواست این کار چون مدیران مدارس معمولا نیروهای ساواک بودند. اصلا استخدام ساواک بودند خیلی‌هاشان. ما دبیرستان نقش جهان بودیم. دکتر اناریان مدیرش بود. حوصله هم می‌خواست این کارها به این دلیل که جامعه در یک وضعیت بی‌اطلاعی و هرج و مرج بود. رژیم هم همین را دوست داشت. ما ولی خودجوش کار خودمان را می‌کردیم. رادیو عراق گوش می‌دادیم. یادم می‌آید یک شعری می‌خواند، سرود جالبی بود.
 چرا رادیو عراق؟
چون عراق مخالف جریان شاه بود و با شاه سر جنگ داشت. رادیو عراق خیلی علیه شاه بعد از 15 خرداد فعالیت می‌کرد. معروف شده بود. یک قطعه سرودی داشت که ما این را می‌نوشتیم اینور و آنور که معنایش این بود: «بر در و دیوار نویسند به راه، مرگ بر شاه، بر این عامل رسوای سیاه». بقیه رادیو‌ها را هم گوش می‌دادیم.
 چه سالی دستگیر شدید؟
اولین بار سرباز بودم که دستگیر شدم. فکر می‌کنم سال 53 بود. در پادگان علیه شاه صحبت کردم، بازداشت شدم. جلسات مخفیانه داشتیم در اسلحه‌خانه. با صحبت‌های من تعدادی از نیروهای کادر پادگان جذب شدند. شاه یا هویدا هرجا می‌خواستند بروند، هلی‌کوپترشان در باغ شاه می‌نشست و بلند می‌شد و از آنجا برای بازدید و ...  می‌رفتند. ما تصمیم به ترور شاه گرفته بودیم چون در اسلحه‌خانه هم بودیم و دستمان پر بود اما کار به آنجا نکشید. خبردار شدند و بازداشت شدیم.
 پس اولین بار سال 53 رفتید زندان. کدام زندان بودید؟
شکنجه‌گاه ساواک.
 با چه کسانی هم‌بند بودید؟
من کلا انفرادی بودم اما همان موقع مقام رهبری در زندان بود، شهید رجایی هم بود. همه بودند. بند 2 بند مهمی بود.
 فقط شکنجه‌گاه ساواک زندانی بودید؟
خیر! مدام منتقلم می‌کردند. عشرت‌آباد، بند سیاسی پادگان دژبان و بعد دادگاه و... یک سال آنجا بودم. دوباره سال 55 در ماهشهر بازداشت شدم.
 زندان که بودید کار سازمانی تقویت نشد؟ تاثیر زندان رفتن بر شما چه بود؟
زندان خیلی تاثیر داشت، خود ماموران ساواک هم می‌دانستند. زندان‌ها ظاهرا به چشم نمی‌آمد ولی در باطن داشت برای رژیم دردسر درست می‌کرد، خانواده‌ها و آشنایان زندانیان کم‌کم حساس شدند، می‌گفتند چرا اینها را گرفتید؟ می‌گفتند چون کتاب خوانده، چون حرف زده، خب! خانواده‌ها هم اعتراض می‌کردند. ملاقات‌های ما خودش کار سیاسی بود، خانواده‌ها جمع می‌شدند، شعار می‌دادند، ما اعتصاب می‌کردیم. گاهی از عمد به ملاقات نمی‌رفتیم تا خانواده‌ها شلوغ کنند بگویند بچه‌های ما را کشتید، با آنها چه کردید. هفته قبلش به خانواده‌ها می‌گفتیم همه بیایند بعد نمی‌رفتیم ملاقات، خانواده‌ها هم شلوغ می‌کردند، شعار می‌دادند بعد شلوغ می‌شد همه جمع می‌شدند می‌گفتند چه شده، چرا گرفتند؟ خانواده‌ها می‌گفتند چون کتاب خوانده. بله دیگر! آشنایان، همسایه‌ها، دوستان می‌فهمیدند و هوشیار می‌شدند.
یک نکته‌ای که درباره زندان وجود دارد و در دوره زندان و مبارزات کمر شاه را شکست، همین اعتقادی بود که بچه‌های مذهبی داشتند. آن زمان اینطور بود که اگر خانواده‌ای مذهبی بود، همه چیزش مذهبی بود. همه چیز مشخص بود. خانواده‌ مذهبی؛ هم دخترش، هم پسرش، همه مناسبات مذهبی بود. رفت‌وآمد‌ها همینطور. حدوسط نبود. اگر هم خانواده‌ای مذهبی نبود، کاملا مشخص بود. بلبشو نبود.
 یعنی می‌فرمایید تمییز دادن غیرمذهبی از مذهبی راحت بود؟
بله! به ندرت پیش می‌آمد غیر از این باشد. ما به این معنا که الان هست، جوانی نکردیم اصلا. سندش همین زندان که رفتیم. ما به خاطر مبارزه با فساد رفتیم زندان اگرنه شاه مرض نداشت که ما را دستگیر کند. اجازه دهید یک خاطره‌ای اینجا تعریف کنم؛ روز آخر بازجویی‌ام بود. یعنی بازجویی تمام شده بود. دکتر– این بازجوهای ساواک را با اینکه بی‌سواد بودند، دکتر می‌گفتند، چون در اسرائیل آموزش دیده بودند- آمد و 2 ساعت برایم حرف زد. حالا در پرانتز یک چیز بگویم. بعد از انقلاب من نماینده وزارت کشور در اردوگاه اسرا بودم. کسی که قبل از انقلاب، نگهبان من در زندان بود آمد به دست و پای من افتاد و گفت مرا ببخش فخیم‌جو. گفتم بخشیدم ولی مقدسی مرا زیر هشت خیلی زدی. واقعا هم می‌زدند، چون در زندان هم آرام نبودم. کجا بودیم؟
 داشتید می‌گفتید که روز آخر بازجویی دکتر آمد سراغتان!
بله! این به اصطلاح دکتر آمد و گفت: «گول آخوندها رو نخور، تو مگه می‌تونی حکومت عوض کنی؟ برو دنبال لذتت. قیافه‌ات رو ببین چه وضعی شده.» خلاصه! تا می‌توانست مغز مرا شست‌وشو داد به خیال خودش. بعد صحبت‌هایش را که گفت و تمام شد، دوتا برگه داد و گفت: «یکی‌اش برای عفو گرفتن از شاه و یک برگه دیگر را امضا کن تا تو را مسؤول کاخ جوانان شاه در شمال تهران کنیم».
بعد شروع کرد به توضیح دادن کاخ جوانان شاه؛ بهترین شراب، بهترین شهوت و از این جور تشکیلات و گفت: برو آنجا لذتت را ببر.
لازم است بگویم کاخ جوانان شاه زیرشاخه‌ای بود از بنیاد پهلوی که دست اشرف بود. فرهیخته‌ترین آدم‌ها، زیباترین خانم‌ها و بهترین چیزها را می‌آوردند و به فساد می‌کشاندنشان و دخترها را معشوقه درباری‌ها می‌کردند.
همه این حرف‌ها را که زد. من یک پاسخی به او دادم انگار روی جک ده تنی گذاشتند و پرتش کردند. عصبانی شد.
 چه جوابی دادید؟
گفتم: آقای دکتر ما توی کاخ جوانان که باشیم می‌توانیم برای امام حسین عزاداری کنیم. این را که گفتم، دیوانه شد. گفت: مرده‌شور تورو ببرد احمق، کثافت، و شروع کرد به فحش‌کش کردن و گفت: بیایید ببریدش. این آدم نشده. ما گفتیم به این لطفی بکنیم. مرده‌شورت را ببرند.
 چرا این پاسخ را دادید؟
ببینید! من معتقدم هر کسی زلفش به امام حسین گره خورد، بیمه است. هرجا ولش کنید، پای اعتقاداتش هست. چه آمریکا، چه در بند و زندان و چه 1+5.  ببینید! ما در بند بودیم اینطور برخورد کردیم. یک وقت یک نفر در زندگی عادی است، بند را آب می‌دهد. چنانچه در انقلاب هم خیلی داشتیم.
 چه زمانی آزاد شدید؟
نزدیک‌های سال 57، آخرای 56.
 بعد از آزادی به کار سیاسی ادامه دادید؟
بله! سخنرانی‌های ما بیشتر شد. بچه‌محل‌ها را می‌بردیم کوه و آنجا بحث می‌کردیم. در محل برای کسانی که زندان رفته بودند، خیلی ارج و قرب قائل بودند. مردم استقبال می‌کردند. ما هم تا می‌توانستیم نوار و اطلاعیه امام را ضبط و پخش می‌کردیم. یکی از بچه‌ها که در تیم من بود و با هم کوه می‌رفتیم، همین محمود خسروی‌وفا  بود که الان رئیس کمیته پارالمپیک هست. خیلی با بچه‌محل‌ها کار می‌کردیم. درباره انقلاب، زندان و....
 در آستانه انقلاب مسؤولیتی گرفتید؟
در کمیته استقبال بودیم، تقسیم مسؤولیت شد؛ آقای حیدری مرحوم عراقچی و آقای رفیق‌دوست و... من مسؤول حفاظت مدرسه علوی شدم. حمید نقاشیان مسؤول حفاظت خود امام بود. شهید منتظری مسؤول حفاظت روحانیت بود و من مسؤول حفاظت مدرسه. البته امام بیشتر در منزل پشت مدرسه که منزل آقای وطنخواه بود، می‌ماندند. مدرسه محل دیدار  بود. همه اداره انقلاب از همان مدرسه بود. تصمیم‌گیری درباره ساواکی‌ها، طاغوتی‌ها، اموالشان و اینها در همان مدرسه انجام می‌شد.
 در دولت موقت، وارد عرصه اجرایی شدید؟
من از اول بازرگان را قبول نداشتم. بازرگان را تعبدی قبول کردیم. مخصوصا ما بچه‌های زندان با بازرگان کنار نمی‌آمدیم. سیکل فکری‌مان فرق می‌کرد. از همان اول در زندان ما خط‌مان را جدا کرده بودیم.
 مسؤولیت‌تان در دوره دولت موقت چه بود؟
بعد از اینکه با امام رفتیم قم، در تیم حفاظت بودیم. امام دستور تشکیل سپاه را دادند. گفتند: نگه داشتن من مهم نیست، نگه داشتن انقلاب مهم است. ما آمدیم تهران و با تیم اجرایی که سپاه را تشکیل داد، همکاری کردیم. از قم که برگشتیم رفتیم خیابان سلطنت‌آباد سابق، پاسداران فعلی، ساختمان‌های ساواک را گرفتیم و اولین پایگاه ستاد مرکزی سپاه پاسداران تشکیل شد. شورایی هم بود. آقای دانش‌منفرد فرمانده ستاد بود که بعد استاندار فارس شد. ابوشریف، محمودزاده، حاج‌محسن رفیق‌دوست، بشارتی و.... نماینده امام هم در آنجا آقای لاهوتی شد. آنجا که تشکیل شد، برای جذب نیرو در کمیته‌های آن زمان که خودجوش تشکیل شده بود، برای سپاه ایده‌آل بود. بعد از تشکیل سپاه چند ماه نشد که مسائل گنبد پیش آمد و بعد مسائل کردستان. من اولین فرمانده عملیات منطقه کردستان شدم. آقای جواد منصوری تازه شده بود فرمانده سپاه که ما رفتیم کردستان.
 در واقع شما اولین نفری بودید که به نمایندگی از انقلاب رفتید کردستان؟
بله! از سپاه هیچکس جلوتر از من نرفت. حتی هنوز ماجرای پاوه اتفاق نیفتاده بود. من قبل از کمیته‌ای که امام فرستاد برای حل مساله کردستان رفتم برای عملیات نظامی، چون کومله‌ها کردستان را محاصره کرده بودند.
 گویا مدتی هم در زنجان بودید؟
بله! قبل از ماجرای کردستان بود. در زنجان غائله‌ای پیش آمد که ما رفتیم آنجا. بعد از اینکه حل شد مردم اجازه نمی‌دادند برگردم. درخواست داشتند آنجا بمانم. آقای لاهوتی آمد و مرا ابقا کرد. چند روز نشد که جواد منصوری شبانه زنگ زد و گفت کردستان در محاصره است و تلفنگرامی مرا به مسؤولیت سپاه کردستان منصوب کرد. شبانه از زنجان- بیجار رفتم کردستان. بعد از شکستن محاصره تکاب فرمان امام را گرفتم. پشت‌بام ژاندارمری رادیو گوش می‌کردیم. امام حکم تاریخی داد و گفت: «عزالدین حسینی فاسد است و هرکس توانست او را اعدام انقلابی کند.» برادرش هم جلال‌الدین حسینی بود که سردسته غائله کردستان بودند.
 آن گروهی که متشکل از آیت‌الله طالقانی، شهید بهشتی و آقای هاشمی بود، بعد از شما به کردستان آمد؟
بله! آنها بعدتر آمدند. فردای حکم امام یک کمیته‌ای به سرپرستی داریوش فروهر به نام هیات صلح به منطقه آمدند. جلسه‌ای تشکیل دادند. یکسری روحانیون بودند. از ارتش بودند. سرهنگ آزاده هم بود؛ فرمانده ژاندارمری منطقه. من و معاونم آقای محمود رفیعی هم در جلسه بودیم. در جلسه که در منطقه‌ای به نام کزنزا تشکیل شد من دیدم به جای اینکه درباره صلح صحبت شود، درباره آزادی کردستان، صحبت می‌شود. من گفتم: «مگر کردستان در بند هست که می‌خواهید آزادش کنید. اتفاقا انقلاب کردیم که کردستان آزاد شود.» جلسه را منحل کردم و گفتم شرکت در این جلسه حرام است. آمدم بیرون. سرهنگ آزاده دنبال من آمد و گفت: «آقای فخیم‌جو شما نباید جلسه را ترک کنید». گفتم: «مملکت دارد از دست می‌رود، اینها می‌خواهند کردستان را هم آزاد کنند؟!» من می‌دانستم اینها نقشه دارند. جاده کردستان را بسته بودم، چقدر اسلحه گرفتم از اینها.
 جلسه را ترک کردید؟ غیر از سرهنگ ژاندارمری کسی به شما خرده نگرفت؟
زدم بیرون، نگذاشتم کار به آنجاها بکشد. بعد از جلسه من رفتم سمت ایرانخواه (ایرانشاه بود قبلا) 70کیلومتری سقز چون یک ژاندارمری آنجا بود که تحویل کومله داده بودند. به سرهنگ آزاده هم گفتم شما ژاندارمری را به‌راحتی از دست دادید من می‌روم به سختی تحویل بگیرم. به محمود رفیعی هم گفتم، محمود اگر شب برگشتم همه اینها را اعدام می‌کنم. کاغذی را باد داشت می‌برد، از این کاغذهای رنگی سیگار بود. پشتش دستور دادم به رفیعی که اگر تا شب برنگشتم همه اینها را اعدام کن. امضا عبدالحمید فخیم‌جو. (با خنده)
 در نهایت چه شد؟
دولت موقت می‌خواست کردستان را تحویل بدهد. مذاکره نتیجه‌ای دربر نداشت. آنها برگشتند. دکتر نیلوفری هم گفته بود که فخیم‌جو 6 تا از سران کومله را کشته و دنبال سرش بودند در کردستان. ایده دولت موقت تحویل دادن کردستان به مارکسیست‌ها بود.
 بعدش کجا رفتید؟
در کردستان مجروح شدم. در سپاه بودم. تا دولت شهید رجایی تشکیل شد و آقای زواره‌ای مرا خبر کرد. آن موقع آقای مهدوی‌کنی وزیر کشور بود. گفتند می‌خواهیم بروی فرمانداری جیرفت. گفتم: تابع هستم، هرجا برای خدمت باشد می‌روم. گفت: جیرفت گرم است، اشرار هستند و...، گفتم عیبی ندارد.
 آمدید جیرفت تا قضیه بنی‌صدر پیش آمد.
بله! مفصل است.
 تعریف کنید.
من فرماندار بودم، او آمده بود برای بازدید از اردوگاه 20000 نفری جنگ‌زدگان. امام(ره) فرموده بودند دولت باید خیلی سریع تکلیف جنگ‌زدگان را مشخص کند، آقای زواره‌ای خدا رحمتش کند به من زنگ زد، معاون مالی اداری وزارت کشور بود، هماهنگ کرد که بنی‌صدر بیاید. ایشان آمد برای بازدید، من اول یکی، دو بار مخالفت کردم با حضورشان، چون آن موقع درگیری بود بین حزب جمهوری اسلامی و بنی‌صدر؛ اختلاف‌ها و دودستگی‌ها، خیلی وضعیت بدی بود، ما درگیر بودیم با اشرار آن موقع، تعدادی هم کشته داده بودیم. هرچه زنگ می‌زدیم که هلی‌کوپتر بگیریم می‌گفتند باید فرمانده کل قوا دستور بدهد، او هم فرمانده کل قوا بود،  آقای باهنر، معاونت سیاسی استاندار بود، ایشان آمد و بنده خدا تمام مراسم را اجرا کرد، استاندار کرمان که حاج آقای ساوه بود، گفته بود به باهنر که تو  برو این فخیم‌جو کار دستمان می‌دهد. همه کار‌های استقبال و... را ایشان انجام داد.
 چرا شما زیر بار استقبال از بنی‌صدر نرفتید؟
من از اول با بنی‌صدر مخالف بودم. اولین سخنرانی‌اش در دانشگاه شریف را که حضور داشتم فهمیدم این انقلابی نیست و به درد انقلاب نمی‌خورد.
منافقین هم دور و برش بودند. همانجا به کسی که کنار دست من بود گفتم این کار دست انقلاب می‌دهد.
 خب! مراسم استقبال را بگویید.
بله! قرار بود بعدازظهر برود سالن فدراسیون سخنرانی داشته باشد. بعد ناهار من دیدم موقعیت خوبی است، حالا که آمده بروم و هلی‌کوپتر را بگیرم، چون لازم داشتیم برای اردوگاه و شرایط غیرمترقبه‌ای که پیش می‌آمد و هم به خاطر درگیری با اشرار؛ می‌خواستیم بتوانیم از بالا آنها را تعقیب کنیم، هم محلشان را بیابیم هم اگر حادثه‌ای پیش آمد سریع بتوانیم مرکز را خبر کنیم، چون وسایل ارتباطی نبود. جاده‌ها هم بشدت خراب بود. خلاصه! رفتم بنی‌صدر را ببینم، محافظ‌هایش منعی نکردند چون مرا می‌شناختند و می‌دانستند من فرماندارم. رفتیم تو، ناهارش را خورده بود و داشت گریپ‌فروت می‌خورد. رفتیم و نشستیم و سلام کردیم، گفت سلام علیکم، گفتم من فرماندار اینجا هستم. گفت من فکر کردم اینجا فرماندار ندارد. داستان را برایش گفتم. اردوگاه را و اینکه با اشرار هم درگیر هستیم و... اینکه تا حالا 5 شهید دادیم و گفتم: بر همین اساس می‌خواستم از شما درخواست کنم دستور بدهید یک هلی‌کوپتر اینجا آماده باشد اگر مشکلی پیش آمد، ما بتوانیم از هوا هدایت کنیم جریان و کار را. در همین حین که داشتم اینها را به بنی‌صدر می‌گفتم، منافقین هم داشتند دوربین‌ها را آماده می‌کردند برای فیلمبرداری!
 شروع کرد به صحبت، دقیق یادم نیست اما چرت و پرت گفت.
 مثلا چه حرف‌هایی زد؟
 دیدم به خانواده شهدا توهین کرد و به واژه شهید هم توهین کرد و می‌گفت این آخوند‌ها دارند سر شما کلاه می‌گذارند، شهید دیگر چیست، شما اشرار را انگولک می‌کنید، بعد به امام توهین کرد.
 به همین صراحت؟
بله! تازه بدتر از اینها را گفت. هی می‌گفت: من 11 میلیون رای دارم. رئیس‌جمهور باید استقلال داشته باشد. یعنی چه هر روز از من توضیح می‌خواهند و از این حرف‌ها. من گفتم این حرف‌ها چه ربطی به من دارد آقای رئیس‌جمهور؟! من فقط یک هلی‌کوپتر می‌خواهم. این ول‌کن نبود. آنقدر چرت و پرت‌ها را ادامه داد و گفت: کدام شهید؟! می‌فرستند جوان‌های مردم را به کشتن می‌دهند به اسم شهید. خلاصه امام(ره) را برد زیر سوال. من هم داشتم گوش می‌دادم، تعجب کرده بودم، پشیمان هم شده بودم. می‌گفتم عجب کاری کردیم‌ها. چرا همچین چیزی ما گفتیم، خیلی خودم را سرزنش کردم. دیدم خیلی دارد حرافی می‌کند، تا اینکه گفت: هرچه می‌کشیم از دست امام است. دیگر دست خودم نبود، نفهمیدم، گفتم گور پدر همه چیز چه می‌خواهد بشود مگر، ما که چیزی نداریم، یک دوچرخه داریم، صبح تا شب هم که داریم کار می‌کنیم، همین را هم نداشته باشیم؛ خواباندم در گوشش، اصلا تصورش را نمی‌کرد، گیج شده بود. آقای باهنر داشت از لای در نگاه می‌کرد تا دید آمد جلوی مرا بگیرد من یک لگد هم انداختم که خورد پشت ران بنی‌صدر که دیگر دست و پای مرا گرفتند و بردند. باهنر به من گفت چه کار داری می‌کنی... یک حرفی زد که ما شوکه شدیم؛ گفت امام تازه قلبش خوب شده، امام(ره) از دست همین فاسدان ناراحتی قلبی پیدا کرده بود دیگر، گفت اگر امام(ره) ماجرا را بفهمد خدای نکرده دوباره قلبش ناراحت شود شما چه خاکی بر سرت می‌ریزی، که من یکهو شوکه شدم.
خلاصه! بنی‌صدر رفت و سخنرانی کرد، علیه ما حرف زد و برگشت تهران و در هیات دولت گفت: بگیرید دادگاهی‌اش کنید و طبق قانون با طرف(یعنی من) عمل کنید.  آن موقع هنوز یک قانونی بود که توهین به شخص اول مملکت مجازاتش اعدام بود. خدا بیامرز زواره‌ای زنگ زد به من گفت: پدر رجایی را درآوردی! گفتم چطور؟ گفت: در این جلسه این مرتیکه آنقدر اصرار داشت که رجایی به تعویق انداخت.
رجایی خیلی سعی کرد این قانون زمان طاغوت را درباره شخص اول مملکت پیگیری بکند که در نهایت آقای هاشمی که آن موقع رئیس مجلس بود با دو فوریت این قانون را برداشتند.
 یعنی به خاطر مساله شما این قانون را برداشتند؟
هر اتفاقی که در هر حوزه‌ای می‌افتاد به تغییر قوانین زمان طاغوت سرعت می‌بخشید. مساله ما هم همانطور بود. البته هفته بعدش هم بنی‌صدر عزل شد و کار به جاهای باریک نکشید.
 شما از فرمانداری جیرفت برکنار شدید؟
خیر! آقای زواره‌ای تلفنگرام زد که فخیم‌جو فرماندار جیرفت است و به قوت خود باقی است.
 بعد از فرمانداری کجا رفتید؟
مدتی آنجا بودم، بعد از سپاه مامور شدم وزارت امور خارجه؛ زمان معاونت آقای جواد منصوری بود. مدتی از جنگ را در وزارت امور خارجه بودم. برنامه‌های وزارت امور خارجه در جنگ و جبهه را من هماهنگ کردم. عملیات والفجر 8 شیمیایی شدم.
 و بعدش هم که با شهید لاجوردی همکاری کردید.
بله! آسید اسدالله لاجوردی به محسن رفیق‌دوست گفته بود به فخیم‌جو بگویید بیاید کمک ما. رفتیم دادستانی و بعدش در زندان شهید کچوئی سازماندهی کردیم.
 تا چه زمانی؟
تا بعد از جنگ که رفتیم وزارت دفاع و در همانجا بازنشسته شدیم.
 ولی به دستور یکی از مقامات عالیرتبه نظام قرار شد برگردید به وزارت دفاع؟
قرار شد و آقا، مقام رهبری نامه هم دادند که برگردیم ولی انگار دیگر به درد نمی‌خوردیم (باخنده) که برنگرداندند.
 چرا؟
بگذرید... مهم نیست.
 نظرتان درباره شرایط فعلی کشور و بحث مذاکرات چیست؟
من یک نظر خاصی درباره این مساله دارم؛ به نظرم بیهوده است، چرا که آژانس که کارها را تایید کرده تا الان. پس مذاکره برای چیست؟ مگر آژانس غیر از 1+5 است. دولت هم خیلی تمایل دارد مذاکرات نتیجه بدهد. خیلی هم امتیاز داده‌اند اما این رویکرد مملکت را خدای ناکرده به جایی می‌رساند که زیر چکمه‌های آمریکا باشد. الحمدلله رهبری ایستاده‌اند اگرنه معلوم نبود چه می‌شود!
 نزدیکان شما می‌گویند شما خیلی سال‌ها قبل گفتید میرحسین موسوی به انقلاب ضربه می‌زند. از کجا این تحلیل را داشتید؟
شناخت پیدا کرده بودیم. خط امام را اگر کسی بشناسد، می‌فهمد کی در خط می‌ماند و کی نمی‌ماند. فتنه‌گرها خیلی ضربه زدند. مهم‌ترینش این بود که تحلیل دست آمریکایی‌ها دادند و اینکه جمهوری اسلامی در داخل چقدر پتانسیل برای براندازی می‌تواند داشته باشد. این آمار را فتنه‌گران نامرد به آمریکا دادند. شما می‌دانید اگر فتنه ادامه پیدا می‌کرد چه بلایی بر سر کشور می‌آمد؟ اگر این جماعتی که آمار به آمریکایی‌ها دادند مسلح می‌شدند مگر کاری غیر از داعش می‌کردند؟ مگر اصلا بدون تسلیحات همین کار را نکردند؟ بسیجی را با موتورش آتش زدند. چادر از سر چادری کشیدند. بانک را آتش زدند. خب! داعش هم همین کارها را می‌کند. آمریکا هم مدام تجهیزش می‌کند. چه برای آمریکا از این بهتر!
 خیلی در این 2 ساعت گفت‌وگو انقلابی بودید. معلوم است در طول زندگی‌تان هم همینطور بوده‌اید. به آدم شور انقلاب می‌دهید. الان در این وضع و اوضاع اگر آدم بخواهد انقلابی باشد چه باید بکند؟
اتفاقا انقلابی امروزی یک حال دیگری دارد، یک روز یک خواهری در یک جمع دانشجویی آمد به من گفت حاج‌آقا ما امروز نمی‌توانیم دیگر انقلابی باشیم، آن موقع طاغوت بود و این حرف‌ها الان ما انقلابی بشویم باید چه کاری بکنیم؟ گفتم چرا نمی‌توانید انقلابی باشید، شما چادر به سر کنید، حجاب خود را رعایت کنید، انقلابی می‌شوید، سیاسی می‌شوید، همه در خانواده‌تان می‌گویند چرا تو اینجوری شدی. آن موقع انقلابی بودن یک کلیاتی داشت، مثلا شاه عامل بود برای فساد و باید برش می‌داشتیم، باید شاه می‌رفت، اما الان وارد جزئیات شده‌ایم.
 صحبت آخر...
یک حرفی درباره شعار سال دارم که باید بزنم. من هرچه فکر می‌کنم که چرا آقا این شعار را برای امسال برگزیدند، می‌بینم مردم که از اول انقلاب سوتی نداده‌اند. همه‌اش پای کار انقلاب بوده‌اند. دوره امام یک جور در جنگ بچه‌های‌شان را دادند و تا الان هم حرف نزده‌اند و فقط فداکاری کرده‌اند. پس چرا آقا امسال شعار دولت و ملت، همدلی و همزبانی را گذاشته‌اند. فکر که کنیم معلوم می‌شود مردم که همیشه همدل و همزبان بوده‌اند وجدانا. پس دولت است که باید راه درست را پیدا کند و آرمان‌های امام و انقلاب را پی بگیرد.
 

گروه اقتصادی: وزیر صنعت، معدن و تجارت همچنان روی حرف 2 سال پیش خود ایستاده و معتقد است خودرو، کالای انحصاری نیست و قیمت‌گذاری آن باید در اختیار سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان قرار گیرد. از آن سو هم رضا شیوا، رئیس شورای رقابت اعلام کرده این شورا قیمت‌گذاری نمی‌کند بلکه فرمول قیمت‌گذاری را براساس شاخص‌های قانونی، تعیین می‌کند.  این کشمکش تعیین مرجع قیمت‌گذاری خودرو در سال‌های اخیر سبب شده خودروسازان همچنان راه خودشان را بروند و با دور زدن‌های قانونی و غیرقانونی، بازهم حقوق مردم را نادیده بگیرند. شاید تأخیرهای چند ماهه در تحویل خودروهای ثبت‌نامی از بارزترین تخلفات خودروسازان داخلی باشد که البته همچنان ادامه دارد. علاوه‌بر این تأخیرها، پایین بودن کیفیت خودروهای تولیدی نیز با همه قدرت ادامه دارد و قرار نیست بهبودی در این زمینه حاصل شود.
شاهد این دو ادعا یکی خودروی دنای ایران‌خودرو و دیگری پراید سایپاست. گروه صنعتی ایران‌خودرو پس از آنکه فرمول قیمت‌گذاری این خودرو از سوی شورای رقابت ابلاغ شد به آن تن نداد و در عوض پاسخ گفت که جلوی فروش و عرضه داخلی این خودرو را می‌گیرد و پس از تحویل خودروهای پیش‌فروش شده، فقط به بازار صادراتی، دنا می‌دهد و نکته جالب آنکه بنا بر اعلام کارشناسان خودرو، خودروی دنا کمترین تفاوتی با سمند سورن نداشته و گروه صنعتی ایران خودرو با تغییر اتاق این خودرو، دنا را 12 میلیون تومان گران‌تر نسبت به سمند سورن به خریداران می‌فروشد. شورای رقابت قیمت خودروی دنا را 41 میلیون و 900 هزار تومان تعیین کرد و از آن سو ایران خودرو پیشنهاد تعیین قیمت 48 میلیون تومانی را به شورای رقابت ارائه کرده بود که پذیرفته نشد. در نتیجه این اختلاف، عرضه داخلی خودروی دنا متوقف شد و قیمت آن به حدود 50 میلیون تومان رسید. سمند سورن ELX هم‌اکنون حدود 36 میلیون و 200 هزار تومان معامله می‌‌‌‌‌‌شود. شاهد ادعای دوم جریمه سایپا از سوی شورای رقابت است. رضا شیوا درباره رشد 6 درصدی قیمت محصولات سایپا گفت به‌دلیل پایین بودن کیفیت خودروهای این شرکت بویژه پراید، در نظر داریم جریمه 5/2 درصدی را برای این شرکت اعمال کنیم. به‌طور قطع وقتی سکان تعیین فرمول قیمت‌گذاری خودرو از شورای رقابت که علاوه بر نمایندگان دولت، نمایندگان مجلس نیز به‌عنوان اعضای ناظر در آن حضور دارند، خارج و به سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان سپرده شود آن زمان از صفر تا 100 ماجرا در دست وزارت صنعت، معدن و تجارت خواهد بود و در این صورت آنها دیگر به کسی پاسخگو نخواهند بود.
 اختلاف بر سر چیست؟
رئیس شورای رقابت درباره اختلاف‌نظر میان وزارت صنعت، معدن و تجارت با این شورا گفت: اختلاف‌نظری بین شورای رقابت و وزیر صنعت،‌ معدن و تجارت درباره دستورالعمل قیمت‌گذاری خودرو وجود دارد. رضا شیوا ادامه داد به‌ اعتقاد وزیر تعیین دستورالعمل کافی بوده و نباید شورا قیمت‌گذاری کند، درحالی که یک دستورالعمل منطقاً باید به یک قیمت ختم شود. شیوا در گفت‌وگو با تسنیم، با اشاره به جلسه گذشته خود با اعضای کمیسیون حمایت از تولید ملی مجلس شورای اسلامی، اظهار داشت: در این جلسه بنده توضیحات خود را درباره انحصاری بودن بازار خودرو به نمایندگان اعلام کردم که در نهایت رئیس کمیسیون با نظر ما موافق شد و بازار خودرو را انحصاری دانست. وی با بیان اینکه قرار است یک جلسه با حضور نمایندگان حقوقی شورای رقابت و مجلس و دولت برای بررسی انحصاری بودن بازار خودرو برگزار شود، افزود: در این جلسه در نهایت اعلام خواهد شد که شورای رقابت یا شورای اقتصاد، کدامیک مرجع قیمت‌گذاری خودرو خواهند بود. وی درباره اظهارات اخیر وزیر صنعت، معدن و تجارت مبنی بر اینکه شورای رقابت نباید به قیمت‌گذاری خودرو ورود و فقط باید دستورالعمل قیمت‌گذاری را تعیین کند، اظهار داشت: منطقاً یک دستورالعمل باید به یک قیمت منتهی شود اگرنه معتبر نخواهد بود. شیوا با اشاره به اینکه هر دستورالعمل باید به یک قیمت واحد ختم شود، گفت: در خودروهای وارداتی دستورالعملی تعیین شد اما یکی از ضعف‌های آن را می‌توان استنباط‌ و متغیرهای مختلف در این دستورالعمل دانست که هرکس با توجه به برداشت خود اقدام به قیمت‌گذاری می‌کند. وی با طرح این پرسش که چرا وزیر امسال موضوع دستورالعمل و قیمت‌گذاری خودرو را توسط شورای رقابت مطرح کرده است، افزود: سال گذشته با بررسی اطلاعات شرکت‌های خودروساز دستورالعمل را تعیین و در نهایت قیمت‌ها را مطابق آن به خودروسازان اعلام کردیم، آنها نیز به این دستورالعمل عمل کرده و اعتراضی نداشتند. اما امسال چه شده که وزیر این موضوع را زیر سؤال برده و حتی درخواست مکتوب به شورای اقتصاد مبنی بر غیرانحصاری بودن خودرو ارسال کرده است؟

محمد‌علی طاهری، سرکرده فرقه انحرافی حلقه یا عرفان کیهانی به‌اتهام افساد فی‌الارض از طریق منحرف کردن افراد
به اعدام محکوم شد.
سیدمحمود علیزاده‌طباطبایی، وکیل مدافع طاهری در پاسخ به این سؤال که آیا حکم موکلش از سوی شعبه 28 دادگاه انقلاب ابلاغ شده است یا خیر، اظهار کرد: خبردار شدم دادگاه حکم به اعدام صادر کرده اما هنوز ابلاغ نکرده است. وی به تسنیم اعلام کرد: تمام کارهای طاهری با مجوز انجام شده بود و هیچ دلیلی در پرونده وجود نداشت اما خبردار شدم حکم اعدام داده‌اند اما هنوز ابلاغ نشده است. گفتنی است، محمد‌علی طاهری، سرکرده فرقه انحرافی عرفان کیهانی یا حلقه در ایران است که 14 اردیبهشت ماه سال 90 بازداشت و از سوی دادگاه انقلاب به‌اتهام توهین به مقدسات، مداخله غیرقانونی در امور پزشکی و درمان بیماران، ارتکاب فعل حرام و رابطه نامشروع، استفاده غیرمجاز از عناوین علمی (دکتر و مهندس)، ضالّه بودن کتب و آثار، به 5 سال حبس، پرداخت 900میلیون تومان جزای نقدی و 74 ضربه شلاق محکوم شد. همچنین افساد فی‌الارض از طریق منحرف کردن افراد، دیگر اتهام طاهری بود که دادگاه به تحقیقات صورت گرفته در این بخش اشکال نقص گرفت و پرونده برای تکمیل تحقیقات به دادسرا ارسال شد. در نهایت، دادسرا پس از رفع نواقص، پرونده را دوباره به دادگاه ارسال کرد و ششم اسفند ماه سال 93 برای رسیدگی به این اتهام تعیین شد اما با درخواست استمهال متهم، دادگاه برگزاری جلسه محاکمه را به تاریخ دیگری موکول کرد تا اینکه دادگاه اوایل اردیبهشت ماه امسال به این بخش از پرونده طاهری رسیدگی کرد.
 

زیر تیغ آفتاب. زمین خاکی و خورشیدی که انگار سه وجب با فرق سرت فاصله دارد. همین چند ماه قبل بود همان قطعه همانجا. حسین جوادی زیر سایه درخت ایستاده بود و به قبرهای نیمه‌خالی قطعه نام‌آوران بهشت زهرا نگاه می‌کرد و می‌گفت دوست دارم همینجا دفن شوم. یک هفته از مرگ دوست رسانه‌ای‌مان مهدی نفر گذشته بود زمان دقیق‌ترش می‌شود دوم شهریور سال 93. حسین جوادی خبرنگار «وطن امروز» که آن روز برای شب هفت همکار رسانه‌ای‌اش در بهشت زهرا حضور داشت گویا آرزوی چندان خوبی نکرده بود. طاقت زیر آفتاب ایستادن نداشت از این رو پس از قرائت فاتحه زیر سایه درخت رفت و سر صحبت باز شد. حسین که از قطعه نام‌آوران خوشش آمده بود از یکی از دوستانش سوال کرد: «پارتی می‌خواهد یا به صورت معمولی ما را هم همینجا دفن می‌کنند؟» طبق قاعده جای خبرنگاران و اصحاب رسانه آن قطعه است اما تنها 50 یا 60 قبر باقی مانده بود و به نظر می‌رسید بزودی اینها هم تمام شود و دیگر جایی برای او باقی نماند. نمی‌دانم اما لابد استحقاقش را داشت که خیلی زود به آنچه از ته دل دوست داشت رسید. از دوم شهریور سال 93 تا 30 خرداد 94 خیلی سریع گذشت. آنقدر سریع که خودمان هم نفهمیدم چگونه حسین جوادی از زیر سایه درخت پر کشید و به یکی از همان قبوری رفت که یکسال قبل آرزویش را کرده بود. کاش آرزوی دیگری می‌کردی.
میهمان ما از آلپ رسید
بعدازظهر چهارم فروردین‌ماه امسال یک خبر خارجی به ظاهر غیرمرتبط مهم‌ترین خبر برای ما چند نفر در تحریریه «وطن‌امروز» شد. سقوط یک هواپیمای خطوط داخلی اروپا چه ربطی به ما می‌توانست داشته باشد؟ اما داشت. خیلی هم داشت. حسین جوادی و میلاد اسلامی که با هزینه شخصی‌شان به بندر بارسلون رفته بودند تا اولین و آخرین ال‌کلاسیکوی زندگی‌شان را از نزدیک ببینند در راه بازگشت به اتریش (کمپ تیم‌ملی فوتبال کشورمان) با افکار بیمار یک کمک خلبان دست به گریبان شدند. سوار امن‌ترین خطوط هوایی جهان که باشی باز هم امنیت نداری اگر متضمن امنیتت یک انسان بیمار باشد. ایرباس جرمن وینگز با 150 مسافر به رشته کوه‌های آلپ در فرانسه برخورد کرد تا به همین سادگی 149 انسان توسط یک انسان‌نما کشته شوند. از آن روز تا امروز تنها خواسته دوستان و خانواده این دو خبرنگار ایرانی، بازگشت اجساد آنها به خاک وطن بود. 3 ماه چشم‌انتظاری سرانجام به پایان رسید. خبری از میلاد نبود اما پیکر حسین جوادی بامداد شنبه 30 خرداد وارد تهران شد. دو رفیق که 3 ماه ناخواسته میهمان کوه‌های آلپ در جنوب فرانسه بودند عاقبت از هم جدا شدند. حسین به جایی آمد که خودش همیشه دوستش داشت و میلاد فعلا سرنوشت نامشخصی دارد.
دو رفیق از هم جدا شدند و پیکر حسین همانگونه که خودش بارها به نزدیکانش گفته بود در همان قطعه‌ای خاک شد که او خاکش را دوست داشت. حسین همیشه می‌گفت: اگر از قطعه شهدا چشم‌پوشی کنیم که انصافا قطعه‌ای از بهشت است، قطعه 255 برای خودش قطعه خاصی است. دور و برت آدم‌هایی هستند که روزی برای اعتلای این آب و خاک در هر جبهه‌ای تلاش کردند. از ورزشکار گرفته تا داور، پیشکسوت و روزنامه‌نگار.
میهمان ما از آلپ رسید و برایمان اهمیتی ندارد از آن موج انفجار مهیب چه چیزی از او باقی مانده است. پرچم را که روی جنازه‌اش انداختند شبیه آن پسری نبود که آخرین بار دیدمش. نه قدش 185 سانتیمتر بود و نه وزنش به 85 کیلوگرم می‌خورد. با این وجود بوی حسین را می‌داد. حالا خانواده و دوستانش یک آدرس سرراست از او دارند. قطعه نام‌آوران بهشت زهرا. میان آن همه در خاک آرامیده نام‌آور دیگر. زمان چقدر زود گذشت. زیر تیغ آفتاب. زمین خاکی و خورشیدی که انگار سه وجب با فرق سرت فاصله دارد. اما این بار دیگر حسین کنارم زیر درخت نبود. ما آنجا ایستاده بودیم تا برای آخرین بار با پسری وداع کنیم که در معرفت کم نمی‌آورد، رفیق‌باز بود، قدر محبت دیگران را می‌دانست و بدون اینکه از کسی توقع داشته باشد در ازای هر کاری که برایش می‌کردی بارها لطفت را جبران می‌کرد تا زیر دینت نباشد. همین اخلاق و منش بود که مراسم ختمش در مسجد را تبدیل به یکی از ماندگارترین مراسم‌های عزاداری بین اهالی رسانه و جامعه ورزش کرد. اگر رفیق نیمه راه بود آن همه دوست برایش در گرمای آخر خردادماه و مهم‌تر از همه با زبان روزه در بهشت زهرا جمع نمی‌شد تا آخرین وداع را با وی داشته باشند.
حسین جوادی در شب سی‌وپنجمین سالگرد تولدش چهره در نقاب خاک کشید و شاید این تلاقی شب میلاد و روز دفن حکمتی داشته باشد. دوستانت برای تولدت چیزی نداشتند که هدیه دهند اما تو و بازگشت بدنت به خاک کشور بهترین هدیه برای ما بود. باز هم سخاوت تو که در روز تولدت به همه هدیه دادی. کاش این همه مرام و معرفت اینگونه به یکباره زیر خاک نمی‌رفت. کاش می‌شد این همه منش را قبل از رفتنت به دیگران می‌بخشیدی چیزی شبیه به پیوند اعضا ... .

گروه بین‌الملل: 2 هفته پس از شلیک غافلگیرانه همزمان 15 موشک بالستیک اسکاد توسط ارتش یمن به خاک عربستان که باعث ویرانی بزرگ‌ترین پایگاه هوایی سعودی و مرکز فرماندهی حملات هوایی علیه یمن شد، جنگ موشکی صنعا با ریاض وارد مرحله دوم خود شد. به گزارش شبکه تلویزیونی العالم، روز گذشته منابع متعدد عربستانی از لرزیدن زمین زیر پای اهالی شهر ابها در جنوب عربستان بر اثر انفجاری مهیب خبر دادند، انفجاری در ابعاد بسیار بزرگ که یا باید ناشی از منفجر شدن یک زاغه تسلیحاتی ارتش سعودی بوده باشد یا اصابت موج دوم اسکادهای یمنی به خاک دشمن شمالی. در حالی که  شهر ابها شاهد فرار دسته جمعی اهالی به مناطق دیگر عربستان است وحشت انفجار مهیب دیروز این فرار را وسیع‌تر کرده طوری که بعید نیست این شهر جنوبی بزودی به شهر ارواح بدل شود.  البته منابع محلی احتمال اینکه انفجار مهیب  ناشی از اصابت موشک اسکاد شلیک شده از یمن باشد را بیشتر دانستند، چرا که همزمان منابع نزدیک به رژیم سعودی اعلام کردند سیستم پدافند هوایی آمریکایی پاتریوت آنها این موشک‌های بزرگ روسی را سرنگون کرده است. اما نکته اینجاست که شواهد کافی وجود دارد که ادعای مشابه 2 هفته پیش وزارت دفاع مبنی بر سرنگونی اسکاد‌های حواله شده به پایگاه هوایی امیر خالد در منطقه مرزی «خمیس مشیط» عربستان دروغی بزرگ بوده باشد. دروغ سعودی‌ها به قدری آشکار بود که یک هیات سعودی هفته پیش به ریاست وزیر دفاع برای خرید موشک‌های پیشرفته الکساندر(اسکندر) به مسکو رفته تا این سیستم را جایگزین پاتریوت ناکارآمد آمریکایی‌شان کند اما التماس محمد بن سلمان به پوتین کارگر نیفتاد و او دست خالی بازگشت. پس از روزنامه تایمز اسرائیل و پایگاه اطلاعاتی صهیونیستی دبکا، حالا یک سایت تحلیلی مربوط به نظامیان بازنشسته آمریکایی هم تایید می‌کند که ژنرال محمد الشعلان، فرمانده نیروی هوایی پادشاهی سعودی قربانی بزرگ اصابت  2 موشک‌های اسکاد یمن به پایگاه هوایی خالد در 2 هفته پیش بوده است. به نوشته نشریه آنلاین وترنز تودی، علاوه بر شعلان نگون‌بخت که ریاض به دروغ ادعا کرده بر اثر حمله قلبی در کشوری نامعلوم جان داده، ۲۰ افسر اسرائیلی و ۶۰ نظامی سعودی  نیز در آن حمله مهیب یمنی‌ها به پایگاه هوایی خمیس مشیط استان عسیر به هلاکت رسیدند. این افسران اسرائیلی همانطور که رسانه‌های صهیونیستی پیش از مرگشان ادعا کرده بودند برای کمک به ارتش سعودی و تهیه طرح‌های حمله به مناطق مختلف یمن با سلاح‌های ممنوع بین‌المللی ساخت اسرائیل  در پایگاه هوایی خالد بن عبدالعزیز مستقر بودند. وترنز تودی در این باره نوشت: «موشک‌های اسکاد به دقت به هدف خود اصابت کرده و بر خلاف ادعای عربستان رهگیری و سرنگون نشده بود.  منابع سعودی مستقر در نیویورک نیز کشته شدن الشعلان را در این پایگاه تایید کردند و گفتند جسد الشعلان و افسران و سربازان بر اثر این حمله موشکی سوخته بود». پایگاه آمریکایی بلومبرگ هفته پیش و قبل از آغاز موج دوم حملات اسکادی یمن به عربستان، با انتشار مقاله‌ای از 2 تحلیلگر عرب پیش‌بینی کرده بود که حتی اگر ادعای عربستان مبنی بر منهدم کردن موشک‌های اسکاد یمنی راست باشد باز هم این حملات بالستیکی چشم‌انداز متفاوتی از آینده «جنگ یمن» پیش روی مهاجمان سعودی ترسیم می‌کند به طوری که باید از این پس از ترکیب کامل‌تر «جنگ یمن- عربستان»
سخن گفت.
پایان بی‌نتیجه مذاکرات ژنو
مذاکرات طرف‌های درگیر یمنی که از دوشنبه به مدت 5 روز در ژنو برگزار شد، با کارشکنی‌های عربستان‌سعودی و شروط‌ هیات اعزامی آن (هیات دولت مستعفی یمن) بدون هیچ‌گونه توافق‌ نهایی یا تعیین موعد برای دور جدید مذاکرات به پایان رسید. فرستاده سازمان ملل تاکید کرد نتایج مذاکرات مثبت بوده و وی همچنان به مذاکرات خوشبین است. همزمان، هیات انصارالله یمن در مذاکرات ژنو نامه‌ای را برای بان‌کی‌مون ارسال کرد و در آن خواهان دیدار با وی در نزدیک‌ترین زمان ممکن شد. هیات انصارالله یمن در این نامه آورده است: انصارالله در مسیر ژنو با موانعی روبه‌رو شد که مانع از رسیدن این هیات در موعد مناسب به ژنو شد. ما و مردم یمن حق داریم که بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل بخشی از وقت خود را حتی برای چند دقیقه به ما اختصاص بدهد همانطور که هیات ریاض از این مساله برخوردار شد.
 

امیر مجتهدی: با افشای خبر اختصاص بودجه ویژه از سوی پادشاه عربستان برای گسترش فعالیت‌های تبلیغی برای آل‌سعود در شبکه‌های ماهواره‌ای و فضای مجازی، بررسی روند خبری شبکه بی‌بی‌سی فارسی (BBCPersian) در مسائل مربوط به خاورمیانه حکایت از آن دارد که بخشی از مواهب ملوکانه سعودی نصیب این شبکه شده است. در این گزارش گوشه‌ای از مستندات مربوط به تلاش بی‌بی‌سی برای جلب رضایت آل‌سعود جهت دریافت هدایای نقدی منتشر می‌شود تا مشخص شود چگونه بی‌بی‌سی فارسی- که در طول چند دهه گذشته به‌عنوان یکی از مهم‌ترین ابزار جاسوسی دستگاه امنیتی انگلیس مورد استفاده بوده است- امروز در جایگاه تبلیغاتی یک حکومت دیکتاتوری قرار گرفته است!
1- همراهی با آل‌سعود، مقالات صبا و عبارات مجعول
مواضع ضدایرانی شبکه بی‌بی‌سی فارسی اگرچه در گزارش‌ها و برنامه‌های این شبکه به طور مستمر قابل مشاهده است اما این شبکه در مواقعی با اعلام موضع صریح در قبال ایران دشمنی خود را با مردم، تاریخ و هویت ایران آشکار می‌کند. تلاش بی‌بی‌سی در راستای جلب رضایت آل‌سعود در تحریف نام تاریخی خلیج‌فارس و ترویج نام جعلی برای آن بارها با اعتراضات گسترده ایرانیان مواجه شده که نمونه بارزی از آن برگزاری تجمع اعتراضی در مقابل ساختمان مرکزی این شبکه است.  صادق صبا، رئیس بخش فارسی بی‌بی‌سی در نگارش مقاله‌هایش برای بخش‌های دیگر بی‌بی‌سی از واژه جعلی استفاده می‌کند؛ مثلا وی مقاله‌ای در سایت بی‌بی‌سی انگلیسی نوشته که در آن از عبارت «Gulf» برای خلیج‌فارس استفاده کرده است.
مقاله صادق صبا با واژه جعلی در بی‌بی‌سی: صادق صبا سال گذشته در توجیه استفاده از عبارت‌های جعلی برای خلیج همیشه فارس، با توهین آشکار به شعور مخاطبان منتقد این شبکه، گفته بود: «حدود 40-30 سال پیش در بریتانیا بعد از اینکه کشورهای عربی اسم خلیج‌فارس را عوض کردند و گفتند خ ل ی ج در کل بریتانیا رسانه‌ها از این عنوان استفاده کردند که در انگلیسی می‌گویند «The Gulf». احتمال زیاد فشارهای کشورهای عربی موجب این کار شده است!»
صادق صبا اما توضیح نداد چگونه کشورهایی که تا چندی پیش جزو مستعمرات انگلیس محسوب می‌شدند توانسته‌اند دولت انگلیس را تحت فشار قرار دهند! و بالاخره اینکه از سر اجبار و فشار کشورهای عربی از عناوین جعلی استفاده می‌کنند یا به خاطر دلارهای نفتی؟!
 2- چرا بی‌بی‌سی حوثی‌ها را شورشی می‌نامد؟
حمایت بی‌بی‌سی فارسی از گروه‌های تروریستی همواره به‌عنوان یکی از سیاست‌های اصلی این مجموعه در حال اجراست اما نکته قابل توجه در این میان توجیه این شبکه برای عدم اطلاق کلمه «تروریست» به این گروه‌ها به بهانه عدم وجود کلمه مناسب با آن در زبان فارسی است!
«صادق صبا» که مدیریت بی‌بی‌سی را در لندن برعهده دارد، در جواب به سوال جدی مخاطبان درباره دلیل عدم استفاده از کلماتی که ماهیت واقعی گروه‌های تروریستی همچون «داعش» را به مخاطبان نشان دهد از زبان فارسی ایراد گرفته و طی سخنانی این مساله را ناشی از ضعف واژگانی در زبان فارسی دانست(!)
3- حمایت تسلیحانی آل‌سعود از داعش و پشتیبانی رسانه‌ای بی‌بی‌سی
با گذشت 3 سال از حضور داعش در بخشی از خاک سوریه و عراق نقش آل‌سعود در شکل‌گیری و ادامه حیات این گروهک خطرناک تروریستی با حمایت‌های گسترده مالی و تسلیحاتی، برای همگان آشکار شده و در این راستا بی‌بی‌سی فارسی نیز از هیچ‌گونه تلاشی برای تطهیر چهره جنایتکار این تروریست‌ها کوتاهی نکرده است.این شبکه اصرار دارد اخبار مربوط به داعش را در قالب کلماتی همچون «دولت اسلامی عراق و شام»، «پیکارجویان» و... پوشش داده و برای مخاطبان این سوال جدی را پدید آورده که چرا در یک‌سال گذشته به تروریست‌های داعش که بدترین جنایات ممکن را علیه مردم بی‌دفاع انجام می‌دهند عنوان «تروریست» را اطلاق نمی‌کند؟
اما پس از اعتراض مخاطبان بی‌بی‌سی به چشم‌پوشی این شبکه از جنایات داعش و نیز عدم اطلاق عنوان «تروریست» بر آنها، بالاخره «صادق صبا» رئیس این شبکه تلویزیونی در برنامه‌ای با اشاره به اعتراض‌های مخاطبان خود گفت: «ما موظف نیستیم روی گروه‌ها و جریانات، ارزشگذاری کنیم و چون این گروهک خود را دولت اسلامی‌ می‌نامد، ما هم از همان واژه برای آنها استفاده می‌کنیم». همچنین «لیلی ابوالحسنی» یکی از سردبیران بی‌بی‌سی نیز در جواب اعتراض مخاطبان به این جعل عنوان گفته بود: «اگر یکی از مسؤولان رسمی‌کشورها این گروه‌ها را تروریست بنامند ما نیز از این عنوان استفاده می‌کنیم». با وجود اینکه مقامات رسمی‌ عراق و سوریه مدت‌هاست عنوان تروریست را برای این گروه‌ها به کار می‌برند اما این شبکه همچنان از اطلاق عنوان «تروریست» برای داعش خودداری کرده و تلاش دارد با حمایت رسانه‌ای از گروه‌های تروریستی که به واسطه سیاست‌های تفرقه‌افکنانه و توسعه‌طلبانه آل‌سعود به وجود آمده‌اند روابط حسنه خود را با دربار آل‌سعود حفظ کند و همچنان از مواهب مالی آن بهره‌مند باشد.
 4 - حمایت بی‌بی‌سی از داعش صدای مردم و مسؤولان عراق را درآورد
گسترش داعش در عراق نیز محور دیگری از فعالیت‌های بی‌بی‌سی در راستای همکاری با آل‌سعود طی سالیان اخیر بوده است. این گروه تروریستی که با حمایت مالی و تسلیحاتی عربستان به وجود آمده است، در طول مدت انجام جنایات خود از حمایت کامل شبکه بی‌بی‌سی فارسی برخوردار بوده به نحوی که موجب شد «قاسم عطا» سخنگوی دفتر فرمانده کل نیروهای مسلح عراق، این شبکه را به انتشار گزارش‌های ساختگی و دروغ‌پراکنی متهم و از این شبکه بخواهد در سیاست‌های رسانه‌ای خود در قبال عراق بازنگری کند و در ادامه اعتراضات مسؤولان عراقی، «خضیر الخزاعی» معاون رئیس‌جمهور عراق نیز در دیدار سفیر لندن در این کشور، خواستار بازنگری انگلیس در سیاست‌های بی‌بی‌سی در قبال تحولات عراق شد. چندی پس از سخنان سخنگوی نیروهای مسلح عراق، شمار کثیری از عراقی‌های مقیم لندن با برپایی تظاهرات در برابر مقر بی‌بی‌سی، اعتراض خود را نسبت به سیاست‌های این شبکه در قبال تحولات عراق ابراز کرده و با در دست داشتن پرچم‌های عراق خواستار توقف حمایت و جانبداری بی‌بی‌سی از تروریست‌ها شدند.
 5- حمله عربستان به یمن و باز هم حمایت بی‌بی‌سی از اقدامات آل‌سعود!
در حالی که کشتار ناجوانمردانه زنان و کودکان یمنی توسط جنگنده‌های آل‌سعود در 3 ماه گذشته اعتراض بسیاری از مردم جهان را برانگیخته است اما بی‌بی‌سی فارسی اینجا هم به کمک آل‌سعود آمده و تلاش دارد جنایت بی‌سابقه رژیم آل‌سعود علیه مردم یک کشور دیگر را در راستای دفاع عربستان از تمامیت ارضی خود معرفی کند!
در این میان به‌رغم حضور مردم یمن در جبهه مبارزه با حملات آل‌سعود و کشته شدن تعداد زیادی از اهل سنت در حملات هوایی این رژیم، بی‌بی‌سی فارسی با معرفی گروه الحوثی به‌عنوان «شورشیان یمن» حملات عربستان را به دلیل عدم تبعیت این گروه مقاومت از دولت دست‌نشانده عربستان در این کشور معرفی می‌کند!
این شبکه ضمن نادیده گرفتن پروتکل ادعایی بنگاه خبرپراکنی بی‌بی‌سی در انعکاس بی‌طرفانه وقایع جهانی با استفاده از ترفندهایی چون: محدود کردن مبارزان یمنی به حوثی‌ها، حوثی‌ها اقلیتی از شیعیان یمن، نگرانی منطقه‌ای از قدرت حوثی‌ها، حمایت آمریکا و قدرت‌های خارجی از ریاض، همراهی مجامع جهانی با عربستان و... به شکل تامل‌برانگیزی از روز نخست، حمایت از تهاجم هوایی ریاض به صنعا را در دستور کار خود قرار داده و براساس میل ریاض بیشتر برنامه‌هایش به تبلیغ دیدگاه‌های مهاجمان عربستانی اختصاص یافته است. این شبکه با چشم‌پوشی از کشتار روزانه زنان و کودکان در حملات جنگنده‌های رژیم آل‌سعود به مناطق مسکونی همواره اعلام می‌کند «حملات جنگنده‌های عربستان‌سعودی به مواضع گروه الحوثی است!»
 6- بی‌بی‌سی: شیعیان عربستان برای کسب حقوق بیشتر زیاده‌خواهی می‌کنند
سرکوب و کشتار شیعیان عربستان در سال‌های اخیر همواره به‌عنوان یک سیاست ثابت در میان حکام آل‌سعود پیگیری می‌شود و در این میان بی‌بی‌سی فارسی در هماهنگی کامل با حکومت آل‌سعود، معترضان به وضعیت موجود در مناطق شیعه‌نشین عربستان را «شورشی» و اقدامات آنها را در راستای دستیابی به «حقوق بیشتر» معرفی کرده و به‌رغم اعتراض نهادهای بین‌المللی به رفتار آل‌سعود، مدعی می‌شود مدارکی برای اعتراضات شیعیان عربستان وجود ندارد و فقط از سوی خود شیعیان ادعاهایی همچون «تبعیض» و «شهروند درجه دوم بودن» مطرح می‌شود!
 7- چشم‌پوشی از سرکوب مردم بحرین توسط آل‌سعود
با آغاز اعتراضات مردمی در یمن علیه حکومت آل‌خلیفه، عربستان در مداخله‌ای آشکار با اعزام ماموران امنیتی خود به این کشور، اقدام به سرکوب معترضان کرد که در این ماجرا باز هم بی‌بی‌سی فارسی برای توجیه جنایات آل‌سعود، معترضان بحرینی را «مخالفان دولت» معرفی کرد که برای به دست آوردن «امتیازات بیشتر» و «اختیارات بیشتر» اقدام به راهپیمایی علیه دولت می‌کنند! جانبداری از جنایات آل‌سعود و آل‌خلیفه و نحوه پوشش اخبار مربوط به بحرین توسط بی‌بی‌سی فارسی حتی موجب اعتراض اندیشکده گلوبال ریسرچ شد. این اندیشکده در گزارشی که روی سایت اینترنتی خود منتشر کرد، بی‌بی‌سی را رسانه‌ای مغرض دانست و ادعای مسؤولان آن مبنی بر «بی‌طرف بودن» را رد کرد و نوشت: «با بررسی خبرها و نظرهای منتشره توسط بی‌بی‌سی در فاصله 29 مه تا 21 ژوئن، بی‌طرفی ادعایی این وسیله ارتباط جمعی را دروغ یافته‌ایم. خبرها و نظرها درباره سوریه و لیبی را با خبرها و نظرها که درباره بحرین انتشار داده است، با یکدیگر مقایسه کرده و به این نتیجه دست یافتیم که بی‌بی‌سی در این بازه زمانی 57 مطلب درباره سوریه پخش کرده است اما در همان دوره، درباره بحرین، تنها 12 مطلب پخش کرده است. از این 12 مطلب، تنها 4 مطلب به جنبش مردم بحرین مربوط می‌شود و واقعیت این است که بی‌بی‌سی فارسی مبلغ سیاست خارجی انگلستان است و در تبلیغ، تبعیض بسیار به کار می‌برد. نه بی‌طرف که با طرف است. خط استقلال و آزادی را تا بخواهی سانسور می‌کند. سرکوبگری‌های وحشیانه دروغ نیست و این امر که این وحشیگری‌ها را قوای سعودی در بحرین می‌کنند».
8- پروژه مشترک بی‌بی‌سی و آل‌سعود در مهاباد
با فروکش کردن اغتشاش مهاباد، بی‌بی‌سی انگلیسی در گزارشی که روی تارنمای اینترنتی خود منتشر کرد، با اشاره به نقش عربستان‌سعودی در پخش شایعات منجر به اغتشاش در مهاباد نوشت: «به سرعت کلیدواژه «ایران در آتش» در توئیتر گسترش پیدا کرد. صدها هزار پیام توئیتری با استفاده از این عبارت فرستاده شد اما نکته اینجا بود که بیشتر آنها به زبان رسمی ایران (فارسی) نبود بلکه به عربی نوشته شده و در اولین روزی که این کلیدواژه [#ایران_تشتعل #ایران_تحترق] گسترش پیدا کرد، بیش از یک‌سوم پیام‌های توئیتر از خاک عربستان‌سعودی فرستاده شده بود».اما نکته قابل توجه در ماجرای اغتشاشات مهاباد که بی‌بی‌سی انگلیسی تلاش کرده است آن را پنهان کند، نقش بخش فارسی‌زبان این شبکه در هدایت این شورش بوده است. بی‌بی‌سی فارسی اگرچه همیشه مدعی است تا اطمینان نیافتن قطعی از منابع رسمی اقدام به اطلاع‌رسانی یا پوشش اخبار نمی‌کند اما در این حادثه با تهیه چندین گزارش تلویزیونی و قرار دادن خبر روی سایت شبکه نقش هدایت آشوب را برعهده گرفته و حتی کارشناس این شبکه آتش زدن هتل توسط آشوبگران را «اقدامی در راستای دسترسی به دموکراسی» معرفی کرد!
در پایان لازم به ذکر است این مستندات تنها بخشی از ابعاد مختلف نقش بی‌بی‌سی فارسی به‌عنوان جاده صاف‌کن توجیه اقدامات غیرانسانی و جنایات آل‌سعود علیه مردم منطقه بوده است. در آینده اسناد دیگری از چگونگی اجاره آنتن این شبکه به دربار سعودی منتشر خواهد شد.
 

گروه سیاسی: نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی امروز یکشنبه 31 خرداد به طور جدی وارد بررسی جزئیات طرح الزام دولت به حفظ دستاوردهای هسته‌ای کشور خواهند شد.
به گزارش «وطن امروز»، سرانجام پس از ارائه طرح‌های مختلف، نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی در جلسه چهارشنبه هفته گذشته یک فوریت طرح الزام دولت به حفظ حقوق و دستاوردهای هسته‌ای کشور را تصویب کردند. نمایندگان مردم در همین راستا، امروز به بررسی جزئیات این طرح می‌پردازند.  متن کامل این طرح که شامل یک ماده واحده و 2 تبصره است به این شرح است:
ماده واحده: در راستای صیانت از منافع ملی و رعایت مقررات پادمان معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای، هرگونه نتایج مذاکرات هسته‌ای با کشورهای 1+5 در صورتی معتبر است که الزامات ذیل به‌صورت شفاف رعایت شود:
1- همه تحریم‌ها به‌عنوان بخشی از توافقنامه در روز توافق به‌طور کامل و یکپارچه لغو شود.
2- در چارچوب مصوبات شورایعالی امنیت ملی، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مجاز به انجام نظارت‌های متعارف از سایت‌های هسته‌ای است. دسترسی به همه اماکن نظامی، امنیتی و حساس غیرهسته‌ای، اسناد و دانشمندان ممنوع است.
3- هیچ محدودیتی برای کسب دانش و فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای و تحقیق و توسعه پذیرفته نیست و باید مصوبات شورایعالی امنیت ملی رعایت شود.
تبصره 1: براساس اصول 77 و 125 قانون اساسی، نتیجه مذاکرات باید جهت تطبیق با قانون اساسی و مصوبات قانونی به مجلس ارائه شود.
تبصره 2: وزیر امور خارجه موظف است روند اجرای توافقنامه را هر 6 ماه یک بار به مجلس شورای اسلامی گزارش دهد. کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس هر 6 ماه یک بار گزارش روند حسن اجرای توافقنامه را به نمایندگان ارائه می‌کند.
مطالبات مردم در طرح مجلس
بررسی طرح مجلس نشان می‌دهد مطالبات اصلی مردم در مذاکرات هسته‌ای به‌عنوان اصول این طرح تعیین شده است. موضوع لغو  تحریم‌ها، حراست از اسرار نظامی ایران و همچنین حفظ حق تحقیق و توسعه به‌عنوان 3 اصل این طرح تعیین شده‌اند. در این میان موضوع لغو تحریم‌ها که در واقع دلیل اصلی برای انجام مذاکرات به شیوه دولت حسن روحانی است، یکی از دغدغه‌های اصلی مردم به شمار می‌رود. متاسفانه با گذشت قریب به 2 سال از مذاکرات هسته‌ای برآورد افکار عمومی از موضوع لغو تحریم‌ها حاکی از ناامیدی آنها نسبت به تحقق این مهم است. مهم‌ترین عاملی که باعث ناامیدی مردم نسبت به تحقق لغو تحریم‌ها شده، رفتار آمریکایی‌ها در مذاکرات و بویژه پس از توافق ژنو است. در این سو و در ایران نیز رفتار تیم مذاکره‌کننده گویا نتوانسته مردم را نسبت به لغو تحریم‌ها قانع کند. بنابراین تاکید نمایندگان مردم بر لغو تحریم‌ها و مشروط کردن پذیرش توافق هسته‌ای به لغو تحریم‌ها در راستای تحقق مطالبه عمومی است. موضوع دیگر، حراست از اسرار نظامی، امنیتی و نیز حراست از دانشمندان کشور است تا به بهانه مطالعات ادعایی و ذیل پذیرش پروتکل الحاقی، طرف مقابل نتواند به اسرار و مسائل محرمانه دفاعی و امنیتی کشور دسترسی پیدا کند. موضوع سوم نیز موضوع تحقیق و توسعه است و نمایندگان با گنجاندن این اصل، تلاش می‌کنند مطالبه مهم دیگر مردم یعنی حفظ علوم هسته‌ای در ایران را محقق کنند. در کنار تلاش نمایندگان مجلس برای پیگیری مطالبات مردم در توافق هسته‌ای احتمالی، کارشناسان معتقدند این طرح مجلس و رسیدگی به جزئیات آن همزمان با آغاز دور نهایی مذاکرات هسته‌ای ایران و 1+5، می‌تواند به‌عنوان یک اهرم فشار قانونی در دستان تیم مذاکره‌کننده قرار گیرد. در واقع این طرح قدرت چانه‌زنی تیم ایرانی در مذاکرات هسته‌ای را افزایش داده است. به اعتقاد کارشناسان، پس از توافق اوباما و کنگره که حق تصمیم‌گیری نهایی درباره توافق هسته‌ای احتمالی را به کنگره داده است؛ این اقدام مجلس ایران تا حدودی می‌تواند یک اقدام متقابل باشد بویژه اینکه الزام وزیر امور خارجه به گزارشات 6 ماهه نیز می‌تواند نشانه‌ای از این تقابل باشد.
مردم نگرانند!
سیدحسین نقوی‌حسینی، نماینده مردم ورامین و عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در این‌باره با اشاره به تصویب بررسی با اولویت طرح الزام دولت به حفظ دستاوردهای هسته‌ای، اظهار داشت: مانع‌تراشی آمریکایی‌ها بر سر دستیابی به توافق هسته‌ای، هم ملت ایران و هم نمایندگان ملت در مجلس را نگران کرد، لذا نمایندگان مجلس در پی آن بودند که راه‌حلی برای مقابله با این زیاده‌خواهی‌ها پیدا کنند چون شاهد بودیم آمریکایی‌ها در هر دوره از مذاکرات هسته‌ای یکسری زیاده‌خواهی‌های جدیدی را مطرح می‌کردند و حرف تازه‌ای می‌گفتند. وی به فارس گفت: به همین جهت نمایندگان مجلس طرح‌های متفاوتی را درباره فناوری هسته‌ای تهیه کردند و حداقل 4 طرح در این زمینه ارائه شد، وقتی این نگرانی‌ها منجر به تهیه طرح‌های مختلف شد، رئیس مجلس موضوع را مدیریت کرد و به کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مأموریت داد با پذیرش این طرح‌ها و اخذ نظرات نمایندگان، در نهایت به یک طرح جامع برسند و آن را به صحن علنی ارائه دهند. عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس در ادامه تصریح کرد: همه این مراحل طی شد و در نهایت به تهیه طرح الزام دولت به حفظ دستاوردهای هسته‌ای ختم شد که این طرح نیز دارای 3 بخش است و به استناد اصول 77 و 125 قانون اساسی در آن بیان شده که باید توافق و نتیجه نهایی و ضمائم توافق به مجلس گزارش داده شود. وی تأکید کرد: در بخش دوم این طرح نیز بر رعایت خطوط قرمز مذاکرات تأکید شده از جمله لغو یکجا و یکپارچه همه تحریم‌ها و عدم پذیرش بازرسی‌های غیرمتعارف. نقوی خاطرنشان کرد: ما هرگز محدودیت در تحقیق و توسعه و کسب دانش هسته‌ای در توافق نهایی را نمی‌پذیریم. ابراهیم آقامحمدی، دیگر عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی نیز با اشاره به تصویب اولویت برای بررسی طرح الزام دولت به حفظ دستاوردهای هسته‌ای در مجلس شورای اسلامی گفت: آمریکایی‌ها به هیچ عنوان نمی‌توانند در این طرح مغایرتی با مواد NPT بیابند. وی با تأکید بر پافشاری جمهوری اسلامی ایران بر همه حقوق خود در استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای، خاطرنشان کرد: طبق قانون اساسی توافقات و مقاوله‌نامه‌ها باید در مجلس تصویب شود، بنابراین طرح الزام دولت به حفظ دستاوردهای هسته‌ای موضوع جدیدی را مطرح نکرده بلکه بر همان حقوق بدیهی کشورمان تصریح دارد.

امیرعلی جهاندار: سنگ‌بنای همه نظریات توسعه مساله اقتصاد بود و به واسطه آن اکثر ایده‌هایی که برای کشورهای مختلف داده می‌شد تا به سمت توسعه‌یافتگی حرکت کنند، راهکارهای اقتصادی بود و به صورت کلی «توسعه اقتصادی» ایده رو به جلوی آمریکا برای کشورهای شرقی بود. در این بین دولت هاشمی بعد از جنگ تحمیلی آغازگر مسیر توسعه اقتصادی در ایران بود. مدلی از توسعه که در آن رشد اقتصادی منجر به توسعه‌یافتگی می‌شود. ایده مدل خطی رشد که منجر به رشد اقتصادی و آن نیز منجر به توسعه می‌شود اگرچه 40 سال پیش در بین اندیشمندان توسعه، منسوخ شده بود اما هاشمی این مدل را با سیاست‌های تعدیل اقتصادی به کار گرفت تا ایران را به سمت توسعه‌یافتگی سوق دهد. ثمره مسیر طی شده هاشمی البته شکاف طبقاتی، ایجاد طبقه مرفه و تورم 50 درصدی بود و همان وضعیت نابسامان اقتصادی باعث شد مردم نگاه اقتصادی هاشمی را در دوم خرداد طرد کنند. هاشمی و روحانی در سال‌های 91 و 92 دولت را متهم به ناکارآمدی کرده و تنها راه نجات کشور از بحران را ایده مدیریتی خود برای اداره کشور می‌دانستند. آنها جزء حداکثری ماجرا را از سوءمدیریت دولت و جزء حداقلی را از تحریم و عوامل بیرونی می‌دانستند و معتقد بودند اگر ایده مدیریتی تکنوکراتیک آنها جایگزین ایده فعلی شود، مشکلات کشور نیز حل خواهد شد و کشور به ثبات و رونق خواهد رسید. روحانی با پشتوانه سیاسی هاشمی و خاتمی و البته معجزه اصولگرایی روی کار آمد اما ایده روحانی برای اداره کشور بعد از 24 سال همان ایده‌ای بود که هاشمی در سال 68 با آن می‌خواست کشور را متحول کند با این تفاوت که این بار همه‌چیز کشور به یک مذاکره گره زده شده بود. مفروض اصلی این ایده آن بود که «همگرایی و تعامل با کشور توسعه‌یافته و اقمارش منجر به توسعه خواهد شد» و در این مسیر آمریکا مهم‌ترین کشور توسعه یافته و به عبارتی کدخدای دنیاست که همگرایی با او بیشترین ثمره را خواهد داشت. برای این مفروض روحانی، هاشمی و همراهانشان چند نتیجه هم داشتند که مهم‌ترین آنها عبارت بود از:
1- کاهش تورم و خروج از رکود
2- رونق بازار کسب و کار و فعال شدن چرخ صنعت کشور

3- افزایش تولید ناخالص داخلی و تولید ملی، افزایش سرانه درآمد و ثروت ملی
4- رشد اقتصادی
5- رفاه عمومی و بهره‌مندی بهتر ایرانیان از زندگی
اینها اهداف مرتبطی هم هستند که هر یک نتیجه دیگری خواهد بود و اگر دولت بتواند به یکی دست یابد به دیگری دست خواهد یافت. بررسی این شاخصه‌ها خود می‌تواند دلیلی بر کارآمدی یا ناکارآمدی ایده هاشمی برای اداره کشور باشد.
در این میان به‌رغم کاهش تورم در دولت روحانی، سیاست‌های خروج از رکود دولت چندان جواب نداده و چرخ صنعت کشور در حقیقت هنوز نچرخیده است اما همگرایی دولت با آمریکا و نمایندگان اقماری‌اش در منطقه از جمله عربستان و توطئه آنها علیه ایران منجر به نصف شدن درآمد ملی کشور از حوزه نفتی شد که اصلی‌ترین بخش درآمد ملی کشور را به خود اختصاص می‌دهد؛ اگرچه آمارها نشان می‌دهد در 2 سال گذشته تراز تجاری ایران هر روز بیشتر به سمت منفی شدن میل می‌کند و به عبارتی واردات افزایش یافته و صادرات که منبع درآمد ملی است کاهش پیدا می‌کند.
وضعیت موجود باعث شده نقدها به دولت افزایش یابد و ایده دولت برای اداره کشور را شکست‌خورده بدانند اما شاه‌بیت این شکست را هاشمی، خود در لابه‌لای سخنرانی‌اش در بین اعضای صندوق صنعت و تجارت جوانان بیان کرد. هاشمی در این جلسه ضمن انتقاد از اینکه با پول و رسانه می‌خواهند دولت را ناکارآمد جلوه دهند، گفت: «منابع درآمدی کشور بشدت کاهش پیدا کرده».
این سخن هاشمی یعنی مهر ابطال هاشمی برای ایده خودش در مدیریت کشور که نه به افزایش تولید ملی و درآمد ملی منجر می‌شود، نه انباشت ثروت را به همراه دارد و نه رفاه عمومی را به ارمغان می‌آورد.