گروه سیاسی: جان کری، وزیر خارجه آمریکا که این روزها سرگرم حضور در جلسات و نشست‌های مختلف برای دفاع از محتوای متن برجام است، در شورای روابط خارجی آمریکا و در دفاع از متعهد بودن آمریکا به مفاد این متن  گفت درصورت عدم‌پذیرش این توافق در آمریکا یا در هر شرایطی که آمریکا این توافق را بر هم بزند؛ تبعات آن در ایران غیر قابل پیش‌بینی است. به‌گزارش «وطن امروز»، او در همین راستا به انتخابات آتی ایران (مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان) اشاره کرد و گفت در صورت لغو توافق از سوی آمریکا، حسن روحانی و جواد ظریف به دردسر خواهند افتاد! جان کری، وزیر خارجه آمریکا روز جمعه در اظهارات خود در شورای روابط خارجی آمریکا گفت اگر به توافق هسته‌ای پشت‌کنیم یک پیام بزرگ برای افراطی‌ها خواهیم فرستاد و معلوم نیست در انتخابات بعدی چه اتفاقی خواهد افتاد. وزیر خارجه آمریکا در این سخنرانی با اشاره به «برجام» گفت: «موضوع آن نیست که پس از 15 سال چه اتفاقی خواهد افتاد موضوع این است که اگر ما این توافق را نپذیریم فردا چه اتفاقی می‌افتد».
من نمی‌توانم شرط ببندم  اما طی 15 سال معلوم نیست چه اتفاقاتی در کشورها رخ می‌دهد. به ایران امروز نگاه کنید، می‌بینید که کشوری دارای مردمی با تحصیلات است که قبلا با بیشتر کشورهای منطقه از جمله اسرائیل روابطی دوستانه داشت. می‌دانید که پارس‌ها، تاریخی طولانی دارند و واقعیت این است که این جوانان که 25‌ درصد آنان بیکار هستند، به فکر آینده هستند. اگر به تهران بروید، من نرفتم، ولی دوستانم که رفته‌اند به من گفته‌اند جوانان به دنبال گوشی‌های هوشمند هستند و می‌خواهند بخشی از دنیا باشند. به‌گزارش فارس، کری افزود: آنچه می‌دانم این است؛ دوستان! اگر به این توافق پشت کنیم، یک پیام بزرگ به افراطی‌ها می‌فرستیم و آنها احساس خوبی پیدا می‌کنند و ما شاهد آنها خواهیم بود. چه کسی می‌داند که در انتخابات چه می‌شود؟ اما روحانی و ظریف که خود را در مذاکره با غرب به خطر انداختند و توانستند با غرب مذاکره‌ کنند و به یک نتیجه برسند، به نظرم به  دردسر جدی می‌افتند. وی درباره همکاری با ایران در دیگر موضوعات منطقه‌ای نیز گفت:«من هیچ راهی برای پیش‌بینی ندارم. ظریف به من گفت اول از همه او برای مذاکره درباره آن موضوعات مقام و اختیار ندارد. من در بسیاری از مواقع سخت تلاش کردم این موضوعات را مطرح کنم اما او مقام و اختیار آن را نداشت. البته هم رئیس‌جمهور روحانی و وزیر خارجه ظریف تصریح کرده‌اند با این توافق آنها برای بحث درباره موضوعات منطقه آماده می‌شوند و من از این واقعیت استقبال می‌کنم که وزیر خارجه ظریف می‌خواهد به امارات برود و همچنین از اینکه او آماده گفت‌وگو با سعودی‌هاست، استقبال می‌کنم».
شورای دغدغه‌های یواشکی!
این اظهارات جان کری در شورای روابط خارجی آمریکا البته در حالی است که سال گذشته، یعنی اواخر شهریور‌ماه و در آستانه سفر حسن روحانی به مجمع عمومی سازمان ملل، جواد ظریف در همین شورای روابط خارجی آمریکا دغدغه‌های حزبی و جناحی را در قالب مذاکرات هسته‌ای مطرح کرد! جواد ظریف در این شورا، خطاب به هاله اسفندیاری، همکار جورج سوروس و مدیر بخش مطالعات خاورمیانه اندیشکده وودرو ویلسون گفت در صورت شکست مذاکرات هسته‌ای، او و دوستانش در ایران همانند سال 84 به‌حاشیه خواهند رفت، چراکه مردم حق خواهند داشت در انتخابات آتی مجلس، جریان مقابل را انتخاب کنند! به‌گزارش «وطن امروز»، هاله اسفندیاری در این نشست از جواد ظریف پرسید: «لطفا درباره تأثیر گفت‌وگوها بر مسائل سیاسی داخلی ایران توضیح بفرمایید البته می‌دانم که این حوزه، مدنظر شما نیست.» و جواد ظریف نیز اینگونه به او پاسخ داد: «بی‌تردید همینطور است زیرا ما روندی را شروع کرده‌ایم که هدف از آن تغییر فضای سیاست خارجی کشور است. اگر با وجود تلاش‌های ما برای تعامل، این تلاش‌ها بی‌نتیجه بماند، مردم ایران این فرصت را خواهند داشت ۱۶ ماه دیگر که انتخابات پارلمانی در ایران برگزار می‌شود، به این عملکرد ما (با آرای خود) پاسخ دهند. وقتی قبلا در تعامل و مذاکرات درباره توافق هسته‌ای با جامعه بین‌المللی در سال‌های۲۰۰۴ و۲۰۰۵، توافق‌هایی کردیم و تلاش‌های ما برای عملکرد شفاف، از جانب اتحادیه اروپایی رد شد، مردم جواب ما را با انتخاب رئیس‌جمهوری متفاوت دادند که مرا هم زود بازنشسته کرد! البته باید توجه داشت که اتحادیه اروپایی به تنهایی فعالیت نمی‌کرد و مقامات کاخ سفید و وزارت خارجه آمریکا مانع از هرگونه توافق شدند، همانطور که حالا هم کسانی هستند که نمی‌خواهند هیچگونه توافقی حاصل شود قطع نظر از اینکه مفاد آن چه باشد. حالا من بار دیگر زنده شده‌ام. به نظر من، در انتقال پیامی که جامعه بین‌المللی و بویژه غرب می‌خواهد به ایران منتقل کند باید بسیار دقت کند. باید دید تعامل از جانب ایران و تلاش ایران برای باز بودن و نگاه به آینده داشتن با پاسخ مثبت مواجه می‌شود یا اینکه بار دیگر، رد می‌شود. من فکر می‌کنم مردم ایران پاسخ خود را در صندوق‌های رای نشان خواهند داد». این اولین باری بود که جواد ظریف به صورت رسمی و علنی دغدغه‌های حزبی و انتخاباتی خود را در قالب مذاکرات هسته‌ای مطرح می‌کرد. البته او در این حوزه سابقه‌دار بوده است به‌گونه‌ای که پس از انتشار بخش‌هایی از فیلم مذاکرات سعدآباد در اواخر دولت اصلاحات، مشخص شد جواد ظریف در گوشه‌ای از سالن مذاکرات و در گفت‌وگو با محمد البرادعی، زمانی که درباره تفسیر آژانس از تعلیق، چانه‌زنی می‌کرد، موضوع انتخابات آتی ریاست جمهوری سال 1384 و دغدغه‌های انتخاباتی دوستانش در صورت شکست مذاکرات را مطرح کرد! اکنون با این اظهارات جان کری و دلواپسی او برای سرنوشت حسن روحانی و جواد ظریف در انتخابات آتی ایران که از قضا این بار هم در شورای روابط خارجی آمریکا مطرح شد، بار دیگر نگرانی‌ها از سوء‌استفاده‌های باندی و حزبی از مذاکرات و توافق هسته‌ای افزایش یافته است. طی ماه‌های اخیر و در آستانه اعلام جمع‌بندی برجام نیز برخی مقامات دولت بارها موضوع هسته‌ای را به انتخابات پیوند زدند!
توهین به مقامات دولتی
دلواپسی وزیر خارجه آمریکا برای رئیس‌جمهور و وزیر خارجه ایران در شرایطی صورت‌گرفته است که از ابتدای روی کار آمدن دولت روحانی، مقامات کاخ سفید همواره تلاش کرده‌اند دولت یازدهم را محصول سیاست‌های خود القا کنند. باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا در همان ماه‌های اولیه شروع به کار دولت روحانی در اظهارنظری گفت دولت ایران محصول تحریم‌های اقتصادی است! او با این اظهارنظر در واقع تلاش کرد اینگونه القا کند که اراده او می‌تواند در سرنوشت دولت حسن روحانی اثرگذار باشد. متاسفانه در ایران نیز برخی اظهارات رئیس‌جمهور مانند ادعای خالی بودن خزانه یا دهشتناک دانستن وضعیت کشاورزی باعث شد این ادعای اوباما تقویت شود. در کنار این مسائل، طرح دغدغه‌های حزبی و جناحی جواد ظریف در شورای روابط خارجی آمریکا این ادعای اوباما را بشدت تقویت کرد. اکنون نیز جان کری، وزیر خارجه آمریکا صراحتا همان اظهارات جواد ظریف را به شکلی تایید کرده است. اکنون سوال اساسی و ویژه درباره این اظهارات
جان کری که مشابه آن توسط جواد ظریف در همان شورای روابط خارجی آمریکا نیز مطرح شد؛ این است که این قبیل رفتارها آیا موجب مخدوش‌شدن اعتماد افکار عمومی به تیم مذاکره‌کننده و نیت آنها از مذاکره با آمریکا نمی‌شود؟!

مهدی جابری: یک سال قبل از آغاز آخرین دور مذاکرات ایران با گروه موسوم به 1+5 مانوری از سوی دولت یازدهم در یکی از استان‌های کشور با عنوان «برد - برد» برگزار شد. در این مانور همه برنامه‌ها و طرح‌ها بوی 1+5 می‌داد! 5 مقام ارشد دولتی از جمله محمدباقر نوبخت و اکبر ترکان در این همایش به سخنرانی و تعریف و تمجید از طرح «برد - برد» پرداختند و با اضافه شدن سخنرانی آقای استاندار به این جمع، 1+5 معنا یافت. از جمله نکاتی که به بهانه این همایش مطرح شد این بود که «کلید راه دولتمردان در همایش برد - برد بازخوانی می‌شود!» همچنین در این همایش به گونه‌ای فضاسازی شد که گویا ده‌ها شرکت و سرمایه‌گذار خارجی در راه این استان همجوار تهران هستند تا فرصت‌های بی‌نظیری برای توسعه اقتصادی در اختیار استان و کشور قرار دهند.
مقامات وقت این استان تا مدت‌ها پشت‌پرده و حقایق واقعی طرح برد - برد را برای افکار عمومی آشکار نمی‌کردند و مخالفت با آن را سنگ‌اندازی در مسیر توسعه و پیشرفت می‌‌دانستند. حتی بالاترین مقام دولتی استان یعنی شخص استاندار به تهدید منتقدان پرداخت و در مصاحبه‌ای مدعی شد از رسانه‌هایی که درباره برد - برد و مقامات استانداری شایعه‌پراکنی کردند و آن را زیر سوال بردند شکایت خواهد کرد. البته نمایندگان مردم این استان در مجلس شورای اسلامی برای نشان دادن اعتراض خود به دولت، از حضور در همایش
برد - برد که بیستم اردیبهشت 1393 برگزار شد امتناع کردند. در همین باره محمدجواد کولیوند، نماینده مجلس اظهار داشته بود: «مشخص نبودن پشت صحنه همایش برد - برد دلیل عدم حضورم در این همایش بود. برای برگزاری این طرح و همایش هیچ مشورتی با کارشناسان، اعضای شورای شهر و نمایندگان مجلس نشده است.»
دقیقا با گذشت 5 ماه از برگزاری همایش دولتی «برد – برد» در این استان، ابعاد متعددی از سوءاستفاده‌ها و تخلفات برخی مدیران در طرح «برد - برد» افشا شد و عزیز اکبریان، نماینده مجلس شورای اسلامی گفت: «طرح برد - برد بهانه‌ای برای تخلف و سوءاستفاده بود... مدیران استانداری برای اجرای برنامه برد - برد یک میلیارد و 250 میلیون تومان هزینه کرده‌اند و همایشی که ماه‌ها از برگزاری آن می‌گذرد 750 میلیون تومان دیگر بدهی دارد!»
به گفته وی، «به بهانه طرح برد - برد 30 جلسه با عنوان کمیسیون ماده 5 تشکیل دادند و تعداد زیادی تغییر کاربری صورت گرفت اما فقط یک جلسه شورای حل اختلاف برگزار شد! واقعا نمی‌دانم چه کار کرده‌اند.» از نگاه منتقدان، برد - برد واقعا برنده‌ای از بین مردم یا دولت نداشت و دست‌های نامرئی و پنهان بودند که این بازی را به نفع خود تمام می‌کردند. مقامات استانداری بلافاصله بعد از برگزاری همایش و البته بعد از انتقادهای کارشناسان، فرض را بر این گذاشتند که بازی را با کمترین اختلاف به نفع خود تمام کرده‌اند ولی در یک نگاه نمادین، حاصل جمع تصورات دولتی‌های استان «5» می‌شد و در این بین تکلیف «یک» گل مشخص نبود. خوشبینانه‌ترین حالت مساوی بود اما در ادامه، اتفاقاتی رخ داد که نشان داد خط حمله دولتی این استان که در زمین حریف حضور داشتند، خواسته یا ناخواسته در آفساید بوده‌اند و مدافعان نیز که در زمین خودی حضور داشتند آنقدر انگ خوردند که فریادشان به جایی نرسید. نتیجه آن برد - برد، در حقیقت صفر - 6 بود؛ به نفع دست‌های پشت صحنه! از جمله نکات تلخ و البته درس‌آموز همایش برد - برد این بود که در آغاز کار متاسفانه آن را به رهنمودهای رهبر انقلاب ربط می‌دادند. به طور مثال بالاترین مقام دولتی استان از تریبون این همایش گفته بود: «برد - برد در مسیر فرامین مقام معظم رهبری برگزار شده است!» این در حالی است که آیت‌الله حسینی همدانی، نماینده ولی فقیه در این استان هرگز و تا امروز نه‌تنها برد - برد را تایید نکرده است بلکه بر توجه «عمیق» به رهنمودهای اقتصادی رهبر انقلاب تاکید دارد. وی درباره برد - برد گفته است: «دراین زمینه نباید از مدیریت جهادی غافل شد. مدیر جهادی پرتحرک و خلاق است و از هدررفت بیت‌المال جلوگیری می‌کند». مقامات ارشد دولتی استان و متولیان اصلی برد - برد که نمی‌توانستند در برابر موج انتقادهای اصولی تاب بیاورند، هرچند ابتدا از درِ تهدید و ارعاب منتقدان وارد شده بودند اما بالاخره چاره‌ای جز سکوت و پذیرفتن اشتباهات نداشتند اما آنها وقتی به اشتباه خود پی بردند که میلیاردها تومان از بیت‌المال رفته بود و انرژی و توان زیادی از وقت و فکر و اندیشه مردم، منتقدان و حتی دولت هزینه شده بود. بالا گرفتن انتقادهای کارشناسان و فشار آنها بر مقامات ارشد دولت یازدهم، در نهایت موجب استعفای 5 مقام استانداری شد و سپس با رفتن آقای استاندار بود که مدل کوچک‌شده و ضعیف‌شده 1+5 معنای واضح‌تری یافت و نشان داد طرح برد - برد دولت که مانوری کوچک در سطح یک استان بود نه‌تنها برنده شدن مردم و دولت را به دنبال نداشت بلکه در فضایی تاریک و مبهم، به دور از چشم مردم و کارشناسان و منتقدان فقط فرصتی برای تاختن فراهم کرد.

سعید  ملکی: کسب رتبه شانزدهم علم و فناوری بین کشورهای جهان در سال 2014 میلادی و قرار گرفتن ایران در جایگاه نخست منطقه در این زمینه، نشان داد به‌رغم بسیاری از مشکلات پیش‌رو از جمله تحریم‌ها و تنگناهای بین‌المللی، کشور از مسیر پیشرفت‌های علمی طی سال‌های گذشته دور نیفتاده و حتی رشدی خیره‌کننده داشته است.
کسب این رتبه هرچند افتخارآمیز و شاهدی دوباره از توانمندی دانشمندان و محققان کشور در عرصه‌ علم و فناوری بوده و هست اما با نگرانی‌هایی نیز در این زمینه همراه شده است؛ نگرانی‌هایی که رهبر حکیم انقلاب در دیدار چند هفته پیش با جمعی از اساتید و اعضای هیات‌های علمی دانشگاه‌های کشور به آن اشاره کردند و خواستار اقدام جدی برای رفع علل آن شدند. حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای در دیدار سیزدهم خردادماه تصریح کردند به دلیل سیاسی‌کاری‌ها و حاشیه‌پردازی‌ها از شتاب علمی کشور کاسته شده که باید چاره‌ای برای این روند اندیشیده شود.
در تبیین و تشریح زمینه‌های آن پیشرفت و این عقبگرد، صاحبنظران به دلایل گوناگونی اشاره کرده‌اند که مهم‌ترین آن طبق فرموده‌های رهبر بزرگوار انقلاب، به حاشیه‌سازی‌ها و سیاسی‌کاری‌های سال‌های اخیر باز می‌گردد.
آنچه مشخص است، طی نزدیک به یک دهه اخیر کشور شاهد جهشی چشمگیر در زمینه‌های مختلف علمی اعم از دانش هسته‌ای، فضایی، فناوری نانو، تجهیزات نظامی- دفاعی، ژنتیک، پزشکی، ابررایانه و... بوده است. این در حالی است که با توجه به دیدگاه‌های حاکم بر قوه‌ اجرایی، عزمی برای تداوم روند رو به جلو در این زمینه‌ها جزم نشده و حتی مرکب شتابان علم و فناوری کشور وارد برخی مسیرهای دوربرگردان شده است. توقف روند پیشرفت‌های نمایان هسته‌ای که حتی از منبعی چون خون دانشمندان شهید شتاب می‌گرفت، مهم‌ترین نمود ورود کشور به مسیر دوربرگردان علمی است.
در کنار آن می‌توان به مثال‌های دیگری چون کندی رو به توقف فعالیت‌های علمی در زمینه فضانوردی اشاره کرد. دی‌ماه سال گذشته بود که مقام‌های دولت اعلام کردند پژوهشگاه فضایی ایران را منحل و پاره‌پاره و اجزای آن را بین وزارت علوم و جهاد دانشگاهی تقسیم می‌کنند؛ اقدامی که به نظر بسیاری از کارشناسان به منزله پایان دوره فعالیت‌های درخشان هوافضای کشور با دستاوردهایی چون ارسال ماهواره امید به فضا به شمار می‌رود.
در زمینه‌های دیگر نیز تکاپویی به‌ چشم نمی‌خورد زیرا در عوض برنامه‌ریزی و حمایت از پیشرفت‌های علمی، بخش عمده‌ای از توان وزارت علوم، تحقیقات و فناوری به‌عنوان متصدی اصلی آموزش و پژوهش عالی برای ماه‌ها به جنجال‌هایی نظیر جنجال بورسیه‌های غیرقانونی اختصاص یافت. بررسی روندهای جاری نشان می‌دهد ایجاد زمینه‌های گرایش هر چه بیشتر دانشجویان به فعالیت‌های سیاسی به صورت جهت‌دار و بی‌اعتنا به اولویت‌های مربوط به علم‌آموزی در محیط دانشگاه‌ها به طور جدی در دستورکار برخی مسؤولان قرار گرفته و بر نگرانی‌ها در زمینه کارکردهای اصلی نهادهای آموزش‌ عالی افزوده است. در کنار این زمینه مهم، ناظران به عوامل دیگری نیز اشاره دارند که سبب کند ‌شدن آهنگ شتاب علمی کشور شده است که از مهم‌ترین آنها، بی‌اعتمادی و بی‌اعتنایی به ظرفیت‌های داخلی برای پیشرفت در زمینه‌های گوناگون و رفع نیازهای تکنولوژیک کشور است.
برخلاف یک دهه اخیر، کارگزاران دولت فعلی، بهترین راه برای دستیابی به فناوری‌های نوین را واردات آن دانسته و حتی فراهم شدن شرایط این نوع واردات را- به‌طور ویژه به عنوان پیامد مذاکرات هسته‌ای- از جمله دستاوردهای خود برمی‌شمرند!
ناگفته پیداست استفاده از تجارب و دستاوردهای علمی کشورهای پیشرفته و توسعه‌یافته در قالب همکاری‌های بین‌المللی و تعاملات برابر خارجی دربردارنده مزایایی انکارناپذیر است اما اگر واردات فناوری بدون تامین زیرساخت‌های علمی و چشم‌پوشی از نهادینه‌سازی آن در ساختارهای صنعتی و تکنولوژی صورت گیرد، به معنای بی‌اعتنایی به توان و ظرفیت دانشمندان داخلی است و دستاوردی به جز افزایش وابستگی کشور نخواهد داشت. نکته ساختاری دیگر به بحث تخصیص منابع به فرآیند پژوهش در کشور بازمی‌گردد. هر چند در سند چشم‌انداز 1404 کشور، سهمی 4 درصدی برای بخش پژوهش در نظر گرفته شده اما به فرموده مقام معظم رهبری هنوز هم منابع مالی تخصیص داده‌شده برای این مهم سهمی کمتر از 2درصد بودجه عمومی کشور دارد؛ بودجه‌ای که تجربه ثابت کرده با وجود اندک بودن در صورت تخصیص بجا و کنار از ریخت‌و‌پاش می‌تواند برآیندهایی قابل‌توجه را در سیستم آموزشی- پژوهشی کشور به دست دهد.
در مجموع روند رشد علمی کشور با وجود دستاوردها و پیشرفت‌های سال‌های اخیر با چالش‌هایی جدی روبه‌رو است که در صورت اصلاح نشدن برخی فرآیندهای تصمیم‌سازی، بر نگرانی‌ها در این زمینه خواهد افزود؛ موضوعی که به نظر می‌رسد در حال تبدیل شدن به یکی از نقاط ضعف‌ جدی دولت موسوم به تدبیر و امید است.
 

مجتبی اصغری: 1-تیم آمریکایی همواره بر سر میزه مذاکرات از «روح کنگره» به‌عنوان بزرگ‌ترین مانع حاضر و ناظر بر سر راه پیشرفت برنامه‌های باراک اوباما در حل آنچه «بحران هسته‌ای ایران» خوانده می‌شد، استعانت جست. به نحوی که بندهای قابل توجهی از متن جمع‌بندی مذاکرات وین به صورت پیشدستانه با هدف جلب نظر موافق کنگره به تیم ایرانی تحمیل شد. از جمله می‌توان به ابهامات گسترده در بخش مهم نحوه برداشته شدن تحریم‌های ایران در متن اشاره کرد. با تکیه بر متن برجام، مشخص نیست «زمان» و «نحوه» برداشته شدن تحریم‌های متنوع وضع شده ضد ایران در دولت و کنگره آمریکا کی و چگونه خواهد بود  و به طور مثال کدام تحریم‌ها بناست در چه زمانی «لغو» شود و کدام تحریم‌ها «تعلیق»! آشفتگی اوضاع زمانی مشخص می‌شود که درک کنیم حتی خود تیم مذاکره‌کننده کشورمان نیز ظاهرا از چند و چون ماجرا مطلع نیست. به نحوی که ظریف در مجلس شورای اسلامی در پاسخ‌دهی به سوالات نمایندگان مدعی شد هرگز کلمه «تعلیق» در متن برجام استفاده نشده است، در حالی که علاوه بر 4 بار ذکر این کلمه، در 11 بخش برجام از عبارت «توقف موقت» نیز استفاده شده است!
در مثالی دقیق‌تر می‌توان به تردید‌های ایجاد‌شده درباره برداشته شدن تحریم بانکی سوئیفت اشاره کرد. برداشت عراقچی، مذاکره‌کننده ارشدکشورمان از نحوه لغو این تحریم چنین است: «از آنجا که در مرحله اول تمام کسانی که به‌ دلایل اقتصادی و مالی در لیست تحریم‌ها قرار گرفته‌اند از لیست خارج می‌شوند که بالای ۸۰۰ نفر هستند بنابراین تحریم سوئیفت روی آنها هم برداشته خواهد شد. کسانی که به‌دلایل مربوط به مسائلی مثل تسلیحاتی، موشکی و اشاعه در لیست باقی می‌مانند، سوئیفت فقط علیه آن افراد خواهد بود ولی در مجموع خود بانک‌ها و مؤسسات ایرانی پس از اجرای توافق مشکلی درباره سوئیفت نخواهند داشت».
حال برداشت عراقچی از نحوه حل تحریم سوئیفت را با عبارت «عدم اعمال تحریم‌های جدید هسته‌ای» در متن برجام، در کنار یکدیگر بگذارید. به توصیف صریح جان کری از محدود کردن جمله مذکور به «بخش هسته‌ای» به شرط رضایتمندی همه کشورهای عضو شورای امنیت سازمان ملل و آژانس انرژی اتمی از اقدامات هسته‌ای ایران نیز توجه کنید!...حاصل جمع حقوقی هر دو بخش این می‌شود که هر گاه آمریکا احساس کند لازم است ایران را بر سر یکی از اختلافات مهم منطقه‌ای فرضا مساله «سوریه» یا «یمن» یا حتی «ادامه عملیات پاکسازی داعش» در الانبار عراق و گسترش آن به سمت موصل، تحت فشار قرار دهد، می‌تواند همچون گذشته یکی از بانک‌های مهم کشور مثل «بانک ملت یا ملی» را به علت انتقال مشکوک پول به حساب یک باند مواد مخدر مکزیکی- مشابه سناریوسازی قبلی سفیر سعودی در آمریکا- یا جابه‌جایی پول برای حزب‌الله یا حتی پولشویی، تحریم کرده و سوئیچ بهره‌مندی از سوئیفت بین‌المللش را خاموش کند تا فرضا ایرانی‌ها تحت فشار، تصمیم به ایجاد تغییرات بیشتری در حوزه اصول سیاست خارجی خود بگیرند! به این ترتیب حتی در منظر سایر کشورها متهم به «بدعهدی» و عدول از مفاد توافق وین نیز نخواهند شد!
این همان هدفی است که اندیشکده رند وابسته به وزارت دفاع آمریکا، ضمن برپایی جشن «موفقیت دیپلماسی» برای کنگره، به صراحت به آن پرداخته است و از دولت آمریکا می‌خواهد با ایجاد گره‌های بیشتر بر سر راه دولت ایران، مسیر ایجاد تغییرات گسترده در «سیاست خارجی ایران» را هموارتر کند.
اکنون حال صهیونیست‌ها و تندروهای کنگره پس از تصویب چنین شاهکار حقوقی توسط جان کری و باراک اوباما را تصور کنید... در چنین رویه حقوقی دقیقی، مسیر خلف وعده نامحسوس و بازگشت به مسیر قبلی چقدر برای آمریکا و اروپا راحت ترسیم شده است. آیا واقعا احتمال رد این توافقنامه در کنگره وجود دارد؟ سایت لابلاگ وابسته به نومحافظه‌کاران آمریکا در تحلیلی راهبردی ثابت می‌کند «احتمال مخالفت کنگره با توافق وین صفر است!»
به این ترتیب آمریکایی‌ها موفق شدند با بالانس صحیح قدرت میان دولت و کنگره، امتیازات مهمی از تیم مذاکره‌کننده کشورمان بستانند و ایران را در یک «مار و پله پیشرفته» گرفتار کنند.
2- یک نشانه دیگر از هماهنگی تاریخی میان دولت اوباما و کنگره این کشور برای حل و فصل برنامه هسته‌ای ایران با نمایشی دیپلماتیک را می‌توان در زمینه‌چینی‌های صورت گرفته در کنگره چند سال پیش از امروز مشاهده کرد. نمایندگان آمریکا مهر 91 رای به خروج گروهک منافقین از لیست گروه‌های تروریستی دادند. خرداد 92 منافقین در لیست لابی‌گرهای کنگره آمریکا ثبت‌نام کردند. به این ترتیب کنگره آمریکا علاوه بر نایاک، صاحب یک لابی ایرانی دیگر شد که عملا از 2 مسیر مختلف دیپلماسی آمریکا در برابر ایران را پیگیری می‌کردند و در ظاهر بشدت با یکدیگر درگیر بودند! «نایاک» یا شورای ملی ایرانیان آمریکایی و منافقین هر دو مدعی حل مساله هسته‌ای ایران از طریق تقویت دموکراسی و جلب بودجه و نظر کنگره آمریکا هستند. به نحوی که هدف نهایی هر دو لابی «ایران غیرهسته‌ای دموکراتیک» عنوان شده است. نایاک از طریق مدیر ایرانی- سوئدی خود تریتا پارسی بر سر میز مذاکرات حاضر شد در حالی که پیش از دست دادن با هر دو تیم مذاکره‌کننده ایرانی و آمریکایی، در کنفرانس هرتزلیا با رؤسای سابق و فعلی موساد و سیاستمداران مجری تز «تامین امنیت اسرائیل» بر سر یک میز حاضر شده بود. رجوی نیز در شرایطی به شرکت در نشست برگزار شده در کمیته فرعی «تروریسم، منع اشاعه و تجارت» کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا دعوت شد که در موضوع هسته‌ای ایران صاحب نظریه و برنامه عملیاتی با هدف پشتیبانی از ایده محبوب کنگره یعنی «پرونده‌سازی دروغین» ضد برنامه هسته‌ای کشورمان به شمار می‌رود.
به این ترتیب عجیب نیست که واشنگتن پست در گزارش جدید خود می‌نویسد: «جمعی از اعضای برجسته و مقامات سابق امنیتی اسرائیل موافق توافق هسته‌ای وین هستند» و از افرادی همچون امی یلون رئیس سابق شین بت، افریم هالووی و عاموس یادلین رؤسای سابق موساد در تایید گفته‌های خود نام می‌برد. اینها همان کسانی هستند که در جلسات مشترک مراکزی همچون نایاک و پاگواش و پلوشرز با تریتا پارسی و رضا مرعشی نایاکی و نمایندگان منافقین در «کنفرانس بن‌بست هسته‌ای ایران» در تل‌آویو بر سر یک میز نشسته و راهکارهای شکست ایران از درون را با صدای بلند مرور کردند.
جالب اینجاست که هنوز عده‌ای در داخل ایران وانمود می‌کنند که نایاکی‌ها رابطان کنگره و ایران هستند اما چنین گمانه‌ای را در مورد منافقین، دیگر لابی‌گر ایرانی کنگره مضحک می‌خوانند و با این حال از پس توجیه ارتباطات مشترک و سفرهای مکرر  هر دو گروه به اسرائیل به‌عنوان 2 لابی ایرانی کنگره با هدف مشترک برنمی‌آیند! در این میان کنگره آمریکا به بهترین شکل ممکن با هدف امتیازگیری حداکثری از سیاست خارجی ایران، مدیریت همزمان 2 بازوی لابی‌گر ایرانی خود را ادامه می‌دهد و راکفلرها هزینه لابی‌گری هر دو مجموعه نایاک و منافقین را با گشاده‌دستی تامین می‌کنند.
به همین دلیل است که تاکید داریم تیم مذاکره‌کننده آمریکا با مهندسی اطلاعات در مسیر گفت‌وگوهای مشترک، موفق شده برجام را با فرض تامین هدفگذاری صورت گرفته برای جلب نظر موافق کنگره، نگارش کند.
اکنون چشم ایرانیان به نمایندگان مجلس شورای اسلامی است تا با تحلیل تقسیم وظایف دولت و کنگره آمریکا، اهمیت و پیچیدگی راهبرد دشمن را درک کنند. برجام با وضعیت کنونی قطعا تامین‌کننده منافع مشترک آمریکا و اسرائیل خواهد بود و اصلی‌ترین هدف ایرانیان یعنی «لغو تحریم‌های ظالمانه» را حتی با وجود تعطیلی بخش اعظم برنامه هسته‌ای کشورمان برآورده نخواهد کرد. این مدعایی است که در طول چند مدت اخیر مستندات بسیاری در تایید آن ارائه شد و هنوز فرصت برای محققان مجلسی باقی است.
 

 پایگاه ویکی‌لیکس فاش کرد وزارت خارجه عربستان به گزارشگر ویژه سازمان ملل درباره وضعیت حقوق بشر در ایران، جهت اتخاذ مواضع تند در این باره، مبلغ یک میلیون دلار رشوه داده است. به گزارش مهر، پایگاه ویکی‌لیکس اخیرا با انتشار سندی اعلام کرده است سفارت عربستان در کویت به «احمد شهید» گزارشگر ویژه سازمان ملل در ایران یک میلیون دلار رشوه داده است تا وی در قبال ایران مواضع تندی را اتخاد و اقدام به نوشتن گزارش‌های تند و جهت‌دار درباره وضعیت حقوق بشر در ایران کند. در این میان احمد شهید از وزیر خارجه عربستان در این باره تشکر کرده و وعده داده است تمام تلاش خود را درباره اتخاذ مواضع جانبدارانه علیه ایران به کار بندد. این سند در ادامه انتشار ۵۰۰ هزار نسخه از اسناد مربوط به تماس‌های محرمانه وزارت خارجه عربستان با سفارتخانه‌های این کشور در مناطق مختلف دنیا توسط سایت افشاگر ویکی‌لیکس منتشر شد.
 

شاخص کل بورس در پایان معاملات دیروز باز هم با افت 536 واحدی در ارتفاع 66 هزار و 441 واحد ایستاد. به‌گزارش میزان، شاخص کل بورس در 6 روز کاری 2988 واحد افت کرد. در معاملات دیروز بورس، شاخص بازار اول 501 واحد و شاخص آزاد شناور 790 واحد، شاخص کل هم‌وزن 58 واحد و شاخص بازار دوم 419 واحد افت را ثبت کردند. در پایان معاملات دیروز نیز 490 میلیون سهم و حق تقدم به ارزش 1098 میلیارد ریال در 35 هزار نوبت معاملاتی داد و ستد شد. همچنین در پایان معاملات دیروز دوشنبه نمادهای وتجارت، رمپنا، وکار، وبصادر، اخابر، خساپا و شخارک بیشترین تاثیر منفی را بر نماگرهای بورس داشتند. بازار فرابورس نیز با افت 5 واحدی به 782 واحد رسید که بانک گردشگری، گروه پتروشیمی س. ایرانیان و سرمایه‌گذاری مسکن تهران بیشترین تاثیر منفی را داشتند.

قیمت نفت در جریان معاملات دیروز ۲ سنت کاهش یافت و به ۵۴ دلار و ۶۰ سنت در هر بشکه رسید.  به گزارش رویترز، پس از رسیدن قیمت نهایی نفت به پایین‌ترین رقم‌ها از ماه مارس تاکنون در جلسه گذشته که ناشی از افزایش نگرانی‌ها از فزونی عرضه از جانب آمریکا و عراق بود، قیمت نفت دیروز نیز کاهش یافت. البته تضعیف ارزش دلار مانع از کاهش بیشتر قیمت شد.  سرمایه‌گذاران منتظرند ببینند نتیجه نشست این هفته فدرال رزرو آمریکا چه می‌شود. بانک مرکزی آمریکا امروز سه‌شنبه نشست 2 روزه سیاستگذاری خود را آغاز می‌کند که می‌تواند منجر به افزایش نرخ بهره در ماه سپتامبر و تقویت ارزش دلار شود. براساس این گزارش، قیمت هر بشکه نفت برنت برای تحویل در ماه سپتامبر پس از کاهش 65 سنتی در جلسه گذشته و رسیدن به رقم 54 دلار و 62 سنت که پایین‌ترین رقم نهایی از 19 مارس تاکنون بود، دیروز 2 سنت دیگر افت کرد و به 54 دلار و 60 سنت رسید. قیمت نفت‌خام آمریکا برای تحویل در ماه سپتامبر نیز پس از کاهش 31 سنتی در جلسه قبل و رسیدن به 48 دلار و 14 سنت که پایین‌ترین رقم نهایی از 31 مارس تاکنون بود، دیروز 12 سنت کاهش یافت و به 48 دلار و 2 سنت رسید. قیمت نفت وست‌تگزاس اینترمدییت همچنین روز جمعه تا رقم 47 دلار و 72 سنت پایین آمد که پایین‌ترین قیمت میانه روز از اول آوریل تاکنون بود.  تولیدکنندگان آمریکایی با افزودن 21 سکوی حفاری به سکوهای فعال خود در هفته گذشته، به نگرانی‌ها از فزونی عرضه افزودند.  این افزایش در فعالیت سکوهای حفاری به‌رغم کاهش 21 درصدی قیمت نفت‌خام آمریکا نسبت به رقم 61 دلاری اواسط ماه ژوئن اتفاق افتاده است. در عراق، صادرکنندگان نفت از میادین جنوبی این کشور در مسیر ثبت رکوردی ماهانه هستند و براساس آمارهای بارگیری و یک منبع صنعتی، تا اینجای ماه جاری روزانه بیش از 3 میلیون بشکه صادر کرده‌اند.
 

گروه سیاسی: علی‌اکبر صالحی، معاون حسن روحانی و رئیس سازمان انرژی اتمی ایران می‌گوید توافق اخیر او با یوکیا آمانو برای بازرسی از برخی مراکز نظامی ایران بویژه پارچین، محرمانه نبوده است. صالحی اما گفت این توافق البته در مقام اجرا شامل برخی مفاد محرمانه است از جمله اینکه براساس توافق میان ایران و آژانس، شیوه انجام بازرسی‌ها باید محرمانه بماند! به گزارش «وطن امروز»، موضوع توافق محرمانه ایران و آژانس برای حل و فصل موضوع PMD یا همان ابعاد احتمالی نظامی زمانی به صورت جدی در محافل سیاسی و رسانه‌ای مطرح شد که جاش ارنست، سخنگوی کاخ سفید از دسترسی سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل به اطلاعات مربوط به این بازرسی‌ها خبر داد. او پنجشنبه هفته گذشته در یک نشست خبری از حل و فصل شدن ابعاد احتمالی نظامی در قالب توافق محرمانه میان ایران و آژانس خبر داد و گفت براساس این توافق محرمانه، از برخی مراکز نظامی ایران بازرسی‌هایی صورت خواهد گرفت. اظهارات ارنست که با واکنش رضا نجفی، نماینده ایران در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مواجه شد، واکنش و توضیح رئیس سازمان انرژی اتمی را در پی داشت. علی‌اکبر صالحی یکشنبه‌شب در ادامه سریال تریبون‌های یکطرفه دولتی‌ها در سازمان صداوسیما، به برنامه گفت‌وگوی ویژه خبری رفت تا درباره آنچه براساس توافقات او و ظریف در وین بر سر برنامه هسته‌ای ایران می‌آید، توضیح دهد.  او درباره موضوع داغ روز یعنی توافق محرمانه میان ایران و آژانس برای حل و فصل ابعاد احتمالی نظامی (که یکی از خطوط قرمز ایران بود) گفت: بنده در وین یک تفاهمنامه مجددی را با آقای آمانو درباره فعالیت‌های گذشته و حال ایران امضا کردیم. اصل چیزی که امضا کردیم محرمانه نیست اما ما فقط در بحث پادمانی عنوان کردیم زمانی که بازرسان آژانس به ایران می‌آیند در برخی امور با قراردادهایی شیوه بازرسی و چگونگی انجام بازرسی در موارد خاص را ببندیم و با آنها تفاهم کنیم. اینها از موارد بین کشور ما و آژانس خواهد بود یعنی به طور مثال فرض کنید که نحوه بازرسی از رآکتور اراک بین ایران و آژانس؛ بحث و ترتیبات لازم آن مشخص می‌شود و براساس آن کارش را انجام خواهد داد.   به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، صالحی با بیان اینکه تفاهمی که بین ما و آژانس درباره شیوه انجام کار صورت می‌گیرد یک امر محرمانه است، گفت: پس از تحقیقات آژانس و براساس شیوه‌ای که ما با هم تعیین کردیم نتیجه شورای حکام اعلام خواهد شد و قرار است آژانس نتیجه تحقیقات خود را ۱۵ دسامبر سال جاری اعلام کند. صالحی تصریح کرد: آژانس پس از تحقیقات انجام شده نظر خود را ارائه خواهد کرد و برجام مستقل از این نظر کار خود را جلو می‌برد و الزاما ممکن است در ۱۵ دسامبر وقتی آژانس نظر می‌دهد پرونده هسته‌ای ایران بسته نشود ولی این اقدام کافی است که برجام کارش را ادامه دهد. این اظهارات صالحی درباره مفاد محرمانه توافق میان ایران و آژانس درحالی است که اساسا هیچ نگاه واقع‌بینانه‌ای نمی‌تواند محرمانه ماندن عملیات‌های بازرسان آژانس در ایران را تضمین کند! یعنی اینکه به طور کلی مکانیسم انتخاب بازرسان آژانس و نیز دسترسی‌های سرویس‌های اطلاعاتی به آنها و همچنین به اطلاعات ارائه شده آنها به آژانس، ضریب امانتداری آژانس را بشدت کاهش خواهد داد. کمااینکه نامه اخیر نجفی به آژانس که در آن به نشت اطلاعات محرمانه ایران توسط آژانس که منجر به شهادت تعدادی از دانشمندان ایرانی شد اشاره شده بود، تاییدی بر این مطلب است.
بتن نمی‌ریزیم، کری اشتباه کرد!
اما یکی دیگر از موضوعاتی که مورد اشاره علی‌اکبر صالحی قرار گرفت، اظهارات او درباره سرنوشت رآکتور اراک پس از توافق هسته‌ای بود. صالحی در این‌باره با اشاره به اظهارات کری مبنی بر اینکه مخزن این رآکتور با بتن پر خواهد شد، گفت: این اظهارنظر کری اشتباه است. همین موضوع سبب شد دوستان ما به جای اینکه متن برجام را بخوانند اظهارات کری را مبنا قرار دهند این در حالی است که شما فرض کنید یک چاله‌ای را در زمین کنده‌اید و جایی است که می‌خواهید قلب رآکتور را بگذارید، شما در این چاله یک تانکر فولادی می‌گذارید و اتفاقی که قرار است بیفتد این است که ما این تانکر را درمی‌آوریم و آن را کنار می‌گذاریم. حرف آنها این است که ما درون تانکر را سیمان بریزیم، چرا که آنها نگرانند ما دوباره این تانکر را بر سر جای خود قرار دهیم این در حالی است که ما اصلا قرار نیست به دلایل ایمنی مخزن را دوباره سر جای خود قرار دهیم. اگر قرار باشد روزی همه چیز به هم بخورد ما مخزن جدیدی جای آن مخزن قرار خواهیم داد.  اظهارات صالحی در حالی است که جان کری در کمیته روابط خارجی سنا گفت ایران متعهد شده قلب رآکتور اراک را با بتن (سیمان)
 پر کند!

گروه سیاسی: ماجرای ترجمه‌های اشتباه وزارت خارجه از متن برجام و ضمائم آن و همچنین از قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل، طی روزهای گذشته با انتقادات گسترده‌ای مواجه شد. به گزارش «وطن امروز»، این انتقادات زمانی جدی‌تر شد که برخی از این اشتباهات بویژه در حوزه تعهدات طرف غربی برای برداشتن تحریم‌ها، به کلی مفهوم این تعهدات را تغییر می‌داد به گونه‌ای که خواننده این ترجمه‌ها از اصل ماجرای مربوط به تعهدات طرف مقابل منحرف می‌شد. همین موضوع باعث شد اعتراضاتی بویژه از ناحیه نمایندگان مجلس نسبت به این اقدام وزارت امور خارجه صورت گیرد اما روز گذشته خبرگزاری تسنیم گزارش داد که وزارت خارجه در اقدامی عجیب این صفحات را از پرتال خود حذف کرد! به گزارش تسنیم، تمام ترجمه‌های غیررسمی وزارت امور خارجه از برجام و ضمائم آن و همچنین قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت، از روی سایت این وزارتخانه حذف شد. در روزهای اخیر نمایندگان مجلس نسبت به تفاوت ترجمه‌های منتشره با متون انگلیسی اعتراض کرده بودند. وزارت امور خارجه کشورمان همزمان با دستیابی به جمع‌بندی مذاکرات هسته‌ای در وین، ترجمه غیررسمی برنامه جامع اقدام مشترک و ضمائم آن را منتشر کرد و چند روز بعد هم با تصویب قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد، متن ترجمه غیر رسمی این قطعنامه را نیز روی سایت وزارت امور خارجه
(http://www.mfa.gov.ir) منتشر کرد. اما حالا همزمان با شدت گرفتن انتقادات نمایندگان و اعضای کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی از متن ترجمه شده توسط وزارت  امورخارجه و تفاوت آن با متن انگلیسی منتشر شده، تمام ترجمه‌هایی که سایت وزارت امور خارجه منتشر کرده بود، از روی سایت این وزارتخانه حذف شده و کاربران در صورت مراجعه به آنها، فقط با صفحات سفید و خالی مواجه می‌شوند. لازم به ذکر است که تاکنون هیچ‌گونه ترجمه رسمی از برجام و ضمائم آن توسط وزارت امور خارجه منتشر نشده و فقط همین ترجمه‌های غیررسمی منتشر شده بود که آن هم از روی سایت وزارت امور خارجه حذف شده است. گفتنی است حسن روحانی پس از جمع‌بندی برجام در وین، در جلسه هیات دولت گفت این مذاکرات منجر به پیروزی ایران بر طرف مقابل با نتیجه 3 بر 2 شده است!

تیری میسان*: رسانه‌های غربی از توافق ترکیه با ایالات متحده برای استفاده از پایگاه نظامی اینجرلیک در به‌اصطلاح مبارزه علیه داعش به گرمی استقبال کرده‌اند ولی همزمان تنش‌های داخلی ترکیه چیز دیگری به ما می‌گویند. بسیار محتمل است که ماندن رجب طیب اردوغان در قدرت توام با ناتوانی حزب او در کسب اکثریت لازم در انتخابات تکراری مجلس، راه‌حل‌های سیاسی بحران مشروعیت در ترکیه را به بن‌بست کشانده و به جنگ داخلی بینجامد.  از 15 سال پیش بود که جورج فریدمن بنیانگذار آژانس اطلاعاتی خصوصی استراتفور (در آستین- تگزاس 1996) بر آن شد تا رهبران غربی را متقاعد کند که بریکس در قرن بیست‌ویکم نقش مهمی بازی نخواهد کرد و در عوض ترکیه شبه‌اسلامی
(نو عثمانی) را باید در مرکز توجهات قرار داد. فریدمن همکار قدیمی آندریو مارشال، استراتژیست پنتاگون از سال 1973 تا 2015 بود. در عین حال در کشور من، فرانسه هم بسیاری شخصیت‌های به انحراف کشیده شده تبلیغ به نفع اسلامگرایی- نوعثمانی- ترکیه به عنوان الگوی اقتصادی و سیاسی – مطلوب غرب - در جهان اسلام را آغاز کردند از جمله لوورژو، پیر موسکوویچی، هانری دو کاستری، الن ریشار، کلود فیشر و... .  اما چگونه شد که امروز ترکیه در لبه پرتگاه قرار گرفته و خطر سقوط، ادامه حیات دولت ترکیه را مستقیماً تهدید می‌کند؟
طرح تجزیه ترکیه
سال 2001 استراتژیست‌های مکتب اشتراوسی- پیروان« لئو اشتراوس» فیلسوف صهیونیست بنیادگرای قرن بیستمی آمریکایی-آلمانی و معتقد به ارتجاع تاریخی به نفع ریشه‌های فرضی بنی‌اسرائیلی- در وزارت دفاع ترسیم مجدد «خاورمیانه بزرگ» را طرح‌ریزی کردند که تجزیه ترکیه را برای ایجاد کردستان مستقل پیش‌بینی می‌کرد. کردستان مستقل شامل کردهای ترکیه، عراق و ایران بود. این طرح مستلزم خروج ترکیه از ناتو بود و اتحاد قبایل کرد که در تمام موارد با هم اختلاف دارند و البته و انتقال و جابه‌جایی‌های جمعیت کرد. سرهنگ رالف پیترز، طراح نقشه تقسیم خاورمیانه بزرگ – نقشه‌ای که همین امروز توسط داعش پیاده می‌شود- از این طرح در مقاله‌ای در نشریه پارامترز یاد کرده و نقشه آن را در سال 2005 منتشر کرد. ضمن اینکه پیترز خود شاگرد «رابرت اشتراوس هوپ» سفیر قدیمی ایالات متحده در آنکارا و نظریه‌پرداز نظم نوین جهانی نیز محسوب می‌شود.  جالب اینکه طرح جنون‌آمیز او یک ماه پیش با توافق اسرائیل و عربستان‌سعودی در حاشیه گفت‌وگوهای 1+5 پیرامون موضوع هسته‌ای ایران دوباره به‌روز شد. تل‌آویو و ریاض برای سرنگونی اسد در سوریه روی ترکیه حساب می‌کردند. در واقع آنکارا وقتی که ناتو انتقال ستاد فرماندهی نیروی زمینی به ازمیر را در جولای 2013 به پایان رساند قاطعانه در همین مسیر حرکت می‌کرد. اردوغان که در انفعال آمریکا در این زمینه دست و پایش را گم کرده بود زیر پرچم دروغین بمباران شیمیایی غوطه سعی کرد بشار اسد را متهم کند، سپس ناتو را به مداخله مجبور کند ولی این ترفند نگرفت. یک سال بعد همین ترفند را تکرار کرد و قول داد اتحادیه بین‌المللی ضدداعش را برای تصرف دمشق به کار اندازد. حال اسرائیل و عربستان سعودی که بهای قول و قرارهای بی‌فرجام ترکیه را پرداخته‌اند امروز هیچ دلیلی نمی‌بینند که در ترکیه جنگ داخلی راه نیندازند.
تحول استراتژیک در پنتاگون
با این وجود، ۲ عامل مانع تجزیه ترکیه به نظر می‌رسد؛ اولاً خود وزارت دفاع با رفتن اندرو مارشال و آمدن استراتژیست جدید به اتاق فکر یعنی سرهنگ جیمز بیکر به دنبال نظریات اشتراوسی نیست. نظریه او در چارچوب اصول صلح وست فالن بوده و پنتاگون را به سوی برخورد از نوع جنگ سرد هدایت می‌کند. دیدگاه بیکر منطبق است بر استراتژی نظامی ملی نوین اوباما. علاوه بر این با موضع‌گیری فرمانده جدید ستاد مشترک ارتش آمریکا، ژنرال جوزف دوندارد هماهنگ است که در آن پنتاگون «استراتژی هرج و مرج» را رها کرده و دوباره خواهان اتکا به دولت‌هاست. دوم اینکه در پی جابه‌جایی احتمالی داعش از شامات به قفقاز، با توافق مسکو و واشنگتن و به موازات توافق بین سوریه و عربستان و ترکیه- که فرماندهی عملیاتی ضدداعش را برعهده دارد- غائله جنگ نیابتی در منطقه فروکش خواهد کرد. این طرح روز 29 ژوئن 2015 توسط رئیس‌جمهور روسیه، ولادیمیر پوتین به طرف‌های خاورمیانه‌ای ارائه شده است.
زمینه‌های بحران در ترکیه
از این پس 2 سیر تحولی ممکن است به وقوع بپیوندد؛ یا انتقال جنگ سوریه به ترکیه یا هماهنگ شدن منطقه در جنگ علیه داعش. پس هنوز خطر در کمین ترکیه است، آن هم در حالی که شرایط داخلی‌اش کاملا بحرانی است. طی 4 سال گذشته کشوری که قرار بود الگوی توسعه اسلامی باشد سیری قهقرایی طی کرده است:
1- اقتصاد ترکیه فروپاشیده است. شرکت ترکیه در جنگ علیه لیبی موجب شد که یکی از مشتریان مهم خود را از دست بدهد و هیچ سودی به دست نیاورد. جنگ علیه سوریه موجب خسارات کمتری شد زیرا بازار مشترک سوریه و ایران و ترکیه در حالت جنینی به سر می‌برد ولی انباشت نتایج 2 جنگ رشد کشور را که به زیر صفر تمایل داشت متوقف کرد. در عین حال بازار فروش مارک‌های بزرگ اروپایی در ترکیه نیز در حال فروپاشیدن است.
2- اردوغان برای تصاحب قدرت با دستگیری افسران عالیرتبه و با ترفند اتهام‌زنی، خود را از کودتای نظامی در امان نگه‌داشت اما دشمنی شبکه مافیای نظامی گلادیوی ناتو را در آناتولی برای خود خرید و قطعا در شرایط حساس حمایت ارتش ترکیه را نخواهد داشت.
3- سیاست اسلامگرایی نوعثمانی اردوغان کشور را دچار شکاف‌های عمیقی کرده و پیش از همه موجب خیزش نفرت بین لائیک‌ها و مذهبی‌ها سپس بین گروه‌های سنی، کرد و علوی شده است به طوری که ترکیه به مصری دیگر و یک انبار باروت تبدیل شده و تنها یک جرقه کافی خواهد بود تا به یک جنگ داخلی تمام‌عیار دامن بزند.
4- رقابت بین حزب عدالت و توسعه که از اسلامگرایی استفاده ابزاری می‌کند با حزب نظام ملی و همچنین جنبش فتح‌الله گولن سیاست رسمی آنکارا را به ورشکستگی کشانده است.
5- با پذیرش پیشنهاد ولادیمیر پوتین برای ساخت لوله‌های انتقال گاز «تورکیش استریم» رئیس‌جمهور اردوغان مستقیماً به استراتژی عمومی ایالات متحده حمله کرده است. این شبکه راه ارتباطات قاره‌ای را باز خواهد کرد و دکترین «کنترل فضاهای مشترک» که برتری واشنگتن را بر تمام جهان تضمین می‌کند تهدید خواهد کرد و به روسیه اجازه خواهد داد از محاصره اروپا عبور کند.
تهدید اردوغان توسط اوباما
پیوندهای شخصی اردوغان با القاعده براساس تایید دستگاه قضایی ترکیه نشان می‌دهد که او داعش را نیز مدیریت می‌کند.  ظاهرا این سازمان تروریستی رسماً تحت فرماندهی ابوبکر البغدادی است ولی این شخصیت ویترین جلویی است و فرماندهی حقیقی داعش بر عهده ابو علاء العفری و فاضل الحیالی (مشهور به ابومسلم ال ترکمنی)، 2 ترکمن از مأموران سرویس‌های مخفی ترکیه و دیگر اعضای ستاد فرماندهی ترک‌ها از دوران مواجهه با شوروی هستند.  به همین علت برخلاف آنچه در جراید وانمود شده است در تماس تلفنی اخیر (22 جولای) باراک اوباما قویاً اردوغان را تهدید کرده است. براساس گزارش‌هایی که ما در اختیار داریم، رئیس‌جمهور ایالات متحده اعلام کرد با نخست‌وزیر بریتانیا، دیوید کامرون برای حذف ترکیه از ناتو به توافق رسیده است، موضوعی که طرح یادشده جنگ داخلی و تجزیه به 2 دولت را زنده می‌کند.  تنها راه نجات اردوغان از خشم آمریکا این است که قرارداد انتقال گاز با روسیه را منحل کند و فوراً به اتحادیه بین‌المللی ضدداعش بپیوندد. در همان حال حزب کارگر کردستان(پ‌ک‌ک) دوباره به دولت آنکارا اعلان جنگ کرده است.  اکنون با پایان مهلت 45 روزه‌ای که در قانون اساسی مشخص شده، رئیس گروه پارلمانی باید برای تشکیل دولت اقدام کند اما 3 حزب اصلی مخالف از اتحاد با حزب عدالت و توسعه امتناع کرده‌اند، در نتیجه احمد داووداوغلو موفق به تشکیل کابینه جدید نشد و انتخابات زودهنگام مجلس برگزار می‌شود که با توجه به شکاف پدید آمده در حزب عدالت و توسعه و از سوی دیگر نفرت بین محافظه‌کاران آتاتورک‌گرا و کردها، تشکیل اکثریت در آن مشکل خواهد بود. در چنین وضعیتی اگر طرف‌ها از موضع خود کوتاه نیایند و حزب عدالت و توسعه بخواهد به هر قیمت در قدرت باقی بماند، ترکیه وارد جنگ داخلی خواهد شد.
*تحلیلگر و افشاگر سرشناس فرانسوی

عضو ارشد تیم مذاکره‌‌کننده هسته‌ای تأکید کرد: کسانی که به‌دلایل تسلیحاتی، موشکی و اشاعه در لیست تحریم باقی می‌مانند، سوئیفت فقط علیه آن افراد خواهد بود. سیدعباس عراقچی درباره زمان دقیق لغو تحریم‌های سوئیفت به تسنیم گفت: تحریم‌های سوئیفت در اصل علیه افراد و مؤسساتی است که در لیست تحریم‌ها وجود دارند، غیر از آن هرچه بوده تبعات روانی ناشی از تحریم‌ها بوده است. وی تأکید کرد: از آنجا که در مرحله اول تمام کسانی که به‌دلایل اقتصادی و مالی در لیست تحریم‌ها قرار گرفته‌اند از لیست خارج می‌شوند که بالای 800 نفر هستند، بنابراین تحریم سوئیفت روی آنها هم برداشته خواهد شد. معاون حقوقی و بین‌الملل وزیر امور خارجه ادامه داد: کسانی که به‌دلایل مربوط به مسائلی مثل تسلیحاتی، موشکی و اشاعه‌ در لیست باقی می‌مانند، سوئیفت فقط علیه آن افراد خواهد بود ولی در مجموع خود بانک‌ها و مؤسسات ایرانی پس از اجرای توافق مشکلی درباره سوئیفت نخواهند داشت.
 

حسین قدیانی: صرف‌نظر از مباحث موجود، پیش‌بینی من این است؛ بدعهدی یانکی‌ها در مقام اجرا، خود به خود ناقض توافق خواهد شد. هم ‌الان شاهد بدعهدی مکرر آمریکا ناظر بر تفسیر توافق هستیم و دوفردای دیگر، حتم‌ دارم شاهد دبه درآوردن طرف در «روز‌‌عمل». شیطان بزرگ، نزد همه جهانیان، آبروی نداشته‌اش را خواهد برد! فعلا اندکی صبر! تقدیر خدا، دست در دست تدبیر خلف شایسته روح خدا، نقشه‌ها کشیده‌اند برای حیثیت نیم‌بند کدخدا! ضد‌حمله‌ای سخت در راه است ان‌شاءالله! منتهای مراتب، چه سر خرمن بخوانیم و چه نه، عاقبت در توافق هسته‌ای، وعده‌هایی به این مردمان مذاکرات داده شده، لیکن بعید می‌دانم حتی به همین‌ وعده‌ها هم متعهد باشد کاخ سفید. (وعده‌هایی هم البته مردمان مذاکره‌کننده به داخل دادند که هرچه در متن تهیه شده دنبال آن می‌گردیم پیدا نمی‌کنیم.) القصه! سران کاخ سفید شده‌اند حکایت آن گدایی که نرخ هم معین می‌کند! اولا خودشان متمنی مذاکره با ایران بوده‌اند، ثانیا این منت‌کشی، دامنه‌دار بوده و به قولی داستانش دراز، ثالثا با توجه به گیر و گورهای فراوانی که در داخل دارند، ایضا انتخابات ریاست‌جمهوری نزدیک‌، صرف احتیاج‌شان به توافق، بسی بیشتر از ما بوده، باز می‌بینی خر و خرما را با هم می‌خواهند! اخیرا جان‌کری مگر صریحا نگفت؛ «اگر توافق نمی‌کردیم، رژیم تحریم‌ها دوامش را در آینده نه چندان دور از دست می‌داد و فرومی‌پاشید»؟! با توجه به این اعتراف بسیار مهم، ضمن آنکه معتقدیم خیلی بهتر از این حرف‌ها می‌شد مفاد توافق را تنظیم کرد، ناچار باید صحه بگذاریم بر وقاحت بی‌حد آمریکا، آنجا که از ما، امتیاز را ممتاز، متمایز و نقد می‌خواهد، لیکن وعده‌های داده شده را منوط می‌کند به هزار اما، مشروط می‌کند به هزار اگر. سوای این مهم، اهداف دیگری هم دارد دشمن، من‌جمله آنکه «انرژی هسته‌ای» را بدل کند به محل نزاع ملت ایران. «انرژی هسته‌ای» اما نه تنها به محل دعوای ملت تبدیل نشده، بلکه حتی «مذاکرات هسته‌ای» هم با همه فراز و نشیب‌هایش نتوانسته صف واحده ملت را 2 تکه کند. چه بسا دشمن، مترصد این توطئه بود که بعد از اعلام خبر توافق، مثلا نزاع خیابانی در یکی ـ دو جا رخ دهد؛ گروهی خواهان جشن باشند و جماعتی دنبال عزا، اما درود باید فرستاد به وقار، متانت، درایت، معرفت و بصیرت ملت ایران، از هر تیره و طایفه.
صدالبته بعله! آحاد ملت هم، اگر چه حالا نه مثل تند و تیزی این گروه‌های سیاسی، ممکن است نظرات متفاوت بعضا متضادی درباره توافق داشته باشند، لیکن این مساله را هرگز بهانه «اختلاف» به معنای «دودستگی» نمی‌کنند. از همین زاویه، فرض است بر دار و دسته‌های سیاسی که با الگو قرار دادن ملت، «حد حرف» را نگه دارند، چه حالا در بیان مخالفت با توافق، چه حالا در بیان موافقت. دگر بار دقت مجدد شود در نامه کوتاه و قابل تامل بزرگان در جواب یکی از این مسؤولان. مادام که «قانون» وجود دارد و هزار و یک مجرای میسر و ممکن، بشدت باید پرهیز کرد از «سخن شلوغ» بر وزن «سخن دروغ»! چیست مصداق سخن شلوغ‌؟ بگذار به یک نمونه اشاره کنم! همین که بردارند و کاتولیک‌تر از پاپ‌های دیپلمات، در بی‌منطق‌ترین سخن ممکن، توافق هسته‌ای را مافوق «حماسه خرمشهر» بخوانند! این قیاس، همانقدر بی‌وجه است که یکی دیگر مدعی شود «برجام» حکایت «جام زهر» است! انشایی که مردمان مذاکرات آوردند، موضع «بحث کارشناسانه» است، نه موضع «جشن»، نه احیانا موضع «عزا». این مهم را هم از دست‌فرمان «ملت» می‌توان استخراج کرد، هم از دست فرمان «ولایت». با این همه، دگر بار در این جمله جان‌کری دقت کنید؛ «اگر توافق نمی‌کردیم، رژیم تحریم‌ها دوامش را در آینده نه چندان دور از دست می‌داد و فرومی‌پاشید». همین! گفتم بلکه مگر دوباره دقت کرده باشید در این جمله وزیر خارجه آمریکا. هم برای دوست، هم برای دشمن، صد سخن در دل خود نهفته دارد! فلذا هنوز هم بر این باوریم؛ توافق اگر اتکا روی نقد اهل فن می‌کرد و ملاحظات منتقد خیرخواه را با متانت بیشتری مورد مداقه قرار می‌داد، دیگر اینقدر «تفسیرپذیر» بسته نمی‌شد.