مهدی طاهرخانی:  مرخصی بلند‌مدت کی‌روش بدون تردید مورد نقد رسانه‌ها قرار خواهد گرفت و علی کفاشیان باید پاسخگوی جزئیات نوع قرارداد بستن با این مربی پرتغالی باشد. آنچه برای اهالی رسانه اهمیت دارد، صرفا بودن یا نبودن شخص کی‌روش در تهران نیست، بلکه با صرف این هزینه برای جذب یک مربی گرانقیمت مثل کی‌روش، اهالی رسانه نگران ندیده شدن پدیده‌هایمان هستند. 3 هفته از لیگ برتر گذشته و اینکه چه کسانی خوب بودند، چه کسانی نسبت به قبل رشد کردند یا افت داشتند، مسائلی است که مستلزم بینایی کی‌روش است. از این رو انتقادات فراوانی نسبت به این غیبت طولانی‌مدت مطرح شد و یکی از منتقدان مثل همیشه محمد مایلی‌کهن بود اما حالا از یک زاویه دیگر هم می‌شود به این موضوع نگریست. همه نگران تیم‌ملی بزرگسالان هستند اما در لیست تیم‌ملی همیشه سورپرایز‌های بزرگی را از سوی کی‌روش داشتیم؛ دعوت از مهدی ترابی بازیکن بی‌نام و نشان سایپا یا پورقاز ملوان و کنعانی‌زادگان و خیلی‌های دیگر. اگرچه کی‌روش حضور فیزیکی ندارد اما آنجایی که باید ببیند چشمانی برای دیدن وجود دارد. بدون شک دستیاران سرمربی تیم‌ملی گزارش عملکرد بازیکنانی مثل پهلوان ذوب‌آهن و بیت سعید استقلال اهواز را به کی‌روش داده‌اند. همان‌طور که پیش‌تر ناشناخته‌ها به تیم ملی دعوت شدند و حتی در جام ملت‌ها بازیکنانی مثل پورعلی گنجی و امیری مهلت خودنمایی درون زمین پیدا کردند بعد از این هم روند همین خواهد بود بنابراین بی‌انصافی است که کی‌روش را متهم به ندیدن کنیم. اگرچه درباره تعداد روزهای مرخصی، باید روشنگری انجام شود و ما بدانیم دقیقا در بند قرارداد چه آمده است، اما از یک طرف خیال‌مان راحت است اگر پدیده‌ای رو شود، دست‌کم فرصت حضور در اردوی تیم‌ملی به او داده خواهد شد و در صورت اثبات شایستگی، حقش را همانند خیلی‌ها درون زمین می‌گیرد و نه بسان محمدرضا خلعتبری در صفحه فلان روزنامه ورزشی. با هر متر و معیاری تیم‌ملی بزرگسالان بازی‌های دشواری را پیش‌رو ندارد، صعود از این گروه تقریبا مسجل است و آن‌طور که منتقدان نبود کی‌روش را با یک فاجعه پیوند می‌زنند یک بزرگنمایی رسانه‌ای است اما موضوع مهم‌تر که پشت انتقاد از کی‌روش پنهان شده و کسی علاقه‌ای به دیدنش ندارد، تیم امید است. محمد مایلی‌کهن که همیشه منتقد شماره یک برگزاری اردو در خارج از کشور است حالا مدیر فنی تیمی ا‌ست که به درست یا غلط همه اردوهایش یا در کیش برگزار شده یا در خارج از کشور. قبلا در کویت و ترکیه اردو برگزار کردند و حالا تیم برای رفتن به اردوی اروپا آماده می‌شود اما اگر تیم‌ملی بزرگسالان چنین برنامه‌ای را داشت آن وقت صدای شعار هدر رفتن پول بیت‌المال و ریختن آن به جیب اجنبی، احتمالا تا نزدیکی جو زمین بالا می‌رفت اما برای ساختن یک تیم باید هزینه صحیح کرد و آنچه حبیب کاشانی انجام می‌دهد قابل شماتت نیست. با این وجود سوال اصلی این است که در آستانه بازی‌های مهم تیم امید که به مراتب کار سخت‌تری را نسبت به تیم ملی بزرگسالان پیش‌رو دارد، چه کسی بازی‌های لیگ را رصد می‌کند؟ کمک‌های محمد خاکپور دقیقا چه کسانی هستند؟ جانشین صالح کیست؟ محمد مایلی‌کهن که مرتب از نبود کی‌روش در ایران انتقاد می‌کند می‌تواند جواب این سوال را بدهد که محمد خاکپور چند بازی از 3 هفته گذشته لیگ برتر را دیده؟ کدام دستیارش به فلان ورزشگاه رفته؟ آیا همانند کی‌روش همه فیلم بازی‌ها برای او در قالب دی‌وی‌دی آماده شده تا یک به یک آنها را ببیند؟ نه اینکه به تلافی انتقاد مایلی‌کهن بخواهیم تیم امید را نقد کنیم و بگوییم این به آن در، هرگز اینگونه نیست اما آنچه فعلا اولویت دارد و ماموریت به مراتب سخت‌تری نشان می‌دهد کار امیدهاست. آنهایی که باید طلسم چند دهه عدم صعود به المپیک را بشکنند. یکی مثل کی‌روش فریاد می‌زند تیم‌ملی بزرگسالان باید زمین تمرین خوب داشته باشد و این جزئی‌ترین خواسته هر مربی در فوتبال جهان است اما نه تنها هیچ فکری به حال چمن زمین شماره یک کمپ تیم‌های‌ ملی  نمی‌شود بلکه ورزشگاه دستگردی هم تمام‌قد به تیم ملی فوتبال عراق هدیه داده می‌شود تا اینچنین مشکل نداشتن زمین تمرین خوب، برای تیم ملی، کماکان لاینحل باقی بماند.اما از سوی دیگر تیم امید به‌خاطر شرایط مالی بهترش که تمام‌قد به صورت «کنترات» به حبیب کاشانی سپرده شده، برای فرار از بی‌زمینی تهران یا به کیش می‌رود یا کویت، ترکیه و حالا هلند را محل تمرین خودش انتخاب می‌کند. اینها نداشته‌های فوتبال ماست که وقتی یکی مثل کی‌روش آنها را فریاد می‌زند باید آن را شنید نه اینکه به بهانه‌های مختلف دست به تخریب زد و گفت او باید با این نداری بسازد!
آل‌اشپورت هم می‌ماند!
خیلی‌ها امید‌وار بودند تغییرات وسیعی در نوع حمایت از تیم‌ملی انجام شود اما علی کفاشیان اصولا علاقه‌ای به تغییرات ندارد مگر اینکه از بالا به‌زور به او تحمیل شود. پس از اعتراضات فراوان به نوع البسه تیم‌ملی همه منتظر بودند فدراسیون فوتبال با یکی از برندهای معروف جهان به توافق برسد اما کفاشیان که تا یک‌سال قبل تحریم‌ها را باعث نزدیکی آل‌اشپورت به تیم ملی عنوان می‌کرد باز هم حاضر نشد دست از این برند بردارد! چه تحریم باشد چه نباشد، گویا مسؤولان فدراسیون فوتبال علاقه عجیبی به برند آل‌اشپورت دارند و اینگونه که مشخص شده تا پایان جام جهانی 2018 روسیه آل‌اشپورت با تیم‌ملی ایران می‌ماند. یعنی اگر تیم‌ملی به جام جهانی 2018 صعود کند این برند برای دومین بار در طول تاریخش جواز حضور در جام جهانی را پیدا کرده، آن هم به واسطه قرارداد با تیم‌ملی فوتبال ایران! امیدواریم علی کفاشیان که همیشه نداری و بی‌پولی فدراسیون را فریاد می‌زند این بار توجیه مناسبی برای این تمدید قرارداد داشته باشد. ما این‌بار فرصت داشتیم با بهترین برندهای جهان قرارداد ببندیم اما فدراسیون علی کفاشیان اصولا عقیده‌ای به پیشرفت ندارد.

مهدی طاهرخانی: پرسپولیس بازمی‌گردد؛ تیمی که در یک بازی می‌تواند به اندازه انگشتان دو دست موقعیت «خوب» بسازد و بدتر، «خوب‌تر» آنها را خراب کند، یعنی دست‌کم آدرس را در جیب دارد اما عوض منزل سر از ناکجا‌آباد
در می‌آورد.  این آوارگی، این قعرنشینی، این حجم وسیع نزول بدشانسی که بی‌رحمانه از 3 بُعد می‌تازد یک روزی دست از سر آنها بر می‌دارد البته به شرطی که طبیبان، جراحی اشتباهی نکنند، دکترنماها نسخه کُشنده و تکرارى نپیچند.  دنبال مقصر نباشید، محاکمه نظامی هم شاید 2 روزی دل‌ها را خنک کند اما 2 روز بعدترش، همان دل‌ها دوباره می‌سوزند، این بار شعله‌ورتر. فغانی را فراموش کنید، او دنبال اثبات شجاعتش بود از این رو وقتی ندید توپ به دست بنگر نخورده (چون اصولا برخوردی صورت نگرفت) پایش لرزید که پنالتی نگیرد و آن وقت همه بگویند محرومیت 3 هفته‌ای، شجاعت فغانی را فنا کرده. از این رو آن اشتباه بزرگ را کرد تا همان یک امتیاز را هم از جیب قرمزها به حساب سبزها، کارت به کارت کند. مقصر ظاهرى فغانی است اما تقصیرکار اصلی کمیته‌اى است که مناسب دید بازگشت داور زخم‌خورده را به این بازی فوق‌العاده حساس گره بزند.  پرسپولیس نسبت به 3 هفته قبل جهش قابل‌توجهی داشت  و این یعنى برانکو بی‌جهت وعده نداد اما مواقعی  یک چیزهایی دست به دست هم می‌دهند تا آنچه شایسته است به آنکه محق است  نرسد. اما دائما یکسان نباشد حال دوران. اگر تیم برانکو 90 دقیقه زیر توپ می‌زد، زمان و زمین و توپ را به میهمان می‌داد و با یک ضد حمله یا روى اشتباه داور، به گل مى‌رسید و با همان تک گل هم می‌برد آن وقت، باید نگران سقوط مى‌شد چون نه بدشانسی می‌ماند نه خوش‌اقبالى. پرسپولیس می‌تواند به‌خاطر گزینش مهاجمانی که عادت دارند در هر بازی، کلی موقعیت  هدر دهند و حتی از روى نقطه پنالتى، هنر گلزنی نداشته باشند، خودش را شماتت کند اما محاکمه این بازیکنان، اخراج یا تخریب‌شان فقط کار را خراب‌تر از اینى که هست می‌کند. امروز تنها نبود شانس، نبود دقت در ساق حمله‌وران و اشتباه بزرگ فغانى را مى‌شود مقصر دانست اما اگر قرمزها به اشتباه سراغ گزینه تغییر بروند آن وقت، خودشان را برای کابوس بزرگ آماده کرده‌اند. رد پای برانکو در فوتبال تغییر یافته قرمزها مشهود است و اگر امروز به این تغییر مثبت به بهانه قعرنشینى بى‌توجهى شود آن وقت آنها همان اشتباهى را مرتکب مى‌شوند که قبلى‌ها. ٤ هفته گذشت، ١١ امتیازش رفت و دیگر هم بازنمى‌گردد، برای انتقاد از داورى هم «n»تا بهانه دسته یک وجود دارد که 2 روزى هم  مى‌شود با آن سر هوادار را گرم کرد اما اگر پرسپولیس می‌خواهد با همان آدرس درستى که در جیب دارد به سرمنزل مقصود برسد، بهتر است تصمیم صحیح را بگیرد. هجمه علیه داورانى که در وضعیت معمولى دو به شک سوت می‌زنند و غالبا محرومند، دست آخرش مى‌شود دسته گل علیرضا فغانى و آن پنالتی کمرشکن روى شکم مدافع! هجمه علیه عالیشاه که یکی را زد و ٤ تا را نزد، انتقاد از خودخواهی تازه به بلوغ رسیده طارمى و باقی موقعیت‌نشناس‌ها هم چیزی جز از بین رفتن همین اندک اعتماد به‌نفس را در بر ندارد. هجمه علیه سوشا و بنگر که تنها موقعیت نصفه و نیمه ذوب را روى تعلل‌شان، مبدل به گل کردند هم همان خروجى ویرانگر همیشگى را دارد. هجوم شیرین است و خنکاى دل به بار آرد اما آنچه امروز پرسپولیس می‌خواهد حمایت است. حمایت از برانکو که تیمش به مراتب تمیز‌تر و اصولی‌تر از همه این پرسپولیس‌های چند سال اخیر فوتبال بازى مى‌کند. به این بهتر شدن احترام بگذاریم و تنها به‌خاطر بدشانسى و کج‌داورى و دو تا خرید شاید غلط، فرصت را از برانکو نگیریم. شاید ته این حمایت یک بازگشت به غایت غرورآمیز و درس‌آفرین باشد اما انتهاى اخراج برانکو قطعا یک چیز است؛ همان بلایی که پس از اخراج قطبى، پیروانى، کرانچار، استیلى، مانوئل ژوزه، یحیى، دایى و درخشان بر سر پرسپولیس آمد. تغییر بدون حتی یک استثناى کوچک در این برهه یعنی بدتر شدن، بهتر نشدن و سقوط آزاد به کابوس.
 

پرسپولیسی‌ها همانند فصل قبل اعتقاد دارند در چند بازی گذشته داوران باید برای آنها چند پنالتی می‌گرفتند ولی نگرفتند اما حالا یکی از داوران می‌گوید به آنها درباره عالیشاه سفارش شده است! روزهایی که بازیکن جوان و سرعتی پرسپولیس مرتب در محوطه جریمه حریفان خودش را به زمین می‌زد شاید فکر نمی‌کرد حرکاتش به عنوان هشدار در کلاس‌های داوری تدریس شود. پرسپولیسی‌ها یکی از دلایل ناکامی خود در چند هفته اخیر را به نوع داوری‌های قضات لیگ برتر مرتبط می‌دانند. آنها می‌گویند در 2 بازی اخیر مقابل استقلال‌خوزستان و سپاهان دست‌کم یک اخراج و یک پنالتی از داور طلبکار هستند. وقتی ادعای آنها در برنامه 90 مورد بررسی قرار گرفت کارشناس این برنامه هم اعتقاد داشت که حق با پرسپولیسی‌هاست! البته در دیدار با سپاهان یک پنالتی مسلم حیدریه روی مهدی شریفی هم از چشم زرگر، قاضی میدان دور ماند اما چه شده است که داوران اینچنین پنالتی‌های پرسپولیس را نمی‌بینند. در این باره یکی از کمک‌داوران جوان لیگ برتر اطلاعات جالبی را در اختیار یکی از رسانه‌ها  قرار داد. این داور گفت: «قطعا هیچکس با پرسپولیس مشکل ندارد، اتفاقا داوران هم به نفع‌شان است که برای تیم‌های پرطرفدار اشتباه سوت نزنند چون هم از فحاشی در امان می‌مانند و هم از گزند رسانه‌ها که طبیعتا خیلی از خبرنگاران طرفدار این تیم‌ها هستند.» اما چرا داوران پنالتی روی بازیکنان پرسپولیس را نمی‌گیرند؟ این داور به یک نکته جالب اشاره کرد: «همیشه در کلاس‌های داوری یکسری از فیلم‌ها را برای داوران به نمایش می‌گذارند تا متوجه نوع تمارض بازیکنان شوند. بعضی از این بازیکنان خارجی هستند و بعضی از این فیلم‌ها برای لیگ خودمان است. به عنوان مثال یکی از بازیکنان سرعتی پرسپولیس سابقه بدی در تمارض دارد.» آیا داوران به خاطر این سابقه، پنالتی‌های پرسپولیس را نمی‌گیرند؟ این داور در پاسخ به این سوال گفت: «هرگز اینچنین نیست اما وقتی یک نفر به اسم متمارض شناخته می‌شود به صورت ناخودآگاه داوران مراقب حرکات او هستند. اگر امید عالیشاه این همه خودش را بی‌جهت زمین نمی‌زد قطعا داوران ما درباره او این پیش زمینه منفی را نداشتند». این فرد ادامه داد: «البته تنها بحث عالیشاه نیست. بازیکنان دیگر هم هستند، مثلا در سال‌های قبل بازیکنی به اسم صابر میرقربانی بود که به داوران سفارش می‌شد مراقب دایوهایش باشند. این بازیکن در هر بازی دست‌کم 5 بار خودش را زمین می‌انداخت اما اگر داورها به صحنه نزدیک باشند خودشان فرق دایو و خطا را تشخیص می‌دهند پس لازم نیست کسی نگران این موضوع باشد که پنالتی برای پرسپولیس گرفته نمی‌شود.» با این صحبت‌ها مشخص می‌شود مقصر شماره یک این اتفاق کسی نیست جز بازیکنانی مثل امید عالیشاه. افرادی که با تمارض پنالتی می‌گیرند اما بعدها در کلاس‌های داوری به داوران سفارش می‌شود که مراقب دایوهای فلان بازیکن باشید و آن وقت اگر یک پنالتی درست هم حادث شود او مانند چوپان دروغگو قربانی گذشته‌اش می‌شود! در این باره نباید همه تقصیرها را گردن داوران انداخت، شاید اگر مربیان یک مقدار نقش معلم را داشتند الان وضعیت تمارض بین بازیکنان ما به این صورت نبود.

سیدمحمود امامیان، دبیرکل ائتلاف بزرگ ورزش ایران در جمع اعضای کمیته‌های همگانی و صبحگاهی ائتلاف گفت: ورزش در شهرداری قبل از انقلاب فعالیت خوبی نداشته است و پس از پیروزی انقلاب اسلامی در دهه اول انقلاب به دلیل دفاع‌مقدس و همچنین در دهه دوم انقلاب نتوانست موفق باشد و خوشبختانه در دهه سوم انقلاب اسلامی حضور خود را پررنگ‌تر کرد و کمی توانست به ورزش شهروندان برسد و در این 10 ساله اخیر پرفروغ ظاهر شده و روند صعودی به خود داشته است. امامیان افزود: خوشبختانه در این 15 سال اخیر شهرداری تهران درباره ورزش شهروندی با اختصاص بودجه‌های فراوان توانست اماکن ورزشی و پارک‌ها را مجهز کند و زیرساخت‌های خوبی را برای شهروندان تهرانی فراهم کند که در طول 50 ساله تهران کم‌نظیر بوده است ولی متاسفانه خوب نظارت نشده و کمبودهایی را شاهد هستیم. ورزش شهرداری باید خواسته و مطالبات شهروندان را محقق کند. دبیرکل ائتلاف بزرگ ورزش ایران گفت: ائتلاف بزرگ ورزش ایران در این 12 ساله اخیر با همکاری و هماهنگی‌ای که با شهرداری‌های 22گانه به سرپرستی آقایان استاد مهدی ازلی، حسین رستگار، الله‌مراد مظاهری و محمد نوری به‌عنوان مسوولان کمیته‌های ورزش همگانی و صبحگاهی ائتلاف داشته، موفق شده است در بیشتر پارک‌ها و بوستان‌ها ورزش صبحگاهی را اجرا کند البته این تنها نیاز شهروندان نیست؛ ضرورت دارد ورزش را در همه ابعاد در خانواده‌های تهرانی‌ها اجرا کنیم و نهادهای مردمی بیشتر را در امر ورزش شهرداری تهران مشارکت دهیم. این امر نیاز به تدبیر و برنامه دارد. امکانات و بودجه شهرداری باید در 400 محله تهران به صورت یکسان تقسیم شود. امامیان در ادامه تصریح کرد: ورزش شهرداری تهران در زمان آقای دکتر قالیباف جهش بالایی داشته است ولی با مدیریت متوسطی که بر سازمان ورزش شهرداری حاکم بود نتوانست خواسته و مطالبات شهروندان و حتی خود شهردار محترم را محقق کند. در حالی که با این امکانات و بودجه می‌شود ورزش شهروندی را در تهران به‌عنوان یک الگو و مدل خدمات شهری به شهرهای ایران و حتی دیگر پایتخت‌های جهان معرفی کرد. می‌توان با تغییر در ساختار سازمان ورزش شهرداری، پویایی و مدیریت هم‌افزایی را در این سازمان ایجاد کرد.
 

برانکو ایوانکوویچ بعد از سومین شکست پرسپولیس در لیگ برتر که مقابل ذوب‌آهن رقم خورد، گفت: شما به‌عنوان خبرنگار چرا درباره داوری نظر نمی‌دهید و من باید نظر دهم؟ من از سوال شما ناراحت نمی‌شوم، بلکه به عنوان خبرنگار دوست دارم آن چیزی که اتفاق افتاده را بنویسید. ما موقعیت‌‌های زیادی داشتیم ولی تعداد زیادی از شانس‌های‌مان را گل نکردیم. متاسفانه روز ما اینگونه بود و برای مهاجم این اتفاق پیش می‌آید. وی افزود: مشکل ما موقعیت‌هایی بود که امروز از دست دادیم اما این بدان معنی نیست که یک نفر بیاید و به ما لطمه بزند. برانکو درباره داوری بازی گفت: متاسفانه همه اشتباهات داوری به ضرر پرسپولیس شده است. من باید اعلام کنم بازیکنان ما حرفه‌ای هستند و با فوتبال زندگی و هر روز تمرین می‌کنند. نباید حاصل این تلاش‌ها و زحماتشان توسط یک نفر نادیده گرفته شود و این اتفاقات رخ دهد. درست است داوران انسان هستند و اشتباه می‌کنند اما بچه‌های ما شب و روز تلاش می‌کنند تا در زمین حق‌شان را بگیرند و من هرگز نمی‌پذیرم که یک نفر حق آنها را ضایع کند. در آن صحنه‌ای که داور به سود ما پنالتی گرفت او در نزدیکی صحنه بود و دید که مدافع حریف طارمی را هل داد اما هیچ عکس‌العملی نشان نداد و وقتی پرچم کمک داور بالا رفت داور هم اعلام پنالتی کرد. متاسفانه اشتباه داوری باعث شد ما باز هم امتیاز از دست بدهیم. وی افزود: پس از بازی با سپاهان باشگاه نامه اعتراض‌آمیزی به فدراسیون فوتبال ارسال کرد اما با توجه به گروهی که داوری را تشکیل می‌دهند فکر می‌کنم نتیجه‌ای نخواهد داشت و ضررش تنها به پرسپولیس می‌رسد. در بازی با ذوب‌آهن نه‌تنها بازی را باختیم بلکه یک بازیکن‌مان را نیز از دست دادیم و باعث می‌شود چنین اتفاقاتی بیفتد.
طارمی: باید 500 گل می‌زدیم
مهدی طارمی روز خوبی در بازی مقابل ذوب‌آهن نداشت. مهاجم پرسپولیس درباره شکست تیمش گفت: امروز فوق‌العاده کار کردیم و از نظر فوتبالی واقعا تیم بهتری بودیم. ما باید 500 گل می‌زدیم اما نزدیم. وی درباره قضاوت علیرضا فغانی هم گفت: همه دیدند که چه اتفاقی در زمین افتاد اما اگر حرفی علیه داور بزنیم ما را می‌برند کمیته انضباطی اما نباید با زحمات یک تیم اینقدر راحت برخورد شود. ما بازی امروز را به داور باختیم.
 

ممکن است باشگاه تراکتورسازی تبریز در نیم‌فصل از جانب سربازان خود متضرر شود.روزی که سربازان پرتعدادی برای حضور در تراکتورسازی ابراز آمادگی کردند شاید هیچ‌کس تصور نمی‌کرد این بازیکنان بتوانند به تیم خود ضربه وارد کنند اما حالا که فقط 3 هفته از رقابت‌های لیگ برتر پانزدهم سپری شده مطرح شدن بحث جدیدی پیرامون بازیکنان سرباز هواداران این باشگاه را نگران کرده است.
اگرچه مدیران باشگاه تراکتورسازی در مصاحبه‌های خود عنوان می‌کنند نگران جدایی بازیکنان سرباز در نیم‌فصل نیستند اما ماجرای پایان خدمت این نفرات در نیمه راه لیگ برتر هشداری جدی برای سرخپوشان تبریزی به حساب می‌آید. در ادامه بیشتر به این موضوع پرداخته‌ایم.
سربازان سال گذشته
سال گذشته با مطرح شدن موضوع جعل کارت معافیت توسط برخی بازیکنان شاغل فوتبال ایران حاشیه‌های متعددی به وجود آمد. در این راستا علی حمودی، سینا عشوری و شجاع خلیل‌زاده 3 بازیکنی بودند که مجوز بازی برای تیم‌های خود را به دست نیاوردند و کد سربازی‌شان برای باشگاه تراکتورسازی زده شد. آنها اگرچه سال قبل از سوی سازمان نظام وظیفه اجازه حضور در بازی‌های رسمی تراکتورسازی را به دست نیاوردند اما امسال در ترکیب تیم قرار گرفتند.
زمان اعزام به خدمت این بازیکنان در تاریخ 19 آبان ماه 1393 است. خلیل‌زاده و عشوری با توجه به اینکه سربازی‌شان در نیم‌فصل دوم لیگ پانزدهم به پایان می‌رسد چاره‌ای جز این ندارد که در تراکتورسازی حداقل تا پایان فصل باقی بمانند اما درباره علی حمودی شرایط متفاوت است. این بازیکن با توجه به اینکه می‌تواند چند ماه کسری خدمت بگیرد در نیم‌فصل شرایط جدایی تراکتورسازی را دارد.
سربازان فولاد
بختیار رحمانی، سروش رفیعی و احمد عبدالله‌زاده 3 بازیکنی هستند که از باشگاه فولاد خوزستان به تراکتورسازی آمده‌اند. رحمانی و رفیعی در تاریخ 19 فروردین 1393 و عبدالله‌زاده در تاریخ 19 آذرماه 1393 به خدمت سربازی اعزام شده‌اند. هر 3 این بازیکنان می‌توانند از قانون کسر خدمت به دلیل حضور چندساله پدران خود در جبهه استفاده کنند و با این شرایط نفرات یادشده جدایی‌شان در نیم‌فصل بلامانع است. جالب اینکه احمد عبدالله‌زاده با باشگاه فولاد خوزستان تا پایان فصل قرارداد دارد و در صورتی که بخواهد از کسری خدمت خود استفاده کند باید به فولاد بازگردد. رحمانی و رفیعی اما با استفاده از کسری خدمت خود بازیکن آزاد به حساب می‌آیند و حتی اگر قصد ماندگاری در تراکتورسازی را داشته باشند باید قرارداد جدیدی با این باشگاه منعقد کنند.
ملوانی‌های مقیم تبریز
سال گذشته حضور شاهین ثاقبی و محمد پوررحمت‌الله در تراکتورسازی جنجال‌های زیادی را به پا کرد. مسؤولان باشگاه ملوان اعتقاد داشتند 2 بازیکن این باشگاه توسط تراکتورسازی هوایی شده و برای حضور در تراکتورسازی وسوسه شده‌اند. ثاقبی و پوررحمت‌الله در تاریخ 19 خرداد 1393 برای گذراندن خدمت سربازی راهی تراکتورسازی شدند و در نیم‌فصل دوران خدمت آنها به پایان می‌رسد.
ماجرای آقایی، نریمان‌جهان و کریمی
این 3 بازیکن در نیم‌فصل رقابت‌های لیگ برتر دوران خدمت‌شان تمام می‌شود و هر 3 آنها با باشگاه‌های دیگر قرارداد می‌بندند. آقایی و نریمان‌جهان با گسترش فولاد و فرید کریمی با باشگاه صبای قم قرارداد دارند که فقط با رضایت باشگاه‌های قبلی خود می‌توانند به کارشان در تراکتورسازی ادامه دهند البته با قرارداد قرضی و جدید.
دیگر سرباز باشگاه تراکتورسازی محمدرضا اخباری است که به‌تازگی عضو این تیم شده و برای ادامه همکاری‌ مشکلی ندارد.
هشدار برای تراکتورسازی
بر این اساس ماندن 9 بازیکن سرباز تراکتورسازی در این تیم  بعد از پایان رقابت‌های نیم‌فصل اول لیگ برتر در هاله‌ای از ابهام قرار گرفته است، مساله‌ای که  بی‌تردید برای سرخپوشان تبریزی مشکل‌ساز می‌شود و شاید این تیم را از پرمهره بودن دور کند. مسؤولان این باشگاه اگر به دنبال این هستند که این مشکل گریبانشان را نگیرد پس بهتر است از همین حالا برای حل آن اقدام کنند.