سعید قاسمی: «بازگشته» نام آخرین اثر آلخاندرو گونسالس اینیاریتو، کارگردان مکزیکی و پرآوازه سینما است که فیلم‌های مطرحی مانند «عشق سگی»، «21 گرم»، «بابل» و فیلم اسکاری «بردمن» را در کارنامه خود دارد. حضور پررنگ این فیلم در کسب جوایز مختلف گلدن گلوب امسال و بیشترین سهمی که در اسکار 2016 با نامزدی در ۱۲ رشته مختلف داراست، تازه‌ترین اثر اینیاریتو را به فیلمی مهم در سینمای جهان تبدیل کرده است. سال گذشته نیز فیلم «بردمن» ساخته اینیاریتو جایزه بهترین فیلم را در مراسم اسکار دریافت کرد. فیلم «بازگشته» یک اقتباس سینمایی از رمانی با همین نام نوشته مایکل پانک است که روایتگر تلاش و پایداری یک انسان در برابر طبیعت وحشی و خصومت‌های انسانی است. هیو گلاس (لئوناردو دی کاپریو) در ماجرای یک شکار به سختی مجروح شده و توسط گروه همراهش رها می‌شود. فیتز جرالد (تام هاردی) به همراه  هاوک فرزند گلاس و نوجوانی با نام بریجر برای مراقبت از گلاس  گمارده می‌شوند. در ادامه  فیتز جرالد، هاوک را به قتل می‌رساند و گلاس را در طبیعت وحشی رها می‌کند. گلاس زنده می‌ماند و برای انتقام برمی‌خیزد. فیلمنامه «بازگشته» توسط اینیاریتو و مارک ال اسمیت در ساختاری کلاسیک نگارش شده  که با هوشیاری یک شخصیت نوجوان سرخپوست پاونی (هاوک) را مجزا از داستان اصلی به فیلمنامه اضافه کرده‌اند. هوشمندانه به این دلیل که مرگ هاوک علاوه بر تشدید جراحت وارده بر قهرمان در سطوح درونی و بیرونی، هدف خودآگاه او را بیش از پیش  برجسته می‌کند، هدفی که قهرمان آگاهانه درصدد تحقق آن گام برمی‌دارد متشکل از 2 مقوله انتقام و بقاست. این امر سوالی را ایجاد می‌کند که تا پایان  به دنبال پاسخش هستیم؛ انگیزه انتقام، گلاس را زنده کرد یا میل به بقا؟ او که به قول خودش همه چیزش را از دست داده زمانی که به تمدن بازمی‌گردد و از چنگال نیروهای متخاصم طبیعی و انسانی  جان سالم به در می‌برد بدون تعلل سفری دیگر را آغاز می‌کند. سفری که با گرفتن انتقام از جرالد  در آن سکانس مملو از خشونت پایان می‌یابد. خشونتی که قطرات خون پاشیده شده روی دوربین و کنتراست خون ریخته شده روی  سفیدی برف، آن را تشدید می‌کند. انگیزه مضاعف قهرمان و لحن غم‌انگیز در روایت وجه تمایز «بازگشته» با فیلم‌های مشابه سال است که به مساله بقا و مبارزه با طبیعت می‌پردازند.  از سویی دیگر بازبینی این مطالب نوع نگاه اینیاریتو به 2 مقوله خیر و شر را بیان می‌کند. او خیر و شر را  مطلقا مختص به گروه خاصی نمی‌داند، بلکه این دو امر را در فرد و فردیت می‌بیند. گلاس توسط هم‌گروهی‌های خود رها می‌شود اما یک سرخپوست پاونی زخم‌هایش را ترمیم می‌کند و او را در پناهگاه قرار می‌دهد. سرخپوستی که مانند گلاس خانواده‌اش را هم‌کیشان خودش کشته‌اند و در چند سکانس  بعد عده‌ای سفیدپوست او را به دار می‌آویزند. تماشای جسد این سرخپوست بر فراز درخت با آن تکه چوبی که جمله (همه ما وحشی هستیم) روی آن حکاکی شده است نشان از کنایه تلخ و گزنده‌ای است که در بطن درام نهفته است. در انتهای فیلم هنگامی که جرالد به گلاس می‌گوید: «خب منو بکش حالشو ببر ولی باز پسرت بر
نمی‌گرده.» گلاس مکث می‌کند و بهترین جواب ممکن را می‌دهد که شاید اگر جز این پاسخی دیگر می‌داد پایان فیلم با یک انتقام عقیم و تراژیک بسته می‌شد.  با کمی تامل و دقت نظر می‌توان «بازگشته» را نوعی متفاوت از ژانر وسترن قلمداد کرد. مولفه‌های سینمای وسترن به وضوح در فیلم دیده می‌شود اما با نگاه و رویکردی متفاوت. کوهستان برفی جایگزین چشم‌اندازهای صحرایی و شکارچیان سفیدپوست خزپوش جایگزین کابوی‌های خاصه این ژانر هستند. تماشای سرخپوستان قبیله ری که در پی یافتن دختر ربوده شده خود به دست 2 سفیدپوست هستند یادآور جست‌وجوی جان وین در فیلم معروف جویندگان جان فورد است.  با قاطعیت می‌توان گفت اینیاریتو در فیلمنامه موفقیت سال گذشته را تکرار نکرده اما به هیچ وجه در اجرا کم و کاستی نسبت به برد من وجود ندارد. میزانسن و دکوپاژ از بهترین‌های سال است. عملکرد خیره‌کننده اینیاریتو در فضاسازی و اجرا  نه‌تنها او را به کسب جایزه بهترین کارگردانی سال نائل کرد بلکه فیلم بازگشته را با وجود فیلمنامه‌ای نه‌چندان قدرتمند به جایزه بهترین فیلم درام سال در مراسم گلدن گلوب رساند. اگر چه بازگشته راه متفاوتی را در مقایسه با آثار قبلی فیلمساز در پیش می‌گیرد که نه به اندازه «بردمن» پیچیده و مبهم است و نه شباهتی  به «بابل» در تدوین غیرخطی دارد و نه از روایت   اپیزودیک متصل به هم «عشق سگی» و «21 گرم» بهره می‌برد، اما از لحاظ سبکی و بصری بدون شک وامدار اثر قبلی اینیاریتو است و امضای فیلمساز را با خود دارد. در اینجا هم شاهد برداشت‌های بلند (البته نه به اندازه تک برداشت بردمن) و حرکت سیال و روان دوربین لوبزکی هستیم. این موفقیت در اجرا شاید بدون لوبزکی ممکن نبوده باشد. اینیاریتو از همان سکانس آغازین از تمام پتانسیل دوربین و فیلمبردارش بهره می‌گیرد تا توانایی شگرف خود را در فضاسازی به رخ مخاطب بکشد. فیلمبرداری با نور طبیعی. لو انگل‌های پیاپی و شاید افراطی از درختان و استفاده از لنز واید فضایی وهم‌آلود  یا به عبارت دیگر پارانویایی را خلق می‌کند تا اینیاریتو به زیبایی و هنرمندانه خشونت افسارگسیخته بین 2گروه سفید و سرخپوست را به تصویر بکشد. خشونتی که  در ادامه به شکل افراطی‌تری دنبال می‌شود. زمانی که یک خرس گریزلی به گلاس حمله می‌کند میزانسن و دوربین به قدری فوق‌العاده عمل می‌کنند که فراموش می‌کنیم در حال تماشای فیلم هستیم. ممکن است گذر زمان داستان فیلم را از یادمان ببرد  ولی غیرممکن است  نما‌هایی از فیلم را که اینیاریتو و لوبزکی از چشم‌انداز طبیعت کوهستانی یخ‌زده ثبت کرده‌اند و آن شات‌های ابتدا و انتهای  فیلم از همسر گلاس که جلوه‌ای افسانه‌ای یا شاید شاعرانه دارند را فراموش کنیم.  باتوجه به زمان نسبتا طولانی فیلم به هیچ وجه با فیلمی خسته‌کننده روبه‌رو نخواهیم بود در صورتی که در نزدیک به نیمی از فیلم شاهد کنش‌های گلاس بدون حتی یک دیالوگ در چشم‌انداز‌های کوهستانی پوشیده از برف هستیم. کنش‌هایی که جذاب و چشمگیر هستند؛ از صید ماهی بدون ابزار تا تلاش برای بلعیدن  گوشت خام از فرط گرسنگی و تماشای اوج این کنش‌ها جایی که گلاس یک شب را در لاشه یک اسب مرده به صبح می‌رساند تا اراده خود در تحمل و سازشکاری را در جدال با طبیعت به رخ مخاطب بکشد. شاید عبور سرخپوستان ری به همراه دخترشان که پیدا شده از مقابل گلاس و نگاه‌های خیره دختر و گلاس به یکدیگر هم به منزله سازشکاری قومی و نژادی انسان باشد... حال باید منتظر بمانیم و ببینیم که باز هم اینیاریتو می‌تواند درخشش خود در اسکار 2015 را تکرار کند یا خیر... .

« ترامبو» (Trumbo)، فیلم درامی است از بیوگرافی زندگی پرفراز و فرود نویسنده مشهور و موفق سال‌های دور هالیوود، دالتون ترامبو که از روی رمانی به قلم بروس الکساندر کوک ساخته شده است. دالتون ترامبو، نویسنده موفق و مشهور فیلم‌های تحسین‌شده‌ای همچون Spartacus، Papillon  و Roman Holiday  که موفق به کسب ۲ جایزه اسکار نیز شده است، به خاطر امتناع از پاسخ به سوالات کمیته فعالیت‌های خلاف شؤونات آمریکایی مجلس مبنی بر احتمال تبلیغات کمونیست‌ها در صنعت فیلم آمریکا، به همراه ۹ فیلمساز دیگر به مدت ۱۳ سال در لیست سیاه قرار گرفت و ۱۱ ماه نیز به زندان افتاد. از طرفی محصول جدید سینمای جهان به کارگردانی جی روچ منعکس‌کننده روایتی از مک‌کارتیسم در هالیوود است. سناتور مک کارتی منتخب مردم ایالت ویسکانسین از حزب جمهوری‌خواه بود و تلاش می‌کرد خطر کمونیسم را مهم و خیلی بزرگ‌تر از آنچه هست، جلوه دهد. برای مقابله با خطر کمونیسم در داخل کشور اداره‌ اف‌بی‌آی تاسیس شد و ماموریت یافت با مک کارتی در زمینه تحقیقات افراد منتسب به دولت همکاری کند. همچنین 3 کمیته دولتی برای پیگیری فعالیت‌های ضدآمریکایی تشکیل شد و 109 پرونده را درباره فعالیت‌های کمونیستی افراد و مجموعه‌ها بررسی کردند. برایان کرانستون، بازیگر معروف و محبوب سریال برکینگ بد، در نقش ترامبو در این فیلم حضور دارد؛ فیلمی که در جشنواره‌های تورنتو و لندن به نمایش درآمد و از ژانویه سال ۲۰۱۶ اکران خود را آغاز می‌کند.  ترامبو شناخته‌شده‌ترین عضو گروه «ده تای هالیوود»، از نویسندگان هالیوودی است که در دوره مک‌کارتی در لیست سیاه قرار گرفتند، چرا که در دهه ۱۹۴۰ میلادی از جمله پردرآمدترین فیلمنامه‌نویسان هالیوود بود. در طول جنگ بهترین سناریوهایش را برای «مترو گلدوین مایر» می‌نگارد که مشهورترین آنها «سی ثانیه بر فراز توکیو» به کارگردانی مروین لی روی در سال ۱۹۴۴ است. او همکاری با «مترو گلدوین مایر» را که از ۱۹۴۰ آغاز کرده بود تا سال ۱۹۴۵ ادامه می‌دهد. فیلم «ترامبو» داستان زندگی این مرد را در مقطعی روایت می‌کند که او به همراه ۹ کارگردان و فیلمنامه‌نویس دیگر، به عدم همکاری با کنگره آمریکا و ایجاد اخلال در کار آن متهم شده بود. ترامبو در سال ۱۹۴۷ و در دوران موسوم به مک‌کارتیسم از پاسخگویی در برابر کمیته فعالیت‌های ضدآمریکایی مجلس نمایندگان با استناد به متمم اول قانون اساسی خودداری کرد. آنها سپس به خاطر نزدیکی با حزب کمونیست در لیست سیاه قرار گرفتند. او در سال ۱۹۵۰ یازده ماه را به جرم عدم همکاری با کنگره در زندان سپری کرد. بعد از جنگ در ۱۹۵۰ نام دالتون ترامبو در لیست سیاه قرار می‌گیرد و بعد از محکومیت سناریوهایی با اسامی مستعار می‌نویسد که یکی از آنها به نام «کودکان قهرمان» با نام مستعار «رابرت ریچ» در سال ۱۹۵۷ اسکار بهترین سناریو را به دست ‌آورد. ترامبو  با تبعیدی خودخواسته به مکزیک مهاجرت کرد و به نوشتن فیلمنامه با نام‌های مستعار پرداخت. بعد از آن 2 سناریوی دیگر به نام «کابوی» (دلمر دیوز ۱۹۵۸) و «آخرین قطار گان هیل» (جان استرجس ۱۹۵۹) را با اسامی مستعار می‌نویسد در پی این موفقیت است که یک سال بعد کرک داگلاس نوشتن سناریوی «اسپارتاکوس» را به او محول می‌کند و نام واقعی وی را در عناوین فیلم عنوان می‌کند. از این تاریخ دوره تازه‌ای در زندگی «ترامبو» شروع می‌شود و طی سال‌های ۱۹۶۰ سناریوی چند فیلم مهم را به رشته تحریر در می‌آورد که از میان آنها می‌توان «اکسدوس» (اتو پرمینجر - ۱۹۶۰)، «آخرین غروب» (رابرت آلدریچ - ۱۹۶۱) و شجاعان تنها هستند (دیوید میلر - ۱۹۶۲) را نام برد. چند سناریو نیز با همکاری دیگران می‌نویسد که مهم‌ترین آنها «مرغ دریایی»، «هاوایی» و «سوارکاران» است. در سال ۱۹۷۱ بعد از سال‌ها تلاش ناامیدانه سرانجام رمان معروف خود «جانی تفنگش را برداشت» (برنده جایزه پرفروش‌ترین کتاب آمریکایی در سال ۱۹۳۹) را جلوی دوربین می‌برد. این فیلم به عنوان اولین کار ترامبو در مقام کارگردان مورد تحسین و تایید منتقدان قرار می‌گیرد، با این حال وی هرگز این تجربه را تکرار نمی‌کند. فیلمنامه شاهکاری چون «پاپیون» (فرانکلین شافنر - ۱۹۷۳) یکی از آخرین کارهای دالتون ترامبو است. ترامبو در اواخر عمرش در سال ۱۹۷۰ کتاب «مکالمه اضافی: نامه‌های دالتو ترامبو ۶۲-۱۹۴۲» را به عنوان زندگینامه خود منتشر می‌کند. دالتون ترامبو در سال ۱۹۷۶ از دنیا رفت. کتاب‌های وی شامل کتاب ضد جنگ و بسیار معروفش «جانی تفنگش را برداشت» (۱۹۳۹) که برنده «جایزه ملی کتاب» شد و «گفت‌وشنودی دیگر» (۱۹۷۰) است. فیلمنامه‌های معتبر وی عبارتند از: «مردی برای به یاد سپردن»، «کیتی فویل»، «سی ثانیه بر فراز توکیو»، «باشهامت» (برنده جایزه فرهنگستان)، «اسپارتاکوس»، «شجاعان تنهایند»، «کارچاق‌کن» و «پاپیون». برای کارگردانی و نمایشنامه «جانی تفنگش را برداشت» برنده جایزه منتقدان بین‌المللی فیلم و جایزه ویژه فستیوال فیلم کن شد. «ترامبو» تصویری است از خفقان پنهان مانده در کشوری که داعیه آزادی و دموکراسی دارد و کشورهای دیگر را متهم به نابرابری حقوق مردمان می‌کند، در صورتی که از سال‌ها پیش تا امروز به اشکال مختلف سد راه زندگی مردمان خود بوده است.

مستند سیاسی «ساعت صفر» با هدف نشان دادن اقدامات فریبکارانه رژیم آل‌سعود که ماهیت تبلیغاتی، دیپلماتیک یا اقتصادی ایران را نشانه رفته است، ساخته می‌شود. به گزارش فارس، مهرداد کاظمی، تهیه‌کننده و کارگردان مستند سیاسی «ساعت صفر» گفت: گروه مستندسازان آزاد با توجه به تحولات سیاسی جهان و موج‌های جدیدی از عملیات روانی که توسط کشور عربستان و همپیمانانش علیه ایران سازماندهی می‌شود، مستندی سیاسی با عنوان «ساعت صفر» می‌سازد که اقدامات فریبکارانه رژیم آل‌سعود که ماهیت تبلیغاتی، دیپلماتیک یا اقتصادی ایران را با همکاری غرب نشانه رفته است به زیر ذره‌بین می‌برد. وی افزود: رژیم آل‌سعود که گمان می‌کند می‌تواند ملت‌های منطقه و جهان را با دروغگویی و اخبار ساختگی و غیرواقعی از شهادت  شیخ نمر و وقایع و حقایق صحنه یمن و کشتار و ویرانی‌هایی که با حملات وحشیانه خود علیه مناطق مختلف یمن به راه انداخته است و تاکنون صدها انسان بی‌گناه از جمله کودکان و زنان را به خاک و خون کشیده است، منحرف کند، دامنه اتهام‌‌زنی و ادعاهای خود با جنگ روانی رسانه‌ای علیه جمهوری اسلامی ایران را تشدید کرده است. کاظمی اظهار داشت: این روزها کنگره آمریکا و دولتمردان آن مبادرت به گسترش تبلیغات سیاسی برای متهم‌سازی ایران به فعالیت‌های استراتژیک هسته‌ای و موشکی می‌کنند. آنان تلاش مؤثرتری را از طریق متنوع‌سازی فعالیت‌های دیپلماتیک و امنیتی در ارتباط با ایران به کار گرفته‌اند و اینجاست که باید در مقابل اقدامات تهدیدآمیز رسانه‌های آنان مقابله به مثل کرد. کارگردان مستند 40 سالگی افزود: ساعاتی پس از اعدام روحانی برجسته شیعه، شاهد واکنش مردم بویژه در تهران و مشهد بودیم. پس از تجمع مردم تهران در مقابل سفارت عربستان در ایران، عربستان نیز بلافاصله دور جدیدی از برنامه‌های تخریبی علیه ایران را کلید زد و وزیر خارجه عربستان در اقدامی نابخردانه خواستار قطع روابط با ایران شد، تا جایی که عملیات‌های روانی عربستان علیه ایران کشورهای منطقه را تحت‌الشعاع خود قرار داد و حتی فدراسیون فوتبال این کشورها عدم تمایل بازی و عدم امنیت خود را در ایران به فیفا گزارش داده‌اند. وی گفت: این مساله نشان از برنامه‌ریزی قبلی دولت عربستان دارد. حال ما فیلمسازان وظیفه داریم در قبال این جنگ روانی با تولید آثار مستند، جهان را به عملکردهای زشت و ناپسند دولت آل‌سعود که با دنبال تنش در منطقه و زیر سوال بردن حقوق بشر است آشنا کنیم.

تجلیل از تئاتری‌هایی که به شهدا پرداختند
مراسم «ملکوتیان صحنه» شامگاه ۲۶ دی‌ماه با تجلیل از هنرمندانی که در آثارشان به شهدا پرداخته‌اند و همچنین تعدادی از خانواده‌های شهدای تئاتر در تالار ایوان شمس برگزار شد.  به گزارش مهر،‌ در مراسم گشایش بخش تئاتر کنگره «۲۰۰۰ شهید هنرمند»، شهرام کرمی، رئیس مرکز هنرهای نمایشی سازمان فرهنگی- هنری شهرداری تهران با بیان اینکه دوست و دشمن به جایگاه شهدای 8 سال جنگ تحمیلی اعتراف دارند، افزود: در فرهنگ ما شهید و شهادت مفاهیم با عزتی هستند. تئاتر نیز برای تعالی بشر شکل گرفت که ما معتقدیم تئاتر این قابلیت را دارد که برای ارتقای شعور مورد استفاده قرار گیرد.  وی اظهار کرد: بین شهدای 8 سال جنگ تحمیلی، شهدایی هستند که به تئاتر پرداختند. ما ۲۰۰ شهید در تئاتری داریم که ۳۰ تن از آنها فعالیت حرفه‌ای تئاتر داشتند. یک سال گذشته به صورت عملی در سازمان فرهنگی- هنری شهرداری تهران در راستای پرداختن به شهدا در آثار تئاتری، گام برداشتیم که از این فعالیت‌ها می‌توان به جشنواره تئاتر شهر و سوگواره خمسه اشاره کرد. همچنین ۲ نمایش «دریادلان» و «اروند خون» نیز از این تولیدات هستند.  در ادامه تصاویری از شهدای تئاتر پخش شد و پس از آن با حضور صلاحی رئیس سازمان فرهنگی- هنری شهرداری تهران از خانواده‌های شهید محمدرضا امانی، شهید مسعود سهیلی، شهید قدرت‌الله طاهری‌بروجنی، شهید احمد مقدم و شهید غلامرضا کشتکار تجلیل به عمل آمد. تجلیل از هنرمندانی که در آثارشان به شهدا پرداخته‌اند، با حضور شهرام ناظری، لوریس چکناواریان، سردار آزادی معاون فرهنگی بسیج،  مهدی شفیعی مدیرکل هنرهای نمایشی وزارت ارشاد، سیدمهدی هاشمی رئیس کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی و محمد خزاعی دبیر کنگره ملی شهدای هنرمند انجام شد.

واکنش یک کارگردان به پیوستن بازیگران ایرانی به شبکه جم
جلیل سامان، فیلمنامه‌نویس و کارگردان تلویزیون و سینما با نگارش یادداشتی نسبت به موضوع کشف حجاب و پیوستن هنرمندان ایرانی به شبکه‌های ماهواره‌ای واکنش نشان داد.  در یادداشت وی آمده است: «این روزها خبرهای کشف حجاب و پیوستن بازیگران ایرانی به شبکه جم تاسف‌برانگیزترین اخباری است که در حوزه فرهنگ می‌شنوم. حادثه‌ای که سیاست‌های بیمار فرهنگی کشور در آن بی‌تاثیر نبوده‌اند. معضل بزرگ، گرایش کاذب و بیش از حد جوانان به بازیگری و بازار کساد تولیدات تلویزیونی و سینمایی است. فارغ از سیاست‌های یک بام و دو هوای فرهنگی که زیاد درباره‌اش گفته‌ایم، نباید از جنبه شخصی و هویت هنرمند غافل شویم. در واقع اینها افراد بی‌استعدادی هستند که علاقه آنها شهرت است، نه هنر بازیگری. حالا اگر  دست بر قضا بازیگر شدند چه بهتر! اگرنه مجری‌گری هم می‌کنند و ایضا شومنی یا بازی در سریال‌های چیپ (سخیف) ترکیه‌ای یا مدل پشت مجلات و کشف لباس! وعده‌های فریبنده جم ممکن است در شرایط بی‌ثبات فرهنگی کشور برای تکنیسین‌های درجه چندم و بازیگران کم‌استعداد وسوسه‌انگیز باشد اما در درازمدت در آن سوی مرزها با بازیگران بخت‌برگشته‌ای مواجه خواهیم شد که سرانجام کم‌کار و بیکار خواهند شد و به دلیل رفتارهای خلاف عرف و شرع، امکان بازگشت یا کار در کشور را از دست خواهند داد. این بازیگران سرخورده سرانجام باید همان راهی را بروند که بعضی دیگر رفتند. باید برای تبلیغ کالا و لباس، مدل و برهنه شوند تا جیب عده‌ای را پر و هوس عده‌ای دیگر را اقناع کنند. این سرانجام فرهنگ برهنگی است. زنگ خطر از مدت‌ها قبل به صدا در آمده است. اگر مسؤولان فرهنگی نمی‌شنوند، هنرمندان باید خودشان هوای یکدیگر و خودشان را داشته باشند. باید مواظب باشیم در این سراب غرق نشویم. هیچ‌کس مسؤول حماقت‌های دیگری نیست!»

زندگی اردوغان فیلم می‌شود
داستان زندگی رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه به فیلم تبدیل می‌شود. سوژه این فیلم را که «رئیس» نام دارد، زندگی رجب طیب اردوغان غیر از حیات سیاسی‌اش تشکیل داده و به سرگذشت وی تا دوره ریاست وی بر شهرداری استانبول می‌پردازد. در این فیلم که داستان زندگی اردوغان، رئیس‌جمهوری ترکیه از روز تولد تا سال ۱۹۹۹ بازگو می‌شود، رها بی‌اوغلو، هنرپیشه معروف ترکیه نقش اردوغان را بازی خواهد کرد.  
 

کارگردان «حضرت یوسف(ع)»
در بیمارستان بستری شد
پس از بهبود وضعیت جسمی استاد حمید سبزواری، شاعر انقلاب که شرایط برای مرخص شدن ایشان از بیمارستان فراهم شد، فرج‌الله سلحشور، نویسنده و کارگردان کشور به دلیل وخامت حال در بیمارستان بقیه‌الله(عج) بستری شد. سلحشور مدتی است به دلیل عارضه سرطان ریه و همچنین تزریق آمپول اشتباهی در منزل بستری بوده است.

  «یتیم‌خانه ایران»، تنها فیلم بخش خارج از مسابقه جشنواره فجر
فیلم سینمایی «یتیم‌خانه ایران» به جشنواره فیلم فجر امسال اضافه شد. این فیلم تنها متقاضی نمایش در بخش خارج از مسابقه جشنواره فیلم فجر بود که به جدول نمایش فیلم‌ها اضافه شد و با وجود تماشای آن توسط هیات انتخاب جشنواره، سازندگان فیلم تمایلی به نمایش آن در بخش مسابقه نداشتند.  «یتیم‌خانه ایران» فیلمی به نویسندگی و کارگردانی ابوالقاسم طالبی است و داستان قحطی و خشکسالی عظیم ایران است که در سال‌های 1295 تا 1297 و در دوران جنگ اول جهانی در زمان اشغال ایران به دست قوای بیگانه روس و انگلیس رخ داد.

نسخه جدید «جنگ ستارگان»
مسیر اعتراضات تازه‌ای علیه اوباما
ظاهرا مشکلات آمریکا و دنیا حالا دیگر به «جنگ ستارگان» رسیده است. رئیس‌جمهور ایالات متحده حسابی روی «جنگ ستارگان» مانور می‌دهد. داستان از کنفرانس مطبوعاتی پایان سال اوباما آغاز شد. او با خبرنگاران کمی زودتر خداحافظی کرد تا به اکران «جنگ ستارگان: ارتش به پا می‌خیزد» برسد. اگرچه در ابتدا این دموکرات‌ها بودند که فضای رسانه را در اختیار گرفتند و گفتند اوباما هم مانند مردم عادی علاقه‌مند تماشای جدیدترین نسخه «جنگ ستارگان»  است اما بعد این بازی رسانه‌ای روی دیگرش به سمت جمهوری‌خواهان کشیده شد. دونالد ترامپ با ویدئوی معروف کمپین تبلیغاتی‌اش حسابی به اوباما تاخت و با طعنه به جنگ‌های منطقه و جنگ ستارگان گفت در حالی که آمریکا و دنیا درگیر جنگ‌های واقعی هستند، رئیس‌جمهور این کشور درگیر جنگ دیگری است. به تازگی در یک مصاحبه اینترنتی که در وب‌سایت یوتیوب منتشر شده، باراک اوباما باز با سوالی درباره «جنگ ستارگان» مواجه شد. مجری برنامه از او پرسید: «دوست داشتید کدام شخصیت «جنگ ستارگان» بودید؟» و رئیس‌جمهور آمریکا سریع و بدون توقف می‌گوید: «خب! هان سولو. اون یه ذره شورشیه...». به نظر می‌رسد حالا دونالد ترامپ چیزهای بیشتری برای انتقاد از دموکرات‌ها و بویژه رئیس‌جمهور فعلی فراهم کرده است.

رونمایی از پوستر بزرگداشت تماشاخانه سنگلج
پوستر بزرگداشت تماشاخانه سنگلج با عنوان «پنجاه سال پویایی تئاتر ایران» با حضور مدیرکل هنرهای نمایشی و دبیر سی‌وچهارمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر رونمایی شد.  به گزارش ستاد خبری روابط عمومی سی‌وچهارمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، پوستر بزرگداشت تماشاخانه سنگلج که توسط «سعید رضوانی» طراحی شده از نشانه‌هایی چون درخت سرو و عدد 50 استفاده کرده است. رنگ فیروزه‌ای به کار گرفته شده در این پوستر با رنگ زمینه تابلوی نفیس معرق که در پیشانی تماشاخانه سنگلج کار شده است هماهنگی دارد. همچنین فیروزه‌ای؛ رنگ زمینه پوستر سی‌وچهارمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر نیز است. بزرگداشت تماشاخانه سنگلج همزمان با افتتاحیه سی‌وچهارمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر و پنجاهمین سال تاسیس این تماشاخانه روز پنجشنبه اول بهمن‌ماه ساعت 18 برگزار خواهد شد.

ابراز پشیمانی تیم راث از بازی
در نقش سپ بلاتر
تیم راث، بازیگر سینما ضمن ابراز پشیمانی از بازی در نقش رئیس تعلیقی فیفا اعلام کرد نباید در این نقش ظاهر می‌شد.  به گزارش مهر به نقل از گاردین، تیم راث که در فیلم جنجال‌برانگیز «اشتیاق متحد» به کارگردانی فردریک اوبرتین در نقش سپ بلاتر جلوی دوربین رفته بود، گفت فقط به انگیزه مالی بازی در این فیلم را پذیرفت. این بازیگر برجسته اعلام کرد: این فیلم وحشتناک بود و من از بازی در آن متنفرم. این فیلم به دلایلی درست، فیلمی نادرست بود. من دو بچه کالجی داشتم و باید تصمیم می‌گرفتم برای کسب درآمد در آن بازی کنم یا نه! و من این کار را برای خانواده‌ام انجام دادم.