محمدرضا کردلو: شاید بیشتر از همه نوشته‌هایم، در نقد رفتار متناقض مدعیان آزادی بیان نوشته‌ام. آنقدر که همه حرف‌ها و تحرکات این جریان در ضدیت با آزادی را به یاد دارم. پس اگر بگویم از «آدم باشید اگرنه می‌دم پرت‌تان کنند بیرون» رئیس دولت اصلاحات تا «اگر فلانی رای نیاورد، مردم بریزند تو خیابونا»  همسر عالیجناب را به خاطر دارم، کار شاقی نکرده‌ام. در فرهنگ و هنر اما نحله‌ای از این جریان «ضد آزادی» هست که اتفاقا «بزرگ شده»‌تر نیز هست، چرا که دامنه شمول آدم‌ها و جریان‌های فرهنگی وسیع‌تر است. منطق اما یکی است. مبنا همان «نفهمی» در مواجهه با واقعیات است. مثلا اینکه یکی بگوید منتقدان من «خر» هستند و دقیقا به همین صراحت بگوید، چه فرقی با همسر آن شخصیت نظام دارد که به حکم قانون می‌گوید «پدرسوخته‌بازی»!
در روزهای اخیر و در پی واکنش‌ها به اتفاقات «کن» و موفقیت شهاب حسینی در دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد از این جشنواره، یکی از سوال‌هایی که در میان کاربران شبکه‌های اجتماعی، به وجود آمده رفتار متناقض جریان روشنفکری در مواجهه پیشینی و کنونی با شهاب حسینی است. کاربران با اشاره به کمپین «از شهاب حسینی متنفرم» از سوی جریان مدعی تقلب در انتخابات 88 که پس از سخنرانی و صحبت او در حضور رهبری، در فضای مجازی شکل گرفته بود، رفتار کینه‌توزانه بدنه کم‌تعداد و لمپن جریان روشنفکری را یادآوری می‌کنند. رفتاری که تا توهین به این بازیگر نیز پیش رفت. این روزها اما همین جریان جور دیگری وانمود می‌کند! در تجربه همین 7، 6 سال گذشته، نمونه‌های فراوانی از این نوع برخوردهای حذفی با هنرمندان وجود داشته است. وجه اشتراک همه این برخوردهای تند و رادیکال با هنرمندان و بازیگران «آگاهی» است. پیش‌تر در یادداشت «مافیای نفهم‌ها» به این نکته اشاره کردم: «مثلا اگر یکی یک پست ناقابل در فیس‌بوک یا جای دیگر درباره یک مطلب منتشر می‌کرد که «بیان شمه‌ای از آگاهی‌اش پیرامون یک مساله خاص سیاسی یا اجتماعی و فرهنگی باشد» جوری پدر صاحب‌بچه‌اش را درمی‌آوردند که دیگر غلط بکند «آگاهی» پیدا کند». رویکرد حذفی روشنفکران ادامه دارد. قوت هم گرفته است و همین چند روز پیش بود که تهیه‌کننده و کارگردان یکی از فیلم‌های ارزشی که این روزها فیلمی روی پرده اکران دارد، به «وطن امروز» گفت بازیگر شناخته‌شده این فیلم از مواجهه با رسانه‌های جریان روشنفکری و سوال‌های مخرب آنها واهمه دارد. بابک حمیدیان، پرکار‌ترین بازیگر جشنواره سی‌وسوم فجر، پس از سکوت طولانی درباره فشارها برای بازی در نقش اصغر وصالی در فیلم ابراهیم حاتمی‌کیا گفته بود: از سوی برخی افراد به اصطلاح روشنفکر و چپگرا توهین‌های زیادی به من صورت گرفت و همه جا مرا مورد مواخذه قرار می‌دادند که چرا در فیلم‌های ارزشی ایفای نقش کرده‌ام، این در حالی است که همچنان به بازی در نقش افرادی چون شهید اصغر وصالی افتخار می‌کنم. هجمه‌کنندگان به من باید بدانند اگر هریک از کارگرانانی که سال گذشته با آنها همکاری داشتم حتی همین الان هم از من دعوت کنند که در کارهای جدیدشان حضور پیدا کنم با کمال میل و افتخار در کار آنها حاضر خواهم شد. پیش از آغاز جشنواره سی‌وسوم فجر بود که بابک حمیدیان لب به گلایه گشود و گفت: از آنجا که مایل نبودم دشمنان از سکوت من به نفع خود بهره‌برداری کنند و از جایی که از سال گذشته تاکنون همواره مورد هجوم تعدادی از افراد جریان شبه‌روشنفکر قرار داشته‌ام از همین رو  بر آن شده‌ام تا امسال و در آستانه جشنواره فیلم فجر سکوت خود را بشکنم. خلاصه رفتار این جریان همین است. روزی به خاطر اینکه بازیگری در یک فیلم سینمایی دفاع‌مقدسی بازی کرده تهدید می‌شود، روز دیگر خواننده‌ای صرفا به خاطر در آغوش گرفتن رئیس‌جمهوری که آنها دوستش ندارند آزار می‌بیند و دخترش در دانشگاه هتک حرمت می‌شود. دیگری را به خاطر اینکه در حضور رهبری صحبت کرده است، بایکوت می‌کنند و چون با بی‌اقبالی مردم نسبت به خود مواجه می‌شوند، نسخه  غیرمجاز پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران را روی پیاده‌روها پهن می‌کنند تا از فروشش کم کنند اما نمی‌شود. حتی اتفاق افتاده بازیگر دیگری را به خاطر بازی در فیلمی که آنها دوست نداشته‌اند، در جمع مورد توهین‌های زننده قرار می‌دهند. کینه‌توزی را تا جایی ادامه می‌دهند که حتی یک برنامه مفرح کاملا سرگرم‌کننده را به محل دعوای سیاسی تبدیل می‌کنند و در رقابت برای انتخاب دو طناز آنی را برمی‌گزینند که با «سَر»شان عکس یادگاری انداخته، نه آنی که بهتر بازی کرده. اینقدر کینه‌توزانه که در «خندوانه» هم مجادله را طوری پیش می‌برند که «اگر فلانی رای نیاورد، مردم بریزند تو خیابونا»! حاتمی‌کیا را به خاطر اینکه هنوز فیلم انقلابی می‌سازد، می‌زنند و تکفیر می‌کنند. مریلا زارعی را هم به خاطر بازی در فیلم‌هایی با مضامین ارزشی و احترام به شهدا تخریب می‌کنند. حتی وقتی قرار است به انصاف به او جایزه بهترین بازیگر زن را برای بازی در «شیار 143» بدهند، با کنایه زننده با او مواجهه می‌کنند و یکی از این جریان روشنفکری می‌گوید: «قرار است تحمل کنیم»! همین جریان در سال‌های قبل‌تر علیه پروانه معصومی، شهاب حسینی و... کمپین‌های «من متنفرم» درست می‌کنند و هر آنچه توهین است، به آنها روا می‌دارند.  امین حیایی و شریفی‌نیا را به خاطر اینکه در فیلم طالبی و ده‌نمکی بازی کرده‌اند، بایکوت می‌کنند. فیلم‌های ده‌نمکی را به بازار سیاه می‌فرستند، برای اینکه نفروشد. لعیا زنگنه را به خاطر عقاید دینی‌اش مورد تمسخر و حمله قرار می‌دهند و خیلی‌های دیگر را همینطور آماج توهین‌های خود می‌کنند و با چماق‌های مجازی، صفحه علیه‌شان راه می‌اندازند.  در این میان مطالعه رفتار جریان چماقدار که من نامشان را «مغول»‌های سینمایی می‌گذارم در چند سال اخیر و نوع مواجهه‌شان با سینما و مشاهده نوع برخورد آنان با کارگردان‌ها و بازیگرانی که کارهایی برخلاف میل آنها انجام می‌دهند، نتایجی را به دست می‌دهد که نمی‌تواند مبنای قابل درکی داشته باشد، جز اینکه یک قلدرمآبی سینمایی است و با هیچ یک از شعارهای پرطمطراق این جریان تطبیق ندارد. اینکه یا فقط ما حرف می‌زنیم یا اصلا حرفی زده نشود و اگر هم زده شود محکوم است و همه آنچه پشت ژست‌های پرطمطراق روشنفکری پنهان شده است، رفتارهای شعبان بی‌مخ در صبح 28مرداد را به ذهن متبادر می‌کند. آنجا که فریاد می‌کشید: «آی نفس‌کش»؛ در سینما هم شعبان بی‌مخ‌هایی داریم که چماق می‌کشند. خلاصه آنکه مدعیان آزادی هیچ نسبت معینی با آزادی بر قرار نکرده‌اند، به قول شاعر: الغرض معنی آزادی اگر این باشد، وقت آن است بگوییم اسارت آزاد!
 

مرتضی میرباقری که در دوران سیدعزت‌الله ضرغامی معاونت سیما را برعهده داشت، جدی‌ترین گزینه تصدی دوباره این معاونت در دوران علی‌عسگری است. به گزارش فارس، گمانه‌زنی‌ها حکایت از آن دارد که احتمالاً علی‌اصغر پورمحمدی معاونت سیما را به مرتضی میرباقری تحویل خواهد داد و این رویداد اوایل هفته آینده محقق خواهد شد. بنا بر این گزارش، در همین راستا اعلام شده است: پورمحمدی پیش از این در مراسم تودیع و معارفه مدیر جدید تامین برنامه خارجی سیما تاکید کرده بود که در راستای تغییرات مدیریتی کلان در این سازمان، احتمالاً مسؤولیتش را تحویل خواهد داد و در این نشست با تاکید بر اینکه مدیر تامین برنامه از درون سازمان انتخاب شده، عنوان کرده بود، بهتر است مدیران تازه رسانه ملی نیز در بدنه و درون این مجموعه باشند. معاون سیما همچنین پیش از رسمی شدن جلسه روز سه‌شنبه مدیران سیما تلویحاً اشاره کرده بود امیدوار است مدیری به جای او بیاید که بتواند بهره‌وری کمی و کیفی سازمانی مجموعه مدیران و پرسنل تلویزیون را به حداکثر ممکن برساند. همچنین میرباقری پس از چندین جلسه با علی‌اصغر پورمحمدی و به طور ویژه نشست‌های فشرده‌ای که روز پنجشنبه در رسانه ملی در جریان بوده، از این مسؤولیت استقبال کرده است و این احتمال وجود دارد که این تغییرات در ابتدای هفته آینده قطعیت یابد. دفتر پورمحمدی در تماس با مدیران تلویزیون، از آنها خواسته تا برای نشستی که روز یکشنبه برگزار می‌شود، آماده باشند و با توجه به گزاره‌های یادشده، این احتمال وجود دارد که این نشست، تودیع و معارفه معاون سیمای رسانه ملی باشد. مرتضی میرباقری در دوران ریاست علی لاریجانی و 5 سال اول ریاست ضرغامی، معاونت سیما را برعهده داشت.

یک روزنامه سعودی با اذعان به ناتوانی فرهنگی عربستان در جهان اسلام نوشت: تمدن اسلامی برای همه چیز مدیون ایران است. ایران تمام جهان را با صنعت سینمای حرفه‌ای خود تحت‌الشعاع قرار داده است. به گزارش تسنیم به نقل از العالم، روزنامه سعودی «مکه» با اشاره به موفقیت اخیر سینمای ایران در جشنواره سینمایی کن و انتخاب شهاب حسینی، بازیگر شناخته‌شده ایران در این جشنواره، نوشت: امروز فرهنگ ایران، بویژه سینمای آن، بیش از سیاست این کشور برای سعودی‌ها خطرناک است! این روزنامه در مقاله خود با اشاره به اینکه «تمدن اسلامی برای همه چیز مدیون مردم ایران است»، ضمن اعتراف به ضعف فرهنگی عربستان در برابر ایران نوشت: «ایران تمام جهان را با صنعت سینمای حرفه‌ای خود درنوردیده است». نویسنده مقاله، سپس با اشاره به برخی از آثار فاخر سینمای ایران آورده است: «قبلاً درباره فیلم «ملک سلیمان» که در سطح فیلم‌های هالیوودی ساخته شده بود، صحبت کرده‌ام و گفته‌ام که چگونه این فیلم لابی صهیونیسم را نگران کرده بود. البته این تنها دستاورد تأثیرگذار سینمای ایران در سطح جهان نبوده است، بلکه ایران با فیلم‌های دیگری مانند «یوسف پیامبر» و «محمدرسول‌الله(ص)» نیز جهان را تحت تأثیر قرار داده است». نویسنده سعودی در ادامه نیز به جدیدترین دستاورد سینمای ایران پرداخته و نوشته است: «در تازه‌ترین موفقیت هم شهاب حسینی، ستاره ایرانی، جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره فیلم کن 2016 را کسب کرد». روزنامه سعودی «مکه» همچنین در مقاله خود با لحنی که حسرت و شرمساری در آن موج می‌زند، می‌نویسد: «ایران در حالی تمام این موفقیت‌ها را به دست می‌آورد که ما (عربستان) تنها کشور دنیا هستیم که در آن سینما وجود ندارد»!

گروه فرهنگ و هنر: داستان اکران فیلم «50 کیلو آلبالو» در سینمای ایران هم برای خود حکایتی شده که نه طعمش مشخص است و نه رنگی بر آن قابل تصور! از اکرانی باشکوه که نوید بهاری در سینمای ایران مطابق نگاه مسؤولان سازمان سینمایی داشت تا گفته‌های اخیر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی که در روزهای پایانی اکران این فیلم در نهایت تصمیم گرفت اعتراض خود را نسبت به این ساخته سخیف رسانه‌ای کند؛ موضوعی است که تناقضات بسیاری را ایجاد کرده است. از این‌رو فیلمی که با تمام اعتراضات رخ داده توسط رسانه‌ها و مردم به‌راحتی سالن‌های سینما را به تسخیر خود درآورده و فروش خود را از 12 میلیارد تومان هم عبور داده است، بدون اینکه خللی در روند نمایش آن رخ دهد و در زمانی که به پایان ماراتن اکران نزدیک می‌شود، ناگهان شخص اول فرهنگ این دیار در موضعی تعجب‌برانگیز به این نتیجه می‌رسد که آلبالوهای تقسیم شده برای فرهنگ این دیار را هیچ نسبتی با فرهنگ و هنر نیست و 50 کیلو آلبالوی اکران شده در سینماها فاسد بوده است! نکته جالب در این مسیر عدم نقادی رسانه ملی از این اثر بوده که تنها به عدم پخش تیزرهای فیلم ختم شد تا با خیال راحت تهیه‌کننده «50 کیلو آلبالو» در مسیری دیگر و در میان برنامه‌های شبکه‌های ماهواره‌ای به جذب مشتری بپردازد!  در مسیری منتقدانه، جدا از نامه‌نگاری‌های متعهدانه بچه‌های بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع) که با اهدای «یک پیاله آلبالوی فاسد» به حجت‌الله ایوبی همراه بود و این هدیه را ثمره مدیریت وی دانسته و حال سینمای ایران را فاصله‌‌دار از شأن انقلاب و حتی سازمان سینمایی کشور توصیف کرد، چندان تحرکی در قبال فیلم سراسر مبتذل و شنیع «50 کیلو آلبالو» رخ نداده و حتی جناب ایوبی روش سیاستمدارانه «خنده‌های کفاشیان»! را در پاسخ به نامه بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع) در نظر گرفت و در مصاحبه با روزنامه «شرق» در پاسخ به این سوال که «پیاله آلبالوی فاسد تقدیمی از سوی دانشگاه خودتان، ‌دانشگاه امام صادق(ع) را میل کردید؟! چسبید؟!» اعلام کرد که «هدیه دوستان امام صادقی خود را نمی‌‌پذیرد و این هدیه را به آنها بازمی‌گرداند!»
 اما شرایطی دیگر بعد از اظهار گلایه یکی از مراجع نسبت به فضای حاکم در سینما در دیدار با وزیر ارشاد رخ داد تا علی جنتی اعلام کند که بی‌اطلاع از اکران چنین فیلمی بوده و اگر اطلاع داشته جلوی اکرانش را می‌گرفته است! جدا از تفسیر ناآگاهی‌های جناب وزیر یا فرار به جلویش در شرایط حاد، آنچه مسلم است وضعیت بغرنج اکران فیلمی است که به شکلی گسترده در سینماها برای مردم جولان داد و اثرات ناشایست آن به شکلی ناگوار در تن جامعه فرهنگی تزریق شده و همچنان هم ادامه دارد. حالا وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در جدیدترین موضع خود، ضمن اعتراف به ناهماهنگی‌های موجود با رئیس سازمان سینمایی، به نامناسب بودن فیلم «50 کیلو آلبالو» اعتراف کرده تا سرانجام هر چند دیر بوی آلبالوی فاسد به مشام علی جنتی هم برسد! وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در مصاحبه با یکی از روزنامه‌های صبح گفت: «فیلم «٥٠ کیلو آلبالو» با وجود آنکه مجوز اکران گرفته و از آن هم استقبال شده، ‌اشکالات فراوانی دارد. من پس از اعتراض‌هایی که توسط برخی رسانه‌ها انجام شد، شخصا آن را بازبینی کردم. واقعا فیلم نامناسب و مغایر سیاست‌های دولت است». علی جنتی حتی اشاره به برخی نکته‌های سخیف این اثر هم کرده و در این‌باره گفته است: «فروپاشی و سقوط خانواده را ترویج می‌کند و با آرایش نامناسب بازیگران الگوی نامناسبی را ارائه می‌دهد؛ بنابراین من شخصا مخالف اکران این فیلم هستم. ربطی به مخالفت برخی رسانه‌ها هم ندارد». با این وجود پرسشی که باید از شخص وزیر داشت، این بوده که آیا اذعان به این اشتباه رخ داده در بدنه وزارتخانه‌اش می‌تواند اثرات نامطلوب پخش بی‌حیایی در قالب فرهنگ و هنر را بپوشاند؟ جنتی توپ را به زمین سازمان سینمایی انداخته و عنوان داشت: «کسانی که مجوز اکران آن را داده‌اند و منتخب وزارت ارشاد هستند، این جزو اشتباهات آنان است». به طور حتم همان طور که در نخستین نامه بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع) به ایوبی آمده بود: «راه‌های توجیه برای این وضعیت همواره وجود داشته و وجود خواهد داشت.» و باید دید ادامه واکنش‌های مسؤولان چگونه خواهد بود، بویژه اینکه بحث اکران سیار این فیلم در برخی شهرستان‌های کشور و نیز تزریق آلبالوهای فاسد به شبکه نمایش خانگی هم پیش آمده است. البته واکنش مانی حقیقی، کارگردان این فیلم درباره انتقادهای صورت‌یافته هم در نوع خود جالب است که در نامه‌ای به سودای پاسخگویی به گفته‌های حسین نوش‌آبادی، سخنگوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره اینکه «برخی ضوابط رعایت نشده و این فیلم برای پخش در شبکه خانگی اصلاح می‌شود» به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نوشت: ماجرای تولید و اکران فیلم «50 کیلو آلبالو» حاکی از این است که مدیریت فرهنگی کشور من در این ‌زمینه بی‌ضابطه، مغشوش و غیراصولی بوده است. به‌ همین ‌دلیل، من دوستانه و برادرانه از شما تقاضا می‌کنم که کار را به کاردان بسپارید».
این موضع پیش دستانه مانع حقیقی نشان می‌دهد که حال و روز وزارتخانه علی جنتی بیش از آنچه نشان می‌دهد پریشان است.

تغییرات در «دورهمی»
هاشم رضایت، تهیه‌کننده برنامه «دورهمی» اعلام کرد به خواست مردم و پس از بررسی نظرها و پیشنهادهای آنها، تغییراتی در بخش نمایشی برنامه ایجاد شده است. به‌گزارش مهر، هاشم رضایت افزود: قرار است تغییراتی در بخش نمایشی برنامه و بازیگران داشته باشیم اما هنوز به ساختار کامل و مشخصی نرسیده‌ایم. حدود یک هفته است که شقایق دهقان در تیم برنامه ما حضور ندارد ولی هیچ اختلافی هم در میان نبوده است. او دلایلی را مطرح کرد و قرار است دیگر در این پروژه حضور نداشته باشد. امیرمهدی ژوله نویسنده مجموعه همچنان با ما کار می‌کند و هنوز قرارهای کاری با هم داریم. این تهیه‌کننده افزود: عده‌ای نسبت به بخش نمایشی کار انتقاد داشتند و ما هم با توجه به بازخوردها در نظر داریم تغییراتی را در کار اعمال کنیم. ما بازیگران جدیدی را به کار اضافه می‌کنیم و این رفت و آمدها بسیار طبیعی است. نمی‌توان گفت با رفتن یک بازیگر کار دچار فروپاشی شده است چراکه در این تیم اختلافی وجود ندارد. این تهیه‌کننده درباره اینکه آیا تاکنون رئیس جدید رسانه ملی از آنها درخواستی داشته است یا خیر، بیان کرد: من آقای علی‌عسگری را پیش از این می‌شناختم. او آشنایی خوبی با هنر دارد و به کار طنز و فضای اجتماعی علاقه دارد. طی صحبت‌های حسین کرمی مدیر شبکه نسیم با رئیس جدید، او حمایت کرده و خواسته است این برنامه با قوت پیش رود. وی در پاسخ به اینکه با رفتن محراب قاسمخانی نویسنده دیگری به «دورهمی» اضافه می‌شود یا خیر؟ توضیح داد: ما نویسنده‌های بسیار خوبی در برنامه داریم اما از هر پتانسیلی استفاده می‌کنیم چون این کار باید ادامه داشته باشد و مردم از آن استقبال کرده‌اند. این تهیه‌کننده همچنین درباره کارگردانی برنامه افزود: بعد از رفتن قاسمخانی ما به طور رسمی از مدیری خواستیم که کارگردانی کار را بر عهده بگیرد که او هم پذیرفت و الان این کار دیگر گروه کارگردانی ندارد بلکه مدیری کارگردان «دورهمی» است.

کورش زارعی در افتتاحیه‌ جشنواره‌ «تیرنگ»:
مرحوم جابر عناصری
چهره‌ تکرارنشدنی تعزیه‌ بود
مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری گفت: جابر عناصری کسی است در عرصه تعزیه و پژوهش در زمینه‌ فرهنگ عامه که تکرار نخواهد شد؛ چراکه اعتقاد راسخ و منحصر به فردی به کار خود داشت. به‌گزارش تسنیم، اجراهای پژوهشی سیزدهمین جشنواره‌ ملی تئاتر «تیرنگ» با گرامیداشت مرحوم جابر عناصری، پژوهشگر فقید فرهنگ عامه و پدر تعزیه‌ دانشگاهی در محل حوزه هنری استان مازندران آغاز شد. در ابتدای این مراسم، کورش زارعی؛ مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری؛ از مرحوم استاد عناصری به عنوان چهره‌ تکرار نشدنی هنر تعزیه دانشگاهی یاد کرد و گفت: جابر عناصری کسی است در عرصه تعزیه و پژوهش در زمینه‌ فرهنگ عامه که تکرار نخواهد شد؛ چراکه اعتقاد راسخ و منحصر به فردی به کار خود داشت. ایشان همواره پژوهش در زمینه‌ تعزیه را واجب کفایی می‌دانستند و معتقد بودند واجب است تا دستگاه‌های فرهنگی و دانشجویان بیش از پیش به مقوله‌ پژوهش در زمینه‌ تعزیه بپردازند. زارعی گفت: تعزیه، میراث گرانقدری است که همواره مورد توجه عامه‌ مردم بوده و محققان دانشگاهی حتی هنرمندان اروپایی مجذوبش شده‌اند. پس لازم است در زمینه هنر تعزیه و نگهداری از آن، بیش از پیش کوشا و دغدغه‌مند باشیم.

«دریادلان» به تئاتر شهر می‌آیند
نمایش «دریادلان» به نویسندگی و کارگردانی امیرحسین شفیعی که سال گذشته پس از تشییع شهدای غواص تولید شد، قرار است از 8 خرداد ماه همزمان با سالگرد تفحص شهدا بار دیگر در پارک دانشجو اجرا شود. «دریادلان» جدیدترین تولید کارگاه تئاتر خیابانی ایران است که انتظار مادر شهیدی را که سال‌هاست در جست‌وجوی فرزند خود است، روایت می‌کند. حسین مسافرآستانه مشاور هنری و علی براتی طراح حرکت این اثر نمایشی هستند و روح‌الله زندی‌فرد به عنوان مجری طرح این گروه را همراهی می‌کند. در این نمایش بازیگرانی همچون رضا راد،‌ روح‌الله سنایی،‌ سروش کریمی‌نژاد، مهرداد آبجار،‌ رستا رضوی و... ایفای نقش می‌کنند. این نمایش چندی پیش در نوزدهمین جشنواره تئاتر مقاومت فتح خرمشهر 4 اجرای متوالی داشت. نمایش «دریادلان» از 8 خردادماه ساعت 21:30 در پارک دانشجو به مدت 20 شب اجرا می‌شود.

نمایش «سیانور» برای سیاسیون
فیلم سیانور به کارگردانی بهروز شعیبی برای غلامعلی حدادعادل و تعدادی دیگر از شخصیت‌ها و مقامات به صورت خصوصی اکران شد. در اکران این فیلم که به دعوت سیدمحمود رضوی، تهیه‌کننده فیلم «سیانور» در فرهنگسرای اندیشه صورت گرفت، جمعی از اصحاب رسانه، مسؤولان و دوستان حدادعادل حضور داشتند. گفتنی است، برخی نمایندگان مجلس از جمله «محمدرضا باهنر» نایب‌رئیس دوم مجلس شورای اسلامی و تعدادی از مسؤولان همچون «اصغر آبخضر» قائم‌مقام شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی در این اکران حضور پیدا کردند. «سیانور» دومین فیلم بلند سینمایی بهروز شعیبی در مقام کارگردان پس از «دهلیز» بوده که پیش‌بینی می‌شد یکی از آثار پر سر و صدای جشنواره فجر سال گذشته باشد اما به راحتی نادیده گرفته شد. فیلمی که به بخشی از فعالیت‌های مزدورانه گروهک منافقین می‌پردازد و در عین حال به زندگی افرادی چون شهید مجید شریف‌واقفی نظر دارد.

حجت‌الاسلام محسنی‌اژه‌ای رئیس شورای نظارت بر صداو سیما
حجت‌الاسلام محسنی‌اژه‌ای با نظر اعضای شورای نظارت بر سازمان صداوسیما، ریاست این شورا را عهده‌دار شد. به گزارش مهر، در جلسه ۴۱۷ روز چهارشنبه 5 خرداد شورای نظارت بر سازمان صداوسیما، حجت‌الاسلام غلامحسین محسنی‌اژه‌ای با نظر اعضای شورا، به عنوان هشتمین رئیس شورای نظارت بر سازمان صداوسیما انتخاب شد. محسنی‌اژه‌ای ۲۹ اردیبهشت‌ماه سال جاری با حکم رئیس قوه‌قضائیه به‌عنوان نماینده جدید این قوه در شورا معرفی شد. وی در سخنان خود ضمن تشکر از اعضا، به مسؤولیت جدید شورا مطابق اصل ۱۷۵ قانون اساسی و قوانین موضوعه کشور اشاره و اظهار امیدواری کرد با همدلی نمایندگان قوا و ریاست سازمان صداوسیما، نظارت موثری در همه زمینه‌هایی که قانون اظهار داشته اعمال کند. براساس اصل ۱۷۵ قانون اساسی شورای نظارت بر سازمان صداوسیما مرکب از نمایندگان قوای سه‌گانه (هر قوه ۲ نفر) ماموریت نظارت بر همه فعالیت‌های سازمان صداوسیما را برعهده دارد که اعضای این شورا از میان خود یک نفر را به‌عنوان رئیس انتخاب می‌کنند. پیش از این حجت‌الاسلام سیدابراهیم رئیسی ریاست این شورا را برعهده داشت.

فروشنده‌شدن! مرگ فروشنده را نیز در بر دارد
در چند روز اخیر حضور فیلم «فروشنده» در جشنواره شصت‌ونهم فیلم کن همراه با تحسین‌ها و نقدهای بسیاری بوده است و با وجودی که هنوز تازه‌ترین ساخته اصغر فرهادی به تماشا در نیامده است، گفته‌ها و یادداشت‌های واکنشی فراوانی در این باره صورت یافته است. در تازه‌ترین یادداشت مربوط به این فیلم در روزنامه جمهوری اسلامی، ضمن انتقاد از موضوع انتخاب شده برای فیلم توسط فیلمساز نوشته است: «مرگ فروشنده آرتورمیلر نقد سرمایه‌داری بی‌رحم و ارزش‌های پوشالینش است. آنجا که فروشنده «برنیروهای زندگی، نظارت و اختیاری ندارد»، تاملی است بر زندگی انسان‌هایی که تنها هنگامی مطرح هستند که سودی می‌رسانند و سپس در خلأ رها می‌شوند. خانه او شبیه زندانی است که او در آن با تکیه بر خاطراتش سعی می‌کند ثابت کند هنوز زنده است و وجود دارد. اما این خاطرات، تنها او را بیشتر و بیشتر در گذشته فرو برده و باعث می‌شوند در رویا فرو رود و بیهوده به دیگران دل ببندد، فروشنده تنها راه داشتن یک زندگی شرافتمندانه برای خود و خانواده‌اش را تلاش برای کسب ثروت در درون چارچوب‌های خرد‌کننده و بی‌احساس سرمایه‌داری می‌داند. او که در پایان توفیقی حاصل نمی‌کند با تصادفی ساختگی دست به خودکشی می‌زند تا از این طریق خانواده‌اش به ثروت برسند. یعنی جایی که مرگ ارزشی بالاتر از زندگی می‌یابد. آرتور میلر هوشمندانه یک فروشنده ویزیتور را برای نمایاندن چهره کریه سرمایه‌داری انتخاب کرده؛ ویزیتورهایی که شبانه‌روز با بزک، آرایش و کراوات آواره شهر می‌شوند تا با فروش محصولات ارباب درصدی ناچیز از سود حاصله را سهیم شوند. حال ما باید مواظب می‌بودیم تا خود فروشنده نشویم و متاع ارزان و بی‌قیمت سرمایه‌داری را در کنار سیمای معصوم دو فرزند جوان‌مان که مجبورند مانند ماشین و برنامه‌ریزی‌شده لبخند بزنند و با ژست‌های مصنوعی عکس‌های سفره قرمز خونین را تکمیل کنند، نفروشیم! فروشنده‌شدن! مرگ فروشنده را نیز در بر دارد».