حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی عصر دیروز شنبه در دیدار جمعی از خانواده‌های شهدا از جمله خانواده شهدای هفتم تیر و خانواده‌هایی از شهدای مدافع حرم، ضمن تجلیل از «ایمان، مجاهدت، رشادت و معرفت والای شهدا» و «صبر و استقامت خانواده های معظم شهیدان»، آنان را پایه های اقتدار و توانمندی نظام جمهوری اسلامی ایران خواندند و تأکید کردند: تنها راه پیشرفت ایران اسلامی، احیای روحیه انقلابی و مجاهدت است.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، ایشان در ابتدای سخنان خود با تسلیت ایام شهادت حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام، آن حضرت را بزرگ‌ترین شهید تاریخ بشریت، و شهید محراب و راه حق و قاطعیت و استقامت خواندند و سپس با اشاره به گذشت ۳۵ سال از حادثه انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی در هفتم تیرماه سال ۱۳۶۰، گفتند: عاملان این جنایت که گروه تروریستی خبیث و بی رحمی هستند، بعد از فرار از کشور اکنون سالها است که در پناه کشورهای اروپایی و امریکا که مدعی سردمداری ضدیت با تروریزم و حمایت از حقوق بشر هستند، قرار دارند.
رهبر انقلاب اسلامی این موضوع را رسوایی بزرگ و تاریخی برای کشورهای اروپایی و امریکا دانستند و افزودند: این گروه تروریستی کسانی هستند که با ادعای دفاع از خلق و حتی دفاع از اسلام وارد مبارزات شدند اما در ادامه مرتکب فجایعی همچون حادثه هفتم تیر و ترور مردم عادی، شدند و در نهایت در کنار فردی همانند صدام قرار گرفتند و اکنون نیز در زیر چتر حمایت امریکا قرار دارند.
حضرت آیت الله خامنه ای، حادثه هفتم تیر ماه سال ۱۳۶۰ را حادثه ای بزرگ و حاوی درس ها و عبرت ها خواندند و با گلایه از کم کاری ها برای معرفی رویدادها و حوادث مهم انقلاب اسلامی و شهدا به نسل امروز خاطرنشان کردند: بعد از گذشت ۳۵ سال هنوز یک فیلم سینمایی یا یک نمایش یا یک رمان درباره حادثه هفتم تیر و شهید بهشتی و شهدای این حادثه نداریم و اگر این حادثه تاکنون زنده مانده است، فقط به دلیل روحیه انقلابی خود مردم است.
ایشان با اشاره به نگارش کتابهای مربوط به عملیات و شهدای دوران دفاع مقدس، همه مردم به ویژه جوانان را به مطالعه دقیق این کتابها توصیه کردند و گفتند: اگرچه در این زمینه کتابهای زیادی به رشته تحریر درآمده است اما هنوز زمینه نگارش کتابهای بسیاری درباره ابعاد و زوایای مختلف دفاع مقدس و شهیدان والامقام جنگ وجود دارد، زیرا رفتار، گفتار و نحوه حرکت هر یک از شهدا، دریچه ای به سوی یک دنیای معرفتی است.
رهبر انقلاب اسلامی یکی از ویژگیهای دوران دفاع مقدس را حضور نیروهای مردمی با انگیزه قوی و از قشرها و سطوح مختلف، و خارج شدن جنگ از انحصار نیروهای رسمی دانستند و تأکید کردند: امروز هم توصیه ما به مسئولان دولتی این است که باید در عرصه های مختلف به ویژه در بخش اقتصاد از ظرفیت های مردم استفاده و اقتصاد، مردمی شود.
حضرت آیت الله خامنه ای در ادامه به موضوع دفاع از حریم اهل بیت علیهم السلام و شهدای مدافع حرم اشاره کردند و افزودند: این موضوع از ماجراهای عجیب و شگفتی های تاریخ است که جوانانی از ایران و کشورهای دیگر با ایمان و انگیزه قوی از همسر جوان و کودک خردسال و زندگی راحت خود می‌گذرند و در یک کشور غریب، در راه خدا مجاهدت می‌کنند و در این مسیر به شهادت می رسند.
ایشان ایمان بالای شهیدان مدافع حرم و صبر و بردباری خانواده های آنها را از جمله ابعاد این موضوع شگفت برشمردند و خاطرنشان کردند: یک بُعد دیگر این ماجرا، عناصر اقتدار نظام جمهوری اسلامی ایران است که بر پایه ایمان و عزم و اراده  انسانهای مؤمن و مجاهد و شهدا استوار است.
رهبر انقلاب اسلامی با تأکید بر اینکه دشمنان نظام اسلامی هیچگاه توانایی درک و فهم پایه های اقتدار و توانمندی نظام را ندارند، گفتند: شهدا و خانواده های آنان ستونهای صخره‌وار نظام جمهوری اسلامی هستند و به همین علت است که نظام همواره در مواجهه با چالش های گوناگون، توانسته بر آنها غلبه کند.
حضرت آیت الله خامنه ای افزودند: هرجا به انقلاب و روحیه انقلابی تکیه کردیم، پیشرفت داشته ایم و هر جا که برای خوشایند عناصر استکبار، از ارزشها کوتاه آمدیم و در بیان مواضع انقلابی رودربایستی کردیم، دچار عقب ماندگی و خسارت شدیم.
ایشان با تأکید بر اینکه نحوه برخورد با دشمنان مستکبر باید براساس روحیه انقلابی باشد، خاطرنشان کردند: ایمان به خدا، اعتقاد به جهاد و انگیزه قوی جوانان مؤمن و انقلابی، منابع قدرت نظام اسلامی در جنگ نامتقارن با جبهه استکبار است و آنها با وجود آنکه آثار این منبع قدرت را می بینند اما از تحلیل حقیقت آن عاجزند بنابراین متوسل به شیوه های خشن و بی‌رحمانه می شوند.
رهبر انقلاب اسلامی، طراحی گروههای تروریستی تکفیری همچون داعش را نمونه ای از این شیوه های خشن برای مقابله با نظام اسلامی دانستند و گفتند: هدف اصلی از راه اندازی گروههای تروریستی تکفیری و اقدامات آنها در عراق و سوریه حمله به ایران بود اما قدرت نظام جمهوری اسلامی موجب شد آنها در همان عراق و سوریه زمین‌گیر شوند.
ایشان با تأکید بر اینکه گروههای تروریستی تکفیری، تفاوتی میان شیعه و سنی قائل نیستند و هر فرد مسلمانی را که همراه انقلاب اسلامی و دشمن امریکا باشد، هدف قرار می دهند، به قضایای بحرین اشاره کردند و گفتند: در بحرین نیز موضوع، شیعه و سنی نیست بلکه اصل ماجرا حاکمیت جائرانه یک اقلیت مستکبر خودخواه بر یک اکثریت گسترده است.
رهبر انقلاب اسلامی تعرض حاکمان بحرین به عالم مجاهد شیخ عیسی قاسم را نشانه بلاهت آنها دانستند و تأکید کردند: شیخ عیسی قاسم فردی است که تا وقتی می‌توانست با مردم بحرین حرف بزند، آنها را از حرکات تند و مسلحانه منع می کرد اما حاکمان بحرین متوجه نیستند که تعرض به این عالم مجاهد، به معنای برداشتن مانع از مقابل جوانان حماسی و پرشور بحرین برای انجام هر اقدامی در مقابل حکومت است.
حضرت آیت الله خامنه ای با تأکید بر اینکه قدرتهای استکباری و عوامل آنها همواره از شناخت مردم و ایمان جامعه عاجزند و دچار محاسبات غلط می شوند، افزودند: راه صحیح، حرکت در مسیر اسلام و توکل بر خداوند متعال است و تنها، ملتی با ایمان و مجاهد و دارای عزم راسخ می تواند بر موانع غلبه کند و پیش برود.
ایشان در ادامه همگان را به بهره مندی بیش از پیش از شبهای قدر و روزهای پایانی ماه مبارک رمضان توصیه کردند و گفتند: در این شبها و سحرها که هنگامه توسل و تضرع است، باید با استمداد از ارواح متعالی از جمله ارواح شهدا و شفیع قرار دادن آنها و با حضور قلب، به گونه ای دعا کنیم که مورد توجه و اعتنای خداوند متعال قرار گیرد.
پیش از سخنان رهبر انقلاب اسلامی، حجت الاسلام والمسلمین شهیدی محلاتی نماینده ولی فقیه و رییس بنیاد شهید و امور ایثارگران با اشاره به لزوم آشنا کردن نسل جوان با ایثارگری و حماسه‌های رزمندگان، خاطرنشان کرد: تشکیل و فعال‌سازی دبیرخانه شورای عالی ترویج و توسعه فرهنگ ایثار و شهادت، تشکیل جبهه مجازی، توسعه تشکل‌های ایثارگران، اجرای طرح سپاس و تشکیل ستاد اقتصاد مقاومتی با رویکرد افزایش توانمندی در جامعه ایثارگری از اقدامات محوری بنیاد شهید بوده است.

محمد زعیم‌زاده : یک سال پس از پیروزی حجت‌الاسلام حسن روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم و در حالی که منتقدان دولت از فقدان گفتمان ایجابی دولت یازدهم سخن می‌گفتند، رضا صالحی‌امیری، مشاور رئیس‌جمهور و معاون فرهنگی ستاد انتخاباتی حسن روحانی، «اسفندیاروار» خبر از  «گفتمان‌دار» شدن دولت یازدهم داد. صالحی‌امیری  مکتب نیاوران را حاصل مطالعات و پژوهش‌های  همکاران  نیاوران‌نشین حسن روحانی در ساختمان مرتفع مرکز مطالعات و بررسی‌های استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام می‌دانست. هرچند نه او و نه هیچ‌کدام از دولتمردان حسن روحانی هیچ‌گاه به تبیین دقایق گفتمانی و مولفه‌های این گفتمان یا به تعبیر خودشان مکتب نپرداختند و مطالعات نیاورانی نیز همچون اسلاف کم‌مایه خود یعنی «جامعه مدنی اصلاح‌طلبانه» و «مکتب ایرانی مهرورز» سر به مهر باقی ماند اما به نظر می‌رسد امروز و پس از گذشت 3 سال از دولت حسن روحانی دقایق گفتمانی این به اصطلاح مکتب بیش از پیش برای مردم روشن شده باشد.
وادادگی و کوتاه آمدن در برابر شیوخ کشور‌های حاشیه خلیج‌فارس از یک‌سو و ناکارآمدی‌های برجام و عمیق‌تر شدن شبکه تحریم‌ها از سوی دیگر در حوزه سیاست خارجی،کنترل دستوری تورم، بالا رفتن نقدینگی و فراگیر شدن سایه سیاه رکود در حوزه اقتصاد و پیشنهاد به جهنم رفتن منتقدان در حوزه آزادی‌های اجتماعی چکیده  تصویر دولت یازدهم و مکتب نیاوران برای مردم و منتقدان در 3 سال اخیر بوده است اما به نظر می‌رسد آنچه تکمیل‌کننده تصویر برای مخاطبان مساله «بحران فیش‌گیت» باشد، افشای حقوق‌های چند صد میلیونی برخی دولتمردان در شرایط سخت اقتصادی مردم باشد که دادستان دیوان محاسبات این مساله را دستپخت اختصاصی دولت یازدهم می‌داند و این به آن معناست که دیگر امکان حواله آن به دولت قبل هم وجود ندارد تا فارغ از واقعیت بتوان «احساس مردم از واقعیت» را در مساله فیش‌گیت با ضرب و زور رسانه‌ها سازماندهی کرد.
مساله فیش‌های چند صد میلیونی و نحوه توجیه آن توسط دولت را می‌توان جدا از تاثیر آن بر افکار عمومی و اثرات تخریبی‌اش بر دولت- و حتی  نظام-  در بسته‌ای دیگر یعنی در تبارشناسی دولت یازدهم و به اصطلاح «مکتب نیاوران» تحلیل و بررسی کرد.
ریشه‌های نظری  مکتب نیاوران در جمهوری اسلامی را باید در خطبه‌های معروف هاشمی رفسنجانی جست‌وجو کرد آنجا که آیت‌الله صریحا جماعت حزب‌اللهی از جنگ بازگشته را عده‌ای جلنبر خواند و گفت این رفتارهای «درویش‌مسلکانه» وجهه جمهوری اسلامی را نزد جهانیان تخریب کرده است، زمان آن رسیده است که مسؤولان به «مانور تجمل» روی آورند. از امروز به‌خاطر اسلام و انقلاب، مسؤولان وظیفه دارند مرتب و باوقار باشند!
وقتی خطیب نماز جمعه تهران و رئیس‌جمهور کشور در رسمی‌ترین تریبون مملکت صریحا ساده‌زیستی و غیر اشرافی‌گری را با «جلنبر بودن» و «یقه چرک بودن» معادل می‌داند آنگاه فساد هم براحتی تئوریزه می‌شود و آنجاست که پدر معنوی و مادی دولت یازدهم می‌تواند به‌صراحت از مانیفست مکتب نیاوران و البته مکتب با سابقه‌تر«نوق» رونمایی کند:
«این‌قدر بحث از اختلاس و دزدی نکنید و روحیه مردم را خراب نکنید. وقتی‌ ما یک سدی را می‌سازیم و مثلاً 10 میلیارد خرج می‌کنیم، ممکن است از قِبَل آن، 500 میلیون هم اختلاس شود اما این سد برای کشور می‌ماند و هیچ‌کس نمی‌تواند از این سد اختلاس یا دزدی کند». (بی‌پرده با هاشمی، مصاحبه قدرت‌الله رحمانی با هاشمی‌رفسنجانی. ص۱۸۴)
 به نظر راقم این سطور، این منطق بسیار خطرناک‌تر از اصل اختلاس یا آن فیش نجومی است. منطقی که در خوشبینانه‌ترین حالت به مدیر اجازه می‌دهد برای بهره‌وری بالاتر اختلاس و فساد و ارتشا را هم مجاز بداند یا اگر خواست خارج از ضابطه و قانون، حقوق و پاداش نجومی برای خودش لحاظ کند یا از سکوت و خلأ قانون استفاده کرده و فیش حقوقی چند صفحه‌ای برای خودش ببندد و وام‌های با سود بسیار کم یا حتی  قرض‌الحسنه چندصد میلیونی از بیت‌المال به حساب خودش بریزد. در مکتب نیاوران و مکتب نوق فاصله 100 برابری حقوق یک مدیر با یک کارگر که احتمالا چند ماه هم هست حقوق نگرفته نه‌تنها مساله‌ای نیست بلکه می‌تواند رویه هم باشد. اساسا اگر دموکراسی و انتخابات در این مملکت نبود و می‌شد در سال 76 رهبری را هم قانع کرد ریاست‌جمهوری مادام‌العمر باشد حتی نیازی به تلاش برای توجیه افکار عمومی و ارائه منطق خطرناک نیاورانی هم وجود نداشت.
در مکتب نیاوران می‌توان گفت ایرادی ندارد، ممکن است عده‌ای از مستضعفان هم زیر چرخ‌های توسعه له شوند، تنها در مکتب نیاوران است که تهران باید تبدیل به شهری شود که اکثریت مردم به لحاظ گرانی خدمات نتوانند در آن زندگی کنند (حداقل درآمد 500 هزار تومان در سال 72)، تنها در مکتب نیاوران است که مستضعفان که ولی‌نعمت انقلابند تبدیل به قشر آسیب‌پذیر می‌شوند، تنها در مکتب نیاوران است که مژدگانی به خیابان‌خواب‌ها رسیدن ته‌مانده بشقاب‌هاست، تنها در مکتب نیاوران است که مدیران و وزیران عموما از تجارتخانه‌ها آمده‌اند و باید وزارت و مدیریت برایش صرف داشته باشد و حداقل  حقوق 70 میلیونی بگیرد، تنها در مکتب نیاوران است که کارانه یک پزشک 40 برابر حقوق ماهانه یک پرستار است و البته از شیر مادر حلال‌تر، تنها در مکتب نیاوران است که به منتقدان عدالتخواه به سبک سمپات‌های فلان گروهک برچسب زده می‌شود و با کمونیست‌ها مقایسه می‌شوند. خلاصه اینکه به تعبیر ظریفی، مکتب نیاوران و گفتمان دولت یازدهم همه خوبی‌های دولت‌های سال‌های پس از جنگ را دارد، هم ساده‌زیستی و غیراشرافی بودن دولت هاشمی را دارد، هم استکبارستیزی و عدم وادادگی دولت اصلاحات و هم صداقت و قانونگرایی دولت مهرورزی را! جان کلام اینکه اهالی مکتب نیاوران آنچه خوبان همه دارند یکجا دارد.

 

مدیر امور آب و فاضلاب روستایی شهرستان گنبد کاووس  از اجرای  خط انتقال آب شرب روستای ترشکلی تا مجتمع نوار مرز خبر داد. به گزارش روابط عمومی و آموزش همگانی شرکت آب و فاضلاب روستایی استان گلستان، سیدمهدی حسینی با اعلام این خبر افزود: این مدیریت به منظور تامین آب شرب این روستا اقدام به اجرای 5/6 کیلومتر لوله خط انتقال آب کرد. وی افزود: جهت انجام این عملیات مبلغ 7800 میلیون ریال  هزینه شده است. وی در پایان تصریح کرد: با این اقدام تعداد 100 خانوار با جمعیتی بالغ بر 400 نفر از نعمت آب شرب سالم و بهداشتی بهره‌مند شدند.

اعلام برندگان  جشنواره کارت هدیه بانک اقتصاد نوین
در نخستین دوره جشنواره کارت هدیه بانک اقتصاد نوین که از اسفند 94 آغاز شد و تا پایان اردیبهشت 95 ادامه داشت، این بانک به قید قرعه به دارندگان کارت‌های هدیه یک دستگاه خودرو پژوپارس، 15 کمک هزینه خرید دستگاه آی‌پد و 60 کارت هدیه 5 میلیون ریالی اهدا می‌کند. بر این اساس در جشنواره کارت هدیه بانک اقتصادنوین به ازای هر 250 هزار ریال از مانده کارت هدیه در هر روز، یک امتیاز برای دارنده کارت هدیه منظور شده که در پایان دوره قرعه‌کشی، برندگان جوایز مشخص شدند. دارندگان کارت‌های هدیه بانک اقتصادنوین برای آگاهی از شماره کارت‌های برنده در جشنواره می‌توانند به آدرس اینترنتی  http://www.micard.enbank.ir یا بخش جشنواره کارت هدیه در تارگاه اصلی بانک به آدرس اینترنتی http://www.enbank.ir مراجعه کنند.

افتتاح سومین نمایشگاه قرآن و عترت در شهر قدس
همزمان با دوازدهمین روز از ماه مبارک رمضان، سومین نمایشگاه قرآن و عترت شهرستان قدس با حضور امام جمعه، فرماندار و جمعی از مسؤولان شهرستان قدس افتتاح شد. سومین نمایشگاه قرآن و عترت با اهداف ترویج احکام و مباحث قرآنی، برگزاری محافل انس با قرآن، برگزاری مسابقات قرآنی و هنری، عرضه قرآن و کتب مذهبی در فرهنگسرای قرآن و عترت سازمان فرهنگی- ورزشی شهرداری قدس آغاز به کار کرد. فرماندار قدس در مراسم افتتاح این نمایشگاه طی سخنانی گفت: قرآن تنها کتاب آسمانی در تاریخ است که در صحت و دقتش از نزول تا عصر حاضر تردید وجود ندارد. وی افزود: قرآن کتاب نور و هدایت است و باید تلاش کنیم تا انس قلوب جامعه با حقایق قرآن بیشتر شود. فرماندار قدس در بخش دیگری از سخنانش گفت: آنچه امروز باعث گرفتاری مسلمانان شده جدایی از فرهنگ قرآن است در حالی که این کتاب بهترین گزینه برای وحدت بین ما است. ضرغام در ادامه گفت: تلاوت قرآن و آشنایی با ترجمه و تفسیر قرآن مقدمه‌ای است برای اینکه چهره عملی و نمونه انسان قرآنی را ارائه کنیم.

آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان به دنبال ساز جدایی بریتانیایی‌ها از اتحادیه اروپایی در کشورش و اتحادیه وضعیتی شبیه حالت اضطراری اعلام کرده و به طور جدی هشدار داده باید آرامش و خونسردی خود را حفظ کنیم و «مانع فروپاشی اتحادیه اروپایی شویم».
او سپس با سراسیمگی در نشست فوق‌العاده  با پارلمان آلمان (بوندستاگ) شرکت کرده و از فرانسوا اولاند رئیس‌جمهور فرانسه، دونالد توسک رئیس کمیسیون اروپا و همچنین ماتئو رنتسی نخست‌وزیر ایتالیا دعوت کرده فورا برای گفت‌وگو و چاره‌اندیشی برای جلوگیری از فروپاشی اتحادیه به برلین بیایند.
اما  همین سراسیمگی آلمانی برای سامان دادن امور اتحادیه اروپایی به مرکزیت برلین خود نشانه‌ای آشکار از ‌بهم‌ریختگی امپراتوری است، چرا که تا دیروز تصور می‌شد بروکسل پایتخت اتحادیه باشد و امور مهم هم مشترکا در پاریس و برلین و لندن حل‌وفصل می‌شود اما حالا دیگر لندنی در کار نیست و پاریس به قدری درگیر مشکلات داخلی خودش شده که حتی امکان دارد به قول مارین لوپن، رهبر جبهه ملی این کشور،  همه‌پرسی بعدی جدایی از اتحادیه اروپایی در فرانسه کلید بخورد. پس آنچه روزی مثلث قدرت اتحادیه بود تنها به آلمانی تقلیل یافته که خود پس از شکست در جنگ دوم جهانی دنباله‌رو سیاسی دیگر قدرت‌های غربی بوده و تجربه رهبری موفقی ندارد.
برای همین فردای همه‌پرسی منجر به جدایی بریتانیا، روی جلد مهم‌ترین نشریه سیاسی آلمان یعنی هفته‌نامه اشپیگل به جای جوابی قاطع برای برون‌رفت از بحران فعلی، یک پرسش مبهم و کنایه‌آمیز نقش بسته بود. جلد اشپیگل ملکه فرتوت انگلیس را به عنوان نماد پادشاهی در حال مرگ بریتانیا تصویر کرده بود که در کنار شوهرش از دایره اتحادیه اروپایی خارج می‌شود و بالای سر آنها پرسشی به کنایه از یک ضرب‌المثل مشهور انگلیسی نقش بسته بود: «اروپا مرده است، زنده باد اروپا؟» مساله اینجاست که انگلیسی‌ها در ضرب‌المثل «پادشاه مرده است، زنده باد پادشاه»  همیشه بخش دوم را با حالتی امیدوار و قاطعانه ادا می‌کنند اما استفهامی بودن بخش دوم تیتر اشپیگل گویای ابهام و تردیدی حقیقی است که بر سر اتحادیه اروپایی سایه افکنده است. در حقیقت تقلای سردمدارانه مرکل نه‌تنها در اروپا خریدار چندانی ندارد بلکه اغلب ژرمن‌ها خود منتظر نشسته‌اند تا ببینند سرنوشت اتحادیه چه می‌شود. هموطن آنها مارتین شولتز، رئیس پارلمان اروپا در حالی خواستار خروج فوری انگلیس از اتحادیه اروپایی شده که پیش‌بینی کرده کشورهای ریز و درشت حوزه یورو دیر یا زود از الگوی جدایی انگلیسی تبعیت خواهند کرد. نخستین فریاد وحشت روز جمعه در صحن پارلمان اروپا شنیده شد و ژیرینوفسکی که به عنوان نماینده لهستانی ناتو در این پارلمان شناخته می‌شود در نطق خود فروپاشی اتحادیه را اعلام کرد و سپس گفت: «باید به روسیه و روبل خوشامد بگوییم!» یک ناظر بیرونی در نزدیکی دروازه‌های شرقی این اتحادیه  نیز همین نگرانی‌ها را تایید می‌کند. رجب طیب‌اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه، خروج بریتانیا را نشانه  «شروع دوره‌ای جدید» دانسته و نسبت به فروپاشی اتحادیه اروپایی هشدار داده است. او حتی با تحقیر اتحادیه‌ای که او و دیگر زمامداران آنکارا سال‌ها می‌خواستند عضو آن شوند، دم از برگزاری همه‌پرسی از ترک‌ها برای پیوستن به آن می‌زند. خود انگلیسی‌ها گویی درک بهتری از شوکی سهمگین دارند که به اتحادیه زیرپای‌شان در نقشه وارد کرده‌اند تا اروپایی‌های آن سوی کانال مانش.
کاتیا آدلر، سردبیر بخش اروپایی بی‌بی‌سی  در یادداشت خود رای خروج بریتانیا را زنگ‌های خطری جدی می‌داند مبنی بر اینکه اتحادیه اروپایی در حالت فعلی به درد کار نمی‌خورد: «بریتانیا یکی از 2 کشور عضو اتحادیه اروپایی بود که در شورای امنیت سازمان ملل حق وتو داشت، به همراه فرانسه تنها کشوری بود که نیروی نظامی قابل توجه داشت و توان و دانش دیپلماتیک فراوانی در اختیار اتحادیه قرار می‌داد. این کشور در عین حال نیروی محرکی برای رقابتی‌تر کردن بازار مشترک بود. حالا همه اینها از ویترین اتحادیه اروپایی بیرون کشیده خواهد شد». تازه انگلیس همیشه سرپل ارتباط موثر آمریکا با اروپا بود اما غیبتش دست واشنگتن را هم تا حد زیادی در اتحادیه خواهد بست. فرانسوا آسلینوا، رئیس و نفر دوم جبهه ملی فرانسه پس از مارین لوپن، دیروز در گفت‌وگو با اسپوتنیک این قطع ارتباط میان 2 سوی اقیانوس اطلس را بسیار جدی توصیف کرده و گفته است خروج بریتانیا در وهله نخست خودش را در تبدیل خواب طلایی اوباما به یک کابوس نشان می‌دهد، یعنی نابودی پیمان «همکاری تجارت و سرمایه‌گذاری فرا آتلانتیک» که واشنگتن قصد داشت آن را به‌واسطه حضور انگلیس در اتحادیه اروپایی به سوی شرق توسعه دهد. به اینها اضافه کنید سونامی مالی وحشتناکی که بریگزیت در سراسر جهان و از جمله حوزه‌های پوند، یورو و دلار به راه انداخته. این یعنی وضع اقتصادهای همین حالا ورشکسته و تحت ریاضتی مثل یونان، ایتالیا، اسپانیا و پرتغال بدتر هم می‌شود. در همان حال تقلای سیاسی اتحادیه برای نجات جانش ممکن است با تجزیه بیشتر همراه شود. کشورهای عضو اتحادیه و دیوان‌سالاران مقیم بروکسل قطعا بر سر خط سیری که اتحادیه اروپایی باید اختیار کند با یکدیگر اختلاف نظر خواهند داشت. نخست‌وزیران کشورهای اروپایی از این به بعد ترسان و لرزان نگران رقیبان سیاسی ملی‌گرا و شکاک به اتحادیه اروپایی خواهند بود. آنها قطعا نمی‌توانند سوال روی جلد نشریه اشپیگل را در آرامش خاطر و با قاطعیت پاسخ دهند. قطعا بنایی که برای حکومت سزار طراحی و بنا شده نمی‌تواند چنین سست و خالی از کاریزما باشد؛ چنین بنایی محکوم به ریزش است.
 

رضا مشتاقی*: 1- «آب هست ولی کم است.» این جمله شاید مشهور‌ترین تلاش رسانه‌ای باشد که می‌خواهد به ما بفهماند «بحران آب جدی است». جمله‌ای که گاه روی دیوار‌ها و بنر‌ها در قالب طرح‌های گرافیکی نقش می‌بندد، گاه بر پشت قبض‌های آب حک می‌شود و زمانی نیز به‌عنوان شعار برنامه خندوانه، هر شب از زبان رامبد جوان و بیننده‌های برنامه‌اش به ما یادآوری می‌کند «آب هست ولی کم است».
2- خیلی‌ها هم معتقدند «آب نیست» به واقعیت نزدیک‌تر است. اما از جمله کارهایی که در آن سعی شده عمیق‌تر و عینی‌تر وجود بحران آب و جدی بودنش را به ما بفهماند، مستند «مادرکشی» است. مستندی به کارگردانی کمیل سوهانی که در مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری دولت یازدهم ساخته شده است. مستند با به تصویر کشیدن گوشه‌گوشه ایران، تصاویر تلخ و ناراحت‌کننده‌ای از آبرسانی با تانکر به روستاهای کشورمان نشان‌مان می‌دهد. روستایی‌هایی که التماس می‌کنند و قسم می‌دهند سهمیه آب‌شان بیشتر شود و تانکر آب زودتر به آنها سر بزند، شاید که تشنه نمانند و بتوانند حمام کنند. تصاویر مزرعه‌های خشک شده، کشاورزان بی‌پول و بیکار، روستاهای متروکه، همه به خاطر بی‌آبی و... احتمالا همه کسانی که تصورشان از ایران، صرفا تهران است و مناظر خوشرنگ و لعابش، از دیدن این مستند بهت‌زده خواهند شد. با دیدن این مستند، همه باید از خود بپرسند با مام میهن چه کرده‌ایم؟ و اینجا اصلی‌ترین نقطه ضعف این مستند رخ می‌نمایاند.
3- چه کسانی با مادر میهن چنین کرده‌اند؟ به روایت مستندساز و البته به درستی، دولتمردان مقصران این فاجعه‌اند. کسانی که دستور ساخت غیراصولی سد‌ها و نیروگاه‌ها را داده‌اند، فرمان داده‌اند به زیر کشت بردن زمین‌های پهناور، بی‌آنکه توجه به تامین آب آنها داشته باشند.... آیا این حضرات در مستند حضور می‌یابند که از کار خود دفاع کنند یا بابت آن پوزش بطلبند؟ خیر! هر که در مستند سخن می‌گوید، مدعی است و منتقد. باغداری که بارها به‌عنوان کشاورز نمونه انتخاب شده است، نجیبانه از پیشگاه ملت ایران عذر می‌خواهد که با بالاتر بردن تولیدات کشاورزی خود و به تبع آن آب بیشتر مصرف کردن، در حق این سرزمین خیانت کرده است اما آیا دولتمرد و سدسازی حاضر می‌شود از عملکرد خود دفاع کند؟ یا بگوید اشتباه کردیم و عذرخواهی کند؟ ابدا! حتی عیسی کلانتری، وزیر کشاورزی دولت‌های پنجم و ششم و دبیر فعلی ستاد احیای دریاچه ارومیه، از خرابی‌ها و سوءمدیریت‌ها و آنچه نباید می‌شده و شده می‌گوید و نقد می‌کند و گلایه. البته وزیر کشاورزی سدساز‌ترین دولت‌های تاریخ ایران اذعان می‌کند: «ناآگاهی در وهله اول باعث این تصمیمات شده است. این ناآگاهی هم به دلیل ضعف علمی ما در گذشته بوده است. عمدی نبوده و این پذیرفتنی است ولی دیگر از این به بعد پذیرفتنی نیست».
نکته‌ای که باعث شد صدای مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای خراسان‌رضوی هم در اکران دانشگاهی این مستند در دانشگاه فردوسی به اعتراض بلند شود و گوشزد کند: «آقای کلانتری در سال 72 که وزیر کشاورزی بودند، تشریف آوردند گناباد. من در آن زمان مدیر آب جنوب خراسان بودم. به من تشر زدند: «شما چرا چاه‌های غیرمجاز را  می‌بندید؟ چرا چاه نمی‌دهید که ما کشاورزی کنیم؟» در جلسه‌ای که اخیرا تشریف آوردند من در حضور عزیزان خدمت‌شان عرض کردم: آقای دکتر! شما هم خیلی عوض شدید».
4 – اما این مستند فارغ از مسائل تکنیکی، 2 نکته قوت برجسته دارد:
اول اینکه به درستی تشخیص داده بحران بی‌آبی، ساخته دست سیاست‌های ناکارآمد و سوءمدیریت است، نه مسائل جغرافیایی و آب و هوا. مساله اعجاب‌آور و ناراحت‌کننده نیز اینجاست که بعضا مانند مثال‌هایی که در این متن آورده شد و می‌شود، شخص یا اشخاصی از بدنه همان دولتمردان و سیاست‌ورزان متوجه مشکل می‌شده‌اند لیکن گوش شنوایی نبوده است.
دوم اینکه در تحلیل این مساله سیاسی، گرفتار سیاست‌بازی و سیاست‌زدگی نشده است. در روزگاری که هر مشکلی در کشور بروز می‌کند، از مشکل آلودگی هوا گرفته تا دزدی خیابانی آمریکایی‌ها، تقصیر دولت‌های نهم و دهم است، این مستند نشان می‌دهد این گزاره حداقل در بحران آب صدق نمی‌کند. نشانه گرفتن انگشت اتهام در بحران بی‌آبی به سوی سدسازی‌های بی‌رویه، همه را متوجه دولت سازندگی می‌کند. مستندساز حتی به این نکته جالب نیز اشاره می‌کند که سد پرحرف و حدیث «گتوند» در 1376 جایابی و کار ساخت آن شروع شده است. در ادامه نیز معلوم می‌شود بی‌توجهی به مساله آب در این دوران، در سدسازی‌ها خلاصه نمی‌شده است. مستندساز به همدان می‌رود و نشان‌مان می‌دهد با ساخت نیروگاه شهید مفتح در دشت کبودرآهنگ، با سیستم خنک‌کننده‌ای که نیازمند برداشت حجم زیادی از آب است، در دولت سازندگی چه بلایی بر سر استان همدان آمده است.
مهندس شامخی، مدیرکل وقت کشاورزی استان می‌گوید: «برای ما سوال بود: چطور ممکن است یک نیروگاه در یک دشت ممنوعه که بیلان آبش بسیار منفی است ایجاد شود و یک دفعه 60 حلقه چاه عمیق بزند و نسبت به معیشت مردم منطقه بی‌توجه باشد. بنده رفتم گزارشی خدمت رئیس‌جمهور ارائه کردم. خیلی از مدیران و مسؤولان که آنجا بودند، علاقه داشتند من این حرف‌ها را نزنم، اشاره می‌کردند و علامت می‌دادند که نگو. من گفتم: «آقای رئیس‌جمهور! این کلیدی که شما در نیروگاه برق فشردید، به مثابه یک هیولای بزرگ، آب دشت‌های همدان را خواهد کشید و به سرعت شاهد مهاجرت‌های گسترده خواهید بود». بعد از چند سال که بنده به‌عنوان معاون استاندار برگشتم در استان همدان، شاهد این بودم که ناچاریم آب شرب مردم را با تانکر ببریم».  آخر، این نوشتار درصدد مقصر قلمداد کردن یک دولت یا شخص و تبرئه کردن گروه دیگر نیست؛ بر عکس، نگارنده بر آن است تا با بررسی یک مورد از انبوه مسائل کشور، هیچ‌کس با فراموش کردن عملکرد خود، چنان نشان ندهد که هر عیب و ایراد هست از دیگری است. بر چنین منوال، هیچ‌گاه وضعیت میل به اصلاح نخواهد کرد. همیشه ایراد از دیگری است و کاری هم از دست فعلی‌ها برنمی‌آید.  
*کارشناس ارشد حقوق دانشگاه شهید بهشتی

دکتر محمدرضا مهدیاراسماعیلی: خروج بریتانیا از اتحادیه اروپایی پیامد یک فرهنگ نهادینه‌ شده در تفکر این جامعه- در جمع ملت و دولت- است که 15 سال پیش از این نیز توسط اقتصاددانان آگاه جهان پیش‌بینی شده بود.
همزمان با پایان امپراتوری استعماری بریتانیای به قول خودشان کبیر که منجر به استقلال نسبی بسیاری از کشورها از زیر سلطه استعمار انگلستان بود و با شکل گرفتن این نیمچه بریتانیایی که ما به حسب عادت آن را انگلستان می‌خوانیم، کشور انگلستان در قبال رها کردن اداره مستقیم مستعمراتش- غیر از ولز و ایرلند و اسکاتلند- به استراتژی دخالت در کشورها در قالب تأسیس اتحادیه و سازمان‌های جهانی روی آورد.
سابقه تأسیس اتحادیه‌های اینچنینی تا حد زیادی بازمی‌گردد به «پیمان ورسای» که سال 1919 بین دولت‌های پیروز در جنگ اول جهانی(انگلیس، روسیه، فرانسه و آمریکا) و متحدان شکست خورده (آلمان، عثمانی، ایتالیا و اتریش- مجارستان) به امضا رسید و رسماً به نخستین جنگ جهانی خاتمه داد.  این پیمان که از همان آغاز شراکت انگلیس را در ذات خود داشت بعدها پایه‌ای برای تأسیس «مجمع اتفاق ملل» شد که این مجمع بعد‌تر با تکامل خود به «سازمان ملل متحد» تبدیل شد. سازمانی که در آن هر 4 کشور پیروز جنگ اول جهانی و صاحب نطفه در پیمان ورسای، در آن «حق وتو» گرفتند تا تثبیتی بر تفوق‌شان بر ملت‌های دنیا باشد.  «پیمان ناتو» دیگر برنامه‌ای بود که با هدف استعمار نوین با ابزار نظامی توسط 12 کشور امضا شد که در این پیمان نیز انگلستان از بدو وقوع جزو طراحان و ذی‌نفعان حلقه اول آن بود. البته از این قبیل تشکیلات که انگلستان به عنوان حلقه اول موسس در آنها حضور داشته بسیار است که از موارد معروف آن می‌توان به «سازمان توسعه و همکاری اقتصادی» OECD، گروه 8، گروه ۲۰ و سازمان تجارت جهانی اشاره کرد که در همگی آنها انگلستان جزو موسسان آن بوده و الگوی آنها از ابتدا طوری طراحی شده تا منافع طراحان آن در امنیت قرار گیرد.
در این میان- در دوران تاسیس این قبیل سازمان‌ها- اما «اتحادیه اقتصادی اروپا» تنها سازمانی بود که به قول خود انگلیسی‌ها در زمان تاسیسش از دست‌شان در رفت و با زیرکی فرانسه و همکاری بلژیک، ایتالیا، لوکزامبورگ، هلند و آلمان غربی و بدون دخالت دادن نطفه انگلیسی، سال 1957 در اروپا تأسیس شد تا روابط اقتصادی بین این 6 کشور را تسهیل کند.
بازماندن از دخالت در «اتحادیه اقتصادی اروپا» آنقدر برای انگلستان جگرسوز بود که تا قبل از ورود خودش به میان آنها از هیچ تلاشی برای سخیف کردن این اتحادیه دریغ نکرد. اصطلاح «بازار مشترک!» که به زیرکی برای هر محصول بی‌کیفیت در اذهان ما جا افتاده است، حاصل تلاش همین روباه پیر در به لجن کشیدن
اتحادیه‌ای بود که خودش از آن،
جا مانده بود!
اگرچه انگلستان بعدها در سال 1973 به این اتحادیه ملحق شد و تمام تلاش خود را کرد تا اصلاحات مدنظرش را در ساختار این سازمان اعمال کند اما این سازمان حتی در سال 1993 که اصلاح ساختار جدی پیدا کرد و به «اتحادیه اروپا»یی فعلی تغییر نام داد، باز هم آن چیزی که باب میل انگلیسی‌ها باشد، نشد که نشد!
عقده سرکوب شده انگلستان در قضیه اتحادیه اروپایی بارها و بارها از زبان اقتصاددانان انگلیسی و رفتار سیاستمدارانش، شنیده و دیده شده است. از غرولندهای مکرر انگلستان در اجلاس‌های این سازمان بگیرید تا عدم پیوستن انگلستان به پول مشترک «یورو» در سال 1999 میلادی!
دقیقا در ادامه همان خوی عمیق روباه پیر بود که سال 1999 به‌رغم تصویب اتحادیه اروپایی برای تأسیس پول مشترک یورو بین اعضای اتحادیه، انگلستان بار دیگر ناز کرد و با پافشاری بر حفظ پوند برای خود، اجازه ورود رسمی یورو به مبادلات کشورش را نداد. این رفتار بزرگ‌ترین سیگنال انگلستان به شرکایش بود که نشان می‌داد انگلستان در هر همکاری بین‌المللی- از سازمان ملل با 193 عضو گرفته تا 1+5!- اگر منافعش حداکثر نباشد و در طراحی سازوکار آن مجموعه، ایده‌های استعماری خود را پیاده نکند در آن گروه نخواهد ماند!
امروز انگلستان پس از دوشیدن آنچه از اتحادیه اروپایی می‌توانست بگیرد، در حالی عزم به خروج از این گروه دارد که 17 سال پیش با نپذیرفتن پول مشترک یورو برای خود، این روبَه‌مزاجی را چاوشی کرده بود!
این اتفاق برای آینده سیاسی و اقتصادی ایران دارای 6 پیام است.
یک- رای به خروج انگلستان از اتحادیه اروپایی به نوعی جدیدترین تلاش مردم انگلستان برای پایان دادن به وجهه پوشالی بریتانیای کبیر و برهم زدن جایگاه خیالی انگلستان در سطح بین‌الملل است.
دو- خروج انگلستان از این اتحادیه جلوه‌ای از آینده‌ تار سیاست «تجارت جهانی» است.
همان سیاست خطرناکی که هنوز در داخل کشور عده‌ای بی‌خبر از  عواقب آن، رویای عضویت در سازمان تجارت جهانی را در سر می‌پرورانند!
سه- با توجه به بحران‌های پیشین یونان و اسپانیا، انگلستان نسبت به آینده این اتحادیه بوی خوشی را استشمام نکرده است و خروج انگلستان از این اتحادیه، این آینده را مخدوش‌تر خواهد کرد.
چهار- با خروج انگلستان از اتحادیه اروپایی جذابیت سرمایه‌‌‌گذاری خارجی در انگلیس و سپس اتحادیه اروپایی کم خواهد شد. در نتیجه تقاضا برای پوند و یورو پایین آمده و این دو ارز تضعیف خواهند شد و احتمالاً تقاضا برای دلار بیشتر خواهد شد. این یک هشدار دلسوزانه است! ضمن اینکه باید دولت محترم توجه کند که معمولاً با افزایش ارزش دلار قیمت نفت افت می‌کند.
پنج- در «کوتاه‌مدت» ما شاهد بی‌ثباتی در اقتصاد جهانی خواهیم بود که بالا رفتن قیمت طلا یکی از علائم فعلی آن است. اکنون داغ شدن بازار طلا برای دولتی که نقدینگی را- تنها طی 3 سال- از حدود 460 هزار میلیارد تومان به 1000 تریلیون تومان رسانده است و نرخ سود بانکی را هم کاهش داده است، بسیار خطرناک بوده و مستلزم هوشمندی بسیار در کنترل این نقدینگی است.
شش و از همه مهم‌تر- وقتی در می‌یابید منش روباه پیر اینچنین است که اگر نتواند خواسته‌هایش  را محقق کند حتی در اتحادیه اروپایی هم نمی‌ماند، ببینید چه غنایم عظیمی در برجام به این کشور استثمارگر رسیده است که او همچنان پا به قرص در 1+5 مانده و هر روز برای ما دست تکان می‌دهد!

حسین قدیانی:  گمانم «روز قدر» هم داریم و آن روزی است که تو بیایی. آن روز، از هزار ماه بالاتر نیست، از همه روزگار بالاتر است. تمام این مدت، آدمیزاد چه خوش‌خیال، فکر می‌کرد کلید قفل مشکلات بشریت، مثلا دست نهادی است به نام «سازمان ملل»، جایی که عالم بشریت را از دست بطالین نجات دهد! دیگر به اینجای قصه فکر نکرده بودیم که یکی را می‌خواهیم ما را از دست همین سازمان ملل نجات دهد! «سازمان ملل» یعنی همین روزگار! همین روزگاری که فرمانش دست شیطان است؛ آدم می‌خرد، آدم می‌فروشد! چه ارزان شده قیمت آدمیزاد! سمساری بزرگی به نام یونیسف! پیراهن عثمان!‌ خنجر شمر! کاش یکی آن شعر سعدی را از ورودی سازمان ملل بردارد! آقای بان کی‌مون! بنی‌آدم اعضای یک پیکرند؟! من تحلیلی بر خروج فلان کشور از بهمان اتحادیه ندارم اما کاش کشورها یکی‌یکی از این سازمان غیر ملل می‌آمدند بیرون! سازمان! کدام سازمان؟! سازمانی هم دارد این دنیا؟! لعنت خدا بر کسانی که فکر می‌کنند دوره انقلابی‌گری گذشته! این جماعت اینگونه می‌اندیشند، چون هم‌کاسه با کدخدا هستند و هم‌پیاله با شیطان بزرگ! نخیر آقا! وقت، وقت انقلاب است! انقلاب علیه جامعه جهانی! و علیه این نظم بی‌نظم ظلم‌آلود! امشب شب قدر است! باید احیا را انقلابی گرفت! خداوندا! خلاص کن ما را از این جهنم شیطانی! ما بنده تو هستیم! و تنها تو را می‌پرستیم! و حمد و ستایش را تنها مخصوص تو می‌دانیم!‌ خداوندا! روزگار با همه بدی‌هایش هرگز نتوانسته ذائقه ما را عوض کند! اذان ما، همان اذان بلال است! اذان همان شیخ نیجریایی ! ما شهادت می‌دهیم که «علی» ولی و حجت تو برای ابنای آدم است! منشور حقوق بشر، بلای بزرگی بر سر بچه‌ها آورده! طفل سوری را زنده می‌گیرد، مرده پس می‌دهد! بی‌خود نبود که مرغابی‌ها دامن آن ابرمرد انقلابی را چسبیده بودند! دنیای بی‌علی یعنی دنیای بی‌عدالت! یعنی همین دنیا! «لات» دیگر تنها یک مجسمه ساکن نیست! حرف می‌زند! امر می‌کند! آدم می‌کشد! آن وقت می‌گویند وقت انقلابی‌گری نیست! شگفتا! به شمشیر ابن ملجم راضی‌ترند تا ذوالفقار علی! نخیر آقا! دنیا با این وضع، انقلاب می‌خواهد! یک انقلاب جهانی! گشایش از راه سازش نمی‌گذرد! مکه را فتح دوباره‌ای لازم است! فتحی برای همیشه! و رأیت الناس یدخلون فی دین‌الله افواجا! یونیسف، خانه خدا را همین‌گونه که هست دوست دارد! که سنگینی کند سایه بت‌ها و سایه برج‌ها و سایه بشکه‌های مشبک بر سرش! کعبه را از این مظلومیت، مگرحضرت منتقم بیرون بیاورد! الیوم، یوم‌الانتقام! هاجر دوباره باید «سعی» کند! و زمزم دوباره باید بجوشد! زمان، امام می‌خواهد! دوباره آدم، دوباره نوح، دوباره ابراهیم! دبیرکل سازمان ملل وارث آدم نیست! این صندلی را از نفر قبلی به ارث برده! خسته شده‌ایم از این خیمه‌شب‌بازی! بزک کردن ابلیس! مؤدب خواندن جناب جلاد! توافق با خنجر شمر! خدایا! ما به این وضع معترضیم! جهان به کام ابنای آدم نیست! این می‌رود، آن می‌آید! زمان اما همچنان در جست‌وجوی امام خویش است! دنبال مردی از تبار ابوتراب! مردی که اهل معامله نباشد! و برگرداند قیمت آدمی را به آدمی! نخیر آقا! انتظار یک مفهوم انتزاعی نیست! یک مفهوم انقلابی است! گرگ، خود یونیسف است! و از همه‌جا بدتر، سازمان ملل است! دنیا انقلاب می‌خواهد! کدخدا مشروعیت حکومت بر جهان را ندارد! کدخدا از همه جلادتر است! وارث فرعون! وارث نمرود! خداوندا! فرعون هست و نمرود هست و اما ما همچنان بی سرپناهیم! رحمی، رحمی که شمر با خنجرش برگشته! و حرمله با تیر سه‌شعبه‌اش! و این‌بار می‌خواهند همه آدم را به اسیری ببرند! اینجا هیچ‌کس، آدم را دوست ندارد! وحشی شده‌اند نهادهای بین‌المللی! حقوق اشقیا را سر برج می‌دهند! سر برج‌الابراج! و این قصه تلخ همان آدمی است که تو آن را آفریدی! مپسند بر ما این روزگار را! روزگار دیگری باید! از بهشت رانده‌شدگانیم! روزگار دیگری باید! کاش مبارک سحری باشد انتهای شب قدر! کارمان رسیده به ادعیه انقلابی! به اشک‌های انقلابی! شنیده‌ایم مقدرات ما در شب قدر رقم می‌خورد! خداوندا! قرآن ناطق را بر ما بفرست که بی‌معصوم، هیچ تعریفی ندارد حال و روز آدمی! این بار همه جهان باید فتح شود!
جهنمیان، دنیا را جهنم کرده‌اند بر آدم! اسماعیل برای قربانی شدن آماده است! در جبهه شام، عطر سپیده می‌زند! بوی پیراهن یوسف! امشب شب قدر است! وه که چه مصیبت عظمایی! امام زمان داشته باشیم و ندانیم کجا مشغول شب‌زنده‌داری است؟ اما گمانم «روز قدر» هم داریم! آن روز که مردی از تبار علی، تکیه بر دیوار کعبه زند! ما دوباره به بهشت برخواهیم گشت! تو وعده داده‌ای به ما خدایا...