بیکاری این روزها در استان زنجان پررنگ‌تر از هر چیزی شده است و بسیاری از جوانان و افراد بیکار شده به شغل‌های کاذب روی آورده‌اند. به گزارش فارس از زنجان، متاسفانه این روزها از هر کس که درباره بیکاری سوال شود، از بیکاری فرزند یا همسرش می‌نالد و راه چاره را فقط توکل بر خدا و روی آوردن به یکسری کارهای کاذب می‌داند. تعطیلی برخی شرکت‌ها در زنجان چه بسیار خانواده‌هایی را از هم پاشیده است، در حالی که متاسفانه مسؤولان امر در خواب غفلت بوده یا تنها به دنبال سخنانی برای سرگرم کردن مردم هستند. شرکت‌هایی که روزی ده‌ها کارگر را روزی و نان می‌دادند اکنون‎ ورشکست شده‌اند و بعضا مدیران آنها برای تامین معاش خانواده‌شان به کارهای کاذب روی آورده‌اند. در سالی که با عنوان اقتصاد مقاومتی نامگذاری شده است برخی خانواده‌ها حتی به نان شب خود نیز محتاج مانده‌اند، خانواده‌هایی که وقتی سراغ‌شان می‌روی در وهله نخست دولت را مقصر دانسته و می‌گویند برای گرفتن تسهیلات نیز اقدام کردیم تا اشتغالی را دست و پا کنیم اما متاسفانه سودهای بانکی که در حال حاضر توان پرداخت آن را نداشتیم چنین اجازه‌ای را به ما نداده است. آنها معترض هستند که دولت یا باید از تعطیلی شرکت‌ها جلوگیری کند یا لااقل شرایط را برای اشتغال دوباره افراد بیکار شده فراهم کند. بگذریم از تعداد شرکت‌ها و واحدهای تولیدی کوچک و بزرگی که در سال‌های اخیر دچار نوسانات و چالش‌های شدید شده و متاسفانه تاب و دوام نیاورد‌ه‌اند. شرکت‌های بزرگی که پس از چند ماه افتتاح، تعطیل شده‌اند، اشکال کار این شرکت‌ها کجاست؟! جواب ندانم‌کاری‌های مسؤولان و صاحبان کارخانه‌ها را باید کارگران بدهند؟ شرکت‌هایی که کارگران با هزار امید در آن جذب می‌شدند و یک‌باره عنوان تعطیلی و بیکاری همچون پتکی بر سر آنها فرود می‌آید.  براساس گفته‌های مسؤولان، 314 واحد صنعتی در دوران دولت دهم تعطیل شده است، این در حالی است که به جای بهتر شدن شرایط توسط دولت کنونی بر تعداد واحدهای تعطیل‌شده نیز افزوده شده است. براساس آمار در طول 3 سال خدمت دولت یازدهم نیز 67 واحد تعطیل شده است، حال جای سوال این است که روند تعطیلی شرکت‌ها و واحدهای صنعتی و تولیدی تا کی و تا کدامین دولت ادامه خواهد داشت؟! البته به گفته مسؤولان، تعدادی از واحدهای تعطیل شده به دلایل مختلفی مانند فرسودگی یا نبود بازار برای محصولات تولیدی‌شان امکان راه‌اندازی مجدد را ندارند. از سویی مسؤولان استان اعلام کرده‌اند که به منظور فعال کردن مجدد حدود 295 واحد تعطیل شده که قابلیت راه‌‎اندازی دارند، با شرط علاقه‌مندی صاحبان این واحدها برنامه‌ریزی شده است.  استاندار سابق زنجان با تاکید بر نقش مهم صنعت و معدن در تدوین اقتصاد مقاومتی برای استان زنجان تصریح کرد: طبق آخرین ارزیابی انجام‌شده، استان زنجان یکهزار و 409 واحد صنعتی دارد که یکهزار و 270 واحد از این مجموع دارای پروانه بهره‌برداری هستند. وی افزود: 76 واحد از مجموع یکهزار و 409 واحد صنعتی موجود جزو واحدهای متوسط و دارای 50 تا 100 کارگر هستند و 55 واحد هم واحد بزرگ محسوب می‌شوند که بیش از 100 نفر در آنها فعالیت می‌کنند. جمشید انصاری با اشاره به راکد یا تعطیل بودن 366 واحد از مجموع یکهزار و 409 واحد صنعتی موجود در استان زنجان ادامه داد: با توجه به ارزیابی‌های انجام شده 164 واحد از این واحدهای صنعتی تعطیل شده در شهرک‌های صنعتی مستقر هستند. وی گفت:
16 واحد از این مجموع بعد از سال 92 تعطیل شده‌اند و باقی واحدها سابقه تعطیلی 20 ساله هم دارند که دولت برای کمک به بخشی از آنها که شامل 45 واحد هستند، برنامه‌ریزی کرده است.  استاندار سابق زنجان همچنین در زمینه فعالیت واحدها اذعان کرد: 5/28 درصد از مجموع یکهزار و 43 واحد فعال زیر 50 درصد و 5/71 درصد از آنها بالای 50 درصد ظرفیت در حال فعالیت هستند. رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت استان زنجان نیز در گفت‌وگو با فارس، اظهار کرد: برنامه‌ریزی‌های لازم برای افزایش ظرفیت تولید واحدهای صنعتی کوچک در استان زنجان انجام می‌گیرد. ناصر فغفوری یادآوری کرد: پیگیری اجرای برنامه‌های هفتگانه وزارت صنعت، معدن و تجارت در استان ادامه دارد. وی به برنامه‌ریزی‌های انجام شده در راستای فعالسازی واحدهای صنعتی نیمه‌تعطیل و تعطیل در استان زنجان اشاره کرد و افزود: اقدامات لازم در این راستا در دست انجام است.  رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت استان ادامه داد: با اختصاص 4 هزار و 430 میلیارد ریال به فعالیت‌های صنعتی استان، اجرای طرح‌های صنعتی با پیشرفت بالای 60 درصد مورد حمایت قرار می‌گیرد. وی همچنین تصریح کرد: 543 فقره پرونده از واحدهای صنعتی برای دریافت تسهیلات بررسی شده یا در دست بررسی قرار دارد.  
فغفوری بیان کرد: در راستای رونق فعالیت‌ واحدهای تولیدی استان زنجان نیز گام‌های مهمی برداشته شده است که از جمله با انتخاب 50 محصول ویژه و ممتاز از واردات محصولات مشابه آنها جلوگیری می‌شود. وی در زمینه راه‌اندازی واحدهای صنعتی تعطیل در استان زنجان ابراز کرد: با بهره‌گیری از ظرفیت کارگروه تسهیل و رفع موانع تولید 5 درصد از واحدهای تعطیل در استان دوباره راه‌اندازی شدند.

ظرفیت‌های موجود استان مورد توجه باشد
استان زنجان به دلیل داشتن شرایط و موقعیت استثنایی خود در سال‌های اخیر شتاب قابل توجهی را در توسعه صنعتی داشته و در شرایط فعلی به یکی از قطب‌های مهم صنعتی کشور تبدیل شده است و با این روند شتابان در حال جذب سرمایه‌های مهم در بخش صنعت و معدن است اما با توجه به ظرفیت‌های صنعتی که در استان وجود دارد هنوز بخوبی از این ظرفیت‎ها استفاده نشده است. صنعت سرب و روی، صنعت برق فشار قوی، تولید انواع نخ تایر، صنایع نساجی، صنایع فلزی، صنایع ساختمانی، صنایع غذایی، سلولزی، شیمیایی و صنایع معدنی از جمله ظرفیت‌های صنعتی زنجان به شمار می‌رود که این ظرفیت‌ها باید مورد توجه قرار گیرد.  مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان زنجان اعلام کرد: براساس آمار اعلام شده، این استان از نظر نرخ بیکاری در رتبه هشتم کشوری است. احمد غریوی سهم اشتغال استان زنجان را در بخش صنعت 8/31 درصد اعلام کرد. وی تصریح کرد: نرخ بیکاری جوانان 15 تا 24 سال در استان زنجان 9/19 درصد و پایین‌تر از متوسط کشوری است. گفتنی است، همین آمارها و نرخ بیکاری نیز رقم قابل توجهی است و امیدواریم مسؤولان برنامه‌های خوبی در این زمینه داشته باشند.

نوسازی و بهبود عملکرد تصفیه‌خانه فاضلاب خمین
بهبود عملکرد تاسیسات تصفیه‌خانه‌های فاضلاب و لزوم ارتقای شاخص‌های کیفی خروجی این تصفیه‌خانه‌ها و نقش آن در سلامت محیط زیست و جامعه از جمله اهداف شرکت آب و فاضلاب و به عنوان  امری لازم و ضروری مورد توجه قرار گرفته که با نوسازی و مهندسی مجدد تاسیسات فاضلاب در شهرهای استان میسر می‌شود.  بهمن آنالویی، معاون بهره‌برداری شرکت آبفای استان مرکزی در این رابطه گفت: در راستای  سهولت بهره‌برداری و کنترل مطلوب‌تر فرآیند تصفیه بهداشتی فاضلاب شهر خمین  یک دستگاه دریچه چهار طرف آب‌بند روی کلکتور ورودی این تصفیه‌خانه جهت امکان قطع فاضلاب ورودی در مواقع لزوم نصب و  خط لوله بای‌پس تصفیه‌خانه اجرا و در مدار بهره‌برداری قرار گرفت. وی تصریح کرد: خرید و نصب یک دستگاه گیربکس دستی دریچه‌های ورودی و خروجی واحدهای فیزیکی این تصفیه‌خانه به تعداد 11 فقره از اقداماتی است که به این منظور انجام شده است.


بازدید از تونل فاضلاب‌رو غرب تهران
نماینده بانک توسعه اسلامی با سفر به ایران از عملیات اجرایی تونل فاضلاب‌رو غرب تهران به عنوان یکی از پروژه‌های فاضلاب بهره‌مند از تسهیلات این بانک بازدید کرد. با انعقاد تفاهمنامه بین بانک توسعه اسلامی و شرکت فاضلاب تهران زمینه ارائه تسهیلاتی به میزان 5/173 میلیون  یورو  برای اجرای تونل فاضلاب‌رو غرب تهران به طول 12 کیلومتر و 4 واحد تصفیه‌خانه با جمعیت تحت پوشش
2 میلیون و 100 هزار نفر به روش مکانیزه (EPB-TBM) در اختیار شرکت فاضلاب تهران قرار گرفت. نمایندگان بانک توسعه اسلامی در این سفر پروژه را خوب و قابل قبول ارزیابی کرده‌اند. در راستای این بازدید‌های دوره‌ای، پاپا عبدالله‌سی، نماینده بانک توسعه اسلامی از روند اجرای پروژه در بخش‌های کانال انتهایی، شفت ورودی دستگاه  و مسیر اجرای تونل بازدید و طی نشستی با حضور مدیرعامل شرکت فاضلاب تهران، مهندس اصغر ریاضتی و پیمانکار و مشاوران پروژه رهنمودهای لازم را برای تسریع در اجرای پروژه مطرح کرد.

بازدید مدیرعامل بانک مهر اقتصاد از بازارچه مرزی پرویزخان
مدیرعامل بانک مهر اقتصاد در سفر به استان کرمانشاه از بازارچه مرزی پرویزخان بازدید و با رئیس گمرک این بازارچه دیدار کرد. سیدضیاء ایمانی در بازدید از این بازارچه مرزی با اشاره به اهمیت صادرات غیرنفتی و نقش آن در توسعه اقتصاد ملی، گفت: همه باید تلاش کنیم تا با اتکا به ظرفیت‌های داخلی و حمایت از صادرکنندگان از وابستگی کشور به اقتصاد تک‌محصولی بکاهیم. ایمانی تاکید کرد: تسهیل شرایط صادرات کالاهای غیرنفتی، موجب افزایش تولید داخلی و به تبع آن تقویت کار و سرمایه ایرانی می‌شود، چرا که اگر تولیدکنندگان علاوه بر تامین کالاهای مورد نیاز بازار داخلی به دنبال تصرف بازارهای جهانی باشند، ناگزیرند افزایش تولید داشته باشند و از نیروی کار بیشتری استفاده کنند. وی افزود: این بانک در راستای اجرای سیاست‌های اقتصاد مقاومتی در زمینه‌ اشتغال، تقویت واحدهای تولیدی، سرمایه در گردش و تسهیلات خرد در بخش‌های مسکن، تولید و کشاورزی بخوبی ایفای نقش کرده است.


انجام مطالعات  سدسازی در گلستان
مدیر دفتر توسعه منابع آب استان گلستان از در دست مطالعه بودن 3 سد شصت‌کلاته، سد رامیان و آجی‌سو در استان خبر داد. به گزارش روابط عمومی شرکت آب منطقه‌ای گلستان، مهندس رمضانعلی الوند اظهار کرد: سد شصت‌کلاته جهت تامین آب شرب شهرستان‌های گرگان، کردکوی و بندرترکمن، سد رامیان جهت تامین آب شرب شهرهای رامیان، خان‌ببین و دلند و سد آجی‌سو  برای تامین آب بخش کشاورزی و دامپروری روستاهای پیرامون شهر مراوه‌تپه و بخش عشایری در دست مطالعه است. مدیر دفتر توسعه منابع آب شرکت آب منطقه‌ای استان بیان کرد: برای امسال پیگیری و اخذ ردیف اجرایی برای احداث سد شصت‌کلاته در غرب شهرستان گرگان، اخذ مصوبه سازمان محیط‌زیست کشور و سپس اخذ ردیف اجرایی، تصویب مطالعات سد آجی‌سو در کمیته فنی شرکت مدیریت منابع آب ایران و اخذ مصوبه مطالعات سد رامیان در حال پیگیری است.
 

حسین کاظم‌پور: یک- «خونه اجاره‌ای سراغ داری؟» پیامک وارده از مدیر یکی از انتشاراتی‌های موفق کشور. جواب دادم «برای کی؟!» گفت «خودم». می‌دانستم که چند سالی است در خانه 80-70 متری‌ای که خریده ساکن است. موسسه فرهنگی‌ای داشت که روزگاری به عنوان یکی از 5 موسسه برتر کشور باعث افتخار بود. 2 سال پیش تعطیل شد و فقط انتشاراتش باقی ماند و این دوست ما. یک سال پیش هم شعبه‌هایش را جمع کرد و این اواخر شنیده بودم طلبکارها و چک‌های برگشتی فشار زیادی بر او و انتشاراتش وارد می‌کنند. با این پیامک پازل تکمیل شد. همان موسسه‌ای که روزی افتخار ایران بود، حالا لانه کبوتر شده بود.
دو- افطاری‌های ماه رمضان امسال برای من خیلی دردآور بود، هر چند دوستان قدیمی را می‌دیدیم، گپ می‌زدیم، می‌خندیدیم و ساعتی یاد دوران گذشته می‌کردیم. در یکی از این افطاری‌ها میهمان یک موسسه فرهنگی بودم. جمعی از نویسنده‌ها هم آمده بودند. حیاط و تمام اتاق‌ها پر بود از محصولات فرهنگی همان موسسه. جوری که دیگر تقریبا جای خالی نبود. بعد افطار چند نفری دور مدیر موسسه را گرفته بودند و راهکارهای فروش اینها را می‌گفتند. هر چه می‌گفتند او می‌گفت رفتیم نشد! آخرش دلم تاب نیاورد و پرسیدم: «اینجا چه خبر است؟» گفت: «اینها تولید سال گذشته است. مدتی است تولید نداریم و اینها را هم نمی‌توانیم بفروشیم! سفره مردم که کوچک بشود نخستین چیزی که مردم حذف می‌کنند کالای فرهنگی است». سید را در همان افطاری، بعد چند سال دیدم. در این سال‌ها اقلا 8-7 مجله را سردبیری کرده بود که بعضی‌های‌شان برای خودشان سری توی سرها بودند. گفتم: «چه می‌کنی؟» گفت: «هیچ! بیکارم». یکی از بچه‌ها از آن ور سفره گفت: «پس با ما همکار شده‌ای!» سید گفت: «همان جایی که 10 سال پیش در آن باهم کار می‌کردیم یادت هست. ساختمانش را برای اجاره گذاشته. نمی‌خواهی؟»
سه- در حمله مغولان به ایران، دانشمندان زیادی کشته شدند. مدارس زیادی تخریب و کتابخانه‌های بزرگ و ارزشمندی سوزانده شد اما کشتار و تخریب شهرها تنها پیامد هجوم مغولان نبود. صدها هزار صنعتگر و کسانی که حرفه و دانش فنی داشتند و به نحوی در امر تولیدات شرکت می‌کردند، به اسارت مغولان درآمدند.
مغول‌ها که به ارزش این گروه از اسرا واقف بودند به جای کشتار، آنها را روانه مغولستان ‌کردند. قبل از کشتار سمرقند، مغولان 30 هزار تن از صنعتگران آن را به مغولستان گسیل داشتند. در منطقه گرگانج(خوارزم)، مغولان یکصد هزار تن از صنعتگران را به مغولستان فرستادند و مابقی مردم را از دم تیغ گذراندند. هرچه بود مغول‌ها آدم‌هایی که به کارشان نمی‌آمد مثل فعالان فرهنگی آن زمان را می‌کشتند و آدم‌های صنعتگر را با خود می‌بردند. شاید اگر این اتفاق ناگوار تعطیلی کامل فرهنگ و صنعت در ایران آن زمان رخ نمی‌داد جایگاه ایران اکنون چیز دیگری بود. توقفی که بخش‌های عمده‌ای از آثار آن هنوز در تارک این کشور قابل مشاهده است.
چهار- بیشتر موسساتی که حیات‌شان در این 3-2 ساله اخیر به اتمام رسید با حمایتی کمتر از یک‌دهم بودجه فلان سایت اینترنتی یکی از محلات بالای تهران[مثلا جماران] می‌توانستند ادامه فعالیت داشته باشند. هر کدام از این موسسات با حقوق یک ماه فلان مدیر بی‌خاصیت طلبکار از ملت یک سال می‌توانست گامی در جهت فرهنگ انقلاب بردارد. چیزی که وظیفه ذاتی بخش فرهنگ در دولت است. اما چنین نشد. باقی آنانی هم که در بخش اقتصادی فرهنگ مستقیم کالای فرهنگی را دست مردم می‌رساندند به همان دلیلی که در بالا عنوان شد امکان ادامه فعالیت ندارند. چند سال باید بگذرد تا این تشکل‌های مردم‌نهاد که توسط جوان‌های مومن انقلابی جهت پیشبرد اهداف انقلاب تلاش می‌کردند، دوباره جان بگیرند؟ آثار این خرابی‌های فرهنگی چند سال دیگر از بین می‌رود؟
پنج- بچه‌های فعال فرهنگی خیلی محجوبند. نه روی فریاد و های و هوی دارند، نه حجب و حیای‌شان اجازه می‌دهد نامه بنویسند. هرچه هست دل‌شان به مرادشان خوش است. هرچه در این مدت عرصه تنگ‌تر شده، مرشدشان از آن حسینیه ساده انتهای خیابان فلسطین، از روی آن زیلوهای خشن، لطیف‌ترین پیام‌ها را برای‌شان فرستاده: «بنده به جوانان انقلابی متدین ارادت دارم».
شش- روحانی مچکریم!

 

محمد زعیم‌زاده : نظریه مارپیچ سکوت توضیح شکل‌گیری افکار عمومی درباره مسائل و موضوعات مهم است. این نظریه، سکوت گروهی را توضیح می‌دهد که احساس می‌کنند نظر و عقیده آنها از نظر تعداد در اقلیت قرار دارد، هر چند ممکن است در واقعیت درست نباشد. این نظریه مهم‌ترین تئوری و مبنایی بود که جریان رسانه‌ای حامی دولت از آغاز به کار دولت یازدهم تا زمان مذاکرات و تا به اصطلاح به ثمر رسیدن برجام سعی می‌کرد در شکل‌دهی افکار عمومی و پیش بردن اهداف سیاسی خود از آن استفاده کند. پروپاگاندای سیاسی درباره دیدگاه منتقدان رویکردهای دولت، ضریب دادن به موضوعات فرعی برای فراموش کردن مسائل اصلی و وارونه‌نمایی درباره واقعیت‌های اقدامات دولت بخشی از تکنیک‌هایی بود که این رسانه‌ها برای ساخت فراواقعیتی از واقعیت دولت در این 3 سال به کار بردند تا به اصطلاح منتقدان و البته مردم را به مارپیچ سکوت ببرند اما از شانس بد آنها از آنجا که علاوه بر فراواقعیت‌ها، واقعیت‌هایی هم وجود دارد که لاجرم از قاب رسانه بیرون می‌زند به نظر می‌رسد امروز خود در پیچی واقعی گیر افتاده‌اند که البته مشکلش دیگر با سکوت هم حل نمی‌شود. رخ‌نمایی از واقعیت پسابرجامی دولت یازدهم و دستاورد‌های «تقریبا هیچ» در حوزه اقتصاد  و معیشت مردم اینقدر ملموس و  اثربخش است که دیگر حتی ژنرال‌های سیاسی و رسانه‌های حامی دولت هم نمی‌توانند سکوت پیشه کنند و به نظر می‌رسد در یک «فرامارپیچ» افتاده‌اند، مثلا صادق زیباکلام از حامیان رضا میرپنج و دولت‌های سازندگی و اصلاحات، درباره عملکرد دولت در حوزه اقتصاد می‌گوید: «دولت آقای روحانی خسرالدنیا والآخره شده است؛ دولت در زمینه مسائلی که مردم متوجه آن بشوند و با گوشت، پوست و استخوان خود آن را لمس کنند همچون کاهش رکود یا بیکاری عملا کاری نکرد و در زمینه جذب سرمایه‌گذاری خارجی که موجب رونق در کشور شود نیز موفق نبود. روحانی در حالی دائما از اقتصاد صحبت می‌کند که خیلی کارنامه موفقی در این حوزه نداشته‌است. من معتقدم کارنامه آقای روحانی در حوزه‌های سیاست داخلی، اجتماعی و فرهنگی حتی از اقتصاد هم ناموفق‌تر است اما حداقل آقای روحانی می‌تواند راجع به این مسائل با مردم صحبت کند».
یا عباس عبدی، روزنامه‌نگار نسبتا منصف اصلاح‌طلب درباره مشکلات دولت روحانی و کارکرد حواله دادن مشکلات کشور به عملکرد دولت قبل می‌گوید: «اینکه دولت روحانی به طور مستقیم بر فساد و میراث ویرانگر دولت سابق تأکید کند، ضرر می‌کند؛ آنها باید بر دستاوردهای خودشان تأکید کنند. بیان و تحلیل آن میراث را بگذارند برای نیروهای سیاسی. نکته مهم این است که دولت در این زمینه‌ها هم مثل افراد سیاسی برخورد می‌کند، در حالی که باید گزارش‌های کارشناسی مستدل ارائه کند. رقیب اصلی روحانی عملکرد خودش است و اینکه مجموعه اطرافیانش تا چه حد کارآمد و با سلامت عمل کنند».
همین طور ابراهیم اصغرزاده، فعال سیاسی اصلاح‌طلب سعی می‌کند مساله اقتصاد را در دولت روحانی اندکی واقعی‌تر ببیند و می‌گوید: «دولت در این زمینه گرفتار است. دولتی که به مردم می‌گوید ٤٥ هزار تومان یارانه نگیرید تا بتوانیم برنامه‌های توسعه را پیش ببریم از آن سو نمی‌تواند به مدیرانش بگوید شما هم باید فداکاری کنید؛ اینجاست که فاقد صلاحیت اخلاقی می‌شود. آن‌وقت دولتی می‌شود که از طبقه خاص و منافع طبقه خاصی حمایت می‌کند اما منافع توده‌های مردم را نمی‌تواند بفهمد. دولت دائما ناله می‌کند که من مجبورم هر ماه یارانه بپردازم اما هیچ حواسش نیست چه مقدار قاچاق در کشور هست و چه مقدار حقوق‌های آنچنانی دارد حیف و میل می‌شود... می‌خواهم بگویم آقای روحانی باید متوجه باشد که درباره دولت ایشان تصویری از یک دولت فشل، ضعیف و امامزاده‌ای که اصلا معجزه نمی‌کند در ذهن مردم دارد شکل می‌گیرد. دولت ناکارآمد بدترین اتفاق برای شرایط سال 96 است».
اینها بخشی از تحلیل جریان اصلاح‌طلب از عملکرد دولت روحانی است که آنها می‌توانند  در خلوت و در رسانه‌ها به آن اشاره کنند.
طبعا وضعیت اجتماعی دولت در فاصله کمتر از یک سال به انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم هم بر مبنای همین عملکرد صورت‌بندی می‌شود، البته واقعیت این است که در میان هیاهوی 2 تئوری «عبور از دولت روحانی» و «حمایت مشروط از دولت» که این روزها سعی می‌شود برای امتیازگیری بیشتر از دولت روحانی در رسانه‌ها طرح شود جریان اصلاحات طرحی  جز حمایت بی‌چون و چرا و غیرمشروط از روحانی در انتخابات آتی ندارد، حالا باید رسانه‌های اصلاح‌طلب از مردم بخواهند به مجموعه‌ای رأی بدهند که پیش‌تر بر ناکارآمدی آن در حوزه‌های مختلف از اقتصاد و معیشت گرفته تا فرهنگ و سیاست صحه گذاشته‌اند و البته  طنز ماجرا در همین «فرمان اصلاح‌طلبانه علیه فهم» است، آنها از مردم می‌خواهند به جای گفتمان کارآمدی در حوزه اقتصاد و معیشت و فرهنگ و... به دولت «فشل»، به دولت «ضعیف»، به دولت در این زمینه «گرفتار»، به دولت «خسرالدنیا والاخره» و دولتی که «کارنامه موفقی در حوزه اقتصاد نداشته و اصولا سیاسی‌کار است» و... رای بدهند. آنها از مردم می‌خواهند به دولتی که ناکارآمد است رای بدهند تا رفقای‌شان همچنان وزیر و مدیر باشند، تا ذخیره‌های نظام(!) بتوانند همچنان پای سفره انقلاب لقمه‌های چرب چند صد میلیونی بردارند، تا فرزندان‌شان با رانت پدر، نماینده مجلس شوند یا استاد دانشگاه محفلی و خانوادگی و در حالی که دار و ندارشان از حکومت است بشوند منتقد حکومت دینی، تا روحانی برای‌شان بشود خط قرمز و بشوند دلواپسان پیرزنان روسری قرمز پادگان اشرف و ساکتان هتاکی بیت حسینعلی منتظری و بی‌بی‌سی فارسی به امام!
و باز بعد از انتخابات اگر کاندیدای مورد حمایت‌شان رأی آورد از توسعه سیاسی دم بزنند که مردم به ما اعتماد کرده‌اند، در حالی که واقعیت را مردم بعد از انتخابات می‌فهمند و قصه می‌شود قصه رأی دادن به لیست امیدی که از دلش فاطمه حسینی خارج می‌شود که از تریبون مجلس که بیت‌المال است، به صورت خلاف قانون برای دفاع از خلاف قانونی خانوادگی‌اش استفاده کند!