افتتاح پارک ملارد ویلای جنوبی

به همت سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهرداری ملارد و با مشارکت دهیاری و شورای اسلامی روستای قشلاق، پارک ملارد ویلای جنوبی (قشلاق) افتتاح شد. 

در راستای زیباسازی سطح شهر و توسعه سرانه فضای سبز موجود به همت سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهرداری ملارد و با مشارکت دهیاری و شورای اسلامی روستای قشلاق، پارک ملارد ویلای جنوبی (قشلاق) افتتاح شد. این پارک در چهارراه ملارد- ملارد ویلای جنوبی- فلکه دوم  واقع شده است. مساحت این پارک حدود 10 هزار متر مربع است.  

 

 

اشتغالزایی 500 هزار نفری با حرکت در مسیر اقتصاد مقاومتی

موفقیت هر مجموعه‌ای در گرو توجه ویژه به کیفیت تولید و ارائه خدمات با هدف رضایتمندی مشتری است. شهره موسوی، مدیرعامل نخستین شرکت بازاریابی شبکه‌ای در ایران، در حاشیه پنجمین سالگرد صدور نخستین مجوز بازاریابی این شرکت که از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت اخذ کرده است، رضایتمندی مشتری و فروش اخلاق‌مدارانه را سبب پیشرفت هر مجموعه‌ای دانست و گفت: انتخاب کالاهای مناسب و عرضه آن با سود منطقی برای بازاریابان مهم‌ترین خصوصیاتی است که سبب رونق کسب و کار می‌شود. وی افزود: در پی تحقق فرمایشات مقام معظم رهبری درباره اقتصاد مقاومتی و تولید ملی تاکنون این مجموعه توانست در حوزه اشتغالزایی حدود 500 هزار نفر از جوانان این مرز و بوم را مورد پوشش خود قرار دهد. وی در ادامه از راه‌اندازی دانشگاه بادران خبر داد و گفت: مهم‌ترین ویژگی هر بنگاه اقتصادی التزام به قانون و مقررات است و هر مجموعه باید بیش از هرچیز بر فروش اخلاق‌مدارانه خود کار کند. موسوی در ادامه صادرات به کشورهای دیگر را از اولویت‌های این مجموعه دانست و گفت: با توجه به چشم‌انداز‌های مجموعه قرار است شعبه‌های مختلفی را در کشور‌های دیگر راه‌اندازی کنیم. پنجمین سالگرد صدور نخستین مجوز بازاریابی شبکه‌ای در ایران به نام شرکت بادران گستران، با رونمایی از تمبر این مجموعه با حضور معاون اداره پست کشور و سخنرانی امام‌جمعه کرج به کار خود پایان داد.

 وزیر صنعت، معدن و تجارت گفت: با ایجاد خط تولید یخچال فریزرهای سامسونگ و سایر لوازم خانگی که توسط شرکت تکوین الکترونیک در داخل کشور در حال انجام است حدود 2500 نفر مشغول به کارشده‌اند و بزودی حدود 700 نفر دیگر نیز به شاغلان این کارخانه اضافه می‌شود.   بنابه این گزارش، در ششمین روز از هفته دولت کارخانه شرکت تکوین الکترونیک میزبان وزیر، معاونان و مدیران کل وزارت صنعت، استاندار تهران، نمایندگان مجلس و سفیر کره جنوبی بود تا از ساخت به‌روزترین محصولات خانگی سامسونگ در ایران به دست مهندسان و نیروی ایرانی که با هدف اشتغالزایی و توسعه صادرات انجام می‌شود، بازدید به عمل‌ آید. محمدرضا نعمت‌زاده در مراسم افتتاح خط تولید جدید سامسونگ در ایران تاکید کرد: برای فعال شدن باید متخصص وارد کشور کنیم و در این صورت حتی یک نفر بیکار نیز نخواهیم داشت. وی از کره‌ای‌ها خواست تا بخشی از فعالیت تحقیقاتی خود را در ایران انجام دهند و برای تولید محصولات‌شان در کشورمان سرمایه‌گذاری کنند و بخشی از این محصولات را نیز به بازارهای منطقه صادر کنند.  نعمت‌زاده افتتاح خط تولید یخچال، فریزر و ساید بای ساید سامسونگ را از جمله پروژه‌های هفته دولت عنوان کرد و گفت: شرکت سامسونگ تولید 19 مدل یخچال فریزر را در برنامه خود دارد که هم‌اکنون یکی- دو مدل از این محصولات به تولید رسیده است. به گفته نعمت‌زاده، یخچال فریزرهای سامسونگ تاکنون از خارج وارد می‌شده هم‌اکنون خط تولید آن در کشور ایجاد شده است و قرار است تولید محصولات دیگری مانند کولر نیز در دستور کار این کارخانه قرار گیرد.  وی ادامه داد: در شرکت سامسونگ حدود 2500 نفر مشغول به کارند که با ایجاد خط تولید یخچال فریزر حدود 700 نفر دیگر نیز به شاغلان این کارخانه اضافه خواهند شد.  همچنین سیدحسین میرمحمدصادق، مدیرعامل شرکت تکوین الکترونیک در این مراسم گفت: در رابطه با برنامه‌های بعدی این شرکت تکمیل سبد محصولات مدنظر است و تولید یخچال فریزر پیش‌نیاز شروع چند کار بزرگ است که بزودی اعلام می‌شود. هاشم‌نیا، رئیس هیات مدیره گروه سام نیز در این مراسم با بیان اینکه بیش از 2 میلیون دستگاه محصول اعم از تلویزیون، مانیتور، جاروبرقی، لباسشویی و انواع یخچال فریزر توسط گروه سام به تولید می‌رسد، گفت: اکنون توانسته‌ایم با تولیدکنندگان بزرگ دنیا رقابت کنیم و با مذاکره با شرکت سامسونگ کره جهت صدور مجوز صادرات محصولات تولیدی در ایران نتایج مثبتی گرفته‌ایم. در این مراسم مدیر منطقه خاورمیانه و شمال آفریقای سامسونگ الکترونیک نیز در رابطه با تلاش شرکت سامسونگ برای تولید محصولاتش مطابق خواست مصرف‌کنندگان گفت: ما  الهام‌بخش فردایی بهتر با تکیه بر تکنولوژی نوین و خلاق برای تأمین خواسته‌های مردم خواهیم بود.

 

خدمت صادقانه در مدیریت شهری بندرعباس احساس می‌شود

استاندار هرمزگان با تأکید بر اینکه خدمت صادقانه برای مردم، الگویی از رفتار شهید رجایی است، گفت: این خدمات و تلاش‌های صورت گرفته در بندرعباس، گواه همین مدعاست. جاسم جادری در آیین بهره‌برداری از یک خیابان جدید در محله کوی ملت ضمن گرامیداشت هفته دولت، اظهار کرد: مدیرعالی شهر بندرعباس انسان بسیار نجیب و مردمی است، زیرا با وجود تنگدستی و مشکلات حاکم در جامعه، شهر را به بهترین شکل ممکن مدیریت می‌کند. وی افزود: بارها نسبت به این مساله که شهردار بندرعباس بدون هیاهو، حاشیه و بزرگنمایی اقدامات صورت گرفته مشغول خدمت‌رسانی به مردم شریف بندرعباس است، تأکید کرده‌ام. استاندار هرمزگان ادامه داد: ما نیز در مجموعه استانداری و مدیریت کلان استان سعی کرده‌ایم همراه شهرداری بوده و اختیارات کامل در این حوزه به شهرداری داده‌ایم و مشوق شهرداری هستیم. 

 

 

18درصد تولید ناخالص ملی  در دست اصناف

یکی از برنامه‌های توسعه صنایع ساماندهی صنوف نیمه‌مزاحم و مزاحم و انتقال آنها به شهرک‌ها و مجتمع‌ها است که در همین زمینه قراردادی بین شرکت شهرک‌های صنعتی و وزارت صنعت، معدن و تجارت منعقد شده که توجه ویژه‌ای به این واحدهای متوسط و کوچک بشود. رئیس مرکز اصناف و اتاق بازرگانان عنوان کرد، اصناف قبل از پیروزی انقلاب در خدمت امام بودند و امروز نیز در خدمت نظام و رهبری هستند. یدالله صادقی گفت: 3 میلیون واحد صنعتی در کشور وجود دارد که 600 هزار واحد به تولید کالا و اشتغال مشغول هستند و مابقی در بخش  خدمات مشغول به فعالیت هستند که بیش از 6 میلیون نفر در این واحد‌های صنعتی مشغول به کار هستند. وی افزود: 18 درصد از تولید ناخالص ملی در دست اصناف است که با کمترین اتکا به زیرساخت‌ها و بودجه‌های دولتی و با تکیه بر سرمایه‌های داخلی و به صورت خصوصی است و در شرایط رکود این اصناف هستند که در حدود 650 هزار شغل با ضریب 2 ایجاد کرده‌اند.

دکتر زهرا طباخی: یک‌سال پیش از روی کار آمدن دولت یازدهم در کشورمان، «تریتا پارسی» مدیر و مؤسس تشکیلات «نایاک» میهمان یکی از شبکه‌های فارسی‌زبان بهاییان بود. مجری برنامه به مهم‌ترین اتهامات وارد شده از سوی گروه‌های مختلف ضدانقلاب به نایاک اشاره کرد و از پارسی پرسید: چرا با جمهوری اسلامی ایران همکاری می‌کنید؟ آیا شما ولایت فقیه را قبول دارید؟ اینجا بود که مدیر نایاک بزرگ‌ترین اشتباه راهبردی‌اش را مرتکب شد و برای نجات از انتقادات پاسخ داد: «نه! به نظر من برای اصلاح ساختار داخلی ایران، ما باید با جمهوری اسلامی کار کنیم و وارد مسیر اصلاحات شویم. این راهی است که با ولی فقیه آغاز می‌شود اما در پایان آن ولی فقیه در جامعه وجود ندارد». طیف مذکور، نظام جمهوری اسلامی ایران را «اقتدارگرا» و «ناقض حقوق بشر» ارزیابی می‌کند. این موضوع را می‌توان در تلاش‌های نایاک برای تکمیل پرونده «حقوق بشری» ترتیب داده شده ضدایران به وضوح دید. 

  گسترش ترس مرضی

در داخل نیز غربگرایان حامی پروژه «رفرم در ایران» با برچسب‌هایی همچون حکومت در حال گذار اقتدارگرا، سلطانیسم، نئوپاتریمونیال و دموکراسی نمایشی؛ پروژه‌ مشروعیت‌زدایی از نقاط کانونی نظام جمهوری اسلامی ایران را در دست اجرا دارند اما آنچه اهمیت همپیمانی ایدئولوژیک نایاک و گروهی از غربگرایان را مهم کرده، تحولات پسابرجامی ایران است. آنها معتقدند «برجام» نتیجه عقب‌نشینی نظام از بخشی از اهداف اقتدارگرایانه بود و این راهبرد با تصویرسازی درونی میان جنگی که سایه‌اش کم شد و فاجعه‌ای که با متوقف شدن همگرایی با خواسته‌های آمریکا رخ می‌دهد، با ترغیب نظام به ادامه پروژه و خلع سلاح از درون، ادامه می‌یابد. 

محمدجواد ظریف، وزیر خارجه کشورمان بدون اشاره به وضعیت داخلی ایران در کتاب «آقای سفیر»، فروپاشی حاکمیت‌های اقتدارگرا در دوره جهانی شدن را چنین توصیف می‌کند: «به نظر می‌رسد شرایط جهانی شدن باعث می‌شود یک دولت اقتدارگرا براساس منافع ملی، در درازمدت با موفقیت روبه‌رو نباشد و ممکن است روند پرتنش و خطرناکی داشته باشد».

با احتساب این موارد پایه‌های فکری نظریه‌پردازانی که تاکید دارند ایران در دوره پسابرجام باید از اقتدارگرایی در داخل و خارج بپرهیزد، مشخص می‌شود. غربگرایان در پسابرجام چند راهکار ارائه می‌دهند که در حوزه داخلی مبتنی بر ایجاد اصلاحات درونی به روش «کنسرت و مک‌دونالد روسی» و در بخش خارجی به شرح ذیل است:

الف- رویکرد توسعه که مبتنی بر نفت فروشی حداکثری و به طور کلی ادغام اقتصاد ایران در هاضمه اقتصاد جهانی است.

ب- رویکرد ژئوپلیتیک استوار بر همگرایی با آمریکا و متحدان منطقه‌ای‌اش همچون عربستان و ترکیه است.

بیایید این پازل را قدم به قدم تحلیل کنیم.

  بی مسؤولیتی متقلبانه

1- غربگرایان داخلی، برجام را حاصل واقع‌گرایی ایران در موقعیت تهدید جنگی آمریکا و اضطرار ژئوپلیتیک غرب در مواجهه با تحولات منطقه برمی‌شمارند. گزاره‌هایی که هیچ همسویی با واقعیات پیش از برجام و پیشنهادهای پسابرجامی آنها مبنی بر تن دادن به «انزوای داوطلبانه» در منطقه و همگرایی با سیاست‌های آمریکا ندارد! محمدجواد ظریف از طرفی در «آقای سفیر»، روی کار آمدن اوباما را نشانه شکست جهانی تیم بوش و پایان دیپلماسی «هژمونی نظامی» آمریکا برمی‌شمارد و از طرف دیگر مقابل ادعای دوستان غربگرای خود در داخل در مزیت‌تراشی توهمی پیرامون برجام سکوت می‌کند! این در حالی است که وی حتی پس از توافق سعدآباد نیز از تایید گمانه‌سازی‌های این طیف درباره «رفع خطر جنگ» از سر ملت و نظام شانه خالی می‌کند و می‌گوید: «اصلا مهم نیست که تهدید نظامی جدی بود یا نه!» پراگماتیسم متقلبانه در طیف غربگرا مروج نوعی بی‌مسؤولیتی سیاسی است که نه تنها آینده‌پژوهی‌های پیش رو را به علت بی‌اعتباری گزاره‌های قبلی، مخدوش می‌کند، بلکه به اعتماد عمومی نیز ضربات جدی وارد می‌کند. 

در چنین وضعیتی مشخص نیست دقیقا کدام اتاق فکر داخلی یا خارجی نظریه‌های توهمی به جهت سر باز زدن از اجرای تئوری «همگرایی منطقه‌ای با آمریکا» را ارائه کرده و مسؤولیتش با کیست! طبیعتا جمهوری اسلامی ایران با دکترینی که سر و ته آن مشخص نیست و هم‌اکنون نیز از بی‌مسؤولیتی عملیاتی بشدت رنج می‌برد نمی‌تواند در مسیر ابرقدرتی گام بردارد، چرا که «ترس مرضی از ترک غربگرایی» می‌تواند به سرکوب قدرت درونی منجر شود. 

صادق امامی: اظهارات عجیب علی یونسی، دستیار ویژه حسن روحانی که گفته بود «در پسابرجام هم چرخ سانتریفیوژها و هم چرخ زندگی مردم می‌چرخد»، با واکنش‌های فراوانی مواجه شد. درباره این اظهارات علی یونسی با «ابوالفضل ظهره‌وند»، سفیر اسبق ایران در رم که در کارنامه خود معاونت دبیر شورایعالی امنیت ملی را نیز دارد، گفت‌وگو کردیم.

***

  7 ماه از اجرای تعهدات طرف غربی در برجام گذشته است. دیدگاه شما درباره وضعیت هسته‌ای کشور و برجام چیست؟

به هر حال اکنون 7 ماه از برجام گذشته و شاهد این هستیم که اهدافی که در سایه آن مذاکرات و توافقی تحت عنوان برجام شکل گرفت، محقق نشده است. در این مذاکرات 2 موضوع مورد نظر بود؛ یک در سایه این توافق و واگذاری بخشی از ظرفیت هسته‌ای کشور، گشایشی در اقتصاد ایجاد شود و تهران بتواند به منابع مالی‌اش دسترسی پیدا کند و موانع [تحریم‌ها] برداشته شود که این اتفاق تا امروز رخ نداده است! موضوع دوم که در سایه این مذاکرات و واگذاری این ظرفیت‌ها مدنظر بود، اعتمادسازی با طرف‌های غربی بود تا از این طریق با طرف‌های غربی وارد تعامل شویم که این اتفاق هم نیفتاد و مقامات آمریکایی در اظهارنظرها و مواضع خود کماکان ایران را به عنوان یکی از چند تهدید جدی علیه امنیت ملی آمریکا معرفی می‌کنند. ما از این زاویه که به مساله نگاه کنیم، به همان نقطه‌ای که رهبر حکیم انقلاب درباره خسارت محض بودن برجام فرمودند، خواهیم رسید. البته توجیهات دیگری که برخی در این زمینه می‌آورند زیاد قابل اعتنا نیست.

  پس به اعتقاد شما گشایشی که قرار بود در پی توافق هسته‌ای ایجاد شود، رخ نداده است!

می‌خواهم به این سوال از زاویه دیگری پاسخ دهم که کمتر به آن اشاره می‌شود. واقعیت این است که در کشور ما معضل، صورت مساله یا مشکلی تحت عنوان تعامل با محیط بیرونی و از جمله غرب وجود دارد. دوستانی که الان در حاکمیت هستند تصورشان این بود که باید این مساله را حل کنند. شروع این معادله چند مجهولی با مساله هسته‌ای کلید خورد اما دوستان به این توجه نکردند و نمی‌کنند که یک مساله پیچیده چندوجهی و غیرخطی را در چه دستگاه معادله‌ای باید حل کرد. توجه به این دستگاه معادله‌ای بسیار مهم است.  آیا ما می‌خواهیم در دستگاه، پارادایم و تفکر انقلاب اسلامی مسائل را حل و کشور را اداره کنیم؟ این با تفکری که خودمان را بخشی از پارادایم حاکم بر روابط بین‌الملل بدانیم و مسائل را حل کنیم، متفاوت است و راه‌حل متفاوتی دارد. این راه همانی است که آقایان رفتند.  در مذاکرات هسته‌ای، آنچه اتفاق نیفتاده و پنهان نگه داشته شده، مشخص کردن دستگاهی است که می‌خواستند مساله را از طریق آن حل کنند، یعنی حل مساله با رعایت الزامات انقلاب اسلامی یا عبور و بی‌اعتنایی به آن. چنانچه دوستان در آن دستگاه بخواهند موضوع را حل کنند، در آن صورت‌مساله‌ای به نام قانون اساسی و امام و امت و انقلاب و هنجارهای آن وجود نخواهد داشت و ندارد و باید از آنها عبور شود اما اگر قرار باشد در دستگاه تفکر انقلاب اسلامی مساله حل شود، راه‌حل متفاوت است. 

  مذاکرات هسته‌ای ایران و 1+5 در کدام پارادایم و دستگاه انجام شده است؟

آنچه در برجام اتفاق افتاد پیدا کردن راه‌حل در چارچوب پارادایم تفکر غرب بود، یعنی دولت خواست با الزامات آن سیستم و ساختار مشکل را حل کند. منتها مشکل اینجاست که دولت بخشی از حاکمیت است و حاکمیت ابزار نظام سیاسی است. ما زمانی می‌توانیم مسائل را به این روش حل کنیم که نظام سیاسی یعنی امام و امت تصمیم بگیرد. الان این اتفاق نیفتاده و بخشی از حاکمیت که دولت است تصمیم گرفته مساله را حل و فصل کند ولی به بن‌بست خورده است. به همین دلیل است که شما عدم شفافیت را در حل و فصل مساله می‌بینید. این در حالی است که در تفکر انقلاب اسلامی، موضوعات ملی باید مشارکت و پشتیبانی ملی را به همراه داشته باشد. یعنی امام و امت باید پشتیبانی کنند و پشتیبانی نیازمند شفافیت و اطلاع کامل است  اما شاهد هستیم چه در برجام، چه IPC و... اطلاع‌رسانی نمی‌شود. حتی وزیر امور خارجه عنوان می‌کند اگر مجلس مرا استیضاح هم کند نخواهم گفت در مذاکرات چه گذشته است، یعنی حتی حاضر به پاسخگویی و شفافیت برای مجلس نیستند. شما اگر می‌خواهید مساله‌ای را حل کنید، باید الزامات کار را رعایت کنید. ببینید! در سوییس به دلیل اینکه نظم خاص سیاسی حاکم است، در مسائل ملی به افکار عمومی  رجوع می‌شود. در هر موضوعی که منافع و تهدیدات متوجه منافع ملی می‌شود و مردم باید پشتیبانی کنند یا مشکلات را تحمل کنند، دولت شفاف‌‌سازی می‌کند و مساله را به رفراندوم می‌گذارد و در نهایت این مردم هستند که تصمیم می‌گیرند اما در ایران اینطور نیست و هیچکس نمی‌داند مساله چیست.  در حال حاضر ما با عدم شفافیت مواجه هستیم. پیامد این عدم شفافیت، عدم پاسخگویی است. الان چه کسی باید درباره هزینه‌هایی که متحمل شدیم و کلی از ظرفیت‌ها را از دست دادیم، پاسخگو باشد؟ نمی‌شود که توپ را به زمین دشمن بیندازیم و بگوییم اینها بدعهدند و تقصیر کدخداست. مگر ما از آمریکا انتظار عهد و وفا داشتیم؟ ماهیت آمریکا که تغییر نکرده است. همواره در این 2 سال مذاکرات آنها مواضعی روشن و یکسان داشتند.  بر همین اساس است که می‌گویم اگر دوستان می‌خواهند مسائل را حل و فصل کنند، باید بگویند در چه دستگاهی می‌خواهند آن را حل کنند؟ با رعایت الزامات انقلاب اسلامی یا بدون رعایت الزامات آن. یعنی می‌خواهند از انقلاب و امام عبور کنند؟ این را باید روشن کنند. چرا که بازی در زمین غرب یک الزاماتی دارد و بازی در زمین انقلاب اسلامی قواعد و قوانین دیگری دارد. ما باید به این سوال پاسخ دهیم که می‌خواهیم کشتی بگیریم یا بسکتبال بازی کنیم؟ اینکه ما در زمین بسکتبال با گارد و رفتار یک کشتی‌گیر بازی کنیم، قطعا بازنده خواهیم شد.  اینها قواعد پذیرفته شده بین‌المللی است. اگر ما خودمان را جزئی از پارادایم روابط و مناسبات قدرت می‌بینیم، پس دیگر حرف از استقلال، شهدا، امام و ایستادگی هم نباید بزنیم. دوستان اگر به این مسائل اعتقاد ندارند، صریح اعلام کنند. اما اگر می‌خواهیم مسیر امام را جلو ببریم و هنوز به آرمان‌ها و منویات رهبری پایبندیم، باید منویات ایشان را عملیاتی کنیم. نمی‌شود در شعار از رهبری تبعیت کنیم، در عمل در زمین آن طرف بازی کنیم.  مشکل اصلی در این موضع است و الا اینکه بالاخره برجام و موضوعات دیگر چگونه می‌خواهد حل شود، گام بعدی است. ما باید مشخص کنیم با چه رویکردی وارد مذاکرات می‌شویم. این به نظر من اولی بر بحث‌های دیگر است. اگر این را مشخص نکنیم تا 20 سال دیگر یکی می‌گوید برجام آفتاب روشن است و مردم هم می‌گویند اینطور نیست. یا می‌گویند گشایش شده است اما مردم به جیب‌شان نگاه می‌کنند و می‌بینند اتفاقی نیفتاده است. این مساله به ضرر ماست و ما فرصت‌های ملی را از دست می‌دهیم. به هر حال با برجام یک خسارتی اتفاق افتاده ولی این خسارت قابل جبران است مشروط بر اینکه واقع‌بین باشیم و با مساله درست برخورد کنیم و بپذیریم که کجا اشتباه کردیم و انحراف از معیار آیا اتفاق افتاده یا نیفتاده یا اینکه اساسا معیارها را قبول نداریم. اگر معیارها را قبول نداریم، شجاعانه اعلام کنیم. نمی‌شود هم در حاکمیت باشیم، هم رفتار خلاف پارادایم انجام دهیم.

  شما معتقدید در حال حاضر با عدم شفافیت مواجه هستیم که منجر به عدم پاسخگویی شده است. در این وضعیت هزینه‌ها و خسارت‌هایی نیز متوجه کشور شده است اما در 2 سال گذشته دولت هیچگاه حاضر به پذیرش این خسارت‌ها نشده و برعکس اصرار بر موفقیت بزرگ برجام دارد. به عنوان مثال آقای یونسی بتازگی گفته برجام هم چرخ اقتصاد را چرخانده و هم سانتریفیوژها را؛ این نگاه از کجا سرچشمه می‌گیرد؟

این اظهارات آقای یونسی تفکر و نظر شخصی خودش است. البته شاید گشایش برای بخش‌هایی از جامعه یا صاحبان قدرت اتفاق  افتاده و چرخ اقتصاد برخی هم گشته است. فیش‌های نجومی ناظر بر این بوده که هم سانتریفیوژ می‌چرخد و هم حقوق آنها! ما 20 هزار سانتریفیوژ را به 5 هزار سانتریفیوژ رساندیم که  از این تعداد بخشی خالی می‌چرخد ولی می‌چرخد! یکسری از مدیران دولتی نیز با دریافت حقوق‌های نجومی زندگی‌شان در حال چرخش است. ما باید ببینیم منظور کدام اقتصاد و کدام سانتریفیوژ است. آیا این گشایش طبق آن تعریفی که ما از منافع، امنیت یا تهدید و فرصت ملی داریم اتفاق افتاده یا محدود به جناح و محفلی خاص است؟ اینجا دیگر پاسخ متفاوت می‌شود.  باید در ابتدا ادبیات و چارچوب بحث را روشن کنیم، زیرا اگر غیر از این باشد دائما یکی می‌گوید  چرخ اقتصاد و سانتریفیوژها می‌چرخد و دیگری می‌گوید نمی‌چرخد. نتیجه‌اش این می‌شود که مردم در حیرت باقی می‌مانند. 

حال بیایید کمی منصف باشیم و ببینیم درک این سخن که «پس از برجام هر روز یک گشایش برای مردم حاصل شده» یا این جمله که «ما از رکود گذشتیم» یا آن دگری که «دیوار تحریم ترک برداشته»، واقعا نیاز به دانستن زبان بیگانه دولتمردان ندارد؟ فتامل!

عبدالحمید شهرابی*: در آستانه سفر یک هفته‌ای وزیر امور خارجه و هیات همراه به 6 کشور آمریکای لاتین (کوبا، نیکاراگوئه، اکوادور، شیلی، بولیوی و ونزوئلا)، سخنگوی این وزارتخانه اظهار داشته: «توسعه همه‌جانبه مناسبات با کشورهای آمریکای لاتین و آفریقایی همیشه در دستور کار سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران قرار داشته است».   

مجید تخت‌روانچی، معاون اروپا و آمریکای وزیر امور خارجه نیز در اظهاراتی به همین مناسبت تأکید کرده اراده دستگاه دیپلماسی ایران، بسط روابط ایران و کشورهای منطقه آمریکای‌لاتین است. 

از آنجا که گسترش و تعمیق مناسبات ایران با کشورهای جهان و بالاخص با کشورهایی که در جبهه مقاومت ضداستکباری قرار دارند از الزامات حفظ و دفاع از منافع عالی انقلاب اسلامی است، نیروهای انقلابی قاعدتا از شنیدن این قبیل اظهارات مقامات وزارت امور خارجه خشنود می‌شوند. لکن سوال این است: کارنامه دیپلماسی ایران در دولت یازدهم تا چه حد مطابقت ادعا و عمل در این اظهارات را تأیید می‌کند؟ در پاسخ به این سؤال بهتر است به جای تحلیل نظری به آمار متوسل شویم.

ابتدا به یکسری آمار اقتصادی نگاه کنیم. آمار مندرج در جدول که مربوط به حجم مبادلات صادرات و واردات ایران به میلیون دلار با کشورهای مورد بازدید وزیر امور خارجه است از پایگاه رسمی اطلاع‌رسانی وزارت صنعت، معدن و تجارت اخذ شده است.  ترتیب ذکر کشورها بر اساس حروف الفباست.

درباره این آمار چند نکته لازم به ذکر است. یکی اینکه در بانک اطلاعاتی مأخذ، آمار مربوط به بعضی مقاطع در دوره عملکرد دولت یازدهم- مثلا بعد از 6 ماه نخست سال 92 درباره نیکاراگوئه- وجود ندارد. دیگر اینکه رقم کل صادرات ایران به 6 کشور مورد نظر در سال 94 یعنی سومین سال دوران فعالیت دولت یازدهم صرفا 7/2 میلیون دلار بوده که این میزان حاکی از کاهش بالغ بر 99درصدی در ارزش ارزی صادرات ایران به این کشورها در قیاس با سال 87 یعنی چهارمین سال دولت نهم است. این میزان کاهش در صادرات اگر چه تا حدی ناشی از تشدید تحریم‌های اقتصادی- بانکی ایران است، لکن بیش از اینکه مؤید ادعای مقامات وزارت امور خارجه درباره اراده دولت برای توسعه روابط اقتصادی با منطقه آمریکای لاتین ‌باشد، تأییدی است بر اظهارات اخیر امیر تفرشی، دبیر اجرایی «خانه آمریکای لاتین» مبنی بر اینکه دولت آقای روحانی «فتیله روابط با آمریکای لاتین را تا حد ممکن پایین کشیده و سطح مبادلات اقتصادی با برخی کشورهای این منطقه را به «صفر» رساند».  تفرشی همچنین به «ارزش‌زدایی» دولت فعلی از سیاست خارجی جمهوری اسلامی و هویت «شمال‌زده» این دولت اشاره می‌کند و این واقعیت را یادآور می‌شود که «در دوره اخیر، شاهد کاهش محسوس مناسبات جمهوری اسلامی با کشورهای حوزه جنوب یا اصطلاحا روابط «جنوب-جنوب» بوده‌ایم».

پایین بودن سطح مبادلات اقتصادی ایران با کشورهای مورد بازدید وزیر امور خارجه وقتی بیشتر نمایان می‌شود که رقم صادرات 7/2 میلیون دلاری ایران به این کشورها در سال 94 با رقم واردات سالانه این کشورها که جمعا حدود 90 میلیارد دلار است مقایسه شود. این قیاس ما را به رقمی کاملا قابل اغماض که بسیار نزدیک به صفر است می‌رساند و این در حالی است که اولا ظرفیت‌های بسیاری برای صادرات کالاهای صنعتی و خدمات مهندسی ایران به منطقه آمریکای لاتین وجود دارد و ثانیا اغلب کشورهای مورد بازدید وزیر امور خارجه نسبت به سیاست‌های دیکته شده واشنگتن درباره تحریم و منع تجارت با ایران بی‌اعتنا هستند و بر پایه منافع ملی و اقتصاد بومی خود تصمیم‌گیری می‌کنند. این واقعیت و نیز اقتضائات اقتصاد مقاومتی که همواره مورد تأکید رهبر حکیم انقلاب بوده است ایجاب می‌کند سیاست دولت یازدهم که تا به حال در عمل، نادیده گرفتن منطقه آمریکای لاتین بوده است، دگرگون شده و مناسبات ایران با کشورهای این منطقه نه به صورت شعاری بلکه به طور واقعی گسترش و تحکیم یابد.

ضمنا ارقام مندرج در جدول اگر چه حاکی از بالاتر بودن سطح روابط اقتصادی ایران با کشورهای مورد اشاره در دولت قبل در قیاس با دولت فعلی است، لکن این برتری دال بر مطلوب بودن شاخص‌های مبادلات اقتصادی ایران با این کشورها در دولت‌های گذشته نیست، چرا که ظرفیت‌ها و امکانات موجود در این زمینه به مراتب بیشتر از آن چیزی است که تا به حال- شامل 2 دوره مربوط به دولت‌های نهم و دهم- مورد توجه و بهره‌برداری قرار گرفته است.  با این حال، کاهش بیش از 99درصدی در صادرات ایران به کشورهایی که هم‌اکنون مورد بازدید وزیر امور خارجه قرار دارند در قیاس با عملکرد دولت قبل قابل توجه است. 

   مناسبات سیاسی- فرهنگی

ضعف مناسبات ایران با کشورهای منطقه آمریکای لاتین فقط در روابط اقتصادی دیده نمی‌شود. وضع مناسبات سیاسی و فرهنگی نیز اگر چه در قیاس با سطح روابط نزدیک به صفر اقتصادی بهتر است، لکن از آنچه باید باشد بسیار فاصله دارد. در همین مدت بیش از 3 سالی که از روی کار آمدن دولت «تدبیر و امید» می‌گذرد، کشورهای جبهه مقاومت در آمریکای لاتین مورد تهاجمات بی‌وقفه دولت آمریکا بوده‌اند. طی همین مدت آمریکا برنامه ایجاد بی‌ثباتی در کشورهای جبهه مقاومت در آن منطقه را در دستور کار داشته و با توسل به فشارهای اقتصادی، جنگ نرم، تبلیغات مسموم رسانه‌ای و حمایت از نیروهای ضدانقلاب و در رأس آنها الیگارشی مرتجع و وابسته به نظام نولیبرالیستی، موفق شده ضربات سنگینی را به مبارزات استقلال‌طلبانه مردم این کشورها بزند؛ از این جمله‌اند: نفوذ برنامه‌ریزی‌شده و دخالت آشکار به نفع نیروهای الیگارشی ضدانقلاب در انتخابات آرژانتین که با کمک سازمان جاسوسی سیا صورت گرفت و منجر به برکناری رئیس جمهور ضدنظام سلطه در آن کشور شد و همچنین اقدام مشابه دولت آمریکا در سازماندهی کودتای پارلمانی علیه دیلما روسف، نماینده حزب کارگر و رئیس‌جمهور منتخب مردم برزیل.  قبل از آن نیز 2 کودتای پارلمانی دیگر در هندوراس و پاراگوئه  با حمایت دولت ایالات متحده صورت گرفت که منجر به سقوط دولت‌های استقلال‌طلب در این دو کشور شد و اکنون نیز نوک پیکان تهاجمات دولت آمریکا متوجه دولت ونزوئلا است، چرا که این دولت تصمیم دارد پرچم آزادیخواهی مردم ونزوئلا و دیگر ملت‌های آمریکای لاتین را که در دوران اخیر توسط «هوگو چاوز» فقید به اهتزاز درآمد همچنان برافراشته نگه دارد. دولت‌های استقلال‌طلب در بولیوی و اکوادور نیز از حملات بی‌وقفه دولت آمریکا مصون نبوده‌اند و کوبای انقلابی هم همچنان با فشارهای ناشی از تحریم و دیگر تهاجمات «شیطان بزرگ» مواجه است.  دولت یازدهم که اولویت خود را «تعامل» با ایالات متحده قرار داده و از هرگونه اقدام که ممکن است به این «تعامل» لطمه بزند پرهیز دارد، در محکوم کردن آشکار برخی از این تهاجمات کوتاهی کرده است. کسی صدای اعتراض دستگاه دیپلماسی ایران به کودتاهای سازماندهی‌شده پارلمانی نیروهای طرفدار نظام سرمایه‌داری جهانی در آرژانتین و برزیل را که جایی برای انکار آن نیست، نشنیده است. همچنان که کسی شاهد این نبوده است که مقامات عالی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی تلاش آمریکا در حمایت از نیروهای ضدانقلاب بولیواری را علنا و قاطعانه محکوم کنند. چنین عملکردی قطعا نه با سیاست استکبارستیزی انقلاب اسلامی مطابقت دارد و نه نشانه‌ای از مشی رهبری این انقلاب در حمایت از مستضعفین جهان دارد. در برخی از این موارد سیاست دستگاه دیپلماسی دولت فعلی اعلام «بی‌طرفی» بوده و بدتر از آن اینکه بسیاری از مطبوعات و رسانه‌های حامی دولت برای پیروزی نیروهای ضدانقلاب و ضربه خوردن جبهه مقاومت در آمریکای لاتین هورا کشیده‌اند!

کارنامه تعاملات فرهنگی دولت یازدهم با کشورهای آمریکای لاتین نیز همچون مناسبات اقتصادی و سیاسی نمره قبولی نمی‌آورد.  چند فیلم معرف فرهنگ مبارزه‌جویی و ظلم‌ستیزی انقلاب اسلامی با برنامه‌ریزی و حمایت دولت در کشورهای آمریکای لاتین به نمایش گذاشته شده است و چند کتاب و جزوه در این زمینه به زبان اسپانیولی ترجمه شده و در این کشورها توزیع شده است؟ دولت برای پیشبرد دیپلماسی عمومی و فراهم کردن امکانات برای همکاری نزدیک مابین سازمان‌های مردم‌نهاد در ایران و کشورهای آن منطقه کدام اقدام را انجام داده است؟