نگهداری دام در منزل، رها کردن فاضلاب خانگی و تخلیه شبانه فضولات حاصل از کشتار دام در رودخانه «عموازد محله» شهر خلیل‎شهر از توابع بهشهر، نمونه بارزی از تهدید سلامت محیط‌زیست انسانی و طبیعی است. به گزارش فارس از ساری، براساس ماده 688 قانون مجازات اسلامی «هر اقدامی که تهدید علیه بهداشت عمومی شناخته شود از قبیل آلوده کردن آب آشامیدنی یا توزیع آب آشامیدنی آلوده، دفع غیربهداشتی فضولات انسانی و دامی و مواد زائد، ریختن مواد مسموم‌کننده در رودخانه، زباله در خیابان و کشتار غیرمجاز دام، استفاده غیرمجاز فاضلاب خام یا پساب تصفیه‌خانه‌های فاضلاب برای مصارف کشاورزی ممنوع است و مرتکبین چنانچه طبق قوانین خاص مشمول مجازات شدیدتری نباشند به حبس تا یک‌ سال محکوم خواهند شد». در حالی‌ که قانون به صراحت از انتقال دامداری‌ها و مرغداری‎ها در شهرهای 50 هزار نفر و بالاتر سخن می‎گوید اما در ماده 55 وظایف شهرداران نیز به این نکته اشاره دارد که چنانچه وجود اماکنی در هر شهر به ایجاد مزاحمت و خطر برای مردم منجر شود، شهرداران باید براساس نوع کاربری، نسبت به انتقال آن به مکان دیگر یا رفع خطر و مزاحمت اقدام کنند. مازندران از استان‎هایی است که مردمان آن دارای پیشینه دامداری و کشاورزی طولانی بوده و با وجود امکانات و حمایت‎های دولتی برای انجام اقدامات به‎روز و صنعتی در این دو بخش اما همچنان روش سنتی درصد بیشتری را به‌خود اختصاص داده است. اکنون حتی در شهرها نیز شاهد وجود دامداری‎ها و مرغداری‎های سنتی یا صنعتی هستیم، اماکنی که برخی از آنها در کنار مجتمع‎های مسکونی تأسیس شده‌اند و گلایه شهروندان را به همراه دارند. به‎عنوان مثال در شهر خلیل‎شهر از توابع شهرستان بهشهر در شرق مازندران، شاهد وجود دامداری‎هایی هستیم که در محیط شهری فعالیت دارند و با وجود گلایه‌مندی‎های زیاد شهروندان، همچنان به کار خود ادامه می‎دهند. تعطیلی تنها کشتارگاه شرق مازندران در بهشهر نیز به یک معضل تبدیل شده است، زیرا یک طرح شتابزده بوده و قبل از تعطیلی آن همه جوانب در نظر گرفته نشد، از سوی دیگر انتقال دام به کشتارگاه نیمه‎صنعتی در جاده ساری- جویبار راه‌حل مناسبی نبود و این امر با استقبال اندک صنف قصابان مواجه و سبب افزایش 2 برابری کشتارهای غیرمجاز در این منطقه شد و به بیانی دیگر می‎توان گفت تعطیل نکردن تنها کشتارگاه قدیمی بهشهر، بسیار بهتر از متوقف کردن فعالیت‎های آن بود. اکنون در خلیل‎شهر، علاوه بر معضل رهاسازی فاضلاب منازل در جوی آب و رودخانه‌ها تا حدی که یکی از شهروندان با مجوز رسمی، از خانه خود تا رودخانه لوله‎کشی فاضلاب انجام داده است! برخی شهروندان در منازل خود دام نگهداری می‎کنند و بوی بد حاصل از فضولات حیوانی همسایگان را می‎آزارد. براساس تحقیقات محلی، این وضعیت بیشتر در «کَشیرخیل» دیده می‎شود که تعداد قابل توجهی از ساکنان آن نسبت به نگهداری دام در منازل خود اقدام کرده‌اند، این شرایط سبب شده که قریب به اتفاق آنها، خونابه و مواد دفعی کشتار دام را از طریق سیستم لوله‎کشی از خانه تا رودخانه(!) هدایت ‎کنند. رودخانه عموازد محله معروف به «مهد‌یرجه روبار» مثال روشنی از این تخلفات زیست‎محیطی است و به گفته اهالی، یکی از قصاب‌ها پس از کشتار شبانه، تمام فضولات اضافه مانند روده گاو و گوسفند را به رودخانه می‎ریزد. بی‎تردید در چنین وضعیتی که در هر صورت سلامت انسان و محیط‌زیست به خطر می‎افتد، نیاز به همکاری و هم‎اندیشی شهروندان، مسؤولان محلی، مدیران ادارات محیط‌زیست، بهداشت و درمان و دامپزشکی است تا در سریع‎ترین زمان ممکن نسبت به رفع معضلات زیست‎محیطی اقدام کنند. از مسؤولان محلی خلیل‎شهر انتظار می‎رود که با توجه به قرار داشتن این‌ شهر در لیست شهرهای سلامت جهان، همچنان که به مسائل عمرانی، ورزشی و رفاهی شهروندان بیش از سایر شهرهای هم‎ردیف خود اهمیت می‎دهند، نگاه جدی‎تری نیز به حوزه سلامت داشته باشند.

برگزاری سمینار تشریفات نوین برای مدیریت ارتباطات
اولین سمینار تشریفات نوین برای مدیریت ارتباطات در صحنه بین‌الملل به همت شرکت شهرک‌های صنعتی استان مرکزی با حضور استاد علیمحمد بیدارمغز، رئیس تشریفات نمایندگی دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد در سالن همایش‌های مرکز خدمات فناوری و کسب و کار اراک برگزار شد. به گزارش روابط عمومی شرکت شهرک‌های صنعتی استان مرکزی، مصطفی آمره، مدیرعامل شرکت در این سمینار حمایت از صنایع کوچک و متوسط را یکی از اولویت‌های کاری این سازمان برشمرد و اظهار داشت: یکی از راه‌های حمایت از صنایع کوچک و متوسط استان کمک به توسعه صادرات است که این مهم نیازمند  آن است تا واحدها با آداب مذاکره و ارتباطات آشنا شوند که این همایش در جهت آموزش اصول این مهم برگزار شده است.  


اعتماد و شفافیت؛ شاه‌کلید توسعه کمی و کیفی بانک‌ شهر
بانک شهر، بانکی تخصصی است که مدت زمان زیادی از تولد آن نمی‌گذرد اما حرکت مطلوب آن در ارائه خدمات در 3-2 سال اخیر بر هیچ‌کس پوشیده نیست و هر حرکت نوینی در این بانک با استقبال قابل‌ملاحظه از سوی شهروندان مواجه می‌شود. برای مثال پیشخوان‌های شهر‌نت بانک شهر که خدمت نوینی از این بانک است در مدت زمان کوتاهی توانست جای خود را در بین همه آحاد جامعه باز کند. از سوی دیگر در آستانه برگزاری مجامع بانک‌ها شنیده‌ها حاکی از آن است که بزودی سرمایه بانک شهر از ١٦ هزار به ٢٠ هزار میلیارد ریال ارتقا می‌یابد. این امر بدان معنی است که در کمتر از 3 سال، منابع این بانک با افزایش ٥ برابری خود از ٤ هزار به ٢٠ هزار میلیارد ریال خواهد رسید. چنین رویکردی می‌تواند الگوی مناسبی برای موسسات مالی و اعتباری باشد تا ضمن پرداختن به آخرین دستاوردهای فناوری، تکیه بر شفافیت مالی، اعتمادسازی و جذب منابع، همواره در چارچوب قوانین تعریف شده بانکی حرکت کنند و مورد تحسین آحاد مختلف جامعه و حتی بانک مرکزی و نهاد‌های نظارتی قرار گیرند.

با حضور محمد سعیدی‌کیا، رئیس بنیاد مستضعفان یکهزار و ۱۰۰ سند املاک علوی به صورت رایگان به اهالی روستای کهنه جلگه از توابع شهرستان مانه و سملقان اهدا شد.  به گزارش پایگاه خبری بنیاد مستضعفان، طی مراسمی با حضور محمد سعیدی‌کیا رئیس بنیاد مستضعفان کشور، محمود دلپسند معاون استاندار خراسان شمالی، حسن کاری مدیرعامل سازمان اموال و املاک بنیاد، محمدی مدیرکل بنیاد مسکن استان و جمعی از مسؤولان محلی در مسجد روستای کهنه جلگه شهرستان مانه و سملقان، از مجموع یکهزار و 100 سند آماده واگذاری، ۱۴ فقره اسناد واگذاری املاک به نام ۱۴ نفر و به نیت ۱۴ معصوم، به صورت نمادین به خانواده‌های محروم منطقه اهدا شد.  بنابر این گزارش، محمد سعیدی‌کیا در این مراسم گفت: تاکنون طی 6 مرحله از طرح محرومیت‌زدایی بنیاد درباره تحویل اسناد زمین‌های مسکونی بنیاد علوی در این استان، 6 هزار و 900 فقره سند املاک مسکونی به ساکنان مناطق کم‌برخوردار شهرستان‌های مانه و سملقان و رازو جرگلان در استان خراسان شمالی اعطا شده است. وی افزود: در راستای اجرای این طرح عظیم بنیاد در منطقه در نظر داریم با همکاری جهاد کشاورزی و منابع طبیعی استان، زمین‌های کشاورزی را نیز به مردم فهیم و شریف منطقه اهدا کنیم که مراحل مقدماتی آن در حال اجراست.  رئیس بنیاد مستضعفان در ادامه با اشاره به اختصاص تسهیلات مقاوم‌سازی واحد‌های مسکونی روستایی از سوی بنیاد مسکن انقلاب اسلامی تصریح کرد: اسناد منازل مسکونی واحد‌های روستایی توسط بنیاد به مردم تقدیم شده است و مردم می‌توانند با همکاری بنیاد مسکن اقدام به اخذ تسهیلات و مقاوم‌سازی و بازسازی واحد‌های مسکونی خود کنند تا شرایط بهتری را برای خانواده‌های خود فراهم کنند.  وی همچنین در پاسخ به درخواست مردم کهنه جلگه برای حل مشکل عرضه گندم تولیدی به بازار نوید داد: با توجه به فاصله این روستا تا مرکز شهرستان و مشکلات کشاورزان منطقه برای تحویل محصولات تولیدی خود، یک باب سیلوی گندم با حجم مناسب برای رفع این مشکل با تامین اعتبار بنیاد مستضعفان در منطقه احداث می‌شود. سعیدی‌کیا در انتهای این مراسم از همه مردم درخواست کرد: دعا کنید همانطور که مقام معظم رهبری فرمودند، من و همکارانم بتوانیم خدمتگزاران صادقی برای محرومان و مستضعفان باشیم و طرح‌های محرومیت‌زدایی بنیاد را هر چه بیشتر، منسجم‌تر و سامان‌یافته‌تر برای مردم عزیز انجام دهیم.
 

بیش از یک میلیون متر حفاری چاه‌های نفت و گاز در دولت یازدهم
مدیرعامل شرکت ملی حفاری ایران گفت: تلاشگران عرصه صنعت حفاری در این شرکت، در دولت یازدهم موفق به حفاری و تکمیل 551 حلقه چاه‌ نفت و گاز به متراژ بیش از یک میلیون و 80 هزار متر شدند. مهندس حیدر بهمنی با گرامیداشت هفته دولت و تجلیل از مقام والای شهیدان رجایی و باهنر، افزود: این شرکت در راستای اهداف و سیاست‌های وزارت نفت همه تلاش خود را به‌کار بسته تا پاسخگوی بخش عمده‌ای از نیازهای شرکت ملی نفت ایران باشد. وی با بیان اینکه از آغاز فعالیت دولت یازدهم تاکنون، ناوگان  شرکت موفق به حفاری و تکمیل  268 حلقه چاه‌ توسعه‌ای توصیفی، 6 حلقه چاه اکتشافی و 277 حلقه چاه تعمیری شده است، اظهار کرد: این شرکت در زمان حاضر با بهره‌گیری از  75 دکل خشکی و دریایی، حدود 70 درصد بازار حفاری کشور را در اختیار دارد.   


ساخت لوازم خانگی با برند‌ معتبر در منطقه مصرف‌کننده
کنفرانس مطبوعاتی سامسونگ در نمایشگاه ایفا ۲۰۱۶ در شهر برلین آلمان برگزار شد. مدیران این شرکت در آستانه نمایشگاه ایفای امسال (IFA 2016) درباره نوآوری‌هایی صحبت کردند که باعث می‌شود حس و تجربه بهتری به کاربر منتقل شود. همکاری با شرکت‌های مختلف برای ساخت لوازم خانگی هوشمند و کاربردی، توسعه تولید نمایشگر و تلویزیون‌ها برای پوشش سلایق مختلف و همکاری با دست‌اندرکاران صنعت سرگرمی‌های خانگی برای تولید محتوای مناسب برای اعضای خانواده از فعالیت‌های سامسونگ در چند سال گذشته است. دیوید لوز، مدیر بازاریابی سامسونگ الکترونیکس در منطقه اروپا درباره تلاش برای بهتر کردن تجربه کاربر هنگام استفاده از محصولات سامسونگ چنین می‌گوید: می‌خواهیم به مردم دنیا نشان دهیم چگونه تجربه کاربر از محصولات سامسونگ را مطلوب‌تر کنیم. سامسونگ معتقد است بومیان یک منطقه بخوبی از وضعیت جامعه و نیازهای کاربران آگاهند و از این رو می‌کوشد در هر منطقه که محصولات سامسونگ به بازار می‌روند، تولید نیز در همان‌جا صورت بگیرد.

دکتر زهرا طباخی: رفتار و گفتار سیاسی مدیران یک جامعه، تاثیر مستقیمی بر تقویت یا تضعیف مولفه‌هایی همچون «اقتدار ملی»، «خودباوری» و به دنبال آن «احساس قدرت» یا «ضعف» ملت دارد. امام خمینی(ره) می‌فرمایند: «یک ملت وقتی یک مطلب را باور کرد که می‌تواند انجام بدهد، انجام خواهد داد؛ اساس «باور» این دو مطلب است؛ باور ضعف و سستی و ناتوانی و باور قدرت و توانایی، اگر ملت این باور را داشته باشد که ما می‌توانیم در مقابل قدرت‌های بزرگ بایستیم این باور اسباب این می‌شود که توانایی پیدا می‌کنند و در مقابل قدرت‌های بزرگ ایستادگی می‌کنند». بدون خودباوری و اقتدار ملی، «امنیت ملی» در کار نخواهد بود و قدرت چنین ملتی به علت ضعف در مولفه‌های قدرت نرم، هرگز در جهان به رسمیت شناخته نمی‌شود. کمی دقیق‌تر شویم... تفاوت قابل تأملی میان «احساس امنیت» و «امنیت» در شکل حقیقی وجود دارد. ممکن است ملتی سال‌های سال را بدون حوادث تروریستی، جنگ خارجی یا ناامنی داخلی طی کند اما به علت نقض مؤلفه‌های درونی، همواره از «احساس ناامنی فراملی» به علت ضعف در باور قدرت، در رنج باشد. پس صدمه وارد کردن به خودباوری و اقتدار ملت، متناظر با سرفصل‌های عملیات روانی، عملی مجرمانه و در جهت نقض امنیت ملی است.
  سیاست تحت فشار!
محقق نشدن وعده‌های دولت یازدهم در حوزه معیشت و زندگی مردم در دوره پسابرجام به دلیل خلف‌ وعده آمریکا، همزمان با اقتضائات خاص  انتخابات ریاست‌جمهوری، برخی حامیان دولت و مسؤولان را به سمت ارائه گزاره‌های توجیهی خطرناکی پیش برده که متاسفانه فارغ از تاثیر آن بر آینده سیاسی آنها، ناقض اقتدار، امنیت و مؤلفه‌های قدرت جمهوری اسلامی ایران است.
یکی از این موارد، توجیه ناکارآمدی برجام با ارائه گزینه «جنگ» به عنوان خطری است که به واسطه توافق هسته‌ای با آمریکا و 5 کشور دیگر طرف مذاکره، از سر ملت رفع شد. به طور مثال هاشمی‌رفسنجانی اخیرا بدون ارائه هرگونه استدلالی گفته است: «اگر تحریم‌ها ادامه داشت یقینا مقدمه یک جنگ دیگری بود که ما را از بین ببرند. آن دفعه آمدند که یک هفته‌ای به تهران برسند و این‌بار نیز ممکن بود؛ یک چنین چیزی در فکرشان باشد». حسن روحانی نیز در گفت‌وگو با مردم پس از 3 سال سکانداری دستگاه اجرایی کشور بر «رفع سایه جنگ» از سر مردم به واسطه برجام مانور داد! این موضع عجیب در شرایطی بیان می‌شود که تئوریسین برجام، محمدجواد ظریف در برابر نظریه‌پردازی‌های توجیهی مذکور «سکوت تاکتیکی» پیشه کرده است!
زشتی نمایش مذکور که با هدف محدود کردن گزینه‌های استنادی ملت برای ارزیابی میزان تحقق وعده‌های دولت روی پرده رفته، زمانی مشخص می‌شود که به تحلیل‌های ارائه شده توسط محمدجواد ظریف در کتاب «آقای سفیر» رجوع کنیم. ظریف هنگامی که پرسشگر از او می‌خواهد درباره جدی بودن تهدید نظامی علیه ایران در زمان «جورج بوش» و تاثیر آن بر امضای معاهده سعدآباد توسط تیم مذاکره‌کننده ایرانی صحبت کند، با رد این انتخاب می‌گوید: «زمانی که صحبت از تهدید نظامی می‌شود، این تصور را ایجاد می‌کند که ما وحشت کرده بودیم. در حالی که اصلا اینطور نبود». یعنی دقیقا متوجه است مانور بر «امضای توافقنامه برای فرار از زیر سایه جنگ» چه تاثیر منفی‌ای بر مولفه‌های امنیت ملی یک کشور دارد.
  مؤدب یا جنگ‌طلب؟!
جالب‌تر اینکه ظریف به صراحت روی کار آمدن باراک اوباما را پایان «تفوق سیاست‌های نظامی‌گری آمریکا» برمی‌شمارد و یکجانبه‌گرایی جورج بوش را حتی قابل ادامه در دوره دوم انتخاب وی به ریاست‌جمهوری آمریکا نمی‌داند. وی سپس در صفحه 329 کتاب خود، احتمال تجدید حیات یکجانبه‌گرایی از نوع سخت‌افزاری مشابه دوره بوش را بسیار بعید ارزیابی کرده و حرکت سریع به سمت «حکومت جهانی» را متناظر بر تغییر محاسبات به سمت چندجانبه‌گرایی با فرمول «برد- برد» تحلیل می‌کند. اکنون سوال این است: به چه علت ظریف که خود از حامیان سیاست خارجی چندجانبه‌گرا و به اصطلاح ضدجنگ «باراک اوباما» مطابق شرح و توضیح «تریتا پارسی» بوده و کل سیاست خارجی خود را استوار بر تفاوت اوباما با بوش و «کلینتون» جنگ‌طلب استوار کرده، اکنون در برابر این تقلب بزرگ سکوت پیشه کرده است؟! آیا دفاع از برجام با فرمول «نقض امنیت ملی ایرانیان» و تکذیب همه آنچه پیش‌تر در اهمیت درک باراک اوبامای مودب و باهوش اما درگیر با صهیونیست‌ها در صداوسیما بیان کرده بودند، قابل دفاع است؟ اصولا تحلیل‌ها و محاسبات سیاستمداری که اینگونه ساده مستندات یک سال قبل خود را نقض می‌کند، تا چه اندازه قابل اعتماد است؟!
مهم‌تر اینکه چگونه می‌توان برجام را متناظر بر سیاست «برد- برد» ارزیابی کرد وقتی علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی کابینه، در مراسم افتتاح پروژه‌های هفته دولت، با نقض رسمی مولفه‌های اقتدار و امنیت ملی می‌گوید: «اگر برجام نبود باید در برابر فروش نفت غذا دریافت می‌کردیم!»
سکوت در برابر چنین سیاست مزورانه و خلاف امنیتی را تنها در صورتی می‌توان تحلیل کرد که بپذیریم رئیس دیپلماسی کشور کماکان به تئوری قدیمی خود در سال 92 مبنی بر «نابودی تمام سیستم دفاعی ایران با یک بمب آمریکایی» وفادار است.
  بدخیمی امنیتی
این سرطان پیشرفته غربزدگی است که با تضعیف اقتدار ملی، تئوری «خلع سلاح» را از درون برجام عرضه می‌کند و در رفتاری صد درصد ضدملی مدعی می‌شود: «اگر می‌بینید آلمان و ژاپن این روزها هنوز محکم‌ترین اقتصاد دنیا را دارند اینها بعد از جنگ دوم جهانی و محروم و ممنوع شدن از اینکه نیروی نظامی داشته
باشند-خب! نیروهای نظامی بیشترین خرج‌ها را در کشورهای در حال جنگ می‌بردند-  پول‌های‌شان آزاد شد و رفتند دنبال کارهای علمی تا اقتصادی علمی و دانش‌بنیان برای خودشان درست کردند، این راه
- الان- باز شده در ایران، شما معلمان، شما مدیران، شما دلسوزان کشور و مربیان باید وارد این فضا بشوید. مطمئنم که دوره دوم دولت، آقای روحانی می‌تواند ما را به آنجا برساند».
پایان تلخ چریک
اگر این سخنان رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، ثبت رسمی نشده بود، هاشمی‌رفسنجانی کماکان میان انتخاب
2 گزینه «ناآگاهی یا خیانت» مردد می‌ماند و می‌توانست مدعی شود نمی‌دانسته آینده یک قدرت نوظهور با «خلع سلاح نظامی» ساخته نمی‌شود! دقیقا نمی‌توان پیش‌بینی کرد کهولت سن یا بیماری بر فرمانده قدیمی دوره دفاع‌مقدس چیره شده یا احیانا دیپلماتی نفوذی و خیانت‌پیشه در اتاق فکر او خزیده که در توصیف «نظام آنارشیک بین‌الملل» به بیراهه رفته است. به نحوی که هاشمی‌رفسنجانی 82 ساله اکنون تفاوتی میان زندگی در غرب و جنوب آسیا با جزایر سلیمان، رواندا، سریلانکا و لیختن‌اشتاین به عنوان تنها سرزمین‌های بدون ارتش جهان، قائل نیست و دقیقا به یاد نمی‌آورد به چه علت «سیاست‌های کلی خودکفایی دفاعی و امنیتی ایران» را در مجمع تشخیص مصلحت نظام تصویب کرده است! هاشمی‌رفسنجانی در دور قبل استیصال تحلیلی، پس از توئیت «دنیای فردا دنیای گفتمان‌هاست نه موشک‌ها» به نقش خود در زمان جنگ و حمایت از توانمندی موشکی ایران متوسل شد اما اکنون در دور جدید، در بحبوحه درگیری با نقشه «خاورمیانه جدید» آمریکایی- صهیونیستی نمی‌تواند یک پرده جلوتر از آینده ایران بدون ارتش و موشک و نیروی نظامی در مواجهه با داعش را پیش‌بینی کند!

 

حسین قدیانی: رئیس قوه مجریه هفته گذشته آب پاکی را روی دست همگان ریخت: «دولت اگر کاری جز برجام نکرده بود، برای دستاورد ۳ ساله‌اش کافی بود»! وی در ادامه این جمله قصار، ضمن «نعمت» خواندن برجام و دستاوردهای بی‌شمارش(!) گفت: «اگر کفران نعمت کنیم، عذاب الهی نازل می‌شود»! طیب‌الله! طرفه حکایت اینجاست؛ از سویی خود اعوان و انصار دولت اعتدال راه‌به‌راه اعتراف کرده و می‌کنند «برجام تقریبا هیچ دستاوردی برای ملت ایران نداشته» و «بنا به هر دلیل، نتوانسته در زمینه لغو همه تحریم‌ها در همان روز اجرا موفق باشد»، از دیگر سو رئیس کابینه یازدهم مدعی می‌شود: «دولت اگر کاری جز برجام نکرده بود، برای دستاورد
۳ ساله‌اش کافی بود»! یعنی اساسی طیب‌الله! جا دارد برویم گرانقیمت‌ترین کت‌وشلوارمان را بپوشیم و خوش‌بوترین ادوکلن‌مان را بزنیم و یک کف مرتب نثار دولت اعتدال کنیم! صدالبته این جمله پرمغز «دولت اگر...» یک معنای مهم در خودش مستتر دارد و آن اینکه آهای ملت! لطفا از دولتمردان محترم یازدهم، نه کار بخواهید و نه خدمت و نه اقتصاد و نه معیشت! یعنی همینی هست که هست! و این درست که برجام، بنا به روایت خود این عزیزان، تقریبا هیچ سودی برای ملت ایران نداشته اما نداشته که نداشته! صرف اضافه شدن همین کلمه ۵ حرفی «برجام» به فرهنگ لغت، برای دستاورد دولت یازدهم کافی است! لیکن اینکه می‌گوید «کافی است» یعنی چه؟! توضیح می‌دهم! یعنی توی منتقد، بیجا می‌کنی از این دولت، بهبود اوضاع اقتصاد را تمنا می‌کنی! یعنی توی کارشناس، بیجا می‌کنی به کرسنت و قراردادهای جدید نفتی نقد وارد می‌کنی! یعنی همینی هست که هست! از نظر دولت محترم، همین یک قلم برجام برای ملت کافی است! دیگر کدام دستاورد؟! برجام دست کدخدا بر سر ما است و خیلی هم عالی! و نه‌تنها عالی، بلکه کافی! بس! تمام! آوردن برجام توسط دولت اعتدال برای ملت، یعنی اتمام رسالت خدمت! و منتهای منت! حالا اینکه بیکاری و رکود و ورشکستگی کارخانه‌ها و نچرخیدن توأمان چرخ زندگی مردم و چرخ سانتریفیوژها هست؛ هست که هست! چرا مردم برجام را نمی‌بینند؟! حالا اینکه برجام در زمینه لغو همه تحریم‌ها در همان روز اجرای توافق، موفق نبوده؛ نبوده که نبوده! خودش که بوده! برجام که هست! و از قضا، همین کافی است برای دستاورد دولت یازدهم! حقا که باید گفت طیب‌الله! نه معمولی، بلکه غلیظ! غلیظ طیب‌الله نگویی، خطر در کمین است! کدام خطر؟! خطر نزول عذاب الهی! یعنی کفران نعمت برجام، مسبب نزول عذاب الهی می‌شود! نزول عذاب الهی! وعده‌ای دیگر از آقای روحانی! من حالا برایم پرسشی به‌وجود آمده: رئیس قوه مجریه دقیقا از طرف چه کسی وعده نزول عذاب الهی می‌دهد؟! خوب است اگر ایشان دستی در عوالم بالا دارند، به ما هم بگویند! و بر ما معلوم کنند که عاقبت، متکی به کدام تکیه‌گاه، وعده عذاب الهی می‌دهند؟! البته پرسش دیگری هم دارم! آیا این وعده عذاب الهی حکایت همان وعده اصلاح
۱۰۰ روزه اقتصاد کشور است؟! و حکایت همان وعده لغو همه تحریم‌ها در همان روز اجرای برجام است؟! اگر هست که طیب‌الله! اگر هم نیست، باز طیب‌الله! دگر بار چند خط اول این یادداشت را مرور کنید! خلاصه‌ می‌کنم برای‌تان حالا! بنا به فرموده آقای روحانی، ایضا بنا به فرموده شرکای ایشان در کابینه یازدهم، «دولت اگر کاری جز «تقریبا هیچ» نکرده بود، برای دستاورد ۳ ساله‌اش کافی بود!» چقدر خوب! ما چقدر خوشبختیم! و چند ماه دیگر لابد خواهند گفت که «دولت اگر کاری جز برجام «تقریبا هیچ» نکرده بود، برای دستاورد ۴ ساله‌اش کافی بود!» هم‌الان پرسش دیگری در ذهنم مطرح شده! اگر برجام برای دولت یازدهم، کافی است به عنوان دستاورد، چرا آقایان نمی‌روند تعطیلات؟! والله ما اینقدر هم راضی به زحمت نیستیم! و دیگر اینقدر هم راضی به خدمت نیستیم! اینک اما نوبت برگرداندن ورق این نوشته است!
این ۳ سال و ۴ سال، وقت این دولت نیست که دارد مثل ابر می‌گذرد! نیک اگر بنگری «وقت و سرمایه این ملت» است! و «۴ سال از عمر نظام مقدس جمهوری اسلامی» که برایش خون سرخ و مطهر داده شده! چه می‌گویید آقایان؟! می‌خواهید «در حد اعتدال!» دولتمردی کنید، عیبی ندارد اما نه آنقدر که دودش برود در چشم وقت و سرمایه این مردم بی‌گناه! آیا چیست گناه این مردم که «تقریبا هیچ» برای‌شان کافی است؟! این شد تجدید میثاق با آرمان‌های حضرت روح‌الله؟! این شد تجدید بیعت با شهیدان رجایی و باهنر؟! این شد پیمودن راه شهدا؟! این شد رسم دولتمردی؟! که منت «تقریبا هیچ» بگذاریم بر سر ملت؟! و همین را کافی بدانیم برای خدمت؟! در بزرگ‌ترین دروغ ممکن و وقتی که می‌بینند برجام در تنها هدفش یعنی لغو همه تحریم‌ها در همان روز اجرای توافق، توفیقی جز «تقریبا هیچ» نداشته، مدعی می‌شوند «برجام سایه شوم جنگ را از سر کشور برداشت»! من به این کار ندارم که دروغ هر چه بزرگ‌تر باشد، باورش راحت‌تر می‌شود یا نه، بلکه حرفم این است: دروغ هر چه بزرگ‌تر باشد، رفتن به جنگ بزرگ‌تری با خداوند منان است! اگر «دروغگو دشمن خداست» آنکه دروغ را بزرگ‌تر می‌گوید، بیشتر دشمن خداست! برجام که در تنها هدفش مانده، غلط زیادی و دروغ بزرگ است اگر مدعی می‌شوند توانسته سایه شوم جنگ را از سر کشور بردارد! از «احساس» بخواهم مایه بگذارم، باید بنویسم سایه شوم جنگ را از سر این کشور، گرد یتیمی بر چهره فرزند شهید مدافع حرم «تقی ارغوانی» برداشته، نه یک توافق لنگ در هوا! از «شرف» بخواهم مایه بگذارم، باید بنویسم سایه شوم جنگ را از سر این کشور، سردار قاسم سلیمانی به‌همراه شیربچه‌هایش در سپاه قدس برداشته، نه یک توافق لنگ در هوا! از «معرفت» بخواهم مایه بگذارم، باید بنویسم سایه شوم جنگ را از سر این کشور، رهبری حکیمانه و در عین حال دلیرانه و دشمن‌شکن امام خامنه‌ای برداشته، نه یک توافق لنگ در هوا! از «طرف مذاکره خود آقایان» بخواهم مایه بگذارم، باید بنویسم به اعتراف خود یانکی‌ها، آمریکا اصلا و اساسا تاب و توان راه‌اندازی یک جنگ دیگر، آنهم با کشوری در قد و قامت ایران عزیز ما را ندارد که اگر داشت، یک لحظه در حمله تردید نمی‌کرد! از «استدلال و اقامه برهان» بخواهم مایه بگذارم، باید بنویسم مع‌الاسف برجام، چیزی به‌مراتب بزرگ‌تر از آنچه در حمله نظامی آمریکا علیه ایران نصیب کاخ سفید می‌کرد، ارزانی شیطان بزرگ کرده! و باید بنویسم متاسفانه برجام، آمریکا را به دستاوردهایی رسانده که عمرا در جنگ نصیبش می‌شد! با این حساب، آیا مضحک و شرم‌آور نیست که در بزرگ‌ترین و بدترین دروغ ممکن، برای برجام نقش بازدارنده از جنگ تراشیده می‌شود؟!
***
این چند جمله آخر را اما به تلویح بگذرانم و تمام! از یک طرف، شیربچه‌های دلاور همین مردم، در جبهه سخت، نفسگیر و آخرالزمانی شام، مشغول جنگ غریبانه و جهاد مظلومانه با یزیدیان زمانه‌اند، از طرف دیگر، بعضی‌ها در بدنه همین دولت، پا روی گلوی این سرداران بی‌ادعا و سربازان گمنام گذاشته‌اند، بلکه «تحریم از ناحیه دوست» به «تحریم از ناحیه دشمن» هم اضافه شود! برای چنین امری اما گمانم هنوز واژه‌ای آفریده نشده! خیانت، خباثت، وطن‌فروشی... نه! این عناوین هیچ‌کدام دربرگیرنده معنای ماجرای مدنظر نیست! فقط این را می‌دانم که در هر کشوری برای چنین عناصر رذل و بی‌مایه‌ای، نه دادگاه که فی‌الواقع «دادگاه صحرایی» برگزار می‌کنند! آقایان! اگر هر چه زودتر به اتمام این روند که خود حتما در جریان آن هستید مبادرت نکنید، لاجرم موضوع را با وضوح بیشتری با مردم در میان خواهیم گذاشت! دیگر قرار نیست فرزند وطن، در جبهه عجیب شام، هم از روبه‌رو تیر بخورد، هم از پشت خنجر! لطفا تیغ اسلام رحمانی‌تان را از حلقوم جگرگوشه‌های ملت بردارید! لطفا اندکی شرف! و کمی حیا!

علیرضا مشتاق: هیچ‌کس در امان نیست، برای هر ستاره‌ای که ایرانی‌ها از او خوش‌شان نیاید امکان دارد این اتفاق بیفتد، حمله دسته‌جمعی چند کاربر ایرانی در فضای مجازی به صفحه آن فرد که منجر به قفل کردن صفحه‌اش می‌شود. هنوز چند ماه از حمله به اکانت اینستاگرام فلان بازیکن فوتبال یا فلان شخصیت سیاسی یا بهمان بازیگر سینمایی از سوی ایرانی‌ها در جهان نمی‌گذرد. فحاشی گروهی از افراد در شبکه‌های اجتماعی و روی صفحه یا اکانت برخی اشخاص مشهور منجر شد این افراد شبکه‌های اجتماعی خود را قفل کنند و تکرار چنین مواردی باعث شد کمپین‌های بزرگی با هشتگ # رکیک_نیستم یا # فحاشی_نمی‌کنیم ایجاد شود.
جامعه‌شناسان و تحلیلگران رفتاری هم بعد از این ماجرا شروع به ارائه تحلیل کردند که جامعه ایرانی به لحاظ فرهنگ اجتماعی عقب‌افتاده است! و هنوز خیلی کار دارد تا ما به سمت مدرن شدن و با شعور شدن حرکت کنیم و فحاشی این‌بار علیه جامعه ایرانی صادر می‌شد! فارغ از اینکه کسی لایه دوم و دقیق‌تر و عمیق‌تری از چرایی این اتفاق ارائه کند و سطح نگاه‌ها را کلان‌تر از رفتار چند نفر بداند. شاید اتفاقی را که چند روز پیش در بازی ایران و قطر افتاد بتوان همان لایه دوم و عمیق‌تر رفتار بخشی از ایرانی‌های فعال در فضای مجازی دانست که فحاشی در قبال هرکس را برای خود مجاز می‌دانند.
وقتی در بازی ایران و قطر جلوی چشم بیش از 80 هزار تماشاچی حاضر و میلیون‌ها بیننده تلویزیونی، یکی از باسابقه‌ترین بازیکنان تیم‌ملی که امروز در کسوت مربی در کادر فنی حضور دارد دست به رفتارهای زننده‌ای می‌زند که هیچ‌کس آن رفتارها را تایید نمی‌کند و در کنار او نیز بخشی از کادر فنی و بازیکنان هم به‌جای تقبیح این رفتار با وی همراهی می‌کنند، نباید انتظار داشته باشیم این رفتارها را در بین بخشی از ایرانی‌های فعال در فضای مجازی نبینیم.
وقتی دنیای امروز، دنیای رسانه است، آن چیزی برای مردم مهم می‌شود که در رسانه می‌بینند. این رسانه است که این ستاره‌ها را ایجاد و آنها را به عنوان الگو معرفی می‌کند. ستاره‌ای که رهبری مستقیم یا غیرمستقیم بخشی از زندگی مجازی را بر عهده می‌گیرد؛ در اذهان عمومی از اهمیت و قدرت نسبی برخوردار است، به واسطه موفقیتش شهرت کسب کرده، از طریق دیده‌شدن یا شنیده‌شدن توسط مردم معروف شده، در عرصه رسانه نمایان است و تجسم رویاها و آرزوهای تحقق نیافته مردم است. این سلبریتی‌ها هستند که با رفتارهای‌شان، با لایک‌ها و فالوئرهای میلیونی‌شان، جهت‌دهی بخشی از جامعه را انجام می‌دهند. مجازی‌ها با دیدن سلبریتی‌ها رویایی از آنچه را ندارند، در سر می‌پرورانند. به همین خاطر است که با بررسی سلبریتی‌های هر جامعه می‌توان به فرهنگ توده‌ای و شکاف‌های اصلی آن جامعه در یک دوره مشخص پی برد، چرا که فرهنگ شهرت چیزی فراتر از علاقه به آدم‌های مشهور، انعکاسی از ارزش‌های جمعی و نمایش رابطه پیچیده میان انتظارات اجتماعی و واقعیت‌های اجتماعی- اقتصادی است.
بخشی از جامعه ایرانی سلبریتی‌های خود را در محیط ورزش جست‌وجو می‌کنند و الگوهای‌شان از همین محیط ورزشی است، وقتی یک ورزشکار رفتارهای ناهنجار اجتماعی را انجام دهد و صرفا به دلیل شهرتش با او یک برخورد نامتجانس با تخلفش صورت گیرد، آن رفتار برای همه طرفداران او نیز مجاز شناخته شده و اساسا به یک هنجار جدید بدل می‌شود. پس فحاشی و رفتارهای زشت از سوی بخشی از مخاطبان فضای مجازی وقتی یک شخصیت شهره همچون جواد نکونام آن را انجام می‌دهد برای عامه جامعه مساله‌ای ندارد. اتفاقی که البته صرفا در حوزه ورزش خلاصه نمی‌شود و حتی بیشتر از آن در حوزه هنری و در بین بازیگران سینمایی و تلویزیونی مشاهده می‌شود.
آن کسانی که آن روزها اهالی فضای مجازی را ملامت می‌کردند که چرا سطح شعور اجتماعی پایین است و چرا این کار‌ها دارد صورت می‌گیرد، به نظر می‌آید باید این سلبریتی‌ها را مورد شماتت قرار دهند که رفتار عمومی جامعه منبعث از رفتارهای فردی این الگوهای ناهنجار جامعه است.